Σάββατο, 22 Σεπτεμβρίου 2018
Παρασκευή, 21 Σεπτεμβρίου 2018
Να γιατί ο Έλληνας μίσησε το διάβασμα, να γιατί τα ξέρουμε όλα…
Το σχολείο μπορεί να προσφέρει γνώσεις που να έχουν σχέση με την παραγωγή υλικών αγαθών, γνώσεις που να αυξάνουν την αποτελεσματικότητα της ανθρώπινης δραστηριότητας, να παράγει στελέχη για να διοικούν την δοσμένη κοινωνία, ποιητές να την υμνούν, παπάδες να την ευλογούν. Αλλά πουθενά και ποτέ σχολείο δεν έθεσε ως στόχο του να παράγει νεκροθάφτες της κοινωνίας που το συντηρεί και θα αποτελούσε παραλογισμό να ισχυριστούμε πως το σχολείο δεν είναι πιστός υπηρέτης αυτής της κοινωνίας.
Παίρνοντας αυτό ως δοσμένο, γίνεται φανερό πως τίποτα δε μπορεί να ειπωθεί για το σχολείο, χωρίς να γίνει πρώτα ανάλυση των οικονομικών αναγκών της κοινωνίας μέσα στην οποία αυτό λειτουργεί. Και αντιστρόφως, μελετώντας το σχολείο και τον άνθρωπο που αυτό θέλει να φτιάξει, πολλά μπορούμε να καταλάβουμε για την κοινωνία όπου λειτουργεί το σχολείο. Για όλα αυτά, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τούτη την περίοδο και τον κάτοικο του τόπου μας, είμαστε υποχρεωμένοι να αναλύσουμε παράλληλα την οικονομία, την κοινωνία και το σχολείο της.
Η μορφολογία του ελληνικού εδάφους ευνοεί την ανάπτυξη θαλάσσιων μεταφορών και ανέκαθεν οι Έλληνες ήταν επιδέξιοι ναυτικοί και έμποροι. Επί τουρκοκρατίας ενα μεγάλο μέρος του εμπορίου που γινόταν στη Μεσόγειο πέρασε στα χέρια των Ελλήνων και τα μικρά μας ξερονήσια γίνανε Μικρές Αγγλίες. Το ελληνικό εμπορικό κεφάλαιο αναπτύχθηκε συγχρόνως με το διεθνές εμπορικό κεφάλαιο, γι ’ αυτό και ήταν εξίσου ανταγωνιστικό με αυτό και μεγάλωνε τουλάχιστον με τον ίδιο ρυθμό που αυξανόταν το διεθνές εμπόριο.
Όμως, εδώ θα πρέπει να κάνουμε τρεις παρατηρήσεις σχετικά με τούτο το εμπορικό κεφάλαιο.
- α) Όλοι τούτοι οι πάμπλουτοι έμποροι δεν βρίσκονταν μέσα στον ελληνικό χώρο, όπως αυτός διαμορφώθηκε μετά την Επανάσταση. Στην πραγματικότητα μόνον ένα μικρό μέρος από αυτούς βρισκόταν μέσα στην Ελλάδα, ενώ η μεγάλη τους πλειοψηφία βρισκόταν στα παράλια της Μικράς Ασίας, της Μαύρης θάλασσας, στην Αίγυπτο και αλλού.
- β) Το ελληνικό εμπορικό κεφάλαιο είχε δέσει την προκοπή του με τις οικονομικές δραστηριότητες άλλων λαών και έτσι κάθε οικονομική κρίση στη διεθνή οικονομία είχε άμεσο αντίκτυπο σε αυτό.
- γ) Το εμπορικό κεφάλαιο, από τη φύση του, δεν επηρεάζει αποφασιστικά την κοινωνία μέσα στην οποία λειτουργεί, δε δένεται μαζί της, συμβιώνει σχεδόν παράλληλα με αυτή χωρίς να της επιφέρει ριζικές αλλαγές.
Εκείνο που φέρνει ριζικές αλλαγές μέσα σε μια κοινωνία είναι το βιομηχανικό κεφάλαιο. Μα αυτό, αν και έπιασε μαγιά σχετικά νωρίς, άργησε απελπιστικά να κυριαρχήσει στην Ελλάδα, διότι, όταν στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα ξεφύτρωναν οι πρώτες βιοτεχνίες, η Αγγλία είχε ήδη γίνει «το εργαστήρι του κόσμου» και με τις φθηνές τιμές της έκλεινε κάθε βιοτεχνία ανά τον κόσμο πριν προλάβει να ριζώσει. Επίσης σ’ αυτή την περίοδο κυβερνούν την Ελλάδα πότε το γαλλικό και πότε το αγγλικό κόμα, άρα είναι φυσικό να ανακόπτουν με κάθε τρόπο τη βιομηχανική ανάπτυξη της Ελλάδας. Έτσι μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως εκατό χρόνια μετά την Απελευθέρωση, μέχρι το 1920, η Ελλάδα δεν είχε αποκτήσει αξιόλογη βιομηχανία, πως η ελληνική κοινωνία του 1920 δε διέφερε και τόσο από αυτή του 1830.
Η κατάσταση της αγροτικής οικονομίας ήταν περίπου η εξής: Τα κτήματα που πριν από την απελευθέρωση τα είχαν οι Τούρκοι, τώρα τα πήρε το ελληνικό κράτος, ονομάστηκαν «εθνικαί γαίαι» και αποτελούσαν περίπου το 50% της καλλιεργήσιμης έκτασης, ενώ συμπεριλάμβαναν αναγκαστικά τις πιο εύπορες περιοχές διότι αυτές κατείχαν οι Τούρκοι(1). Τα υπόλοιπα 50% ήταν τσιφλίκια, κύρια μοναστηριακά, αλλά και λίγα ιδιωτικά. Οι ανεξάρτητοι μικροκαλλιεργητές ήταν λίγοι και σίγουρα δεν είχαν καμιά οικονομική και κατά συνέπεια πολιτική δύναμη. Εργάτες και τεχνίτες σχεδόν δεν υπήρχαν, αφού δεν υπήρχε βιομηχανία και βιοτεχνία.
Το νεοσύστατο ελληνικό κράτος είχε τεράστιες διαφορές από τα τότε ευρωπαϊκά κράτη. Στην Ευρώπη η αστική τάξη αναπτύχθηκε, μπήκε μπροστά, πάλεψε ενάντια στη φεουδαρχία, ενάντια στο εκκλησιαστικό κράτος και νίκησε. Μετά τη νίκη της, για να εξασφαλίσει όσο γινόταν καλύτερα τα συμφέροντά της, έφτιαξε το κράτος της έτσι ώστε να βοηθηθεί από αυτό να απλωθεί στην εθνική και στην παγκόσμια αγορά. Έφτιαξε το σχολείο της, νομοθέτησε. Εδώ στην Ελλάδα η ιστορία κινήθηκε τελείως διαφορετικά. Ποτέ οι Έλληνες αστοί δεν ωρίμασαν, δεν μπήκαν επικεφαλείς του ελληνικού λαού για να πολεμήσουν ενάντια στη φεουδαρχική, εκκλησιαστική εξουσία. Εδώ ο αγώνας ενάντια στους Τούρκους ήταν εθνικοαπελευθερωτικός. Σίγουρα οι Έλληνες αστοί, έμποροι και εφοπλιστές πολέμησαν τον Τούρκο, αλλά, αφού έφυγε ο Τούρκος, αυτοί δεν ήταν έτοιμοι να αναλάβουν την εξουσία. Γι ’ αυτό και εδώ δε φτιάξαμε κράτος αστικό και μοντέρνο.
Η μόνη οργανωμένη δύναμη που μπορούσε να επηρεάσει αποφασιστικά την Παιδεία των Ελλήνων ήταν η Εκκλησία της Ελλάδας, διότι αυτή διέθετε:
- α) οικονομική δύναμη σχετικά μεγάλη χάρη στα απέραντα τσιφλίκια της και,
- β) τεράστια διοικητική εμπειρία που είχε αποκτήσει στα χρόνια της σκλαβιάς, κυρίως, χάρη στα προνόμια που της παραχώρησε ο Μωάμεθ ο Πορθητής (2 3 4), τρεις μέρες, μετά την πτώση της Πόλης* *.
Έτσι η Εκκλησία έκανε κουμάντο στο ελληνικό σχολείο από την απελευθέρωση και δώθε και «κατόρθωσε να έχει αυτή το βέτο (veto) σε όλες τις πνευματικές επιδιώξεις της αστικής τάξης»(5). Το αρμόδιο υπουργείο για τα σχολεία ονομάστηκε μετά την απελευθέρωση Υπουργείο των Εκκλησιαστικών και της Δημόσιας Παιδείας, αργότερα ονομάστηκε Υπουργείο των Εκκλησιαστικών και της Παιδείας, τώρα ονομάζεται Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Μα ο ρόλος της Εκκλησίας στην εκπαίδευση των Ελλήνων, για την εποχή που μιλάμε φαίνεται ακόμα πιο καθαρά από τούτα τα δυο παραδείγματα:
- α) Όποιος ήθελε να γίνει δάσκαλος θα έπρεπε, σύμφωνα με το ψήφισμα στις 25-11-1864, να πάρει «… απόδειξιν της οικίας εκκλησιαστικής και δημοτικής αρχής ότι είναι θρησκευτικώς άξιος του επαγγέλματος του δημοδιδασκάλου»6·
- β) Το 1874 η Ιερά Σύνοδος έστειλε γράμμα στον ελληνικό Διδασκαλικό Σύλλογο, που μόλις είχε ιδρυθεί, με τον τίτλο: «Το έργον της εκπαιδεύσεως ουδενί άλλω αρμόζει ή τοις ιερεύσι» (7).
Μελετώντας το ελληνικό σχολείο από την απελευθέρωση μέχρι σήμερα το πρωί, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα πως αυτό είχε τρία χαρακτηριστικά:
- α) Την περιφρόνηση της επαγγελματικής εκπαίδευσης,
- β) Την επιμονή να μη μιλάμε στο σχολείο τη γλώσσα που μιλάμε στο σπίτι και
- γ) Τη συστηματική σιωπή του απέναντι στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ή τις μισές αλήθειες και τα κούφια λόγια σχετικά με αυτόν.
Η πρακτική και επαγγελματική εκπαίδευση στην Ελλάδα έμεινε περιθωριακή, τουλάχιστον, μέχρι το 1930. Ενώ στη Δύση τα σχολεία ήταν χωρισμένα σε πρακτικά και θεωρητικά, στην Ελλάδα αυτός ο χωρισμός ήρθε με καθυστέρηση πάνω από εκατό χρόνια και μάλιστα διαστρεβλωμένος. Στην Ελλάδα το δημοτικό ετοιμάζει, το παιδί για το γυμνάσιο, το γυμνάσιο το ετοιμάζει για το πανεπιστήμιο και κανένα για τη ζωή. Ο Έλληνας ποτέ μα ποτέ δεν έμαθε στο σχολείο να φτιάχνει κάτι με τα χέρια του. Και δεν έμαθε γιατί ποτέ δεν έφτιαξε τεχνική εκπαίδευση. Και δεν έφτιαξε επαγγελματική εκπαίδευση, διότι εξ αιτίας διεθνών συγκυριών αλλά και λόγω εθνικών πολιτικών χειρισμών, ο καπιταλισμός στην Ελλάδα, αν και έπιασε μαγιά πάρα πολύ γρήγορα, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, δεν μπόρεσε να ριζώσει.
Οι μόνες σχεδόν «τεχνικές» σχολές που οργανώθηκαν στην Ελλάδα ήταν: Με το διάταγμα στις 26-1-1837 «… αποφασίζομεν και διατάττομεν τα ακόλουθα. Συσταίνεται εις Αθήνας σχολείον ψαλτικής εις το οποίον εμπορούν να διδάσκονται ανεξόδως όσοι έχουν κλίσιν εις την ψαλτικήν» (8).
Δεύτερον, με το διάταγμα στις 8-4-1867 συσταίνονται ναυτικές σχολές εις Ερμούπολιν, εις Ύδρα, εις Σπέτσες, εις Γαλαξείδιον εις Αργοστόλιον(9).
Επίσης, με το διάταγμα 22-2-1882 ιδρύονται ναυτικές σχολές όπου θα εκπαιδεύονται οι νέοι για το επάγγελμα του εμποροπλοιάρχου(10). Όπως βλέπουμε, τα μόνα σχολεία που φτιάχνονται είναι αυτά που εξυπηρετούν την Εκκλησία και το εμπορικό κεφάλαιο. Κανένα σχολείο για το βιομηχανικό κεφάλαιο.
Φτάνουμε στα 1857 και η Ελλάδα δεν μπορεί ακόμη να φτιάξει ούτε ένα σουγιά (11). Και όμως στην Αγγλία κυκλοφορούν τρένα από το 1823. Η παραγωγή του κάρβουνου στην Αγγλία, ενώ το 1825 ήταν 20 εκατομμύρια τόνοι, το 1850 ήταν 65 εκατομμύρια (12). Η βιομηχανική παραγωγή της Αγγλίας εξαπλασιάστηκε από το 1820 μέχρι το 1880. Και η παραγωγή κάρβουνου στην Γαλλία από το 1815 μέχρι το 1845·εφταπλα-σιάστηκε, ενώ οι εισαγωγές της σε κάρβουνο την ίδια εποχή δεκαπλασιάστηκαν13. Την εποχή που μιλάμε το εργοστάσιο στη Δύση ήταν ό,τι ήταν τα μοναστήρια το μεσαίω-να: Κέντρα οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής εξουσίας(14). Στη Δύση υπάρχουν στρατιές εργατών και είναι σε τούτες τις στρατιές ακριβώς που απευθύνεται ο Μαρξ το 1848 με το Κουμουνιστικό Μανιφέστο και τους καλεί να πάρουν την εξουσία(15), ενώ εμείς εδώ στην Ελλάδα είχαμε και δεν είχαμε έναν εργάτη σε κάθε εκατό κατοίκους και το κράτος το επίσημο, το 1854 κυνηγούσε το λήσταρχο Νταβέλη στον Παρνασσό.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό του ελληνικού σχολείου τούτης της περιόδου, όπως είπαμε, ήταν η επιμονή του στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Έχει ειπωθεί και είναι πέρα για πέρα αλήθεια, πως το όνειρο της ζωής του κάθε γονιού ήταν να ακούσει μια φορά το γιο του να μιλά και να μην καταλαβαίνει ούτε λέξη16, και τούτο γιατί εδώ στην Ελλάδα ποτέ δε μιλήσαμε για να συνεννοηθούμε. Πάντα μιλούσαμε για να ξεχωρίσουμε, για να δείξουμε την κοινωνική μας θέση. Την ίδια εποχή που άλλοι λαοί έδιναν κοινωνικούς αγώνες για να αποφασίσουν τι θα διδάξουν τα παιδιά τους και με ποια μέθοδο, εμείς εδώ τσακωνόμασταν για 150 χρόνια για να αποφασίσουμε σε ποια γλώσσα θα μιλάμε στα δικά μας παιδιά. Έτσι δε βρήκαμε την ευκαιρία να τα διδάξουμε το παραμικρό.
Ακούστε τι λέει ο Βιζυηνός στα 1860:
Βρισκόμαστε σε κάποια επαρχιακή πόλη που είχε πολλές μηλιές. Κάποιος πιτσιρικάς που του άρεσαν πολύ τα μήλα, κάθονταν ώρες και παρατηρούσε τις μηλιές. Ειδικά την εποχή της ανθοφορίας τις θαύμαζε περισσότερο και αναρωτιόταν: Τι πράγμα είναι αυτή η μηλιά; Πώς φυτρώνει; Πώς πολλαπλασιάζεται, κ.τλ., κ.τ.λ… Κάποτε ήρθε στο σχολείο ένας δάσκαλος καινούριος και αφού πήγε τα παιδιά για αγγαρεία στον κήπο της μητρόπολης, που κι εκεί είχε πολλές μηλιές, ο πιτσιρικάς πλησιάζει το δάσκαλο και το ρωτά: Τι πράγμα είναι τούτη η μηλιά, δάσκαλε; Και ο δάσκαλος απαντά: Δεν είναι μηλιά, είναι μηλέα. Μηλέα τη λένε, όχι μηλιά. Και συνεχίζει ο Βιζυηνός: Δεν είναι καθόλου τιμητικό για το γένος των δασκάλων, να σας διηγηθώ πόσες φορές τιμωρήθηκα για να πω σώνει και καλά πως η μηλιά είναι μηλέα. Και προσθέτεμο Βιζυηνός: Πάντως η μηλιά δεν έγινε μηλέα και εγώ με όλους εκείνους τους δαρμούς και τα μαλώματα έμεινα χωρίς να μάθω στο σχολείο τι πράγμα είναι η μηλιά(17).
