Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν (προς τον Ντόναλντ Τραμπ): «Δεν είναι δυνατόν να κάνουμε κάτι καλύτερο από το 15%;»
Τραμπ: «Εννοείτε χαμηλότερο;»
Φον ντερ Λάιεν: «Ναι.»
Τραμπ: «Όχι, δεν είναι δυνατό.»
Δεν θα υπήρχαν πολλά περισσότερα να πούμε για την πολιτική ουσία της δασμολογικής συμφωνίας που υπεγράφη χθες στο ιδιωτικό γκολφ κλαμπ του Ντόναλντ Τραμπ στο Τέρνμπερι της Σκωτίας (μπορεί να είναι συμβολική, αλλά η επιλογή της τοποθεσίας από μόνη της λέει πολλά), από την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Και είναι επίσης περιττό να παραθέσουμε εφημερίδες όπως οι Financial Times («Η Ευρώπη παραδόθηκε») ή το Politico («Ο Τραμπ πήρε αυτό που ήθελε»). Είναι πιο ενδιαφέρον, ωστόσο, να αναφέρουμε την απίστευτη δήλωση που εξέδωσε η ίδια η φον ντερ Λάιεν αμέσως μετά την μοιραία υπογραφή. Ιδού η αρχική φράση: «Η σημερινή συμφωνία δημιουργεί βεβαιότητα σε αβέβαιους καιρούς. Προσφέρει σταθερότητα και προβλεψιμότητα για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Είναι μια συμφωνία μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου. Εμπορευόμαστε 1,7 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Μαζί, είμαστε μια αγορά 800 εκατομμυρίων ανθρώπων. Και αντιπροσωπεύουμε σχεδόν το 44% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Λίγες εβδομάδες πριν από τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, αυτό είναι το δεύτερο θεμελιώδες κομμάτι, που επιβεβαιώνει τη διατλαντική συνεργασία».
Αν δεν υπήρχε η περιστασιακή επαφή με την πραγματικότητα, η πολιτική θα ήταν πραγματικά μια χώρα θαυμάτων. Άλλωστε, ο διορατικός γέρος Κίσινγκερ διατύπωσε τη θεωρία αυτή κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ: όταν βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση, πες ότι κέρδισες και φύγε. Και αυτό προσπαθεί να κάνει η Ούρσουλα μας αφού φίλησε την παντόφλα του Αμερικανού φίλου της. Η πλέον διάσημη συμφωνία προβλέπει ότι η Ευρώπη θα καταβάλει: δασμούς 15% σε σύγκριση με τον προηγούμενο μέσο όρο του 3% (αλλά για τα βιομηχανικά μέταλλα, ιδίως τον χάλυβα και το αλουμίνιο, ο δασμός παραμένει ο ίδιος όπως πριν, 50%, κάτι που έχει εξοργίσει τους Γερμανούς βιομηχάνους)· επιπλέον, η ΕΕ δεσμεύεται να επενδύσει 600 δισεκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ, να αγοράσει αμερικανικούς ενεργειακούς πόρους (ειδικά υγροποιημένο φυσικό αέριο) για 750 δισεκατομμύρια δολάρια σε διάστημα τριών ετών σε αυξήσεις των 250 δισεκατομμυρίων ετησίως και να αγοράσει αμερικανικά όπλα αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων (το ακριβές ποσό δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί).
Η συμφωνία, φυσικά, περιέχει συγκεκριμένες περιστάσεις και ευνοϊκότερους όρους. Η ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία είναι χαρούμενη επειδή, τελικά, επωφελείται από τη μείωση των εξαγωγικών δασμών προς τις ΗΠΑ. Ο αγροδιατροφικός τομέας γιορτάζει με κάποιους τρόπους και θρηνεί με άλλους (για παράδειγμα, το κρασί). Τα φαρμακευτικά προϊόντα και τα τσιπς περιμένουν με αγωνία, επειδή ο Τραμπ απειλεί να εισαγάγει προοδευτικά υψηλότερους δασμούς σε αυτούς τους τομείς από τον Αύγουστο. Ο χρόνος θα ξεκαθαρίσει την κατάσταση. Και οι οικονομολόγοι θα μας πουν ποιος θα κερδίσει και ποιος θα χάσει, είτε τα πορτοφόλια των Ευρωπαίων παραγωγών είτε των Αμερικανών καταναλωτών θα είναι αυτά που θα ανοιχτούν περισσότερο.
