Γερόντισσα Γαβριηλία: Μιαν άλλη φορά θυμάμαι, ήμουν σ’ ένα Μοναστήρι (σημ. της Βηθανίας) και μου είχαν αναθέσει την θεραπεία και την φροντίδα μιας άρρωστης Γερόντισσας.
Η Γερόντισσα αυτή, ήταν πάρα πολύ ιδιότροπη η καημένη. Είπα λοιπόν πάλι στον εαυτό μου: όλα σ’ αυτόν τον κόσμο, ή ο Θεός τα θέλει, ή ο Θεός τα επιτρέπει.
Για μένα δηλαδή, όλα εκείνα που με κάνουν χαρούμενη, τα θέλει. Γιατί ο Θεός είναι Πανάγαθος και Καλός.
Αλλά, επειδή είναι Πανάγαθος και Καλός, επιτρέπει και άλλα που μου χρειάζονται εμένα για την τελειοποίηση της ψυχής μου, που είναι μεν φοβερά δυσάρεστα σε μένα, αλλά… εάν δεν «χτυπηθεί» το κάρβουνο, γίνεται διαμάντι; Όχι.
Λοιπόν, έτσι κι εγώ ανέλαβα την φροντίδα αυτής της άρρωστης.
Εκείνη με τυραννούσε σε πολλά, θα έλεγε κανείς, εγώ όμως δεν αισθανόμουν τις τυραννίες γιατί έκανα προσευχή εσωτερική και ήμουν χαρούμενη με την ιδέα ότι κι αυτή είχε μέσα της τον Χριστό, τον Οποίον μπορεί να μην τον αισθανόταν, αλλά εγώ τον έβλεπα μέσα της.
Οι άλλες Μοναχές μου κάνανε φρικτά παράπονα: «Τι θα γίνει! Ήρθες εδώ για να την κάνεις να χάσει την ψυχή της; Όλο μάλιστα, μάλιστα, μάλιστα! Αυτή, κάθε μέρα γίνεται και χειρότερη. Αν φύγεις, εμείς τι θα γίνουμε»;
Έρχεται η ώρα της Εξομολογήσεως…
Κι εγώ είχα ένα μεγάλο ερωτηματικό και λέω στον Πνευματικό: «Πέστε μου Πάτερ, έτσι και έτσι και έτσι… Ποιος έχει δίκιο; Εγώ που λέω ναι σε όλα της, η οι Αδελφές που μου λένε να φερθώ αλλιώς, γιατί θα κολασθεί»;
Μου λέει: «Το δεύτερο είναι δευτερεύον. Ο κάθε άνθρωπος κοιτάζει την Σωτηρία της ψυχής του. Αλλά, επειδή είναι δύσκολο να φθάσουμε στον βαθμό να ανεχώμεθα τα πάντα, γι’ αυτό, ό,τι κάνουμε, λέμε ότι το κάνουμε για να σώσουμε την ψυχή του άλλου. Εσύ προσπάθησε να συνεχίσεις το ναι, που της λες σε όλα, και ο Θεός θα την φωτίσει».
Και πράγματι, μέσα σ’ ένα χρόνο και τρεις μήνες, η ιδία μου έλεγε: «Παρακαλώ… Ευχαριστώ… Μήπως σε κούρασα;… Πήγαινε παιδί μου να κοιμηθείς»…
Το περίεργο είναι ότι με όλες τις άλλες, έκανε περισσότερες τώρα ιδιοτροπίες από ό,τι πριν. Γιατί φαίνεται, έπρεπε κάπου να ξεσπάσει!
Χ. Τι δύσκολα που είναι καμιά φορά τα μαθήματα…
Γερόντισσα Γαβριηλία: Δεν πρέπει να ξεχνάτε το εξής. Όσο προχωράτε στην πνευματική ζωή, τόσο θα βλέπετε να έρχονται οι ατελείς. Για να σας κάνουν ακόμα πιο τέλειους. Είναι Απεσταλμένοι του Θεού.
Έτσι θα τους υποδεχθείτε, γιατί ο καθένας τους έρχεται εν Ονόματι Του. Άλλος για να σας διαπαιδαγωγήσει.
Άλλος για να σας αγαπήσει.
Άλλος για να σας παρηγορήσει.
Άλλος για να σας πειράξει.
Εφόσον ΟΛΑ γίνονται, είτε από παραχώρηση, είτε επειδή έτσι το θέλει ο Κύριος…
Όταν το δεις αυτό, γίνεται τόσο ενδιαφέρουσα η ζωή!
Και προχωράς κοιτάζοντας κάθε στιγμή πότε θα γίνει το Θαύμα, πότε θα γίνει η Συνάντησις, πότε θα γίνει το Μοίρασμα, πότε θα γίνουν όλα… τα πάντα!
Από το βιβλίο «Γερόντισσα Γαβριηλία, Η ασκητική της αγάπης», των εκδόσεων Πορφύρα.
ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΚΕΥΗ ΠΡΩΤΟΦΑΝΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΥ ΛΑΘΟΥΣ
Το τέρας του Οικουμενισμού «καλπάζει».Είναι ο σύγχρονος «λέων ωρυόμενος» (Α΄Πέτρ.5,8), ο οποίος περιτρέχει την υφήλιο και «καταπίνει» πιστούς. Μόνο που δεν παρουσιάζεται ως είναι, θηρίο αιμοβόρο, αλλά φορεί δορά προβάτου. Κρύβει τα δόντια του και το ειδεχθές πρόσωπό του με το προσωπείο της «αγάπης». Προβάλλεται επίσης ως «αναγκαιότητα» στους σύγχρονους ταραγμένους καιρούς, ως η «μόνη λύση» για την «επικράτηση της παγκόσμιας ειρήνης, της καταλλαγής, της συμφιλιώσεως των ανθρώπων και των λαών και της ευδαιμονίας». Λανσάρεται ως κάτι το «καινούργιο», το «μοντέρνο», αντιδιαστέλλοντάς τον από το «παλαιό», το «παρωχημένο», το «αναχρονιστικό», το «αναποτελεσματικό» της ιστορίας.
Ως γνήσιο τέκνο της «Νέας Εποχής του Υδροχόου»,διατείνεται ότι φέρνει το «νέο φως», το οποίο θα διαλύσει τα «σκοτάδια του παρελθόντος». Ένα από αυτά τα «σκοτάδια», το «χειρότερο», είναι και ο Χριστιανισμός, η Εκκλησία του Χριστού, η οποία «ευθύνεται» κατά τους σκοτεινούς και φανερούς ιθύνοντες και προωθητές του, για την «διαχρονική κακοδαιμονία του κόσμου». Με τους «δογματισμούς» της, μη αφήνοντας περιθώρια για «ευρύτητα σκέψεως». Με την αποκλειστικότητά της, μη αφήνοντας «χώρο» για διαφορετική πίστη, μη ανεχόμενη άλλη θρησκεία, «κλείνοντας», κάθε άλλο «δρόμο αναγωγής στο Θεό».
Γράψαμε σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας, πως ο Οικουμενισμός είναι μια πρωτόγνωρη στην ανθρώπινη ιστορία πνευματική χοάνη, η οποία δέχεται κάθε πίστη, «…στο δαιδαλώδες σύστημά του χωράει κάθε πλάνη και κακοδοξία, όσο ακραία και αν είναι. Επίσης δεν απορρίπτεται η αλήθεια, αλλά εξισωμένη με τις πλάνες, σβήνεται στον κυκεώνα των κακοδοξιών του. Είναι άλλωστε γνωστές οι αρχές του νεοεποχίτικου θρησκευτικού συγκρητισμού: “πίστευε ό, τι θέλεις, όμως μην απολυτοποιείς την πίστη σου”, “όλες οι θρησκείες είναι καλές και οδηγούν στον ίδιο Θεό” και ακόμη: “η αλήθεια δεν υπάρχει αυτούσια σε καμιά θρησκεία, αλλά είναι διαμοιρασμένη σε όλες τις θρησκείες, η πλήρης αλήθεια θα αποκαλυφθεί όταν ενωθούν οι θρησκείες”»! Προφανώς δεν υπάρχει σατανικότερο σύστημα πλανών στην ιστορία του κόσμου!
Είχαμε επίσης επισημάνει πως ο Οικουμενισμός εισήλθε και στην Εκκλησία, την οποία ταλαιπωρεί και δοκιμάζει ανελέητα εδώ και έναν αιώνα. «Δια της λεγομένης “Οικουμενικής Κινήσεως”, μια πλειάδα υψηλόβαθμων κληρικών (Πατριαρχών, Επισκόπων, Κληρικών, Μοναχών), αλλά και λαϊκών καθηγητών θεολόγων, συμμετέχουν ενεργά στις δραστηριότητες του Οικουμενισμού, για την επίτευξη της “χριστιανικής ενότητας”. Βεβαίως, δεν μένουν σε απλές εθιμοτυπικές σχέσεις με τους συμμετέχοντες αιρετικούς στα οικουμενιστικά φόρα, αλλά προχωρούν σε ανεπίτρεπτα “ανοίγματα”, ακόμα και σε συμπροσευχές, οι οποίες απαγορεύονται από τους Ιερούς Κανόνες, με την ποινή της καθαιρέσεως γα τους κληρικούς και του αφορισμού για τους λαϊκούς. Επίσης συμμετέχοντας στους ατέρμονους, ανούσιους και ανόσιους θεολογικούς διαλόγους, το μόνο που κατάφεραν είναι η συνεχιζόμενη σχετικοποίηση της Ορθοδόξου πίστεως και η αναγωγή των αιρέσεων σε “εκκλησίες” και επίσης η περιχαράκωση των αιρετικών στις πλάνες τους, αφού σε αυτούς δεν καταδεικνύονται οι κακοδοξίες, αλλά επιχειρείται να κατανοηθούν, ως “διαφορετικές παραδόσεις”»!
Υπάρχει και μια άλλη, χειρότερη πτυχή της δράσεως του Οικουμενισμού στην Εκκλησία: το «άνοιγμά» της και προς τις θρησκείες του κόσμου, με τους διαθρησκειακούς διαλόγους και τη συμμετοχή εκπροσώπων της σε διαθρησκειακά φόρα! Όμως δυστυχώς δεν αρκούνται κάποιοι σε αυτά τα ανίερα «συμπόσια», τα οποία θα μπορούσαν να κατανοηθούν σε κοσμικά και πολιτικά πλαίσια, αλλά προχωρούν και σε ανεπίτρεπτες συγκλήσεις σε θέματα πίστεως, διότι έχουν εμποτιστεί με τoνεοεποχίτικο «δόγμα»: «όλες οι θρησκείες είναι καλές και οδηγούν στον ίδιο Θεό», το οποίο εισήλθε ως «αξίωμα» και στην Εκκλησία!Ας θυμηθούμε τις ένθερμες αναφορές προς τις αιρέσεις και τις θρησκείες του κόσμου στην «Σύνοδο» της Κρήτης, όπου επισημάνθηκε η «ανάγκη» συγκλήσεων και συνεργασιών! Για τούτο χαρακτηρίζεται και προβάλλεται η εν λόγω «Σύνοδος» ως «μεγάλη», για το «άνοιγμά» της στον σύγχρονο κόσμο. Με άλλα λόγια αντί να καλέσει τον κόσμο να σωθεί δια της Εκκλησίας, την έκαμε «κόσμο»! Ακούμε επίσης συχνά από επίσημα χείλη, υψηλά ισταμένων εκκλησιαστικών προσώπων, απίστευτες δηλώσεις για τις θρησκείες του κόσμου, ότι δεν είναι συστήματα ψεύδους, όπως και είναι οδηγώντας ανθρώπους στην απώλεια, αλλά «διαφορετικοί δρόμοι, που οδηγούν στον ίδιο Θεό», μοιράζοντας επίσης και«ιερά βιβλία» τους σε αξιωματούχους τους!
