Αντικείμενο ειρωνείας η κυβέρνηση Τσίπρα τώρα στην Ευρώπη.

Του Γιώργου Δελαστίκ

Χαστούκι στο κύρος της κυβέρνησης ο προχθεσινός κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της γαλλικής εφημερίδας «Λε Μοντ», όπως και ο κεντρικός τίτλος του χωριστού οικονομικού τμήματος της ίδιας εφημερίδας, όπως και το κύριο άρθρο, όπως και τα ρεπορτάζ της. «Ελλάδα: Η κυβέρνηση Τσίπρα υποτάσσεται στις απαιτήσεις των Βρυξελλών» διαλαλούσε η «Μοντ» από την πρώτη της σελίδα. «Ο Τσίπρας ξεχνάει τις προεκλογικές του υποσχέσεις για να

ικανοποιήσει τις Βρυξέλλες» διατυμπάνιζε η πρώτη οικονομική σελίδα. «Οι μεταρρυθμίσεις που η Αθήνα υπόσχεται να κάνει είναι εκείνες που είχε εγγράψει σε λίστα η ''τρόικα'' και τις οποίες είχε καταγγείλει ο ΣΥΡΙΖΑ» τονιζόταν στους τίτλους ενός ρεπορταζιακού κομματιού.

Οσο για το κύριο άρθρο της γαλλικής κεντρώας εφημερίδας, αυτό χειρίζεται τον Αλέξη Τσίπρα περίπου σαν ένα μικρό, άτακτο παιδί που, όπου να 'ναι, συμμορφώνεται οριστικά. «Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα αλλάξει την ΕΕ ολομόναχος και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το επαναστατικό κίνημα που θα σαρώσει τις πολιτικές λιτότητας» γράφει η «Μοντ» και συνεχίζει: «Η Ελλάδα παραμένει μια ανωμαλία στην Ευρώπη στο θέμα της συλλογής φόρων -παρόλο που η προηγούμενη κυβέρνηση είχε αρχίσει να καθαρίζει τους στάβλους του Αυγεία- και η ορθόδοξη εκκλησία διατηρεί απαράδεκτα προνόμια. Ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε να επιτεθεί σε αυτά τα κακά. Πρέπει να τον υποστηρίξουμε γιατί πρόκειται για επιχείρηση που απαιτεί πολιτικό θάρρος. Ειδικά τη στιγμή αυτή που ο χειρισμός της αναμέτρησής του με την ''τρόικα'' κινδυνεύει να τον αφήσει ξεκρέμαστο στην ελληνική Αριστερά της Αριστεράς» τονίζει η κεντρώα γαλλική εφημερίδα.

Πολύ μεγαλύτερη πολιτική σημασία έχει όμως η τελευταία φράση, με την οποία κλείνει το κύριο άρθρο της: «Περνώντας οι πρώτες μπουνιές που έφαγε στο σαγόνι, αν ο κ. Τσίπρας δώσει εγγυήσεις σοβαρότητας και αυθεντικής μεταρρυθμιστικής θέλησης, θα έχει έρθει η στιγμή να τον υποστηρίξουμε χωρίς υστεροβουλία»! «Αν τον αφήσει ξεκρέμαστο η Αριστερά, να τον πάρουμε εμείς!» είναι η γραμμή που δίνει η κεντρώα «Μοντ»!

Εντυπωσιακή η επιλογή που προτείνει - της ενσωμάτωσης του πρωθυπουργού στο ευρωκατεστημένο. Πρώτο θέμα ήταν προχτές η ελληνική κυβέρνηση και οι προτάσεις της και στον γερμανικό Τύπο. «Ο Ντάισελμπλουμ αποκλείει Grexit» ανέφερε ο υπότιτλος του κεντρικού πρωτοσέλιδου θέματος της σοβαρής δεξιάς γερμανικής εφημερίδας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Ο πρόεδρος της ευρωομάδας Γερούν Ντάισελμπλουμ δείχνει και αυτός κατανόηση για τους «άσχετους» που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της Ελλάδας: «Ηταν αναγκαίο να αντιληφθεί η νέα κυβέρνηση πώς φαίνεται η χρηματοοικονομική και η πολιτική κατάσταση της Ελλάδας» δήλωσε με έκδηλη ικανοποίηση.

Πολύ σοβαρότερο είναι όμως το κύριο άρθρο στην πρώτη σελίδα της. «Ο φραστικός αφοπλισμός της αθηναϊκής κυβέρνησης υποδεικνύει ότι έγινε ρεαλιστική και ότι φεύγουν από ανάμεσά μας οι αντιπαραθέσεις, τις οποίες μόνο να χάνει μπορεί» αναφέρει με γνήσια γερμανική υπεροψία. «Πολύ περισσότερο είναι τώρα η Αθήνα έτοιμη να ακούει τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και το Παρίσι. Η ελληνική κυβέρνηση δεν θέτει πλέον υπερβολικές απαιτήσεις...» συνεχίζει. Διαβάζοντας αυτό το άρθρο, καταλάβαμε πολύ καλύτερα γιατί εξέχοντες νομικοί, αν και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Αλέξης Μητρόπουλος, όχι μόνο αντιτάσσονται στη συμφωνία που επετεύχθη στην ευρωομάδα, αλλά και επιμένουν ότι αυτή η συμφωνία δεν πρέπει επ' ουδενί να έρθει στη Βουλή.

Ο λόγος είναι ότι οι Γερμανοί θεωρούν αυτό το κείμενο νομικά δεσμευτικό κείμενο, το οποίο στα μάτια τους ισοδυναμεί με το... πρόγραμμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ! Προσοχή, σε τέτοια θέματα δεν είναι να παίζει κανείς με τους Γερμανούς! «Η λίστα μεταρρυθμίσεων είναι επίσης για δύο θεμελιώδεις λόγους σημαντική για την ευρωομάδα. Αφενός αποτελεί τώρα το πρόγραμμα του κυβερνητικού συνασπισμού (σ.σ. της Αθήνας), ο οποίος δεν είχε δώσει ακόμη κάποια συνθήκη του συνασπισμού. Αφετέρου είναι αξιοσημείωτο ότι στη λίστα δεν υπάρχει ούτε ''κούρεμα'' του χρέους ούτε προεκλογικά συνθήματα όπως η άμεση αύξηση του κατώτατου μισθού» γράφει το κύριο άρθρο της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».

«Το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει καταρτίσει η ίδια τη λίστα των μεταρρυθμίσεων, δεν θα της επιτρέπει πλέον να ισχυρίζεται δημοσίως ότι η Ελλάδα έχει υποταχθεί σε υπαγόρευση όρων από ξένους» τονίζει η γερμανική εφημερίδα, εμφανώς ικανοποιημένη από τις εξελίξεις.

Πηγή:  ethnos.gr
 hassapis-peter.

Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό. Είναι το πολίτευμά της.

Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό. Ποτέ δεν ήταν οικονομικό. Η χώρα μας διαθέτει τα πάντα σε φυσικό πλούτο, όσα θα ονειρευόταν η κάθε χώρα του πλανήτη. Λένε ότι το πρόβλημα της χώρας είναι πολιτικό. Εννοείται πως η χώρα δεν χρεοκόπησε από τη φύση της, οι επιλογές την χρεοκόπησαν και την κατέστησαν υπόδουλη.

Είναι όμως άραγε το πρόβλημα της χώρας μας τελικά πολιτικό; Μα, από το 1821 μέχρι σήμερα

έχουμε αλλάξει δεκάδες χιλιάδες βουλευτές, χιλιάδες υπουργούς και εκατοντάδες πρωθυπουργούς. Κατά μέσο όρο έχουμε αλλάξει κυβερνήσεις με διάρκεια κάτω από ένα έτος. Ταυτόχρονα έχουμε δοκιμάσει όλες τις ιδεολογίες. Φιλελεύθερους, σοσιαλιστές και τώρα αριστερούς. Το πρόβλημα όμως παραμένει πρόβλημα. Τι φταίει; 

Τι δεν έχουμε αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια. Μόνο ένα πράγμα. Το πολίτευμα. Το πολίτευμα που δημιουργεί ένα ολόκληρο σάπιο, διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα. Και είναι αυτό το σύστημα που παίρνει τις αποφάσεις. Ποιος λοιπόν χρεοκόπησε τη χώρα;

Πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε ότι το πραγματικό πρόβλημα της χώρας μας είναι Πολιτειακό. Είναι το πολίτευμα. Λάθος πολίτευμα σε λάθος λαό. Το εισαχθέν στη χώρα μας αγγλοσαξονικό πολίτευμα ταιριάζει σε λαούς ψυχρούς που μπορούν εύκολα, συνταγμένα και στρατευμένα να ακολουθήσουν τον κάθε ηγέτη, τον κάθε φύρερ, ακόμα και σε ολοκαυτώματα.

Ο λαός μας είναι λαός ατίθασος με την καλή έννοια. Αποτελείται από δέκα εκατομμύρια ισχυρότατες προσωπικότητες (ή έτσι αισθάνονται, χωρίς αυτό να αλλάζει τα δεδομένα), όπου η κάθε μία δεν αναγνωρίζει ως σωστές τις απόψεις της άλλης, ακόμα και αν προδήλως είναι σωστές. Το ασίγαστο αυτό πάθος της επιβολής της προσωπικότητας ωθεί σε διχασμούς, πλήρη ασυνεννοησία, πιέσεις, συνεχείς αλλαγές θέσεων, εύκολη εκμετάλλευση από πονηρούς πολιτικούς και συμφέροντα και λανθασμένες επιλογές. Φυσικά οδηγεί σε πλήρη αδιαφορία για τα δημόσια οικονομικά και σε διασπάθιση του δημοσίου χρήματος.

Αυτός ο λαός μόνο με ένα σύστημα μπορεί να προοδεύσει. Εκείνο όπου συνεχώς και καθημερινά μπορούν όλες αυτές οι προσωπικότητες να εκδηλώνονται, να προβάλλονται και να προσπαθούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους. Και αυτό μόνο με ένα πολίτευμα μπορεί να επιτευχθεί. Με μια δυναμική και συνεχώς ανανεούμενη  σε ιδέες και πρόσωπα δημοκρατία. Όταν μια ισχυρή προσωπικότητα βλέπει να επιβάλλονται μόνιμα τα ίδια τζάκια, οι ίδιοι πολιτικοί και οι ίδιες πρακτικές, είναι φυσικό και το απλό άτομο να μιμηθεί αυτή την κατάσταση και να προσπαθήσει να επωφεληθεί με κάθε τρόπο για τον εαυτό του.

Άλλωστε αυτή ακριβώς η ιδιοσυγκρασία γέννησε στον τόπο μας τη δημοκρατία. Κάνουμε λάθος να πιστεύουμε ότι η δημοκρατία ήταν η κορύφωση ενός ανώτερου πνεύματος που επικράτησε τότε. Στην πραγματικότητα ήταν η θεραπεία ενός λαϊκού μειονεκτήματος, που το μετέτρεψε σε πλεονέκτημα.

 hassapis-peter.

ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ ΤΙ ;;;; ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Του Αντώνη Γρυπαίου

Πρόλογος Οι γνωστοί και φίλοι μου στη καφετέρια μου λένε, δεν γράφεις ένα άρθρο για να καταλάβουμε τι έγινε στο EUROGROUP;;; και τι αποφάσισαν οι μεγάλοι για μας, χωρίς εμάς;;; Η αλήθεια είναι πως οι ΣαμαροΒενιζέλοι ουδέποτε είχαν διαπραγματευθεί, πεσμένοι στα τέσσερα υπέγραφαν τα Μνημόνια, τα Μεσοπρόθεσμα, τα Πολυνομοσχέδια, και τους εφαρμοστικούς νόμους, «τυφλοίς όμμασι», & «αβρόχοις ποσί», φτάνει να μη κακοκαρδίσουν τη Μέρκελ & Σόϊμπλε...