Και φθάνουμε στα 1864 και βλέπουμε πως στην πρώτη δημοτικού οι 16 από τις 24 ώρες του σχολείου αφιερώνονται στα αρχαία ελληνικά και στα θρησκευτικά(18). Από το 1867 μέχρι το 1884 τα 55% του χρόνου τα αφιέρωναν στα αρχαία και στα λατινικά, ενώ η καθαρεύουσα, η επίσημη γλώσσα του κράτους, δε διδασκόταν καθόλου μέχρι το 1884 (19).
Και μη νομίσουμε πως οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν. Ήδη στα 1823 διαβάζουμε: Ποια είναι το όντι τα καλά μαθήματα; Τις η καλή μέθοδος; «… πρώτον δίδουν εις τας χείρας των παιδιών βιβλία γραμμένα εις την αρχαίαν ελληνικήν γλώσσαν, τα οποία δεν καταλαβαίνουν ουδ’ οι παλαιότεροι παιδαγωγοί. Και τούτα τα βιβλία είναι Οκτάηχος, Ψαλτήριον, Απόστολος, βιβλία λέγω υψηλά και θεολογικά τα οποία, αν και καθ’ υπόθεσιν τα εννοεί ο δάσκαλος, εις τα πνεύματα, όμως των παιδιών είναι ακατάληπτα. Εξοδεύουν τα δυστυχή παιδία δυο και τρεις χρόνους, χωρίς να μάθωσι άλλω παρά μηχανικώς ν’ αναγιγνώσκουσι και τούτο στραβά και διεστραμμένα. Δεν αποκτούν σε όλον τούτον τον καιρόν καμίαν αλήθειαν ούτε ηθικήν ούτε φυσικήν και από τοιούτους πολυχρονίους και άκαρπους κόπους ταπεινώνεται ο νους, συνηθίζει εις την ακρισίαν και το φοβερότερον ακόμα, λαμβάνει μίσος και απέχθεια εις την μάθησιν (20).
Τα Ελληνόπουλα, λοιπόν, μάθαιναν «μηχανικώς να αναγιγνώσκουσι». Και για να καταλάβουμε τι ακριβώς θα πει αυτό θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα, που είναι παρμένο από το βιβλίο του Παπαδιαμάντη. «Η ΔΑΣΚΑΛΟΜΑΝΑ»:
Ο δάσκαλος εξετάζει εις την γεωγραφίαν και ερωτά έναν μαθητήν: Εκ πόσων νήσων αποτελείται η Επτάνησος; Και ο μαθητής του απαντά: Επτά. Ειπέ μου κι ονόματα των επτάν νήσων. Και ο μαθητής του απαντά με μιαν ανάσα: Κέρκυρα Κορφοί Λεύκάς Αγία Μαΰρα Παξοί Ιθάκη Κεφαλληνία Ζάκυνθος και Κύθηρα Τσερίγιον. Πολύ καλά, του λέγει ο δάσκαλος. Τότε, ένας μαθητής σηκώνει το χέρι και ρωτάει το δάσκαλο: Αφού είπαμε πως τα Εφτάνησα είναι εφτά γιατί βγαίνουν δέκα; Και άρχισε να μετράει: Κέρκυρα, Κορφοί, Κύθηρα, Τσερίγιον…
Και όλοι οι μαθητές γελούσαν με την πολυμάθειαν του συμμαθητή τους. Και παρατηρεί ο Παπαδιαμάντης: «Το βέβαιον είναι πως οι μαθητές ουδέποτε είχαν υποπτευθεί ότι είχαν οιανδήποτε έννοια αι λέξεις, όσαι ήταν τυπωμένοι εντός των βιβλίων των»(21). (Η υπογράμμιση είναι δική μου). «Οι μαθηταί, ουδόλως εγίγνωσκον νά ανεγίγνωσκον» (22). Με άλλα λόγια θα μπορούσαν οι μαθητές να διαβάσουν πως μέσα σε μια αίθουσα υπάρχουν είκοσι μαθητές και μετά να τους ρωτήσεις να σου πούνε πόσοι μαθητές λέει το βιβλίο πως υπάρχουν μέσα στην αίθουσα και να μην ξέρει κανείς να απαντήσει. Αυτό θα πει να αναγιγνώσει κανείς μηχανικώς και έτσι μάθαιναν τα Ελληνόπουλα για 150 χρόνια μετά την απελευθέρωση.
Να γιατί ο Έλληνας μίσησε το διάβασμα, να γιατί τα ξέρουμε όλα, να γιατί η νοικοκυρά αντί να διαβάσει τις οδηγίες χρήσης για το καινούριο της πλυντήριο τηλεφωνεί στην κουμπάρα της να της τα εξηγήσει. Να γιατί ο αγρότης, αν και τέλειωσε κάποτε το γυμνάσιο, αντί να διαβάσει τις οδηγίες χρήσης για το καινούριο μηχάνημα που αγόρασε προσπαθεί να το βάλει αμέσως μπρος και, επειδή αυτό δεν υπακούει, αρχίζει και βρίζει θεούς και δαίμονες.
Αποσπάσματα από το «Πορεία προς τον άνθρωπο» – Παν. Πούλος. Ο Παναγιώτης Πούλος είναι καθηγητής Φιλοσοφίας και Αισθητικής στο Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης.
1. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, Εξάρτηση και Αναπαραγωγή, ε’ έκδοση. Μετάφραση Ιωάννα Πετροπούλου (Αθήνα: Θεμέλιο, 1987), σελίδα 72.2. Γ. Κορδάτος, Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας (Αθήναι: 20ος Αιώνας, 1960), Τόμος VIII, σελίδα 546.
* Η Εκκλησία μετά το 1453 απόχτησε μεγαλύτερη ισχύ από εκείνη που είχε πριν παραδοθεί η Κωνσταντινούπολη στους Τούρκους, διότι «Της δόθηκαν πολυάριθμες αρμοδιότητες και υπευθυνότητες που ξεπερνούσαν κατά πολύ τις προηγούμενες δικαιοδοσίες της…»2, «… θέλοντας (ο Μωάμεθ) μέσω της θρησκείας να έχει τους Έλληνες περισσότερο υποταγμένους»^.
3. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, Εξάρτηση και αναπαραγωγή, σελίδα 33.
4. Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Στα Νεότερα Χρόνια (Οργανισμός Εκδόσεων Σχολικών Βιβλίων, Έκδοση Ε’ 1993), σελίδα 34.
5. Γιάννης Κορδάτος, Εισαγωγή εις την Ιστορίαν της Ελληνικής κεφαλαιοκρατίας (Αθήνα: Εκδόσεις Επικαιρότητα, 1977), σελίδα 37.
6. Αλέξης Δημαράς, Η Μεταρρύθμιση που δεν Έγινε (Αθήνα: Εκδοτική Ερμής, Τόμος πρώτος, 1973), σελίδα 183.
7. Στο ίδιο σελίδα 218.
8. Στο ίδιο σελίδα 90.
9. Στο ίδιο σελίδα 205.
10. Στο ίδιο σελίδα 245.
11. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, Εξάρτηση και αναπαραγωγή, σελίδα
12. Maurice Dobb, Studies in the Development of Capitalism (New York: International Publishers, Co., Inc., 1976), page 295.
13. Robert Heibroner, The Economic Problem, Ibid., page 81.
14. Αθανάσιος Παπανδρόπουλος, Στροφή προς τους Ταξικούς Εχθρούς, Οικονομικός Ταχυδρόμος, 13-1-83, σελίδα 4.
15. Karl Marx, Frederick Engels, Manifesto of the Communist Party. (Peking: Foreign Language press. 1968) p. 76.
16. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, σελίδα 541.
17. Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Η Γλώσσα μου, για την Ε’ Δημοτικού (Αθήναι: ‘Εκδοση ΙΒ’ 1995) Τεύχος Β’, σελίδα 31.
18. Δημαράς, Τόμος I, σελίδα 191.
19. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, σελίδα 556.
20. Δημαράς, Τόμος I, σελίδα 8.
21. Ιστορία της ΣΤ’, Στα Νεότερα Χρόνια, που έχει γίνει αναφορά παραπάνω, σελίδα 241.
22. Γιάννης Κορδάτος, Ιστορία του Γλωσσικού μας Ζητήματος (Αθήνα: Εκδόσεις Μπουκουμάνη, Ε’ έκδοση, 1973), σελίδα 48.
