«Λαϊκό Κόμμα»: η απουσία

 ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
Δεν συμφέρει έναν συνεπή μαρξιστή ούτε έναν οπαδό της «ελευθερίας των Αγορών» να χαρίζουν τη φιλοπατρία και τον συντηρητισμό στην «Ακρα Δεξιά», στους νεοναζί. Το απαγορεύει η μόνη Ηθική που όλοι οι μηδενιστές σέβονται: η Ηθική της αυτοπροστασίας.

Σε συνθήκες «υπαρκτού σοσιαλισμού» (του αείμνηστου) η «ελευθερία των Αγορών» ήταν η συγκεφαλαίωση παντός κακού και πάσης απειλής. Σε συνθήκες «ελευθερίας των Αγορών» ο μαρξισμός είναι απαγορευμένη λέξη και απαγορευμένο εννόημα. Εκατομμύρια ανθρώπων έζησαν φριχτούς βασανισμούς και στερήθηκαν τη ζωή τους, επειδή ήταν μαρξιστές που έτυχε να γεννηθούν σε κοινωνίες «ελεύθερης αγοράς» ή οπαδοί της «ελεύθερης αγοράς» γεννημένοι σε «σοσιαλιστικούς παραδείσους».

Τα μαρξιστικά κινήματα και ο οικονομικός φιλελευθερισμός, οι δύο όψεις του αμφιπρόσωπου Ιανού-Ιστορικού Υλισμού –του πλέον ακαταμάχητου στην ιστορία (διπολικού αλλά ενιαίου) μηδενισμού-αμοραλισμού–γεννήθηκαν σε κοινωνίες φιλοπατρίας και συντηρητισμού. Γι’ αυτό επέζησαν. Η φιλοπατρία και ο συντηρητισμός συνιστούν τρόπο συνύπαρξης – και τον τρόπο συνύπαρξης τον λέμε «πολιτισμό». Προϋποθέτουν «πολιτικόν βίον» που είναι καρπός «καλλιέργειας» (culture), δηλαδή κατορθωμένης ελευθερίας από το ένστικτο, από τον εγωκεντρισμό της ορμής. Κοινωνία του βίου (πολιτική) είναι ανέφικτη δίχως (λελογισμένη και οριοθετημένη) ανοχή της αποτυχίας, του λάθους, της παρεκτροπής. Στο κλίμα αυτής της ανοχής μπόρεσε να γεννηθεί ο αμφιπρόσωπος Ιστορικός Υλισμός.

Οι λέξεις «φιλοπατρία» και «συντηρητισμός» δηλώνουν ελευθερία από το εγώ, από την αναγκαιότητα των ορμεμφύτων – ελευθερία που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από το κτήνος και γεννάει την πολιτική. Αγαπώ την πατρίδα, σημαίνει: Χαίρομαι την κοινωνία των σχέσεων, τη συμμετοχή στα κοινά, τη δημιουργική συνύπαρξη και το παρελθόν της (Ιστορία), τις κοινές επιδιώξεις.Αγαπώ, γι’ αυτό συντηρώ, την κοινή μας γλώσσα, την κοινή ιστορική συνείδηση, τη σοφία που μας «παραδόθηκε» ένσαρκη σε θεσμούς, έθιμα, δοκιμασμένες μέσα στους αιώνες πρακτικές, τη μεταφυσική ελπίδα που νοηματοδοτεί τον θάνατο.

Σε αντίθεση με όλα τα παραπάνω, ο Ιστορικός Υλισμός είναι μια μηδενιστική ιδεολογία, διπολική, μαρξιστική ή «φιλελεύθερη». Και ιδεολογία σημαίνει: ατομικές «πεποιθήσεις», ατομική στράτευση για κοινά χρηστικές επιδιώξεις. Συστράτευση – όχι μετοχή, όχι κοινωνία. Για τον Ιστορικό Υλισμό (μαρξισμό και «φιλελευθερισμό») δεν υπάρχει ενιαία κοινωνία, γι’ αυτό ούτε και πατρίδα. Υπάρχουν μόνο οριοθετημένα συμφέροντα, δηλαδή «τάξεις» – ταξικός ανταγωνισμός, ταξική πάλη.

Και αυτόν τον πρωτογονισμό επιβάλλουν σήμερα να τον ονομάζουμε «προοδευτική» παράταξη, ενώ τις κοινωνικές προτεραιότητες της φιλοπατρίας και του συντηρητισμού τις χαρίζουν στους νεοναζί και στους χρυσαυγίτες. Ειδικά στην Ελλάδα, το πιο δυσερμήνευτο κατόρθωμα του Ιστορικού Υλισμού δεν είναι ότι επέβαλε σαν αυτονόητη την ταύτισή του με την «προοδευτική» πολιτική παράταξη. Υπάρχει κάτι ακόμα πιο αινιγματικό και σκοτεινό: Πώς, με ποιες μεθοδεύσεις, με ποια τεχνάσματα, μαρξιστές και «φιλελεύθεροι» κατορθώνουν, ώστε οι πραγματικοί τους αντίπαλοι (ο πατριωτισμός και ο συντηρητισμός) να εκπροσωπούνται πάντοτε από κόμματα «της πλάκας»: Από ευφραδείς ρήτορες που εκφράζουν ακαταμάχητες αλήθειες, αλλά με διακριτές απηχήσεις παράνοιας. Από αγνούς πατριώτες, με έγνοια και πόνο για τα κοινά, αλλά, λόγω απαιδευσίας ή από φυσικού τους, μη σοβαρούς, ευόλισθους στη γελοιοποίηση.

Συντηρητικό και πατριωτικό πρέπει να ήταν το Λαϊκό Κόμμα – τουλάχιστον στη λαϊκή του βάση. Το κατάργησε ο Κων. Καραμανλής, του γυάλιζε κάτι πιο «ευρωπαϊκό», γαλλοφερμένο: Εφτιαξε αρχικά ένα Parti radical (EPE) και μια Nouvelle république (Ν.Δ.) αργότερα. Και με τις δύο ονομασίες το καραμανλικό κόμμα είχε ισχνή έως ανύπαρκτη πολιτική ταυτότητα και διαχειριστικό της εξουσίας χαρακτήρα: ήταν εργαλείο στα χέρια του ιδιοφυούς ιδρυτή του. Οταν έλειψε ο ιδρυτής, το κενό πολιτικής αποκαλύφθηκε ιλιγγιώδες.

Εύκολα οι πολιτικοί του αντίπαλοι κατέταξαν το καραμανλικό κόμμα στη Δεξιά και έντεχνα το ταύτισαν με τις πιο άθλιες αμαρτίες της παρακρατικής «Δεξιάς» που υπήρξε παράγωγο της ζαχαριαδικής ανταρσίας. Ηταν άδικο, γιατί η πολιτική που άσκησε ο Καραμανλής υπήρξε μάλλον η πιο κοινωνιοκεντρική (σοσιαλιστική) στη μεταπολεμική Ελλάδα. Αλλά ο πατριωτισμός και ο συντηρητισμός που θα μπορούσαν να αντιπαλαίψουν την κατασυκοφάντηση, δεν ήταν δυνατό να συνυπάρχουν με την απόλυτη προτεραιότητα του «εξευρωπαϊσμού».

Μέχρι σήμερα το καραμανλικό κόμμα μοιάζει να μην μπορεί να καταλάβει ότι, υιοθετώντας τον άκριτο, άνευ όρων εξευρωπαϊσμό, παίζει στο γήπεδο των άσων του διεθνισμού, μαρξιστών και «φιλελεύθερων» – έχει χάσει το παιχνίδι «από χέρι», έστω κι αν εφήμερα ο Τσίπρας νικηθεί. Γιατί εφήμερα; Διότι τίποτε δεν αλλάζει, όσο η Ν.Δ. σωπαίνει για τα ουσιώδη: Για το πώς θα σωθεί, με ποια ρεαλιστική πολιτική, η γλώσσα του Ελύτη, του Σεφέρη, αλλά και του Παπαδιαμάντη ή του Ρωμανού του Μελωδού. Πώς θα ελευθερωθεί το σχολειό από τη «χρησιμότητα» και θα γίνει χαρά και λαχτάρα. Πώς θα ξανανθίσει η αριστεία, η άμιλλα, πώς θα σταλεί στον αγύριστο η νεκροφόρα «περιφέρεια» και θα ξαναγεννηθεί η αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα. Πώς θα πάρει πρωτοβουλίες η «διασπορά», να ξαναβρεί ο Ελληνας την κοσμοπολίτικη αρχοντιά του.

kathimerini

EKTAKTO – Oλοταχώς προς σύγκρουση – Άγκυρα σε Χαφτάρ: «Απελευθέρωσε τους 6 πολίτες μας, αλλιώς θα σε βομβαρδίσουμε!»

