Αυτή η στάνη, αυτό το τυρί βγάζει!

ΠΗΓΗ: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Διάβασα κάπου πως αν υπήρχε Ολυμπιακό άθλημα «πέφτω απ’ τα σύννεφα» θα είχαμε σαρώσει όλα τα χρυσά μετάλλια! Άνευ συναγωνισμού!

Το αναφέρω τούτο γιατί σ’ αυτή τη χώρα μια ζωή…αιφνιδιαζόμαστε! Μια ζωή, φταίνε οι  άλλοι! Ενώ εμείς, αθώες περιστερές! Αναμάρτητες!

Αίφνης ανακαλύψαμε ότι ο κ. Καραβίτης είναι ….εμπνευστής της ιδέας για τον ενιαίο φόρο ακινήτων!

Συγνώμη, αλλά καλά να… πάθουμε!

Ποιοι έστειλαν τον Καραβίτη στο ΥΠΟΙΚ και του ανέθεσαν μια τόσο σημαντική αποστολή;

Δεν ήξεραν, δεν γνώριζαν, δεν ρώτησαν να μάθουν τι πρεσβεύει αυτό το εκλεκτό τέκνο του… Σημιτισμού;

Το αστέρι της Στατιστικής Υπηρεσίας, που όλα τα έσφαζε και όλα τα μαχαίρωνε;

Ή μήπως, για αυτόν ακριβώς τον λόγο τον έστειλαν εκεί, οπότε τα εκ των υστέρων δάκρυα, είναι κροκοδείλια.

Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι ο Καραβίτης δεν κάνει τίποτα παραπάνω παρά να εκφράζει την ίδια λογική που κυριαρχεί στο ΥΠΟΙΚ εδώ και δεκαετίες.

Έχουμε ανάγκη από λεφτά;

Φτιάχνουμε ένα… ωραιότατο φορολογικό νομοσχέδιο, ασαφές και περίπλοκο ως συνήθως (για να ξεφεύγουν οι επιτήδειοι και οι… ενημερωμένοι), στη συνέχεια αρχίζουμε να …εκδίδουμε ερμηνευτικές εγκυκλίους και… διευκρινιστικές διατάξεις!

Στόχος τα συνήθη… υποζύγια!

Και ό,τι… πιάσουμε!

«Αυτή η στάνη, αυτό το τυρί βγάζει», μια και οι… στάνες  κέντρισαν το ενδιαφέρον των καρεκλοκένταυρων του ΥΠΟΙΚ.

Αλήθεια για τα… κοτέτσια τίποτα;

Ξέρετε πόσα… ιδιωτικά κοτέτσια λειτουργούν ανά την επικράτεια; 

Πόσες γιαγιάδες ασκούν… παράνομη… εμπορική δραστηριότητα με τα… αυγουλάκια;

Ούτε ΦΠΑ, ούτε τιμολόγια, ούτε τίποτα!

Μες την παρανομία είναι!

Δεν τις υποχρεώνουμε να βγάλουν δελτία;

Δεν τις τραβάμε και έναν ΦΠΑ 23% να …γεμίσουν τα ταμεία του κράτους μετρητά; 

Να… λυθούν, επί τέλους, τα κομποδέματα ν’ ανοίξουν και τα… σεντούκια;

Για να σοβαρολογήσουμε:

Με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές των πολιτών κοντά στα 60 δις, δεν χρειάζεται να είσαι… Καθηγητής του Χάρβαρντ στα Οικονομικά για να καταλάβεις, ότι οι φορολογούμενοι δεν αντέχουν  άλλο.

Ο… γαϊδαράκος τα έχει τινάξει από το βάρος.

Όσα επιπρόσθετα και να του φορτώνουμε δεν πρόκειται να σηκωθεί!

Τι νόημα έχει να επιβάλλεις νέους φόρους, όταν δεν μπορείς να εισπράξεις τους προηγούμενους;

Μπορεί να μου το εξηγήσει κάποιος… σοφός του ΥΠΟΙΚ;

Μήπως, λοιπόν, αντί να επαναλαμβάνουν μονότονα τις ίδιες αδιέξοδες συνταγές ν’ ανοίξουν τα παράθυρα και να ρίξουν καμιά ματιά σε φρέσκες ιδέες;

Μήπως,  λέω…

ΚΡ

Σχόλιο ιστολογίου: Πολλές φορές έχει γίνει λόγος -στην πολιτική σκηνή- για ύπαρξη προβάτων και στάνης, στην οποία υπάρχει ένας κυρίαρχος αρχι-τσομπάνης. Για να υπάρξει (πολιτική) στάνη, απαραίτητη είναι η ύπαρξη 151 "προβάτων" (ελάχιστος αριθμός), τα οποία ακολουθούν πιστά τις εντολές. Μικρότερες ομάδες ονομάζονται κοπάδια και η στάνη μαζί με τα κοπάδια κάνει το... τσελιγκάτο! Κι επειδή η πολιτική στην Ελλάδα έχει "προβατοποιηθεί" μέσα από την υποβάθμιση του ίδιου του Κοινοβουλίου και της φασίζουσας νοοτροπίας των κομμάτων (ιδιαίτερα των κυβερνητικών), ισοπεδώνοντας επί της ουσίας την ίδια την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και δημιουργώντας ρωγμές στην λειτουργία του Συντάγματος, καλό θα είναι να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε ποιός είναι ο πραγματικός τσέλιγκας και εάν η στάνη έχει παραγωγικά "πρόβατα". Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως η στάνη διαθέτει άβουλα πρόβατα που ενδιαφέρονται μόνο για την τροφή τους, ενώ διαθέτει και ατίθασα αιγοπρόβατα που όμως παραμένουν στην ασφάλεια που παρέχει η... στάνη. Σε κάθε περίπτωση, τα πρόβατα και τα αιγοπρόβατα ελευθέρας βοσκής έχουν πολύ καλύτερη ποιοτικά παραγωγή από τα... εσταυλισμένα. Οπότε, μήπως θα πρέπει να σκεφθούμε πάρα πολύ σοβαρά να τελειώσουμε με τις... στάνες και τους (άγνωστους) τσέλιγκες και να αλλάξουμε τρόπο λειτουργίας με το να πάψουμε να έχουμε εσταυλισμένα πολιτικά πρόβατα;

ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΙ - ΓΕΩΜΗΧΑΝΙΚΗ & HAARP

ΠΗΓΗ: Οι μάσκες πέφτουν

Ένα ολοκληρωμένο βίντεο σχετικά με τους αεροψεκασμούς και πως συνδέεται το θέμα με την επιστήμη της γεωμηχανικής και το σύστημα HAARP. Τι λένε έλληνες και ξένοι ερευνητές για το θέμα. Τεκμηριωμένες απόψεις από επιστήμονες, μετεωρολόγους, χημικούς και άλλους.

Οσοι χρωστάτε, πάρτε τις καταθέσεις σας από τις Τράπεζες. «Kατασχέσεις» εντός 10 ημερών‏

ΠΗΓΗ: Λαλεί Πουλί

Φάμπρικα για άμεσες «ηλεκτρονικές» κατασχέσεις στήνει το υπουργείο Οικονομικών. Με οδηγίες από Βέλγους και Ολλανδούς εμπειρογνώμονες της Task Force, η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων έχει ετοιμάσει την… “ελληνική έκδοση” της εφαρμογής ηλεκτρονικής κατάσχεσης τραπεζικών καταθέσεων.
Μετά το αυτοματοποιημένο σύστημα υπενθύμισης οφειλών που τέθηκε σε λειτουργία ήδη στα τέλη της άνοιξης, ομάδα Βέλγων και Ολλανδών εμπειρογνωμόνων παρείχε επιπλέον βοήθεια και για την «ηλεκτρονική παρακράτηση» (ή «αυτοματοποιημένη κατάσχεση τραπεζικών λογαριασμών» όπως λέγεται).
Οι εξελίξεις αυτές οδηγούν σε κατασχέσεις καταθέσεων με διαδικασίες – εξπρές, ενεργοποιώντας και σχετική διάταξη νόμου η οποία ψηφίστηκε τον περασμένο Απρίλιο και δίνει τη δυνατότητα στο δημόσιο να εκδίδει ειδοποιητήρια και κατασχετήρια με ηλεκτρονικό τρόπο, προκειμένoυ να μειώσει το χρόνο διεκπεραίωσης της κατάσχεσης. 

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (2) - ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Συνεχίζεται απο : Τρίτη, 29 Οκτωβρίου 2013

Βλαδίμηρου Λόσκι. 

8^ο Κεφάλαιο: Η οικονομία του Αγίου Πνεύματος.

 

 Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. 

Η Εκκλησία λοιπόν είναι σώμα καθότι ο Χριστός είναι η κεφαλή της και είναι πληρότης καθότι το Άγιο Πνεύμα την ψυχώνει, την πληρώνει Θεότητος, διότι η Θεότης κατοικεί σ’αυτή σωματικά όπως κατοικούσε στην θεωμένη ανθρωπότητα του Χριστού. [Ο Χριστός, δεν είχε σώμα, ήταν το σώμα της ανθρωπότητος, κατοικεί μόνον στα Ευαγγέλια. Είναι ένα σύμβολο. Ο Βλαδίμηρος όλα αυτά πώς τα χώρεσε απορούμε]. Μπορούμε λοιπόν να πούμε μαζί με τον Ειρηναίο. «Εκεί όπου υπάρχει η Εκκλησία εκεί είναι το πνεύμα, εκεί όπου το πνεύμα εκεί και η Εκκλησία». [Ωραία αίρεση του αποσπάσματος. Βιαστές των γραμμάτων θα κερδίσουν την εσχατολογία. Σαν να λέμε: εκεί όπου υπάρχουν φοίνικες εκεί και νερό. Εκεί όπου υπάρχει νερό, στην έρημο, εκεί θα υπάρχουν και φοίνικες]. 