Μας ενδιαφέρει μια άλλη πτυχή εδώ. Δηλαδή, η πλήρης υποταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και μάλιστα πολιτική) στον Μεγάλο Αδελφό Αμερική. Μια συμφωνία μπορεί να οριστεί ως τέτοια μόνο εάν προηγηθεί συζήτηση. Αλλά εδώ, δεν υπήρξε καμία συζήτηση: ο Τραμπ την ανακοίνωσε και η Φον ντερ Λάιεν είπε ναι. Σταματήστε. Ανυπομονεί να γράψει: «Αντιπροσωπεύουμε το 44% του παγκόσμιου ΑΕΠ». Ας είμαστε λίγο πιο ακριβείς: το ΑΕΠ τους είναι σχεδόν 28 τρισεκατομμύρια, το δικό μας 17. Αλλά πάνω απ 'όλα, αυτοί έχουν την ευθύνη. Αυτοί αποφασίζουν και εμείς υπακούμε. Αν πουν όχι, θα πέσουμε. Όταν η φον ντερ Λάιεν γράφει ότι αυτή η συμφωνία «δημιουργεί βεβαιότητα σε αβέβαιους καιρούς», αναφέρεται στη μόνη πραγματική βεβαιότητα που έχει οικοδομηθεί τα τελευταία χρόνια: την πλήρη υποταγή της Ευρώπης στις ΗΠΑ.
Και είναι σημαντικό ότι η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφέρει ως ένα ακόμη θαύμα τη συμφωνία που υπογράφηκε στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, αυτή που καθόρισε ένα ελάχιστο όριο αμυντικών δαπανών 5% για τα κράτη μέλη. Οι ευρωπαϊκές χώρες ήδη διοχετεύουν το 48% των επενδύσεών τους στις ΗΠΑ για την αγορά όπλων, ένα ποσοστό που προφανώς θα αυξηθεί καθώς οι επενδύσεις αυξάνονται, δεδομένου ότι η ευρωπαϊκή βιομηχανία όπλων εξακολουθεί να προσπαθεί μανιωδώς να καλύψει τη διαφορά. Επιπλέον, με τη Συμφωνία Turnberry, η ΕΕ έχει δεσμευτεί να αγοράζει όπλα από τις ΗΠΑ. Φανταστείτε πόσα γελούν οι Αμερικανοί κατασκευαστές. Και σκεφτείτε πόσες ανοησίες έχουμε ακούσει για το περίφημο σχέδιο ReArm Europe, αυτό που υποτίθεται ότι θα έκανε την Ευρώπη ανεξάρτητη από την αμερικανική στρατιωτική ομπρέλα. Άλλωστε, η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στην οποία αναφέρεται η von der Leyen ξεκίνησε με το περίφημο μήνυμα κειμένου του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Mark Rutte, προς τον Donald Trump, το οποίο έλεγε: «Η Ευρώπη θα πληρώσει, και μάλιστα ακριβά». Αυτό υποστηρίζουμε. Και σίγουρα δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν μας προειδοποίησαν.
Από την άλλη πλευρά, κατά τις δεκαετίες κατά τις οποίες οι ΗΠΑ έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εξασφαλίσουν την αποσύνδεση της Ευρώπης από τη Ρωσία, και ιδιαίτερα από τον ενεργειακό της εφοδιασμό, αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος τους: να μετατρέψουν την Ευρώπη σε πολιτικό ευνούχο και πειθαρχημένη χήνα που γεννούσε χρυσά αυγά. Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία προσέφερε την τέλεια χρυσή ευκαιρία. Και οι φον ντερ Λάιεν κάθε χώρας, από ανοησία ή συνενοχή, την έπεσαν εντελώς θύμα. Αντί να σταματήσουν τη Ρωσία και τον πόλεμο το συντομότερο δυνατό, πήδηξαν στο αμερικανικό άρμα της «ήττας στο πεδίο της μάχης» για να την επιβάλουν στη Μόσχα, αδυνατώντας να καταλάβουν ότι για τις ΗΠΑ ήταν μια σύγκρουση όπως τόσες άλλες, που διεξήχθη σε έδαφος κάποιου άλλου, ενώ για εμάς τους Ευρωπαίους ήταν ο δρόμος προς το μέλλον. Και σήμερα βρισκόμαστε με τη μισή Ουκρανία κατεστραμμένη, την ευρωπαϊκή οικονομία σε χάος και τον Λευκό Οίκο να μας στριφογυρίζει όπως θέλει. Το ερώτημα τώρα είναι αν η Ευρωπαϊκή Ένωση, το όνειρο που λατρεύαμε για τόσο καιρό, θα μπορέσει να επιβιώσει από αυτή τη δεύτερη προεδρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου