ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΙ ΣΕ ΑΝΑΠΗΡΟΥΣ ΑΠΟ ΑΝΔΡΕΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ. Οι ναζί του μνημονίου, ίδιοι και απαράλλαχτοι.

Πηγή: www.olympia.gr

Γράφει ο Γιώργος Σιδηρούντιος

Στιγμιότυπο από εκδήλωση της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων, στο μνημείο των 283 εκτελεσμένων στο νοσοκομείο «Σωτηρία»
Σαν σήμερα, στις 30 Νοεμβρίου 1943, εφόρμησαν οι άνδρες του Πάγκαλου, τα λεγόμενα Τάγματα Ασφαλείας τα οποία αυτός έφτιαξε, και κατέσφαξαν τους ανάπηρους ήρωές μας από το Μέτωπο της Αλβανίας διότι έκαναν μέσα από τα νοσοκομεία αντίσταση. Διαβάστε την ιστορία αυτού του τόπου Έλληνες.
Το πογκρόμ ενάντια στους ανάπηρους πολέμου της Αλβανίας
Ηρωικές στιγμές από έναν αγώνα, που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην Αντίσταση του ελληνικού λαού
«Εγινε μπλόκο στα νοσοκομεία που μένουν οι ανάπηροι πολέμου της Αλβανίας 1940 – 41», «οι ταγματασφαλίτες άρπαξαν τους ανάπηρους».
Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 65 χρόνια από τη νύχτα της 30ής Νοέμβρη του 1943, όταν τα τάγματα ασφαλείας, με τις πλάτες των γερμανοφασιστών κατακτητών, ξεχύθηκαν στα νοσοκομεία της Αθήνας, με ένα άγνωστο μέχρι τότε πογκρόμ ενάντια στους 15.000 ανάπηρους του ελληνοϊταλικού πολέμου. Τους άρπαξαν, τους φόρτωσαν άρον άρον σε αυτοκίνητα και τους παρέδωσαν στους Γερμανούς, στις φυλακές Χαϊδαρίου και Χατζηκώστα.
Με την κατάρρευση του Μετώπου και τη συνθηκολόγηση του Ελληνικού Στρατού, οι ανάπηροι των μετώπων στο μεγαλύτερο ποσοστό τους μαζεύτηκαν στα νοσοκομεία της Αθήνας. Περίπου 15.000 ανάπηροι βρήκαν το πρώτο καταφύγιό τους, σε άθλιες συνθήκες, σε δεκάδες νοσοκομεία της Αθήνας. Από την πρώτη στιγμή, οι ανάπηροι άρχισαν τους αγώνες για την επιβίωσή τους και την υγειονομική περίθαλψή τους. Ιδιαίτερο μέτωπο άνοιξαν ενάντια στους αξιωματικούς – εγκάθετους της δοσίλογης κυβέρνησης που λυμαίνονταν τα νοσοκομεία.
Η κατάσταση στη χώρα άρχισε να γίνεται ανυπόφορη. Πλησίαζε ο χειμώνας 1941 – 42 και το φάσμα της πείνας ήταν ορατό. Το Σεπτέμβρη του 1941, ιδρύθηκε το ΕΑΜ που αμέσως επιδόθηκε σε ένα δύσκολο και επικό αγώνα για την ανύψωση του ηθικού του λαού και την πάλη του για την επιβίωση και τη λευτεριά του. Τα μηνύματα του ΕΑΜ πρώτοι τα πήραν οι ανάπηροι του πολέμου στα νοσοκομεία. Αρχισε η οργάνωση των νοσοκομείων στο ΕΑΜ. Στις 28 Οκτώβρη 1941 πραγματοποιείται η πρώτη οργανωμένη αγωνιστική εκδήλωση. Οι ανάπηροι μαζί με τους φοιτητές καταθέτουν στεφάνια στον Αγνωστο Στρατιώτη κάτω από τα έκπληκτα μάτια των αρχών κατοχής.
Ραχοκοκαλιά το ΚΚΕ
Στιγμιότυπο από εκδήλωση της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων, στο μνημείο των 283 εκτελεσμένων στο νοσοκομείο «Σωτηρία»
Στα νοσοκομεία αρχίζει οργασμός οργανωτικής δουλειάς. Συγκροτούνται σε όλα τα νοσοκομεία Επιτροπές, καθώς και παννοσοκομειακή Επιτροπή. Στα νοσοκομεία δεν κατάφεραν ποτέ να εγκατασταθούν οι διοικήσεις που διόρισαν οι κυβερνήσεις των Ράλληδων. Το κίνημα των αναπήρων συντονίζεται με το φοιτητικό κίνημα, με τους δημόσιους υπάλληλους, τους μαγαζάτορες, τους εργαζόμενους.
Σε όλες τις λαϊκές κινητοποιήσεις της Αθήνας για ψωμί και συσσίτια, στις εθνικές επετείους της 25ης του Μάρτη και 28ης Οκτώβρη, στις εθνικές διαδηλώσεις στις 24 Φλεβάρη, 5 και 25 του Μάρτη, 25 Ιούνη και 22 Ιούλη του 1943, προπορεύονταν οι ανάπηροι και τραυματίες του αλβανικού πολέμου με τα αναπηρικά τους καροτσάκια – «μηχανοκίνητες φάλαγγες» τα είχε ονομάσει τότε ο λαός – με τις πατερίτσες ή τα μπαστούνια τους, με τους επιδέσμους ακόμα στα κεφάλια τους, στα μάτια τους και τις νοσοκόμες να σπρώχνουν τα καροτσάκια, να υποβαστάζουν τους κουτσούς ή να οδηγούν τους τυφλούς.
Οι ανάπηροι συντονίζουν και συντάσσουν τις δυνάμεις τους. Καθορίζουν τρία κέντρα δράσης και συμπαράστασης στον αναπτυσσόμενο λαϊκό αγώνα. Λυκαβηττό – Τουρκοβούνια – Κέντρο Αθήνας, προς τα οποία συγκλίνει η δράση τριών γειτονικών ομάδων νοσοκομείων. Πυρήνας και ραχοκοκαλιά του αγώνα σε όλα τα νοσοκομεία ήταν το ΚΚΕ και η Αχτίδα Αναπήρων. Ο γραμματέας της Αχτίδας Μπάμπης Παναγόπουλος και πολλά στελέχη της, και κατά τη διάρκεια της Κατοχής και μετέπειτα, δολοφονήθηκαν και ακολούθησαν το δρόμο των άλλων αγωνιστών στα εκτελεστικά αποσπάσματα, στις φυλακές, στις εξορίες.
Ματαίωσαν τα σχέδια εξόντωσης
Η ανάπτυξη του αγώνα των αναπήρων εξοργίζει τις ελληνικές και γερμανοϊταλικές αρχές κατοχής. Στόχος τους τώρα είναι η διάλυση των νοσοκομείων. Εγινε η σκέψη να μαζέψουν όλους τους ανάπηρους στα Μέθανα, δήθεν για λουτροθεραπεία. Αλλά οι ανάπηροι ματαίωσαν την πονηρή αυτή «λύση». Στις 3 Μάρτη 1943 πήραν μέρος στον ξεσηκωμό για ματαίωση της επιστράτευσης, μαζί με τους εργαζόμενους της Αθήνας και του Πειραιά, τους δημόσιους υπάλληλους, τους φοιτητές, τους επαγγελματίες και βιοτέχνες. Πλήρωσαν με ακριβό τίμημα: 46 νεκρούς. Ομως, ούτε ένας Ελληνας δεν πήγε στο Ανατολικό Μέτωπο.
Στις 22 Ιούλη 1943, νέα διαδήλωση με εθνικά και άλλα αιτήματα. Οι κατακτητές σκόπευαν να κατεβάσουν στην Αθήνα τους Βούλγαρους φασίστες. Μπροστάρηδες πάλι οι ανάπηροι με τα καροτσάκια τους και οι όρθιοι με τις πατερίτσες τους. Το Σεπτέμβρη του 1943, συνθηκολόγησε η Ιταλία. Στα νοσοκομεία μαζεύονται όπλα των Ιταλών που πηγαίνουν στην Αντίσταση.
Για τους κατακτητές όμως και τη δοσίλογη κυβέρνηση, το ποτήρι ξεχείλισε. Το αντιστασιακό κίνημα φουντώνει. Η μόνη αντιμετώπισή του από τις φασιστικές αρχές είναι η τρομοκρατία, οι εκτελέσεις. Τα νοσοκομεία τούς μπαίνουν εμπόδιο στα αντεθνικά σχέδιά τους. Πρέπει να τα διαλύσουν και να παραδώσουν τους ανάπηρους στους Γερμανούς. Αφού η στάση των αναπήρων του πολέμου ενέπνεε ευρύτερα λαϊκά στρώματα στο να πάρουν την απόφαση της αντίστασης, της αντιπαράθεσης, της σύγκρουσης. Δεν είναι τυχαίο ότι λίγες μέρες μετά την επίσημη απαγόρευση της δράσης του ΚΚΕ και του «Ριζοσπάστη» ακολούθησε απόφαση για τη διάλυση του Συνδέσμου των Αναπήρων Πολέμου.
Νύχτα φρίκης
Στις 30 Νοέμβρη 1943 τη νύχτα, έκαναν την επίθεσή τους ενάντια στα 19 νοσοκομεία που οι ανάπηροι τα είχαν μετατρέψει σε κάστρα της Εθνικής Αντίστασης. Ελληνόφωνα στρατεύματα κατοχής, οι γερμανοτσολιάδες του Ράλλη, πάνω από χίλιοι, οπλισμένοι σαν αστακοί με γερμανικά όπλα, μεταφέρθηκαν με γερμανικά καμιόνια κάτω από την προσωπική καθοδήγηση του αρχιγκεσταπίτη Φον Στρόουπ που στεκόταν αδυσώπητος και κτηνώδης πάνω σ’ ένα αυτοκίνητο, περικύκλωσαν τα στρατιωτικά νοσοκομεία, για να τα καταλάβουν. Ηταν τρεις η ώρα το πρωί. Μπήκαν μέσα ουρλιάζοντας και με βρισιές, χτυπήματα με τους υποκόπανους και πολλές φορές με λογχισμούς και πυροβολισμούς, έπεσαν πάνω στους ανάπηρους και τραυματίες.
Η αγριότητα των γερμανοτσολιάδων ξεπέρασε κάθε όριο. Εσερναν ανάπηρους με κομμένα και τα δυο πόδια στο χώμα μέχρι που μάτωναν. Δεν άφηναν τις νοσοκόμες να τους βοηθήσουν. Αρπαζαν από τα χέρια τους ή από τα χέρια των αναπήρων τα τεχνητά μέλη και τα έσπαζαν για να μην τα χρησιμοποιήσουν και τους χτύπαγαν με αυτά στο κεφάλι. Μεγαλύτερη αγριότητα και μίσος έδειχναν στα μέλη των νοσοκομειακών επιτροπών, τα οποία υποδείκνυαν οι πράκτορές τους μέσα σε κάθε νοσοκομείο. Το σκοτάδι της νύχτας και η παγωνιά της βραδιάς μεγάλωνε τη φρίκη.
Τετράγωνα ολόκληρα γύρω από τα νοσοκομεία είχαν κυκλωθεί. Τα καμιόνια, αφού γέμιζαν με ανάπηρους, χωρίς τα ξύλινα μέλη τους, χωρίς τα γυάλινα μάτια τους, έφευγαν με μεγάλη ταχύτητα και άδειαζαν τα «φορτία» τους στα στρατόπεδα Χατζηκώστα και Χαϊδαρίου. Εγιναν 283 εκτελέσεις.
πηγή: http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=4767342&publDate=

http://axiocratia.blogspot.com/2011/11/blog-post_30.html

Η συμφωνία των κεντρικών τραπεζών: πέντε πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε.

Πηγή: Antinews

Όπως γράψαμε, παρέμβαση μείζονος σημασίας κεντρικών τραπεζών από όλο τον κόσμο βρίσκεται εν εξελίξει με σκοπό να αυξήσουν την ρευστότητα στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Στην κίνηση συμμετέχουν η αμερικανική FED, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι Κεντρικές Τράπεζες του Καναδά, της Αγγλίας, της Ιαπωνίας και της Ελβετίας.

