Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΜΑΣ : Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ

 Η εμπειρία του Θεού της Chiara Lubich

Του Klaus Hemmerle.

K A T A   Z H Z I O Y Λ A

Όλη η αξία και η πρωτοτυπία της κινήσεως των Focolari συνίσταται κατά την γνώμη μου στην ιδιαίτερη εμπειρία με τον Θεό. Είναι δεμένη αυτή η εμπειρία με το πρόσωπο της Chiara Lubich, και παρ’ όλα αυτά από την αρχή ακόμη υπήρξε μία κοινή εμπειρία. Αντί να ξεκινήσω αυτό το θέμα παίρνοντας την θέση του παρατηρητού ή αναφερόμενος στα γραπτά της Chiara Lubich, προτιμώ να αρχίσω από την προσωπική μου συνάντηση με το Κίνημα των Focolari.

Το καλοκαίρι του 58 ήμουν ήδη τότε ιερέας από έξι χρόνια—ξεκίνησα από το Φράϊμπουργκ για να ταξιδέψω μέχρι την Μαριάπολη της Fiera di primiero, κοντά στο Trento : ήταν μία καλοκαιρινή συνάντηση στην οποία είχαν προσέλθει πρόσωπα από όλο τον κόσμο για να γνωρίσουν την κίνηση. Για εκείνο το σύντομο διάστημα έπρεπε να πάρουμε μέρος στην ζωή τής κινήσεως.

Ήταν η πρώτη μου συνάντηση μαζί τους.

Όλοι έψαχναν τότε να θέσουν, μ’ έναν τρόπο άμεσο και καινούργιο, το μήνυμα της αγάπης. Θεμέλιο ενός Χριστιανισμού που μπορεί να γίνει τρόπος ζωής κατά γράμμα. Έβαλα και εγώ την προσοχή μου σ’ αυτό το κεντρικό σημείο. Παρ’ όλα αυτά, παρότι δέν το είχα προβλέψει, άνοιξε μπροστά μου, ταυτοχρόνως, μία άλλη διάσταση. Ήταν το πλησίασμα και η παρουσία του Θεού σ’ ένα τέτοιο μέτρο που δέν είχα δοκιμάσει ποτέ πριν, παρ' όλες τις έντονες θεολογικές μου σπουδές.

Εκείνο τον χρόνο είχε πραγματοποιηθεί στις Βρυξέλλες η «ΕΧΡΟ», μία παγκόσμια έκθεση. Και οι άνθρωποι της κινήσεως μάς έλεγαν: ένα πράγμα μόνο ξέχασαν να εκθέσουν στις Βρυξέλλες: να εκθέσουν τον Θεό. Αλλά το πραγματοποιούμε εμείς τώρα. Στην Μαριάπολη εκθέτουμε τον Θεό και θα ονομαστεί «Η έκθεση του Θεού», «Η ‘‘expo’’ του Θεού». Για να το πετύχουν αυτό δέν χρειάστηκαν σχέδια μακρόχρονα ή μέσα σοφιστικέ. Πρότειναν απλώς να παρουσιάσουν ορατά τον Θεό, να τον αποκαλύψουν με την ζωή τους! Και αυτό δέν μπορούσε να προγραμματιστεί. Επειδή όμως από χρόνια είχαν γευτεί την παρουσία του Θεού στο δικό τους «είμαστε μαζί», μπορούσαν να ρισκάρουν να καλέσουν και άλλους να ζήσουν αυτή την εμπειρία. Πρέπει να ομολογήσω πως αυτή τους η πρόθεση πραγματοποιήθηκε—και όχι μόνο για μένα αλλά και για πολλούς άλλους. Για πρώτη μου φορά απέκτησα εκεί την αληθινή εμπειρία του Θεού.

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ.

Κατά την διάρκεια των θεολογικών μου σπουδών είχα ήδηδεχθεί μία ώθηση πρός αυτή την κατεύθυνση. Ένας από τους καθηγητές μου μάς είχε εξηγήσει αυτό που ο Ιησούς πραγματικά εννοούσε όταν ανακοίνωνε την Βασιλεία του Θεού. Σ’ εκείνη την περίπτωση μού ξεκαθάρισε ένα πράγμα : η Βασιλεία του Θεού δέν είναι ένα βασίλειο το οποίο μπορούμε να οριοθετήσουμε σ’ έναν φυσικό χώρο, αλλά ούτε ένα σύστημα αλήθειας και κανόνων, η Βασιλεία του Θεού είναι ο ίδιος ο Θεός, ο Θεός δέν είναι πια ο μακρυνός ορίζοντας ή η υπέρτατη Αρχή: στον Ιησού Αυτός με το ένα Του άλμα βρέθηκε στο μέσον αυτού του κόσμου. Για μένα ήταν ξεκάθαρο πως ο Θεός επιθυμούσε να γίνει το κέντρο και της ζωής μου, έτσι ώστε να μπορώ και εγώ να βλέπω όλα τα πράγματα και να ενεργώ ξεκινώντας και κινούμενος πάντοτε από Αυτόν. Αυτή η σκέψη δέν με εγκατέλειψε πλέον. Αλλά τί έπρεπε να κάνω; Δέν μπορούσα να βρώ χώρο γι’αυτό στην καθημερινή μου ζωή. Μου έλειπε η γέφυρα ανάμεσα σ’ αυτό που βαθειά επιθυμούσα και σ’ αυτό που με διάφορους τρόπους με κρατούσε απασχολημένο.

Στην Μαριάπολη αυτό το κενό γέμισε μεμιάς, ο Θεός ήταν εκεί, πολύ απλά. Εισχωρούσε στις αμοιβαίες μας σχέσεις. Και έτσι αφέθηκα να παρασυρθώ σ’ αυτή την καινούργια ζωή. Ενθυμούμαι πως δέν μπόρεσα να κοιμηθώ για μία νύχτα μπρος στην σκέψη της αμέσου γειτνιάσεως του Θεού. Σκέφτηκα πως ούτε οι μαθητές, στην συνάντησή τους με τον Κύριο, είχαν κατορθώσει να πραγματοποιήσουν πιο έντονα αυτή την γειτνίαση!

ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ!

Αυτή η καινούργια εμπειρία του Θεού στην Μαριάπολη είναι τυπική της κινήσεως των Focolari. Υπήρξε από την αρχή μία εμπειρία κοινωνίας. Παρότι δέ μόνη η Chiara Lubich είχε την πρώτη εμπειρία, είχε αισθανθεί πως είχε το χρέος να την ανακοινώσει αμέσως στις πρώτες της συντρόφους. Ο Θεός σε αγαπά, ο Θεός είναι το παν, ο Θεός μόνον έχει σημασία! Διαβάζοντας το Ευαγγέλιο κάτω από το Φώς αυτής της εμπειρίας του Θεού, σταθεροποιήθηκαν στα 1943-44, μέσα σε λίγους μήνες, οι βασικοί σταθμοί της πνευματικότητος του κινήματος.

Αλλ’ όμως ήδη στην Μαριάπολη του '58, είχα αρχίσει να καταλαβαίνω: δέν θα μπορούσα να έχω πρόσβαση σ’αυτή την πνευματικότητα εάν δέν κατόρθωναν να μου αφηγηθούν την καταγωγή της, την ιστορία της, για να μπορέσω έτσι να εισέλθω στην ζωή αυτής της κοινότητος. Σ’ αυτή ανοίγει εμπρός μου η εμπειρία του Θεού της Chiara Lubich.

Μπορεί να δημιουργείται η εντύπωση πως μίλησα μέχρι στιγμής, αντί για το θέμα που πρέπει να διαπραγματευθώ, μόνο για τον εαυτό μου. Αλλ’ όμως αυτό παραπλανά, διότι οτιδήποτε αφηγήθηκα για μένα αντικατοπτρίζει την εμπειρία του Θεού της Chiara Lubich. Παρ’ όλα δε αυτά, αυτή η εμπειρία δέν είναι μία «ανακάλυψη» ενός προσώπου, αλλά μία βασική εμπειρία κοινότητος, δωρισμένης κατευθείαν από τον Θεό. Αγκυροβόλησε στην Chiara Lubich και από εδώ εξαπλώθηκε σε ομόκεντρους κύκλους μέχρις ότου φτάσει, όπως γνωρίζουμε σήμερα, σε όλα τα έθνη της Γής.

ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Εάν αναρωτηθώ σε τί πράγμα συνίσταται η πρωτοτυπία της Κινήσεως των Focolari (ζεστή γωνίτσα) και της πνευματικότητός τους, τότε δέν θα ήθελα να μιλήσω κατ’ αρχάς—παρ’ ότι μπορεί να φανεί ένα παράδοξο— για περιεχόμενα. Πρίν...

Στην Fiera di Primiero, ένα μικρό χωριό ψηλά στους Δολομίτες, είχαν φτάσει, κατόπιν προσκλήσεως, πρόσωπα από όλον τον κόσμο. Αμέσως με την άφιξή μου με υποδέχτηκαν με τόση ζεστή αγάπη, που κατ’ αρχάς με εκνεύρισε. «Μήπως είναι κανένα είδος αιρέσεως;» αναρωτήθηκα. «Μήπως προσπαθούν να δώσουν μία ηθικιστική μορφή;».

ΗΤΑΝ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.

Χρειάστηκα μόνον δύο ώρες περίπου για να καταλάβω, πως δέν ήταν τίποτε από αυτά που με ανησύχησαν. Μάλιστα δε, είχα πολύ γρήγορα  την δυνατή εντύπωση—σαν να μου το έλεγαν όλα, σ’ αυτό το μεγάλο φαράγγι, σε κείνο το υπέροχο τοπίο, κάτω από τον ανοιχτό ουρανό: ο Θεός είναι Αγάπη. Δέν ήταν μόνο μιά δικιά μου εντύπωση, αλλά όλοι μιλούσαν για αγάπη. Και είναι γοητευτικό να μιλάς γι’ αγάπη, δέν ήταν συναισθηματισμός. Και παρ’ όλα αυτά, σ’αυτόν τον ενθουσιασμό δέν χανόταν από τον ορίζοντα η πραγματικότητα της ζωής. Η αγάπη δέν ήταν μόνο μία εντολή, ήταν πρώτα απ’ όλα δώρο: ο Θεός είναι αγάπη, ο Θεός σ’ αγαπά απέραντα. Σ’ αυτό το δώρο, ο Θεός ο ίδιος ήταν εντελώς διαφορετικός από όπως εγώ τον είχα συλλάβει πρωτύτερα!

Μέχρι τότε είχα σκεφτεί τον Θεό σαν το αποκορύφωμα της Δημιουργίας. Σημείο φυγής όλων των γραμμών, σαν εκείνη την έννοια ή οποία είναι ασύλληπτη καθ’εαυτή, διότι απέναντι σ’αυτό το μυστήριο εμείς οι άνθρωποι, σιωπούμε. Εκεί στην έκθεση, αυτό το μυστήριο παρέμενε και ήταν και κάτι παραπάνω από αυτό! Ο Θεός ο οποίος είναι Πατήρ, ήταν εμπειρική πραγματικότης. Πολύ πιθανόν, μέχρις εκείνης της στιγμής δέν είχα προσευχηθεί στην ζωή μου το Πάτερ Ημών με εκείνον τον τρόπο, δέν είχα ακόμη κατανοήσει την σημασία εκείνου του ονόματος: «Αββά ο Πατήρ». Ξαφνικά ο Κόσμος μού απεκαλύφθη σαν τον άπειρο τόπο, και παρ’ όλα αυτά γνωστό και σίγουρο, στον οποίο ο Θεός μας είναι Πατέρας και όπου μπορούμε να εμπιστευθούμε σ’ Αυτόν, να τοποθετήσουμε τα πάντα στα χέρια Του, να Τον ακολουθήσουμε χωρίς κανέναν περιορισμό.

Ήταν για μένα η υπέρτατη πρόκληση, αλλά ακόμη περισσότερο μία γοητευτική ανακάλυψη.

Ο Θεός Πατήρ ήταν σαν τον απέραντο κόσμο—όχι, όχι ο κόσμος, αλλά σαν Αυτόν που τον περιέχει και από όπου ξεκινά και αντιλαλεί συνεχώς η λέξη: «Ο Θεός είναι Αγάπη» , που συγκεντρώνεται στο άπειρο, στο μοναδικό όνομα: Ιησούς. Αυτή ήταν η δεύτερη ανακάλυψή μου στην Μαριάπολη.

ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, Ο ΘΕΟΣ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.

Θυμούμαι πως στην Μαριάπολη δέν μιλούσαμε μόνον για τον Θεό Αγάπη, αλλά με τον ίδιο τρόπο και για τον Ιησού. Δέν ήταν λίγοι εκείνοι που είχαν πειραχτεί: «Ιησού, Ιησού—σε λίγο δέν θα μπορώ ούτε να το ακούσω, ο πλησίον είναι ο Ιησούς, ο πάπας είναι ο Ιησούς, ο παράνομος είναι ο Ιησούς, και δέν ξέρω ακόμη πόσοι άλλοι. Αφήστε τον Ιησού να είναι ο Ιησούς και αφήστε μας να ζήσουμε χωρίς αυτές τις τραβηγμένες στον υπέρτατο βαθμό έννοιες».

Όσο κατανοητή και αν μπορεί να φανεί αυτή η δικαιολογία, αναγκάστηκα, μετά απο προσεκτική ανάλυση, να την εγκαταλείψω. Ο Ιησούς της Ναζαρέτ ήλθε στ’ αλήθεια για να γίνει ΕΝΑ με όλη την πραγματικότητα αυτού του κόσμου—με το μωρό, με τον κλέφτη, με τον φιλόσοφο. Γι’ αυτό μιλά με ευαίσθητες ανθρώπινες λέξεις, διότι σ’ αυτές, και ακόμη περισσότερο στο πρόσωπό Του, ο Θεός φανερώνει τον εαυτό Του. Μοιράζεται την ζωή μας, τους πόνους μας, και σε τέτοιο βαθμό, που Αυτός ο ίδιος ζεί και πονά σε κάθε άνθρωπο, σε τέτοιο βαθμό, που όλες μας οι πράξεις και τα λάθη μπορούν να γίνουν ευκαιρίες για να Τον συναντήσουμε, για να ζήσουμε μαζί Του. Έτσι αυτός ο απέραντος ορίζοντας του αρρήτου Θεού, που είναι Αγάπη, είναι στον Ιησού ταυτόχρονα οδός ζωής και ένα κεντρικό σημείο, από το οποίο ανοίγει μπροστά μας η αποκάλυψη.

Συνεχίζεται

ΣΧΟΛΙΟ : Στή συνέχεια θά φανεί ξεκάθαρα πώς πρόκειται γιά μιά παιδική χαρά, μέ τήν οποία, κατά τή γνώμη τού Ζηζιούλα καί τής αγέλης του, πρέπει νά αντικαταστήσουμε τήν Παράδοσή μας.Μέ τά Bambini di Dio.
Δέν πάτε από κεί πού ήρθατε;

Αμέθυστος

Ο διχασμένος εαυτός, το δράμα και ο δρόμος του Θεού β(π. Νικόλαος Λουδοβίκος)

Συνέχεια από: Tρίτη 8 Ιουλίου 2025

Ο διχασμένος εαυτός, το δράμα και ο δρόμος του Θεού β
Ομιλία στο Κιλκίς (Ιούνιος 2025)

https://www.youtube.com/watch?v=Cy06DkebxEo&list=PLCjT9ILXi93w-AW5LYulHmkpZFlEgCbnI&index=3

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΕΛΗ.

…. Αυτός, λοιπόν, ζούσε με τη γυναίκα του καμία 70ria χρόνια. Ήταν πολλά χρόνια μαζί.
Λοιπόν, και κάποια στιγμή τον ρώτησα. Λέω μου, ποτέ, λέω, εσείς ήθελες ποτέ, λέω, να χωρίσεις τη γυναίκα σου. Ποτέ, λέει. Ποτέ δεν το σκέφτηκα. Να τη σφάξω, ναι.