ΜΗΠΩΣ ΞΕΜΕΙΝΑΜΕ;
Η έννοια του ήρωα έχει χάσει σήμερα το νόημά της
Από τη
Δρ Ελένη Παπαδοπούλου*
Tα παλιά καλά χρόνια, όταν ακόμη υπήρχαν η κοινή λογική και πέντε αξίες που κρατούσαν όρθια την κοινωνία μας, ήρωες και πρότυπα ήταν σπουδαίοι άνθρωποι. Ανθρωποι που είχαν προσφέρει πραγματικά στον τόπο, που είχαν δώσει την περιουσία τους ή ακόμη και την ίδια τη ζωή τους για να γίνει η Ελλάδα καλύτερη, δυνατότερη, μεγαλύτερη. Ανθρωποι που θαυμάζαμε για το ήθος τους, το έργο τους, τον λόγο τους, την επιστημοσύνη ή την ανδρεία τους. Ανθρωποι που έκαναν την κοινωνία μας καλύτερη, την έκαναν γνωστή στα πέρατα της οικουμένης. Ανθρωποι που μας έκαναν περήφανους που ήμασταν Ελληνες.
Ηρωες ήταν οι αγωνιστές του ‘21, που μας έδωσαν την ελευθερία μας. Ηρωες λέγαμε τους Μακεδονομάχους και τους πολεμιστές στο αλβανικό μέτωπο, που πολέμησαν για τη χώρα. Πρότυπά μας ήταν οι εθνικοί ευεργέτες, που έφτιαξαν πανεπιστήμια, νοσοκομεία, σχολεία, οι επιστήμονες που διέπρεψαν, όπως ο Παπανικολάου, καλλιτέχνες γνωστοί σε όλη την υφήλιο, όπως η Κάλλας. Ελληνες που πρόκοψαν όπου κι αν βρέθηκαν. Δρόμοι και πλατείες φέρουν το όνομά τους, αγάλματά τους στολίζουν τις πόλεις μας. Ολα αυτά συνέβαιναν τα παλιά καλά χρόνια. Τα τελευταία χρόνια, όπου οι έννοιες έχουν χάσει εντελώς το πραγματικό νόημά τους και η «κοινή λογική» δεν είναι καθόλου κοινή, ούτε καν λογική, ήρωες είναι καλόπαιδα που μπλέκουν σε καβγάδες συμμοριών, ήρωες είναι άλλα καλόπαιδα, που κάνουν τσαμπουκάδες στους «μπάτσους», ήρωες είναι οι αντιφάδες με τα στειλιάρια και τους τραμπουκισμούς.
Κοινώς, ήρωες και, ως εκ τούτου, και πρότυπα είναι όσοι δεν θα έπρεπε να είναι. Μέσα σε αυτό το σουρεαλιστικό πλαίσιο της ηρωοποίησης των λούμπεν στοιχείων της κοινωνίας, δρόμοι και πλατείες φέρουν το όνομά τους, ενώ αγάλματά τους στολίζουν τις πόλεις μας. Τι σημασία έχει αν δεν έκαναν κάτι σημαντικό για τη χώρα; Σημασία έχει ότι «έπεσαν» ως αντίφες ή ότι «έπεσαν πολεμώντας τον μπάτσο».
Ηρωες ήταν οι αγωνιστές του ‘21, που μας έδωσαν την ελευθερία μας. Ηρωες λέγαμε τους Μακεδονομάχους και τους πολεμιστές στο αλβανικό μέτωπο, που πολέμησαν για τη χώρα. Πρότυπά μας ήταν οι εθνικοί ευεργέτες, που έφτιαξαν πανεπιστήμια, νοσοκομεία, σχολεία, οι επιστήμονες που διέπρεψαν, όπως ο Παπανικολάου, καλλιτέχνες γνωστοί σε όλη την υφήλιο, όπως η Κάλλας. Ελληνες που πρόκοψαν όπου κι αν βρέθηκαν. Δρόμοι και πλατείες φέρουν το όνομά τους, αγάλματά τους στολίζουν τις πόλεις μας. Ολα αυτά συνέβαιναν τα παλιά καλά χρόνια. Τα τελευταία χρόνια, όπου οι έννοιες έχουν χάσει εντελώς το πραγματικό νόημά τους και η «κοινή λογική» δεν είναι καθόλου κοινή, ούτε καν λογική, ήρωες είναι καλόπαιδα που μπλέκουν σε καβγάδες συμμοριών, ήρωες είναι άλλα καλόπαιδα, που κάνουν τσαμπουκάδες στους «μπάτσους», ήρωες είναι οι αντιφάδες με τα στειλιάρια και τους τραμπουκισμούς.
Κοινώς, ήρωες και, ως εκ τούτου, και πρότυπα είναι όσοι δεν θα έπρεπε να είναι. Μέσα σε αυτό το σουρεαλιστικό πλαίσιο της ηρωοποίησης των λούμπεν στοιχείων της κοινωνίας, δρόμοι και πλατείες φέρουν το όνομά τους, ενώ αγάλματά τους στολίζουν τις πόλεις μας. Τι σημασία έχει αν δεν έκαναν κάτι σημαντικό για τη χώρα; Σημασία έχει ότι «έπεσαν» ως αντίφες ή ότι «έπεσαν πολεμώντας τον μπάτσο».
Τι σημασία έχει αν αυτοί που προβάλλονται πλέον είναι κατσαπλιάδες, οι οποίοι έπιασαν την καλή και τα πόστα λέγοντας ψέματα; Τι σημασία έχει αν τα πρότυπα που προβάλλουν τα σχολικά βιβλία πλέον είναι οι αμφιβόλου εντιμότητας και χρησιμότητας ΜΚΟ, είναι άτομα που κατηγορήθηκαν για παιδοφιλία, είναι κάτι δήθεν συγγραφείς, δήθεν αρθρογράφοι, «δήθεν» γενικώς, άτομα που δεν ξέρουν να γράψουν μια πρόταση σε ωραία ελληνικά; Τι σημασία έχουν όλα αυτά πια σε μια χώρα που ξέμεινε από ήρωες, που ξέμεινε από ωραίους Ελληνες;
Ή μήπως όχι; Μήπως τελικά μπορούμε ακόμη να ελπίζουμε σε κάτι, σε κάποιον, σε κάποιους, που θα μας κάνουν και πάλι περήφανους;
Ή μήπως όχι; Μήπως τελικά μπορούμε ακόμη να ελπίζουμε σε κάτι, σε κάποιον, σε κάποιους, που θα μας κάνουν και πάλι περήφανους;
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle
Με τις υγείες μας κύριοι που ξεπουλάτε τη Μακεδονία - Ζάεφ: Δεν υπάρχει άλλη Μακεδονία εκτός από τη δική μας
- (Φωτ. αρχείου: EPA / Hayoung Jeon)
Δύο μέρες πριν από το δημοψήφισμα για την έγκριση ή όχι της Συμφωνίας των Πρεσπών στην πΓΔΜ, ο Ζόραν Ζάεφ προσπαθεί να εμφανιστεί ενωτικός προς τον λαό της χώρας του, προχωρώντας ωστόσο σε προκλητικές δηλώσεις. Σε συνέντευξή του στο πρακτορείο ειδήσεων της χώρας του, ο Σκοπιανός πρωθυπουργός είπε χαρακτηριστικά:
«Δεν υπάρχει άλλη Μακεδονία εκτός από τη δική μας».
Επιχειρώντας να εξηγήσει ότι με τη Συμφωνία των Πρεσπών εξασφαλίζεται η μοναδικότητα της ονομασίας της χώρας, ο Ζόραν Ζάεφ δήλωσε: «Το βόρειο τμήμα της Ελλάδας είναι Ελλάδα, το δυτικό τμήμα της Βουλγαρίας είναι Βουλγαρία. Δεν υπάρχει άλλη Μακεδονία πέρα από τη δική μας. Δεν υπάρχει άλλη στον κόσμο. Και γνωρίζοντας την προοπτική και το μέλλον αυτό πρέπει να το κάνουμε για τις επόμενες γενιές, για τα παιδιά μας. Και για αυτό πιστεύω ότι ένας σοβαρός λόγος για να ενωθούμε».
Στη συνέχεια πρόσθεσε: «Δεν πρέπει να διχαζόμαστε, για το δημοψήφισμα. Θα ήθελα να απευθύνω έκκληση σε όλους τους συμπολίτες μας που ζουν στην Αμερική, αλλά και σε όλη τη διασπορά μας, ότι η "Μακεδονία" εκπληρώνει την προσδοκώμενη φιλοδοξία των πατέρων και των παππούδων μας. Έτσι η χώρα αναγνωρίζεται σε όλο τον κόσμο».
Nέα δεδομένα : το ρωσικό Ilyushin Il-20 καταρρίφθηκε από πύραυλο αέρος-αέρος AIM-9 που εκτόξευσε το F16 του διοικητή της ισραηλινής μοίρας γιατί μετέδιδε δεδομένα της επίθεσής τους….
