Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (2) - ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Συνεχίζεται απο : Τρίτη, 29 Οκτωβρίου 2013

Βλαδίμηρου Λόσκι. 

8^ο Κεφάλαιο: Η οικονομία του Αγίου Πνεύματος.

 

 Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. 

Η Εκκλησία λοιπόν είναι σώμα καθότι ο Χριστός είναι η κεφαλή της και είναι πληρότης καθότι το Άγιο Πνεύμα την ψυχώνει, την πληρώνει Θεότητος, διότι η Θεότης κατοικεί σ’αυτή σωματικά όπως κατοικούσε στην θεωμένη ανθρωπότητα του Χριστού. [Ο Χριστός, δεν είχε σώμα, ήταν το σώμα της ανθρωπότητος, κατοικεί μόνον στα Ευαγγέλια. Είναι ένα σύμβολο. Ο Βλαδίμηρος όλα αυτά πώς τα χώρεσε απορούμε]. Μπορούμε λοιπόν να πούμε μαζί με τον Ειρηναίο. «Εκεί όπου υπάρχει η Εκκλησία εκεί είναι το πνεύμα, εκεί όπου το πνεύμα εκεί και η Εκκλησία». [Ωραία αίρεση του αποσπάσματος. Βιαστές των γραμμάτων θα κερδίσουν την εσχατολογία. Σαν να λέμε: εκεί όπου υπάρχουν φοίνικες εκεί και νερό. Εκεί όπου υπάρχει νερό, στην έρημο, εκεί θα υπάρχουν και φοίνικες]. 

Παρ’όλα αυτά, το πνεύμα «που μίλησε μέσω των προφητών» δεν ήταν ποτέ ξένο ως προς την Θεία οικονομία στον κόσμο όπου φανερωνόταν η κοινή Θέληση της Αγίας Τριάδος. Ήταν παρόν και στο έργο της Δημιουργίας και σε εκείνο της λυτρώσεως. [Δηλαδή δεν ήταν ακριβώς κοινή η θέληση; Δεν ήταν και ο Πατήρ Παρών; Είναι πολύ μυστική αυτή η Θεολογία. Μην την μάθουν οι άλλοι και μας πιάσουν κορόιδα]. 
Σύμφωνα με τον Άγιο Βασίλειο, το Άγιο Πνεύμα πραγματοποιεί κάθε πράγμα: «Το πνεύμα προηγείται της ελεύσεως του Κυρίου. Είναι παρόν στην ενσάρκωση. Τα θαύματα, η Χάρις και οι θεραπείες είναι έργο του πνεύματος του Αγίου. Τα δαιμόνια εκβάλλονται με την ενέργεια του πνεύματος του Θεού. [Γιατί είναι το Άγιο Πνεύμα, το πνεύμα του Θεού: ή το πνεύμα το Άγιο; Μυστήριο]. Το πνεύμα παρίσταται όταν ο διάβολος αλυσοδένεται. Η άφεση των αμαρτιών, στην χάρη τού πνεύματος του Αγίου…η ένωση με τον Θεό, είναι έργο του πνεύματος. [Ο Θεός δεν είναι πνεύμα; Τι είναι ύλη; Η ουσία του Θεού, δεν είναι πνεύμα; Το μόνο περιεχόμενο του Θεού είναι το Άγιο πνεύμα; Και τι είναι η ανθρωπότης του Κυρίου, η ανθρώπινη Φύσις, δεν είναι τα άτρεπτα πάθη, η φθαρτότης του ανθρώπου; Ο Κύριος δεν προσέλαβε τα τρεπτά πάθη, τα έργα του διαβόλου μέσα μας, τίποτε Εωσφορικό. Διότι δεν ήταν ο διάβολος και οι αμαρτίες μας που «προκάλεσαν» την ενσάρκωση, αλλά η Θεοτόκος]. Μέσω του Αγίου Πνεύματος γίνεται η ανάσταση των νεκρών». 

Παρ’όλα αυτά όμως ο Λόγος του Ευαγγελίου είναι ξεκάθαρος: Το πνεύμα δεν είχε ακόμη δοθεί (στον κόσμο) επειδή ο Ιησούς δεν είχε ακόμη δοξασθή (Ιωάν 7,38). [Κατ’αρχάς το πνεύμα δεν δίνεται στον κόσμο. Δεν αναφέρεται στο Ευαγγέλιο. Είναι Ρώσικη επινόηση με βαρειές συνέπειες, όπως θα δούμε. Ο Κύριος στο Ευαγγέλιο κηρύττει: «Εάν κανείς διψά, ας έλθει σ’εμέ και ας πιή. Εκείνος που πιστεύει σ’εμέ καθώς είπε η γραφή, θα τρέξουν εκ της κοιλίας αυτού ποταμοί ύδατος ζώντος. Αυτό το είπε διά το πνεύμα το οποίο θα έπαιρναν εκείνοι που θα πίστευαν σ’αυτόν». Ας δούμε όμως την συνέχεια που δίνει ο Λόσκι στην επινόησή του, την οποία στηρίζει σε μία παρερμηνεία του Λόγου του Θεού. Η ιδέα του υπήρχε από πρίν στο κεφάλι του. Δεν την γέννησε το Ευαγγέλιο. Μία ακόμη σημασία του Λόγου του Κυρίου, ότι ο τηρών τις εντολές μου είναι ο αδελφός μου. Χρησιμοποίησε λοιπόν τον Κύριο και το Ευαγγέλιο για να στηρίξει κάτι που δεν ανήκει στο Ευαγγέλιο και στην σωτηρία μας. Όπως συμβαίνει και με το σύνολο της Ορθοδόξου Θεολογίας σήμερα, διότι έχει εκπαιδευτεί από τους Προτεστάντες. Συμβαίνει δε σήμερα με την Θεολογία το αντίθετο αυτού που συνέβαινε με την φιλοσοφία, όπως το εξηγεί ο Σωκράτης, και τον ανάγκασε να ξεκινήσει τον δεύτερο πλού, που είναι η ταυτότητα της αρχαίας φιλοσοφίας. Στην φιλοσοφία λοιπόν, την προ-σωκρατική, χρησιμοποιούσαν επιχειρήματα από την φύση για να φανερώσουν και να βεβαιώσουν μία ουσία η οποία δεν ανήκε στην Φύση. Σήμερα οι Θεολόγοι χρησιμοποιούν αποσπάσματα του Ευαγγελίου σαν επιχειρήματα, για να πείσουν για την αλήθεια, ιδεών που δεν ανήκουν στο Ευαγγέλιο. Αυτή είναι η ύβρις του Αγίου Πνεύματος, ο Προτεσταντισμός. Και η πιο ποταπή της εκδοχή η Ελληνική θεολογία, είτε είναι παραδοσιακή είτε νεωτερίζουσα. Διότι κακοποιεί και τους Πατέρες, οι οποίοι ερμήνευσαν το Ευαγγέλιο, εν Αγίω Πνεύματι, συνέλαβαν την ερμηνεία του Ευαγγελίου, από και με το Ευαγγέλιο. Όσο για τον Καθολικισμό και την Ιεραρχία του, εκμηδενίζει κυριολεκτικά τα Μυστήρια της Εκκλησίας]. 

Έτσι λοιπόν, η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο πρίν από την Εκκλησία και έξω από την Εκκλησία, δεν είναι το ίδιο πράγμα με την παρουσία του στην Εκκλησία μετά την Πεντηκοστή. [Ας προσέξουμε δέχεται (ο Λόσκι) ήδη την ενέργεια τού Αγίου Πνεύματος εκτός της Εκκλησίας, όπως ακριβώς και ο Οικουμενισμός και όχι τις άκτιστες ενέργειες, όπως διδάσκουν οι Πατέρες της Ορθοδοξίας]. Όπως ο Λόγος φανέρωνε την Σοφία του Θεού στην κτίση πρίν Αυτός αποσταλεί στον κόσμο και εισέλθει στην ιστορία του σαν ενσαρκωμένο πρόσωπο Θείο, έτσι και το Άγιο Πνεύμα, στο οποίο η Θεία θέληση -δημιουργική και συντηρητική του σύμπαντος- +που ενεργούσε από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας απεστάλη σε μία συγκεκριμένη στιγμή στον κόσμο για να παρίσταται, όχι μόνον με την πράξη του, και την ενέργειά του, η οποία είναι κοινή σε όλη την Τριάδα, αλλά και σαν πρόσωπο. [Η απόλυτη διαφθορά. Η σύγχυση ακτίστου ενεργείας και υποστάσεως. Η ταύτιση της ακτίστου ενεργείας με την υπόσταση του Αγίου Πνεύματος]. 