Τι σημαίνει όμως, αυτή η κίνηση των κεντρικών τραπεζών;

1. Το ουσιαστικό στοιχείο: Οι χρηματικές ανταλλαγές ώστε να αυξηθεί η ρευστότητα.
Μία από τις βασικότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα οι τράπεζες, ιδίως οι ευρωπαϊκές, είναι η ρευστότητα για να μπορούν να έχουν αρκετή πίστωση η οποία θα τους επιτρέπει να ανταποκρίνονται στις δανειακές τους υποχρεώσεις. Αυτό ακριβώς το ζήτημα θέλει να λύσει η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) σε συνεργασία με τις άλλες πέντε κεντρικές τράπεζες. Ο τρόπος αντιμετώπισης είναι ο εξής: μείωση του κόστους της μετακίνησης χρημάτων από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ στις άλλες κεντρικές τράπεζες, μέσω ενός τραπεζικού συστήματος το οποίο ονομάζουν «γραμμές ανταλλαγής ρευστότητας» ( liquidity swap lines). Στην πράξη σημαίνει ότι η Fed δίνει χρήματα σε άλλες παγκόσμιες κεντρικές τράπεζες- με χαμηλότερες αποδόσεις απ’ ότι στο παρελθόν- και στον αντίποδα, οι συγκεκριμένες κεντρικές τράπεζες δανείζουν τα δολάρια σε άλλες τράπεζες των χωρών τους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες χρηματοδότησης.

2. Οι μεγάλες χώρες συντονίζονται μεταξύ τους
Η συμφωνία που ανακοινώθηκε σήμερα, περιλαμβάνει την δράση από κοινού έξι μεγάλων κεντρικών τραπεζών: της αμερικανικής FED, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των Κεντρικών Τραπεζών του Καναδά, της Αγγλίας, της Ιαπωνίας και της Ελβετίας.
Η εν λόγω κίνηση έχει εντυπωσιάσει τους οικονομικούς αναλυτές- όχι μόνο για την “δύναμη πυρός” που προκύπτει, αλλά και από το γεγονός ότι οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της καταστάσεως και ενώνονται μαζί για να αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους. Αυτό σημαίνει πως οι Κεντρικές Τράπεζες ανά τον κόσμο συνεχίζουν να συνεργάζονται και ότι η ΕΚΤ μαζί με τους εταίρους της γνωρίζουν πολύ καλά την πίεση των ευρωπαϊκών τραπεζών λόγω της έλλειψης χρηματοδότησης.

3. Ένα πιο μόνιμο σύστημα ανταλλαγών.
Οι ανταλλαγές που προωθούνται δεν είναι καινούριες. Είχαν εισαχθεί το 2007 για να αντιμετωπιστούν παρόμοιες με σήμερα οικονομικές προκλήσεις. Όπως εξηγεί η Fed, αυτές οι ανταλλαγές είχαν τότε στόχο να ανακουφίσουν τα προβλήματα στις χρηματοδοτήσεις και στις χρηματοπιστωτικές αγορές στις ΗΠΑ, καθώς και στο εξωτερικό. Ωστόσο, τώρα, θα γίνουν πιο μόνιμες και θα τίθενται σε εφαρμογή μέχρι τον Φεβρουάριο του 2013.

4. Οι αγορές είναι ενθουσιασμένες, ενώ οι αναλυτές αντιμετωπίζουν την κίνηση με σκεπτικισμό.
Όταν το πρωί, ανακοινώθηκε η είδηση της συνεργασίας των τραπεζών σχεδόν όλες οι αγορές σημείωσαν άνοδο. Όμως, οι οικονομικοί αναλυτές δεν είναι και τόσο αισιόδοξοι. Ενώ λένε ότι πρόκειται για μία σημαντική κίνηση, επισημαίνουν ότι δεν αποτελεί μία μόνιμη λύση. Η Ευρώπη έχει ακόμη το τεράστιο βάρος των κρατικών χρεών στην πλάτη της, το οποίο καλείται να αντιμετωπίσει μέσα στις επόμενες ημέρες και εβδομάδες που έρχονται. Επίσης, αυτό δεν θα λύσει όλα τα τεράστια χρηματοδοτικά προβλήματα που οφείλονται στα κρατικά χρέη. Ωστόσο, υπάρχει ένα ζήτημα με την ρευστότητα σε δολάρια, ειδικότερα σε σχέση με το ξένο νόμισμα, κάτι που το συγκεκριμένο μέτρο θα μπορεί να αντιμετωπίσει, δήλωσε ο οικονομολόγος της RBS Silvio Peruzzo στο Reuters.

5. Όλα τα βλέμματα είναι πλέον στραμμένα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Μετά την χθεσινή συνάντηση που είχαν οι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών, αποφάσισαν την αναστολή οποιασδήποτε σημαντικής πολιτικής κίνησης για διάστημα δέκα ημερών. « Τώρα μπαίνουμε στην κρίσιμη περίοδο των δέκα ημερών ώστε να ολοκληρωθεί και να οριστικοποιηθεί το πως θα αντιμετωπιστεί η κρίση από την ΕΕ», είπε στο Associated Press ,ο επίτροπος νομισματικών υποθέσεων της ΕΕ Olli Rehn , προσθέτοντας ότι « δεν γίνεται να μας βγάλει από την κρίση μόνο μια ασημένια σφαίρα». Δηλαδή, ο κόσμος θα πρέπει να περιμένει ακόμη μία εβδομάδα μέχρι να μάθει ποια είναι τα όπλα που διαθέτει η Ευρώπη στο οπλοστάσιό της και πως σκοπεύει να τα χρησιμοποιήσει.
Πηγή: washingtonpost.com

Απόρρητη έκθεση ΕΕ και ΕΚΤ αποκαλύπτει η Βρετανική Guardian για την Ιταλία – Κινδυνεύει άμεσα με χρεοκοπία!

Πηγή: www.olympia.gr

Μετά το χθεσινό Eurogroup και την απόφαση των ευρωπαίων αξιωματούχων να ενισχύσουν τα κεφάλαια της ΕΕ με τη συμβολή του ΔΝΤ, η βρετανική εφημερίδα Guardian έφερε στο φως απόρρητη έκθεση των ΕΕ και ΕΚΤ που αποκαλύπτει ότι η Ιταλία κινδυνεύει άμεσα με χρεοκοπία.
Με το κόστος δανεισμού να κινείται σε δυσθεώρητα επίπεδα, πάνω από 7%, η Ιταλία πιέζεται συνεχώς από τις αγορές. Στις τελευταίες δημοπρασίες ομολόγων, το επιτόκιο δανεισμό σε πολλές περιπτώσεις τριπλασιάστηκε, δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερο πονοκέφαλο στο οικοδόμημα της ευρωζώνης.
Μάλιστα, η απόρρητη έκθεση φέρεται πως παρουσιάστηκε και στους υπουργούς Οικονομικών στο χθεσινό Eurogroup.
Σύμφωνα με αυτήν, ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε ραγδαίες μεταρρυθμίσεις για να αντιμετωπίσει την κρίση, αλλά και την φοροδιαφυγή, την ώρα που υπάρχει κίνδυνος για την κρατική ρευστότητα που απειλεί την χώρα.
«Η διατήρηση των επιτοκίων σε υψηλά επίπεδα αυξάνουν τον κίνδυνο μίας αυτοτροφοδοτούμενης φυγής από τους κρατικούς τίτλους της χώρας. Η συνεπακόλουθη κρίση ρευστότητας θα μετατραπεί σε κρίση φερεγγυότητας της οποίας οι επιπτώσεις για τις μεγαλύτερες χώρες της ευρωζώνης θα είναι πολύ έντονες δεδομένης της έκθεσης στην ιταλική οικονομία» αναφέρει το απόρρητο έγγραφο που αποκαλύπτει η Guardian.

Νωρίτερα, δημοσιεύματα αναφέρουν ότι η Ιταλία επεξεργάζεται σχέδιο για να ζητήσει εξωτερική βοήθεια ύψους 400 δις, εκ των οποίων τα 300 θα έρθουν από την Ευρώπη και τα υπόλοιπα 100 δις από το ΔΝΤ.
Πριν από λίγο, σε νέες δηλώσεις του ο Μάριο Μόντι, χαρακτήρισε κρίσιμη για το μέλλον της Ευρωζώνης, την Σύνοδο Κορυφής των ευρωπαίων ηγετών στις 9 Δεκέμβρη.
Γι’ αυτό ακριβώς η Ευρωζώνη ζήτησε αύξηση των κεφαλαίων του ΔΝΤ, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για την διάσωση και άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ (17)

Συνέχεια από: Τετάρτη, 23 Νοεμβρίου 2011

Η ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ όπως αναπτύχθηκε από τον C.G.Jung.

Της Barbara HANNAH

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6^ο (συνέχεια)

ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ 12^ΟΥ ΑΙΩΝΑ

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ HUGH DE ST. VICTOR ME THN ANIMA TOY

 Ερχόμαστε τώρα, για να επιστρέψουμε στο κείμενό μας, στην απάντηση της ψυχής. Λέει στον Hugh, ότι η γλυκύτητα των λόγων του την κάνει να καίγεται, αν και δεν έχει δη ποτέ τον γαμπρό που αυτός παινεύει τόσο πολύ. Σχεδόν αισθάνεται όμως, από μόνη την περιγραφή του, υποχρεωμένη να τον αγαπήση. Υπάρχει κάποιο μειονέκτημα, που θα ελαττώση εντούτοις την ευτυχία της, αν δεν το απομακρύνη με το παρηγορητικό του χέρι.

Ο Hugh έχει επιτύχει μια σχεδόν μαγική επίδραση επάνω στην ψυχή. Τα λόγια του τής άναψαν φωτιά. Αυτή δεν έχει καταλάβει ακόμη τη μεγάλη ψυχολογική αλήθεια που της είπε για το Ταυτό, επειδή συνεχίζει να είναι μια επιφανειακή, εξωστρεφής ύπαρξη· μαγεύεται απ’ τα ίδια τα λόγια, κι όχι απ’ την ιδέα που βρίσκεται πίσω απ’ αυτά. Τονίζει τη γοητεία των λόγων του και μιλάει για το παρηγορητικό του χέρι, σε μιαν προσπάθεια να κολακέψη τον εγωϊσμό του, κάτι που είναι ένα αγαπημένο τέχνασμα της anima, όπως και του animus, και για το οποίο θα πρέπη να είμαστε πάντα σε επιφυλακή στην ενεργητική φαντασία. Διατηρούν, σαν αυτόνομες «θεότητες», κατά ένα μεγάλο ποσοστό τη δύναμή τους, προκαλώντας αισθήματα ανωτερότητας και κατωτερότητας· χρησιμοποιούν αυτά τα όπλα χωρίς έλεος, και μ’ έναν τρόπο, που είναι δύσκολο να τα εντοπίσουμε. Αν καταφέρη να φουντώση τον εγωϊσμό τού Hugh η ψυχή, ώστε να αρχίση να σκέφτεται αυτός: «Ε γ ώ  το κάνω αυτό· τί καταπληκτικός που είμαι  ε γ ώ», θα τον έχη στην τσέπη της, κι  είναι αυτή μια δύναμη, που δεν την εγκαταλείπουν – απ’ όσο ξέρω από την πείρα μου – ποτέ η anima και ο animus εντελώς. Και με την πιο μικρή πρόκληση, την ξαναδοκιμάζουν.

Ο Hugh λέει, ότι είναι εντελώς σίγουρος, πως δεν υπάρχει τίποτε στην αγάπη του νυμφίου της που θα μπορούσε να ελαττώση την ευτυχία της, αλλά την παρακαλεί, για να μην έχη εκείνη καθόλου την εντύπωση ότι θέλει να την εξαπατήση, να του αποκαλύψη τις δυσκολίες της.

Δεν είναι κανένας ανόητος ο Hugh. Αποφεύγει πολύ έξυπνα την παγίδα της· παραδέχεται ότι θα μπορούσε να υπάρχη η εντύπωση, πως προσπαθεί να την εξαπατήση, προς όφελος του εγώ του. Έχω πράγματι την ιδέα, πως είναι πιθανόν να εξέτασε τη συνείδησή του πολύ προσεχτικά γι’ αυτό το θέμα σ’ αυτό το σημείο.

Δεν πρέπει να ξεχνάη κανείς ότι, αν και είναι γραμμένη σαν να έγινε μονομιάς όλη η συζήτηση, δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Απαιτούν όλες τις δυνάμεις του ανθρώπου και χρειάζονται πολλή σκέψη αυτές οι συζητήσεις. Εγώ τις συνεχίζω μερικές φορές για αρκετό χρονικό διάστημα, και μελετώ συχνά μια κίνηση του συζητητή μου αρκετόν χρόνο πριν μπορέσω να καταλάβω σε τί αποβλέπει, ή πριν μπορέσω να βρω τη σωστή απάντηση.

Δεν υπάρχει καθόλου χρόνος ή υπάρχει μια τελείως διαφορετική αντίληψη του χρόνου στο ασυνείδητο, όπως παρατήρησε πολλές φορές ο Jung, και μπορούμε να συνεχίσουμε συχνά αργότερα το ίδιο θέμα στις συζητήσεις μας με τον ίδιον σύντροφο. Αλλ’ έχουν την τάση να βυθίζονται πάλι μέσα στο ασυνείδητο αυτά τα πράγματα, έτσι ώστε να είναι κάθε  α δ ι κ α ι ο λ ό γ η τ η  καθυστέρηση ή αναβλητικότητα πάντοτε μοιραία. Θέλω να τονίσω, ότι απαιτεί στον ανώτατο βαθμό τις προσπάθειές μας, μ’ όποιον τρόπο κι αν τις καταβάλουμε, ένας τέτοιος διάλογος. Αποφεύγει λοιπόν, μειώνοντας μόνον τον εαυτό του στις ανθρώπινες διαστάσεις του και βλέποντας τον κίνδυνο ότι θα μπορούσε να την εξαπατήση για τους δικούς του σκοπούς, την παγίδα της anima του ο Hugh. Πρέπει να θυμώμαστε συνεχώς το πόσο μικροί είμαστε, σε τέτοιες συζητήσεις μ’ αυτές τις αιώνιες, οπωσδήποτε, μορφές.

Εκθέτει έπειτα τη δυσκολία της αρκετά αναλυτικά η ψυχή. Παρ’ όλο που παραδέχεται, ότι είναι μεγάλα τα δώρα του γαμπρού, δεν βλέπει τίποτε μοναδικό σ’ αυτά, επειδή θα πρέπη να τα μοιραστή με άλλους ανθρώπους, κι ακόμη και με ζώα. Είναι πολύ άδικο να περιμένη κάποιος να αγαπήση με αποκλειστικόν τρόπο τον νυμφίο της, όταν δεν υπάρχη ένα σημάδι, ότι κι αυτός την αγαπάει αποκλειστικά. Λέει, ότι το γνωρίζει πολύ καλά αυτό ο Hugh, κι ότι θα πρέπη να της δείξη, πού βρίσκεται αυτή η μοναδικότητα.

Είναι ένα παράδειγμα απόλυτα θηλυκής ψυχολογίας. Τρέφει μέσα της κάθε γυναίκα, και κάθε anima πιθανόν, αυτήν την απαίτηση για αποκλειστικότητα. Συνήθιζε να αφηγείται την ιστορία μιας τρελλής γυναίκας από το Burghölzli, που φώναζε μέσα στον ναό: «Είναι δικός μου ο Χριστός, κι είσαστε όλες εσείς πόρνες!» ο Jung. Μπορεί να βρη κάθε γυναίκα, που είναι τίμια με τον εαυτό της, αυτήν την ίδιαν απαίτηση κάπου μέσα της, αν και προβάλλεται συνήθως σ’ έναν πραγματικόν άνδρα, ο ποίος θα πρέπη να υποφέρη τότε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, από την αποκλειστική της, κτητική διάθεση.

Eπιβεβαιώνει την υποψία μας, ότι προσπαθεί να παρασύρη με την κολακεία της τον Hugh η anima, αυτός ο λόγος, επειδή αγαπάει καθαρά με τον δικό της τρόπο, πολύ περισσότερο απ’ τον νυμφίο της σ’ αυτό το σημείο. Είναι όμως κατά βάθος μια απαίτηση δύναμης, κι όχι αγάπης, αυτή η απαίτηση να είναι η μόνη αγαπημένη. Έχει θυσιάσει καθαρά μια συνειδητή  εγωϊκή δύναμη θέλησης ως ένα σημείο ο Hugh, αλλ’ ανακαλύπτει εδώ, ότι προχωράει η πλευρά που αντιστοιχεί στον έρωτα, η ζωή των συναισθημάτων του, η anima του, στον ίδιον πάντα παλιό δρόμο. Λένε συχνά, αν τους πής ότι προσκολλώνται με πάθος σ’ αυτό ή εκείνο το πράγμα: «Ώ, όχι, το έχω θυσιάσει εντελώς» οι άνθρωποι. Και μπορεί να είναι πολύ αληθινό στο επίπεδο της συνείδησης αυτό, αλλά μας δείχνει το παράδειγμά μας, ότι έχουμε κάνει τον λογαριασμό χωρίς τον ξενοδόχο, αν το νομίσουμε αρκετό. Ανακαλύπτει λοιπόν, με τον έξυπνο χειρισμό της κατάστασης, τί ακριβώς είναι η anima ο Hugh.

Απαντάει πάλι πολύ έξυπνα στην anima του και της λέει ότι δεν είναι θυμωμένος μαζί της, επειδή είναι φανερό πως αναζητάει την τέλεια αγάπη. Δεν επικρίνει τα αρνητικά στοιχεία του λόγου της, αλλά τονίζει τα θετικά, όπως μπορεί να πη ένας σύζυγος: «Αγάπη μου, έχεις απόλυτο δίκαιο· βλέπω ότι τα κίνητρά σου είναι πάνω από κάθε κατάκριση», σαν πρόλογο σε ένα μεγάλο ΑΛΛΑ. Αν δεν είχε γίνει μοναχός, φαίνεται πως θα είχε ιδιαίτερα προσόντα για να γίνη ένας εξαιρετικός σύζυγος ο Hugh!

Συνεχίζει κάνοντας μια μακριά προσπάθεια να φέρη κάποια διάκριση στη ζωή των συναισθημάτων του, ξεχωρίζοντας τα δώρα του γαμπρού, για παράδειγμα, σε τρεις κατηγορίες: αυτά που είναι κοινά σε όλους· αυτά που είναι ιδιαίτερα δώρα, και τα οποία μοιράζεται κανείς μ’ έναν περιορισμένον αριθμό άλλων ανθρώπων· κι αυτά τα δώρα που είναι μοναδικά. Αλλ’ αυτός ο λόγος δεν κάνει καμμιάν εντύπωση στην anima του, που του λέει ότι απέρριψε μάλλον, παρά ξερίζωσε τις δυσκολίες της, και το αναφέρω αυτό μόνο για να δείξω τον ασυνήθιστα πολύπλοκο χαρακτήρα αυτών των συζητήσεων. Προσπαθεί να επιτύχη μιαΝ προσέγγιση με καθαρά λογικά επιχειρήματα Ο Hugh, πράγμα που δεν την εντυπωσιάζει καθόλου. Δεν βρίσκεται πια κάτω απ’ τη μαγική επίδραση των λόγων του, και επιμένει, όπως μια γυναίκα, στα  γ ε γ ο ν ό τ α  η ψυχή.

Συνεχίζει όμως πάνω στην ίδια γραμμή, παρά τη διαμαρτυρία της αυτός. Αρχίζει να της προκαλεί κάποιαν εντύπωση μόνον όταν ξεκινάη μια  – βασισμένη στην πραγματικότητα – περιγραφή, για το τί είναι στ’ αλήθεια αυτή η μοναδική αγάπη. Θα αναφέρω τα δύο πιο σπουδαία εδάφια κατά λέξη.

«Η αγάπη μπορεί να είναι μόνον ευτυχία, αλλά είναι πολύ πιο σημαντικό να μπορή να χαίρεται κανείς με την ευτυχία των πολλών. Επειδή η πνευματική αγάπη γίνεται μεγαλύτερη μέσα στο άτομο, αν είναι κοινή σε όλους. Δεν μειώνεται όταν μοιράζεται, γιατί ο καρπός της βρίσκεται μοναδικός και αδιαίρετος σε κάθε άτομο».

Το αποκλειστικό της δικαίωμα για μοναδική αγάπη δεν θέτει, μ’ άλλα λόγια, περιορισμούς στον αριθμό των ανθρώπων, με τους οποίους μοιράζεται αυτήν την πνευματική αγάπη. Δεν πρέπει να φοβάται ότι θα κομματιαστή η καρδιά του νυμφίου, όπως γίνεται στο ανθρώπινο πάθος, επειδή είναι ολόκληρη και αδιαίρετη παντού αυτή η καρδιά. Και συνεχίζει ο Hugh:

«Όλοι πρέπει να αγαπούν επομένως τον έναν με μια μοναδική αγάπη, επειδή αγαπώνται όλοι με μοναδικόν τρόπο, και θα πρέπη να αγαπούν ο ένας τον άλλον (Σημ: εναλλακτική μετάφραση: θα πρέπη να αγαπούν τον εαυτό τους) μέσα στον έναν, σαν να ήταν ένα, και θα πρέπη να γίνουν μέσω της αγάπης του ενός ένα».

Η αλχημεία είναι γεμάτη από αναφορές στο θέμα του  ε ν ό ς, αλλ’ ο χώρος δεν μου επιτρέπει να τις επαναλάβω εδώ. Βασικά, το «Ένα» στην αλχημεία και το «Ένα» στο οποίο αναφέρεται εδώ ο Hugh είναι, φυσικά, σύμβολα του αρχέτυπου του Ταυτού.

Αναφέρει στην «Ψυχολογία της Μεταβίβασης» ένα απόσπασμα του Ωριγένη ο Jung,  που λέει: «Βλέπεις ότι ο άνθρωπος, που φαίνεται εξωτερικά σαν ένας, δεν είναι ένας, αλλά εμφανίζονται πολλά διαφορετικά πρόσωπα μέσα του, καθώς έχει αυθόρμητες παρωθήσεις». Ο  στόχος επομένως του χριστιανού είναι, σύμφωνα με τον Ωριγένη, να γίνη ένας ενοποιημένος εσωτερικά άνθρωπος· να γίνη ένα (Jung: Άπαντα, Τόμος 16, παρ.397).

Υπάρχει επίσης ένα παράλληλο στην Brihadaranyaka Upanishad, που είναι επίσης κοντά στο κείμενό μας, κι απ’ το οποίο δεν μπορώ να μην αναφέρω μερικές γραμμές.

Λέει ο Yangravalkya:

«Ένας άνδρας δεν είναι πράγματι αγαπητός έτσι, ώστε να αγαπάς τον ίδιον τον άνδρα· αλλά με τον τρόπο τού να αγαπάς το Ταυτό, μ’ αυτόν τον τρόπο είναι αγαπητός ένας άνδρας.

Μια γυναίκα δεν είναι πράγματι αγαπητή έτσι, ώστε να αγαπάς την ίδια τη γυναίκα· αλλά με τον τρόπο τού να αγαπάς το Ταυτό, μ’ αυτόν τον τρόπο είναι αγαπητή μια γυναίκα».

Αυτό επαναλαμβάνεται έπειτα για όλα τα πράγματα που αγαπούν οι άνθρωποι, και το χωρίο τελειώνει ως εξής: «Ο,τιδήποτε δεν είναι πράγματι αγαπητό έτσι, ώστε να αγαπάς αυτό το ίδιο, αλλά με τον τρόπο τού να αγαπάς το Ταυτό, μ’ αυτόν τον τρόπο είναι ο,τιδήποτε αγαπητό» (Οι Upanishad: Οξφόρδη, Oxford University Press, Τόμος 1, σελ. 109 κ.ε.).

Η σημασία αυτού του κειμένου ανακαλύπτεται για μας μέσα απ’ την εμπειρία μας. Γίνεται πιο φανερό, ιδιαίτερα προκειμένου για τις γυναίκες, καθώς επίσης και στο κείμενό μας, στον τομέα της σχέσης. Όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είναι καμμιά ανθρώπινη σχέση κάτι  το  ο λ ο κ λ η ρ ω τ ι κ  ό. Μπορούμε να μοιραστούμε αυτό ή εκείνο με τον τάδε, κάτι άλλο με κάποιον άλλον, και ούτω καθεξής. Αισθανόμαστε συχνά διασπασμένοι, χωρίς πίστη, ή διχασμένοι ανάμεσα στις σχέσεις που έχουμε δημιουργήσει. Αλλ’ όταν αρχίσουμε να αισθανόμαστε κάποια πίστη στο ασυνείδητό μας, σε κάτι δηλαδή απείρως μεγαλύτερο από το εγώ μας, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε κάτι από την πιστότητα στο Ένα, στο Ταυτό, που περιγράφει με θρησκευτική γλώσσα, σαν πιστότητα στον νυμφίο της ψυχής ο Hugh, κι αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε, ότι περιγράφει απλώς ένα ψυχολογικό γεγονός.

Αυτό είναι πολύ σαφές μερικές φορές στο επίπεδο της μεταβίβασης. Οι χειρότερες δυσκολίες που συναντώνται στη μεταβίβαση είναι συνήθως οδοδείκτες, που οδηγούν προς την εμπειρία του ψυχολογικού Ταυτού. Δουλειά του αναλυτή είναι να μείνη σταθερός, και να δίνη, συμβουλευόμενος το ασυνείδητό του, σε κάθε ασθενή αυτό που του ή της ανήκει μέσα στο Έ ν α , τίποτε περισσότερο ή λιγότερο. Και έργο τού ασθενή είναι να δέχεται τον πόνο που συνεπάγεται η θυσία των εγωϊστικών του απαιτήσεων, σαν αντάλλαγμα για τη γνώση του Ένός, μέσα στο οποίο και μόνο μπορεί να βρεθή η λύση του προβλήματος. Και  η μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια μπορεί να βρεθή, πολύ συχνά,  κ α ι  σ τ ι ς  δ ύ ο  π λ ε υ ρ έ ς  στην ενεργητική φαντασία.

Στην αρχή της απάντησής της, αναφέρεται πάλι στη μαγεία των λόγων του Hugh η ψυχή. Λέει ότι αρχίζει να αισθάνεται εξ αιτίας αυτών των λόγων περισσότερη θέρμη για την αναζήτηση αυτής της αγάπης, που   είχε αρχίσει, χωρίς αυτά τα λόγια, να της γίνεται βαρετή. Γίνεται έπειτα περισσότερο πρακτική, και λέει ότι θα πρέπη να της δείξη ο Hugh, πως αυτή η αγάπη είναι πραγματικά αποτελεσματική. Θα σταματήση πια να την αμφισβητή, αν δη ότι είναι, από το πρακτικό της αποτέλεσμα, πραγματική.

Παρ’ όλο που συνεχίζει να αισθάνεται τη γοητεία των λόγων του, δεν την ικανοποιούν τώρα πια. Είχαν το αποτέλεσμά τους στο να την πείσουν να αρχίση να ακούη , αλλά πρέπει να παρουσιάση τώρα πραγματικά γ ε γ ο ν ό τ α ο Hugh. Συμφωνεί ακριβώς με την εμπειρία που έχουμε από το ασυνείδητο η αντίδραση αυτή της ψυχής· το οποίο και έχει μιαν εξαιρετικά εμπειρική οπτική γωνία, και δεν έχει μόνιμη επίδραση επάνω του η υποβολή. Είναι αλήθεια ότι ανταποκρίνεται κατά καιρούς στην υποβολή, αλλά θα γυρίζη πάντα στο τέλος στο αρχικό σημείο και θα ζητάη πραγματικές αποδείξεις.

Το κύριο σημείο, το οποίο τονίζει σε μια πολύ μακριά απάντησή του ο Hugh στην ψυχή, είναι ότι όχι μόνο τής έδωσε την ύπαρξη ο νυμφίος, αλλά και μιαν όμορφη και καλοσχηματισμένη ύπαρξη, και ομοιότητα επιπλέον με τον εαυτό του.

Είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό σημείο αυτό, που περιέχει ολόκληρη την ιδέα της εξατομίκευσης. Αυτή η «όμορφα σχηματισμένη ύπαρξη» είναι, όπως μπορούμε να υποθέσουμε, η μοναδική μορφή που έχει την ευκαιρία να φέρη ο καθένας από εμάς στο φως. Μας έχει πράγματι δοθή, αλλά έχουμε εμείς τη δυνατότητα να της δώσουμε υπόσταση. Ο Jung τη συνέκρινε πολλές φορές μ’ ένα κρυστάλλινο περίβλημα, που το αν  θα στερεοποιηθή αυτό το περίβλημα σε κρύσταλλο εξαρτάται, ως έναν  τουλάχιστον βαθμό, από εμάς τους ίδιους.

Υπάρχει ένα εδάφιο στον Jacob Böhme, στο οποίο λέει ότι έχει ένα «λεπτό σώμα» ο Θεός, αλλ’ ότι έχασε αυτό το σώμα όταν έπεσε απ’ τον ουρανό ο Εωσφόρος. Ο Jung είπε κάποτε σχετικά μ’ αυτό το χωρίο, ότι μπορεί να πάρη συμβολικά κανείς αυτήν την ιδέα του σώματος, με την έννοια μιας ατομικής μορφής ή σχήματος. Ο διάβολος απέρριψε, κατά τον Böhme, την ατομική του μορφή· δεν είναι επομένως δυνατόν να υπαχθή στη διαδικασία της εξατομίκευση. Θα ήταν άρα μοιραίο, αν ακολουθούσε η ψυχή στο κείμενό μας το παράδειγμα του διαβόλου και απέρριπτε αυτό το δώρο του γαμπρού, αυτή την «όμορφα σχηματισμένη ύπαρξη»· θα ήταν μοιραίο αν αρνιόταν την πορεία, μ’ άλλα λόγια, της εξατομίκευσης.

Το επόμενο επιχείρημα του Hugh είναι, ότι της έχει δώσει όχι μόνο μια όμορφα σχηματισμένη ύπαρξη, αλλά επίσης και μιαν ομοιότητα με τον εαυτό του ο νυμφίος. Λέει στο βιβλίο του «Ψυχολογία και Αλχημεία» ο Jung:

«Η ιδιαιτερότητα της σχέσης ανάμεσα στον θεό και την ψυχή αποκλείει κάθε υποτίμηση της τελευταίας ευθύς εξ αρχής. (Το γεγονός ότι και ο διάβολος μπορεί να κυριεύση επίσης την ψυχή, δεν μειώνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο την αξία της.)  Θα μας πήγαινε ίσως πολύ μακριά το να μιλήσουμε για μια συγγένεια, αλλά θα πρέπη να έχη οπωσδήποτε μια δυνατότητα σχέσης (να έχη κάτι που ν’ αντιστοιχή, μ’ άλλα λόγια, με το θείο Ον) μέσα της η ψυχή, γιατί δεν θα μπορούσε να επιτευχθή διαφορετικά κανενός είδους ποτέ σχέση. ( Είναι επομένως εντελώς ακατανόητο ψυχολογικά, ότι θα μπορούσε να είναι μια «εντελώς διαφορετική οντότητα» ο Θεός, επειδή δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ «μια διαφορετική οντότητα» τόσο κοντά στην ψυχή, όσο είναι στην πραγματικότητα ο Θεός. Μόνον τα παράδοξα, ή μάλλον οι αντινομίες, είναι σωστές ψυχολογικά σαν εκφράσεις για την εικόνα του Θεού.) Εκφρασμένος με ψυχολογική γλώσσα, είναι ο αντίστοιχος παράγοντας το «αρχέτυπο» μέσα στον άνθρωπο «της εικόνας του Θεού».

Αυτό το «κάτι που αντιστοιχεί μέσα μας στο θείο Ον» διατυπώνεται σαν ομοιότητα της ψυχής με τον θεό απ’ τον Hugh de St. Victor. Αγγίζουμε σ’ αυτό το κείμενο το τρομερό παράδοξο της στενής μας σχέσης με τη θεία πλευρά του Ταυτού, με την οποία δεν μπορούμε ποτέ να ταυτισθούμε χωρίς την πιο καταστροφική διόγκωση. Υπήρχε ίσως μικρότερος κίνδυνος αυτής της διόγκωσης στον καιρό του Hugh, επειδή αποδίδεται  σ’ ολόκληρο το κείμενο κάθε ενέργεια στον Θεό, και είναι απλός αποδέκτης των δώρων του η ψυχή.

Η αλχημιστική ιδέα, ότι εξαρτάται η λύτρωση κάποιου θείου πράγματος  απ’ τον άνθρωπο, δεν λείπει κατά κανέναν τρόπο απ’ το κείμενό μας, παρ’ όλο που τοποθετείται η έμφαση πάντοτε και κυρίως στις ευεργεσίες του Θεού. Αλλά θα μπορούσε να πη κανείς επίσης, ότι ο σκοπός αυτής όλης της συζήτησης – το να ελευθερωθή απ’ τον εγκλωβισμό, ή και την ταύτισή της με τον κόσμο η ψυχή – είναι ο βασικός στόχος των αλχημιστών: να απελευθερώσουν κάτι θείο απ’ το σκοτάδι της ύλης. Αυτή η ιδέα είναι ιδιαίτερα σαφής όταν αναφέρεται στην ψυχή η ομοιότητα της με τον Θεό. Οφείλουμε αυτήν την υπόνοια αλχημιστικής σκέψης που βρίσκεται σ’ αυτήν την ιδέα στο εξαιρετικά επιστημονικό μυαλό του Hugh, που δεν διστάζει να παραδεχθή την πραγματική κατάσταση της ψυχής του, όπως αποκαλύπτεται σ’ αυτόν τον διάλογο.

Συνεχίζει λέγοντάς της ότι της δόθηκαν τέσσερα, μέσω αυτής της αγάπης, δώρα. Και είναι, κατά πολύ ενδιαφέροντα τρόπο, μια ακριβής περιγραφή των τεσσάρων λειτουργιών αυτά τα δώρα. Περιγράφονται μάλιστα με τις λέξεις «αντίληψη» και «διάκριση» οι δύο διανοητικές λειτουργίες, που είναι οι κύριες ιδιότητες της λειτουργίας της σκέψης. Ενώ περιγράφονται με πολύ χαρακτηριστικόν τρόπο πιο εξωλογικά οι δύο εξωλογικές λειτουργίες: η «αίσθηση» σαν η ε ξ ω τ ε ρ ι κ ά  στολισμένη ύπαρξή της με τα στολίδια των αισθήσεων, και η «ενόραση» με το  ε σ ω τ ε ρ ι κ ό  της «ένδυμα της σοφίας». Και φαίνεται να είναι μια ακόμη απόδειξη του αρχετυπικού χαρακτήρα των τεσσάρων λειτουργιών του Jung αυτό: τις ανακάλυψε  σαφώς τον δωδέκατον αιώνα σ’ αυτήν την πέρα για πέρα αυθεντική συζήτηση με την ψυχή του ο Hugh. Ο οποίος στρέφεται έπειτα, εντελώς ξαφνικά, εναντίον της ψυχής του και την επιπλήττει, λέγοντάς της ότι έχει εγκαταλείψει τον νυμφίο της, έχει υποβιβάσει την αγάπη της προσφέροντάς την σε ξένους, κι έχει σπαταλήσει τα δώρα του – κι ότι δεν είναι πια, με λίγα λόγια, νύφη· αλλά έχει γίνει «πόρνη».

Δεν έχει πη μέχρι τώρα τίποτα, για πολλές σελίδες του βιβλίου, εκτός απ’ το να τον  παρακαλή με ευγνωμοσύνη να συνεχίση η ψυχή, και μας σοκάρει έτσι αυτή η τόσο ξαφνική και βίαιη επίθεση. Αντιλαμβάνεται πιθανόν ότι δεν τον καταλαβαίνει η ψυχή ο Hugh. Χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο έναν διδακτικό τόνο, σε πολύ μακροσκελή χωρία, για το τί «θα έπρεπε» να κάνη η ψυχή· αισθάνεται ίσως ανασφάλεια, και είναι επομένως προκλητικός απέναντι στην αντίσταση της ψυχής, δείχνοντας υπεβολική συναισθηματική ένταση. Είχε υψωθή ίσως λίγο πιο πάνω απ’ τον εαυτό του με τη θεωρία του θεϊκού, και θυμώνει που δεν μπορεί να ελέγξη ούτε τις μισές ξαφνικά απ’ τις λειτουργίες του.

Ταυτίζει, σε μια μεταγενέστερη εξομολόγησή του, τον εαυτό του με την ψυχή του, και παίρνει επάνω του μερικές απ’ τις κατηγορίες για τα ελαττώματά της. Μπορεί να είναι επομένως θυμός για τις ίδιες του τις αποτυχίες το ξαφνικό και απροσδόκητο ξέσπασμα οργής. Γιατί προκαλείται στην ουσία από μιαν προβολή η βίαιη συναισθηματική αντίδραση όσον αφορά στα λάθη των άλλων, επειδή είναι  π ά ν τ ο τ ε  δ ι κ ή  μ α ς η αδυναμία που εισχωρεί εντός μας .

(συνεχίζεται)

Αμέθυστος

Απάντηση- σοκ από την Κομισιόν: Με τα χρέη των νοσοκομείων «φούσκωσαν» το έλλειμμα του 2009!

Πηγή: Λόγια-Σταράτα

Νέα βόμβα από την Κομισιόν σχετικά με το «φουσκωμένο έλλειμμα του 2009 είδε σήμερα το φως της δημοσιότητας. Ο αρμόδιος επίτροπος της ΕΕ, Αλγκίρντας Σεμέτα αποκάλυψε ότι δεν έγινε με παρότρυνση της Επιτροπής, η συμπερίληψη ολόκληρης της έκτασης των οφειλών των νοσοκομείων
στις προβλέψεις του ελλείμματος για το 2009!

Όπως καταγγέλουν βουλευτές της αντιπολίτευσης, το έλλειμμα μετά την προσθήκη και των χρεών των νοσοκομείων, εμφανίστηκε διογκωμένο με αποτέλεσμα να ληφθούν αυστηρά μέτρα λιτότητας.

Ο έλληνας ευρωβουλευτής, κ. Χουντής τόνισε πως από την απάντηση του Επιτρόπου προκύπτει ότι ήταν κυρίως πρωτοβουλία της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ να συμπεριληφθούν στο έλλειμμα τα χρέη των νοσοκομείων.

Χωρίς, όπως επισημαίνει ο κ. Χουντής να υπάρχει σχετική υποχρέωση ούτε προηγούμενο αίτημα από την Κομισιόν ή την Eurostat. Αντίθετα οι νοσοκομειακές δαπάνες έπρεπε να καταγράφονται στη βάση αυτοτελών χρήσεων.

Μεταξύ άλλων, στην ερώτησή του ο Ν. Χουντής ζητούσε να μάθει πρώτον με βάση ποιο άρθρο του Ευρωπαϊκού Συστήματος Εθνικών και Περιφερειακών Λογαριασμών (ESA 95) δικαιολόγησε η ελληνική κυβέρνηση την εισαγωγή των μη επαναλαμβανόμενων δαπανών στο έλλειμμα του 2009 και αν υπήρξε σχετική υπόδειξη εκ μέρους της Eurostat και δεύτερον, αν ήταν υποχρεωμένη η ελληνική κυβέρνηση να συμπεριλάβει για εκείνο το έτος τις μη επαναλαμβανόμενες δαπάνες, που αφορούσαν προμηθευτές νοσοκομειακού υλικού, καθώς και ποια άλλα κράτη μέλη έχουν εντάξει στους εθνικούς λογαριασμούς τους, μη επαναλαμβανόμενες δαπάνες που αφορούν σε οφειλές προς προμηθευτές υγειονομικού υλικού στα δημόσια νοσοκομεία.

Στην απάντησή του ο κ. Σεμέτα, τονίζει ότι σύμφωνα με τους κοινοτικούς κανόνες «όλες οι ροές πρέπει να καταγράφονται στη βάση αυτοτελών χρήσεων» και επομένως και «οι κρατικές δαπάνες πρέπει, να καταγράφονται στη βάση αυτοτελών χρήσεων, όταν προκύπτει υποχρέωση πληρωμής από την παροχή εμπορεύματος ή υπηρεσίας και όχι κατά τη στιγμή του διακανονισμού».

Όσο για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε η ελληνική κυβέρνηση το θέμα, σημειώνει ότι «τα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία συγκέντρωναν απλήρωτες υποχρεώσεις προς τους προμηθευτές τους για μια μεγάλη χρονική περίοδο και οι σχετικές δαπάνες δεν είχαν καταγραφεί στον υπολογισμό του κρατικού ελλείμματος».

«Η αρχική συμπερίληψη εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης ολόκληρης της έκτασης των οφειλών στις προβλέψεις του ελλείμματος για το 2009 δεν έγινε με παρότρυνση της Επιτροπής», καταλήγει στην απάντησή του ο Ευρωπαίος Επίτροπος.

Εξηγήσεις για το θέμα έχει κληθεί να δώσει στις 12/12, με την ιδιότητα του υπόπτου, ο επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέας Γεωργίου, στον εισαγγελέα, που ερευνά τις καταγγελίες για τεχνητή διόγκωση του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009.

Σύμφωνα με τις καταγγελίες τα στοιχεία του ελλείμματος παραποιήθηκαν ώστε να εμφανίζονται ότι αγγίζουν το 15,5%, προκειμένου να ληφθούν επιπλέον μέτρα, ενώ ουσιαστικά το έλλειμμα ήταν πολύ μικρότερο.

ΕΟΖ, το σχέδιο υλοποίησης του κατακερματισμού της Ελλάδας

Πηγή: udemand

Τι είναι οι Ε.Ο.Ζ. και πώς λειτουργούν; Ε.Ο.Ζ. (Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες) φαίνεται πως θέλουν να δημιουργήσουν στην Ελλάδα οι «δάνειες» δυνάμεις, οι Ευρωπαίοι εταίροι και οι Ευρωπαίοι μεγαλοβιομήχανοι.Οι Ε.Ο.Ζ. ουσιαστικά είναι περιοχές ενός κράτους, οι οποίες λειτουργούν με ιδιότυπο καθεστώς και στην ουσία «απελευθερώνονται» από τα ελεγκτικά όργανα αυτού του κράτους και μεταβάλλονται σε περιοχές «ειδικού καθεστώτος» σε ευρεία και όχι σε στενή κλίμακα. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, στο Σύνταγμα του 1911, φοβούμενος τάσεις διαφοροποίησης περιοχών της χώρας, είχε προβλέψει με τα κατάλληλα άρθρα να αποκλειστεί κάθε τέτοιο ενδεχόμενο. Αυτά τα άρθρα, δεν τα έλαβαν υπόψη οι σύγχρονοι συνταγματολόγοι.

Ελεύθερες οικονομικά περιοχές έχουν κυρίως οι ασιατικές χώρες. Πρόκειται για περιοχές όπου λειτουργούν οικονομικά, με διαφορετικά επιχειρηματικά κριτήρια από τις άλλες περιοχές της χώρας. Διαμορφώνεται ένα ελκυστικό πλαίσιο προσέλκυσης επενδύσεων, το οποίο περιλαμβάνει «ειδικές οικονομικές ζώνες με ξεχωριστό νομικό, διοικητικό και εργασιακό καθεστώς, προκειμένου να διευκολυνθούν οι επενδυτές» (Ελευθεροτυπία 25.10.11).
Τη συζήτηση για την ανάπτυξη τέτοιων ζωνών άνοιξε το καλοκαίρι ο Γερμανός υφυπουργός Οικονομίας κ. Στέφαν Κάπφερερ, ο οποίος υποστήριξε πως «οι γερμανικές επιχειρήσεις δεν χρειάζονται εγγυήσεις για να επενδύσουν στην Ελλάδα, αρκεί να δημιουργηθούν Ε.Ο.Ζ.».
Την «αναγκαιότητα» των ΕΟΖ έθιξε έμμεσα και η πρώτη τριμηνιαία έκθεση του Χορστ Ραϊχενμπάχ, ο οποίος προ ημερών διαμήνυσε ότι για να επιστρέψει η Ελλάδα σε αναπτυξιακή τροχιά απαιτείται να προωθηθεί άμεσα το πρόγραμμα Helios, και 5 έργα εκμετάλλευσης αυτοκινητοδρόμων. Το γεγονός ότι οι αλλαγές που φέρνει η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου (σε συνέχεια του πρώτου Μνημονίου και των αποφάσεων του Ιουλίου) στην Ελλάδα, την καθιστούν ένα ιδιότυπο υβριδικό μοντέλο χώρας υπό ιδιόμορφη αποικιοκρατία, αποδεικνύεται καθημερινά στην πράξη.
Ο… «Αγών» της Γερμανίδας καγκελάριου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας της, χρησιμοποιώντας την εθελόδουλη κυβέρνηση του ΓΑΠ (έως τώρα) και τον εντολοδόχο θίασο (βλέπε κυβέρνηση Παπαδήμου) τώρα και εωσότου ολοκληρώσει το… καταστροφικό της έργο, φαίνεται να περνά μέσα από το ΕΣΠΑ και το νέο καθεστώς των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ). Κι εδώ αξίζει να αναρωτηθεί κανείς: Μα είναι δυνατόν να ενδιαφέρονται τόσο πολύ για το καλό της Ελλάδας και των Ελλήνων εργαζομένων οι Γερμανοί βιομήχανοι; Μάλλον όχι, αφού οι Ε.Ο.Ζ. ουσιαστικά αποτελούν μηδενικό κέρδος για το κράτος μέσα στο οποίο δημιουργούνται.
Για το συγκεκριμένο θέμα των Ε.Ο.Ζ. ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει δείξει η Γερμανία και γερμανοί μεγαλοβιομήχανοι. Παράλληλα, έχει ήδη… πέσει η ιδέα οι «φίλοι» μας Γερμανοί «επενδυτές» να αξιοποιήσουν τα προγράμματα του ΕΣΠΑ για τις επενδύσεις τους. Μια λοιπόν και το ελληνικό κεφάλαιο δεν βάζει χρήματα για να εκμεταλλευτεί αγρίως τις επενδυτικές ευκαιρίες, αναλαμβάνουν οι ξένοι μεγαλοκαρχαρίες να τεμαχίσουν την Ελλάδα σε ΕΟΖ, αξιοποιώντας μάλιστα κοινοτικό χρήμα. Ε, να μην βγάλουν και λεφτά από την τσέπη τους! Και ο ίδιος ο Ραϊχενμπάχ στις… προγραμματικές του δηλώσεις, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο γεγονός, επισημαίνοντας πως τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ από το ΕΣΠΑ θα πρέπει να αξιοποιηθούν για στήριξη των «πραγματικών» δικαιούχων. Η σύνδεση, δε, με την πολυπόθητη τοπική ανάπτυξη μόνο όνειρο θερινής νυκτός φαντάζει, καθώς οι όποιες θέσεις εργασίας δημιουργηθούν στις ζώνες αυτές, θα είναι κακοπληρωμένες και κυριολεκτικά με όρους δουλοπαροικίας.
Στο θέμα των Ε. Ο. Ζ. αναφέρθηκε και ο Όλι. Ρεν –ευρωπαίος επίτροπος– απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή Ν. Χουντή:
«Στο πλαίσιο της καθιέρωσης ΕΟΖ, η κυβέρνηση μπορεί να προβλέψει απαλλαγές από τους εισαγωγικούς και τους εξαγωγικούς δασμούς, να απλοποιήσει τους τελωνειακούς και διοικητικούς ελέγχους και τις διαδικασίες, να ακολουθήσει φιλελεύθερη συναλλαγματική πολιτική και να παρέχει φορολογικά κίνητρα. Αυτά είναι τα κίνητρα που προσφέρει μια κυβέρνηση για την προσέλκυση νέων επενδυτών. Στη συνέχεια είναι δυνατό να δημιουργηθούν διάφορα είδη ειδικών οικονομικών ζωνών, π.χ. ζώνες ελεύθερου εμπορίου, ζώνες μεταποίησης προς εξαγωγή, βιομηχανικές ζώνες, ελεύθεροι λιμένες, κ.λπ..»
(Το Βήμα – 31/10/11)
Πρακτικά πως λειτουργούν οι Ε. Ο. Ζ. που περιγράφει παραπάνω ο Ρέν; Τα πράγματα είναι συγκεκριμένα. Οι επιχειρήσεις που λειτουργούν εντός των ΕΟΖ χρησιμοποιούν εισαγόμενες πρώτες ύλες χωρίς δασμούς. Αξιοποιούν τη φορολογική ασυλία και δεν πληρώνουν σχεδόν καθόλου φόρους. Αυτά σε συνδυασμό με τη χαμηλή διασύνδεσή τους με την εγχώρια οικονομία, δείχνει ότι το όφελος για την οικονομία της φιλοξενούσας χώρας είναι μηδαμινό. Παράλληλα, με πρόσχημα την απλοποίηση των διοικητικών διαδικασιών και στο όνομα της δήθεν «καταπολέμησης της γραφειοκρατίας» καταλύεται η όποια έννοια προστασίας του περιβάλλοντος, των αρχαιολογικών χώρων, κλπ. (κυριαρχεί σε απόλυτο βαθμό η λογική του fast track).
Όσο για τις θέσεις εργασίας, το όποιο όφελος είναι αμελητέο μπροστά στην άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων. Σύμφωνα με μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, οι εργαζόμενοι αυτών των ζωνών δουλεύουν 10 – 12 ώρες καθημερινά, ενώ σε κάποιες περιόδους ακόμη και 16 ώρες συνεχώς. Πολλά εργοστάσια χρησιμοποιούν σύστημα ημερήσιων, ή εβδομαδιαίων πλάνων παραγωγής. Πράγμα που σημαίνει ότι για να πάρει ο εργάτης το μεροκάματό του πρέπει να πετύχει το πλάνο παραγωγής. Έτσι, σε κάποιες περιπτώσεις οι εργάτες είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν πέραν της «κανονικής» βάρδιας. Σε άλλη μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρεται ότι στις Ε. Ο. Ζ. της Κίνας το μέσο ωράριο εργασίας κυμαίνεται από 54 έως 77 ώρες τη βδομάδα.
Αυτό είναι – σε συντομία – το καθεστώς υπό το οποίο λειτουργούν οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες που επιδιώκουν να στήσουν και στη χώρα μας οι κυρίαρχοι κύκλοι του κεφαλαίου. Γίνεται προσπάθεια να μεταφερθεί και στην Ελλάδα ένα πρότυπο «ανάπτυξης» που έχει ήδη εφαρμοστεί σε χώρες όπως η Κίνα, Αγκόλα, Μπαγκλαντές, Βραζιλία, Ινδία, Ιράν, Ιορδανία, Καζακστάν, Ομάν, Πακιστάν, Φιλιππίνες, Πολωνία, Νότια Κορέα, Ρωσία, Ουκρανία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Καμπότζη, Περού κ.α. Φαίνεται ότι μαζί με όλα τα άλλα μέτρα που εφαρμόζουν η θα εφαρμόσουν στο άμεσο μέλλον οι κυβερνήσεις του μνημονίου είναι η «κινεζοποίηση» του επιπέδου ζωής του έλληνα εργαζόμενου χρησιμοποιώντας σαν εργαλείο τις Ε. Ο. Ζ. και πρόθυμους φορείς αυτών των μέτρων και αντιλήψεων πολιτικά πρόσωπα.
Αν σκεφτούμε, μάλιστα, και τις πιθανότητες περαιτέρω εμπλοκής των πολιτικών προσώπων στον τρόπο επιλογής και προώθησης εργατικού δυναμικού των «εισαγόμενων» βιομηχανιών, τότε πολύ εύκολα θα αρχίσουμε να σκιαγραφούμε μία νέα μέθοδο πελατειακής σχέσης των πολιτικών με τους απελπισμένους πολίτες που θα ψάχνουν εναγωνίως για εργασία. Κατά τα άλλα, οι πολιτικοί μας έχουν βάλει μυαλό και επιδιώκουν την δημιουργία μίας Ελλάδας χωρίς δεσμούς με το κάκιστο παρελθόν (των πολιτικών) που έφθασαν την χώρα στο να μεταβάλλεται σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης και την μετατροπή των Ελλήνων πολιτών σε εργάτες χαμηλότατου κόστους προς όφελος του κέρδους των «επενδυτών».
Ένα τέτοιο πλαίσιο πρέπει να περιλαμβάνει ειδικές οικονομικές ζώνες με ξεχωριστό νομικό, διοικητικό και εργασιακό καθεστώς, προκειμένου να διευκολυνθούν οι επενδυτές…».΄(Ελευθεροτυπία 25/10/11).
Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται επίσης:
«Στο ελληνικό μοντέλο διαχείρισης τέτοιων ζωνών κατά τους Γερμανούς αξιοποιούνται τα ευρωπαϊκά κονδύλια του ΕΣΠΑ κάτω από την «άριστη συνεργασία» των υπουργείων Οικονομίας Ανάπτυξης Γερμανίας – Ελλάδας, με τρεις κινήσεις:
* Πρώτον: Η Γερμανία βάζει όρους και ζητεί προϋποθέσεις και ευνοϊκές συνθήκες για να επενδύσει στην υπερχρεωμένη Ελλάδα.
* Δεύτερον: Η Γερμανία προτείνει Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ) και συνδέει την αξιοποίηση του ΕΣΠΑ αποκλειστικά με τις ζώνες αυτές.
* Τρίτον: Η Γερμανία απαιτεί να επενδυθεί το ΕΣΠΑ με δικούς της όρους (ευνοϊκούς για τη γερμανική οικονομία), αποκλειστικά στις υπό γερμανική διαχείριση ΕΟΖ και η Ελλάδα… υπακούει.»
Αρχή με δύο περιφέρειες «μοντέλα»
Τα σχέδια του γερμανικού κεφαλαίου και των τροϊκανών κυβερνήσεων, φαίνεται να συμμερίζονται και αρκετοί εκφραστές του κεφαλαίου εν Ελλάδι. Χαρακτηριστική η περίπτωση της Περιφέρειας Πελοποννήσου και του περιφερειάρχη της Πέτρου Τατούλη, ο οποίος έχει ταχθεί αναφανδόν υπέρ του «αναπτυξιακού μοντέλου» των ΕΟΖ, δηλώνοντας μάλιστα σε πρόσφατη συνάντησή του με εκπροσώπους της Γενικής Τράπεζας πως «μετά την αυτόνομη παρέμβασή μου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αν η χώρα καταρρεύσει, η Περιφέρεια Πελοποννήσου θα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τα προβλήματα ρευστότητας»!
Όπως καταγγέλλει σε ανακοίνωσή της η παράταξη Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου, ο περιφερειάρχης Τατούλης εδώ και μήνες κάνει δημοσίως λόγο για το «αναπτυξιακό μοντέλο» των ΕΟΖ και πώς η περιφέρεια θα μπορούσε, αξιοποιώντας τις εκτάσεις της, να λειτουργήσει ως τέτοια. Το γεγονός ότι οι πρώτες προτάσεις για δημιουργία τεράστιων φωτοβολταϊκών πάρκων προέρχονται από τη συγκεκριμένη περιφέρεια, είναι άραγε τυχαίο;
Αντίστοιχο μοντέλο φαίνεται να επεξεργάζονται οι αυτόκλητοι «σωτήρες» της χώρας και για τη Θράκη, όπου οι παραγωγικοί φορείς, δηλαδή οι πρόεδροι των Επιμελητηρίων καθώς και οι επιχειρηματίες εργοστασίων της περιοχής όπως οι Μύλοι Θράκης, Εβροφάρμα, Pharmathen τάσσονται υπέρ της δημιουργίας μιας αντίστοιχης ζώνης. Βέβαια, κατά δήλωση της προέδρου του Χρηματοοικονομικού Φόρουμ Θράκης, οι φορείς είναι υπέρ «χωρίς αυτό να καταστρατηγεί τα δικαιώματα των εργαζομένων». Το τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό σε μια περιφέρεια που η ανεργία χτυπάει διψήφια ποσοστά και τα μεροκάματα είναι ήδη στα ίδια επίπεδα με τη Βουλγαρία, πραγματικά αποτελεί ζητούμενο… Ας σημειωθεί πως τέτοια είναι η σπουδή των τοπικών φορέων να απολαύσουν τα οφέλη των ΕΟΖ, που στην εν λόγω περιφέρεια έχει ήδη συνταχθεί και σχετική νομοτεχνική μελέτη από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Φόρουμ, που όλως τυχαίως είναι… Γερμανός.
Βέβαια, η παράμετρος «Τουρκία» και «τουρκικές επενδύσεις», ίσως θα πρέπει να γίνει αντικείμενο ιδιαίτερης έρευνας από αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, αφού –σύμφωνα με την ιστορία αλλά και τις εξελίξεις- υπάρχει σοβαρότατο ενδεχόμενο μεταβολής της Αν. Μακεδονίας και Θράκης σε μία τουρκική οικονομική ζώνη και –άρα- πολύ κοντά στα πλαίσια μίας άτυπης ανεξαρτησίας από την υπόλοιπη Ελλάδα ή συγκυριαρχίας Ελλάδας και Τουρκίας στην συγκεκριμένη Ελληνική ακριτική περιοχή.
Κωνσταντίνος