Ευρωπαϊκή πηγή μυστικών στρατιωτικών πληροφοριών, αποκαλύπτει νέα στοιχεία για την πτώση του ρωσικού αεροσκάφους στη Συρία. Σύμφωνα με αυτήν την πηγή: Μετά την ανάλυση όλων των πληροφοριών και των δορυφορικών εικόνων σχετικών με τη συντριβή του ρωσικού αεροσκάφους UAV 20 / IL 20, το οποίο ανήκει στην ομάδα των αποκαλούμενων « μυστικών ηλεκτρονικών αεροσκαφών » (ELECTINT electronic intelligence) βεβαιώνουμε :
1) Το ρωσικό αεροσκάφος χτυπήθηκε από πύραυλο αέρος-αέρος που έπληξε το στόχο του ενώ βρίσκονταν στην ακριβή απόσταση των 35,6 χλμ. από την αεροπορική βάση του στη Hameimem της Λατάκια.
2) Το αεροπλάνο χτυπήθηκε στις 22: 56 ώρα Δαμασκού.
3) Το αεροσκάφος που εξαπέλυσε τον πύραυλο είναι τύπου F / 16D / F 16D κατηγορίας 16.
4) Ο πύραυλος που εκτοξεύθηκε από αυτό το αεροσκάφος είναι μικρού βεληνεκούς πλευρικός βραχίονας , AIM-9.
5) Εκτοξεύθηκε κατά του ρωσικού αεροσκάφους από απόσταση 6 χιλιομέτρων και διακοσίων μέτρων (6200 μέτρα).
6) Το Ρωσικό αεροσκάφος είχε αποστολή να διαδραματίσει έναν αποτελεσματικό ρόλο στην αντιμετώπιση των πυραύλων του ισραηλινού αεροσκάφους μεταφέροντας ακριβείς πληροφορίες για τις ισραηλινές επιχειρήσεις από αέρος σε άμεσο χρόνο στο κέντρο διοίκησης και τις μονάδες της Συριακής αεράμυνας .
7) Ο άνωθεν ρόλος του ήταν και ο λόγος για τον οποίο έπρεπε να συντριβεί.
7) Χτυπήθηκε από τον ίδιο το διοικητή της ισραηλινής αεροπορικής μοίρας, η οποία συμμετείχε στο τελευταίο κύμα των αεροπορικών επιθέσεων κατά της Συρίας…
ΑΔΕΛΦΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ & ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΞΥΠΝΗΣΤΕ, Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΧΑΝΕΤΑΙ & ΜΑΖΙ Μ’ΑΥΤΗ ΕΣΕΙΣ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ & ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ!!!
https://katohika.gr/ellada/adelfia-ellines-ellinides-ksypniste-i-patrida-mas-chanetai-mazi-mavti-eseis-ta-paidia-sas-oi-epomenes-genies/
Πολιτικά και οικονομικά βαμπίρ, Έλληνες και “σύμμαχοι” σε κοινό μέτωπο να πιουν και την τελευταία σταγόνα του αίματος μας! Προδότες οι δικοί μας, επικυρίαρχοι της χώρας και εκτελεστές μας οι δεύτεροι, όλοι μαζί πέσαν να κατασπαράξουν τα σωθικά μας, διαλύοντας ένα Έθνος που τους μετάλλαξε σε ανθρώπους για να ζουν και να υπάρχουν σήμερα σε οργανωμένες κοινωνίες!!!
Ωστόσο, αυτοί έκαναν αυτό που ήθελαν, εμείς ως λαός τι κάνουμε;
Είναι ασύλληπτο, είναι απίστευτο, αδιανόητο και πέρα από κάθε λογική, ένας ολόκληρος λαός βιώνοντας αυτές τις συνθήκες να μην αντιδρά σύσσωμος, να μη βάζει την πατρίδα του και το Έθνος πέρα και πάνω από κόμματα αφήνοντας κάθε Εθνικό μειοδότη δοσίλογο και προδότη μαζί με τους λεηλάτες της χώρας του να του κλέβουν τα πάντα κι αυτός συνειδητά πια να μην αντιδρά!
Αυτή κι αν δεν είναι Εθνική Ντροπή!!!
Έδωσαν οι μεν, πήραν τα πάντα οι δε και εμείς εκεί, απλοί θεατές των εξελίξεων!
Υπέγραψαν να παραδώσουν τα πάντα κι αυτό κάνουν συνειδητά και υπεύθυνα απέναντι στους μέντορες τους, αυτά τα βαμπίρ που τους εναλλάσσουν κάθε φορά στην εξουσία όταν τους κάψουν πλέον σαν χαρτιά για να φέρουν τους επόμενους προσκυνημένους προδότες να τους ολοκληρώσουν τα σχέδια τους!
Δείτε τι κάνουν όλα τα λυσσασμένα σκυλιά μισέλληνες, ανθέλληνες ντόπιοι και ξένοι, φερόμενοι όλοι ως εχθροί της πατρίδας μας καταπατώντας ήδη την ανομολόγητη αυτή προδοτική πράξη σε βάρος του Έθνους μας, χιλιοαναφέροντας κάθε στιγμή όλοι μαζί με τον πλέον προκλητικό, αλυτρωτικό και ανάλγητο τρόπο τη μετονομασία της FYROM σε “Μακεδονία” και όχι σε Β.Μ. και κανείς από τους χειρότερους προδότες που υπήρξαν ποτέ σ’ αυτό το Έθνος να μην αντιδρά!!!
Απίστευτο, τόσο προκλητική και άμεση προδοσία, τέτοιος χλευασμός και φτύσιμο κατά πρόσωπο και κατά ρυπάς από τη διεθνή κοινότητα σε βάρος των εθνικών και κυριαρχικών δικαιωμάτων μιας χώρας σέ καιρό ειρήνης, δεν έχει γίνει ποτέ στην παγκόσμια ιστορία!
ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΛΟΓΟΣ ΕΦΤΑΝΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΝΑ ΚΑΤΑΠΕΣΕΙ «Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ» ΚΙ ΑΝΤΙ ΑΥΤΟΥ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΗ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΣΙΩΠΟΥΝ!!!!!!
ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΛΟΓΟΣ ΕΦΤΑΝΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΝΑ ΚΑΤΑΠΕΣΕΙ «Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ» ΚΙ ΑΝΤΙ ΑΥΤΟΥ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΗ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΣΙΩΠΟΥΝ!!!!!!
ΑΔΕΛΦΙΑ, ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΠΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ!!!!!!!!!
Σ’ αυτή την προδοσία προσθέστε τις αμέσως επόμενες Εθνικές απώλειες που έρχονται: Την παράδοση της κυριαρχίας μας επί του Αιγαίου και της Θράκης! Τη διεκδίκηση των τριών νησιών του Ιονίου και της Ηπείρου από τους Αλβανούς, τις ΑΟΖ του Αιγαίου, του Ιονίου και της Μεσογείου, συμπεριλαμβάνοντας και της Κύπρου, ακόμα και την ίδια την Κύπρο και κάπου εκεί, πριν ή μετά απ’ όλα αυτά και την έξοδο της ‘’Νέας Μακεδονίας’’ με όσα άλλα Ελληνικά και αιματοβαμμένα εδάφη μας χαθούν για να βγουν οι νεόπλαστοι πλέον «Μακεδόνες» στο πολύπαθο και όχι κατά την περίοδο εκείνη Ελληνικό Αιγαίο!!!
Σε όλα αυτά προσθέστε ότι άλλες προδοτικές πράξεις γνωρίζετε και κυρίως μην ξεχάσετε αυτή που ενέχει της ίδιας βαρύτητας με την ως άνω! Την άρνηση της κυβέρνησης (και δυστυχώς όχι μόνο αυτής), να ψηφίσει το ΧΙΛΙΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟ Ν\Σ να προηγούνται οι δανειολήπτες των funds, αυτών των ανελέητων βαμπίρ και εκτελεστών του λαού μας, της εξαγοράς των δανείων τους να σώσουν τις ζωές τους, τα παιδιά τους, τα σπίτια τους και τις όποιες μικροπεριουσίες έφτιαξαν με τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής, για να τους τις δίνουν σήμερα ως δώρα και εις εξόφληση του χρέους τους που τους πρόσφεραν τον θρόνο της εξουσίας!!!
Πατριώτες μπορεί να τα ‘χουμε ξαναπεί, ωστόσο συγχωρέστε με, αλλά δυστυχώς ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ!!!!!!
