Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2021

Στη μέση της Αβύσσου

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΧΕΙ ΕΙΣΕΛΘΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΚΕΝΟΥ ΠΟΥ ΑΛΛΟΙΩΝΕΙ ΤΗ ΓΝΩΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ, ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΑΠΟΚΟΣΜΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ


του Αλεξέι Ντμίτριεφ (Alexey N. Dmitriev) 1




Μετάφραση και επιμέλεια από τα ρωσικά προς τα αγγλικά:
A. N. Dmitriev, Andrei Tetenov, Earl L. Crockett


Απόδοση στα ελληνικά – επιμέλεια – σημειώσεις: Χρυσούλα Μπουκουβάλα


Το 1997, ο καθηγητής της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Αλεξέι Ντμίτριεφ δημοσίευσε μια συγκλονιστική μελέτη-προειδοποίηση για μια πρωτοφανή παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία έχει εισέλθει το ηλιακό μας σύστημα.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε από το Iνδικό Ινστιτούτο Εταιρικών Σχέσεων (Ιndian Institute of Corporate Affairs – IICA) με τον τίτλο Planet physical State of the Earth and Life  (Κατάσταση των φυσικών νόμων της Γης και της ζωής) προειδοποιώντας ότι:

Από τη δεκαετία του 1960 ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα έχει εισέλθει σε μια περιοχή του διαστρικού χώρου στην οποία επικρατούν ισχυρές ανομοιομορφίες και πολύ φορτισμένο πλάσμα, που έχει εισχωρήσει σε όλη τη δομή του, προκαλώντας απορρύθμιση των ενεργειακών συστημάτων πρωτίστως του Ήλιου, αλλά και όλων των πλανητών, με δραματικές συνέπειες.

Σήμερα, 24 χρόνια μετά, η ανάγνωση της μελέτης μάς βοηθά αφάνταστα να ερμηνεύσουμε τις μεταγενέστερες επιστημονικές ανακαλύψεις που εμφανίζονται καθημερινά και οι οποίες επιβεβαιώνουν 100% ότι κάτι «τρελαίνει» το ηλιακό μας σύστημα.

Αυτό ευθύνεται για τις φυσικές καταστροφές που αυξάνονται εκθετικά και όχι οι ανθρώπινες δραστηριότητες που έχουν αμελητέο μερίδιο ευθύνης.

Μ’ άλλα λόγια, ακόμα και αν δεν υπάρχουν άνθρωποι πάνω στη Γη, τα καταστροφικά φαινόμενα θα εξακολουθήσουν να ρημάζουν τον πλανήτη μας, διότι δεν οφείλονται σε εμάς, αλλά στην αλλαγή των ιδιοτήτων του κενού χώρου.

Το εναπομείναν μερίδιο ευθύνης πρέπει να αποδοθεί εξολοκλήρου στους εκπροσώπους του ολιγαρχικού κεφαλαίου που με την εγκληματική συμπεριφορά τους προκάλεσαν από την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης την όποια καταστροφή του οικοσυστήματος, αλλά σε καμμία περίπτωση στους απλούς ανθρώπους και μάλιστα στους πληβείους.

Η μελέτη παρουσιάζεται μεταφρασμένη στα ελληνικά για πρώτη φορά από το ιστολόγιο «Απεροπία», και αναφέρει περιληπτικά τα εξής:

Η μελέτη-προειδοποίηση

«Οι τρέχουσες πλανητικές αλλαγές στη Γη καθίστανται μη αναστρέψιμες. Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι αυτοί οι μετασχηματισμοί προκαλούνται από πολύ φορτισμένο υλικό και από ενεργειακή ανομοιομορφία στον ανισότροπο διαστρικό χώρο, στον οποίο έχει διεισδύσει η περιοχή του ηλιακού μας συστήματος.

Αυτή η «δωρεά» ενέργειας παράγει υβριδικές διεργασίες και διεγερμένες ενεργειακές καταστάσεις σε όλους τους πλανήτες, και πρωτίστως, στον Ήλιο.

Στη Γη μας, τα αποτελέσματα εντοπίζονται στην επιτάχυνση της μετατόπισης των μαγνητικών πόλων, στην κατανομή του περιεχομένου του όζοντος, και στην αυξημένη συχνότητα και μέγεθος σημαντικών καταστροφικών κλιματικών γεγονότων.

Επομένως, υπάρχει αυξανόμενη πιθανότητα να κινούμαστε σε μια ταχεία περίοδο θερμοκρασιακής αστάθειας, παρόμοια με αυτή που συνέβη πριν από 10.000 χρόνια.

Ένας δε όλο και μεγαλύτερος αριθμός επιστημόνων τείνει προς μια εκδοχή κοσμικής αιτιολογίας αυτού που συμβαίνει.

Πράγματι, τα γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας (εννοεί 1987-1997) δίνουν ισχυρές ενδείξεις ασυνήθιστα σημαντικών μετασχηματισμών της φυσικής της ηλιόσφαιρας (της προστατευτικής φυσαλίδας που κυριαρχείται από τον Ήλιο και τον ηλιακό άνεμο) και των ίδιων των πλανητών [1, 2].

Δεδομένης της κλίμακας αυτών των μετασχηματισμών, μπορούμε να πούμε ότι:
Οι κλιματικές και βιοσφαιρικές διεργασίες πάνω στη Γη επηρεάζονται άμεσα και διασυνδέονται με τις γενικές συνολικές διαδικασίες μετασχηματισμού που λαμβάνουν χώρα στο ηλιακό μας σύστημα.

Πρέπει λοιπόν να αρχίσουμε να επικεντρώνουμε την προσοχή μας στο να κατανοήσουμε ότι οι κλιματικές αλλαγές στη Γη είναι μόνο ένας κρίκος μιας ολόκληρης αλυσίδας γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στην ηλιόσφαιρά μας.

Λαμβάνοντας υπόψη τα προβλήματα προσαρμογής που θα έχει η βιόσφαιρα της Γης σ’ αυτές τις νέες συνθήκες φυσικής, επιβάλλεται να διακρίνουμε τη γενική τάση και φύση των αλλαγών.

Όπως θα καταδειχτεί παρακάτω, αυτές οι τάσεις μπορεί να εντοπιστούν προς την κατεύθυνση της αύξησης της ενεργειακής ικανότητας του πλανήτη μας (χωρητικότητας), που οδηγεί σε μια εξαιρετικά φορτισμένη κατάσταση ορισμένων συστημάτων της Γης.

Επί του παρόντος, αυτό το νέο σενάριο υπερβολικής ροής ενέργειας σχηματίζεται και παρατηρείται:

• Στην ιονόσφαιρα με παραγωγή πλάσματος,
• Στη μαγνητόσφαιρα με μαγνητικές καταιγίδες,
• Στην ατμόσφαιρα με κυκλώνες.

Αυτά τα υψηλής ενέργειας ατμοσφαιρικά φαινόμενα, που ήταν σπάνια στο παρελθόν, γίνονται τώρα όλο και πιο συχνά, δημιουργώντας σε όλους τους έμβιους οργανισμούς της Γης την ανάγκη για νέες μορφές προσαρμογής.

Η ανάπτυξη αυτών των νέων μορφών μπορεί να οδηγήσει σε μια συνολική παγκόσμια αναθεώρηση του πλήθους των ειδών και της ζωής στη Γη.

Επομένως, η μετάβαση των έμβιων όντων στο μέλλον μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μετά από μια βαθιά αξιολόγηση του τι θα απαιτηθεί, προκειμένου να συμμορφωθούν με τις νέες συνθήκες της γήινης βιόσφαιρας.

Παρακάτω, θα απαριθμήσουμε τα πρόσφατα γεγονότα μεγάλης κλίμακας που έχουν συμβεί στο ηλιακό μας σύστημα, προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα τους πλανητικούς μετασχηματισμούς που λαμβάνουν χώρα στον τομέα της φυσικής.

Ο μετασχηματισμός του ηλιακού μας συστήματος

Όπως έχει καταστεί σαφές τα τελευταία χρόνια, αυτή η εξέλιξη προκαλείται από την υλική και την ενεργειακή ανομοιομορφία στον ανισότροπο διαστρικό χώρο [2, 3, 4].

Η ηλιόσφαιρα ταξιδεύει προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Ηρακλέους δια μέσου του διαστρικού χώρου.

Τη δεκαετία του 1960, κατά τη διάρκεια της πορείας της, συνάντησε ανομοιογένειες ύλης και ενέργειας που, εκτός από άλλα στοιχεία και συνδυασμούς, περιείχαν ιόντα υδρογόνου, ηλίου και υδροξυλίου.

Αυτό το είδος του διασκορπισμένου πλάσματος που βρίσκεται στο διαστρικό χώρο, εμφανίζεται ως μαγνητισμένες, ταινιοειδείς δομές και αυλακώσεις.

Η διέλευση της ηλιόσφαιρας μέσω αυτής της αχανούς περιοχής, οδήγησε σε αύξηση του μήκους του κρουστικού κύματος 2, ούτως ώστε από 3-4 αστρονομικές μονάδες που ήταν προηγουμένως, να διευρυνθεί σε 40 αστρονομικές μονάδες και περισσότερο.

Διαστρικοί άνεμοι, ηλιόσφαιρα, κρουστικό κύμα, και ηλιόπαυση.

Η διεύρυνση του κρουστικού κύματος προκάλεσε το σχηματισμό ενός πηχτού πλάσματος, που οδήγησε στην υπερ-αναρρόφησή του και στη συνέχεια στη διασπορά και ανεύρεσή του σε διαπλανητικούς τομείς μέσα στην ηλιόσφαιρα [5, 6].

Αυτή η ανακάλυψη αποτελεί ένα είδος «δωρεάς» ύλης και ενέργειας που προσφέρεται από τον διαστρικό χώρο προς το ηλιακό μας σύστημα.

Η αντίδραση όμως σε αυτήν την απρόσμενη «δωρεά» ύλης και ενέργειας, εκδηλώνεται με μια σειρά γεγονότων μεγάλης κλίμακας, όπως:

• Μεγάλους μετασχηματισμούς της φυσικής των πλανητών.
• Αλλαγή της ποιότητας του διαπλανητικού χώρου που τείνει προς αύξηση της μετάδοσης των διαπλανητικών και των ηλιο-πλανητικών ιδιοτήτων.
• Εμφάνιση νέων συμπεριφορών της ηλιακής δραστηριότητας.

