Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2019

Ο Θεός χαρίζει ειρήνη ακόμη και την ώρα του ύπνου

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, γένιΔεν είναι απαραίτητα ούτε χρήματα, ούτε τίτλοι για να γνωρίσει κάποιος τον Θεό, αλλά μόνο η ταπείνωση. Ο Κύριος παρέχεται δωρεάν, μόνο χάρη στο έλεος Του.  Ο Θεός χαρίζει ειρήνη ακόμη και την ώρα του ύπνου,και χωρίς τον Θεό δεν υπάρχει ειρήνη στην ψυχή. ... Από το βιβλίο "Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης", Αρχιμ.Σωφρόνιου (Σαχάρωφ), σ.248-25


Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου 

Για ό,τι μας συμβαίνει φταίμε όλοι μας, διότι…

Σημερινή πραγματικότητα – Λόγια ενός Αγιορείτη:
ΓIA O,TI MAΣ ΣYMBAINEI ΦTAIME OΛOI MAΣ, ΔIOTI KATAPΓHΣAME TON ΘEO. ΣTH ΘEΣH THΣ EKKΛHΣIAΣ BAΛAME TIΣ ΣTOEΣ… ANTIKATAΣTHΣAME…
TO ΓAMO ME ΣYMBOΛAIOΓPAΦIKH ΠPAΞH,
THN MANA ME THN THΛEOPAΣH,
TA ΠAIΔIA ME TA ΣKYΛIA…
TON ΠNEYMATIKO ME TA MENTIOYM KAI TON ΨYXOΛOΓO…
THN ΘEIA ΛEITOYPΓIA ME TO KOΛYMBHTHPIO,
THN ΠPOΣEYXH ME TH ΓIOΓKA,
THN NHΣTEIA ME ΔIAITEΣ KAI
TON XPIΣTO ME TON XPYΣO…
ETΣI AΔEIAΣE H ΨYXH MAΣ. H MEΓAΛH KPIΣH, ΔEN EINAI ΠOY ΔEN EYHMEPOYME KAI ΔEN MAΣ ΣYMBAINEI TIΠOTA KAΛO. EINAI ΠOY ΔEN METANOOYME.
Το είδα ixthis3.blogspot

Λύσεις για το ξεπούλημα της Μακεδονίας

Η εναλλακτική λύση είναι να καταργηθούν οι γεωγραφικοί διαχωρισμοί «Δυτική – Κεντρική – Ανατολική Μακεδονία» και να μετονομαστεί άμεσα η ενιαία Μακεδονία μας σε «Αρχαία Μακεδονία». 
Η δική μου άποψη, όσον αφορά το ξεπούλημα της Μακεδονίας κυριολεκτικά έναντι τριάντα αργυρίων, είναι πως πρέπει να επιδιώξουμε με κάθε τρόπο την ακύρωση της αντισυνταγματικής, παράνομης, εξευτελιστικής, κοινοβουλευτικά πραξικοπηματικής και απαράδεκτης συμφωνίας των Σκοπίων – από την οποία δεν κερδίσαμε απολύτως τίποτα, χάσαμε τα πάντα, ενώ οι ωφελημένοι είναι τα Σκόπια, κυρίως η Γερμανία που ισχυροποίησε την οικονομική μας κατοχή φτάνοντας πιο κοντά στην εκπλήρωση των στόχων της και οι Η.Π.Α. που διεύρυναν τη στρατιωτική μας κυριαρχία.
Εάν δεν το κάνουμε, τότε η Ελλάδα θα διαμελιστεί και οι Έλληνες θα χαθούν σταδιακά ως Έθνος – εν πρώτοις μετατρεπόμενοι σε εξαθλιωμένους σκλάβους χρέους μίας πολυπολιτισμικής γερμανικής επαρχίας που θα κατατμηθεί για να ελέγχεται ευκολότερα.
Εν τούτοις υπάρχουν και άλλες απόψεις, εναλλακτικές λύσεις καλύτερα, όπως του κ. Χασάπη, με τον οποίο συνεργάζομαι στην Ελληνική Λύση – ενώ έχει εκπονήσει την πρώτη αλλαγή του Συντάγματος που είναι απαραίτητη για την Ελλάδα, στις προγραμματικές της θέσεις (πηγή). Η άποψη του είναι η εξής:
– του κ. Πέτρου Χασάπη

Ο εξευτελισμός των Ελλήνων

Υπό το σημερινό κομματικό βούρκο που κυριαρχεί, δεν υπάρχει καμία απολύτως προοπτική για τους Έλληνες – οι οποίοι θα χάσουν ότι έχουν και δεν έχουν, ενώ θα μετατραπούν σε εξαθλιωμένους σκλάβους χρέους μίας γερμανικής πολυπολιτισμικής αποικίας που θα κατατμηθεί επί πλέον, για να είναι ευκολότερα ελεγχόμενη.  
Επικαιρότητα
Βασίλης Βιλιάρδος, Οικονομολόγος και Επιχειρηματίας, Analyst.gr
Το 2009 ο υπουργός οικονομικών, κυρίως όμως ο κ. Παπανδρέου, διέσυρε και εξευτέλισε διεθνώς τους Έλληνες, κατηγορώντας τους ως φοροφυγάδες και διεφθαρμένους – παρά το ότι ο πατέρας του οικοδόμησε τη δεκαετία του 1980 το βρώμικο κομματικό-πελατειακό κράτος που διέφθειρε τόσο τους πολιτικούς, όσο και την κοινωνία, ενώ υπερχρέωσε την Ελλάδα. Το αποτέλεσμα ήταν η προσχεδιασμένη υπαγωγή της χώρας μας στο ΔΝΤ και η επιβολή των μνημονίων –  όπου οι πρώτες μαζικές αντιδράσεις του πληθυσμού στην Αθήνα, πνίγηκαν με τα γεγονότα της MARFIN.
Το 2012 ο κ. Βενιζέλος, αφού προηγουμένως ανέτρεψε τον προκάτοχο του και στήριξε την τεχνοκρατική κυβέρνηση μαζί με τον κ. Σαμαρά, κατηγόρησε όλους όσους τάσσονταν εναντίον του PSI – ισχυριζόμενος πως ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να επιτύχει η Ελλάδα. Ενώ λοιπόν χρεοκόπησε επίσημα τη χώρα και υποδούλωσε τους Έλληνες, υπογράφοντας μία ετεροβαρή συμφωνία που ωφελούσε αποκλειστικά και μόνο τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, μειώνοντας το χρέος μόλις κατά 50 δις € (ανάλυση) έναντι υπέρογκων ανταλλαγμάτων, θεώρησε τον εαυτό του έξυπνο και όλους τους άλλους ανόητους – με αποτέλεσμα να εξευτελιστεί ξανά η Ελλάδα διεθνώς.