Παρ’όλα αυτά, το πνεύμα «που μίλησε μέσω των προφητών» δεν ήταν ποτέ ξένο ως προς την Θεία οικονομία στον κόσμο όπου φανερωνόταν η κοινή Θέληση της Αγίας Τριάδος. Ήταν παρόν και στο έργο της Δημιουργίας και σε εκείνο της λυτρώσεως. [Δηλαδή δεν ήταν ακριβώς κοινή η θέληση; Δεν ήταν και ο Πατήρ Παρών; Είναι πολύ μυστική αυτή η Θεολογία. Μην την μάθουν οι άλλοι και μας πιάσουν κορόιδα]. 
Σύμφωνα με τον Άγιο Βασίλειο, το Άγιο Πνεύμα πραγματοποιεί κάθε πράγμα: «Το πνεύμα προηγείται της ελεύσεως του Κυρίου. Είναι παρόν στην ενσάρκωση. Τα θαύματα, η Χάρις και οι θεραπείες είναι έργο του πνεύματος του Αγίου. Τα δαιμόνια εκβάλλονται με την ενέργεια του πνεύματος του Θεού. [Γιατί είναι το Άγιο Πνεύμα, το πνεύμα του Θεού: ή το πνεύμα το Άγιο; Μυστήριο]. Το πνεύμα παρίσταται όταν ο διάβολος αλυσοδένεται. Η άφεση των αμαρτιών, στην χάρη τού πνεύματος του Αγίου…η ένωση με τον Θεό, είναι έργο του πνεύματος. [Ο Θεός δεν είναι πνεύμα; Τι είναι ύλη; Η ουσία του Θεού, δεν είναι πνεύμα; Το μόνο περιεχόμενο του Θεού είναι το Άγιο πνεύμα; Και τι είναι η ανθρωπότης του Κυρίου, η ανθρώπινη Φύσις, δεν είναι τα άτρεπτα πάθη, η φθαρτότης του ανθρώπου; Ο Κύριος δεν προσέλαβε τα τρεπτά πάθη, τα έργα του διαβόλου μέσα μας, τίποτε Εωσφορικό. Διότι δεν ήταν ο διάβολος και οι αμαρτίες μας που «προκάλεσαν» την ενσάρκωση, αλλά η Θεοτόκος]. Μέσω του Αγίου Πνεύματος γίνεται η ανάσταση των νεκρών». 

Παρ’όλα αυτά όμως ο Λόγος του Ευαγγελίου είναι ξεκάθαρος: Το πνεύμα δεν είχε ακόμη δοθεί (στον κόσμο) επειδή ο Ιησούς δεν είχε ακόμη δοξασθή (Ιωάν 7,38). [Κατ’αρχάς το πνεύμα δεν δίνεται στον κόσμο. Δεν αναφέρεται στο Ευαγγέλιο. Είναι Ρώσικη επινόηση με βαρειές συνέπειες, όπως θα δούμε. Ο Κύριος στο Ευαγγέλιο κηρύττει: «Εάν κανείς διψά, ας έλθει σ’εμέ και ας πιή. Εκείνος που πιστεύει σ’εμέ καθώς είπε η γραφή, θα τρέξουν εκ της κοιλίας αυτού ποταμοί ύδατος ζώντος. Αυτό το είπε διά το πνεύμα το οποίο θα έπαιρναν εκείνοι που θα πίστευαν σ’αυτόν». Ας δούμε όμως την συνέχεια που δίνει ο Λόσκι στην επινόησή του, την οποία στηρίζει σε μία παρερμηνεία του Λόγου του Θεού. Η ιδέα του υπήρχε από πρίν στο κεφάλι του. Δεν την γέννησε το Ευαγγέλιο. Μία ακόμη σημασία του Λόγου του Κυρίου, ότι ο τηρών τις εντολές μου είναι ο αδελφός μου. Χρησιμοποίησε λοιπόν τον Κύριο και το Ευαγγέλιο για να στηρίξει κάτι που δεν ανήκει στο Ευαγγέλιο και στην σωτηρία μας. Όπως συμβαίνει και με το σύνολο της Ορθοδόξου Θεολογίας σήμερα, διότι έχει εκπαιδευτεί από τους Προτεστάντες. Συμβαίνει δε σήμερα με την Θεολογία το αντίθετο αυτού που συνέβαινε με την φιλοσοφία, όπως το εξηγεί ο Σωκράτης, και τον ανάγκασε να ξεκινήσει τον δεύτερο πλού, που είναι η ταυτότητα της αρχαίας φιλοσοφίας. Στην φιλοσοφία λοιπόν, την προ-σωκρατική, χρησιμοποιούσαν επιχειρήματα από την φύση για να φανερώσουν και να βεβαιώσουν μία ουσία η οποία δεν ανήκε στην Φύση. Σήμερα οι Θεολόγοι χρησιμοποιούν αποσπάσματα του Ευαγγελίου σαν επιχειρήματα, για να πείσουν για την αλήθεια, ιδεών που δεν ανήκουν στο Ευαγγέλιο. Αυτή είναι η ύβρις του Αγίου Πνεύματος, ο Προτεσταντισμός. Και η πιο ποταπή της εκδοχή η Ελληνική θεολογία, είτε είναι παραδοσιακή είτε νεωτερίζουσα. Διότι κακοποιεί και τους Πατέρες, οι οποίοι ερμήνευσαν το Ευαγγέλιο, εν Αγίω Πνεύματι, συνέλαβαν την ερμηνεία του Ευαγγελίου, από και με το Ευαγγέλιο. Όσο για τον Καθολικισμό και την Ιεραρχία του, εκμηδενίζει κυριολεκτικά τα Μυστήρια της Εκκλησίας]. 

Έτσι λοιπόν, η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο πρίν από την Εκκλησία και έξω από την Εκκλησία, δεν είναι το ίδιο πράγμα με την παρουσία του στην Εκκλησία μετά την Πεντηκοστή. [Ας προσέξουμε δέχεται (ο Λόσκι) ήδη την ενέργεια τού Αγίου Πνεύματος εκτός της Εκκλησίας, όπως ακριβώς και ο Οικουμενισμός και όχι τις άκτιστες ενέργειες, όπως διδάσκουν οι Πατέρες της Ορθοδοξίας]. Όπως ο Λόγος φανέρωνε την Σοφία του Θεού στην κτίση πρίν Αυτός αποσταλεί στον κόσμο και εισέλθει στην ιστορία του σαν ενσαρκωμένο πρόσωπο Θείο, έτσι και το Άγιο Πνεύμα, στο οποίο η Θεία θέληση -δημιουργική και συντηρητική του σύμπαντος- +που ενεργούσε από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας απεστάλη σε μία συγκεκριμένη στιγμή στον κόσμο για να παρίσταται, όχι μόνον με την πράξη του, και την ενέργειά του, η οποία είναι κοινή σε όλη την Τριάδα, αλλά και σαν πρόσωπο. [Η απόλυτη διαφθορά. Η σύγχυση ακτίστου ενεργείας και υποστάσεως. Η ταύτιση της ακτίστου ενεργείας με την υπόσταση του Αγίου Πνεύματος]. 

[Δυστυχώς όμως διότι δεν διαβάζεται και ευτυχώς επειδή υπάρχει, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μπορεί να μας βοηθήσει σ’αυτόν τον Θεολογικό Λαβύρινθο που κατασκεύασε στις μέρες μας ο Σολόβιεφ, και δίνει την ευκαιρία σε πολλούς μικρούς Ίκαρους να δοκιμάσουν να φτάσουν τον ήλιο και να επιβληθούν στην σκέψη μας, διότι δεν έχουμε εστιάσει ακόμη την προσοχή μας στον καρπό της προσπάθειάς τους, στην Ικαρία, στον Οικουμενισμό δηλαδή που σαν τυφώνας διαλύει τα πάντα. Ευτυχώς πάλι, διαλύει καί  τόν κληρικαλισμό και γι’αυτόν τον λόγο πρέπει να τόν εκμεταλλευθούμε. Τι συμβαίνει λοιπόν σήμερα στην Θεολογία; Ό,τι συνέβαινε και χθές. «Διότι λέει, όπως το βλέπουμε, οι δρόμοι και οι ποταμοί αφ’ενός διχάζονται μεταξύ των διακλαδιζόμενοι και αφ’ετέρου συνενώνονται ο ένας με τον άλλον, έτσι συμβαίνει και με αυτούς (τους αιρετικούς), εξ’αιτίας του πλούτου της ασέβειας.  Και αυτοί λοιπόν σε άλλα θέματα διχάζονται σε άλλα συμφωνούν, έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς να γνωρίζει σαφώς ποιοι συμφωνούν και ποιοι διαμάχονται» Λόγος ΛΑ, Θεολογικός Πέμπτος περί του Αγίου Πνεύματος! 