Και το είπε ακριβώς έτσι, όπως το σκεφτόταν. Να τη σφάξω... Να χωρίσω, όχι, ποτέ.
Αυτή η βαθιά αντίφαση, όμως, που έχει η ανθρωπινότητα, καταλάβετε, που τον ίδιο άνθρωπο τον βλέπεις σαν άγγελο και την επόμενη στιγμή τον βλέπεις σαν δαίμονα. Μπορεί να αρθεί. Ψυχολογικά, όχι.

Είναι ζήτημα ρεαλισμού. Μπορούμε να βοηθήσουμε τον άνθρωπο να φτάσει σε ένα σημείο. Αν είναι πολύ παράλογη η κατάσταση, κοιτάξτε τότε, αλλά να φτάσει, να αναμορφωθεί μέσα του, σαν και αυτό που λέγατε, στο «ίνα ώσιν εν» την τελευταία μου αυτή.
Όμως συνέβη και το ξαναλέω, να έρθει άνθρωπος σε μένα. Έγινε αυτό. Και μου λέει η γυναίκα μου, τι χειρότερο υπάρχει στην ανθρωπότητα, πάνω. Και του λέω, πήγαινε να εξομολογηθείς και να κοινωνήσεις. Τι λέτε πάτερ, το πρόβλημά μου είναι αυτή. Λέει, όχι εγώ. Λέω, εντάξει. Θα αρχίσουμε από σένα και θα φτάσουμε σε αυτή. Και όταν έγινε αυτό, ήρθε με κλάματα και μου λέει έχω ένα άγγελο δίπλα μου, το ξέρετε.
Αυτό δεν μπορεί να το κάνει η ψυχολογία. Αυτό είναι πληροφορία που έρχεται απ' αλλού. Αυτό είναι η χάρις. Αυτό είναι την εκπλήρωση όλων αυτών που ζητούμε να κάνουμε και δεν μπορούμε. Και δεν θα μπορέσουμε ποτέ. Ή μη μόνο λίγο, καταλαβαίνετε, και ξαναπέφτοντας τα ίδια πάλι.

Άντε λίγο, έτσι. Και ξαναπέφτοντας. Μου θυμίζει μια άλλη εμπειρία.

Δεν την έζησα εγώ. Ένας άλλος πνευματικός, ο οποίος … ένα ζευγάρι. Και του λέει, κοίταξε να δεις, το βράδυ θα πάτε για ύπνο.
Θα γονατίσεις μπροστά της, θα σκύψεις και θα της πεις να με συγχωρείς πάρα πολύ για όλο όσο έκανα καλή μου γυναίκα. Ό,τι τυχόν λάθος έκανα, καλή μου γυναίκα. Και λέει αυτός, να με συγχωρείς, να με συγχωρείς.
Ε πάτερ, να με συγχωρείς. Άντε να με συγχωρείς, θα το πω. Για όλα όσα έκανα.
Μα αυτά τώρα καλά τα κάνω εγώ. Εντάξει, με τα χίλια ζόρια, να με συγχωρείς για όλο όσο έκανα σήμερα, ξέρω εγώ κλπ. Καλή μου γυναίκα.
Ε αυτό να το λέω. Το καλή μου , αυτό δεν το λέω. Καταλαβαίνετε, κι όμως, κι όμως, κι όμως, αυτοί οι δυο, όπως συνέβη με πολλούς από εμάς, ήταν … μερικές δεκαετίες.

Αλλά ο έρως, ο βιολογικός, ο ψυχολογικός, δεν είναι αρκετός αν δεν είναι αγάπη. Αλλά για να γίνει αγάπη πρέπει να μπουν και άλλοι παράγοντες μέσα. Αλλιώς είναι υπολογιστική αγάπη. Λίγο, πολύ. Αν έρθει σε εμένα, ένα ζευγάρι και μου πει αγαπιόμαστε πάρα πολύ και δεν έχουμε μαλώσει ποτέ, με πιάνει κρύος υδρός. Ναι. Γιατί είμαι σίγουρος ότι κάποιος έχει πατήσει τον άλλο τελείως όμως κάτω. Τελείως. ..
Σε δύο-τρία χρόνια περιμένετε να δείτε τι θα γίνει. Δεν υπάρχει, γιατί, διότι εκτός εαν είτε αυτός, είτε αυτή, είτε και δύο, είτε κάποιος άλλος, ανοίξει έναν κρουνό, έτσι, και μπει νερό από αλλού και αρχίσει να ποτίζει τα πράγματα. Έτσι.

Και θα αρχίσει πλέον ο άνθρωπος να μην φοβάται να του πάρουν το νεράκι του. Και αυτό το έχω ξαναπεί. Αν το νερό που έχω είναι όλο τούτο, δεν μπορώ να σας το δώσω να πιείτε.

Αν είμαι ιδιοκτήτης όμως ενός πλοίου, ενός πλανήτη που έχει νερό παντού, θα σας πω παιδιά ελάτε, πάρτε ό,τι θέλετε και ελάτε σε μένα, να παίρνετε δωρεάν. Αν δεν έχω όμως... Που να τη βρεις την αγάπη… Ο Freud θα σε αφήσει αυτό. Δεν έχω αγάπη. Συγγνώμη.

Πρέπει να έχεις νερό.

Και λέει ο Χριστός, εάν πίστευετε γεννήσεται πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον.. Θα αρχίσει να αναβλύζει νερό μέσα σας.

Είναι για την αιώνια ζωή και δεν θα περνάει ποτέ. Πάνε στη Σουρωτή τώρα και βλέπετε χιλιάδες άνθρωπους που αγάπησαν πάρα πολύ. Αυτός δεν μπορούσε για να κόψει το …, κομμάτια να το δώσει, να το φάνε οι άνθρωποι. Είχε την μεγάλη αγάπη. Και την έδειξε σε όλους εμάς. Εγώ τον γνώριζα πάρα πολλά χρόνια. Και ό,τι καλό έχω, εκεί το οφείλω.
Αλλά προηγουμένως ήμουν πιο πολύ άγριο πλάσμα. Λοιπόν, και τώρα είμαι πιο και έτσι. Λοιπόν, λέμε τώρα.
Και ερχόμαστε τώρα ξανά μια εμβάθυνση. Επειδή το πρώτο ίνα ώσιν εν, που είπα πριν,. Θέλω να συνεχίσω, να εξηγήσω εγώ καλύτερα τα λόγια του Χριστού.

6:08 Βλέπετε πώς γίνεται αυτό. Καταλάβατε πώς γίνεται αυτό. Πριν το πω όμως αυτό.

Το βρήκα τυχαία το «Η εν Χριστώ ζωή» του Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης. Ένας από τους μεγαλύτερους Αγίους της Ρωσίας του 19ου αιώνα.

Και το άνοιξα τυχαία. Και ακούστε πού έπεσα. «Είμαι ένα τίποτα χωρίς τον Κύριο.»

Ο Άγιος τα λέει αυτά. «Ούτε μια αληθινή σκέψη μπορώ να κάνω. Ούτε κάτι καλό να αισθανθώ. Ούτε μια αγαθή πράξη να …. Χωρίς τον Κύριο δεν μπορώ να απαλλαγώ, απ’ τις αμαρτωλές σκέψεις από τα εμπαθή νοήματα. Από τα κακά έργα. Με ταλαιπωρούν συνέχεια.» Καταλάβατε. ... Μπορεί να λέω παλεύω. Με να λέω δεν το θέλω. Αλλά το κάνει. Βρίσκομαι εις άπερ μισώ. Λέει ο Παύλος. Αυτά που δεν θέλω αυτά κάνω. Ου θέλω τούτου πράσσω. Έτσι δεν είναι; Κάνω πράγματα. Έτσι δεν είναι; Στα οποία δεν θέλω να τα κάνω.

Δεν θέλω να τα κάνω. Γιατί είμαι γεμάτος από έξεις καταρχήν. Έξεις ζωντανές.
Οι οποίες διεκδικούν τη θέλησή μου. Πάλι. Έτσι δεν είναι.
Δευτέρα φύση. «Ο Κύριος είναι κύριος κάθε καλού που συλλογίζομαι, αισθάνομαι και κάνω. Κάθε το αγαθό στη ζωή μου ο Κύριος το πραγματοποιεί με τη χάρη Του.»

Έχει την εμπειρία ο Άγιος. Με την προσευχή και με τα μυστήρια. Αλλά είναι …τελείως η κατάσταση του και η διάθεσή του. Τελείως. Είναι μυστήριο αυτό. Είναι της χάριτος όμως.
Έχει συμβεί σε όλους μας κάποτε. Και συμβαίνει μυστηριωδώς, ακριβώς διότι η χάρις είναι παρούσα. Και ενεργή. Και ο Θεός είναι η χάρις αυτή. Έτσι δεν είναι.
Και όταν σταθείς απροϋπόθετα, θυμάμαι πριν από λίγο καιρό, μέχρι μερικούς μέρες τώρα, είχα θυμώσει ένα γεγονός τόσο πολύ που έγινε. Δημόσιο γεγονός. Θυμάμαι ότι άρχισα να αισθάνομαι ότι έχει ψυχοφυσικές πάνω μου επιπτώσεις.

Και βέβαια. Και είμαστε μέσα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, και ξαφνικά βλέπω ένα ναό ανοιχτό. Και μπαίνω μέσα. Και ανάβω ένα κερί. Και είπα δύο λόγια προσευχής. Τι έγινε;
Κάποιος μου πήρε μια κασέτα από μέσα και μου έβαλε μια άλλη. Τόσο ζωντανά. Και βγαίνω έξω κι είμαι άλλος άνθρωπος.
Καταλάβατε. Καταλάβατε. Αλλά αυτό να το μάθουμε να το κάνουμε συνεχώς.

Ε. Και άμα μας γίνει αυτό το πράγμα μια πνευματική έξη. Καταλάβατε. Αμέσως βάζεις κάποιον άλλον στη θέση. Του κακού εαυτού σου. Καταλάβατε. Η έξη είναι δεδομένη.
Θύμωσες. Το ότι θύμωσες είναι ήδη πρόβλημα. Δίκαια. Άδικα. Δεν είπε ο Θεός να θυμώνεις. Μόνο με τον εαυτό σου έχεις δικαίωμα να θυμώσεις. Τον άλλον δεν ξέρεις. Ποτέ. Ποτέ δεν ξέρεις. Πόσες δικαιολογίες έχει ενώπιον του Θεού. Για αυτό που υφίσταται. Καταλάβατε τι λέω. Γιατί οποιος θυμώνει. Ο ίδιος είναι ….

Έριξε λοιπόν ή τον κοπανάς και από πάνω. Ωραία. Καταλάβατε. Εάν αυτό το πράγμα γίνει. Μια, δύο, τρεις φορές. Ενώπιον του Θεού. Ποιος φταίει. Δεν είναι δουλειά μας να αποδώσουμε δικαιοσύνη στον κόσμο αυτό. Τέτοια δικαιοσύνη.
Καταλάβατε. Εννοώ στον άλλο άνθρωπο. Στη σχέση. Αυτή. Αλλά να δουλειά σου είνια Να φτιάξεις τον εαυτό σου. Εσύ λοιπόν. Από τη στιγμή που συμβολικά εξοντώνεις τον άλλο με το θυμό. Για τον κατακρίνεις. Είναι φόνος. Συμβολικός φόνος είναι η κατάκριση. Ετσι δεν είναι. Ουσιαστικά τον θάβεις. Λέμε τον θάβεις. Ε. Εκείνη τη στιγμή ενώπιον του Θεού εσύ έχεις κάνει κάτι. Που μόνο το Άγιο πνεύμα έχει δικαίωμα να το κάνει. Να τον κρίνει αυτόν. Εσύ; Πώς παίρνεις την κρίση του Θεού.
Θυμ’αμαι μία φορά. Ήμουν στο Άγιον Όρος. Ήταν ο Γέροντας Ιωσήφ ο βατοπαιδινός. Ο Γέροντας εκεί των μοναχών. Και έρχεται κάποιος, και λέει, εγώ γέροντα μια χαρά νιώθω, δεν έχω αμαρτίες και τι να εξομολογηθώ. Μόνο μια αμαρτία έχω. Λέει ο γέροντας, ποια. Κατακρίνω λέει λίγο. Ο γέροντας χλώμιασε. Τι λες; Τι λες, λέει τώρα! Ο Χριστός λέει για τον εαυτό του ουκ ήρθα για να κρίνω τον κόσμο, αλλά να σώσω τον κόσμο. Παρόλο που ο Θεός πάσαν κρίσιν έδωκεν τω Υιό. Ο Υιός έχει το δικαίωμα. Αλλά ο Υιός δεν κρίνει. Και θα κρίνει άπαξ στο τέλος, μόνο μια φορά. Και συ αρπ΄παζεις την κρίση από τον Θεό;! Τον Χριστό, και την κάνεις εσύ;Και μου λες αυτό είναι ασήμαντο;! Δεν είναι δουλειά μας αυτή. Αλλό πράγμα να διαφωνείς με τα έργα κάποιου ανθρώπου, ναι αυτό έχεις δικαίωμα, τη γνώμη του.
«Ο Κύριος είναι το παν για μένα. Δικές μου είναι μόνο οι αμαρτίες». Και έτσι είναι ακριβώς. Είναι μακάριοι αυτοί που θα το καταλάβουν αυτό. Ότι είναι δικό μας, εΕίναι αλλοιωμένο, μπασταδεμένο, όπως το λένε. Μόνο του Χριστού είναι παντακάθαρα όλα γιατί Εκείνος είναι παντακάθαρος. Και Εκείνος κοντά Του με φτιάχνει και εμένα σαν κι Αυτόν.

Καταλάβατε. Με φτιάχνεις εμένα. Γιατί το βλέπω ότι είναι έτσι και μπαίνεις μέσα με αυτό και μου φάνεται εμένα εσύ καταρχήν.