Στο χείλος της άμεσης σύγκρουσης βρίσκονται οι δυνάμεις του Στρατηγού Χαφτάρ με την Τουρκία.

Πριν λίγο η Άγκυρα εξέδωσε ανακοίνωση, όπου ζητάει την άμεση απελευθέρωση 6 Τούρκων πολιτών.

Η ανακοίνωση:

«Ζητάμε άμεσα την απελευθέρωση των 6 πολιτών μας που κρατούνται από τον απατεώνα Χαφτάρ. Εάν δεν λάβει σύντομα χώρα αυτή η κίνηση, τότε θα στοχοποιήσουμε θέσεις των δυνάμεων του Χαφτάρ»

Πρόκειται για ένα νέο επεισόδιο που έρχεται να προστεθεί στις σχέσεις Άγκυρας και των εθνικών Δυνάμεων του Χαφτάρ.

Νωρίτερα ο Ακάρ, κατά τη διάρκεια της συνόδου της G-20 στην Ιαπωνία προειδοποίησε τον Χαφτάρ για τις χθεσινές του δηλώσεις, ότι θα πληρώσει πολύ μεγάλο τίμημα για αυτή του την απόφαση.

«Η Τουρκία θα συνεχίζει να υπερασπίζεται την ειρήνη και την σταθερότητα στην περιοχή αλλά θα λάβουμε τα μέτρα μας κατά του Χαφτάρ» δήλωσε ο Τούρκος ΥΠΑΜ.

Ζήτησε παράλληλα τη συνέχιση του διαλόγου μέσω των Ηνωμένων Εθνών για την επίλυση της κρίσης στη Συρία.

Υπενθυμίζεται ότι η Τουρκία υποστηρίζει με εξολισμούς το καθεστώς της Τρίπολης στη Λιβύη το οποίο επιχειρεί να ανατρέψει ο Χαφτάρ με μια εκστρατεία που έξει εξαπολύσει εδώ και λίγους μήνες.

Πηγή

national-pride

Ελλάδα: Παίκτης ή θήραμα; - Η ανάγκη για μία νέα Μεγάλη Ιδέα

Γράφει ο Κώστας Γρίβας 
Μάλλον θα κομίζαμε γλαύκας εις Αθήνας, αν επισημαίναμε ότι μία από τις μεγάλες παθογένειες της Ελλάδας είναι η έλλειψη υψηλής στρατηγικής. Η έλλειψη αυτή εδράζεται πάνω σε μια διάχυτη στην κοινωνία φαταλιστική άποψη περί ανύπαρκτης, "τελειωμένης", Ελλάδας και αυτή με τη σειρά της στηρίζεται πάνω σε μια άτυπη αντίληψη περί "τέλους της Ιστορίας", που κυριαρχεί στις ελληνικές ελίτ. Δηλαδή στην πίστη ότι τα έθνη έχουν παρακμάσει ως διεθνοπολιτικά υποκείμενα και ότι πλέον ο έλεγχος στο παγκόσμιο σύστημα ασκείται και θα ασκείται από τις απρόσωπες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης ή από μεταεθνικά γεωπολιτικά σχήματα όπως είναι η ΕΕ.

Άρα, η Ελλάδα καλώς έχει επιλέξει την γεωπολιτική αυτοεξάλειψή της, αφού "αυτό είναι το σωστό" ή έστω το "αναπόφευκτο". Όμως, ο πραγματικός κόσμος δεν έχει καμία σχέση με αυτές τις φαντασιώσεις. Το πραγματικό παγκόσμιο σύστημα είναι σκληρά, αδυσώπητα και ανελέητα εθνοκεντρικό και ανταγωνιστικό. Για την ακρίβεια, είναι πολύ περισσότερο εθνοκεντρικό και ανταγωνιστικό από ό,τι ήταν στο παρελθόν. Ο ανταγωνισμός αυτός μάλλον θα ενταθεί παρά θα κοπάσει, γιατί πολύ απλά βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά μεταβατική περίοδο της ιστορίας. Αυτή θα αναδείξει τους ηγεμόνες του δεύτερου μισού του 21ου αιώνα και θα προσδιορίσει ποιοι θα επιζήσουν και ποιοι θα περάσουν στην ιστορική μνήμη.

Ο υπόγειος παγκόσμιος πόλεμος του φυσικού αερίου

Η ανακάλυψη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Αίγυπτο από την ΕΝΙ, καθώς επίσης τα αντίστοιχα ενδεχόμενα αποθέματα στην Κύπρο και στην Ελλάδα, δημιουργούν προβλήματα στις Η.Π.Α. – οι οποίες θέλουν να είναι σε θέση να εκβιάζουν τους Ευρωπαίους να αγοράζουν το δικό τους ΥΦΑ (LNG). Ταυτόχρονα θέλουν να διατηρήσουν την τιμή του σε δολάρια, για να υποστηρίζουν τη θέση του δολαρίου ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα με τον ίδιο τρόπο, όπως με το πετροδολάριο – παρέχοντας δηλαδή στρατιωτική προστασία στους «πελάτες» τους. Στα πλαίσια αυτά, όλα όσα συμβαίνουν στο Ιράν και γενικότερα τα παιχνίδια πολέμου στον περσικό κόλπο, οφείλει να τα εξετάσει κανείς από μία άλλη οπτική γωνία – όπως επίσης το κατά πόσον θα επηρεαστούν η Κύπρος, η Ελλάδα, οι σχέσεις τους με την Τουρκία και η Αίγυπτος, όλα αυτά δε σε συνδυασμό με το Ισραήλ.

Ανάλυση

Με ύφος χιλίων καρδιναλίων

Το θράσος του ΣΥΡΙΖΑ να ζητεί δικαίωση για τις Πρέσπες και το Μεταναστευτικό

Από τον
Μανώλη Κοττάκη

Οι εκλογές ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν σε μεγάλο βαθμό κριθεί. Η Αριστερά μετακομίζει στα έδρανα της μειοψηφίας για να αποτελέσει την αξιωματική αντιπολίτευση του τόπου για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Τούτου δοθέντος έχει πλέον σχετική αξία η παρακολούθηση της αμήχανης επιχειρηματολογίας της. Παρά ταύτα αξίζει να σταθούμε σε ορισμένες πτυχές της, γιατί προδίδουν τη νοοτροπία του χώρου. Μου κάνει εξαιρετική εντύπωση, για παράδειγμα, η εμμονή των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να αποσπάσουν από βουλευτές της Ν.Δ. δηλώσεις δικαίωσης της πολιτικής τους στο σκοπιανό και το μεταναστευτικό. Εφτασε προχθές ο αγαπητός μου κατά τα λοιπά συνάδελφος Νίκος Φίλης να ανεμίζει στον τηλεοπτικό αέρα της ΕΡΤ φωτογραφία του πρωθυπουργού Ζάεφ με Ελληνα ανώτερο αξιωματικό για να καμαρώσει τη διείσδυσή μας στα Βαλκάνια. Ποιος να το έλεγε! Βουλευτές του κόμματος που απεχθάνεται τις Ενοπλες Δυνάμεις και τον τρόπο λειτουργίας τους να καμαρώνουν για το ελληνικό χακί στα Σκόπια. Να μη θυμηθώ πώς αποκαλούσαν κάποτε τον Ελληνικό Στρατό. Δύναμη ιμπεριαλιστική! Πέραν αυτού όμως, ενδιαφέρουσα είναι και η επιθετικότητα του ΣΥΡΙΖΑ προς τη Ν.Δ. για τις Πρέσπες. 

H κλήση των Αποστόλων-Μητρ. Αντώνιος Bloom

Εἶναι βασικὸ γιὰ ἐμᾶς νὰ κατανοήσουμε τὴ σχέση ποὺ ὑπάρχει ἀνάμεσα στὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀποστόλους. Ἄν μελετᾶτε τὸ Εὐαγγέλιο, θὰ δεῖτε ὅτι οἱ Ἀπόστολοι καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς γεννήθηκαν καὶ ἔζησαν στὴν ἴδια περιοχή. Ὁ Χριστὸς ἦρθε νὰ ζήσει σὰν παιδὶ στὴν Ναζαρέτ∙ οἱ Ἀπόστολοι ἔζησαν ὅλοι γύρω ἀπὸ τὸν τόπο Του. Δὲν γνωρίζουμε τίποτα ἀπὸ τὰ νεανικὰ χρόνια αὐτῶν τῶν ἀνδρῶν, ἀλλὰ ἄν σκεφτοῦμε ὅτι ἡ Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας βρισκόταν σὲ ἀπόσταση μικρότερη τῶν 4 μιλίων ἀπὸ τὴν Ναζαρέτ, ὅτι ὅλες οἱ πόλεις καὶ τὰ χωριὰ, ὅπου ὁ Πέτρος, ὁ Ἀνδρέας, ὁ Ἰωάννης καὶ ὁ Ἰάκωβος καὶ οἱ ἄλλοι μαθητὲς ἔζησαν, βρίσκονταν γύρω ἀπὸ τὸ ἴδιο μέρος, μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε ὅτι εἶχαν συναντήσει δεῖ καὶ ἀκούσει τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς παιδὶ καὶ ὡς νέο.

