Ἡ ἱστορία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πατήρ Νικόλαος Λουδοβίκος μια αποκάλυψη.
Εἴπαμε ὅτι ἡ ἐλευθερία τοῦ Θεοῦ εἶναι μία ἐλευθερία
………………… Εἴπαμε, ἐπιπλέον, ὅτι τὸ θέλημα δὲν καταργεῖται, ἀλλὰ ἔχει ἁπλῶς νὰ διαλέξει ἂν θὰ γίνει θέλημα —ἐξουσία, κλείσιμο ἑπομένως στὸν ἑαυτό–, ἢ θὰ γίνει ἐλευθερία ὅπως κάνει ὁ Θεός, ἀναλογικὴ δηλαδὴ σχέση.
Εἴπαμε ὅτι μέσα στὴν ἐλευθερία αὐτὴ ὡς κοινωνία ὁ ἄνθρωπος βρίσκει ἀκριβῶς τὸν ἑαυτό του , καὶ βρίσκει πραγματικὰ τὰ μέγιστα ἀγαθά , ἀκόμα καὶ θεοπτία. Τί εἶναι ὅμως ἡ θεοπτία ; Λέμε μερικὲς φορὲς «θεόπτης!», λέμε «εἶδε τὸ ἄκτιστο φῶς» !
Κάποτε μοῦ συνέβη ἕνα γεγονὸς μὲ τὸ ὁποῖο θὰ κλείσω. Ημουν νεαρὸς πρεσβύτερος καὶ διακονοῦσα σὲ κάποια χωριὰ ἔξω ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη καὶ ταυτόχρονα ἤμουν βοηθὸς ἑνὸς πολὺ μεγάλου θεολόγου στὴν Θεολογικὴ Σχολή.
Ελεγα «μὰ τί κάνω ἐγὼ σὰν παπὰς αὐτὴ τὴν στιγμή, τί νόημα ἔχει νὰ ξαναπάω τὴν Κυριακή καὶ νὰ ξαναμιλήσω στὸ τάδε χωριὸ καὶ πάλι» ; Λοιπόν, κάποια στιγμὴ μοῦ συνέβη τὸ ἑξῆς θαυμαστὸ γεγονός, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς μοῦ ἔμαθε μερικὰ πράγματα.
Μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς Κυριακές, τελείωσε ἡ θεία Λειτουργία καὶ μοῦ λέει ὁ παπάς, ἕνας ἁπλὸς παπὰς καὶ δύο ἁπλοί , ἁπλούστατοι ἐπίτροποι , ἀγράμματοι ἄνθρωποι : « Πᾶμε νὰπιοῦμε, πάτερ, ἕναν καφέ, προτοῦ φύγεις». Τελειώνει ἡ Λειτουργία , ἐγὼ πάντα μέσα στὴν μοναξιὰ κ.λπ.
«Λοιπόν, πάτερ, ἐγὼ μὲ τὸν κυρ-Γιάννη ἀπὸ ἐδῶ (κυρ-Γιάννης ἦταν ὁ ἄλλος ἐπίτροπος) εἴχαμε μία ἀπορία. Ὁ ναός μας ἐδῶ δὲν ἦταν καθαγιασμένος (δὲν εἶχαν γίνει ἐγκαίνια) καὶ εἴχαμε τὴν ἀπορία μήπως, μὴὄντας καθαγιασμένος ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο, τὰ Μυστήρια καὶἡ θεία Λειτουργία δὲν ἦταν κανονικά».
Μία τέτοια ἀπορία μοῦ ἔκανε πολλὴν ἐντύπωση.
«Καί», συνέχισε ὁ ἄνθρωπος,«ξέρεις τί κάναμε ; Εἴπαμε νὰ κάνουμε τρεῖς ἑβδομάδες νηστεία, γιὰ νὰ μᾶς δείξει ὁ Θεός. Καὶ κάναμε, λέει, καὶ πραγματικὰ μιὰ Κυριακή, προτοῦ ἔλθει ὁ Δεσπότης, εἴδαμε τὴν ὥρα τῆς θείας Λειτουργίας ξανὰ αὐτὸ τὸ φῶς». Ἐγὼ ἄρχισα νὰ θορυβοῦμαι: «Ποιό φῶς, τί φῶς»; «Ἐκεῖνο τὸ φῶς τὸ ἀείφωτο, ποὺ βλέπεις μετὰ τὸν ἥλιο καὶ νομίζεις ὅτι εἶναι σκοτάδι, ἕνα φῶς τὸ ὁποῖο κατεβαίνει καὶ βλέπεις πράγματα, πολλὰ πράγματα, καταστάσεις, παρόν, παρελθόν, τὸ μέλλον ἐχει μέσα κλπ.»,
Ἄρχισα νὰ συγκλονίζομαι, εἶχα νὰ κάνω μὲ ἀνθρώπους ποὺ εἶχαν τὴν ἐμπειρία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ τοῦ ἁγίου Συμεώνος τοῦ Νέου Θεολόγου, καὶ βέβαια καὶ ὁ ἁπλὸς ὁ παπὰς ἔλεγε κι αὐτὸς « ναί , ναί », καὶ φαίνονταν ὅλοι τους νὰ νομίζουν ὅτι εἶχα κι ἐγὼ πολλὲς παρόμοιες ἐμπειρίες. Ἦταν συγκλονιστικἡ ἐμπειρία αὐτὴ γιὰ μένα ἀλλὰ δὲν σταμάτησα ἐκεῖ καὶ ἄρχισα νὰ τὸν ψάχνω αὐτὸν τὸν ἐπίτροπο, αὐτὸν τὸν ἁπλὸ ἄνθρωπο.
Μία τέτοια ἀπορία μοῦ ἔκανε πολλὴν ἐντύπωση.
«Καί», συνέχισε ὁ ἄνθρωπος,«ξέρεις τί κάναμε ; Εἴπαμε νὰ κάνουμε τρεῖς ἑβδομάδες νηστεία, γιὰ νὰ μᾶς δείξει ὁ Θεός. Καὶ κάναμε, λέει, καὶ πραγματικὰ μιὰ Κυριακή, προτοῦ ἔλθει ὁ Δεσπότης, εἴδαμε τὴν ὥρα τῆς θείας Λειτουργίας ξανὰ αὐτὸ τὸ φῶς». Ἐγὼ ἄρχισα νὰ θορυβοῦμαι: «Ποιό φῶς, τί φῶς»; «Ἐκεῖνο τὸ φῶς τὸ ἀείφωτο, ποὺ βλέπεις μετὰ τὸν ἥλιο καὶ νομίζεις ὅτι εἶναι σκοτάδι, ἕνα φῶς τὸ ὁποῖο κατεβαίνει καὶ βλέπεις πράγματα, πολλὰ πράγματα, καταστάσεις, παρόν, παρελθόν, τὸ μέλλον ἐχει μέσα κλπ.»,
Ἄρχισα νὰ συγκλονίζομαι, εἶχα νὰ κάνω μὲ ἀνθρώπους ποὺ εἶχαν τὴν ἐμπειρία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ τοῦ ἁγίου Συμεώνος τοῦ Νέου Θεολόγου, καὶ βέβαια καὶ ὁ ἁπλὸς ὁ παπὰς ἔλεγε κι αὐτὸς « ναί , ναί », καὶ φαίνονταν ὅλοι τους νὰ νομίζουν ὅτι εἶχα κι ἐγὼ πολλὲς παρόμοιες ἐμπειρίες. Ἦταν συγκλονιστικἡ ἐμπειρία αὐτὴ γιὰ μένα ἀλλὰ δὲν σταμάτησα ἐκεῖ καὶ ἄρχισα νὰ τὸν ψάχνω αὐτὸν τὸν ἐπίτροπο, αὐτὸν τὸν ἁπλὸ ἄνθρωπο.
« Πῶς ζεῖς ἐσύ»;
« Ε, πῶς ζῶ ἐγώ, φτωχά ».
« Τί κάνεις, πῶς ἀκριβῶς περνᾶς τὴν μέρα σου , τί ἀκριβῶς κάνεις στὴν διάρκεια τῆς μέρας » ;
« Δὲν κάνω ἀπολύτως τίποτα , ἀγαπῶ τὸν Θεό, ἀλλὰ λίγη ὑπομονή, μοῦ λέει, κάνω ».
Λίγη ὑπομονὴ κάνω. Εἶχε ὑπομονὴ αὐτός. Καὶ τί θὰ πεῖ ὑπομονή ; Ὑπομονὴ εἶναι αὐτὸς ὁ σταυρὸς τῆς ἐλευθερίας τοῦ ὁμοουσίου ποὺ ἀγκαλιάζει τοὺς ἄλλους. Ἐκεῖ μέσα ἀποκαλύπτεται ὁ Θεός .
Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλειῶδες δίδαγμα . Ἄλλωστε καὶ ὁ ἡσυχασμὸς ὁ ἴδιος εἶναι βιωμένη ἐκκλησιολογία , μὴν νομίζετε ὅτι ὁ ἡσυχασμὸς εἶναι ἀτομικὴ ἐπίδοση ὑπέρβασης τῆς φύσης πρὸς ἀναζήτηση θεαμάτων καὶ ὁραμάτων.
Εἶναι αὐτὸ τὸ ἄνοιγμα στὸ ὁμοούσιο, καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν γίνονται μεγάλες ἀποκαλύψεις, τὶς ὁποῖες ἐγὼ φυσικά, ὡς ὑποψήφιος τότε διδάκτωρ, δὲν ἀξιώθηκα, οὔτε ἀξιώθηκα ἔκτοτε.
Ομιλία του π. Νικολάου την Κυριακή 1 Ιουνίου 2025.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΕΛΗ
Λοιπόν, να αρχίσουμε έτσι. Αυτό το κείμενο εδώ τώρα, το οποίο θα διαβάσουμε, είναι το κείμενο του Ευαγγελίου που ακούστηκε σήμερα και είναι το κείμενο της Κυριακής των Αγίων Πατέρων που είναι σήμερα, έτσι. Για να αρχίσουμε σιγά-σιγά.
Είναι πάρα πολύ σημαντικό το κείμενο αυτό. Είναι από το, κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, έτσι, 17 κεφάλαιο. «Τω καιρώ εκείνω επάρας ο Ιησούς τους οφθαλμούς αυτού εις τον ουρανόν είπε, Πάτερ, ελίληθεν η ώρα, δόξασόν σου τον Υιόν, ίνα και ο Υιός σου δοξάση σε, καθώς έδωκας αυτώ εξουσίαν πάσης σαρκός, ίνα παν ω δεδώκας αυτώ δώση αυτοίς ζωήν αιώνιον».
Κοιτάξτε εδώ ένα είδος δόξας το οποίο δεν μοιάζει με τη δόξα την οποία γνωρίζουμε. Είναι η δόξα μιας απόλυτης προσφοράς. Συνήθως με τη δόξα λαβαίνουμε κάτι.
Εδώ η δόξα είναι η προσφορά και μάλιστα η απόλυτη προσφορά. Κοιτάξτε πώς το λέει εδώ. «Δοξάζει τον Υιό, ο Πατέρας, ως άνθρωπο τον δοξάζει, για να δοξάσει ο Υιός τον Πατέρα. με ποιο τρόπο; πραγματοποιώντας την προσφορά του Πατέρα στον κόσμο. Ο Υιός είναι η προσφορά και ο φορέας της προσφοράς. Είναι ο προσφέρον και προσφερόμενος, όπως λέμε στην αναφορά.
Δεν την ακούτε αυτή την ευχή, γιατί είναι για τους ιερείς. Σύ, ο προσφέρον και προσφερόμενος. Η δόξα εδώ λοιπόν έγκειται στο γεγονός, ότι ο Θεός είναι η απόλυτη προσφορά.
Το απόλυτο δώσιμο. Γιατί δεν υπάρχει πουθενά αλλού απόλυτο δώσιμο. Μόνο ο Θεός κάνει αυτό το απόλυτο δώσιμο.
Όλα τα άλλα τα δωσίματα γίνονται πάντοτε με ανταλλάγματα και αυτά όμως με ένα όριο. Θα σου δώσω, θα μου δώσεις. Έτσι είναι.[Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΓΝΙΩΝ]
Έτσι είμαστε. Εδώ λοιπόν είναι μια προσφορά, χωρίς όρια γι' αυτό, και έχει δόξα μέσα της. Είναι λαμπρή.
Είναι μοναδική. Είναι τόσο εξαίσια που δεν έχει άλλο τρόπο να την περιγράψουμε, ειμή μόνον ως δόξα. Δόξα της απόλυτης προσφοράς του Θεού.
Και το λέει αμέσως. Καθώς έδωκας αυτώ εξουσίαν πάσης σαρκός. Του έχεις δώσει εξουσία ως ανθρώπου γιατί ως Λόγος την έχει. Πάνω σε κάθε άνθρωπο. Ποια είναι αυτή η εξουσία όμως. Για ακούστε λίγο τι λέει εδώ. Εξουσία ίνα δώσει αυτοίς ζωήν αιώνιων. Η εξουσία του είναι να δίνει αιώνια ζωή. Παράξενη εξουσία. Τι εξουσία είναι αυτή. Συνήθως η εξουσία μας παίρνει τις ζωές μας, έτσι δεν είναι. Και τις καταναλώνει. Η εξουσία αυτό δεν κάνει. Όλες οι εξουσίες παίρνουν από τις ζωές μας. Δίνουν και λίγο, ίσα ίσα, για να τους ξαναψηφίσουμε. Αλλά συνήθως παίρνουνε. Εδώ η μόνη εξουσία είναι αυτή την οποία θέλει; ο Θεός για τον εαυτό Του. Είναι η αιώνια αυτή αυτοπροσφορά, η προσφορά Του στον κόσμο, τίποτα άλλο.
Αυτή είναι και η δόξα Του. Αλλά και η μόνη εξουσία που καταδέχεται. Δεν θέλει άλλη εξουσία. Δεν θέλει να σε καταπατήσει, δεν θέλει να σε τσακίσει, δεν θέλει να σε πάει εδώ, δεν θέλει να σε κάνει εκείνο. Προσέξτε, το έχω ξαναπεί πολλές φορές, να γνωρίσουμε το Θεό όπως είναι. Υπάρχει ένας Θεός που τον λέω εγώ, ο Θεός του διαβόλου.
Είναι αυτό που θα ήθελε ο διάβολος να είναι ο Θεός, για να τον αποφεύγουμε όλοι. Ο Θεός αυτός, είναι ο Θεός τον οποίο καμιά φορά, εν αγνοία μας, κουβαλάμε μέσα μας και μεταφέρουμε, ακόμα και εμείς ιερείς, που είναι ένας Θεός δυνάστης, εισαγγελέας, τύραννος, που παρακολουθεί, μην πέσεις να σε ρίξει ακόμα παρακάτω, που παίζει με τις ενοχές.!!! Πού τα βλέπετε όλα αυτά εδώ, ξανά.
Θα δείτε και παρακάτω. Αυτό το κεφάλαιο του κατά Ιωάννη και τα προηγούμενα, είναι συγκλονιστικά, γιατί μας αποκαλύπτουν ποιος είναι ο Χριστός, τι ακριβώς κάνει στον κόσμο, τι ακριβώς κάνει. Αυτή δε εστί η αιώνιος ζωή,πού έχω να δώσω είναι, ίνα γινώσκωσι σε τον Μόνον Αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.
Αιώνια ζωή είναι να γνωρίσετε τον Θεό. Αυτό είναι η αιώνια ζωή. Τον Αληθινό Θεό, αυτή είναι η ζωή. Ο οποίος είναι ο Θεός αυτής της αυτοπροσφοράς. Ο οποίος είναι ο Θεός αυτού του ανοίγματος, αυτού του δοσίματος. Αυτός είναι ο Θεός και να γνωρίσεις Αυτόν και Αυτόν που στέλνει εμένα είναι η Ζωή γιατί έτσι έχεις την πόρτα ανοιχτή και μπαίνεις στη Ζωή. Δια του Χριστού μπαίνουμε στη Ζωή. Μπαίνουμε στη Ζωή που είναι ο Θεός. Στη Ζωή που είναι αιώνια.