Ξέρετε πάμε να εξομολόγηση. Πάτε εξομολογείστε συνέχεια. Γιατί είναι φοβερό ότι φεύγεις σαν πουλί από το εξομολογητήριο.
Αυτά που κάνες εκουσίως, στα συγχωρά σαν να τα κάνεις όσα θες. Τα κάνεις θέλοντάς τα. Και τα ξανακάνεις. Και τα ξανακάνεις. Και επειδή είναι έξη για σένα, τα κάνεις και συνέχεια. Και πας ενώπιον του Θεού και λες Κοίταξε να δεις αυτό το πράγμα για μένα δεν είναι αληθινό. Το αποκηρύσσω παρόλο που το έκανα εγώ. Και εκείνη τη στιγμή δεν έχεις τίποτα πλέον. Το Πνεύμα το Άγιο ξελαμπικάρει το βάπτισμα. Το βάπτισμα επανέρχεται. Η σχέση η βαπτισματική επανέρχεται πάλι. Καταλαβαίνετε.
«Καμία αμφιβολία, καμία εξαίρεση… ότι η αγάπη προς τον Κύριο με έβγαλε από την ανυπαρξία στην ύπαρξη. Με τίμησε, κτίζοντάς με κάτ εικόνα και καθ’ ομοίωση». …ακατανόητα..δεν είμαστε εικόνα και ομοίωση Θεού.
Να μην έχουμε θέση για Θεό μέσα μας. Έχουμε τη θέση του Θεού. Τη θέση του Απολύτου.
Τη θεοτοκία. Την έχουμε μέσα μας. Κατάλαβατε.
Είμαστε εμείς οι οποίοι μπορούμε να γίνουμε κατοικητήριο της Θεότητας. Η γάτα μπορεί; Ο σκύλος μπορεί; Το ποτήρι μπορεί; Σήμερα πάντα εκτιμούμε πιο πολύ από τον άνθρωπο. «Με τίμησε. Μου έδωσε τον παράδεισο της τρυφής. Υπέταξε όλη την γη κάτω από τα πόδια μου. Και όταν τον …δεν με άφησε στα… του θανάτου που άξιζα. Ήρθε στη γη, φόρεσε τη σάρκα μου. Και με οδηγεί στην αιώνια ζωή.»
Αυτή είναι η … ενσάρκωση. Και αναβαθμίζει τη φύση μου. Και την κάνει θεία φύση.
Την κάνει κατά χάρη θεία. Και έγινε δάσκαλός μου, ευεργέτης μου, ιατρός μου, λυτρωτής μου. Αυτός ανέστη εκ νεκρών για να αναστήσει και εμένα απ' τη φθορά

Και ανήλθε στους ουρανούς ώστε να εξασφαλίσει τη δική μου ανάληψη. Τη θέωσή μου.» Να τι λέει ένας Άγιος.
Αυτή είναι όλη η αλήθεια. Μακάριος όποιος την καταλάβει υπαρξιακά. Δηλαδή όχι ακούγοντάς την τώρα. Γιατί υπάρχουν δύο πίστεις. Η μία είναι η πίστη εξ ακοής. Τα ακούτε αυτά, αρέσουνε. Ωραία. Το άλλο είναι η εμπειρία. Που την ονομάζει ένας Άγιος αλησμόνητη γνώση.
Να γίνεις ο ίδιος μάρτυρας των πραγμάτων. Να τα νιώσεις στο πετσί σου, στο σώμα σου, στο αίμα σου, στο πνεύμα σου. Να τα καταλάβεις. Αλλά αυτό σημαίνει να μπεις στην περιπέτεια αυτή πραγματικά. Ολόκληρος. Όχι να κάθεσαι απ' έξω και να κοιτάς και να λες, α καλά είναι και εκεί. Να κάνουμε τα δικά μας πάλι. Ήρθε και με ρώτησε κάποιος. Πάτερ, εγώ έχω μεγάλα πάθη. Αλλά δεν απολλάσσομαι από αυτά. Λέω, δε θες να απαλλαγείς.
Τι μου λέει. Έτσι στο βάθος δεν θέλεις. Μου λέει πράγματι έχετε δίκαιο. Δεν θέλω. Θέλουμε να τα περάσουμε όλα. Καταλάβατε.
Δεν περνάνε όλα απ' τη στενή πύλη. Άσε που σου κάνουν μεγάλη ζημιά και δεν το καταλαβαίνεις. Καταλάβατε.
Μου έγραψε ένας φοιτητής. Είχαμε μια χαλαρή ατμόσφαιρα. Κάναμε θρησκειολογία.
Θρησκειολογία διδάσκω εγώ. Και μου έλεγε γιατί το Ισλάμ, δεν προχωρεί ούτε διανοητικά. ούτε αυτά ξέρω εγώ.
Λέω έχεις τέσσερις γυναίκες. Είναι αυτές που αγοράζεις απ' το παζάρι. Είναι δούλες.
Ασχολείσαι από το πρωί μέχρι το βράδυ. Βλέπεις τα πάθη σου. Και εκτονώνεσαι προς τα έξω. Καταλαβαίνετε τι λέω. Δεν μένει χρόνος.
Για να κάνεις στοχασμό. Φιλοσοφία σοβαρή. Επιστήμη σοβαρή. Ει μη μόνο κατ’ εξαίρεση. Αλλά σήμερα θέλουμε όλοι να ζουν έτσι.
Δεν είναι μόνο το ισλάμ. Θέλεις να περιορίσεις τώρα στις τέσσερις. Σήμερα ο άλλος έχει δεκατέσσερις. Ή να ονειρεύεται. Είμαστε στην εποχή της αποθέωσης της μιμητικής αυτής επιθυμίας. Είπαμε.
Και με τον τρόπο αυτό χωρίζουμε τον εαυτό μας απ' την αλήθεια μας. Απ' τη δική μου αλήθεια χωρίζω τον εαυτό μου. Καταλαβαίνετε αυτό το δράμα.
Ότι εγώ δεν στέκομαι πια στα μυαλά μου ή στα πόδια μου. Και να πω και τι λέει εδώ ο Χριστός μια επεξήγηση. Ίνα πάντες εν ώσιν, καθώς συ πάτερ εν εμοί καγώ εν σύ, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν …ότι συ με απέστειλας.
Λοιπόν. Υπέρ αυτών εγώ αγιάζω εμαυτόν ίνα και αυτοί ώσιν ηγιασμένοι εν τη αλήθεια. Κάνω ό,τι κάνω. Ζω όπως ζω. Εγώ το θυσιαστικό και διακονικό τρόπο. Γίνομαι ο ίδιος παρανάλωμα προσφοράς. Αγιάζω την ανθρώπινη φύση. Για να είναι και αυτοί αγιασμένοι εν εμοί. Έτσι. Ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο αυτή τη φράση. Πας όστις αν ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, το εν εμοί, όχι ομολογήσει με, δεν είναι ιδεολογία. Α καλός είναι και αυτός ρε παιδιά.
Συγγνώμη το βάλω με τον Βούδα και μαζί με τον Μωάμεθ. Εν εμοί σημαίνει ότι ομολογείς επειδή είσαι μέσα του. Δηλαδή μιλάει αυτός και ομολογείς με τον τρόπο του.
Όχι με τον δικό σου τρόπο. Ο δικός σου τρόπος μπορεί να έχει καλά, μπορεί …παράθεση. Ομολογεί εν εμοί, σημαίνει φανερώνω τον Χριστό. Φανερώνω τον τρόπο του Χριστού. Το ίνα ώσιν εν, το ομοούσιο. Αυτό φανερώνει. Αυτό μετέφερε στην δημιουργία.

Καταλάβατε. Ίνα πάντες εν ώσιν λοιπόν, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν. δεν είμαστε ένα μόνοι μας. Επειδή το θέλουμε εμείς. Είμαστε, πως το λέει, εγώ εν αυτοίς και εσύ εν εμοί.
Έτσι. Εγώ είμαι σε αυτούς και εσύ σε μένα. Και αυτοί με το Θεό είμαστε ένα

Το έχετε σκεφτεί ποτέ αυτό το τρομερό πράγμα που είναι. Είμαστε η Αγία Τριάδα. Αυτό θέλει ο Χριστός.
Να γίνουμε μέλη κατά χάρη της Αγίας Τριάδας. Δια το σώματος του Χριστού, του ανθρωπίνου να μετάσχουμε ακριβώς στην ενδοτριαδική ζωή, στην ζωή του Θεού. Να γίνει ο καθένας ένας Θεός. Πραγματικός Θεός. Που να έχει κατά χάρη όσα έχει ο Θεός κατά φύσίν. Λοιπόν.
…δόξαν δέδωκας μοι ..ίνα ώσιν εν καθώς ημείς εν εσμέν. Τη δόξα που μου έδωσες. Ποια είναι η δόξα; Είναι η δόξα να φανερώνει την αλήθεια του Θεού. Την έδωσα σε αυτούς. Η δόξα του να φανερώνεις την αλήθεια του Θεού είναι η δόξα της ενότητας αυτής την οποία φέρνει ο Θεός ο ίδιος που... Και σας είπα είναι η ενότητα που δεν μπορώ να πω πια τη λέξη εγώ. Δεν μπορώ να θέλω ως εγώ απλώς.
Αν δεν είναι όλοι οι άλλοι μέσα σ' αυτό. Αν δεν βρίσκουν τόπο όλοι οι άλλοι. Καθένας από εμάς γίνεται μια όψη του όλου. Ένας πανάνθρωπος. Έτσι. Εγώ εν αυτοίς και σύ εν εμοί.
Όπως το είπα. Ίνα ώσιν τετελειωμένοι εις σε. Να φτάσει να τελειοποιηθεί η ενότητα αυτή τελείως.
Γιατί εγώ είμαι μέσα τους, με εμένα είναι ένα, και εσύ είσαι μέσα μου. Και το πράγμα που έχει να κάνει όλα αυτά. Είναι αυτό που έλεγε ένας θεολόγος;… εντριάδωσις.
Βέβαια είναι ο άνθρωπος μπαίνει στη σφαίρα του Θεού και εκεί μέσα κάνει ό,τι θέλει. Στη κυριολεξία. Ζητάει πράγματα και γίνανε.

Τότε ο άνθρωπος είναι θαυματουργός εν ζωή. Καταλαβαίνετε , τότε μιλάει μετά του Θεού όπως μιλάμε μεταξύ μας τώρα. Αυτό είναι ένας άγιος.
Δεν είναι ένας καλός άνθρωπος. Όλοι καλοί είναι και όλοι κακοί. Ταυτόχρονα δεν βλέπει ο ένας τον άλλο.
Λοιπόν. Ίνα γινώσκει ο κόσμος ότι συ με απέστειλας, καθώς εμέ ηγάπησας. Για να καταλάβει ο κόσμος ολόκληρος ότι είναι κάτι καινούριο αυτό που συμβαίνει.

Στην εκκλησία το έλεγα και μέσα είμαστε ένας άλλος, ένα άλλο είναι. Δεν είμαστε σουπερ μάρκετ που πάει κανείς και ψωνίζει άλλους τυλί άλλους σαλάμι, άλλους πατάτες άλλους ελιές και φεύγει. Δεν είναι αυτό το πράγμα η εκκλησία.
Η εκκλησία είναι ο τόπος ο ίδιος και οι άνθρωποι που είναι εκεί μέσα. Η εκκλησία θεραπεύει και σώζει με τον τρόπο αυτό υπάρξεως που μας χαρίζει. Και αυτό το πράγμα είναι και η ψυχοθεραπεία φοβερή, βρίσκεις τον άλλο. Τον καλωσορίζεις τον άλλο. να Ανοίγεις την ψυχή σου για τον άλλο. Και αυτό θεραπεύει τον άλλο και εσένα μαζί.
Πρώτα εσένα, μετά τον άλλο. Έτσι είναι ο τρόπος υπάρξεως που είναι ο τρόπος υπάρξεως του Θεού. Αυτό το γεγονός λοιπόν, το έβλεπαν οι απ' έξω. Και οι άνθρωποι, χριστιανοί πώς έγιναν χριστιανοί. Τα βασανιστήρια τα έκαναν στους χριστιανούς. Δεν κάναν χριστιανοί βασανιστήρια. Πώς έγινε μέσα σε τρεις αιώνες η ανθρωπότητα χριστιανική. Γιατί, διότι βλέπανε αυτό το πράγμα.
Έτσι. Πάτερ ους δέδωκας μοι θέλω ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσιν μετ εμού. Φοβερό μετά. Όπου θα είμαι εγώ. Να είναι και αυτοί. Στη δεξιά του πατρός.
Ίνα θεωρώσι την δόξα την έμή ην δέδωκας μοι, πριν γεννηθεί ο κόσμος. Έτσι.
Και γνώρισα αυτοίς το όνομά σου και γνωρίσω …. Η αγάπη με την οποία αγάπησες εσύ ο πατήρ τον υιό και η ίδια αυτή η αγάπη έτσι λέει εδώ η ίδια αυτή η αγάπη να είναι σ' αυτούς. Δηλαδή να αγαπάει ο Θεός ο πατήρ εμάς ωσάν τον Υιό.

Υπάρχει ένα τολμηρότερο που να έχει ειπωθεί για την ανθρώπινη ύπαρξη στον κόσμο; Ποτέ. Κανένα.
Καμιά, καμιά ούτε από μακριά, καμιά θρησκεία στο Ισλάμ δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Τι θεός, θα τρωω το πιλάφι παράδεισο και θα έχεις παρθένες, παρθένες παρθένες, δεν ξέρω τι θα μένουν παρθένες παρθένες, αυτοί θα είναι για να σε υπηρετούν εκεί πέρα. Στον ινδουισμό πρέπει να τα εγκαταλήψεις όλα τα πάντα, ο κόσμος αυτός είναι μια αυταπάτη, τελείωσε.
Να πας να ενωθείς για να εξαφανιστείς εκεί μέσα δηλαδή, και στον πλατωνισμό, στην Ελλάδα ή στον βουδισμό τα εξαλείφεις όλα;;;, ούτε το ένα ούτε τίποτα γιατί είναι όλα μια τεράστια αυταπάτη όσο καλύτερα να τραβήξουν με χειρότερο, μεταφυσική αυτοκτονία είναι ουσιαστικά ο βουδισμός και αυτό λέγεται η νιρβάνα ή γιόγκα περιέρχεται με τη γιόγκα αυτού τώρα κάνουν γιόγκα πολλοί δεν ξέρουν τι έχει από πίσω η γιόγκα τι θεωρία έχει από πίσω η γιόγκα. εγώ τα πέρασα αυτά πριν γίνω χριστιανός λοιπόν τέλος πάντων.
Και ξαφνικά σου λέει ένα πράγμα σου λέει ο Θεός ο ίδιος, ότι όχι θα μπεις στην τριάδα, θα γίνεις ένα μέρος σαν κι εμάς θα γίνεις μέσα στην Αγία Τριάδα, θα ζεις την τριαδική ζωή. Θεός κατά χάριν και αιώνιος. ξέρετε το ξαναλέω το έχω πει πολλές φορές, αυτό είναι ο χριστιανισμός. Τότε τον υποβαθμίζουμε και τον κάνουμε μια κοροϊδία σήμερα είμαστε υπεύθυνοι εμείς. Και μετά ο κόσμος την απορρίπτει γιατί; καταντά μια γελοιότητα κάνουμε και το Θεό χωροφύλακα, ένα εισαγγελίσκο, φωνάζει από πάνω χτυπιέται να είπε θυμώνει ξανά θυμώνει θέλει να πάει με μας μυστικά για να μας μιλήσει. και όλο αυτό εκβάλλει σαν νομικισμός σαν αυτό κλπ και καταλήγει το όλο ζήτημα πραγματικά σε μια τραγωδία. Θέλω να κάνω μια ομιλία κάποια στιγμή κάπου θα βρω την ευκαιρία, με τίτλο, ο Θεός του διαβόλου. όχι εδώ , έχω άλλες προσκλήσεις θα θετήσω λοιπόν ναι γιατί υπάρχει ένας Θεός που έχει επινοήσει ο διάβολος και κατάφερε να τον επιβάλει. όλοι οι άθεοι που γνώρισα εγώ απορρίπτουν έναν τέτοιο Θεό. Αυτόν έχω απορρίψει εγώ όμως. Γι’ αυτό λέω πολλές φορές είμαστε συνάδελφοι. τον ίδιο Θεό απορρίπτουμε. …δεν είναι φοβερό όμως αυτό δεν είναι φοβερό αυτό το πράγμα και ο κόσμος εν πολλοίς είναι ακατήχητος. Στην κυριολεξία. δεν ξέρει τι έχει στα χέρια του γι' αυτό και να μας τρώει όλους η ασημαντότητα, η μικρότητα , η τιποτωσύνη, έτσι δεν είναι; και πραγματικά αγκάζονται να την υπηρετούν αυτούς πολλές φορές και εδώ θέλει μεγάλη δεξιότητα ο πνευματικός, να μπορέσει να ανοίξει τον ορίζοντα αντί να του πει , κάνε υπομονή, πάρτε και το κάνε υπομονή. υπομονή να κάνω γιατί; να ανοίξει τον ορίζοντα, όταν έχει σχέση βέβαια. Ή στα τα παιδιά μας, συκοφαντούμε το Θεό και στα παιδιά μας έτσι γιατί δεν βλέπουμε Θεό, αυτό που βλέπουμε είναι τίποτα. ένα ελάχιστο ναι ναι τώρα το κομπιούρτερ που έχω εδώ (δείχνει το κεφάλι του) μου λέει ότι η διδακτική ώρα τέλειωσε λοιπόν αν θέλετε να κουβεντιάσουμε πράγματα τώρα, πιο ωραία.

ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ; ΑΣ ΕΠΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ.

Γιατί ο Θεός έγινε Άνθρωπος; (Άγιος Μάξιμος Ομολογητής)

  

"Τοῦτό ἐστι τὸ μακάριον, δι᾿ ὃ τὰ πάντα συνέστησαν τέλος"

«᾿Αλλὰ μὲ τὸ πολύτιμο αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ θυσιάστηκε σὰν ἀμνὸς ἄμωμος καὶ ἄσπιλος, κι ἦταν βέβαια προορισμένος πρὶν ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου, ἀλλὰ φανερώθηκε γιὰ χάρη μας αὐτὰ τὰ τελευταῖα χρόνια»1. 

Προορισμένος ἀπὸ ποιόν;

ΑΠΟΚΡΙΣΗ

Τὸ μυστήριο τοῦ Χριστοῦ ὁ λόγος τῆς Γραφῆς τὸ ὀνόμασε Χριστὸ καὶ τὸ βεβαιώνει μὲ σαφήνεια ὁ μέγας ᾿Απόστολος λέγοντας, «τὸ μυστικὸ σχέδιο, ποὺ ἦταν κρυμμένο ἀπὸ ὅλες τὶς γενεές, φανερώθηκε τώρα»2, ἐννοώντας δηλαδὴ ὡς τὸν Χριστό, τὸ μυστικὸ σχέδιο μὲ τὸν Χριστό. Αὐτὸ εἶναι ὁλοφάνερα ἡ ἄρρητη καὶ ἀκατάληπτη ὑποστασιακὴ ἕνωση τῆς θεότητας καὶ τῆς ἀνθρωπότητας, ποὺ ὁδηγεῖ σὲ ταυτότητα πλήρη τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὴ θεότητα ἐξαιτίας τῆς ὑπόστασης καί, κάνοντας μία τὴν ὑπόσταση τὴ σύνθετη ἀπὸ τὰ δύο, χωρὶς ἡ φυσικὴ διαφορὰ τῆς οὐσίας τους νὰ προκαλέσει σ᾿ αὐτὴν καμμιὰ μείωση σὲ ὁτιδήποτε. 

Τὸ μυστήριο τοῦτο [τοῦ Χριστοῦ] προγνώριζε ὁ Πατέρας καὶ ὁ Υἱὸς καὶ τὸ ἅγιο Πνεῦμα.

῾Ο Πατέρας γιατὶ ἔτσι εὐδόκησε, ὁ Υἱὸς γιατὶ ἦταν ὁ αὐτουργός, καὶ τὸ Πνεῦμα γιατὶ συνεργαζόταν σ᾿ αὐτό. Γιατὶ εἶναι μία ἡ γνώση τοῦ Πατέρα καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἐπειδὴ εἶναι μία καὶ ἡ οὐσία καὶ ἡ δύναμη. Δὲν ἀγνοοῦσε δηλαδὴ ὁ Πατέρας ἢ τὸ ἅγιο Πνεῦμα τὴ σάρκωση τοῦ Υἱοῦ, γιατὶ ὑπῆρχε σὲ ὁλόκληρο τὸν Υἱό, ποὺ αὐτουργοῦσε τὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας μας μὲ τὴ σάρκωσή Του, ὅλος κατὰ τὴν οὐσία Του ὁ Πατέρας, ὄχι βέβαια μὲ σάρκωσή Του, ἀλλὰ εὐδοκώντας γιὰ τὴ σάρκωση τοῦ Υἱοῦ, καὶ ὁλόκληρο τὸ ἅγιο Πνεῦμα κατὰ τὴν οὐσία Του ὑπῆρχε στὸν Υἱό, ὄχι λαμβάνοντας σάρκα, ἀλλὰ συνεργώντας μὲ τὸν Υἱὸ στὴν ἀπόρρητη γιὰ μᾶς σάρκωσή Του.

Εἴτε λοιπὸν πεῖ κάποιος Χριστό, εἴτε μυστήριο τοῦ Χριστοῦ, τὴν πρόγνωση γι᾿ αὐτὸ κατὰ τὴν οὐσία τὴν ἔχει μόνη ἡ ἁγία Τριάδα, ὁ Πατέρας, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ ἅγιο Πνεῦμα. Κι ἄς μὴν ἀναρωτηθεῖ κανένας πῶς ὁ Χριστός, ἐνῶ εἶναι ἕνας ἀπὸ τὴν ἁγία Τριάδα, γίνεται ἀντικείμενο πρόγνωσής της, ἔχοντας ὑπόψη ὅτι δὲν ἔγινε πρόγνωση τοῦ Χριστοῦ ὡς Θεοῦ, ἀλλὰ ὡς ἀνθρώπου, ἔγινε δηλαδὴ πρόγνωση τῆς κατ᾿ οἰκονομίαν σάρκωσής του γιὰ χάρη τοῦ ἀνθρώπου. Γιατὶ ὅ,τι ὑπάρχει αἰώνια ποτὲ δὲν προγνωρίζεται ἀπὸ ἕνα ἄλλο αἰώνιο. Γιατὶ ἡ πρόγνωση γίνεται γιὰ ὅσα ἔχουν ἀρχὴ στὸ εἶναι καὶ γιὰ κάποια αἰτία. 

Προγνωρίσθηκε λοιπὸν ὁ Χριστὸς ἀπὸ πρὶν ὄχι γι᾿ αὐτὸ ποὺ ἦταν κατὰ φύση γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ γι᾿ αὐτὸ ποὺ φάνηκε ὅτι ἔγινε ἀργότερα γιὰ μᾶς κατ᾿ οἰκονομία. ῎Επρεπε δηλαδὴ ἀληθινὰ ὁ φυσικὸς δημιουργὸς τῆς οὐσίας τῶν ὄντων νὰ γίνει αὐτουργὸς καὶ τῆς κατὰ χάρη θέωσης τῶν δημιουργημάτων, ὥστε ὁ δωρητὴς τοῦ εἶναι νὰ φανεῖ δωρεοδότης καὶ τῆς μακαριότητας. ᾿Επειδὴ λοιπὸν κανένα ἀπὸ τὰ ὄντα δὲν γνωρίζει καθόλου τὸν ἑαυτό του ἢ κάποιο ἄλλο τί εἶναι ὡς πρὸς τὴν οὐσία, εἶναι εὔλογο ὅτι κανένα ἀπὸ τὰ ὄντα δὲν ἔχει κατὰ τὴ φύση τὴν ἱκανότητα πρόγνωσης κανενὸς ἀπὸ ὅσα θὰ γίνουν, πλὴν μόνο ὁ Θεὸς ὁ πάνω ἀπὸ τὰ ὄντα, ποὺ καὶ τὸν ἑαυτό Του γνωρίζει τί εἶναι κατὰ τὴν οὐσία καὶ γιὰ ὅλα ὅσα δημιούργησε καὶ πρὶν ἀκόμα γίνουν εἶχε ἀπὸ πρὶν τὴ γνώση τῆς ὕπαρξής τους κι ἔμελλε κατὰ χάρη νὰ φιλοδωρήσει τὰ ὄντα μὲ τὴ γνώση τοῦ ἑαυτοῦ τους καὶ τῶν ἄλλων, τί εἶναι στὴν οὐσία τους, καὶ νὰ φανερώσει τοὺς λόγους ποὺ ὑπάρχουν ἑνιαῖα σ᾿ αὐτὸν ἀπὸ πρίν.

Τὸ νὰ λένε μερικοὶ ὅμως πὼς ὁ Χριστὸς εἶχε προγνωσθεῖ πρὶν ἀπὸ τὴν καταβολὴ τοῦ κόσμου ἀπὸ ἐκείνους, στοὺς ὁποίους φανερώθηκε ὕστερα τοὺς τελευταίους καιρούς, ἐπειδὴ ἐκεῖνοι οἱ ἴδιοι ὑπῆρχαν πρὶν ἀπὸ τὴν καταβολὴ τοῦ κόσμου μαζὶ μὲ τὸν προεγνωσμένο Χριστό, αὐτὸν τὸ λόγο σὰν ἐντελῶς ἄσχετο μὲ τὴν ἀλήθεια, ἐπειδὴ κάνει συναΐδια μὲ τὸν Θεὸ τὴν οὐσία τῶν λογικῶν ὄντων, τὸν ἀπορρίπτουμε. Γιατὶ εἶναι τελείως ἀδύνατο νὰ βρίσκονται μὲ τὸ Χριστό, ἔτσι ὅπως αὐτὸς εἶναι, καὶ πάλι νὰ λείψουν τελείως κάποτε ἀπὸ αὐτόν, ἂν βέβαια εἶναι φυσικὸ νὰ γίνει σ᾿ αὐτὸν ἡ ἀποπεράτωση τῶν αἰώνων καὶ ἡ στάση ὅσων κινοῦνται, μέσα στὴν ὁποία κανένα ἀπολύτως ἀπὸ τὰ ὄντα δὲ θὰ ὑπόκειται σὲ μεταβολή. ῾Ο λόγος τῆς Γραφῆς κάλεσε τὸν Χριστὸ ἄμωμο καὶ ἄσπιλο, ἐπειδὴ εἶναι κατὰ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα ἀπὸ τὴ φύση του τελείως ξένος ἀπὸ τὴ φθορὰ τῆς ἁμαρτίας. Γιατὶ ἡ ψυχή του δὲν εἶχε μῶμο κακίας οὔτε τὸ σῶμα του σπίλο τῆς ἁμαρτίας.

῾Αγίου Μαξίμου ῾Ομολογητοῦ, Πρὸς Θαλάσσιον Περὶ Διαφόρων ᾿Απόρων τῆς ῾Αγίας Γραφῆς, ᾿Ερώτησις Ξʹ.Ε.Π.Ε. τ. 14Γ, σελ. 186-195, Θεσσαλονίκη 1992)

ΓΙΑ ΝΑ ΤΑΥΤΙΖΕΙΣ ΑΔΙΑΚΡΙΤΑ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟ ΜΕ ΤΟΝ ΒΟΥΔΙΣΜΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ ΑΛΛΗ ΜΟΙΡΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ ΤΑΥΤΙΣΗ. ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΡΝΗΘΕΙ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΔΥΟ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΥΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΠΟΠΠΕΡ. ΤΗΝ ΜΗ-ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ, ΤΗΣ ΣΥΝΘΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΓΕΛΟΥ.

"Βέβαια είναι ο άνθρωπος μπαίνει στη σφαίρα του Θεού και εκεί μέσα κάνει ό,τι θέλει. Στη κυριολεξία. Ζητάει πράγματα και γίνανε"

ΔΙΑΤΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΚΟΜΗ.

Γιατί η σεξουαλική ηθική μπορεί να είναι πολύ πιο σημαντική από όσο νομίζετε

Kirk Durston

 

Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα χαλάρωνα με μια ντουζίνα συμφοιτήτριες της φιλοσοφίας που συζητούσαν θεωρίες δικαίου και τιμωρίας. Περίπου μια ώρα μετά τη συζήτηση, σκέφτηκα ότι ορισμένοι ηθικοί νόμοι μπορεί να περιορίσουν την ευχαρίστηση και την απόλαυση βραχυπρόθεσμα, αλλά μακροπρόθεσμα να ελαχιστοποιήσουν τον πόνο και να μεγιστοποιήσουν την ανθρώπινη εκπλήρωση.

Πριν λίγες μέρες τελείωσα την μελέτη του Sex and Culture για δεύτερη φορά. Είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο που συνοψίζει μια ολόκληρη έρευνα από τον κοινωνικό ανθρωπολόγο της Οξφόρδης JD Unwin.[1] Το βιβλίο των 600+ σελίδων είναι, σύμφωνα με τα λόγια του Unwin, μόνο μια «περίληψη» της έρευνάς του—επτά τόμοι θα χρειάζονταν για να τα εκθέσει όλα.[2] Τα γραπτά του υποδηλώνουν ότι ήταν ορθολογιστής, πιστεύοντας ότι η επιστήμη είναι το απόλυτο εργαλείο έρευνάς μας (φαίνεται ότι δεν ήταν θρησκευόμενος). Καθώς περνούσα από αυτό που βρήκε, μου υπενθύμισε επανειλημμένα τη σκέψη που είχα ως φοιτητής φιλοσοφίας: ορισμένοι ηθικοί νόμοι μπορεί να σχεδιαστούν για να ελαχιστοποιήσουν τον ανθρώπινο πόνο και να μεγιστοποιήσουν την ανθρώπινη πρόοδο μακροπρόθεσμα.

Ο Unwin εξετάζει τα δεδομένα από 86 κοινωνίες και πολιτισμούς για να δει αν υπάρχει σχέση μεταξύ της σεξουαλικής ελευθερίας και της άνθησης των πολιτισμών. Αυτό που κάνει το βιβλίο ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι εμείς στη Δύση υποστήκαμε μια σεξουαλική επανάσταση στα τέλη του 1960, του '70 και του '80 και τώρα είμαστε σε θέση να δοκιμάσουμε τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε 40 και πλέον χρόνια νωρίτερα.

Πολιτιστικές κατηγορίες του Unwin

Ο Unwin περιέγραψε τέσσερα «μεγάλα πρότυπα ανθρώπινης κουλτούρας» και βαθμούς άνθησης που μετρώνται από την άποψη της αρχιτεκτονικής, της τέχνης, της μηχανικής, της λογοτεχνίας, της γεωργίας και ούτω καθεξής. Το πρωταρχικό κριτήριο ταξινόμησης ήταν η σχέση τους με τον φυσικό κόσμο και τις δυνάμεις που περιέχει.[3]

ζωιστικός: Πλήρως επικεντρωμένος στον εαυτό του στην καθημερινή ζωή, τις επιθυμίες και τις ανάγκες, χωρίς ενδιαφέρον για την κατανόηση της φύσης. Περιγράφεται ως «νεκρός πολιτισμός» ή «αδρανής».
μονιστικός: Αποκτήστε δεισιδαιμονικές πεποιθήσεις ή/και ειδική μεταχείριση των νεκρών για να αντιμετωπίσετε τον φυσικό κόσμο.
ντεϊστικός: αποδίδουν τις δυνάμεις της φύσης σε έναν θεό ή θεούς
ορθολογιστικός: Χρησιμοποιήστε ορθολογική σκέψη για να κατανοήσετε τη φύση και να λάβετε καθημερινές αποφάσεις.
Οι βαθμοί σεξουαλικής συγκράτησης του Unwin

Οι βαθμοί σεξουαλικής συγκράτησης χωρίστηκαν σε δύο μεγάλες κατηγορίες - προγαμιαία και μεταγαμική. Οι προγαμιαίες κατηγορίες ήταν:[3]

Πλήρης σεξουαλική ελευθερία —χωρίς προγαμιαίες περιορισμούς
Παράτυπος ή περιστασιακός περιορισμός — οι πολιτιστικοί κανονισμοί απαιτούν μια περιστασιακή περίοδο αποχής
Αυστηρή αγνότητα —παραμείνετε παρθένα μέχρι να παντρευτείτε

Οι μεταγαμικές κατηγορίες ήταν:[4]

Τροποποιημένη μονογαμία: ένας σύζυγος κάθε φορά, αλλά η σχέση μπορεί να τερματιστεί από οποιοδήποτε μέρος.
Τροποποιημένη πολυγαμία: οι άνδρες μπορούν να έχουν περισσότερες από μία γυναίκες, αλλά η σύζυγος είναι ελεύθερη να εγκαταλείψει τον σύζυγό της.
Απόλυτη μονογαμία: μόνο ένας σύζυγος επιτρέπεται ισόβια (ή μέχρι θανάτου σε ορισμένους πολιτισμούς)
Απόλυτη πολυγαμία: οι άνδρες μπορούν να έχουν περισσότερες από μία συζύγους, αλλά οι σύζυγοι πρέπει να «περιορίζουν τις σεξουαλικές τους ιδιότητες (δηλαδή τη δραστηριότητα) στον σύζυγό τους για όλη τους τη ζωή».
Τι βρήκε λοιπόν;

Έχω ετοιμάσει μια συλλογή με αποσπάσματα από το βιβλίο του που συνοψίζουν τα ευρήματά του (2), αλλά ακόμη και αυτό θα σας αφήσει με μια σημαντική υποεκτίμηση της αυστηρότητας και των συναρπαστικών λεπτομερειών που αποκαλύπτονται σε δεδομένα από 86 πολιτισμούς. Εδώ είναι μερικά από τα πιο σημαντικά ευρήματά του:
Επίδραση των σεξουαλικών περιορισμών: Οι αυξημένοι σεξουαλικοί περιορισμοί, είτε πριν είτε μετά το γάμο, οδηγούσαν πάντα σε αυξημένη άνθηση μιας κουλτούρας. Αντίθετα, η αυξημένη σεξουαλική ελευθερία οδηγούσε πάντα στην κατάρρευση ενός πολιτισμού τρεις γενιές αργότερα.
Ο μοναδικός παράγοντας με τη μεγαλύτερη επιρροή: Παραδόξως, τα δεδομένα αποκάλυψαν ότι η μοναδική πιο σημαντική συσχέτιση με την άνθηση μιας κουλτούρας ήταν αν απαιτείται ή όχι προγαμιαία αγνότητα. Είχε ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα με κάθε τρόπο.
Η υψηλότερη άνθηση του πολιτισμού: Ο πιο ισχυρός συνδυασμός ήταν η προγαμιαία αγνότητα σε συνδυασμό με την «απόλυτη μονογαμία». Οι ορθολογιστικοί πολιτισμοί που διατήρησαν αυτόν τον συνδυασμό για τουλάχιστον τρεις γενιές ξεπέρασαν όλους τους άλλους πολιτισμούς σε κάθε τομέα, συμπεριλαμβανομένης της λογοτεχνίας, της τέχνης, της επιστήμης, των επίπλων, της αρχιτεκτονικής, της μηχανικής και της γεωργίας. Μόνο τρεις από τους ογδόντα έξι πολιτισμούς που μελετήθηκαν πέτυχαν ποτέ αυτό το επίπεδο.
Αποτέλεσμα της εγκατάλειψης της προγαμιαίας αγνότητας: Όταν η αυστηρή προγαμιαία αγνότητα δεν ήταν πλέον ο κανόνας, η απόλυτη μονογαμία, ο ντεϊσμός και η ορθολογική σκέψη εξαφανίστηκαν επίσης μέσα σε τρεις γενιές.
Πλήρης σεξουαλική ελευθερία: Εάν η πλήρης σεξουαλική ελευθερία ασπαζόταν από μια κουλτούρα, αυτή η κουλτούρα κατέρρευσε μέσα σε τρεις γενιές στη χαμηλότερη κατάσταση άνθησης – την οποία ο Unwin περιγράφει ως «αδρανής» και σε «νεκρό επίπεδο σύλληψης» και χαρακτηρίζεται από άτομα που έχουν ελάχιστο ενδιαφέρον για πολλά άλλα εκτός από τις δικές τους επιθυμίες και ανάγκες. Σε αυτό το επίπεδο, ο πολιτισμός συνήθως κατακτάται ή καταλαμβάνεται από έναν άλλο πολιτισμό με μεγαλύτερη κοινωνική ενέργεια.
Χρονική υστέρηση: Εάν υπάρξει αλλαγή στους σεξουαλικούς περιορισμούς, είτε αυξημένους είτε μειωμένους περιορισμούς, η πλήρης επίδραση αυτής της αλλαγής δεν γίνεται αντιληπτή μέχρι την τρίτη γενιά. (Σημείωση: Έχω προσθέσει μια διευκρινιστική υποσημείωση στο τέλος αυτού του άρθρου. Δείτε την υποσημείωση #13)

Πώς συγκρίνεται αυτό με τον πολιτισμό μας σήμερα;

Ο Unwin δημοσίευσε τα ευρήματά του το 1934, πολύ πριν από τη σεξουαλική επανάσταση που συνέβη στη Δύση. Τώρα έχουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε τα συμπεράσματά του παρατηρώντας αν η δική μας κουλτούρα ακολουθεί το προβλεπόμενο μοτίβο. Η «γενιά» του Unwin φαίνεται να είναι περίπου 33 χρόνια, επομένως θα χρειαστεί περίπου ένας αιώνας για να δούμε τις πολιτισμικές αλλαγές να ισχύουν πλήρως, αλλά είμαστε αρκετά μακριά στη διαδικασία ώστε να μπορούμε να παρατηρήσουμε ορισμένα προβλεπόμενα αποτελέσματα.

Τώρα έχουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε τα συμπεράσματά του παρατηρώντας αν η δική μας κουλτούρα ακολουθεί το προβλεπόμενο μοτίβο.

Πριν από τη σεξουαλική επανάσταση που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960, η προγαμιαία αγνότητα εξακολουθούσε να τηρείται έντονα από τη δυτική κουλτούρα. Όμως, ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1970, η προγαμιαία σεξουαλική ελευθερία έγινε όλο και πιο αποδεκτή. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η ​​πλειονότητα των εφήβων ήταν σεξουαλικά ενεργοί, σε βαθμό που το να παραμείνουν παρθένοι μέχρι τον γάμο θεωρούνταν με δυσπιστία, αν όχι με χλεύη. Ταυτόχρονα, ο πολιτισμός μας πέρασε από την κοινωνική νόρμα της απόλυτης μονογαμίας στην «τροποποιημένη μονογαμία».
Οι προβλέψεις του Unwin για τον πολιτισμό μας
Χάρη στις ορθολογιστικές γενιές που προηγήθηκαν, η πρώτη γενιά μιας κοινωνίας που παραμερίζει τους σεξουαλικούς της περιορισμούς μπορεί ακόμα να απολαμβάνει τη νεοανακαλυφθείσα σεξουαλική ελευθερία πριν από οποιαδήποτε σημαντική παρακμή στον πολιτισμό, αλλά τα δεδομένα δείχνουν ότι αυτό «να έχεις το κέικ σου και να το τρως επίσης Η φάση διαρκεί το πολύ μία γενιά πριν ξεκινήσει η πτώση. 

Ο Unwin έγραψε:
Η ιστορία αυτών των κοινωνιών αποτελείται από μια σειρά από μονότονες επαναλήψεις. και είναι δύσκολο να αποφασίσεις ποια πτυχή της ιστορίας είναι η πιο σημαντική: η θλιβερή έλλειψη πρωτότυπης σκέψης που σε κάθε περίπτωση επέδειξαν οι μεταρρυθμιστές ή η εκπληκτική οξυθυμία με την οποία, μετά από μια περίοδο έντονης υποχρεωτικής εγκράτειας (σεξουαλικός περιορισμός), Ο ανθρώπινος οργανισμός αρπάζει την πρώτη ευκαιρία για να ικανοποιήσει τις έμφυτες επιθυμίες του με άμεσο ή διεστραμμένο τρόπο. Μερικές φορές έχει ακουστεί ένας άντρας να δηλώνει ότι επιθυμεί και να απολαύσει τα πλεονεκτήματα της υψηλής κουλτούρας και να καταργήσει την υποχρεωτική εγκράτεια. Η εγγενής φύση του ανθρώπινου οργανισμού, ωστόσο, φαίνεται να είναι τέτοια που αυτές οι επιθυμίες είναι ασύμβατες, ακόμη και αντιφατικές. Ο μεταρρυθμιστής μπορεί να παρομοιαστεί με το ανόητο αγόρι που θέλει και να κρατήσει το κέικ του και να το καταναλώσει. Κάθε ανθρώπινη κοινωνία είναι ελεύθερη να επιλέξει είτε να επιδείξει μεγάλη ενέργεια είτε να απολαύσει τη σεξουαλική ελευθερία. η απόδειξη είναι ότι δεν μπορεί να κάνει και τα δύο για περισσότερες από μία γενιές. [6]

Κοιτάζοντας τη δική μας σεξουαλική επανάσταση, η φάση «να πάρεις το κέικ σου και να το φας κι εσύ» θα είχε διαρκέσει μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Βρισκόμαστε τώρα σε ένα στάδιο όπου θα πρέπει να αρχίσουμε να παρατηρούμε την επαλήθευση ή την παραποίηση των προβλέψεων του Unwin.

Ο Unwin διαπίστωσε ότι όταν εγκαταλείφθηκε η αυστηρή προγαμιαία αγνότητα, η απόλυτη μονογαμία, ο ντεϊσμός και η λογική σκέψη εξαφανίστηκαν μέσα σε τρεις γενιές.

Ο Unwin διαπίστωσε ότι όταν εγκαταλείφθηκε η αυστηρή προγαμιαία αγνότητα, η απόλυτη μονογαμία, ο ντεϊσμός και η ορθολογική σκέψη εξαφανίστηκαν μέσα σε τρεις γενιές από την αλλαγή στη σεξουαλική ελευθερία. Πώς τα πάμε λοιπόν καθώς εισερχόμαστε στη δεύτερη γενιά από τη δική μας σεξουαλική επανάσταση στα τέλη του 20ου αιώνα;

Όπως είχε προβλεφθεί, η απόλυτη μονογαμία έχει ήδη αντικατασταθεί από την τροποποιημένη μονογαμία . Οι κοινοτικές σχέσεις γίνονται κανόνας. Αν και το αυτόματο διαζύγιο νομιμοποιήθηκε πριν από τη δεκαετία του 1970 κυρίαρχο ρεύμα της κουλτούρας μας εξακολουθούσε να διατηρεί την άποψη ότι ο γάμος πρέπει να είναι ισόβιος, κι ο μέσος πολίτης έβλεπε με κάποια απέχθεια τις σχέσεις που η νομοθεσία θεωρούσε νόμιμες. Αυτό έχει σαφώς αλλάξει. Εκείνοι που ασκούν πράγματι ισόβιες δεσμεύσεις στο γάμο έχουν γίνει η μειοψηφία, με τα ζευγάρια που γεννήθηκαν πριν από τη σεξουαλική επανάσταση πολύ πιο πιθανό να διατηρήσουν μια ισόβια δέσμευση στο γάμο.

Ο ντεϊσμός ήδη μειώνεται ραγδαία, όπως ακριβώς είχε προβλεφθεί. Πριν από τη δεκαετία του 1960, ένας συνδυασμός ορθολογισμού και πίστης στον Θεό ήταν ο κανόνας για την κυρίαρχη κουλτούρα. Όχι μόνο η πίστη στον Θεό έχει μειωθεί πολύ από τη δεκαετία του 1960, αλλά υπήρξε μια τάση να αφαιρείται η έννοια του Θεού από την κυβέρνηση, το εκπαιδευτικό σύστημα και το δημόσιο φόρουμ. Όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν στον Θεό αισθάνονται μια ισχυρή κοινωνική πίεση να κρατήσουν ιδιωτικές τις ντεϊστικές πεποιθήσεις. Στη θέση του, είναι μια εκπληκτική άνοδος της δεισιδαιμονίας,[7] που ταξινομείται από τον Unwin ως «μονιστική» κουλτούρα, δύο επίπεδα πιο κάτω από την ορθολογιστική κουλτούρα που είχαμε πριν από τη σεξουαλική επανάσταση. Υπήρξε επίσης μια τεράστια αύξηση στο ποσοστό του πληθυσμού που αυτοκατατάσσεται ως μη θρησκευόμενος, σύμπτωμα του χαμηλότερου, «ζωιστικού» επιπέδου των κατηγοριών του Unwin.[8]

Η ταχύτητα με την οποία η ορθολογική σκέψη μειώθηκε μετά τη δεκαετία του 1970 είναι εκπληκτική. Στη θέση του εμφανίστηκε ο μεταμοντερνισμός, ο οποίος χαρακτηρίζεται από «σκεπτικισμό, υποκειμενισμό ή σχετικισμό» και «μια γενική δυσπιστία απέναντι στη λογική».[9] Αλλά χειροτερεύει… ο μεταμοντερνισμός δίνει τη θέση του στη «μετα αλήθεια». "Σε αντίθεση με την ορθολογική σκέψη, μια κουλτούρα «μετά την αλήθεια» εγκαταλείπει τα κοινά αντικειμενικά κριτήρια αλήθειας..." και αντ' αυτού, στηρίζεται στις εκκλήσεις σε συναισθήματα και συναισθήματα και σε αυτό που θέλει κανείς να πιστεύει.[10] Οι άνθρωποι μπορούν πλέον να «προσδιορίζονται» ως κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την επιστήμη και την ορθολογική σκέψη και, σε πολλές περιπτώσεις, λαμβάνουν την πλήρη υποστήριξη και υποστήριξη των κυβερνήσεων και των εκπαιδευτικών συστημάτων. Όχι μόνο οι άνθρωποι αισθάνονται ότι έχουν το δικαίωμα να πιστεύουν αυτό που θέλουν, αλλά οποιαδήποτε αμφισβήτηση αυτής της πεποίθησης, ακόμη κι αν υποστηρίζεται από την αλήθεια και τη λογική, είναι απαράδεκτη και προσβλητική. Εδώ είναι ένα απόσπασμα από τον Unwin που έχει γίνει ιδιαίτερα μια πρόταση τις τελευταίες δύο δεκαετίες από τη δική μας σεξουαλική επανάσταση…

Αν μου ζητούσαν να ορίσω έναν σοφιστή, θα έπρεπε να τον περιγράψω ως έναν άνθρωπο του οποίου το συμπέρασμα δεν προκύπτει από την υπόθεση του. Η σοφιστεία εκτιμάται μόνο από εκείνους μεταξύ των οποίων η ανθρώπινη εντροπία εξαφανίζεται. το μπερδεύουν με ορθό συλλογισμό. Ανθίζει μεταξύ εκείνων των ανθρώπων που έχουν επεκτείνει τις σεξουαλικές τους ευκαιρίες μετά από μια περίοδο έντονης υποχρεωτικής εγκράτειας. [11]
Σύνοψη του πού πηγαίνει ο πολιτισμός μας, δεδομένων των ευρημάτων του Unwin

Για το πρώτο μέρος της δεκαετίας του 1900, η ​​κυρίαρχη δυτική κουλτούρα ήταν ορθολογιστική και γνώρισε τεράστιες τεχνολογικές προόδους — από τα άλογα μέχρι τα αυτοκίνητα. από αερόστατα μέχρι υπερηχητικές πτήσεις και διαστημόπλοια που προσγειώνουν ανθρώπους στο φεγγάρι. από κανόνες διαφανειών στους υπολογιστές. Οι τρεις κύριες προβλέψεις του Unwin - η εγκατάλειψη του ορθολογισμού, του ντεϊσμού και της απόλυτης μονογαμίας - είναι όλα καλά σε εξέλιξη, γεγονός που κάνει την τελική πρόβλεψη να φαίνεται αξιόπιστη… η κατάρρευση του δυτικού πολιτισμού στην τρίτη γενιά, κάπου στο τελευταίο τρίτο αυτού του αιώνα.