Και συνεχίζει : Ημείς πιστεύομεν με τόσην πεποίθησιν στην Θεότητα του Πνεύματος, του οποίου είμεθα λάτρεις ώστε απ’αυτό θα αρχίσουμε και την Θεολογία, αποδίδοντες εις αυτό τα ίδια χωρία που αποδίδονται στην Τριάδα, έστω και αν μερικοί το θεωρούν τολμηρό. [Μερικοί το παίρνουν κατά γράμμα όπως οι σύγχρονοι Οικουμενιστές. Δεν κατανοούν το πνεύμα]. Ήν το φώς το αληθινόν ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, ο Πατήρ. Ήν το φώς το αληθινόν ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, ο Υιός. Ήν το φώς το αληθινόν ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, ο άλλος Παράκλητος. Ην και ην και ην, αλλά έν ήν. Φώς και φώς και φώς, αλλ’ έν φώς. Εις Θεός. Αυτό εφαντάσθη και ο Δαυίδ, λέγων: εν τω φωτί σου οψόμεθα Φώς. Και τώρα εμείς είδαμε και κηρύσσουμε ότι το «σού» σημαίνει τον Πατέρα, το φώς εξ’ ού το «φώς» ο Υιός, «εν τω φωτί» δηλώνει το Πνεύμα. Αυτή την σύντομη και απέριττη Θεολογία της Τριάδος κηρύσσομεν. Ο περιττός όμως Λόσκι και οι Ρώσοι συμμαθητές του στο σχολείο τού Σολόβιεφ, βλέπουν ένα μόνο πρόσωπο, το Άγιο Πνεύμα, κηρύσσοντας Έναν Θεό, το πνεύμα, όπως και ο εγχώριος κληρικαλισμός]. 

Συνεχίζεται 

Αμέθυστος.

Τώρα αποκαλύπτεται: Το κράτος δεν θα αποπληρώσει ποτέ τα χρέη του

Jetzt ist es raus: Der Staat zahlt seine Schulden nie zurüc

Του Frank Thewes, Focus 31.10.2013

Οι διαπραγματεύσεις για την κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ CDU, CSU και SPD έχουν μόλις αρχίσει. Μια ιστορική απόφαση όμως έχει ήδη παρθεί: τα μεγάλα κρατικά χρέη θα παραμείνουν για πάντα.

Πάντα το υποψιαζόμασταν: δεν είναι δυνατόν να αποπληρώσουμε τα υψηλά κρατικά χρέη. Και οι πολιτικοί μας δεν θέλουν να τα αποπληρώσουν. Το σημαντικό είναι, εμείς οι φορολογούμενοι να προσφέρουμε τα χρήματα για τα επιτόκια, και κανένας να μην ρωτά από που προέρχονται οι αστείρευτες πηγές του χρήματος - όπως και στην Ελλάδα. Γιατί αν διερωτηθούμε υπάρχουν προβλήματα: η πολιτική δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε, ούτε και η οικονομία.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι Γερμανοί βοήθησαν άνετα. Το κράτος μας δανείστηκε χρήματα, πράγμα που μπορεί να το κάνει χωρίς κανένα περιορισμό, ανεξαρτήτως κρίσης, και έδωσε αυτά τα χρήματα βοήθεια στην Ελλάδα. Το γεγονός αυτό φαίνεται βέβαια λίγο γελοίο, γιατί η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει μαζέψει κάπου ένα τρισεκατομμύριο ευρώ χρέη. Το ίδιο ποσό χρέους έχουν μαζί επίσης τα κρατίδια και οι δήμοι. Αλλά αυτό το χρέος δείχνει διαχειρίσιμο.

Προπάντων τώρα. Γιατί πληρώνουμε τα ιστορικά χαμηλότερα επιτόκια. Λιγότερο του 3%. Τα ετήσια επιτόκια λοιπόν από το ένα τρις στοιχίζουν στον Schäuble 30 δισεκατομμύρια. Το 2008 το υπουργείο του υπολόγιζε ότι θα ήταν 47 δις.

Και όπως τα χαμηλά επιτόκια παραπλανούν μερικούς συμπολίτες μας να αγοράσουν ένα ακριβό αυτοκίνητο, έτσι η τωρινή κατάσταση παραπλανά τον Schäuble και την κυβέρνηση συνεργασίας, να συνεχίσει την πολιτική αυτή που στηρίζεται στα δάνεια. Αντί να χαμηλώσει το βουνό του χρέους, η κυβέρνηση συνεργασίας σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει το πλεόνασμα, (που προβλέπεται για τα επόμενα χρόνια), για νέα έξοδα.

Ο Schäuble βέβαια θέλει για πρώτη φορά από το 1969, να μην καλύψει ελλείμματα του προϋπολογισμού με νέα δάνεια. Τα παλιά χρέη όμως δεν θέλει να τα μειώσει. Αυτό το σχεδίαζαν εδώ και χρόνια ανώτατοι υπάλληλοι του υπουργείου οικονομικών. Για πρώτη φορά όμως το δηλώνει επίσημα ένας ηγετικός πολιτικός. Στην επίκαιρη έκδοση του Focus ο Schäuble δήλωσε: «Όταν με ρωτούν νέοι άνθρωποι, πότε επιτέλους θα είμαστε χωρίς χρέη, τους απαντώ: ελπίζω ποτέ. Γιατί τα χρέη εξαφανίζονται μόνο μετά από μια νομισματική μεταρρύθμιση».

Το αποφασιστικό σύμφωνα με τον Schäuble είναι η αναλογία μεταξύ χρέους και οικονομικής ισχύος. Και επειδή η οικονομία θα παρουσιάζει αύξηση στο μέλλον, τα χρέη όμως όχι, η αναλογία χρέους προς την οικονομική δύναμη των Γερμανών φορολογουμένων θα μειώνεται.

Αυτό ισχύει. Προς το παρόν, το χρέος είναι περίπου στο 80% του ΑΕΠ. Στα επόμενα χρόνια προβλέπεται να πέσει στο 60%. Το τρισεκατομμύριο χρέους όμως μένει.

Κάθε χρόνο 250 με 300 δισεκατομμύρια από αυτό το χρέος αλλάζουν χέρια. Αυτό σημαίνει: τα δάνεια αποπληρώνονται με άλλα δάνεια. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πληρώνει προς το παρόν λιγότερα επιτόκια για τα νέα δάνεια απ’ότι για τα παλιά. Αυτό όμως μπορεί να αλλάξει. Οταν σε λίγα χρόνια τα κρατικά ομόλογα θα απαιτούν μεγαλύτερες τιμές εξαγοράς, το ετήσιο χρέος μπορεί να ανεβεί στα 60 αντί τα 30 δις που είναι σήμερα. Για να βρεθούν τα 30 δις επιπλέον, θα πρέπει για παράδειγμα να τριπλασιαστεί ο φόρος αλληλεγγύης ή να διπλασιαστεί ο φόρος καυσίμων.

Τα παιδιά πληρώνουν

Η απόφαση, η οποία θα παρθεί αυτές τις μέρες κεκλεισμένων των θυρών, στις συνομιλίες για την κυβέρνηση συνεργασίας, είναι μια παραδοχή, πως το χρέος δεν θα το αφήσουμε μόνο στα παιδιά μας, αλλά και στα εγγόνια και δισέγγονα μας. Είναι σαφές: αν αποπληρώναμε κάθε χρόνο 10 δις, το συνολικό χρέος θα αποπληρωνόταν μετά από 100 χρόνια. Χωρίς όμως την αποπληρωμή, εμείς και οι απόγονοι μας, θα πληρώσουμε στα 100 αυτά χρόνια τουλάχιστον 3 τρισεκατομμύρια για τα επιτόκια. Ακόμα και αν ο πληθωρισμός μειώσει τον λογαριασμό.

Θα πρέπει να κάτσουμε τουλάχιστον μια φορά και να σκεφτούμε, αν έχει νόημα να συμβιβαζόμαστε διαρκώς με το χρέος.

Αμέθυστος

Αξιοκρατία επιτέλους!…

ΠΗΓΗ: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Χρόνια τώρα η Ελλάδα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της και να κάνει βήματα προόδου εμπιστευόμενοι κόμματα, πρωθυπουργούς και υπουργούς που υπόσχονται μια διακυβέρνηση ισότητας, δικαιοσύνης, αξιοκρατίας.

Κάθε φορά όμως, με λύπη τους διαπιστώνουν οι Έλληνες, πως στις θέσεις εκείνες που χρειάζονται στελέχη με ικανότητες, με γνώσεις, με ήθος και όρεξη για δουλειά, τοποθετούνται αποτυχόντες υποψήφιοι βουλευτές, τοποθετούνται κομματικά στελέχη που τριγυρίζουν στο κόμμα προσδοκώντας να καταλάβουν μια θέση που δεν την αξίζουν, τοποθετούνται παρασιτικοί οργανισμοί που προσκολλώνται πάνω στους πολιτικούς ελπίζοντας πως με την μεσολάβησή τους, θα τοποθετηθούν σε υψηλές θέσεις.

Και το τραγικό είναι, πως οι πολιτικοί, εμπιστεύονται την αυλή τους, τους παρατρεχάμενους, τους δουλοπρεπείς, αυτούς που ποτέ δεν θα τους φέρουν αντιρρήσεις κι όχι εκείνους που έχουν προσόντα, προσωπικότητα, ήθος, είναι άξιοι να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις που θα αναλάβουν.

Και φυσικά οι επιλογές των πολιτικών για την στελέχωση υπευθύνων θέσεων γίνεται με κριτήρια ταπεινά, που εκθέτουν τόσο τους ίδιους όσο και τον θεσμό που υπηρετούν.

Ποτέ πολιτικός δεν θα εμπιστευθεί υψηλή θέση σε κάποιον που έχει δημοτικότητα, κάποιον που οι πολλοί εκτιμούν και σέβονται.

Τους καταλαμβάνει το συναίσθημα της αυτοσυντήρησης και τους επιβάλει να πολεμούν με θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο κάθε άξιο πολίτη που θα θελήσει να ασχοληθεί με τα κοινά αφού στο πρόσωπό του διακρίνουν τον αυριανό αντίπαλο που πιθανόν να γίνει περισσότερο δημοφιλής από αυτούς, να αποκτήσει μια δύναμη που θα γίνει η απαρχή για το δικό τους πολιτικό τέλος.

Γι’ αυτό, σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής, δύσκολα διακρίνεις εκείνα τα στελέχη που δίκαια έχουν καταλάβει υπεύθυνες θέσεις.

Κι αν για άλλες θέσεις του Δημόσιου Τομέα οι επιπτώσεις από λαθεμένες κομματικές ή υπουργικές επιλογές δεν έχουν επώδυνα αποτελέσματα, στις Ένοπλες Δυνάμεις, στην Αστυνομία, στο Λιμενικό, στην Πυροσβεστική, είναι τραγικές και πολλές φορές έχουν και θύματα.

Είναι γνωστό, πως πανάξιοι αξιωματικοί της Αστυνομίας και των Ενόπλων Δυνάμεων αποστρατεύτηκαν είτε επειδή δεν ήταν αρεστοί στον εκάστοτε υπουργό, στην εκάστοτε κυβέρνηση, είναι γεγονός πως έντιμοι αξιωματικοί, που κοίταζαν να κάνουν το καθήκον τους παρά να τρέχουν σε πολιτικά γραφεία, προτίμησαν να αποστρατευτούν γιατί είτε οι «πράσινοι» είτε οι «μπλε» τους είχαν πάντα στο περιθώριο και με γνωστές τακτικές τους έκοβαν τον δρόμο για εξέλιξη, για προαγωγές σε θέσεις υψηλές.

Είναι γνωστό, πως κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση ή ο υπουργός, αλλάζει κι η ηγεσία των σωμάτων ασφαλείας.

Και το ερώτημα είναι, τι στο καλό γνωρίζει ένας υπουργός που άντε, το πολύ – πολύ να έχει πάει φαντάρος, από οργάνωση, στελέχωση των σωμάτων ασφαλείας;

Και αρκετές φορές, ορισμένοι πολιτικοί δεν γνωρίζουν όχι μόνο τα προβλήματα του υπουργείου που καλούνται να αναλάβουν αλλά ούτε κι αυτής της κοινωνίας που στενάζει κάτω από την μπότα ενός στυγνού και κτηνώδους Κράτους! Τι επιλογές λοιπόν μπορεί να σου κάνει ένας τέτοιος υπουργός εκτός από το να «στήσει» μια «αυλή» γύρω του μέσα από την οποία θα αισθάνεται όχι μόνο ασφαλής αλλά και παντοδύναμος;

Η αποτυχία σε όλο της το μεγαλείο!

Πολιτικοί που δεν πιστεύουν, που δεν εφαρμόζουν την αξιοκρατία, δεν πρέπει να εκλέγονται. Και δεν πρέπει να εκλέγονται γιατί δεν είναι πολιτικοί!

Τι μπορεί να περιμένει ο πολίτης από έναν πολιτικό που το μόνο που ζητά από την ζωή του είναι αυτή καθ’ αυτή η εξουσία, η υπουργική καρέκλα, η επανεκλογή του με κάθε μέσο και τρόπο, η βόλεψή του;

Τι μπορεί να περιμένει ο πολίτης από έναν πολιτικό που εμπιστεύεται και προωθεί μόνο τους «δικούς του», και που πολεμά κάθε άλλον που θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά;

Πολλές φορές οι πολίτες λένε γιατί τα κόμματα επιμένουν στα ίδια πρόσωπα που από την κοινή γνώμη χαρακτηρίζονται ως αποτυχημένα.

Μα γιατί οι αποτυχημένοι δεν μπορούν να διεκδικήσουν τίποτα περισσότερο από την εκλογή τους!

Συμπληρώνουν θέσεις σε ψηφοδέλτια των κομμάτων προκειμένου να μην εισέλθουν ικανά στελέχη της κοινωνίας στο Κοινοβούλιο και με τα προσόντα τους, εκτοπίσουν όλους εκείνους που δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις των πολιτών.

Και σ’ αυτή την ενέργεια, συμμετέχουν κι οι ισχυροί πολιτικοί, αφού με την διατήρηση στο ψηφοδέλτιο αποτυχημένων πολιτικών, είναι σίγουρη η κυριαρχία τους τόσο στο χώρο του κόμματος όσο και στις εκλογικές τους περιφέρειες.

Πως λοιπόν αυτή η χώρα να πάει μπροστά;

Όταν πολιτικοί που κοιτάζουν μόνο τον εαυτούλη τους αναλαμβάνουν υπεύθυνες θέσεις, κανείς δεν θα πρέπει να περιμένει πολλά από αυτούς. Το μόνο για το οποίο θα πρέπει να προσεύχονται οι πολίτες είναι, να κάνουν οι πολιτικοί τα λιγότερα λάθη. Γιατί η καταχρέωση της χώρας δεν έχει γίνει από τους πολίτες αλλά από την κακοδιαχείριση των πολιτικών.

Η αξιοκρατία ήταν και είναι το ζητούμενο για την Ελλάδα.

Και μετά την μεταπολίτευση δυστυχώς, αντί οι εμπειρίες να γίνουν μάθημα και να ληφθούν όλα εκείνα τα μέτρα για κοινωνική δικαιοσύνη, διαπιστώνουμε πως πολιτικές ομάδες, με τον μανδύα του δημοκρατικού κόμματος, προσπαθούν να επιβληθούν στους πολίτες και επωφελούμενες της εξουσίας, να ευνοήσουν και να ευεργετήσουν τους «δικούς τους» ανθρώπους αντί τον λαό που αναζητά μια καλύτερη μέρα.

Αξιοκρατία. Ο πόθος των εναρέτων, ο πόθος της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.

Οι πολιτικοί μας τι λένε;

Είμαστε ανώριμος λαός ή μας έχουν πείσει περί αυτού;

ΠΗΓΗ: Προεδρική Δημοκρατία

Η πολιτική αποτελείται από δύο παραμέτρους. Η μια είναι η διαχείριση, η άλλη όμως είναι ο φορέας αυτής της διαχείρισης. Δηλαδή ο φορέας άσκησης της πολιτικής εξουσίας. Εμείς οι Έλληνες, επί δύο αιώνες τώρα, ενώ ασχολούμαστε μόνο με το είδος της διαχείρισης, κατά ένα περίεργο τρόπο ποτέ δεν ασχοληθήκαμε με τον ίδιο το φορέα της διαχείρισης. Ούτε και σήμερα ασχολούμαστε με αυτόν!!!

Φορείς άσκησης της εξουσίας στην Ελλάδα, είναι εδώ και δύο αιώνες τα κόμματα. Είναι αυτά τα κόμματα που...

γνωρίζουμε και δεν υπάρχει λόγος να επεκταθούμε εδώ και να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια. Το πολίτευμά μας είναι αυστηρά κομματοκρατικό. Εμείς είμαστε απλά ψηφοφόροι – καταναλωτές κομματικών προτάσεων (σε προγράμματα και πρόσωπα), αλλά σε καμία περίπτωση δεν είμαστε πολίτες – παραγωγοί πολιτικής.

Αυτό ακριβώς πρέπει να αλλάξει. Αν δεν αλλάξει, τότε δεν πρόκειται επί της ουσίας να αλλάξει τίποτα. Όμως γι’ αυτό δεν μιλάει κανένα κόμμα, γιατί απλά δεν θέλει να απεμπολήσει το μερίδιο εξουσίας που απολαμβάνει. Ένα απλό παράδειγμα είναι αρκετό. Ποτέ επί δύο αιώνες στην Ελλάδα, κανένα κόμμα δεν έδωσε τη δυνατότητα στο λαό να αποφασίσει επί ενός θέματος με δημοψήφισμα, εκτός από ελάχιστα που είχαν μοναδικό αντικείμενο το θέμα της Βασιλείας. Η επίσημη κομματική αιτιολογία είναι ότι ο λαός είναι ανώριμος. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι το αποδεχόμαστε και δεν μιλάμε κι εμείς οι πολίτες. Ακόμα και σήμερα που η χώρα και ο λαός μας βγήκαν στη διεθνή «σέντρα» του εξευτελισμού και παρουσιάζονται ως παράδειγμα προς αποφυγή, ακόμα και τώρα που καταστρεφόμαστε, κατά ένα μυστήριο τρόπο δεν μιλάμε για το θέμα ταμπού που αφορά τον φορέα που εξουσιάζει τις ζωές μας.

Περιμένουμε μοιρολατρικά να μας σώσει ο κάθε Σαμαράς, Τσίπρας, Μιχαλολιάκος, Καμμένος, Κουβέλης κ.λ.π. μαζί με όλες τις κληρονομικές πολιτικές φαμίλιες που σέρνουν πίσω τους, αλλά το ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι κι εμείς οι πολίτες, ούτε που το διανοούμαστε.

Και να σκεφτεί κάποιος ότι εδώ γεννήθηκε η δημοκρατία!!!!! 