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΑΘΕΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ (4) - Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Συνέχεια από Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2019
HENRI DE LUBAC
Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ  
Είναι πιθανόν αυτή η εμπιστοσύνη στην δύναμη τής ορθολογιστικής οργάνωσης να είναι, τουλάχιστον κατά ένα μέρος, ένα αντισταθμιστικό φαινόμενο, σε έναν αιώνα στον οποίο ελευθερώνονται πανίσχυρες άλογες δυνάμεις – και στον οποίο (αιώνα) επιβάλλεται όλο και περισσότερο στην σκέψη, σε όλα τα επίπεδα, το πρόβλημα του παραλόγου. Έτσι κάποια στιγμή αναπτύχθηκαν κάποιες θεωρίες πάνω στην Οικουμενική δύναμη των παπών, ακριβώς όταν η ανάπτυξη των Εθνικισμών και η αναγέννηση του αρχαίου δημοσίου δικαίου, προκαλούσαν την πτώση του παπισμού στο πολιτικό επίπεδο. Ότι μια τέτοια πεποίθηση διεισδύει σε μεγάλα στρώματα της ανθρωπότητος, την στιγμή ακριβώς κατά την οποία στις επιστήμες εμφανίζεται μια πολύ σοβαρή μεθοδολογική κρίση, είναι ένα γεγονός που μάλλον φαντάζει αρκετά ξεκάθαρο. Αλλά ταυτοχρόνως αλλάζει και η εννοιολόγηση της ίδιας της σκέψης. Δυστυχώς παύει να θεωρείται πλέον διαλογική, διαλογισμός. Και γίνεται σιγά – σιγά δημιουργική. Δεν θεωρείται πλέον αναπαράσταση (αντιπροσωπευτική), αλλά δημιουργική. Η ουσιώδης της λειτουργία δεν θα είναι πλέον η ίδρυση όσο το δυνατόν αντικειμενικότερα, μιας σταθερής τάξης, προκαθορισμένης, αλήθειας και αιωνίων αξιών, [όπως ακριβώς σήμερα χρησιμοποιούνται οι κανόνες στην Εκκλησιαστική συνείδηση], αλλά η δημιουργία νέων αξιών και η πραγματοποίησή τους στην πράξη. Σ’ αυτήν την μετατόπιση έπαιξε καθοριστικό ρόλο η φιλοσοφία του Χέγκελ που αντιπροσώπευσε την ολοκλήρωση και το τέλος κάθε στοχαστικής φιλοσοφίας. Όπως την ερμήνευσε και ο Μαρξ, λέγοντας πως ήρθε η εποχή να αλλάξουμε τον κόσμο, φτάνουν πιά οι ερμηνείες. Όπως επίσης και ο Νίτσε, ο οποίος κηρύττοντας τον «θάνατο του Θεού» εννοούσε το τέλος κάθε ιδέας μιάς αλήθειας και ενός αντικειμενικού αγαθού.
Αυτή η ορθολογιστική οργάνωση και η αναζήτηση ενός νέου ανθρώπου έρχεται σαν συνέχεια της διαλύσεως του ανθρώπου λοιπόν, που ακολούθησε τον θάνατο του Θεού, μοναδικό θέμα της φιλοσοφίας του 18ου αιώνος. Αυτό το κήρυγμα του θανάτου του Θεού, γέννησε στην συνέχεια την ανάγκη να ζήσουμε χωρίς τον Θεό, να σκεφτούμε και να δράσουμε χωρίς την ιδέα του Θεού. Απωθώντας κατ’ αρχάς έναν αθεϊσμό λαϊκό και ικανοποιημένο [σαν τον αθεϊσμό που επικράτησε στην κομμουνιστική Ρωσία και κυριαρχεί σήμερα στην Ελλάδα].
Έτσι αρχίζουν να εμφανίζονται στην Δύση δηλώσεις του τύπου: «Ακόμη και αν μπορούσαμε να αποδείξουμε μαθηματικά πως υπάρχει ο Θεός, εγώ δεν επιθυμώ την ύπαρξή του, διότι θα με μείωνε στο μεγαλείο μου». Δεν αρκεί πλέον στους διανοούμενους η απλή άρνηση του Θεού. Όπως ακριβώς το φανερώνει ο Χάϊντεγκερ, ο τελευταίος μεγάλος άθεος, ο οποίος αναγνωρίζει την ανάγκη να υπερβεί αυτή την άρνηση, για να εξαφανιστεί κάθε κίνδυνος επιστροφής της πίστης αυτής στον αληθινό Θεό, απορρίπτοντας ακόμη και την ύπαρξη ενός προβλήματος, ενός ερωτήματος δηλαδή περί Θεού. Όπως μας λέει ο Ade Waelhens, ο Χάϊντεγκερ βλέπει πώς η βία της αρνήσεως του Νίτσε γυρίζει σε κατάφαση. Και έτσι αποφασίζει να είναι αυτός του οποίου το ΟΧΙ δεν θα φέρει καμμία μαρτυρία για το ΝΑΙ. Η εγκαθίδρυση μιας σκέψεως ριζικά ελεύθερης από την ιδέα του Θεού, δεν είναι δυνατόν να συλληφθεί με την άρνηση αυτής της ιδέας. Απαιτεί την διατύπωσή της χωρίς την παραμικρή σχέση μ’ αυτήν. Μια φιλοσοφία – αυτή είναι η διδασκαλία του Νίτσε – θα ξετινάξει το παιχνίδι της θεότητος μόνον και μοναδικώς εάν κατορθώσει να κλείσει τον κύκλο των φιλοσοφικών προβλημάτων έξω από την χρήση κάθε υποθέσεως θεϊσμού. Αυτό είναι το ουσιαστικό μέγεθος του υπαρξισμού του Χάιντεγκερ. Η επιτυχία του είχε σαν σκοπό,στόχευε, στην απόδειξη πως δεν υπάρχει φιλοσοφικό πρόβλημα του Θεού ή για να εκφρασθούμε με τους όρους του ίδιου, πως δεν υπάρχει καμμία φιλοσοφική απόφανση η οποία θα αφορούσε κάποια πιθανή ύπαρξη σε σχέση με τον Θεό (sein zu Gott) !
Σε μια τελευταία μελέτη που εμφανίστηκε στην Γερμανία, και γνώρισε μεγάλη επιτυχία, αποκαλύπτεται πως ο Μαξ Σέλλερ, μίλησε ήδη για έναν «αξιωματικό αθεϊσμό»,γιά ένα αξίωμα ζωής, σαν το ουσιώδες χαρακτηριστικό του μοντέρνου ανθρώπου.
Πολλοί στοχαστές σκέπτονται ακόμη με τα λόγια του Φώϋερμπαχ: πως το πρόβλημα της υπάρξεως ή της μη – υπάρξεως του Θεού είναι το πρόβλημα της υπάρξεως ή της μη – υπάρξεως του ανθρώπου. Έτσι φτάνει ο σοβαρός Nicolai Hartmann [ο οποίος έγραψε πρώτος μια κριτική οντολογία, κάτι που επανέλαβε και ο δικός μας Γιανναράς, θεωρώντας την μάλιστα από τα κατορθώματά του], να σκεφτεί πως εάν υπήρχε ένας Θεός, ο άνθρωπος θα εκμηδενιζόταν σαν ηθική ουσία, σαν πρόσωπο. Γι’ αυτό γράφει στην Ηθική του: «η ηθική πραγματοποιεί και πρέπει να πραγματοποιήσει αυτό που στα μάτια του πιστού είναι μια βλαστήμια. Δίνει στον άνθρωπο τις ιδιότητες της θεότητος, του επιστρέφει αυτό που αυτός ο ίδιος, αγνοώντας την Ουσία του, είχε αφαιρέσει και είχε προσφέρει στον Θεό, ή με άλλα λόγια η ηθική αποκαθηλώνει την θεότητα από τον κοσμικό της θρόνο για να κατοικήσει στην ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. [όλος ο Γιανναράς]. Στον άνθρωπο περνά η μεταφυσική κληρονομιά του Θεού».
Έτσι λοιπόν ο Προμηθέας ανακηρύσσεται ο προγεννήτωρ της ανθρωπότητος και ο πρώτος μάρτυρας. Διότι επαναστάτησε εναντίον των Θεών. [ Ίσως είναι ώρα να ανακηρύξουμε προφήτη τον ολοκληρωτικό ήρωα της ανθρωπότητος, νικητή του Ιησού Χριστού, τον Βαραββά, που έσωσε την τιμή και την αξιοπρέπεια των Εβραίων]. Οι διανοούμενοι, σχεδόν μαζικά πλέον, θέλουν να σκοτώσουν τον Θεό με την σειρά τους, για να ζήσει ο άνθρωπος μια ζωή ολοκληρωτικώς ανθρώπινη. Ο παληός καλός ανθρωπισμός συστήνεται εκ νέου σαν μια κοινή θέληση απορρίψεως του Θεού.
Για την εκπλήρωση αυτού του σκοπού και οι μεν και οι δε χρησιμοποιούν ελεύθερα τα αποθέματα που έχουν συσσωρευθεί από γενεές ολόκληρες ιστορικών και στοχαστών, αποθέματα διαλεκτικής, γενετικής αναλύσεως, ψυχολογίας, ιστορίας της σκέψεως, μελέτης των θρησκειών. Ένα βουνό ολόκληρο σκληρής εργασίας, άχρηστης στο μεγαλύτερό της μέρος, εκμηδενισμένης από χιλιάδες προκαταλήψεις, χρησιμοποιείται από τους νέους ανθρωπιστές σαν οπλοστάσιο. Δεν μπορούν όμως πλέον οι νέοι διανοούμενοι, οι οποίοι χρησιμοποιούν τα έτοιμα να κατασκευάσουν νέες δικαιώσεις της αρνητικότητός των. Εξ άλλου ένας από τους προφήτες της νέας σκέψεως, ο Φώϋερμπαχ, δεν είχε διδάξει πως η Εγελιανή σύνθεση ήταν η αποκορύφωση, το τέρμα της κλασσικής φιλοσοφίας; Παρότι ο ίδιος, ο οποίος υπήρξε νικητής της παληάς φιλοσοφίας, συνέχισε να θεωρεί τον εαυτό του φιλόσοφο. Ο μαθητής του όμως ο Μαρξ, έσπασε και τους τελευταίους συνδέσμους της νέας σκέψης και νοοτροπίας, με την παληά φιλοσοφία, επιβάλλοντας μια ακόμη πιο ρεαλιστική έννοια του ανθρώπου. Ο Μαρξ θα ανακηρύξει την αλληλοεξάρτηση ανάμεσα στην πνευματική αποξένωση του ανθρώπου και την χρονική και κοινωνική του αποξένωση. Δηλαδή ανάμεσα στην εξαφάνισή του στον Θεό, με την θρησκεία και στην εκμετάλλευσή του εκ μέρους των άλλων ανθρώπων. Δεν είναι η κριτική αλλά η Επανάσταση, η κινητήρια δύναμις της ιστορίας. Από τότε όλοι ο Μαρξιστές της Ιστορίας, φανεροί ή κρυφοί ,θα εγκαταλείψουν την κριτική και τον στοχασμό, για να προετοιμάσουν και να πραγματοποιήσουν την άμεση δράση, την πράξη.
Μια πράξη που στηρίζεται όμως στην Επιθυμία. Να πώς περιγράφει ο Νίτσε αυτόν τον νέο άνθρωπο, τον κληρονόμο του ανθρωπισμού, στον οποίο ούτε η Εκκλησία, ούτε η Θεολογία, ούτε η φιλοσοφία έχουν δώσει ακόμη απάντηση: «Δεν πρέπει να διαλογισθούμε το πραγματικό για να ανακαλύψουμε την Ουσία, ούτε να υποκύψουμε σε οποιοδήποτε αντικείμενο. Απορρίπτουμε αυτή την σκλαβιά. Διαγράψαμε τον κόσμο της αλήθειας. Τίποτε δεν είναι αλήθεια. Γιατί είναι μήπως κάτι διαφορετικό από την σκιά του νεκρού Θεού, η Ιδέα της αλήθειας; Μήπως το ψέμμα είναι θείο; Το ψεύδος, δηλαδή η τεχνητή εισαγωγή ενός νοήματος, είναι μήπως αξία, νόημα, σκοπός; Σε κάθε περίπτωση, η λατρεία της διαύγειας πρέπει να αντικαταστήσει την αναζήτηση της αλήθειας. Ας πάμε με συνέπεια στο βάθος αυτών που συνεπάγονται από την άρνησί μας, από την επιλογή μας. Εάν ο Θεός είναι στ’ αλήθεια νεκρός, Εκείνη η λογική, Εκείνη η αλήθεια, Εκείνη η ηθική που υφίσταντο μόνο λόγω της υπάρξεώς του, τί άλλο μπορούν να είναι τώρα πλέον από ψευδείς θεότητες. Θα πρέπει με βία να αρνηθούμε έναν νόμο του Είναι, μια υπερανθρώπινη τάξη, ενός συνεπούς σύμπαντος. Μια οντολογική αρμονία προηγούμενη του ΕΓΩ ΘΕΛΩ. Πρέπει να μισήσουμε κάθε νοητό, κάθε τελικό σκοπό, μια απόλυτη πρακτική τάξη. Αυτές είναι οι συνέπειες της αποφάσεως να σκοτώσουμε τον Θεό. Δεν υπάρχει πλέον καθαυτή αξία ούτε αντικειμενική ουσία, ούτε και χρειάζονται. Και ακριβώς, επειδή είναι παράλογο να υποτασσόμαστε σε έναν νόμο, η «καθαρή γνώση», η «αγνή γνώση», είναι «ένα ψευτο – ιδεώδες ή καλύτερα ένα υποκριτικό ιδεώδες, κατασκευασμένο από την φαντασία ανίκανων ανθρώπων. Πρέπει να ζήσουμε. Αλλά ζωή σημαίνει Επινόηση. Πρέπει να αξιολογήσουμε. Αλλά αξιολογώ σημαίνει δημιουργώ. Η επινόηση λοιπόν και η δημιουργικότης, είναι τα δύο νέα καθήκοντα κάθε φιλοσόφου. Αυτός πρέπει να είναι η κακή συνείδηση της Εποχής του. Καταστρέφει κυριολεκτικά και κομματιάζει τις αξίες που παρέλαβε για να προκύψουν καινούργιες και να τις διαμορφώσει με τον δικό του τρόπο.».
Τί έχουμε να πούμε όμως για τις ιδιότητες του νέου – ανθρώπου; Την επινόηση και την δημιουργικότητα; Υπάρχουν ήδη γεγονότα, μπορούμε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας! Τί θα πούμε για το γεγονός πως οι νέες επινοήσεις κατέληξαν αμέσως εργαλεία θανάτου; πως ο άνθρωπος δεν κατόρθωσε μέχρι τώρα να ελέγξει την κυριότητα της μηχανής; πως κατόρθωσε, στο μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του να αυξήσει την αγωνία του και να πολλαπλασιάσει τα κακά που τον βρίσκουν; Πώς να εξηγηθεί η αποτυχία;
Πρέπει να θεωρήσουμε για πολύ άραγε τον ήλιο για να πεισθούμε για την λαμπρότητά του; Οι πιο μεγάλες ιδέες μοιάζουν μίζερες όταν διατρέχουν ποταπά μυαλά. Οι πιο αδιαμφισβήτητοι νεωτερισμοί δυστυχώς δεν βρίσκουν τους καλύτερους ερμηνευτές. Τελικά ο άνθρωπος δεν νοιάζεται για τίποτε άλλο από τον πλούτο του και την ευτυχία του.
Το Φως πείθει, αλλά το σκότος δεν προσφέρει πειθώ και στηρίζει την θέληση. Ο άνθρωπος του σκότους, σαν τον Σίσυφο ψάχνει λύση, σε λάθος τόπο, εκεί που δεν προσφέρεται.
Συνεχίζεται
Αμέθυστος