Ας εξετάσουμε λοιπόν αναλυτικά ένα προς ένα αυτά τα γεγονότα.

Μεγάλοι μετασχηματισμοί της φυσικής των πλανητών

Νέες διεργασίες επιτελούνται πλέον στους μακρινούς πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Ωστόσο, αυτές οι διεργασίες επηρεάζουν λειτουργικά ολόκληρο το σύστημα, και εκδηλώνονται με:

• Ανάπτυξη σκοτεινών κηλίδων στον Πλούτωνα [7],

• Εμφάνιση σελάων στον Κρόνο [8],

• Μετατόπιση των μαγνητικών πόλων του Ουρανού και του Ποσειδώνα (πρόκειται για μαγνητικά συζευγμένους πλανήτες), και απότομη, μεγάλης κλίμακας, αύξηση της έντασης της μαγνητόσφαιρας του Ουρανού,


Τα μαγνητικά πεδία του Ουρανού και του Ποσειδώνα σε σχέση με τη Γη. Οι μαγνητικοί πόλοι σ’ αυτούς τους δύο πλανήτες απέχουν πάρα πολύ από τους γεωγραφικούς. Copyright ©: ETH Zurich / T. Kimura.

• Αλλαγή στην ένταση του φωτός και τη δυναμική της φωτεινής κηλίδας του Ποσειδώνα [9,10],

• Διπλασιασμό της έντασης του μαγνητικού πεδίου του Δία και μια σειρά νέων διεργασιών, ως αποτέλεσμα μιας σειράς εκρήξεων που προκλήθηκαν από τον κομήτη Σουμέικερ-Λέβυ [12].

• Μια σειρά μετασχηματισμών της ατμόσφαιρας του Άρη που αλλάζουν την σύνθεση της βιόσφαιράς του. Συγκεκριμένα, παρατηρείται ανάπτυξη νεφών στην περιοχή του ισημερινού του και μια ασυνήθιστη αύξηση συγκέντρωσης όζοντος [16].

• Ένα πρώτο στάδιο παραγωγής ατμόσφαιρας στη Σελήνη, όπου ανιχνεύεται μια αυξανόμενη ατμόσφαιρα νατρίου που φτάνει σε ύψος τα 9.000 χιλιόμετρα [17].

• Σημαντικές φυσικές, χημικές και οπτικές αλλαγές παρατηρήθηκαν στην Αφροδίτη, όπως: αντιστροφή σκοτεινών και φωτεινών κηλίδων που ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά, και μια απότομη μείωση των αερίων που περιέχουν θειάφι στην ατμόσφαιρά της [16].



Συνεχίζεται

Στη μέση της Αβύσσου – Aperopia

Γεώργιος Α. Τσανανάς - «Τα εν τη Εκκλησία χαρίσματα του Αγ. Πνεύματος κατά τον Μέγα Βασίλειον»(1)

 Συμπόσιον χαριστήριον εις τον καθηγητήν Παναγ. Κ. Χρήστου, Θεσσαλονίκη 1967, σ. 123-140 



Η περί χαρισμάτων διδασκαλία της Κ. Διαθήκης είναι λίαν στενώς και αναποσπάστως συνδεδεμένη μετά της βιβλικής εκκλησιολογίας, αποτελεί μάλιστα την εσωτερικωτέραν πτυχήν αυτής1. Κατά την αναλογίαν της πίστεως δίδονται εις έκαστον πιστόν παρά του Θεού εν ή πλείονα χαρίσματα, τα οποία αποτελούν «φανέρωσιν» του Πνεύματος και υπηρετούν «προς το συμφέρον» και «εις οικοδομήν του σώματος του Χρίστου». Άπαντες οι πιστοί ως χαρισματούχοι κατέχουν θεόθεν ωρισμένην θέσιν εν τω σώματι του Χρίστου ως μέλη αυτού. Εκ της συνεπείας και της πιστότητος αυτών εις τα ληφθέντα χαρίσματα οικοδομείται και καταρτίζεται η κοινότης εν αγάπη εις σωτηρίαν.

Προκαλεί όθεν οδυνηράν έκπληξιν η διαπίστωσις ότι, ενώ η ορθόδο­ξος Εκκλησία ουδέποτε έπαυσε να είναι χαρισματική υπό την ως άνω έν­νοιαν, εν τούτοις το θέμα των χαρισμάτων δεν έτυχε της δεούσης προσοχής και συστηματικής εξετάσεως εις τα νεώτερα δογματικά μας συγγράμματα, εις τον ελληνικόν τουλάχιστον χώρον. Εκ της ορθοδόξου εκκλησιολογίας, εν αντιθέσει προς την δυτικήν, απουσιάζουν τα χαρίσματα2.

Είναι επιτακτική η ανάγκη να παρακολουθήση η σύγχρονος ορθόδοξος θεολογική σκέψη το χαρισματικόν στοιχείον εις την εκκλησιαστικήν της παράδοσιν προς πληρεστέραν και ανανεωμένην εκκλησιολογικήν σύνθεσιν.

Εν τη παρούση εργασία εκτίθεται το χαρισματικόν στοιχείον, ως έχει παρά Μ. Βασιλείω, ως συμβολή εις την πατερικήν χαρισματολογίαν. Πλην των άλλων ωθεί προς τούτο και η ετέρα διαπίστωσις, ότι εκ της μέχρι τούδε γενομένης ερεύνης περί την εκκλησιολογίαν του Μ. Βασιλείου3 το μνημονευθέν στοιχείον απουσιάζει, εξ όσων γνωρίζομεν, κατά κανόνα παντελώς.

Α. Η ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΝ ΣΚΕΨΙΝ ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Εν πρώτοις δέον να τονισθή ότι o Μ. Βασίλειος δεν εθεολόγησεν ιδιαιτέρως περί χαρισμάτων, όπως και γενικώτερον περί Εκκλησίας4, μη λαβών προς τούτο αφορμήν. Φυσικώς και ανεπιτηδεύτως είπεν ή κατέγραψε περί αυτών όσα εκ της αδιαλείπτου επικοινωνίας του μετά των Γραφών και της ζώσης παραδόσεως των μέχρι της εποχής του άγιων ανδρών της Εκκλησίας, ως και διά της προσωπικής του εμπειρίας εγνώρισε και εβίωσε. Πρόκειται δηλ. περί σποραδικών βιωματικών μαρτυριών και όχι περί ανεπτυγμένων θεολογικών θέσεων.

Εις το υπ’ όψιν σχετικόν υλικόν δεν υπάρχει ορισμός περί χαρίσματος. Παρίσταται όθεν η ανάγκη να αναζητηθή ή κατά το μάλλον και ήττον ακριβής περί αυτού έννοια διά συντόμου αναδρομής εις μερικάς ανθρωπολογικάς και σωτηριολογικάς του απόψεις εν συναφεία πάντοτε προς την πνευματολογίαν και εκκλησιολογίαν του.

Ο Θεός, η «αληθινή ζωή», εδημιούργησε τον άνθρωπον «κατ' εικόνα και ομοίωσιν» Αυτού. Τούτο αποτελεί «την εξ αρχής χάριν», είναι «χάρισμα», ήτοι δωρεά του Θεού προς τον άνθρωπον, του οποίου η εν κοινωνία μετ’ Αυτού ζωή χαρακτηρίζεται ως «μακαρία». Η αμαρτία ηχρείωσε το «κάλλος της εικόνος» εν τω ανθρώπω, ο οποίος απολέσας «την προς τον Θεόν ομοιότητα» συναπώλεσε και την «προς την ζωήν οικειότητα»5.

Η επαναφορά του ανθρώπου εις την τάξιν της δημιουργίας χαρακτηρίζεται μ.ά. ως «ανάκλησις» εις την «εξ αρχής χάριν», καθίσταται δε δυνατή διά της του Υιού «οικονομίας»· «η του Θεού και Σωτήρος ημών περί τον άνθρωπον οικονομία ανάκλησις έστιν από της εκπτώσεως και επάνοδος εις οικείωσιν Θεού από της διά την παρακοήν γενομένης αλλοτριώσεως», αι πράξεις δε της θείας προς τούτο αγάπης είναι «η μετά σαρκός επιδημία Χριστού, αι των ευαγγελικών πολιτευμάτων υποτυπώσεις, τα πάθη, ο σταυρός, η ταφή, η ανάστασις»6. Η νέα ζωή είναι χάρις· «το όλον χάριτι ζώντες και δωρεά Θεού»7· αποτελεί δε εν σχέσει προς την μέλλουσαν πληρότητά της «αρραβώνα» μόνον και «γεύμα (=γεύσιν) χάριτος»8.

Βεβαίως «η χάρις δίδεται διά του Υιού και ενεργείται προς ημάς παρ’ αυτού»9, το όλον όμως έργον της θείας οικονομίας και η εξ αυτού νέα ζωή είναι κοινόν της Αγ. Τριάδος· «η ζωή ημών από Θεού διά Χρίστου εν Αγιώ Πνεύματι»10. Το έργον τούτο ενεργεί και τελειοί κατ’ εξοχήν το Πνεύμα το άγιον, το «τελειωτικόν» του εν γένει έργου της Τριάδος11.

Το Αγ. Πνεύμα «συμπάρεστι» κατά την δημιουργίαν του κόσμου και καθ' όλας τας φάσεις του έργου της οικονομίας του Υιού12. Δι’ αυτού δε πραγματοποιείται «η εις παράδεισον αποκατάστασις· η εις βασιλείαν ουρανών άνοδος· η είς υιοθεσίαν επάνοδος· η παρρησία του καλείν εαυτών Πατέρα τόν Θεόν, κοινωνόν γενέσθαι της χάριτος του Χριστού, τέκνον φωτός χρηματίζειν, δόξης αϊδίου μετέχειν, και απαξαπλώς εν παντί πληρώματι ευλογίας γενέσθαι εν τε τω αιώνι τούτω και εν τω μέλλοντι»13. Τούτο οδηγεί «εις πάσαν την αλήθειαν», στηρίζει «προς τε γνώσιν ασφαλή και ομολογίαν ακριβή και λατρείαν ευσεβή και προσκύνησιν πνευματικήν και αληθή» του εν Τριάδι Θεού14.