Λόγοι Αθωνιτών πατέρων: Το όραμα του γέροντα Σωφρονίου

39.  Μια νύχτα, νομίζοντας πως πλησίαζε να ξημερώσει, ο Σωφρόνιος βγήκε από την πύλη του μοναστηριού και κοίταξε προς την εξωτερική πύλη, εκεί που σήμερα βρίσκεται το αγίασμα.
Εκεί είδε ένα άνθρωπο που ήταν μαύρος στην όψη και φοβερός στο θέαμα.
Φορούσε στρατιωτικό μανδύα και φώναζε δυνατά, όπως κάνουν οι αξιωματικοί όταν δίνουν διαταγές στους στρατιώτες.
Τα μάτια του ήταν κόκκινα και γυάλιζαν σαν φλόγες.
Το στόμα του ήταν σαν των πιθήκων και τα δόντια του εξείχαν απ` αυτό.
Στη μέση του ήταν περιτυλιγμένο ένα τεράστιο φίδι, του οποίου το κεφάλι κρεμόταν προς τα κάτω κι από το στόμα του έβγαινε η γλώσσα σαν ξίφος.
Στους ώμους του είχε σιρίτια που είχαν το σχήμα κεφαλών φιδιών και στο κεφάλι του φορούσε ένα καπέλο απ` όπου ξεπρόβαλαν φαρμακερά φίδια και τυλίγονταν σαν μαλλιά γύρω απ` το λαιμό του.
Μόλις ο γέροντας Σωφρόνιος αντίκρισε όλα αυτά πέτρωσε από τον φόβο.
Μετά από λίγο συνήλθε κάπως και ρώτησε τον άρχοντα αυτό του σκότους τι γύρευε τέτοια ώρα στον περίβολο του μοναστηριού.
Είναι δυνατό να μην ξέρεις ότι εγώ δίνω διαταγές εδώ στο μοναστήρι σου; Απάντησε ο μαύρος.
Εμείς δεν έχουμε στρατό εδώ κι η πατρίδα μας διανύει περίοδο απόλυτης ειρήνης, είπε ο ηγούμενος.
Τότε συνέχισε ο μαύρος δαίμονας, μάθε πως εμένα με έστειλαν οι αόρατοι άρχοντες του σκότους και βρισκόμαστε εδώ για να εγείρουμε πόλεμο εναντίον την μοναχικής τάξης.
Όταν κατά την κουρά σου δίνεται τους μοναχικούς σας όρκους, δηλώνεται ότι θα μας πολεμάτε και μας προξενείτε πολλές πληγές με το πνευματικό σας οπλοστάσιο.
Πολλές φορές αναγκαζόμαστε να υποχωρούμε με ντροπή, γιατί η φλόγα της προσευχής σας μας καίει.
Τώρα όμως δε σας φοβόμαστε, ιδιαίτερα μετά το θάνατο του Παϊσίου, του ηγουμένου σας. Εκείνος μας τρόμαζε και υποφέραμε πολύ στα χέρια του.
Από τότε ακόμα που ήρθε εδώ από το Άγιο Όρος μαζί με εξήντα άλλους μοναχούς, εμένα με έστειλαν εδώ με εξήντα χιλιάδες στρατιώτες μας για να τον σταματήσουμε.
Όσο καιρό είχε αυτός είχε την ηγουμενία δεν μπορούμε να ησυχάσουμε.
Παρ` όλους τους πειρασμούς, τα τεχνάσματα και τις μεθοδείες μας εναντίον εκείνων και των μοναχών του, δεν καταφέρναμε τίποτα.
Και ταυτόχρονα δεν μπορεί να διηγηθεί ανθρώπινη γλώσσα τις φοβερές οδύνες, τις ταλαιπωρίες και τις δοκιμασίες που υποστήκαμε κατά την διάρκεια της διαμονής αυτού του ανθρώπου. Εδώ.
Ήταν ένας έμπειρος στρατιώτης και η στρατηγική του μας εύρισκε πάντα εκτός θέσης.
Μετά τον θάνατο του όμως να πράγματα άλλαξαν κάπως και μπορέσαμε να αποδεσμεύσουμε από αυτό το φρούριο δέκα χιλιάδες δικούς μας.
Έτσι μείναμε εδώ πενήντα χιλιάδες.
Όταν οι μοναχοί άρχισαν να αμελούν τον κανόνα τους και να ενδιαφέρονται περισσότερο για τους αγρούς, τα κτίρια και τα αμπέλια, απαλλάξαμε άλλους δέκα χιλιάδες από τα καθήκοντα τους εδώ και οι υπόλοιποι σαράντα χιλιάδες μείναμε για να συνεχίσουμε τις προσβολές μας.
Λίγα χρόνια αργότερα, μερικοί από τους μονάχους αποφάσισαν να αλλάξουν το τυπικό του Παϊσίου, διαφώνησαν μεταξύ τους και μερικοί έφυγαν.
Στο μεταξύ δόθηκε άδεια σε λαϊκούς να νοικιάζουν δωμάτια στο μοναστήρι, κι όταν μάλιστα έφεραν και τις γυναίκες τους μέσα, κάναμε γιορτή για την νίκη μας και μειώσαμε τον στρατό μας κατά δέκα χιλιάδες ακόμα.
Αργότερα που άνοιξαν και τα σχολεία για νεαρά αγόρια ο πόλεμος πλησίασε μπρος στο τέλος του πια και μπορούσαμε να μειώσουμε τις δυνάμεις μας κατά δέκα χιλιάδες ακόμη, αφήνοντας εδώ μόνο είκοσι χιλιάδες δικούς μας για να επιβλέπουν τους μοναχούς.
Μόλις ο γέροντας Σωφρόνιος άκουσε όλα αυτά αναστέναξε μέσα του και ρώτησε τον μαύρο δαίμονα.
Τι ανάγκη έχετε να μένετε ακόμη στο μοναστήρι αφού βλέπετε, όπως και ο ίδιος ομολογείς πως οι μοναχοί έχουν παραιτηθεί από τον πόλεμο;
Τι άλλη δουλεία έμεινε ακόμα εδώ για σας;
Και εκείνος ο παγκάκιστος, εξαναγκασμένος από την δύναμη του Θεού, αποκάλυψε το μυστικό του.
Είναι αλήθεια πως δεν υπάρχει κανένας πια να μας πολεμήσει όπως παλιά, αφού η αγάπη έχει ψυχραθεί και έχετε προσκολληθεί σε επίγειες και κοσμικές υποθέσεις.
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα στο μοναστήρι που μας ενοχλεί και μας ανησυχεί.
Είναι αυτά τα κουρελόχαρτα τα βιβλία στον όλεθρο να πάνε!!
Αυτά που έχετε στην βιβλιοθήκη σας.
Ζούμε με τον φόβο και τον τρόμο μήπως κάποιος από τους νεωτέρους μονάχους τα πιάσει στα χέρια κι αρχίζει να τα διαβάζει.
Μόλις αρχίσουν να διαβάζουν τα καταραμένα αυτά κουρελόχαρτα, μαθαίνουν την αρχαία ευλάβεια κι εχθρότητα σας εναντίον μας κι οι νεαροί αρχάριοι ξεσηκώνονται.
Μαθαίνουν από αυτά πως οι παλιοί χριστιανοί, μοναχοί και λαϊκοί, συνήθιζαν να προσεύχονται αδιάλειπτα, να νηστεύουν, να εξετάζουν και να ξαγορεύονται τους λογισμούς, να αγρυπνούν και να ζουν σαν ξένοι και παρεπίδημοι σ` αυτόν τον κόσμο.
Μετά, απλοϊκοί όπως είναι, αρχίζουν να θέτουν τις ανοησίες αυτές σε εφαρμογή.
Ακόμη παίρνουν σοβαρά όλη την Άγια Γραφή.
Μας βρίζουν και ωρύονται εναντίον μας σαν άγρια θηρία.
Αρκεί να σου πω ότι ένας από αυτούς τους ανόητους θερμοκέφαλους είναι αρκετός για να μας διώξει όλους από εδώ.
Είναι τόσο ανηλεείς και ασυμβίβαστοι εναντίον μας, όσο και ο θανατωμένος αρχηγός σας (ο Σωτήρας).
Επί τέλους, έχουμε τόση ειρήνη και ηρεμία μαζί σας.
Αυτά τα αποκαλούμενα πνευματικά βιβλία σας όμως είναι μια διαρκεί πηγή εχθρότητα και ταραχής.
Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε ειρήνη; Γιατί εσείς δεν διαβάζεται τα βιβλία μου;
Δεν είναι και αυτά πνευματικά;
Κι εγώ πνεύμα δεν είμαι;
Κι εγώ εμπνέω ανθρώπους να γράφουν βιβλία.
Δε φτάνει παρά να πέσει ένα απ` αυτά τα παλιόχαρτα, που τα λέτε περγαμηνές, στα χέρια ενός απλού κι ανόητου κι αρχίζει εκ νέου καινούργιος πόλεμος κι αναγκαζόμαστε να φεύγουμε κι να αρπάζουμε πάλι τα όπλα εναντίον σας.
Ανήμπορος πια να κρατήσει σιωπή, ο φτωχός ηγούμενος τον ρώτησε.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο όπλο σας εναντίον των μοναχών στους καιρούς μας;
Κι εκείνος απάντησε.
Όλο το ενδιαφέρον μας σήμερα στρέφεται στο να κρατήσουμε τους μονάχους και τις μοναχές μακριά από τις πνευματικές ενασχολήσεις, ιδιαίτερα δε από την προσευχή και την μελέτη αυτών των καπνισμένων βιβλίων.
Γιατί δε δαπανάτε περισσότερο χρόνο στη φροντίδα των κήπων και των αμπελιών, στο ψάρεμα, στα σχολεία για τους νέους, στη φιλοξενία όλων αυτών των καλών ανθρώπων που έρχονται εδώ το καλοκαίρι για καθαρό αέρα και υγιεινό νερό;
Οι μοναστές που ασχολούνται με τέτοια πράγματα πιάνονται στα δίχτυα μας όπως οι μύγες στον ιστό της αράχνης.
Ως ότου όλα αυτά τα βιβλία καταστραφούν ή φθαρούν από το χρόνο, δε θα ειρηνέψουμε.
Είναι σαν σαΐτες και βέλη για μας.
Δεν είχε καλά καλά τελειώσει τα λόγια αυτά και σήμανε το σήμαντρο για την ακολουθία του όρθρου.
Ο αρχηγός των δαιμόνων εξαφανίστηκε αμέσως σαν καπνός.
Ο γέροντας ξεκίνησε για την εκκλησία με μεγάλο πόνο ψυχής, εξαιτίας των αποκαλύψεων αυτών και μπήκε στην εκκλησία.
Όταν μαζεύτηκαν οι μοναχοί τους διηγήθηκε με δάκρυα στα μάτια όλα όσα είδε κι άκουσε κατ την διάρκεια της φοβερής Αυτής οπτασίας.
Και μετά έδωσε εντολή να καταγραφούν όλα αυτά για να ωφεληθούν οι επιγενόμενοι.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Α/ Ο ΠΑΤΗΡ ΠΑΙΣΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ
Β/ ΑΘΩΝΙΚΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ . ΆΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ
Γ/ ΌΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΒΕΛΙΤΣΚΟΦΣΚΥ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ.

