Ιερομόναχος Αθανάσιος Γρηγοριάτης , ένας υποδειγματικός Αγιορείτης κοινοβιάρχης.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Ο Ηγούμενος παπα-Θανάσης [ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους] είχε οσιακό τέλος.
Το 1953 προγνώρισε την Κοίμηση του και είπε στους πατέρες «σε τρεις μέρες θα φύγω».
Πέρασαν όλοι οι πατέρες ζήτησαν συγχώρεση και ο ίδιος ζήτησε από αυτούς και την τρίτη ημέρα την ώρα που έλεγαν τους χαιρετισμούς της Παναγίας παρέδωσε την αγιασμένη ψυχή του εις χείρας Θεού στις 28-12-1953 σε ηλικία 80 ετών.
Ο Καθηγούμενος Βησσαρίων στο Μοναχολόγιο της Μονής σημείωσε τα εξής: «Παρεστάθην κατά τας τελευταίας στιγμάς του Ηγουμένου Αθανασίου εις την επιθανάτιόν του κλίνην. Ο θάνατός του απεικόνισεν εν τω συνόλω τον ύπνον των δικαίων και η πρόγνωσις του θανάτου του διά της αιτήσεώς του προς Μετάληψιν των Αχράντων Μυστηρίων υπενθύμισεν τους οσίους ασκητάς, οίτινες ειδοποιούντο προς τούτο υπό θείου Αγγέλου. Προ τετραημέρου από του θανάτου του τον ηρώτησα ιδιαιτέρως αν του απεκαλύφθη τι από Θεού και μοι άπήντησεν ότι είδε μεγάλα μυστήρια ων την λεπτομέρειαν δεν ήδυνήθη να μοι διηγηθη ως μοι υπεσχέθη.
Επί έτη εξυπηρετήσας την Μόνην ως Ιεροδιάκονος, Ιερεύς και Βηματάρης, και επί δεκατριετίαν ποιμάνας αυτήν ως Καθηγούμενος ήτο το ζων παράδειγμα της υπομονής, πραότητος και ευσεβείας.
Βλέπων δε τις την αίδέσιμον φυσιογνωμίαν του, ενόμιζεν ότι ευρίσκεται προ των παλαιών Αββάδων της ερήμου.
Ούδέποτε κατέκρινέ τινα των αδελφών, ουδέ παρεπονέθη δι’ οιανδήποτε του έκαμαν οι άλλοι εις οιανδήποτε εποχήν και προ πάντων την περίοδον της ποιμαντορίας του. Αιωνία του η μνήμη».
Κάποτε ο γερω-Ανδρέας είδε στον ύπνο του τον γέρω-Ιωαννίκιο και τον ρώτησε πώς είναι:
– Καλά είμαι, γερω-Ανδρέα, απάντησε. Εκεί που είμαι κρατάω µία λαμπάδα, περνάει η Παναγία, την βλέπω και χαίρομαι.
Ο Γέροντάς μας ο παπα-Θανάσης πού είναι;
– Αυτός είναι μπροστά με τους μεγάλους.
Αποσπάσματα από το βιβλίο στο βιβλίο «Από την ασκητική και ησυχαστική αγιορειτική παράδοση», Άγιον Όρος 2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου