Τα βρίσκουν ΗΠΑ και Ρωσία για τη Συρία;

Πηγή: Greek National Pride

Ίσως και να υπάρχει ακόμα πιθανότητα επίλυσης της συριακής κρίσης με τρόπο που θα ανέτρεπε όλους τους σχεδιασμούς της Άγκυρας.

Αυτό τουλάχιστον φάνηκε μετά τη συνάντηση Λαβρόφ – Κλίντον.

Η Ρωσία θεωρεί ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες επίλυσης της συριακής κρίσης στη σύνοδο της Γενεύης, είπε ο υπουργός Εξωτερικών της, Σεργκέι Λαβρόφ, μετά τις συνομιλίες που είχε με την επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας Χίλαρι Κλίντον στην Αγία Πετρούπολη, αφήνοντας ένα παράθυρο στην ελπίδα.

«Μπορώ να πω ότι έχουμε πολύ καλές πιθανότητες το Σάββατο να βρούμε κοινό έδαφος και να κάνουμε ένα βήμα προς τα εμπρός», δήλωσε ο Ρώσος υπουργός. Ο Λαβρόφ πρόσθεσε ότι Μόσχα και Ουάσινγκτον συμφωνούν ότι το μέλλον της Συρίας θα πρέπει να αποφασιστεί από τους ίδιους τους Σύριους.

Πόσο κοντά σε πόλεμο είναι η Τουρκία με τη Συρία; Όλες οι εκδοχές

Πηγή: Greek National Pride



Εδώ και κάποιες μέρες οι τούρκοι αρθρογράφοι (και όχι μόνο) αναρωτιούνται, εαν μετα την κατάρριψη του Τουρκικού F4 οι πιθανότητες πολέμου ανάμεσα στις δύο χώρες –Τουρκία, Συρία– έχουν αυξηθεί αισθητά.
Είναι αναμφισβήτητα ένα σημαντικό ερώτημα γιατι στην περίπτωση εχθροπραξιών η Τουρκία θα γινοταν η αιχμή μιας εισβολής στη Συρία με την υποστήριξη διαφορων αραβικών χωρών και δυτικών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων της Αμερικής.
Αυτο, σημειώνει άρθρο της εφημερίδας Ατλάντικ, θα το έκανε δύσκολο για την Ρωσία να μείνει άπραγη λόγω της πολύτιμης ναυτικης της βάσης στη Συρία.
Οπότε η απάντηση στο έρωτημα μας, εαν η Τουρκία είναι πιο κοντά στον πόλεμο, φαίνεται να είναι "ναι" αλλά μόνο οριακά.
Αναλυτές υποστηρίζουν πως αυτη η καταφατική απάντηση προέρχεται εν μέρει από τη δήλωση του Ερντογάν ότι "οι κανόνες εμπλοκής έχουν αλλάξει" υπό το φως της κατάρριψης του τουρκικού αεροσκάφους, και ότι η Τουρκία θα απαντήσει τώρα επιθετικά στις προκλήσεις της Συρίας.
Αυτό μειώνει το πολιτικό περιθώριο που έχει η Τουρκία στην περιπτωση που υπάρξει άλλη πρόκληση της Συρίας.
Παρ ‘όλα αυτά, ο λόγος που οι πιθανότητες πολέμου έχουν αυξηθεί μόνο οριακά, είναι διττός.
Δηλαδή ο Ερντογάν στις διαβουλεύσεις του με το ΝΑΤΟ, έδρασε επικαλούμενος το άρθρο 4, το οποίο επιβάλλει κυρώσεις για «διαβουλεύσεις» μεταξύ των μελών του ΝΑΤΟ και όχι το άρθρο 5, το οποίο θα ήταν πρόσκληση για δράση.
(Η απόφαση αυτή μπορεί απλώς να αντικατοπτρίζει την αντίληψη του ότι τα άλλα έθνη του ΝΑΤΟ δεν έχουν καμία διάθεση για πόλεμο.)
Εκτος τούτου, στον τίτλο της τουρκικής εφημερίδας Daily News που αποκαλεί την Συρία rogue state (‘ανυπάκουο καθεστώς’) αναφέρεται και στην επικοινωνία με την Ρωσία.
Η Τουρκία, που συνεργάζεται στενά με την Ρωσία δεν έχει κανένα συμφέρον να αναβιώσει τα ρήγματα του Ψυχρού Πολέμου οπότε ουτε και την έναρξη ενός πραγματικού πολέμου, στον οποίο η Ρωσία θα βρίσκεται με το μέρος του εχθρού!
Ο αλλος λόγος που η πιθανότητα πολέμου είναι μόνο οριακή είναι ότι ήταν ήδη μια προβληματική επιλογή.
Η Τουρκία, σύμφωνα με την εφημερίδα New York Times, έχει γίνει το κέντρο μιας προσπάθειας, που συντονίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με στόχο να προμηθεύει τους αντάρτες της Συρίας με όπλα πληρωμένα απο την Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, και, ναι, την Τουρκία. Απ’ αυτην την οπτική γωνία, η Τουρκία κατατάσεται, έτσι κι αλλιως, ως εχθρική δύναμη.
Βέβαια σύμφωνα με διάφορα δημοσιεύματα υπάρχει και η άλλη άποψη για τη πτήση του αεροσκάφους σύμφωνα με την οποία φαίνεται ότι οι Τούρκοι “επαιζαν” ένα παιχνίδι με την Συριακή αεράμυνα στην προσπάθεια τους να καταγράψουν κρίσιμα δεδομένα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για την βελτιστοποίηση ηλεκτρονικών αντιμέτρων σε περίπτωση που το ΝΑΤΟ αποφάσιζε να συμμετάσχει και να επιβάλει ζωνη απαγόρευσης πτήσεων σε όλη την Συρία.
Κάτι που έγινε και στην Λιβύη το 2011.
Το πρόβλημα όμως που αντιμετώπισαν οι Τούρκοι είναι ότι οι Σύριοι προφανώς δεν ήθελαν να “παίξουν” και χρησιμοποίησαν αντι-αεροπορικά πυρά αντι για πυραύλους εδάφους-αέρος. Οπότε με αυτό υπόψη μας η κατάρριψη του αεροσκάφους ενδεχομένως να ήταν “μια ατυχή βολή απο μέρους της Συρίας” και ένα ατυχές αποτέλεσμα για τους σκοπούς της Τουρκίας.
Ως αποτέλεσμα η κατάρριψη του αεροσκάφους τονίζει το γεγονός ότι η Τουρκία και η Συρία οδεύουν προς τον πόλεμο.
Η απάντηση του Ερντογάν φαίνεται να ήταν προμελετημένη αλλά μεχρι το βαθμό που απαιτείται από έναν ηγέτη που θέλει να διαβεβαιώσει τον λαό του ότι δεν είναι δειλός.
Το ερώτημα που τίθεται όμως είναι: μέχρι που μπορεί να φτασει ένας ηγέτης για να αποδείξει ότι δεν είναι δειλός;

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ (!) ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ

Γράφει η Σοφία Τ.

Die Zeit: Lagarde ή Günter Grass;
Πρωτοσέλιδο άρθρο γνώμης του πολιτιστικού συντάκτη και προέδρου της Ελεύθερης Ακαδημίας Τεχνών του Αμβούργου Ulrich Greiner δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Die Zeit» με τίτλο «Σεβασμό στην αρχαιότητα». Όπως υποδηλώνει ο υπότιτλός του, το άρθρο αναρωτιέται: «η διευθύντρια του ΔΝΤ Lagarde βρίζει τους Έλληνες. Ο G. Grass κάνει το αντίθετο. Ποιος έχει δίκιο άραγε;»
Η C. Lagarde, διευθύντρια του ΔΝΤ, σε συνέντευξή της στον Guardian δήλωσε ότι οι Έλληνες μπορούν καλύτερα να βοηθηθούν μόνοι τους, πληρώνοντας όλοι τους φόρους τους, και πρόσθεσε: «ανησυχώ περισσότερο για τα παιδιά σε ένα φτωχό χωριό του Νίγηρα, που έχουν μόνο 2 ώρες μάθημα και μοιράζονται μία καρέκλα στα 3 στο σχολείο. Αυτά τα παιδιά σκέπτομαι όλη την ώρα. Γιατί πιστεύω ότι αυτά χρειάζονται πολύ περισσότερο τη βοήθειά μας από τους ανθρώπους στην Αθήνα». Ακόμα και με σωστές υποδείξεις μπορεί να ασκηθεί δημαγωγία, σημειώνεται στο άρθρο. Η κα Lagarde μπορεί να είναι σίγουρη ότι με την παρατήρησή της πέτυχε διάνα την ατμόσφαιρα του βορειοευρωπαϊκού καφενείου, όπου τα φτωχά παιδιά του Νίγηρα τα επικαλούνται πάντα για να φαίνεται μικρότερη η ανάγκη των γειτόνων. Και αν όλοι οι Ευρωπαίοι -και όχι μόνον οι Έλληνες- πλήρωναν κανονικά τους φόρους τους, η ευρωπαϊκή ήπειρος δεν θα χρεοκοπούσε. Πράγματι, δυστυχώς, είναι αλήθεια ότι το ελληνικό κράτος έχει αποσαθρωθεί και η αστική τάξη είναι αδύναμη. Από πού άλλωστε να προέλθουν οι αρετές της κοινωνίας των πολιτών; Επί πολλούς αιώνες κομμάτι της οθωμανικής αυτοκρατορίας, μετά από διάφορες μετοικεσίες και εκκαθαρίσεις με διάφορες εθνικές ομάδες ανακατεμένες, δημιούργημα της βούλησης των Μεγάλων Δυνάμεων, που της επέβαλαν έναν Βαυαρό πρίγκιπα για βασιλιά, η σύγχρονη Ελλάδα ήταν κατά το πλείστον αντικείμενο ξένων συμφερόντων και σπάνια υποκείμενο των δικών της. Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε με την κτηνώδη κατοχή από τα γερμανο-ιταλικά στρατεύματα κατά τον Β΄ ΠΠ και με την υποστηριχθείσα από τις Δυτικές δυνάμεις στρατιωτική δικτατορία, στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Ήταν ο Günter Grass εκείνος, ο οποίος επέστησε την προσοχή –στο πρόσφατο ποίημά του-σ’ αυτά τα γεγονότα που μαθαίνουμε στο σχολείο και υπερασπίστηκε θυμωμένος την Ελλάδα. Αντίθετα με το ατυχές ποίημά του για το Ισραήλ, το ποίημά του «Η ντροπή της Ευρώπης», που δημοσιεύτηκε στην SZ, αξίζει να συζητηθεί και να έχει απόηχο. Και όχι μόνον επειδή, λόγω του κλασικού είδους του μέτρου του και των έντονων εικόνων του, είναι λογοτεχνικά ευχάριστο, αλλά επειδή υπενθυμίζει ορισμένα πράγματα: ότι η Ελλάδα είναι η κοιτίδα της δημοκρατίας, ότι οι πλέον μεγαλοπρεπείς καλλιτεχνικοί θησαυροί της βρίσκονται στο Βερολίνο και στο Λονδίνο και ότι οι δικτάτορες στρατηγοί υπήρξαν ευπρόσδεκτοι εταίροι και σύμμαχοι. Ο Grass αναφέρεται και σε μας τους Γερμανούς: «Οι ένστολοι, που με τη βία των όπλων σάρωσαν την με νησιά ευλογημένη χώρα, φύλαγαν και τον Hölderlin στο γυλιό τους». Ο Hölderlin (λυρικός ποιητής, 1700-1843), που αποτέλεσε τότε αντικείμενο εκμετάλλευσης, ήταν εκείνος που είχε θεωρήσει ότι ο ελληνικός απελευθερωτικός αγώνας αντικατόπτριζε τη γερμανική επιθυμία για ελευθερία και είχε γράψει στο ποίημά του «Ελλάδα»: «Η ηρωίδα Αττική έπεσε: Εκεί όπου ησυχάζουν οι αρχαίοι γιοι των θεών, στα ερείπια των ωραίων μαρμάρινων αιθουσών, τώρα στέκεται μόνος του πενθώντας ο γερανός». Πρέπει να θυμίσουμε τη σημασία που είχε η αρχαιότητα για τη γερμανική πνευματική ιστορία; Ξεχάσαμε ότι η ευρωπαϊκή τέχνη και φιλοσοφία γεννήθηκαν στην Ελλάδα; Έχει κανείς ιδέα ποιο θα μπορούσε να είναι το πνεύμα της Ευρώπης; Προφανώς, όχι. Δεχτήκαμε αναντίρρητα να καταντήσει η ευρωπαϊκή ιδέα ένα δημοσιονομικό σύμφωνο και να τσακώνεται η ΕΕ για τους λαμπτήρες και όχι για την πολιτιστική της ταυτότητα. Συνηθίσαμε τόσο στην επικυριαρχία των ευρω-κρατών, ώστε ούτε το ερώτημα τι θα γίνει, αν η Αθήνα ή η Ρώμη φύγουν, δεν λέει να μας ξυπνήσει. Ο Grass όμως, ο δυσάνεκτος, δεν κοιμάται: «Πνευματικά θα ζαρώσεις δίχως τη χώρα που το πνεύμα της, Ευρώπη, σε επινόησε». Από πού προέρχεται η βορειοευρωπαϊκή αλαζονεία για τον δήθεν παρακμασμένο Νότο; Για τις γρήγορες διακοπές στην παραλία ή το συνηθισμένο εκπαιδευτικό ταξίδι το Παλέρμο και η Κρήτη μας ικανοποιούν μια χαρά, και οι εικονογραφημένοι τόμοι για το Αιγαίο ή την Ακρόπολη ή οτιδήποτε άλλο θέλει η καρδιά ενός ανθρώπου με κλασική παιδεία κοσμούν την Αγία Τράπεζα. Αλλά όταν κάποιος δεν έχει σωστό κτηματολόγιο και οδηγεί με σκασμένα λάστιχα, τότε δεν μας κάνει, εμάς, τους καλοντυμένους και προτεσταντικά σκληραγωγημένους Βορειοευρωπαίους. Κι όταν πρόκειται για το πορτοφόλι, τα αστεία τελειώνουν. Τότε μπορεί η C. Lagarde να παίξει τον ταβερνιάρη, που πιάνει από τον γιακά αυτόν που δεν πληρώνει και τον πετάει έξω. «It´s the economy, stupid», ήταν το προεκλογικό σύνθημα του Bill Clinton το 1992. Και τώρα αυτή η φράση διεκδικεί να ισχύσει παγκοσμίως. Τουλάχιστον από την επανάσταση του ισλαμικού κόσμου όμως θα έπρεπε να είχαμε διδαχτεί ότι η κουλτούρα είναι μια ανελαστική αρχή, η οποία πολύ δυσάρεστα υποτάσσεται στους ορθολογικούς υπολογισμούς. Η δική μας κουλτούρα μας φαίνεται αυτονόητη σαν ένα παλιό καπέλο, που το βγάζει κανείς από την ντουλάπα όταν είναι κακοκαιρία και μετά βλέπει τι έχει. Αλλά αυτό είναι λάθος. Χωρίς τους πολιτιστικούς λόγους της η Ευρώπη δεν είναι τίποτα. Στο συνέδριο για την ένωση της Ευρώπης το 1948 είχαν προσκληθεί διανοούμενοι σαν τον Raymond Aron και τον Denis de Rougemont, ποιητές σαν τον T.S.Eliot, τον Giuseppe Ungaretti και τον Ignazio Silone. Σήμερα κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο. Γιατί το ευρωπαϊκό εγχείρημα είναι σφιχτά κλεισμένο στα χέρια των υπουργείων Οικονομικών και των προέδρων των επιχειρηματικών ομίλων. Πρέπει να ανακατευτούμε και να μην αφήσουμε τους Έλληνες μόνους.
olympia

Θερμοπυλών: "Νιώθω μεγάλη τιμή και δέος που είμαι διάδοχος των Αγ. Αποστόλων"

Γράφει ο Σπύρος Παπαγεωργίου

Με μεγάλη λαμπρότητα τελέστηκε και φέτος η εορτή των Αγίων Αποστόλων στα Βριλήσσια, όπου εορτάζει ο ομώνυμος Ιερός Ναός.

Φέτος, με την εορτή των Αγίων Αποστόλων υπάρχει η ιδιαίτερη ευλογία να θησαυρίζεται στον Ιερό Ναό και το Ιερό Λείψανο του εν Αγίοις Πατρός ημών Παρθενίου, Επισκόπου Λαμψάκου, προς ευλογία των πιστών και των κατοίκων της περιοχής
Στον Πανηγυρικό Αρχιερατικό Εσπερινό και τη Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θερμοπυλών κ. Ιωάννης.
Στο Θείο Κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, ανήμερα της εορτής, τόνισε πως "η σημερινή ημέρα είναι πολύ σημαντική για την Εκκλησία γι' αυτό και οι πιστοί τιμούν τους Αγίους Αποστόλους είτε όλους μαζί, είτε καθέναν ξεχωριστά. Προσωπικά νιώθω μεγάλη τιμή και δέος που είμαι διάδοχος των Αγίων Αποστόλων. Είναι μια τιμή που μεταφέρεται 2000 και πλέον χρόνια μέσω της χειροτονίας των επισκόπων."
Συμπλήρωσε δε ότι "οι Άγιοι Απόστολοι επιλέχθηκαν προσωπικά από τον Κύριο, έλαβαν το μήνυμα του Ευαγγελίου προσωπικά από τον ίδιο το Χριστό, ήταν οι πρώτοι που έλαβαν από τα Άχραντα χέρια Του το Σώμα και το Αίμα Του και ήταν οι αυτοί που μετά την Ανάσταση έλαβαν το χρίσμα το Αποστολικό, το χρίσμα της αφέσεως των αμαρτιών και την χάρη του Αγίου Πνεύματος την Πεντηκοστή.
Τους επέλεξε ο Κύριος και εκείνοι άφησαν τη ζωή τους, την οικογένειά τους, κάποιοι όπως ο Πέτρος και ο Ανδρέας άφησαν και τις περιουσίες τους και τον ακολούθησαν για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο στα πέρατα της Οικουμένης."
πηγή Ρομφαία

Αμετροέπεια; Ἀγνωσία; ή Αθεοφοβία Επισκόπων;

Θερμοπυλών Ιωάννης:

«Νιώθω μεγάλη τιμή και δέος που είμαι διάδοχος των Αγ. Αποστόλων»

Αυτά είπε ο μητροπολίτης Θερμοπυλών Ιωάννης, που είναι ένας αντικανονικός επίσκοπος, αφού δεν έχει (ως βοηθός επίσκοπος) επισκοπή και πνευματικά τέκνα! Πρώτη παράβαση των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας.

Ένας επίσκοπος που ταυτόχρονα είναι και ηγούμενος της Ι. Ιεράς Μονής Πεντέλης. Δεύτερη Κανονική παράβαση, αφού οι Ι. Κανόνες το απαγορεύουν. Αλλά είναι δυνατόν, οι σύγχρονοι «διάδοχοι» των Αποστόλων, να γράφουν τους Ι. Κανόνες στα παλιά τους παπούτσια;(!)

Τρίτο όμως και σημαντικότερο: Εφ’ όσον ο Θερμοπυλών μοιράζεται με τον Πατριάρχη, τον Αρχιεπίσκοπο και τους άλλους Μητροπολίτες την παναίρεση του Οικουμενισμού, ποια αποστολική διαδοχή έχει και ποια μυστήρια υπηρετεί;

Και περισσότερο. Υπάρχουν αποστολικό χάρισμα που μεταδίσεται, η απλώς αποστολική διαδοχή;

Λεόντιος Διονυσίου

ΣΧΟΛΙΟ : Γνώριζε όμως  αγαπητέ πώς δέν μπορούμε ακόμη νά προσθέσουμε τόν αέρα τόν κοπανιστό στήν Πεντηκοστή! Πάλι Πεντηκοστή μάς βγαίνει ή όπως λέει καί ο συνάδελφός σου Γιωργάκης, διάδοχος τού Αντρέα, "μηδέν εις τό πηλικιο".
Γνώριζε επίσης πώς καί οι συνάδελφοί σου οι σκοπιανοί αισθάνονται τιμή καί δέος πού είναι διάδοχοι τού Μεγαλέξανδρου.
Γνώριζε δέ πώς καί εμείς νοιώθουμε ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ όταν σέ ακούμε νά υβρίζεις τήν εκκλησία.
Αμέθυστος  

Η ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ (6)

Συνέχεια από Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Η ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΩΠΟΥ

Η θεολογική περιπέτεια τών λατίνων καί τών ορθοδόξων λατινοφρόνων, η οποία ξεκινά από τόν Αυγουστίνο, κορυφώνεται στόν Ακινάτη καί αποθεώνεται στόν Χέγκελ, υλοποιείται στό ψυχολογικό-φιλοσοφικό κίνημα τού υπαρξισμού «η ύπαρξη προηγείται τής ουσίας».

Η έννοια τής υπάρξεως υπήρχε από τήν εποχή τών εξομολογήσεων τού Αυγουστίνου, στό βάθος όλων τών θεολογικών του προσπαθειών νά ορίσει τήν ουσία τού Θεού, ερευνώντας τήν κτίση. Ήταν η έκφραση μιάς τιτανικής θελήσεως νά τά βρεί όλα μόνη της χωρίς τήν βοήθεια κάποιας παραδόσεως, η οποία διατηρούσε καί μετέδιδε τήν αλήθεια σάν ουσία αποκεκαλυμμένη, όχι σάν λογική ουσία, πού ήταν μέχρι τότε η ουσία τών φιλοσόφων. Αυτή η αλήθεια τής παραδόσεως ονομαζόταν τήν εποχή εκείνη ΠΙΣΤΗ. Ήταν τό ΄περιεχόμενο τής πίστεώς μας όπως εκφράστηκε από τούς Αποστόλους τήν ημέρα τής Πεντηκοστής καί αποτελεί από τότε τό θεμέλιο τής εκκλησίας. Ο Αυγουστίνος επεδίωξε νά βρεί καί βρήκε τήν λογική τής πίστεως αυτής. ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ. «Αγάπα καί κάνε ό,τι θές».

Στήν συνέχεια ο Ακινάτης κατέγραψε ό,τι μπορεί νά θέλει ο κάθε άνθρωπος στήν ύπαρξή του, λόγω τού ακτίστου πού βρίσκεται μέσα στό κτιστό. Τόν ενυπάρχοντα Θεό. Δηλ.τόν άνθρωπο, όπως υπάρχει στό κατ’εικόνα καί όπως απεκαλύφθη στόν θεάνθρωπο Χριστό.

Στήν πίστη αυτή ο θεάνθρωπος ολοκλήρωσε τήν γνώση τού ακτίστου πού ήταν απαραίτητη γιά έναν τρόπο ανθρώπινης ζωής ομοούσιο τής Αγίας Τριάδος, ανάλογο τής Αγίας Τριάδος, ικανό νά οδηγήσει τήν ζωή τού ανθρώπου στήν Μίμηση Χριστού.

Η ύπαρξη απολυτοποιήθηκε μέ τόν Καρτέσιο. Η πρόοδος τής διανοητικής ζωής ενός ανθρώπου, ή έρευνα τής αλήθειας, διά τής μεθόδου τής αμφιβολίας μπορεί νά τού δώσει αλάνθαστα όλο τό περιεχόμενο, τήν ουσία, τής παραδοσιακής πίστεως. Χωρίς τήν επιβολή της από κάποια αυθεντία. Ο σπόρος τής διαλεκτικής τού Χέγκελ ήταν ήδη έτοιμος. Απολυτοποιήθηκε εύκολα τό πεπερασμένο καί τό απόλυτο εδημιουργήθη κατ’ εικόνα τού πεπερασμένου. Ο θεός έγινε κατ’ εικόνα τού ανθρώπου. Ένα καινούριο αθάνατο είδωλο, ΤΟ ΝΕΟ, τό οποίο ιππεύοντας τήν τρέλλα τού Νίτσε ξεκίνησε τό γκρέμισμα όλων τών αξιών, πού συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Αυτό τό γκρέμισμα τών ειδώλων σήμερα ονομάζεται ιστορία καί τό όργανο πού ενεργεί τήν καταστροφή δημοκρατία.

Μόνο πού οι εικόνες αυτές είναι δημιουργήματά μας, συνθέσεις από τά βιώματά μας καθ’όλη τήν διάρκεια τού βίου μας, περιτυλιγμένα στήν κατηγορία τού ιερού, κτισμένα στήν άμμο, προορισμένα στήν εξαφάνιση, καθότι εικόνες τού πεπερασμένου πού αναγκαίως οδηγούν καί καταλήγουν στο θάνατο.

Καί η εντολή τού Κυρίου «μή ποιήσεις σεαυτώ είδωλον», ερμηνεύεται εις βάθος καί εκφράζεται σάν : αλλά ποίησε σεαυτόν είδωλον.

Όπως τό εξέφρασε ο κ.Γιανναράς μέ επιτυχία  : τό νοητικό όργανο, συνθέτει τίς κτιστές ενέργειες καί μετά θάνατον, αφού έχει ολοκληρωθεί καί τελειοποιηθεί στήν σύνθεση αυτή, συνεχίζει τήν ύπαρξή του στήν αιώνιο ζωή, συνθέτοντας τίς άκτιστες ενέργειες. Αυτό τό νοητικό όργανο ονομάζουνε σήμερα πλέον ΠΡΟΣΩΠΟ καί τήν εργασία τής συνθέσεως ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΧΕΣΕΩΝ.

ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΔΙΓΕΝΗΣ ΑΚΡΙΤΑΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ  ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ  ΝΑ ΧΑΝΕΙ ΣΤΑ ΜΑΡΜΑΡΕΝΙΑ ΑΛΩΝΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ.

Ο άνθρωπος σχηματίζει σιγά-σιγά τήν ιστορική του συνείδηση, μέ τήν βοήθεια τής οποίας λαμβάνει τίς σωστές αποφάσεις, οι οποίες θά οδηγήσουν τήν ιστορία στά έσχατα.

Τό αρχέτυπο, τό απόλυτο πρότυπο, αυτής τής συνειδήσεως, προσφέρεται σάν ευχαριστειακή εκκλησιολογία , μέ τόν επίσκοπο στό κέντρο περιστοιχισμένο από τούς διακόνους του στήν σύναξη τών πιστών. Καί είναι μεγάλη αμαρτία νά μήν προσφέρουμε αυτό τό αρχέτυπο τής σωτηρίας σέ ολόκληρη τήν οικουμένη. Δέν είναι δίκαιο νά σωθούμε μόνο εμείς, εγωϊστικά καί εθνικιστικά σκεπτόμενοι.

Ο τρόπος ζωής λοιπόν τού προσώπου είναι μιά απελευθέρωση από τήν παράδοση, μιά ανανέωση τής παραδόσεως, πού οδηγεί στήν ωριμότητα καί στήν ολοκλήρωση τής προσωπικότητος, στήν μετοχή καί στήν συμμετοχή στόν πολιτισμό καί στήν ιστορία. Καί τέλος τό γκρέμισμα καί η καταστροφή τής ιστορίας αυτής, τών αξιών πού στήριξαν τήν μετοχή στόν πολιτισμό αυτό, γιά νά ελευθερωθεί σάν από τό κουκούλι της, η πεταλούδα τού καθαρού καί αθάνατου ΕΓΩ.

Τό σχέδιο όπως βλέπουμε είναι τέλειο. Θά τό δούμε αναλυτικότερα στήν συνέχεια μέ τήν βοήθεια τού Ζηζιούλα. Αλλά πρίν τήν ανάλυση αυτή είναι απαραίτητο νά γνωρίσουμε τόν λόγο τής παραδόσεώς μας, γιά αυτή τήν ζωή τού προσώπου.

Κλίμαξ, Περί κενοδοξίας, Λόγος 21^ος .

«Η κενοδοξία ως πρός τήν ποιότητα είναι σκορπισμός τών καμάτων, απώλεια τών ιδρώτων, δόλιος κλέφτης τού θησαυρού. Ναυάγιο μέσα στό λιμάνι. Η κενοδοξία περιμένει νά συναχθεί ο πνευματικός πλούτος καί χαίρεται γιατί θα διασκορπίσει. Πύλη τής κενοδοξίας ο πλούτος τών καμάτων». Είναι ο πνευματικός θάνατος. Σήμερα η εκκλησία κυριαρχείται από τήν κενοδοξία, η οποία είναι απόγονος τής απιστίας καί πρόδρομος τής υπερηφανείας.

Μιά μεγάλη απόδειξη τών λόγων αυτών δίνεται από τήν πρόσφατη επίσκεψη τού Βαρθολομαίου στήν Κοζάνη, η οποία συνοδεύτηκε καί από έναν εγκωμιαστικό λόγο γιά τόν Ζηζιούλα.  Ένας λόγος πού εντυπωσίασε ακόμη καί τούς παραδοσιακούς πιστούς , όπως φαίνεται καί στήν ανάρτησή μας τού λόγου αυτού.

Άς ακούσουμε ξανά τόν Άγιο Ιωάννη τής Κλίμακος : «Εκείνος  πού κολακεύει είναι υπηρέτης τών δαιμόνων, οδηγός πρός τήν υπερηφάνεια, εξολοθρευτής τής κατανύξεως, αφανιστής τών καλών έργων, αποπλανητής από τόν σωστό δρόμο. ‘‘ Οι μακαρίζοντες υμάς, λέγει ο προφήτης, πλανώσιν υμάς’’ (Ησ γ 12)».

Στό τελευταίο του βιβλίο, Communion and otherness, κοινωνία καί ετερότης, ο Ζηζιούλας, παρουσιάζει  έναν ορισμό τής πτώσεως : «Η ουσία τής πτώσεως είναι ο φόβος τού άλλου. Υπάρχει μία έτοιμη παθολογία πού τήν συναντούμε στούς δρόμους τής υπάρξεώς μας, ενυπάρχουσα από τήν γέννησή μας ακόμη, καί αυτή είναι ο φόβος τού άλλου, καί οφείλεται στήν απώθηση τού Θεού».

Σημειώνοντας πώς ο πλησίον δέν είναι ο άλλος, άς δούμε τί λέει ξανά η Κλίμαξ γιά΄τον φόβο αυτό, στό ‘Περί δειλίας’.

«Ο φόβος είναι κίνδυνος πού προμελετάται. Είναι μιά στέρησις τής εσωτερικής  πληροφορίας. Η υπερήφανη ψυχή είναι δούλη τής δειλίας, έχοντας πεποίθεση στόν εαυτό της καί όχι στόν Θεό. Η δειλία είναι νηπιακή συμπεριφορά μιάς ψυχής πού εγήρασε στήν κενοδοξία. Η δειλία είναι απομάκρυνσις τής πίστεως, μέ τήν ιδέα ότι αναμένονται απροσδόκητα κακά (ή ότι συνέβησαν απροσδόκητα κακά, όπως η κυριαρχία τής ατομικότητος).  Εκείνος πού έγινε δούλος τού Κυρίου, θά φοβηθεί μόνο τόν ιδικό του Δεσπότη».

Συνεχίζεται

Αμέθυστος  

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΠΟΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΥΘΕΝΤΙΑΣ

(«Θεμελιώθηκε ἀπὸ τὸν Χριστὸ διὰ τῶν Ἀποστόλων καὶ παρέμεινε ἕνας ζωντανός, ἱστορικὸς σύνδεσμος μὲ τοὺς Ἀποστόλους μέσῳ τῆς χειροτονίας»)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ :
τοῦ Frank Schaeffer «ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ
ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΤΩΝ ΨΕΥΤΙΚΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ»

ἐκδ. «Μακρυγιάννης», Κοζάνη 2000,
σελ. 263-268

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

. Ὁ σύγχρονός μας π. Γεώργιος Φλορόφσκυ, ὁ μεγάλος Ὀρθόδοξος ἐρευνητὴς καὶ καθηγητὴς τῆς Ἱστορίας τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας στὸ πανεπιστήμιο τοῦ Harvard, ἔγραψε:

. «Ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ στὴν γῆ-εἶναι ἡ εἰκόνα καὶ ἡ κατοικία τῆς εὐλογημένης παρουσίας του στὸν κόσμο. . . Ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία δὲν ὑπάρχει σωτηρία. Ὅλη ἡ κατηγορηματικὴ δύναμη καὶ τὸ ἀποκορύφωμα τῆς σ’ αὐτὸν τὸν ἀφορισμὸ βρίσκεται στὴν ταυτολογία του. Ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία δὲν ὑπάρχει σωτηρία, διότι σωτηρία εἶναι ἡ Ἐκκλησία, διότι σωτηρία εἶναι ἠ ἀποκάλυψη τῆς ὁδοῦ γιὰ τὸν καθένα ποὺ πιστεύει στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὴ ἡ ἀποκάλυψη βρίσκεται μόνο στὴν Ἐκκλησία. . . Τὸ βασίλειο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἑνότητα. Καὶ ἀσφαλῶς αὐτὴ ἡ ἑνότητα δὲν εἶναι ἐξωτερική, ἀλλὰ ἐσωτερική, στενή, ὀργανική. Εἶναι ἡ ἑνότητα τοῦ ζῶντος σώματος, ἡ ἑνότητα τοῦ ὀργανισμοῦ. Ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ μία ἑνότητα ὄχι μόνον μὲ τὴν ἔννοια ὅτι εἶναι μία καὶ μοναδικὴ εἶναι πρῶτα ἀπ᾽ ὅλα μία ἑνότητα, διότι αὐτὴ καθ᾽ ἑαυτὴν ἡ ὕπαρξή της συνίσταται στὴν ἐπανένωση τῆς χωρισμένης καὶ διαιρεμένης…ἀνθρωπότητας. . . Μέσα στὴν Ἐκκλησία ἡ ἀνθρωπότητα περνᾶ σὲ ἄλλο ἐπίπεδο, ἀρχίζει ἕναν καινούργιο τρόπο ὕπαρξης. Μία νέα ζωὴ γίνεται δυνατή, μία ζωὴ ἀληθινή, ὁλοκληρωμένη καὶ πλήρης, μία καθολικὴ ζωή, μὲ τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης. Ἀρχίζει μία καινούργια ὕπαρξη, μία νέα ἀπαρχὴ ζωῆς, καθὼς σὺ Πάτερ ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν σοί, οὕτω καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν. . . ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς καὶ ἡμεῖς ἓν ἔσμεν»^[1].. Σύμφωνα μὲ τὰ ἔργα τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ἡ σύγχυση ποὺ μᾶς περιβάλλει δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸ τί σχεδίασε ὁ Θεὸς γιὰ τὴν Ἐκκλησία του ^[2]. Ἡ ἀνομία τοῦ πολιτισμοῦ μας δὲν ἦταν ἀνάγκη νὰ μολύνει τὴν ἱστορικὴ Ἐκκλησία μὲ τὸν σχετικισμό.^[3] Πράγματι ὁ ἴδιος ὁ πολιτισμὸς δὲν χρειαζόταν νὰ ὑποβαθμισθεῖ ἀπὸ τὸν ψεύτικο Χριστιανισμὸ καὶ ἀπὸ τὸν ἐκκοσμικευμένο Ἀνθρωπισμό, ποὺ ἀκολούθησε ὡς ἐπακόλουθό του, διότι ἡ αὐθεντικὴ ἱστορικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἀκόμη παροῦσα στὴ γῆ. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ κοινότητα, ποὺ φέρει μέσα της τὸν Χριστὸ καὶ ἐναντίον τῆς ὁποίας οἱ πύλες τοῦ Ἅδου δὲν κατίσχυσαν, ἐπιζῆ μέχρι σήμερα.
. Σύμφωνα μὲ τὸν πατέρα καὶ μάρτυρα τῆς Ἐκκλησίας, τὸν ἅγιο Ἰγνάτιο Ἀντιοχείας, ὁ ὁποῖος ἔγραψε γύρω στὸ 110 μ. Χ. , ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ εἶναι τόπος κανονικῆς τάξεως, ἑνότητας καὶ ἀποστολικῆς αὐθεντίας. Νὰ τί τονίζει: «Φροντίσατε νὰ τὰ κάνετε ὅλα κατὰ Θεόν, μὲ τὸν ἐπίσκοπο προκαθήμενον εἰς τύπον Θεοῦ καὶ μὲ τοὺς πρεσβυτέρους εἰς τύπον τῆς συνόδου τῶν ἀποστόλων καὶ μὲ τοὺς διακόνους, τοὺς πολὺ ἀγαπητούς μου, τοὺς ἐμπιστευμένους τὴν διακονίαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸς γεννήθηκε ἀπὸ τὸν Πατέρα προαιώνιος καὶ ἦταν ὁ Θεὸς Λόγος καὶ Μονογενὴς Υἱός. . . Μὴν παρασύρεσθε ἀπὸ ἄλλες ἑτερόδοξες διδασκαλίες οὔτε ἀπὸ παλαιοὺς μύθους, ποὺ εἶναι ἀνάξιοι λόγου».^[4]

. Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας διετέλεσε ἐπίσκοπος τῆς πόλης αὐτῆς, ἀφοῦ διαδέχθηκε τὸν ἅγιο Εὐόδιο, ὁ ὁποῖος εἶχε χειροτονηθεῖ ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Πέτρο. Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ἔγραψε ἕναν ἀριθμὸ ἐπιστολῶν πρὸς τὶς Ἐκκλησίες τῆς Ἀσίας, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ὅλες δέχονταν τὴν ἀποστολικὴ αὐθεντία καὶ διαδοχὴ ὡς θεμέλιο τῆς μίας, ἁγίας, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὲς οἱ ἀξιόλογες ἐπιστολές, γραμμένες κατὰ τὸν χρόνο τοῦ ταξιδιοῦ τοῦ ἁγίου πρὸς τὴν Ρώμη, ὅπου τὸν περίμενε ἕνα ἀπάνθρωπο μαρτύριο στὸ Κολοσσαῖο, ὑπερασπίζονται τὴν κανονικὴ τάξη καὶ τὴν πειθαρχία ἀπαραίτητη στὴν πρακτικὴ τῆς αὐθεντικῆς Χριστιανοσύνης. Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος μαρτύρησε στὴν Ρώμη, ἀφοῦ πρῶτα οἱ ἐπιστολές του ἔφθασαν στὶς ἑπτὰ Ἐκκλησίες.^[5]. Πολλὲς Ὁμολογίες ἰσχυρίζονται, ὅτι ἀποτελοῦν «Ἐκκλησίες». Ἀλλ᾽ ἐὰν ὁ ὅρος «Ἐκκλησία» διατηρεῖ κάποιο νόημα, πρέπει νὰ ρωτήσουμε τοὺς ἑαυτούς μας τί ἐννοοῦμε μ᾽ αὐτόν. Εἶναι ἡ «Ἐκκλησία» ἁπλῶς ἕνα σύνολο ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι χριστιανοί;^[6] Ἢ ἔχει ἡ λέξη ἕνα ἱστορικὸ νόημα, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο, ὅπως οἱ λέξεις «Γαλλία» ἢ «Μεγάλη Βρετανία» σημαίνουν πραγματικοὺς τόπους καὶ ὄχι ἁπλῶς μία ἰδέα ἢ ἕνα αἴσθημα ὅτι ὑπάρχει Γαλλία ἢ Μ. Βρεταννία πνευματικά; Ὁ πολὺ γνωστὸς συγγραφέας καὶ Ὀρθόδοξος ἱερέας Ἀντώνιος Μ. Κόνιαρης γράφει: «Τί ἐννοοῦμε, ὅταν χρησιμοποιοῦμε τὴν λέξη “Ἐκκλησία”; Πρόσεξε τὴν ἀπέραντη ποικιλία τῶν ὁμάδων, ποὺ αὐτοαποκαλοῦνται “Ἐκκλησίες”. Στὴν πραγματικότητα ὁ καθένας σήμερα μπορεῖ νὰ ἱδρύσει μία “Ἐκκλησία” γιὰ τὸν ἑαυτό του. . . Ἀλλὰ εἶναι αὐτὲς στ᾽ ἀλήθεια Ἐκκλησίες; Θεμελιώθηκαν ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τοὺς Ἀποστόλους; Τί εἴδους ἱστορικὸ δεσμὸ ἔχουν αὐτὲς μὲ τοὺς Ἀποστόλους; Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ ὡς Ἐκκλησία ἐννοοῦμε τὸ Σῶμα, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Ἰησοῦς εἶναι παρὼν στὸν κόσμο σήμερα. Αὐτή, πιστεύουμε, θεμελιώθηκε ἀπὸ τὸν Χριστὸ διὰ τῶν Ἀποστόλων καὶ παρέμεινε ἕνας ζωντανός, ἱστορικὸς σύνδεσμος μὲ τοὺς Ἀποστόλους μέσῳ τῆς χειροτονίας τῶν κληρικῶν. Τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος χειροτονεῖ σήμερα ἕναν Ὀρθόδοξο ἱερέα, μπορεῖ νὰ ἀνιχνεύσει τὴν χειροτονία του ἱστορικὰ μέχρι τοὺς Ἀποστόλους καὶ μέσῳ αὐτῶν μέχρι τὸν Χριστό, ἀποτελεῖ ἐγγύηση ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν θεμελιώθηκε ἀπὸ κάποιον ποὺ ὀνομαζόταν Joe Smith λίγους αἰῶνες πρίν, ἀλλ᾽ ἀπ᾽αὐτὸν τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ (βρίσκει τὴν ὕπαρξή της πίσω, στὸν ἴδιο τὸν Ἰησοῦ». ^[7]

. Ὅσον ἀφορᾶ στὸν ὅρο «Ἐκκλησία», γιὰ νὰ ἔχει κάτι περισσότερο ἀπὸ ἕνα ὑποκειμενικὸ μήνυμα, δὲν μπορεῖ νὰ γίνει κατανοητὸς ἔξω ἀπὸ τὸ πλαίσιο τῆς καλὰ τεκμηριωμένης ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς σταθερῆς της διδασκαλίας γιὰ τὸν ἑαυτό της καὶ γιὰ τὴν καταγραφὴ τῆς κοσμικῆς ἱστορίας. Ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ πάντα δίδασκε ὅτι ὅσοι ἐμφανίζονται ὡς ἐπίσκοποι ἢ ἱερεῖς, γιὰ νὰ εἶναι αὐθεντικὰ ἀποστολικοί, πρέπει νὰ μποροῦν νὰ ἀποδεικνύουν τὴν ἀδιάσπαστη ἱστορικὴ συνέχεια μὲ τὴν πρώτη ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία θεμελιώθηκε ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστό.[8] Ὅπως ἔγραψε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἄλλο θεμέλιο δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ βάλει παρὰ ἐκεῖνο ποὺ ἔχει τοποθετηθεῖ κι αὐτὸ εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς» (Α´ Κορ. γ´11).

. Τὰ κατ᾽ ἐξοχὴν διακριτικὰ γνωρίσματα τῆς Ἱστορικῆς Ἐκκλησίας εἶναι τὸ ἀναλλοίωτό της, ἡ ἀδιάκοπη συνέχειά της, ἡ πιστότητά της σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ ἡ κατὰ κανονικὴ τάξη ἀποστολική της διαδοχή.^[9] Σύμφωνα μὲ τὴν Ἱερὰ Παράδοση, ἡ ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ ἡ συνέχιση τοῦ ἔργου ποὺ ἄρχισε ὁ Χριστός, δὲν εἶναι τυχαία ἀλλὰ καθορίστηκε ἐνσυνείδητα ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό.^[10] Σύμφωνα μὲ τὴν ἁγία Γραφή, ἐμεῖς μάθαμε ὅτι «ὅταν ἦλθε ὁ Ἰησοῦς στὰ μέρη τῆς Καισαρείας τοῦ Φιλίππου, ρωτοῦσε τοὺς μαθητες του λέγοντας, Ποιὸς νομίζουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι εἶμαι ἐγώ, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου; . . . Ἀποκρίθηκε ὁ Σίμων Πέτρος καὶ εἶπε: Σὺ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ! Τοῦ ἀποκρίθηκε τότε ὁ Ἰησοῦς καὶ τοῦ εἶπε: Μακάριος εἶσαι Σίμων, γιὲ τοῦ Ἰωνᾶ, διότι αὐτὸ δὲν σοῦ τὸ ἀποκάλυψε κανεὶς ἄνθρωπος, ἀλλὰ ὁ Πατέρας μου ὁ οὐράνιος. Καὶ ἐγὼ σοῦ λέω ὅτι ἐσὺ εἶσαι ὁ Πέτρος καὶ ἐπάνω σ᾽ αὐτὴ τὴν πέτρα (τῆς ὁμολογίας σου) θὰ οἰκοδομήσω τὴν Ἐκκλησία μου καὶ ὁ θάνατος δὲν θὰ τὴν νικήσει. Θὰ σοῦ δώσω τὰ κλειδιὰ τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν καὶ ὁτιδήποτε ἀφήσεις ἀσυγχώρητο ἐπάνω στὴν γῆ θὰ μείνει ἀσυγχώρητο καὶ στὸν οὐρανὸ καὶ ὁτιδήποτε συγχωρήσεις ἐπάνω στὴν γῆ θὰ εἶναι συγχωρημένο καὶ στὸν οὐρανό. Τότε (ὁ Ἰησοῦς) παρήγγειλε μὲ αὐστηρότητα νὰ μὴν ποῦν σὲ κανέναν ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Χριστὸς» (Ματθ. ιϛ´13-20).

1. Γ. Φλορόφσκυ, Ἁγία Γραφή, Ἐκκλησία, Παράδοσις, σ. 50-53.

2. «Διότι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἡ ἀχώριατη ζωή μας, εἶναι, κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός, ὅπως καὶ οἱ ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν χειροτονηθεῖ παντοῦ στὸν κόσμο, εἶναι κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἑπομένως, πρέπει ἐσεῖς νὰ ζῆτε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ ἐπισκόπου. . . », Ἁγίου Ἰγνατίου Ἀντιοχείας (11Ο μ. Χ), Ἐπιστολὴ πρὸς Ἐφεσίους, 3,2, ΒΕΠ 2, 264-265.

3. «Ἡ σχέση ἀνάμεσα στὸν θρησκευτικὸ κατακερματισμὸ καὶ στὸν ἐκκοσμικευμένο ἀνθρωπισμὸ μπορεῖ νὰ συνοψισθεῖ. . . στὸ ὅτι ὁ κατακερματισμός, ποὺ δημιουργήθηκε ἀπὸ τὸν Προτεσταντισμό, ἀποτέλεσε τὸ κέντρο σ᾽ ἐκεῖνον τὸν μονολιθικὸ καὶ ἡγεμονικὸ θρησκευτικὸ πολιτισμό, ὅπως ὑπῆρχε πρὶν ἀπὸ τὴν Μεταρρύθμιση, καὶ ὁ ὁποῖος εἶχε προβάλει μεγαλύτερη ἀντίσταση στὴν ἐκκοσμίκευση», Steve Bruce, A House Divided, a. 27.

4. Ἁγίου Ἰγνατίου Ἀντιοχείας, Ἐπιστολὴ πρὸς Μαγνησιεῖς, 6, ΒΕΠ 2,269.

5. Ἐπειδὴ οἱ ἐπιστολές του εἶναι τόσο πρώιμες καὶ τόσο κατηγορηματικὲς στὶς ἀναφορές τους γιὰ τὴν ἀποστολικὴ αὐθεντία, τὴν Ἱερὰ Παράδοση καὶ τὴν ἱεραρχία, οἱ σχισματικοί, οἱ αἱρετικοὶ καὶ οἱ Προτεστάντες, ἰδιαίτερα δὲ οἱ Ἀναβαπτιστές, ἔχουν ἐπιχειρήσει ἀρκετὲς φορὲς νὰ ὑποτιμήσουν τὴν κανονικότητά τους. Ὅμως ἡ αὐθεντικότητα αὐτῶν τῶν ἐπιστολῶν ἐπιβεβαιώθηκε κατ᾽ ἐπανάληψιν ἀπὸ διαφόρους ἐρευνητές, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ J. Β. Lightfoot, ὁ Adolf Von Harnack καὶ ὁ Theodore Zahn. Τώρα ἡ αὐθεντικότητά τους εἶναι γενικὰ ἀποδεκτή, καί, μαζί της εἶναι, ἀποδεκτὴ καὶ ἡ πεποίθηση ὅτι τόσο νωρίς, ἀπὸ τὸ 110 μ.Χ., 60 ἢ 70 μόλις χρόνια μετὰ τὸ θάνατο τοϋ Χριστοῦ καὶ ἐνῶ ἦταν ζωντανὴ ἀκόμη ἡ μνήμη τῶν Ἀποστόλων, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὑπερασπίζονταν μὲ σθένος τὴν ἀποστολικὴ αὐθεντία.

6. Anthony M. Coniaris, Introducing the Orthodox Church (Minneapolis, MN, 1982).

7. Αὐτόθι, σ. 1.

8. «Μία ἀπὸ τὶς κύριες φροντίδες τῶν ἀπολογητῶν (στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία, 100-300 μ. Χ. ) ἦταν νὰ δείξουν τὴν συνοχὴ τοῦ Εὐαγγελίου μὲ τὴν ἱστορία γιὰ τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο. . . Ἡ προϋπόθεση. . . ἦταν ὅτι ἡ πρώτη παρακαταθήκη τῆς χριστιανικῆς ἀλήθειας εἶχε δοθεῖ ἀπὸ τὸν Χριστὸ στοὺς ἀποστόλους καὶ ἀπὸ αὐτοὺς μὲ τὴν σειρά τους στοὺς διαδόχους τους, τοὺς Ὀρθοδόξους ἐπισκόπους καὶ διδασκάλους. . . Σ᾽ αὐτὴ τὴν πρώιμη χριστιανικὴ χρήση τῶν ὅρων, ἡ αἵρεση, δὲν ἦταν ἀπόλυτα διακεκριμένη ἀπὸ τὸ σχίσμα (Α´ Κορ. ια´18-19). Καὶ οἱ δύο ὅροι ἀναφέρονταν στὸν φατριασμό. . . Φατριασμός. . . διχοστασίες καὶ σκάνδαλα ἀντίθετα πρὸς ὅσα διδαχθήκατε (Ρῶ 16,17)», Jaroslav Pelikan, The Christian Tradition, v. 1: The Emergence of the Catholic Tradition (100-600), a. 68-69.

9. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπιπλήττει τὸν καθένα, ὁ ὁποῖος θὰ παραστρατοῦσε ἀπὸ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ θὰ ἀκολουθοῦσε κάποιους αὐτοανακηρυγμένους ἡγέτες. «Ὅταν γὰρ λέγη τις, ἐγὼ μὲν εἰμι Παύλου (Α´Κορ. γ´4)

10. «Τὸ κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας πραγματικὰ συνεχίζεται ἀναλλοίωτο καὶ εἶναι παντοῦ τὸ ἴδιο. . . ἀνανεώνεται σταθερὰ ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. . . Στὴν Ἐκκλησία ὁ Θεὸς ἔθεσε τοὺς ἀποστόλους, τοὺς προφῆτες, τοὺς διδασκάλους καὶ ὅλα τὰ ἄλλα χαρίσματα, μὲ τὰ ὁποῖα ἐργάζεται τὸ Πνεῦμα. . . διότι, ὅπου ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία, ἐκεῖ βρίσκεται καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. . . », Ἁγίου Εἰρηναίου, Κατὰ Αἱρέσεων, The Faith of the Early Fathers, τ. Ι. (μεταφρασμένο στὰ ἀγγλικὰ ἀπὸ τὸν W. A. Jurgens). σ. 94.

πηγή : ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΧΟΛΙΟ 

Τό ίδιο τραγικό χάσμα πού εμφανίζεται στό μικρό απόσπασμα κυριαρχεί σήμερα στήν νοοτροπία τής διοικήσεως τής εκκλησίας καί εμφανίζεται σάν εκκλησία. Ο συγγραφεύς σάν σύγχρονος άνθρωπος ορίζει τήν χειροτονία σάν τόν "ἱστορικὸ σύνδεσμο μὲ τοὺς Ἀποστόλους" και καταλήγει μέ τά χαρίσματα τά οποία θεμελίωσαν τήν πρώτη εκκλησία.  

"διότι, ὅπου ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία, ἐκεῖ βρίσκεται καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. . . , Ἁγίου Εἰρηναίου" καί είναι η αλήθεια γιά τήν εποχή τού Αγίου Ειρηναίου, αλλά δέν είναι γιά τήν εποχή μας. Σήμερα η εκκλησία θεμελιώνεται έξω από τήν "περιοχή" τών χαρισμάτων, τά εξοβελίζει καί εξορίζεται από αυτά.

Αμέθυστος

Ο Μητροπολίτης Περγάμου "αποτελεί τον στιβαρόν θεολογικόν βραχίονα της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας" - Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

πηγή Αναστάσιος      
                                                       

Ιερώτατοι αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, επιτρέψατε ημίν όπως στρέψωμεν τον λόγον μας εις εν εκλεκτόν τέκνον της κωμοπόλεώς σας, τον Ιερώτατον Μητροπολίτην Περγάμου και λίαν αγαπητόν αδελφόν και πολύτιμον συνεργόν εν Κυρίω κύριον Ιωάννην Ζηζιούλαν, ο οποίος αποτελεί μέλος της τιμίας ημών συνοδείας, ο οποίος ανήκει από το 1986, ήδη επί εικοσιπενταετίαν όλην, εις την χορείαν των Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου, τον οποίον διακονεί ευόρκως, εκκλησιοπρεπώς και αποτελεσματικώς. Πολύγονος και καλλίγονος η Μακεδονική γη ανέδειξε πλειάδα ανδρών διακριθέντων δια την προσφοράν εις το Γένος και την Εκκλησίαν. Εις εξ αυτών ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας.

Ως εγράφομεν εις μήνυμά μας απευθυνόμενον εις προς τιμήν αυτού οργανωθέν συνέδριον εν τη Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού τον παρελθόντα Οκτώβριον, ο Μητροπολίτης Περγάμου "αποτελεί τον στιβαρόν θεολογικόν βραχίονα της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, η οποία ενεπιστεύθη εις τον αγλαόν επίσκοπον και θεολόγον της τον χειρισμόν και την διεκπεραίωσιν υψίστης σημασίας εκκλησιαστικών υποθέσεων εις όλον το πλέγμα των ευθυνών και των δράσεών της, ανέθεσεν εις αυτόν δυσκόλους αποστολάς, προεδρείας και διαπραγματεύσεις. Ο Ιερώτατος Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης αναγνωρίζεται ως ο επιτελέσας ένα πραγματικόν πνευματικόν άθλον κορυφαίος ορθόδοξος θεολόγος, ο οποίος εχάρισεν ουχί μόνον εις την Ορθοδοξίαν αλλά εις σύμπαντα τον χριστιανικόν κόσμον μίαν εντυπωσιακήν θεολογικήν σύνθεσιν, επί της βάσεως της ευχαριστιακής εκκλησιολογίας. Το γεγονός ότι ο εικοστός αιών εχαρακτηρίσθη ως «ο αιών της Εκκλησιολογίας» οφείλεται μεγάλως εις την συμβολήν του". Συγχαίρομεν τον ευλογημένον τούτον τόπον διότι ανέδειξε και αναδεικνύει προσωπικότητας χρησίμους δια το ευσεβές ημών Γένος, ιδία εις τας δυσκόλους ταύτας περιστάσεις, ως ο επιφανής Ιεράρχης και κατηξιωμένος θεολόγος άγιος Περγάμου.
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

      Ο/Η Αναστάσιος είπε...
Η ανάρτηση έγινε από σεβασμό στο πρόσωπο του Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννη.
Πάντα σε λόγους αυτού του είδους υπάρχουν οι υπερβολές. Όμως συμφωνώ ότι η γενική προσφορά του είναι σημαντική.
Πάντα υπάρχουν αντιρρήσεις σε κάποια ζητήματα. Αυτό όμως δεν πρέπει να είναι η πλήρη απόρριψη του συνολικού έργου και της προσφοράς του.

29 Ιουνίου 2012 10:22 μ.μ.

ΣΧΟΛΙΟ  : Θά θέλαμε πολύ νά μάθουμε μία έστω σημαντική προσφορά τού Μητροπολίτου. Σημαντική προσφορά είχε επίσης καί ο Αγουρίδης. Έγραψε τό ευαγγέλιο τής νέας εποχής καί τό παρέδωσε στόν κορεάτη μεσσία Μούν. Πολύ σημαντική προσφορά επίσης είχε ο Γιανναράς ο οποίος διδάσκει τελευταίως ότι το κακό υπάρχει μέσα στόν Θεό.  Ή ότι τό παρακάναμε μέ τό Αειπάρθενο τής Θεοτόκου!

Στή σημερινή εποχή προσκυνούμε προσωπικότητες, χωρίς νά συνδυάζουμε τήν λατρεία αυτή μέ την προειδοποίηση τού Κυρίου : Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον.

Η ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΥΛΟ  ΠΑΘΟΣ.

Αμέθυστος

Φιέστα στην Κοζάνη με σπατάλη 110.000 ευρώ για την υποδοχή ενός αμφιλεγόμενου Πατριάρχη

Και καλά ο λαός αγνοεί, οι 32 Επίσκοποι, όμως, που γνωρίζουν πώς θα τον υποδεχθούν μαζί με τον «μεγάλο αιρετικό» κ. Ιω. Ζηζιούλα

Οι δημοσιογράφοι της Κοζάνης ανέδειξαν το θέμα της σκανδαλώδους δαπάνης (έως 110.000 ευρώ!) για την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη σε Κοζάνη–Καστοριά. Η είδηση αυτή προκάλεσε (σύμφωνα με το kozan.gr) έντονες αντιδράσεις από τους πιστούς και από τον πολιτικό κόσμο της περιοχής για τις δαπάνες της Περιφέρειας για την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη.

Επίσης, μεγάλο σκάνδαλο αποτελεί και η πληροφορία, ότι κατακρατούνται και 50 ευρώ από τον μισθό των πτωχών ιερέων της περιοχής, για να καλυφθούν τα έξοδα υποδοχή και δώρων προς τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο!

Πέρα, όμως, από το πολιτικό και ηθικό θέμα που δημιουργείται λόγω αυτής της σπατάλης σε καιρό λιτότητας, υπάρχουν και δύο άλλα θέματα: Το ένα είναι εκκλησιαστικό-διοικητικό και το άλλο θεολογικό.

α) Ποια σκοπιμότητα, αλήθεια, κρύβουν οι συχνότατες επισκέψεις του Πατριάρχη στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια; Γιατί, πάνω από μία δεκαετία (επί Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ) ήταν ανεπιθύμητος και στη συνέχεια την τελευταία πενταετία επισκέπτεται την Ελλάδα δυο και τρεις φορές το χρόνο; Η απάντηση είναι πως θέλει να επεκτείνει την εξουσία του και στην Ελλάδα, να πάρει στα χέρια του την Διοίκηση της ελλαδικής Εκκλησίας, γι’ αυτό έφτασε στο σημείο να ...«αφορίσει» ακόμα και τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, που πρόβαλε αντίσταση σ’ αυτή του την επιδίωξη, δείχνοντας μια αδίστακτη επιμονή στην πραγματοποίηση των σχεδίων του.

Έτσι, οι Επίσκοποι –για τους οποίους τότε ο Πατριάρχης ήταν ανεπιθύμητος– αντί να καυτηριάσουν τις αιρετικές ιδέες του, τώρα μάλιστα που πρόσθεσε κι άλλες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο «εξαναγκάστηκαν να υποκύψουν, παρόλο που τους είναι γνωστές οι αντορθόδοξες θέσεις του (όπως σημειώνουμε στη συνέχεια). Και χωρίς καμία δικαιολογία αυτής της ασυνέπειας στη στάση τους, τριάντα (30) περίπου χρυσοστόλιστοι μιτροφόροι ραβδούχοι Επίσκοποι (φοβερό σκάνδαλο μπροστά στα μάτια του οικονομικά εξαθλιωμένου λαού) θα αποτελέσουν μέρος της φιέστας υποδοχής του υψηλότατου επισκέπτη!!!

β) Στο θεολογικό τομέα τώρα. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, που υποτίθεται ότι εκφράζει την αλήθεια του Χριστού, άλλα διακηρύττει και άλλα πράττει, χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να δικαιολογήσει την παραβατική εκκλησιαστική συμπεριφορά του. (Ελπίζουμε πως δεν ακούτε πρώτη φορά, πως πολλοί εκκλησιαστικοί ηγέτες, είναι αυτοί που ...πρώτοι παραβιάζουν το Ευαγγέλιο!). Έτσι, το 2010 στην Καλαμάτα είπε πως «όσο σπουδαιότερες και υπεύθυνες θέσεις κατέχομεν, τόσον προσεκτικώτερον και με άκραν συνέπειαν και ευλάβειαν οφείλομεν να τηρούμεν τους Νόμους, “νομοφυλακείν οφείλομεν”»! (2/2/2010 romfea.gr).

Αυτός λοιπόν, που παρουσιάζεται ως φύλακας των εκκλησιαστικών Νόμων, είναι ο σημαντικότερος παραβάτης τους. Δεν θα κουράσουμε εδώ με λεπτομέρειες θεολογικές, αλλά θα μείνουμε σε λίγες χειροπιαστές και κατανοητές από όλους εκτροπές του από την Πίστη που εκπροσωπεί:

1. Ο εκπρόσωπος του Χριστού κ. Βαρθολομαίος, είναι υπέρμαχος –με λόγους και πράξεις– της νεοταξικής πανθρησκείας! Γι’ αυτό και δεν δίστασε επανειλημμένως να παρευρεθεί σε αιρετικές, εβραϊκές και μουσουλμανικές τελετές, και να δωρίσει «Κοράνιο» στα γραφεία της Coca-Cola της Ν. Υόρκης, ονομάζοντας μάλιστα «Άγιο» το Κοράνιο, που υβρίζει πρόστυχα τον Ιησού Χριστό και την Παναγία! Στο Ιράν (Μάρτιος 2002) ο Πατριάρχης δήλωσε, ότι το Κοράνιο είναι «ίσο με την Αγία Γραφή και ιερό, όπως αυτή»! Στις 10/8/2004 ισχυρίστηκε πως «το θείο θέλημα συναντάται σε κάθε θρησκεία»!

Είναι, επίσης, υπέρ της διεθνιστικής οικουμενιστικής ιδεολογίας και χαιρέτησε και υπεστήριξε την θέση της Ν. Τάξης και του ΔΝΤ περί υπαγωγής των ελεύθερων κρατών σε μια παγκόσμια διακυβέρνηση! Και παλαιότερα είχε δηλώσει βαρύγδουπα: «Το Πατριαρχείο μας και η Αμερική υπηρετούμε τα ίδια ιδανικά δικαιοσύνης, ελευθερίας, όλες τις μεγάλες ηθικές και πνευματικές αξίες που ισχύουν διαχρονικώς, παγκοσμίως…»! (14/5/2008).