Πηγή: titomihelakis.blogspot.gr 

diakonima

Κάποια στιγμή πεθαίνει και η ελπίδα

Η νέα προγραμματική συμφωνία Σαμαρά-Βενιζέλου δεν είναι παρά μια ακόμα φάση του κυκλικού μοντέλου επιβίωσης με το οποίο αυτή η διακυβέρνηση πορεύεται από την ημέρα που ανέλαβε.

Αυτήν τη φορά, κεντρική ιδέα της συμφωνίας μεταξύ τους είναι η έμφαση στην εξάντληση της τετραετίας, αν και προτάσσουν ως πρώτο της σημείο την έξοδο από την κρίση. Αλλόκοτος συνδυασμός οι δύο συμβαλλόμενοι, αλλόκοτος συνδυασμός και η έξοδος από την κρίση μαζί με την εξάντληση της τετραετίας…

Πραγματικά αλλόκοτος, αν μάλιστα αναλογισθεί κανείς ότι έχουμε ήδη εξέλθει από την κρίση, και δεν χρειάζονται άλλα δυόμιση χρόνια τέτοιας εθνοσωτήριας διακυβέρνησης. Το ότι δεν έχουμε εξέλθει όπως θα θέλαμε να έχουμε εξέλθει, ας το σκεφτόμασταν όταν τους ψηφίζαμε. Όμως, το ότι έχουμε εξέλθει νομίζω ότι δεν επιδέχεται αμφιβολία.

Αν δεν είχαμε ήδη εξέλθει, θα είχαμε ξαναβγεί στους δρόμους και θα παραμέναμε εκεί. Το γεγονός όμως ότι δεν βγαίνουμε στους δρόμους, παρά μόνο σποραδικά, δείχνει ότι τουλάχιστον έχουμε μάθει να συμβιώνουμε με την κρίση, οπότε παύει πλέον αυτή να λογίζεται ως τέτοια, ειδικά εφ’ όσον διαρκεί τόσο πολύ. Η κρίση, κάθε κρίση, είναι εξ ορισμού βραχύβια. Το λέει η Λογική, το διευκρινίζουν τα Λεξικά, το διδάσκει η Ιστορία. Ασφαλώς, θα διαφωνεί εδώ όποιος περιμένει ένα ωραίο πρωί τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, για να του ανακοινώσουν ότι εξήλθαμε.

Η εξάντληση της τετραετίας, ως οδός που οδηγεί στην έξοδο από την κρίση, μπορεί να σταθεί μόνον ως αντινομισμός. Να υπάρχει, δηλαδή, η κρίση για να εξερχόμαστε. Αυτό όμως δεν είναι κρίση. Είναι η νέα μας πραγματικότητα.

Είναι θλιβερό να μας ορίζει τη νέα μας πραγματικότητα, μια τέτοια εξευτελιστική πραγματικότητα, η απόλυτη κι έσχατη ανάγκη δύο παραφουσκωμένων άνθρωπων να παραμένουν στην εξουσία, επειδή χωρίς αυτήν θα ήσαν όλα κι όλα δύο τίποτε. Και είναι σκέτη απελπισία που μας διατρανώνουν πομποδώς ότι συμφώνησαν να μας κάτσουν στο κεφάλι για δυόμιση χρόνια επιπλέον.

Με τα καμώματά τους, αν κάτι αποδεικνύεται, εκείνο είναι ότι πράγματι διερχόμαστε κρίση, τελικά. Όχι όμως οικονομική πια, αλλά ελπίδας. Είναι σκληρό μεν, αλλά να μην μας διαφεύγει πως ούτε τούτη η κρίση μπορεί να διαρκέσει για πολύ.

Πηγή: Sotos’ Blog
kostasxan

ΑΝΕΛ: Αυτός που πέταξε την ΕΥΠ στα σκουπίδια τη νυχτα των Ιμίων, εχει το θράσος να μιλα για “παρακολουθήσεις”!!!

ΠΗΓΗ: Olympia

Χθες ένας πολιτικός του περιθωρίου, ο Θεόδωρος Πάγκαλος τέλεσε μία επαίσχυντη πράξη δολιοφθοράς των εθνικών συμφερόντων.
Εξομοιώνοντας τον θύτη με το θύμα, ο υπουργός των Ιμίων, του Οτσαλάν και της Δερύνειας, όπλισε για άλλη μία φορά τα χέρια αυτών που επιβουλεύονται την πατρίδα.
Το παροπλισμένο μνημείο μειοδοσίας βέβαια, θα ήταν ο τελευταίος που θα γνώριζε την όποια δράση εθνικών υπηρεσιών, αφού τη νύχτα των Ιμίων, το πολιτικό του αφεντικό, ο Σημίτης, αφού επί ώρες αρνήθηκε να τον δεχθεί, παρέπεμψε τον διοικητή της ΕΥΠ, ναύαρχο Λεωνίδα Βασιλακόπουλο, στον υπόδικο σήμερα Μαντέλη! Τον άνθρωπο που είχε παραλάβει γερμανικές χορηγίες από τη Siemens! Τα ολέθρια αποτελέσματα σήμερα τα ζει ολόκληρο το έθνος.
Το ακαταλόγιστο δεν αποτελεί πλέον δικαιολογία. Το κράτος οφείλει άμεσα να εντοπίσει ποιοι χρησιμοποιούν τον παροπλισμένο νεκροθάφτη των ελληνικών συμφερόντων, για να εκθέσουν την πατρίδα. Εάν δεν το πράξουν, θα οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη ως συνένοχοι. Εάν θεωρούν ότι θα ξεφύγουν, ας ρωτήσουν τους προηγούμενους συκοφάντες των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. Τον Παπακωνσταντίνου, τον Μαντέλη, τον Τσοχατζόπουλο και τον Παπαντωνίου που ακόμα προσπαθούν να φυγαδεύσουν.

Σοκ: "Θα εφαρμόσουμε στρατιωτικό νόμο για να περάσουμε τις μεταρρυθμίσεις"

ΠΗΓΗ: DefenceNet

Σε σοκαριστική ομολογία των κυβερνητικών προθέσεων για επιβολή στρατιωτικού νόμου στην χώρα προκειμένου να περάσουν αυτά που θέλει η τρόικα, προχώρησε σε συνέντευξή του στην έγκυρη βελγική εφημερίδα «La Libre Belgique» ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης.
«Θα προχωρήσουμε εν ανάγκη και με την επιβολή στρατιωτικού νόμου, θα κάνουμε πραξικόπημα ("Le clientélisme arrangeait beaucoup de monde") για να επιβάλλουμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Η μεταρρύθμιση της ελληνικής δημόσιας διοίκησης είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα για τη χώρα μας και για τους πολίτες» δήλωσε με απίστευτη ειλικρίνεια.
Σε επιστολή που απέστειλε στον διευθυντή της εφημερίδας, ο κ. Μητσοτάκης διαψεύδει κατηγορηματικά ότι χρησιμοποίησε αυτές τις λέξεις, αντιλαμβανόμενος, κάπως αργά, όπως συνήθιζε ο πατέρας του, τον απόηχο των δηλώσεων του.
Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε τόσο στην έντυπη έκδοση, όσο και στη διαδικτυακή έκδοση της βελγικής εφημερίδας.
Είναι έτοιμοι για όλα, όπως απέδειξαν και στην περίπτωση των συλλήψεων της ηγεσίας και των βουλευτών του εθνικιστικού κόμματος του Λαϊκού Συνδέσμου με την ... αντιτρομοκρατική υπηρεσία.
Το ερώτημα είναι πόσο και αν η κοινωνία είναι έτοιμη να αποτρέψει την επιβολή στρατιωτικού νόμου για να κάνουν νόμο τις εντολές της τρόϊκα. Και βέβαια αν θα πειθαρχήσουν οι στρατιωτικοί στις εντολές της κυβέρνησης. Ο ίδιος ο Δ.Αβραμόπουλος πάντως δήλωνε σχετικά ότι "Προτιμώ να πεθάνω παρά να δώσω τέτοιες εντολές"...
Διαβάστε εδώ όλες τις δηλώσεις-σοκ στην βελγική εφημερίδα (που τώρα τις παίρνει πίσω...) του Κ.Μητσοτάκη: http://www.lalibre.be/actu/international/le-clientelisme-arrangeait-beau...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Η ΣΟΦΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΠΟΥΛΓΚΑΚΟΦ (11)

Συνέχεια από Κυριακή, 27 Οκτωβρίου 2013
Η ΚΕΝΩΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ.

Η δεύτερη μετα-πατερική σύνθεση, μετά τού Φλωρόφσκυ.

ΤΗΝ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ ΚΑΙ .... Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ

ΠΕΡΙ ΠΡΟ-ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ.

Θεός-κόσμος: τα μονοπάτια του σοφιολογικού προβλήματος.

Η ΣΟΦΙΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΜΠΟΥΛΓΚΑΚΟΦ

ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΤΡΙΑΔΑ. 

Η κενωτική αγάπη σαν αιώνια σχεσιακότης. 