Να αναφέρουμε για την ιστορία, πως ο πρώτος διδάξας αυτή την κακοδοξία είναι ο αιρετικός Παπισμός, ο οποίος εγκαινίασε, με την Β΄ Βατικανή Σύνοδο (1962-1965) και κύρια με τις διαθρησκειακές συναντήσεις της Ασίζης μια πρωτόγνωρη σχέση με τους αλλοθρήσκους. Να επισημάνουμε επίσης πως στις ανίερες αυτές συναντήσεις συμμετείχαν και ορθόδοξοι κληρικοί!
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα στο ιστολόγιο «spzh.news», το οποίο φέρνει τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Ελπιδοφόρο να δηλώνει, χωρίς καμιά επιφύλαξη, ότι, «όλες οι θρησκείες είναι μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν σε έναν Θεό»!
Παραθέτουμε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα του εν λόγω δημοσιεύματος: «Ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, εκπρόσωπος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, πιστεύει ότι όλες οι θρησκείες είναι ίσες και η μία δεν πρέπει να υπερισχύει της άλλης. Στις 15 Ιουλίου 2021, ο επικεφαλής Αρχιεπισκοπής του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης στις Ηνωμένες Πολιτείες, Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, μιλώντας στη Νέα Υόρκη στη Διεθνή Διάσκεψη Κορυφής για τη Θρησκευτική Ελευθερία, είπε ότι “όλες οι θρησκείες είναι μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν στο ίδιο μέρος”».Επίσης «Τόνισε ότι “όταν ανυψώνετε μια θρησκεία πάνω από όλες τις άλλες, είναι σαν να αποφασίσετε ότι υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του βουνού”. “Αλλά στην πραγματικότητα, απλά δεν βλέπετε μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν στο ίδιο μέρος, γιατί περιβάλλεστε από βουνά προκαταλήψεων που σας κρύβουν την θέα”, είναι σίγουρος ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος»!
Μείναμε κυριολεκτικά άναυδοι, διαβάζοντας τις απαράδεκτες δηλώσεις του Σεβασμιωτάτου, οι οποίες ξεκάθαρα αγγίζουν ή και ξεπερνούν τα όρια της κακοδοξίας! Το γεγονός ότι ο ίδιος είναι και καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. επιτείνει την δυσφορία μας, διότι έχουμε τη βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται για κάποιο «λεκτικό λάθος» του, αλλά για σκόπιμη έκφραση των πεποιθήσεών του! Ακόμα, ο κ. Ελπιδοφόρος, εκπροσώπησε τον Παν. Οικουμενικό Πατριάρχη στην εκδήλωση και ως εκ τούτου τα όσα απαράδεκτα είπε βαρύνουν και τον εκπροσωπούντα!
Νομίζουμε ότι θα ήταν περιττό να καταδείξουμε τις κακόδοξες αυτές απόψεις του, ως οικτρές πλάνες, καθότι, ως καθηγητής της Θεολογίας είναι γνώστης της διδασκαλίας της Εκκλησίας μας περί των θρησκειών του κόσμου. Θα ήταν ακόμη «χάσιμο χρόνου», αν προσπαθούσαμε να τον διορθώσουμε, διότι φαίνεται ότι έχει κατασταλάξει στις δοξασίες του και προφανώς άστοχο να του γνωρίσουμε την πλάνη του. Όμως, για χάρη των αναγνωστών μας, θα δώσουμε σύντομη απάντηση σε αυτά.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Ελπιδοφόρος «τσουβαλιάζει» και την Εκκλησία του Χριστού στις θρησκείες του κόσμου, εκλαμβάνοντάς την ως μία από αυτές και μάλιστα μη ανυψούμενη πάνω από τις άλλες! Δεν διστάζει να χαρακτηρίσειτην διδασκαλία της Εκκλησίας, περί της μοναδικότητας της σωτηρίας από αυτή, ως «βουνά προκαταλήψεων που κρύβουν τη θέα» της «σωτηρίας» στις θρησκείες του κόσμου!