πηγη

ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ: «Ευτυχείτε»!

Πηγή : Liston

Αν ανήκετε στο 99% του πληθυσμού που κοιτά με δέος την τιμή στην οποία έχει φτάσει το πετρέλαιο και ψάχνει «πατέντες» για να βρει λίγη ζεστασιά μέσα στο χειμώνα,
ή αν ανήκετε στα εκατομμύρια που βλαστημάνε την ώρα και τη στιγμή όταν φτάνουν μπροστά στην αντλία του βενζινάδικου, προσπαθήστε να «ξεχαστείτε». Πώς; Μα φέρνοντας στο μυαλό σας πιο ευχάριστες σκέψεις. Να μια ευχάριστη σκέψη:

1) Τα κέρδη της «Motor Oil» αυξήθηκαν κατά το τρέχον 9μηνο με ρυθμό 6,4% και διαμορφώθηκαν στα 143,1 εκατ. ευρώ!

Τι πιο… ευχάριστο για κάποιον εργαζόμενο που πληρώνει χρυσάφι τη βενζίνη ή που δεν έχει να πληρώσει για πετρέλαιο, να ξέρει ότι αυτός από τον οποίο αγοράζει καύσιμα… θησαυρίζει!

Αν ανήκετε στους εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους, κι αν η κατάθλιψή σας μεγεθύνθηκε τόσο καιρό που ακούτε από τα δελτία ειδήσεων ότι εκτός από εσάς που είστε άνεργοι είναι και οι τραπεζίτες μας που «έχουν πρόβλημα», ήρθε η ώρα να χαμογελάσει το χειλάκι σας!

Γιατί; Ιδού:

2) Τα καθαρά κέρδη της «Eurobank» στο 9μηνο του 2011 σημείωσαν αύξηση 48% (!) και διαμορφώθηκαν στα 89 εκατ. ευρώ από 60 εκατ. ευρώ που ήταν το αντίστοιχο περσινό διάστημα.

Τι πιο ενθαρρυντικό από αυτό;

Να ξέρεις ότι σε αυτή τη ζωή δεν είναι όλα μαύρα κι ότι από πέρσι μέχρι φέτος –που εσύ είχες δουλειά αλλά έμεινες άνεργος– ένας άλλος συνάνθρωπός σου, ο τραπεζίτης, έγινε κατά 48% πλουσιότερος;…
Αν, τέλος, ανήκετε στα εκατομμύρια των χαρατσωμένων που παθαίνουν εγκεφαλικό την ώρα που τους έρχεται η ΔΕΗ, αν τρελαίνεστε με την ιδέα ότι ο φόρος αίματος στον οποίο υποβάλλεστε καταλήγει με μαθηματική ακρίβεια στην εξόντωσή σας, μάθετε ότι καμιά φορά οι προβλέψεις πέφτουν πολύ –μα πάρα πολύ– έξω!

Για παράδειγμα:

3) Ενώ η αρχική πρόβλεψη των αναλυτών ήταν ότι τα κέρδη της «Alpha Bank» θα ήταν της τάξης των 4,7 εκατ. ευρώ, τελικά τα καθαρά κέρδη 9μήνου της τράπεζας εκτινάχτηκαν στα 41,6 εκατ. ευρώ!

Ετσι συμβαίνει με τις προβλέψεις:

Ενώ επιβεβαιώνονται πλήρως όταν πρόκειται για την πτώχευση του λαού, ενίοτε διαψεύδονται –παταγωδώς– και αδυνατούν να εκτιμήσουν σωστά πόσο θα αυξηθούν τα πλούτη των κεφαλαιοκρατών…

Το ΠΑΣΟΚ μας κόστισε 60 δισεκατομμύρια ευρώ!

πηγή : pikri-sokolata

Η σημερινή εμφάνιση του Γιώργου Προβόπουλου στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής, «κυοφόρησε» πλείστες και σύνθετες ειδήσεις. Θυμίζοντας ότι ένας καθηγητής Πανεπιστημίου μπορεί, υπό συγκεκριμένες συνθήκες ακραίας κρίσης, να γίνει τεχνοκράτης. Και να βλέπει τα πράγματα περισσότερο καθαρά και ρεαλιστικά, σε σχέση με το πολιτικό προσωπικό της χώρας.

Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, τον οποίο επέλεξε για τη θέση αυτή η κυβέρνηση Καραμανλή και διατήρησε η κυβέρνηση Παπανδρέου, είπε πολλά. Μίλησε ως τραπεζίτης, και επανέλαβε τους δισταγμούς, έως τις σοβαρές ενστάσεις του για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Θυμίζοντας μάλιστα ότι αντίστοιχες ενστάσεις είχε εγείρει ο Λουκάς Παπαδήμος, όταν αρθρογραφούσε ως πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και όχι φυσικά ως εν ενεργεία πρωθυπουργός.

Δεν έφτασε ως το τέλος τη συλλογιστική για τις προβληματικές επιπτώσεις από την εφαρμογή του Μνημονίου, καθώς δεν παραδέχτηκε την αποτυχία του, έστω κι αν τα φωτογράφισε.

Αναζήτησε ωστόσο, και απέδωσε εμμέσως ευθύνες στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και την ανεπάρκειά της, για το γεγονός ότι η κρίση γιγαντώθηκε και επηρέασε όλα σχεδόν τα ελληνικά νοικοκυριά.

Το πρακτικό πρόβλημα από την παραπάνω διαπίστωση του Γιώργου Προβόπουλου βέβαια, είναι ότι οι συγκεκριμένοι «ανεπαρκείς» υπουργοί, είναι σχεδόν όλοι και σήμερα… κοντά μας, ως εξέχοντα μέλη της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, αποκάλυψε ωστόσο και μια παράπλευρη, αλλά μάλλον ακόμη πιο σημαντική επίπτωση: Την εκροή καταθέσεων 14 δισεκατομμυρίων ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες, τους τελευταίους δυο μήνες, λόγω της προχωρημένης αβεβαιότητας για τις εξελίξεις στην οικονομία. Ενυπάρχει μάλιστα η υποψία ότι τα χρήματα αυτά δεν βγήκαν στο εξωτερικό, αλλά προφανώς είναι… κρυμμένα στα σπίτια των κατόχων τους.

Κι αν τα 14 δισεκατομμύρια φαντάζουν πολλά, σκεφτείτε ότι από το τέλος του 2009, από τις ελληνικές τράπεζες έχουν… κάνει φτερά συνολικά 60 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτός είναι ο εμπράγματος λογαριασμός του ΠΑΣΟΚ, του Γιώργου Παπανδρέου και της κυβέρνησής του. Που συνεχίζει να μας ταλαιπωρεί, παρά τις προσπάθειες του Λουκά Παπαδήμου να βάλει τάξη στα πράγματα.
http://www.statesmen.gr

Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Βίος Γέροντος Παισίου τοῦ Ἁγιορείτου,Ἅγιον Ὅρος 2008

Πηγή: Ρωμαικό Οδοιπορικό

Ἔκδοσις ΣΤ', σσ. 760.τοῦ Π. Τελεβάντου
Ἀνέμενα ἀπό καιρό νά πάρω στά χέρια μου τήν παροῦσα ἔκδοση. Ἤμουν ἀπόλυτα πεπεισμένος ὅτι θά ἦταν ἐξ ὁρισμοῦ τό καλύτερο βιβλίο πού θά μποροῦσε νά γραφτεῖ γιά τόν π. Παίσιο. Ὁ συγγραφέας τοῦ (Ἱερομόναχος Εὐθύμιος τῆς συνοδείας τοῦ κοιμηθέντος π. Ἰσαάκ καί Γέροντας τῆς καλύβης τῆς Ἀναστάσεως στήν Καψάλα τοῦ Ἁγίου Ὅρους), εἶχε ὅλες τίς προυποθέσεις νά συντάξει τό αὐθεντικό ἔργο γιά τό βίο καί τήν πολιτεία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντα...... Ἐγκρατής της θεολογίας ἱερομόναχος εἶχε τήν εὐτυχία καί τό προνόμιο νά ζήσει ἀπό κοντά γιά χρόνια τό μακαριστό Γέροντα Παίσιο. Πέραν τῆς προσωπικῆς μακρόχρονης καί ἐκ τοῦ σύνεγγυς ἐμπειρίας μέ τό μακαριστό Ἅγιο ἀσκητή, ὁ καλός ἱερομόναχος συγγραφέας, εἶχε τή δυνατότητητα νά συλλέξει καί νά ἀξιοποιήσει τίς ἀναμνήσεις πλειάδας μοναχῶν οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἄμεση πνευματική ἐξάρτηση ἀπό τόν π. Παίσιο. Ποιός ἀρμοδιότερος τούτων νά μιλήσει γιά τήν προσωπικότητα τοῦ μακαριστοῦ ἀσκητῆ καί τούς μυστικούς ἀγῶνες του, νά καταγράψει τή θαυμαστή διδασκαλία του, νά ἐξιστορήσει τίς διάφορες φάσεις τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς του καί νά ἀναφερθεῖ στά θαύματα πού ἐπιτέλεσε καί ἐπιτελεῖ μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ;...
Καί ἐνῷ ἀνέμενα μέ ἀκλόνητη βεβαιότητα ὅτι ὁ καρπός τῆς συγγραφικῆς προσπάθειας τοῦ Ὀσιολογιότατου π. Εὐθυμίου (ὁ ὁποῖος ἀπό πνευματική εὐαισθησία ἀποδίδει στό μακαριστό του Γέροντα Ἰσαάκ τή συγγραφή τοῦ ἔργου) θά ἦταν ὄντως θαυμαστός, ὁμολογῶ ὅτι δέν ἀνέμενα νά διαβάσω ἕνα τόσο ἐκπληκτικό, ἀπό κάθε ἀπόψη, βιβλίο. Ἀρχίζω ἀπό τά...
ἐξωτερικά. Πολύ καλαίσθητος τόμος, δερματόδετος, πού διατίθεται μάλιστα σέ ἐξευτελιστική τιμή. Ἡ ταξινόμηση τοῦ ὑλικοῦ εἶναι ἀπόλυτα πετυχεμένη. Τό βιβλίο δέν εἶναι ἁπλά εὐανάγνωστο. Ἀνήκει στά εὐάριθμα ἐκεῖνα (καί μάλιστα ὀγκώδη πέραν τῶν 750 σελίδων) βιβλία πού δέν θέλεις νά τά ἀφήσεις ἀπό τά χέρια σου πρίν φτάσεις στήν τελευταία τους σελίδα. Καί ἀφοῦ τό ἀναγνώσεις ὡς τό τέλος ὅλο καί βρίσκεις ἀφορμή νά τό ξαναδιαβάσεις, ἄν ὄχι στήν ὁλότητά του, τουλάχιστον ὅσα κεφάλαια ἐρέθισαν τό ἐνδιαφέρον σου περισσότερο ἀπό τά ὑπόλοιπα.
Ὅσο γιά τό περιεχόμενο τοῦ βιβλίου “τί φῶ καί τί λαλήσω;” Ὁ ἀναγνώστης ἐνεός καί πλήρης κατανύξεως βλέπει νά ἀποκαλύπτεται μπροστά του μία ἐκπληκτική σκιαγραφία ἑνός μεγάλου σύγχρονου Ἁγίου ὁ ὁποῖος σελαγίζει μέ τή γιγάντιά του ἱερότητα τόν περίβολο τοῦ Ἀθωνα. “Σοκ καί δέος” δοκίμασα μέ τήν ἀνάγνωση τοῦ βιβλίου. Τό πρῶτο συναίσθημα πού μέ πλημμύρισε ἦταν ἀπελπισίας γιά τά χάλια μου. Πῶς μπορῶ νά ἐλπίζω σέ σωτηρία ἀφοῦ ὁ π. Παίσιος κατόρθωσε αὐτά τά ὑπεράνθρωπα ἀσκητικά παλαίσματα; Ὅταν ὅμως τελείωσα τήν ἀνάγνωση τοῦ βιβλίου πλημμύρισα ἀπό ἕνα ἄλλο συναίσθημα: Αὐτό τῆς ἀπέραντης φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ πού οἰκονόμησε στίς μέρες μας νά ὑπάξουν Ἅγιοί της ὁλκῆς τοῦ π. Παίσιου. Αὐτοί εἶναι ἡ μόνη ἐλπίδα μας ὅτι τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ θά καλύψει καί τή ρᾳθυμία καί τήν ὀλιγοπιστία καί τίς ἁμαρτίες μας.
Πρόκειται γιά ἀληθινό ἀριστούργημα. Ἕνα ἀπό τά καλύτερα βιβλία ὀρθόδοξης θεολογίας πού γράφτηκαν τόν τελευταῖο τουλάχιστον αἰῶνα. Δέν χρειάζεται ἑπομένως νά εἶναι κανείς προφήτης γιά νά προφητέψει ὅτι θά γνωρίσει τεράστια ἐπιτυχία κι ἀπανωτές ἐκδόσεις. Ἔχω στά χέρια μου τήν ΣΤ΄ ἔκδοση καί τό βιβλίο μεταφράστηκε ἤ πρόκειται νά μεταφραστεῖ σέ 14 γλῶσσες!) σέ ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀντίτυπα. Προπαντός θά ἀναμορφώσει ψυχές, θά τίς ὁδηγήσει σέ μετάνοια, θά παρηγορήσει καρδίες καί θά ἐμπνεύσει σέ ἀγωνίσματα ἀσκητικά, σέ ταπείνωση, σέ μετάνοια, σέ αὐτομεμψία καί προσευχή. Εἶχα, ἀπό τό 1975, ὅταν πρωτοδιάβασα τά βιβλία τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρός ἠμῶν Ἰουστίνου Πόποβιτς “Ἄνθρωπος καί Θεάνθρωπος” καί “Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί Οἰκουμενισμός” νά διαβάσω βιβλίο πού νά μέ συγκλονίσει σέ τέτοιο βαθμό. Σέ ὅσους ἀδελφούς ὑποβάλει ὁ πειρασμός ὅτι εἶμαι ὑπερβολικός ὅταν μιλῶ μέ αὐτό τόν ἀσυγκράτητο ἐνθουσιασμό γιά τό βιβλίο τούς παρακαλῶ θερμά νά τό διαβάσουν καί θά διαπιστώσουν ὅτι εἶμαι τόσο φειδωλός σέ ἐπαίνους. Ἁγιασμένο χέρι τό σύνταξε. Φωτισμένος νοῦς τό συνέλαβε, γι’ αὐτό καί ἅγιος ὁ καρπός τῆς προσπάθειας. Ἀποκλείεται νά μήν ἐπιστατοῦσε ἡ ψυχή τοῦ μακαριστοῦ Γέροντα Παισίου στήν καταγραφή τοῦ θαυμαστοῦ αὐτοῦ βίου καί τῆς πολιτείας του.
“Ηδη πρός ἑσπέραν ἐστι καί κέκλικεν ἡ ἡμέρα...”. "Τό τέλος ἐγγύς". Δέν ξέρω ἄν ὁ Ἅγιος Θεός ἐπιτρέψει νά ξαναπάρω στά χέρια μου πέννα γιά νά γράψω ἄλλο ἄρθρο ἤ βιβλιοκρισία. Τόν εὐχαριστῶ “ἐκ μέσης καρδίας” ἐπειδή μέ ἀξίωσε νά διαβάσω καί νά κλάψω γοερά καί πικρά (νά εὔχεσθε, καλοί ἀναγνῶστες, σάν τόν Πέτρο κι ὄχι σάν τόν Ἰούδα) αὐτό τό ἀριστούργημα. Τόν δοξολογῶ “ἐκ βαθέων”, ἐπειδή τό ἀνάξιο χέρι μου ἀξιώθηκε νά γράψει αὐτά τά φτωχά λόγια γιά ἕνα ἔργο πού φέρει ἐμφανέστατα ἀνεξίτηλη τή σφραγῖδα τοῦ Πνεύματος. Τό συνιστῶ μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς μου.

 (Τήν κεντρική διάθεση τοῦ βιβλίου ἔχει τό Ἱερόν Ἡσυχαστήριον, “Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Προδρομος”, 63088 Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής, Τηλέφωνον: 2375061592 καί Τηλεμοιότυπον: 2375061103).

«Βαριά σκιά ΠΟΛΕΜΟΥ απλώνεται πάνω από την Ευρώπη»!

Πηγή: Δίολκος 

Ανατριχιαστικές δηλώσεις του Πολωνού υπουργού Εξωτερικών. Πρωτοσέλιδα – σοκ από μέσα ενημέρωσης με τεράστια επιρροή. Financial Times : Έρχεται κατακλυσμιαίο γεγονός, Μεγάλο Κραχ και Πόλεμος; Der Spiegel : Η Ευρωπαική ήπειρος βυθίζεται στην Άβυσσο. Ο φόβος εξαπλώνεται. Ένα δισεκατομμύριο οι πεινασμένοι – Κάθε δευτερόλεπτο και ένας νεκρός
Όταν πριν μερικές ημέρες ο Σαρκοζί προειδοποιούσε πως τυχόν κατάρρευση του ευρώ θα άνοιγε τις πύλες της Κολάσεως, δηλαδή του Πολέμου, πολλοί βιάστηκαν να τον κατακρίνουν ως κινδυνολόγο που γίνεται κήνσορας της καταστροφής για να εξυπηρετήσει τα σχέδια του και τα συμφέροντα της Γαλλίας.

Την απάντηση την δίνουν όμως οι εξελίξεις.
Εχθές, συμβολικά από την καρδιά της Γερμανίας, το Βερολίνο, ο Πολωνός υπουργός Εξωτερικών, συμπλήρωσε τον Γάλλο Πρόεδρο εξομολογούμενος : «Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού. Μάλλον είμαι ο πρώτος ΥΠΕΞ της Πολωνίας στην ιστορία που εκστομίζει κάτι τέτοιο, αλλά το λέω».
Και σήμερα το πρωί, δύο κολοσσιαία μέσα ενημέρωσης «κρέμασαν» σε τίτλους τον Πόλεμο, που η γενιά μας δεν έχει ζήσει και γνωρίζει από διηγήσεις του παππού και της γιαγιάς.
Αν ήταν ένα θα μπορούσαμε εύκολα να σκεφτούμε πως επιδιώκει ωφέλη μέσω επικοινωνιακών τακτικών. Όμως είναι δύο και έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα.
Πως εξηγούνται όμως όλα αυτά;
Μονολεκτικά, ευρώ είναι η λέξη που ψελλίζουν διεθνείς αναλυτές.

Στις ιστορικές στιγμές που ζούμε μέλλει να αποδειχθεί η βιωσιμότητα του κοινού ευρωπαικού νομίσματος.
«Γεννιέται λύση» χαρακτηρίζουν κάποιοι το «κατασκεύασμα» της Ευρώπης των 3 ταχυτήτων και του κλειστού club, που προωθούν οι Γερμανοί και σέρνουν από πίσω τους λαχανιασμένους Γάλλους.Έχουν μία λογική, το νέο σχήμα που ευαγγελίζονται θα δρα πολύ γρήγορα, χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, με απόλυτη επίγνωση ποιός, η Καγκελαρία δηλαδή, είναι το αφεντικό.
«Γεννιέται τέρας» απαντούν κάποιοι άλλοι που προτάσσουν μία σκέψη που δεν μπορεί κανείς να προσπεράσει εύκολα, ότι δηλαδή το νέο ευρωπαικό σχήμα θα στερείται οποιασδήποτε νομομοποίησης αφού πέρα της Γερμανίας, όλα τα υπόλοιπα κράτη θα καλούνται απλά να υπογράφουν και να εκτελούν εντολές.
Οι οπαδοί αυτής της άποψης θεωρούν πως αν επικυρωθούν τα γερμανικά σχέδια, ως αντίδραση, θα φουντώσουν ακραίες εθνικιστικές αντιλήψεις και πρακτικές σε κάθε άκρη της ηπείρου μας και θυμίζουν με νόημα πως φτάσαμε στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους.
Για προσθέστε στο πάζλ τον ΟΟΣΑ που προειδοποιεί-κραυγάζει πως η Ευρώπη βυθίζεται σε ύφεση.
Δείτε εκτός από τα νούμερα που πιέζουν τους οικονομολόγους και αυτή με τη σειρά τους τους πολιτικούς, πως υπάρχουν και οι άνθρωποι που πιέζουν τις εξελίξεις.

Σύμφωνα με έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης, σχεδόν ένα δισεκατομμύριο είναι οι άνθρωποι που ΠΕΙΝΑΝΕ, και κάθε ένα δευτερόλεπτο πεθαίνει και ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ από πείνα.Δεν αφορά πια μόνο την Αφρική το πρόβλημα, αν δεν το ξέρετε μια βόλτα στη γειτονιά σας θα σας διαφωτίσει.
Και κυνικά κάποιοι δεν σκέφτονται πως να τους βοηθήσουν τους πεινασμένους, αλλά πως να τους συγκρατήσουν.
Γίνεται όμως αυτό;
Διαβάστε όλο το άρθρο των Financial Times με τίτλο »Η βαριά σκιά του ΄30 πάνω από την Ευρώπη»

Θα μπορούσε η κατάσταση να γίνει κακή; Εννοώ πολύ κακή –όπως λέμε Μεγάλο Κραχ ή παγκόσμιος πόλεμος; Ένα κατακλυσμιαίο γεγονός από εκείνα που η γενιά μου έμαθε να πιστεύει ότι ανήκουν μόνο στα βιβλία Ιστορίας;
Το βέβαιο είναι ότι στην Ευρώπη πλανάται ένα κακό προαίσθημα. Σε ομιλία του στο Βερολίνο χθες, ο Πολωνός υπουργός Εξωτερικών κ. Radoslaw Sikorski, προειδοποίησε: «Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού… Μάλλον είμαι ο πρώτος ΥΠΕΞ της Πολωνίας στην ιστορία που εκστομίζει κάτι τέτοιο, αλλά το λέω: Φοβάμαι την γερμανική ισχύ λιγότερο απ’όσο αρχίζω να φοβάμαι την γερμανική απραξία.»
Ο Γάλλος πρόεδρος κ. Sarkozy είπε πρόσφατα: «Αν το ευρώ ξετιναχτεί, θα ξετιναχτεί η Ευρώπη. Είναι η εγγύηση για ειρήνη σε μια ήπειρο που έχει ζήσει φριχτούς πολέμους».
Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί συχνά υποκύπτουν στην πρόκληση του τρόπου που προκαλεί η απειλή πολέμου, για να αντλήσουν υποστήριξη στο αγαπημένο τους ευρωπαϊκό έργο. Σε ομαλές εποχές, ελάχιστοι Ευρωπαίοι παίρνουν στα σοβαρά τέτοιες κουβέντες.
Αντιθέτως μάλιστα, οι κουβέντες για πόλεμο ακούγονται εντελώς αφύσικες σε ανθρώπους που μεγάλωσαν στην πλούσια, ειρηνική δυτική Ευρώπη. Εχω ζήσει όλη την ζωή μου σε έναν κόσμο όπου, ανεξάρτητα από τα πάνω και τα κάτω του, τα πράγματα κυλούσαν όλο και καλύτερα. Ο ναζισμός ηττήθηκε, δικτατορίες έπεσαν σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα, η σοβιετική αυτοκρατορία κατέρρευσε, το απαρχάιντ έληξε στη Νότιο Αφρική.
Η ειρήνη και η ευμάρεια έγιναν ο κανόνας για την γενιά μου στην Δύση. Ήταν εύκολο να ξεχαστεί ότι αυτό το γεγονός μας απομόνωνε από τον υπόλοιπο κόσμο. Διαβάζοντας ένα βιβλίο που έγραψε πρόσφατα ο Κινέζος ακαδημαϊκός κ. Yan Xuetong, με συνεπήρε μια φράση: «Στην διάρκεια της πολιτιστικής επανάστασης, βλέπαμε συχνά ανθρώπους να πεθαίνουν από το ξύλο, οπότε κάπου αποκτήσαμε μια ανοσία με το θέμα».
Ωστόσο, τα τελευταία 30 χρόνια, η ελπίδα για ειρήνη, ευμάρεια και έναν λογικό βαθμό άνεσης, μεταδόθηκε πέρα από τις προνομιακές περιοχές της Δύσης. Την Κίνα της Πολιτιστικής Επανάστασης διαδέχτηκε η Κίνα των εμπορικών κέντρων και των εργοστασίων. Η Ινδία της Μητέρας Τερέζας αντικαταστάθηκε εν μέρει από την Ινδία της επανάστασης της Πληροφορικής.
Η παγκοσμιοποίηση έκανε τον πλανήτη να δείχνει πιο ασφαλής και πιο ομογενής, καθώς οι νέες μεσοαστικές τάξεις της Ασίας και της ανατολικής Ευρώπης υιοθετούσαν τις ανέσεις και τις αξίες του καπιταλισμού. Η παγκόσμια ειρήνη, που στην ψυχροπολεμική περίοδο εξαρτιόταν, όπως έδειχνε, από τα πυρηνικά όπλα, έμοιαζε πια να επαφίεται στο διεθνές εμπόριο και τον κοινό εναγκαλισμό του καταναλωτισμού.
Μέχρι την παγκόσμια οικονομική κρίση, οι κουβέντες που ακούγονταν στο τραγούδι της προεκλογικής εκστρατείας του Tony Blair το 1997, έδειχναν να πιάνουν το πνεύμα της εποχής: «Μόνο καλύτερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα».
Μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008, ανακαλύψαμε ότι τα πράγματα μπορούν σίγουρα να γίνουν χειρότερα. Το θέμα είναι: Πόσο χειρότερα;
Ο κίνδυνος σοβαρής οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη είναι μεγάλος. Οι απειλές για χρεοκοπίες κρατών και διάλυση του ευρώ αυξάνονται –και μαζί τους αυξάνονται οι απειλές κατάρρευσης τραπεζών, κοινωνικού πανικού, βαθιάς ύφεσης και μαζικής ανεργίας. Κάτι σαν την σύγχρονη εκδοχή του Μεγάλου Κραχ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως σύνολο, είναι η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη –οπότε το οικονομικό χάος αναπόφευκτα θα έχει παγκόσμιες επιπτώσεις. Θα παγώσει το εμπόριο και θα απειλήσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Το μάθημα του Μεγάλου Κραχ του ’30 είναι ότι η παγκόσμια ύφεση αποδυναμώνει τις δημοκρατίες, προκαλεί αύξηση ριζοσπαστικών νέων πολιτικών δυνάμεων και, εντέλει, κλιμακώνει τον κίνδυνο διεθνούς σύρραξης.
Σε μια σύγχρονη εκδοχή της δεκαετίας του 1930, θα βλέπαμε μια νέα γενιά εθνικιστών πολιτικών να ανέρχεται στην Ευρώπη, μέσα σε περιβάλλον οικονομικού χάους και διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι εντάσεις θα αυξάνονταν και εκτός της Ευρώπης, καθώς η διεθνής οικονομία θα χειροτέρευε. Οι αλλαγές στις ισορροπίες δυνάμεων με την Ασία θα επιταχύνονταν, με την ανερχόμενη Κίνα να αντιμετωπίζει μια αποδυναμωμένη Αμερική. Στην Κίνα όσο και στην Αμερική, ο εθνικισμός και ο προστατευτισμός θα αύξαναν την επιρροή τους λόγω της οικονομικής κρίσης.
Αυτά τα σενάρια δεν είναι απίθανα. Ωστόσο, παρά τους παραλληλισμούς, και πάλι εγώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι επιστρέφουμε στο ’30. Και υπάρχουν τρεις βασικοί λόγοι για τους οποίους πιστεύω ότι μάλλον θα γλιτώσουμε.
Πρώτον, είναι η ίδια η γνώση για το τι πήγε στραβά 80 χρόνια πριν, ίσως βοηθήσει τους πολιτικούς να αποφύγουν τα ίδια λάθη. Η επίμονη έμφαση της Κίνας στην ανάγκη μιας «ειρηνικής ανέλιξης» οφείλεται σε ένα βαθμό στην γνώση των φριχτών σφαλμάτων που έκανε η Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας.
Δεύτερον, υπάρχει το λογικό επιχείρημα ότι τα 66 χρόνια ειρήνης ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις και τα αναπτυσσόμενα έθνη από το 1945, είναι το αποτέλεσμα της προόδου του πολιτισμού μάλλον, παρά ένα τυχερό γύρισμα στον κύκλο της παγκόσμιας ιστορίας. Στο βιβλίο του “The Better Angels of Our Nature”, ο κ. Steven Pinker του Πανεπιστημίου του Harvard, ισχυρίζεται ότι το ανθρώπινο γένος γίνεται όλο λιγότερο πολεμόχαρο και ότι «σήμερα ίσως ζούμε στην πιο ειρηνική περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας».
Τέλος, ο ανεπτυγμένος κόσμος έχει ως σημείο αναφοράς ένα πολύ υψηλότερο επίπεδο αφθονίας απ’όσο στο ’30. Σε ένα οικονομικό κραχ, ο κόσμος μπορεί και πάλι να χάσει τις αποταμιεύσεις, τη δουλειά και το σπίτι του, αλλά είναι λιγότερο πιθανό να πέσει σε απόλυτη ένδεια. Ως εκ τούτου, ίσως είναι λιγότερο επιρρεπής σε πολιτικό φονταμενταλισμό. Η οικονομία της Λετονίας συρρικνώθηκε 18% το 2009 αλλά στις πρόσφατες εκλογές αναδείχθηκαν στην εξουσία δύο κεντρώα κόμματα.
Στην Ισπανία η ανεργία είναι ήδη πάνω από 22% και πάνω από 45% μεταξύ των νέων, όμως τις πρόσφατες εκλογές κέρδισε ένα κεντροδεξιό κόμμα.
Οπότε, αν και ο κίνδυνος σοβαρής οικονομικής κρίσης είναι πολύ πραγματικός, δεν πιστεύω ότι κινδυνεύουμε να κυλήσουμε σε πόλεμο. Όμως, ίσως αυτό οφείλεται απλώς στην έλλειψη φαντασίας κάποιου που ήταν αρκετά τυχερός ώστε να μεγαλώσει σε μια εποχή απαράμιλλης ειρήνης και αφθονίας.

ΠΗΓΗ: newsit.gr