Εγώ σε εδόξασα επί της γης. Εγώ έκανα αυτό που ήθελες. Δηλαδή έδωσα τα πάντα.
Πάνω στη γη όπως και εσύ δίνεις τα πάντα. Το έργον ετελείωσα ο δέδωκας μοι ίνα ποίησω. Έκανα αυτό το έργο που μου ζήτησες να κάνω.
Και νυν δόξασον με σύ Πάτερ παρά σεαυτώ τη δόξη είχον προτού τον κόσμον είναι παρά σύ. Και εδώ αποκαλύπτει και τη θεότητά του. Αποκαλύπτει πολλές φορές τη θεότητά του ο Χριστός.
Είναι κάτι μουσουλμάνοι και υπάρχουν στο διαδίκτυο αυτό και κάνουν κάτι δημόσια σε αυτή τη στιγμή. Πέστε μας που ο Χριστός λέει για τον εαυτό του ότι είναι Θεός. Να το.
Δεν είναι μόνο εδώ. Σε πολλά σημεία. Σε πολλά σημεία.
Το εγώ και ο πατήρ εν εσμέν, ο εωρακώς εμέ και τον πατέρα…, το είπε κανένας άνθρωπος ποτέ αυτό. Είπε ο Πλάτων ποτέ όποιος είδε εμένα είδε το Εν, το Θεό. Ποιος το είπε αυτό.
Άρα και αν έγινε θα το θεωρούσαμε παρανοϊκόν. Εγώ εν εμοί, εγώ εν σοι και εσύ εν εμοί θα μπει παρακάτω. Εγώ είμαι μέσα και εσύ μέσα μου.
Είναι ανθρώπινα λόγια αυτά; Ξεκάθαρα σε πολλά σημεία, όχι μόνο σε αυτό, τουλάχιστον 15 σημεία, λέει ότι εγώ, εγώ δεν είμαι αυτό που φαίνομαι απλά. Είμαι και κάτι παραπάνω.
Και λέει εδώ λοιπόν να με δοξάσει με τη δόξα την οποία είχα προτού να υπάρξει ο κόσμος. Είναι λόγια ανθρώπου αυτά; Είναι λόγια ανθρώπου αυτά;
Να με δοξάσεις με τη δόξα που είχα δίπλα σου, παρα σοι, προ του τον κόσμο γενέσθαι, προτού δημιουργηθεί ο κόσμος. Είναι ο λόγος, δηλαδή, είναι ο Θεός λόγος. Θα μπορούσε να πει δόξασε με τη δόξα που είχα προτού γίνει ο κόσμος, αφού μετά τον κόσμο έγινες εσύ.
Είσαι μέρος του κόσμου που δημιουργήθηκε. Προσέξτε σαν να τα ξέρετε, ειδικά στους μουσουλμάνους που έχουν αυθάδεια. κεφάλαιο 17 και λένε μερικά τέτοια πράγματα και νομίζουν ότι λένε. δεν έχουν διαβάσει. κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Αλλά είναι ξεκάθαρο αυτό. Να με δοξάσεις με τη δόξα την οποία είχα πριν γίνει ο κόσμος, κοντά σου.
Είναι ο λόγος που μιλάει που είναι παρά τω πατρί. Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις. Ους δέδωκας μοι εκ του κόσμου.
Εφανέρωσα το όνομα σου στους ανθρώπους που μου έδωσες εσύ. Δηλαδή τους δικούς σου ανθρώπους. Αυτοί που είναι οι δικοί σου, σε αυτούς φανερώνω το όνομά σου. Φανερώνω ποιος είσαι πράγματι. Προσέξτε, δεν είναι εύκολο πράγμα να ξέρουμε τι είναι ο Θεός. Κολοκύθια βάζουμε στη θέση του Θεού.
Οι θεοί των Μάγια και των Αζτέκων που θυσιάζουν κάθε μέρα νέα παιδιά για να βγει ο ήλιος. Είναι αυτοί οι θεοί του διαβόλου που λέω, δεν είναι ο Θεός. Πολλές φορές κουβαλάμε ένα Θεό. Και φταίμε και εμείς το λέω και για τους ιερείς εμάς που δεν τον ξέρουμε το Θεό. Που δεν είναι αυτός ο Θεός. Αλλά αυτός είναι ο Θεός της Εκκλησίας.
Και κουβαλάμε ένα Θεό που γίνεται πάρα πολύ ενοχλητικός και ανυπόφορος. Ένα θυμωμένο γερόντιο. Που λέει σαν, να πάρε δύο ηρεμιστικά να ηρεμίσεις και μετά τα λέμε. Λοιπόν. Εφανέρωσας το όνομα τοις ανθρώποις ους δέδωκας μοι εκ του κόσμου.
Σοι ήσαν, δικοί σου ήταν και εμοί αυτούς δέδωκας, τους έδωσες εμένα. Να τους ποιμάνω να τους οδηγήσω σε εσένα. Και τον λόγο σου τετηρήκασιν. Τήρησαν τον λόγο σου. Νυν έγνωκαν. Τώρα κατάλαβαν. Ότι πάντα όσα δέδωκας μοι παρα σού εστί. Όλα αυτά τα οποία μου έδωσες. Όλα αυτά είναι δικά σου. Ότι τους δίνω. Ότι τα ρήματα δέδωκας μοι δέδωκα αυτοίς. Όλα αυτά τα λόγια. Όλα τα ρήματα. Όλη τη διδασκαλία που μου δίνεις, την έχω παραδώσει αυτούς.
Και έγνωσαν. Και αυτοί έλαβον. Και τα πήραν αυτοί. Τα έλαβαν. Και έγνωσαν αληθώς. Ότι παρα σού εξήλθον. Άλλη δήλωση. Από σένα εξέρχομαι. Δεν το λέει ποτέ άνθρωπος αυτό.
Θα μπορούσε να πει ένας άνθρωπος ποτέ. Βγαίνω από τον Θεό. Αυτό λέει εδώ.
Εξέρχομαι εκ των κόλπων του πατρός. Είναι της αυτής ουσίας. Με τον πατέρα.
Έτσι. Και επίστεψαν ότι συ με απέστειλες. Και κατάλαβαν ότι εσύ με έχεις στείλει.
Πάντοτε η γνώση του Θεού είναι δια του Χριστού. Και αυτό που γνωρίζεις δια του Χριστού.
πάντοτε παραπέμπει στον πατέρα. Έτσι ο Υιός αποκαλύπτει και εξηγεί τα του πατρός. Είναι ο Πατήρ. Είναι ο Λόγος. Και το Πνεύμα. Το οποίο είναι στη συνέχεια η πραγματοποίηση της κοινότητας αυτής. Όπως θα δούμε παρακάτω.[ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΙΡΑΙΟ ΤΕΛΙΚΑ. Ο ΦΟΡΕΑΣ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ, Η ΚΕΝΩΣΗ ΟΠΩΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑΣΕ Ο ΣΕΛΛΙΝΓΚ]
Όπου είναι ο Πατήρ ο Υιός το Πνεύμα. Και εμείς μέσα. Αυτό γιορτάσαμε στην Ανάληψη. Στην ανάληψη. Τι πράγμα είναι η Ανάληψη; [ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ. ΘΑ ΣΑΣ ΕΤΟΙΜΑΣΩ ΤΟΠΟ ΝΑ ΕΛΘΕΤΕ. Η ΝΕΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. ΔΕΝ ΕΝΑΙ Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ]
Βλέπετε ότι μετά την Ανάσταση ο Χριστός δεν εξαφανίζεται. Δεν λέει τελειώνουμε εδώ.
Σας έδειξε τι πρέπει να κάνετε. Ο κόσμος αυτός είναι άθλιος. Εγώ ξέρω να πετάω το ένδυμα της σάρκας. Και. Κοιτάξτε πώς θα κάνετε και εσείς να γλιτώσετε από τον κόσμο αυτόν. Όπως έλεγαν οι γνωστικοί.[ΔΕΝ ΕΛΑΒΕ ΣΑΡΚΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ]
Το κατά Θωμάν Ευαγγέλιο που λέει τό γνωστικό Ευαγγέλιο λέει αυτό το πράγμα. Που είναι τελείως άλλο. Τα Ευαγγέλια της Εκκλησίας όμως δεν είναι αυτό.
Λένε το αντίθετο. Λένε ότι την ανθρώπινη φύση αναλαμβάνει στην Αγία. Στην αιώνια ζωή του.
Δηλαδή ο Λόγος δεν είναι πια άσαρκος. Είναι ένσαρκος λόγος για πάντα στους αιώνες των αιώνων. Και το κάνει αυτό γιατί είναι ο ηγέτης της Εκκλησίας.
Είναι αυτός με τον οποίο επικοινωνούμε σαρκικά, σωματικά. Σώμα και αίμα Χριστού λάβατε σήμερα. Και σε όλη την αιωνιότητα θα είναι αυτός ο οποίος θα είναι η κεφαλή της Εκκλησίας.
Γι' αυτό είναι άνθρωπος. Και είναι άνθρωπος, ή παραμένει άνθρωπος.
Στον αιώνα δεν σταματά να είναι άνθρωπος. Ο Χριστός αυτή τη στιγμή είναι και άνθρωπος. Τώρα σε αυτή τη στιγμή που μιλάμε.
Γι' αυτό λέμε ότι η Ανάληψη είναι μεγαλείο. Τεράστιο. Λέμε η Ανάσταση, αλλά και η Ανάληψη.[ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΛΗΦΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΠΑΡΟΤΙ ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ. ΜΟΝΟ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ]
Γιατί θα μπορούσε να υπάρξει Ανάσταση. Έτσι δεν είναι; Είδατε που αναστήθηκα. Λοιπόν τώρα ας τα αυτά και ξαναφεύγω.
Όχι. Φεύγει με εμάς μαζί. Αναλαμβάνει την ανθρώπινη φύση, εξού και η Ανάληψη.
Και αυτό είναι εξίσου σημαντικό σας είπα. Το ίδιο σημαντικό. Γιατί; Διότι με τον τρόπο αυτό αποδεικνύει ότι είμαστε θεωμένοι πλέον. Η ανθρώπινη φύση είναι εν δεξιά του πατρός. Έχουμε δικαιώματα στην ίδια τη Θεία Ζωή.[ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΦΤΙΑΞΑΜΕ;]
« Ε, πῶς ζῶ ἐγώ, φτωχά ».
« Τί κάνεις, πῶς ἀκριβῶς περνᾶς τὴν μέρα σου , τί ἀκριβῶς κάνεις στὴν διάρκεια τῆς μέρας » ;
« Δὲν κάνω ἀπολύτως τίποτα , ἀγαπῶ τὸν Θεό, ἀλλὰ λίγη ὑπομονή, μοῦ λέει, κάνω ».
Λίγη ὑπομονὴ κάνω. Εἶχε ὑπομονὴ αὐτός. Καὶ τί θὰ πεῖ ὑπομονή ; Ὑπομονὴ εἶναι αὐτὸς ὁ σταυρὸς τῆς ἐλευθερίας τοῦ ὁμοουσίου ποὺ ἀγκαλιάζει τοὺς ἄλλους. Ἐκεῖ μέσα ἀποκαλύπτεται ὁ Θεός .
Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλειῶδες δίδαγμα . Ἄλλωστε καὶ ὁ ἡσυχασμὸς ὁ ἴδιος εἶναι βιωμένη ἐκκλησιολογία , μὴν νομίζετε ὅτι ὁ ἡσυχασμὸς εἶναι ἀτομικὴ ἐπίδοση ὑπέρβασης τῆς φύσης πρὸς ἀναζήτηση θεαμάτων καὶ ὁραμάτων.
Εἶναι αὐτὸ τὸ ἄνοιγμα στὸ ὁμοούσιο, καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν γίνονται μεγάλες ἀποκαλύψεις, τὶς ὁποῖες ἐγὼ φυσικά, ὡς ὑποψήφιος τότε διδάκτωρ, δὲν ἀξιώθηκα, οὔτε ἀξιώθηκα ἔκτοτε.
ΕΔΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. ΕΦΕΡΕ ΣΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΛΟΓΙΚΗ, ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ -ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΣΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ- Η ΟΠΟΙΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΕΩΣ Η ΟΠΟΙΑ ΚΙΝΕΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΖΩΗΣ ΣΗΜΕΡΑ
Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΙΣ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΕΣ ΕΡΙΔΕΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΝΑΝΤΙΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΒΑΡΛΑΑΜ ΣΤΟΝ ΗΣΥΧΑΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. Η ΕΝΑΝΤΙΩΣΗ ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΟΠΩΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ. Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΤΑΥΤΙΣΕ ΜΕ ΤΟ ΑΚΤΙΣΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΕΙ ΤΙΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ ΕΜΠΟΔΙΖΟΝΤΑΣ ΤΕΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΝ ΤΟ ΚΤΙΣΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΚΤΙΣΤΟ(ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΑΚΙΝΑΤΗ).ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΑ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΤΑΙ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΜΑΞΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΝΑ ΝΤΥΝΕΤΑΙ ΤΟ ΕΝΔΥΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ.
Γιατὶ ὁ λόγος ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ γνώση τῶν θείων εἶναι διπλή· ἡ σχετική, ποὺ βρίσκεται μόνο στὸ λόγο καὶ στὶς ἔννοιες καὶ ποὺ δὲν ἔχει κατὰ τὴν πράξη μὲ τὴν πείρα αἴσθηση ἐκείνου ποὺ ἔγινε γνωστὸ καὶ ποὺ μ᾿ αὐτὴν οἰκονομοῦμε τὴν παρούσα ζωή· καὶ ἡ πραγματικὴ ἀληθινὴ γνώση, ποὺ μὲ τὴν πείρα μόνο κατὰ τὴν πράξη χωρὶς λόγο καὶ ἔννοιες παρέχει ὅλη τὴν αἴσθηση ἐκείνου ποὺ ἔγινε γνωστὸ, μετέχοντάς το κατὰ χάρη, καὶ μὲ αὐτὴ τὴ γνώση ὑποδεχόμαστε κατὰ τὴ μελλοντικὴ κατάπαυση τὴν πάνω ἀπὸ τὴ φύση θέωση ποὺ πραγματοποιεῖται ἀδιάκοπα. Καὶ ἡ σχετικὴ βέβαια γνώση, ἐπειδὴ βρίσκεται στὸ λόγο καὶ στὶς ἔννοιες, λένε ὅτι κινεῖ τὴν ἐπιθυμία πρὸς τὴν μεθεκτικὴ κατὰ τὴν πράξη γνώση. ᾿Ενῶ ἡ γνώση μὲ τὴν ἐνέργεια ποὺ ἀπὸ τὴν πείρα καὶ μὲ μέθεξη αὐτοῦ ποὺ ἔγινε γνωστὸ παρέχει τὴν αἴσθηση, ἀπωθεῖ τὴ γνώση ποὺ βρίσκεται στὸ λόγο καὶ τὶς ἔννοιες.
