οι ξύπνιοι έμποροι τού χρόνου

ΠΗΓΗ: Τρελο-γιάννης
του αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ρωτάς τι σημαίνουν τα λόγια: «Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν». Ό μακάριος Ιερώνυμος ερμηνεύει ως εξής: «Όταν χρησιμοποιούμε τον χρόνο σε καλές πράξεις, τότε τον εξα­γοράζουμε».
Ό μακάριος Θεοφάνης ο Εγκλειστος λέει: «Να στρέφουμε τον χρόνο σε όφελος μας για τους αιώνιους στόχους μας». Τα λόγια του απόστολου του Θεού έχουν παρόμοια σημασία με τα λόγια του Θεού: «Πραγματεύσασθε εν ώ έρχομαι» (Λουκ. 19,13). Και όταν Αυτός επιστρέψει, δηλαδή όταν ο Χριστός ξαναέρθει για να κρίνει τον κό­σμο, θα μας ρωτήσει πώς πραγματευόμασταν με τα δοσμέ­να μας τάλαντα. Πώς χρησιμοποιούσαμε τον καιρό της ζωής μας.
Εάν δίναμε το φθηνό για να κερδίσουμε το ακριβό, όπως ο Ιακώβ, ή αντίθετα το ακριβό για να αποκτήσουμε το φθηνό, όπως ο Ησαύ. Εάν υποκύψαμε στους σκανδαλισμούς αυτού του εφήμερου αιώνα και πουλήσαμε την ψυχή μας για τις «γλυκές» γήινες πικρίες ή αν δώσαμε τα πάντα για την ψυχή μας;
Γι' αυτό να εκτελείς τις εντολές του Χριστού κάθε μέρα όπως οι περιστάσεις ζητούν. Με τούτο θα εξαγοράζεις τις χαρισμένες μέρες σου από τον Θεό. Αφού στην αλήθεια το να εξαγοράζουμε σημαίνει κυριολεκτικά να πληρώνουμε.
Πλήρωνε με τα λίγα, για να λάβεις το μεγάλο. Εργάσου λί­γο, για να βασιλεύεις αιώνια. Αφού ο Δημιουργός μας, μας υποσχέθηκε την αιώνια βασιλεία στην αιώνια ζωή. Εάν κά­ποιος είναι δεμένος σκλάβος στη φυλακή, να μην τεμπελιάζει και να μην λέει: «εγώ δεν είμαι σε θέση τίποτα να κά­νω»! Ας μετανοεί! Και ας προσεύχεται στον Θεό από το πρωί έως το βράδυ στο σκοτάδι του κελιού του. Και αυτό θα το μετρήσει ο Θεός το ίδιο όπως και σε εκείνον πού χτίζει εκκλησίες με τον πλούτο του. Ό Δημιουργός μας βλέπει τις συνθήκες του καθενός, και ζητά από τον κάθε άνθρωπο να κάνει εκείνο πού μπορεί αναλόγως με τις συνθήκες. Σκύψε το κεφάλι κάθε μέρα για να διακονήσεις την ψυχή σου. Πλήρωσε την με την πνοή του Πνεύματος του Θεού μέ­σα σου, το οποίο σε κινεί προς κάθε καλό. Εάν δεν το κά­νεις, θα σε τσαλακώσει σαν πανί και θα σε πάει στην καταστροφή.
Παρόμοια με το ορμητικό ποτάμι, στο οποίο οι αδέξιοι δεν ξέρουν να στρέψουν τον δικό τους νερόμυλο αλλά κατεβαίνουν μαζί του στην άβυσσο. Έτσι είναι και ο χρόνος της ζωής μας εδώ στη γη.
Τους έλλογους σώζει και σηκώνει επάνω στα φτερά, ενώ τους άφρονες παρασύρει και κατρακυλά ως την κατάρρευση. Τους πρώτους διακο­νεί, στους δεύτερους κυριαρχεί.
Ό καιρός για τους πρώτους είναι σέλα, για τους δεύτερους αναβάτης.
Το φως του Χριστού να σε φωτίσει.

Ο Στέλιος Ράμφος στο “Mega Σαββατοκύριακο”

Ο Στέλιος Ράμφος στο “Mega Σαββατοκύριακο” αναλύει, το κατά τη γνώμη του, πολιτισμικό μας πρόβλημα και προτείνει λύση.
Δημ: Βλέπουμε με βάση αυτά που είπαμε στο διάλλειμα και τα εστιάσαμε σ αυτά που συμβαίνουν τώρα, φαίνεται να μην έχει αλλάξει ο τόπος παρά το γεγονός ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια περνάμε μια πολύ μεγάλη πίεση, σαν στις συνειδήσεις μας αυτό να μη έχει περάσει και συνεχίζεται η ίδια κατάσταση.
Ράμφος: Εννοείτε ίδια κατάσταση τη διαφθορά;
Δημ: Τη διαφθορά ναι.
Ράμφος: Μα η διαφθορά δεν είναι ένα τυχαίο φαινόμενο ούτε παροδικό, είναι φαινόμενο μακράς διαρκείας, και δεν εξαρτάται απλώς από κακοήθειες συνδέεται και με νοοτροπίες βαθύτερες στην κοινωνία μας, άλλο ότι εκδηλώνεται κάθε φορά με τον δικό της τρόπο και μας ενοχλεί αυτό το πράμα, και ορθώς μας ενοχλεί. Είναι βαθύτερο πρόβλημα και γιαυτό το λόγο καμιά φορά οδηγεί τους ανθρώπους, δημιουργεί και αισθήματα απελπισίας. Δεν είναι υποχρεωτικό αυτό το πράγμα.
Δημ: Να αλλά λες βρε παιδί κου δεν θ΄ αλλάξει τίποτα σ αυτόν τον τόπο, τα ίδια και τα ίδια.
Ράμφος: Θα αλλάξουν, είναι όπως και με τους γιατρούς, τα πράγματα αλλάζουν από τη στιγμή που γίνεται διάγνωση. Εάν δεν έχουμε διάγνωση, και δεν έχουμε ακόμη διάγνωση δεν μπορούμε να μιλήσουμε για αλλαγές ουσιαστικές. Το θέμα είναι αυτό, Εκεί είναι που πάσχουμε και πάσχουμε μακροχρονίως. Και γιαυτό το λόγο και νοιώθουμε απελπισμένοι επειδή περιμένουμε κιόλας, ας πούμε αισθανόμαστε την ελπίδα καμιά φορά σαν ένα λεωφορείο που θάρθει και θα μας πάει στην παρακάτω στάση. Η ελπίδα είναι θέμα δικό μας, δεν είναι κάτι που έρχεται. Είναι λάθος εξ αρχής να περιμένουμε να ελπίσουμε σε κάτι. Τη δημιουργούμε, είναι μέσα μας η ελπίδα, επομένως στο μέτρο που παραιτούμεθα από αυτή την αίσθηση των πραγμάτων αυτομάτως βρισκόμαστε σε μειονεκτική θέση. Ποιο είναι το θέμα; Ποιά είναι η διάγνωση του προβλήματος, διότι και οι πολιτικές εξελίξεις, πάντα κατά την αντίληψή μου, και τα γεγονότα των προηγουμένων ημερών δημιουργούνε ερωτηματικά, απορίες, αισθήματα ας πούμε αδιεξόδου κτλ. Κατά την αντίληψη τη δική μου πρέπει να καταλάβουμε με μεγάλη σαφήνεια και καθαρότητα ότι αυτή τη στιγμή περνάμε μια καμπή στις εξελίξεις τις πολιτικές. Οι εξελίξεις οι πολιτικές θέτουν εκ των πραγμάτων, χωρίς να έχει σχεδιαστεί, την ηθική προέκταση της κρίσεως, και γιαυτό το λόγο είτε θέλετε με την μηχανογράφηση, είτε θέλετε με τις διαδικασίες των εισαγγελέων, των ελέγχων κτλ, αρχίζει πια και τίθεται με έμφαση, με τις συλλήψεις και τους εντοπισμούς κτλ, αρχίζει και τίθεται πια το θέμα της καθάρσεως σε ένα διαφορετικό ηθικό επίπεδο, ηθικό όχι με αφηρημένη έννοια αλλά στη βαθύτερη σχέση που υπάρχει μεταξύ δημοσίου και πολιτών, γιατί η αρρώστια εκτιμώ εγώ οφείλεται σε ένα βαθύτερο χαρακτήρα και σε μια βαθύτερη και ιδιαίτερη ας πούμε σχέση, που έχουν με το κράτος, οι πολίτες αυτής της κοινωνίας. Κατ αρχήν θα πρέπει να πούμε και για λόγους ιστορικούς τους οποίους μπορούμε να αναλύσουμε, ακόμη ο άνθρωπος της κοινωνίας μας είναι ιδιώτης, δεν είναι πολίτης. Ιδιώτης, με τη έννοια ενός ανθρώπου που ζει σε κλειστό περιβάλλον, είτε οικογενειακό, είτε επαγγελματικό, ο οποίος έχει έντονα συναισθήματα καχυποψίας και δυσπιστίας, και ο οποίος προσπαθεί με κάθε τρόπο να τακτοποιήσει και να βολέψει τον εαυτό του, φωλιάζοντας στη μεγάλη χρηματοδοτική πηγή που λέγεται κράτος. Και φωλιάζοντας μ έναν ιδιαίτερο τρόπο που έχει επινοήσει, και που λέγεται κόμματα η συντεχνίες. Υπάρχει δηλαδή ένα μεγάλο πρόβλημα.
Δημ: Αυτό ήταν της προηγούμενης δεκαετίας.
Ράμφος: Από τους προηγούμενους αιώνες, δηλαδή από τότε που υπήρξε ελληνικό κράτος δεν υπήρξε πολίτης, ώστε ο πολίτης να διαμορφώσει ένα σύστημα θεσμικό και να συνεργαστεί με το δημόσιο, όπως συμβαίνει στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Δημ: Ως ένα βαθμό, γιατί και εκεί που συμβαίνει υπάρχει η ανάλογη διαφθορά.
Ράμφος: Βέβαια η διαφθορά εκεί ως εξαίρεση, εδώ η διαφθορά είναι κανόνας, είναι θεσμός, και ο θεσμός λέγεται πολλές φορές κόμματα, έχει μεγάλη σημασία το ένα από το άλλο , να το καταλάβουμε.
Δημ: Δηλαδή αυτό σημαίνει να μην ελπίζουμε και πάρα πολλά γιατί θα φανεί ότι η διαφθορά από τη στιγμή που ξεκινάει μέσα από τα κόμματα θα την σταματήσουν κιόλας; Τώρα ας πούμε με τον κύριο Κάντα άνοιξε ένα πολύ, μεγάλο θέμα.
Ράμφος: Τώρα αρχίζει ακριβώς το πρόβλημα που σας έλεγα, η ηθική προέκταση της κρίσεως. Και έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι τώρα τίθεται με μεγαλύτερη έμφαση το υπ αριθμόν ένα πρόβλημα της κοινωνίας μας, ο αποκομματισμός του κράτους. Τώρα τίθεται ως πολιτικό αίτημα.
Δημ: Και τι, αυτό μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα σταματήσει τη διαφθορά; Μην είμαστε τώρα αφελείς.
Ράμφος: Όχι η θεσμοποίηση της διαφθοράς μας, μας ενδιαφέρει, γιατί οι ατομικές συμπεριφορές είναι άλλο πράγμα. Η θεσμοποίηση της διαφθοράς είναι άλλο πράγμα. Όλα αυτά τα οποία φέρνουν σε δύσκολη θέση την κοινωνία οφείλονται στο γεγονός ότι έχει θεσμοποιηθεί (η διαφθορά) … Η θεσμοποίηση έχει να κάνει με πολλά πράγματα έχει να κάνει πρώτα απ όλα με το γεγονός ότι δεν έχουμε καλή διάκριση των εξουσιών, έχει να κάνει με τις συνταγματικές πρόνοιες για τις ασυλίες. Λέμε λοιπόν ότι η πολιτική εξέλιξη θα καθοριστεί από το βαθμό που εκείνοι οι οποίοι έχουν πάρει στην πλάτη τους το δύσκολο έργο της εξόδου από την κρίση κι από το μνημόνιο ας το πούμε αυτή τη στιγμή, εκείνοι θα το προεκτείνουν όπως πρέπει στον αποκομματισμό του κράτους. Αυτό είναι το πολύ κρίσιμο το πολιτικό το θέμα, και εκεί θα παιχτούν οι εκλογές όταν θα γίνουν… Αν δεν αποκτήσουμε πολίτες στη θέση των ιδιωτών θα έχουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα… Τώρα πραγματοποιείται αυτό που ζητούσαν οι αγανακτισμένοι το 2110 και 2011, να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι. Απλώς ήθελε χρόνο αυτό, γιατί δεν μπορεί να μπαίνουν οι αστυφύλακες και να συλλαμβάνουν ανθρώπους επειδή τους υποψιάζονται. Σε μια ευνομούμενη κοινωνία ακολουθούνται κανόνες. …Εδώ μας ενδιαφέρει η λογική των γεγονότων γιατί η λογική των γεγονότων οδηγεί σε τέτοιες προοπτικές, δηλαδή η σε τέτοιου είδους έξοδο από την κρίση η σε μία επιστροφή στα ίδια. Υπ αυτή την έννοα οι ζυμώσεις ας πούμε που υπάρχουν, θα είναι ζυμώσεις όχι πια επιστροφής στη δραχμή, που φαίνεται μάλλον να αποκλείεται, αλλά προστασία συμφερόντων τα οποία πλήττονται, οπότε θα έχουμε καινούργιες συμμαχίες, και ενδεχομένως προσπάθειες μέσα στα κόμματα αλλαγών ηγεσιών ώστε παλαιότερα πρόσωπα να εμφανιστούν στην επιφάνεια και να παιχτεί το παιχνίδι το πολιτικό αλλιώς.
Δημ: Πάντως σαν αίσθημα εδραιώνεται αυτό το πράγμα ότι αρχίζει κάτι κινείται σ αυτή την κατάσταση.
Ράμφος: Προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία γι αυτό, είναι σαφή τα σημάδια ας πούμε αλλά και η αντίδραση είναι σαφής. Πρέπει όμως να δώσουμε να καταλάβει ο πολίτης και ο πολιτικός που μας ακούει ας πούμε εδώ τι είναι αυτό που μας επιτρέπει να μιλήσουμε για διάγνωση. Υπάρχει ένας τύπος λοιπόν ανθρώπου, ο οποίος, όπως τον περιέγραψα πριν, είναι κλειστός, είναι δύσπιστος, είναι καχύποπτος, έχει το προσωπικό του το στενό συμφέρον να σκεφθεί και που εν πάσει περιπτώσει το κράτος το καταλαβαίνει μόνο ως πάροχο. Το ίδιο υπάρχουν και οι πολιτικοί , οι πολιτικοί οι οποίοι τον κολακεύουν και του προσφέρουν. Αλλά βεβαίως ο πραγματικός πολιτικός δεν είναι αυτός που προσφέρει είναι αυτός που ζητάει. Αυτός που λέει θα δώσεις αυτό. Οφείλεις να κάνεις αυτό. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, αυτός ο ανθρώπινος τύπος τον οποίον συναντούμε σε μη ανεπτυγμένες κοινωνίες, έχει μια μακρά προϊστορία στην Ελλάδα. Έχει μια μακρά προϊστορία, διότι ο δημόσιος βίος στην Ελλάδα διεκόπη τον 7ο αιώνα μ.χ. Η ιστορία μας είναι μια ιστορία με ανακάλυψη του δημοσίου βίου με τη αρχαία πόλη, η αρχαία πόλις μετά παρήκμασε και ήρθε η Ρώμη, η οποία δημιούργησε το θεσμικό κράτος, αυτά τα πήρε το Βυζάντιο και τον 7ο αιώνα τον Βυζαντινό, έχουμε ορισμένα συμβάντα τα οποία μαρκάρουν τη συνέχεια. Έχουμε την καταστροφή των πόλεων. Τον 7ο αιώνα καταστρέφονται οι πόλεις στο Βυζάντιο, όταν διαβάσει κανείς μια Βυζαντινή ιστορία το βλέπει αυτό, είναι κοινοτοπία αυτό που σας λέω. Καταστρέφονται από διάφορα γεγονότα δηλαδή, είτε από πολέμους, είτε από επιδρομές, είτε κυρίως από επιδημίες.
Δημ: Αυτό γιατί το λέτε τώρα;
Ράμφος: Το λέω γιατί όταν καταστρέφονται οι πόλεις, καταστρέφεται η υλική βάση του δημοσίου βίου, παύει να υπάρχει πολίτης. Αρχίζει λοιπόν και ιδιωτεύει ο άνθρωπος. Άρχισαν να φεύγουν έξω από τις πόλεις, να ζούνε μόνοι τους, να ζουν στα σπίτια τους, και κλεισμένοι και δύσπιστοι. Τα ντοκουμέντα τα έχουμε, υπάρχουν βιβλία τα οποία λένε μην ανοίγεις τη πόρτα σου, μην μπει ξένος, θα σου φάει τη γυναίκα θα σου αρπάξει τις κόρες, κλειστά να τον φιλοξενήσεις, έξω από το σπίτι, υπάρχει μια τρομακτική δυσπιστία. Αυτό κρατάει από τον 4ο ως τον 10ο αιώνα. Τον 11ο προς 12ο αιώνα αρχίζουν να ξαναχτίζονται οι πόλεις, αλλά πια οι πόλεις που χτίζονται είναι στενοσόκακα, παλιομάγαζα και παλιόσπιτα. Δεν είναι πόλεις της εποχής εκείνης με τη μεγάλη πλατεία στο κέντρο, το φρούριο του άρχοντα, το δικαστήριο, τον καθεδρικό ναό, που υπάρχει δημόσιος χώρος. Και αυτό το πράγμα κρατάει την κοινωνία του καιρού σε μεγάλη κατάπτωση η οποία φέρνει μετά ένα καθεστώς που δεν έχει κανένα δημόσιο βίο, δηλαδή το μουσουλμανικό καθεστώς. Τα αυταρχικά, τα απολυταρχικά καθεστώτα, δεν έχουν δημόσιο βίο, έχουνε μια απόλυτη εξουσία. Αυτό επί 400 χρόνια εμποδίζει τη δημιουργία δημοσίου βίου και πυρήνων δημοσίου βίου, κι όταν μπαίνουμε στο 1821 και 22, ο άνθρωπος αυτός είναι διαμορφωμένος και ακριβώς δημιουργείται μια συνθήκη συνταγματικής τάξεως, η οποία είναι ένα επιστέγασμα μιας άλλης πραγματικότητος.
Δημ: Τώρα δίνετε ένα άλλοθι σ όλα αυτά που συμβαίνουνε.
Ράμφος: Μια στιγμή δίνω μια εξήγηση γιατί δίνω το φάρμακο, αν δίνω φάρμακο. Γιατί πια ο τρόπος με τον οποίο φώλιασε ο άνθρωπος αυτός κι άρχισε να συνυπάρχει με το κράτος, ήτανε ακριβώς το σύστημα των κομμάτων, όπως διεμορφώθει, το οποίο δεν έχει σχέση με τα σύγχρονα κόμματα ας πούμε, που διαμορφώνονταν στην Ευρώπη. Και ο άνθρωπος αυτός έφτιαξε την ελληνική γραφειοκρατία, η οποία είναι μια δαιδαλώδης κατάσταση, με προσωπικούς όρους για κάθε τμηματάρχη, μια κοινωνία δικηγόρων. Επίσης μια κοινωνία όπου δεν υπάρχουν στελέχη αλλά υπάρχουν υπάλληλοι. Δεν είναι δηλαδή η Γερμανία όπου φτιάχνονται στελέχη, δηλαδή άνθρωποι με τη ευθύνη συνόλων, μικρογιατροί μικρουπάλληλοι, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, όλο αυτό το ύφασμα, όλο το υφαντό από κάτω είναι κάτι τι το οποίο δημιουργεί μία πραγματικότητα κολασμένη αν το σκεφθεί κανείς, υπ αυτήν τη έννοια με συνείδηση του προβλήματος, αν θέλουμε να κοιτάξουμε την ελληνική σήμερα κατάσταση μπορούμε πια, έχουμε ένα μπούσουλα… Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι πρέπει να ξεχωρίσει η νομοθετική από την εκτελεστική εξουσία, γιατί εκεί υπάρχει η αρρώστια. όταν ξεχωρίσει, και ξεχωρίσει και η δικαιοσύνη, τότε πάμε σε σύγχρονο κράτος, τώρα είμαστε πριν τον Μοντεσκιέ, τόσο πίσω, δεν υπάρχει διάκριση των εξουσιών, που σημαίνει, ότι οι κομματικοί μηχανισμοί ταυτίζονται με το κράτος…. Η διάγνωση δεν είναι απλώς οι κλέφτες, υπάρχει κάτι βαθύτερο, κάτι το οποίο περνάει σ όλους τους πόρους της κοινωνίας, και το οποίο βεβαίως δεν αθωώνει τους κλέφτες, δεν αθωώνει ας πούμε την κακοήθεια, αλλά επιτρέπει όχι μόνο να την εξηγήσει αλλά και να βρει το φάρμακο… Ένας που τρελαίνεται για την επιθυμία θέλει να μαζεύει ατελείωτα, ένας ο οποίος θέλει να αισθάνεται την ευχαρίστηση, σταματάει να μαζεύει… Έχει σημασία να καταλάβουμε ότι όποιοι δίνουν σημασία στην οικονομία, έχουν μεγάλη ροπή στη διαφθορά. Όταν δηλαδή έχουμε μια θεωρία που λέει ότι το παν στην ιστορία είναι η οικονομία εκεί θα βγουν πολλοί διεφθαρμένοι, γιατί πιστεύουν ότι σκοπός της ζωής είναι να έχεις χρήματα, στην ουσία, για αυτό δεν είναι τυχαίο, όπου έχουμε εξουσίες αριστερών κομμάτων έχουμε τεράστιες διαφθορές…
Δημ: Δηλαδή εσείς δεν βλέπετε ας πούμε ότι σε καθημερινό επίπεδο ζούμε έναν εμφύλιο. Δηλαδή ξεκινάει ένα πράμα, εγώ θα σας πω ένα απλό που τρελαίνομαι ας πούμε. Δέστε ανοίγουν τα μαγαζιά το σαββατοκύριακο η την Κυριακή η το Σάββατο, βγαίνουν οι μισοί και αρχίζουν και πετροβολάνε για το τίποτα, λένε ξέρω γω κάτι άλλο βγαίνουν οι άλλοι μισοί και λένε..
Ράμφος: Αυτό γιατί, γιατί η ψυχολογία του ιδιώτη είναι να μην ξεβολεύεται.
Δημ: Του ιδιώτη;
Ράμφος: Ναι, αυτού του ανθρώπου για τον οποίο μιλάμε τώρα, του ιδιώτη, είναι να μην ξεβολεύεται. Πάση θυσία να μην αλλάξει τίποτα, δεν τον ενδιαφέρει να καταλάβει τίποτα.

πηγή : steliosramfos

ΣΧΟΛΙΟ : Αναφέρεται σέ  νεοέλληνες πού δέν είναι ούτε Έλληνες ούτε Χριστιανοί. ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ! Είναι ο καλύτερος ψυχολόγος αυτών τών νεοελλήνων πού κατοικούν στήν Ελλάδα χωρίς νά είναι Έλληνες. Όπως ακριβώς υπάρχουν στήν Εκκλησία χριστιανοί οι οποίοι δέν είναι ορθόδοξοι καί ορθόδοξοι ο οποίοι δέν είναι χριστιανοί.
Όταν μιλούν οι γέροντες καί οι Άγιοι για παράδειγμα, απευθύνονται αποκλειστικά σέ Έλληνες καί ορθοδόξους Χριστιανούς. Γιά τούς υπολοίπους ο λόγος τους δέν έχει κανένα νόημα. Όπως καί γιά τόν Στέλιο Ράμφο.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΕΝ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΘΟΥΝ ΠΟΤΕ!!!
Αμέθυστος

Δημητριάδος Ιγνάτιος: "Η προσωπική μας εσωτερική αναγέννηση είναι η βασικότερη προϋπόθεση για την κοινωνική και εθνική μας αναμόρφωση"

Πηγή: συν - οδοιπορία

Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί, παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα.
Για άλλη μια φορά μάς δίνεται η ευκαιρία να δοξάσουμε τον Άγιο Θεό, διότι μάς ελεεί πατρικά, δίνοντάς μας μια ακόμη ευκαιρία, έναν ακόμη χρόνο της Θείας Του Χρηστότητος.
Την ανατολή του νέου αυτού χρόνου ήδη αντικρίσαμε, αφήνοντας πίσω μας ως παρελθόν, πλέον, τον προηγούμενο. Όσο, όμως, κι αν ο χρόνος άλλαξε, τα όσα ζήσαμε παραμένουν ζωντανά στη μνήμη και στη ζωή μας και επηρεάζουν τη σκέψη και το φρόνημά μας. Η διάβασή μας από το χρονικό αυτό μεταίχμιο πάντα προκαλεί συναισθήματα ανάμεικτα, χαράς και λύπης, αισιοδοξίας αλλά και αγωνίας, εφόσον κάθε χρόνος που περνά και γίνεται παρελθόν, οριοθετεί το μέλλον που ανοίγεται μπροστά μας. Ζήσαμε χαρές και νέες θα έλθουν. Αντιμετωπίσαμε δυσκολίες που, πλέον, έφυγαν. Κάποιες άλλες θα ξανάρθουν. Εμείς, όμως, θα κληθούμε πάλι να αγωνισθούμε για ένα καλύτερο αύριο.

Η χρονιά που πέρασε σηματοδοτήθηκε από την ποικίλη οικονομική και ηθική κρίση, το άγχος, τη δικαιολογημένη, ίσως, οργή, τον πόνο, την αγωνία για την πορεία της ζωής της δικής μας, των συνανθρώπων μας και της κοινωνίας ολόκληρης. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, μάς δόθηκαν πολλές ευκαιρίες να αναδειχθούμε μάρτυρες της αγάπης, της υπομονής, της καρτερικότητας, της ενότητας. Να ομολογήσουμε, με το παράδειγμά μας, την ανάγκη της αλληλεγγύης και της συνεργασίας. Να εξέλθουμε από τον ατομισμό μας, προσφέροντας από το υστέρημά μας στους πονεμένους συνανθρώπους μας.

Έχοντας ήδη εισέλθει στο 2014, ετοιμασθήκαμε για αγώνα σε νέο στίβο, με καινούρια αθλήματα. Η πρόκληση της ζωής, που συνεχίζεται με τα ίδια ή με νέα προβλήματα, μάς καλεί να αγωνισθούμε στο στάδιο με αισιοδοξία, αντιμετωπίζοντας ως παιδαγωγία του Θεού την κάθε δοκιμασία και σφυρηλατώντας ένα καινούριο εαυτό και μια νέα κοινωνία σε όλα τα επίπεδα, οικογενειακό, εκκλησιαστικό, εθνικό, για μας και τα παιδιά μας. Και το μεν δικό μας πρόσωπο να επανοικοδομήσουμε με την μετάνοια και με την διμερή προς τον Θεό και τους αδελφούς μας αγάπη, την δε κοινωνία να ανανεώσουμε με νέους πνευματικούς χυμούς, που θα προέρχονται από αναγεννημένους και ανακαινισμένους ανθρώπους, με εξωτερική έκφραση τα έργα φιλανθρωπίας και αλληλεγγύης.

Αν «αθλήσουμε» κατά τον τρόπο αυτό, θα έχουμε την δυνατότητα να μετατρέψουμε τον νέο χρόνο σε «καιρό», δηλαδή σε πολύτιμη ευκαιρία συναντήσεως και γνωριμίας με τον εαυτό μας, με τον αδελφό μας, με τον Θεό μας. Ως άνθρωποι κατ' εικόνα Θεού πλασμένοι, έχουμε το προνόμιο αυτό. Ας θέσουμε ως στόχο μας εφέτος, όχι μόνον η κάθε ημέρα, αλλά και το κάθε λεπτό της ζωής μας να γίνεται ο ευπρόσδεκτος καιρός της παρουσίας του Θεού εντός μας και γύρω μας. Τότε ο πνευματικός μας αγώνας θα είναι ελπιδοφόρος· η μετάνοιά μας ενεργός· η πίστη μας καρποφόρα σε έργα αγάπης και προσφοράς· η ελπίδα μας ζώσα και ισχυρή ασπίδα κατά της απογνώσεως· το σκάφος της ζωής μας αφημένο στην Πρόνοια και την Παιδαγωγία της αγάπης του Θεού, που επιτρέπει τις δοκιμασίες όχι προς απώλεια της ελπίδας, αλλά προς στηριγμό και καταρτισμό μας· ο κάθε άλλος, ξένος ή συμπατριώτης, μια εικόνα Θεού, άξια σεβασμού, βοήθειας και τιμής, πέρα από κάθε αρρωστημένη ξενοφοβία και ρατσιστική αντιπάθεια.

Η προσωπική μας εσωτερική αναγέννηση είναι η βασικότερη προϋπόθεση για την κοινωνική και εθνική μας αναμόρφωση, όσο και αν ο πνευματικός παράγοντας στη σημερινή εποχή παραθεωρείται ως ανύπαρκτος ή ανάξιος λόγου. Ο πνευματικά αναγεννημένος άνθρωπος, είτε πολιτικός, είτε εκκλησιαστικός, είτε επιφανής είτε άσημος, γίνεται το ζωντανό κύτταρο για την ανάπλαση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο κινείται και δρα. Μόνο έτσι θα συνεχίσει η οικογένεια να είναι ο ιερός και αγιαστικός θεσμός της κοινωνίας· η Εκκλησία θα παραμείνει Μάνα στοργική που θα θυσιάζεται για τα τέκνα της, η Πολιτεία θα διατηρήσει τον ρόλο της ως Προστάτιδας της εργασίας, της Παιδείας, της υγείας, της ενότητας των πολιτών της.

Μέσα σ' αυτήν την προοπτική, σας εύχομαι, από τα βάθη της καρδιάς μου, ο νέος χρόνος να λάβει την έννοια του «καιρού», που προαναφέρθηκε και να γίνει ένας σταθμός στη ζωή όλων μας, ώστε να μπορέσουμε και το παρελθόν να εποπτεύσουμε με την δύναμη της μετάνοιας και το μέλλον να ατενίσουμε με ειρήνη, ελπίδα και αισιοδοξία, έχοντας ως Κύριο της ζωής μας και της ιστορίας μας τον Ενανθρωπήσαντα και τοις ανθρώποις Επιφανέντα Θεάνθρωπο Χριστό!

Μετά πατρικών εορτίων ευχών & της εν Κυρίω αγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ

Σχόλιο: Κλασσική εξουσιαστική απειλή. Εσύ Ιγνάτιε είσαι ένα ζωντανό κύτταρο  τής κοινωνίας; Δέν είσαι ήδη φορτωμένος σκάνδαλα; Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, είναι Αμερικάνικη αίρεση. Δέν είσαι κάν ορθόδοξος.

Αμέθυστος 

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ ΤΟΥ VOLGOGRAD OI ΠΡΩΤΕΣ ΦΩΤΟ

Πηγή: Ολυμπία

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Βρυξέλλες, Δ.Πορφύρης/Π.Σταφυλά

Πανικός στις αρχές ασφαλείας του Volgograd από τα αλλεπάλληλα θανατηφόρα χτυπήματα της ισλαμικής τρομοκρατίας. Μόλις δόθηκε στη δημοσιότητα το βίντεο από την έκρηξη στο σιδηροδρομικό σταθμό όπως την κατέγραψε η κάμερα ασφαλείας στο εσωτερικό και φωτογραφίες πριν και μετά την επίθεση αυτοκτονίας από την Aslanova . Πριν ακόμα διασταυρωθεί το γεννετικό υλικό της νεκρής ισλαμίστριας με αυτό των γονιών της, οι γονείς ενός άλλου ύποπτου φερόμενου ως δράστη της δολοφονικής επίθεσης στο τρόλλευ κλήθηκαν για δειγματοληψία αίματος.

Οι Nikolai και Fantaisia Petchenkin, είναι οι γονείς του Pavel, ενός ακόμη εξισλαμισμένου σλάβου ο οποίος βρίσκεται στις λίστες των καταζητούμενων για συμμετοχή σε τρομοκρατικές ενέργειες. Ο Pavel είχε προσηλυτιστεί στο Ισλάμ και είχε λάβει το όνομα Anjar al Rus .

Ήταν γνωστός στις αρχές για τη συμμετοχή του στην εξτρεμιστική γουαχαμπιτική (Ισλάμ της Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ) ομάδα Buinaksk η οποία ευθύνεται για τις δολοφονίες μετριοπαθών μουσουλμάνων κληρικών. Είχε αναγνωρισθεί εξαιτίας διαδικτυακών βίντεο όπου εμφανιζόταν με τα σήματα της τρομοκρατικής οργάνωσης κηρύττοντας ένα φονταμενταλιστικό Ισλάμ. Της ομάδας Buinaksk ηγείται ο 25χρονος Alexei Pashintsev ο οποίος και θεωρείται εγκέφαλος των τρομοκρατικών στο πρώην Στάλινγκραντ.

Οι υπηρεσίες ασφαλείας του Volgograd από το πρώτο χτύπημα στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, τον θεωρούσαν ως ύποπτο για συνεργεία στην δολοφονική έκρηξη καθώς σύμφωνα με διασωθέντες μάρτυρες, η γυναίκα με τα εκρηκτικά συνοδευόταν από ομάδα υποστήριξης, έναν άντρα με σακίδιο στην πλάτη που μάλλον και πυροδότησε το μηχανισμό και μια άλλη γυναίκα.

Πριν ακόμα κατασταλάξουν οι ερευνητές της αντιτρομοκρατικής στην ταυτότητα των συνεργών, πραγματοποιήθηκε η νέα επίθεση αυτοκτονίας στο τρόλλευ υπ αρ Α15 με θύματα τουλάχιστον 13 νεκρούς και πολλούς τραυματίες. Η εκρηκτική ύλη που χρησιμοποιήθηκε είναι η ίδια με αυτήν στον σιδηροδρομικό σταθμό (4kg TNT). Εικάζεται ότι οι και οι δυο εκρηκτικοί μηχανισμοί κατασκευάσθηκαν στο ίδιο εργαστήριο, κατά πάσα πιθανότητα εντός των ορίων της πόλης, και ότι υπήρχε πρόβλεψη για εξ αποστάσεως πυροδότηση σε περίπτωση αναστολών από τον καμικάζι αυτοκτονίας.

Ο πατέρας του υπόπτου, Nikolai Petchenkin έδωσε συνέντευξη και δήλωσε ότι ο γιος του είχε εξαφανισθεί από το Μάρτιο και δεν είχε δώσει έκτοτε κανένα σημάδι ζωής. Ωστόσο, φωτογραφίες και όνομα του Pavel είχαν δημοσιευθεί εκτενώς στα ρωσικά τηλεοπτικά μέσα καλώντας το κοινό να δώσει στοιχεία ή να τον αναγνωρίσει. Ο πατέρας του ισχυρίσθηκε ότι «στην αρχή έδειχνε πολύ ευχαριστημένος από τον προσηλυτισμό του στο Ισλαμ, είχε κόψει το ποτό, ήταν πιο ήρεμος και φερόταν καλά στη γριά του (μάνα του). Τον περασμένο Μάρτιο μας είπε ότι θα πάει στη Μόσχα για δουλειά και από τότε χάσαμε κάθε ίχνος. Τότε οι αρχές μας γνωστοποίησαν ότι ήταν καταζητούμενος γιατί τον είχαν ταυτοποιήσει από πολλά βίντεο. Εγώ σήμερα έμαθα ότι είναι ύποπτος και για συμμετοχή στα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Volgograd αλλά δεν πιστεύω ότι μπορεί να είναι ο γιός μου. Αγαπούσε τη ζωή, δεν πιστεύω ότι μπορεί να πήρε στο λαιμό του τόσες ψυχές… » Η μητέρα του φερόμενου ως τρομοκράτη δήλωσε ότι «καλύτερα να με είχαν σκοτώσει παρά να ζω αυτήν την κόλαση » .
Link από την έκρηξη στο σταθμό όπως την κατέγραψε η κάμερα ασφαλείας στο εσωτερικό και δόθηκε στη δημοσιότητα.

Και τώρα, μετά την τρομακτική τρομοκρατική επίθεση, η φίλη Γερμανία οφείλει να στείλει τάγματα εφόδου για να διαλευκάνει το έγκλημα. Έτσι;

Πηγή: Ολυμπία



Για όσους δεν το καταλάβατε, με πρόσχημα την επίθεση στον σοβά της Γερμανικής πρεσβείας, οι αρχές θα συνεργαστούν με “αντιτρομοκρατικά κλιμάκια” από την φίλη και σύμμαχο χώρα που θα βοηθήσουν στην παρακολούθηση, την σύλληψη και την εξάρθρωση. Όχι των “μπετατζήδων” με τα καλάσνικοφ, αλλά όλων που θέτουν σε κίνδυνο τα “Γερμανικά συμφέροντα”.
Ήδη οι παρακολουθήσεις -κατά μία πληροφορία που ελέγχεται (sic)- γίνονται με κλιμάκιο της φίλης και συμμάχου χώρας. Όπου σύμφωνα με πληροφορίες (που πάντα ελέγχονται), σαρώνονται δεκάδες χιλιάδες τηλέφωνα πιθανά επικίνδυνων για την διεύρυνση του ζωτικού χώρου της Γερμανίας.
Έτσι, μετά το επικίνδυνο αυτό χτύπημα – την ώρα που στην Ρωσία σφάζονται μωρά χωρίς να συγκινείται η ανώτατη ηγεσία της χώρας – για την προστασία των σοβάδων γερμανικών συμφερόντων, μην απορήσετε εάν δείτε “τάγματα ασφαλείας” να υπερασπίζονται την τάξη, την ασφάλεια και τους συνεργάτες των Γερμανών που αγωνίζονται να “βγάλουν την χώρα από την κρίση”.
Έτσι για να μην παραμυθιαζόμαστε.

Η ΤΡΙΑΔΑ ΣΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ (7)

Συνέχεια από : Δευτέρα, 23 Δεκεμβρίου 2013

ΤΡΙΑΔΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Ας δούμε στην συνέχεια, μετά τον υπολογισμό της συνεπούς χρήσεως της έννοιας της σχέσεως, ένα άλλο χαρακτηριστικό της θεολογικής αυγουστινιανής σκέψεως. Την τριαδική ψυχολογική θεολογία, όπως ορίσθηκε από τον Schmans.

Για να επεξεργαστεί το δόγμα των τριαδικών αιωνίων σχέσεων και με επιχειρήματα που δεν θα ήταν αποκλειστικά φιλοσοφικά, και για να θυμίσει στον αναγνώστη την δημιουργία του ανθρώπου κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού, ο Αυγουστίνος χρησιμοποίησε μερικές αναλογίες που συνήγαγε από την ανθρώπινη εμπειρία, δηλαδή από όλα όσα του θύμιζαν μια τριαδική δομή στην πνευματική ζωή του ανθρώπου. Ο άνθρωπος, προικισμένος με νόηση και εσωτερικότητα, είναι πράγματι η πιο αυθεντική εικόνα του Θεού σαν μονάδος εν Τριάδι στην δημιουργία. [Η απόλυτη, θεϊκή προχειρότης, που έγινε στην συνέχεια, το θεμέλιο της Δύσεως].

Οι απολογητές είχαν ήδη μιλήσει για τον ενδιάθετο λόγο και για τον προφητικό λόγο, στηριζόμενοι στην ανθρωπολογία των Στωϊκών. Αυτό λοιπόν το ανθρωπολογικό πλησίασμα στην ενδοτριαδική ζωή εμβάθυνε αποτελεσματικά ο Αυγουστίνος στις σκέψεις του για την Τριάδα, οι οποίες μάλιστα στην συνέχεια θα αναπτυχθούν περαιτέρω από την μεσαιωνική Τριαδική Θεολογία. Η χρήση μιας τριαδικής δομής της εσωτερικής ζωής του ανθρώπου σαν αναλογία της Τριάδος συναντάται ήδη στις Εξομολογήσεις (Εξομολ. XIII, 11,12). Πρόκειται για την Τριάδα «είναι – αναγνωρίζειν –  θέλειν»: «Εγώ πράγματι είμαι, γνωρίζω και θέλω. Είμαι προικισμένος με γνώση και βούληση, γνωρίζω ότι είμαι και ότι θέλω και επιθυμώ να είμαι και να γνωρίζω».

Ο Αυγουστίνος προσκαλεί τον αναγνώστη να συλλάβει ταυτόχρονα την απόλυτη ενότητα που αναπαρίσταται από αυτές τις λειτουργίες, και την διαφορετικότητα της καθεμιάς στο εσωτερικό της σχέσεως που υφίσταται ανάμεσά τους. Δεν ξεχνά όμως να υπενθυμίζει πόσο περιορισμένο είναι αυτό το μέσον πειθούς. Δεν πρέπει κανείς να έχει την ψευδαίσθηση πως συνέλαβε το αναλλοίωτο, «το οποίο είναι αναλλοίωτα, αναλλοίωτα γνωρίζει και αναλλοίωτα θέλει», και γι’ αυτό είναι ανώτερο από κάθε ομοιότητα που μπορεί να συλλάβει η ανθρώπινη νόηση.

Στο περί Τριάδος οι αναλογίες διατυπώνονται ακόμη πιο καθαρά, ξεκινώντας από την εσωτερική ζωή του ανθρώπου. Βρίσκονται λοιπόν οι τριάδες: «μνήμη – νόηση –  βούληση», και «νους – πληροφορία – αγάπη». Γι’ αυτήν την τελευταία δηλώνει: «Υπάρχει μια εικόνα η οποία κατά κάποιο τρόπο θυμίζει την Τριάδα: η νόηση και η έννοιά της, αυτή έχει γεννηθεί από εκείνη (proles) και η είναι ο λόγος της, και τρίτον υπάρχει η αγάπη. Αυτά τα τρία πράγματα είναι ενωμένα και σχηματίζουν μια μοναδική Ουσία» (περί Τριάδος IX, 12, 18). Και σ’ αυτήν την περίπτωση όμως υπάρχει η προειδοποίηση για τα όρια των εικόνων αυτών (Τριάδα, XV, 80, 39). Με αυτά τα πράγματα διαρθρώνεται, όπως στις Εξομολογήσεις, η σκέψη πως η πρόοδος, σύμφωνα με την οποία εκτυλίσσεται η διανοητική μας ζωή, συνίσταται από τρία διαφορετικά στοιχεία τα οποία καθορίζονται αμοιβαίως, και ταυτοχρόνως σχηματίζουν μιαν ενότητα στην μοναδική της Ουσία.

Αυτές οι τριάδες χρειάζονται στον συγγραφέα για να δείξει δύο πλευρές, μια τυπική και μια θεματική ακριβώς, του υποκειμένου που διαπραγματεύεται. Στην πρώτη περίπτωση τού χρησιμεύουν για να δείξει μερικές μορφές οντολογικής ενότητος, οι οποίες συνίστανται από διαφορετικά στοιχεία που δεν εναλλάσσονται μεταξύ τους, και καθορίζονται αλληλοδιαδόχως. Στην βάση αυτών των αναλογιών υπάρχει ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της δυτικής σκέψεως: η ερώτηση πάνω στην δυνατότητα να συλληφθεί και να κατανοηθεί κάτι το οποίο είναι ταυτοχρόνως ένα και τρία.

Οι αναλογίες δεν οφείλονται όμως μόνον σ’ αυτή την τυπική πλευρά, τόσο τυπικά δυτική, αλλά θεματικά γεννήθηκαν από την πίστη στην Τριάδα (του Πλωτίνου). Αυτό προκύπτει καθαρά, ιδιαιτέρως εάν υπολογίσουμε την τριάδα «νους – γνώση – αγάπη» (mens – notitia – amor). Ο Αυγουστίνος προσπάθησε να ορίσει την γνώση (notitia) σαν γεννητό (proles) ή λόγο (verbum), ενώ το τρίτο στοιχείο, amor, συλλαμβάνεται ξεκάθαρα στο βάθος της πίστεως στο Άγιο Πνεύμα. Από αυτά τα παραδείγματα μπορούμε να συμπεράνουμε πως η θεολογική έρευνα του Αυγουστίνου, όσον αφορά στους στοχασμούς του για την Τριάδα, δεν πορεύεται αναγωγικά, αναφορικά, αλλά καταγωγικά: ο Αυγουστίνος ψάχνει στην κτίση, στο φως της τριαδικής του πίστεως, σε ίχνη τα οποία θα μπορούσαν να ζωοποιηθούν στο πλαίσιο της εμπειρίας και της γνώσεως [ανεξαρτήτως τής εν Χριστώ εμπειρίας και γνώσεως της Αγιότητος, παρακάμπτοντας την Αγιότητα, εναλλακτικά, διανοητικά], την ομολογία της πίστεώς του στον Θεό [όχι στον Χριστό, δεν είναι το ίδιο]. Συνοδεύοντας αυτήν του την έρευνα με την προσευχή και με τις συναφείς προσπάθειες συνέπειας στην ηθική ζωή [καλός άνθρωπος], προτίθεται να δει στον καθρέφτη της νοήσεώς του ό,τι πιστεύει ακλόνητα στην πίστη του.

Συνεχίζεται

Αμέθυστος

Εγώ. Το παιχνίδι της ζωής (46)

Συνέχεια από Σάββατο, 28 Δεκεμβρίου 2013

Η μεταμόρφωση της ψυχής β

Η ζωή ως αποτυχημένο πείραμα

Για να υγροποιηθεί το πνεύμα, «εάν δεν έχει βρέξει για εβδομάδες», τότε θα πρέπει,γύρω στα μεσάνυχτα τον Απρίλιο ή τον Μάιο, να πάρει με ένα φτυάρι ένα υγρό κομμάτι γης από ένα αγρό, να το εκθέσει για τρεις ώρες, κάτω από ένα συγκεντρωτικό φακό στις ακτίνες του ήλιου, να μαζέψει το νερό που βγαίνει με ένα λινό ρούχο, το οποίο μετά θα στύψει σε ένα γυάλινο δοχείο. Μόνο μερικές σταγόνες αυτού του αποστάγματος, με την προϋπόθεση ότι τις χρησιμοποιεί ένας αξιόπιστος user, μετατρέπουν μερικές ουγγιές υδράργυρου σε καθαρό χρυσάφι.

Όποιος γράψει σήμερα ένα email, μετά τα μεσάνυχτα, το οποίο να περιέχει τις λέξεις χώμα, φτυάρι, σκάψιμο, φακός, υδράργυρος, λινό ύφασμα και χρυσός, το Google θα του προτείνει ίσως εργαλεία κήπου, ή η Homeland Security θα τον συλλάβει κατά την είσοδο του στις ΗΠΑ. Η μεταστοιχείωση όμως του τίποτα σε χρήμα ή εξουσία έχει πετύχει.

Ο Scipione Chiaramonti, ένας μαθηματικός που πίστευε στις μάγισσες, και ευχαρίστως θα έκαιγε τον Γαλιλαίο, ήταν πολύ καιρό πριν την εμφάνιση των Google, Facebook και Apple πεπεισμένος, πως ήταν δυνατόν να προσδιοριστεί και να προβλεφθεί το πνεύμα, ο χαρακτήρας και οι προθέσεις ενός ανθρώπου, από την φωνή του, την κίνηση του, τον καιρό, τον τόπο και την σύνταξη (γραμματική).

Ο Chiaramonti θα έβρισκε ως λογική συνέπεια των θέσεων του την ανακάλυψη Αμερικανών ερευνητών, ότι είναι δυνατόν, βάσει δεδομένων κίνησης και τόπου  που ένα κινητό καταγράφει, να προβλεφθεί μια γρίπη, ή βάσει άσχετων μεταξύ τους emails να προβλεφθεί μια απόλυση (ή παραίτηση) από την δουλειά.

Ένας άνδρας ονόματι J. L. Hannemann, προσπάθησε το 1670 να προωθήσει την ξεχασμένη ιδέα περί «συλλογικής ψυχής του κόσμου». Η συλλογική ψυχή ήταν σύμφωνα με αυτόν μια προσομοίωση του φυσικού κόσμου. Την ανακάλυψη μας της «δικτυωμένης κοινωνίας» μάλλον θα την έβρισκε βαρετή. Στον μεγάλο κοσμικό οργανισμό ήταν όλα δικτυωμένα, και όλα επικοινωνούσαν, ακόμα και διηπειρωτικά: αν σαπίσει το χέρι ενός ανθρώπου, με το οποίο είχε επιδιορθώση την μύτη κάποιου, τότε σαπίζει και αυτή η μύτη, έστω και αν ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται κάπου μακριά.

Πολυάριθμες είναι οι πραγματείες περί μυστικισμού των αριθμών, κρυπτογραφίας, γεματρίας(γράμματα αντιστοιχούν σε αριθμούς, βάσει του αθροίσματος προκύπτει κάποια σημασία) και νουμερολογίας, άπειροι οι κώδικες βάσει των οποίων προβλέπεται και ελέγχεται η ανθρώπινη συμπεριφορά, αλλά και διαμορφώνονται και προγραμματίζονται διάφορα υλικά. Πολλά από αυτά τα σκέφτηκαν και διέδωσαν οι καλύτεροι μαθηματικοί της εποχής τους. Το όριο δεν βρισκόταν μεταξύ μάγων και επιστημόνων, αλλά μεταξύ των διαφόρων περιοχών ενός και του αυτού εγκεφάλου.

Ο Sir Isaac Newton, η μεγαλύτερη μαθηματική διάνοια της εποχής του, άφησε κληρονομιά ένα έργο αποτελούμενο από ένα εκατομμύριο λέξεις, και όλες, σύμφωνα με ένα βιογράφο του είναι «χωρίς ουσιαστική αξία». Όλα αυτά γράφτηκαν «κατά την ίδια περίοδο των 25 ετών, κατά την οποία ο Newton έκανε τις μαθηματικές του μελέτες, και θα ήταν το ίδιο σοφά όσο και οι μαθηματικές του μελέτες, εάν το περιεχόμενο τους και ο σκοπός τους δεν ήταν η μαγεία.»

Οι πολιτισμικές, όπως και οι ιατρικές επιδημίες έχουν μια επ’ ακριβώς καθορισμένη εστία. Η μαγική επιστήμη, η οποία πήρε την θέση της φυσικής μαγείας του κόσμου του Μέρλιν, και εν τέλει μεταλλάχτηκε σε επιστήμη, προκλήθηκε από ένα από τα πρώτα Open-Source κινήματα.

Κατά τον 13^ο αιώνα έφτασαν από την Καταλονία και Μαγιόρκα, στην βόρεια Ευρώπη, σε λατινική μετάφραση τα έργα ισλαμικών λογίων περί αστρολογίας, μαντείας και κυρίως αλχημείας. (Μόνο στην Αγγλία διατηρήθηκαν μέχρι σήμερα 3500 έργα).