Διά των τελευταίων τούτων ευρισκόμεθα εις την περιοχήν της Εκκλησίας. Θεμελιώδης διδασκαλία του ιερού Πατρός τυγχάνει, ότι η Εκκλησία είναι σώμα Χριστού15. Την Εκκλησίαν ταύτην «αρχιτεκτονεί» το Πνεύμα το άγιον16, παρέχον εις αυτήν «εγκαινισμόν»17 και «διακόσμησιν» δια ποικίλων χαρισμάτων, αποτελούντων «δωρεάς εκ τού Πνεύματος»18.

Χαρίσματα λοιπόν κατά τα ανωτέρω είναι ειδικαί δωρεαί της γενικής χάριτος του εν Τριάδι Θεού, αι οποίαι παρέχονται διά του Αγ. Πνεύματος εις τα μέλη της Εκκλησίας ως σώματος Χριστού. Προσδιορίζων τούτο ακριβέστερον ο Μ. Βασίλειος διατυπώνει ως εξής· «και ώσπερ διαιρείν τα ενεργήματα εις τους αξίους των ενεργημάτων ο Πατήρ λέγεται, και διαιρείν τας διακονίας ο Υιός εν τοις της διακονίας αξιώμασιν· ούτω διαιρείν και τα χαρίσματα το Πνεύμα το άγιον εις τους άξιους της των χαρισμάτων υποδοχής μαρτυρείται» (πρβλ. Α' Κορ. 12, 4-6)19. Ως δε αλλαχού παρατηρεί «ου λειτουργικώς διακονεί τας δωρεάς, αλλ’ αυθεντικώς διαιρεί τα χαρίσματα (πρβλ. αυτόθι 12, 11). Αποστέλλεται μεν οικονομικώς, ενεργεί δε αυτεξουσίως»20. «Μερίζειν» ή «διαιρείν» ή «διανέμειν» και «ενεργείν» είναι τα ρήματα, τα οποία γενικώς εκφράζουν το έργον του Αγ. Πνεύματος εν σχέσει προς τα χαρίσματα21.

Ποια όμως είναι ακριβέστερον η φύσις και ο ρόλος ή σκοπός των χαρισμάτων εν τη Εκκλησία; Ποιοι οι όροι και τα όρια της υπάρξεως και ενεργείας αυτών εν αυτή;

Σημειώσεις

1. Βλ. κυρίως Α’ Κορ., κεφ. 12-14. Ρωμ. 12, 1-8. 16, 1. Εφεσ. 4, 1-16.
2. Βλ. ενδεικτικής Κ. Rahner, Das Charismatische in der Kirche, εν «Das Dynamische in der Kirche», 2α έκδ., Freiburg i. Br. 1958, σ. 38-73. G. Eichholz, Was heisst charismatische Gemeinde? München 1960 (Theol. Existenz Heute, Nr. 77).—«Kirche und Charisma». Die Gaben des Heiligen Geistes im N. Testament, in der Kirchengeschichte und in der Gegenwart. Εκδ. υπό R. F. Edel, Marburg 1966.
3. Εκ των κυριωτέρων L. Fischer, Basilius der Grosse. Untersuchungen zu einem Kirchenvater des vierten Jahrhunderts, Basel 1953, σ. 47-50, 52-72 (πλήν του χαρισματικού στοιχείου απουσιάζει και η έκθεσις της περί Εκκλησίας ως σώματος Χριστού θεμελιώδης διδασκαλία του Μ. Βασιλείου). Ι. Καρμίρη, Η εκκλησιολογία του Μ. Βασιλείου, εν Επιστ. Επετηρ. Θεολ. Σχ. Παν/μ. Αθηνών, Αθήναι 1958. σ. 103-139· πρβλ. και του αυτού, Η εκκλησιολογία των Τριών Ιεραρχών, Αθήναι 1962 (θεώρησις κατά το σύνηθες δογματικόν σχήμα)· (η μελέτη του P. Batiffol, L’ ecclesiologie de St. Basile, εν Echos d’ Orient 125/1922, σ.9-30. αναφέρεται εις την εκκλ. δράσιν και όχι την εκκλησιολογίαν του Μ. Βασιλείου). Εξαίρεσιν αποτελεί ο Dom David Amand, L’ ascèse monastique de St. Basile de Césarée, Maredsous 1948, o οποίος εις τάς σ. 138-144 ποιείται μερικώς λόγον περί χαρισμάτων, εν άναφορά όμως μόνον προς τον μοναστικόν βίον.
4. Ορθώς παρετηρήθη ότι προκειμένου περί του Μ. Βασιλείου είναι ακριβέστερον να ομιλώμεν περί «εκκλησιαστικής συνειδήσεως» παρά περί εκκλησιολογίας. Βλ. L. Fischer, μν. έργ., σ. 52· πρβλ. I. Καρμίρη, Η εκκλησιολογία του Μ. Βασιλείου, σ. 103.
5. Βλ. Λόγος ασκητικός 1,1. PG 31, 869D. Όροι κατά πλάτος, ερώτ. 55, 1. PG 31, 1045D.
6. Περί Αγ. Πνεύματος, κεφάλ. 15, 35. PG 32. 128CD.
7. Ομιλ. 20 Περί ταπεινοφροσύνης 3. PG 31, 532Α. Περί χάριτος βλ. ολόκληρον την στήλην 532· βλ. και Ε. Scholl, Die Lehre des hl. Basilius von der Gnade, Freiburg i. Br. 1881 (λίαν σχολαστικίζουσα·  πρβλ. A. Heising, Der HI. Geist und die Heiligung der Engel in der Pneumatologie des Basilius von Casarea», εν Zeitschr. f. Kath. Theologie 87/1965, σ. 257, σημ. 2).
8. Oμιλ. εις 33 Ψαλμόν 6. PG 29, 365Α.
9. Περί Aγ. Πνεύματος, κεφ. 8, 17. PG 32, 96Β.
10. Κατά Ευνομίου 3, 4. PG 29, 664C. 665 Α.
11. Περί Αγ. Πνεύματος, κεφ. 9, 22. PG 32, 108Β· κεφ. 16, 38. 136ABC· κεφ. 26, 61. 180Β· Κατά Ευνομίου 3, 4. PG 29. 661C· πρβλ. Ομιλ. εις 32 Ψαλμόν 4. PG 29, 333A-D.
12. Περί Αγ. Πνεύματος, κεφ. 19, 49. PG 32, 157ABC· κεφ. 16, 39. 140BCD.
13. Αυτόθι, κεφ. 15, 36. 132Β· πρβλ. και κεφ. 24, 55. 172ΑΒ.
14. Περί πίστεως 4. PG 31, 685C.
15. Βλ. παρά I. Καρμίρη, μν. έργ., σ. 109-114.
16. Υπόμν. εις προφ. Ησαίαν 107. Εκδ. P. Trevisan (Torino 1939), τόμ. I, σ. 303. Του έργου τούτου στασιάζεται ή γνησιότης. Οι παρά διαφόρων προβληθέντες κατ' αυτής λόγοι (φιλολογικοί κυρίως) ουδέποτε εξησθένησαν σοβαρώς την βαρύτητα των υπέρ αυτής επιχειρημάτων του J. Wittig, Des Basilius des Grossen geistliche Ubungen auf der Bischofskonferenz von Dazimon 374/5 im Anschluss an Jes. I-XVI, Breslau 1922. Διά τούτο χρησιμοποιούμεν υλικόν εκ του ως άνω υπομνήματος, με την επιβαλλομένην πάντως επιφύλαξιν.
17. «Εγκαινισμόν δε της Εκκλησίας υποληπτέον την ανακαίνωσιν του νοός, την δια του Αγ. Πνεύματος γινομένην τοις καθ’ ένα των συμπληρούντων το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού». Ομιλία εις 29 Ψαλμόν 1. PG 29, 308Α.
18. Βλ. Περί Αγ. Πνεύματος, κεφ. 16, 39. PG 141 Α.
19. Κατά Ευνομίου 3, 4. PG 29, 664ΑΒ· πρβλ. Περί Αγ. Πνεύματος, κεφ. 16, 37 και 38. PG 32, 133C. 137C.
20. Ομιλία 15 Περί πίστεως 3. PG 31, 472Α.
21. Βλ. Περί κρίματος Θεού 4. PG 31. 660BC. ένθα μ. α. λέγεται1 «και του Πνεύματος του αγίου του διαιρούντος μεν τα μεγάλα και θαυμαστά χαρίσματα, ενεργούντος δε τα πάντα εν πάσι». Πρβλ. και Ομιλίαν 15 Περί πίστεως 4. PG 31, 685C· Περί Αγ. Πνεύματος, κεφ. 9, 23. PG 32, 109C.

Ἡ ἐξομολόγησις δέν ἐξαλείφει τίς κακές κλίσεις τῆς καρδιᾶς

                                        

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Ἔτσι καί ἡ ἐξομολόγησις, πού θά γίνη καλά καί ὅπως πρέπει, μολονότι ἐξαλείφει τίς ἁμαρτίες, ὅμως δέν ἐξαλείφει καί ὅλο τό κακό πού ἔκαναν στήν ψυχή οἱ ἁμαρτίες, δηλαδή τήν τύφλωσι καί τή σκότωσι τοῦ νοῦ, τίς κακές κλίσεις καί διαθέσεις τῆς θελήσεως, τίς συνήθειες καί ἕξεις τῆς καρδιᾶς, τήν φθορά καί τήν ἀχρήστευσι τῶν δυνάμεων, τήν ἀσχήμια τοῦ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν.
Καί αὐτό γιατί ἡ ἐξομολόγησις δέν παίρνει ἀπό ἐμᾶς ὅλη τήν ποινή καί τόν κανόνα, πού πρέπει νά δεχθοῦμε γιά τίς ἁμαρτίες μας, οὔτε σηκώνει ὅλη τήν δύναμι τῶν κακῶν ἕξεων καί συνηθειῶν, τίς ὁποῖες δεχθήκαμε μέ τήν ἁμαρτία, ἄν καί κάπως τίς λιγοστεύει.
Ἀλλά αὐτά ὅλα μας τά ἀφήνει, γιά νά τά διορθώσουμε καί νά τά ἐξαλείψουμε ἐμεῖς μέ τόν παντοτινό πόνο τῆς καρδίας μας καί μέ τούς κόπους καί ἀγῶνες καί μόχθους τῆς μετανοίας, πού ὀφείλουμε νά κάμνουμε σέ ὅλη μας τή ζωή μετά τήν ἁμαρτία.