Αφού καθόρισε την τριαδικότητα του Θείου, ο Μπουλγκάκοφ προχωρά ένα βήμα μπρός και επιστρέφει στην σημασία της ταυτότητος ανάμεσα στον Θεό και την αγάπη. Η έκφραση της Κ.Δ. «ο Θεός αγάπη εστίν» (1 Ιωάν 4,8), δεν πρέπει να γίνει κατανοητή με μία έννοια απλώς περιγραφική, αλλά με μία οντολογική σημασία. Η αγάπη δεν είναι το ιδιαίτερο τού Θεού επειδή αυτός αγαπά και εξέρχεται εαυτού προς τον αγαπημένο, αλλά επειδή Αυτός ο ίδιος είναι η Αγάπη. Η Θεία αγάπη δεν μιλά κατά πρώτον για την σχέση Του με τον κόσμο και την ανθρωπότητα, όσο για την εσωτερική του μορφή, για το αληθινό ενδιάθετο πρόσωπο τού Θεού.

Εντελώς διαφορετικά από την αγάπη τής κτίσεως που είναι αυτοστοργή, εκείνο του Θεού δεν είναι «αγάπη του εαυτού», δεν είναι αγάπη μόνο-υποστατική, αλλά τρι-υποστατική, ανοιχτή σε μία συνεχή ζωή προσφοράς και δοσίματος ήδη στο εσωτερικό τού Θείου υποκειμένου του Ιδίου. Εξερχόμενος από τον εαυτό με την γέννηση τού Υιού, ο Πατήρ εμφανίζει εκείνη την ιδιαίτερη μορφή τής αγάπης που είναι η θυσία. Όπως λέει στον "Αμνό του Θεού" : «Η αγάπη του Υιού είναι η αυταπάρνηση, η ηπιότης τού Αμνού τού Θεού που θυσιάζεται, προκαθορισμένος σ’αυτό πρίν από την Δημιουργία του κόσμου». Δίπλα στην θυσία όμως υπάρχει η στιγμή τής λύσεως, τής απελευθερώσεως, τής χαράς, καθότι δεν υπάρχει αγάπη χωρίς χαρά. [Ισχύει και αντίστροφα άραγε;]. Σαν μία στιγμή της Θείας ενδοτριαδικής ζωής ξεπερασμένη και λυμένη, σαν μία ασυμφωνία μέσα στην αρμονία. Εάν το πρώτο αξίωμα της αγάπης ορίζει πώς δεν υπάρχει αγάπη χωρίς θυσία, το δεύτερο, ανώτερο διότι τελευταίο, βεβαιώνει πώς δεν υπάρχει αγάπη χωρίς χαρά και χωρίς ευτυχία και γενικώς δεν υπάρχει ευτυχία χωρίς την αγάπη. [Η ευτυχία είναι παράγων του μέλλοντος, η αγάπη δεν ανήκει στον χρόνο]. Ουσιαστικώς τραγική η αγάπη, είναι ταυτόχρονα υπέρβαση τής τραγωδίας και ακριβώς σ’αυτό συνίσταται η δύναμή της. Είναι μία συγκεκριμένη αντινομία: θυσία και επανεύρεση τού εαυτού χάρη στην θυσία. Η χαρούμενη αγάπη τής νίκης πάνω στον θάνατο, στήν Τριάδα είναι η υπόσταση του πνεύματος του Αγίου, η οποία πρέπει να εννοηθεί ακριβώς σαν η αγάπη που παρηγορεί και ξαναδίνει την ελπίδα». 

Ο Μπουλγκάκοφ ισχυρίζεται πώς το Άγιο Πνεύμα είναι παρηγορητής όχι μόνον στον κόσμο αλλά και στην ίδια την θεότητα. Το Άγιο Πνεύμα, λέει, το τρίτο πρόσωπο, είναι η ενδοτριαδική ολοκλήρωση της θυσιαστικής αγάπης τού Πατρός και τού Υιού, σαν η χαρά αυτή τής θυσίας, σαν η ευτυχία της, σαν θριαμβευτική αγάπη. Σ’αυτό συνίσταται η σημασία του σαν παρηγορητού. Όχι μόνον σε σχέση με τον κόσμο, αλλά επίσης και στην ενδοτριαδική ζωή. Εάν ο Θεός που είναι στην Αγιώτατη Τριάδα, είναι αγάπη, το Άγιο Πνεύμα είναι η αγάπη τής αγάπης. Είναι η υποστατική χαρά τού Πατρός για τον Υιό και τού Υιού για τον Πατέρα! 

[Όπως βλέπουμε το Άγιο Πνεύμα δεν υπάρχει. Διότι στην Καθολική δογματική η υπόσταση είναι ιδιότητα χωρίς ουσία. Ανυπόστατη. Αυτή είναι η συνέπεια του Φιλιόκβε. Ανυπόστατο ουσιαστικά, μπορούμε να το χειραγωγήσουμε, όπως και τον κόσμο. Δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει, η ουσία της Αγίας Τριάδος είναι υπερούσιος. Δεν έχει σχέση με την ουσία της Αρχαίας φιλοσοφίας. Την ουσία την δημιουργούν οι άκτιστες ενέργειες. Οι οποίες ουσιώνουν, εξασφαλίζοντας την διαιώνιση, αλλά όχι την Σωτηρία μέσω της ενώσεως με τον Κύριο. Η διαιώνιση είναι η αθανασία της ψυχής τής αρχαίας φιλοσοφίας, η παράδοση τής παιδείας στους επόμενους, όχι τής εργασίας, όπως γίνεται σήμερα η διαιώνιση. Ο Μπουλγκάκοφ λοιπόν ντύνοντας την Καθολική Θεολογία με Ορθόδοξο ένδυμα, ταυτίζει φανερά την Οικονομική Τριάδα με την Αΐδιο και δεν εφαρμόζει την μεγάλη αλήθεια της Πατερικής Θεολογίας. Τον Θεό είναι αδύνατον να τον εκφράσουμε και να τον κατανοήσουμε. Όπως είχε διδάξει και ο Πλάτων δε, ούτε η αλήθεια, η κτιστή ουσία, είναι δυνατόν να εκφραστεί στην γλώσσα, διότι η αλήθεια είναι απλή, ενώ η γλώσσα σύνθετη, όπως και ο άνθρωπος, που ορίζεται σαν το συναμφότερον. Ο κοινός άνθρωπος της πτώσεως. Ούτε κάν ο καλός καγαθός της φιλοσοφίας, πόσο μάλλον ο Άγιος! Γι’αυτό και οι κυνικοί της Αθήνας έψαχναν με το φανάρι στην αγορά άνθρωπο και δεν μπορούσαν να τόν βρούν. Ήταν όλοι τους σύνθετοι, από καλό και κακό αναμεμειγμένοι. Αυτό το σύνθετο σήμερα χρησιμοποιείται σαν ο ορισμός του ανθρώπου, από την Νέο-ορθοδοξία, και μάλιστα του σωσμένου ανθρώπου, του Χριστιανού. Αυτό το σύνθετο, που ανακαλεί την αρχή της ενότητος σαν ολοκλήρωση του ανθρώπου και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον Οικουμενισμό, κατάγεται από την πρωτόγονη διαλεκτική του Χέγκελ]. 

Στην περιγραφή της ενδοτριαδικής δυναμικής σαν αγάπης ο Μπουλγκάκοφ εισάγει την κατηγορία της κενώσεως, που θα διαδραματίσει έναν βασικό ρόλο σε όλο του το σύστημα. Αναφερόμενος δε στον διάσημο Παύλειο ύμνο (Φιλ. 2,6-8) όπου λέγεται: «Ας επικρατεί μεταξύ σας το ίδιο φρόνημα, το οποίο υπήρχε και εις τον Χριστόν Ιησούν, ο οποίος αν και είχε θεϊκήν ύπαρξιν (εν μορφή Θεού υπάρχων), δεν εθεώρησε το ότι ήτο ίσος προς τον Θεόν σαν κάτι προς αρπαγμόν, αλλά εκένωσε τον εαυτό του μορφήν δούλου λαβών», συλλαμβάνει καθολικά την αγάπη τού Θεού σαν ένα άδειασμα, μία «αδυναμία» με την οποία το Απόλυτο υποκείμενο πλησιάζει το άλλο από αυτό. Η κενωτική θεολογία, μας υπενθυμίζει ο Μπουλγκάκοφ ο ίδιος, δεν είναι καινούργια στην Χριστιανική Θεολογία, καθώς βυθίζει τις ρίζες της στην Πατριστική Θεολογία [όχι στην Ορθόδοξη Πατερική αλλά μόνον στην Δυτική σχολαστική]. Εμφανίζεται στο περί Τριάδος του Ιλάριου όπου γίνεται λόγος για exinanitio ή evacuatio formae Dei. Επανεμφανίζεται στην Γερμανία με τον Thomasius. Αλλά στα χέρια του Μπουλγκάκοφ η κατηγορία αυτή απλώνει την κένωση από την Χριστολογία, στην κατανόηση όλου του Χριστιανικού δόγματος. Την μεταμορφώνει σε μία κατηγορία ικανή να φανερώσει την συστατική σχεσιακότητα του Απολύτου.  