[Δυστυχώς όμως διότι δεν διαβάζεται και ευτυχώς επειδή υπάρχει, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μπορεί να μας βοηθήσει σ’αυτόν τον Θεολογικό Λαβύρινθο που κατασκεύασε στις μέρες μας ο Σολόβιεφ, και δίνει την ευκαιρία σε πολλούς μικρούς Ίκαρους να δοκιμάσουν να φτάσουν τον ήλιο και να επιβληθούν στην σκέψη μας, διότι δεν έχουμε εστιάσει ακόμη την προσοχή μας στον καρπό της προσπάθειάς τους, στην Ικαρία, στον Οικουμενισμό δηλαδή που σαν τυφώνας διαλύει τα πάντα. Ευτυχώς πάλι, διαλύει καί  τόν κληρικαλισμό και γι’αυτόν τον λόγο πρέπει να τόν εκμεταλλευθούμε. Τι συμβαίνει λοιπόν σήμερα στην Θεολογία; Ό,τι συνέβαινε και χθές. «Διότι λέει, όπως το βλέπουμε, οι δρόμοι και οι ποταμοί αφ’ενός διχάζονται μεταξύ των διακλαδιζόμενοι και αφ’ετέρου συνενώνονται ο ένας με τον άλλον, έτσι συμβαίνει και με αυτούς (τους αιρετικούς), εξ’αιτίας του πλούτου της ασέβειας.  Και αυτοί λοιπόν σε άλλα θέματα διχάζονται σε άλλα συμφωνούν, έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς να γνωρίζει σαφώς ποιοι συμφωνούν και ποιοι διαμάχονται» Λόγος ΛΑ, Θεολογικός Πέμπτος περί του Αγίου Πνεύματος! 

Και συνεχίζει : Ημείς πιστεύομεν με τόσην πεποίθησιν στην Θεότητα του Πνεύματος, του οποίου είμεθα λάτρεις ώστε απ’αυτό θα αρχίσουμε και την Θεολογία, αποδίδοντες εις αυτό τα ίδια χωρία που αποδίδονται στην Τριάδα, έστω και αν μερικοί το θεωρούν τολμηρό. [Μερικοί το παίρνουν κατά γράμμα όπως οι σύγχρονοι Οικουμενιστές. Δεν κατανοούν το πνεύμα]. Ήν το φώς το αληθινόν ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, ο Πατήρ. Ήν το φώς το αληθινόν ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, ο Υιός. Ήν το φώς το αληθινόν ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, ο άλλος Παράκλητος. Ην και ην και ην, αλλά έν ήν. Φώς και φώς και φώς, αλλ’ έν φώς. Εις Θεός. Αυτό εφαντάσθη και ο Δαυίδ, λέγων: εν τω φωτί σου οψόμεθα Φώς. Και τώρα εμείς είδαμε και κηρύσσουμε ότι το «σού» σημαίνει τον Πατέρα, το φώς εξ’ ού το «φώς» ο Υιός, «εν τω φωτί» δηλώνει το Πνεύμα. Αυτή την σύντομη και απέριττη Θεολογία της Τριάδος κηρύσσομεν. Ο περιττός όμως Λόσκι και οι Ρώσοι συμμαθητές του στο σχολείο τού Σολόβιεφ, βλέπουν ένα μόνο πρόσωπο, το Άγιο Πνεύμα, κηρύσσοντας Έναν Θεό, το πνεύμα, όπως και ο εγχώριος κληρικαλισμός]. 

Συνεχίζεται 

Αμέθυστος.