ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ ἤ ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ (ΓΑΛΛ. ΤΑΙΝΙΑ, ΕΛΛ. ΥΠ)

Σ' ἕνα καθιστικὸ τῆς ἐποχῆς ,γύρω στὴν 95η Ὀλυμπιάδα (-400), ὅπως θὰ δοῦμε

παρακάτω, στὸ σπίτι τοῦ νεαροῦ ποιητῆ Ἀγάθωνα, ποὺ μόλις ἔχει κερδίσει στοὺς τραγικοὺς ἀγῶνες, στὰ Λήναια, μὲ τὴν πρώτη του τραγωδία, ἔχει μαζευτεῖ ὅλη ἡ ἀφρόκρεμα τῶν διανοουμένων τῆς Ἀθήνας: ὁ Σωκράτης μὲ τὸν πιστό του μαθητῆ Ἀριστόδημο, ὁ Ἀριστοφάνης, ὁ Ἀλκιβιάδης, ὁ Φαῖδρος, ὁ γιατρὸς Ἐρυξίμαχος, ὁ Παυσανίας καὶ ἄλλοι ποὺ δὲν ἀναφέρονται.

Μισοξαπλωμένοι δύο-δύο σὲ κλίνες, τοποθετημένες γύρω- γύρω στὸ δωμάτιο, τρῶνε στὴν ἀρχὴ ἀπὸ τὰ μικρὰ τραπεζάκια ποὺ βρίσκονται μπροστὰ σὲ κάθε κλίνη. Κι ἀφοῦ τελειώσει αὐτὸ τὸ πρῶτο καὶ σύντομο μέρος τοῦ συμποσίου, περνοῦν μὲ σπονδὲς καὶ παιάνες, στὸ δεύτερο καὶ κυριότερο μέρος (πότος ἢ συμπότος). Ἀποφασίζουν νὰ πιοῦν λίγο μόνο καὶ νὰ μιλήσει ὁ καθένας μὲ τὴ σειρά του γιὰ τὸν Ἔρωτα, πλέκοντας τὸ ἐγκώμιό του θεοῦ αὐτοῦ.
geromorias.

Γιὰ τὴν παραμονὴ τῆς Πρωτοχρονιᾶς

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)

Γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ἕνας νέος χρόνος πλησιάζει.

Ὅταν εἴμαστε νέοι ὑποδεχόμαστε τὸν καινούριο χρόνο μὲ ἀνοιχτὲς καρδιές, νομίζοντας πὼς ὅλα θὰ μᾶς εἶναι δυνατὰ κατὰ τὴ διάρκειά του. Τὸν βλέπουμε ν' ἁπλώνεται μπροστὰ μας σὰν μία ἀτέλειωτη πεδιάδα καλυμμένη μὲ παρθένο χιόνι, ποὺ οὔτε μιὰ πατημασιὰ δὲν ἔχει ἀκόμη σημαδέψει τὴ λευκότητά της, τὰ πάντα εἶναι δυνατά, τὰ πάντα εἶναι ἁγνὰ καὶ φωτεινά. Στὴν προχωρημένη ἡλικία περιμένουμε τὸ νέο χρόνο μὲ ἕνα εἶδος ἐσωτερικῆς ὑπομονῆς, μὲ τὴν αἴσθηση πὼς θὰ εἶναι μιὰ ἁπλὴ ἐπανάληψη τοῦ παρελθόντος ἴσως νὰ μᾶς συμβοῦν ἄφθονα καινούρια περιστατικά, θὰ εἶναι ὅμως γνωστά, γήινα περιστατικὰ μὲ τὰ ὁποῖα γνωρίζουμε πῶς νὰ ζήσουμε. Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις εἴμαστε λανθασμένοι.

Ἡ νέα χρονιὰ πράγματι ἁπλώνεται μπροστὰ μας σὰν ἕνα ἀπάτητο ἀκόμη μονοπάτι, μιὰ πλατειὰ παρθένα πεδιάδα ποὺ θὰ πρέπει ν' ἀνθίσει μ' ἕνα πλοῦτο καλῶν ἀνθρώπινων πράξεων. Ὅποια κι ἂν εἶναι ἡ ἡλικία μας ἕνα μονοπάτι ἁπλώνεται μπροστά μας καὶ ἀπὸ μᾶς ἐξαρτᾶται ἂν θὰ τὸ κάνουμε «ὁδὸν Κυρίου» ἢ ὄχι. Ἀπὸ μᾶς ἐξαρτᾶται τὸ ἂν γιὰ τοὺς γύρω μας καὶ γιὰ τοὺς ἑαυτούς μας καὶ γιὰ τὶς ἑπόμενες γενιὲς θὰ φτιάξουμε δρόμο γιὰ τὸν Οὐρανὸ ἢ τὴν Κόλαση - τὴν αἰώνια Κόλαση, ἢ ἁπλῶς τὴ σκληρὴ ἀνθρώπινη κόλαση τῆς γῆς. Ταυτόχρονα, αὐτὸ ποὺ ἁπλώνεται μπροστὰ μας εἶναι, ὅπως τὸ βλέπει ἡ γεροντικὴ ἡλικία, τὸ συνηθισμένο καὶ τὸ οἰκεῖο, μόνο ποὺ δὲν ἔχει συμβεῖ ποτὲ πρὶν σ' ἐμᾶς. Ἡ ζωὴ ἴσως νὰ μὴ φέρνει τὸ διαφορετικό, μπορεῖ ὅμως ἐμεῖς νὰ εἴμαστε διαφορετικοί, τὰ ἴδια περιστατικὰ μπορεῖ νὰ ξανασυμβοῦν καὶ νὰ εἶναι τελείως καινούρια, διότι ἐμεῖς θὰ ἔχουμε ἀλλάξει.

Μποροῦμε νὰ μποῦμε στὴ χρονιὰ αὐτὴ δημιουργικά, μόνο ὅμως μὲ τὴν προϋπόθεση ὅτι θὰ μποῦμε μὲ τὴν ἐλπίδα, μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι ὁ Κύριος βρίσκεται στὴ χρονιὰ αὐτή, ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Κύριος καὶ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ σωστὸ μέρος, μὲ τὴν πίστη ὅτι τίποτα δὲ θὰ συμβεῖ χωρὶς τὴ θέληση ἤ τὴ συγκατάθεση τοῦ Θεοῦ. Ἂν ἡ στάση μας εἶναι τέτοια θὰ δοῦμε πὼς τίποτα δὲν εἶναι τυχαῖο (αὐτὸς ποὺ πιστεύει στὴν τύχη δὲν πιστεύει στὸ Θεό), πὼς δὲν ὑπάρχουν ἄσκοπες συναντήσεις καὶ πὼς τὸ κάθε πρόσωπο μᾶς ἔχει σταλεῖ ἀπὸ τὸν Κύριο. Ἂν μποῦμε στὴ χρονιὰ αὐτὴ γνωρίζοντας ὅτι τὸ κάθε τι -φωτεινὸ καὶ σκοτεινό, καλὸ καὶ τρομακτικὸ - εἶναι ἕνα δῶρο ἀπὸ τὸ Θεὸ ποὺ μᾶς ἔρχεται ὥστε μέσα ἀπὸ μᾶς ἡ πίστη, ἡ ἐλπίδα, ἡ ἀγάπη, ἡ χαρὰ καὶ ἡ δύναμη τοῦ Κυρίου νὰ ἔλθουν στὸν κόσμο, ἂν ἔχουμε σταθερὴ πίστη πὼς τὸ κάθε πρόσωπο ποὺ ἔρχεται στὸ δρόμο μας μᾶς ἔχει σταλεῖ γιὰ νὰ τοῦ προσφέρουμε τὸ λόγο ἢ τὴν πράξη τοῦ Κυρίου ἢ γιὰ νὰ τὰ δεχτοῦμε ἀπὸ ἐκεῖνο, τότε ἡ ζωὴ θὰ εἶναι πλούσια καὶ θὰ ἔχει νόημα -διαφορετικὰ θὰ παραμείνει ἕνα παιγνίδι τῆς τύχης, μιὰ ἀτέλειωτη ἁλυσίδα τυχαίων περιστατικῶν.

Ἂς μποῦμε στὸν καινούριο χρόνο μ' αὐτὴ τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα καὶ μὲ τέτοια πνευματικὴ φλόγα, ἂς δεχτοῦμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ ὁποιονδήποτε ὁ Θεὸς μᾶς στείλει, μὲ τὸν τρόπο ποὺ ὁ Κύριος δέχεται ἐμᾶς στὴν πορεία μας κι ἂς δεχτοῦμε ὅ,τι καὶ ἂν μᾶς συμβεῖ σὰν ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ, καὶ σ' ὅλες τὶς περιστάσεις ἂς συμπεριφερόμαστε σὰν Χριστιανοί· τότε ὅλα θὰ πᾶνε καλά.

Ὁ παλιὸς χρόνος ἔχει φύγει καὶ πολλοὶ περιμένουν τώρα τὸν ἐρχομὸ τοῦ νέου χρόνου στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γιὰ κείνους ἔχει τελειώσει ὁ ἀγώνας, ἐνῶ ἐμεῖς ζοῦμε ἀκόμα πάνω στὴ γῆ. Ἂς θυμηθοῦμε ὅσους ἔζησαν ἀνάμεσά μας, ἐκείνους ποὺ γνωρίζαμε κι ἀγαπούσαμε κι ἐκείνους ποὺ ἀπὸ ἀπροσεξία οὔτε κἄν παρατηρήσαμε. Ἂς θυμηθοῦμε τοὺς ἀμέτρητους ἀνθρώπους ποὺ πέθαναν φέτος δυστυχισμένοι ἀπὸ ἀρρώστιες, σὲ δυστυχήματα, σὲ πολέμους. Ἂς θυμηθοῦμε τοὺς πάντες χωρὶς ν' ἀφήσουμε κανέναν ἔξω κι ἂς μποῦμε στὴν καινούρια χρονιὰ μὲ καρδιὰ ἀνοιχτὴ γιὰ τοὺς πάντες. Ἂς ψάλουμε «αἰωνία ἡ μνήμη» γιὰ ὅλους τοὺς κεκοιμημένους πρὶν χωριστοῦμε καὶ ἂς διατηρήσουμε αὐτὴ τὴν αἰωνία μνήμη στὶς καρδιές μας μὲ ἀγάπη καὶ εὐγνωμοσύνη γιὰ τὸ Θεὸ ποὺ ἔδωσε νὰ συναντήσουμε ἀνθρώπους τοὺς ὁποίους μπορέσαμε ν' ἀγαπήσουμε καὶ νὰ σεβαστοῦμε, ἀνθρώπους τῶν ὀποίων τὸ παράδειγμα μπόρεσε νὰ μᾶς ἐμπνεύσει.

Εἴθε ὁ Θεὸς νὰ εὐλογήσει τὸ Νέο Ἔτος. Σᾶς εὔχομαι ἕναν εὐτυχισμένο καινούριο χρόνο, νὰ ζήσετε, ν' ἀγαπᾶτε τὸ Θεό, ν' ἀγαπᾶτε καὶ νὰ ἐξυπηρετεῖτε τοὺς ἀνθρώπους.

πηγή: http://www.agiazoni.gr/article.php?id=39575097028339747246

.antifono

Ο Άγιος Βασίλειος και ο ύπαρχος Μόδεστος

Πως σκέφτηκες εσύ (ανέφερε το όνομα του χωρίς να τον αξιώσει να τον ονομάσει επίσκοπο) και τολμάς να αντιστέκεσαι εναντίον τόσης εξουσίας , μόνος εσύ από όλους φέρεσαι με τόσην αυθάδεια;

-Γιατί η ερώτηση αυτή; απάντησε ο Βασίλειος. Ποια η απείθεια και η υπεροψία μου; διότι ακόμη δεν μπορώ να εννοήσω;
- Διότι δεν ακολουθείς την θρησκεία του βασιλέως, ενώ όλοι πλέον οι άλλοι υποτάχθηκαν και ηττήθηκαν, λέγει ο ύπαρχος.
- Δεν είναι αρεστά αυτά εις τον δικό μου βασιλιά , απήντησε ο Βασίλειος. Ούτε ενέχομαι να προσκυνώ κάποιο κτίσμα , εφ’ όσον είμαι του Θεού κτίσμα και έχω εντολή, ότι θα είμαι θεός.
- Αλλά εμάς πως μας θεωρείς; Δεν είμαστε τίποτε εμείς που διατάζουμε αυτά; Πως λοιπόν; Δεν θεωρείς μέγα και τιμητικό το να ταχθείς με το μέρος μας και να μας έχεις φίλους και συντρόφους;
-Αναγνωρίζω και δεν αρνούμαι, απάντησε ο Βασίλειος ότι εσείς είστε ύπαρχοι και επιφανείς , ουδόλως όμως ανώτεροι του Θεού. Και θεωρώ σπουδαία μεν τη φιλία σας (πως όχι; πλάσματα Θεού είστε και εσείς), αλλά θεωρώ σπουδαία τη φιλία και των άλλων Χριστιανών, που είναι ταγμένοι υπό την εξουσία σας. Διότι δεν είναι επίσημος ο Χριστιανισμός από την αξία των προσώπων που ανήκουν σ’ αυτόν, αλλά από την Πίστη.

-Πως λοιπόν δεν φοβάσαι την εξουσία ;
-Τι θα μου συμβεί; Τι πρόκειται να πάθω; απάντησε ο Βασίλειος
- Τι θα πάθεις; Ένα από τα πολλά που είναι στην την εξουσία μου.
-Ποια είναι αυτά; Πες μου
-Δήμευση , εξορία, βάσανα, θάνατος.
-Απείλησε με κάτι άλλο, αν υπάρχει. Διότι κανένα από αυτά που ανέφερες δεν μπορεί να με θίξει και να με βλάψει, απάντησε με θάρρος ο Βασίλειος
-Πως είναι δυνατόν και με ποιο τρόπο θα το κατορθώσεις αυτό; ρώτησε ο ύπαρχος
-Διότι, απάντησε ο Βασίλειος, δήμευση περιουσία δεν μπορεί να υποστεί εκείνος που δεν έχει τίποτα, εκτός αν πάρεις τα τρίχινα και φτωχά ενδύματα και τα λίγα βιβλία , από τα οποία αποτελείται ολόκληρη η περιουσία μου. 

Εξορία δεν γνωρίζω, εφ’ όσον δεν είμαι πουθενά εγκατεστημένος , και ούτε αυτή την πόλη που κατοικώ τώρα θεωρώ δική μου, αλλά θα έχω ως πατρίδα μου κάθε τόπο, στον οποίο θα με ρίξουν. Μάλλον όμως κάθε τόπο τον θεωρώ τόπο του Θεού, στον οποίο εγώ είμαι ξένος και πάροικος. Τα βάσανα όμως τίποτα δεν μπορούν να κάνουν στον άνθρωπο που δεν έχει σώμα, εκτός αν λες βάσανο την πρώτη πληγή , με την οποία θα πέσει αυτό το σώμα. 

Μόνο της πληγής αυτής είσαι κύριος. Ο θάνατος όμως θα είναι για μένα ευεργεσία. Διότι θα με στείλει ταχύτερα στο Θεό, με τον οποίο ζω και πολιτεύομαι και για χάρη του οποίου νεκρώθηκα κατά το πλείστον και προς τον οποίο από πολλά χρόνια σπεύδω να φτάσω.

-Κανείς , είπε μέχρι σήμερα δεν μίλησε με τέτοιο τρόπο και με τόσο θάρρος σε μένα ( και πρόσθεσε το όνομά του.
-Ίσως δεν συνάντησες ποτέ επίσκοπο απάντησε ο Βασίλειος. Διότι αν συναντούσες πραγματικό επίσκοπο, ο οποίος αγωνίζεται για την πραγματική Πίστη, με αυτόν τον τρόπο θα σου απαντούσε. 

Και πρόσθεσε με θάρρος.:

Εμείς , ύπαρχε, σε όλα τα άλλα ζητήματα είμαστε επιεικείς και ταπεινότεροι από κάθε άλλον άνθρωπο, διότι τέτοια εντολή έχουμε από τον Κύριο. Και όχι μόνο σε τόση μεγάλη εξουσία, όπως η δική σου, αλλά ούτε και στον τυχόντα άνθρωπο σηκώνουμε τα μάτια. 

Αλλά όπου πρόκειται περί Θεού και τίθεται σε κίνδυνο η Πίστη μας σε αυτόν, όλα τα περιφρονούμε και σε Αυτόν αποβλέπουμε. Φωτιά και ξίφος και θηρία και νύχια που κόβουν τις σάρκες, αυτά για μας είναι μάλλον ευχαρίστηση παρά εκφοβισμός και κατάπληξη. Γι’ αυτό βρίζε και φοβέριζε και κάνε ότι θέλεις και χρησιμοποίησε την εξουσία σου. Ας ακούσει την απάντηση αυτή ο βασιλιάς. Εμένα , πάρε το απόφαση , δεν θα με υποτάξεις ούτε θα με πείσεις να ταχθώ με το μέρος της αιρετικής ασέβειας, έστω και αν απειλήσεις ακόμη με τρομερότερο τρόπο.

trelogiannis

ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΜΟΙΡΑΙΑ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΕ ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΚΛΟΙΟ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Για πέντε βασικά και συγχρόνως μοιραία λάθη κατηγορεί τον Ερντογάν ο ίδιος ο πρώην υπουργός του των εξωτερικών, ο γνωστός στην Ελλάδα από την πρώτη περίοδο της κυβέρνησης των ισλαμιστών στην Τουρκία, ο Yasar Yakış.
Σύμφωνα με τον παλαίμαχο Τούρκο διπλωμάτη που στη συνέχεια παραμερίστηκε από το περιβάλλον του Ερντογάν, τα πέντε μοιραία λάθη του νεοοθωμανιστή ηγέτη της Τουρκίας είναι τα εξής :
Μετά τον Μάρτιο του 2011 όταν είχαν αρχίσει οι πρώτες διαδηλώσεις και οι πρώτες συγκρούσεις για την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ στην Συρία, ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτολγου είχε πάει έκτακτη επίσκεψη στην Δαμασκό καθώς ακόμα η Τουρκία διατηρούσε καλές σχέσεις με το καθεστώς Άσαντ. Τότε ο Άσαντ είχε δώσει κάποιες υποσχέσεις στον Νταβούτογλου να προβεί σε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις τις οποίες όμως ένεκα των εξελίξεων δεν μπόρεσε να κάνει. Αυτό έκανε την Άγκυρα να πάρει την λανθασμένη και μοιραία απόφαση να κόψει κάθε επαφή με τον Άσαντ προσβλέποντας στην σύντομη ανατροπή του για να έχει βασικό ρόλο στις μετά Άσαντ εξελίξεις. Έτσι έκλεισε και την πρεσβεία της στην Δαμασκό και το προξενείο της στο Χαλέπι. Το αποτέλεσμα ήταν να αποκοπεί τελείως από τις εξελίξεις και να μην έχει καμιά δυνατότητα να παίξει κάποιο καθοριστικό μεσολαβητικό ρόλο.
Το δεύτερο λάθος ήταν η παροχή από την Τουρκία οπλικών συστημάτων στις ομάδες που πολεμούσαν το καθεστώς του Άσαντ, χωρίς όμως και ίσως σκόπιμα να μην υπάρχει έλεγχος το που κατέληγαν αυτά τα όπλα. Μάλιστα οι οργανώσεις που στήριζε η Άγκυρα ήταν συνήθως παρακλάδια της Αλ Καιντα με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν νέες αντιπαλότητες στο συριακό.
Τρίτο και βασικό λάθος ήταν η στη συνέχεια του εμφυλίου ολοσχερής στήριξη από την Τουρκία του ISIS, σε σκανδαλώδες σημείο να διατηρούν οι Τζιχαντιστές πέντε στρατηγεία στο τουρκικό έδαφος ενώ στο προάστιο Ömerli της Κωνσταντινούπολης να έχουν απροκάλυπτα κέντρο προπαγάνδας των θέσεων τους, κάτι που έχει εξοργίσει πολλούς στην Δύση και στις ΗΠΑ.
Τέταρτο λάθος ήταν η μονομερής ανακήρυξη του διαδρόμου του Cerablus μήκους 90 χιλιομέτρων που είναι υπό την κατοχή των Τζιχαντιστών σαν ζώνη τουρκικής κυριαρχίας, κάτι που προκάλεσε την αντίδραση του ΟΗΕ που υποστήριξε επίσημα την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας, αλλά και της Ρωσίας και του Ιράν που προειδοποίησαν ότι δεν θα ανεχτούν καμία παραβίαση των συριακών συνόρων από την Τουρκία.
Το πέμπτο και το μεγαλύτερο λάθος ήταν η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους στις 25 Νοεμβρίου ενώ είχε τότε δημιουργηθεί το κλίμα για κοινή συμμαχική επέμβαση στην Συρία με την συμμετοχή και της Τουρκίας για να σταματήσει το αιματοκύλισμα και να εξολοθρευτούν οι Τζιχαντιστές. Το λάθος αυτό αφ’ ενός στοίχησε πολλά δισεκατομμύρια στην τουρκική οικονομία και ακόμα είμαστε στην αρχή και αφ’ ετέρου προκάλεσε την εντολή οργή της Μόσχας που ήδη έχει περικυκλώσει με έντονα τιμωρητικές διαθέσεις την Τουρκία απειλώντας την ακόμα και με ολοκληρωτικό πόλεμο χωρίς καμία προοπτική εκτόνωσης της ρωσικής οργής.
ALMAN GAZETE : TÜRKİYE ÇOKTAN BÖLÜNMÜŞ = ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ, (η Süddeutsche Zeitung), Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΕΧΕΙ ΔΙΑΣΠΑΣΤΕΙ!
Όλα αυτά σύμφωνα με τον Yakış ήταν ολέθρια σφάλματα της ισλαμικής κυβέρνησης που οδήγησαν την Τουρκία σε ένα ασφυκτικό κλοιό που σε συνδυασμό και με την αυξανόμενη βία κατά των Κούρδων, διαμορφώνεται σε ένα θανάσιμο κλοιό από τον οποίο πολύ δύσκολα θα μπορέσει να ξεφύγει, αν το καταφέρει ποτέ!
Αμήν!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Το κόμμα της Μέρκελ επιμένει: «Grexit ορισμένου χρόνου η καλύτερη λύση».

Η οικονομική πτέρυγα του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος (CDU) επικρίνει και πάλι την Ελλάδα για έλλειψη μεταρρυθμιστικού ζήλου καθώς επίσης και για ελλιπή εφαρμογή των όρων που έχει συμφωνήσει με τους δανειστές.

Όπως μεταδίδει η «Deutsche Welle», ο γ.γ. του ισχυρού Οικονομικού Συμβουλίου του CDU, Βόλφγκανγκ Στάιγκερ, σε δηλώσεις του στο γερμανικό ειδησεογραφικό πρακτορείο dpa κατηγόρησε την Αθήνα ότι συνεχίζει να μην τηρεί το χρονοδιάγραμμα των μεταρρυθμίσεων.

Το ρεπορτάζ συνεχίζει, αναφέροντας:

Άλλο μεταρρυθμίσεις, άλλο πρόσφυγες

«Πρόκειται για ένα θέμα που άπτεται της ευρωπαϊκής αξιοπιστίας, να μην γίνονται συζητήσεις συνεχώς σχετικά με νέες αναβολές ή ακόμη για ένα νέο κούρεμα του χρέους», τόνισε ο Στάιγκερ.

«Η Ελλάδα δεν θα πρέπει να κάνει κατάχρηση του επιχειρήματος που αφορά στη δραματική κατάσταση με τους πρόσφυγες για να απομακρύνεται από τη μεταρρυθμιστική ρότα». Για τον χριστιανοδημοκράτη βουλευτή, που ανήκει στον ηγετικό πυρήνα του Οικονομικού Συμβουλίου του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, ενός επιχειρηματικού συνδέσμου με 11.000 μέλη από ολόκληρη τη Γερμανία και μεγάλη επιρροή, γίνεται ολοένα περισσότερο σαφές ότι η ορισμένου χρόνου έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, δηλαδή ένα Grexit, όπως το επιθυμούσε ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και η συντριπτική πλειοψηφία των ομολόγων, θα ήταν η καλύτερη λύση.

Στάιγκερ: «Ο Σόιμπλε είχε δίκιο όταν ζητούσε Grexit ορισμένου χρόνου»

«Η ευρωζώνη χρειάζεται επιτέλους καθαρούς κανόνες για έξοδο κρατών από το κοινό νόμισμα καθώς και για μια διαδικασία κήρυξης κρατικής χρεοκοπίας», τόνισε στο dpa. Ο Στάιγκερ επέκρινε και την πορεία αποκρατικοποιήσεων και χαρακτήρισε τους όρους που τέθηκαν ως αντιπαραγωγικούς. «Αποδείχθηκε αντιπαραγωγική η μη εκχώρηση των σχετικών αρμοδιοτήτων σε κάποιο θεσμό των Βρυξελλών. Και σε αυτό το σημείο ο Σόιμπλε είχε δίκιο, όταν ζητούσε να αφαιρεθεί η άμεση πρόσβαση από την ελληνική πολιτική». Και ο γερμανός χριστιανοδημοκράτης υπογράμμισε ότι «η Αθήνα δεν πρόκειται να εγκαταλείψει το «κρυφτούλι» και θα συνεχίσει να εμπαίζει του δανειστές».

Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι πριν λίγες μέρες ο Στάιγκερ επέκρινε με δριμύτητα τη συνεχιζόμενη νομισματική πολιτική της ΕΚΤ και του επικεφαλής της Μάριο Ντράγκι για το γιγαντιαίο πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων και τα μηδενικά επιτόκια «χωρίς να ερωτηθούν η πολιτική, οι Ευρωπαίοι και οι αγορές».

Πηγή: Newmoney.gr
 hassapis-peter.

Ὅταν θέλετε νά ἰατρεύσετε τήν ψυχή σας, τέσσαρα πράγματα σᾶς χρειάζονται... (Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)

Εδῶ ὁποῦ ἦλθα, χριστιανοί μου, ἔλαβα μίαν χαράν μεγάλην, μά ἔλαβα καί 
μίαν λύπην μεγάλην. Χαράν μεγάλην ἔλαβα βλέποντας τήν καλήν σας γνώμην, τήν 
καλήν σας μετάνοιαν, λύπην ἔλαβα στοχαζόμενος τήν ἀναξιότητά μου,
 πώς δέν ἔχω καιρόν νά σᾶς ἐξομολογήσω ὅλους ἕνα πρός ἕνα, νά μοῦ εἰπῆ τό
 παράπονό του ὁ καθένας, νά τοῦ εἰπῶ καί ἐγώ ἐκεῖνο ὁποῦ μέ φωτίση ὁ Θεός. Θέλω 
καί ἀγαπῶ,
 ἀμά δέν ἠμπορῶ, παιδιά μου. Καθώς ἕνας πατέρας εἶναι ἄρρωστος, πηγαίνει τό παιδί 
του νά τό παρηγορήση, ἐκεῖνος μήν μπορώντας 
τό διώχνει, μά πῶς τό διώχνει; Μέ τήν καρδίαν καμμένην. Θέλει νά τό παρηγορήση, μά 
δέν ἠμπορεῖ. Πατέρας ἀνάξιος εἶμαι ἐγώ. Πνευματικά παιδιά μου εἴσαστε ἡ εὐγενεία σας. Τώρα ἔρχεται ἕνας νά ἐξομολογηθῆ εἰς τοῦ λόγου μου νά μοῦ εἰπῆ τό παράπονόν του, 
νά τοῦ εἰπῶ καί ἐγώ ἐκεῖνο ὁποῦ μέ φωτίση ὁ Θεός. Ἐγώ μήν ἠμπορώντας τόν διώχνω,
 μά πῶς τόν διώχνω; Τόν διώχνω καί καίεται ἡ καρδία μου καθώς ὁ πατέρας μέ τό παιδί του. Τί νά σᾶς κάμω; Μά πάλιν, νά μήν ὑστερηθῆτε παντελῶς, σᾶς λέγω ἐγώ 
παραμικρόν. Ὅτανθέλετε νά ἰατρεύσετε τήν ψυχή σας, τέσσαρα πράγματα σᾶς χρειάζονται. Κάνομέ τε ἕνα παζάρι; Ἀπό τόν καιρόν ὁποῦ ἐγεννηθήκετε ἕως τώρα ὅσα ἁμαρτήματα ἐκάμετε νά τά πάρω ὅλα εἰς τόν λαιμόν μου καί
 ἡ εὐγενεία σας νά μοῦ πάρετε τέσσαρες τρίχες. Βαρύ νά ἀσηκώσετε τέσσαρες τρίχες
 ἀπό αὐτά τά γένεια καί νά σᾶς πάρω ἐγώ ὅλα σας τά ἁμαρτήματα; Καί τί νά τά 
κάμω; Ὡστόσον ἔχω μίαν καταβόθρα καί τά ρίχνω ὅλα μέσα ὡσάν χωνευτήρι. Ποία εἶναι
 ἡ καταβόθρα; Εἶναι ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Χριστοῦ μας.
Πρώτη τρίχα εἶναι ὅταν θέλετε νά ἐξομολογᾶσθε τό πρῶτον θεμέλιον εἶναι 
αὐτό ὁποῦ εἴπαμε, νά συγχωρᾶτε τόν ἐχθρόν σας. Τό κάμνετε;
–Τό κάμνομεν, ἅγιε τοῦ Θεοῦ.
Ἐπήρετε τήν πρώτην τρίχα. Δευτέρα τρίχα εἶναι νά εὑρίσκετε πνευματικόν καλόν, γραμματισμένον, σοφόν, ἐνάρετον, εὐλαβῆ νά ἐξομολογᾶσθε. Καί νά ἐξομολογᾶσαι καί
 νά εἰπῆς ὅλα σου τά ἁμαρτήματα. Νά ἔχης ἑκατό ἁμαρτίες
 καί εἰπῆς τίς ἐνενῆντα ἐννέα εἰς τόν πνευματικόν καί μίαν νά μή φανερώσης, ὅλες ἀσυγχώρητες μένουν. Καί ὅταν κάνης τήν ἁμαρτίαν, τότε πρέπει νά ἐντρέπεσαι, ἀλλά 
ὅταν ἐξομολογᾶσαι, νά μήν ἔχης καμμίαν ἐντροπήν.
Μία γυναῖκα ἐπῆγε νά ἐξομολογηθῆ εἰς ἕνα ἀσκητήν. Ὁ ἀσκητής εἶχεν ἕνα ὑποτακτικόν ἐνάρετον. Λέγει τοῦ ὑποτακτικοῦ του ὁ ἀσκητής: πήγαινε 
παρέκει νά ἐξομολογήσω τήν γυναῖκα. Ὁ ὑποτακτικός ἐμάκρυνεν ἕως ὁποῦ ἔβλεπε, μά
 δέν ἤκουε τίποτε. Ἐξομολόγησε τήν γυναῖκα, ἔφυγε. Ὕστερα
 ἔρχεται ὁ ὑποτακτικός καί λέγει: «Γέροντά μου, εἶδα ἕνα παράδοξον θαῦμα:
 ἐκεῖ πού ἐξομολογοῦσες τήν γυναῖκα ἔβλεπα ὁποῦ ἔβγαιναν μέσα ἀπό τό
 στόμα της ὀφίδια μικρά. Βλέπω καί κρεμιέται ἕνα μεγάλο. Ἔκανε νά ἔβγη 
καί πάλιν ἐτραβήχθη εἰς τά ὀπίσω.» Λέγει ὁ ἀσκητής: «Πήγαινε νά τήν 
κράξης νά ἔλθη ὀπίσω ὀγλήγορα.» Πηγαίνοντας ὁ ὑποτακτικός τήν εὗρεν ἀποθαμένην. Γυρίζει ὀπίσω καί τό λέγει τοῦ γέροντός του. Αὐτός μήν ἠμπορώντας νά καταλάβη τό θαῦμα ἐπαρακάλεσε τόν Θεόν νά τοῦ
 φανερώσηἡ γυναῖκα ἐσώθη ἤ ἐκολάσθη; Καί φαίνεται ἐμπρός του μία 
ἀρκούδα μαύρη καί λέγει τοῦ ἀσκητή: «Ἐγώ εἶμαι ἐκείνη ἡ ταλαίπωρος 
γυναῖκα, ὁποῦ ἐξομολογήθηκα καίδέν σοῦ ἐφανέρωσα ἕνα θανάσιμον 
ἁμάρτημα ὁποῦ εἶχα κάμει καί διά τοῦτοὅλα μου τά ἁμαρτήματα ἔμειναν ἀσυγχώρητα
 καί μέ ἐπρόσταξεν ὁ Κύριος νά πηγαίνω εἰς τήν Κόλασιν νά 
καίωμαι πάντοτε.» Καί ἐνταυτῷ ἔγινε μία βρῶμα ὡσάν καπνός καί ἐχάθη ἀπ᾽ἔμπροσθέν του.
Διά τοῦτο, χριστιανοί μου, ὅταν ἐξομολογᾶσθε, νά λέγετε ὅλα σας τά ἁμαρτήματα παστρικά καί καλά. Καί πρῶτον νά εἰπῆς τοῦ πνευματικοῦ σου: «Πνευματικέ μου, ἐγώ 
θέ νά κολαστῶ, διατί δέν ἀγαπῶ τόν Θεόν καί τούς ἀδελφούς μου μέ ὅλην μου τήν καρδίαν καί μέ ὅλην μου τήν ψυχήν ὡσάν τόν ἑαυτόν μου.» Καί νά εἰπῆς ἐκεῖνο πού σέ τύπτει τό συνειδός σου ἤ ἐφόνευσες ἤ ἐπόρνευσες ἤ ἐμοίχευσες ἤ ὅρκον ἔκαμες ἤ εἶπες ψεύματα ἤ τόν πατέρα σου ἤ τήν μητέρα σου δέν ἐτίμησες ἤ ἀδελφός τόν ἀδελφόν ἤ γείτονας τόν γείτονα ἤ γυναῖκα τόν ἄνδρα ἤ ἄλλο κακόν ὁποῦ νά ἔκαμες. Βαρύ εἶναι νά
 τό κάμης αὐτό;
–Ὄχι, ἅγιε διδάσκαλε.
Ἰδού ἐπῆρες τήν δευτέραν τρίχα. Ἡ τρίχα ἡ τρίτη εἶναι φυσικά ὡσάν ἐξομολογηθῆς θέ
 νά σέ ἐρωτήση ὁ πνευματικός νά σοῦ εἰπῆ: «Διατί, παιδί μου, νά κάμης αὐτά τά 
ἁμαρτήματα;» Ἐσύ νά προσέχης νά μήν κατηγορήσης ἄλλον, ἀλλά τοῦ λόγου σου καί 
νά εἰπῆς: «Αὐτά τά ἔκαμα ἀπό τό κακόν μου κεφάλι, ἀπό τήν κακήν μου προαίρεσιν.» 
Βαρύ εἶναι νά κατηγορήσης τοῦ λόγου σου;
–Ὄχι.
Λοιπόν ἐπῆρες καί τήν τρίτην τρίχα. Ἔχομεν τήν τετάρτην. Ὅταν σέ δώση ἄδειαν ὁ πνευματικός σου καί ἀναχωρήσης, νά ἀποφασίσης μέ στερεάν 
γνώμην, μέ στερεάν ἀπόφασιν καλύτερα νά χύσης τό αἷμα σου, μά εἰς ἄλλην φοράν ἁμαρτίαν νά μή κάμης. Τό κάμνεις καί αὐτό;
–Μάλιστα.
Ἐπῆρες καί τήν τετάρτην τρίχα. Αὐτά τά τέσσαρα εἶναι τά ἰατρικά σου καθώς εἴπαμε καί ὄχι ἄλλα. Τό πρῶτον εἶναι νά συγχωρᾶτε τούς ἐχθρούς σας. Τό δεύτερο νά 
 ἐξομολογᾶσθε παστρικά καί καλά. Τό τρίτο νά κατηγορᾶτε τοῦ λόγου σας. Τό τέταρτο 
νά ἀποφασίζετε νά μή κάμετε ἁμαρτίαν. Καί ἄν ἠμπορεῖτε νά ἐξομολογᾶσθε κάθε
 ἡμέραν, καλόν καί ἅγιον εἶναι. Εἰδέ καί δέν ἠμπορεῖτε καθ᾽ ἡμέραν, ἄς εἶναι μία φορά 
τήνἑβδομάδα καί μία φορά τόν μῆνα ἤ τό ὀλιγώτερον τέσσαρες φορές τόν χρόνον. Καί 
νά συνηθίζετε τά παιδιά σας ἀπό μικρά, διά νά συνηθίζουν εἰς τόν καλόν δρόμον, νά ἐξομολογοῦνται.Ἰδού ὁπού σᾶς ἐξομολόγησα ὅλους παρρησίᾳ, διά νά μήν ὑστερηθῆτε. Αὐτά ὁπού σᾶς εἶπα εἶναι τά ἰατρικά σας εἰδέ ἐκεῖνο ὁπού δίνουν οἱ πνευματικοί, σαρανταλείτουργα, μετάνοιες, νηστεῖες καί ἄλλα, δέν εἶναι ἰατρικά, ἀλλά διά
 νά μήν τύχη καί ξεπέσετε ἄλλην φοράν εἰς τήν ἁμαρτίαν σᾶς τά δίδουν καί ὅποιος τά 
βάλη μέσα εἰς τήν καρδίαν του αὐτά τά τέσσαρα, νά ἀποθάνη
 ἐκείνη τήν ὥραν, σώνεται. Εἰδέ χωρίς αὐτά τά τέσσαρα χίλιες χιλιάδες καλά
 νά κάμη ὁ ἄνθρωπος, ἄν ἀποθάνη, εἰς τήν Κόλασιν πηγαίνει.

Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός 

http://dakriametanoias.blogspot.gr/2015/12/blog-post_33.html
anexperimentindepth.

Όπως στρώνεις κοιμάσαι...

Δραματικές σχεδόν είναι οι επισημάνσεις όλων των ασχολουμένων με τα δημοσιονομικά της χώρας. Το κοινό τους συμπέρασμα είναι ότι «ο προϋπολογισμός δεν βγαίνει», «τα έσοδα καταρρέουν» και αλλά πιο τραγικά.
 Και δεν είναι δυστυχώς , καθόλου υπερβολικοί όλοι αυτοί που κάνουν τις σχετικές επισημάνσεις, ούτε βέβαια κατά του Σύριζα ή «όργανα της διαπλοκής» όπως συνηθίζουν να λένε διάφοροι στο περιβάλλον του πρωθυπουργού. Τις εκτιμήσεις αυτές και τις επισημάνσεις  δυστυχώς για την κυβέρνηση την κάνουν όχι μόνον  προσκείμενοι  στην κυβέρνηση οικονομολόγοι αλλά ακόμα και στελέχη του κρατικού μηχανισμού τοποθετημένα από την κυβέρνηση . Μέχρι  και υπουργοί.

 Και δεν είναι δύσκολο κανείς να αντιληφθεί σε ποια κατάσταση είναι τα δημόσια οικονομικά. Αρκεί να δει μόνον ένα στοιχείο. Το ποσό από τους απλήρωτους φόρους, «χαράτσια» και πρόστιμα, προς το δημόσιο τον περασμένο μήνα. Φτάνουν το ύψους 1,453 δισ. Ευρώ
Και από την αρχή του χρόνου έχουμε φτάσει στο χωρίς προηγούμενο ποσό των  11,833 δισ. ευρώ,. Μιλάμε για νέες οφειλές προς το κράτος . Γιατί συνολικά, ως τον Νοέμβριο, οι οφειλές έχουν φτάσει στο αστρονομικό πραγματικά ποσό των  87,4 δισ. ευρώ.
   Γιατί αυξάνονται οι οφειλές αυτές;  Μα οι απαντήσεις για όσους παρακολουθούν και τα μεγέθη της οικονομίας αλλά και την κατάσταση στην κοινωνία είναι απλές.
 Και βεβαίως δεν είναι οι απλοϊκές, λαϊκίστικες απαντήσεις στελεχών της κυβέρνησης σύμφωνα με τις οποίες «δεν πληρώνουν οι πλούσιοι», «κάνουν κόντρα στην κυβέρνηση τα συμφέροντα» , «κάνει  λευκή απεργία ο κρατικός μηχανισμός» και άλλα παρόμοια φληναφήματα , προς «λαϊκή κατανάλωση».

  Οι αιτίες είναι γνωστές. Και είναι όλες ένας συνδυασμός πολίτικων και οικονομικών ζητημάτων.
  Για παράδειγμα, από τον Ιούλιο του 2014, όταν η κυβέρνηση Σαμαρά, με τις απίθανες λαϊκίστικες της στροφές, έδειξε ότι δεν πρόκειται να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις και πως αργά η γρήγορα θα έπεφτε, σταμάτησε η οποιαδήποτε συζήτηση για επενδύσεις από το εξωτερικό. Κανείς  σοβαρός δεν επενδύει σε μη σταθερό πολιτικά  περιβάλλον
Στην συνέχεια, από τον Ιανουάριο, η νέα κυβέρνηση Σύριζα-Ανελ, όχι μόνον δεν κατάφερε να εμπεδώσει ένα κλίμα πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας, αλλά αντίθετα , κάθε μέρα , με κάθε κίνηση της οδηγούσε τα πράγματα σε μεγαλύτερη αβεβαιότητα. Με αποκορύφωμα τις αχαρακτήριστες κινήσεις με το δημοψήφισμα κλπ, που οδήγησαν στο να μην έχει κανείς καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση της χώρας μας. Οι εκλογές του Σεπτεμβρίου , το μονό που έκαναν , όπως τώρα φαίνεται, είναι να φέρουν μια ακόμα καθυστέρηση στην οικονομία, που βυθίστηκε πάλι στην ύφεση και  επιβεβαίωσαν ότι υπάρχει θέμα με την πολιτική σταθερότητα στην χώρα. Κάτι βεβαίως που είναι εμφανέστατο και σήμερα.

 Αρα οι επενδύτες, είναι ακόμα πολύ επιφυλακτικοί αν όχι αρνητικοί. Όσο δεν η κυβέρνηση συνεχίζει τις ίδιες παλινωδίες με τα παράλληλα προγράμματα, τις διαπραγματεύσεις και το αίτημα για έξοδο του ΔΝΤ, τόσο επιβαρύνει το αρνητικό για την χώρα μας κλίμα διεθνώς.
  Από την άλλη η ανύπαρκτη και χωρίς κανένα στόχο πολιτική της καθώς και η μη ύπαρξη κυβερνητικού έργου εδώ και ένα χρόνο όχι μόνον δεν άφησε περιθώρια για ξένες επενδύσεις αλλά επιβάρυνε την οικονομία, αύξησε την ανεργία και οδήγησε και άλλες ελληνικές επιχειρήσεις στην καταστροφή.
  Όλα αυτά , σε συνδυασμό με τα capital controls  καθώς και το τέλος των αποταμιεύσεων εκατομμυρίων ελλήνων, που καταναλωθήκαν σε φόρους τα τελευταία 5 χρόνια, έχουν οδηγήσει τους πολίτες σε πραγματική αδυναμία πληρωμής των τεράστιων φόρων που και οι προηγούμενες κυβερνήσεις έθεσαν αλλά και η σημερινή όχι μόνον διατήρησε αλλά αύξησε Και μάλιστα έκανε πιο σκληρή την αντιμετώπιση όλων, μέσω του τρίτου μνημονίου που συμφώνησε.
Πρακτικά δηλαδή οι πολίτες δεν έχουν να πληρώσουν τις υπέρογκες υποχρεώσεις που έχει βάλει το κράτος. Και αυτό θα αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο πια αφού δεν υπάρχουν αποταμιεύσεις στο σύνολο των πολιτών.

  Μέσα σε όλο αυτό το νοσηρό κλίμα και τον φαύλο κύκλο που δημιουργείται , θα πρέπει να προσθέσουμε και  την ψυχολογία που ο ίδιος ο Σύριζα καλλιέργησε τα χρόνια που ήταν αντιπολίτευση. Την ψυχολογία του δεν πληρώνω. Αυτή η ψυχολογία, οι επικεφαλείς της όποιας μάλιστα είναι σήμερα ακόμα και μέλη του υπουργικού συμβουλίου, θα την βρουν μπροστά  τους πολύ πολύ σύντομα. Και αυτή την φορά θα είναι πρώτοι  οι δικοί τους ψηφοφόροι  που δεν θα πληρώνουν Όλοι αυτοί τους οποίους τα τελευταία χρόνια υποσχέθηκαν, κατάργηση φόρων και χρεών, σεισάχθεια και αλλά ωραία  Και δεν θα πληρώνουν ,όχι μόνον γιατί δεν θα έχουν χρήματα αλλά και γιατί έτσι τους γαλούχησαν , όλα αυτά τα χρόνια
  Έτσι είναι η ζωή. Όπως στρώνεις κοιμάσαι…
Και τώρα , για τον Σύριζα , ήλθε η ώρα της πληρωμής…..

Του Π. Τρουπιώτη.

antilogos

Αλωνίζουν οι τέκτονες με πρόφαση τις φιλανθρωπίες

 
Μέσα στον κοινωνικό ιστό της χώρας επιδιώκουν όλο και πιο έντονα μπουν οι τέκτονες που εκμεταλλευόμενοι τις ημέρες των Χριστουγέννων διαφημίζουν το φιλανθρωπικό τους έργο.

Συγκεκριμένα, όπως διαβάσαμε σε άρθρα, «οι Έλληνες Τέκτονες πρόσφεραν συνολικά 280.000 ευρώ σε δομές κοινωνικής αλληλεγγύης, ιδρύματα, συλλόγους και οργανισμούς.
Τα ποσά δόθηκαν σε ειδική εκδήλωση του Τεκτονικού Ιδρύματος Ελλάδος που έγινε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας.
Η αλληλεγγύη των Ελλήνων τεκτόνων προς την ταλανιζόμενη από την κρίση κοινωνία εκφράστηκε με ποσά από 3.000 έως 5.000 ευρώ σε διατακτικές τροφίμων προς 25 δομές κοινωνικής αλληλεγγύης.
Σε άλλα οκτώ ιδρύματα, μεταξύ των οποίων η Ελληνική Μαθηματική Εταιρία, το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών Θεσσαλονίκης και ο Πανελλαδικός Σύλλογος Παραπληγικών και Κινητικά Αναπήρων, διατέθηκαν, με τη μορφή υποτροφιών, επίσης, ποσά από 3.000- έως 5.000 ευρώ.
Ανάλογα ποσά διανεμήθηκαν επίσης με τη μορφή υποτροφιών, επιταγών ή βραβείων σε συλλόγους, ιδρύματα και πρωτοβουλίες, όπως η Ένωση Ελλήνων Φυσικών, οι Γιατροί του Κόσμου, η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρία, ο Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού, ενώ δόθηκαν υποτροφίες και διατέθηκαν ποσά για την αγορά διδακτικού και εποπτικού ηλεκτρονικού υλικού σε άλλους πέντε οργανισμούς και ιδρύματα».
Τέλος, να τονιστεί πως τιμήθηκε ο μουσικοσυνθέτης Μίμης Πλέσσας, ο οποίος αναφέρθηκε με κολακευτικά λόγια στο έργο των τεκτόνων…

τό είδαμε ΕΔΩ
tilegrafima.

ΣΧΟΛΙΟ: Ας τό πούμε λίγο καλύτερα. Καί τό σημερινό εκκλησιαστικό έργο είναι κατεξοχήν φιλανθρωπικό. Καθότι οι περισσότεροι είναι Μασόνοι. Η φιλανθρωπία ρίχνει στάχτη στά μάτια από αιώνες προσπαθώντας νά κρύψει τό απάνθρωπο πρόσωπο τής εξουσίας.
Αμέθυστος

Κάθε άνθρωπος έχει τρεις φίλους...

Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τρεῖς φίλους. 

Ὁ ἕνας τὸν ἐγκαταλείπει κατὰ τὴν ὥραν τοῦ θανάτου, ὁ ἄλλος κατὰ τὸν ἐνταφιασμὸν καὶ ὁ τρίτος τὸν συνοδεύει πέραν τοῦ τάφου.

Ὁ πρῶτος εἶναι τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, ὁ δεύτερος oἱ φίλοι του καὶ ὁ τρίτος τὰ καλὰ ἔργα.

Διά τοῦτο ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ φροντίζῃ, ὥστε ἐνῷ, ὅταν ἐγεννήθη, ὅλοι γελοῦσαν καὶ αὐτὸς ἔκλαιεν, ὅταν ἀποθάνῃ, οἱ ἄλλοι νὰ κλαίουν καὶ αὐτὸς νὰ γελάῃ!

ΠΗΓΗ

logia-tou-aera

Χρήστος Γιανναράς: Έτος πλήρους αδιεξόδου το 2015

Χρήστος Γιανναράς: Έτος πλήρους αδιεξόδου το 2015

Η χρονιά όπου το πολιτικό σύστημα, είτε από τη θέση της κυβέρνησης, είτε των κομμάτων της αντιπολίτευσης, κατέδειξε στους πολίτες το πλήρες αδιέξοδο προσδοκιών και ελπίδων, ήταν το 2015, κατά τον καθηγητή Φιλοσοφίας Χρήστο Γιανναρά, κατά την αποτίμηση των γεγονότων της χρονιάς που φεύγει.

Όπως είπε, ακόμη και το Σύνταγμα του 1985 έχει μετατραπεί σε ένα «κουρελόχαρτο» που δεν μπορεί, στοιχειωδώς έστω, να προστατεύσει τους πολίτες από τις αυθαιρεσίες και την ισοπέδωση που υφίστανται, από ένα ευτελές και επικίνδυνα αγράμματο πολιτικό σύστημα.
Υπό αυτή την έννοια το 2016, είπε ο Χρήστος Γιανναράς, «θα είναι οριακό για την ελληνική κοινωνία ως προς τη συνέχεια της ύπαρξή της, σε ένα κόσμο όπου ιδιωτικά γραφεία και κεφάλαια αποφασίζουν πλέον ποιοι λαοί θα ζήσουν ή θα πεθάνουν.
Το νόημα των ανθρώπινων σχέσεων και όχι της κατανάλωσης ίσως μπορεί να δώσει μία ελπίδα στους ανθρώπους να αντιληφθούν την ουσία της ζωής και της αντίθεσης σε λογικές τύπου «Φύρερ αλά Σόιμπλε», που οδηγούν την Ελλάδα στον αφανισμό».

olympia

ΣΧΟΛΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ (8δ)

Ἀδιακρισίες στήν ποιμαντική καί τήν ἄσκηση:

 Ἡ «βαθεῖα μετάνοια» καί ἡ ποιμαντική διακονία

[8δ ΜΕΡΟΣ]

τοῦ π. Θωμᾶ Βαμβίνη

 Μέ ὅσα προηγήθηκαν συνδέεται καί μιά ἀκόμη παρανόηση τῆς καταγεγραμμένης ἀπό τόν Μητροπολίτη Ναυπάκτου διδασκαλίας τοῦ Γέροντος Σωφρονίου, ἡ ὁποία ἀναφέρεται στήν δυσκολία πού ἔχει ὁ κληρικός, ὅταν διακατέχεται ἀπό βαθιά μετάνοια, νά ἐργασθῆ πολύ ποιμαντικά στόν κόσμο. Συγκεκριμένα ὁ π. Σωφρόνιος λέει:

«Ὅταν ἕνας Κληρικός ἔχη βαθειά μετάνοια, δέν μπορῆ νά ἐργασθῆ πολύ ποιμαντικά στόν κόσμο. Γιατί ἡ ποιμαντική διακονία ἀπαιτεῖ διαρκῆ δραστηριότητα, πού δέν μπορεῖ νά ἔχη αὐτός πού διακρίνεται ἀπό βαθειά μετάνοια»^[1].

Αὐτή ἡ ἄποψη γιά τόν π.Ἰ.Δ. εἶναι «κακοδοξία», διότι ὅπως γράφει:

«Δηλαδή ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός καί πλῆθος ἄλλων ἁγίων, οἱ ὁποῖοι παρουσίασαν ποικίλον ποιμαντικόν, ἐκκλησιαστικόν, κοινωνικόν, φιλανθρωπικόν, συγγραφικόν, πνευματικόν, ἐθνικόν καί ἱεραποστολικόν ἔργον, ἦσαν πνευματικῶς ρηχοί, δέν εἶχον “βαθεῖαν μετάνοιαν”, διότι, ἐάν εἶχον, δέν θά ἠδύναντο νά ἐπιτελέσουν τοιαῦτα ἔργα, ὅπως παραδέχεται καί διαδίδει ὑπερηφάνως μέ τό βιβλίον του ὁ κ. Ἱερόθεος. Ἀλλοίμονον!

Συμπεραίνω ὅτι ἡ Σεβασμιότης του ἀμφισβητεῖ καί τήν “βαθεῖαν μετάνοιαν” τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξεν ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν»^[2].

Ἡ «βαθεῖα μετάνοια» γιά τήν ὁποία μιλᾶ ὁ Γέροντας Σωφρόνιος δέν εἶναι μιά ἐπιφανειακή μεταμέλεια ἤ μιά διανοητική αὐτοκριτική διαδικασία. Δέν συντελεῖται καί δέν μένει μόνο στό μυαλό. Ἀπορροφᾶ ὅλον τόν ἄνθρωπο στήν αἴσθηση τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπό τόν ζώντα Θεό, πού βιώνει ἡ καρδιά.  Ὅμως, ἡ βαθιά βίωση αὐτῆς τῆς πνευματικῆς φωτιᾶς δέν εἶναι μιά κατάσταση πού διαρκεῖ σέ ὅλο τόν ἀνθρώπινο βίο. Ἡ μετάνοια γενικῶς δέν τελειώνει ποτέ. Ἀλλάζει ὅμως μορφές. Στήν ἀρχή, ὅταν ἀποκαλύπτεται τό «εἰδεχθές προσωπεῖο τῶν παθῶν» καί βγαίνη σταδιακά στό φῶς τό σκοτεινό βάθος τοῦ ἀνθρώπου, ἡ μετάνοια ὡς φωτιά κατακαίει τά «φρυγανώδη πάθη», ἀλλά κατόπιν ἀπό φωτιά γίνεται φῶς πού φωτίζει τόν νοῦ καί ὁ κλαυθμός τοῦ πνευματικοῦ πένθους μετατρέπεται σέ «θυμηδία πνευματική». Συμβαίνει στόν ἄνθρωπο αὐτό πού ζητᾶμε νά πραγματοποιήση μέσα μας τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ:

«Ὡς πῦρ γενηθήτω μοι καί ὡσεί φῶς τό Σῶμα σου καί τό Αἷμα, Σωτήρ μου, τό τιμιώτατον, φλέγον ἁμαρτίας τήν ὕλην καί ἐμπιπρῶν  παθῶν τάς ἀκάνθας καί ὅλον φωτίζον με προσκυνεῖν σου τήν θεότητα»^[3].

Ἡ βαθιά μετάνοια, πού συνδέεται μέ τήν ἀδυναμία ἐπιτελέσεως ποιμαντικοῦ ἔργου, εἶναι στάδιο ἀπό τό ὁποῖο περνοῦν ὅλοι οἱ πορευόμενοι τήν «στενή καί τεθλιμμένη ὁδό» τῶν προσταγμάτων τοῦ Θεοῦ. Αὐτήν τήν ὁδό πορεύτηκαν καί ἀπό αὐτήν τήν μετάνοια πέρασαν καί οἱ ἅγιοι στούς ὁποίους καταφεύγει ὁ π.Ἰ.Δ. προκειμένου νά στηρίξη τήν ἄποψή του, ὅτι ἡ «βαθεῖα μετάνοια» δέν ἐμποδίζει τήν ἀνάπτυξη πολλῶν ποιμαντικῶν δραστηριοτήτων.

Θά πρέπη νά ὑπογραμμίσουμε ὅτι ὁ π. Σωφρόνιος δέν λέει ὅτι «ὅταν ἕνας Κληρικός ἔχη βαθειά μετάνοια, δέν μπορῆ νά ἐργασθῆ ποιμαντικά στόν κόσμο», ἀλλά δέν μπορεῖ νά ἐργασθῆ «πολύ», ἐπειδή ὁ νοῦς του εἶναι αἰχμαλωτισμένος στόν ἐσωτερικό του ἄνθρωπο, μέσα στόν ὁποῖο  βιώνει τό πνευματικό πένθος, ὁπότε αἰσθάνεται ἔντονα τήν ἀδυναμία, ἀλλά καί τήν ἀναξιότητά του νά διδάξη καί νά καθοδηγήση ἄλλους ἀνθρώπους.

Ἐν τούτοις, στούς βίους τῶν ἁγίων βλέπουμε αὐτό πού ἤδη σημειώσαμε, ὅτι δηλαδή αὐτή ἡ κατάσταση –τήν ὁποία κάθε ἅγιος τήν ἔχει ζήσει– δέν διαρκεῖ γιά ὁλόκληρη τήν ζωή. Ἔτσι βλέπουμε τόν Μ. Βασίλειο, πρίν ἀρχίση τήν ἔντονη ποιμαντική του δράση, νά ἔχη ἀποσυρθῆ στό ἐρημητήριο τοῦ Πόντου, ὅπου «ἀπέκλαυσε» τήν νεότητά του πού ἀφάνησε στήν ἀνάληψη «τῶν μαθημάτων τῆς παρά Θεοῦ μωρανθείσης σοφίας». Βλέπουμε τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο νά ὑποτάσσεται σέ Γέροντα καί νά ἀσκητεύη σκληρά σέ σπήλαιο καί νά εἶναι ἀπρόθυμος νά ἀναλάβη ποιμαντική δράση, ὅπως φαίνεται ἀπό τούς λόγους του περί Ἱερωσύνης. Βλέπουμε τόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό νά ζῆ τήν μετάνοιά του στήν Ἱερά Μονή Φιλοθέου τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ἐκεῖ, ὅταν ὡρίμασε πνευματικά, νά δέχεται τήν κλήση ἀπό τόν Θεό γιά τόν φωτισμό τοῦ Γένους· κλήση πού ἔθεσε στήν κρίση τοῦ Πατριάρχη, γιά νά βεβαιωθῆ ὅτι δέν εἶναι πλάνη. Τέλος, βλέπουμε τόν ἀπ. Παῦλο, μετά τήν ἀποκάλυψη τοῦ Χριστοῦ στήν πορεία πρός τήν Δαμασκό καί τό Βάπτισμα πού ἔλαβε ἀπό τόν ἀπ. Ἀνανία, νά ἀποσύρεται γιά τρία χρόνια στήν ἔρημο τῆς Ἀραβίας, ὅπου βίωσε τήν βαθύτατη μετάνοιά του, καί κατόπιν νά ἔρχεται σέ συνάντηση μέ τούς ἄλλους Ἀποστόλους καί ἀκόμη ἀργότερα, μέ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, νά στέλνεται ὡς Ἀπόστολος στά ἔθνη.

Οἱ «σχολιασμοί» καί οἱ ἐπιθετικές κριτικές τοῦ π.Ἰ.Δ. δείχνουν ὅτι ἔχει μιά ἐπίπεδη ἀντίληψη γιά τήν πνευματική καί ἐκκλησιαστική ζωή. Δείχνει, γιά παράδειγμα, νά μή γνωρίζη πολλά πράγματα γιά τίς ἐντάσεις καί τίς ἀπαιτήσεις τῆς μετάνοιας, πού δίνεται ὡς χάρισμα ἀπό τόν Θεό στούς ἀνθρώπους. Δείχνει ὅτι γνωρίζει μόνο τήν διανοητική μετάνοια, πού εἶναι ἀποτέλεσμα μιᾶς αὐτοκριτικῆς διαδικασίας –ὅπως στούς πυθαγορείους– χωρίς τήν συμμετοχή τῆς καρδιᾶς, ἡ ὁποία κατακαίεται ἀπό τήν ἐπίσκεψη τῆς καθαρτικῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Γιά τόν π.Ἰ.Δ. στήν πνευματική καί ἐκκλησιαστική ζωή δέν ὑπάρχουν «ἀναβάσεις» καί «καταβάσεις» ἐμπειρικῆς θεογνωσίας καί ἀνθρωπογνωσίας, στίς ὁποῖες αἰχμαλωτίζεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὅλα συντελοῦνται σέ ἕνα ἐπίπεδο σχῆμα εὐσεβισμοῦ καί ἠθικισμοῦ πού νεκρώνει τήν ψυχή, ἀφοῦ σβήνει κάθε ἔμπνευση γιά ἐμπειρικές «ἀνόδους» στόν Θεό ἤ «καθόδους» στόν «κρυπτό τῆς καρδίας ἄνθρωπο». Γι’ αὐτό ὁ π.Ἰ.Δ. ἐξανίσταται ὅταν διαβάζη ὅτι ὁ π. Σωφρόνιος –περιγράφον-τας τά πράγματα καί ὄχι διανοούμενος– λέει ὅτι ὅταν κάποιος κληρικός βιώνη βαθιά μετάνοια, δέν μπορεῖ νά ἐργασθῆ πολύ ποιμαντικά στόν κόσμο.

Ὅταν ὅμως ἀγνοοῦμε τίς δωρεές τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους, δέν ἐπαναστατοῦμε ἐναντίον τῶν «πείρᾳ μεμυημένων» καί δέν τούς ὑβρίζουμε. Μαθητεύουμε ταπεινά στόν λόγο τους. Ζητοῦμε νά μᾶς δώσουν οἱ ἴδιοι ἤ «ὁμότροποί» τους πειστικές ἀπαντήσεις, ὥστε νά ἑδραιωθοῦμε στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί νά μή βρεθοῦμε ἔξω ἀπό αὐτήν.

---

^[1]. Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ, σ. 339.

^[2]. Ἡ θεολογική τραγωδία..., σ. 70.

^[3]. Ἀκολουθία Μεταλήψεως.

[EIΣΑΓΩΓΗ]   

  [1^ον ΜΕΡΟΣ]

[2^ΟΝ ΜΕΡΟΣ] [^3ΟΝ ΜΕΡΟΣ][4 ΜΕΡΟΣ][4^α ΜΕΡΟΣ] 

[^4β ΜΕΡΟΣ][⁵ ΜΕΡΟΣ][⁵α ΜΕΡΟΣ] α

[⁵β ΜΕΡΟΣ] [6 ΜΕΡΟΣ][⁶α ΜΕΡΟΣ][⁶β ΜΕΡΟΣ][⁷ ΜΕΡΟΣ][⁸ ΜΕΡΟΣ][⁸α ΜΕΡΟΣ] 

  [⁸β ΜΕΡΟΣ] [⁸γ ΜΕΡΟΣ]

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή (Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Με άλλο τρόπο δεν μπορεί ο άνθρωπος να φυλάξει την πρώτη και μεγάλη εντολή, δηλαδή το «να αγαπήσεις Κύριον τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου και με όλη τη ψυχή σου και με όλη τη δύναμή σου και με όλη τη διάνοιά σου», καθώς μας προστάξει ο Κύριος (Λουκ. 3, 27), παρά με το μέσον της νοεράς προσευχής.

Νοερά και καρδιακή προσευχή, κατά τους Αγίους Πατέρες που ονομάζονται Νηπτικοί, είναι κυρίως το να συμμαζεύει ο άνθρωπος το νου του μέσα στην καρδιά του, και χωρίς να λαλεί με το στόμα, αλλά μόνο με τον «ενδιάθετο λόγο», ο οποίος λαλείται μέσα στην καρδιά, να λέγει τη σύντομη αυτή και μονολόγιστη προσευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», κρατώντας και λίγο την αναπνοή.Έτσι μέσα στα ίδια τα βάθη της καρδιάς του επικαλείται το πανάγιο όνομα του Κυρίου, ζητεί με επιμονή το έλεός Του προσέχοντας αποκλειστικά και μόνο στα λόγια της προσευχής και τίποτε άλλο δεν δέχεται ούτε από μέσα ούτε απ’ έξω, διατηρώντας τη διάνοιά του εντελώς ασχημάτιστη, χωρίς καμία εικόνα. Την δε αφορμή και το περιεχόμενο αυτής της εργασίας την πήραν όσοι ασχολούνται μ’ αυτήν από την ίδια τη διδασκαλία του Κυρίου, ο οποίος σε κάποιο σημείο λέγει: «Η Βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας» (Λουκ. 17, 21), και σε κάποιο άλλο: «Υποκριτή, καθάρισε πρώτα το εσωτερικό του ποτηριού και του πιάτου, για να γίνει και το εξωτερικό καθαρό» (Ματθ. 23, 26).

Και ο Απόστολος Παύλος γράφει στους Εφεσίους: «γι’ αυτό γονατίζω, μπροστά στον Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και παρακαλώ να ενισχύει πλουσιοπάροχα και δυναμικά με το Πνεύμα του, τον εσωτερικό σας άνθρωπο, να κατοικήσει ο Χριστός στις καρδιές σας με την πίστη» (Εφεσ. 3, 14).

Τί σαφέστερο θα μπορούσε να υπάρχει από αυτή τη μαρτυρία; Ότι τούτο είναι απαραίτητο, το διδάσκει το Πνεύμα το Άγιο σε κάθε ευσεβή και σε μύριες όσες άλλες σελίδες της Νέας Γραφής, όπως μπορούν να διαπιστώσουν όσοι τις ερευνούν προσεκτικά.

Από αυτή την πνευματική και επιστημονική εργασία, όταν συνοδεύεται από την όσο το δυνατόν ακριβέστερη πραγματοποίηση των αρετών, από την θέρμη που δημιουργείται στη καρδιά και από την πνευματική ενέργεια που ακολουθεί την επίκληση του Παναγίου ονόματος, καταστρέφονται τα πάθη ο νους και η καρδιά σιγά-σιγά καθαρίζονται και ενώνονται μεταξύ τους, οπότε οι σωστικές εντολές κατορθώνονται ευκολότερα… Και για να ειπώ με συντομία, με αυτόν τον τρόπο μπορούμε γρηγορότερα να επανέλθουμε στην τέλεια χάρη του Πνεύματος που μας δόθηκε στην αρχή, η οποία υπάρχει μέσα μας, αλλά σαν την σπίθα που κρύβεται στη στάχτη έχει καταχωθεί κι αυτή μέσα στα πάθη, και να την δούμε να λάμπει δυνατά και να φωτίζει το νου μας και στη συνέχεια να τελειωθούμε και να θεωθούμε με τον κατάλληλο τρόπο.

Εάν δε κάποτε μερικοί ξέφυγαν λίγο, τί το θαυμαστό; Αυτό το έπαθαν τις περισσότερες φορές από οίηση, όπως λέγει ο Σιναΐτης Γρηγόριος. Εγώ νομίζω ότι το κύριο αίτιο της παρεκτροπής τους είναι το ότι δεν ακολούθησαν με ακρίβεια τη διδασκαλία των Πατέρων για την εργασία αυτή· δεν ευθύνεται η ίδια η εργασία, για όνομα του Θεού.

Επειδή αυτή είναι αγία και με αυτήν παρακαλούμε να απαλλαγούμε από όλη την πλάνη· επειδή και η εντολή του Θεού η οποία οδηγεί στη ζωή, όπως λέει ο Παύλος, «βρέθηκε να κοστίσει σε μερικούς τον θάνατο, αυτό όμως δεν έγινε εξαιτίας της εντολής. Και πώς να γίνει, αφού αυτή είναι αγία και δίκαιη και αληθινή;» (Ρωμ. 7, 10-12). Αλλά έγινε εξαιτίας της μοχθηρίας εκείνων που την έπραξαν κάτω από την κυριαρχία της αμαρτίας. Τί λοιπόν να κάνουμε; Να καταδικάσουμε τη θεία εντολή για την αμαρτία μερικών; Και να παραμελήσουμε μία τέτοια σωτηριώδη εργασία εξαιτίας της παρεκκλίσεως μερικών; Με κανένα τρόπο. Ούτε εκείνη, ούτε αυτή. Αλλά μάλλον έχοντας θάρρος σ’ Εκείνον που είπε «Εγώ είμαι ο δρόμος, η αλήθεια και η ζωή» (Ιω. 14, 6) με πολλή ταπεινοφροσύνη και πενθική διάθεση ας επιχειρήσουμε το έργο. Γιατί όταν κάποιος είναι απαλλαγμένος από την οίηση και την ανθρωπαρέσκεια, ακόμη κι αν ολόκληρη η στρατιά των δαιμόνων συγκρουστεί μαζί του, ούτε να τον πλησιάσει δεν θα μπορέσει, σύμφωνα με τη διδασκαλία των Πατέρων.

Ο Ιησούς ας είναι το γλυκό μελέτημα της καρδίας σου· ο Ιησούς ας είναι το εντρύφημα της γλώσσας σου· ο Ιησούς ας είναι η αναπνοή σου· και ποτέ να μη χορταίνεις επικαλούμενος τον Ιησού. Διότι από αυτή τη συνεχή και γλυκύτατη μνήμη του Ιησού θα φυτευτούν, θα αυξηθούν και θα γίνουν μεγάλα δένδρα στη καρδιά σου οι τρεις μεγάλες εκείνες και θεολογικές αρετές: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Η ψυχή η οποία αγαπά τον Ιησού, επειδή ο Ιησούς είναι στους ουρανούς και δεν είναι ορατός, ώστε να τον βλέπει και να τον απολαμβάνει, με άλλο τρόπο δεν μπορεί να παρηγορεί την αγάπη της προς Αυτόν παρεκτός με την συνεχή ενθύμηση του αγίου Του ονόματος, με το να βοά πάντοτε με αγάπη και δάκρυα και πόνο καρδιάς: Ιησού μου, Ιησού μου αγαπημένε!

(Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο κόσμος της προσευχής», Εκδόσεις «ΚΑΛΑΜΟΣ»)

 http://kryptoskardiasanthropos.blogspot.gr/

http://anexperimentindepth.blogspot.co.uk/2015/05/blog-post_23.html

Πατερικός

Εργα θεού-έργα ανθρώπου

Κάποτε ένας ζωγράφος επισκέφτηκε τον Γέροντα Παΐσιο στο κελί του.
Ο γέροντας με εκείνο το πηγαίο και διδακτικό χιούμορ που τον διέκρινε, τον ρώτησε: Βρε παιδάκι μου, θα μπορούσες να με ζωγραφίσεις ένα πίνακα με το θέμα που θα σου πω; Θέλω να τον τοποθετήσω στο κελί μου!
Ο καλλιτέχνης προθυμότατα , λέει στον π. Παΐσιο: Γέροντα με τα χαράς. Αυτή είναι η δουλειά μου.Τι θα θέλατε να έχει ο πίνακας ζωγραφικής που θα ετοιμάσω;
Μπορείς να ζωγραφίσεις μερικά βουνά;
Εύκολο είναι γέροντα απαντάει ο Ζωγράφος.
Μπορείς να ζωγραφίσεις και μερικά δέντρα που θα σου πω;
Βεβαίως γέροντα.
Αφού λοιπόν ο γέροντας του είπε και μερικά πράγματα που θα ήθελε να έχει ο πίνακας, στο τέλος του λέει: Μπορείς να ζωγραφίσεις και μία βρύση που να τρέχει νερό;
Μα γέροντα, δεν είναι καθόλου δύσκολο για μένα, απαντάει με απλότητα ο ζωγράφος.
Και τότε ο π. Παΐσιος τον ρωτάει: Από την βρύση που θα είναι στον πίνακα μπορεί κάποιος να πιεί νερό και να ξεδιψάσει;
Ε όχι, βέβαια γέροντα, απάντησε ο ζωγράφος.
Και ο γέροντας του είπε : Τόσο λοιπόν διαφέρουν τα έργα των ανθρώπων από τα έργα του Θεού!
Όσο λοιπόν μπορεί να ξεδιψάσει κανείς από το νερό μιας ζωγραφισμένης βρύσης , άλλο τόσο μπορεί να ξεδιψάσει κανείς από τα έργα των ανθρώπων.
Η ανθρώπινη ύπαρξη ξεδιψά αληθινά και μόνο από τα έργα του Θεού ο οποίος άλλωστε προσφέρει το "ύδωρ το ζών"...
trelogiannis.

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός: «Ο παπισμός είναι σύστημα, ένα σύστημα της παγκόσμιας εξουσίας και της νόθευσης της πίστης».

Ο π. Μεταλληνός μίλησε για την Παγκοσμιοποίηση η οποία είναι κατευθυνόμενη από τα πολιτικά συστήματα κυρίως από την κορυφή με στόχο την αναγκαστική συνένωση των λαών της γης. Οι λαοί θα έχουν πλέον ένα παγκόσμιο πλανητικό κράτος και θα διαμορφωθεί ένας παγκόσμιος άνθρωπος με τα ίδια γούστα ακόμα και με την ίδια μορφή.

Η παγκοσμιοποίηση έχει δύο σκέλη: την πολιτική παγκόσμια ενοποίηση των λαών της γης και τη θρησκευτική που εξυπηρετεί ο οικουμενισμός.

Θα υπάρχουν δύο πλανητάρχες, αυτοί που βρίσκονται πίσω από τον πρόεδρο Ομπάμα που εξουσιάζουν τον κόσμος και ο δεύτερος πλανητάρχης θα είναι ο Πάπας της Ρώμης.

Η παγκοσμιοποίηση ξεκίνησε ήδη από το 1992 όπου έχουμε και επίσημα την έναρξη της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Η Ορθοδοξία ότι και να γίνει εναντίον της δεν παθαίνει τίποτα. Ήδη υπάρχει συστηματική πολιτική εναντίον της από τη δεκαετία του 1990 με τη Νέα Τάξη Πραγμάτων που θέλει να επιβάλλει ένα νέο τρόπο ζωής που μηδενίζει τη μέχρι τώρα ιστορική μας εμπειρία.

Τον άνθρωπο όμως τον διαπλάθει και το Υπουργείο Παιδείας όπως οργανώθηκε από τον Α. Κοραή που ήταν φανατικός οπαδός του Βολταίρου και ο οποίος ήθελε να διαπλάσει την Ελλάδα στα μέτρα τα δικά τους και εκεί είναι που διέλυσε την Εκκλησία με τα Αυτοκέφαλα κλπ. Από εκείνη την εποχή η Ορθοδοξία βαδίζει σε ένα κατήφορο. Ευθύνεται όμως και ο ίδιος ο άνθρωπος που αντί να επιλέξει να ακολουθήσει τα άγια πρόσωπα που είναι συνεχιστές των Αγίων Πατέρων προτιμά να επικαλείται τις πτώσεις των κληρικών που κατακρημνίζουν την Ορθοδοξία. Αυτό σίγουρα κάτι σημαίνει για τον ίδιο τον άνθρωπο.

Η Ορθοδοξία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ελληνικής εθνικής ταυτότητας όπως φαίνεται και από τις σφυγμομετρήσεις όπου ο λαός αναγνωρίζει δύο μεγέθη που είναι ο στρατός και η Εκκλησία. Αυτό σημαίνει ότι η Ορθοδοξία είναι ακόμα ψηλά, δεν εχάθη. Όπως είπε και ο Μακρυγιάννης: «Μπορεί να μας ρουφάτε εσείς οι Φράγκοι σαν τους γλάρους μένει όμως η μαγιά».

Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που ο Σιωνισμός μισεί τους Ορθοδόξους.

Ο π. Μεταλληνός μίλησε και για τους Ελληνες πολιτικούς αναφέροντας ότι υπάρχει ένας πολιτικός νεοειδωλολάτρης που το παίζει ορθόδοξος. Στο σημείο αυτό επισήμανε ότι το κέντρο των νεοπαγανιστών βρίσκεται στη Σουηδία όπου έχει έδρα η «Διεθνής των Εθνικών Θρησκειών». Σε αντίθεση με τον Πούτιν που στο αεροδρόμιο έπεσε μπρούμυτα να υποδεχτεί το ένδυμα της Παναγίας, οι δικοί μας πολιτικοί είναι όργανα είτε του δυτικού μασονισμού είτε του δυτικού ευρωσοσιαλιστικού κομμουνισμού που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα αφού και  ο Λένιν το 1917 πήγε στη Ρωσία με το  τρένο του Κάιζερ που εξυπηρετούσε το τότε διεθνές τζετ σετ. Οι κυβερνώντες μας, είπε, είναι ξένοι στην Ελλάδα και όχι Έλληνες προς τα έξω.

Η Ελλάδα υπήρξε πάντα προτεκτοράτο όμως όπως είπε και ο ιστορικός Ράνσιμαν «ο ορθόδοξος παπάς δεν επρόδωσε ποτέ το λαό του». Η Ορθοδοξία έχει τέτοια πνευματικότητα που ο Κάρολος και η Καμίλα έγιναν από τον παπά Εφραίμ του Βατοπεδίου Ορθόδοξοι γι’αυτό και ο Γουίλλιαμ θα είναι ο διάδοχος γιατί πρέπει ο βασιλιάς της Αγγλίας να είναι προστάτης της μασονίας και της Αγγλικανικής εκκλησίας.

Η Ελληνική εκκλησία είχε πάντα διακριτούς ρόλους με την Πολιτεία αλλά και ξεχωριστό ρόλο επί Τουρκοκρατίας όπου 101 πατριάρχες και μητροπολίτες κρεμάστηκαν από τους Τούρκους.

Σε σχέση με την ένωση των Εκκλησιών, ο π. Μεταλληνός ανένεφε ότι ο παπισμός είναι σύστημα, ένα σύστημα της παγκόσμιας εξουσίας και της νόθευσης της πίστης. Η ένωση των εκκλησιών μπορεί να γίνει με βάση τον αληθινό Χριστό όπως ίσχυε στην Ευρώπη προ του 11ου αι. Δυστυχώς ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος μας έφερε τον Πάπα για να προχωρήσει η υποταγή της Ορθοδοξίας στον Παπισμό.

Η εκκλησία σήμερα προσφέρει μεγάλο έργο αλλά σίγουρα πρέπει να κάνει περισσότερα και ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εάν και έχει καυτηριάσει την κατάσταση που βιώνει ο ελληνικός λαός ωστόσο κάπου υστερεί λόγω του περιβάλλοντός του.

Αναφορικά με το σύμφωνο συμβίωσης ο π. Μεταλληνός υποστήριξε ότι δεν είναι ο ρόλος των κληρικών να καταδικάζουν γιατί έτσι αυτοκαταργούνται.

Έκλεισε τη συνέντευξή του προτείνοντάς μας να «γιορτάζουμε υπερκοσμίως» και όχι  να γιορτάζουμε τον εαυτό μας.

ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ

AKTINEΣ

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Πνευματικὴ ἀφασία

Πνευματικὴ ἀφασία

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δέν ἔχουν ἐκτιµήσει τόν πνευµατικό κίνδυνο τοῦ οἰκουµενισµοῦ.

Ἐνῶ ὑποτίθεται ὅτι ἀγρυπνοῦν γιά τό ποίµνιό τους, θεωροῦν ὅτι ὁ οἰκουµενισµός δέν εἶναι ἐπικίνδυνος, ἀφοῦ ξεκινάει καί κατευθύνεται ἀπό τό Οἰκουµενικό Πατριαρχεῖο! ∆έν ἐξετάζουν οἱ ἴδιοι τό θέµα, ἀλλά παθητικά δέχονται ὅσα τό Πατριαρχεῖο προγραµµατίζει καί µεθοδεύει. Καί αὐτό τό θεωροῦν σπουδαῖο κατόρθωµα, γιατί κάνουν τυφλή ὑπακοή στόν Πατριάρχη τοῦ Γένους, τήν ὥρα πού θά ἔπρεπε νά εἶχαν χάσει τόν ὕπνο τους καί νά µιλοῦσαν συνεχῶς γιά τήν παναίρεση τοῦ οἰκουµενισµοῦ, ὁ ὁποῖος κατεδαφίζει τήν Ὀρθοδοξία. ∆υστυχῶς αὐτοί ἀδιαφοροῦν καί συχνά συνευφραίνονται µέ τόν Πατριάρχη κατά τίς ἐπισκέψεις του στήν Ἑλλάδα.

Οἱ ἀδιάφοροι αὐτοί µητροπολίτες συνήθως εἶναι πολυµέριµνοι καί ἀσχολοῦνται µέ κοινωνικά καί πολιτικά θέµατα, ἀκόµη καί ἀθλητικά γεγονότα, προκαλώντας τήν πλειοψηφία τοῦ λαοῦ µας. Θέλουν νά ἐµφανίζονται ὡς πνευµατικοί ἡγέτες, ὄντας ἀδιάφοροι στούς πνευµατικούς κινδύνους, ὅπως εἶναι ὁ οἰκουµενισµός. Σέ λίγο θά χάσουµε τήν ἀκεραιότητα τῆς πίστεώς µας καί τήν πολύτιµη παράδοσή µας.

Ἀναφέρω µιά περίπτωση πνευµατικῆς ἀφασίας, ἡ ὁποία ἐπιβεβαιώνει τά παραπάνω. Ἕνας πρωτοσύγκελλος, ὑπερασπιζόµενος τό µητροπολίτη του σέ µιά ὑπόθεση µέ κάποιον ζηλωτή κληρικό, εἶπε τό ἑξῆς ἀποκαλυπτικό καί συνάµα ἀποκαρδιωτικό: «Ὁ Σεβασµιώτατος οὐδέποτε ἠσχολήθη µέ τό θέµα τοῦ Οἰκουµενισµοῦ οὔτε τοῦ Ἀντιοικουµενισµοῦ, οὔτε ἔχει καταχωρήσει ἀπόψεις θετικές γιά τό ζήτηµα τοῦ οἰκουµενισµοῦ καί τοῦ παπισµοῦ». Ποιόν, ἀλήθεια, νά πρωτοσυγχαρῶ; Τόν πρωτοσύγκελλο ἤ τό µητροπολίτη; Θά εἶχε ἐνδιαφέρον νά µᾶς ἔλεγαν, γιατί συµβαίνει αὐτό, ὅταν ὁ συγκεκριµένος µητροπολίτης εἶναι λαλίστατος καί ποτέ δέν δήλωσε ἄγνοια ἤ ἀναρµοδιότητα γιά κάποιο θέµα οὔτε καί ἀρνήθηκε ποτέ τά µικρόφωνα καί τίς κάµερες.

∆υστυχῶς, οἱ συγκεκριµένοι αὐτοί ρασοφόροι ἐπιδιώκουν τήν κοσµική δόξα, γι᾿ αὐτό δέν πρέπει νά ἐλπίζουµε ὅτι κάποτε θά ἀποκτήσουν ἀντιοικουµενιστικό φρόνηµα. Ἄν δέ ἀναλογιστοῦµε λίγο καί τήν ἱστορία τους, δηλ. πῶς ἐκλέχτηκαν µητροπολίτες, πῶς µετατέθηκαν σέ πλουσιότερες καί µεγαλύτερες µητροπόλεις καί πῶς κατόρθωσαν νά ἐκλεγοῦν καί οἱ στενοί τους συνεργάτες µητροπολίτες, περιφρονώντας τό Ἅγιο Πνεῦµα, ἀσφαλῶς εἶναι παραδείγµατα πρός ἀποφυγήν, καί ἄς εἶναι δεκαετίες µητροπολίτες.

Πρέπει πάντα νά θυµόµαστε ὅτι ὁ σεβασµός δέν ἐπιβάλλεται, ἀλλά ἐµπνέεται ἀπό τό ἦθος καί τήν ἐν φόβῳ Θεοῦ διακονία στήν Ἐκκλησία καί ὄχι µέ τή θορυβώδη θεωρητική κοινωνική δράση, προκειµένου νά προκληθοῦν χειροκροτήµατα θαυµασµοῦ.

Ορθόδοξος Τύπος, 25/12/2015

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

ΤΟ 2016 Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΡΩΣΙΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Το επόμενο έτος 2016 θα είναι το μοιραίο έτος μέσα στο οποίο θα ξεσπάσει ο για πολλούς αναμενόμενος πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, σύμφωνα με μια αναφορά του αμερικανικού Κέντρου Στρατηγικών Μελετών, Statfor, που αναδημοσιεύεται στην τουρκική εφημερίδα Cumhurriyet και η οποία επικαλείται απόρρητες πληροφορείς από την CIA.

Σύμφωνα με το Statfor, το οποίο έχει χαρακτηριστικά ονομαστεί σαν η «Σκιά της CIA» λόγω των στενών διασυνδέσεων του με την αμερικανική μυστική υπηρεσία, στο επόμενο έτος 2016 θα κορυφωθεί η διένεξη μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας που άρχισε τον περασμένο Νοέμβριο με την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους και θα καταλήξει σε ολοκληρωτικό θερμό πόλεμο μεταξύ των δυο χωρών.
Μια  αφορμή για την έκρηξη του πολέμου θα είναι μια στρατιωτική επιχείρηση των Τούρκων σε συριακό έδαφος για την ενίσχυση των Τουρκομάνων και των άλλων Τζιχαντιστών που θα βάλλονται από τους Κούρδους και από τους Ρώσους και η άμεση ρωσική αντίδραση που θα εξελιχτεί σε θερμή σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας. Άλλη αφορμή για τουρκική στρατιωτική επέμβαση θα είναι η προέλαση των Κούρδων δυτικά του Ευφράτη που θεωρείται κόκκινη γραμμή για την Άγκυρα.
Όπως αναφέρει η αναφορά του Statfor, η Ρωσία έχει ήδη καταρτίσει σχέδια πολέμου με την Τουρκία και στην Α. Μεσόγειο και στην Μαύρη Θάλασσα αλλά και στο μέτωπο της Αρμενίας πέραν του θερμού μετώπου στην Συρία. Δηλαδή με λίγα λόγια ο πόλεμος θα είναι ολοκληρωτικός και καταλυτικός.
Η Μόσχα ήδη έχει πληροφορίες για υπονομευτικές ενέργειες της Τουρκίας στον Καύκασο και όχι μόνο και ότι οι Τούρκοι προσπαθούν να ανοίξουν εσωτερικό μέτωπο στην Ρωσία με τον προσεταιρισμό των μουσουλμάνων της Ρώσικης Ομοσπονδίας. Όλα αυτά έχουν εξοργίσει σε μεγάλο βαθμό την ρωσική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία και έχουν ετοιμάσει σχέδια ολοκληρωτικής καταστροφής της Τουρκίας που την έχουν χαρακτηρίσει σαν…ένα  κρατικό «μίασμα» που βαρύνεται με πολλά γεννοκτονικά εγλήματα!

Όλα αυτά όχι από τον μεγάλο Έλληνα Μικρασιάτη Άγιο μας, τον Όσιο Παΐσιο που τα είχε προβλέψει πριν από δεκαετίες, αλλά από ένα έγκυρο αμερικανικό Κέντρο Στρατηγικών Ερευνών!
Αλήθεια, πόσο Άγιος ήταν!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Το Top-Ten της τεχνολογίας το 2015.

Δέκα τεχνολογίες που αναδύθηκαν το 2015 και αναμένεται να ωριμάσουν κι άλλο το 2016, κάνοντας πλέον πιο αισθητή την παρουσία τους, ξεχώρισε το διεθνούς κύρους περιοδικό «Technology Review». Το περιοδικό εκδίδει το αμερικανικό Πανεπιστήμιο ΜΙΤ στα εργαστήρια του οποίου αναπτύσσονται καθημερινά εδώ και δεκαετίες πλήθος προηγμένων τεχνολογιών σε κάθε επιστημονικό τομέα.

Οι δέκα τεχνολογίες που επιλέχθηκαν

έχουν τη δυνατότητα να μεταμορφώσουν τον κόσμο μας και την καθημερινότητα πολλών ανθρώπων. Αυτές είναι οι εξής:

-   Η συγχώνευση εικονικής και πραγματικής πραγματικότητας: Εταιρείες όπως η Magic Leap και η Microsoft ετοιμάζουν «κάσκες» που θα φοριούνται στο κεφάλι και θα επιτρέπουν στον χρήστη να βλέπει στο οπτικό πεδίο του να ανακατεύονται τρισδιάστατα εικονικά αντικείμενα με πραγματικά αντικείμενα. Προσοχή στον καρχαρία που διασχίζει τον δρόμο.

-   Θαυματουργά νανο-υλικά: Στα σκαριά βρίσκεται μια νέα γενιά υλικών από μέταλλα, κεραμικά κ.α., που -χάρη στην επεξεργασία της δομής τους σε νανοκλίμακα- έχουν μοναδικές ιδιότητες, καθώς μπορούν να είναι ταυτόχρονα απίστευτα εύπλαστα, ελαφριά και ανθεκτικά. Όμως παραμένει η βασική πρόκληση πώς θα καταστεί εφικτό να παραχθούν σε μεγάλες ποσότητες.

-   Επικοινωνία μεταξύ αυτοκινήτων: Η Mercedes, η General Motors και άλλες αυτοκινητοβιομηχανίες ετοιμάζουν μοντέλα που θα επικοινωνούν μόνα τους με άλλα οχήματα στους δρόμους, κάτι που ελπίζεται να κάνει την οδήγηση ασφαλέστερη υπόθεση για τους ανθρώπους (όσο ακόμη χρειάζεται να οδηγούν...).

-   Ίντερνετ από τη στρατόσφαιρα: H Alphabet-Google ετοιμάζεται να παρέχει πρόσβαση στο διαδίκτυο μέσω γιγάντιων μπαλονιών ηλίου που θα πετάνε στη στρατόσφαιρα, αρχής γενομένης από την Ινδονησία. Από κοντά και το Facebook που θα κάνει κάτι ανάλογο από drones σε μεγάλο υψόμετρο.

-   Υγρή βιοψία: Κερδίζει συνεχώς έδαφος η διάγνωση καρκίνου μέσω ανίχνευσης μικροσκοπικών τμημάτων DNA από όγκους, τα οποία κυκλοφορούν στο αίμα του ασθενούς. Η ίδια μέθοδος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την προγενετική ανάλυση του εμβρύου μέσω του αίματος της μητέρας.

-   Αφαλάτωση μεγάλης κλίμακας: Η αφαίρεση αλατιού από το θαλασσινό νερό γίνεται πια εφικτή σε πολύ μεγάλη κλίμακα, όπως αποδεικνύουν οι πρώτες μονάδες σε Ισραήλ, ΗΠΑ κ.α., οι οποίες παράγουν εκατοντάδες χιλιάδες κυβικά μέτρα γλυκού νερού τη μέρα.

-   Το πορτοφόλι-τηλέφωνο: Το 2016 θα είναι η χρονιά που πολλοί περισσότεροι χρήστες-καταναλωτές θα χρησιμοποιήσουν το «έξυπνο» κινητό τους και υπηρεσίες όπως το Apple Ρay για να κάνουν τις συναλλαγές τους στα καταστήματα χωρίς χρήση μετρητών ή πιστωτικής/χρεωστικής κάρτας.

-   Εγκέφαλοι εργαστηρίου: Η καλλιέργεια εγκεφαλικού ιστού παρόμοιου με αυτόν ενός ανθρώπινου εμβρύου ανοίγει το δρόμο για την καλύτερη μελέτη διαφόρων παθήσεων (Αλτσχάιμερ, σχιζοφρένειας, επιληψίας, αυτισμού κ.α.) σε μίνι-εγκεφάλους εργαστηρίου.

-   «Τούρμπο» φωτοσύνθεση: Η δημιουργία ενός νέου τροποποιημένου φυτού ρυζιού με άκρως ενισχυμένες δυνατότητες φωτοσύνθεσης, ανοίγει το δρόμο για πολύ πιο αποδοτικές καλλιέργειες όχι μόνο ρυζιού, αλλά δημητριακών και άλλων φυτών, βοηθώντας έτσι στην αντιμετώπιση του προβλήματος του υποσιτισμού.

-   Το Ίντερνετ των «τραπεζών» DNA: Καθώς η "ανάγνωση" (αλληλούχιση) του γονιδιώματος γίνεται ολοένα ευκολότερη και φθηνότερη και αυξάνονται έτσι οι κατά τόπους βάσεις (τράπεζες) γενετικών δεδομένων, ήλθε ή ώρα αυτές να διασυνδεθούν μεταξύ τους μέσω διαδικτύου, σπάζοντας την απομόνωσή τους και επιτρέποντας στους επιστήμονες να έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε έναν πολύτιμο πλούτο βιολογικών πληροφοριών για τις ανθρώπινες ασθένειες (και όχι μόνο...).

Πηγή:  tovima.gr

hassapis-peter

ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΕΤΑΙ (17) -επανάληψη

ο ιερόσυλος

Μηδένα προ του τέλους μακάριζε

Η τύχη λοιπόν μας χαμογέλασε και ο κ. Ζηζιούλας πα­ρουσιάζεται στην Ακαδημία του Βόλου, στις 23 Φεβρου­αρίου 2008, μαζί με συνεργάτη του κληρικό της Ρωμαιο­καθολικής Εκκλησίας, γαλλικής καταγωγής. Ο κληρικός μάς εξηγεί πώς και γιατί η θεολογία των Ρώσων θεολόγων υιοθετείται σαν επίσημη θεολογία αυτής της Εκκλησίας. Εξελίσ­σεται δε σήμερα με την βοήθεια του κ. Ζηζιούλα σε Ευχαριστιακή Εκκλησιολογία και προχωρά προς την ένωση των Εκκλησιών, κάτω από το πρωτείο του πάπα. Ακολουθεί διάλογος όπου ο κ. Ζηζιούλας, ερωτώμενος για το Μυστή­ριο της Ιεραρχίας, στο οποίο τόσο εμμένει, περνά με σχετική ευκολία από το “πρόσωπο στο προσωπείο”. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Κύριος είναι δεύτερος Θεός. Το επιβάλλει η Αιτία της Θεό­τητος, ο Πατήρ. Ας ακούσουμε τους θεόπνευστους λόγους: «Ο πρώτος πηγάζει μέσα από την Ευχαριστία, επει­δή η Ευχαριστία έχει έναν προεστό, έναν πρώτο. Ο πρώτος λοιπόν αυτομάτως γεννά την Ιεραρχία. Οντολογικά η Ιεραρχία υπάρχει και στην Αγία Τριάδα. Η πηγή, η Αρχή, είναι ο Πατήρ, από ’κεί πηγάζουν τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Στην Αγία Τριάδα λοιπόν έχουμε μια διαβάθμιση, δεν έχουμε αυτόματη συνύπαρξη, αλλά έχουμε ύπαρξη η οποία μεταφέρεται από τον έναν στον άλλον. Εάν βάλουμε τα πρόσωπα να εμφανίζονται έτσι ταυτόχρονα, τότε καταρ­γούμε την έννοια της αιτιότητος. Η αιτιότητα δεν είναι κάτι που μπορούμε να παραβλέψουμε. Η αιτιότητα είναι βασικό στοιχείο της Ετερότητος. Η Ετερότητα στην Αγία Τριάδα δεν αναδύεται έτσι φυσικά, αυτομάτως. Υπάρχει ένα πρόσωπο, πρέπει να προέρχεται ελεύθερα. Από τη στιγμή όμως που εισάγουμε αυτό το πρόσωπο, αυτή την αιτιότητα, εισάγουμε Ιεραρχία [δικό μας σχόλιο-παραπομπή Γρ. Θεολόγος: Το αίτιον δεν είναι αρχαιότερον από εκείνα των οποίων είναι αίτιον. Διότι ούτε ο ήλιος είναι αρχαιότερος από το Φως]. Ο Υιός είναι εκ του Πατρός και δεν μπο­ρούμε να βάζουμε τον Υιό πάνω από τον Πατέρα ή δίπλα – δίπλα, Ίσον με τον Πατέρα. Εάν μέσα στην Αγία Τριάδα, στο γνησιότερο Είναι που υπάρχει, που είναι ο Θεός [Ακινάτης: Summum Bonnum, μεγάλος οικουμενικός δάσκαλος του κ. Ζηζιούλα], υπάρ­χει Ιεραρ­χία, πώς είναι δυνατόν η Εκκλησία που εικονίζει την Αγία Τριάδα να μην έχει Ιεραρχία; Να μην αντανακλά την Ιεραρχία της Θεότητος; Εάν η Εκκλησία εγκαταλείψει αυτόν τον τρόπο υπάρξεως, που είναι προσωπική αιτιότητα, τότε θα έχουμε φοβερές υπαρξιακές συνέπειες [μπορεί να μην φτά­σουμε ούτε μέχρι τα έσχατα]. Για να τελειώνουμε, ακόμη και μέσα στο σώμα των Αποστόλων έχουμε τον Πέτρο, ο οποίος οπωσδήποτε ξεχωρίζει από τους άλλους [είναι πιο ψηλός]. Το μόνο που μπορεί να μας απασχολεί πια, είναι τί είδους Ιεραρχία θα έχουμε. Εάν η Ιεραρχία θα είναι διακονία ή καταπίεση [διακονία από όλους μας του πρώτου ή καταπίεση από τον πρώτο όλων μας]. Το κεφάλι δεν μπορεί να μην έχει προτεραιότητα έναντι του ποδιού. Δεν είμαστε αυθύπαρκτοι. Η Ιεραρχία είναι μέσα στην υπαρξιακή εμπειρία. Διότι ο καθέ­νας μας προέρχεται από κάποιον άλλον. Επειδή ο Επίσκοπος έχει την ιδιότητα του πατέρα μέσα στην Εκκλησία, γι’ αυτό κάθεται εις τύπον και τόπον του ΠΑΤΡΟΣ. Εάν στην ύπαρξή μας καταργήσουμε την Ιεραρχία, καταργούμε την προσωπική ετερότητα. Θεω­ρούμε τον εαυτό μας αυθύπαρκτο.» Αυτός είναι ο θεόπνευ­στος λόγος, η νέα – πεντηκοστή. Τί να πούμε; Εμείς περισ­σεύουμε! Κάθε κοινωνία έχει και τον μεγαλύτερο Θεολόγο που της αξίζει! Ένας πολύ – πολύ καθυστερημένος μαθητής του Ακινάτη! Δεν είναι τυχαίο που είναι σήμερα ο επίσημος θεολόγος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Νά τί λένε όμως οι μεγάλοι αναλυτές του θεολογικού συ­στήματος του Ακινάτη: «Πώς έγινε δυνατό και η έννοια της αναλογίας που δεν εμπεριείχε καμμία Ιεραρχία στον Αρι­στοτέλη, καμμία Ιεραρχημένη τάξη ανάμεσα στα αναλο­γούντα, από κάποια στιγμή κι έπειτα άρχισε να περιλαμβά­νει περιπτώσεις Ιεραρχίας, της τάξεως per prius et posterius, όπως συμβαίνει ξεκάθαρα στην αναλογία των ιδιοτήτων; Πρόκειται για μια πρόσθεση της Νεοπλατωνικής έννοιας της πραγματικότητος, σαν βαθμιαίας μείωσης, ελάττωσης, στην έννοια της Αριστοτελικής αναλογίας.»

Γιατί δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε από την πονηρή ορολο­γία! Η Εκκλησία εικονίζει την Αγία Τριάδα, τάχα μου. Με τις λέξεις περιγράφεται η αναλογία του Ακινάτη, και το πρωτείο του πάπα θεμελιώνεται οντολογικά για πάντα στον ορισμό του Θεού σαν l’ esse ipsum subsistens. Το “Εγώ ειμι ο ων”, της ΕΞΟΔΟΥ. Σαν να μην υπήρξε ποτέ η Ενσάρκω­ση, η Εκκλησία! Η Καινή Διαθήκη. Λες και μετά την ΕΞΟ­ΔΟ οι άνθρωποι δημιούργησαν αμέσως την Εκκλησία. Απί­στευτα θεολογικά πράγματα!

Δυστυχώς για όλους μας, αυτή η γλωσσολαλία του κ. Ζη­ζιούλα ήταν μόνον η αρχή. Ακολούθησε η έκρηξη του Γάλ­λου κληρικού. Η Φημισμένη Καθολική πολεμική Θεολο­γική μηχανή εν δράσει! Χάριν της ειρήνης του σύμπαντος κό­σμου πρέπει να ξαναγράψουμε μαζί με τους Ρωμαιοκαθολι­κούς την Ιστορία των Σταυροφοριών και της λεηλασίας της Πόλης για να μην διαιωνίζεται το μίσος στις γενιές των ανθρώπων. Για την ειρήνη ρε γαμώτο! Εμείς οι Ορθόδοξοι φταίμε για τους Μωαμεθανούς, καθότι προχωρήσαμε στο σχίσμα με τους Μονοφυσίτες, που επηρέασε τη γέννηση του Μωαμεθανισμού. Αν δεν είχαμε φερθεί τόσο ανιστορικά τότε, ίσως σήμερα δεν θα υποφέραμε από την τρομοκρατία. Πρέπει να ομολογήσουμε τα λάθη μας, μαζί με τις υπόλοι­πες ομολογίες, και να στεγαστούμε γρήγορα κάτω από το πρωτείο του πάπα! Ίσως δε, να ήταν καλύτερα για όλους μας να ξαναδούμε την Αγιοποίηση του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, ο οποίος, όπως δείχνει πλέον ξεκάθαρα η Ιστορία, είναι ο βασικός υπεύθυνος της τρομοκρατίας καί τού Μουσουλμανισμού.

Νομίζω πως μετά τις αποκαλύψεις που δεχτήκαμε πρέπει να ξαναδούμε ορισμένα πράγματα, για να μην χάσουμε το μυαλό μας, όχι την πίστη μας. Γι’ αυτή φροντίζουν οι καλοί Επίσκοποι. Ας δούμε κατεπειγόντως τί σημαίνει η “Εκκλη­σία σώμα του ζώντος Χριστού”, γιατί ο κ. Ζηζιούλας μάς πότισε φαρμάκι μ’ αυτό το πρωτείο της κεφαλής έναντι των ποδιών. Άγιος Συμεών ο Ν. Θεολόγος: «Θα σας φανερώσω τώρα, όσο είναι δυνατόν, και με ποιον τρόπο ενώνονται με τον Χριστό όλοι οι Άγιοι και γίνονται ένα με αυτόν. Όλοι οι Άγιοι είναι κατά αλήθειαν μέλη Χριστού του Θεού, και ως μέλη πρέπει να είναι κολλημένοι με αυτόν και ενωμένοι με το σώμα του Χριστού, δια να είναι ο Χριστός κεφαλή, και όλοι οι Άγιοι ένας άνθρωπος. Και άλλοι από αυτούς απο­πληρούσι τάξιν χειρών εργαζόμενοι έως άρτι και κάνοντας το πανάγιόν του Θέλημα αναπλάττοντες εξ’ αναξίων αξίους και φέροντες αυτούς πάλιν εις αυτόν. άλλοι δε είναι εις τάξιν ώμων του σώματος του Χριστού, και βαστάζουν ο ένας του άλλου τα βάρη ή σηκώνουν επάνω τους το χαμένο πρόβατο όταν βρεθεί, το οποίον περιτριγύριζε εδώ κι εκεί, εις όρη και βουνά και σε τόπους που δεν τους επισκέπτεται ο Κύριος, και με τούτον τον τρόπον εκπληρώνουν τον νόμον του Χρι­στού. και άλλοι είναι εις τάξιν στήθους και αναβρύουν εις τους διψώντας και πεινώντας την δικαιοσύνην του Θεού, το καθαρώτατον ύδωρ του λόγου της απορρήτου σοφίας και γνώσεως, ήγουν τους διδάσκουν τον λόγον του Θεού και τους δίδουν τον άρτον τον νοητόν που τρώγουν οι Άγιοι οι Αγγέλοι, δηλ. την Θεολογία, καθώς είναι επιστήθιοι και αγαπημένοι του. και άλλοι είναι εις τόπον κοιλίας και βά­ζουν μέσα εις τον κόλπον τους όλους τους ανθρώπους δια της αγάπης και δέχονται μέσα στα σπλάχνα τους πνεύμα σωτηρίας και έχουν διάθεσιν χωρητικήν των απορρήτων και κεκρυμμένων μυστηρίων αυτού. άλλοι είναι ωσάν μηρία και έχουν μέσα εις τον εαυτόν τους το γεννητικόν των θείων νοημάτων της μυστικής θεολογίας και γεννούν πάνω στη γη πνεύμα σωτηρίας δηλ. τον καρπόν του Αγίου Πνεύματος και σπέρνουν τον σπόρο της ευσεβείας εις τας καρδίας των αν­θρώπων με τον λόγον της διδασκαλίας των. και άλλοι είναι ωσάν σκέλη και πόδια και δείχνουν ανδρείαν και υπομονήν εις τους πειρασμούς, σαν τον Ιώβ, και δεν σαλεύουν τελείως από την στάσιν που έχουν στα καλά, ούτε αποκάμουν αλλά βαστάζουν τα βάρη των χαρισμάτων αυτών, δηλ. των πει­ρασμών. Και τοιουτοτρόπως συναρμόζεται το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού με τους απ’ αιώνος Αγίους του.»

Ο μεγαλύτερος σημερινός Θεολόγος μάλλον μελετά Ανα­τομία παρά τις Γραφές του Κυρίου, διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί η απόλυτη κενότητα της υποτιθέμενης Θεολο­γίας του.

Ας δούμε όμως και μία θεολογική ερμηνεία της κινήσεως της Αγίας Τριάδος, την οποία ερμηνεύει Ιεραρχικά ο μεγα­λύτερος Θεολόγος: Άγιος Μάξιμος ομολογητής, ambigua, 23: «Πώς εξηγείται το γραφέν υπό Γρηγορίου; Διά τούτο μονάς απ’ αρχής εις δυάδα κινηθείσα μέχρι Τριάδος έστη!; Κινείται (απαντά ο Άγιος Μάξιμος) μέσα στον Νου που είναι άξιος να την κατανοήσει, ο οποίος μέσω της Μονάδος και μέσα στην Μονάδα ολοκληρώνει κάθε έρευνα του σ’ αυτή ή για να το πούμε διαφορετικά, ολόκληρη η Μονάς αχώριστη διδάσκει και φανερώνει στον Νου, στην πρώτη του επαφή μαζί Της, την αλήθεια γύρω από την Μονάδα, έτσι ώστε να μην εισαχθεί χωρισμός στην πρώτη Αιτία. Μετά όμως προχωρά στην φανέρωση της θείας και απόρρη­της Θεογονίας αυτής της πρώτης Αιτίας, αποκαλύπτοντας του Μυστικά και κρυφά ότι δεν πρέπει να σκεφτεί ποτέ πως αυτό το Υπερού­σιο Αγαθό μπορεί να είναι άγονο, στείρο Λόγου και Σοφίας ή Αγιαστικής Δυνάμεως, ομοουσίους και υπαρκτές σαν υποστάσεις, για να μην διατρέξει τον κίνδυνο, αυτός ο Νους, να εννοήσει πως ο Θεός είναι Σύνθεση αυ­τών, ωσάν να επρόκειτο για τυχαία κατηγορήματα, αντί να πιστεύει δια της πίστεως ότι Αυτοί συνυπάρχουν, συναιω­νίως. Λέγεται λοιπόν πως ο Θεός κινείται, καθώς είναι Αιτία της έρευνας του τρόπου με τον οποίον συνυπάρχει. Διότι είναι αδύνατον χωρίς θεϊκό φωτισμό να κατανοήσουμε κάτι από τον Θεό. Διότι ο Θεός που δεν έχει την ίδια φύση με τους ανθρώπους, έχει ασφαλώς και διάφορον τρόπον γεννή­σεως.»

Οι πηγές λοιπόν του μεγαλύτερου Θεολόγου μας δεν είναι Εκκλησιαστικές, ούτε Ορθόδοξες. Μάλλον επαναλαμβάνει τους άθλους του Βησσαρίωνος, ο οποίος μόλις εγκαθίσταται καρδινάλιος στην Ιταλία, παραγγέλλει κατεπειγόντως την μετάφραση των “περί των τριών αρχικών υποστάσεων” λόγων της V Εννεάδος του Πλωτίνου, διότι το κείμενο αυτό του χρειάζεται όχι μόνο για να ορίσει την σχέση Πατρός – Υιού, αλλά και τον τρόπο της Ετερότητος και της Τριαδικής κινήσεως, του Τριαδικού ρυθμού. Ο Μεγάλος Βησσαρίων απέτυχε για λίγο να καθίσει και στον θρόνο του πάπα, κάτι που ευχόμαστε να πετύχει ο δικός μας μεγαλύτερος Θεολό­γος. Το αξίζει και θα τιμήσει και την Ιστορία μας!

Γιατί όμως τόση κακοδοξία; Τί επιδιώκεται απ’ όλους αυ­τούς τους μορφονιούς, όπως τους ονομάζει και ο Απόστολος Παύλος; Την απάντηση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μάς την δίνει ο δυστυχής κατά τα άλλα και αμφιλεγόμενος Διο­νύσιος Αρεοπαγίτης: «Αν θέλουμε να μιλήσουμε αληθινά, υπάρχει ένα κάτι, που επιθυμούν όλοι οι Θεόμορφοι, δεν μετέχεται όμως με τον ίδιο τρόπο (μετέχουσι δε ουχ ενιαίως) κι ας είναι το ίδιο και ας είναι ένα, αλλά όπως η ζυγαριά του Θεού ορίζει στον καθένα το μερίδιο του κατά την αξία του.»

Επιδιώκουν να αποφύγουν ακριβώς αυτή τη ζυγαριά του Θεού, επινοώντας, αμετανόητοι, τόσες κακοδοξίες, προσπα­θώντας να πείσουν εαυτούς και αλλήλους πως μπορεί να είναι και διάδοχοι των Αποστόλων, να μοιράζουν το Άγιο Πνεύμα, να χειροτονούν κατά βούληση, σαν τον Σίμωνα τον Μάγο. Στην Εκκλησιαστική Ιστορία του Ευσεβίου Και­σαρείας βρίσκουμε όλες τις απαντήσεις, ας τις ακούσουμε παρακαλούμε με προσοχή, για να τελειώνουμε μια και καλή με τις διαστροφές της πίστεως μας: Γ, κγ, 23 και συνέχεια…

«Όταν απέθανε ο Τύραννος, τότε ο Ιωάννης ο Απόστολος επέστρεψε από την νήσο Πάτμο εις την Έφεσον, παρακα­λούμενος δε μετέβαινε και εις τα πλησιόχωρα μέρη των Εθνικών, αλλού μεν για να εγκαταστήσει Επισκόπους, αλ­λού δε δια να οργανώσει ολοκλήρους Εκκλησίας, και αλλού δια να χειροτονήσει κάποιον από τους επισημανθέντας υπό του Πνεύματος. Ελθών λοιπόν εις την Σμύρνην προσέβλε­ψεν εις το τέλος εις τον εκεί εγκατεστημένον επίσκοπον και δεικνύων νεανίσκον δυνατόν εις το σώμα, ωραίον εις την εμφάνισιν και θερμόν εις την ψυχήν είπε: Tούτον σου ανα­θέτω με πάσαν φροντίδα έχων μάρτυρας την Εκκλησίαν και τον Χριστόν. Αφού δε εκείνος εδέχθη και υπεσχέθη τα πάν­τα, πάλιν είπε τα ίδια και όρισε τους Ιδίους μάρτυρας. Έπει­τα απέπλευσεν εις την Έφεσον.

Έπειτα από καιρόν παρουσιάσθη ανάγκη να καλέσουν εκ νέου τον Ιωάννην. Ούτος δε, αφού ερρύθμισε τα άλλα χάριν των οποίων μετέβη είπεν: εμπρός, ω επίσκοπε, απόδωσε εις ημάς την παρακαταθήκην την οποίαν εγώ και ο Χριστός ανεθέσαμεν εις σε με μάρτυρα την Εκκλησίαν της οποίας προΐστασαι. Τον νεανίσκον απαιτώ και την ψυχήν του αδελ­φού. Στενάξας εκ βαθέων ο γέρων επίσκοπος είπεν: Eκείνος έχει αποθάνει. πώς και με ποίον θάνατον; Απέθανεν εις Θε­όν, διότι κατήντησε πονηρός και ληστής, τώρα δε αντί της Εκκλησίας έχει καταλάβει το όρος με ένοπλον συμμορίαν ομοίων του.

Σχίσας το ένδυμα του ο απόστολος και κτυπήσας την κεφαλήν με μέγαν θρήνον είπε: Καλόν φύλακα της ψυχής του αδελφού άφησα. Αλλά ας μου δοθεί αμέσως εις ίππος και εις οδηγός εις τον δρόμον. Ελθών λοιπόν εις τον τόπον εκείνον, τον επανέφερεν εις την Εκκλησίαν μεσιτεύων εκεί με αφθόνους ευχάς, συναγωνιζόμενος μαζί του εις συνεχείς νηστείας, γοητεύων δε την σκέψιν του με ποικίλας σειρήνας λόγων, δεν ανεχώρησε, πριν τον επανασυνδέση με την Εκ­κλησίαν, δίδων μέγα παράδειγμα μετανοίας αληθινής και μέγα γνώρισμα παλιγγενεσίας, τρόπαιον ορατής αναστάσε­ως!»

Όπως βλέπουμε, ούτε ο Επίσκοπος ούτε ο Απόστολος απλώς προίσταντο της Ευχαριστίας! Πρέπει να μπει τέλος σε όλες αυτές τις ύπουλες ανοησίες περί Τριάδος και Εκ­κλησίας. Ευχόμαστε να υπάρχουν ακόμη Χριστιανοί να αναλάβουν την Εκκλησία του Κυρίου.

Αμέθυστος