Η πνευματική μόλυνση του 21^ου αιώνα, έχει επίσης δυο συγκεκριμένες εστίες: το San Francisco Bay και την νότια άκρη ενός μικρού νησιού στην New York. Είναι η Silicon Valley και η Wall Street.

Πολλοί άνθρωποι κοπιάζουν μια ζωή, και δεν καταλαβαίνουν γιατί αυτό δεν λειτουργεί. Γιατί δεν ισχύει γι’ αυτούς, αυτό που τους υποσχέθηκαν. Βιώνουν τον εαυτό τους ως ένα πείραμα που διαρκώς αποτυγχάνει. Η μεταμόρφωση του μόλυβδου σε χρυσό δεν πετυχαίνει, και όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο αποκαλύπτονται ως τσαρλατάνοι. Οι άνθρωποι όμως ακολουθούν επακριβώς τους κανόνες και οδηγίες, μαθαίνουν και σπουδάζουν, πληροφορούνται, αγωνίζονται στον χώρο εργασίας, αργά ή γρήγορα όμως αναγκάζονται να δουν κατάμματα την αποτυχία του εγχειρήματος. Το αργότερο όταν μετά την «αφυπηρέτηση», όσα απέκτησαν κατά την διάρκεια της ζωής τους γίνονται σκόνη.

Το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι διάβασαν τους κώδικες της κοινωνίας της πληροφορίας, όπως τους κώδικες των αλχημιστών, ως μεταφορές. Δεν είχαν καταλάβει ότι τα πράγματα θα γίνονταν σοβαρά, όταν η πληροφορία δε θα διαφέρει πια από τα πράγματα, και θα μπορεί να μετρηθεί και να υπολογιστεί. Η πληροφορία έχει γίνει φετίχ, σύμφωνα με τον Theodore Roszak249.

Για όσο καιρό ήταν δυνατόν να αποδοθεί ευθύνη για τις αποτυχίες αυτές σε εξωτερικές δυνάμεις-θεοί, βασιλιάδες ή κυβερνήσεις-προέκυπταν τακτικά επαναστάσεις από αυτές τις απογοητεύσεις. Ο νέος καπιταλισμός όμως κατάφερε να ρίξει την ευθύνη στο εγώ των ανθρώπων.

Με τον τρόπο αυτό, όλο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν το αίσθημα ότι ζουν κάτω από το όριο των δυνατοτήτων τους, την στιγμή που η μηχανή που σκοπό έχει να επιβάλει τις απαιτήσεις του καπιταλισμού ισχυρίζεται ότι «ζούμε πάνω από τις δυνατότητες μας».

Όπως γνωρίζουμε, αυτό δεν ήταν ένα οικονομικό επιχείρημα, γιατί, για να είναι τέτοιου είδους επιχείρημα πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα «ποιος» έζησε πάνω από τις δυνατότητες του. Είναι ένα καθαρά ηθικό επιχείρημα, και έχει επίσης θρησκευτικό χαρακτήρα, όπως φαίνεται και από τον αγαπημένο ορισμό των «αμαρτιών»: δεν λειτουργεί επειδή αμαρτάνετε.

Οι ελλείψεις στα πεδία: ευελιξία, πειθαρχία και ευθύνη, δεν είναι σφάλματα του συστήματος, αλλά του χαρακτήρα. Τα σφάλματα αυτά μπορούν να απαλειφθούν. Μόνο έτσι εξηγείται γιατί η διάλυση του κοινωνικού κράτους έγινε αποδεκτή και από εκείνους που το είχαν σχεδόν ανάγκη. Όπως το υποδεικνύει ο Thomas Frank, το παράδειγμα της Αμερικής κατά την δεκαετία του ’90 μας έδειξε την ηθική ανταλλαγή ρόλων ολόκληρων λαϊκών τάξεων.

Το περιοδικό «Wired» γράφει: «οι πλούσιοι, που παλαιότερα ήταν η κοινωνία του ελεύθερου χρόνου, γίνονται η νέα τάξη που εργάζεται υπερβολικά. Και αυτοί που ονομαζόταν εργατική τάξη, γίνεται η νέα τάξη του ελεύθερου χρόνου.»250

Στο αλχημιστικό εργαστήριο μόνο ο «άξιος» μπορούσε να ελπίζει ότι θα πετύχει την μεταστοιχείωση, την μεταμόρφωση δηλαδή της ύλης σε χρυσό ή σε πνεύμα. Όποιος ήθελε να έχει έστω και την ελάχιστη δυνατότητα, έπρεπε να είναι υγιής, υπομονετικός, ευφυής, ευσεβής και πειθαρχημένος²⁵¹. Θα έπρεπε να είναι σε θέση να προσλάβει κάθε πληροφορία, αλλά δεν έπρεπε να πνιγεί στην πλημμύρα των πληροφοριών.  «Όποιος μεταπηδά από την μια γνώμη στην άλλη και ... από την μια επιθυμία στην άλλη... είναι η προσοχή του τόσο αποσπασμένη, ώστε δεν μπορεί να φέρει εις πέρας τίποτα.» Πρέπει να είναι κανείς δημιουργικός και διαρκώς συγκεντρωμένος στην δουλειά, «ώστε να μην αρχίζει με μια δουλειά και λίγο αργότερα με μια άλλη.²⁵²»

Όμως, ακόμα και αν κανείς τα ενστερνιζόταν όλα αυτά, χωρίς τον καλό Θεό ήταν όλος ο κόπος μάταιος. Το πρόβλημα ήταν, ότι ο Θεός είναι απρόβλεπτο αφεντικό, που «την δικαιοσύνη και καλοσύνη του την δίνει στον καθένα, αλλά μπορεί και να την αποσύρει, όπως και και όταν θέλει.»

Δεν πρέπει λοιπόν να απογοητεύεται κανείς, αν στο τέλος δεν βγει χρυσάφι από την προσπάθεια του: η βασική διδασκαλία λέει, ότι δεν είναι τόσο σημαντικό να μεταμορφώσεις το μέταλλο, αλλά την ψυχή σου.

Αιώνες πριν την εμφάνιση της διαφήμισης και της «μάρκας», αυτή η μαγεία δωματίου ήταν ίσως η πρώτη περίπτωση όπου η ψυχική και η βιομηχανική εργασία ήταν συνδεδεμένες.

Πολλοί αλχημιστές ήταν επιχειρηματίες, και οι περισσότεροι ήταν άρρηκτα συνδεδεμένοι με την ανθούσα βιομηχανία των ορυχείων. Η εργασία πάνω στον εαυτό, δηλαδή η αναγέννηση της ψυχής, απαιτούσε ένα είδος πνευματικής κατανάλωσης των πραγμάτων που ήταν της μόδας. Έπρεπε κανείς να είναι πάντα εκ νέου διατεθειμένος να αποβάλει την παλιά μορφή ύπαρξης σαν τα παλιά του ρούχα. Αυτό λάμβανε χώρα στην φωτιά του αλχημιστικού σιδηρουργείου: η μεταμόρφωση του εαυτού, που κατόπιν είχε γίνει προϊόν της εργασίας.

Η αλχημιστική μεταμόρφωση ήταν επικοινωνία. Ακόμα και τα πρακτικά αποτελέσματα στο εργαστήριο, όπως το έδειξε η έρευνα, τα χειρίζονταν ως γλώσσα, γιατί μόνο έτσι ήταν δυνατό να δικαιολογηθεί η επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και ύλης. Για τον λόγο αυτό υπήρχαν οι μυστικές γραφές και οι κώδικες, οι υπολογισμοί με τα γράμματα, και τέλος οι προσευχές: κατά την διάλυση του πράγματος και του πνεύματος αυτό που έμενε ήταν η ανταλλαγή, δηλαδή η επικοινωνία ως ουσία των πάντων. Η πράξη είναι σκέψη και η σκέψη είναι πράξη.

Έτσι δημιουργήθηκε ένα μαγικό σύστημα: αυτό που κάποτε ήταν «μύηση» είναι σήμερα «επικοινωνία» μέσα ψηφιακών καναλιών. Αυτό που παλιά ονομαζόταν «μαθητής»(adept, που είχε μυηθεί σε κάποιο μυστήριο), λέγεται σήμερα «ταλέντο». Αυτό που παλιά σήμαινε «ολοκλήρωση», λέγεται σήμερα «τελειότητα».

«Ταλέντο», παγκοσμίως η πιο αγαπημένη λέξη που περιγράφει το επιζητούμενο εργατικό δυναμικό, είναι μια αιώνια υπόσχεση, μια καθαρή δυνατότητα. Παραπλανητικές έννοιες όπως «γνώση» ή «δημιουργικότητα», τις οποίες άσχετοι δημοσιογράφοι, που νομίζουν ότι «γνώση» σημαίνει μόρφωση, έχουν χαρακτηρισθεί ως δαρβινιστικά πλεονεκτήματα στον αγώνα της επιβίωσης. Στην πραγματικότητα όμως υπηρετούν με τον αυθαίρετο χαρακτήρα τους μόνο τις ανάγκες του απρόβλεπτου αφεντικού, που δίνει ή παίρνει την εμπιστοσύνη του όπως του αρέσει.

Αυτές οι έννοιες δεν είναι πια έννοιες ελευθερίας αλλά κοινωνικού ελέγχου. Αυτές αποφασίζουν εάν η πορεία έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα ή όχι. Η αυτό-μεταστοιχείωση σήμερα, είναι όπως και την περίοδο της μαύρης μαγείας, κάτι το οποίο ο άνθρωπος δεν έχει στο χέρι.

Το εγώ, το οποίο στο τέλος πρέπει να αναζητήσει τους λόγους της αποτυχίας του στον εαυτό του, είναι απλώς μια διαδραστική επιφάνεια (interface) με την οποία χειρίζεται κανείς τον κόσμο, αλλά με το ίδιο τρόπο το χειρίζεται και ο κόσμος δια μέσου της επιφάνειας αυτής. Η επιβεβαίωση εξαρτάται από χιλιάδες λεπτομέρειες, από την σωματική και ψυχική υγεία, από την εσωτερική τιμιότητα, από την ώρα, κατά την οποία γράφει στο facebook ή συντάσσει τα emails του κανείς, τον τόπο όπου βρίσκεται κανείς, και όλους τους τόπους που κάποτε ήταν, και οι οποίοι επιτρέπουν την πρόβλεψη σε ποιο τόπο θα πάει στο μέλλον.