Γιατὶ εἶναι ἀδύνατο, λένε οἱ σοφοί, νὰ συνυπάρχουν ἡ ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ λόγος περὶ Θεοῦ ἢ ἡ αἴσθηση τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ νόηση γι᾿ Αὐτόν. Καὶ λόγο περὶ Θεοῦ ἀποκαλῶ τὴν γνωστικὴ θεωρία γι᾿ αὐτὸν ποὺ ἀναλογεῖ στὰ ὄντα, αἴσθηση τὴν μεθεκτικὴ πείρα τῶν πέρα ἀπὸ τὴ φύση ἀγαθῶν, καὶ νόηση τὴν ἁπλὴ καὶ ἑνιαία γνώση περὶ Θεοῦ μέσῳ τῶν ὄντων. Τὸ ἴδιο ἴσως μπορεῖ νὰ διαπιστωθεῖ καὶ σὲ κάθε ἄλλο πράγμα, ἂν ἡ ἐμπειρία αὐτοῦ τοῦ πράγματος σταματᾶ τὸ λόγο γι᾿ αὐτὸν καὶ ἡ αἴσθηση αὐτοῦ τοῦ πράγματος κάνει ἀργὴ τὴν νόηση περὶ αὐτοῦ. Πείρα λέγω τὴν ἴδια τὴ γνώση ἀπὸ τὴν ἐνέργεια, ποὺ πραγματοποιεῖται ἔπειτα ἀπὸ κάθε λόγο, καὶ αἴσθηση, τὴν ἴδια τὴ μέθεξη αὐτοῦ ποὺ ἔγινε γνωστὸ καὶ ποὺ ἐκδηλώνεται ἔπειτα ἀπὸ ὅλη τὴ νοητικὴ διαδικασία. Κι ἴσως αὐτὸ διδάσκει μυστικὰ ὁ μέγας ᾿Απόστολος λέγοντας, «εἴτε προφητεῖες εἶναι θὰ καταργηθοῦν, εἴτε ὁμιλίες σὲ διάφορες γλῶσσες θὰ πάψουν, εἴτε γνώσεις θὰ καταργηθοῦν»5, ἐννοώντας ὁλοφάνερα γιὰ τὴ γνώση ποὺ βρίσκεται στὸ λόγο καὶ στὶς ἔννοιες.
(῾Αγίου Μαξίμου ῾Ομολογητοῦ, Πρὸς Θαλάσσιον Περὶ Διαφόρων ᾿Απόρων τῆς ῾Αγίας Γραφῆς, ᾿Ερώτησις Ξʹ. Τὸ ἀρχαῖο κείμενο: PG τ. 90, στλ. 620Β-625Β. Νεοελληνικὴ ἀπόδοσις: Φιλοκαλία τῶν Νηπτικῶν καὶ ᾿Ασκητικῶν, Ε.Π.Ε. τ. 14Γ, σελ. 186-195, Θεσσαλονίκη 1992)
Καὶ ἡ σχετικὴ βέβαια γνώση, ἐπειδὴ βρίσκεται στὸ λόγο καὶ στὶς ἔννοιες, λένε ὅτι κινεῖ τὴν ἐπιθυμία πρὸς τὴν μεθεκτικὴ κατὰ τὴν πράξη γνώση.
ΣΗΜΕΡΑ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΥΤΗ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΘΟΤΙ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΥΤΗ ΟΥΣΙΩΝΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΥΠΟΣΤΑΣΙΑΖΕΙ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ, ΤΟ ΟΜΟΟΥΣΙΟ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟΝΙΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΟΥΣΙΑ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΑΝΟΥΣΙΟΣ. Η ΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΗ Η ΟΠΟΙΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ Β' ΒΑΤΙΚΑΝΕΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΝΤΥΝΕΤΑΙ ΕΝΔΥΜΑ ΦΩΤΟΣ.
00:00 Εισαγωγή01:55 Δόξα - Εξουσία - Γνώση 06:27 Οι Mουσουλμάνοι και ο Χριστός-Θεός 10:50 Aνάληψη 14:50 Θέωση 21:28 H στιγμή του μεγάλου έρωτα 26:50 Aιώνια Ζωή 29:10 Aντίχριστος 40:00 Mετάνοια 42:00 Yπεράνθρωπος 44:00 Δημοκρατία 48:42 Χαρά - Απόλαυση - Θάνατος 59 :00 Η γειτόνισσα 1:00:50 Zητάς Θεό;
π. Nικόλαος Λουδοβίκος: Ίνα ώσιν ένΟμιλία του π. Νικολάου την Κυριακή 1 Ιουνίου 2025.
https://www.youtube.com/watch?v=DoEFqDYNL1U&t=2286s
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΕΛΗ
Λοιπόν, να αρχίσουμε έτσι. Αυτό το κείμενο εδώ τώρα, το οποίο θα διαβάσουμε, είναι το κείμενο του Ευαγγελίου που ακούστηκε σήμερα και είναι το κείμενο της Κυριακής των Αγίων Πατέρων που είναι σήμερα, έτσι. Για να αρχίσουμε σιγά-σιγά.
Είναι πάρα πολύ σημαντικό το κείμενο αυτό. Είναι από το, κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, έτσι, 17 κεφάλαιο. «Τω καιρώ εκείνω επάρας ο Ιησούς τους οφθαλμούς αυτού εις τον ουρανόν είπε, Πάτερ, ελίληθεν η ώρα, δόξασόν σου τον Υιόν, ίνα και ο Υιός σου δοξάση σε, καθώς έδωκας αυτώ εξουσίαν πάσης σαρκός, ίνα παν ω δεδώκας αυτώ δώση αυτοίς ζωήν αιώνιον».
Κοιτάξτε εδώ ένα είδος δόξας το οποίο δεν μοιάζει με τη δόξα την οποία γνωρίζουμε. Είναι η δόξα μιας απόλυτης προσφοράς. Συνήθως με τη δόξα λαβαίνουμε κάτι.
Εδώ η δόξα είναι η προσφορά και μάλιστα η απόλυτη προσφορά. Κοιτάξτε πώς το λέει εδώ. «Δοξάζει τον Υιό, ο Πατέρας, ως άνθρωπο τον δοξάζει, για να δοξάσει ο Υιός τον Πατέρα. με ποιο τρόπο; πραγματοποιώντας την προσφορά του Πατέρα στον κόσμο. Ο Υιός είναι η προσφορά και ο φορέας της προσφοράς. Είναι ο προσφέρον και προσφερόμενος, όπως λέμε στην αναφορά.
Δεν την ακούτε αυτή την ευχή, γιατί είναι για τους ιερείς. Σύ, ο προσφέρον και προσφερόμενος. Η δόξα εδώ λοιπόν έγκειται στο γεγονός, ότι ο Θεός είναι η απόλυτη προσφορά.
Το απόλυτο δώσιμο. Γιατί δεν υπάρχει πουθενά αλλού απόλυτο δώσιμο. Μόνο ο Θεός κάνει αυτό το απόλυτο δώσιμο.
Όλα τα άλλα τα δωσίματα γίνονται πάντοτε με ανταλλάγματα και αυτά όμως με ένα όριο. Θα σου δώσω, θα μου δώσεις. Έτσι είναι.[Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΓΝΙΩΝ]
Έτσι είμαστε. Εδώ λοιπόν είναι μια προσφορά, χωρίς όρια γι' αυτό, και έχει δόξα μέσα της. Είναι λαμπρή.
Είναι μοναδική. Είναι τόσο εξαίσια που δεν έχει άλλο τρόπο να την περιγράψουμε, ειμή μόνον ως δόξα. Δόξα της απόλυτης προσφοράς του Θεού.
Και το λέει αμέσως. Καθώς έδωκας αυτώ εξουσίαν πάσης σαρκός. Του έχεις δώσει εξουσία ως ανθρώπου γιατί ως Λόγος την έχει. Πάνω σε κάθε άνθρωπο. Ποια είναι αυτή η εξουσία όμως. Για ακούστε λίγο τι λέει εδώ. Εξουσία ίνα δώσει αυτοίς ζωήν αιώνιων. Η εξουσία του είναι να δίνει αιώνια ζωή. Παράξενη εξουσία. Τι εξουσία είναι αυτή. Συνήθως η εξουσία μας παίρνει τις ζωές μας, έτσι δεν είναι. Και τις καταναλώνει. Η εξουσία αυτό δεν κάνει. Όλες οι εξουσίες παίρνουν από τις ζωές μας. Δίνουν και λίγο, ίσα ίσα, για να τους ξαναψηφίσουμε. Αλλά συνήθως παίρνουνε. Εδώ η μόνη εξουσία είναι αυτή την οποία θέλει; ο Θεός για τον εαυτό Του. Είναι η αιώνια αυτή αυτοπροσφορά, η προσφορά Του στον κόσμο, τίποτα άλλο.
Αυτή είναι και η δόξα Του. Αλλά και η μόνη εξουσία που καταδέχεται. Δεν θέλει άλλη εξουσία. Δεν θέλει να σε καταπατήσει, δεν θέλει να σε τσακίσει, δεν θέλει να σε πάει εδώ, δεν θέλει να σε κάνει εκείνο. Προσέξτε, το έχω ξαναπεί πολλές φορές, να γνωρίσουμε το Θεό όπως είναι. Υπάρχει ένας Θεός που τον λέω εγώ, ο Θεός του διαβόλου.
Είναι αυτό που θα ήθελε ο διάβολος να είναι ο Θεός, για να τον αποφεύγουμε όλοι. Ο Θεός αυτός, είναι ο Θεός τον οποίο καμιά φορά, εν αγνοία μας, κουβαλάμε μέσα μας και μεταφέρουμε, ακόμα και εμείς ιερείς, που είναι ένας Θεός δυνάστης, εισαγγελέας, τύραννος, που παρακολουθεί, μην πέσεις να σε ρίξει ακόμα παρακάτω, που παίζει με τις ενοχές.!!! Πού τα βλέπετε όλα αυτά εδώ, ξανά.
Θα δείτε και παρακάτω. Αυτό το κεφάλαιο του κατά Ιωάννη και τα προηγούμενα, είναι συγκλονιστικά, γιατί μας αποκαλύπτουν ποιος είναι ο Χριστός, τι ακριβώς κάνει στον κόσμο, τι ακριβώς κάνει. Αυτή δε εστί η αιώνιος ζωή,πού έχω να δώσω είναι, ίνα γινώσκωσι σε τον Μόνον Αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.
Αιώνια ζωή είναι να γνωρίσετε τον Θεό. Αυτό είναι η αιώνια ζωή. Τον Αληθινό Θεό, αυτή είναι η ζωή. Ο οποίος είναι ο Θεός αυτής της αυτοπροσφοράς. Ο οποίος είναι ο Θεός αυτού του ανοίγματος, αυτού του δοσίματος. Αυτός είναι ο Θεός και να γνωρίσεις Αυτόν και Αυτόν που στέλνει εμένα είναι η Ζωή γιατί έτσι έχεις την πόρτα ανοιχτή και μπαίνεις στη Ζωή. Δια του Χριστού μπαίνουμε στη Ζωή. Μπαίνουμε στη Ζωή που είναι ο Θεός. Στη Ζωή που είναι αιώνια.
Εγώ σε εδόξασα επί της γης. Εγώ έκανα αυτό που ήθελες. Δηλαδή έδωσα τα πάντα.
Πάνω στη γη όπως και εσύ δίνεις τα πάντα. Το έργον ετελείωσα ο δέδωκας μοι ίνα ποίησω. Έκανα αυτό το έργο που μου ζήτησες να κάνω.
Και νυν δόξασον με σύ Πάτερ παρά σεαυτώ τη δόξη είχον προτού τον κόσμον είναι παρά σύ. Και εδώ αποκαλύπτει και τη θεότητά του. Αποκαλύπτει πολλές φορές τη θεότητά του ο Χριστός.
Είναι κάτι μουσουλμάνοι και υπάρχουν στο διαδίκτυο αυτό και κάνουν κάτι δημόσια σε αυτή τη στιγμή. Πέστε μας που ο Χριστός λέει για τον εαυτό του ότι είναι Θεός. Να το.
Δεν είναι μόνο εδώ. Σε πολλά σημεία. Σε πολλά σημεία.
Το εγώ και ο πατήρ εν εσμέν, ο εωρακώς εμέ και τον πατέρα…, το είπε κανένας άνθρωπος ποτέ αυτό. Είπε ο Πλάτων ποτέ όποιος είδε εμένα είδε το Εν, το Θεό. Ποιος το είπε αυτό.
Άρα και αν έγινε θα το θεωρούσαμε παρανοϊκόν. Εγώ εν εμοί, εγώ εν σοι και εσύ εν εμοί θα μπει παρακάτω. Εγώ είμαι μέσα και εσύ μέσα μου.
Είναι ανθρώπινα λόγια αυτά; Ξεκάθαρα σε πολλά σημεία, όχι μόνο σε αυτό, τουλάχιστον 15 σημεία, λέει ότι εγώ, εγώ δεν είμαι αυτό που φαίνομαι απλά. Είμαι και κάτι παραπάνω.
Και λέει εδώ λοιπόν να με δοξάσει με τη δόξα την οποία είχα προτού να υπάρξει ο κόσμος. Είναι λόγια ανθρώπου αυτά; Είναι λόγια ανθρώπου αυτά;
Να με δοξάσεις με τη δόξα που είχα δίπλα σου, παρα σοι, προ του τον κόσμο γενέσθαι, προτού δημιουργηθεί ο κόσμος. Είναι ο λόγος, δηλαδή, είναι ο Θεός λόγος. Θα μπορούσε να πει δόξασε με τη δόξα που είχα προτού γίνει ο κόσμος, αφού μετά τον κόσμο έγινες εσύ.
Είσαι μέρος του κόσμου που δημιουργήθηκε. Προσέξτε σαν να τα ξέρετε, ειδικά στους μουσουλμάνους που έχουν αυθάδεια. κεφάλαιο 17 και λένε μερικά τέτοια πράγματα και νομίζουν ότι λένε. δεν έχουν διαβάσει. κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Αλλά είναι ξεκάθαρο αυτό. Να με δοξάσεις με τη δόξα την οποία είχα πριν γίνει ο κόσμος, κοντά σου.
Είναι ο λόγος που μιλάει που είναι παρά τω πατρί. Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις. Ους δέδωκας μοι εκ του κόσμου.
Εφανέρωσα το όνομα σου στους ανθρώπους που μου έδωσες εσύ. Δηλαδή τους δικούς σου ανθρώπους. Αυτοί που είναι οι δικοί σου, σε αυτούς φανερώνω το όνομά σου. Φανερώνω ποιος είσαι πράγματι. Προσέξτε, δεν είναι εύκολο πράγμα να ξέρουμε τι είναι ο Θεός. Κολοκύθια βάζουμε στη θέση του Θεού.
Οι θεοί των Μάγια και των Αζτέκων που θυσιάζουν κάθε μέρα νέα παιδιά για να βγει ο ήλιος. Είναι αυτοί οι θεοί του διαβόλου που λέω, δεν είναι ο Θεός. Πολλές φορές κουβαλάμε ένα Θεό. Και φταίμε και εμείς το λέω και για τους ιερείς εμάς που δεν τον ξέρουμε το Θεό. Που δεν είναι αυτός ο Θεός. Αλλά αυτός είναι ο Θεός της Εκκλησίας.
Και κουβαλάμε ένα Θεό που γίνεται πάρα πολύ ενοχλητικός και ανυπόφορος. Ένα θυμωμένο γερόντιο. Που λέει σαν, να πάρε δύο ηρεμιστικά να ηρεμίσεις και μετά τα λέμε. Λοιπόν. Εφανέρωσας το όνομα τοις ανθρώποις ους δέδωκας μοι εκ του κόσμου.
Σοι ήσαν, δικοί σου ήταν και εμοί αυτούς δέδωκας, τους έδωσες εμένα. Να τους ποιμάνω να τους οδηγήσω σε εσένα. Και τον λόγο σου τετηρήκασιν. Τήρησαν τον λόγο σου. Νυν έγνωκαν. Τώρα κατάλαβαν. Ότι πάντα όσα δέδωκας μοι παρα σού εστί. Όλα αυτά τα οποία μου έδωσες. Όλα αυτά είναι δικά σου. Ότι τους δίνω. Ότι τα ρήματα δέδωκας μοι δέδωκα αυτοίς. Όλα αυτά τα λόγια. Όλα τα ρήματα. Όλη τη διδασκαλία που μου δίνεις, την έχω παραδώσει αυτούς.