Οι τρεις κύριες προβλέψεις του Unwin - η εγκατάλειψη του ορθολογισμού, ο ντεϊσμός και η απόλυτη μονογαμία - βρίσκονται σε εξέλιξη, γεγονός που κάνει την τελική πρόβλεψη να φαίνεται αξιόπιστη ... η κατάρρευση του δυτικού πολιτισμού στην τρίτη γενιά

Θα είναι η κουλτούρα μας η εξαίρεση;

Υποθέτω ότι μπορούμε να ελπίζουμε, αλλά υπάρχει πάντα η τάση να θέλουμε να πιστεύουμε ότι «δεν μπορεί να συμβεί σε εμάς». Ο Unwin περιγράφει αυτή τη στάση ως μια «συγγνώμη εγωκεντρικότητα» και ένα «γραφικό και άνετο δόγμα», που έρχεται αντιμέτωπο με δεδομένα, τα οποία δείχνουν ότι το μοτίβο της παρακμής συμβαίνει με «μονότονη» κανονικότητα. Αυτός είναι ένας άλλος τρόπος να πούμε ότι «η παράνοια είναι να κάνει το ίδιο πράγμα ξανά, αλλά να περιμένει διαφορετικά αποτελέσματα». Οι πρωταρχικές προβλέψεις ξεδιπλώνονται ήδη με ανησυχητική «αλήθεια».
Γιατί υπάρχει μια τόσο «μονότονη» τέλεια αντίστροφη συσχέτιση;
Η παλιά παροιμία, «η συσχέτιση δεν συνεπάγεται αιτιότητα», πιθανότατα ισχύει και εδώ. Ο Unwin ξεκαθαρίζει ότι δεν ξέρει γιατί η σεξουαλική ελευθερία οδηγεί άμεσα στην παρακμή και την κατάρρευση των πολιτισμών, αν και προτείνει ότι όταν η σεξουαλική ενέργεια περιορίζεται μέσω της αγαμίας ή της μονογαμίας, εκτρέπεται σε πιο παραγωγική κοινωνική ενέργεια.
Ίσως, αλλά δυσκολεύομαι να το αποδεχτώ ως πρωταρχική αιτία. Η πρόσφατη έρευνα της Mary Eberstadt σχετικά με τις μαζικές δολοφονίες, τη σημαντική αύξηση των θεμάτων ψυχικής υγείας, συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης, και την έκρηξη των πολιτικών ταυτότητας είναι μια «πρωταρχική κραυγή» λόγω της απώλειας ταυτότητας που κάποτε παρείχε το μεγάλωμα σε μια μακροπρόθεσμη, άμεση οικογένεια με αδέρφια και μια αρκετά μεγάλη ομάδα ξαδέλφων, θειών και θείων, που όλα παρείχαν ταυτότητα—απαραίτητη για την ευημερία. Η Έμπερσταντ δείχνει και τεκμηριώνει από διάφορες μελέτες ότι αυτός ο αποδεκατισμός της οικογένειας ήταν άμεση συνέπεια της σεξουαλικής επανάστασης στα τέλη του 20ου αιώνα.[11]
Η Έμπερσταντ δείχνει και τεκμηριώνει από διάφορες μελέτες ότι αυτός ο αποδεκατισμός της οικογένειας ήταν άμεση συνέπεια της σεξουαλικής επανάστασης στα τέλη του 20ού αιώνα.
Η έρευνά της δείχνει ότι η αυξημένη σεξουαλική ελευθερία οδήγησε στον αποδεκατισμό της οικογένειας, που είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της οικογενειακής ταυτότητας, η οποία παράγει τις «πρωταρχικές κραυγές» της Έμπερσταντ - μια μαζική αύξηση σε θέματα ψυχικής υγείας, μαζικές δολοφονίες και άνοδο ακραίων ομάδων ταυτότητας σε πόλεμο μεταξύ τους… όλα τα συμπτώματα μιας κοινωνίας που καταρρέει γρήγορα. Αυτό φαίνεται να έχει μεγαλύτερη επεξηγηματική δύναμη από την ψυχολογική πρόταση του Unwin, αν και τα δύο μπορεί στην πραγματικότητα να συνδέονται στενά, δεδομένων των όσων δείχνει η Eberstadt.
Τόσο ο Unwin όσο και η Eberstadt παρέχουν ουσιαστικές αποδείξεις ότι μια σεξουαλική επανάσταση έχει μακροπρόθεσμες, καταστροφικές συνέπειες για τον πολιτισμό και τον πολιτισμό. Όπως δηλώνει ο Unwin, «Η ιστορία αυτών των κοινωνιών αποτελείται από μια σειρά μονότονων επαναλήψεων» και φαίνεται ότι ο πολιτισμός μας ακολουθεί τον ίδιο, πολυταξιδεμένο δρόμο προς την κατάρρευση.
Επιστροφή στη φιλοσοφική σκέψη
Πίσω λοιπόν σε εκείνο το απόγευμα στο σεμινάριο της φιλοσοφίας, όταν σκέφτηκα ότι ορισμένοι ηθικοί νόμοι φαίνεται να περιορίζουν την ανθρώπινη ευχαρίστηση βραχυπρόθεσμα, αλλά θα αποτρέψουν τη μεγάλη δυστυχία ή θα μεγιστοποιήσουν την ευτυχία και την εκπλήρωση μακροπρόθεσμα. Για χρόνια, σκέφτομαι ότι οι ηθικοί νόμοι του Θεού δεν είναι απλώς ένα σωρό αυθαίρετων κανόνων που δίνονται για να περιορίσουν την ελευθερία της ανθρωπότητας. Αντίθετα, μοιάζουν με οδηγίες λειτουργίας που έχουν σχεδιαστεί για να απαλλάσσουν τους ανθρώπους από τον πόνο, μεγιστοποιώντας παράλληλα την ανθρώπινη άνθηση. Η έρευνα του Unwin και της Eberstadt παρέχει ισχυρή λογική αιτιολόγηση για το συμπέρασμα ότι οι ηθικοί νόμοι του Θεού που σχετίζονται με τη σεξουαλικότητά μας, αν και μπορεί να μας περιορίζουν από κάποια άμεση ευχαρίστηση, μας προστατεύουν από τεράστια μακροπρόθεσμα βάσανα ενώ μεγιστοποιούν τη μακροπρόθεσμη άνθησή μας.

Παραπομπές και σημειώσεις:

Μια έκδοση pdf του Unwin's Sex and Culture με δυνατότητα λήψης είναι διαθέσιμη εδώ .
Έχω ετοιμάσει μια περίληψη 26 σελίδων με τη μορφή μιας συλλογής αποσπασμάτων που μπορεί να προσφέρει μια πιο λεπτομερή κατανόηση του βιβλίου του Unwin, αλλά συνιστάται ιδιαίτερα στον αναγνώστη, τουλάχιστον, να σκάψει το βιβλίο του Unwin για να πάρει μια καλύτερη ιδέα. την αυστηρότητα και το εύρος της έρευνάς του, καθώς και μερικά από τα πολλά παραδείγματα που παρέχουν τα δεδομένα.
Δείτε την ενότητα 7, Unwin, σελίδα 13 για πληρέστερη κατανόηση αυτών των όρων.
Unwin, σελίδα 341.
Unwin, σελίδα 342
Unwin, σελίδα 412
Δείτε, για παράδειγμα, Stuart Vyse, «Γιατί οι millennials στρέφονται στην αστρολογία;», Skeptical Inquirer , 2018. και Denyse O'Leary, «Καθώς ο παραδοσιακός χαρακτήρας μειώνεται, η δεισιδαιμονία—όχι ο αθεϊσμός—είναι ο μεγάλος νικητής», Intellectual Takeout , 2018.
Ένας μη θρησκευτικός πολιτισμός δεν είναι απαραίτητα αθεϊστικός πολιτισμός. Δεν αρνούνται ούτε αποδέχονται την ύπαρξη Θεού ή θεών. Αντίθετα, η πίστη σε έναν θεό ή θεούς δεν είναι μέρος της ζωής τους. είναι άσχετο.
Britannica, «Μεταμοντερνισμός».
Περιγραφή της Post Truth
Unwin, σελίδα 413
Mary Eberstadt, Primal Screams: Πώς η σεξουαλική επανάσταση δημιούργησε πολιτικές ταυτότητας.
A loosening of sexual constraints probably does not occur in one year or even one decade. In our case, one could argue that the sexual revolution began in the late 1960's, lasted throughout the 70's and possibly into the early 1980's. According to Unwin, only small changes in a culture occur in the first generation, due to the cultural 'momentum' of the previous generation, which still continues to be a heavy influence in the generation after the loosening (or strengthening) of sexual restraints. The changes become more prevalent in the second generation, but it is not until the third generation, after the initial generation has completely died off, that the changes reach their full effect, occurring rapidly over the course of that third generation. By the end of the third generation, the changes have fully taken place and the culture stabilizes at its new level. However, if it has stabilized at the highest level, then the flourishing of that culture continues to increase in subsequent generations (though Unwin observes that no culture maintains that state very long). If it has stabilized at the lowest level (i.e., a "collapse"), then that culture is destroyed from within, or conquered or taken over by a more "energetic" culture.

Ο ζωγραφικός πίνακας που συμπληρώνει τη σελίδα ("Γλέντι στο ύπαιθρο", 1931) είναι έργο του Εμμανουήλ Ζέπου.

Γιατί η σεξουαλική ηθική μπορεί να είναι πολύ πιο σημαντική από όσο νομίζετε - Αντίφωνο

Η ορθολογικότητα του Τραμπ: η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να πληρώσει για τον πόλεμο

di Elena Basile

Πηγή: Il Fatto Quotidiano

Ας προσπαθήσουμε να δικαιολογήσουμε τις πολιτικές του Τραμπ, που περιγράφονται στον ευρωπαϊκό τύπο ως φρικιό, τρελός, εγκληματίας, μερικές φορές ισάξιος με τον Πούτιν ή κάποια άλλη ατιμασμένη προσωπικότητα, επειδή οι τακτικές του (οι μόνες πιθανές στον μετα-στρατηγικό κόσμο) δεν αρέσουν στην BlackRock, στον Larry Fink και σε δεξιούς πολιτικούς στην κυβέρνηση όπως η Meloni, και σε κεντροδεξιούς και κεντροαριστερούς πολιτικούς στην Ευρώπη, οι οποίοι είναι ζωηρές και διασκεδαστικές μαριονέτες. Ο Τραμπ, ο οποίος δεν είναι πολιτικός και φαίνεται πολιτικά αναλφάβητος, εξελέγη παρ' όλα αυτά σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο που αυτός και οι πιο φωτισμένοι σύμβουλοί του πρέπει να λάβουν υπόψη. Η αδυναμία του αμερικανικού οικονομικού συστήματος, που βασίζεται στην παγκοσμιοποίηση, είχε το απροσδόκητο αποτέλεσμα του εμπλουτισμού των πλεονασματικών δυνάμεων της Ρωσίας και της Κίνας, γύρω από τις οποίες έχουν οργανωθεί οι BRICS. Στο πιο πρόσφατο τεύχος του περιοδικού Su la Testa, με επιμέλεια του Paolo Ferrero, στο οποίο συνεισφέρω, πολυάριθμοι έγκριτοι συγγραφείς εξετάζουν τις βαθύτερες αιτίες του φαινομένου Τραμπ: οικονομικές, κοινωνικές και γεωπολιτικές. Ενώ οι αρνητικές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης ήταν ήδη γνωστές υπό τον Μπάιντεν, ο οποίος δεν είχε παραλείψει να ακολουθήσει προστατευτικές πολιτικές, η κρίση χρέους των ΗΠΑ έγινε εμφανής κατά τη διάρκεια της θητείας Τραμπ. Όπως υποστηρίζει εδώ και καιρό ο Αλεσάντρο Βόλπι, το χρέος των ΗΠΑ αυξάνεται εκθετικά υπό τον Μπάιντεν, του οποίου τα οικονομικά κίνητρα δεν έχουν καταφέρει να επιλύσουν τη διαρθρωτική κρίση των ΗΠΑ. Το χρέος των 37 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ συνεπάγεται ετήσιες πληρωμές τόκων 1,2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ένα ποσό που είναι πλέον σημαντικότερο από τις στρατιωτικές δαπάνες για πρώτη φορά. Το επιτόκιο που καταβάλλεται για την αναχρηματοδότηση του χρέους είναι πάνω από 4%, διπλάσιο από τα επιτόκια που καταβάλλει η Γερμανία. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Τραμπ αναγκάστηκε εύλογα να αναγνωρίσει την ήττα των νεοσυντηρητικών πολιτικών στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. Ο δανεισμός για τη χρηματοδότηση πολέμων στο εξωτερικό δεν αποτελεί πλέον επιλογή. Το κύρος του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος δέχεται επίθεση από τις χώρες BRICS. Η πώληση κρατικών ομολόγων των ΗΠΑ γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Όπως δηλώνει ο Ραφαέλε Σιορτίνο, η οικονομική και χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική που υποστηρίζεται από τα κεφάλαια αντιτίθεται στον πρόεδρο των ΗΠΑ, ο οποίος θέλει να μετατοπιστεί από τις ξένες επενδύσεις σε μια μερκαντιλιστική βιομηχανική δομή, στην εξαγωγή αγαθών. Όπως έχουμε επανειλημμένα επαναλάβει, ο Τραμπ εξελέγη από ένα διαφορετικό χρηματοπιστωτικό σύστημα: από τις πετρελαϊκές εταιρείες, από νεοσύστατες επιχειρήσεις που χρειάζονταν χρηματοδότηση στην οικονομία των ΗΠΑ, και από τους ηττημένους της παγκοσμιοποίησης, τους ανθρώπους της Ζώνης της Σκουριάς που έχασαν τα πάντα με την κατάρρευση της βιομηχανίας της Μεσοδυτικής Αμερικής. Η λογική του Τραμπ θα πρέπει επομένως να αναζητηθεί στο τέλος των πολέμων στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, στα χαμηλά επιτόκια που απαιτούνται για την αναζωογόνηση της εγχώριας οικονομίας και την ανακούφιση από το βάρος του χρέους, και στους δασμούς για την άντληση μετρητών αντί για τη στήριξη της βιομηχανίας. Η εναλλακτική λύση είναι η κοινωνική κρίση και οι υψηλοί φόροι.Τα χρηματοπιστωτικά ταμεία που μας κυβερνούν ουσιαστικά, και που πάντα έβρισκαν την καλύτερη έκφραση στους Δημοκρατικούς και τους Ευρωπαίους ακόλουθούς τους, δεν συμπαθούν τον Τραμπ, έναν par venu της εξουσίας, έναν υπερασπιστή του παλιού βιομηχανικού και τεχνολογικού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Το βαθύ κράτος τον μποϊκοτάρει στην Ουκρανία, στο ΝΑΤΟ και με το ισραηλινό λόμπι. Ο Τραμπ, επομένως, κάνει δύο βήματα πίσω και ένα μπροστά, αγωνιζόμενος να παραμείνει στην εξουσία. Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ αντιπροσωπεύει την παράδοση της Ευρώπης στα χρηματοπιστωτικά ταμεία εις βάρος των πολιτών της. Με στόχο στρατιωτικές δαπάνες 5% έως το 2035, ο Τραμπ μεταθέτει με επιτυχία το κόστος του πολέμου στην Ουκρανία στην ΕΕ. Με αυτόν τον τρόπο, η κερδοσκοπική φούσκα μεταφέρεται από την Ουάσιγκτον στις Βρυξέλλες και η οικονομία που βασίζεται στο χρέος μπορεί να αναπνεύσει ξανά. Η έλλειψη διαμεσολάβησης στην Ουκρανία θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια της Ευρώπης και τα αμερικανικά συμφέροντα, όπως οι εξαγωγές φυσικού αερίου και όπλων από τις ΗΠΑ, υπερισχύουν. Η ΕΕ του επανεξοπλισμού ολοκληρώνει την αποδόμηση του κράτους πρόνοιας που έχουν επιδιώξει οι ευρωπαϊκές νεοφιλελεύθερες πολιτικές από το Μάαστριχτ. Το ΝΑΤΟ παραμένει απαραίτητο για τον έλεγχο της Γερμανίας, μιας στρατιωτικής δύναμης. Η ευρωπαϊκή ένοπλη πτέρυγα, στην υπηρεσία νεοσυντηρητικών πολιτικών των ΗΠΑ, οικονομικών λόμπι και εταιρειών όπλων, θα λειτουργήσει σε όλους τους τομείς, όχι μόνο εναντίον της Ρωσίας, αλλά και στη Μέση Ανατολή και τον Ειρηνικό, εάν χρειαστεί. Η διαλεκτική μεταξύ Τραμπ και βαθέος κράτους κερδίζει επίσης ένα πόντο υπέρ του προέδρου των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Ο Νετανιάχου, πολιτικά σωσμένος, υποτάσσεται και αποδέχεται την εκεχειρία. Φαίνεται ότι η επιχείρηση στη Γάζα τελειώνει και η Δυτική Όχθη θα γίνει οριστικά Ισραήλ. Οι Συμφωνίες του Αβραάμ είναι ξανά στη μόδα. Το Ιράν, το οποίο, όπως προέβλεψα σε αυτήν την εφημερίδα, αρνήθηκε τις επιθεωρήσεις του ΔΟΑΕ και κατήγγειλε τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Νερών (NPT), θα παίξει διπλό παιχνίδι, επιδιώκοντας τον στόχο της Βόμβας, ενώ παράλληλα θα προσποιείται ότι αποδέχεται νέες διαπραγματεύσεις. Είναι ο Τραμπ τόσο άξιος νικητής του βραβείου Νόμπελ όσο και ο Ομπάμα;

La razionalità di Trump: la guerra la paghi la Unione Europea

ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΝΑΒΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ. 