Κάθε δημοκρατικός και ελεύθερος πολίτης, μπορεί να έχει παρόμοιες ή και πιο προχωρημένες ιδέες περί θρησκείας και αθεΐας. Είναι έντιμο, όμως, ο Πατριάρχης που ως επίσκοπος βρίσκεται «εις τόπον και τύπον Χριστού», να συντελεί στην κατεδάφιση του Ευαγγελίου και να διακηρύττει τα ακριβώς αντίθετα από όσα δίδαξε ο Χριστός;

Αν έχουμε τέτοιο φύλακα της Πίστεώς μας, τι να τους κάνουμε τους εχθρούς και όσους υπονομεύουν την Παράδοσή μας;

2. Ο θεωρούμενος ως ορθόδοξος Πατριάρχης, λοιπόν, έχει διατυπώσει αυτές και άλλες αντι-εκκλησιαστικές θέσεις, και έχει κατηγορηθεί με συγκεκριμένα στοιχεία ως αιρετικός, όσο κι αν ξενίζει αυτό τους πολλούς, που αγνοούν την πραγματικότητα, επειδή τα ΜΜΕ παρουσιάζουν ένα εξωραϊσμένο, εκκοσμικευμένο και, ως εκ τούτου, αποδεκτό στον πολύ κόσμο προφίλ του. Κι ο Πατριάρχης, μια τέτοια φοβερή κατηγορία, όχι μόνο δεν προσπάθησε χρόνια τώρα να την αποκρούσει (όπως ενστικτωδώς θα έκανε π.χ. ένας συνειδητός γιατρός, αν τον αποκαλούσαν «αλμπάνη»), αλλά τις επαναλαμβάνει, τις επαυξάνει και, εκμεταλλευόμενος την εξουσία που διαθέτει, ζήτησε πριν από μερικούς μήνες την τιμωρία από την Εκκλησία της Ελλάδος, εκείνων που αποκαλύπτουν τις αιρέσεις του!!!

Τέτοιο αμοραλισμό δεν συναντά κανείς ούτε στους πολιτικούς οι οποίοι (όταν ψεύδονται) αισθάνονται τουλάχιστον την ανάγκη να δικαιολογήσουν όπως-όπως τις ασυνέπειές τους. Συγκεκριμένα στα θεολογικά θέματα:

α) Ο αμετροεπής πατριάρχης Βαρθολομαίος είχε δηλώσει τη δεκαετία του 1990 ότι το Filioque, που πρόσθεσε ο Πάπας αυθαίρετα στο Σύμβολο της Πίστεως, αποτελεί αίρεση. Δεν πέρασαν, όμως, παρά 13 χρόνια, και ο κ. Βαρθολομαίος, που άλλα λέγει κι άλλα πράττει, σε εκδήλωση παπικών στην Κων/πολη (Ιούνιος 2003) δήλωσε ότι ο Πάπας (ο διδάσκων την αίρεση του Filioque και δεκάδες άλλες αιρέσεις), είναι «όντως απεσταλμένος του Θεού»!!! Να λοιπόν, που ο ίδιος ο Θεός (κατά τον Πατριάρχη) αποστέλλει και τοποθετεί ως εκπρόσωπό του, ένα αιρετικό Πάπα!

β) Στο τελευταίο συνέδριο του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), το 2006 στο Porto Alegre, οι «ορθόδοξοι» σύνεδροι συμφώνησαν με τους Προτεστάντες, ότι δεν υπάρχει μόνο «Μία», αλλά εκατοντάδες Εκκλησίες, μία εκ των οποίων είναι και η Ορθόδοξη Εκκλησία!!! Και το παιδί του δημοτικού, βέβαια, γνωρίζει ότι όσοι πιστεύουν ομολογούν δια του «Συμβόλου της Πίστεως» πίστη μόνο «εις Μίαν Ἐκκλησίαν». Ο «ορθόδοξος» πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, όμως, συνεχάρη ενθέρμως το Π.Σ.Ε. που με την απόφασή του στο Porto Alegre ακύρωσε το Σύμβολο της Πίστεως, που ομιλεί περί «Μίας» Εκκλησίας! Δεν του μένει πλέον παρά, ή να καταργήσει το «Πιστεύω», ή να πάψει να είναι εκπρόσωπος όσων πιστεύουν ότι ανήκουν στη «Μία» Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός.

Τέλος, ο κοπτόμενος υπέρ του γένους των Ελλήνων κ. Βαρθολομαίος, στον ενθρονιστήριο λόγο του το 1991 είπε και το εξής ανθελληνικό και προσβλητικό για την Ελλάδα, η κυβέρνηση της οποίας χρηματοδοτεί το πατριαρχείο του οποίου προΐσταται: «Δυστυχώς οι 2 λαοί (Τούρκοι και Έλληνες) διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων. Ξεσηκώθηκαν το 1821 κάτι ξεβράκωτοι και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές» (Αθηναϊκές εφημ. 27 και 30 Οκτωβρίου 1991, ιστολ. μητροπ. Καλαβρύτων mkka.blogspot.gr, 31/1/2010), http://filostratos.pblogs.gr/2009/03/bartholomaios-pros-toyrkoys-xeshkwthhkan-to-1821-kati-xebrakwtoi.html).

Εκείνοι, λοιπόν, που επαναστάτησαν το 1821, κατά τον Πατριάρχη, δεν ήσαν αγωνιστές και ήρωες, αλλά κάποιοι αχάριστοι προς τους αφέντες Τούρκους, αλιτήριοι και ξεβράκωτοι ραγιάδες!

Μετά από όλα αυτά, θεωρούμε προσβλητική για την Πίστη και την Πατρίδα μας, αυτή την επίσκεψη του κ. Βαρθολομαίου στην Κοζάνη και Καστοριά. Θεωρούμε προδοτική την πρόσκλησή του από τον τοπικό Μητροπολίτη και προκλητική την υποδοχή του από 30 επισκόπους, οι οποίοι αφήνουν τις μητροπόλεις τους και σπεύδουν σαν στρατιωτάκια στην υποδοχή ενός αιρετίζοντος Πατριάρχη, την στιγμή που πάλι οι ίδιοι κύκλοι οδηγούν στην ανέχεια τον ελληνικό λαό.

Είναι καιρός όλοι οι Ορθόδοξοι Έλληνες (κι όχι μόνο για τις 110.000 ευρώ που θα σπαταληθούν κατά την επίσκεψή του) να αποδοκιμάσουν όλους αυτούς που συμμάχησαν με τις νεοταξικές δυνάμεις για την ταπείνωση και εξουδετέρωση κάθε ελληνικού και ορθόδοξου στοιχείου.

«ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ “ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ”»
«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ “ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ”»
πηγή ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ

Γέροντας Παίσιος: Ο Ελληνικός στρατός θα είναι νικητής.

Πηγή: Λαλεί Πουλί

Γήπεδο θα΄ναι η Παλαιστίνη, τάφος τους η Νεκρά Θάλασσα...
Μια παρέα προσκυνητών συνεννοήθηκαν να παρακαλέσουν τον Γέροντα να τους μιλήσει για τη Κωνσταντινούπολη. Σε λίγο ο Γέροντας επέστρεψε και προς έκπληξη όλων, πριν προλάβουν να τον ρωτήσουν τίποτα –δείχνοντας έτσι ότι το πνευματικό του «ραντάρ» είχε αντιληφθεί την σκέψη τους– τους λέει:

Γέροντας : Τι λέτε, θα την πάρουμε την Πόλη;

Η παρέα μένει άναυδη και δεν μιλά καθόλου.

Γέροντας :
Για πέστε μου, θα την πάρουμε την Πόλη;
Η παρέα συνεχίζει έκπληκτη να μην μιλά.
Γέροντας (αστειευόμενος) : Παλικάρια της φακής...
Θεόδωρος : Θα την πάρουμε, Γέροντα.
Γέροντας : Δόξα σοι ο Θεός (Κάνει τον σταυρό του, γυρίζοντας προς την ανατολή και βλέποντας προς την Πόλη).
Δημήτριος : Αν είναι από τον Θεό, Γέροντα, ευλογημένο, θα την πάρουμε.
Γέροντας : Ναι, είναι από τον Θεό! Θα την πάρουμε! Όχι πως θα την πάρουμε εμείς αλλά θα μας την δώσουν σαν λύση σε εμάς, διότι αυτό θα νομίζουν πως είναι το συμφέρον τους.
Δημήτριος : Γέροντα, θα διαρκέσει πολύ αυτό το κακό;
Γέροντας : Μπόρες, μπόρες θα΄ναι! Θα δώσουμε όμως εξετάσεις.
Δημήτριος : Γέροντα, θα υπάρχουν ηγέτες κατάλληλοι;
Γέροντας : Θα οικονομήσει ο Θεός.

Σε αυτόν τον πόλεμο όλοι θα γυρίσουν νικημένοι. Ο ελληνικός στρατός θα είναι νικητής. Γήπεδο θα΄ναι η Παλαιστίνη, τάφος τους η Νεκρά Θάλασσα.

Αυτό θα είναι το πρώτο ημίχρονο.

Αλλά, υπάρχει και δεύτερο ημίχρονο:

Μετά τα γεγονότα αυτά ο άνθρωπος θα φτάσει σε αδιέξοδο και τότε όλοι θα ζητούν να μάθουν για το Ευαγγέλιο και τις Γραφές.
Ο Χριστός θα λυπηθεί τον κόσμο και θα δείξει ένα σημείο, για να πιστέψουν.
Τότε θα ψάχνει κανείς να βρει άπιστο.

Δημήτριος :...Γέροντα, το απολυτίκιο του προφήτου Ηλιού λέει ότι είναι ο δεύτερος πρόδρομος της Παρουσίας Χριστού. Αυτός, καθώς είναι γνωστό, δεν κοιμήθηκε, όπως επίσης και ο Ενώχ. Θα έρθει ο προφήτης Ηλίας στην γη;
Γέροντας (χαμογελώντας ) : Ο προφήτης Ηλίας τροχάει και ετοιμάζει την μαχαίρα του! Και μάλιστα πρώτα θα αρχίσει από τους Πατριάρχες, δεσποτάδες, παπάδες και μοναχούς!
Νικόλαος : Και λαϊκούς.
Γέροντας : Τα δικά σας είναι αγνοήματα, ενώ τα δικά μας είναι αμαρτήματα.

Έτσι δεν λέει η ευχή της θείας λειτουργίας; «Υπέρ των εμών αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων».

Ο προφήτης Ηλίας τροχάει το μαχαίρι του, όμως θέλει πολύ προσοχή, γιατί μερικά πράγματα αλλιώς τα λένε οι Πατέρες και αλλιώς τα ερμηνεύει ο κόσμος, όπως, ας υποθέσουμε, τα εξαμίλια που αναφέρει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. (Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φτάσουν ως τα εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν ως την Κόκκινη Μηλιά. Από τους Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθεί, το άλλο 1/3 θα βαπτιστεί και μονάχα το υπόλοιπο 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά). Κανένας δεν μπόρεσε να το εξηγήσει, όλοι το ερμηνεύουν λανθασμένα. Εξαμίλιαυπάρχουν στον Λαγκαδά, στο Κιλκίς, στην Θράκη, στην Κόρινθο, μα κανένας δεν ξέρει ότι αυτά που λέει είναι τα εξαμίλια των χωρικών υδάτων.

Δεν διαβάζετε τους προφήτες, στον Ιωήλ, στον Ζαχαρία, στον Ιεζεκιήλ, στον Δανιήλ; Τα λένε όλα. Για επτά χρόνια στην Παλαιστίνη δεν θα καίνε ξύλα, αλλά μπαστούνια, αλλά που να ξέρετε εσείς από μπαστούνια και ξύλα! Εσείς έχετε τώρα στα σπίτια σας καλοριφέρ (χαμογελώντας), ενώ εγώ εδώ καίω ακόμα ξύλα στο τζάκι και έτσι ξέρω από αυτά. (Πρόκειται για την προφητεία του προφήτη Ιεζεκιήλ, 9-10 : «και εξελεύσονται οι κατοικούντες τας πόλεις Ισραήλ, και καύσουσιν εν τοις όπλοις, πέλταις και κοντοίς και τόξεις και τοξεύμασι και ράβδοις χειρών και λόγχαις, και καύσουσιν εν αυτοίς πυρ επτά έτη, και ου μη λάβωσι ξύλα εκ του πεδίου ουδέ μη κόψωσιν εκ των δρυμών, αλλ΄ ή τα όπλα κατακαύσουσι πυρί, και προνομεύσουσι τους προνομευσαντας αυτούς και σκυλεύσουσι τους σκυλεύσαντας αυτούς, λέγει Κύριος»).

Χρήστος: Οι Εβραίοι...

Γέροντας: Ένας ευσεβής Ιορδανός μου είπε ότι οι Εβραίοι έχουν σκάψει από κάτω από το τέμενος του Ομάρ, σε πολλά μέτρα βάθος ένα τούνελ και θέλουν να καταστρέψουν το τέμενος, για να κτίσουν το Ναό του Σολομώντος, γιατί τότε λένε αυτοί ότι θα έρθει ο μεσσίας τους, δηλαδή ο αντίχριστος. Τότε θα λένε οι Άραβες στους χριστιανούς ''Δεν λέτε εσείς, οι χριστιανοί, ότι ο Μεσσίας έχει έρθει; Τι λένε τώρα αυτοί εδώ, οι Εβραίοι'';

Ο Γέροντας, αφού πρόσφερε και στους τελευταίους επισκέπτες που ήρθαν εκείνη την στιγμή κέρασμα, ξαναρωτά έναν απ΄αυτούς :

Γέροντας : Θα την πάρουμε την Πόλη; Τι λες;
Χρήστος : Εγώ θα πάω για την Βόρειο Ήπειρο .
Γέροντας : Την Πόλη να πάρουμε, την Βόρειο Ήπειρο και επτά άτομα την παίρνουμε!
Χρήστος : Επτά και εγώ οκτώ!
Γέροντας : Πάρτηνα! Και εγώ θα μεταφέρω τα λείψανα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, τα οποία είναι και βαριά!

Τι να πούμε, βρε παιδιά, όλα τα λένε και τα γράφουν τα βιβλία μας (της Εκκλησίας), αλλά ποιος τα διαβάζει; Ο κόσμος χαμπάρι δεν παίρνει. Κοιμάται με τα τσαρούχια!

Δημήτριος : Αυτά, Γέροντα, είναι σημεία των καιρών;
Γέροντας : Σημεία, σημεία των καιρών, δεν βλέπετε…; Πρέπει να΄ναι βόιδι – να με συγχωρείτε – κανείς, για να μηνκαταλαβαίνει με όλα αυτά που γίνονται … Πολλοί από τους άγιους πατέρες θα ευχόντουσαν να ζήσουν στην εποχή μας, γιατί είναι εποχή ομολογίας. Οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Κοιμόμαστε με τα τσαρούχια. Θα ρωτάνε σε λίγο για τους χριστιανούς, όπως παλαιότερα ρωτούσαν για τα πολιτικά φρονήματα .
Νικόλαος : Θα μας κάνουν φάκελο, Γέροντα;
Γέροντας : Α, μπράβο! Φακέλους.
Δημήτριος : Γέροντα, η Ελλάδα θα πάθει κακό;
Γέροντας : Πολλές μπόρες πέρασε η Ελλάδα, αδικήθηκε πολύ. Αλλά όμως μπόρες θα΄ναι! Η Ελλάδα δεν θα πάθει τίποτε, γιατί την αγαπάει ο Θεός. Στην Μικρά Ασία έχουμε πολλά άγια λείψανα. Θα πάρουμε την Αγία Σοφία και θ΄ανοίξει και η πύλη. Αυτήν την πύλη δεν την ξέρει κανείς … …να δούμε τι θα γίνει όμως; Οι μιναρέδες τι θα γίνουν μετά;
Νικόλαος : Θα τους γκρεμίσουμε!
Θεόδωρος : Θα τα κάνουμε, Γέροντα, καμπαναριά!
Γέροντας : (χαριτολογώντας) : Όχι, θα γίνουν στύλοι για τους στυλίτες και θα κρέμονται τα κομποσκοίνια μέχρι κάτω!
Δημήτριος : Γέροντα, ο ηγέτης αυτός του πολέμου θα είναι Εβραίος;

Γέροντας : Ναι Εβραίος θα΄ναι. Θα συνεργαστεί πολύ και ο πάπας, γιατί όλα τα παιδιά του διαβόλου θα τα θεωρεί δικά του και θα τους υποδεικνύει ν΄ακολουθούν τον αντίχριστο. Γι΄ αυτό κι ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είπε :
«τον πάπα να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία.» Ο Άγιος εννοούσε αυτόν τον πάπα της συγκεκριμένης εποχής, που θα βοηθήσει στην ανάδειξη του αντιχρίστου. Οι άλλοι πάπες σε σχέση με εκείνον θα φαίνονται σαν καλοί.

Η Γερμανία έκανε το πρώτο βήμα προς το “σημείο χωρίς επιστροφή”…

Από τα τρία κεφάλαια που συμφώνησαν χθες στο Συμβούλιο Κορυφής δηλαδή: 1) Παρεμβάσεις από την EKT στην αγορά ομολόγων όταν τα spreads γίνονται αφόρητα, 2) ESM και ο EFSF να μπορούν να αγοράζουν κρατικά ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά, συνοδεία όμως μνημονίου στις εμπλεκόμενες χώρες και τέλος 3) Απευθείας τραπεζικές διασώσεις από τους μηχανισμούς χωρίς εμπλοκή των κρατών, υπό πολύ αυστηρούς όρους, ουσιαστικά η Γερμανία υποχώρησε μόνο στο τρίτο. Τα άλλα δύο λίγο έως πολύ ήδη ίσχυαν.
Με το τρίτο όμως κεφάλαιο που δέχτηκε η Γερμανία, στην πραγματικότητα έκανε το πρώτο βήμα προς το “σημείο χωρίς επιστροφή”.
Το “σημείο χωρίς επιστροφή” για την Γερμανία, είναι το σημείο εκείνο, πέραν του οποίου… η έξοδος από το ευρώ για την ίδια την Γερμανία, θα κοστίσει πιο πολύ από την παραμονή της στο ευρώ.
Σύμφωνα με σοβαρούς αναλυτές, έπειτα από τις πιέσεις που εντείνονται κυρίως από τον Ευρωπαϊκό Νότο, η Γερμανία έχει δύο επιλογές: Είτε θα αποφασίσει να μείνει οριστικά στο ευρώ και θα αναγκαστεί να σηκώσει το βάρος των υπερχρεωμένων κρατών, διαθέτοντας ό,τι έχει κερδίσει μέχρι σήμερα από την Νομισματική Ένωση, είτε θα αποφασίσει να αποχωρήσει από το ευρώ, διατηρώντας τα πλούτη της. Και οι δύο επιλογές έχουν τα ανάλογα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Όμως από τη στιγμή που θα έχει κάνει τόσες υποχωρήσεις, ώστε μετά να της κοστίζει περισσότερο η έξοδος από το ευρώ, δεν θα έχει άλλη επιλογή παρά την κοινή μοίρα με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
Η δική μας άποψη είναι ότι η Γερμανία δεν επιθυμεί πλέον την παραμονή της σ’ αυτή την ευρωζώνη, έτσι όπως αυτή πορεύεται. Κατά τις τελευταίες ελληνικές εκλογές, η γερμανική ελίτ προσπάθησε να εκνευρίσει τον ελληνικό λαό ώστε ο τελευταίος να κάνει επιλογές που θα μας οδηγούσαν εκτός ευρώ, για να μπορεί στη συνέχεια να μιλήσει για διάλυση της ευρωζώνης, κάτι που θα της έδινε το δικαίωμα να επιβάλει τους όρους της ή ακόμα και να αποχωρήσει χωρίς διπλωματικά προβλήματα. Αυτό όμως δεν συνέβη. Ο ελληνικός λαός αποφάσισε, πως αν είναι να χρεοκοπήσει, ας χρεοκοπήσει μέσα στο ευρώ, παρά εκτός αυτού. Με τον τρόπο και χωρίς να το επιδιώξουμε, στην ουσία αναγκάσαμε την Γερμανία να σηκώσει πλέον το βάρος των αποφάσεών της.
Τα ευρωομόλογα, η έκδοση νέου χρήματος από την ΕΚΤ και ο απευθείας δανεισμός των κρατών από την ΕΚΤ είναι τα επόμενα βήματα (ή ακόμα και ένα εξ αυτών), τα οποία θα κάνουν την Γερμανία να περάσει το “σημείο χωρίς επιστροφή”. Ίδωμεν.
Πάντως απέχουμε πολύ ακόμα, εκτός και αν συμβούν ραγδαίες εξελίξεις. Εμείς πιστεύουμε ότι ακόμα και οι τραπεζικές διασώσεις που αποφασίστηκαν χθες, μάλλον ήταν μια υποχώρηση τακτικής από την Γερμανία, προκειμένου να κερδίσει χρόνο η ίδια μέχρι να δει τι θα αποφασίσει, παρά συνταύτιση της τύχης της με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Πέτρος Χασάπης
πηγή : olympia

UBS: Η Ευρώπη θυμίζει τη δεκαετία του '30 - Στη θέση της Ελλάδας ήταν τότε η Γερμανία και στη θέση της Γερμανίας ήταν η Γαλλία - Η γαλλική απροθυμία για λύσεις είχε οδηγήσει τότε στην κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος

Πηγή: Παρέμβαση

Άγρυπνες νύχτες βλέπει για τους Κεντρικούς Τραπεζίτες ο αναλυτής της UBS, Art Cashin, παραλληλίζοντας αυτά που συμβαίνουν στην Ευρώπη αυτές τις μέρες, με εκείνες που πέρασε το τραπεζικό σύστημα στη δεκαετία του 1930.

"Αυτό που πραγματικά ανησυχεί αυτή τη γενιά των κεντρικών τραπεζών, δεν είναι το κατά πόσον τα εργαλεία μη συμβατικής νομισματικής πολιτικής που εφαρμόζουν θα λειτουργήσουν. Αυτό που ανησυχεί τους Τραπεζίτες είναι οι ενέργειες των πολιτικών που έχουν την τύχη της Ευρώπης στα χέρια τους, μπορεί να οδηγήσουν το σύστημα σε κατάρρευση για ακόμη μία φορά, όπως τη δεκαετία του '30.
Η κατάσταση στην Ευρώπη σήμερα έχει μια απόκοσμη ομοιότητα με εκείνη της Ευρώπης στη δεκαετία του 1930. Κατά ειρωνικό τρόπο, η Γερμανία ήταν τότε στη θέση που είναι τώρα οι περιφερειακές ευρωπαϊκές χώρες σήμερα. Ήταν φορτωμένη με δημόσιο χρέος, λόγω των αποζημιώσεων που επιβλήθηκαν από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, το τραπεζικό της σύστημα ήταν υπό κατάρρευση και σοβαρές κεφαλαιακές ανάγκες, και η οικονομία έπασχε από καλπάζον πληθωρισμόστις αρχές της δεκαετίας του 1920. Έχοντας μεγάλη εξάρτηση από τον εξωτερικό δανεισμό και με κλειδωμένο το μάρκο σε ένα άκαμπτο σταθερό σύστημα συναλλαγματικής ισοτιμίας, δεν τόλμησε να αμφισβητήσει το χρυσό κανόνα υπό το φόβο να προκληθεί μια τεράστια κρίση εμπιστοσύνης. Έτσι με την είσοδο στη δεκαετία της Μεγάλης Ύφεσης και με τις διεθνείς κεφαλαιαγορές ουσιαστικά κλειστές, η Γερμανία δεν είχε άλλη επιλογή παρά να επιβάλει σκληρή λιτότητα. Τελικά, η ανεργία αυξήθηκε στο 35%.
Όπως και σήμερα, στη δεκαετία του 1930 υπήρξε μία σημαντική οικονομία στην Ευρώπη που πήγαινε καλά. Ήταν η Γαλλία. Ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη είχε υποφέρει, η ανεργία στη Γαλλία, όπως στη Γερμανία σήμερα, ήταν σε μονοψήφιο νούμερο. Και η Γαλλία, όπως πάλι η Γερμανία σήμερα, είχε μεγάλα πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών και ήταν σε θέση να ενεργήσει ως ατμομηχανή για την υπόλοιπη Ευρώπη. Όμως, οι γαλλικές αρχές της δεκαετίας του 1930, αρνούμενες να αποδεχθουν την ευθύνη για ό,τι συνέβαινε αλλού στην Ευρώπη, δεν υιοθέτησαν επεκτατικές πολιτικές. Ούτε δάνειζαν άμεσα τη Γερμανία, φοβούμενες ότι θα έχαναν τα χρήματα τους. Η επίδραση της γαλλικής πολιτικής τελικά οδήγησε στην κατάρρευση όλου του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Δυτικής Ευρώπης.

www.bankingnews.gr

Σχέδιο της Bilderberg η εμπλοκή της νατοϊκής Τουρκίας σε πόλεμο με τη Συρία

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Toυ Patrick Henningsen
για το διαδικτυακό κανάλι Ιnfowars
29 Iουνίου 2012
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Την περασμένη Παρασκευή πληροφορηθήκαμε ξαφνικά ότι έγινε κατάρριψη αεροσκάφους τύπου RF-4E της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας εκτός του εναέριου χώρου της Συρίας, στη Μεσόγειο, από κατευθυνόμενο βλήμα της αεράμυνας της Συρίας. Ωστόσο, οι αρχές της Συρίας επιμένουν ότι το τουρκικό F-4 Phantom κατερρίφθη εντός του εναέριου χώρου της Συρίας από πυρά επάκτιου αντιαεροπορικού πυροβολικού.