να πάρουν τα δάνεια, να τα στείλουν στο Μεγάλο Αφεντικό τους, και ότι περισσέψει να τα «φάνε» μεταξύ τους μαζί με τους Ολιγάρχες των καναλιών και δημοσίων έργων, ενώ χρέωναν το πόπολο-Λαό, ο οποίος χρεώνετε και εξοφλεί τα δάνεια. (Βλέπε Τζοχατζόπουλο-Λίστα Λαγκάρντ-Παπακωνσταντίνου-ΓΑΠ, κ.λ.π.).

Σαν αντιπολίτευση η μικροψυχία των ΣαμαροΒενιζέλων εξελίχθηκε σε όλο της το μεγαλείο!!!

Η Κυβέρνηση με τις συμφωνίες πήρε μια ανάσα 4 μηνών για την Ελλάδα. Από εκεί και πέρα έχει ο Θεός……………….
Η Ελλάδα πήρε αυτό που ήθελε. «Ανάσα» μέχρι το Καλοκαίρι……..
Τουλάχιστον ετούτοι εδώ, οι σημερινοί «φουκαράδες» το συζητάνε, αγωνίζονται, διαπραγματεύονται, δίνουν και κερδίζουν μάχες.
Στο επόμενο 4μηνο το πλοίο «Ελλάς» θα πλέει σε αχαρτογράφητα ύδατα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά έλεγε θα σκίσει τα μνημόνια, και θα διαγράψει ένα μεγάλο μέρος του δημόσιου χρέους της χώρας, εφαρμόζοντας τη ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ. Αντί αυτών πήγαμε στη παράταση της Δανειακής σύμβασης, γιαυτό ο λαός έχει μπερδευτεί, και δεν καταλαβαίνει τι γίνεται. «Ευνοημένοι» Ολιγάρχες λεηλάτησαν μια προδομένη χώρα!!
Αλέξη, στείλε τους Ιουδαίους Ευρωπαίους ηγέτες-υπαλληλίσκους του ΡΟΤΣΙΛΝΤ, στο Διάβολο, και πάρε δάνειο από τους ΒRICS μέχρι να σταθούμε στα πόδια μας.!!!

Κωλοτούμπα ήταν και η εκλογή προέδρου Δημοκρατίας. Φέραμε έναν άλλο Παπούλια. Δεν ψηφίσαμε το ΣΥΡΙΖΑ για να μας φέρει τον κύριο, «Ευχαριστούμε τους λαθρομετανάστες που διάλεξαν τη χώρα μας». Υπήρχαν προσωπικότητες διεθνούς ακτινοβολίας, όπως ο Βασίλης Μαρκεζίνης, ο αγωνιστής Μανώλης Γλέζος, οι καθηγητές Κασιμάτης & Κοντογιώργης, διεθνώς σεβαστές και ανεγνωρισμένες προσωπικότητες.
Από υποχώρηση σε υποχώρηση πάμε, γιαυτό και η αγανάκτηση του Μανώλη Γλέζου, και των άλλων προσωπικοτήτων της αριστεράς.

Ανάλυση Μετά το καταιγισμό των δηλώσεων Βαρουφάκη, Τσίπρα, Ευρωπαίων ηγετών, δημοσιογράφων, σχολιαστών καναλιών της Τ.V. και λοιπών ΜΜΕ, εκείνο που έχω καταλάβει είναι ότι πήγαμε στην Ευρώπη όχι να διαπραγματευτούμε το δημόσιο χρέος με «κούρεμα» ή αναδιάρθρωση, ή όπως αλλιώς λέγεται, αλλά πήγαμε να ζητήσουμε εξάμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης, δηλαδή συνέχιση των δανείων με σύμβαση, ή όπως αλλιώς λέγεται με Μνημόνιο-Memorandum.

Τα διάφορα EUROGROUP που έγιναν είχαν σκοπό τη συνέχιση της δανειακής σύμβασης. Όλοι όσοι συνήργησαν ώστε να πτωχεύσει η χώρα πρέπει να διωχθούν. Μετά το Παπακωνσταντίνου να συλληφθούν και οι προδότες Σημίτης-ΓΑΠ- ΣαμαροΒενιζέλοι οι οποίοι κατάστρεψαν την την Ελληνική οικονομία με αποτέλεσμα τις αυτοκτονίες χιλιάδων Ελλήνων, και τη δυστυχία και καταφρόνια των υπολοίπων ζώντων!!!

Βαρύνονται για χιλιάδες αυτοκτονίες Ελλήνων, και για τη καταστροφή της χώρας προς όφελος ξένων Σιωνιστών Κοσμοκρατόρων.!!!

Μετά από κοπιώδεις και θορυβώδεις συσκέψεις των EUROGROUP, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσισαν να μας δώσουν 4μηνη παράταση δανείων. Το ερώτημα που γεννάται είναι, «μετά το 4μηνο τι πρόκειται να συμβεί»;;; θα συνεχίσουμε να ζούμε με δάνεια χρεώνοντας τη χώρα, ή θα ζητήσουμε διαγραφή του χρέους;;; Με ότι αυτό συνεπάγεται!!!

Ο υποτελής Σαμαράς λέγει ότι οδηγούμε τη χώρα στα βράχια. Δεν είναι ικανός να πεί τίποτε σοφότερον, παρά μόνο κινδυνολογία!!!

Η πρόταση του Μίκη Θεοδωράκη είναι η κυβέρνηση Τσίπρα, να καταργήσει άμεσα όλα τα μέτρα των Μνημονίων, ξεκινώντας από την αποκατάσταση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας. Εν συνεχεία καλεί τη κυβέρνηση να εναντιωθεί στην Ε.Ε., και να οχυρωθεί στην Εθνική νομιμότητα που προσφέρει η πλειοψηφία στη Βουλή, και να στραφεί αποφασιστικά στο Λαό, και στον Εθνικό μας πλούτο. Να εκμεταλλευθεί προς πάσαν κατεύθυνση τα Γεωπολιτικά και Γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα της Ελλάδος.

Οχυρωμένοι πίσω από τη δύναμη του ενωμένου Λαού, να προτείνει Κοινοπραξίες για την αξιοποίηση του Εθνικού μας πλούτου, με αντάλλαγμα οικονομικές συμφωνίες που θα μας απαλλάξουν μια για πάντα από το θανάσιμο εναγκαλισμό των δανειστών μας. Σ’ αυτόν το νέο δρόμο, δεν θα είμαστε μόνοι μας.

Μετά τα γεγονότα της Ουκρανίας, ο παγκόσμιος χάρτης έχει αλλάξει. Η διεθνής κοινή γνώμη είναι μαζί μας. Καμία δύναμη νομικά δεν μας εμποδίζει να συνάπτουμε οικονομικές συμφωνίες προς το συμφέρον της χώρας μας και του Λαού της.

Η Γεωπολιτική σημασία της Ελλάδος είναι τεράστια. Ακόμη και αν είναι ακριβό το τίμημα, αξίζει να πληρωθεί η Ελλάδα. Αυτό ακριβώς προσπαθούν να αποφύγουν οι Σιωνιστές Κοσμοκράτορες. Βλέπετε τα θέλουν όλα τζάμπα σκλαβώνοντας τους Λαούς με βίαιες πολιτικές.

Τα γεγονότα που ζούμε σήμερα είναι μια προσπάθεια της Νέας Τάξης Πραγμάτων για εξόντωση του Ελληνισμού. Απώτερος στόχος της Ν.Τ.Π. είναι η εγκαθίδρυση ενός συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης-δικτατορίας, και ο Ελληνισμός στέκεται εμπόδιο.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η παγκόσμια διακυβέρνηση μας έδεσε με δάνεια και μνημόνια για να μας εξοντώσει. Γιαυτό αντιδρούν λυσαλέα οι διάφοροι Μέρκελ & Σόϊμπλε, διότι δεν τους επιτρέπουν οι Κοσμοκράτορες να υποχωρήσουν. Ήδη η Ε.Ε. ονομάζεται από τους Λαούς της Ευρώπης Γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αδιέξοδες πολιτικές της Γερμανίας θα οδηγήσουν την Ε.Ε. στη κατάρρευση.

Όταν γίνεται μια διαπραγμάτευση απαραίτητος όρος είναι και τα δύο μέρη να υποχωρούν, αλλιώς δεν γίνεται διαπραγμάτευση.

Τι πετύχαμε με τη νέα συμφωνία της Παρασκευής 20/02/15 και τι περιλαμβάνεται στη λίστα με τις μεταρρυθμίσεις την οποίαν απέστειλε η κυβέρνηση στη μεγάλη Τρόϊκα (δανειστές) για έγκριση.

Μέτρα αντιμετώπισης Ανθρωπιστικής Κρίσης

1.- Αποφύγαμε τη νέα μείωση μισθών & συντάξεων.
2.- Τη προστασία της πρώτης κατοικίας.
3.- Την αύξηση του ΦΠΑ.
4.- Να διατηρούμε μικρότερο πρωτογενές πλεόνασμα.
5.- Πετύχαμε τα μέτρα για την ανθρωπιστική κρίση.
6.- Τη ρύθμιση για τις 100 δόσεις των ληξιπρόθεσμων οφειλών.
7.- Τον όρο για μηδενικό έλλειμμα στα ασφαλιστικά ταμεία.
8.- Τη Ρύθμιση για τα «κόκκινα» δάνεια.
9.- Απολύσεις εργαζομένων.
10.- Το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ.
11.- Αποφύγαμε το GREXIT, που μακάρι να είχαμε βγεί από το λάκκο των λεόντων. Δεν μας διώχνουν, μας θέλουν μέσα, για Γεωπολιτικούς λόγους, φοβούνται τη Ρωσία, και θέλουν τον ορυκτό μας πλούτο!!!
12.- Πετύχαμε το βασικό μισθό των 751 ευρώ για τους εργαζομένους.
13.- Αποφύγαμε τις αποκρατικοποιήσεις που ζήταγαν οι δανειστές.
14.- Πετύχαμε «Διαγραφή των δεσμεύσεων», σύμφωνα με το e-mail Χαρδούβελη.
15.- Αναίρεση νέων μέτρων στο τομέα εργασίας.
16.- Ρευστότητα σε ΑΤΜ & Τράπεζες με νέα δάνεια.
17.- Υποσχεθήκαμε Μέτρα για καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, διαφθοράς, και του λαθρεμπορίου.
18.- Πετύχαμε κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.
19.- Αποφύγαμε τη Λιτότητα που τυρρανούσε το Λαό.
20.- Δρομολογήθηκε επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους, και ότι ποσόν βρεθεί παράνομο, θα το διαγράψουμε.

Οι πληροφορίες αυτές προέρχονται από τα μέχρι στιγμής ΜΜΕ.
Όλα αυτά πρόκειται να γίνουν σε χρονικό βάθος τετραετίας. Μην περιμένει κανείς να γίνουν άμεσα. Τα αρπακτικά-γύπες δανειστές, με τα πιόνια τους στη Σιωνιστική Τρόϊκα-Ε.Ε.-ΕUROGROUP δεν επιτρέπουν Άναψε φωτιές στο εσωτερικό μέτωπο του ΣΥΡΙΖΑ η λίστα Βαρουφάκη Φαίνεται ότι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έβαλε νερό στο κρασί της.

Έτσι όπως τα γράφει στη λίστα του ο Βαρουφάκης είναι για το Λαό «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλι». Μέχρι να γίνουν όλα αυτά «Ποιός ζει, ποιός πεθαίνει» λέει ο Λαός.

Τι δεν πετύχαμε

1.- Διαγραφή ή αναδιάρθρωση του χρέους.
2.- Συνέχιση στενού ελέγχου από τους δανειστές.
3.- Να πληρώνουμε τα τοκοχρεολύσια κανονικά στους δανειστές.
4.- Δέσμευση των μνημονίων υπό άλλο όνομα. (Συμβόλαια-Γέφυρα).
5.- «Θεσμοί» αντί για Τρόϊκα.
6.- Μας δίνουν δάνειο για να εξοφλούμε άλλα δάνεια………..
7.- Μείναμε στο Αγγλικό Δίκαιο
8.- Πάμε για νέα διάσωση-ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρέωση του Λαού.
9.-Παραμένουν οι ξένοι επιτηρητές και επίτροποι.
10.- Το χρέος κρίνεται βιώσιμο, ενώ είναι επαχθές & επονείδιστο.
11.-Η Ελληνική πλευρά δεσμεύεται να μην ακυρώσει τίποτε από όσα έγιναν. Η Ελλάδα συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πριν τις εκλογές!
12.- Η Ελλάδα δεσμεύεται να μην προβεί σε μονομερείς ενέργειες, δηλαδή διαγραφή του χρέους και εφαρμογή της ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑΣ! Η ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ πηγαίνει για τις καλένδες.
13.- Η Ελλάδα να πληρώνει κανονικά τις υποχρεώσεις-τοκοχρεωλύσια προς τους γύπες-δανειστές.
14.- Η Κυβέρνηση δεσμεύεται να πάρει πίσω τις προεκλογικές δεσμεύσεις.
15.- Η Κυβέρνηση δεν τολμά να αλλάξει τις διοικήσεις στη Τράπεζα της Ελλάδος, (ΤτΕ), και στην Εθνική (ΕΤΕ).

Παραμένουμε με Στουρνάρα και Τουρκολιά. Αμφότεροι τυγχάνουν της προστασίας ROTHSCHILD του ιδιοκτήτου των δύο αυτών τραπεζών. Δυστυχώς ακόμη θα «φάμε στη μάπα» τους Στουρνάρα, Τουρκολιά, Χαρδούβελη.
Οι Ευρωπαίοι αποκαλούν τη συμφωνία, «Έντιμος Συμβιβασμός».

Η νέα Κυβέρνηση να αναλάβει εκστρατεία διαφώτησης των Λαών της Ευρώπης, ότι τα δάνεια δεν πήγαν στην Ελλάδα και στον Ελληνικό Λαό, αλλά πήγαν στα παμφάγα όντα στους γύπες-δανειστές Κοσμοκράτορες και Επικυρίαρχους του πλανήτη!!!!
Πρόσφατα κυκλοφόρησε μια είδηση ότι οι χώρες Ρωσία-Κίνα ενέκριναν ένα δάνειο για την Ελλάδα ύψους 100 δις. δολαρίων από το Ανατολικό Δ.Ν.Τ. που λέγεται BRICS. Αυτό να το εκμεταλλευθούμε διπλωματικά, και Γεωπολιτικά-Γεωστρατηγικά!!!
Τώρα οι δανειστές (Τρόϊκα) λέγονται «Θεσμοί» και τα Μνημόνια συμβάσεις ή συμβόλαια, δηλαδή «άλλαξε ο Μανωλιός»………….

Αυτά όλα και άλλα περιέχονται στη λίστα προς έγκριση από τους δανειστές-αρπακτικά. Δεν γνωρίζω εάν οι κ.κ. Ράϊχενμπάχ και Φούχτελ θα παραμείνουν ως επιτηρητές του προτεκτοράτου-αποικία Ελλάς.

Η Κυβέρνηση λέει στους γύπες δανειστές, «Αυτές είναι οι μεταρρυθμίσεις. Ότι έχει εξαγγελθεί προχωράει κανονικά».
Από τις μέχρι τώρα διαπραγματεύσεις, ούτε Νίκη έχουμε, ούτε ήττα, μόνον Ανακωχή!! Οι Σιωνιστές Παντοκράτορες μας βάλλανε στην εντατική για τετράμηνο!!! Μετά το τετράμηνο ο ΘΕΟΣ γνωρίζει εάν θα επιβιώσουμε, με το στρατό των Τζιχαντιστών εισβολέων που στέλνουν!

Το χρέος παραμένει μη διαχειρίσιμο και μη εξυπηρετούμενο. Θα πάμε ακόμα χειρότερα, εκτός εάν η Κυβέρνηση εκμεταλλευτεί αυτούς τους 4 μήνες, για να προετοιμάσει τη χώρα για ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ- διαγραφή του χρέους, και έξοδο από το Ευρώ. Άλλη λύση δεν υπάρχει.

Οι Κοσμοκράτορες-δανειστές έχουν στρέψει όλους τους Ευρωπαϊκούς Λαούς εναντίον μας, πράγμα εντελώς απαράδεκτο, και λίαν επικίνδυνο!

Η Ελλάς όποτε στην ιστορία εστρέφετο με εμπιστοσύνη στην Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη καταστρεφόταν ολοσχερώς.
Η Σιωνιστική Ευρωπαϊκή Ένωση διαλύει την Ελλάδα των αφελών πολιτικών ΣαμαροΒενιζέλων.

Έδωσαν τη παράταση της δανειακής σύμβασης γιατί έχουν στόχο να ξεπουληθούν σε 3 μήνες τα πετρέλαια του Ιονίου Κρητικού Πελάγους.
Ο διάσημος Βέλγος οικονομολόγος Έρικ Τουσέν πρόεδρος της επιτροπής για την ακύρωση του χρέους του Γ! κόσμου λέει, «Κάντε λογιστικό έλεγχο, και διαγράψτε το χρέος ως παράνομο και επαχθές».
Τώρα ψηλά το κεφάλι μέχρι το καλοκαίρι. Τώρα μετά από αυτήν την οικονομική οδύσσεια οι Έλληνες ξέρουν τι θα πεί «διαπραγμάτευση» και τι θα πεί «Εθνική Αξιοπρέπεια». Η Ιστορία των ΣαμαροΒενιζέλων δεν αντέχεται πιά.
Οι ηγέτες της Σιωνιστικής Ε.Ε. όπως απεδείχθη από τη μέχρι σήμερον συμπεριφορά τους, λειτουργούν σαν πιόνια των αρπακτικών δανειστών.
Η καταραμένη Τρόϊκα δεν έφυγε, αλλά ονομάστηκε «Θεσμοί».
Θεσμός πια;;; η Σιωνιστική Τρόϊκα των λύκων και των λεόντων!!!

Ο Πώλ Κρούγκμαν –νομπελίστας οικονομολόγος- καταπολεμά με πάθος τη λιτότητα. Όμως τη ξεροκέφαλη τη Μέρκελ δεν την αφήνει ο ΡΟΤΣΙΛΝΤ να άρρει τη λιτότητα από τους Ευρωπαϊκούς λαούς, για να εισπράττει αυτός ο Βασιλιάς Μίδας περισσότερα. Δεν του φθάνουν τα όσα έχει. Για να κατακτήσει τη παγκόσμια κυριαρχία χρειάζεται περισσότερα. Όλοι οι Λαοί του πλανήτη δούλοι να πληρώνουν φόρους στη παγκόσμια Σιωνιστική Δικτατορία του ΡΟΤΣΙΛΝΤ!!!.

Το ερώτημα παραμένει, μετά το 4μηνο τι θα συμβεί;;; Η Ελλάς ή θα παραδοθεί άνευ όρων στο σκότος, έρεβος, και στη βάσανο των Μνημονίων της Σιωνιστικής Τρόϊκας, ή θα τα «σπάσει» μαζί τους, διαγράφοντας το χρέος, κάνοντας πιστωτικό γεγονός, οπότε φαίνονται στον ορίζοντα άλλα Γεωπολιτικά, Γεωστρατηγικά, & Γεωενέργειας παιχνίδια. Οι Κοσμοκράτορες γύπες-δανειστές θέλουν την Ελλάδα αποικία & προτεκτοράτο, για να εκμεταλλευθούν τον ορυκτό πλούτο. Ήδη ο χρυσός της Χαλκιδικής (Σκουριές), χυμένος σε τούβλα, φεύγει για τα θησαυροφυλάκια του ΡΟΤΣΙΛΝΤ μέσω ΣΟΡΟΣ. Τα ίδια θα κάνουν στα πετρέλαια και στο Φυσικό Αέριο!!!

Σήμερα η παγκόσμια Σιωνιστική Δικτατορία του ΡΟΤΣΙΛΝΤ μας κυνηγάει όπως τότε κατεδίωκον οι ΝΑΖΙ το Λαό του Ισραήλ.
Εν τω μεταξύ οι Τζιχαντιστές ορμώμενοι από τη Λιβύη, περικυκλώνουν την Ευρώπη, αποβιβαζόμενοι σε Ελλάδα & Ιταλία, και η Σιωνιστική Γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.

Εδώ ισχύει το αρχαίο Ελληνικό ρητό, « Των οικιών ημών εμπιπραμμένων, ημείς άδομεν».

ΑΝΤΩΝΗΣ Ι.ΓΡΥΠΑΙΟΣ
Διεθνολόγος- Αρθρογράφος
skeftomasteellhnika.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ – Ignace de la Potterie (11)

Συνέχεια από: Σάββατο, 21 Φεβρουαρίου 2015

 

             IGNACE DE LA POTTERIE, S.J

           Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ

                               ΤΟΜΟΣ  1^ος  

                        Ο Χριστός και η αλήθεια

                        Το Πνεύμα και η αλήθεια

                             ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

                     Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

 2^ο   Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ο :   ΜΑΡΤΥΡΕΙΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Γ. Η μαρτυρία του Ιησού (Ιωάν. 18, 37)

1.     Η μαρτυρία του Ιησού και η βασιλεία του.

2.1. Η δήλωση του Ιησού στο Ιωαν. 18, 37 αποτελεί απάντηση στην ερώτηση του Πιλάτου: «Οὐκοῦν βασιλεὺς εἶ σύ;», και δείχνει το πραγματικό νόημα της βασιλείας του. Πως αντιλαμβανόμαστε όμως το γεγονός ότι η αλήθεια περί της οποίας μαρτυρεί ο Ιησούς αποτελεί το θεμέλιο της βασιλείας του;

Ας θυμηθούμε αυτό που διαπιστώσαμε στην αρχή του κεφαλαίου: η επίσημη ερμηνεία περί της βασιλείας του Ιησού βρίσκεται στο τέλος του εδαφίου: «πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς». Όταν το ρήμα ακούειν συντάσσεται με την γενική αφορά στους ανθρώπους και σημαίνει είτε «ακούω με προσήλωση, ακούω και κατανοώ» (1, 37/ 7, 32.40/ 10, 3/ 19, 13), είτε με μια θεολογικότερη έννοια «ακούω, υπακούω» (3, 29/ 6, 60)· στην παροιμία του καλού Ποιμένα περιγράφεται η ευπειθής υπακοή των προβάτων στον Ποιμένα: «τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι» (10, 16). Όταν όμως το περιεχόμενο του αποσπάσματος έχει άμεσα σωτηριολογικό χαρακτήρα η έννοια της υπακοής τονίζεται περισσότερο: «ακούγοντας την φωνή» του Υιού του Θεού, λέει ο Ιησούς, οι (πνευματικά) νεκροί θα ζήσουν (5, 25.28). Στον διάλογο με τον Πιλάτο το πνεύμα είναι το ίδιο: ο Ιησούς υπονοεί ότι η βασιλεία του δεν είναι εκ του κόσμου τούτου: συνίσταται στην υπακοή στους λόγους του και στην αλήθεια του· δεν επιβάλλεται δια της βίας και της εξουσίας, αλλά δια της αληθείας που αυτός μαρτυρεί, και την οποία όλοι όσοι είναι εκ της αληθείας υποδέχονται με πίστη.

2. 2. Εδώ εμφανίζεται ένα πρόβλημα: Η βασιλεία του Ιησού είναι το αγαπημένο θέμα του Ιωάννη. Εάν όμως δε είναι πάντοτε βασισμένη στην «αλήθεια» όπως εδώ; Εάν στο 4^ο Ευαγγέλιο συναντήσουμε διαφορετικές ερμηνείες μπορούμε άραγε να τις συνοψίσουμε σε μία θεμελιακή ενότητα;

Στο 4^ο Ευαγγέλιο υπάρχει ιδιαίτερη μνεία στον τίτλο του βασιλέως: εκτός από τα αποσπάσματα των συνοπτικών, ο όρος αναφέρεται μόνον στον Ιωάννη, σε οκτώ κείμενα. Ο τίτλος «βασιλεύς» αναδεικνύει την μεγαλοπρέπεια του Βασιλιά-Μεσσία (1, 59). Πώς την αντιλαμβάνεται ο Ιωάννης; Η φυγή του στο όρος, όταν αντιλήφθηκε ότι «μέλλουσιν ἔρχεσθαι καὶ ἁρπάζειν αὐτὸν ἵνα ποιήσωσιν αὐτὸν βασιλέα» (6, 15), δείχνει ότι κατά κανένα τρόπο δεν επιδίωκε μια πολιτική εξουσία. Ο τρόπος που το 4^ο Ευαγγέλιο αντιλαμβάνεται την «βασιλική ιδιότητα» του Ιησού φαίνεται στην σκηνή της εισόδου στα Ιεροσόλυμα, την Κυριακή των Βαΐων. Στο τέλος της περιγραφής της ο Ιωάννης είναι ο μόνος ευαγγελιστής που αναφέρει αυτόν τον πικρό λόγο των Φαρισαίων: « ἴδε ὁ κόσμος ὀπίσω αὐτοῦ ἀπῆλθεν» (12, 19)· για τον Ιωάννη αποτελεί ένα είδος υποσυνείδητης προφητείας, διότι ακολουθεί αμέσως η άφιξη των Ελλήνων. Η έκφραση (απ)έρχεσθαι οπίσω τινός σημαίνει συχνά: ακολουθώ κάποιον για να γίνω μαθητής του (Μαρκ. 1, 17. 20/ 8, 34). Φαίνεται ότι ο Ιωάννης εδώ υπονοεί το πραγματικό νόημα της βασιλείας του Χριστού: όχι φυσικά την παροδική εξουσία του βασιλιά αυτού του κόσμου, αλλά την εξουσία του διδασκάλου που υποδέχεται τους μαθητές του και επιθυμεί να τον ακολουθήσουν όλοι οι άνθρωποι. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά επανέρχονται και στην συνέχεια: ο Βασιλεύς-Μεσσίας συγκεντρώνει γύρω του μαθητές, όχι υπηκόους· και επιθυμεί να δώσει στην βασιλική του εξουσία συμπαντική εμβέλεια.

Στην περιγραφή των Παθών ο τίτλος του «βασιλέως» επανέρχεται με ακόμη μεγαλύτερη συχνότητα (12 φορές) και θεολογική απήχηση· εδώ ακριβώς ανήκει και το εδάφιο 8, 37 στο οποίο η βασιλεία του Ιησού συνδέεται με την μαρτυρία περί της αληθείας. Ακολουθούν αποσπάσματα στα οποία ορισμένες περιγραφές έχουν ακριβώς συμβολική σημασία και υπογραμμίσουν το μεγαλείο της βασιλείας του Ιησού. Δεν είναι τυχαίο ότι το ακάνθινο στεφάνι επί της κεφαλής του Ιησού (19, 1-3) αποτελεί το κέντρο αυτή της περιγραφής που διαδραματίζεται στο πραιτόριο. Στο εδάφιο «Ἴδε ὁ ἄνθρωπος» ο Ιησούς παρουσιάζεται στους Ιουδαίους με τα διακριτικά του βασιλέως, το στέμμα και την πορφύρα (19, 5), τα οποία αντίθετα με τους συνοπτικούς (Ματ. 27, 31 και Μαρκ. 15, 20) δεν αναφέρει ότι του αφαιρέθηκαν. Στο Λιθόστρωτο ο Πιλάτος λέει στους Ιουδαίους: «Ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν» (19, 14). Όλες οι λεπτομέρειες που απαρτίζουν αυτή την σκηνή δίνουν στην δήλωση του Ρωμαίου δικαστή ιδιαίτερη βαρύτητα: το γεγονός ότι αυτή την δεδομένη στιγμή ο Ιησούς βρίσκεται στο δικαστήριο ενώπιον των Ιουδαίων· ο προσδιορισμός της τοποθεσίας (Γαββαθά), και της ώρας (η 6^η ώρα της προετοιμασίας του Πάσχα), μετατρέπουν αυτή την σκηνή σε πραγματική βασιλική ενθρόνιση του Ιησού. Όσον αφορά την σταύρωση, για τον Ιωάννη αποτελεί την εξύψωση του Ιησού (3, 14/ 8, 28/ 12, 32)· του χρειάζονται τέσσερις στίχοι για να περιγράψει την επιγραφή στον Σταυρό (19, 19-22) όπου αναφέρεται ότι ο Ιησούς από την Ναζαρέτ είναι ο βασιλεύς των Ιουδαίων· και είναι επίσης ο μόνος που αναφέρει ότι η επιγραφή στον Σταυρό ανεγράφη σε τρεις γλώσσες, λεπτομέρεια που προσδίδει παγκοσμιότητα στην βασιλεία του Ιησού. Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι για τον Ιωάννη η βασιλεία του Χριστού είναι άμεσα συνδεδεμένη με το Πάθος και τον Σταυρό του: στον Γολγοθά, ο Υιός του Ανθρώπου αναδεικνύεται βασιλεύς.

Πώς αντιλαμβανόμαστε αυτή την βασιλεία του Εσταυρωμένου Χριστού; Θεωρείται ο Ιησούς βασιλεύς διότι θριαμβεύει επί των αντιπάλων του, ή ίσως λόγω της επιρροής του στους μαθητές του; Οδηγούμενος στο Πάθος, ο Ιησούς, δύο φορές αναφέρθηκε στην νίκη του επί του κόσμου ή επί του άρχοντος του κόσμου τούτου (12, 31 και 16, 33)· στο 12, 31-32 το θέμα αυτό προσεγγίζει την εξύψωση του Ιησού· αλλά πουθενά στο 4^ο Ευαγγέλιο η βασιλεία του Ιησού δεν ερμηνεύεται ρητά και άμεσα ως θρίαμβος επί των δυνάμεων του κακού. Συντελείται αποκλειστικά στην προοπτική της σωτηρίας των πιστών: την στιγμή του θανάτου του ο Ιησούς «παραδίδει το Πνεύμα» (19, 30)· για τον Ιωάννη ο Εσταυρωμένος είναι ο πραγματικός πασχάλιος Αμνός (19, 33. 36)· το ύδωρ και το αίμα που εξήλθε από την πλευρά του είναι σημείο της σωτηρίας που συντελείται εκείνη την ώρα· και η περιγραφή τελειώνει με ένα κείμενο (19, 37) που λέει ότι οι άνθρωποι ατένιζαν με πίστη τον Χριστό στο Σταυρό. Χωρίς αμφιβολία λοιπόν, για τον Ιωάννη ο Ιησούς στον Σταυρό είναι πράγματι βασιλεύς ως Σωτήρας του κόσμου· από του ύψους του Σταυρού του ο Ιησούς καλεί τους ανθρώπους προς αυτόν.

2. 3. Το πρόβλημα που αναφέραμε προηγουμένως εμφανίζεται εδώ με οξύτητα: αφ’ ενός ο Ιησούς δηλώνει ότι είναι βασιλεύς διά της αληθείας και αφ’ ετέρου καθίσταται βασιλεύς καθ’ ολοκληρίαν δια του Σταυρού. Πρόκειται για δύο θεολογίες, δύο ασυμβίβαστε απόψεις; Μοιάζει εντελώς απίθανο για ένα κείμενο όπως το 4^ο Ευαγγέλιο που το χαρακτηρίζει η ενότητα θεμελιακών ιδεών. Αν υπάρχει σύνθεση των δύο απόψεων θα πρέπει να αναζητηθεί στην στενή οργανική σύνδεση της αλήθειας με τον Σταυρό, διαπίστωση στην οποία και θα καταλήξουμε.

Ας ξεκινήσουμε από την ερμηνεία που μας προσφέρει ο Ιησούς στο 18, 37: εάν βασιλεύει επί των δικών του ανθρώπων είναι επειδή «ακούν την φωνή του» με υπακοή και πίστη. Αλλά αυτή η πίστη βρίσκεται σε διαρκή πρόοδο, είναι μια συνεχής αποκάλυψη. Μια ενθουσιώδης προσχώρηση, όπως των Ιουδαίων που κερδίζονται με τα θαύματα (2,32) ή τους λόγους (8,30) του Ιησού, δεν αρκεί για να τους μετατρέψει σε πραγματικούς μαθητές του: θα πρέπει να «μείνουν εις τους λόγους» του Ιησού προκειμένου να ανακαλύψουν σταδιακά την πλήρη αλήθεια (8, 31-32). Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο ο Σταυρός αποτελεί την κορύφωση: «μια διαρκής πορεία, διά μέσου του 4^ου Ευαγγελίου, οδηγεί τους πιστούς στην αποκάλυψη» του εξυψωθέντος εκ της γης Υιού του ανθρώπου. Ο Ιησούς το είχε ήδη δηλώσει στον Νικόδημο (3,15) και το επανέλαβε πριν από το Πάθος: «κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν» (12,32). Έτσι αντιλαμβανόμαστε γιατί η σκηνή του Γολγοθά τελειώνει με ένα στίχο που εκφράζει  την αφοσίωση των πιστών: « Ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν» 19,37).

 Ο «υψωθείς εκ της γης» Χριστός είναι η κατάληξη της χριστιανικής πίστης διότι  αποτελεί την αποκορύφωση της αποκαλύψεως: ο θανατωθείς επί του Σταυρού Χριστός, ως εξιλαστήριο θύμα, εκφράζει με τον θάνατό του την μεγαλειώδη εκδήλωση αγάπης του Θεού για τους ανθρώπους (1^η Επ. Ιωάν. 4, 9-10 και Ιωάν. 3,16).

Η λύση του προβλήματος είναι επομένως η εξής: ο Ιησούς γίνεται βασιλεύς δια της αληθείας αλλά και δια του σταυρού διότι η αλήθεια του Χριστού ολοκληρώνεται στον σταυρό. Ο Ιησούς είναι ο κατ’ εξοχήν μάρτυρας της αποκαλύψεως· όχι μόνον χάρη στην διδασκαλία του αλλά επίσης και χάρη στα έργα που τελεί στο όνομα του Πατρός του (5,36 και 10,25), και κυρίως χάρη στο μέγα έργο της σωτηρίας για το οποίο ήρθε στον κόσμο· και επομένως η ανύψωσή του στον σταυρό και ο θάνατός του καθιστούν την αποκάλυψη της αγάπης του Πατρός την κορύφωση του έργου του. Πιθανότατα γι’ αυτόν τον λόγο η ανύψωση στον σταυρό αποτελεί για τον Ιωάννη την κορύφωση, την ολοκλήρωση της βασιλείας του Ιησού.

Αλλά η αποκάλυψη για να ολοκληρωθεί απαιτεί ένα τελευταίο στάδιο. Συναντάμε εδώ ένα θεμελιακό σημείο της θεολογίας του Ιωάννη, την αποκάλυψη σε δύο χρόνους: η μαρτυρία του Ιησού υπέρ της αληθείας θα πρέπει να συμπληρωθεί, στην Εκκλησία, με την μαρτυρία του Πνεύματος της αληθείας (15,26)· παρότι, σύμφωνα με τον 18,37 ο Ιησούς είναι ο μέγας μάρτυρας της αλήθειας, η μαρτυρία του Πνεύματος παραμένει απαραίτητη για να οδηγήσει τους πιστούς «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (16,13)· γι’ αυτό στην 1^η Επιστολή του Ιωάννη (5,6-8) μαζί με την μαρτυρία του ύδατος και του αίματος αναφέρεται και η μαρτυρία του Πνεύματος. Αλλά από ιστορική σκοπιά, και σε σχέση με την επίγεια παρουσία του Χριστού η κορύφωση της αποκάλυψης θα πρέπει αναμφισβήτητα να αναζητηθεί στον Σταυρό, στην Ώρα του Ιησού.

2. 4. Συνοψίζοντας εν συντομία τα αποτελέσματα των αναλύσεών μας θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε ότι εάν, εκ πρώτης όψεως ο Ιωάννης φαίνεται να ασπάζεται δύο θεολογίες της βασιλείας του Ιησού – την  δια του σταυρού και την δια της αληθείας – η  έννοια της αλήθειας επιτρέπει τελικά την ενότητα και την σύνθεση των δύο απόψεων.

Σύμφωνα με τον στίχο 18,37 του Ευαγγελίου του Ιωάννη, ο Ιησούς είναι μάρτυρας της αλήθειας και βασιλεύει επί των πιστών χάρη στην αποδοχή της. Η βασιλεία του Ιησού ολοκληρώνεται εξ άλλου δια του Σταυρού· και η πραγματική χριστιανική πίστη δεν είναι μόνον η αποδοχή των λόγων του Ιησού, αλλά είναι η πίστη στον Υιό του ανθρώπου που υψώθη εκ της γης και απέθανε στον Σταυρό για την σωτηρία του κόσμου. Αλλά αυτός ο σωτηριώδης θάνατος δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο της πίστης μας πάρα μόνο εάν μας αποκαλυφθεί και αν γνωρίσουμε το μυστήριο που τον περιβάλει· ο θάνατος αυτός από μόνος του, σαν υλικό γεγονός στην απόλυτη αντικειμενικότητά του, δεν σώζει τον κόσμο· χρειάζεται να αντιληφθούμε το νόημά του και να αφεθούμε στην πίστη. Με άλλα λόγια, το Πάθος και ο η θανάτωση του Ιησού γίνονται πράξεις σωτηρίας διότι ο Θεός αποκαλύπτεται στον Υιό του και οι άνθρωποι πιστεύουν σ’ αυτόν (3,16). Ο θάνατος του Ιησού μπορεί να μας σώσει και να αποτελέσει όντως το επιστέγασμα της βασιλείας του, στο βαθμό που μας αποκαλύπτεται με αυτή την μορφή, στο βαθμό που συνιστά για μας λόγο και αλήθεια. Τότε η πίστη υποδέχεται αυτή την λυτρωτική πράξη και δι’ αυτής ο Χριστός μπορεί να βασιλεύσει στους ανθρώπους.

Έτσι λοιπόν, όπως προηγουμένως αναφέραμε, μόνον η αλήθεια την οποία μαρτυρεί ο Ιησούς, αποτελεί σε τελική ανάλυση, το θεμέλιο της βασιλείας του, όπως και ο ίδιος δηλώνει στον Πιλάτο. Και αυτή η αλήθεια του Ιησού δεν αντιτίθεται, αλλά οδηγεί στον Σταυρό· διότι η κορύφωση της αποκαλύψεως επιτυγχάνεται την στιγμή της Ώρας της σωτηρίας. Η αλήθεια του Ιησού δεν είναι μόνο η αλήθεια των λόγων του· είναι επίσης «η αλήθεια του Σταυρού».

Περιγράφοντας αυτή την σύνθεση, δεν ξεπεράσαμε, πιστεύουμε, τα δεδομένα του 4^ου Ευαγγελίου, καταλήγοντας σε μια αφηρημένη θεολογία. Τα ίδια τα κείμενα του Ιωάννη μας ανάγκασαν να διακρίνουμε στην αλήθεια την οποία μαρτυρεί ο Ιησούς, τόσο την αποκάλυψη την οποία φέρνει στον κόσμο όσο και το ίδιο του το πρόσωπο, ή ακριβέστερα, την αποκάλυψη που φέρνει δια και μέσω του προσώπου του. Και επειδή αυτή η αποκάλυψη κορυφώνεται με τον εξιλεωτικό του θάνατο (1^η Επ. Ιωαν. 4, 9-10), η αλήθεια δια της οποίας ο Ιησούς γίνεται βασιλεύς κορυφώνεται στον Σταυρό. Εδώ βρίσκεται και η ιδιαιτερότητα της θεολογίας του Ιωάννη σχετικά με τον θάνατο του Χριστού: για τον άγιο Ιωάννη ο σταυρωθείς Χριστός βασιλεύει επί των ανθρώπων καλώντας τους πλησίον του χάρη στην ακτινοβολία της αλήθειας του.

2.     Μαρτυρία και κρίση.

Θα πρέπει να εξετάσουμε τώρα μια άλλη παράμετρο του θέματος. Όπως είδαμε προηγουμένως, στην εβραϊκή αποκαλυπτική και τα κείμενα του Κουμράν το θέμα της αποκάλυψης συνδέεται στενά με την εσχατολογική κρίση. Σε ότι αφορά όμως την μαρτυρία του Ιωάννη Βαπτιστή περί της αληθείας, αναδύεται μια σημαντική διαφορά: η μαρτυρία από εσχατολογική – στα προχριστιανικά κείμενα – μετατρέπεται σε μεσσιανική· ο Ιωάννης δεν είναι ένας αυτόπτης μάρτυρας: μαρτυρεί «περί» του Μεσσία (3, 26), έρχεται για να φανερωθεί και να υποδεχτεί ο Ισραήλ τον Μεσσία (1, 31). Η σχέση ανάμεσα στην μαρτυρία και την κρίση αλλάζει: η κρίση στον αγ. Ιωάννη συνδέεται με την άρνηση του φωτός· δεν μπορούμε πλέον να ισχυρισθούμε ότι ο Βαπτιστής εντέλλεται σ’ αυτήν την κρίση εφ’ όσον μαρτυρεί «περί» της αληθείας. Οι δύο όροι, μαρτυρία και κρίση διατηρούν μια πιο χαλαρή σχέση: η καταδικαστική κρίση γίνεται μια απλή συνέπεια της άρνησης της αλήθειας.

Για να αντιληφθούμε καλύτερα τί ισχύει για τον Ιησού θα εξετάσουμε σε άλλα σημεία του 4^ου Ευαγγελίου την φύση της σχέσης των εννοιών μαρτυρία, αλήθεια και κρίση.

Στις συνομιλίες του με τους Ιουδαίους η έννοια της μαρτυρίας του Ιησού συνδυάζεται συχνά με την έννοια της κρίσης. Στον 3, 11-19  γίνεται φανερό: ο Ιησούς μαρτυρεί αυτό που είδε, και οι Ιουδαίοi αρνούνται να δεχθούν την μαρτυρία του (στ.11), δηλαδή να πιστέψουν· αμέσως μετά προσθέτει «ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται» (στ.18)· η καταδικαστική κρίση είναι λοιπόν συνέπεια της αρνητικής στάσης των Ιουδαίων απέναντι στην μαρτυρία του Ιησού. Στο απόσπασμα 5, 22-40 η σειρά αντιστρέφεται: ο Ιησούς αναφέρεται πρώτα στην κρίση (στ. 22-30) και μετά στην μαρτυρία (στ. 31-40)· παρά τον έμμεσο τρόπο και εδώ η σχέση των δύο εννοιών παραμένει εμφανής: αυτός που ακούει τον λόγο του Ιησού δεν υπόκειται στην κρίση (στ. 24), αλλά οι Ιουδαίοι αρνούνται να πιστέψουν στον Ιησού και στις μαρτυρίες που αποδεικνύουν την αποστολή του (στ. 37-40). Στο εδάφιο 8, 13-19 ακολουθείται εκ νέου η σειρά του Κεφαλαίου 3: προηγείται η έννοια της μαρτυρίας. Ο Ιησούς αυτοαποκαλείται φως του κόσμου: αυτοί που τον ακολουθούν δεν περπατούν στο σκοτάδι (8, 12)· ο Ιησούς ομολογεί στους Φαρισαίους ότι μαρτυρεί περί του εαυτού του (στ. 14)· και η δήλωση αυτή επισύρει αμέσως την κρίση (στ.15-16).

Κατά τον ίδιο τρόπο μπορούμε να πούμε ότι η έννοια της αλήθειας συνδέεται και αυτή με την κρίση. Διότι αντικείμενο της διάκρισης μεταξύ των ανθρώπων είναι το φως του Ιησού: «αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις: ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς» (3, 19)· επειδή οι Φαρισαίοι αρνήθηκαν το φως ο Χριστός τους απευθύνει τον τρομερό λόγο « ἡ οὖν ἁμαρτία ὑμῶν μένει» (9, 41). Αλλά στο 3, 19-21 το θέμα του φωτός επικαλείται άμεσα την έννοια της αλήθειας που ακολουθεί: «ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς» (στ. 21)· η άρνηση του φωτός ισοδυναμεί με την άρνηση της αλήθειας. Σε άλλο σημείο η άρνηση αναφέρεται στην κρίση: «ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου, ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ» (12, 48 και 5, 24). Κρίση για τον Ιωάννη σημαίνει την άρνηση του φωτός, την άρνηση του λόγου αληθείας, την άρνηση της πίστεως. Η κρίση προϋποθέτει την καταδίκη, η κρίσις γίνεται κατάκρισις· ο άνθρωπος όμως είναι αυτός που με την άρνησή του απαγγέλει αυτή την καταδίκη.

Ας επανέλθουμε τώρα στο κείμενο 18, 37 και την μαρτυρία του Ιησού περί της αληθείας. Υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα σε αυτήν την μαρτυρία και την κρίση; Στο σημείο αυτό του κειμένου δεν εμφανίζονται οι λέξεις κρίνειν ή κρίσις. Η έννοια όμως είναι έμμεσα παρούσα, και θα γίνει εμφανέστερη κατά την περιγραφή του Πάθους, όπως θα δούμε. Ήδη στο 18, 37 ο Ιησούς περιγράφει μία από τις δύο ενδεχόμενες στάσεις απέναντι στην αλήθεια· αυτήν όσων «είναι εκ της αληθείας»: αυτοί πιστεύουν και ακούν τον λόγο του Ιησού. Αλλά η κρίση συνίσταται ακριβώς στην αντίθετη τοποθέτηση: την άρνηση της αλήθειας, την απόρριψη του Χριστού. Οι περιγραφές που ακολουθούν αναδεικνύουν ακριβώς αυτή την συμπεριφορά των Ιουδαίων. Ο Ιησούς είχε ήδη αναγγείλει μερικές ημέρες νωρίτερα: « νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου» (12, 31)· «ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται» (16, 11). Σ’ αυτά τα δύο κείμενα προαναγγέλλεται η «Ώρα» του Ιησού, η ώρα του Πάθους του και της ανύψωσής του: είναι επίσης η ώρα της κρίσεως του κόσμου.

Και πού συντελείται συγκεκριμένα αυτή η κρίση; Στην πραγματικότητα, στον Σταυρό. Σε συμβολικό επίπεδο έχει ήδη συντελεστεί στην σκηνή στο Λιθόστρωτο ή Γαββαθά· διότι ο Ιωάννης, εσκεμμένα παραλληλίζει τον Γαββαθά με τον Γολγοθά. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε ακριβώς τους ίδιους θεολογικούς όρους: την αναγνώριση της βασιλείας του Ιησού και την άρνηση των Ιουδαίων που τους παραδίδει στην κρίση. Στο Πραιτόριο ο Πιλάτος «εκάθισεν τον Ιησού επί του βήματος» και διακήρυξε επισήμως: «Ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν» (19, 14)· με την προσθήκη του Ιωάννη που αναδεικνύει την μοναδική σημασία της στιγμής: «ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη». Και οι Ιουδαίοι απαντούν: «Ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν» (στ. 15). Αυτή είναι η επιλογή που τους κρίνει. Το σημαντικό σ’ αυτή την σκηνή είναι το εξής: Ο Ιησούς έχει οδηγηθεί από τον Πιλάτο επί βήματος, «pro tribunal», και την στιγμή που οι Ιουδαίοι απορρίπτουν τον Βασιλιά-Μεσσία, ο Ιησούς βρίσκεται εκεί μπροστά τους, σιωπηλός, σε θέση κριτή. Είναι ο κριτής τους, διότι δεν θέλουν να είναι ο βασιλεύς τους.

Η σκηνή του Γολγοθά έχει ακριβώς το ίδιο νόημα: η επιγραφή στον Σταυρό αναγγέλλει σε τρείς γλώσσες ότι ο Ιησούς από την Ναζαρέτ είναι βασιλεύς των Ιουδαίων (19, 19-22)· και ο Ιωάννης προσθέτει ότι πολλοί Ιουδαίοι ανέγνωσαν την επιγραφή· επαναλαμβάνεται όμως η ίδια άρνηση· διαμαρτύρονται στον             Ρωμαίο δικαστή ζητώντας του να αλλάξει την επιγραφή στον Σταυρό.

Βλέπουμε λοιπόν ότι σ’ αυτές τις δύο παράλληλες σκηνές οι έννοιες της βασιλείας του Ιησού και της ιδιότητας του κριτή συνδέονται άμεσα. Άρα, στο εδάφιο 18, 37 ο Ιησούς με την μαρτυρία του «περί» της αληθείας εξηγεί στον Πιλάτο το πραγματικό νόημα της βασιλείας του. Γίνεται τώρα κατανοητό με ποια έννοια η μαρτυρία του Ιησού συνδέεται με την κρίση. ‘Ο,τι αναφέραμε προηγουμένως ισχύει και για τον Βαπτιστή: ο Ιησούς εμφανίζεται ως μάρτυρας της αλήθειας, όχι πλέον για μία καταδικαστική κρίση όπως στην εβραϊκή αποκαλυπτική·  μοναδική του επιθυμία είναι, αντίθετα, να υποδεχθούν οι άνθρωποι την μαρτυρία του και «όσοι είναι εκ της αληθείας να ακούσουν την φωνή του». Αλλά οι άνθρωποι απορρίπτουν την μαρτυρία του, αρνούνται να αναγνωρίσουν τον Μεσσία: αυτή είναι η καταδίκη τους. Η κρίση των ανθρώπων δεν αποτελεί λοιπόν  σκοπό της μαρτυρίας του Ιησού· αποτελεί την συνέπεια: η καταδίκη τους πηγάζει από την άρνηση της μαρτυρίας και της αποδοχής της αλήθειας του Ιησού.

Δ. Συμπέρασμα.

Ανατρέχοντας στα δύο αποσπάσματα του Ιωάννη περί της μαρτυρίας της αλήθειας (5, 33 του Ιωάννη Βαπτιστή και 18, 34 του Ιησού) και συγκρίνοντάς τα με την αποκαλυπτική παράδοση, από όπου προέρχεται το θέμα, διακρίνουμε τον δρόμο που διανύθηκε έκτοτε.

Στα εβραϊκά κείμενα η μαρτυρία των δικαίων προοιωνίζει την καταδίκη των ασεβών κατά την ώρα της κρίσεως. Αντίθετα, στον Ιωάννη η μαρτυρία στοχεύει ένα θετικό σωτηριώδη σκοπό: την προσχώρηση των ανθρώπων στην μεσσιανική αλήθεια. Αν υπάρχει ακόμη η πιθανότητα «κρίσεως», αυτή επαφίεται στην επιλογή τους, και αποτελεί συνέπεια της άρνησης από μέρους τους της αλήθειας.

Αλλά και ανάμεσα στα δύο προαναφερθέντα αποσπάσματα (5, 33 και 8, 37)υπάρχει μεγάλη διαφορά. Όταν ο Ιωάννης Βαπτιστής μαρτυρεί περί της αληθείας, μαρτυρεί περί του Ιησού, περί του Μεσσία. Αλλά όταν ο ίδιος ο Ιησούς γίνεται μάρτυρας της αληθείας δεν υπηρετεί κάποιον τρίτο: μαρτυρεί περί της μεσσιανικής αποκαλύψεως, αναφερόμενος όμως στο πρόσωπό του· μαρτυρεί λοιπόν γι’ αυτόν τον ίδιο. Και η μαρτυρία αυτή γίνεται ταυτόχρονα θεμέλιο της βασιλείας του.

Στο κεφάλαιο αυτό, όπως και στο προηγούμενο, διαπιστώσαμε την τάση να ταυτισθεί η αλήθεια στο 4^ο Ευαγγέλιο με το πρόσωπο του Ιησού· γίνεται όλο και περισσότερο εμφανές ότι η κατά Ιωάννη αλήθεια είναι κατ’ ουσίαν χριστολογική. Μπορούμε τώρα να προσεγγίσουμε τα δύο κείμενα στα οποία κατ’ εξοχήν αναφέρεται ρητά ό,τι μέχρι τώρα εξυπακούετο: το εδ. 1, 14 «Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο… πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας», και το εδ. 14, 6 «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή».

(Τέλος 2^ου Κεφαλαίου)

(συνεχίζεται) 

H OIKONOMIA TOY ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ - Η ΝΕΑ ΑΙΡΕΣΗ ΠΟΥ ΔΙΑΛΥΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ (15)

Συνέχεια από:Παρασκευή, 27 Φεβρουαρίου 2015

Ο ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΥ (13)

του HENRI DE LYBAC

ΣΤΗΝ ΜΕΡΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ.

ΑΠΟ ΤΟΝ SOLOVIEV ΣΤΟΝ BERDIAEV.

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.

Στην θρησκευτική μας ιστορία, λίγες μορφές υπήρξαν τόσο γοητευτικές όσο εκείνη του Βλαδίμηρου Σολόβιεφ.

Υπήρξε όμως οπαδός του Ιωακείμ; Αντιμετώπισε ποτέ του τον πειρασμό να γίνει; Μερικοί βλέπουν οπωσδήποτε στον ήρωά μας έναν προτεστάντη, ή τουλάχιστον έναν μαθητή του Ιωακείμ ντα Φιόρε. Τελευταίως ο Alain Mercier ισχυριζόταν πώς η οικουμενιστική του Ορμή τον είχε οδηγήσει να δεί στο μέλλον μία εποχή του πνεύματος, με μία πιό πλατειά προοπτική απο εκείνη του Ιωακείμ. Μόνον η επιστροφή του Αγίου Πνεύματος και η αποκατάσταση στο Θείο επίπεδο μπορούν να επαναφέρουν την χαμένη ενότητα. Πέρα απο τις διαφορές στις λατρείες και τις θρησκείες, η σύσταση μίας Οικουμενικής Εκκλησίας θα μπορούσε, κάτω απο την ηγεμονία της Αγίας Ρωσίας, να διευκολύνει ένα τέτοιο γεγονός.

Στα 1964, ο Γερμανός Karl Pfleger, είχε δηλώσει πώς στον συγκρητισμό του Σολόβιεφ, το Ευαγγέλιο του Ιωάννη ήταν ένα είδος προλόγου στην εποχή του Αγίου πνεύματος, που πρέπει να φέρει την συμφιλίωση των μεγάλων ασιατικών θρησκειών με τον Χριστιανισμό.

Ο Σολόβιεφ όμως άλλαξε μερικές φορές την γνώμη του, κατά την διάρκεια της ανήσυχης ζωής του και έδωσε πολλές ευκαιρίες αντιφάσεων ακόμη και με τον χαρακτήρα του. Ας δούμε απο κοντά το θέμα μας και ίσως στο τέλος να μήν είναι τόσο αρνητικό το συμπέρασμα μας.

Την 31 Δεκεμβρίου του 1872 βγαίνοντας απο μία κρίση πνευματική που τον είχε οδηγήσει στον υλισμό, ο Σολόβιεφ έγραφε: «Ο άνθρωπος, απέναντι στην θρησκεία, διασχίζει φυσικά τρείς εποχές: κατ’αρχάς την παιδική πίστη που είναι τυφλή, κατόπιν την ανάπτυξη της λογικής και την άρνηση της τυφλής πίστεως, κατόπιν την συνειδητή πίστη, η οποία στηρίζεται στην ανάπτυξη τής νοήσεως». Ήταν είκοσι χρονών καί μερικές μέρες αργότερα εφάρμοζε αυτό το τριαδικό σχήμα στην ιστορία της ανθρωπότητος, με εγελιανή ευκολία.

«Ο Χριστιανισμός, παρότι απολύτως αληθινός καθ’αυτός, είχε μόνον μία περιορισμένη και ανεπαρκή έκφραση μέχρι τώρα. Εξαιρουμένων μερικών διανοουμένων της Elite, ήταν μόνον θέμα μίας απλής πίστεως μισο-συνειδητής και αορίστου συναισθήματος. Τώρα όμως πρόκειται να εισάγουμε το αιώνιο θέμα του Χριστιανισμού σε μία νέα μορφή που του αντιστοιχεί, δηλαδή απολύτως λογικής. Γι’αυτόν τον σκοπό πρέπει να εκμεταλλευθούμε όλα όσα επεξεργάστηκε το ανθρώπινο πνεύμα τους τελευταίους αιώνες: πρέπει να αποκτήσουμε τά γενικά αποτελέσματα της επιστημονικής αναπτύξεως. Για μένα τώρα είναι ξεκάθαρο, πώς δύο και δύο κάνουν τέσσερα, πώς δηλαδή όλη η μεγάλη ορμή της επιστήμης και της Δυτικής φιλοσοφίας, φαινομενικώς αδιάφορη και πολύ συχνά εχθρική στον Χριστιανισμό, στην πραγματικότητα, δέν έκανε τίποτε άλλο απο το να επεξεργάζεται γι’αυτόν μία καινούργια μορφή αντάξιά του».

Για την ώρα σ’αυτό το ανοιχτό ιστορικό όραμα ενός νέου διανοουμένου, ο οποίος μετά και μέσω τού περάσματος του απο την ευρωπαϊκή σκέψη των τελευταίων αιώνων που τον είχε κατ’αρχάς θαμπώσει, μετά το όνειρο μίας «παγκόσμιας θρησκείας» Γνωστικής εμπνεύσεως, που εκφράστηκε στο κείμενο «Sophia», γραμμένο στα Γαλλικά, φαίνεται να ξαναβρίσκει την πρώτη του πίστη σε μία πιό ώριμη μορφή.

Δέν βλέπει παρά την Ορθόδοξη πίστη του, που ο στοχασμός του και οι εμπειρίες του τού αποκάλυψαν την αληθινή ουσία. Εάν ελπίζει σε μία μελλοντική αλλαγή, πρόκειται για μία εφαρμογή του Χριστιανισμού, στην σοβαρότητα του, και όχι για τον εκμηδενισμό του απέναντι σε μία θρησκεία του πνεύματος.

Αυτό επιβεβαιώνεται και απο τις διαλέξεις του στην «θεανθρωπότητα» ή θεανδρία (1877-1881), που είναι το πρώτο μεγάλο του έργο. Είναι ουσιαστικώς χριστολογικές. Εάν περιέχουν ένα όνειρο, την Βασιλεία του Θεού η οποία εγκαινιάστηκε ανάμεσα στους ανθρώπους, αυτή η Βασιλεία πρέπει να πραγματοποιηθεί μέσω της Εκκλησίας του Χριστού, η οποία θα πρέπει να ξεπεράσει επιτέλους το σχίσμα που την καθιστά αδύναμη. «Με θάρρος λέει ο Pavel Miljukov, ο Σολόβιεφ κατέβασε την Βασιλεία του Θεού, απο τον Ουρανό στην γή, και μπέρδεψε την θρησκεία με την πρόοδο, τον Χριστιανισμό με τον αλτρουϊσμό (alter=αλλος), την φιλαλληλία, την φιλανθρωπία, την αλληλεγύη. Το ουράνιο με το γήϊνο, το Θείο με το ανθρώπινο, μέσα στην θεμελιώδη μυστική ιδέα της Θείας ανθρωπότητος». Αυτό που ονειρεύεται πάντως ο Σολόβιεφ, αυτή την εποχή που είναι ακόμη εχθρικός πρός την Λατινική Εκκλησία, είναι η επανένωση με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Διότι παρόλα τα λάθη τού παρελθόντος ο καθολικισμός διατηρεί μία σχετική δύναμη και μία νομιμοποίηση, περιέχει ένα στοιχείο προόδου, που λείπει απο την «αν-ιστορική» ορθοδοξία. Η επανένωσί τους πρέπει να επιτρέψει το πέρασμα σε μία καινούργια και καλύτερη μορφή, πιό θετική και πιό περιεκτική, που να αγκαλιάζει τα πάντα. Δέν μιλά καθόλου για απο-σάρκωση. «Ενώ το ιεροποιημένο Έθνος ετοίμαζε την Φυσική σωματικότητα του ατομικού ανθρώπου Θεού, τα εθνικά κράτη επεξεργάζοντο το κοινωνικό σώμα του ανθρώπου-Θεού, συλλογικά, της Καθολικής Εκκλησίας. Η Χριστιανική Ρώμη μιμήθηκε περισσότερο απο όσο επρεπε μερικούς χαρακτήρες της Εθνικής Ρώμης, αλλά παρέλαβε απο αυτή την ιστορική αρχή μία ενωμένης ανθρωπότητος, μία αρχή που πρέπει να παραλάβει τώρα η Ορθοδοξία απο αυτή».
  Κατηγορεί την Ρωμαϊκή Εκκλησία ότι ενέδωσε στον πειρασμό που απώθησε και αρνήθηκε ο Χριστός, την ικανότητα να χρησιμοποιεί την δύναμη για να τραβά τους ανθρώπους, αλλά ταυτόχρονα τής αναγνωρίζει ότι διαθέτει την κατάλληλη συμβολή ώστε να βασιλεύσει μία μέρα η Οικουμενική Εκκλησία.

Χρειάστηκαν μόνο δύο χρόνια για να αλλάξει η σκέψη του Σολόβιεφ. Σε μία συζήτηση για τον Ντοστογιέφσκι, την 19^η Φεβρουαρίου, 1883, ο άνθρωπος που ερευνά την ενότητα αναρωτιέται: «Θα συνεχίσει η Ρωσία την ιστορική αμαρτία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας;» Στόχος γίνεται πια ο καισαροπαπισμός, ενώ το βάρος πέφτει στα θετικά αποτελέσματα της Ρώμης: πολέμησε την επάνοδο του Εθνικού πνεύματος στις επόμενες αιρέσεις, πολεμά ακόμη αυτό το πνεύμα στον μοντέρνο πολιτισμό, προσπαθεί να αγιοποιήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα, και είναι πραγματικά Χριστιανική διότι είναι Καθολική». Στο κείμενο της ίδιας χρονιάς, «Η μεγάλη διαμάχη» είναι ξεκάθαρος: «Η ουσία της μεγάλης διαμάχης ανάμεσα στην Ανατολή και την Δύση, απο το ξεκίνημα μέχρι σήμερα, μπορεί να συμπεριληφθεί σ’αυτή την ερώτηση: Η Εκκλησία του Θεού έχει μπροστά της μία πρακτική υποχρέωση, καλά προσδιορισμένη στον ανθρώπινο κόσμο, μία υποχρέωση που εμπλέκει για την πραγματοποίηση της τήν ανάγκη ενότητος όλων των Χριστιανικών δυνάμεων κάτω απο την συμβολική σημαία και κάτω απο την ισχύ μίας κεντρικής Εκκλησιαστικής εξουσίας; Πρέπει να αντιπροσωπεύσει την Βασιλεία του Θεού στην δραστηριότητα της και επομένως πρέπει να είναι ενωμένη και συγκεντρωμένη, διότι ένα Βασίλειο διασπασμένο στο εσωτερικό του δέν υφίσταται, ενώ η Εκκλησία σύμφωνα με την υπόσχεση του Ευαγγελίου, θα παραμείνει σταθερή και απείραχτη μέχρι το τέλος, καθώς οι πόρτες της κολάσεως δέν μπορούν να υπερισχύσουν πάνω της;».

Ο τρόπος πάντως που θέτει το πρόβλημα μοιάζει να αποκλείει οποιαδήποτε ιδέα μίας μελλοντικής εκκλησίας καινούργιας, όσον αφορά την Κ.Δ. Το ίδιο προκύπτει και απο το μικρό του κείμενο του 1884, Οι Εβραίοι και το Χριστιανικό θέμα. Εδώ διαγράφονται καθαρά δύο, όχι τρείς εποχές, εκείνη του Αβραάμ και του Μωυσή, και εκείνη της πιό οικείας ενώσεως με τον Θεό, μέσω του Χριστού, ο σκοπός του οποίου είναι η Καθολική Θεοκρατία, δηλαδή, η εφαρμογή του Θείου Νόμου στον ανθρώπινο κόσμο. Αυτός ο σκοπός απαιτεί μία Τριάδα, η οποία όμως δέν προϋποθέτει ούτε χρονική διαδοχή, ούτε οποιαδήποτε ομολογία ή αναλογία, με την Τριάδα. Πρόκειται για τρία στοιχεία τα οποία πρέπει να συντρέξουν για να μορφοποιηθεί η θεοκρατία: ο προφήτης (η συμβολή του Ιουδαϊσμού), ο Αυτοκράτωρ (η συμβολή του Βυζαντίου) και ο μεγάλος Αρχιερεύς (η συμβολή της Ρώμης).

Η Οικουμενική του Έρευνα ολοκληρώνεται στα 1889, όταν εκδίδει στο Παρίσι, το βασικό του έργο «Η Ρωσία και η Οικουμενική Εκκλησία». Λέει λοιπόν θαρραλέα και ξεκάθαρα: αυτό που κανείς πρίν απο αυτόν στην σύγχρονη Ρωσία, εκτός του Caadaev, είχε τολμήσει να πεί: Το κέντρο της Χριστιανικής κοινότητος των λαών δέν είναι η Μόσχα η σχισματική, αλλά η Ρώμη καί το παπάτο ! Το όραμα του τελικά δέν άλλαξε, παραμένει εκείνο της θεανδρίας. Η θεμελιώδης αλήθεια, η ξεχωριστή ιδέα του Χριστιανισμού, είναι η τέλεια ένωση του Θείου και του ανθρώπινου, η οποία επετεύχθη ατομικά στον Χριστό και κοινωνικά στην Χριστιανική ανθρωπότητα.

Αυτό είναι το πιό διάσημο κείμενο του Σολόβιεφ, αλλά και το πιό άγνωστο. Όλο το τρίτο μέρος, όταν δέν αγνοείται πλήρως, πετάγεται για τροφή στις κριτικές. Ακόμη και ένας θαυμαστής του συγγραφέως δέν βλέπει τίποτε άλλο απο φαντασιώσεις. Η λέξη αυτή είναι οπωσδήποτε άτυχη, εκτός και αν αναγνωρίσουμε πώς κάθε μεγάλο σύστημα είναι φρούτο της δημιουργικής φαντασίας της σκέψης. Αυτό το τρίτο βιβλίο πάντως που έχει σαν τίτλο «Η Τριαδική αρχή και η κοινωνική της εφαρμογή» είναι η πιό πλατειά σύνθεση που άφησε ο Σολόβιεφ. Είναι το κλειδί όλης του της Θεωρίας. Φιλόσοφος και Θεολόγος, παραπέμπει σε έναν Άνσελμο π.χ. ο οποίος για τον στοχασμό στην Αγία Τριάδα άντλησε πλουσιοπάροχα απο τα κοιτάσματα των Πατέρων και επι πλέον με τρόπο θαυμαστό είχε εμπνεύσεις που κατά κάποιο τρόπο ετοίμασαν τον Σχολαστικισμό. Έναν Άνσελμο που ένωσε στον Τριαδικό του μυστικισμό, έναν μυστικισμό της δημιουργίας, εμπνευσμένο απο την Γένεση και απο την Σοφία.

Είναι ένα λογικό ποίημα γραμμένο σε μία στέρεη γλώσσα, χωρίς διακοσμήσεις. Μπορούμε να υποπτευθούμε ένα σοφιολογικό υπόστρωμα, αλλά δέν υπάρχει η παραμικρή ιδέα για ένα βασίλειο ή για μία εποχή του πνεύματος, σύμφωνα με την παράδοση που προέρχεται απο τον Ιωακείμ.

Δέν άλλαξε όμως στην συνέχεια η σκέψη του Σολόβιεφ; Θα το δούμε στην συνέχεια, διότι από το γράμμα στον Rozanov, μέχρι τον Αντίχριστο, τα πράγματα αλλάζουν την ροή τους.

Συνεχίζεται.

Αμέθυστος.

Η ¨ψηφιακή¨ σαρακοστή της Κάρτας του Πολίτη. Τίποτε δεν είναι τυχαίο…

… όλα πάνε κατά το ρολόι της Θεϊκής Οικονομίας.

2015 Παραμονή Σάββατο Α΄ Νηστειών- Πρωθυπουργός

1987 Σάββατο Α΄ Νηστειών- ΟΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ο Αγιορείτης

Παραμονή Σαββάτο Α΄ Νηστειών 2015
¨Τα πρώτα νομοσχέδια που θα καταθέσει η κυβέρνηση από την ερχόμενη εβδομάδα, αποκάλυψε ο Πρωθυπουργός, μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο. Σύμφωνα με όσα έχει δεσμευτεί στη συμφωνία με το Eurogroup, αυτά τα μέτρα, δεν θα έχουν δημοσιονομικό κόστος.
Μεταξύ των άλλων….
Ηλεκτρονική κάρτα του πολίτη
* Από την επόμενη εβδομάδα προετοιμασία για τα ηλεκτρονικά κέντρα εξυπηρέτησης πολιτών αλλά και για την τεχνική προετοιμασία δημιουργίας της κάρτας του πολίτη.
* Καμία δημόσια υπηρεσία να μη ζητά πληροφορίες που ήδη κατέχει άλλη δημόσια υπηρεσία¨ http://www.iefimerida.gr/27-02-2015
Ουσιαστικά μιλάμε για ηλεκτρονική κάρτα διευκόλυνσης.
Ακριβώς την ίδια ημέρα …πριν 28 χρόνια
Σάββατο Α΄Νηστειών 1987
Άγιον Όρος- Κουτλουμουσιανό Κελλί ¨ Παναγούδα¨
Ποιος μεγάλος και σύγχρονος Άγιος της Φίλης ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ομίλησε για αυτήν την κάρτα και μάλιστα έγγραψε το γνωστό σε όλους μας κείμενο ¨Σημεία των Καιρών¨ χειρόγραφα και το υπέγραψε ιδιοχείρως καταλήγοντας
¨ ο Χριστός να μας δίνει Καλή φώτιση- Αμήν¨
¨ Με πολύ πόνο και αγάπη Χριστού, Μοναχός Παίσιος.¨ Π. ΠΑΪΣΙΟΣ – ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ 666 – ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ .
Μα τέτοιες χρονικές συμπτώσεις ανακοινώσεων και γραφομένων μας αφήνουν ενεούς; Λες και ο Ουρανός θέλει να δώσει το στίγμα του στα επερχόμενα;
Ας αφήσουμε όμως τις συμπτώσεις και να δούμε σαν Λαός – Κλήρος και Πολιτεία πως πρέπει να απολογηθούμε και τι στάση οφείλουμε να κρατήσουμε σε σχέση με τα γραφόμενα χειρόγραφα του ΟΣΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ του Αγιορείτου;
Φυσικά για το ΟΡΘΟΔΟΞΟ πλήρωμα της Εκκλησίας οι συστάσεις του Αγίου Παισίου συνιστούν ¨μονομερείς ενέργειες¨ σε αντίθεση με αυτά που υπογράφονται στις συμφωνίες.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
πηγη
.

logia-tou-aera

Όσιος Γέρων Παΐσιος: "Θα έχετε κυβέρνηση και θα είναι σαν να μην έχετε"... "Θα σας βάλουν δυσβάσταχτους φόρους αλλά δεν θα προλάβουν να τους πάρουν"...

"Μετά θα ξεκινήσει ο πόλεμος με τη Τουρκία που θα γίνει Παγκόσμιος..."

"Θα σας δώσουν πολλά λεφτά και μετά θα σας βάλουν δυσβάσταχτους φόρους, αλλά δεν θα προλάβουν να τους πάρουν. Ο κόσμος θα σιχαθεί τους πολιτικούς και θα τους πάρει με τις πέτρες. Θα γίνει κάτι και θα φανεί πως φταίει η Ελλάδα, τότε η Τουρκία θα το εκμεταλλευτεί..."
Διαβάστε τις συγκλονιστικές προφητείες του γέροντα Παΐσιου που γίνονται σήμερα πραγματικότητα...

Γέροντας Παΐσιος:

«…Θα έχετε κυβέρνηση και θα είναι σα να μην έχετε»

«…θα σας δώσουν πολλά λεφτά και μετά θα σας βάλουν δυσβάσταχτους φόρους, αλλά δεν θα προλάβουν να τους πάρουν»

«…ο κόσμος θα σιχαθεί τους πολιτικούς και θα τους πάρει με τις πέτρες»…

«…θα γίνει κάτι και θα φανεί πως φταίει η Ελλάδα, τότε η Τουρκία θα το εκμεταλλευτεί…»

Πραγματική μαρτυρία προσκυνητή (από βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν»):

Ὁ Γέροντας τὸ 1983 στὴ Σουρωτὴ εἶχε ἀναφέρει συγκεκριμένα: «Θὰ ἔρθει καιρὸς ποὺ θὰ ἀνεβαινοκατεβαίνουν κυβερνήσεις, θὰ ἐναλλάσσονται τὰ κόμματα, θὰ ἀνακαλοῦνται διατάγματα, θὰ ψηφίζονται νόμοι καὶ θὰ καταργοῦνται ἄλλοι, καὶ θὰ ἐπικρατεῖ σύγχυση καὶ ταραχή. Τότε, ὅμως, θὰ ἀντιδράσουν λίγοι πιστοὶ Χριστιανοὶ ἀλλὰ καὶ τὸ Κ.Κ.Ε..» (τον ΣΥΡΙΖΑ θα εννοούσε).

Μᾶς ἔκανε πολλὴ ἐντύπωση ἐκεῖνο πού εἶπε γιά τό Κ.Κ.Ε. καὶ γελάσαμε, θυμᾶμαι. Εἶπε, ἐπίσης, ὅτι ἐμεῖς θὰ τὰ βλέπαμε ὅλα αὐτὰ ἐνῶ ἐκεῖνος ὄχι. Και ακολουθούν τα γεγονότα. (βλ. βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν», 5η Ἔκδοση, σελ.396-453, γιὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα).

«…Κλείστηκα για βδομάδες ολόκληρες μέσα στην απεραντοσύνη της βιβλιοθήκης της Μονής Βατοπεδίου μελετώντας βυζαντινή λογοτεχνία και άλλα σπάνια αριστουργήματα. Κι εκεί, πρωτοάκουσα απο έναν άλλον παππούλη για έναν γέροντα με χαρακτηριστικά σύγχρονου Αγίου. Του γέροντα Παΐσιου. Οι περισσότεροι μοναχοί, όταν αναφέρονταν σε εκείνον, η μορφή τους άλλαζε απο την ευλάβεια και τον θαυμασμό που ένοιωθαν για κείνον.

Με τον πατέρα Ιωσήφ, η συναναστροφή είχε αρχίσει να γίνεται πραγματικά συναρπαστική. η θεματολογία των ατέρμονων συζητήσεών μας ήταν ασφαλώς η γαλήνια μορφή του Παισίου αφ ενός και τα …γραφόμενά του για τα μελλούμενα. Εκεί πρωτάκουσα για τις ρήσεις του περί Αντιχρίστου, για τις προφητείες του για τα ελληνοτουρκικά και – κυρίως – για τις συμφορές που περίμεναν την Ελλάδα!

Τα λόγια του ήταν σαν ήχος κεραυνού στο μυαλό μου, που κόντευε να εκραγεί κυριολεκτικά!
«Μα πως είναι δυνατόν παππούλη να γίνει μια παγκόσμια δικτατορία με τα σημερινά δεδομένα, όπως λές και όπως έλεγε κι ο Γέροντας Παΐσιος;» ρωτούσα με περισσή απορία, μιας και η στενομυαλιά μου δε με άφηνε να σκεφτώ πιο καθαρά, πιο ξάστερα.

Ο παππούλης χαμογελούσε, με ένα χαμόγελο όλο γαλήνη αλλά και συμπόνια απέναντι σε έναν νεαρό, που επειδή ήξερε πέντε γράμματα παραπάνω, νόμιζε πως μπορούσε και να διυλίσει και τον…κώνωπα.

«Μα δεν καταλαβαίνεις τις προθέσεις του; Δεν θα αναγκάσει ΚΑΝΕΝΑΝ να δεχτεί κανένα σφράγισμα παιδί μου! Τίποτε τρομαχτικό από αυτά που φαντάζεσαι. Θα το κάνει μέσω του ΧΡΗΜΑΤΟΣ. Το χρήμα θα εκλείψει απο τον κόσμο. Τα κράτη όλης της γής θα χρεοκοπήσουν και δεν θα έχουν χρήματα για να ταίσουν τους λαούς τους. Και τότε, οι τράπεζες που είναι όργανά του, θα δώσουν χρήματα στα κράτη και αυτά θα τον προσκυνήσουν ως μεγάλο ευεργέτη. Μέσω της τεχνολογίας θα σκλαβώσει τον κόσμο. Και δεν θα το κάνει με εξαναγκασμό. Εσύ μόνος σου θα πας να σκλαβωθείς. Θα πάρεις τις διάφορες τραπεζικές κάρτες για να κάνεις – υποτίθεται – τη δουλειά σου, ενώ θα κάνεις αυτό που θέλει αυτός. Θα σκλαβωθείς μόνος σου, για να εξακολουθείς να απολαμβάνεις τη ζωή που έχεις τώρα. Κατάλαβες;»

Ολα αυτά μου φαινόταν τρομερά υπερβολικά. δηλαδή δεν μπορούσα να κατανοήσω ακόμη το πώς θα μπορούσε κάποιος να σκλαβωθεί με τη …θέλησή του!

«Να πως θα γίνει… Σήμερα μαρκάρει όλα τα τρόφιμα που βλέπεις με το γραμμωτό κώδικα. Αυτός ο γραμμωτός κώδικας, που έχει και τους αριθμούς το ονόματός του, χωράει πολλές πληροφορίες για τα προιόντα. Πού κατασκευάστηκαν, απο ποιόν, απο ποιό κράτος, ποια παρτίδα, όλα όσα αφορούν το προιόν. Το ίδιο θα κάνει και για τον άνθρωπο. Θα τον καταντήσει έναν αριθμό. Εναν μοναδικό αριθμό, που να τον αναγνωρίζουν όλα τα κομπιούτερ της γής. Η Αγία Γραφή μας λέει πως θα «αναγκάσει».

Δεν είναι έτσι ακριβώς. Εσένα σε ανάγκασε κανείς να βγάλεις αυτή τη τραπεζική κάρτα που έχεις; Οχι βέβαια! Μόνος σου πήγες και την έβγαλες, επειδή σε διευκολύνει για να βγάζεις τα λεφτά σου απο τη τράπεζα! Απλό δεν είναι; Ε, αυριο-μεθάυριο, αυτό που σου φαίνεται εσένα ως απλοικό, θα είναι αναπόφευκτο. Δεν θα σε υποχρεώνει κανείς να το κάνεις, αλλά αν δεν το κάνεις, δεν θα μπορείς να πάρεις εύκολα τα λεφτά σου, θα χρειάζεσαι μια διαδικασία που μπορεί να κρατήσει και βδομάδες!

Γιατί όλα θα είναι αυτοματοποιημένα! Μέσω κομπιούτερ! Δεν θα υπάρχουν χαρτιά παρα μόνον αυτές οι κάρτες. εκεί μέσα θα σε έχουν μαρκάρει. Και μετά σιγά-σιγά, θα τις εξαφανίσουν τις κάρτες με τη δικαιολογία οτι μπορεί κάποιος να σου τις κλέψει και να σηκώσει τα λεφτά σου. Τότε, θα σου βάλουν το μαρκάρισμα στο χέρι σου ή στο μέτωπο. Το κεφάλι σου και το χέρι σου αποκλείεται να στο κλέψουν. Και αυτό θα είναι η ταυτότητά σου, ο αριθμός σου και ο λογαριασμός στην τράπεζά σου. Αυτό θα είναι όμως και το τέλος σου».

Ναί, ήταν ένα σενάριο που μπορούσα να το καταλάβω. Ενα σενάριο που «έστεκε». Αλλά και πάλι

μου φάνταζε πολύ μακρινό, πέρα δηλαδή κι απ τον ίδιο ίσως τον 21ο Αιώνα, μιας και προϋπόθετε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις τέτοιες, που θα απαιτούσαν πολλά χρόνια για να αφομοιωθούν από τις κοινωνίες των κρατών. Ενα σενάριο, που δεν έμοιαζε και τόσο σαν επιστημονική ή μεταφυσική φαντασία.

Και για την Ελλάδα;

"Την Ελλάδα παιδί μου την περιμένουν πολλά. Καλά και άσχημα. Οπως έλεγε κι ο μακαριστός γέροντας Παίσιος, η πατρίδα θα πεινάσει… Θα πέσει πείνα στην Ελλάδα, θα την εκβιάζουν για να προσκυνήσει… Εκείνες τις μέρες, θα της βάλουν φόρους τόσο δυσβάχταχτους, που δεν θα μπορεί να τους πληρώσει ο κόσμος… Ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μας λέει οτι θα βάλουν φόρους και στα παράθυρα!

Αλλά δε θα προλάβουν να τους πάρουν…

Και μετά, το κεφάλαιο θα αποσυρθεί και θα πέσει πείνα στον κόσμο, χειρότερη απο αυτή που ζήσαμε στη Κατοχή…

Ο γέροντας Παίσιος μας λέει πως για όλα θα φταίνε οι πολιτικοί και η ασέβεια που έχουν σε όλα (ανατριχιαστικό)…

Ο κόσμος θα τους πάρει με τις πέτρες… Θα τους κυνηγάει κι αυτοί θα κρύβονται, γιατί αυτοί θα παραδώσουν τη πατρίδα μας στον Αντίχριστο…

Ο κόσμος θα υποφέρει πολλά, αλλά δε θα κρατήσει για πολύ αυτό… Κάποιους μήνες… Μετά θα ξεκινήσει ο πόλεμος με τη Τουρκία που θα γίνει Παγκόσμιος… Και η Ελλάδα θα μεγαλουργήσει!

Ολα αυτά θα γίνουν γρήγορα… Θα τα δεί η δική σου γενιά… Γι αυτό να προσεύχεσαι και να ζείς όπως πρέπει, ενάρετα…"

Τον άκουγα αμίλητος, συγκλονισμένος. Μα το μυαλό μου δεν μπορούσε να δεχτεί οτι όλα αυτά που μου έλεγε, θα μπορούσαν να γίνουν γρήγορα, τόσο γρήγορα που η δική μου γενιά θα τα ζούσε κιόλας! Η Ελλάδα ήταν μέλος της Ε.Ε., με ισχυρή οικονομία, παρ όλο που οι – όντως διεφθαρμένοι – πολιτικοί την απομυζούσαν! Πώς ήταν δυνατόν να ζήσει τέτοιες εφιαλτικές στιγμές στα καλά καθούμενα; Θα έπρεπε να μεσολαβήσουν κατακλυσμιαία γεγονότα, ανατροπές που θα θύμιζαν τη ρήση «Θα κατέβει ο ουρανός κάτω και η γή θα ανέβει επάνω»! Μπορούσαν να γίνουν τέτοια πράγματα;

Έφυγα απο το Άγιο Όρος, γεμάτος ερωτηματικά. Μάζεψα ό,τι βιβλίο βρήκα για τον γέροντα Παίσιο και τα ξεσκόνισα στη κυριολεξία! (και το απίστευτο του πράγματος, είναι και το οτι δεν ήμουν ο μόνος που το… έκανε! Ακολούθησε μετά από πολλά χρόνια και η ίδια η CIA την ίδια μέθοδο!)».

http://wwwlysandrou.blogspot.gr

aegeanhawk