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΔΩΜΑ ΠΑΡΑΣΥΡΟΝΤΑΣ ΠΛΕΟΝ ΤΟΝ ΙΣΤΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ-ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΕΡΓΑΣΙΑ, ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ. 

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΥ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ ΜΕ ΠΑΤΑΓΟ, Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΥΠΟΒΑΣΤΑΖΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΗΡΙΚΑΛΙΣΜΟ  ΠΗΓΕ ΠΑΡΑΛΙΑΚΗ. 

ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ ΑΓΙΟΜΑΧΟΙ.

 Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΠΕΤΡΕΠΕ ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΒΛΙΩΝ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΟΣ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΤΑ ΒΙΠΕΡ ΤΟΥ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ ΚΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  ΠΟΥ ΕΝΕΠΝΕΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΕΔΕΙΧΘΗ ΜΙΑ ΥΠΟΒΑΣΤΑΖΟΜΕΝΗ ΕΚΤΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ. 

ΚΑΙ Η ΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ ΜΑΗ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΤΑ ΨΥΧΟΤΡΟΠΑ ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑ ΑΙΩΝΙΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ. ΒΟΥΛΗΣΗ ΓΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ; ΑΝΕΦΙΚΤΗ . ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΓΩ Η ΕΡΗΜΟΣ ΕΚΑΨΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ. ΤΗΝ ΕΙΧΑΜΕ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΣΕ ΑΝΙΕΡΟ ΓΑΜΟ. ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΔΙΑΖΥΓΙΟ.

ΑΛΟΙΜΟΝΟ Σ'ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ. 

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ. ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ,ΤΟ ΠΥΡ ΠΟΥ ΑΡΝΗΘΗΚΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΣΕΡΟΥΣ ΚΗΠΟΥΣ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΜΑΣ ,ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΜΑΣ.

ΝΤΟΥΓΚΙΝ.. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ [ΤΡΑΜΠ, ΙΡΑΝ, ΙΣΡΑΗΛ]

Δύο θεμελιώδη σημεία της ιδεολογίας της εκστρατείας του Τράμπ έχουν αποτύχει απελπιστικά: η ειρήνευση και η δημοσίευση της λίστας του Epstein για δίκες και συλλήψεις της διεφθαρμένης ελίτ του βαθέως κράτους. Αντ 'αυτού, τα χτυπήματα των ΗΠΑ στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, η υποστήριξη της ισραηλινής γενοκτονίας στη Γάζα και ο ισχυρισμός ότι δεν υπήρχε ιστορία του Epstein είναι «θεωρίες συνωμοσίας». Το MAGA είναι σοκαρισμένο. Οι Αμερικανοί έχουν συνηθίσει τους πολιτικούς να τους ξεπουλάνε και να τους προδίδουν (τίποτα προσωπικό - επιχείρηση, "House of Cards"), αλλά με τον Τραμπ, πίστευαν ειλικρινά ότι η αλλαγή ήταν δυνατή και αυτός ο ηρωικός ηλικιωμένος άνδρας που επέζησε από την απόπειρα δολοφονίας θα συμπεριφερόταν διαφορετικά. Ο ηρωικός γέρος, δυστυχώς, συμπεριφέρεται ακριβώς όπως όλοι οι άλλοι Αμερικανοί πολιτικοί. Ο Peter Thiel πρόσφατα υπαινίχθηκε ευθέως ότι ο κόσμος κυριαρχείται από το «κόμμα του Αντίχριστου». Ο Τραμπ προσποιήθηκε (με επιτυχία) ότι δεν ανήκε σε αυτό. Όλοι το πίστευαν. Τώρα εδώ είναι το δεύτερο χτύπημα.Και τότε εμφανίζεται ο Elon Musk. Όλα στα λευκά

-Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι συμβαίνει στα αμερικανικά κοινωνικά δίκτυα. Απλώς εξερράγησαν από αγανάκτηση και οργή. Τώρα εκείνοι οι MAGA που κατάπιαν τον βομβαρδισμό του Ιράν και πολέμησαν ανελέητα ενάντια στο πρώτο κύμα οργής για την προδοσία του Τραμπ, οι υπερ-πιστοί Τραμπιστοί (Laura Loomer, Cattard κ.λπ.), βρίσκονται σε σύγχυση: «Αυτό δεν μπορεί να γίνει, ο Trump απλά δεν μπορούσε να το κάνει, είναι όλα Pamela Bondi, Cash Patel και Dan Bongino».

Το πώς θα το χειριστεί αυτό ο Τραμπ είναι ασαφές.
Αυτό ονομάζεται "απώλεια προσώπου".
Τώρα πρέπει να κάνει κάτι εξαιρετικό για να ανακτήσει την υποστήριξη. Και θα κυβερνήσει για άλλα τρεισήμισι χρόνια.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όλα είναι ταραχώδη.
Και πάλι, όπως και στην περίπτωση της επέμβασης, το Ισραήλ είναι ο κύριος παράγοντας σε αυτή την ιστορία. Το Ισραήλ έχει ωθήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε πόλεμο με το Ιράν.
Ισραηλινοί πράκτορες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη δολοφονία του Κένεντι (αυτά τα μυστικά αρχεία κυκλοφόρησαν από τον Τραμπ).
Ο Epstein και η Ghislaine Maxwell στρατολογήθηκαν από τη Μοσάντ για να αποκτήσουν βρωμιά σε κορυφαίους Αμερικανούς πολιτικούς.
Ποιος κυβερνά την Αμερική; Οι Αμερικανοί αναρωτιούνται.
Ο ισραηλινός παράγοντας βρίσκεται σταθερά στο προσκήνιο.
Εν τω μεταξύ, όλοι έχουν ξεχάσει την Ουκρανία. Από την αρχή της παλαιστινιακής-ισραηλινής σύγκρουσης στη Γάζα και σχεδόν αμέσως μετά την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Al-Aqsa Flow, η οποία χρησίμευσε ως έναυσμα για μια ολόκληρη αλυσίδα επακόλουθων γεγονότων, γίναμε μάρτυρες της χρήσης ορισμένων στρατιωτικών τεχνολογιών από το Ισραήλ που δεν είχαν αντιμετωπιστεί στο παρελθόν. Με πολλούς τρόπους, ήταν αυτοί που εξασφάλισαν την επιτυχία του Ισραήλ σε πολλές στρατιωτικο-πολιτικές επιχειρήσεις ταυτόχρονα. Μιλάμε για τη χρήση μέσων επικοινωνίας, υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων, τηλεειδοποιητών για την πρόκληση ευαίσθητων και ακόμη και κρίσιμων απωλειών στον εχθρό. Αυτή η τακτική συνδέθηκε στενά με τη χρήση πυραυλικών επιθέσεων και μαχητικών drones. Επιπλέον, γίνεται πλέον σαφές ότι το Ισραήλ χρησιμοποίησε ενεργά τη μέθοδο deepfake. Συνολικά, αυτοί οι παράγοντες έχουν αλλάξει σημαντικά τη φύση του σύγχρονου πολέμου. Οι αντίπαλοι του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή ήταν εντελώς απροετοίμαστοι γι 'αυτό, γεγονός που αποφάσισε την πορεία της αντιπαράθεσης. Εάν στον τομέα των συμβατικών όπλων υπήρχε μια συνολική σχετική ισοτιμία μεταξύ του Ισραήλ και των αντιπάλων του στη Μέση Ανατολή (αν πάρουμε το δυναμικό όλων των δυνάμεων αντίστασης στην αρχή της οξείας φάσης της σύγκρουσης το φθινόπωρο του 2023) και στον τομέα του ανταρτοπόλεμου ακόμη και ένα ορισμένο πλεονέκτημα, το οποίο είχε προηγουμένως αποδειχθεί από τη λιβανέζικη Χεζμπολάχ στην αντιπαράθεση με το Ισραήλ κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Πολέμου του Λιβάνου το 2006, Η χρήση αυτού του νέου παράγοντα άλλαξε σημαντικά την ισορροπία δυνάμεων.

Ποιες ήταν αυτές οι νέες τεχνολογίες και μέθοδοι πολέμου; Πρώτα απ 'όλα, σε ένα εντελώς νέο επίπεδο spyware. Οι Ισραηλινοί (Μοσάντ) κατάφεραν να εγκαταστήσουν προγράμματα παρακολούθησης σε όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές των αντιπάλων τους χωρίς εξαίρεση. Το κίνημα, καθώς και το περιεχόμενο των συνομιλιών, των συναντήσεων και των ανταλλαγών πληροφοριών σχεδόν όλων των Παλαιστινίων, Σύριων, Λιβανέζων, Ιρακινών και Ιρανών που έχουν οποιαδήποτε σημασία για το Ισραήλ, ήταν στην παλάμη του μυαλού του Ισραήλ.
Στο βιβλίο του "Empire and Five Kings", που δημοσιεύθηκε το 2019, ο παγκοσμιοποιητής Bernard-Henri Lévy, ο οποίος θρήνησε ότι η Δύση (οι Ηνωμένες Πολιτείες) αποσύρεται σταδιακά από τη Μέση Ανατολή (ιδίως από το Ιράκ), σημείωσε ότι η μόνη αποζημίωση για την εγκατάλειψη τέτοιων στρατηγικών θέσεων είναι ότι τα εργαλεία επιτήρησης της Δύσης είναι πλέον τόσο προηγμένα που σας επιτρέπουν να αναγνωρίσετε την παραμικρή λεπτομέρεια σε αυτό που συμβαίνει στα εδάφη που εγκαταλείπονται. Ο ίδιος ο Λεβί (ένας επιθετικός ιμπεριαλιστής) πίστευε ότι αυτό δεν ήταν αρκετό, ότι ήταν ένα σημάδι παθητικότητας και αδυναμίας, θα προτιμούσε να ελέγχει φυσικά τον ισλαμικό κόσμο, υποτάσσοντάς τον απευθείας στη Δύση και το Ισραήλ (εξ ου και ο τίτλος του βιβλίου, το οποίο ασχολείται με τον πόλεμο του αρχαίου Ισραήλ με έναν συνασπισμό πέντε Χαναναίων βασιλιάδων που οι Ισραηλίτες νίκησαν και κατέκτησαν). Αλλά σημείωσε πολύ σωστά για την παρακολούθηση. Αυτό έχει γίνει ο κύριος και αποφασιστικός παράγοντας από το 2023.Οι επικοινωνίες και οι συσκευές δικτύου, συμπεριλαμβανομένων των ηλεκτρικών και τοπικών, έχουν γίνει ένα θανατηφόρο εργαλείο στα χέρια του Ισραήλ, το οποίο έχει αποφασίσει την έκβαση των επιχειρήσεων στη Γάζα, το Λίβανο, τη Συρία και τον πρόσφατο πόλεμο των 12 ημερών με το Ιράν. Η βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών και της Δύσης στο σύνολό της ήταν σημαντική, αλλά ήταν η νέα στρατηγική που έκανε το κύριο πράγμα. Στην πραγματικότητα, το Ισραήλ έχει καταφέρει να εδραιώσει τον πλήρη έλεγχο όλων των δικτύων των αντιπάλων του, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης τηλεφώνων, τηλεειδοποιητών, ακόμη και ηλεκτρικών συσκευών ως θανατηφόρων όπλων. Μερικοί από τους τηλεειδοποιητές που προορίζονταν για τη Χεζμπολάχ, η οποία δεν εμπιστευόταν τα κινητά τηλέφωνα, ήταν γεμάτοι με εκρηκτικά. Αλλά σύμφωνα με τη μαρτυρία των Λιβανέζων, εξερράγησαν όχι μόνο τηλεειδοποιητές, αλλά και κινητά τηλέφωνα, ηλεκτρικά σκούτερ, ενδοεπικοινωνίες και πίνακες ανελκυστήρων. Τι είδους τεχνολογία ήταν δεν είναι απολύτως σαφές, αλλά αν υπάρχει και αν οι Ισραηλινοί την κατέχουν, δημιουργεί νέους και πολύ σοβαρούς κινδύνους.

Η χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών που εκτοξεύονται με καθοδήγηση που λαμβάνεται από εξοπλισμό εντοπισμού στόχων από το έδαφος του εχθρού. Αυτό το συναντήσαμε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εξόντωσης του ηγέτη της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγια τον Ιούλιο του 2024 στο ιρανικό έδαφος. Στη συνέχεια, σύμφωνα με το ίδιο σχέδιο, οι ηγέτες της Χαμάς σκοτώθηκαν όχι μόνο στη Γάζα, αλλά και σε άλλες χώρες. Οι Ισραηλινοί τα είχαν σε πλήρη ορατότητα μέσω των ηλεκτρονικών συστημάτων επικοινωνίας τους, και τα υπόλοιπα ήταν θέμα τεχνικής. Τα drones θα μπορούσαν να εκτοξευθούν από οπουδήποτε, τόσο από το Ισραήλ όσο και από προετοιμασμένες κρύπτες στο έδαφος άλλων κρατών.
Πιθανώς, με τη βοήθεια ενός τηλεειδοποιητή και πάλι ηλεκτρονικών εργαλείων παρακολούθησης, πραγματοποιήθηκε σαμποτάζ με το αεροπλάνο του Ιρανού προέδρου Ραΐσι, με αποτέλεσμα να πεθάνει. Και αυτός ήταν ένας συντηρητικός και σκληρός αντίπαλος του Ισραήλ. Αν και οι ιρανικές αρχές δεν βρήκαν τα αίτια της καταστροφής, μετά τον πόλεμο των 12 ημερών, γίνεται σαφές γιατί. Απλά δεν γνώριζαν την κατάλληλη τεχνολογία και δεν είχαν ιδέα πώς λειτουργούσε....Αφού σκότωσε τους ηγέτες της Χαμάς, το Ισραήλ κυνήγησε τους ηγέτες της Χεζμπολάχ. Ο σεΐχης Χασάν Νασράλα και σχεδόν ολόκληρη η ηγεσία της Χεζμπολάχ, κάποτε σοβαρός αντίπαλος του Ισραήλ, καταστράφηκαν από τα ίδια χτυπήματα. Σε συνδυασμό με την έκρηξη τηλεειδοποιητών και άλλων συσκευών, το χτύπημα στην ηγεσία της Χεζμπολάχ και ακόμη και η σφαγή των μελών της ήταν απίστευτα αποτελεσματικό. Αυτό συμπληρώθηκε από στοχευμένες επιθέσεις πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών, και πάλι όχι τυχαία, αλλά αυστηρά σε στόχους που προσδιορίστηκαν εκ των προτέρων μέσω τηλεφώνων. Οι Ισραηλινοί σκέφτηκαν όλες τις λεπτομέρειες τέτοιων επιχειρήσεων και άρχισαν τη στοχευμένη εξόντωση των εχθρών από πάνω προς τα κάτω - με τους κορυφαίους ηγέτες και τη θρησκευτική και στρατιωτικο-πολιτική ηγεσία. Πρώτα κατέστρεψαν το πρώτο άτομο της ιεραρχίας, μετά το δεύτερο, μετά το τρίτο και ούτω καθεξής σε βαθμούς, θέσεις και σημασία.

Στη Συρία, ήταν η Μοσάντ που έφερε τον τρομοκράτη του ISIS al-Sharaa στην εξουσία και πραγματοποίησε μια επιχείρηση chanche του καθεστώτος, ανατρέποντας τον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ, με τον ίδιο τρόπο. Ολόκληρο το σύστημα επικοινωνίας του συριακού στρατού τέθηκε υπό τον έλεγχο των Ισραηλινών. Εδώ το Ισραήλ χρησιμοποίησε ενεργά deepfakes – για λογαριασμό της ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας των Συριακών Ενόπλων Δυνάμεων και στη φωνή τους, μέχρι τη φωνή του ίδιου του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ, οι κατώτεροι διοικητές έλαβαν αντιφατικές εντολές και οδηγίες – όχι μόνο να υποχωρήσουν, αλλά μερικές φορές να ανασυνταχθούν, να καταλάβουν ανούσιες θέσεις, να ανοίξουν πυρ σε ψευδείς ή ανύπαρκτους στόχους κ.λπ. πόσο με τη βοήθεια τεχνολογιών δικτύου. Ταυτόχρονα, το Ισραήλ ενίσχυσε τις θέσεις του στα Υψίπεδα του Γκολάν, προώθησε τη ζώνη του άμεσου ελέγχου του στον τόπο εγκατάστασης των Δρούζων πιο κοντά στη Δαμασκό και, για κάθε περίπτωση, κατέστρεψε όλες τις συριακές στρατιωτικές εγκαταστάσεις με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, γεγονός που αποτελούσε ακόμη και απομακρυσμένο δυνητικό κίνδυνο γι 'αυτό. Πριν από αυτό, οι Ισραηλινοί στόχευαν ομάδες της Χεζμπολάχ και ιρανικές δυνάμεις (ειδικά το IRGC) στη Συρία χρησιμοποιώντας την ίδια λογική της ακριβούς παρακολούθησης, η οποία τους ανάγκασε να αποσυρθούν από τη Συρία όταν ξεκίνησε η εξέγερση της al-Sharaa.....Το Ιράν ήταν το επόμενο. Και εδώ πάλι η ίδια στρατηγική. Στις πρώτες ώρες του πολέμου των 12 ημερών, το Ισραήλ κατέστρεψε σχεδόν ολόκληρη την κορυφαία στρατιωτική ηγεσία της χώρας, τον διοικητή του ιρανικού Γενικού Επιτελείου, τον επικεφαλής του IRGC και κορυφαίους πυρηνικούς επιστήμονες - μαζί με τις οικογένειες και τα μικρά παιδιά τους. Αυτό ήταν εν μέρει αποτέλεσμα ακριβών πυραυλικών επιθέσεων, εν μέρει μη επανδρωμένων αεροσκαφών που εκτοξεύτηκαν από το έδαφος του Ιράν από προετοιμασμένες κρύπτες. Φυσικά, τα drones πετούσαν σύμφωνα με τις ισραηλινές οδηγίες από μετανάστες από το Αφγανιστάν, οι οποίοι απλώς ακολουθούσαν οδηγίες έναντι αμοιβής και οι οποίοι θα μπορούσαν εύκολα να θυσιαστούν από το Ισραήλ.

-Δεν είμαστε σε πόλεμο με το Ισραήλ (αν και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Ιράν είναι σύμμαχός μας) και, όπως φαίνεται, δεν κινδυνεύουμε από αυτό. Ας υποθέσουμε. Αλλά είμαστε σε πόλεμο με τη «συλλογική Δύση» στην Ουκρανία. Και η Ουκρανία είναι σίγουρα απλώς ένας πληρεξούσιος αυτής της συλλογικής Δύσης, το εργαλείο της. Από αυτό μπορούμε να βγάλουμε ένα απλό και τρομερό συμπέρασμα: αυτή η θανατηφόρα τεχνολογία σε κάποιο σημείο (σχεδόν ανά πάσα στιγμή) μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον της Ρωσίας.
Τώρα, αν κοιτάξετε την ιστορία των τρομοκρατικών επιθέσεων που έχουν ήδη διαπραχθεί από Ουκρανούς σαμποτέρ στη Ρωσία - εναντίον του Dasha (εναντίον του Dasha και εμένα), εναντίον του Vladlen Tatarsky και του Zakhar Prilepin, εναντίον ορισμένων ρωσικών στρατιωτικών (στρατηγός Moskalik, στρατηγός Kirillov κ.λπ.), η τρομοκρατική επίθεση στο Crocus Hall με τη βοήθεια μεταναστών που στρατολογήθηκαν από το Κίεβο και ιδιαίτερα η πρόσφατη επίθεση στην πυρηνική τριάδα της Ρωσίας με τη βοήθεια drones που εκτοξεύτηκαν από το έδαφός μας, θα πρέπει να γίνει αντιληπτή σε αυτό το πλαίσιο. Σε κάποια κρίσιμη κατάσταση, μια τέτοια στρατηγική μπορεί να εφαρμοστεί σε πλήρη ισχύ, ή ίσως έχει ήδη ξεκινήσει, αν και σε αρκετά περιορισμένη κλίμακα.Λογικά, προκύπτουν ερωτήματα. Έχουμε ένα τέτοιο οπλικό σύστημα; Διεισδύσαμε τόσο καλά στις ηλεκτρικές συσκευές και τα gadgets του εχθρού – όχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες και τις χώρες του ΝΑΤΟ; Μπορούμε, αν χρειαστεί, να καταστρέψουμε γρήγορα τα βασικά πρόσωπα του εχθρού – πολιτικούς ηγέτες, στρατιωτικούς διοικητές, διανοούμενους, επιστήμονες, προγραμματιστές, δημοσιογράφους, διαμορφωτές της κοινής γνώμης;

Από την άλλη, έχουμε τα μέσα να προστατευτούμε από τέτοιες επιθέσεις και στρατηγικές; Είναι σαφές ότι οι καλύτεροι ειδικοί εργάζονται σκληρά για να διασφαλίσουν την ασφάλεια του προέδρου, τον κύριο πόρο μας στον πόλεμο με τη Δύση. Επομένως, δεν διαθέτει ούτε μία ηλεκτρονική συσκευή. Και αυτό είναι σωστό. Ταυτόχρονα, όμως, ψηφιοποιούμε και εξηλεκτρίζουμε εντατικά, προικίζοντας τα πάντα με Τεχνητή Νοημοσύνη, η οποία, κρίνοντας από άλλες δικτυακές και ψηφιακές τεχνολογίες, μπορεί σίγουρα να μετατραπεί σε όπλο, αν δεν είναι πλέον. Μπορεί η τεχνητή νοημοσύνη να σκοτώσει; Η απάντηση μπορεί εύκολα να βρεθεί μεταξύ των Λιβανέζων και των Ιρανών: εάν σκοτωθούν τηλέφωνα και τηλεειδοποιητές, τότε η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί σίγουρα να μετατραπεί εύκολα σε όπλο υπό ορισμένες συνθήκες. Τα deepfakes έχουν ήδη μετατραπεί σε όπλα, τα οποία η τεχνητή νοημοσύνη βοηθά να δημιουργηθούν.
Στη συνέχεια, συνειδητοποιούμε ότι οι δικτυακές δομές μπορούν εύκολα να δημιουργηθούν μεταξύ των μαζών των μεταναστών, ειδικά των παράνομων – είναι έτοιμοι εκτελεστές τεχνικών λειτουργιών; Ναι, και το Ισραήλ δεν θα ήταν σε θέση να πραγματοποιήσει μια τόσο βαθιά εξόρυξη ολόκληρων χωρών και κοινωνιών αν δεν είχε τους πράκτορές του μεταξύ των πολιτικών ελίτ στην επικράτειά τους. Και στη Ρωσία, οι πολιτικές ελίτ είναι γενικά ένα αδύναμο σημείο.
Και τέλος: διαθέτει η Κίνα τέτοιες τεχνολογίες στρατιωτικού δικτύου; Τώρα η Κίνα αντιμετωπίζει μια πολύ σημαντική απόφαση: εάν θα εμπλακεί σε άμεση αντιπαράθεση με τη Δύση στο Ιράν και τη Μέση Ανατολή, όπου η Δύση πραγματοποιεί στοχευμένα χτυπήματα στους ενεργειακούς και μεταφορικούς κόμβους της Κίνας. Πιθανότατα θα το μάθουμε σύντομα.
Αλλά σε κάθε περίπτωση, αυτή η απειλή είναι η πιο οξεία για τη σύγχρονη Ρωσία. Αντιμετωπίζουμε τα υπόλοιπα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι εντελώς νέο, και αν δεν είμαστε έτοιμοι γι 'αυτό σε μια κρίσιμη κατάσταση, μπορεί να γίνει πραγματικά θανατηφόρο.

https://ria.ru/20250705/voyna-2027298489.html
----Ο Τραμπ
ανακοίνωσε νέες προμήθειες όπλων στην Ουκρανία. Συναντήθηκα με τον Νετανιάχου, ο οποίος συνεχίζει τη γενοκτονία στη Γάζα σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, και πρότεινα τον Τραμπ για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Και επιβεβαίωσε ότι δεν υπήρχε λίστα με τον Epstein (όπως αποδεικνύεται ότι είναι στενός φίλος του).

Το MAGA καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όχι μόνο το Δημοκρατικό Κόμμα, αλλά και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ευθύνονται για όλα τα προβλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών. Δύο μπότες ενός ζευγαριού. Ο Τραμπ ξεκίνησε καλά, αλλά έξι μήνες αργότερα απέτυχε ό, τι μπορούσε, μετατρέποντας σε... Ρεπουμπλικάνος.
Ο Elon Musk κήρυξε πόλεμο σε όλα αυτά - το Uniparty, καταχωρώντας μια νέα παρτίδα - την Αμερική - στη διεύθυνση της διαστημικής εταιρείας του χθες.
Έτσι, μια νέα πράξη πολέμου από τον αμερικανικό λαό ενάντια στις αμερικανικές ελίτ.Ο Τραμπ έχει περάσει από την ελπίδα του 2025 στην απογοήτευση του 2025. Και έχει ακόμα περισσότερα από τρία χρόνια για να κυβερνήσει. Το σχέδιο δράσης για το οποίο εξελέγη και το οποίο άρχισε πραγματικά να εφαρμόζει από την πρώτη μέρα έχει περιοριστεί εντελώς. Ο Τραμπ ήταν αρκετός μόνο για αυτό - για μια μέρα. Στη συνέχεια ξεκίνησε το συνηθισμένο νεοσυντηρητικό σενάριο. Ο βάλτος αποστράγγισε τον Τραμπ για δεύτερη φορά.Δεν θα κατηγορούσα το MAGA ότι υποστηρίζει ενεργά τον Τραμπ. Χωρίς τον Τραμπ, δεν θα υπήρχε κανένα φαινόμενο από μόνο του. Ο Τραμπ έγινε ο πύραυλος με τον οποίο μια εξαιρετικά περιθωριακή ιδέα βγήκε από τη λήθη και πήρε κεντρική θέση στην κύρια δύναμη της Δύσης. Το ίδιο το σχέδιο του Τραμπ, η ιδεολογία που χρησιμοποίησε προσωρινά, αποδείχθηκε απίστευτα επιτυχημένη. Καμία προσπάθεια από το Μονοκομματικό και το Βαθύ Κράτος δεν θα την οδηγήσει πίσω στη λήθη.
Όλα είναι απολύτως λογικά. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν κάθε ευκαιρία για να δώσουν ζωή στις ελπίδες, τις επιθυμίες και τα ιδανικά τους. Το να κάνεις ένα όνειρο πραγματικότητα έχει πάντα ένα μειονέκτημα. Αυτή είναι η Σκιά σύμφωνα με τον Jung. Σήμερα βασιλεύει. Η σκιά στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει βρει ένα όνομα - το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Το MAGA της έδωσε τη νίκη, αλλά η Σκιά νίκησε τη MAGA.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα παρατήσετε. Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα.
Έχουν επιτευχθεί πολλά. Ναι, η χρυσή εποχή αναβάλλεται και οι ΗΠΑ βρίσκονται ακόμα στη φάση της κρίσης (σύμφωνα με τον Strauss-Howe). Ή με άλλα λόγια, η χρυσή εποχή διήρκεσε μόνο μία ημέρα. Και πάλι η Κάλι Γιούγκα επέστρεψε.
Η Αμερική κυβερνάται από τη Σκιά.

Σχετικά με τον Μασκ

. Το ισχυρότερο συναίσθημα, εκτός από τη σχέση με τον Θεό, είναι το αίσθημα της συμμετοχής στην ιστορία. Όσοι το έχουν μάθει αυτό δεν μπορούν να επιστρέψουν στη ρουτίνα - στις επιχειρήσεις, στον ελεύθερο χρόνο, στις ιδιωτικές συνθήκες ύπαρξης. Ο Musk άγγιξε τη δημιουργία της ιστορίας και οι επενδυτές είναι άσκοπα εξοργισμένοι από την πτώση της κεφαλαιοποίησης της Tesla. Πού είναι κάποιο είδος αξιολύπητου ηλεκτρικού αυτοκινήτου (υπάρχουν πολλά από αυτά στην Κίνα) και πού είναι η ιστορία της ανθρωπότητας. Ο Musk ανακοίνωσε τη δημιουργία είτε ενός αριστερού είτε ενός δεξιού κόμματος - "America". Τώρα χρειάζεται μια ιστορία ή τίποτα. Μια πολύ σωστή προσέγγιση. Όλα τα οικονομικά του κόσμου μπροστά στα στοιχεία της ιστορίας, μπροστά στην πραγματική πολιτική εξουσία και τη γεύση της κυρίαρχης ύπαρξης, είναι αυστηρά τίποτα.Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, ήταν πραγματικά συναρπαστικό να παρακολουθώ τα γεγονότα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά τώρα ο Τραμπ μετατρέπεται γρήγορα σε ένα μείγμα Κλίντον, Μπους Τζούνιορ, Ομπάμα και Μπάιντεν. Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρεθούν οι διαφορές. Φυσικά, το αν θα υπάρξει ή όχι πυρηνικός πόλεμος εξακολουθεί να εξαρτάται κυρίως από την Ουάσιγκτον. Αλλά η γραμμή του συγκλίνει όλο και περισσότερο με αυτή του Μπάιντεν. Δεν έχω συναντηθεί ακόμα, αλλά όλα κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση.
Τώρα θα θέλαμε να κάνουμε κάποια πρωτοποριακή κίνηση, για παράδειγμα, με ένα υπερόπλο. Με στρατιωτικό λέιζερ ή κάτι τέτοιο. Και η ισορροπία δυνάμεων θα άλλαζε γρήγορα. Επειδή το αδρανειακό σενάριο δεν είναι ακόμα υπέρ μας.
Αυτό που έχουμε με την ΚΑΚ είναι καταθλιπτικό.
Το μέτωπο είναι ένα ξεχωριστό θέμα, ίσως δεν αξίζει να συζητήσουμε. Είναι καλό που κρατιόμαστε και προχωράμε.
Σε γενικές γραμμές, είναι καιρός να επικεντρωθούμε ξανά στον εαυτό μας.
Νομίζω ότι αξίζει να πάρετε έναν δεύτερο άνεμο. Χρειαζόμαστε πρωτοποριακές λύσεις και μια νέα στρατηγική - πώς να τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά. Και υπάρχει κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, ειδικά αν ο Trump συνεχίσει να κλιμακώνει, και φαίνεται, δυστυχώς, ότι αυτό θα συμβεί.
Έχουμε δίκιο που αναπτύσσουμε τις χώρες BRICS. Αλλά αυτό μπορεί επίσης να είναι πιο αποτελεσματικό.
Σε γενικές γραμμές, η Ρωσία αντιμετώπισε μια θανάσιμη πρόκληση. Διακυβεύεται η ύπαρξή μας. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλα τα επίπεδα. Μέχρι στιγμής, αυτό είναι πολύ μακριά. Ίσως από εδώ προέρχονται πολλά προβλήματα - η αδράνεια παραλύει. Είναι απαραίτητο να κηρυχθεί ένας πόλεμος αδράνειας.

enaasteri.blogspot.com

 diodotos-k-t.blogspot.com

Διόδοτος: ΝΤΟΥΓΚΙΝ.. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ [ΤΡΑΜΠ, ΙΡΑΝ, ΙΣΡΑΗΛ]