Πρέπει απλώς να δούμε τα έκπληκτα πρόσωπα των φοιτητών και φοιτητριών που ανεβαίνουν τις κορυφές της γνώσης, όπως και των εξειδικευμένων εργατών, μηχανικών και δημοσιογράφων, που ξαφνικά αναγκάζονται να διαπιστώσουν πως «γνώση» είναι απλώς έκφραση για μια συναλλαγή, κατά την οποία τα υλικά αποτελέσματα αποφασίζουν αν η γνώση αυτή αξίζει ή όχι. Γιατί και το χρήμα είναι πληροφορία, και διατηρεί, λες και βρίσκεται στα πλαίσια της αλχημιστικής κοσμοθεωρίας, τον διπλό χαρακτήρα μιας ιερής αλλά και κοσμικής αξίας.

Ο Hans Christoph Binswanger γράφει σε μια ωραία ερμηνεία του Goethe, πως το χρήμα είναι «απλώς αυτό που σκέφτηκε κανείς», και είναι μάλιστα το μόνο πράγμα που μπορεί κανείς να σκεφτεί το οποίο επιδρά άμεσα στην πραγματικότητα253. Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες βίωσαν πως μια έκρηξη της πληροφορίας μπορεί να έχει μια χρηματική έκρηξη ως συνέπεια.

Δεν είναι θαυμαστό λοιπόν που ο Ken Binmore οραματίζεται κάτι που ονομάζει «μη γνωσιακή μάθηση», μια μάθηση η οποία δεν χρειάζεται να γίνει «κατανοητή». Είναι μια διάνοια η οποία συγχέει την γνώση με τη πληροφορία, σκοπός της οποίας δεν είναι να καταλάβει και να διεισδύσει στα σήματα της πληροφορίας τα οποία προσλαμβάνει, αλλά απλώς να τα προσλάβει και να τα μεταδώσει²⁵⁴.

Οι πληροφορίες είναι κατά κάποιο τρόπο στοιχεία και χημικές ουσίες που ανακατεύει ο αλχημιστής. Δεν ξέρει από τι αποτελούνται, και δεν μπορεί να εξηγήσει πως λειτουργούν, αλλά με αδιάσειστη αυτοπεποίθηση ξέρει τι θα προκύψει, όταν τις ανακατέψει: από ερωτικό φίλτρο μέχρι κλείσιμο πληγών.

Με τον τρόπο αυτό, στην εποχή της πληροφορίας, ο άνθρωπος κατέστη ένα ακατέργαστο υλικό, το οποίο αποκτά την αξία του μέσω επεξεργασίας και ανταλλαγής.

Συνεχίζεται

Αμέθυστος

Σημειώσεις

249. Theodore Roszak, The Cult of Information: A Neo-Luddite Treatise on High-Tech, Artificial Intelligence, and the True Art of Thinking.

250. Frank, One Market under God, σ. 10–11.

251. Mircea Eliade, The Forge and the Crucible, σ. 160–8.

252. Tara Nummedal, Alchemy and Authority in the Holy Roman Empire, σ. 44–5.

253. Hans Christoph Binswanger, Money and Magic: A Critique of the Modern Economy in the Light of Goethe’s Faust.

254. Mirowski, Machine Dreams, σ. 515.

Το “ντόμινο” θα ξεκινήσει από την Θεσσαλονίκη

ΠΗΓΗ: Greek National Pride

Του Γιώργου Κράλογλου
Η Θεσσαλονίκη που πνίγεται στην αιθαλομίχλη, στην ανεργία, στον οικονομικό αφανισμό, με ζημιές μέχρι 94% σε παραγωγικές επιχειρήσεις και ανυπολόγιστες ζημιές στο 60% και άνω των εμπορικών επιχειρήσεων, δείχνει να είναι το πρώτο καζάνι που θα σκάσει από εκείνα που ήδη βράζουν και κάνουν και τον Economist να κατατάσσει την Ελλάδα στις υψηλότερες θέσεις ρίσκου για κοινωνικές αναταραχές μέσα στο 2014.

Θα χαρακτήριζα πρώτος εγώ ως λαϊκίστικη κινδυνολογία την εισαγωγή στο σημερινό μου σημείωμα αν δεν υπήρχαν ορατά στοιχεία.

Αν δεν είχαν γίνει προειδοποιήσεις από τα πλέον υπεύθυνα χείλη των παραγωγικών τάξεων της Θεσσαλονίκης.

Και στην Θεσσαλονίκη που δεν θα καταπιεί εύκολα τον αφανισμό της έχουν ήδη μαζευτεί πολλά που ξεκινούν από τις αιματηρές (ας τις πούμε) «ανακατατάξεις» της ευρύτατης (μέχρι και την δεκαετία του 1990) παραγωγικής της βάσης τόσο στην βαριά βιομηχανία όσο και στην μεσαία (χημικά, επεξεργασία πετρελαίου, τρόφιμα και πρώτες ύλες, βοηθητικές ύλες, εξαγώγιμα προϊόντα και συναφείς κλάδοι).

Όλα αυτά δε προστίθενται στα οικονομικά και επιχειρηματικά αποτελέσματα της συμπρωτεύουσας μέσα στο 2013. Να τι λένε οι ίδιοι οι επιχειρηματίες.

Πριν τρεις μήνες, στα μέσα Οκτωβρίου, ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, προειδοποίησε ότι ενώ το 2008 μόνο το 17% των επιχειρήσεων είχαν ζημιές, σήμερα ζημιές έχει το 50%.
Ότι οι επιχειρήσεις που αντέχουν είναι μόνο όσες κάνουν κύκλο εργασιών από 50-200 εκατ. ευρώ με μηδενικό όμως περιθώριο κέρδους.
Αλλά όσες επιχειρήσεις της μεταποίησης έχουν κύκλο εργασιών μέχρι 3 εκατ. ευρώ παρουσιάζουν δείκτη ζημιών ίσο με 94%!!. Ότι στα επόμενα χρόνια θα κλείσουν άλλες 50 επιχειρήσεις και θα έχουν ζημιές οι 80 στις 100.

Η στήλη είχε μεταφέρει τότε τις επισημάνσεις του ΣΒΒΕ. Εισακούσθηκαν; Πολύ αμφιβάλω…

Πριν δέκα ημέρες το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης προειδοποίησε ανοικτά τους πάντες ότι μέσα στο 2013 έβαλαν λουκέτο 1.546 βιοτεχνικές. Το 2012 τα λουκέτα άγγιξαν τα 1.921.

Το 2013 επίσης διεγράφησαν 1.194 ατομικές επιχειρήσεις από το μητρώο του ΒΕΘ και ακολουθούν οι ομόρρυθμες επιχειρήσεις με 268 διαγραφές.

Θα εισακουσθούν;

Πριν πέντε ημέρες ομάδα εμπόρων της Θεσσαλονίκης αντάλλαξε πληροφορίες για την εμπορική κίνηση ενόψει εορτών αλλά και στην διάρκειά τους και διαπίστωσε πτώση του τζίρου μέχρι 50% σε σχέση με τις προηγούμενες εορτές και προοπτική για ανυπολόγιστα λουκέτα μέσα στο 2014.

Φρόντισε κανείς να μάθει λεπτομέρειες;

Πριν δύο ημέρες οι αρμόδιες περιβαλλοντικές υπηρεσίες (που είναι σε συνεχή επιφυλακή για την αιθαλομίχλη στην Θεσσαλονίκη) κατάλαβαν πολύ καλά ότι όσο και αν συνιστούν στους καταναλωτές καυσόξυλων να μειώσουν την χρήση τους απλώς χάνουν τα λόγια τους…

Δίδεται η σημασία που αρμόζει στην απάντηση;

Τις προηγούμενες ημέρες βουλευτές και πολιτευτές, των δύο κομμάτων της κυβέρνησης, από την Βόρεια Ελλάδα που αντάλλασσαν απόψεις για τα προβλήματα ανεργίας και αποβιομηχάνισης στην Βορ. Ελλάδα (για να προετοιμάσουν απαντήσεις κατά την περιοδεία τους στις γιορτές) έμειναν άφωνοι όταν πληροφορήθηκαν πως η μετανάστευση από την Βόρεια Ελλάδα στην Βόρεια Ευρώπη αυξήθηκε στο 2013 κατά 55%.

Ας φύγουμε τώρα από τους αριθμούς, τα ποσοστά και τις προειδοποιήσεις των παραγωγικών τάξεων της Θεσσαλονίκης και ας δούμε την αλήθεια κατάματα έστω και αν αγγίζουμε τα όρια της κινδυνολογίας.

Το φαινόμενο του επενδυτικού αφανισμού της Βορείου Ελλάδος μαζί με την αποβιομηχάνιση και την ραγδαία επιχειρηματική συρρίκνωση που είναι έντονα ορατή στην Θεσσαλονίκη δεν είναι απλό πράγμα. Είναι δε (κατά την άποψή μου) μέγα πολιτικό λάθος να παραλληλίζουμε το φαινόμενο αυτό με την αποβιομηχάνιση του Βόλου, της Θήβας, της Λιβαδειάς, της Πάτρας και της Ηπείρου που προηγήθηκαν ή της Κρήτης που θα ακολουθήσει.

Τα δε δυσάρεστα γεγονότα ληστειών, κλοπών, εγκλημάτων και απαξίωσης θεσμών που πολλαπλασιάζονται την τελευταία διετία στην Θεσσαλονίκη δεν είναι μόνο τυχαία. Έχουν να κάνουν και με την αφόρητη οικονομική πίεση που δεν μπορεί να αντέξει η πρωτεύουσα της Βορείου Ελλάδος.

Εάν υποθέσουμε λοιπόν ότι έχει κάποια βάση η εκτίμηση του περιοδικού "Economist" ότι και η Ελλάδα είναι στις χώρες υψηλού ρίσκου για ξέσπασμα κοινωνικών αναταραχών στο 2014 όπως η Αργεντινή, η Αίγυπτος, η Βενεζουέλα, και άλλες χώρες μένει να απαντηθεί ο λόγος των δικών μας αναταραχών.

Και στην Ελλάδα τι άλλο υπάρχει από την αδικαιολόγητα υπερβολική φορολογική και μισθολογική συμπίεση ιδιωτών, επιχειρηματιών και εργαζομένων, σε συνδυασμό με την μετανάστευση επιχειρήσεων και την καλπάζουσα ανεργία. Για την αντιμετώπιση της οποίας το ενδιαφέρον, βεβαίως, τόσο από την κυβέρνηση όσο και από όλους τους πολιτικούς και τις παρατάξεις είναι μόνο φραστικό και χωρίς πειστικά επιχειρήματα, κινήσεις, προτάσεις και σχεδιασμούς.

george.kraloglou@capital.gr

ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΣΦΑΖΟΥΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ, ΕΜΦΙΑΛΩΝΟΥΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΛΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΑΡΑΒΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΑΧ {ΒΙΝΤΕΟ}

Μια καλόγρια στη Γερμανία έκανε πρόσφατα μια παρουσίαση σε ένα συνέδριο μια ανεξάρτητη έρευνα που διενεργήθηκε για την μεταχείριση των χριστιανών στη Συρία κάτω από τα χέρια των μουσουλμάνων φονταμενταλιστών.

Αποκάλυψε ότι οι Μουσουλμάνοι σφάζουν τους χριστιανούς, αποστραγγίζουν το αίμα τους σε φιάλες, και πωλούν την κάθε φιάλη για 100.000 δολάρια σε μουσουλμάνους στη Σαουδική Αραβία, που το χρειάζονται για να πλένουν τα χέρια τους με το αίμα των Χριστιανών, με την πεποίθηση ότι λυτρώνονται οι αμαρτίες τους.
Πραγματικά, η Σαουδική Αραβία είναι ότι "η μεθυσμένη γυναίκα από το αίμα των αγίων, και με το αίμα των μαρτύρων του Ιησού" (Αποκάλυψη 17:06), και οι βασιλιάδες της γης μοιχεύοντας μαζί της, τις συναλλαγές με αυτήν την πόρνη το κρασί (πετρέλαιο) για την εξάλειψη των αγίων.
Γι' αυτό σας ζητώ να σώσετε Χριστιανικές ζωές.
Εδώ είναι το βίντεο της παρουσίασης, που δείχνει τα κακά που υφίστανται οι Χριστιανοί:



lithosfotos

ΤΕΡΕΝΣ ΚΟΥΪΚ: ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ...!!!

Πηγή: ΤΟ ΛΗΜΕΡΙ

Κυριακή, 29 Δεκεμβρίου 2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΕΡΕΝΣ ΚΟΥΙΚ

ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΙΖΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ «ΛΙΑΝΕΜΠΟΡΟΥΣ» ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Ο Βουλευτής Επικρατείας και Τομεάρχης Εξωτερικών των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Τέρενς Κουίκ, έκανε την εξής δήλωση:

«Η Rheinmetall Electronic Systems»που είχε λάβει μέρος στον διαγωνισμό ηλεκτρονικού εξοπλισμού των αρμάτων μάχης Leo-2 (συστήματα διεύθυνσης βολής) αλλά και στην προμήθεια των συστημάτων εδάφους αέρος Asrad, ομολόγησε στην Εισαγγελία της Βρέμης, μίζες εκατομμυρίων επί εποχής ΠΑΣΟΚ.

Οι Γερμανοί πίσω από εξοπλιστικά.

Οι Γερμανοί της SIEMENS.

Οι Γερμανοί των τρένων που σαπίζουν στον ΟΣΕ.

ΟΙ Γερμανοί των αστικών λεωφορείων.

Οι Γερμανοί των υποβρυχίων.

Οι Γερμανοί των 370.000.000 € κέρδος από τους τόκους που μας παίρνουν (κατά δήλωση Σόϊμπλε).

Οι Γερμανοί των πολεμικών αποζημιώσεων.

Οι Γερμανοί των κατοχικών δανείων.

Οι Γερμανοί της MANN και της DAIMLER.

Οι Γερμανοί της HOCHTIEF με τον ΦΠΑ.

Οι Γερμανοί του προγράμματος HELIOS.

Oι Γερμανοί του Φουχτελικού προγράμματος απορριμμάτων.

Οι Γερμανοί της Ύπατης Ραϊχενμπαχικής Πρωθυπουργίας της πατρίδας μας.

Οι Γερμανοί των ινστρουχτόρων σε κάθε Υπουργείο.

Οι Γερμανοί των ινστρουχτόρων σε κάθε μεγάλη εφορία.

Οι Γερμανοί των τοποπαρατηρητών στο ΤΑΙΠΕΔ.

ΟΙ Γερμανοί του Μερκελικού οράματος για μία Ομόσπονδη Ευρώπη στα χέρια τους.

Αυτό είναι ένα τόσο δα μικρό απόσπασμα από το διεφθαρμένο πολιτικό και επιχειρηματικό σύστημα της Γερμανίας, που επέβαλε το Δ' Ράιχ στην Ελλάδα, με την συνεργασία πρόθυμων «λιανέμπορων» της πολιτικής, δανειζόμενος τον σημερινό εύστοχο χαρακτηρισμό της δημοσιογράφου Κάτιας Μακρή.

Κρατική εντολή: Κλέψτε ελεύθερα, πάρτε μίζες άφοβα.

Το ξεκάθαρο μήνυμα που στέλνει η δικαιοσύνη και το κράτος αφήνοντας τον Τομπούλογλου ελεύθερο.

Ποιος ένιωσε έκπληξη ακούγοντας ότι ο επικεφαλής ενός νοσοκομείου πήρε μίζα; Ίσως κάποιος Άγγλος, ενδεχομένως ένας Γερμανός, αλλά όχι Έλληνας. Εκτός αν είχε πάει ταξίδι αναψυχής στον πλανήτη Άρη και γύρισε προχθές.

Είχε πλάκα όμως, είναι η αλήθεια, να βλέπεις όλη τη διαδικασία και τι όμορφα του έφτιαξαν το χουνέρι.

Συνεπώς, ουδεμία έκπληξη ως εδώ. Αν υπάρχει κάτι που... τσιτώνει τα νεύρα οποιουδήποτε νομοταγή πολίτη είναι η ευκολία με την οποία η δικαιοσύνη τον έστειλε να κάνει πρωτοχρονιά σπίτι του. Όχι, δεν παριστάνουμε τους δικαστές. Αποτελεί όμως πρόκληση στη σημερινή Ελλάδα όπου η πλειοψηφία του κόσμου περνάει δύσκολα, να κυκλοφορεί ελεύθερος ένας πρόεδρος νοσοκομείου για ΠΑΙΔΙΑ που αποδεδειγμένα πήρε φακελάκι και να πηγαίνουν «μέσα» μεροκαματιάρηδες επειδή αδυνατούν να πληρώσουν τους φόρους.

Κανείς δεν ζητάει καταδίκες και κεφάλια στο Σύνταγμα. Η δικαιοσύνη δεν μπορεί να άγεται και να φέρεται με βάση τη λαϊκή ετυμηγορία. Ούτε μπορείς να καταδικάσεις έναν άνθρωπο χωρίς πρώτα να τον δικάσεις.

Όταν όμως κάποιος σκοτώνει, αν τον συλλάβεις, θα προ-φυλακιστεί. Κι έπειτα θα δικαστεί. Δεν μπορείς να σκοτώνεις και μέχρι να γίνει η δίκη (ειδικά με τους ρυθμούς που γίνονται στην Ελλάδα...) να γλεντάς τη ζωούλα σου. Ούτε μπορείς να είσαι ο Νο1 σε νοσοκομείο που διαχειρίζεται παιδικές ζωές, να παίρνεις χρήματα σε φάκελο που αποδεδειγμένα είναι προϊόν παράνομης συναλλαγής και θεωρείται ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ και να σου λέει η δικαστική αρχή ότι είσαι ελεύθερος δίνοντας απλά πίσω μέρος των κλοπιμαίων.

Τότε γιατί να μην κλέψει μια τράπεζα ένας πολίτης που δυσκολεύεται να τα φέρει εις πέρας; Αυτό είναι το παράδειγμα που δίνει η δικαιοσύνη; Αν τα καταφέρει να τη ληστέψει θα έχει λύσει το πρόβλημά του. Αν τον πιάσουν δηλαδή, να δώσει εγγύηση 100.000 ευρώ και να μείνει έξω... μέχρι να δικαστεί. Έτσι συμβαίνει; Όχι βέβαια.

Για τους πολίτες ισχύουν άλλοι κανόνες. Ο νόμος είναι νόμος για τους κανονικούς ανθρώπους, αυτούς που δεν έχουν να πληρώσουν ρεύμα και τους το κόβουν μέσα στο χειμώνα.

Εδώ για το ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ της δωροληψίας, ο Τομπούλογλου έμεινε ελεύθερος με... περιοριστικούς όρους. Χαχαχα! Πόσο γελοία μπορεί να γίνει η δικαιοσύνη όταν καλείται να πάρει αποφάσεις για τους προύχοντες της χώρας, τους κυβερνώντες, τους διαπλεκόμενους.

Μήπως άλλωστε, είναι διαφορετική η αθλητική δικαιοσύνη; Τα ίδια σκατά είναι όλοι τους. Αυτοί είναι που ρίχνουν νερό στο μύλο εγκληματικών οργανώσεων τύπου Χ.Α. και νομίζουν πως δικαιούνται να πάρουν το νόμο στα χέρια τους.

Τα κομματόσκυλα βρίσκουν και τα κάνουν γιατί γνωρίζουν πως στη δύσκολη στιγμή θα τη σκαπουλάρουν. Τα νομικά παραθυράκια για τέτοιες περιπτώσεις εφευρέθηκαν. Οι χαμηλόμισθοι, οι συνταξιούχοι του τρεις κι εξήντα ας πάνε να...

Αν υπήρχε κράτος θα λειτουργούσε με παραδειγματικές τιμωρίες απέναντι σε αυτούς που «φαίνονται». Δε θα φώναζε με τον τρόπο της η δικαιοσύνη «κλέψτε ελεύθερα, πάρτε άφοβα μίζες». Διότι αυτό ακριβώς το παράδειγμα δίνει με την τραγελαφική απόφασή της.

Αν είσαι κομμάτι της διαπλοκής θα τη βγάλεις καθαρή α λα... Τομπούλογλου. Αν είσαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων, ετοιμάσου για... κανονικό τομπούλογλου.  

Βασίλης Παπαθεοδώρου 
gazzetta.gr

Πηγή: eglimatikotita