πηγή :Ἔκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου
Νέα Σκήτη Ἅγιον Ὅρος
σελ. 34-35
πηγή: Αναβάσεις


Ο Θεός έγινε άνθρωπος! Εγώ ποιος γίνομαι;

 

Ο Άγιος Αθανάσιος έγραψε το γνωστό λόγο: έγινε ο Θεός άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός!

Αν μελετήσουμε προσεκτικότερα αυτήν την φράση του αγίου θα δούμε, λαϊκά μιλώντας, πόσο είναι πολύ βαριά και μεγάλη κουβέντα είναι!

Άραγε είναι πρόκειται για μία φαντασία; Γίνομαι εγώ θεός; Στον αληθινό Θεό που πιστεύουμε και στους βίους των αγίων γνωρίζουμε ότι αυτό είναι μία πραγματικότητα. Η ρήση του αγίου Αθανασίου δεν είναι κενός λόγος. Είναι συγκλονιστική και φέρνει μεγάλη ελπίδα και μόνο η σκέψη: πώς μας εκτιμάει ο Θεός, τι αξία έχουμε! Όταν μάλιστα που δεν εκτιμάμε εμείς τον εαυτό μας ή τον άλλον! Τί αναγνώριση είναι αυτή από τον Θεό για το πλάσμα του;! Την ώρα που εμείς στη γη, σπάνια αναγνωρίζουμε εν αληθεία ο ένας τον άλλον.

Μας λέει ο Θεός «ήρθα στη γη να σας καλέσω να γίνεσθε άγιοι, σαν εμένα με την Χάρη. Ήρθα γιατί ζείτε σε κατάσταση με κατάθλιψη, χωρίς φως, ήρθα γιατί η αμαρτία σας έχει θανατώσει. Ήρθα γιατί θέλω να ζήσετε και όχι να πεθάνετε. Ήρθα για να μην είναι κάποιος σε μοναξιά και απομόνωση. Ήρθα να σας θεραπεύσω από τις ψυχικές και πνευματικές ασθένειες. Ήρθα γιατί σας βλέπω να ζείτε σε δίλημμα. Ήρθα γιατί ζείτε σε άγνοια».

Αυτό πώς ακούγεται στα ώτα, στο νου και την καρδιά; Και όταν το ακούμε τι κάνουμε γι’ αυτό;

Αν μπορούσα να φανταστώ ότι είμαι σε συνάντηση με τον Χριστό ο οποίος μου απευθύνει προσωπικά τα παραπάνω λόγια, τι θα έκανα; Μπορεί κάποιος να αναλογισθεί το μέγεθος της δωρεάς; Να δώσει χρόνο και χώρο μέσα του ώστε να σκεφτεί σοβαρά τι θα απαντούσε;

Οι Απόστολοι ανταποκρίθηκαν και έγινε η ζωή τους η ζωή του Χριστού. Έκλεισε γι’ αυτούς εκεί το θέμα. Τα υπόλοιπα της ζωής τους ήταν μέσα για να επιβιώσουν, να επιβιώσουν γύρω από το κέντρο του νοήματος αυτού, όχι γύρω από άλλο κέντρο!

Ναι, λέει ο απόστολος Παύλος, μέσω της χάρης και του αγώνα μας θα ενωθούμε με τον Χριστό με την Θεία Κοινωνία, και με τα Μυστήρια! Εμείς όμως το βιώνουμε αυτό σαν αποστολή και νόημα ζωής; Επιθυμώ να γίνω θεός – άγιος και σηκώσω ένα σταυρό, να αναλάβω την ευθύνη μου σε μία κατάσταση και το μερίδιο που μου αναλογεί σε έναν πόνο; Ποια θα είναι η προσωπική μας ανταπόκριση στην γέννηση του Χριστού; Θα είναι μία απόφαση να δηλώσουμε ότι θέλουμε να ενωθούμε με τον Χριστό και να γίνουμε θεοί – άγιοι, όχι κατ’ ουσίαν αλλά μέσω της χάριτος;

Αυτό το αντιλαμβανόμαστε; Ή μήπως βουλιάζουμε σε κάτι άλλο και ζαλιζόμαστε από τα κύματα της ζωής χωρίς να γίνουν τα κύματα τα μέσα για να θεοποιηθούμε; Μήπως “κολλάμε” εντελώς στα κύματα που μας χτυπούν και μπαίνουμε σε ένα φαύλο κύκλο λέγοντας ότι θα τα ξεπεράσουμε πνευματικά και θα πάνε «όλα καλά»;

Τι μου δίνει η γέννηση του Χριστού; Την ειρήνη για να ησυχάσω τις ταραχές μου και να σκεφτώ καλύτερα. Την ελπίδα ότι η ζωή μου δεν τελειώνει εδώ. Το φως για να ζήσω αυτήν την ζωή με το θείο βρέφος όχι μακριά από Αυτό. Όμως αυτό δεν είναι το ίδιο το νόημα της ζωής μας; Η ανθρωπότητα ζούσε σε σκοτάδι και σκιά θανάτου όπως λέει ο προφήτης Ησαΐας. Το σκοτάδι εκείνης της εποχής μπορεί να μοιάζει με αυτό που ζούμε και εμείς τώρα. Είχαν και τότε μεγάλες κοινωνικές ταραχές, ένας Ηρώδης θέλει να σκοτώσει τα παιδιά, μία μάνα Παρθένος θέλει να φύγει με την οικογένειά της στην Αίγυπτο για να γλυτώσει το παιδί της. Πόσες ομοιότητες με το σήμερα! Τότε και μετά και τώρα, συνεχώς ταραχές, πόλεμοι, πανδημίες, μία ολόκληρη ιστορία γεμάτη με τα ίδια που επιλαμβάνονται ξανά και ξανά. Κάθε εποχή θα έχουμε έναν νέο Ηρώδη.

Και τι γίνεται τελικά; Πού βλέπει κανείς το νόημα της Γέννησης του Χριστού; Παραμένει η σκληρότητα, η ανασφάλεια και η ματαιότητα. Αυτά όμως είναι τα δικά μας έργα, των ανθρώπων. Το αληθινά σταθερό γεγονός που έχουμε είναι το αιώνιο συμβόλαιο που υπέγραψε ο Θεός με αιώνια διαθήκη. Η διαθήκη της πατρότητάς Του. Λέει «Ήρθα στη γη, δεσμεύτηκα στην αγάπη μου, σταυρώθηκα, αναστήθηκα για σένα, άνθρωπε». Τι ψάχνει ο άνθρωπος χιλιάδες χρόνια τώρα; Ασφάλεια, δεσμευτική και σταθερή αγάπη, αμετάκλητρη συγχώρηση, αιώνια ζωή. Αυτά δηλαδή που υπήρχαν πριν από την πτώση του Αδάμ! Η Σταθερή Αγάπη δεν άντεχε να διώξει τον άνθρωπο από τον Παράδεισο εγκαταλείποντάς τον για πάντα έξω. Όλα τα έφερε ξανά το θείο βρέφος με την Καινή Διαθήκη κηρύττοντας: “Εγώ σας καλώ, από εκεί και πέρα αναμένω την δική σας ανταπόκριση!”

Το θείο βρέφος από την φάτνη μετέδωσε μία Χριστουγεννιάτικη ανάσα σε όλον τον κόσμο που τον δέχτηκε. Μία ανάσα ικανή να ανοίξει τις καρδιές και να αισθανθούν οι άνθρωποι μία διαφορετική ζέση, να βαπτιστεί τα μυαλό τους με φρόνημά του, να συγχρονιστούν οι θελήσεις με το θέλημα της Παρθένου Μαρίας.

Με αυτή την Χριστουγεννιάτικη ανάσα κοιτάμε τον Ιωσήφ και ξέρουμε ότι δεν είμαστε σε καλύτερη θέση από εκείνον. Έχουμε κι εμείς τόσες απορίες και τόσες ανθρώπινες απογοητεύσεις! Όμως έχουμε την πίστη ότι θα στείλει ο Θεός σε καθένα από μας έναν άγγελο για να μας ενθαρρύνει και να μας καθοδηγεί σε δρόμο ορθόδοξο χωρίς αμφιβολίες, σε δρόμο να φυλάξουμε το θείο βρέφος μέσα μας ως μόνιμο κάτοικο και οδηγό της ψυχής μας. Όχι να το χάσουμε ή να το σκοτώσουμε! Σε δρόμο που οδηγεί σε ενότητα της πίστεως.

Ο Θεός έγινε άνθρωπος, εγώ ποιος είμαι και ποιος γίνομαι! Αν καταλάβουμε το νόημα της γέννησης του Χριστού θα γίνει αυτή το ισχυρό θεμέλιο πάνω στο οποίο θα χτιστεί η ψυχή μας σε έναν υγιή πνευματικό τρόπο. Μας κάλεσε ο Χριστός, αν θέλουμε να ασχοληθούμε ολοκληρωτικά μαζί Του και αν θέλουμε να τον συναντήσουμε προσωπικά και να του δώσουμε όλο το χώρο μέσα μας, να κάθεται ως βασιλιάς. Συνεχώς μας συγχωρεί ο Θεός. Πολλές φορές όμως εμείς δεν συγχωρούμε τον εαυτό μας ή τους άλλους. Δεν είμαστε έτοιμοι! Εκείνος όμως συγχώρησε και συγχωρεί!

Τι γίνομαι; Ποιος είμαι; Είναι ανοιχτές ερωτήσεις, να τις σκεφτούμε σοβαρά. Να πάρουμε απόφαση, να ξέρουμε τι νόημα έχει η ζωή μας. Βρίσκομαι π.χ. σε έναν χώρο προσφοράς και πολλές φορές συντελείται διαστροφή στη πορεία μου, ώστε αντί να είναι η προσφορά μέσο για να διακονήσω τον Χριστό, κάτι συμβαίνει και χάνεται αυτό. Προσφέρω διακονία στο όνομα του Χριστού όμως κάτι χάνεται η αληθινή χαρά και η βαθιά ησυχία.

Είναι ωραία μέρα η τελευταία του Δεκεμβρίου. Αποχαιρετάμε τη Γέννηση και έρχεται το νέο έτος. Είναι μία ωραία μέρα να προβληματιστούμε και να σκεφτούμε πού βρισκόμαστε αληθινά πνευματικά. Τι κρατάμε από Χριστούγεννα και φέτος; Μέσα στο άγχος που ζούμε καθημερινά αποκαλύπτεται και φέτος το Αστέρι. Αποκαλύπτεται και μας βάζει σε σκέψη και σε στάση να κάνουμε χώρο μέσα μας για να φυσήξει ένας χριστουγεννιάτικος φωτισμένος αέρας, που θα μας κάνει να αναπνεύσουμε βαθιά! Έρχεται το αστέρι με ελπίδα και υιοθεσία αληθινή του Πατέρα Θεού. Αυτός ο Θεός που βλέπει την ανθρωπότητα να βασανίζεται ξανά και ξανά.

Πνίγεται η καρδιά πάλι φέτος γιατί μυρίζει θάνατος, καπνίζει πένθος, δεν μυρίζουν μόνο τα ξύλα τις βραδιές των Χριστουγέννων για να ζεσταθούμε και να ανταλλάξουμε τα δώρα χωρίς δάκρυ! Μακάρι να ήταν διαφορετικά! Μ’ ένα πνίξιμο καρδιάς έρχονται πάλι τα Χριστούγεννα γιατί αγαπημένοι μας άνθρωποι είτε φεύγουν είτε υποφέρουν στα κρεβάτια του κορωνοϊού ή άλλων ασθενειών. Και πάλι το μόνο σταθερό είναι το Θείο Βρέφος! Αυτό που ήρθε χωρίς θόρυβο, χωρίς εκδηλώσεις, ήρθε με τους ύμνους των αγγέλων. Και μας καλεί να πάρουμε την προσωπική απόφαση «τι θέλω να γίνω»! Μπορεί οι συνθήκες να μη με βοηθούν, όμως πάλι είναι στο χέρι μου να διαλέξω ποιος θέλω να είμαι!

Από την Σκήτη της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής στη Λητή του Λαγκαδά ευχόμαστε χρόνια πολλά με φωτισμό και πνευματική απόφαση να σταθούμε σταθεροί απέναντί στα κύματα της εποχής, ενωμένοι γύρω από τη Φάτνη διαβάζοντας μαζί την επιστολή του αποστόλου Παύλου προς Εφεσίους, «μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ». Αμήν.

Χρόνια πολλά και ευλογημένο νέο έτος!

∗Οι εικονιζόμενες πυρογραφίες προέρχονται από το εργαστήριο της Ιεράς Σκήτης Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής στην Λητή Λαγκαδά.

Ο Θεός έγινε άνθρωπος! Εγώ ποιος γίνομαι; | Πεμπτουσία (pemptousia.gr)

Δημήτρης Κούβελας Η Ιστορία της Όμικρον 30.12.2021 AlertTV



ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ / Δημήτρης Κούβελας Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2021 ALERT TV Παρουσίαση: Ανδρέας Καψαμπέλης / Άρης Σπίνος, Γιώργος Βλάχος 30.12.2021

κυρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης_Ας ευχηθώμεν το ερχόμενον έτος να μη είναι χειρότερον από το έτος το φεύγον.

                                        Παναγια Σκεπη_Γεωργιος_Παρασκευη_Божией Матери Икона_Virgin Mary –Byzantine Orthodox Icon_3a27b4a080d32c6560

“Το εκήρυξεν ο θείος Όμηρος προ ετών τρισχιλίωνΕις οιωνός άριστος!. Αλλά τις έβαλεν εις πράξιν την συμβουλήν του θειοτάτου αρχαίου ποιητού; Εκ της παρούσης ημών γενεάς τις ημύνθη περί πάτρης;

Ημύνθησαν περί πάτρης οι άστοργοι πολιτικοί, οι εκ περιτροπής μητρυιοί του ταλαιπώρου ωρφανισμένου Γένους;

Άμυνα περί πάτρης δεν είναι αι σπασμωδικαί, κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι επιστρατείαι, ουδέ τα σκωριασμένης επιδεικτικότητος θωρηκτά.

Άμυνα πετρί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεωκοπίας.

Τις ημύνθη περί πάτρης;

Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια.

Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.

Και σήμερον, νέον έτος έρχεται. Και πάλιν τι χρειάζονται οι οιωνοί; Οιωνοί είναι τα πράγματα.

Μόνον ο λαός λέγει. Κάθε πέρσυ και καλλίτερα.

Ας ευχηθώμεν το ερχόμενον έτος να μη είναι χειρότερον από το έτος το φεύγον”.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Εφ. “Ακρόπολις”, 1 Ιαν. 1896)

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ: κυρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης_Ας ευχηθώμεν το ερχόμενον έτος να μη είναι χειρότερον από το έτος το φεύγον. (trelogiannis.blogspot.com)

ΠΟΙΟΣ ΗΜΥΝΘΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΠΟΙΟ ΨΗΛΑ;

Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε κατάσταση τόσο πειστική ότι το τέλος τού κόσμου πλησιάζει. Η Αποκάλυψη γίνεται τώρα διαρκώς πιο επίκαιρη

                             

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ – Η συγχώρηση ως προετοιμασία για το τέλος των καιρών, πρόσφατα αποκαλυπτικά γεγονότα

…Ζούμε στον κόσμο αυτό με τη συνείδηση ότι η ζωή είναι διάβαση προς κάτι εξαιρετικά μεγαλειώδες.

Τώρα πού στέκομαι μπροστά σας, γνωρίζοντας ότι σε λίγο πρόκειται να πεθάνω, ζητώ από όλους και όλες σας να με συγχωρήσετε. Όλοι εμείς εργαζόμαστε μαζί, ο καθένας με τις δυνάμεις του, αλλά μέσα στην ιστορική πραγματικότητα εγώ είμαι ο πρώτος υπεύθυνος. Θα ήθελα να παρουσιαστώ ενώπιον της Κρίσεως με ήσυχη τη συνείδησή μου. Αν ο Θεός θέλει να ζήσουμε αιώνια μαζί Του, ζητά να είμαστε όμοιοι με Αυτόν. Και το εκφράζει αυτό με αρκετά πρωτότυπο τρόπο. Λέει: «Εάν αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμΐν ο Πατήρ υμών ο ουράνιος». Βλέπετε ότι ο Θεός χρησιμοποιεί ένα τέχνασμα. Λέει: «Εάν μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα, ουδέ ο Πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών» . Πρέπει να συγχωρούμε οτιδήποτε έχουμε υποστεί, ακόμη και το μαρτύριο, τον θάνατο κλπ. “Όλα αυτά είναι λιγότερο σπουδαία από τον ερχομό μας στο είναι.

Αύριο βράδυ θα έχουμε την ακολουθία της συγχωρήσεως, για την αδελφότητα, διότι την Κυριακή θα την τελέσουμε μετά το τέλος του εσπερινού για όλο τον κόσμο πού θα έρθει. Είμαστε πιο ελεύθεροι όταν είμαστε μόνοι μας. Αφού είμαστε μια οικογένεια, μού επιτρέπεται πάντα να είμαι ανοιχτός ενώπιόν σας. Προσεύχομαι ο Θεός να δώσει σε όλους μας το θάρρος να τελέσουμε αυτή την πράξη της μεγάλης συγχωρήσεως, ώστε μετά, γιά πενήντα μέρες, να είμαστε σε συνεχή προσπάθεια προετοιμασίας γιά την Ανάσταση, γιά το Πάσχα. Ας προσπαθήσουμε να ελέγξουμε «εμπειρικά» αν αυτό ισχύει-ο Θεός να με συγχωρεί πού εκφράζομαι έτσι-, ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ότι αν συγχωρήσουμε τα πάντα στους άλλους, το πνεύμα μας θα είναι πιο ελεύθερο κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Ο Θεός θέτει αυτή την προϋπόθεση: «Συγχωρήστε και ο Πατέρας θα σας συγχωρήσει». Θα προσπαθήσουμε τώρα να δούμε αν αυτό αληθεύει ή όχι. Γιατί το λέω αυτό; Όταν πρόκειται για το Απόλυτο, πρέπει και η πίστη να έχει έναν χαρακτήρα απόλυτο, να μην ταλαντεύεται. Αλλά δεν φθάσαμε εκεί! Κάποτε δοκιμαζόμαστε με τρόπο αυστηρότερο από αυτόν πού θα θέλαμε, και τότε, ακόμη και η πίστη μας μπορεί να κλονιστεί. Να είστε σίγουροι ότι αυτό θα έχει αντίκτυπο σε όλο μας το είναι. Υπήρχαν εκατοντάδες περιπτώσεων πού άνθρωποι έρχονταν εδώ συντετριμμένοι από τις θλίψεις αυτού του κόσμου και όταν έφευγαν, η εξωτερική τους εμφάνιση είχε αλλάξει, φαίνονταν διαφορετικοί. Το ίδιο θα συμβεί και με μας.

Ας συγχωρήσουμε με τον σκοπό πού σας πρότεινα, δηλαδή να γίνουμε μία οικογένεια, σχεδόν ένας άνθρωπος, γιά να φθάσουμε σε αυτό πού ο Θεός μας, ο Θεός της αγάπης, ζητά από μάς. Τώρα, γιά να ελαφρύνω το βάρος μου, σας παρακαλώ, κάντε το αυτό γιά μένα, κάντε αυτή την ηρωική χειρονομία, συγχωρήστε όλους και κατακρίνετε μόνο τον εαυτό σας. Με τον λογισμό μας, δηλαδή, να μην είμαστε διατεθειμένοι να κρίνουμε τούς άλλους, παρά μόνο εμάς. Και όταν θα πούμε: «Συγχώρησον», θα το πούμε με κατάσταση πνεύματος να μην κρίνουμε κανέναν.