Δὲν γνωρίζουμε κάτι γιὰ τὴν ἐπιρροὴ τῆς προσωπικότητας Του, καθὼς μεγάλωνε ἁρμονικὰ εἰς ἄνδρα τέλειον, ἀπὸ ἀπόψεως πνευματικῆς σοφίας καὶ ἀρετῆς, ἀλλὰ ὑπῆρχαν μεταξύ τους δεσμοὶ οἰκειότητας. Οἱ μαθητὲς τοῦ Ἰωάννη, ὁ Ἀνδρέας καὶ ὁ Ἰωάννης, ἦταν μαθητὲς ἑνὸς ἐξαδέλφου τοῦ Κυρίου. Ὁ Ἰάκωβος ἦταν ἀδελφὸς τοῦ Ἰωάννη, ὁ Πέτρος ἦταν ἀδελφὸς τοῦ Ἀνδρέα. Ὅταν πρῶτοι συνάντησαν τὸν Χριστὸ, ἀναζήτησαν τοὺς φίλους τους Ναθαναήλ καὶ Φίλιππο. Ἀκόμα τὰ λόγια τοῦ Ναθαναήλ: «Μπορεῖ κάτι καλὸ νὰ προέλθει ἀπὸ τὴν Ναζαρέτ;» δὲν εἶναι παράξενα. Τι θὰ ἔλεγε ὁ κάθενας μας, ἄν τοῦ ἔλεγαν ὅτι ὁ Θεὸς ὁ ἴδιος ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ζεῖ σ’ἕνα χωριὸ 4 μίλια μακριὰ ἀπὸ τὸ χωριό του; 
Καὶ ἔπειτα ὑπάρχει μιὰ ὁλόκληρη πορεία ποὺ μποροῦμε ν’ ἀκολουθήσουμε στὰ Εὐαγγέλια, ὅπου μπορεῖ κάποιος νὰ δεῖ πῶς σταδιακὰ οἱ μαθητὲς ἀνακαλύπτουν τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, πῶς σταδιακά ἔρχεται πιὸ κοντὰ τους. Καὶ μιὰ μέρα, ἡ σχέση τους μαζί Του εἶναι τέτοια ποὺ δὲν μποροῦσαν νὰ Τὸν ἀφήσουν ἀκόμα καὶ καὶ ἄν τὸ ἤθελαν. Ὅταν οἱ περισσότεροι μαθητές Του τὸν ἐγκατέλειψαν, ὁ Κύριος εἶπε στοὺς δώδεκα: «Θὰ φύγετε κι ἐσεῖς;» κι ὁ Πέτρος ἀπάντησε: «Ποῦ νὰ πᾶμε; Τὰ λόγια Σου εἶναι λόγια ζωῆς αἰωνίου». Αὐτὴ ἡ σχέση ἀνάμεσα στοὺς μαθητές καὶ τὸν Χριστὸ, ποὺ ἴσως ἄρχισε μέσα ἀπο τὴ φιλία,κατόπιν ἐξελίχθηκε σὲ θαυμασμὸ, γιὰ ν’ἀναπτυχθεῖ σὲ σχέση ἀνάμεσα στοὺς μαθητὲς μὲ τὸν Διδάσκαλο καθ’ὁδὸν πρὸς τὸν Καίσαρα Φίλιππο, ἀναγνωρίζεται καὶ ὁμολογεῖται ἀπὸ ἕναν ἀπ’ αὐτοὺς ὡς δῶρο τοὺ Θεοῦ: «Εἶσαι ὁ Χριστὸς, ὁ Υἱὸς τοῦ Ζωντανοῦ Θεοῦ». 

Εἶναι μιὰ τόσο βαθιὰ, τόσο τέλεια, τόσο ὁλοκληρωμένη σχέση, ἔτσι ποὺ ὅταν ἀκόμα ὁ τρόμος τοὺς συνέχει, δὲν μποροῦν νὰ Τὸν ἀφήσουν. Ὅταν ὁ Χριστὸς λέει στοὺς μαθητὲς Του ὅτι πηγαίνει στὴ Βηθανία, ἐπειδὴ πέθανε ὁ Λάζαρος, οἱ μαθητές Τοῦ λένε: «Ἐπιστρέφεις στὴν Ἰουδαία; Δὲν σκοπεύουν νὰ σὲ σκοτώσουν;» Κι ἕνας λέει: «Ἄς πᾶμε καὶ ἄς πεθάνουμε μαζὶ Του». Καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ Θωμᾶς, ἐκεῖνος ποὺ τόσο συχνὰ λογίστηκε σὰν ἄπιστος. Ὄχι, δὲν ἦταν ἄπιστος. Ἦταν ἕτοιμος νὰ ζήσει καὶ νὰ πεθάνει μὲ τὸν Διδάσκαλο του, ἀλλὰ δὲν εἶναι προετοιμασμένος νὰ δεχτεῖ μὲ εὐκολία τὰ νέα τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ, μ’ ὅ,τι συνεπάγεται τὸ ζωηφόρο μήνυμα αὐτῆς, χωρίς νὰ εἶναι σίγουρος - ἐπειδὴ ὅταν ὁ Χριστὸς πέθανε στὸν Σταυρὸ, οἱ μαθητές Του σκορπίστηκαν φοβισμένοι γιὰ νὰ κρυφτοῦν, καὶ ὅμως ἦταν δεμένοι μ’ Ἐκεῖνον ὡς τὰ μύχια τῆς καρδιᾶς, τοῦ νοῦ καὶ τῆς ψυχῆς τους, ἔνοιωθαν ὅτι ἡ Ζωή ἔπαψε νὰ ὑπάρχει στὸν κόσμο, στὴν ζωή τους. Αὐτὸ μᾶς συμβαίνει ὅταν κάποιο ἀγαπητό πρόσωπο πεθαίνει. Τότε ἀνακαλύπτουμε ὅτι ἐπειδὴ πέθανε, κάθε τι, ρηχό, τετριμμένο, μικρό, πολὺ ἀσήμαντο, γιὰ νὰ εἶναι τόσο σημαντικὸ ὅσο ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος, χάνει κάθε νόημα. Ἀπομακρυνόμαστε ἀπ’ αὐτὸ, γινόμαστε τόσο σπουδαῖοι ὅσο ὁ τρόπος ποὺ ἀντιλαμβανόμαστε τὴ ζωὴ καὶ τὸ θάνατο.