Εγώ. Το παιχνίδι της ζωής (7)-επανάληψη

Συνέχεια από: Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2019

ΕΓΏ-Μέρος Πρώτο
Η βελτίωση της ζωής
Σενάριο (β)

«Ελπίζω να λειτουργήσει»-η κρίση ως ταινία

Το σενάριο
Αυτοί λοιπόν είναι οι εμπλεκόμενοι. Οι διάλογοι της ταινίας μας αποτελούνται από αμέτρητα σχόλια, αναλύσεις και εξορκισμούς της κρίσης και της κοινωνίας.
Και αν οι δημοσιογράφοι κάνουν πως αυτό είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, οι ειδικοί, νομπελίστες, πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης είχαν περιπέσει σε τρομερές αντιφάσεις εκτιμώντας σχετικά απλές τεχνικές διαδικασίες. Οι διάλογοι τους μοιάζουν με διακοπτόμενη ασύρματη επικοινωνία, που στις ταινίες καταστροφών οδηγούν πάντα σε εσφαλμένα συμπεράσματα:
«...δεν υπάρχει εναλλακτική, over…»
«...αν αποτύχει το ευρώ, αποτυγχάνει η Ευρώπη, copy...»
Αυτές οι εκφράσεις είχαν αποσταλεί μέσα σε ένα εννοιολογικό πλαίσιο το οποίο είχε επιβάλει η πολιτική:
«..η μεγαλύτερη κρίση από τον καιρό της μεγάλης κατάπτωσης...»
«...ολόκληρο το σύστημα στο κατώφλι της κατάρρευσης...»
«...Αρμαγεδδών...»
Στο αποκορύφωμα τής κρίσης τής Lehman, η καγκελάριος τής Γερμανικής Ομοσπονδίας είχε καλέσει μια σειρά αρχισυντακτών (και το όλο σκηνικό ήταν ώριμο για ταινία και ανεπανάληπτο) για να τους προειδοποιήσει, μην τυχόν προκαλέσουν πανικό. Από τότε, η γερμανική και η ευρωπαϊκή πολιτική εκτελούν μια πτήση στο άγνωστο, λες και ο άκρως νευρικός σταθμός εδάφους (πολιτική) να προσπαθεί να επικοινωνήσει με τους άκρως νευρικούς πιλότους (αγορές), σε συνθήκες υψηλών επίπεδων θορύβου. Και για τον λόγο αυτό, δεν επιτρέπεται να ενοχληθεί περαιτέρω αυτή η επικοινωνία, εντός αυτού του συστήματος που κινδυνεύει να συντριβεί, από οποιοδήποτε συνταγματικό δικαστήριο, δημοψήφισμα, και πάνω απ’ όλα από καμιά «λάθος λέξη».
Στον θόρυβο αυτόν πρόσθεσαν και άλλοι κάτι: βουλευτές που σήμερα τραβούν κόκκινες γραμμές, τις οποίες αύριο ξεπερνούν. Τα μέσα ενημέρωσης, όπως οι ανταποκριτές των καναλιών, που μιλούν για τις συναντήσεις κορυφής στις Βρυξέλλες, λες και πρόκειται για σενάριο («...επιβλήθηκε...», «...δεν επιβλήθηκε...»), δημοσιογράφοι, ειδικοί, τηλεοπτικά παράθυρα, που με ένα ρυθμό 48ωρου προσφέρουν εντελώς αντιφατικές ερμηνείες.
Δεν υπάρχει ούτε ένας Ευρωπαίος που να μην έχει αντιληφθεί αυτό το χάος των ερμηνειών και απόψεων, όπως υφίσταται τα τελευταία χρόνια, απλώς και μόνο, επειδή όλα αυτά επαναλαμβάνονται σε τέτοιο ακραίο βαθμό, που προκαλείται η εντύπωση, ότι αυτοί που προβάλλουν πιστεύουν πως με την επανάληψη το πρόβλημα διασαφηνίζεται. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, όχι επειδή τα πράγματα είναι πολύπλοκα, αλλά επειδή κυριολεκτικά, είναι ακουστικά ακατανόητα. Και όπως είναι γνωστό, σε περιπτώσεις όπου κάθε κίνηση σημαίνει ζωή ή θάνατο, δεν είναι δυνατόν να καθίσουν, ο πιλότος και ο ελεγκτής από το έδαφος, και να συζητήσουν τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία. Αντί αυτού, επαναλαμβάνουν διαρκώς την ίδια πληροφορία, μέχρι να γίνει «copy», δηλαδή να επιβεβαιωθεί η λήψη της.
Αυτό επισημαίνει την διαφορά μεταξύ αυτού που ονομάζουμε «πληροφορία», και αυτό που θεωρούμε ως «γνώση». Όπως διαφέρει για παράδειγμα το σενάριο μιας ταινίας από την πραγματικότητα, οι «κινήσεις» ενός ηθοποιού από την επικοινωνία, ή όπως διαφέρει η «πληροφορία» του Trader από την «γνώση» της αγοράς.
Ένας τέτοιος χειρισμός της πληροφορίας, αντιστοιχεί σε αυτό που εννοούσαν λέγοντας «θεωρία της πληροφορίας», όταν είχαν εμφανιστεί οι υπολογιστές: τα σήματα που μεταφέρουν την πληροφορία δεν χρειάζεται να έχουν κάποια σημασία, πρέπει απλώς να αποστέλλονται, πάλι και πάλι….
Όποιος το 2012 παρακολουθούσε σε πραγματικό χρόνο την επικοινωνία στις αγορές, και διάβαζε τις αμέτρητες αναλύσεις και σχόλια, που συχνά η μια δεν αναφέρεται καθόλου στην άλλη και ούτε μαθαίνει ούτε φτάνει στο ίδιο συμπέρασμα, μπορούσε να αναγνωρίσει, πόσο πολύ αυτό το πράγμα είχε γίνει το σενάριο της καθημερινότητας μας. Στο τέλος όλα καταλήγουν σε ένα ναι, όχι, αποκλεισμό, προσάρτηση (της Ελλάδας για παράδειγμα), και στο τέλος όλα μοιάζουν έτσι όπως κάποτε το προέβλεψε με μορφή παρωδίας ο νευροεπιστήμονας Ralph Gerard:
«Ένας άντρας πάει μόνος του σε ένα πάρτι, και παρατηρεί ότι όταν κάποιοι προσκεκλημένοι φωνάζουν αριθμούς, οι άλλοι γελούν. Ένας από τους παρόντες του εξήγησε: ξέρουμε πολλά ανέκδοτα, τα είπαμε τόσες πολλές φορές, ώστε για να τα διηγηθούμε χρησιμοποιούμε απλώς αριθμούς που έχουμε συμφωνήσει να τους προσδώσουμε. Ο φίλος μας λοιπόν λέει να προσπαθήσει, και φωνάζει: 63! Η αντίδραση όμως ήταν μέτρια. Τι έγινε, το 63 δεν ήταν ανέκδοτο; Ήταν, αλλά δεν το είπες καλά»52. 
Με τον ίδιο τρόπο, οι ευρωπαϊκές υπηρεσίες ρίχνουν αριθμούς που ελπίζουν ότι θα τιθασεύσουν το τέρας. Όλοι αυτοί οι αριθμοί δεν είναι τίποτε άλλο παρά ερμηνείες-προβλέψεις, εάν δηλαδή μια κοινωνία, ένα κράτος ή η Ευρωζώνη θα επιβιώσει ή όχι. Είναι πρακτικά αδύνατο να δει κάποιος πολίτης την συσχέτιση μεταξύ των αριθμών αυτών και της ταυτότητας του καθενός. Δεν προλαβαίνουν καν νά εκφέρουν τους αριθμούς, και κάποιος ήδη γελάει. Είτε επειδή ισχυρίζεται ότι δεν πρόκειται να αρκέσουν τα χρήματα, είτε επειδή πιστεύει πως με τον τρόπο αυτό θρέφεται απλά το τέρας.
Οι επιστήμονες εν τω μεταξύ προσφέρουν αντιφατικά αντίδοτα, και ενώ μερικοί γελούν δυνατά με το «63», κάποιοι άλλοι το θεωρούν φθηνό αστείο. Δεν μιλούμε μόνο για την οικονομική κρίση, για την κρίση ενός γνωσιακού συστήματος, που δεν είναι πια σε θέση να διακρίνει μεταξύ πληροφορίας και γνώσεως, επειδή όλα έχουν μετατραπεί σε κινήσεις του παιχνιδιού (ή σκηνές του σεναρίου).
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 η Susan Sontag είχε γράψει μια ανάλυση αμερικάνικων ταινιών science fiction, τρόμου και καταστροφών, που γυρίστηκαν κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.Εκεί μέσα δείχνει πως ο φόβος δεν προέρχεται μόνο από την ατομική βόμβα, αλλά και από το αίσθημα πως οι πάντες και τα πάντα καταντούν απρόσωπα. Λες και οι άνθρωποι φοβούνται ότι θα χάσουν το ατομικό τους εγώ από «Invasion of the body snatchers», «The creeping unknown», «The Puppet People» ή «The Brain Eaters». Τα εγκλήματα των τεράτων είναι χειρότερα από τον φόνο. «Δεν σκοτώνουν απλά ένα πρόσωπο. Το εξαφανίζουν»53. Ήταν το προαίσθημα ότι θα εμφανιστεί ένας κόσμος όπου το εγώ θα καταντούσε «black box», που ορίζεται μόνο μέσω των προτιμήσεων, και μάλιστα (το Hollywood δεν το παρέβλεψε) δια της ύψιστης προτίμησης: να επιβιώσεις.
Μόνο δια της προσποίησης, των κόλπων και του πόκερ με το παράλογο στοιχείο του ανθρώπου, και με την βοήθεια της «λευκής μαγείας» της επιστήμης, ο μοναχικός ήρωας είναι σε θέση (σε συνεργασία πάντα με τον στρατό) να σώσει μόνος του τον κόσμο.
Στο δοκίμιο της η Sontag είχε επισημάνει μια πρόταση, η οποία εκφέρεται στον αγώνα εναντίον των τεράτων, κάθε φορά που ο ήρωας, ο στρατός ή οι πολιτικοί σκαρώνουν (hedge) το σχέδιο άμυνας.Βέβαιο όσο και το αμήν στην Εκκλησία, εκφέρεται πάντα η πρόταση:
«Ελπίζω να λειτουργήσει».
Στις αρχές του ’50, επισκέφθηκε το Πεντάγωνο ένας δημοσιογράφος, ενθουσιασμένος με το νέο διανοητικό όπλο, την «Θεωρία των Παιγνίων». Είχε γράψει ένα βιβλίο με τον τίτλο: «Στρατηγικές για το πόκερ, το εμπόριο και τον πόλεμο», επειδή είχε ακούσει πως ο στρατός είχε βρει την φιλοσοφική λίθο για τις στρατηγικές αυτές. Ένα σύστημα σκέψης κατάλληλο για την εποχή της ατομικής βόμβας, τουλάχιστον τόσο σημαντικό όσο και η βόμβα: «Στο σπαρτιάτικο περιβάλλον ενός γραφείου στο Πεντάγωνο, ένας νεαρός επιστήμονας που εργαζόταν για την Air Force, είχε πει: «ελπίζουμε ότι θα λειτουργήσει, έτσι όπως το 1942 ελπίζαμε ότι θα λειτουργήσει η ατομική βόμβα»54.
Αυτό λειτούργησε. Ήταν η φιλοσοφική λίθος. Όποιος την κατέχει, ισχυρίζονταν κάποτε οι αλχημιστές, είναι σε θέση να μεταμορφώσει τον μόλυβδο σε χρυσάφι. Ενέχει όμως κινδύνους και παρενέργειες. Γιατί χωρίς να το θέλει ή και να το υποψιάζεται κανείς, τα τέρατα επέστρεψαν στον κόσμο μας.

 Συνεχίζεται
Αμέθυστος

Σημειώσεις
52. James Gleick, The Information: A History, a Theory, a Flood, σ. 249.
53. Susan Sontag, ‘The Imagination of Disaster’, σ. 221.
54. Steven Belletto, No Accident, Comrade: Chance and Design in Cold War American Narratives, σ. 104.