Και έγνωσαν. Και αυτοί έλαβον. Και τα πήραν αυτοί. Τα έλαβαν. Και έγνωσαν αληθώς. Ότι παρα σού εξήλθον. Άλλη δήλωση. Από σένα εξέρχομαι. Δεν το λέει ποτέ άνθρωπος αυτό.
Θα μπορούσε να πει ένας άνθρωπος ποτέ. Βγαίνω από τον Θεό. Αυτό λέει εδώ.
Εξέρχομαι εκ των κόλπων του πατρός. Είναι της αυτής ουσίας. Με τον πατέρα.
Έτσι. Και επίστεψαν ότι συ με απέστειλες. Και κατάλαβαν ότι εσύ με έχεις στείλει.
Πάντοτε η γνώση του Θεού είναι δια του Χριστού. Και αυτό που γνωρίζεις δια του Χριστού.
πάντοτε παραπέμπει στον πατέρα. Έτσι ο Υιός αποκαλύπτει και εξηγεί τα του πατρός. Είναι ο Πατήρ. Είναι ο Λόγος. Και το Πνεύμα. Το οποίο είναι στη συνέχεια η πραγματοποίηση της κοινότητας αυτής. Όπως θα δούμε παρακάτω.[ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΙΡΑΙΟ ΤΕΛΙΚΑ. Ο ΦΟΡΕΑΣ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ, Η ΚΕΝΩΣΗ ΟΠΩΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑΣΕ Ο ΣΕΛΛΙΝΓΚ]
Όπου είναι ο Πατήρ ο Υιός το Πνεύμα. Και εμείς μέσα. Αυτό γιορτάσαμε στην Ανάληψη. Στην ανάληψη. Τι πράγμα είναι η Ανάληψη; [ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ. ΘΑ ΣΑΣ ΕΤΟΙΜΑΣΩ ΤΟΠΟ ΝΑ ΕΛΘΕΤΕ. Η ΝΕΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. ΔΕΝ ΕΝΑΙ Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ]
Βλέπετε ότι μετά την Ανάσταση ο Χριστός δεν εξαφανίζεται. Δεν λέει τελειώνουμε εδώ.
Σας έδειξε τι πρέπει να κάνετε. Ο κόσμος αυτός είναι άθλιος. Εγώ ξέρω να πετάω το ένδυμα της σάρκας. Και. Κοιτάξτε πώς θα κάνετε και εσείς να γλιτώσετε από τον κόσμο αυτόν. Όπως έλεγαν οι γνωστικοί.[ΔΕΝ ΕΛΑΒΕ ΣΑΡΚΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ]
Το κατά Θωμάν Ευαγγέλιο που λέει τό γνωστικό Ευαγγέλιο λέει αυτό το πράγμα. Που είναι τελείως άλλο. Τα Ευαγγέλια της Εκκλησίας όμως δεν είναι αυτό.
Λένε το αντίθετο. Λένε ότι την ανθρώπινη φύση αναλαμβάνει στην Αγία. Στην αιώνια ζωή του.
Δηλαδή ο Λόγος δεν είναι πια άσαρκος. Είναι ένσαρκος λόγος για πάντα στους αιώνες των αιώνων. Και το κάνει αυτό γιατί είναι ο ηγέτης της Εκκλησίας.
Είναι αυτός με τον οποίο επικοινωνούμε σαρκικά, σωματικά. Σώμα και αίμα Χριστού λάβατε σήμερα. Και σε όλη την αιωνιότητα θα είναι αυτός ο οποίος θα είναι η κεφαλή της Εκκλησίας.
Γι' αυτό είναι άνθρωπος. Και είναι άνθρωπος, ή παραμένει άνθρωπος.
Στον αιώνα δεν σταματά να είναι άνθρωπος. Ο Χριστός αυτή τη στιγμή είναι και άνθρωπος. Τώρα σε αυτή τη στιγμή που μιλάμε.
Γι' αυτό λέμε ότι η Ανάληψη είναι μεγαλείο. Τεράστιο. Λέμε η Ανάσταση, αλλά και η Ανάληψη.[ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΛΗΦΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΠΑΡΟΤΙ ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ. ΜΟΝΟ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ]
Γιατί θα μπορούσε να υπάρξει Ανάσταση. Έτσι δεν είναι; Είδατε που αναστήθηκα. Λοιπόν τώρα ας τα αυτά και ξαναφεύγω.
Όχι. Φεύγει με εμάς μαζί. Αναλαμβάνει την ανθρώπινη φύση, εξού και η Ανάληψη.
Και αυτό είναι εξίσου σημαντικό σας είπα. Το ίδιο σημαντικό. Γιατί; Διότι με τον τρόπο αυτό αποδεικνύει ότι είμαστε θεωμένοι πλέον. Η ανθρώπινη φύση είναι εν δεξιά του πατρός. Έχουμε δικαιώματα στην ίδια τη Θεία Ζωή.[ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΦΤΙΑΞΑΜΕ;]
ΟΥΤΕ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟ ΤΟΝ ΕΙΔΑΝ ΟΛΟΙ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΜΕΤΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΝΤΗΚΟΣΤΗ. ΚΑΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΜΕ]
Τι ασήμαντοι που είμαστε που δεν τα καταλαβαίνουμε αυτά. Ξέρετε πόσο ασήμαντοι είμαστε. Και η μεγάλη λύπη που έχει ο Θεός για εμάς είναι ότι είμαστε ασήμαντοι.
Πάρα πολύ ασήμαντοι. Το έχεις αυτό και λες κοίταξε. Α δώσε μου αυτό το ποτήρι γάλα.
Αυτό θέλω μόνο, τίποτε άλλο. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Ότι το Θεό το χρησιμοποιούμε για τις μικρές μας ανάγκες.
Για τις πτώσεις μας. Αυτό που βλέπουμε γύρω μας. Και αυτός σκοπεύει τον καθένα από εμάς να τον κάνει ένα μέλος κατά χάριν της Τριάδος. Ο Άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς χρησιμοποίησε τον όρο εντριάδωσις.[ΑΣΤΟΧΟΣ ΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ]
Ενχρίστωσις και εντριάδωσις. Που σημαίνει ότι ο άνθρωπος αποκτά πλέον τα δικαιώματα. Κατά χάριν που έχει ο ίδιος ο Χριστός.
Φίλους μου σας λέω. Αδελφούς μου σας λέω. Πρωτότοκος εν πολλοίς αδελφοίς.
Αυτός ο χριστιανισμός είναι ένας χριστιανισμός των θαυμάτων. Όπου κάθε άνθρωπος έχει εμπειρία του Θεού. Προσωπική. Και με οτιδήποτε κάνει και λέει μπορεί να φανερώσει τον Θεό. Ο καθένας από εμάς.[Ο ΚΑΘΕ ΑΓΙΟΣ.ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ. ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΝΗ Η ΑΝΑΛΟΓΙΑ]
Και να αισθανθεί τον Θεό. Έτσι ακριβώς όπως αισθανόμαστε αυτή την στιγμή ότι είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον. Και καλύτερα ακόμη.
Προσέξτε το αυτό. Γιατί είναι η ουσία του χριστιανισμού αυτή. Δεν είναι υπερβολές.
Είναι ακριβώς αυτό το οποίο είναι η Εκκλησία. Τίποτα λιγότερο από αυτό δεν είναι. Εγώ είπα, έτσι, υιοί εστε υψίστου πάντες. Είστε όλοι παιδιά του Θεού. Συμπολίται των Αγίων, Παύλος, Και οικείοι του Θεού. Συμπολίτες από τους Αγίους και οικείοι, συγγενείς του Θεού. Αυτό είναι το ξαναλέω.[ΥΙΟΘΕΤΗΜΕΝΑ. ΕΑΝ ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ]
Και αυτό είναι που έχει χαθεί σήμερα. Χάνεται συνεχώς. Και το κρατάνε μερικοί άγιοι άνθρωποι. Και λαϊκοί, κληρικοί και μοναχοί. Το κρατάνε ακόμη αυτό. Το οποίο όμως είναι η Εκκλησία. Είναι η αίσθηση, η πραγματοποίηση της θεώσεως της ανθρώπινης φύσης. Θέωση λέγεται αυτό. Καταλάβατε. Αλλά εμείς μένουμε στο ελάχιστο. Και αυτό το ελάχιστο νομίζουμε ότι είναι το περιεχόμενο. Και ο πόνος ο μεγάλος που έχουμε είναι ακριβώς αυτός. Γιατί όταν ζει κανείς σε αυτή την κατάσταση, ό,τι και να συμβαίνει δίπλα του και γύρω του, δεν έχει σημασία. Δεν τον περνάει μέσα του. Δεν τον τσακίζει. Δεν τον διαλύει. Δεν τον κάνει. Γιατί; Διότι έχει ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν. Δεν μας ξαφνιάζει που ο κόσμος αυτός δεν είναι φιλόξενος.
Αλλά έχουμε κάτι το οποίο το έχουμε ήδη στα χέρια μας, με κάθε θεία λειτουργία, με κάθε επίσκεψη της Χάριτος.;;;[ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΕΧΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΗΣΥΧΑΣΜΟΥ. ΜΑΣ ΑΦΑΙΡΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ : ME KAΘΕ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ] Και αυτό το κάτι μας βεβαιώνει για το ότι είμαστε αιώνιοι. Ήμουν σε ένα θεολογικό συνέδριο αυτές τις μέρες με θεολόγους πολλών δογμάτων.
Και ετέθη το θέμα ξανά αυτό. Την αιώνια ζωή. Η αιώνια ζωή θα δούμε πώς είναι. Σήμερα θα πούμε πώς είναι η αιώνια ζωή. Να, να έχετε και μια πληροφορία περισσότερη.
Όχι από εμένα, απ' τα λόγια του Χριστού. Δεν είναι καθόλου βαρετή. Ούτε κάτι από αυτά για αυτό που νομίζετε.
Λοιπόν, εγώ περί αυτών ερωτώ. Ου περι του κόσμου ερωτώ. Αλλά περί ων δέδωκας μοι.
Για αυτούς που ξέρουν, αυτό το ποίμνιό μου ρωτώ. Για αυτούς που ζητώ αυτά. Άκουσε τι λέει.
Και τα εμά πάντα σα εστί. Και τα σα εμά. Ξανά μιλάει ο Θεός. Τα δικά σου είναι δικά μου. Το είπε κανένας άνθρωπος ποτέ αυτό; Όλα τα δικά σου, λέει στον Πατέρα είναι δικά μου. Και όλα τα δικά μου δικά σου. Εννοεί το ομοούσιο, την νέα ουσία. Η ουσία του Πατρός, που είναι και η ουσία του Υιού. Μία είναι η ουσία του Θεού, ένας είναι ο Θεός, αλλά τρία πρόσωπα κατέχουν ολόκληρη την ουσία αυτή το καθένα.[Η ΘΕΟΤΗΣ ΜΙΛΑΕΙ; Ο ΧΡΙΣΤΟΣ; Ή Ο ΙΗΣΟΥΣ; ΣΑΝ ΘΕΟΣ Ή ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ;(22. Άνδρες Ισραηλίται, ακούσατε τους λόγους τούτους· τον Ιησούν τον Ναζωραίον, άνδρα αποδεδειγμένον προς εσάς από του Θεού διά θαυμάτων και τεραστίων και σημείων, τα οποία ο Θεός έκαμε δι' αυτού εν μέσω υμών, καθώς και σεις εξεύρετε,
23. τούτον λαβόντες παραδεδομένον κατά την ωρισμένην βουλήν και πρόγνωσιν του Θεού, διά χειρών ανόμων σταυρώσαντες εθανατώσατε·
24. τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τας ωδίνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ' αυτού)]
Και τα σα εμά. Και δεδόξασμαι εν αυτοίς. Και σε αυτούς εγώ δοξάζομαι. Δηλαδή τι κάνω.
Δεδόξασμαι εν αυτοίς, τι σημαίνει. Ξέρετε. Θα κάνουν και αυτοί αυτό που κάνω εγώ. Θα κάνουν και αυτοί αυτό που κάνω εγώ. Θα παρουσιάσουν τον Θεό ως απέραντη δωρεά.[ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ]
Θα είναι αυτοί οι ίδιοι μια τεράστια δωρεά ο καθένας. Και ουκέτι ημί εν τω κόσμω. Και τώρα εγώ θα φύγω από τον κόσμο αυτό.
Είναι λίγο πριν τον συλλάβουν αυτό. Και ούτοι εν τω κόσμω εισί, και εγώ προς σε έρχομαι. Εγώ έρχομαι σε σένα τώρα.
Μιλάει άνθρωπος εδώ; Όχι. Μιλάει ο Λόγος ως άνθρωπος. Και αυτοί είναι στον κόσμο. Λοιπόν. Εγώ θα φύγω. Πάτερα Άγιε, τήρησον αυτούς εν τω όνοματι σου. Ο δέδωκας μοι. Τήρησον στο όνομά σου. Αυτούς. Σε ποιο όνομα; Ο δέδωκας μοι. Το οποίο έδωσες σε εμένα. Το όνομά του.
Ποιο είναι το όνομα αυτό;Το όνομα του Θεού. Το όνομα του Θεού στο όνομά σου. Το οποίο έδωσες σε εμένα. Το οποίο είμαι εγώ. Το όνομα του Θεού. Αυτά είναι τα λόγια του Χριστού. Και να τα θυμάστε αυτά τα λόγια. Όταν έρθει η στιγμή. Και τώρα φτάνουμε. Ο δέδωκας μοι. Εδώ είναι τώρα. Εδώ είναι το.
Ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. Αυτό είναι. Όλο το μεγαλείο της εκκλησίας. Όλο το μεγαλείο του έργου του Χριστού. Όλο το μεγαλείο της αιώνιας ζωής. Όλο το μεγαλείο της αλήθειας. Για τον άνθρωπο και τον κόσμο.
Ίνα ώσιν εν, καθώς εμείς εν εσμεν.[ΑΣΥΓΧΥΤΩΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΩΣ] Αν ήταν δύο, άνθρωπος και Θεός, δεν θα έλεγε ότι είμαστε ένα. Έτσι δεν είναι. Θα έλεγε με φωτίζεις. Με αγκαλιάζεις. Με αγαπάς.[ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ. ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ]
Αλλά είμαστε ένα λέει. Ένα. Εγώ και εσύ είμαστε ένα. Δηλαδή το ομοούσιο. Λοιπόν όπως εμείς είμαστε ένα. Ένα. Μία ουσία. Να γίνουν και αυτοί ένα. Ένα. Μία ουσία.
Ό,τι έχω γράψει σε βιβλία. Δεν μπορείτε να διαβάσετε. Πιο πολύ δύσκολα. Γιατί είναι πανεπιστημιακά. Για την εκκλησιολογία.
Στηρίζεται πάνω ακριβώς σ’ αυτό. Στη μεταφορά του ομοουσίου. Από την Αγία Τριάδα στον κόσμο. Αυτό είναι η εκκλησία. Το ομοούσιο. Το μεταφέρει ο Χριστός. Έτσι τον τρόπο υπάρξεως του Θεού. Τον μεταφέρει από τη Θεότητα στον κόσμο. Ποιος είναι αυτός ο τρόπος; Ο τρόπος αυτός είναι, το ίνα ώσιν εν[ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ ΜΕΓΑΛΕ]. Όχι δύο. Όχι τρεις. Όχι εφτά δισεκατομμύρια. Αλλά ένα. Ένα. Αυτό το πράγμα. Είναι η μεγαλύτερη κουβέντα που έχει ειπωθεί ποτέ πάνω στη γη από οποιονδήποτε. Άνθρωπο. Δεν υπάρχει. Δεν θα το βρείτε πουθενά. Σε καμία φιλοσοφία. Και σε καμία θρησκεία[ΤΗΝ ΛΕΩ ΕΓΩ. ΜΑΛΙΣΤΑ].
Τι να πω τώρα. Ο δημοκρατικός πολίτης. Αν υπάρχει δημοκρατία που δεν υπάρχει σήμερα.