Δύο είναι τα επίπεδα στα οποία παίζει τελικώς η κατηγορία της κενώσεως. Το πρώτο είναι το ενδοτριαδικό όπου, το πέρασμα του Απολύτου στην Τριάδα είναι η αυτό-κένωση, το αυτοάδειασμα του Απολύτου καθαυτού Είναι του Πατρός ,υπέρ του Είναι «για» και «μέσα» στον Υιό και επομένως και «για» και «μέσα» στο Άγιο Πνεύμα. Το δεύτερο είναι η αιώνια σχεσιακότης του κόσμου του Θεού με τον κόσμο τού ανθρώπου, τόσο στην πράξη τής Δημιουργίας όσο και στην πράξη τής ενσαρκώσεως, ειδωμένα πάντοτε σαν το αιώνιο άνοιγμα στην σχέση στην οποία ο Θείος κόσμος αφήνεται να εμπλακεί. [Καθαρόαιμος Πλωτίνος με Χριστιανικά ονόματα]. 

Χάρη σ’αυτή την διπλή στρωμάτωση της χρήσεως της έννοιας της κενώσεως, ο Μπουλγκάκοφ κατορθώνει να εκφράσει την λησμονημένη αγάπη που δένει τα πρόσωπα της Τριάδος το ένα με το άλλο, διατηρώντας ταυτόχρονα ένα άνοιγμα τής τρισυποστάσεως προς τα έξω. Το τριαδικό δόγμα μ’αυτόν τον τρόπο δεν καταλήγει στην θέση μίας τυχαίας ή καταγωγικής σχέσεως, όπως συμβαίνει στην Δυτική δογματική, αλλά βεβαιώνει την ζώσα αυτοαποκάλυψη τού Πατρός στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα, μέσω της αμοιβαίας αυτοπροσφοράς. «Ο Θεός είναι αγάπη και η Αγία Τριάδα είναι μία τριυποστατική πράξη αγάπης, παρότι διατηρείται σαν μια μοναδική ζωή. Αυτή η μοναδική ζωή, η Φύση ή η ουσία, πραγματοποιείται σε μία υποστατική τριμοναδική πράξη. Αγαπώμενες αμοιβαίως ή μία μέ την άλλη οι τρείς υποστάσεις σχηματίζουν μία μοναδική ενέργεια αγάπης και σ’αυτή την πράξη αυτές αποκαλύπτουν την ουσία τους. Η Αγία Τριάδα πρέπει να γίνει κατανοητή σαν μία τριμοναδική πράξη στην οποία λόγω της δυνάμεως τής αγάπης η ζωή αποκαλύπτεται σαν μοναδική και όχι σαν ένα σύστημα «προόδων», όπως διδάσκεται από το Καθολικό δόγμα. Η πρόοδος μέσα στην Αγία Τριάδα δεν είναι παρά μία από τις πλευρές αυτής της αμοιβαιότητος, αλλά δεν είναι η μοναδική, από την στιγμή που η Θεία ζωή πραγματοποιείται πρωταρχικώς στην αμοιβαία τριυποστατική αποκάλυψη. Αυτή η αποκάλυψη είναι μία υποστατική ενέργεια της αγάπης που αυτοαναιρείται και πραγματοποιείται στον άλλον για τον άλλον». [Καταργώντας την Ουσία, ή μάλλον ονομάζοντας την άβυσσο ή καταχωρώντας την και ταυτίζοντάς την με την υπόσταση του Πατρός, μεταφέρουν όλα όσα ανήκουν στην Ουσία στον Πατέρα]. Κάθε πρόσωπο τής Τριάδος ζεί στην μορφή της κενώσεώς του: ο Πατήρ είναι κενωτικός καθότι βγαίνει από την τελειότητα του και εμπλέκεται στην Τριαδική δυναμική και στο γίγνεσθαι της δημιουργίας, ο Υιός βιώνει την κένωση στην γέννηση από τον Πατέρα, μία γέννηση η οποία προτού να είναι ιστορική είναι οντολογική και αιώνια, και τέλος την βιώνει και το Άγιο Πνεύμα σαν ΜΕΤΑΞΥ, ανάμεσα στον Πατέρα και τον Υιό [ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΣ, ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ], μία εικόνα της ταπεινής αγάπης που αδειάζει από όλη της τήν προσωπικότητα μέχρις ότου τα άλλα πρόσωπα θυμηθούν να εισέλθουν σε σχέση. [Από εδώ κατάγεται η κακοδοξία του Ζηζιούλα η οποία αρνείται την ταυτόχρονη ύπαρξη των προσώπων της Αγίας Τριάδος. Μεταφέρουν στην πραγματικότητα στην Αγία Τριάδα όλες τις ανθρώπινες οικογενειακές σχέσεις. Έτσι η Σοφία είναι στην πραγματικότητα η Θεία των παιδιών ή και η γιαγιά τους μερικές φορές]. 

Για να μιλήσει για την κένωσή τού Υιού, ο Μπουλγκάκοφ, χρησιμοποιεί μία πολύπλοκη επιχειρηματολογία, που στοχεύει να φανερώσει πώς στην αιώνια γέννηση υπάρχει μία κένωση τού δευτέρου προσώπου που γεννιέται με το θεμέλιο στον ίδιο τον Πατέρα, αλλά και τού Πατρός ο οποίος για να προφέρει τον λόγο τού Υιού σιωπά και αφήνει στον Λόγο να μιλήσει. [Τι ευγένεια, τι θαυμάσια οικογένεια. Τι αριστοκρατία στην Αγία Τριάδα. Αξίζει να της μοιάσουμε]. «Θα μπορούσαμε να πούμε, έχοντας συνείδηση ότι σκληραίνουμε την έκφραση, πώς δεν υπάρχει λόγος για τον ίδιον τον Λόγο στον Λόγο, καθότι δεν προσφέρεται από τον Υιό αλλά μόνον από τον Πατέρα, είναι λόγος του Πατρός. Αλλά δεν είναι μόνον για τον Υιό πώς δεν υπάρχει λόγος, για τον Υιό που σιωπά και αφήνει τον Πατέρα να μιλήσει, δεν υπάρχει ούτε για τον Πατέρα. [Αυτό είναι ΜΑΤ. Πώς λέμε: Μας την έπεσαν τα ΜΑΤ!]. Καθότι ο Πατήρ δεν τον προφέρει ο ίδιος αλλά τον αφήνει στον γεννηθέντα Υιό! [Τα θαυμάσια της θεολογίας του Γράμματος. Ο Λούθηρος τελικώς είναι στην θεολογία ότι ήταν ο Αριστοφάνης στην Σάτυρα]. Στην αμοιβαία θυσιαστική αγάπη σιωπούν και οι δύο: ο ίδιος ο Λόγος σιωπά σ’αυτή την θυσιαστική σιωπή που βασιλεύει ανάμεσα στις υποστάσεις τού Πατρός και του Υιού. Ο Λόγος γεννηθείς και γεννημένος εκμηδενίζεται κενωτικώς, δεν προφέρει τον εαυτό του και δεν προφέρεται». [Αυτός δεν είναι πλέον Βουδισμός, είναι Βουδισμός Ζέν, που κυριάρχησε στην Κίνα, με το καλύτερο απολυταρχικό καθεστώς για τους νέους επαναστατημένους κομμουνιστές τύπου Σάρτρ και Σία. Η ΣΙΩΠΗ. Η άλλη όψη τού Νιρβάνα, που μπορεί να εφαρμοστεί πλέον και στην πολιτική]. 

«Όπως όμως οι πρώτες δύο υποστάσεις [θα μας πιάσει ακράτεια γέλιου τελικώς, έλεος Μπουλγκάκοφ. Δεν καταλαβαίνει όμως τίποτε, κρατάει από τον χρυσό ταύρο της άπειρης γονιμότητος], και η Τρίτη υπόσταση στην δική της υποστατική ζωή, έχει την κένωσή της [Ευτυχώς γιατί θα’σκαγε], η οποία συνίσταται ακριβώς σ’ένα υποστατικό άδειασμα του εαυτού. Στην πρόοδό της από τον Πατέρα στον Υιό, είναι σαν να χάνει τον εαυτό της και να μην είναι πλέον ο Τρούλλος, η ζωντανή γέφυρα [Ο ποντίφηκας, ο γνωστός πάπας που στα χέρια των Ρώσων έγινε η ενσάρκωση του Αγίου Πνεύματος. Όχι θα κάθονταν το Άγιο Πνεύμα], ανάμεσα στον Πατέρα και τον Υιό, ένα υποστατικό «ανάμεσα». [Στην Τριάδα την Αγία στους δύο τελικά χωρά και τρίτος. Γι’αυτό έχουμε σήμερα οικογένειες με τρείς γονείς]. Αλλά σ’αυτή την κένωση η Τρίτη υπόσταση βρίσκει και αποκτά τον εαυτό της σαν ζωή τών άλλων δύο υποστάσεων. [Μάλλον ήταν μοναχογιός και μαμόθρευτο]. Στην Τρίτη Υπόσταση η κένωσις εκφράζεται σ’ένα άδειασμα εντελώς ιδιαίτερο της προσωπικότητος, που φαίνεται να καταλήγει στην ολοκληρωτική διαφάνεια. [Την χρειαζόμαστε και στην Ελλάδα]». 

[Τελικώς η μετα-Πατερική Θεολογία δεν είναι κενολογία. Είναι κενωλογία. Ο Πατήρ προόδευσε στην φανέρωση του. Στον Μωυσή είχε δείξει τις πλάτες του. Στους Ρώσους έδειξε τα οπίσθια του. Στην Ορθοδοξία την Ελληνική ήταν άρρητος. Αλλά τελικώς είμαστε η αγαπητική και ταπεινή κένωση του Πατρός. Στην Αγγλική γλώσσα, μάλλον η ακριβής μετάφραση του ονόματος του Μπουλγκάκοφ είναι Bullshit. Από αυτή την κένωση του Μπουλγκάκοφ τρώει ο Ζηζιούλας και γίνεται Σοφός. Και από την δική του τρέφεται με την σειρά του ο Γιαγκάζογλου. Στις υγείες μας]. 

Συνεχίζεται 

Αμέθυστος.