Oι Ιταλοί «ισοπεδώνουν» τον Τσίπρα: «Πρόδωσε τους Έλληνες» – «Η πώληση της ψυχής στον διάβολο είναι πάντα κερδοφόρα»

                             
Αγανάκτηση για τις επιλογές και πρακτικές του Α. Τσίπρα δεν υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Σοβαροί επιστήμονες, φιλόσοφοι, άνθρωποι του πνεύματος, προσπαθούν με κείμενά τους να αφυπνίσουν και τους τελευταίους που πιστεύουν πως ο Τσίπρας είναι… οραματιστής και ότι σχέδιο για την… αναγέννηση της Ευρώπης.
Ο Ιταλός φιλόσοφος Diego Fusaro για ακόμη μια φορά δεν φείδεται απέναντι στην «αριστερά» του Σόρος και προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα μετά τη συμφωνία των Πρεσπών, μιλώντας ακόμη και για «σημαντικά υλικά οφέλη».
Σήμερα επισημαίνει με τίτλο: «Βραβείο Νόμπελ στον Τσίπρα με την υποστήριξη της Ε.Ε.; Η πώληση της ψυχής στον διάβολο είναι πάντα κερδοφόρα, αναφέρει το press-gr.com

Ο Τσίπρας πούλησε την Ελλάδα στους άκαρδους αχαλίνωτους Ευρωκράτες των Βρυξελλών».

Ο Ιταλός φιλόσοφος δεν εκπλήσσει όσους παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στην ευρωπαϊκή λεγόμενη «αριστερά». Το Φλεβάρη του 2014, όταν του προτάθηκε να ηγηθεί του ψηφοδελτίου των ευρωεκλογών του ιταλικού σχήματος «Λίστα Τσίπρα για την άλλη Ευρώπη», του κόμματος που θα άλλαζε την ευρωζώνη και θα έκανε «σοσιαλιστική την Ευρώπη του 21ου αιώνα», αρνήθηκε.
Είχε δηλώσει μάλιστα: «μαζί με τον Τσίπρα; Με τίποτα!« και εξήγησε τότε, όταν η «ευρωπαϊκή αριστερά» με την ηγεσία του Τσίπρα εμφανιζόταν ως μια ανατρεπτική δύναμη: «Τσίπρας και Σπινέλλι, η αριστερά της λέσχης Bilderberg. Η υπόδουλη αριστερά του κεφαλαίου. Η αριστερά που πρόδωσε τους εργαζόμενους και πουλήθηκε στ’ αφεντικά. Ο εχθρός που προσποιείται τον φίλο».

Στη σημερινή του παρέμβαση ο Diego Fusaro επισημαίνει:
«Η πώληση της ψυχής στον διάβολο είναι πάντα κερδοφόρα. Η προδοσία ενός αγώνα και η διέλευση στην άλλη πλευρά του οδοφράγματος έχει σημαντικά υλικά οφέλη. Ο Τσίπρας, το γνωρίζουμε, έχει προδώσει τον λαό του, πρόδωσε την εργατική τάξη.

Πούλησε την Ελλάδα στους άκαρδους κι αχαλίνωτους Ευρωκράτες των Βρυξελλών.

Ακόμη και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος πέταξε στις τσουκνίδες, με το οποίο ο ελληνικός λαός είχε εκφραστεί εναντίον των καταθλιπτικών πολιτικών λιτότητας που ζητούσε υπογραφή η ΕΚΤ. Και τώρα εκπλήσσεστε πως τον δοξάζουν με κάθε τρόπο;»
Τον έχουν πλέον καταλάβει όλοι τον Α. Τσίπρα, ενώ πλέον δεν είναι λίγοι και αυτοί που επισημαίνουν πως ο Τ. Σόρος, κρύβεται πίσω από την εκχώρηση της Μακεδονίας.
Μάλιστα μια ενδιαφέρουσα έκθεση έχει δημοσιεύσει εδώ και καιρό το Ίδρυμα Σόρος με αφορμή την Συμφωνία των Πρεσπών. Ο Οργανισµός, Open Society που ίδρυσε και χρηματοδοτεί ο Τζορτζ Σόρος, έδωσε στη δηµοσιότητα την έκθεση που επί της ουσίας μιλάει για την επόμενη ημέρα από την Συμφωνία των Πρεσπών.
Ο τίτλος είναι: «Βόρεια Μακεδονία: Τι έρχεται µετά;» και στην έκθεση έχει βαφτιστεί ήδη η γειτονική μας χώρα ως Βόρεια Μακεδονία. Στο εισαγωγικό σημείωμα περιγράφονται οι πρωταγωνιστές της Συμφωνίας των Πρεσπών ένας προς ένας και επισημαίνεται ότι η συμφωνία είναι ακόμα εύθραυστη εξαιτίας των εθνικιστών που αντιδρούν και στις δυο πλευρές των συνόρων. Λέει ακόμα ότι η στο θέμα έχουν αναμιχθεί τόσο η Ρωσία όσο και χώρες των Βαλκανίων. Κυρίως όμως αναφέρεται στην Ελλάδα. Και πως με το πέρασμα των χρόνων επηρέασε και πόσο την πολιτική κατάσταση στη χώρα.

Ιστορική αναδρομή

Στο πρώτο κεφάλαιο αναφέρεται στις αντιδράσεις που υπήρχαν στην Ελλάδα από την αρχή έως τα μέσα της δεκαετίας του ’90. Και εξαφανίστηκε από την ατζέντα το 1995 με την ενδιάμεση συμφωνία. Αναφέρει επίσης ότι θέμα συντηρούσαν μόνο εθνικιστικά ΜΜΕ. Και ενώ ήταν σε ύφεση επανήλθε στο προσκήνιο το 2017. Στην έκθεση περιγράφονται λεπτομερώς οι αντιδράσεις αλλά και τα συλλαλητήρια που έγιναν στην χώρα μας με κορυφαίο εκείνο του Φεβρουαρίου του 2018.
Λέει ακόμα ότι η αντιπολίτευση προσπάθησε να συνδέσει την υπόθεση Νοβάρτις με τις διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια υποστηρίζοντας τότε ότι η κυβέρνηση προσπάθησε με το σκάνδαλο Νοβάρτις να αποσπάσει την προσοχή από το θέμα της ονομασίας. Με τον τρόπο γραφής να δείχνει ότι το ίδρυμα Σόρος είναι σαφώς υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών περιγράφει όλα όσα ζήσαμε μέχρι σήμερα αποκαλώντας εθνικιστές όσους ήταν κατά της συμφωνίας. Λέει επίσης το αυτονόητο ότι όσο πιο βόρεια ανεβαίνει κανείς στην Ελλάδα τόσο μεγαλύτερα είναι τα ποσοστά αντίθεσης στην συμφωνία.

Όλη η αντιπολίτευση κατά της συμφωνίας εκτός από το Ποτάμι

Η έκθεση συντάχθηκε πριν την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών από την ελληνική βουλή και ως άλλες Πυθίες οι συντάκτες της έκθεσης αναφέρουν ότι το μόνο κόμμα που θα ψηφίσει υπέρ θα είναι το Ποτάμι. Η έκθεση επαινεί ονοµαστικά τον Γιάννη Μπουτάρη και τον Νίκο Μέρτζο για τη θέση που πήραν υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Τα οφέλη, οι εκλογές και τα μικρά κόμματα

Η έκθεση εκτιμά ότι οι εκλογές θα γίνουν πριν ή μαζί με τις ευρωεκλογές του Μαϊου και λέει επικαλούμενη τις δημοσκοπήσεις ότι ο δικομματισμός θα κυριαρχήσει και πάλι με πρώτη τη ΝΔ αλλά και δεύτερο αλλά ισχυρό κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα προβλέπει ότι στις εκλογές η ΝΔ θα κερδίσει µε διαφορά από πέντε ως δέκα µονάδες.
Προβλέπει επίσης ότι τα μόνα από τα μικρά κόμματα που θα μπουν στην Βουλή είναι η Χρυσή Αυγή, το ΚΙΝΑΛ και το ΚΚΕ. Βέβαια, αναφέρει ότι δεν αποκλείεται να μπει και άλλο ένα κόμμα στη Βουλή από τον χώρο της άκρας δεξιάς. Προβλέπει επίσης ότι το φιλορωσικό – όπως το αποκαλεί – κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου δεν αποκλείεται να μπει επίσης στη Βουλή. Το ερώτημα επίσης που τίθεται, όπως αναφέρει η έκθεση είναι αν η ΝΔ θα καταφέρει να έχει την πλειοψηφία έτσι ώστε να σχηματίσει κυβέρνηση ή αν θα αναγκαστεί να κάνει κυβέρνηση συνεργασίας.

Κέρδη και χασούρες για τον ΣΥΡΙΖΑ

«Σε κάθε περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει απώλειες σε σχέση με τα εκλογικά αποτελέσματα του 2015 αλλά όχι από την Συμφωνία των Πρεσπών. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει να τονώσει την εικόνα του ανάµεσα σε ξένους εταίρους κλειδιά, από τις ΗΠΑ και τη Γερµανία µέχρι την Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που θα µπορούσε να αποδειχθεί επωφελές για να βελτιώσει το διεθνές πολιτικό κλίµα που περιβάλλει τις αποφάσεις σχετικά µε την οικονοµική ατζέντα».


Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό τα βλέπει όλα δύσκολα και σκοτεινά. - Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής


 Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό τα βλέπει όλα δύσκολα και σκοτεινά. Όταν η καρδιά μας δεν έχει τον Χριστό, τότε θα βάλουμε μέσα ή χρήματα ή κτήματα ή ανθρώπους. Σας παρακαλώ να εφαρμόσετε αυτήν την εντολή. Όσο μπορείτε να καλλιεργήσετε την αγάπη προς το πρόσωπο του Χριστού. Σε τέτοιο σημείο που όταν θα προφέρετε τ’ όνομά Του να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια σας. Η καρδία σας πρέπει να καίγεται πραγματικά. Τότε Αυτός θα είναι ο δάσκαλος σας. Αυτός θα είναι ο οδηγός σας, ο αδελφός σας, ο πατέρας και ο Γέροντάς σας.
Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής

Λόγια αθάνατα Τριών Ιεραρχών

              
Γνωρίζω ότι πολλοί νηστεύουν, προσεύχονται, στενάζουν, φανερώνουν όλη την ανέξοδη ευλάβεια, δεν αφήνουν όμως ένα οβολό σ΄ αυτούς που θλίβονται. Ποιο το όφελός τους από την λοιπή αρετή; Διότι δεν τους δέχεται η Βασιλεία των Ουρανών.
Μέγας Βασίλειος
Πιό σίγουρο εἶναι νά ἐμπιστεύεται κανείς τόν ἄνεμο, πού κινεῖται ἀκατάπαυστα, πιό σίγουρο εἶναι νά ἐμπιστεύεται τή γραμμή, πού ἀφήνει πάνω στά νερά ἕνα ποντοπόρο πλοῖο, πιό σίγουρο εἶναι νά ἐμπιστεύεται τ’ ἀπατηλά ὄνειρα μιᾶς νύχτας, πού ἡ ἀπόλαυσή τους κρατάει τόσο λίγο, πιό σίγουρο εἶναι νά ἐμπιστεύεται ὅσα χαράζουν τά παιδιά πάνω στήν ἄμμο, ὅταν παίζουν, παρά τήν ἀνθρώπινη εὐτυχία.
Θεολόγος Γρηγόριος


Είδε ο Θεός την επιθυμία μας να αρπάζουμε την ξένη περιουσία, είδε ότι χτίζαμε το ένα σπίτι κοντά στο άλλο και ότι επλησιάζαμε το ένα χωράφι κοντά στο άλλο, με σκοπό να κλέψουμε το διπλανό μας. Είδε ότι δεν ελεούσαμε τα ορφανά και αδιαφορούσαμε για τις χήρες. Είδε τους δασκάλους να κάνουν τα αντίθετα από εκείνα που εδίδασκαν. Είδε μαθητές να προσβάλουν τις σεμνές τελετές της Εκκλησίας με αταξίες που αρμόζουν σε θέατρα. Είδε να ζούμε μέσα στην κακία και να κινούμαστε από φθόνο. Είδε να προσθέτουμε στο φθόνο και την πονηρία. Είδε τις καταιγίδες της υποκρισίας να βυθίζουν σαν βάρκες τους απονήρευτους. Είδε να φονεύουμε σκόπιμα. Είδε ότι αδικούσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Είδε να ναυαγεί η αγάπη και να προκόβει η απάτη στο πέλαγος της ζωής. Είδε να αποσκιρτούμε από την αλήθεια και να καταφεύγουμε πρόθυμα στο ψέμα. Και για συνοψίσουμε, είδε να υπηρετούμε τον πλούτο και όχι τον Κύριο. Μα δεν μας κατέστρεψε , για να μετανοήσουμε. Τόσο μεγάλο είναι το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του.
Χρυσόστομος Ιωάννης
Εμείς, παιδιά μου, παραδεχόμαστε ότι αυτή εδώ η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμμιά αξία και γενικά δεν θεωρούμε ούτε ονομάζουμε αγαθό κάθε τι που μας είναι ωφέλιμο μόνο σ’ αυτήν. Δεν θεωρούμε λοιπόν μεγάλο πράγμα, αλλά ούτε κρίνουμε άξιον την προγονική περηφάνια, ούτε την σωματική δύναμη, ούτε την ομορφιά, ούτε το μεγαλείο, ούτε τις τιμές από όλους τους ανθρώπους, ούτε αυτή την βασιλεία, ούτε ο,τιδήποτε άλλο σπουδαίο από τα ανθρώπινα θα μπορούσε κάποιος ν’ αναφέρει. Ούτε θαυμάζουμε αυτούς, που τα έχουν, αλλά με τις ελπίδες προχωρούμε πιο μακριά και πράττουμε το κάθε τι για να παρασκευασθούμε για την άλλη ζωή. Αυτά λοιπόν που μας βοηθούν προς αυτή την ζωή λέγουμε ότι πρέπει και να τα αγαπούμε και να τα επιδιώκουμε με όλη μας την δύναμη. Αυτά όμως που δεν φθάνουν προς εκείνη την ζωή, να τα περιφρονούμε ως ανάξια λόγου… 
Μέγας Βασίλειος
Ἄς ἀκολουθήσουμε τό Λόγο, ἄς ἐπιδώξουμε τήν οὐράνια ἀπόλαυση, ἄς ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τήν ἐπίγεια περιουσία. Ἄς κρατήσουμε ἀπό τά γήινα μόνο ὅσα εἶναι καλά, ἄς σώσουμε τίς ψυχές μας μέ ἐλεημοσύνες, ἄς δώσουμε ἀπό τά ὑπάρχοντά μας στούς φτωχούς, γιά νά γίνουμε πλούσιοι σέ αἰώνια ἀγαθά. Δῶσε κάτι καί στήν ψυχή, ὄχι στή σάρκα μονάχα. Δῶσε κάτι καί στό Θεό, ὄχι στόν κόσμο μονάχα. Πάρε κάτι ἀπ’ τήν κοιλιά καί δῶσ’ το στό πνεῦμα. Πάρε κάτι ἀπ’ τή φωτιά, πού κατακαίει τά γήινα, καί ξεμάκρυνέ το ἀπό τή φλόγα. Ἅρπαξε κάτι ἀπό τόν τύραννο κι ἐμπιστέψου το στόν Κύριο. Δῶσε λίγο σ’ Ἐκεῖνον, πού σοῦ ἔχει προσφέρει τό πολύ. Δῶσε τα καί ὅλα ἀκόμα σ’ Ἐκεῖνον, πού σοῦ τά ἔχει χαρίσει ὅλα. Ποτέ δέν θά ξεπεράσεις στή γενναιοδωρία τό Θεό, ἔστω κι ἄν χαρίσεις ὅλα σου τά ὑπάρχοντα, ἔστω κι ἄν προσθέσεις σ’ αὐτά καί τόν ἴδιο σου τόν ἑαυτό. 
Θεολόγος Γρηγόριος

Μοῦ λένε· Πάλι μέ τούς πλουσίους; Ἀπαντῶ· πάλι καί σεῖς μέ τούς φτωχούς; Ἐσεῖς δέν χορταίνετε νά κατατρῶτε καί νά καταδαγκώνετε τούς φτωχούς. Ἔτσι κι ἐγώ δέ χορταίνω στήν προσπάθειά μου γιά νά σᾶς διορθώνω. Μοῦ ξαναλένε· συνέχεια ἐσύ θά κολλᾶς στούς πλουσίους; Μά κι ἐσύ συνέχεια κολλᾶς στό φτωχό...
Πάντοτε λέω, ὅτι δέν καταφέρομαι ἐναντίον τοῦ πλουσίου, ἀλλά κατά τοῦ ἅρπαγα. Ἄλλο πλούσιος καί ἄλλο ἅρπαγας. Ἄλλο εὔπορος κι ἄλλο πλεονέκτης. Ξεχώριζε τά πράγματα καί μή συγχέεις τά ἀσύγχυτα. Εἶσαι πλούσιος; Δέν σέ ἐμποδίζω. Εἶσαι ἅρπαγας; Σέ κατηγορῶ... Θέλεις νά μέ λιθοβολήσεις; Εἶμαι ἕτοιμος νά χύσω τό αἷμα μου, γιατί προσπάθειά μου εἶναι νά σέ ἐμποδίσω νά ἁμαρτάνεις... Καί οἱ πλούσιοι εἶναι παιδιά μου καί οἱ φτωχοί εἶναι παιδιά μου.


άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2019/01/blog-post_30.html#ixzz5e8volgDz



Ανώνυμος είπε...