Ο δημοκρατικός πολίτης είναι ένα με οποιονδήποτε άλλο; Όχι. Ένας μικρός … που φυλάει τα δικαιώματά του. Και αναλαμβάνει να φυλάξει και δικαιώματα άλλων. Δικαιωματισμός ουσιαστικά. Εντάξει.
Που υπάρχει το ένα. Υπάρχει στην οικογένεια; Υπήρχε κάποτε. Ξέρω εγώ όταν γνωριστήκαν τα δύο τα παιδάκια. Αυτά προχωρήσαν λίγο μαζί. Μετά άρχισαν να χωρίζονται.
Να στεναχωριούνται. Να πάνε από εδώ. Να πάνε από εκεί.
Τρέχει ο πνευματικός. Θα το βάλει ξανά μαζί. Δεν την αγαπώ.
Δεν με αγαπάει. Στο κοράνι το λέει. Άμα δεν την αγαπάς διώξ την αμέσως.
Περίμενε τρεις μήνες. Να δεις αν είναι έγκυος. Μόνο για να της πάρεις το παιδί.
Και αν είναι σε ηλικία που δεν ξέρεις αν έχει έμμηνα. Περίμενε τρεις μήνες για να μην τις έρθουν. Είναι φοβερό. Και αν είναι μικρή. Είναι κάτω από τα 15. Κι εκεί να περιμένεις.
Πάλι μην τυχόν η απουσία εμμήνων οφείλεται στην ηλικία. Τόσο ωραία. Λοιπόν.
Πραγματοποιείται πού; Στη σχέση μεταξύ αδελφών. Οι αδελφοί μεταξύ τους. άμα έχουν να μοιράσουν και μια περιουσία. Πάνε στα δικαστήρια. Και γίνεται σκοτωμός.
Γίνεται μεταξύ των εθνών. Η ενότητα αυτή. Εκεί να δείτε.
Όλα αγάπες και χαρές. Από τότε που υπήρξε η ανθρωπότητα μέχρι σήμερα. Πόλεμοι.
Πόλεμοι. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Από το βράδυ μέχρι το πρωί.
Πού πραγματοποιείται αυτή η ενότητα; Πες τε μου. Μόνο τη στιγμή του μεγάλου έρωτος ενός ζευγαριού.
Εκείνη τη στιγμή. Εκείνη τη στιγμή. Παπ, παπ, παπ, εκείνη την στιγμή. Μετά από λίγο, Η μάνα σου μου είπε εκείνο. Ο πατέρας όμως μου είπε άλλο. Και μετά η θεία σου μου είπε εκείνο.
Και δεν σε βλέπω καλά. Και δεν με αγαπάς πια. Τρέχε πνευματικέ. Ή ο ψυχολόγος. Ένας από τους δυο. Ή δεν τρέχει κανένας στο τέλος.
Και αποδέχονται την κατάσταση. Και χωρίζουνε. Και πάνε να βρούνε το μεγάλο έρωτα της ζωής τους. Ο οποίος είναι χειρότερος πάντοτε από τον πρώτο. Και ο χειρότερος από όλους είναι ο τρίτος. Στον τέταρτο μετά είναι.
Γι' αυτό και τα ζευγάρια βλέπετε σήμερα τα διάσημα. Όταν παντρευτεί η μέρα που γίνεται ο γάμος ετοιμάζουν και το διαζύγιο. Το ξέρετε αυτό. Τι θα πάρεις. Κάνουν συμφωνία. Αν χωρίσουμε. Θα χωρίσουνε σίγουρα. Δεν υπάρχει περίπτωση. Αλλά αυτό δεν το λέμε.
Θα πάρεις εκείνο, θα δώσεις εκείνο, θα πάρεις άλλο. Έτσι δεν είναι. Αυτό δεν γίνεται.
Πού είναι το ίνα ώσιν εν; Και δεν λέει εδώ ίνα ώσιν συνδεδεμένοι.
Όχι. Ίνα ώσιν εν. Εν σημαίνει. Να σας ακουμπήσω λίγο. Πονάω εγώ τώρα που το χτύπησα εδώ.(χτυπάει κάποιον, ακούγεται ένα χλάπ) Κάνω έτσι εγώ. Αυτό σημαίνει είμαστε ένα. Δεν είναι άλλο. Τρώει αυτός, χορταίνω εγώ.
Πώς λέει καμιά φορά η μάνα. Τρώει το παιδί της, χορταίνω εγώ. Η αγάπη της μάνας μοιάζει. Πάει προς τα εκεί, αλλά και η μάνα μπορεί να διαλυθεί αυτή η σχέση. Να διαλυθεί από την πλευρά του παιδιού. Καμιά φορά και από την πλευρά της μάνας.
Μπορεί να διαλυθεί. Ο Φρόιντ έλεγε ότι είναι πιο ισχυρός δεσμός πάνω στη γη. Αλλά όλοι ξέρουμε ότι μπορεί να διαλυθεί.
Δεν υπάρχει καμία ασφάλεια. Καμία ασφάλεια. Και αυτό το πράγμα είναι πράξη, ενέργημα, δώρο και δωρεά του Θεού και μόοονον.
Αυτό που ζούσαμε εμείς και το είδατε εν μέρει στο σήριαλ ,με τον Άγιο Παΐσιο. Εγώ τα έζησα από κοντά αυτά όλα. Και ξέρετε γιατί είχΕ αυτά μεγάλα χαρίσματα που όντως τα είχε και τα είδαμε.
Στο σήριαλ σημειωτέων υπάρχουν και δύο περιστατικά τα οποία έζησα εγώ και τα πήραν από μένα. Ένα στο ενδέκατο και ένα στο δωδέκατο περιστατικό που ήμουν παρών εγώ και τα είδα αυτά. Πήρε από πολλούς συνεντεύξεις ο σεναριογράφος για να φτιάξει της σειρά αυτή, και πήρε από πολύ κόσμο συνέντευξη. Ένας από αυτούς ήμουν και εγώ. Τρομερά πράγματα. Δεν μπορεί να τα διηγηθεί κανείς.
Όμως τα είδαμε μπροστά στα μάτια μας. Γιατί είχαν αυτά τα χαρίσματα αυτοί οι άνθρωποι. Ξέρετε γιατί;
Γιατί είχαν γίνει ένα μαζί με όλους μας. Δεν υπήρχαν αυτοί. Ήταν όλοι μας.
Πώς το έλεγε. Σας το έχω πει και δύο φορές ο Πατήρ Πορφύριος. Μια φορά είχα ένα πρόβλημα, ο Άγιος Πορφύριος. Και Λέω θέλω την προσευχή σας. Ναι λέει. Να κάνω.
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με. Έτσι στο πρώτο πρόσωπο. Λέω, τι λέτε γέροντα εγώ λέω.
Όχι λέει εσύ είσαι εγώ μου. Δεν το ξέρεις. Εγώ είμαι εσύ.
Αυτό για αυτούς ήταν μια υπέρτατη αλήθεια. Καταλάβατε. Το Πνεύμα το Άγιο όταν εμφανιστεί. Αν ποτέ καταδεχτεί. Που καταδέχεται πολλές φορές τον άνθρωπο. Αυτή την αλήθεια του φανερώνει.
Γι' αυτό και όταν έχεις τη χάρη. Δεν μπορείς να έχεις με τίποτα με κανέναν. Σου διδάσκει τρόπους. Να πας να τα βρεις με τον χειρότερο εχθρό σου. Το κακό είναι όταν φύγει το Πνεύμα. Μετά σου ξεχνάς τους τρόπους αυτούς.
Αλλά τη στιγμή που έρχεται η χάρης. Πέφτει στα πόδια. Τον μεγαλύτερο εχθρό σου πέφτει στα πόδια σου.
Και τον αγκαλιάζεις. Και δεν θες τον να αφήσεις. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά μεταστρέφεται και ο ίδιος. Γιατί μεταδίδεται αυτό. Και το κακό μεταδίδεται.
Αλλά και το Πνεύμα το Άγιο μεταδίδεται. Μεταδίδεται. Και τον βλέπεις αυτόν να πέφτει στα δικά σου τα πόδια. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν 30 και 40 χρόνια εχθροί. Και με μια τέτοια νεύση του πνεύματος. Ξαφνικά. Γίνανε οι καλύτεροι φίλοι. Και καλύτεροι αδελφοί. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Γιατί το πνεύμα του δεν ανέχεται. Δεν ανέχεται. Και ούτε ένα χιλιοστόγραμμο μίσους για κανέναν.
Δεν μπορείς. Στους Άγιους Μάρτυρες, τους κόβανε κομμάτια και αυτοί λέγανε «Να είστε καλά, να είστε ευλογημένοι, να είστε αυτούς». ευχόνταν τους δήμιους, και οι δήμιοι γινόνταν και αυτοί οι χριστιανοί πάνω στο μαρτύριο.
Πόσα τέτοια. Έχω δει και έχω διαβάσει τέτοια και μέχρι σύγχρονοι. Γιατί δεν μπορεί να... Δεν είναι, πώς να το πω, σαν να συνδέεσαι με την πηγή της ζωής και έχεις τη ζωή αυτή μέσα σου.
Και δεν μπορείς αυτό το πράγμα να το διακόψεις. Και βλέπεις ότι όλοι οι Άγιοι το φοβερό πρόβλημα που έχουν είναι να μην σταματήσουν να αγαπούνε. Πρόσεξε.
Μην τυχών. Μην τυχών. Γι' αυτό λέει ο Χριστός «Σου δωσε ένας χαστούκι, γύρνα και την άλλη». Γιατί. Για να μην χάσεις την αγάπη. Δηλαδή τον ίδιο.[ΕΝΕΚΕΝ ΕΜΟΥ ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΦΙΛΕ ΑΓΑΠΟΛΟΓΕ]
Τη στιγμή που σου δίνει τον δεύτερο χαστούκι ο άλλος, ο Θεός είναι μέσα σου βαθύτατα. Γι' αυτό λέει δος μου και δεύτερο. Δεν είσαι βλάκας.
Είναι εμπειρία ζωής εκείνη τη στιγμή. Πώς θα το πω. Ο κόσμος να χαλάσει.
Εσύ ξέρεις ότι αυτή είναι η αλήθεια. Και καταλαβαίνεις ότι αυτή είναι η αιώνια ζωή. Αυτό είναι η αιώνια ζωή.
Η αιώνια ζωή είναι μια ζωή στην οποία δεν υπάρχει το εγώ, το εσύ, αυτός, εμείς, εσείς, αυτοί. Στην αιώνια ζωή είμαι εγώ αλλά είμαι όλοι άλλοι μαζί. Και είμαι όλοι μαζί και ο καθένας έχει όλους τους άλλους.
Και έχοντας όλους τους άλλους έχει όλο το Είναι. Και ο Θεός είναι, τι λέει, Εν ημίν. Ο Λόγος είναι εν ημίν, έτσι δε λέει.
Συ εν εμοί, καγώ εν αυτοίς, ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς εν εσμέν. Και γινόμαστε όλοι θεοί και διασχίζουμε τις άπειρες διαστάσεις της δημιουργίας και τα πνευματικά και τα υλικά. Και είμαστε θεοί, κατά χάρη.
Γιατί, γιατί, γιατί, γιατί, αναρωτιέμαι μέσα μου, γιατί αυτός ο χριστιανισμός που είναι ο μόνος που υπήρξε ξεχνιέται και γίνεται μια θρησκείουλα ανάμεσα σε άλλες. Όπου κάθεσαι μακριά και φωνάζεις, είναι κανένας από εκεί ή απέναντι. Μπας και υπάρχει τίποτα.
Και αν υπάρχει τίποτα, έλα να παντρέψεις το παιδί μου τώρα. Άντε, καλά έρχεται σου, παντρεύει το παιδί. Άντε, ρίξε ύπνο καμια τριανταριά χρόνια.
Εκτός να αρρωστήσει το εγγόνι, ας πούμε, πάλι ξανά. Δηλαδή το ότι δίνει ο Θεός σημεία της παρουσίας Του. Αυτό το πράγμα δεν μας αφορά.
Και σαν τα βόδια, με συγχωρείτε. τα βόδια που οργώνουν, δεν κοιτάνε ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Μόνο εκεί μπροστά.
Έτσι είμαστε κι εμείς. Τίποτα. Τίποτα.
Και όλο αυτό το θαυμάσιο πράγμα που πάει. Αλλά έτσι ξεπηδούν οι Παϊσίοι και οι Πορφυρίοι. Αλλά και αυτούς τους βλέπουμε στραβά και θεόστραβά.
Βέβαια. Γι' αυτό και ο Θεός δεν φανερώνει άλλους έτσι εύκολα. Αυτών των δύο που τους ήξερα καλά και τους δύο.
Το μεγάλο παράπονο ήταν ακριβώς αυτό. Παν όλοι σαν σε μέντιουμ. Αντί να δουν τη διδασκαλία αυτή.
Να πουν γέροντα συ γιατί είσαι έτσι. Τι συνέβη. Τι έκανες.
Ερχόταν και έλεγαν. Πού θα βρω θησαυρό. Πού θα βρω τη δουλειά που θα βγάλω στα πολλά.
Ποια είναι καλή να την πάρω εγώ γιατί δεν την πάρει κανένας άλλος. Πότε θα πάρουμε την πόλη. Πότε θα πάρουμε τη σελήνη.
Πότε θα γίνει που θα έρθει ο Αντίχριστος. Είναι εδώ το 666. Μήπως υπάρχει κάτω από το ποτήρι πουθενά. Και έλεγε ο καημένος ο πατήρ Πορφύριος. Έλεος πια. Αυτός ο Αντίχριστος όταν θα έρθει. Αν έρθει και πότε θα έρθει. Έλεγε πού να έρθει. Σε τρία. Ή σε τρεις χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι δουλειά σας έλεγε. Αυτό το ξέρετε.
Δεν σας συμφέρει. Δεν έχει νόημα. Αλλά τόσοι και τόσοι χάνουν τα μυαλά τους.
Και άλλοι προφητείολογούν. Δημοσίως και είναι και ιερωμένοι. Άλλη προφητεία σήμερα.
Το άλλο τώρα. Το άλλο θα γίνει εκείνο. Το άλλο θα γίνει το άλλο.
Δεν την κάνω εγώ την προφητεία. Καταλάβατε. Τι να την κάνεις την προφητεία.
Θες ότι θα πεθάνεις σε δύο μέρες. Και τι έγινε. Αλλάζει κάτι. Σώζεσαι; Επειδή θα πεθάνεις σε δύο μέρες. Ή σε δέκα μέρες.
Βγάζουμε και δελτίο. Όπως δελτίο καιρού. Βγάζουμε και δελτίο προφητείων. Αυτό για μένα είναι η έσχατη απιστία. Αντί να μάθεις να παραδίδεσαι την πρόνοια του Θεού. Και να τον γνωρίζεις. Θες να μάθεις αν θα μπορείς να συμφέρει. Αν γίνει εκείνο. Να πάρω το κτηματάκι εκείνο. Ή θα έχω με πόλεμο στην περιοχή εκείνη. Και να τα χάσω τα λεφτά μου. Καταλάβατε τι λέω.
Ανοησίες. Ανοησίες. Αμέ να τα κρατήσω.
Να περιμένω να τελειώσει πρώτα. Αυτά είναι ανοησίες όμως. Προφητεία δεν χρειάζεται.
Χρειάζεται σπανίως. Μόνο και μόνο για να δούμε ότι ο Θεός είναι παρν στην ιστορία. Εγώ έχω γνωρίσει προφητείες μεγάλες.
Μου τις άκουσα από τα χείλη αυτών. Και τις είδα. Όπως η προφητεία η μεγάλη του 1985.
Τότε την έχω πει δημόσια. Όπου ο πατήρ Παΐσιος μου είπε προσωπικά. σε εμένα.