Από τις εξελίξεις είναι προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με ένα νέο είδος νεο-οθωμανικού τεχνάσματος - με τη μορφή δολώματος - του ΝΑΤΟ, και όλα δείχνουν μέχρι στιγμής ότι το τέχνασμα αυτό έχει πετύχει τους αρχικούς στόχους του.

Ανεξάρτητα από τα γεγονότα που περιβάλλουν αυτό το γεγονός, τόσο η μηχανή των δυτικών μέσων ενημέρωσης όσο και οι πολιτικοί φορείς θα επιδιώξουν να εκμεταλλευθούν, όσο πιο έγκαιρα γίνεται, αυτό το περιστατικό, στα πλαίσια μιας προσπάθειας να προωθηθεί το σχέδιο του βομβαρδισμού της Συρίας.

Μέχρι πρόσφατα, ο ρόλος που ανέθετε το ΝΑΤΟ στην Τουρκία ήταν του συμμάχου που παραμένει στην σκιά, διοργανώνει τις συναντήσεις του κατευθυνόμενου από τη Δύση "Συριακού Εθνικού Συμβουλίου", συντονίζει την αποστολή όπλων στη Συρία για τους εισαγόμενους αντάρτες, και προσφέρει καταφύγιο στους τρομοκράτες της Αλ Κάιντα εντός και πέραν των συνόρων της Τουρκίας με τη Συρία. Αλλά το πρόσφατο περιστατικό με το τουρκικό αεροσκάφος δεν αποκλείεται να αλλάξει την αποστολή της Τουρκίας.

Όπως είχαμε πει ήδη λίγες ώρες μετά το συμβάν την περασμένη εβδομάδα, το διαδικτυακό κανάλι Infowars, οι αναλύσεις του οποίου προηγούνται κατά κάποιες μέρες της αρθρογραφίας των συμβατικών ΜΜΕ, προέβλεψε με ακρίβεια ότι το περιστατικό είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιήθηκε για να εμπλέξει την Τουρκία ακόμη περισσότερο, φέρνοντάς την σε κεντρική θέση στο σχέδιο του ΝΑΤΟ για στρατιωτική επέμβαση στη Συρία:

"Εάν η Δύση και το ΝΑΤΟ σκοπεύουν να επιβάλουν στη Συρία μια "ζώνη απαγόρευσης πτήσεων", όπως ακριβώς έκαναν στην περίπτωση της Λιβύης, τότε η Τουρκία θα καταστεί το εργαλείο της επιλογής τους στην εκτέλεση αυτής της αποστολής".

Σε περίπτωση που δεν την παρακολουθήσατε την περασμένη Παρασκευή, παραθέτουμε ξανά σε βίντεο τη συνέντευξη που παραχώρησε το Infowars στο RT Newsλίγες ώρες μετά το περιστατικό. Eίναι άλλη μια ένδειξη του πώς αυτή η ιστοσελίδα βρίσκεται κατά πολύ μπροστά από την καμπύλη γεωπολιτικής ανάλυσης σε σχέση με τα μέσα ενημέρωσης που στήθηκαν με επενδύσεις πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων:

Όπως ήταν αναμενόμενο, τα εταιρικά μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν ήδη τοποθετηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μετατρέψουν το περιστατικό σε μια πρόφαση για πόλεμο μεταξύ του ΝΑΤΟ και της κυβέρνησης του Σύριου Προέδρου, Bashar Al-Assad.Ο κόσμος δεν πρέπει να ξεχνά ότι τα ίδια αυτά εταιρικά μέσα ενημέρωσης προώθησαν με φανατισμό μια σειρά ψευδών "ειδήσεων", ανάμεσα στις οποίες ήταν η κατά φαντασία πώληση 500 τόνων κίτρινου ουρανίου στο Ιράκ μέσω του Νίγηρα. Τα ίδια αυτά εταιρικά μέσα ενημέρωσης επιχείρησαν να συκοφαντήσουν τον Joe Wilson και την Valerie Plame, όταν αποκάλυψαν τα ψέματα που κυκλοφόρησαν από το γραφείο του Αμερικανού Αντιπροέδρου για το δήθεν υπαρκτό ιρακινό πυρηνικό πρόγραμμα, τα ψέματα αυτά που στάθηκαν τελικά ικανά να μεταστρέψουν την κοινή γνώμη στις ΗΠΑ ώστε να στηρίξει έναν πλήρους κλίμακας πόλεμο και μια μόνιμη στρατιωτική παρουσία του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή.

Αγνοώντας το προφανές γεγονός ότι το τελευταίο πράγμα που επιθυμούν οι Σύριοι είναι να υποστούν μιας εκτεταμένης κλίμακας εκστρατεία βομβαρδισμών από το ΝΑΤΟ, η οποία είναι βέβαιο ότι θα ισοπεδώσει τη χώρα, τα ανόητα και απερίσκεπτα εταιρικά μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ και οι θυγατρικές τους σε όλο τον κόσμο, μαζί με τα κρατικά κανάλια πολεμικής προπαγάνδας, όπως το BBC της Βρετανίας, έχουν προβλέψιμα εκμεταλλευθεί το περιστατικό με το τουρκικο αεροσκάφος ως ένα συναρπαστικό τέχνασμα που θα οδηγήσει αργότερα στην πολυπόθητη για τις δυτικές χώρες στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Η προσεκτικά επιλεγμένη διατύπωσή τους και τα πανομοιότυπα σημεία που τονίζονται από όλα ανεξαιρέτως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης φανερώνουν συγχρόνως και κυνισμό και μια τρομακτική ρητορική - μια κατασκευασμένη πραγματικότητα, η οποία έχει ως στόχο να οδηγήσει την κοινή γνώμη σε ένα πνευματικό αδιέξοδο, όπου "δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση" - όπως συνήθως λένε - εκτός από τη στρατιωτική επέμβαση. Η εφημερίδα Washington Post έχει αναλάβει, όπως ήταν αναμενόμενο, ηγετικό ρόλο σε αυτή την εκστρατεία κατασκευής μιας συναινετικής πραγματικότητας, που διευκολύνει την οποιαδήποτε συζήτηση για πόλεμο ως την μόνη φυσική και αναπόφευκτη εξέλιξη:

"Το ΝΑΤΟ καταδίκασε την κατάρριψη του αεροσκάφους της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας από τη Συρία την περασμένη εβδομάδα, χαρακτηρίζοντάς την ως "εντελώς απαράδεκτη", αλλά δεν έδωσε καμμία ένδειξη ότι θα προβεί σε αντίποινα. Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, ωστόσο, δήλωσε ότι η χώρα του θα αντιδράσει με στρατιωτικά μέσα σε οποιεσδήποτε μελλοντικές παραβιάσεις κατά μήκος των συνόρων της.

H κατάρριψη του στρατιωτικού αεροσκάφους την Παρασκευή ήταν "μια ακόμη ένδειξη της περιφρόνησης εκ μέρους της συριακής κυβέρνησης προς τους διεθνείς κανόνες της ειρήνης, της ασφάλειας και της ανθρώπινης ζωής", αναφέρει το ΝΑΤΟ σε δήλωση που εκδόθηκε στις Βρυξέλλες. "Στεκόμαστε στο πλευρό της Τουρκίας μέσα στο πνεύμα μιας ισχυρής αλληλεγγύης."

Με αυτό το είδος "γλώσσας του πολέμου" έχουμε πλέον όλοι εξοικειωθεί.

Τα τελευταία χρόνια, ο ρόλος του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ ήταν ρόλος ενός κορυφαίου διπλωμάτη και διαπραγματευτή των ευαίσθητων εξωτερικών υποθέσεων. Η Hillary Clinton αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της νέας γενιάς απεσταλμένων του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, του οποίου ο νέος ρόλος συνίσταται στην προώθηση πολέμων και ξένων επεμβάσεων τόσο στο αμερικανικό κοινό όσο και στην κοινή γνώμη των ξένων συμμάχων και μελών του ΝΑΤΟ. Η Condoleeza Rice καθιέρωσε αυτό τον νέο θεσμό, έχοντας αποδεχθεί τον κυνικό ρόλο της αποστολής της από την κυβέρνηση Bush, να πείσει τον σύγχρονο αμερικανικό λαό, ο οποίος έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου γύρω από την αξία της πολιτικής ορθότητας. Ο νέος αυτός ρόλος, του "Υπουργού Πολέμου", είναι πιο αποτελεσματικός από ποτέ, όταν παίζεται από μια γυναίκα (και μάλιστα του Δημοκρατικού Κόμματος), παρά από το κατά παράδοση φιλοπόλεμο αρσενικό "τύπου άλφα". Επίσης, η επιλογή μιας Αφροαμερικανής στη θέση αυτή ήταν άλλη μια υπολογισμένη κίνηση της κυβέρνησης Bush, που αποδείχθηκε τελικά αποτελεσματική στην προώθηση ενός παράνομου πολέμου στην αμερικανική κοινή γνώμη. Οι προσπάθειές τους αυτές δεν θα πάψουν να υποστηρίζονται από μια χούφτα προβλέψιμων πολεμοχαρών πολιτικών, όπως οι γερουσιαστές John McCain και Joe Lieberman, αλλά και ο John Bolton.

H Clinton και ο Βρετανός ομόλογός της, William Hague, είχαν ήδη προωθήσει απροκάλυπτα την καταστροφή της Λιβύης το 2011, και εξακολούθησαν με παρόμοιο τρόπο, μέσω κατευθυνόμενων ομάδων, όπως είναι οι "Φίλοι της Συρίας", να συντονίζουν ανοιχτά τις διαδικασίες σύναψης εμπορικών συμφωνιών και αποστολής όπλων μέσω του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας προς τους αντάρτες και θύλακες της Αλ Κάιντα που δρουν μέσα στη Συρία. Όπως βλέπουμε καθαρά πλέον, υπάρχει ένα μακρόχρονο σχέδιο αποσταθεροποίησης, με απώτερο στόχο την αλλαγή καθεστώτος και βαλκανοποίηση της χώρας αυτής, ένα σχέδιο που εκπονήθηκε από τις δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών και τους σχεδιαστές της τραπεζικής παγκοσμιοποίησης.

Είναι σαφές ότι στην περίπτωση αυτή, οι παγκοσμιοποιητές βιάζονται να προωθήσουν την ατζέντα στη Συρία, στη συνέχεια να προχωρήσουν στην εξουδετέρωση της Χεζμπολάχ στο Λίβανο, και τέλος, στην στρατιωτική επέμβαση εναντίον του Ιράν - και μέσω αυτής να ανάψουν τις πρώτες καθοριστικές σπίθες ενός νέου Γ' Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτή η τελική κίνηση θα προετοιμάσει το έδαφος για ένα παρατεταμένης πνοής περιφερειακό τόξο έντασης, σχεδιασμένου με τέτοιο τρόπο ώστε να συμπεριλαμβάνει τόσο τη Ρωσία όσο και την Κίνα.

Το φετινό πρόγραμμα των διεθνών εξελίξεων ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές στη φετινή συνεδρίαση της Λέσχης Bilderberg στο Chantilly της Virginia. Η ατζέντα της Συρίας είναι απολύτως βέβαιο ότι υπεγράφη από τα μέλη της Bilderberg και παραδόθηκε στην εκπρόσωπο του "Συριακού Εθνικού Συμβουλίου", Bassma Kodmani, η οποία ήταν παρούσα στη φετινή σύνοδο της Bilderberg. Η νεοταξίτισσα Kodmani φέρεται ως η επικεφαλής επί των εξωτερικών υποθέσεων του "Συριακού Εθνικού Συμβουλίου", το οποίο έχει ως έδρα του την Κωνσταντινούπολη.

Επίσης παρών στη φετινή σύνοδο της Bilderberg ήταν ο Βρετανός πράκτορας και μέλος της επιτροπής καθοδήγησης της λέσχης, Marcus Agius, της τράπεζας Barclays, ο οποίος όλως τυχαίως εργάζεται και ως διοικητικό στέλεχος (σύμβουλος) του BBC. Δεν χωράει αμφιβολία ότι η δέσμευση του BBC προς την Bliderberg για τη διεξαγωγή πολέμου προπαγάνδας είχε και αυτή συμφωνηθεί κατά τη διάρκεια της συνόδου.

Ετοιμαστείτε για μια κλιμάκωση της διασποράς πανικού και εκφοβισμού και στην Ευρώπη και στη Βόρειο Αμερική μέσω των κρατικών και μη ΜΜΕ, καθώς θα επεκτείνεται η συμμετοχή των δυτικών εντός και εκτός της Συρίας.