Και για να καταλάβουμε γιατί τα παθαίνει όλα αυτά η πατρίδα μας, δείτε μια δεύτερη αλήθεια που είπε ένας ορίτζιναλ αριστερός ίσως και ο επόμενος ηγέτης της Γαλλίας, ο επικεφαλής της Γαλλικής και Ευρωπαϊκής Αριστεράς ο κ. Ζαν Λυκ Μελανσόν:
«Ο Αλέξης Τσίπρας πρόδωσε το λόγο του, ξεπούλησε τη δημόσια περιουσία και καταστρέφει τη χώρα του! Είναι μια από τις πιο ελεεινές φιγούρες της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής»! Αποδίδοντας του δε αυτή τη μέγιστη απαξίωση, κατηγορία και ντροπή, αναρωτάται απευθυνόμενος προς τον λαό του, “αν υπάρχει έστω και ένας Γάλλος που θα δεχόταν να αναλάβει την εξουσία στη χώρα του αν ήταν να γίνει ένας δεύτερος Τσίπρας”!
Την ίδια στιγμή μια Ιταλίδα Ευρωβουλευτής σεβόμενη τη θεσμική της θέση εκπροσωπούσα κάθε ευρωπαίο πολίτη, ένοιωσε την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη από τον Ελληνικό λαό για τα δεινά που περνά καταγγέλλοντας τον πρωθυπουργό της χώρας μας λέγοντας μεταξύ άλλων: «Αλέξη Τσίπρα, κατέστρεψες τη χώρα σου φέρνοντας ανεργία, μειώσεις συντάξεων, δημιούργησες υποσιτισμένα παιδιά και άστεγους οδηγώντας πολίτες σε αυτοκτονίες και στον θάνατο και πολλά άλλα…»!
Μετά απ’ όλα αυτά πως μπορεί η χώρα να ελπίζει στη σωτηρία της μ’ αυτούς που την κυβερνούν; Ας αναρωτηθούμε επιτέλους τι θέλουμε ως λαός γιατί η πατρίδα χάνεται και είναι όλα αυτά που καταγγέλλουμε απ’ αυτό το μετερίζι τα τελευταία χρόνια!!!
Β. Αναγνώστου
Συγγραφέας- αρθρογράφος
www.manifesto.com.gr
Συγγραφέας- αρθρογράφος
www.manifesto.com.gr
Μακεδονία, ο κύβος ερρίφθη
Μετά την ενδοτική συμφωνία της Πρέσπας, η Ελλάδα έχει διαβεί το Ρουβίκωνα, παραδίδοντας τη Μακεδονία στους Γερμανούς – όχι μόνο το όνομα, την ιθαγένεια και τη γλώσσα στα Σκόπια που θα μετατραπούν επίσης σε μία γερμανική αποικία.
Επικαιρότητα
Κατά την άποψη μας, στο θέμα της Μακεδονίας βρισκόμαστε ήδη προ τετελεσμένων γεγονότων – ενώ δεν είναι τα Σκόπια ο αντίπαλος μας, αλλά η Γερμανία, τα συμφέροντα της οποίας στην προκειμένη περίπτωση ταυτίζονται με αυτά των Η.Π.Α.
Ειδικότερα, η πρώτη έχει σκοπό να εξαγοράσει τα πάντα μέσω των επιχειρήσεων της, να συνδέσει το λιμάνι της Θεσσαλονίκης με το Δούναβη, καθώς επίσης να έχει πρόσβαση τόσο στα ενεργειακά μας αποθέματα που έχουμε υποθηκεύσει, όσο και τους αγωγούς – εκπληρώνοντας το όνειρο των προγόνων της, οι οποίοι γνώριζαν πως ανέκαθεν το πρόβλημα της χώρας τους ήταν η έλλειψη ενέργειας.
Οι δεύτερες θέλουν να απομονώσουν από παντού τη Ρωσία όπου και όπως μπορούν. Επί πλέον προσπαθούν να μειώσουν τα έσοδα της από τις πωλήσεις ενέργειας, για να την συνθλίψουν οικονομικά, ταυτόχρονα με τον περιορισμό της ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης – ενώ επιταχύνουν ήδη τις προετοιμασίες τροφοδοσίας της περιοχής με δικό τους υγροποιημένο φυσικό αέριο, διαθέτοντας μεγάλες ποσότητες με τη μέθοδο της εξόρυξης από σχιστόλιθο που εξέλιξαν.
Από τη συγκεκριμένη οπτική γωνία λοιπόν τα Σκόπια δεν θα υποφέρουν λιγότερο από ότι η Ελλάδα – ενώ δεν θα ωφεληθούν καθόλου από την παράδοση του ονόματος, αφού θα χάσουν σύντομα την εθνική τους κυριαρχία όπως συνέβη με την Ελλάδα, με τη βοήθεια οικονομικών όπλων.
Ενώ οι Έλληνες λοιπόν έχουν εξουδετερωθεί ως κυρίαρχος λαός, αφού οι προσπάθειες τους επικεντρώνονται στο να καταφέρουν να επιβιώσουν, με πάνω από 4 εκ. να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και σχεδόν 1,5 εκ. να είναι αντιμέτωπα με αναγκαστικά μέτρα, η διαδικασία διαμελισμού της Ελλάδας συνεχίζεται – σημειώνοντας πως ακόμη και όταν ανακτούν τη δύναμη να αντιδράσουν οι Πολίτες, ευρίσκονται αντιμέτωποι με ισχυρές δυνάμεις καταστολής, οι οποίες δεν είναι μόνο ελληνικές όπως διαπιστώθηκε στην πρόσφατη διαδήλωση της Θεσσαλονίκης.
Εν προκειμένω, αμέσως μετά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος στα Σκόπια και τη θετική για τις Γερμανία/Η.Π.Α. έκβαση του, προετοιμάζονται επενδύσεις από τη ΔΕΣΦΑ που εξαγοράσθηκε από ξένους με τη χρηματοδότηση ελληνικών τραπεζών, από τη ΔΕΠΑ και από τα ΕΛΠΕ, με τη συνδρομή της ελληνόφωνης κυβέρνησης – από επιχειρήσεις δηλαδή που σύντομα δεν θα ανήκουν στο δημόσιο, όπως πολλές άλλες.
Το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης προγραμματίζεται να μετατραπεί σε διεθνές (HUB), υπενθυμίζοντας πως ολοκληρώνεται ο διάδρομος προσγείωσης και απογείωσης κόστους 246 εκ. € με τη χρηματοδότηση του ελληνικού δημοσίου και της ΕΕ – ο οποίος δόθηκε ουσιαστικά δωρεάν στο νέο ιδιοκτήτη του, στη FRAPORT που εξαγόρασεμόνο τα 14 κερδοφόρα αεροδρόμια, με αποικιοκρατικές ρήτρες (πηγή) και με δάνειο επίσης από τις ελληνικές τράπεζες.
Περαιτέρω, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ) είναι ήδη γερμανικό, ενώ σύντομα θα πουληθούν τα αντίστοιχα στην Καβάλα και στην Αλεξανδρούπολη – με την ΕΥΑΘ να απαξιώνεται μεθοδικά και με τη γαλλική SUEZ να έχει πάρει ήδη θέση (πηγή). Μαρίνες σκαφών και οικόπεδα στην πόλη που προετοιμάζεται για πρωτεύουσα των Βαλκανίων (με ότι αυτό σημαίνει) θα ανήκουν σύντομα σε Γερμανούς, οι οποίο θα λειτουργήσουν ανάλογα στα Σκόπια – οπότε φαίνεται πως κάποια στιγμή στο μέλλον η Μακεδονία θα «αποσχισθεί», συμπεριλαμβάνοντας εδάφη και των δύο χωρών. Τότε, εάν όχι ενωρίτερα, θα έλθει η σειρά της Θράκης – η οποία θα εξυπηρετήσει κάποιες άλλες ανάγκες της Τρόικα (=Γερμανία, αμερικανικό ΔΝΤ) που έχει υπό την οικονομική κατοχή της την Ελλάδα.
Έχει άλλωστε ανακοινωθεί επίσημα πως προετοιμάζονται αλλαγές συνόρων στα Βαλκάνια, χωρίς φυσικά να ζητηθεί η συγκατάθεση των Πολιτών που κατοικούν στις διάφορες χώρες – ενώ η Ρωσία δεν είναι σε θέση να αντιδράσει αποτελεσματικά, αφού έχει εξαντληθεί από τις αμερικανικές κυρώσεις, καθώς επίσης από τη στρατιωτική εμπλοκή της στη Μέση Ανατολή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε εδώ πως το ΑΕΠ της είναι μόλις 1,5 τρις $ (γράφημα, πατώντας επάνω μεγεθύνεται), οπότε οι δυνατότητες της στον οικονομικό, χρηματοπιστωτικό, νομισματικό, εμπορικό και ενεργειακό πόλεμο που μαίνεται είναι πολύ περιορισμένες – ενώ το χαμηλό ΑΕΠ της δεν της επιτρέπει ούτε μεγάλες στρατιωτικές/εξοπλιστικές δαπάνες.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, παρά το ότι συμβαίνουν όλα αυτά, τα ελληνικά κόμματα αναλώνονται στις ανόητες συγκρούσεις μεταξύ τους – με στόχο τη νομή της εξουσίας, αδιαφορώντας ουσιαστικά για τη χώρα. Τα ΜΜΕ επίσης, στηρίζοντας απαράδεκτα το ένα ή το άλλο κόμμα, παρά το ότι είναι υποχρεωμένα να ενημερώνουν αντικειμενικά τους Πολίτες. Εύλογα θα μπορούσε όμως να πει κανείς, αφού είναι αντιμέτωπα επίσης με χρέη – τα οποία εκ φύσεως μετατρέπουν τους πάντες σε σκλάβους, υποχείρια και πιόνια των δανειστών τους.
Μπορεί λοιπόν η ΝΔ να δηλώνει πως δεν θα ψηφίσει τη συμφωνία της Πρέσπας όταν έλθει στη Βουλή, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς θα το κάνει μόνο όταν βεβαιωθεί ότι η συμφωνία θα περάσει με τις ψήφους άλλων κομμάτων. Άλλωστε η ίδια λέει ότι σέβεται τη συνέχεια του κράτους, ενώ τυχόν αθέτηση της συμφωνίας θα δημιουργούσε διπλωματικά προβλήματα στην Ελλάδα – εκτός του ότι είναι αθεράπευτα χρεοκοπημένη, οπότε έρμαιο των διαθέσεων των αφελληνισμένων τραπεζών. Όταν ακούμε δε πως θα εφαρμόσει τις εξαγγελίες της στη ΔΕΘ με το ποσόν που θα υπερβαίνει το 3,5% του πρωτογενούς πλεονάσματος (πηγή), είναι αρκετό για να καταλάβουμε τις ψευδείς ελπίδες που διασπείρει ασύστολα – καθώς επίσης την ανεπάρκεια της.
Απογοητευτικό; Ασφαλώς, αλλά όταν μία χώρα είναι τόσο ανόητη, ώστε έναντι 286 δις € δανείων που θα επιστρέψει έντοκα με το αίμα των Πολιτών της, ξεπουλάει τα πάντα, πολλαπλάσιας αξίας φυσικά από τα δάνεια της, τότε τι να περιμένει κανείς; Τον από μηχανής Θεό που θα τη σώσει ως δια μαγείας, όταν οι ίδιοι οι Πολίτες της έχουν πεισθεί πια πως δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις;
Όταν διαπιστώνει πως ακόμη και οι λύσεις (πηγή) που προτείνονται, αντιμετωπίζονται με άρνηση, εάν όχι εχθρικά, από Πολίτες που περιμένουν έτοιμο το πιάτο στο τραπέζι χωρίς οι ίδιοι να κάνουν απολύτως τίποτα; Που απαιτούν 100% σιγουριά, όταν δεν υπάρχει τίποτα σίγουρο στη ζωή, πόσο μάλλον υπό τις σημερινές συνθήκες, στις οποίες μας έχουν παγιδεύσει τα ανάλγητα πολιτικά μας κόμματα;
Δυστυχώς λοιπόν, η άποψη μας είναι ότι «ο κύβος ερρίφθη» – τόσο όσον αφορά τη Μακεδονία, όσο και την εναλλακτική λύση της Ρωσίας ως σύμμαχο μας στη γεωπολιτική σκακιέρα. Ελπίζουμε μόνο στη σύγκρουση της Γερμανίας με τις Η.Π.Α. ή στην αντίστοιχη της Ιταλίας με την ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης – καταστάσεις όμως που δεν εξαρτώνται από εμάς τους Έλληνες που καταθέσαμε πια τα όπλα, έχοντας ηττηθεί σχεδόν αμαχητί.
Η βλακεία είναι ανίκητη ή κυρία τα πέρνει απλα απο τον Σόρος
Αυτές τις μέρες λαθρο-μετανάστες γιόρτασαν την εορτή της Ασούρα με τις αυτομαστιγώσεις μέχρι αίματος. 'Αν νομίζετε ότι αυτοί είναι μετριοπαθείς και όχι και τόσο πιστοί που μπορούν εύκολα να ομογενοποιηθούν μάλλον πρέπει να κοιταχτείτε σε ψυχίατρο. Και κάτι άλλο, αν δεν υπολογίζουν το αίμα τους που χύνουν σκεφτείτε αν θα υπολογίσουν το δικό σας. εδω
Και όμως η εικονιζόμενη που κατέχει θεσμικό ρόλο τρομάρα της,δήμαρχος Καβάλας, Δήμητρα Τσανάκα ,φαίνεται πως ζει σε άλλο κόσμο... Είπε με αφορμή του εποικισμού λαθραίων από την Μυτιλήνη στη Καβάλα: «Να μοιραστούν οι πρόσφυγες σε σπίτια στις γειτονιές της πόλης για να μπορέσουν να ενταχθούν στον αστικό ιστό»
Να την χαίρονται Καβαλιώτες και ευχόμαστε να ξυπνήσουν στις εγκλογες που έρχονται.. εδώ
ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ
«Αδειάζει» η Μόρια από «μετανάστες» - Τους στέλνουν σε Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα και Πρέβεζα
Ανάλογες αναχωρήσεις έως και 400 ατόμων τη φορά, θα γίνονται όλη της επόμενη εβδομάδα με πλοία της γραμμής είτε προς Πειραιά είτε προς Καβάλα με προορισμό τη δομή της Βόλβης ή τη δομή του Κατσικά στην περιφέρεια Ιωαννίνων.
Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, άλλα 1000 αιτούντες άσυλο θα αναχωρήσουν μέσα στον Οκτώβριο προς μια τρίτη δομή που θα λειτουργήσει στην περιφέρεια της Πρέβεζας.
Στόχος είναι οι μαζικές αυτές μετακινήσεις αιτούντων άσυλο που ανήκουν σε κατηγορίες ευάλωτων ομάδων, μαζί με τις άλλες μετακινήσεις ατόμων που ολοκλήρωσαν τη διαδικασία χορήγησης ασύλου, να οδηγήσουν σε καλυτέρευση των συνθηκών που επικρατούν στον κυρίως καταυλισμό του Κέντρου υποδοχής και Ταυτοποίησης της Μόριας, αλλά και στον άτυπο καταυλισμό με σκηνές που έχει δημιουργηθεί σε κτήματα γύρω από το ΚΥΤ.
Πηγή: topontiki.gr
eglimatikotita
Το μαρμάρινο κεφάλι του αρχαίου κόσμου και το σώμα του νεότερου ελληνισμού
Ξύπνησα μὲ τὸ μαρμάρινο τοῦτο κεφάλι στὰ χέρια
ποὺ μοῦ ἐξαντλεῖ τοὺς ἀγκῶνες καὶ δὲν ξέρω ποῦ νὰ τ᾿ἀκουμπήσω.
ποὺ μοῦ ἐξαντλεῖ τοὺς ἀγκῶνες καὶ δὲν ξέρω ποῦ νὰ τ᾿ἀκουμπήσω.
Ἔπεφτε τὸ ὄνειρο καθὼς ἔβγαινα ἀπὸ τὸ ὄνειρο
ἔτσι ἑνώθηκε ἡ ζωή μας καὶ θα εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ ξαναχωρίσει.
(Σεφέρης, Μυθιστόρημα Γ΄)
του Τάσου Χατζηαναστασίου από την huffingtonpost.gr
Μέσα σε λίγους μόνο στίχους ο Σεφέρης συνοψίζει ένα από τα κρισιμότερα προβλήματα του νεότερου Ελληνισμού: αυτό της διαχείρισης της πολιτισμικής μας κληρονομίας και ειδικότερα της σχέσης μας με την αρχαιότητα και την κλασική παιδεία.