Πήγα λέγοντας του ότι θα καταστραφεί ο κόσμος. Τότε οι παλιότεροι θυμούν ότι ήταν οι πύραυλοι έτσι στην Ευρώπη. Πριν τον Γκορμπατσόφ. Και είχα πάει με τον Καστοριάδη τον Κορνήλιο. Εδώ από κάτω που λέει γράψε με. Με το τίτλο Μπροστά στον πόλεμο.
Το οποίο το εξαφάνισε μετά από τη βιβλιογραφία του. Και αλήθεια ότι τελειώνουν όλα. Σε λίγο καιρό. Και λέω γέροντα τελειώνουν όλα. Ποια μου λέει τελειώνουν. Ο κόσμος.
Ποιος κόσμος. Γιατί ο Χριστός μου λέει άλλα. Λέω τι λέει άλλα.
Το έχω πει δημόσια. Έφτιαχνε μια εικονίτσα. Έτσι χαμογελούσε. Τι λέει ο Χριστός. Λέω γέροντα. Ο Χριστός μου λέει. Με αυτόν τον χαρακτηριστικό ύφος που το αποδίδει υπέροχα ο ηθοποιός αυτός. Είχε χιούμορ ο γέροντας.
Ένας σκουντούφλης. Πολύ έτσι. Ο Χριστός λέει θα πάρει το κατσαβίδι.
Πως τον λένε αυτόν που βγήκε τώρα. Λέω ο Γκορμπατσοφ. Πάπ θα του κάνει μια έτσι.
Με χαριτωμένη κίνηση. Θα γκρεμιστούν όλα. Λέω ποια όλα.
Όλος λέει ο Σοβιετικός. Όλο το παραπέτασμα. Σιδηρούν παραπέτασμα που λέγαμε τώρα.
Και το λέγανε σε όλες τις γλώσσες. Iron curtain στα αγγλικά. Σιδηρούν παραπέτασμα.
Λέω εγώ πότε σε χίλια χρόνια. Ποια χίλια χρόνια λέει τώρα σε λίγο. Άκου να δεις μου λέει.
Τρεις γενναίες. Η πρώτη έφταιγε 75 χρόνια. Οι δεύτεροι άλλοι φταίγουν για αυτό που έγινε.
Οι δεύτεροι άλλοι φταίγουν. Λέει όχι τρίτη είναι αθώα μου λέει. Και τώρα λέει θα επέμβει ο Θεός. Και θα δεν είναι τίποτα όρθιο. Βρε γέροντα. Θυμάμαι το είπα.
Δεν γίνονται αυτά. Το είπα εκστατικός. Δεν γίνονται αυτά λέω.
Και θυμάμαι επειδή διάβαζα γλώσσες διάφορες. Τότε δεν υπήρχε ίντερνετ. Διάβαζα εφημερίδες συνεχώς.
Κάθε μέρα. Και ξέρετε όλοι οι παλιοί ότι κανένας μας όταν ήρθε το γκλασνόστ, η Περιστρώικα κανένας μας δεν σκέφτηκε ποτέ ότι θα πέσει αυτό το πράγμα. έτσι δεν είναι.
Όλοι λέγαμε εντάξει μια αλλαγή γίνεται. Ήταν τόσο στερεά και βαριά και αυτά δεμένο και ήταν το φοβερό καθεστώς με γεμάτο καταδότες και αστυνομίες και τέτοια. Πώς θα πέσει και αυτό το πράγμα.
Ναι εμείς λέγαμε χίλια χρόνια. Ποτέ δεν θα πέσει. Ποτέ δεν θα πέσει.
Και δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Το θέμα είναι ότι αυτό ήταν μια καθαρή καθαρή προφητεία. Αυτή ήταν η προφητεία.
Που σημαίνει τι. Ότι ο Θεός είναι παρόν στην ιστορία. Και στο τέλος έχει την δική του δικαιοσύνη.
Την οποία εφαρμόζει. Αυτά λοιπόν ήταν αλήθεια. Τώρα βέβαια ο καθένας που έχει να πει κάτι στο κεφάλι του το αποδίδει στον πατέρα Παΐσιο.
Αυτή είναι η γελιοποίηση. Πρέπει να προσέχετε ποιος μιλάει. Μόνο σοβαροί άνθρωποι μπορούν να μιλήσουν σοβαρά.
Συγχωρέστε με πως δεν ξέρω πως θα το πω. Για αυτά τα θέματα. Και κυρίως δεν είναι ζήτημα καθημερινής έκδοσης δελτίου προφητειών.
Αυτα είναι ανοησίες. Και απιστία. Το ξαναγυρίζω και λέω.
Ίνα ώσιν εν. Αυτό είναι όλος ο αγώνας μας. Όλη η προσπάθειά μας.
Όλο το περιεχόμενο της ζωής μας. Ό,τιδήποτε κάνουμε στην εκκλησία. Όλη η άσκηση που μπορούμε να κάνουμε. Αποσκοπεί ακριβώς αυτό το πράγμα. Στο πως δηλαδή θα αρχίσει αυτό το πράγμα να χαράζει μέσα μας. Να χαράζει σαν μια χαραυγή.
Και αυτή η χαραυγή θα την πάρει ο Θεός για να την ολοκληρώσει σε λαμπρή μέρα. Αν όχι στη ζωή αυτή που είναι πολύ δύσκολο. Μπορεί να γίνει και στη ζωή αυτή αυτό.
Στα έσχατα. Στη βασιλεία του Θεού. Αλλά όλο το σημαντικό είναι να κινούμαστε στην κατεύθυνση αυτή.
Δεν υπάρχει καμία άλλη κατεύθυνση. Η κατεύθυνση είναι ότι όλη η σοφία έγκειται σε αυτό το ίνα ώσιν εν. Όχι συνδεδεμένοι. Όχι αγαπώντες. Όχι αγαπητικοί. Όχι ερωτευμένοι απλά.
Ένα. Αυτό είναι το μεγάλο μυστήριο της όντως ζωής. Αυτό είναι το μυστήριο που έρχεται να φέρει ο Θεός στον κόσμο.
Και αυτό είναι κάτι το οποίο μόνοι μας δεν το πετύχαμε ποτέ. Και δεν θα το πετύχουμε ποτέ. Δεν γίνεται.
Η ψυχολογία ξέρει γιατί. Ο ναρκισσισμός μας έτσι δεν είναι τόσο ισχυρός και φιλαυτία μας που δεν νικιέται με τίποτα. Δεν υπάρχει ανθρώπινη δύναμη να με καταφέρει να σας αγαπώ ανιδιοτελώς.
Δεν θα σας αγαπήσω ποτέ ανιδιοτελώς και δεν θα αγαπηθείτε ποτέ ανιδιοτελώς μεταξύ σας. Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ. Και η μάνα που αγαπάει το παιδί δεν το αγαπάει ανιδιοτελώς. Περιμένει και αυτή κάτι από κάτι. (36:35)
Συνεχίζεται
Τι ασήμαντοι που είμαστε που δεν τα καταλαβαίνουμε αυτά. Ξέρετε πόσο ασήμαντοι είμαστε. Και η μεγάλη λύπη που έχει ο Θεός για εμάς είναι ότι είμαστε ασήμαντοι.
Πάρα πολύ ασήμαντοι. Το έχεις αυτό και λες κοίταξε. Α δώσε μου αυτό το ποτήρι γάλα.
Αυτό θέλω μόνο, τίποτε άλλο. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Ότι το Θεό το χρησιμοποιούμε για τις μικρές μας ανάγκες.
Για τις πτώσεις μας. Αυτό που βλέπουμε γύρω μας. Και αυτός σκοπεύει τον καθένα από εμάς να τον κάνει ένα μέλος κατά χάριν της Τριάδος. Ο Άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς χρησιμοποίησε τον όρο εντριάδωσις.[ΑΣΤΟΧΟΣ ΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ]
Ενχρίστωσις και εντριάδωσις. Που σημαίνει ότι ο άνθρωπος αποκτά πλέον τα δικαιώματα. Κατά χάριν που έχει ο ίδιος ο Χριστός.
Φίλους μου σας λέω. Αδελφούς μου σας λέω. Πρωτότοκος εν πολλοίς αδελφοίς.
Αυτός ο χριστιανισμός είναι ένας χριστιανισμός των θαυμάτων. Όπου κάθε άνθρωπος έχει εμπειρία του Θεού. Προσωπική. Και με οτιδήποτε κάνει και λέει μπορεί να φανερώσει τον Θεό. Ο καθένας από εμάς.[Ο ΚΑΘΕ ΑΓΙΟΣ.ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ. ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΝΗ Η ΑΝΑΛΟΓΙΑ]
Και να αισθανθεί τον Θεό. Έτσι ακριβώς όπως αισθανόμαστε αυτή την στιγμή ότι είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον. Και καλύτερα ακόμη.
Προσέξτε το αυτό. Γιατί είναι η ουσία του χριστιανισμού αυτή. Δεν είναι υπερβολές.
Είναι ακριβώς αυτό το οποίο είναι η Εκκλησία. Τίποτα λιγότερο από αυτό δεν είναι. Εγώ είπα, έτσι, υιοί εστε υψίστου πάντες. Είστε όλοι παιδιά του Θεού. Συμπολίται των Αγίων, Παύλος, Και οικείοι του Θεού. Συμπολίτες από τους Αγίους και οικείοι, συγγενείς του Θεού. Αυτό είναι το ξαναλέω.[ΥΙΟΘΕΤΗΜΕΝΑ. ΕΑΝ ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ]
Και αυτό είναι που έχει χαθεί σήμερα. Χάνεται συνεχώς. Και το κρατάνε μερικοί άγιοι άνθρωποι. Και λαϊκοί, κληρικοί και μοναχοί. Το κρατάνε ακόμη αυτό. Το οποίο όμως είναι η Εκκλησία. Είναι η αίσθηση, η πραγματοποίηση της θεώσεως της ανθρώπινης φύσης. Θέωση λέγεται αυτό. Καταλάβατε. Αλλά εμείς μένουμε στο ελάχιστο. Και αυτό το ελάχιστο νομίζουμε ότι είναι το περιεχόμενο. Και ο πόνος ο μεγάλος που έχουμε είναι ακριβώς αυτός. Γιατί όταν ζει κανείς σε αυτή την κατάσταση, ό,τι και να συμβαίνει δίπλα του και γύρω του, δεν έχει σημασία. Δεν τον περνάει μέσα του. Δεν τον τσακίζει. Δεν τον διαλύει. Δεν τον κάνει. Γιατί; Διότι έχει ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν. Δεν μας ξαφνιάζει που ο κόσμος αυτός δεν είναι φιλόξενος.
Αλλά έχουμε κάτι το οποίο το έχουμε ήδη στα χέρια μας, με κάθε θεία λειτουργία, με κάθε επίσκεψη της Χάριτος.;;;[ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΕΧΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΗΣΥΧΑΣΜΟΥ. ΜΑΣ ΑΦΑΙΡΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ : ME KAΘΕ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ] Και αυτό το κάτι μας βεβαιώνει για το ότι είμαστε αιώνιοι. Ήμουν σε ένα θεολογικό συνέδριο αυτές τις μέρες με θεολόγους πολλών δογμάτων.
Και ετέθη το θέμα ξανά αυτό. Την αιώνια ζωή. Η αιώνια ζωή θα δούμε πώς είναι. Σήμερα θα πούμε πώς είναι η αιώνια ζωή. Να, να έχετε και μια πληροφορία περισσότερη.
Όχι από εμένα, απ' τα λόγια του Χριστού. Δεν είναι καθόλου βαρετή. Ούτε κάτι από αυτά για αυτό που νομίζετε.
Λοιπόν, εγώ περί αυτών ερωτώ. Ου περι του κόσμου ερωτώ. Αλλά περί ων δέδωκας μοι.
Για αυτούς που ξέρουν, αυτό το ποίμνιό μου ρωτώ. Για αυτούς που ζητώ αυτά. Άκουσε τι λέει.
Και τα εμά πάντα σα εστί. Και τα σα εμά. Ξανά μιλάει ο Θεός. Τα δικά σου είναι δικά μου. Το είπε κανένας άνθρωπος ποτέ αυτό; Όλα τα δικά σου, λέει στον Πατέρα είναι δικά μου. Και όλα τα δικά μου δικά σου. Εννοεί το ομοούσιο, την νέα ουσία. Η ουσία του Πατρός, που είναι και η ουσία του Υιού. Μία είναι η ουσία του Θεού, ένας είναι ο Θεός, αλλά τρία πρόσωπα κατέχουν ολόκληρη την ουσία αυτή το καθένα.[Η ΘΕΟΤΗΣ ΜΙΛΑΕΙ; Ο ΧΡΙΣΤΟΣ; Ή Ο ΙΗΣΟΥΣ; ΣΑΝ ΘΕΟΣ Ή ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ;(22. Άνδρες Ισραηλίται, ακούσατε τους λόγους τούτους· τον Ιησούν τον Ναζωραίον, άνδρα αποδεδειγμένον προς εσάς από του Θεού διά θαυμάτων και τεραστίων και σημείων, τα οποία ο Θεός έκαμε δι' αυτού εν μέσω υμών, καθώς και σεις εξεύρετε,
23. τούτον λαβόντες παραδεδομένον κατά την ωρισμένην βουλήν και πρόγνωσιν του Θεού, διά χειρών ανόμων σταυρώσαντες εθανατώσατε·
24. τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τας ωδίνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ' αυτού)]
Και τα σα εμά. Και δεδόξασμαι εν αυτοίς. Και σε αυτούς εγώ δοξάζομαι. Δηλαδή τι κάνω.
Δεδόξασμαι εν αυτοίς, τι σημαίνει. Ξέρετε. Θα κάνουν και αυτοί αυτό που κάνω εγώ. Θα κάνουν και αυτοί αυτό που κάνω εγώ. Θα παρουσιάσουν τον Θεό ως απέραντη δωρεά.[ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ]
Θα είναι αυτοί οι ίδιοι μια τεράστια δωρεά ο καθένας. Και ουκέτι ημί εν τω κόσμω. Και τώρα εγώ θα φύγω από τον κόσμο αυτό.
Είναι λίγο πριν τον συλλάβουν αυτό. Και ούτοι εν τω κόσμω εισί, και εγώ προς σε έρχομαι. Εγώ έρχομαι σε σένα τώρα.
Μιλάει άνθρωπος εδώ; Όχι. Μιλάει ο Λόγος ως άνθρωπος. Και αυτοί είναι στον κόσμο. Λοιπόν. Εγώ θα φύγω. Πάτερα Άγιε, τήρησον αυτούς εν τω όνοματι σου. Ο δέδωκας μοι. Τήρησον στο όνομά σου. Αυτούς. Σε ποιο όνομα; Ο δέδωκας μοι. Το οποίο έδωσες σε εμένα. Το όνομά του.
Ποιο είναι το όνομα αυτό;Το όνομα του Θεού. Το όνομα του Θεού στο όνομά σου. Το οποίο έδωσες σε εμένα. Το οποίο είμαι εγώ. Το όνομα του Θεού. Αυτά είναι τα λόγια του Χριστού. Και να τα θυμάστε αυτά τα λόγια. Όταν έρθει η στιγμή. Και τώρα φτάνουμε. Ο δέδωκας μοι. Εδώ είναι τώρα. Εδώ είναι το.
Ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. Αυτό είναι. Όλο το μεγαλείο της εκκλησίας. Όλο το μεγαλείο του έργου του Χριστού. Όλο το μεγαλείο της αιώνιας ζωής. Όλο το μεγαλείο της αλήθειας. Για τον άνθρωπο και τον κόσμο.
Ίνα ώσιν εν, καθώς εμείς εν εσμεν.[ΑΣΥΓΧΥΤΩΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΩΣ] Αν ήταν δύο, άνθρωπος και Θεός, δεν θα έλεγε ότι είμαστε ένα. Έτσι δεν είναι. Θα έλεγε με φωτίζεις. Με αγκαλιάζεις. Με αγαπάς.[ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ. ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ]
Αλλά είμαστε ένα λέει. Ένα. Εγώ και εσύ είμαστε ένα. Δηλαδή το ομοούσιο. Λοιπόν όπως εμείς είμαστε ένα. Ένα. Μία ουσία. Να γίνουν και αυτοί ένα. Ένα. Μία ουσία.