Όταν ήμουν στο Άγιον Όρος, μερικές φορές οι αδελφοί μου έλεγαν ότι κάποιος τούς συμπεριφερόταν με τρόπο άδικο. Λοιπόν τούς έλεγα: «Ίσως να είναι όπως τα λέτε, αλλά ο άλλος δεν είναι εκατό τοις εκατό ένοχος. Ίσως εμείς να είμαστε ένοχοι πέντε τοις εκατό• και αν εξαλείψουμε αυτά τα πέντε τοις εκατό, αν αναγνωρίσουμε ότι είμαστε ένοχοι γι’αυτά τα πέντε τοις εκατό, θα δείτε πώς ο άλλος θα αφοπλιστεί». Και με την ελάχιστη, δηλαδή, αναγνώριση ότι είμαστε άδικοι, μπορούμε να εξαλείψουμε εκατό τοις εκατό όλα τα λάθη, και τα δικά μας και των αδελφών.

Οφείλουμε να οικοδομήσουμε τη ζωή μας σε μια εποχή πιο επικίνδυνη από όλες τις προηγούμενες, με την έννοια ότι η Κρίση είναι πιο κοντά. Κάποιοι λένε ότι από τον ένα αιώνα στον άλλον παρατηρούμε το ίδιο φαινόμενο: στο τέλος τού αιώνος οι άνθρωποι περιμένουν το τέλος τού κόσμου. Ποτέ όμως στο παρελθόν δεν υπήρξε κατάσταση τόσο πειστική ότι το τέλος τού κόσμου πλησιάζει. Η Αποκάλυψη, αυτό το βιβλίο πού κανείς δεν το καταλαβαίνει απόλυτα, γίνεται τώρα διαρκώς πιο επίκαιρη.

Ας σκεφτούμε γιά λίγο τον πόλεμο πού διεξάγεται στις ημέρες μας, όχι σε πολιτικό επίπεδο βέβαια*. Στο 9ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως βρίσκουμε το όνομα τού ποταμού Ευφράτη. Αυτός ο γεωγραφικός τόπος αναφέρεται πολύ καθαρά εκει3. Μία καταστροφή πού έλαβε χώρα πριν από αυτό, επίσης αναφέρεται καθαρά• είναι το Τσερνομπίλ**. Η Αποκάλυψη4 μιλά γιά μια σφαίρα φωτιάς («μέγας αστήρ καιόμενος») πού ονομάζεται «Άψινθος» και στα ουκρανικά «Τσερνομπίλ».

Υπάρχουν πολλά άλλα πού δεν μπορούμε ακόμη να τα διακρίνουμε, αλλά αν πάρουμε αυτά τα δύο στοιχεία με την ίδια χρονολογική σειρά, με εκπληκτική ακρίβεια, έχουμε περισσότερους λόγους τώρα να σκεφτούμε ότι το τέλος της ιστορίας της ανθρωπότητας πάνω στη γη πλησιάζει. Ο πλανήτης μας είναι σήμερα μολυσμένος παντού. Το πλήθος των ανθρώπων πού ζουν στον κόσμο μας υπερβαίνει σε αριθμό όσους μπορεί να θρέψει η γη. Δεν γνωρίζουμε με ποιόν τρόπο θα έλθει το τέλος τού κόσμου, αλλά υπάρχουν σήμερα πολλά σημεία πού δείχνουν ότι αυτό είναι δυνατόν να συμβεί. Έχοντας αυτά ύπ’oψιν, ας σκεφτούμε αυτή την πιθανότητα πιο σοβαρά από όσο στις περασμένες εποχές. Αν όμως πράγματι το τέλος του κόσμου έρχεται, δεν μπορεί κανείς εντούτοις να ορίσει την ημερομηνία. Κάποτε, πριν περίπου είκοσι χρόνια, κάποιος επισκέπτης με ρώτησε πότε θα έρθει το τέλος τού κόσμου και του είπα ότι αυτό υπερβαίνει τις ημερομηνίες του ημερολογίου μας. Ας προετοιμαζόμαστε, λοιπόν, γιά το γεγονός αυτό, μετά από το οποίο ο προορισμός μας θα σφραγιστεί από τον Θεό. Ή θα είμαστε αιωνίως μέσα στο Φως του Πατρός ή θα ριφθούμε στο σκότος του μη όντος, εκτός της ζωής του Πατρός.

Σας εξέφρασα με πολύ σύντομο τρόπο το περιεχόμενο της προσευχής μου και σας παρακαλώ τώρα να με συγχωρήσετε. Ήδη σήμερα ο ηγούμενος, ήρθε και μου ζήτησε προσωπικά συγγνώμη. Έχει συνείδηση της σπουδαιότητος αυτής της ημέρας, και το έκανε αυτό, ξέρετε, με τον δικό του τρόπο. Λοιπόν, θα κάνουμε όλοι το ίδιο. Αυτό θα γίνει αύριο το βράδυ στον μεγάλο ναό, διότι το μικρό παρεκκλήσι δεν επαρκεί πλέον για να κάνουμε όλοι τις εδαφιαίες μετάνοιες. Αυτός ο τρόπος, να πέφτουμε έτσι με το πρόσωπο στη γη για να ζητήσουμε συγχώρηση, μπορεί να φανεί ότι ταιριάζει σε δούλους. Αλλά πριν από το μεγάλο και τελευταίο Πάσχα Του μαζί μας, ο Κύριος, ο Θεός και Δημιουργός, έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του, αυτών των απλών ψαράδων, προσθέτοντας: «Υπόδειγμα δέδωκα υμίν ίνα καθώς εγώ εποίησα υμΐν, και υμείς ποιήτε» .

Για μας πού δεν τολμούμε να συγκριθούμε με Αυτόν, αυτή η εδαφιαία μετάνοια εκφράζει πνευματικά την κένωσή μας. Αλλά ο σκοπός, ο αληθινός σκοπός, είναι να λάβουμε όχι απλά κάποια ύπαρξη, αλλά το ίδιο το «είναι». Λαμβάνουμε αυτή τη χάρη με τρόπο πού ο καθένας γίνεται όμοιος με τον Ίδιο τον Κύριο, τον Κύριο της αιώνιας υπάρξεως μας. Μη φοβάστε, λοιπόν, αυτή την κίνηση. Ακόμη και στην Παλαιά Διαθήκη, ο Ιακώβ, ένα πρόσωπο πραγματικά εκλεκτό, φοβήθηκε την οργή του αδελφού του και προσκύνησε στη γη επτά φορές, πριν τον πλησιάσει . Αποτελεί και αυτό ένα παράδειγμα για μας.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να σας πώς ότι σήμερα είναι ακριβώς η πεντηκοστή επέτειος της χειροτονίας μου, διότι αυτή την ημέρα, εορτή της Υπαπαντής με το Παλαιό Ημερολόγιο του Αγίου Όρους, χειροτονήθηκα ιερέας στη Μονή του Αγίου Παύλου. Σήμερα, συμπληρώνονται επίσης τριαντατρία χρόνια, από τότε πού βρήκαμε αυτό τον χώρο για μας. Τριαντατρία χρόνια, το 1958.

*’Εννοεί τον πόλεμο του Περσικού Κόλπου το 1991.
3 .Άποκ. 9,14.
** Στις 26 Απριλίου 1986 είχε γίνει έκρηξη στον αντιδραστήρα του πυρηνικού σταθμού Τσερνομπίλ.

Εκφωνήθηκε στα γαλλικά, στις 15 Φεβρουάριου 1991. [Ρ72 Μ«]

(Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ): «Οικοδομώντας τον Ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας», τόμος Β, Ομιλία 61, σελ., Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας)

πηγή: iconandlight
https://simeiakairwn.wordpress.com/

ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΔΕΙΤΕ: >> ΕΔΩ

2022, Η ΟΥΤΟΠΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΕΨΕΩΝ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ

Είναι ασφαλώς ουτοπικές οι προβλέψεις για το μέλλον, σε συνθήκες τόσο έντονης αβεβαιότητας στην Ελλάδα, στην ΕΕ και διεθνώς – οπότε το μόνο που μπορεί να συστήσει κανείς στις κυβερνήσεις είναι να πάψουν να είναι δογματικές, να μην έχουν προκαταλήψεις, να κυβερνούν για όλους τους Πολίτες και όχι μόνο για τους ψηφοφόρους τους, να μη διχάζουν τις κοινωνίες, να αλλάζουν πολιτικές όταν αλλάζουν οι συνθήκες, να κάνουν προσεκτικά, ρεαλιστικά, συνετά βήματα και να μην υποτιμούν τις έντονες κοινωνικές αντιδράσεις που κυοφορούνται, με βασική αιτία τα λανθασμένα αφηγήματα που προωθούν οι ίδιες. Τέλος, σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες ευχόμαστε Καλή Χρονιά, με τη βεβαιότητα πως όλα θα πάνε καλά για τους ίδιους και τις οικογένειες τους – ένα ευτυχισμένο 2022, αφού η χώρα μας, στη μακραίωνη ιστορία της, πάντοτε ξεπερνούσε όλα της τα προβλήματα, όσο δύσκολα και αν ήταν.    

Βασίλης Βιλιάρδος

Ανάλυση

Όταν τελειώνει ο χρόνος, όλοι προσπαθούν να προβλέψουν τι θα συμβεί τον επόμενο – ενώ, σύμφωνα με τη WSJ, το παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και εμπνευστής της «Μεγάλης Επαναφοράς» (ανάλυση), ζητάει ανέκαθεν από πολιτικούς, επιχειρηματίες και επιφανείς διανοούμενους, διαμορφωτές της κοινής γνώμης, να αναφέρουν τους μεγαλύτερους κινδύνους του επομένου ή του μεθεπομένου έτους.

Εν τούτοις, στα τέλη του 2019 κανένας δεν είχε προβλέψει ούτε την εμφάνιση, ούτε τις συνέπειες της πανδημίας – ενώ στα τέλη του 2020 δεν υπήρχε καμία αναφορά στον κίνδυνο του πληθωρισμού που θεωρείται νεκρός από το 1990. Ακόμη δε και κατά τη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους του 2021, κεντρικές τράπεζες και πολιτικοί επέμεναν στην παροδικότητα του φαινομένου – παρά το ότι ήταν ξεκάθαρο.