Αὐτὸ εἶναι ποὺ τοὺς συνέβη, ἀλλὰ τότε δὲν ὑπῆρχε ζωὴ, ὑπῆρχε μόνο ἔνας καταστρεπτικὸς,συντριπτικὸς θάνατος. Δὲν μποροῦσαν πιὰ νὰ ζοῦν, ἐπειδὴ ἡ Ζωὴ εἶχε φύγει ἀπὸ τὴ ζωή τους, ἀλλὰ μποροῦσαν νὰ συνεχίσουν νὰ ὑπάρχουν. Κι ὅμως ξαφνικὰ ἀνακάλυψαν ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν ζωντανός καὶ ὅτι μποροῦσαν νὰ ζοῦν καὶ ἀκόμη περισσότερο, ὅτι, κατὰ ἕνα μυστηριώδη τρόπο, ἐπειδὴ εἶχαν πεθάνει τόσο βαθιὰ καὶ ὁλοκληρωτικά μέσα ἀπὸ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἑνότητα μαζί Του, μποροῦσαν, μέσα ἀπὸ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἑνότητα – τὴ δική Του καὶ μαζὶ τὴ δική τους- νὰ εἶναι ζωντανοὶ, ἀλλὰ ζωντανοὶ μὲ ἀδιάσειστη τὴ βεβαιότητα ὅτι κανένας θάνατος δὲν μπορεῖ πλέον νὰ τοὺς ἀποκλείσει ἀπὸ τὴ ζωή, καμιὰ μορφὴ θανάτου∙ ὁ θάνατος εἶχε ἠττηθεῖ. Αὐτὸ εἶναι ποὺ ψάλλουμε τὸ Πάσχα, αὐτὸ διακηρύττουμε ὡς Εὐαγγέλιο. Ἡ ζωὴ ἔχει θριαμβεύσει, ὁ θάνατος δὲν ἔχει δύναμη ἐπάνω μας· τὸ σῶμα μας δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ μᾶς νικήσει ὅταν θὰ πεθάνει. Αὐτὴ εἶναι μία ἀπὸ τὶς κύριες μαρτυρίες τῶν ἀποστόλων· δὲν ἦταν ἁπλὰ τόσο πιστοὶ ὥστε νὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ πεθάνουν, ἀλλὰ ἦταν τόσο βέβαιοι ἀπὸ μιὰν ἐσωτερικὴ βεβαιότητα, ἀπὸ τὴν αἰωνιότητα ποὺ ἀναβλύζει ἀπὸ μέσα τους, ἀπὸ τὴ νίκη μέσα τους τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, ὅτι δὲν ὑπάρχει πλέον θάνατος. Κάποιος μπορεῖ εἰρηνικὰ ν’ ἀφήσει ὅ,τι εἶναι ἐφήμερο, καθὼς λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Γιὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο θάνατος δὲν σημαίνει ὅτι ἀπεκδύεται τὴν ἐφήμερη ζωή, σημαίνει ὅτι ζεῖ τὴν αἰωνιότητα, τὴν αἰωνιότητα ποὺ πραγματοποιεῖται ἤδη ἀπὸ τώρα, ὅπως ἦταν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ, ἀγωνιζόμενος νὰ τὴν κάνει πραγματικότητα σ’ αὐτὸ ποὺ ἀποκαλεῖ σῶμα τῆς ἁμαρτίας. 

agiazoni

Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2019/06/h-bloom.html#ixzz5sKsqgKo6

HEIDEGGER (16)

Συνέχεια από: Παρασκευή 28 Ιουνίου 2019

HEIDEGGER 

Του Enrico Berti.

          

5. Η οικειοποίηση τής πρακτικής φιλοσοφίας τού Αριστοτέλη.

         

Είδαμε ήδη πώς στην «αναφορά στον Νάτορπ» ο Χάιντεγκερ είχε φανερώσει την πρόθεση να αναπτύξει μία «ερμηνευτική τής πραγματικότητος», τής επάρκειας, ή τής «ιστορικότητος», εννοώντας με την έκφραση αυτή μια κατανόηση τής ανθρώπινης ζωής εννοημένης ουσιωδώς σαν τον τρόπο υπάρξεως τού ανθρώπου (ο τρόπος που είναι ο άνθρωπος). Στα μαθήματα τού 1923, "οντολογία, ερμηνευτική τής ιστορικότητος", αναβαθμίζει αυτό το σχέδιο σαν «οντολογία τής ανθρώπινης ζωής». Αρχίζοντας έτσι και τήν αποδέσμευση  του και τήν χειραφέτησή του από τον Χούσσερλ, κάτι που τονίσθηκε ιδιαιτέρως κατά την περίοδο του Μαρβούργου, μέχρις ότου ολοκληρωθεί στο "Είναι και χρόνος"! Το νόημα αυτής τής απομακρύνσεως πρέπει να αναζητηθεί σε μία επίμονη και διαρκή προσήλωση τού Χάϊντεγκερ στον Αριστοτέλη, παρά την «καταστροφή» που επιχείρησε τής αριστοτελικής μεταφυσικής, δηλαδή σε μία επίμονη πρόθεση να εννοήσει την φιλοσοφία σαν οντολογία! Την ύπαρξη σαν πράξη!

          Στα μαθήματα τών ετών του ’20 λοιπόν, η φαινομενολογία του Χούσσερλ κατευθύνθηκε όλο και πιο πολύ προς μία μορφή υπερβατικού ιδεαλισμού, όπου το υποκείμενο τής φαινομενολογικής ανάλυσης, κατενοείτο σαν μία υπερβατική υποκειμενικότης, το αντικείμενο σαν μία αντικειμενικότης δομημένη από καθαρές ουσίες και η σχέση ανάμεσα σε υποκείμενο και αντικείμενο σαν μία σχέση καθαρά θεωρητική, ακριβέστατα επιστημονική, όπου κάθε μορφή του Είναι, τόσο του υποκειμένου όσο και του αντικειμένου, τοποθετείτο σε παρένθεση (Εποχή). Ο Χάιντεγκερ όμως στάθηκε μόνον στις Λογικές έρευνες, απορρίπτοντας τις περαιτέρω προόδους της φαινομενολογίας του Χούσσερλ, εφαρμόζοντας όμως εκείνη την μέθοδο στο Είναι του ανθρώπου, δηλαδή στο Είναι-παρόν (Dasein) στην ύπαρξη. Μ’αυτόν τον τρόπο επεξεργάσθη την υπαρξιακή αναλυτική τού Είναι και χρόνος, δηλαδή την «θεμελιώδη οντολογία", εννοημένη σαν «μεταφυσική τού πεπερασμένου», τού βιβλίου πάνω στον Κάντ.

          Σ’αυτή την προοπτική το μέρος τής φιλοσοφίας τού Αριστοτέλη το οποίο μπορούσε να του χρησιμεύσει περισσότερο δεν ήταν βεβαίως η μεταφυσική, την οποία είχε ήδη ερμηνεύσει ο Χάιντεγκερ σαν οντολογία τού Είναι-προϊόν, ή του υπέρτατου όντος (δηλαδή σαν φυσική Θεολογία), ή του Είναι-αλήθεια εννοημένου απλώς σαν Είναι-παρόν, αλλά η πρακτική φιλοσοφία, δηλαδή η διάκριση ανάμεσα στους θεμελιώδεις τρόπους του Είναι του ανθρώπου και τις μορφές τής γνώσεως που αντιστοιχούν σ’αυτές, η θεωρία της οποίας ανεπτύχθη στην Ηθική Νικομάχεια. Σ’αυτό το έργο, όπως είδαμε, ο Χάιντεγκερ είχε ήδη επικεντρώσει την προσοχή του ήδη στην αναφορά στον Natorp. Σ’αυτή επέστρεψε στα μαθήματα του χειμερινού εξαμήνου 1924-25, αφιερωμένα στον Σοφιστή του Πλάτωνος- τού οποίου το πρώτο μέρος κινήθηκε γύρω από αυτό το έργο τού Αριστοτέλη και ιδιαιτέρως στην σειρά των διανοητικών συνηθειών οι οποίες εξετάζονται στο βιβλίο VI, αφού είχε ήδη αφιερώσει μία σειρά μαθημάτων στο καλοκαιρινό εξάμηνο του 1924, στην Ρητορική, πάντοτε τού Αριστοτέλη, και συγκεκριμένα στο βιβλίο ΙΙ, το οποίο περιέχει την θεωρία των παθών, η οποία ανήκει και αυτή, κατά κάποια σημασία, στην πρακτική φιλοσοφία!

          Αλλά το έργο στο οποίο είναι συστηματική, και μαζική, παρότι σιωπηλή, η αναφορά στον Αριστοτέλη, μάλιστα δε «η λαίμαργη οικειοποίηση» όπως ελέχθη, είναι το "Είναι και Χρόνος", το οποίο είναι το αποτέλεσμα των μαθημάτων του Μαρβούργου ανάμεσα στο 1924 και το 1926. Θα περιοριστούμε λοιπόν στην αναφορά μας σ’αυτό το έργο, ακολουθώντας το υπόδειγμα των ερευνών τού Volpi, οι οποίες είναι οι πληρέστερες μέχρι σήμερα! Αυτός λοιπόν σημειώνει πάνω απ’όλα την αντιστοιχία ανάμεσα σε μερικούς όρους που χρησιμοποιεί ο Χάιντεγκερ για να δείξει τους θεμελιώδεις τρόπους τού Είναι τού ανθρώπου στην αναφορά τους στον κόσμο και την γνωστή αριστοτελική διάκριση ανάμεσα στις ανθρώπινες δραστηριότητες : Πρόκειται για τον όρο Vorhandenheit ( διαθεσιμότητα, διάθεση), του Zuhandenheit (είς χείρας, δώρο, τάλαντο ) και του Dasein, οι οποίοι σύμφωνα με τον Volpi αντιστοιχούν στην θεωρία, εννοημένη σαν θεωρητική στάση, δηλαδή καθαρή γνωσιολογική, στην ποίηση, εννοημένη σαν δραστηριότητα, η οποία έχει το τέλος της στο κατασκευασθέν προϊόν, και στην πράξη, εννοημένη σαν δραστηριότητα η οποία έχει εις εαυτήν τον σκοπό της!