Ό,τι έχω γράψει σε βιβλία. Δεν μπορείτε να διαβάσετε. Πιο πολύ δύσκολα. Γιατί είναι πανεπιστημιακά. Για την εκκλησιολογία.
Στηρίζεται πάνω ακριβώς σ’ αυτό. Στη μεταφορά του ομοουσίου. Από την Αγία Τριάδα στον κόσμο. Αυτό είναι η εκκλησία. Το ομοούσιο. Το μεταφέρει ο Χριστός. Έτσι τον τρόπο υπάρξεως του Θεού. Τον μεταφέρει από τη Θεότητα στον κόσμο. Ποιος είναι αυτός ο τρόπος; Ο τρόπος αυτός είναι, το ίνα ώσιν εν[ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ ΜΕΓΑΛΕ]. Όχι δύο. Όχι τρεις. Όχι εφτά δισεκατομμύρια. Αλλά ένα. Ένα. Αυτό το πράγμα. Είναι η μεγαλύτερη κουβέντα που έχει ειπωθεί ποτέ πάνω στη γη από οποιονδήποτε. Άνθρωπο. Δεν υπάρχει. Δεν θα το βρείτε πουθενά. Σε καμία φιλοσοφία. Και σε καμία θρησκεία[ΤΗΝ ΛΕΩ ΕΓΩ. ΜΑΛΙΣΤΑ].
Τι να πω τώρα. Ο δημοκρατικός πολίτης. Αν υπάρχει δημοκρατία που δεν υπάρχει σήμερα.
Ο δημοκρατικός πολίτης είναι ένα με οποιονδήποτε άλλο; Όχι. Ένας μικρός … που φυλάει τα δικαιώματά του. Και αναλαμβάνει να φυλάξει και δικαιώματα άλλων. Δικαιωματισμός ουσιαστικά. Εντάξει.
Που υπάρχει το ένα. Υπάρχει στην οικογένεια; Υπήρχε κάποτε. Ξέρω εγώ όταν γνωριστήκαν τα δύο τα παιδάκια. Αυτά προχωρήσαν λίγο μαζί. Μετά άρχισαν να χωρίζονται.
Να στεναχωριούνται. Να πάνε από εδώ. Να πάνε από εκεί.
Τρέχει ο πνευματικός. Θα το βάλει ξανά μαζί. Δεν την αγαπώ.
Δεν με αγαπάει. Στο κοράνι το λέει. Άμα δεν την αγαπάς διώξ την αμέσως.
Περίμενε τρεις μήνες. Να δεις αν είναι έγκυος. Μόνο για να της πάρεις το παιδί.
Και αν είναι σε ηλικία που δεν ξέρεις αν έχει έμμηνα. Περίμενε τρεις μήνες για να μην τις έρθουν. Είναι φοβερό. Και αν είναι μικρή. Είναι κάτω από τα 15. Κι εκεί να περιμένεις.
Πάλι μην τυχόν η απουσία εμμήνων οφείλεται στην ηλικία. Τόσο ωραία. Λοιπόν.
Πραγματοποιείται πού; Στη σχέση μεταξύ αδελφών. Οι αδελφοί μεταξύ τους. άμα έχουν να μοιράσουν και μια περιουσία. Πάνε στα δικαστήρια. Και γίνεται σκοτωμός.
Γίνεται μεταξύ των εθνών. Η ενότητα αυτή. Εκεί να δείτε.
Όλα αγάπες και χαρές. Από τότε που υπήρξε η ανθρωπότητα μέχρι σήμερα. Πόλεμοι.
Πόλεμοι. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Από το βράδυ μέχρι το πρωί.
Πού πραγματοποιείται αυτή η ενότητα; Πες τε μου. Μόνο τη στιγμή του μεγάλου έρωτος ενός ζευγαριού.
Εκείνη τη στιγμή. Εκείνη τη στιγμή. Παπ, παπ, παπ, εκείνη την στιγμή. Μετά από λίγο, Η μάνα σου μου είπε εκείνο. Ο πατέρας όμως μου είπε άλλο. Και μετά η θεία σου μου είπε εκείνο.
Και δεν σε βλέπω καλά. Και δεν με αγαπάς πια. Τρέχε πνευματικέ. Ή ο ψυχολόγος. Ένας από τους δυο. Ή δεν τρέχει κανένας στο τέλος.
Και αποδέχονται την κατάσταση. Και χωρίζουνε. Και πάνε να βρούνε το μεγάλο έρωτα της ζωής τους. Ο οποίος είναι χειρότερος πάντοτε από τον πρώτο. Και ο χειρότερος από όλους είναι ο τρίτος. Στον τέταρτο μετά είναι.
Γι' αυτό και τα ζευγάρια βλέπετε σήμερα τα διάσημα. Όταν παντρευτεί η μέρα που γίνεται ο γάμος ετοιμάζουν και το διαζύγιο. Το ξέρετε αυτό. Τι θα πάρεις. Κάνουν συμφωνία. Αν χωρίσουμε. Θα χωρίσουνε σίγουρα. Δεν υπάρχει περίπτωση. Αλλά αυτό δεν το λέμε.
Θα πάρεις εκείνο, θα δώσεις εκείνο, θα πάρεις άλλο. Έτσι δεν είναι. Αυτό δεν γίνεται.
Πού είναι το ίνα ώσιν εν; Και δεν λέει εδώ ίνα ώσιν συνδεδεμένοι.
Όχι. Ίνα ώσιν εν. Εν σημαίνει. Να σας ακουμπήσω λίγο. Πονάω εγώ τώρα που το χτύπησα εδώ.(χτυπάει κάποιον, ακούγεται ένα χλάπ) Κάνω έτσι εγώ. Αυτό σημαίνει είμαστε ένα. Δεν είναι άλλο. Τρώει αυτός, χορταίνω εγώ.
Πώς λέει καμιά φορά η μάνα. Τρώει το παιδί της, χορταίνω εγώ. Η αγάπη της μάνας μοιάζει. Πάει προς τα εκεί, αλλά και η μάνα μπορεί να διαλυθεί αυτή η σχέση. Να διαλυθεί από την πλευρά του παιδιού. Καμιά φορά και από την πλευρά της μάνας.
Μπορεί να διαλυθεί. Ο Φρόιντ έλεγε ότι είναι πιο ισχυρός δεσμός πάνω στη γη. Αλλά όλοι ξέρουμε ότι μπορεί να διαλυθεί.
Δεν υπάρχει καμία ασφάλεια. Καμία ασφάλεια. Και αυτό το πράγμα είναι πράξη, ενέργημα, δώρο και δωρεά του Θεού και μόοονον.
Αυτό που ζούσαμε εμείς και το είδατε εν μέρει στο σήριαλ ,με τον Άγιο Παΐσιο. Εγώ τα έζησα από κοντά αυτά όλα. Και ξέρετε γιατί είχΕ αυτά μεγάλα χαρίσματα που όντως τα είχε και τα είδαμε.
Στο σήριαλ σημειωτέων υπάρχουν και δύο περιστατικά τα οποία έζησα εγώ και τα πήραν από μένα. Ένα στο ενδέκατο και ένα στο δωδέκατο περιστατικό που ήμουν παρών εγώ και τα είδα αυτά. Πήρε από πολλούς συνεντεύξεις ο σεναριογράφος για να φτιάξει της σειρά αυτή, και πήρε από πολύ κόσμο συνέντευξη. Ένας από αυτούς ήμουν και εγώ. Τρομερά πράγματα. Δεν μπορεί να τα διηγηθεί κανείς.
Όμως τα είδαμε μπροστά στα μάτια μας. Γιατί είχαν αυτά τα χαρίσματα αυτοί οι άνθρωποι. Ξέρετε γιατί;
Γιατί είχαν γίνει ένα μαζί με όλους μας. Δεν υπήρχαν αυτοί. Ήταν όλοι μας.
Πώς το έλεγε. Σας το έχω πει και δύο φορές ο Πατήρ Πορφύριος. Μια φορά είχα ένα πρόβλημα, ο Άγιος Πορφύριος. Και Λέω θέλω την προσευχή σας. Ναι λέει. Να κάνω.
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με. Έτσι στο πρώτο πρόσωπο. Λέω, τι λέτε γέροντα εγώ λέω.
Όχι λέει εσύ είσαι εγώ μου. Δεν το ξέρεις. Εγώ είμαι εσύ.
Αυτό για αυτούς ήταν μια υπέρτατη αλήθεια. Καταλάβατε. Το Πνεύμα το Άγιο όταν εμφανιστεί. Αν ποτέ καταδεχτεί. Που καταδέχεται πολλές φορές τον άνθρωπο. Αυτή την αλήθεια του φανερώνει.
Γι' αυτό και όταν έχεις τη χάρη. Δεν μπορείς να έχεις με τίποτα με κανέναν. Σου διδάσκει τρόπους. Να πας να τα βρεις με τον χειρότερο εχθρό σου. Το κακό είναι όταν φύγει το Πνεύμα. Μετά σου ξεχνάς τους τρόπους αυτούς.
Αλλά τη στιγμή που έρχεται η χάρης. Πέφτει στα πόδια. Τον μεγαλύτερο εχθρό σου πέφτει στα πόδια σου.
Και τον αγκαλιάζεις. Και δεν θες τον να αφήσεις. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά μεταστρέφεται και ο ίδιος. Γιατί μεταδίδεται αυτό. Και το κακό μεταδίδεται.
Αλλά και το Πνεύμα το Άγιο μεταδίδεται. Μεταδίδεται. Και τον βλέπεις αυτόν να πέφτει στα δικά σου τα πόδια. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν 30 και 40 χρόνια εχθροί. Και με μια τέτοια νεύση του πνεύματος. Ξαφνικά. Γίνανε οι καλύτεροι φίλοι. Και καλύτεροι αδελφοί. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Γιατί το πνεύμα του δεν ανέχεται. Δεν ανέχεται. Και ούτε ένα χιλιοστόγραμμο μίσους για κανέναν.
Δεν μπορείς. Στους Άγιους Μάρτυρες, τους κόβανε κομμάτια και αυτοί λέγανε «Να είστε καλά, να είστε ευλογημένοι, να είστε αυτούς». ευχόνταν τους δήμιους, και οι δήμιοι γινόνταν και αυτοί οι χριστιανοί πάνω στο μαρτύριο.
Πόσα τέτοια. Έχω δει και έχω διαβάσει τέτοια και μέχρι σύγχρονοι. Γιατί δεν μπορεί να... Δεν είναι, πώς να το πω, σαν να συνδέεσαι με την πηγή της ζωής και έχεις τη ζωή αυτή μέσα σου.
Και δεν μπορείς αυτό το πράγμα να το διακόψεις. Και βλέπεις ότι όλοι οι Άγιοι το φοβερό πρόβλημα που έχουν είναι να μην σταματήσουν να αγαπούνε. Πρόσεξε.
Μην τυχών. Μην τυχών. Γι' αυτό λέει ο Χριστός «Σου δωσε ένας χαστούκι, γύρνα και την άλλη». Γιατί. Για να μην χάσεις την αγάπη. Δηλαδή τον ίδιο.[ΕΝΕΚΕΝ ΕΜΟΥ ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΦΙΛΕ ΑΓΑΠΟΛΟΓΕ]
Τη στιγμή που σου δίνει τον δεύτερο χαστούκι ο άλλος, ο Θεός είναι μέσα σου βαθύτατα. Γι' αυτό λέει δος μου και δεύτερο. Δεν είσαι βλάκας.
Είναι εμπειρία ζωής εκείνη τη στιγμή. Πώς θα το πω. Ο κόσμος να χαλάσει.
Εσύ ξέρεις ότι αυτή είναι η αλήθεια. Και καταλαβαίνεις ότι αυτή είναι η αιώνια ζωή. Αυτό είναι η αιώνια ζωή.
Η αιώνια ζωή είναι μια ζωή στην οποία δεν υπάρχει το εγώ, το εσύ, αυτός, εμείς, εσείς, αυτοί. Στην αιώνια ζωή είμαι εγώ αλλά είμαι όλοι άλλοι μαζί. Και είμαι όλοι μαζί και ο καθένας έχει όλους τους άλλους.
Και έχοντας όλους τους άλλους έχει όλο το Είναι. Και ο Θεός είναι, τι λέει, Εν ημίν. Ο Λόγος είναι εν ημίν, έτσι δε λέει.
Συ εν εμοί, καγώ εν αυτοίς, ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς εν εσμέν. Και γινόμαστε όλοι θεοί και διασχίζουμε τις άπειρες διαστάσεις της δημιουργίας και τα πνευματικά και τα υλικά. Και είμαστε θεοί, κατά χάρη.
Γιατί, γιατί, γιατί, γιατί, αναρωτιέμαι μέσα μου, γιατί αυτός ο χριστιανισμός που είναι ο μόνος που υπήρξε ξεχνιέται και γίνεται μια θρησκείουλα ανάμεσα σε άλλες. Όπου κάθεσαι μακριά και φωνάζεις, είναι κανένας από εκεί ή απέναντι. Μπας και υπάρχει τίποτα.
Και αν υπάρχει τίποτα, έλα να παντρέψεις το παιδί μου τώρα. Άντε, καλά έρχεται σου, παντρεύει το παιδί. Άντε, ρίξε ύπνο καμια τριανταριά χρόνια.
Εκτός να αρρωστήσει το εγγόνι, ας πούμε, πάλι ξανά. Δηλαδή το ότι δίνει ο Θεός σημεία της παρουσίας Του. Αυτό το πράγμα δεν μας αφορά.
Και σαν τα βόδια, με συγχωρείτε. τα βόδια που οργώνουν, δεν κοιτάνε ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Μόνο εκεί μπροστά.
Έτσι είμαστε κι εμείς. Τίποτα. Τίποτα.
Και όλο αυτό το θαυμάσιο πράγμα που πάει. Αλλά έτσι ξεπηδούν οι Παϊσίοι και οι Πορφυρίοι. Αλλά και αυτούς τους βλέπουμε στραβά και θεόστραβά.
Βέβαια. Γι' αυτό και ο Θεός δεν φανερώνει άλλους έτσι εύκολα. Αυτών των δύο που τους ήξερα καλά και τους δύο.
Το μεγάλο παράπονο ήταν ακριβώς αυτό. Παν όλοι σαν σε μέντιουμ. Αντί να δουν τη διδασκαλία αυτή.
Να πουν γέροντα συ γιατί είσαι έτσι. Τι συνέβη. Τι έκανες.
Ερχόταν και έλεγαν. Πού θα βρω θησαυρό. Πού θα βρω τη δουλειά που θα βγάλω στα πολλά.
Ποια είναι καλή να την πάρω εγώ γιατί δεν την πάρει κανένας άλλος. Πότε θα πάρουμε την πόλη. Πότε θα πάρουμε τη σελήνη.
Πότε θα γίνει που θα έρθει ο Αντίχριστος. Είναι εδώ το 666. Μήπως υπάρχει κάτω από το ποτήρι πουθενά. Και έλεγε ο καημένος ο πατήρ Πορφύριος. Έλεος πια. Αυτός ο Αντίχριστος όταν θα έρθει. Αν έρθει και πότε θα έρθει. Έλεγε πού να έρθει. Σε τρία. Ή σε τρεις χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι δουλειά σας έλεγε. Αυτό το ξέρετε.
Δεν σας συμφέρει. Δεν έχει νόημα. Αλλά τόσοι και τόσοι χάνουν τα μυαλά τους.
Και άλλοι προφητείολογούν. Δημοσίως και είναι και ιερωμένοι. Άλλη προφητεία σήμερα.
Το άλλο τώρα. Το άλλο θα γίνει εκείνο. Το άλλο θα γίνει το άλλο.