Κάτι ανάλογο συνέβη και στο θέμα της κατακόρυφης ανόδου των τιμών του φυσικού αερίου, ειδικά στην ΕΕ, λόγω του τεράστιου λάθους της να το ορίσει ως το βασικό καύσιμο της ενεργειακής μετάβασης – χωρίς πρόγραμμα, χωρίς προετοιμασία και χωρίς μακροπρόθεσμες συμβάσεις προμήθειας όπως η Ν. Κορέα ή η Ιαπωνία, παρά το ότι ήταν γνωστό πως θα υπάρξουν μεγάλες ελλείψεις (ανάλυση).

Το γεγονός αυτό τεκμηριώνει πως οι αντιλήψεις μας, όσον αφορά τους κινδύνους, είναι λανθασμένες – κυρίως όμως το ότι, οι μεγαλύτερες απειλές έχουν σχέση πολύ συχνά με καταστάσεις που δεν είχαμε καθόλου φαντασθεί. Ακριβώς για το λόγο αυτό ονομάσθηκαν αυτού του είδους οι απειλές που δεν προβλέπονται, «μαύροι κύκνοι» – τους οποίους δεν παύει κανείς να αναζητάει, αλλά δεν τους βρίσκει ποτέ. Εμείς πάντως είχαμε γράψει τα εξής στα τέλη του 2020 που συνεχίζουμε να τα πιστεύουμε:

«Η προτεραιότητα των τελευταίων δύο δεκαετιών στη Δύση, ειδικά μετά το 2008, ήταν η διατήρηση της ανοδικής δυναμικής των τιμών των περιουσιακών στοιχείων, όπως είναι οι μετοχές, τα ομόλογα και τα ακίνητα – ανεξάρτητα από το κόστος για την οικονομία.

Έτσι όμως δημιουργήθηκαν σοβαρές στρεβλώσεις στην οικονομία – αφού ο πληθωρισμός των περιουσιακών στοιχείων που προκλήθηκε, έχει στο παράδειγμα των ακινήτων αυξήσει τα ενοίκια, μειώνοντας μεταξύ άλλων τις δυνατότητες αποταμίευσης των νοικοκυριών. Το αποτέλεσμα ήταν και είναι η διαρκής συμπίεση των χαμηλών και μεσαίων εισοδηματικών τάξεων – η οποία εντείνεται από τον περιορισμό του κράτους προνοίας λόγω των δημοσίων χρεών κοκ.

Συμπερασματικά λοιπόν η Δύση ευρίσκεται αντιμέτωπη με μία υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που απειλεί να καταπιεί τα πάντα – με μία τεράστια «μαύρη τρύπα» που στην ουσία είναι το τέλος του μακροπρόθεσμου κύματος Kondratieff.

Εάν τώρα μείνει ακίνητη, πρόθυμη να κάνει ότι μπορεί για να συντηρήσει ένα σύστημα που πεθαίνει, όταν άλλες χώρες όπως η Κίνα έχουν αρχίσει να αναδιαρθρώνουν την οικονομία τους, να εξαλείφουν τους αναποτελεσματικούς παράγοντες και να δημιουργούν νέες ευκαιρίες για το μέλλον, θα οδηγηθεί στην παρακμή – η οποία θα συνοδεύεται από μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις.

Επειδή όμως οι δυτικές κυβερνήσεις δεν έχουν μαγικές ικανότητες αντιμετώπισης τόσο σύνθετων προβλημάτων, η μοναδική τους λύση είναι το «σβήσιμο και η επανεκκίνηση», ένα νέο Bretton Woods – κάτι που εάν δεν συμβεί, δεν θα αποφευχθεί ένα από τα εξής τέσσερα σενάρια: (α) το πιθανότερο είναι ένα καταστροφικό κραχ, με κριτήριο την ιστορία, όταν οι κεντρικές τράπεζες και τα κράτη χάσουν εντελώς τον έλεγχο – με τον πληθωρισμό να εκτινάσσεται στα ύψη, (β) ένα πολιτικό χάος, (γ) η σταδιακή, ήσυχη εκτόπιση των δυτικών χρημάτων χωρίς αντίκρισμα στην παραγωγή από τα ασιατικά, κυρίως από το κινεζικό, με την παράλληλη παρακμή της Δύσης και (δ) ένας παγκόσμιος πόλεμος, μεταξύ τω  Η.Π.Α. και της Κίνας» (πηγή).

Συνεχίζοντας, η μεγάλη πρόοδος στην υπολογιστική ισχύ, στην τεχνητή νοημοσύνη και στα «μεγάλα δεδομένα» (big data), υποτίθεται πως θα μετέτρεπε την πρόβλεψη σε επιστήμη – κάτι που όμως αποδείχθηκε ουτοπικό, αφού η τεχνολογία δεν μπορεί να δει το μέλλον καλύτερα από τους ανθρώπους.

Ειδικότερα, οι αλγόριθμοι μπορούν να προβλέψουν πάρα πολλά, αλλά πάντοτε με βάση τις συνήθειες του παρελθόντος, όπως η οικονομία με βάση την ιστορία – οπότε είναι αδύνατον να προβλέψει κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ ή έχει συμβεί τόσο σπάνια που τα δεδομένα δεν προσφέρουν ένα αξιόπιστο μοτίβο.

Η συγκεκριμένη αδυναμία της τεχνολογίας, έγινε πολύ εμφανής τα τελευταία δύο χρόνια – όπως στο παράδειγμα της πανδημίας, όπου μόλις την περασμένη εβδομάδα ένα μοντέλο που χρησιμοποιήθηκε από τα κέντρα ελέγχου και πρόληψης νοσημάτων, υπολόγισε πως η μετάλλαξη «Όμικρον» αποτελούσε το 73% των νέων κρουσμάτων, την εβδομάδα που έληξε στις 18 Δεκεμβρίου (πηγή).

Μία εβδομάδα όμως αργότερα αναθεωρήθηκε ο υπολογισμός στο 23% – γεγονός που σημαίνει πως έκανε κατά 95% λάθος, σε σχέση με την αρχική του εκτίμηση! Προφανώς κάτι τέτοιο δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη στα λογισμικά μοντέλα που χρησιμοποιούνται – κάτι που έχει συμβεί δεκάδες φορές, ακόμη και στις δημοσκοπήσεις όσον αφορά το Grexit ή την εκλογή του προέδρου Trump που ήταν το πρώτο πολιτικό θύμα της πανδημίας.

Ανάλογες καταστάσεις τώρα συμβαίνουν και με τα οικονομικά μοντέλα – σημειώνοντας πως η ιατρική και η οικονομία έχουν πάρα πολλά κοινά. Εν προκειμένω, οι προβλέψεις την περασμένη άνοιξη για τον πληθωρισμό στις Η.Π.Α. στο τέλος του 2021, εκ μέρους 68 οικονομολόγων που συμμετείχαν στην έρευνα της WSJ, κυμαίνονταν μεταξύ 1,3% και 4,3% (πηγή). Όσον αφορά δε τη Fed, προέβλεψε με πιθανότητα 70% πως ο πληθωρισμός θα κυμαίνεται μεταξύ 1,5% και 3,3% – ενώ έφτασε το Νοέμβριο στο 6,8% με βάση το δείκτη τιμών καταναλωτή ή στο 5,7% με βάση το δείκτη της Fed.

Με δεδομένο τώρα το ότι, οι Η.Π.Α. δεν έχουν ανάλογο πρόβλημα με την ενέργεια, όπως η Ευρώπη, όσον αφορά τη συμβολή της στην άνοδο των τιμών, είναι αδιανόητη αυτή η λανθασμένη πρόβλεψη – αφού ήταν γνωστοί οι συντελεστές που θα συνέτειναν νομοτελειακά στην άνοδο του πληθωρισμού, όπως το πλημμύρισμα της αμερικανικής οικονομίας με νέα χρήματα τόσο από την κεντρική τράπεζα, όσο και από το δημόσιο, τα προβλήματα της εφοδιαστικής αλυσίδας και το σπιράλ μισθών τιμών (ανάλυση).

Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς πού οφείλονται οι λανθασμένες προβλέψεις, τόσο στην ιατρική, όσο και στην οικονομία – με την απάντηση να είναι ουσιαστικά πολύ εύκολη.

Ειδικότερα η αιτία είναι το ότι, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ταξινομημένοι σε «πολωμένα στρατόπεδα» – με την έννοια πως τα νοητικά τους μοντέλα είναι σταθερά, οπότε οι νέες πληροφορίες φιλτράρονται πάντα μέσα από τις προϋπάρχουσες προκαταλήψεις. Με απλά λόγια, πιστεύουν σε αυτά που θέλουν να πιστεύουν, παρά το ότι πρόκειται συχνά για ευχολόγια, κλείνοντας τα αυτιά και τα μάτια τους στην πραγματικότητα – ενώ δεν αλλάζουν απόψεις όταν τα πράγματα αλλάζουν, όπως είχε προτείνει πολύ σωστά ο Keynes.

Αντίθετα όμως με αυτές τις αντιλήψεις, ένας κόσμος υπαρξιακής αβεβαιότητας, όπως ο σημερινός, απαιτεί ταπεινότητα όσον αφορά τις προβλέψεις – κυρίως όμως προθυμία να αναθεωρήσει κανείς τα νοητικά του μοντέλα ως απάντηση στις νέες πληροφορίες, μακριά από ανόητους δογματισμούς. Για παράδειγμα, είναι αδιανόητοι οι ισχυρισμοί πως η μετάλλαξη «Όμικρον» καταπολεμάται από τα υπάρχοντα εμβόλια, όταν δεν υπάρχει κανένα επιστημονικό δεδομένο που να το αποδεικνύει – ή ότι τα εμβόλια μειώνουν τις θανατηφόρες συνέπειες του ιού, χωρίς συγκεκριμένες αποδείξεις.

Οι πολιτικές συνέπειες

Συνεχίζοντας, αυτού του είδους οι αντιλήψεις στην πολιτική, έχουν ως συνέπεια τις αντιδράσεις και τη ριζοσπαστικοποίηση των πληθυσμών σε πάρα πολλά κράτη – όπως στο παράδειγμα της Χιλής η οποία, με κεντροδεξιές και με κεντροαριστερές κυβερνήσεις, πέτυχε ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλήν εισοδήματα της Λατινικής Αμερικής, τα χαμηλότερα ποσοστά φτώχειας, καθώς επίσης μία σταθερή μείωση των εισοδηματικών ανισοτήτων.

Εξέλιξη του κατά κεφαλήν εισοδήματος της Χιλής σε όρους αγοραστικής αξίας.

Εν τούτοις, φαίνεται πως οι Χιλιανοί δυσαρεστήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από την κακοδιαχείριση της πανδημίας – σημειώνοντας πως η χώρα των 19 εκ. κατοίκων είχε 39.000 θανάτους. Στα πλαίσια αυτά, επέλεξαν ριζικά διαφορετικές προσεγγίσεις στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές – στις οποίες κανένας κεντρώος υποψήφιος δεν μπόρεσε να περάσει στο δεύτερο γύρο.

Στο δεύτερο γύρο λοιπόν πέρασαν μόνο οι υποψήφιοι δύο ακραίων κομμάτων (πηγή): ένας 35χρονος αριστερός που έχει ως βασικό στόχο του την κατάργηση της ελεύθερης αγοράς στη Χιλή, πρώην αρχηγός φοιτητικών διαδηλώσεων και με σύμμαχο το κομμουνιστικό κόμμα, καθώς επίσης ένας ακροδεξιός υπερασπιστής της στρατιωτικής δικτατορίας του Pinochet που κυβέρνησε τη Χιλή έως το 1990! Τελικά επικράτησε ο αριστερός υποψήφιος, αν και στον πρώτο γύρο ήταν δεύτερος (πηγή) – ενδεχομένως επειδή οι Χιλιανοί τρόμαξαν από την προβλεπόμενη αναβίωση του δικτατορικού καθεστώτος.

Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι οι Η.Π.Α., αν και διαφορετικής λογικής – με την έννοια πως τόσο ο πρόεδρος Trump, όσο και ο Biden, προσπάθησαν και οι δύο να αναμορφώσουν τη χώρα σύμφωνα με τις προτιμήσεις της πολιτικής τους βάσης, χωρίς να βλέπουν το σύνολο, την αμερικανική κοινωνία ως όλο ή/και τις αλλαγές των συνθηκών.

Ειδικά όσον αφορά τον Biden, στήριξε τη στρατηγική του για τον Covid 19 στο μαζικό εμβολιασμό, με το λαϊκίστικο σύνθημα «πανδημία των ανεμβολίαστων» – χωρίς να έχει κάποιο εφεδρικό σχέδιο, όπως για παράδειγμα τα μαζικά τεστ, όταν αρκετοί δεν θέλησαν να κάνουν το εμβόλιο. Πόσο μάλλον όταν εμφανίσθηκε η μετάλλαξη Όμικρον που δεν αντιμετωπίζεται παρά ελάχιστα από τα εμβόλια – χωρίς δυστυχώς να αλλάξει στάση.

Όσον αφορά δε την οικονομική του στρατηγική, επικεντρώθηκε στην τόνωση της ζήτησης και στη μείωση των ανισοτήτων, μέσω της στήριξης των φτωχών οικογενειών και των ανέργων – με τη δρομολόγηση υπέρογκων δημοσιονομικών μέτρων που εκτόξευσαν το δημόσιο χρέος των Η.Π.Α. πάνω από το 130% του ΑΕΠ ή στα 29 τρις $ το 2020. Η πολιτική αυτή αποδείχθηκε λανθασμένη, μεταξύ άλλων επειδή είναι ακατάλληλη σε μία εποχή πληθωρισμού και ελλείψεων – ειδικά όσον αφορά την αγορά εργασίας, όπου έχει τεθεί ήδη σε λειτουργία το σπιράλ «μισθών-τιμών» (ανάλυση) σε αρκετές επιχειρήσεις.

Εν τούτοις ο Biden επιμένει στο λάθος, όπως και στο θέμα της πανδημίας, πιστεύοντας πως ο μέσος όρος του πληθωρισμού θα είναι λίγο πιο πάνω από το 2% τα επόμενα πέντε χρόνια – ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι τον προβλέπουν στο 4%. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην εξωτερική πολιτική, όπου «βάλλει» εναντίον της Ρωσίας – θεωρώντας εύλογη την περαιτέρω περικύκλωση της από το ΝΑΤΟ, αν είναι δυνατόν, όπως επίσης την αποδοχή της παγκόσμιας κυριαρχίας των Η.Π.Α. από την Κίνα.

Ένα τρίτο παράδειγμα είναι ασφαλώς η Ελλάδα, η κυβέρνηση της οποίας επικεντρώθηκε επίσης στον εμβολιασμό και στο διχασμό των Πολιτών, χωρίς να δίνει καμία σημασία στις νέες συνθήκες που έχουν προκύψει – όπως στο ότι οι εμβολιασμένοι κολλούν και μεταδίδουν ή στις ιδιαιτερότητες της νέας μετάλλαξης.

Όσον αφορά την οικονομία, η κυβέρνηση επιμένει στη λανθασμένη πολιτική της ζήτησης και στις θηριώδεις δαπάνες/στηρίξεις με δανεικά, παρά το ότι η χώρα είναι υπερχρεωμένη εάν όχι χρεοκοπημένη – επιταχύνοντας το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και τους πλειστηριασμούς της ιδιωτικής, ως αντάλλαγμα προφανώς για τα δανεικά που της παρέχονται.

Εύλογα λοιπόν προβλέπεται και εδώ η ριζοσπαστικοποίηση των Πολιτών – αφού ήδη συνειδητοποιούν πως δεν ισχύει το αφήγημα της «ελευθερίας των εμβολιασμένων» ή της ανάκαμψης με δανεικά που θα αναγκαστούν να πληρώσουν στο πολλαπλάσιο οι ίδιοι, τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους.

Ειδικά όσον αφορά το σενάριο της ανάπτυξης μέσω των ξένων επενδύσεων, όλοι γνωρίζουν πια πως οι εξαρτημένες οικονομίες (ανάλυση) είναι καταστροφικές για τους Πολίτες τους – αφού η όποια ανάπτυξη ωφελεί μόνο τους ξένους και νέους ιδιοκτήτες των παραγωγικών μέσων/πόρων της χώρας τους. Το καλύτερο οικονομικά σενάριο για την κυβέρνηση είναι πάντως η συνέχιση της πανδημίας – με την ελπίδα για τους Έλληνες να έχει πραγματικά ήπιες επιπτώσεις η Όμικρον.

Προβληματικές καταστάσεις διαπιστώνονται σε πολλές άλλες χώρες, όπως στην Ιταλία που το δημόσιο χρέος της έφτασε στο 155,8% του ΑΕΠ το 2020 ή στα 2,71 τρις € – στη Γαλλία (115,7% του ΑΕΠ ή 2,76 τρις €) και στην Ισπανία (120% του ΑΕΠ ή 1,43 τρις €). Πώς να αυξήσει υπό αυτές τις συνθήκες η ΕΚΤ τα επιτόκια, χωρίς να προκαλέσει μαζικές χρεοκοπίες; Εάν δεν τα αυξήσει, τι θα συμβεί με τον πληθωρισμό, ειδικά στη Γερμανία που έχουν δημιουργηθεί ήδη συνθήκες στασιμοπληθωρισμού; Θα διαφοροποιηθεί από τις Η.Π.Α. που θα τα αυξήσουν, αποδεχόμενη την υποτίμηση του ευρώ;

Από την άλλη πλευρά βέβαια, οι «πολωμένοι» ψηφοφόροι τείνουν γενικότερα να κατηγορούν για τα λάθη και για τις αλλαγές πολιτικών μέτρων ή αποφάσεων την Πολιτική, θεωρώντας την ανίκανη – αντί να κατανοούν τη δυσκολία λήψης αποφάσεων, σε συνθήκες αβεβαιότητας.

Η ευθύνη όμως αυτής της «πολωμένης» συμπεριφοράς των Πολιτών, βαρύνει κυρίως τα κόμματα – τα οποία, για να εκλεγούν, προκαλούν την πόλωση των ψηφοφόρων τους, μεταξύ άλλων μέσω διατεταγμένων ΜΜΕ και χαμηλού επιπέδου προπαγάνδας.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, είναι ασφαλώς ουτοπικές οι προβλέψεις για το μέλλον, σε συνθήκες τόσο έντονης αβεβαιότητας στην Ελλάδα, στην ΕΕ και διεθνώς – οπότε το μόνο που μπορεί να συστήσει κανείς στις κυβερνήσεις είναι να πάψουν να είναι δογματικές, να μην έχουν προκαταλήψεις, να κυβερνούν για όλους τους Πολίτες και όχι μόνο για τους ψηφοφόρους τους, να μη διχάζουν τις κοινωνίες, να αλλάζουν πολιτικές όταν αλλάζουν οι συνθήκες, να κάνουν προσεκτικά, ρεαλιστικά, συνετά βήματα και να μην υποτιμούν τις έντονες κοινωνικές αντιδράσεις που κυοφορούνται, με βασική αιτία τα λανθασμένα αφηγήματα που προωθούν οι ίδιες.

Τέλος, σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες ευχόμαστε Καλή Χρονιά, με τη βεβαιότητα πως όλα θα πάνε καλά για τους ίδιους και τις οικογένειες τους – ένα ευτυχισμένο 2022 αφού η χώρα μας, στη μακραίωνη ιστορία της, έχει αποδείξει πως πάντοτε ξεπερνούσε όλα της τα προβλήματα, όσο δύσκολα και αν ήταν. Προσοχή μόνο στην οικονομική διαχείριση, αφού δεν θα είναι εύκολη η χρονιά – ειδικά σε ένα κράτος που για τρίτο συνεχόμενο έτος έχει παρουσιάσει ελλειμματικό προϋπολογισμό και επιβιώνει μόνο με δανεικά.


2022, η ουτοπία των προβλέψεων σε συνθήκες αβεβαιότητας – The Analyst