          Όσον αφορά την Vorhandenheit, η οποία δείχνει την «απλή παρουσία» κάτω από το χέρι, του χεριού μας, πρόκειται για την κατά γράμμα ερμηνεία της εκφράσεως που χρησιμοποιεί ο Αριστοτέλης για να δείξει τα πράγματα τα οποία προξένησαν κατ’αρχάς τον θαυμασμό στους ανθρώπους, μία βασική έκφραση της θεωρίας : τα πρόχειρα δηλαδή τα πράγματα τα οποία είναι του χεριού μας». (Μετφ. 982 b 12-13). Η Zuhandenheit, δηλαδή η «χρησιμότης», δείχνει το χαρακτηριστικό των «προϊόντων», το αποτέλεσμα της κατεργασίας, της κατασκευής των πραγμάτων εκ μέρους του ανθρώπου, η οποία εκφράζεται ακριβώς στην παραγωγή. Ήδη όμως εδώ ο Χάιντεγκερ απομακρύνεται από τον Αριστοτέλη, διότι κατά την κρίση του η θεωρητική στάση προέρχεται από την ποιητική συμπεριφορά με την έννοια ότι ο άνθρωπος, χρησιμοποιώντας ή μεριμνώντας για ένα χρήσιμο μέσον, καταλήγει να το υπολογίσει σαν απλώς παρόν ή με την σημασία ότι η επιστήμη γεννάται πάντοτε από μια τάση χρησιμοποιήσεως των πραγμάτων. Είναι γνωστό όμως ότι για τον Αριστοτέλη η θεωρητική στάση είναι ανώτερη από την ποιητική, διότι είναι τελείως αδιάφορη, αποστασιοποιημένη, ελεύθερη, αυτοτελής. Εδώ ο Χάιντεγκερ εφαρμόζει στην αριστοτελική θεωρία τους χαρακτήρες της μοντέρνας επιστήμης, η οποία είναι εντελώς διαφορετική.

          Όσον αφορά το Dasein, η αντιστοιχία του με την πράξη συμπεραίνεται πάνω απ’όλα από τον χαρακτήρα τού Ενός «έχω να είμαι» ή «έχω το Είναι», ή «οφείλω το Είναι», το οποίο δείχνει κατ’ουσίαν δυνατότητα, προγραμματισμό, προβολή προς το μέλλον και έπειτα από το Είναι τού «αυτό εν όψει του οποίου» (Worumwillen)! Υπάρχει επί πλέον μία καθαρή βεβαίωση του Χάιντεγκερ, σύμφωνα με την οποία « η ύπαρξη είναι πράξη», η οποία αντιστοιχεί εντελώς στην αριστοτελική θέση σύμφωνα με την οποία η ανθρώπινη ζωή είναι πράξις, όχι ποίησις. Ακόμη και εδώ όμως ο Χάιντεγκερ απομακρύνεται από τον Αριστοτέλη, τόσο λόγω του γεγονότος ότι αποδίδει στο Dasein δηλαδή στην πράξη, το πρωτείο σε όλους τους άλλους τρόπους του, τού όλου ανθρώπου, όσο γενικώς λόγω του γεγονότος ότι εννοεί αυτούς τους τρόπους όχι σαν απλές διαθέσεις της ψυχής ή δραστηριότητες, όπως είναι η περίπτωση του Αριστοτέλη, αλλά σαν αληθινούς και πραγματικούς προσδιορισμούς οντολογικούς. Ενώ στον Αριστοτέλη δηλαδή η πρακτική φιλοσοφία είναι μόνον ένα μέρος και μάλιστα ούτε το πιο σπουδαίο της φιλοσοφίας για τον Χάιντεγκερ αυτή καλύπτει πλήρως την κατανόηση και την σύσταση του Dasein, δηλαδή είναι αυτή η ίδια η θεμελιώδης οντολογία!

Συνεχίζεται

Εν αρχή ήν η πράξη. Καί η πράξη ήν πρός τόν θεό καί θεός ήν η πράξη. 
ΓΚΑΙΤΕ. Η ανακεφαλαίωση τού Γερμανικού Ιδεαλισμού.
Η πράξη πού στοιχειώνει τούς αντιοικουμενιστές καί τούς οικουμενιστές. 
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ; ΡΩΤΟΥΣΕ Ο ΛΕΝΙΝ. ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣ ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ.
Ο Γιανναράς έφυγε από τήν ηθικολογία τών οργανώσεων καί αφούπέρασε σάν σίφουνας από τήν δεοντολογία τού Κάντ, κατέληξε στήν αγκαλιά τού Χάιντεγκερ ο οποίος αναβάθμισε τήν πράξη, στό πεπερασμένο, σέ θεμελιώδη οντολογία τού ανθρώπου. Καί κηρύττει πιά τήν ανυπαρξία ψυχής. 
ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΙΑΚΟΙ ΑΝΑΡΩΤΙΟΥΝΤΑΙ. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ; ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ!!! ΑΣ ΠΕΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΜΕΛΑΝΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΓΚΡΕΜΟ.

Αμέθυστος.

Η μεταφυσική ως πρόκληση επικαιρική - Χρήστος Γιανναράς & Norman Russell σε διάλογο (σελίδες 35-47)

   

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΣΕΣ κ. ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΦΕΛΛΟ ΤΟΝ ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ;
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΕΝΑ ΠΑΡΑΓΩΓΟ ΤΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΑΝΤΙΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΤΟΝ ΝΟΥ, ΤΟ ΘΕΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΝΟΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΝΟΥ;
 ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΞΗΓΗΣΕΣ ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΧΑΣΕΣ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ "ΖΩΗ";!!!
 Ο ΧΑΙΝΤΕΓΚΕΡ ΕΠΕΙΣΕ ΤΟΝ ΧΟΥΣΣΕΡΛ ΟΤΙ Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΥΠΗΡΞΕ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΟΣ. ΗΤΑΝ ΦΥΣΙΚΟ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΟΤΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΜΙΑ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. 
Ο ΝΙΤΣΕ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ ΑΝΕΣΤΗΣΕ ΤΟΝ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ, ΚΗΡΥΞΕ ΤΟΝ ΝΕΟ ΘΕΟ. Ο ΧΑΙΝΤΕΓΚΕΡ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΚΗΡΥΞΕΙ ΤΟΝ ΠΑΡΜΕΝΙΔΗ ΤΟΝ ΝΕΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ. 
ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΙΩΔΗ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΕΙΤΕ ΟΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΣΤΕ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΧΡΙΣΤΟ; ΚΡΙΜΑ!!

Αμέθυστος

ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΥΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΑΠΟΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

 Ecumenical Patriachate

Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, που ίδρυσε ο Απόστολος Ανδρέας, υποδέχεται απότμημα του Ιερού λειψάνου του κατά σάρκα αδελφού του, Αποστόλου Πέτρου

Ο Αγιώτατος Πάπας Φραγκίσκος προσέφερε απότμημα του Ιερού λειψάνου του Αποστόλου Πέτρου, ιδρυτού της Εκκλησίας της Ρώμης, στον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, 270ό διάδοχο του Αποστόλου Ανδρέα, ιδρυτού της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως

* * *

Η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, δοξολογώντας το όνομα του Θεού, αναγγέλλει στο Χριστώνυμο πλήρωμα ότι η Αυτού Αγιότης ο Πάπας Ρώμης Φραγκίσκος, στο πλαίσιο της επισκέψεως της επισήμου Αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επ’ ευκαιρία της Θρονικής εορτής της Εκκλησίας της Ρώμης, κατά την εορτή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, είχε την πρωτοβουλία να προσφέρει προς την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, απότμημα του Ιερού λειψάνου του Αγίου Πρωτοκορυφαίου Αποστόλου Πέτρου εντός περίτεχνης λειψανοθήκης.
Το απότμημα του Ιερού λειψάνου, που φυλάσσονταν στο Παπικό Παρεκκλήσιο, παραδόθηκε από τον Πάπα Φραγκίσκο στον Αρχιεπίσκοπο Τελμησσού Ιώβ, επι κεφαλής της Πατριαρχικής Αντιπροσωπείας, στην οποία συμμετείχαν, επίσης, ο Επίσκοπος Μελιτηνής Μάξιμος και ο διάκονος Βοσπόριος, Κωδικογράφος της Αγίας και Ιεράς Συνόδου. 
Η επίσημη υποδοχή του Ιερού λειψάνου του Αγίου Αποστόλου Πέτρου θα πραγματοποιηθεί αύριο, Κυριακή, 30 Ιουνίου, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία μας τιμά τη Σύναξη των Αγίων δώδεκα Αποστόλων, στον φερώνυμο Ιερό Ναό της Κοινότητος Φερίκιοϊ, όπου κατά τη Θεία Λειτουργία θα χοροστατησει ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης. Το λείψανο θα συνοδεύει τιμητικώς στη βασιλεύουσα εκ μέρους του Βατικανού ο Πανοσ. κ.Ανδρέας Παλμιέρι, Υπογραμματεύς του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Ενότητα των Χριστιανών.
Να σημειωθεί ότι, χθες, Παρασκευή, η Πατριαρχική Αντιπροσωπεία έγινε δεκτή, σε ιδιαίτερη ακρόαση, από τον Πάπα Ρώμης, στον οποίο ο Αρχιεπίσκοπος Τελμησσού επέδωσε μήνυμα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου μαζί με μία εικόνα της Παναγίας.
Υπενθυμίζεται ότι οι Εκκλησίες της Ρώμης και της Κωνσταντινουπόλεως έχουν καθιερώσει, ήδη από τη δεκαετία του ’60, επίσημες Αντιπροσωπείες τους να παρίστανται αμοιβαίως κατά τον εορτασμό των Θρονικών εορτών τους.
  Από το Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου

panorthodoxcemes

Τα οστά του Αγίου Πέτρου που ανακαλύφθηκαν από αρχαιολόγους κάτω από το βωμό της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη τη δεκαετία του 40 θα εκτεθούν για πρώτη φορά στο κοινό σύμφωνα με πληροφορίες από το Βατικανό.

Η είδηση είναι εξαιρετικής σημασίας καθώς σύμφωνα με τους επιστήμονες τα οστά όντως ανήκουν στον Πέτρο και επιβεβαιώνουν την παράδοση ότι η μεγαλόπρεπη Βασιλική, ο μεγαλύτερος ναός του κόσμου, χτίστηκε κατ εντολή του Μεγάλου Κωνσταντίνου πάνω στο σημείο όπου τάφηκε ο Απόστολος.

Ανασκαφική έρευνα

Οι ανασκαφές που ολοκληρώθηκαν  το 1950 κατέληξαν στο συγκλονιστικό συμπέρασμα, που ανακοίνωσε ο Πάπας Πίος XII ότι όντως ο τάφος του Αποστόλου Πέτρου βρίσκονταν στο σημείο του βωμού της Βασιλικής.

Οι έρευνες συνεχίστηκαν από την επιγραφολόγο  Μαργκερίτα Γκουαρντούτσι η οποία στα 1965 έκανε γνωστό ότι η Ελληνική επιγραφή που υπήρχε στον τάφο ανέφερε πέρα από κάθε αμφιβολία «Πετρος ενι» δηλαδή «εδώ βρίσκεται ο Πέτρος».

ΠΟΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ; ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΚΕΤΟΣ ΠΕΤΡΟΣ; ΑΕΡΟΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ. Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ΔΕΝ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΡΩΜΗ. ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΟΛΩΝ, ΠΛΗΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ, ΕΙΝΑΙ: ΓΙΑΤΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΩΔΕΚΑ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΟΥΣΑΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΝΑΔΕΙΞΕΩΣ ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ; ΤΟΣΟ ΚΑΤΩΤΕΡΟΣ; ΔΙΑΚΟΝΟΣ; ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΕΙΣ ΚΩΜΙΚΟΙ ΠΟΥ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

Αμέθυστος

ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΦΑΝΑΡΙΟΥ…

O Eπιφάνειος είναι νόθο παιδί Ουκρανού σχισματικού  »μητροπολίτη ».Η εκκλησία αποκαθιστά τα νόθα παιδιά  »ιεραρχών » της δίνοντάς τους ψευδοσκίπτρα ιεραρχών … 

O σχισματικός ψευδεπίγραφος πατριάρχης Κιέβου Φιλάρετος που προσφάτως αποσχίσθηκε από το νέο σχισματικό μόρφωμα του Φαναρίου στην Ουκρανία την ενωμένη νέα  »Εκκλησία » αποκάλυψε ότι ο επικεφαλής της Επιφάνειος που τοποθετήθηκε από το Οικουμενικό είναι νόθος γιος αποθανόντος  »ιεράρχη » της UOC-KP του Δανιήλ Chokaliuk.
Ο Επιφάνειος Dumenko είναι ένα παράνομο τέκνο του “μητροπολίτη” Daniel Chokaliuk, είπε ο “πατριάρχης Κιέβου και πάσης Ρωσίας Ουκρανίας” Filaret Denisenko σε μια συνέντευξη στο site Internet της Comments.ua.

Η σοκαριστική είδηση ανακοινώθηκε από τον Φιλάρετο όταν κλήθηκε από τους δημοσιογράφους να σχολιάσει φήμες που έφεραν τον Επιφάνειο ως δικό του συγγενή.

« Δεν έχει καμία σχέση με μένα. Είναι συγγενής του αείμνηστου μητροπολίτη Daniel Chokaliuk. Ο Επιφάνειος είναι ένα νόθο παιδί του Δανιήλ και ανατράφηκε στην οικογένεια Chokaliuk . Τα στοιχεία είναι ήδη διαθέσιμα. Προηγούμενες φήμες διαδόθηκαν γι ‘αυτόν και εμένα, αλλά τώρα έχουμε στοιχεία ότι αυτός είναι ο παράνομος γιος του μητροπολίτη Ντάνιελ », δήλωσε ο« πατριάρχης του Κιέβου».

Ο δε ίδιος ο Φιλάρετος αποσχηματίστηκε από τη Ρωσική εκκλησία με συνοδικές αποφάσεις καθώς κατά παράβαση των ιερών κανόνων έχει παιδιά κι εγγόνια… Ωστόσο κι αυτόν αποκατέστησε το Φανάρι ..

                                     

dimpenews.com

Καραμανλής - Παπανδρέου, βίοι παράλληλοι

Εμένα να με συγχωρούν οι «ενωτικοί» κάθε παράταξης, αλλά όποιος διαγράφει το παρελθόν είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει. Και η λήθη είναι συχνά επιβράβευση αυτού που έχει αδικήσει εκείνους που στάθηκαν συνεπείς μέχρι σήμερα και πλήρωσαν τις αμαρτίες των όψιμων ενωτικών. Και για όποιον δεν κατάλαβε, μιλάω για την επανεμφάνιση Καραμανλή και Παπανδρέου. Και τη στάση τους απέναντι σε Σαμαρά και Γεννηματά και στα κόμματά τους.

Και οι δύο ευθύνονται απολύτως για το οικονομικό ναυάγιο της χώρας. Ο πρώτος γιατί επέτρεψε την εκτόξευση του ελλείμματος, που άνοιξε στους διεθνείς κύκλους την Κερκόπορτα για να γονατίσουν τον ελληνικό πληθυσμό. Και ο δεύτερος γιατί παραγνωρίζοντας την εκτροχιασμένη κατάσταση, ενέτεινε την έλλειψη εμπιστοσύνης των «αγορών» και έφερε μοιραία το ΔΝΤ και τη μετατροπή του ελλείμματος σε πολύχρονο χρέος.

Ο κ Καραμανλής εμφανίζεται αίφνης στους ψηφοφόρους της ΝΔ σαν να μην είναι εκείνος, που στην κυριολεξία ενταφίασε την πολιτική Σαμαρά, με την χείρα βοηθείας που έδωσε στον κ Τσίπρα και το μπουλούκι του για να επιβιώσει τις πρώτες βδομάδες της διακυβέρνησης. Εκεί όπου δεν ήξερε ούτε αυτός ούτε κανείς άλλος από το πειρατικό, πού τους πάνε τα τέσσερα σε όλους τους τομείς.

Εμφανίζεται λες και δεν είναι αυτός που βοήθησε με την επιλογή Παυλόπουλου να στεριώσει η πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά. Λες και δεν είναι αυτός που εδώ και 5 χρόνια δεν έχει αρθρώσει κουβέντα στη Βουλή για να υπερασπιστεί την κυβέρνηση Σαμαρά. Ή έστω την κυβέρνηση της ΝΔ επί των ημερών του. Λες και δεν είναι αυτός που δεν υπερασπίστηκε ούτε τον ίδιο τον Σαμαρά με μια κουβέντα στην υπόθεση Novartis.

Το κληροδότημα του Κώστα Καραμανλή

Η κατεστραμμένη ελληνική οικονομία που παρέδωσε το 2009, το διεφθαρμένο, διογκωμένο κομματικό-πελατειακό κράτος και το χρεοκοπημένο κόμμα, με υποχρεώσεις ύψους 290.000.000 €, δεν ταιριάζουν με την ξαφνική εμφάνιση του πρώην πρωθυπουργού στο ρόλο του λευκού ιππότη – η οποία τεκμηριώνει πως δεν έχει καν το θάρρος να κάνει την αυτοκριτική του και δεν έχει διδαχτεί απολύτως τίποτα από τα θηριώδη λάθη του. Το θέμα όμως δεν είναι ποιος κάνει τα λάθη, αλλά ποιος τα πληρώνει – κάτι που οφείλουν να σκεφθούν πολύ σοβαρά οι Έλληνες, εάν έχουν μάθει έστω κάτι μετά από δέκα χρόνια βαθιάς κρίσης και λεηλασίας τους.               

«Ο Κώστας Καραμανλής ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στη διακυβέρνηση της χώρας με την αλήστου μνήμης «απογραφή». Ήταν μια καλοσχεδιασμένη πολιτική απάτη. Κατά την οκταετία Σημίτη η Ελλάδα προχώρησε σε μεγάλες παραγγελίες οπλικών συστημάτων. Σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς κανόνες, η εγγραφή των εξοπλιστικών δαπανών στον προϋπολογισμό μπορεί να γίνει είτε κατά το έτος παραγγελίας είτε κατά το έτος παραλαβής των όπλων.

Η κυβέρνηση Σημίτη, έχοντας επωμιστεί μεταξύ άλλων και την ευθύνη διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, προτίμησε τη δεύτερη επιλογή. Άλλωστε το ίδιο έκαναν οι περισσότερες κυβερνήσεις της Ευρωζώνης. Η κυβέρνηση Καραμανλή βρέθηκε αναγκασμένη να παραλάβει οπλικά συστήματα και να εγγράψει στους προϋπολογισμούς των ετών 2004-2007 εξοπλιστικές δαπάνες της τάξης των 10 δις € (πάνω από 2% του ΑΕΠ τον χρόνο).

Με δαπάνη ύψους 2% του ΑΕΠ ετησίως «εγκλωβισμένη» στην εξυπηρέτηση αμυντικών παραγγελιών, δεν περίσσευε παρά μόνο 1% για κοινωνικές παροχές προτού αγγίξει η κυβέρνηση το επιτρεπόμενο από τους ευρωπαϊκούς κανόνες όριο ελλείμματος ύψους 3% του ΑΕΠ. Κατά συνέπεια η κυβέρνηση Καραμανλή δεν θα είχε πρακτικά κανένα περιθώριο για παροχές. Θα μετατρεπόταν σε αυτό που φοβόταν ο κ. Καραμανλής και οι συνεργάτες του – δηλαδή σε μια απαξιωμένη «δεξιά παρένθεση».

Για να υπερβούν το πρόβλημα αξιοποίησαν το δικαίωμα να μεταβάλουν την επιλογή του κανόνα και να εγγράψουν τις δαπάνες για οπλικά συστήματα (αλλά και αρκετές δαπάνες Υγείας) στα παρελθόντα έτη. Παρουσίασαν έτσι μια νέα «φουσκωμένη» εικόνα για τους προϋπολογισμούς των ετών 1999-2003, πλαστογραφώντας την ιστορία. Στη συνέχεια άρχισαν να δανείζονται (πάνω από 10 δις € ως το 2008), για να πληρώνουν τα όπλα που παρελάμβαναν. Και τουλάχιστον άλλα τόσα για να χρηματοδοτήσουν παροχές. Κι έτσι κέρδισαν με άνεση τις εκλογές του 2007″ (πηγή).

Τραμπ: «Παράθυρο» αποφυγής κυρώσεων προς την Τουρκία για τους S-400

Διαλλακτικός εμφανίστηκε ο Ντόναλντ Τραμπ στη συνάντησή του με τον Τούρκο πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Οσάκα, όσον αφορά στο φλέγον θέμα της αγοράς των ρωσικών S-400 από την Αγκυρα, που έχει πυροδοτήσει μεγάλη ένταση μεταξύ των δύο χωρών.

Ο Αμερικανός πρόεδρος παραδέχθηκε ότι το ζήτημα με την Τουρκία «είναι ένα πρόβλημα, δεν υπάρχει αμφιβολία γι ‘αυτό». Επισήμανε ότι η κατάσταση είναι «περίπλοκη», αλλά διευκρίνισε ότι «εξετάζει διάφορες λύσεις», αφήνοντας ανοικτό «παράθυρο» για αναστολή των προγραμματιζόμενων κυρώσεων κατά της Τουρκίας. «Το εξετάζουμε», απάντησε, μάλιστα όταν ρωτήθηκε συγκεκριμένα για την επιβολή κυρώσεων. 

Ευθύνες σε Ομπάμα

Αίσθηση πάντως, προκαλεί η τοποθέτηση του Τραμπ περί ευθυνών της κυβέρνησης Ομπάμα για την απόφαση της Τουρκίας να στραφεί στη Ρωσία για τους S-400. Συγκεκριμένα, ο Αμερικανός πρόεδρος ανέφερε:

«Είναι μια περίπλοκη κατάσταση επειδή ο πρόεδρος Ερντογάν δεν είχε το δικαίωμα να αγοράσει τους πυραύλους Patriot. Δεν του είχε επιτραπεί από την κυβέρνηση του Ομπάμα να τους αγοράσει μέχρι να κάνει μια συμφωνία για την αγορά άλλων πυραύλων. Γι ‘αυτό αγοράζει το άλλο σύστημα και στη συνέχεια ξαφνικά λένε καλά, μπορείτε τώρα να αγοράσετε το σύστημά μας. Δεν μπορείτε να κάνετε επιχειρήσεις με αυτόν τον τρόπο».

Παράλληλα, ο Αμερικανός πρόεδρος χαρακτήρισε φίλο του τον κ. Ερντογάν. «Είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο έχω έρθει κοντά από πολλές απόψεις», σημείωσε, ενώ πρόσθεσε ότι στη συνάντησή τους θα τεθούν επι τάπητος ζητήματα σχετικά με τις εμπορικές σχέσεις των δύο χωρών, οι οποίες, όπως ανέφερε, αναμένει ότι θα «τετραπλασιαστούν».

Από την πλευρά του, ο Τούρκος πρόεδρος επανέλαβε ότι η αγορά των S-400 αποτελεί προτεραιότητα για την Αγκυρα. Μιλώντας, μάλιστα, σε συνέντευξη Τύπου, μετά τη συνάντηση των δύο ηγετών, υποστηρίξε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος τον διαβεβαίωσε πως δεν θα υπάρξουν κυρώσεις κατά της Τουρκίας. 

Οι ανακοινώσεις Ουάσιγκτον - Αγκυρας

Μετά το τέλος της συνάντησης, ο Λευκός Οίκος εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: 

«Σήμερα ο Πρόεδρος Τραμπ συναντήθηκε με τον Πρόεδρο Ερντογάν της Τουρκίας στη Σύνοδο Κορυφής της G20 στην Οσάκα της Ιαπωνίας. Οι δύο ηγέτες συζήτησαν μια σειρά διμερών θεμάτων που είναι σημαντικά για τις δύο χώρες, συμπεριλαμβανομένης της επιθυμίας για βελτίωση του διμερούς εμπορίου και επίτευξη κοινών στόχων στη Συρία.

Ο Πρόεδρος εξέφρασε την ανησυχία του για την πιθανή αγορά από την Τουρκία του ρωσικού συστήματος πυραυλικής άμυνας S-400 και ενθάρρυνε την Τουρκία να συνεργαστεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες για την αμυντική συνεργασία με τρόπο που να ενισχύει τη Συμμαχία του ΝΑΤΟ».

Από την πλευρά της, η τουρκική προεδρία, υποστηρίζει ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ εξέφρασε την επιθυμία του, το ζήτημα των S-400 να επιλυθεί χωρίς να ζημιωθούν οι διμερείς σχέσεις Ουάσιγκτον - Αγκυρας. Κατά την ίδια ανακοίνωση, ο πρόεδρος Ερντογάν εξέφρασε ανησυχίες για ενέργειες των ΗΠΑ που μπορεί να ζημιώσουν την στρατηγική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών.

^{με πληροφορίες από Reuters}

<sup>kathimerini

ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΧΡΟΝΟ.</sup>

Παίζουμε πλέον τα ρέστα μας

Το «γαμώτο» είναι ότι διαθέτουμε μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα, που όμως τα ξοδεύουμε ασυλλόγιστα, για να αντιμετωπίσουμε ανύπαρκτους εχθρούς ή για να υπηρετήσουμε ιδεολογίες τις οποίες έχουν εγκαταλείψει ακόμη και αυτοί που τις επικαλούνται.  Το απίστευτο είναι ότι επενδυτικά σχέδια κάπου 15 δισ. είναι έτοιμα στην αφετηρία, περιμένοντας να κάνουμε τα αυτονόητα για να ενεργοποιηθούν, να απλοποιήσουμε δηλαδή και να σταθεροποιήσουμε το οικονομικό περιβάλλον, να αφήσουμε στην άκρη τις ιδεοληψίες ή καλύτερα να πάψουμε να πειραματιζόμαστε με «κοινωνικά μοντέλα», που μόνο στο μυαλό μας υπάρχουν. 

ΥΠΟ ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ Η ΧΩΡΑ

ΤΟ ΤΑΠΕΙΝΩΤΙΚΟ ΝΟΣΜΟΣΧΕΔΙΟ Μενέντεζ- Ρούμπιο προβλέπει περαιτέρω ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ σ’ Ελλάδα, την λογοκρισία σ’ Ελλάδα-Κύπρο του φιλορωσικού τύπου. Καταφέρεται ονομαστικά εναντίον του Άσαντ απαγορεύοντας στην Κύπρο τον ανεφοδιασμό ρωσικών πλοίων που σπεύδουν προς υποστήριξή του στη μάχη κατά της τρομοκρατίας.Αναφέρεται υπέρ της Αυτοκεφαλίας που έδωσε το Οικουμενικό σε σχίσματα στην Ουκρανία αποδεικνύοντας πως πρόκειται για πολιτική απόφαση που ως τέτοια αντιβαίνει κάθε έννοια του Κανονικού Δικαίου.

Το Νομοσχέδιο Μενέντεζ- Ρούμπιο που εγκρίθηκε την Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ και που αναμένεται να επικυρωθεί και από την Ολομέλεια είναι ένα κείμενο που αποκαλύπτει μεταξύ άλλων ότι η Κύπρος μεταβάλεται σε κορυφαίο επίκεντρο των περιφερειακών εντάσεων- ανταγωνισμών των υπερδυνάμεων ΗΠΑ-Ρωσίας με φόντο το ενεργειακό και τη γεωστρατηγική σημασία της στην ΝΑ Μεσόγειο.

Η απόφαση για παραχώρηση Αυτοκεφαλίας από Οικουμενικό σε σχισματικά μορφώματα στην Ουκρανία που στάθηκε αφορμή σχίσματος στην Ορθοδοξία είναι μια αμιγώς πολιτική απόφαση που υπαγορεύθηκε και επιβλήθηκε από τ’ αμερικάνικα διευθυντήρια γεγονός που την καθιστά άκυρη στην εκκλησιαστική συνείδηση και παραβατική ως προς την κανονικότητά της.Τμήμα 11 άρθρο (6)  »Εκτίμηση των προσπαθειών της Κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας να προκαλέσουν και να επηρεάσουν την απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ηγέτη των 300,000,000 ορθοδόξων χριστιανών παγκόσμια, στην παραχώρηση του αυτοκέφαλου στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία. » Σαφή ανάμειξη των ΗΠΑ στις εσωτερικές υποθέσεις της Εκκλησίας.

Ο έλεγχος του τύπου σ’ Ελλάδα και Κύπρο από αμερικάνικο παράγοντα όπως αυτός περιγράφεται στο Τμήμα 11 άρθρο 3 του παρόντος Νομοσχεδίου αποτελεί το τέλος της ελευθερίας του τύπου, της ελευθερίας έκφρασης.  »(3) Καταγραφή της Ρωσικής εθνικής ιδιοκτησίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης στις χώρες αυτές, συμπεριλαμβανομένης της ονομασίας του του μέσου, της κατά προσέγγιση ακροαματικότητας και εκτίμησης του κατά πόσο αυτό προωθεί απόψεις υποστηρικτικές προς το Κρεμλίνο. » Επιβάλει αναστολή του Συντάγματος ως προς το ισχύον άρθρο 14 γεγονός που θίγει άμεσα κι ανεπανόρθωτα τόσο τ΄ατομικά δικαιώματα των πολιτών όσο και το αυτοδιοίκητο αλλά και την αναγκαία συνθήκη εθνικής κυριαρχίας, εθνικής ανεξαρτησίας. » ‘Αρθρο 14: (Ελευθερία του Τύπου)

1. Kαθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Kράτους. 
2. O τύπος είναι ελεύθερος. H λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται.  » Σαφή ανάμειξη των ΗΠΑ στις εσωτερικές υποθέσεις τρίτου κυρίαρχου κι αναγνωρισμένου κράτους.

Το κείμενο σαφέστατα αναφέρει περαιτέρω στρατιωτικοποίηση, μιλιταριοποίηση της χώρας που εγκυμονεί κινδύνους με αναβάθμιση Βάσης της Σούδας, Αεροπορικής Βάσης στη Λάρισα και προβλέπει εκπαίδευση αμερικανικών ελικοπτέρων στην Κεντρική Ελλάδα.  »4) Να διατηρήσει μια ισχυρή ναυτική παρουσία των ΗΠΑ και επενδύσεις στην ναυτική εγκατάσταση στον Κόλπο της Σούδας στην Ελλάδα και να αναπτύξει πιο στενή συνεργασία στο τομέα της ασφάλειας με την τελευταία για να περιληφθούν οι πρόσφατες εγκαταστάσεις των MQ-9 στην Αεροπορική βάση της Λάρισας και η εκπαίδευση ελικοπτέρων των Ένοπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ στην κεντρική Ελλάδα. »

Θέτει ως προαπαιτούμενο την απαγόρευση στην Κυπριακή Δημοκρατία να παρέχει ανεφοδιασμό, λιμενισμό σε πολεμικά πλοία της Ρωσίας:

 »13) Να παροτρύνει χώρες στην περιοχή να αρνηθούν λιμενικές υπηρεσίες σε πλοία της Ρωσικής Ομοσπονδίας που αναπτύσσονται για στήριξη της κυβέρνησης του Μπασάρ Αλ-Άσσαντ στη Συρία ».

Πρόκειται για σαφή ευνοιοκρατία των φονταμενταλιστών τρομοκρατών. Απαγορεύοντας την ενίσχυση της νόμιμης κυβέρνησης Άσαντ και του τακτικού στρατού που πολέμησε για 8 χρόνια τα πάσης φύσεως τζιχαντιστικά σχήματα από την ISIS ως την al Nusra νυν ΗΤS, Jaysh al islam, Ισλαμικό Μέτωπο κ.α ευνοεί την ενδυνάμωση ενίσχυση των τελευταίων παραλλαγών τους όσο και τον τουρκικό επεκτατισμό που επωφελείται από την ανάκαμψή της και διείσδυσε ως κατοχικός στρατός στην επαρχία Χαλεπίου καταλαμβάνοντας ζώνη Αφρίν, Τζαραμπλούς, όσο και Ιντλίμπ, Β Χάμα όπου κι εγκατέστησε βάσεις και  »παρατηρητήρια ».

Η προτεινόμενη άρση της απαγόρευσης όπλων από ΗΠΑ προς την Κύπρο που επιβλήθηκε το 1987 ουσιαστικά φωτογραφίζει αναμενόμενη ένταση και δεν είναι καθησυχαστική αναφορά. Το ίδιο το κείμενο στο άρθρο 25) αναφέρει:  »Τουλάχιστον 40,000 Τουρκικά στρατεύματα είναι εγκατεστημένα στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου με κάποια όπλα που έχουν προμηθευτεί από τις ΗΠΑ μέσω της ηπειρωτικής Τουρκίας. » Tί έπραξαν οι όψιμοι σύμμαχοί μας για τη μη εδραίωση ή και απόσυρση αυτών των στρατευμάτων;;;;; Η αξιοπιστία τους έχει κριθεί αμετάκλητα….

YΓ τ΄αποσπάσματα του νομοσχεδίου προέρχονται από http://www.philenews.com/eidiseis/politiki/article/721470/akel-afto-einai-to-nomoschedio-menentez-roympio-ellinika

dimpenews.com