Αθανατη ελληνικη σοφια , πρακτικη , αριστοτελικη , ιδιας υφης με τους νεκρικους διαλογους του Λουκιανου . Αργοτερα οταν η Δυση , για την ακριβεια ο βορειοδυτικος κοσμος των Κελτων , Τευτονων , Σαξονων και Φραγκων αναπτυχθηκε φανηκαν οι τρεις παπομαστιγες Φωτιος , Παλαμας και Μαρκος Ευγενικος και χαρη σε αυτη την γραμμη οσο και να μην το φανταζονται οι τωρινοι Ελληνες μετεχουν οσο ισοτιμα μπορουν στον τωρινο δυτικο πολιτισμο και δεν γιναμε τριτοκοσμικοι σαν τους Βενεζουελανους και Ινδους που δεν ειχαν τετοια αντισωματα . Δυστυχως με τον διαβολο του ιντερνετ καποιοι ειτε πρακτορες ειτε ιδεοληπτικοι κανουν μια τρομερη ζημια . Ποδηγετουν την αντιδραση στην Νεα Ταξη των νεωτερων που ειναι Ελληνοχριστιανοι αλλα το ιντερνετ το εχουν σαν κατι το φυσικο απο τα επτα τους χρονια , στην υπερασπιση της Παλαιας Δυτικης Ταξης που εμεις οι Ελληνες αλλα και τα τρια τεταρτα της ανθρωποτητας καθως και οι λαικες ταξεις του προνιομιουχου τεταρτου το πληρωσαμε στο παρελθον με ωκεανους αιματος και αιωνες φρικτης φτωχειας και ατιμωσης .
Ποδηγετουν λοιπον την αντιδραση σε αυτο που και οι αμεσοι προγονοι μας αλλα και οι δυτικοι λαοι το νιωσαν στο πετσι τους και το πεταξαν στον σκουπιδοτενεκε . Και τι δεν εχω διαβασει σε τετοια blogs που μετα σαν παπαγαλοι καποιοι τα χρησιμοποιουν σε σχολια τους σε αναρτησεις για εθνικα θεματα . Απο υπερασπιση του Φρανκο , μεχρι υπερασπιση του γαλλικου καθεστωτος πριν το 1789 , υπερσπιση του τσαρισμου , των σταυροφοριων , της Ιερας Εξετασης , του νοτιαφρικανικου απαρτχαιντ , της φεουδαρχιας , της Κου Κλουξ Κλαν , της παπικης εκκλησιας πριν την Β Βατικανεια συνοδο ( αυτης που πολεμησαν οι Αγιοι μας ) μεχρι και του Ιταλικου φασισμου και γερμανικου ναζισμου . Αντι οι Αριστοτελης και Πατροκοσμας και Κωστης Παλαμας να γινονται οδηγοι γινονται οι Εβολα και Κοντρεανου και Εζρα Παουντ . Ερωτηση με ολη την αγαπη προς τους παρασηρμενους . Εχετε τοσο ισχυρους ωμους να αντεχετε το βαρος των εγκληματων ολων των προαναφερομενων καταστασεων ? Οχι φυσικα . Τοτε γιατι γινεστε απολογητες τους ? Δεν καταλαβαινεται οτι γινεστε θυματα πονηρων ? Αντι να υπερασπιζεστε τον Παυλο Μελα θα καταληξετε χωρις να το καταλαβετε συνηγοροι αμισθοι του Αιχμαν . Και θα απομονωθειτε και θα κανετε ζημια και σε μας τους αλλους , αφου θα ειστε το αλλοθι των παγκοσμοιοποιητων . Φουκαραδες μου . Θελετε να μπειτε στο ιδιο καδρο με τον Νικηταρα και θα μπειτε τελικα στο ιδιο με τους Γκοτζαμανη και Εμμανουηλιδη χωρις μαλιστα ουτε το αλλοθι της αμορφωσιας εκεινων . Αυτο σας λεω . Πονηρευτειτε και προσεξτε . ΑΜ

Νὰ σκέφτεσθε ὅτι δὲν ἔχουμε τίποτε δικό μας. Ὅλα ὁ Θεὸς μᾶς τὰ ἔχει δώσει.

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και υπαίθριες δραστηριότητες
Νὰ σκέφτεσθε ὅτι δὲν ἔχουμε τίποτε δικό μας. Ὅλα ὁ Θεὸς μᾶς τὰ ἔχει δώσει. 
Ὅλα ὅσα ἔχουμε εἶναι τοῦ Θεοῦ. Μόνον οἱ ἁμαρτίες εἶναι δικές μας. Ἂν δὲν ταπεινωνώμαστε, θὰ λειτουργοῦν σ ̓ ἐμᾶς συνεχῶς οἱ πνευματικοὶ νόμοι, μέχρις ὅτου καμφθῆ ὁ ἐγωισμός μας. Ὁ Θεὸς νὰ δώση νὰ γίνη αὐτό, πρὶν μᾶς βρῆ ὁ θάνατος.
–Μπορεῖ, Γέροντα, ὁ ἄνθρωπος νὰ μὴν καταλάβη ὅτι ἔχουν λειτουργήσει οἱ πνευματικοὶ νόμοι;
–Ἂν δὲν παρακολουθῆ κανεὶς τὸν ἑαυτό του, τίποτε δὲν καταλαβαίνει καὶ ἀπὸ τίποτε δὲν βοηθιέται, οὔτε ὠφελεῖται. –Δηλαδή,
Γέροντα, οἱ πνευματικοὶ νόμοι παύουν νὰ λειτουργοῦν, μόνον ὅταν ταπεινωθῆ ὁ ἄνθρωπος;
–Ναί, κυρίως μὲ τὴν ταπείνωση ἤ, ὅταν ἔχη κανεὶς τὸ ἀκαταλόγιστο. Νὰ σοῦ πῶ ἕνα παράδειγμα: Μιὰ γυναίκα ἔδερνε συνέχεια τὸν ἄνδρα τηςκαὶ αὐτὸς δὲν μιλοῦσε, γιὰ νὰ μὴ χάση τὴν ἀξιοπρέπειά του, γιατὶ ἦταν καὶ δάσκαλος. Λειτουργοῦσαν ὅμως σ ̓ αὐτὸν οἱ πνευματικοὶ νόμοι. Εἶχε ὀρφανέψει μικρὸς ἀπὸ πατέρα καὶ ἡ χήρα μάνα του μὲ μιὰ σύνταξη προσπαθοῦσε νὰ τὸν σπουδάση, νὰ τὸν κάνη δάσκαλο, καὶαὐτὸς τὴν ἔδερνε!
Τί εἶχε τραβήξει ἡ φουκαριάρα ἡ μάνα του! Ὁπότε ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ τὸν δέρνη ἡ γυναίκα του, γιὰ νὰ ἐξοφλήση. Ὕστερα τί γίνεται;
Πεθαίνει αὐτός, καὶ ὁ γιός του ἔδερνε τὴν μάνα του. Ξόφλησε ἔτσι καὶ αὐτή. Παντρεύεται ὁ γιὸς καὶ παίρνει μιὰἐλαφρούτσικη, ποὺ τὸν ἔδερνε καὶ ἔψελνε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη»!
Πῶς οἰκονόμησε ὁ Θεός, γιὰ νὰ ἐξοφλήση καὶ αὐτός! Ἐδῶ ὅμως σταμάτησαν νὰ λειτουργοῦν οἱ πνευματικοὶ νόμοι, γιατὶ αὐτὴ εἶχε τὸ ἀκαταλόγιστο.
Ἡ ταλαιπωρία σ ̓ αὐτὴν τὴν ζωὴ τρώει τὴν κόλαση, λέει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ7.
Δηλαδή, ὅταν λειτουργοῦν σὲ κάποιον οἱ πνευματικοὶ νόμοι, ἀφαιρεῖται ἕνα μέρος ἀπὸ τὰβάσανα τῆς κολάσεως.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Δ’ «Οἰκογενειακή Ζωή» -134-
7.Ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου, Οἱ Ἀσκητικοὶ Λόγοι, Λόγος ΝΕ´, ἔκδ. «Ἀστήρ», Ἀθῆναι 1961, σ. 193.

Σύγχρονη «Κερκόπορτα»

Η Ελλάς πνέει τα λοίσθια ως έθνος, έχοντας καταστεί πλήρως δέσμια των έξωθεν εντολών
Εικόνα: Χαράλαμπος ΚατσιβαρδάςΑπό τον
Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Εις τον απόηχο της «περίπτυστης» Συμφωνίας των Πρεσπών, η οποία ταπείνωσε την Ελλάδα και έβλαψε τα εθνικά μας συμφέροντα, τρέφοντας την αλυτρωτική ρητορική της γείτονος, η Ελλάς βαίνει σε κινούμενη άμμο, επιδιώκοντας να εύρει τον βηματισμό της.

Μια Ελλάδα ενταγμένη επί σχεδόν μία δεκαετία στην αδιέξοδη οικονομική κρίση, λαβωμένη εξαιτίας και συνεπεία των ιδιαζόντως επαχθών οικονομικών όρων των δανειακών συμβάσεων, διά των οποίων έχει εκχωρηθεί, άνευ ετέρου τινός και ανεκκλήτως, η εθνική μας κυριαρχία, χάριν του χρέους.