Δεν την κάνω εγώ την προφητεία. Καταλάβατε. Τι να την κάνεις την προφητεία.
Θες ότι θα πεθάνεις σε δύο μέρες. Και τι έγινε. Αλλάζει κάτι. Σώζεσαι; Επειδή θα πεθάνεις σε δύο μέρες. Ή σε δέκα μέρες.
Βγάζουμε και δελτίο. Όπως δελτίο καιρού. Βγάζουμε και δελτίο προφητείων. Αυτό για μένα είναι η έσχατη απιστία. Αντί να μάθεις να παραδίδεσαι την πρόνοια του Θεού. Και να τον γνωρίζεις. Θες να μάθεις αν θα μπορείς να συμφέρει. Αν γίνει εκείνο. Να πάρω το κτηματάκι εκείνο. Ή θα έχω με πόλεμο στην περιοχή εκείνη. Και να τα χάσω τα λεφτά μου. Καταλάβατε τι λέω.
Ανοησίες. Ανοησίες. Αμέ να τα κρατήσω.
Να περιμένω να τελειώσει πρώτα. Αυτά είναι ανοησίες όμως. Προφητεία δεν χρειάζεται.
Χρειάζεται σπανίως. Μόνο και μόνο για να δούμε ότι ο Θεός είναι παρν στην ιστορία. Εγώ έχω γνωρίσει προφητείες μεγάλες.
Μου τις άκουσα από τα χείλη αυτών. Και τις είδα. Όπως η προφητεία η μεγάλη του 1985.
Τότε την έχω πει δημόσια. Όπου ο πατήρ Παΐσιος μου είπε προσωπικά. σε εμένα.
Πήγα λέγοντας του ότι θα καταστραφεί ο κόσμος. Τότε οι παλιότεροι θυμούν ότι ήταν οι πύραυλοι έτσι στην Ευρώπη. Πριν τον Γκορμπατσόφ. Και είχα πάει με τον Καστοριάδη τον Κορνήλιο. Εδώ από κάτω που λέει γράψε με. Με το τίτλο Μπροστά στον πόλεμο.
Το οποίο το εξαφάνισε μετά από τη βιβλιογραφία του. Και αλήθεια ότι τελειώνουν όλα. Σε λίγο καιρό. Και λέω γέροντα τελειώνουν όλα. Ποια μου λέει τελειώνουν. Ο κόσμος.
Ποιος κόσμος. Γιατί ο Χριστός μου λέει άλλα. Λέω τι λέει άλλα.
Το έχω πει δημόσια. Έφτιαχνε μια εικονίτσα. Έτσι χαμογελούσε. Τι λέει ο Χριστός. Λέω γέροντα. Ο Χριστός μου λέει. Με αυτόν τον χαρακτηριστικό ύφος που το αποδίδει υπέροχα ο ηθοποιός αυτός. Είχε χιούμορ ο γέροντας.
Ένας σκουντούφλης. Πολύ έτσι. Ο Χριστός λέει θα πάρει το κατσαβίδι.
Πως τον λένε αυτόν που βγήκε τώρα. Λέω ο Γκορμπατσοφ. Πάπ θα του κάνει μια έτσι.
Με χαριτωμένη κίνηση. Θα γκρεμιστούν όλα. Λέω ποια όλα.
Όλος λέει ο Σοβιετικός. Όλο το παραπέτασμα. Σιδηρούν παραπέτασμα που λέγαμε τώρα.
Και το λέγανε σε όλες τις γλώσσες. Iron curtain στα αγγλικά. Σιδηρούν παραπέτασμα.
Λέω εγώ πότε σε χίλια χρόνια. Ποια χίλια χρόνια λέει τώρα σε λίγο. Άκου να δεις μου λέει.
Τρεις γενναίες. Η πρώτη έφταιγε 75 χρόνια. Οι δεύτεροι άλλοι φταίγουν για αυτό που έγινε.
Οι δεύτεροι άλλοι φταίγουν. Λέει όχι τρίτη είναι αθώα μου λέει. Και τώρα λέει θα επέμβει ο Θεός. Και θα δεν είναι τίποτα όρθιο. Βρε γέροντα. Θυμάμαι το είπα.
Δεν γίνονται αυτά. Το είπα εκστατικός. Δεν γίνονται αυτά λέω.
Και θυμάμαι επειδή διάβαζα γλώσσες διάφορες. Τότε δεν υπήρχε ίντερνετ. Διάβαζα εφημερίδες συνεχώς.
Κάθε μέρα. Και ξέρετε όλοι οι παλιοί ότι κανένας μας όταν ήρθε το γκλασνόστ, η Περιστρώικα κανένας μας δεν σκέφτηκε ποτέ ότι θα πέσει αυτό το πράγμα. έτσι δεν είναι.
Όλοι λέγαμε εντάξει μια αλλαγή γίνεται. Ήταν τόσο στερεά και βαριά και αυτά δεμένο και ήταν το φοβερό καθεστώς με γεμάτο καταδότες και αστυνομίες και τέτοια. Πώς θα πέσει και αυτό το πράγμα.
Ναι εμείς λέγαμε χίλια χρόνια. Ποτέ δεν θα πέσει. Ποτέ δεν θα πέσει.
Και δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Το θέμα είναι ότι αυτό ήταν μια καθαρή καθαρή προφητεία. Αυτή ήταν η προφητεία.
Που σημαίνει τι. Ότι ο Θεός είναι παρόν στην ιστορία. Και στο τέλος έχει την δική του δικαιοσύνη.
Την οποία εφαρμόζει. Αυτά λοιπόν ήταν αλήθεια. Τώρα βέβαια ο καθένας που έχει να πει κάτι στο κεφάλι του το αποδίδει στον πατέρα Παΐσιο.
Αυτή είναι η γελιοποίηση. Πρέπει να προσέχετε ποιος μιλάει. Μόνο σοβαροί άνθρωποι μπορούν να μιλήσουν σοβαρά.
Συγχωρέστε με πως δεν ξέρω πως θα το πω. Για αυτά τα θέματα. Και κυρίως δεν είναι ζήτημα καθημερινής έκδοσης δελτίου προφητειών.
Αυτα είναι ανοησίες. Και απιστία. Το ξαναγυρίζω και λέω.
Ίνα ώσιν εν. Αυτό είναι όλος ο αγώνας μας. Όλη η προσπάθειά μας.
Όλο το περιεχόμενο της ζωής μας. Ό,τιδήποτε κάνουμε στην εκκλησία. Όλη η άσκηση που μπορούμε να κάνουμε. Αποσκοπεί ακριβώς αυτό το πράγμα. Στο πως δηλαδή θα αρχίσει αυτό το πράγμα να χαράζει μέσα μας. Να χαράζει σαν μια χαραυγή.
Και αυτή η χαραυγή θα την πάρει ο Θεός για να την ολοκληρώσει σε λαμπρή μέρα. Αν όχι στη ζωή αυτή που είναι πολύ δύσκολο. Μπορεί να γίνει και στη ζωή αυτή αυτό.
Στα έσχατα. Στη βασιλεία του Θεού. Αλλά όλο το σημαντικό είναι να κινούμαστε στην κατεύθυνση αυτή.
Δεν υπάρχει καμία άλλη κατεύθυνση. Η κατεύθυνση είναι ότι όλη η σοφία έγκειται σε αυτό το ίνα ώσιν εν. Όχι συνδεδεμένοι. Όχι αγαπώντες. Όχι αγαπητικοί. Όχι ερωτευμένοι απλά.
Ένα. Αυτό είναι το μεγάλο μυστήριο της όντως ζωής. Αυτό είναι το μυστήριο που έρχεται να φέρει ο Θεός στον κόσμο.
Και αυτό είναι κάτι το οποίο μόνοι μας δεν το πετύχαμε ποτέ. Και δεν θα το πετύχουμε ποτέ. Δεν γίνεται.
Η ψυχολογία ξέρει γιατί. Ο ναρκισσισμός μας έτσι δεν είναι τόσο ισχυρός και φιλαυτία μας που δεν νικιέται με τίποτα. Δεν υπάρχει ανθρώπινη δύναμη να με καταφέρει να σας αγαπώ ανιδιοτελώς.
Δεν θα σας αγαπήσω ποτέ ανιδιοτελώς και δεν θα αγαπηθείτε ποτέ ανιδιοτελώς μεταξύ σας. Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ. Και η μάνα που αγαπάει το παιδί δεν το αγαπάει ανιδιοτελώς. Περιμένει και αυτή κάτι από κάτι. (36:35)
Συνεχίζεται
Πραξ 23:1 – 11
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀτενίσας ὁ Παῦλος τῷ συνεδρίῳ εἶπεν· ἄνδρες ἀδελφοί, ἐγὼ πάσῃ συνειδήσει ἀγαθῇ πεπολίτευμαι τῷ Θεῷ ἄχρι ταύτης τῆς ἡμέρας. ὁ δὲ ἀρχιερεὺς Ἀνανίας ἐπέταξε τοῖς παρεστῶσιν αὐτῷ τύπτειν αὐτοῦ τὸ στόμα. τότε ὁ Παῦλος πρὸς αὐτὸν εἶπε· τύπτειν σε μέλλει ὁ Θεός, τοῖχε κεκονιαμένε· καὶ σὺ κάθῃ κρίνων με κατὰ τὸν νόμον, καὶ παρανομῶν κελεύεις με τύπτεσθαι! οἱ δὲ παρεστῶτες εἶπον· τὸν ἀρχιερέα τοῦ Θεοῦ λοιδορεῖς; ἔφη τε ὁ Παῦλος· οὐκ ᾔδειν, ἀδελφοί, ὅτι ἐστὶν ἀρχιερεύς· γέγραπται γάρ· ἄρχοντα τοῦ λαοῦ σου οὐκ ἐρεῖς κακῶς. γνοὺς δὲ ὁ Παῦλος ὅτι τὸ ἓν μέρος ἐστὶ Σαδδουκαίων, τὸ δὲ ἕτερον Φαρισαίων, ἔκραξεν ἐν τῷ συνεδρίῳ· ἄνδρες ἀδελφοί, ἐγὼ Φαρισαῖός εἰμι, υἱὸς Φαρισαίου· περὶ ἐλπίδος καὶ ἀναστάσεως νεκρῶν ἐγὼ κρίνομαι. τοῦτο δὲ αὐτοῦ λαλήσαντος ἐγένετο στάσις τῶν Φαρισαίων καὶ τῶν Σαδδουκαίων, καὶ ἐσχίσθη τὸ πλῆθος. Σαδδουκαῖοι μὲν γὰρ λέγουσι μὴ εἶναι ἀνάστασιν μήτε ἄγγελον μήτε πνεῦμα, Φαρισαῖοι δὲ ὁμολογοῦσι τὰ ἀμφότερα. ἐγένετο δὲ κραυγὴ μεγάλη, καὶ ἀναστάντες οἱ γραμματεῖς τοῦ μέρους τῶν Φαρισαίων διεμάχοντο λέγοντες· οὐδὲν κακὸν εὑρίσκομεν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ· εἰ δὲ πνεῦμα ἐλάλησεν αὐτῷ ἢ ἄγγελος, μὴ θεομαχῶμεν. πολλῆς δὲ γενομένης στάσεως εὐλαβηθεὶς ὁ χιλίαρχος μὴ διασπασθῇ ὁ Παῦλος ὑπ᾿ αὐτῶν, ἐκέλευσε τὸ στράτευμα καταβῆναι καὶ ἁρπάσαι αὐτὸν ἐκ μέσου αὐτῶν ἄγειν τε εἰς τὴν παρεμβολήν. Τῇ δὲ ἐπιούσῃ νυκτὶ ἐπιστὰς αὐτῷ ὁ Κύριος εἶπε· θάρσει, Παῦλε· ὡς γὰρ διεμαρτύρω τὰ περὶ ἐμοῦ εἰς Ἱερουσαλήμ, οὕτω σὲ δεῖ καὶ εἰς Ῥώμην μαρτυρῆσαι.
Σαδδουκαῖοι μὲν γὰρ λέγουσι μὴ εἶναι ἀνάστασιν μήτε ἄγγελον μήτε πνεῦμα,
Φαρισαῖοι δὲ ὁμολογοῦσι τὰ ἀμφότερα
2 σχόλια:
Πραξ 23:1 – 11
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀτενίσας ὁ Παῦλος τῷ συνεδρίῳ εἶπεν· ἄνδρες ἀδελφοί, ἐγὼ πάσῃ συνειδήσει ἀγαθῇ πεπολίτευμαι τῷ Θεῷ ἄχρι ταύτης τῆς ἡμέρας. ὁ δὲ ἀρχιερεὺς Ἀνανίας ἐπέταξε τοῖς παρεστῶσιν αὐτῷ τύπτειν αὐτοῦ τὸ στόμα. τότε ὁ Παῦλος πρὸς αὐτὸν εἶπε· τύπτειν σε μέλλει ὁ Θεός, τοῖχε κεκονιαμένε· καὶ σὺ κάθῃ κρίνων με κατὰ τὸν νόμον, καὶ παρανομῶν κελεύεις με τύπτεσθαι! οἱ δὲ παρεστῶτες εἶπον· τὸν ἀρχιερέα τοῦ Θεοῦ λοιδορεῖς; ἔφη τε ὁ Παῦλος· οὐκ ᾔδειν, ἀδελφοί, ὅτι ἐστὶν ἀρχιερεύς· γέγραπται γάρ· ἄρχοντα τοῦ λαοῦ σου οὐκ ἐρεῖς κακῶς. γνοὺς δὲ ὁ Παῦλος ὅτι τὸ ἓν μέρος ἐστὶ Σαδδουκαίων, τὸ δὲ ἕτερον Φαρισαίων, ἔκραξεν ἐν τῷ συνεδρίῳ· ἄνδρες ἀδελφοί, ἐγὼ Φαρισαῖός εἰμι, υἱὸς Φαρισαίου· περὶ ἐλπίδος καὶ ἀναστάσεως νεκρῶν ἐγὼ κρίνομαι. τοῦτο δὲ αὐτοῦ λαλήσαντος ἐγένετο στάσις τῶν Φαρισαίων καὶ τῶν Σαδδουκαίων, καὶ ἐσχίσθη τὸ πλῆθος. Σαδδουκαῖοι μὲν γὰρ λέγουσι μὴ εἶναι ἀνάστασιν μήτε ἄγγελον μήτε πνεῦμα, Φαρισαῖοι δὲ ὁμολογοῦσι τὰ ἀμφότερα. ἐγένετο δὲ κραυγὴ μεγάλη, καὶ ἀναστάντες οἱ γραμματεῖς τοῦ μέρους τῶν Φαρισαίων διεμάχοντο λέγοντες· οὐδὲν κακὸν εὑρίσκομεν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ· εἰ δὲ πνεῦμα ἐλάλησεν αὐτῷ ἢ ἄγγελος, μὴ θεομαχῶμεν. πολλῆς δὲ γενομένης στάσεως εὐλαβηθεὶς ὁ χιλίαρχος μὴ διασπασθῇ ὁ Παῦλος ὑπ᾿ αὐτῶν, ἐκέλευσε τὸ στράτευμα καταβῆναι καὶ ἁρπάσαι αὐτὸν ἐκ μέσου αὐτῶν ἄγειν τε εἰς τὴν παρεμβολήν. Τῇ δὲ ἐπιούσῃ νυκτὶ ἐπιστὰς αὐτῷ ὁ Κύριος εἶπε· θάρσει, Παῦλε· ὡς γὰρ διεμαρτύρω τὰ περὶ ἐμοῦ εἰς Ἱερουσαλήμ, οὕτω σὲ δεῖ καὶ εἰς Ῥώμην μαρτυρῆσαι.
Σαδδουκαῖοι μὲν γὰρ λέγουσι μὴ εἶναι ἀνάστασιν μήτε ἄγγελον μήτε πνεῦμα,
Φαρισαῖοι δὲ ὁμολογοῦσι τὰ ἀμφότερα
Δημοσίευση σχολίου