Η εθνική αφύπνιση μάς βρήκε μετά από πολλούς αιώνες σκλαβιάς, αγώνες και θυσίες, ελεύθερους με την ιστορική ευθύνη να ξαναγνωρίσουμε, να καλλιεργήσουμε και να αναδείξουμε έναν πολιτισμικό θησαυρό. Βαριά η ευθύνη αλήθεια και μας «εξαντλεί τους αγκώνες». Τις πρώτες δεκαετίες ύπαρξης του νέου ελληνικού κράτους επιχειρήθηκε να «ακουμπήσουμε» αυτό το μαρμάρινο κεφάλι στο σώμα του νεότερου ελληνισμού χωρίς να προβούμε στις απαραίτητες «στοχαστικές προσαρμογές». «Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι» κατέστησαν σύντομα ένα βάρος που εκτός από τους αγκώνες εξάντλησαν και το υπόλοιπο σώμα μη επιτρέποντάς του να αξιοποιήσει δημιουργικά σε μία νέα σύνθεση αυτόν τον τεράστιο πλούτο. Η προγονοπληξία, ο αρχαϊσμός, τα «ελληνοχριστιανικά» ιδεώδη καταρχάς διαστρέβλωσαν το ίδιο το αρχαιοελληνικό πνεύμα, αλλά και την Ορθοδοξία, διαστρέφοντάς το μεν πρώτο σ’ ένα ψυχρό μουσειακό έκθεμα και έναν «λογιώτατο» σχολαστικισμό τη δε δεύτερη σε μία προτεσταντικού τύπου διαστροφή που εξαντλείται στον τιμωρητικό ηθικισμό.
Κατά δεύτερο λόγο, είτε περιφρόνησαν είτε αγνόησαν συνειδητά τον νεοελληνικό πολιτισμό, και κυρίως τον λαϊκό, παρόλο που έφερε στο σώμα του πολλά στοιχεία και επιβιώσεις σε επίπεδο αντιλήψεων, εθίμων και τελετουργιών του αρχαίου. Αυτού του τύπου «ο ελληνοχριστιανισμός» κυριάρχησε στα κέντρα Παιδείας και στον δημόσιο λόγο για να καταλήξει στον πλήρη ευτελισμό του την περίοδο της Χούντας των Συνταγματαρχών με τις τρεις λέξεις (πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια) «νεκρές», όπως το διατύπωσε θαυμάσια από τότε ο Σεφέρης ενώ σήμερα επιβιώνει σε ορισμένους περιθωριακούς κύκλους που κατά καιρούς απασχολούν την ειδησεογραφία με τις γραφικές ως και γελοίες εκδηλώσεις τους.
Τις τελευταίες όμως δεκαετίες κυριαρχεί η αντίθετη άποψη η οποία με τη σειρά της επιβάλλει την ιδεολογική της ηγεμονία, στα Πανεπιστήμια, την εκπαίδευση γενικότερα, στα ΜΜΕ, στον δημόσιο λόγο: ότι τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά αφορούν ελάχιστους επιστήμονες συγκεκριμένων κλάδων και άρα είναι άχρηστα για την πλειοψηφία των μαθητών, ενώ γενικότερα εξακολουθεί να επικρατεί η άποψη ότι ο αρχαίος πολιτισμός προσφέρεται αποκλειστικά για τουριστική «αξιοποίηση» αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί η παρουσία μνημείων να παρεμποδίζει την «ανάπτυξη».
Η αντίληψη αυτή ανάγεται στις γενικότερες προτεραιότητες του διεθνούς κεφαλαίου για το οποίο τα πολιτισμικά αγαθά έχουν αξία μόνο εφόσον παράγουν κάποιο κέρδος ενώ ειδικά οι κλασικές σπουδές και τα γράμματα δεν έχουν καμία θέση στην εποχή του «γρήγορου, εύκολου και φτηνού». Επικρατεί δηλαδή συντριπτικώς μία αγοραία fast food αντίληψη η οποία θέτει συνεχώς και με επιθετικό τόνο το ερώτημα της πρακτικής χρησιμότητας της γνώσης και των προϊόντων πολιτισμού γενικότερα. Παράλληλα επικρατεί και η άποψη ότι οι μαθητές δεν χρειάζεται να «παιδεύονται» για να αποκτήσουν γνώσεις, διότι αυτό που προέχει είναι η και πάλι με εύκολο και κυρίως φτηνό τρόπο απόκτηση «δεξιοτήτων» άμεσης πρακτικής χρησιμότητας. Με αυτή την λογική, η γνώση ως αποτέλεσμα μελέτης και πνευματικού μόχθου που διαμορφώνει και τα αντίστοιχα πνεύματα και χαρακτήρες, (και άρα είναι πολλαπλά και ουσιαστικά ωφέλιμη) τίθεται συνειδητά και συστηματικά εκτός του σχολικού προγράμματος.
Έτσι, ο Υπουργός Παιδείας αναμένει από τους υπερασπιστές των ανθρωπιστικών σπουδών «επιχειρήματα» υπέρ της πρακτικής χρησιμότητας της γραμματικής και του συντακτικού, της μετάφρασης στα Αρχαία και του μαθήματος των Λατινικών. Η ιδέα ότι αποτελούν το μέσο διάδοσης ενός σημαντικού κεφαλαίου του παγκόσμιου πολιτισμού, και ιδιαιτέρως του ευρωπαϊκού, με ιδέες, πρότυπα και αξίες τις οποίες έχει ανάγκη ο σύγχρονος κόσμος, είτε στην πολιτική, είτε στην τέχνη, είτε στη σχέση του με τη φύση και τον συνάνθρωπο ούτε καν περνάνε από το μυαλό των ιθυνόντων. Πολύ περισσότερο δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται οι σχεδιαστές της εκπαιδευτικής πολιτικής την ωφέλεια που προκύπτει από την εξάσκηση του μαθητή στον αρχαίο λόγο, και βεβαίως στη γραμματική και το συντακτικό και πάν’ απ’ όλα στην ανώτερη πνευματική άσκηση, τη μετάφραση. Ωφέλεια που αφορά την κατανόηση της μορφολογίας των αρχαίων και σύγχρονων γλωσσών, την ανάκληση γνώσεων, την κριτική σκέψη, την παραγωγή λόγου και φυσικά, την τόσο παρεξηγημένη απομνημόνευση λες και είναι δυνατόν να θεωρηθεί ποτέ σοφός ένας άνθρωπος που δε διαθέτει ένα πλούσιο απόθεμα γνώσεων, αλλά για κάθε τι καταφεύγει στο διαδίκτυο.
Πόσο πλούσιος μορφωτικά, ηθικά, πνευματικά θα ήταν ο νέος άνθρωπος που μπορεί να απολαύσει την ομορφιά ενός αρχαίου κειμένου από το πρωτότυπο έχοντας λάβει τα απαραίτητα εφόδια από το σχολείο; Πόσο πλούσια πνευματικά και βαθιά δημοκρατική θα ήταν μια κοινωνία στην οποία ο δημόσιος διάλογος αντλεί πρότυπα και αξίες από την αρχαία ελληνική δημοκρατία, τη φιλοσοφία και τη ρητορική; Πόσο πλούσιος είναι ο νεοελληνικός λόγος και η γενικότερα πνευματική προσφορά της Γενιάς του Τριάντα, που αφομοίωσε τόσο δημιουργικά σε συνεχή διάλογο με τα σύγχρονα διεθνή ρεύματα τον ελληνικό πολιτισμό στη διαχρονία του;
Η Γενιά του Τριάντα, που σήμερα λοιδορείται και συκοφαντείται ανερυθρίαστα ως «εθνικιστική» (sic) από μία διανόηση (ξανά sic) που «μιλά με σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες», είναι η πρώτη που παρείχε μία υγιή, κι επιτέλους μη συμπλεγματική, σχέση με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Γι’ αυτό και υπήρξε ταυτόχρονα ελληνική και παγκόσμια. Αυτή είναι η προσέγγιση που έχουμε ανάγκη και σήμερα προκειμένου να συνεχίσουμε σε αυτόν τον τόπο που παράγεται ποίηση αδιάλειπτα από την εποχή του Ησιόδου και του Ομήρου, να έχουμε υψηλό πολιτισμικό επίπεδο και Παιδεία και να προσφέρουμε στον παγκόσμιο πολιτισμό. Με αυτό το πνεύμα ας ξαναδούμε τη σχέση μας με τα κλασικά γράμματα στο σχολείο, αποκαθιστώντας τα στη θέση που τους αρμόζει, ακουμπώντας επιτέλους ετούτο το μαρμάρινο κεφάλι στο ζωντανό σώμα του νεότερου ελληνισμού με τρόπο που αντί να το εξαντλεί να του ξαναδίνει ισορροπία και ομορφιά και τη δυνατότητα να παράγει πολιτισμό.
Αμέθυστος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