Ως εκ τούτου λοιπόν και διά της εν θέματι συμφωνίας, η Ελλάς πνέει τα λοίσθια ως έθνος, έχοντας καταστεί πλήρως δέσμια των έξωθεν εντολών, δίχως ουδεμία στοιχειώδη εθνική αυτονομία, ανεξαρτησία, αυτοτέλεια, προκειμένου να διαπραγματευθεί αυτόνομα επί ίσοις όροις το μέλλον της.

Το μέγεθος της ήττας, ολέθριο και επαρκώς δυσανάλογο της Ιστορίας και του πολιτισμού της, και τούτο οφείλεται στο ανθελληνικό μένος της παρούσης ιδεοληπτικής κυβερνήσεως, η οποία κυβερνά δίχως ίχνος εθνικής αξιοπρέπειας, κοινοβουλευτικής αυτοσυνειδησίας, οράματος για το μέλλον της πατρίδας μας και του καθημαγμένου λαού της, ο οποίος πένεται και ασθμαίνει διά να επιβιώσει αξιοπρεπώς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που συνιστά στην πράξη τη σύγχρονη «Κερκόπορτα» της εθνικής προδοσίας, επέδειξε το στυγνό δικτατορικό του πρόσωπο, προφανώς σταλινικής επίνευσης, περιφρονώντας καταφώρως τη συνταγματική έννομη τάξη και τους θεσμούς, επιστρατεύοντας «εργαλειακά» την ΕΛ.ΑΣ. εν είδει θεραπαινίδας προς την ιταμή ποινική καταστολή εις τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των πολιτών, και δη στην προσωπική ελευθερία και την ελευθερία εκφράσεως, αντικαθιστώντας τοιουτοτρόπως επικίνδυνα το κράτος δικαίου σε ένα αστυνομικό κράτος.

Η διά πυρός και σιδήρου κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών απέδειξε πανηγυρικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνιστά έναν αργυρώνητο εσμό αδίστακτων ατόμων, τα οποία εμφορούνται από ένα ανεπίγνωστο συνονθύλευμα ιδεοληψιών και είναι διατεθειμένα ανενδοιάστως να απεμπολήσουν το παν, έναντι προσπορισμού οφελών.
Εκφανση, λοιπόν, του αυταρχισμού και του ολοκληρωτισμού της παρούσης κυβερνήσεως καθίστανται οι καθ’ όλα καταχρηστικές, αυθαίρετες και αναίτιες προσαγωγές απλών πολιτών, κατά το συλλαλητήριο της 24ης Ιανουαρίου, με το πρόσχημα της εξακρίβωσης στοιχείων, και η συνακόλουθη απαγόρευση της παράστασης δικηγόρου υπεράσπισης κατά τη βάναυσα προσβλητική διαδικασία διά τον πυρήνα των ατομικών τους δικαιωμάτων, γεγονός το οποίο καταλύει την αρχή της νομιμότητας και συνάμα πλήττει εκ βάθρων τα κεκτημένα θεμέλια της δημοκρατίας μας, καταβαραθρώνοντας εκκωφαντικά τον νομικό μας πολιτισμό. 

*Δικηγόρος

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019

Πώς η Γερμανία εξάγει φτώχεια

Η Γερμανία που παραμένει αμετανόητη, συμπεριφέρεται όπως εκείνος ο τσιγκούνης που δεν ξοδεύει τίποτα, με αποτέλεσμα να συγκεντρώνει όλα τα χρήματα των γειτόνων του που είτε δεν μπορούν, είτε δεν θέλουν να τον μιμηθούν.
Άρθρο
Με τη διαπίστωση πως «η Γερμανία εξάγει φτώχεια», εννοώ την «πολιτική της φτωχοποίησης του γείτονα» που εφαρμόζει ανέκαθεν (Beggar-thy-neighbor-politic). Εν προκειμένω, αναφέρεται κανείς στη μεθοδική προσπάθεια ενός κράτους να μετατρέψει τις άλλες χώρες σε ζητιάνους, έχοντας για πρώτη φορά χρησιμοποιηθεί από τον Adam Smith στο βιβλίο του «Ο πλούτος των Εθνών». Ο οικονομολόγος ανέλυσε τη στρατηγική του μερκαντιλισμού, ο οποίος αποσκοπεί στη μεγιστοποίηση των εθνικών εμπορικών πλεονασμάτων – οπότε των αποθεμάτων χρυσού εκείνη την εποχή.
Πρόκειται για οικονομικά και πολιτικά μέτρα, τα οποία υιοθετεί μία χώρα με στόχο αφενός μεν να αυξήσει τις εξαγωγές της, αφετέρου να μειώσει τις εισαγωγές της – με τελικό αποτέλεσμα την άνοδο των εισοδημάτων στο εσωτερικό της, κυρίως των επιχειρηματιών, ή/και την αύξηση της απασχόλησης (περιορισμό της ανεργίας). Η αιτία είναι το ότι, οι αυξημένες εξαγωγές δημιουργούν ένα επί πλέον εισόδημα στα εγχώρια νοικοκυριά, μέρος του οποίου δαπανάται για την αγορά περισσοτέρων αγαθών και υπηρεσιών – οπότε δημιουργείται ξανά νέο εισόδημα (εξαγωγικός πολλαπλασιαστής).
Επειδή όμως η αύξηση των εξαγωγών μίας χώρας προϋποθέτει την αντίστοιχη άνοδο των εισαγωγών άλλων χωρών (τα πλεονάσματα του ενός είναι ελλείμματα του άλλου), λειτουργεί περιοριστικά για τις οικονομίες τους – προκαλώντας τους κλιμάκωση της ανεργίας, μείωση των εισοδημάτων, αύξηση των χρεών κοκ. Ακριβώς για το λόγο αυτό λέγεται πως τα κράτη που υιοθετούν το μερκαντιλισμό εξάγουν ανεργία και φτώχεια – με τα κλασσικά μέτρα της πολιτικής της φτωχοποίησης του γείτονα να είναι τα εξής:
(α) Η μη αναγκαία ανταγωνιστική υποτίμηση του εθνικού νομίσματος που παρατηρείται σε περιόδους συναλλαγματικών πολέμων – κάτι που εφαρμόζεται έμμεσα στην περίπτωση της Γερμανίας, μέσω του ευρώ και της πολιτικής της ΕΚΤ.
(β)  Η μη αναγκαία εσωτερική υποτίμηση, όπως είναι η μείωση των ονομαστικών μισθών ή/και η μη αύξηση τους ανάλογα με την παραγωγικότητα των εργαζομένων.
(γ)  Τα λοιπά μέτρα μείωσης των εισαγωγών, όπως είναι οι δασμοί και οι ποσοστώσεις – ή/και αύξησης των εξαγωγών, όπως οι επιδοτήσεις.
(δ)  Η χειραγώγηση των συναλλαγματικών ισοτιμιών, καθώς επίσης τα πιο «λεπτά μέτρα» – για παράδειγμα η φορολογική πολιτική, η πολιτική του ανταγωνισμού, η προσέλκυση ξένων επενδύσεων κοκ.
Στα πλαίσια αυτά, με κριτήριο τα εμπορικά της πλεονάσματα, η Γερμανία εφαρμόζει μία αδίστακτη πολιτική φτωχοποίησης των γειτόνων της – ενώ τα τεράστια πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της, ύψους άνω των 250 δις €, θα οδηγήσουν τελικά στη διάλυση της Ευρωζώνης.
Περαιτέρω, η Αυστρία λειτουργεί βέβαια σχετικά ανάλογα με τη Γερμανία, όπως και η Ολλανδία, αλλά είναι μικρότερες οικονομίες, συγκριτικά με τη γειτονική τους χώρα. Το ίδιο ισχύει επίσης για την Ελβετία, η οποία όμως «τιμωρείται» σε κάποιο βαθμό – μέσω της ανόδου της ισοτιμίας του φράγκου, παρά το ότι προσπαθεί να τη χειραγωγήσει, με τη διάθεση τεράστιων ποσών από την κεντρική της τράπεζα.
Ουσιαστικά λοιπόν ο μεγάλος κίνδυνος τόσο για την Ευρωζώνη, όσο και για τον πλανήτη γενικότερα, είναι η Γερμανία. Πολύ περισσότερο επειδή η άλλη μεγάλη εξαγωγική χώρα, η Κίνα, μείωσε τα πλεονάσματα της, ενώ υποσχέθηκε πρόσφατα να εισάγει περισσότερα προϊόντα από τις Η.Π.Α. Στην προκειμένη περίπτωση η Γερμανία που παραμένει αμετανόητη, συμπεριφέρεται όπως εκείνος ο τσιγκούνης που δεν ξοδεύει τίποτα, με αποτέλεσμα να συγκεντρώνει όλα τα χρήματα των γειτόνων του που είτε δεν μπορούν, είτε δεν θέλουν να τον μιμηθούν.
* Δημοσιεύθηκε την Κυριακή, 27.01.19 στην Kontranews
Βασίλης Βιλιάρδος
Οικονομολόγος