Δεν είναι βεβαίως ο μόνος των «μοντέρνων θεολόγων και κληρικών», οι οποίοι θεωρούν τη Εκκλησία ως μια των θρησκειών του κόσμου, διότι και αυτό είναι «δόγμα» του Οικουμενισμού, ο οποίος δεν θέλει «κυρίαρχες πίστεις», αλλά επιδιώκει τον «θρησκευτικό πλουραλισμό», για την πραγματοποίηση των στόχων του! Παρατηρούμε το αλγεινό φαινόμενο να συντάσσονται ορθόδοξοι κληρικοί με τους λειτουργούς των διαφόρων θρησκειών, γινόμενοι ένα με αυτούς!
Όμως, σε κανένα σημείο της Καινής Διαθήκης και της Ιεράς Παραδόσεως,δεν αναφέρεται και δεν χαρακτηρίζεται η Εκκλησία του Χριστού ως θρησκεία και μάλιστα μη ανυψούμενη πάνω απ’ αυτές. Ο Χριστός δεν ήρθε στη γη να ιδρύσει μια ακόμα θρησκεία, στην πληθώρα των υπαρχόντων, έστω την τελειότερη, αλλά να αντικαταστήσει τη θρησκεία, ως ανθρώπινο αναποτελεσματικό κατασκεύασμα αναγωγής στο Θεό, με την αγία Του Εκκλησία, η οποία βρίσκεται στον αντίποδα της θρησκείας. Υπήρχε θρησκεία, η των Προφητών και των Δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης, ασύγκριτα ανώτερη από τις παγανιστικές του εθνικού κόσμου, αλλά ήταν και αυτή αναποτελεσματική, δεν μπορούσε να προσφέρει σωτηρία, αφού, όπως διαβεβαίωσε ο απόστολος Παύλος, η λατρεία, «δῶρά τε καὶ θυσίαι προσφέρονται μὴ δυνάμεναι κατὰ συνείδησιν τελειῶσαι τὸνλατρεύοντα».Ουδεμία σωτηρία προσέφεραν οι θυσίες, «οὐδὲ δι’ αἵματος τράγων καὶ μόσχων», παρά «διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος» (του Χριστού) (Εβρ.9,9 και 12). Για τούτο και σχίστηκε το καταπέτασμα του ναού των Ιεροσολύμων κατά την σταύρωση του Κυρίου (Ματθ,27,51), θέτοντας έτσι τέλος στις ψεύτικες και αναποτελεσματικές θρησκείες του κόσμου. Τη στιγμή εκείνη έληξε η όποια υπηρεσία τους (καλή ή κακή) στην ανθρωπότητα και τη θέση τους πήρε η Εκκλησία για να προσφέρει βεβαία σωτηρία.
Όταν κάνει λόγο ο Σεβασμιώτατος ότι «όλες οι θρησκείες είναι μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν σε έναν Θεό», κηρύσσει ότι όλες οι θρησκείες λατρεύουν τον ίδιο Θεό. Αλλά όμως διαφωνεί με αυτή την άποψή του ο λόγος του Θεού, τονίζοντας πως «πάντες οι θεοί των εθνών(είναι) δαιμόνια» (Ψαλμ.95,5)! Ο απόστολος Παύλος χαρακτηρίζει τις τελετουργίες των θρησκειών του κόσμου ως «τράπεζες δαιμονίων»,«ἃ θύει τὰ ἔθνη, δαιμονίοις θύει καὶ οὐ Θεῷ, οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς κοινωνοὺς τῶν δαιμονίων γίνεσθαι. Οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων» (Α΄Κορ.10,21)!
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός πάμπολλες φορές υπερτονίζει ότι το γεγονός ότι ο Ίδιος είναι ο μοναδικός σωτήρας του κόσμου, αποκλείοντας εντελώς εγκόσμιους «σωτήρες» και θρησκευτικά συστήματα. Πως θα μπορούσε άλλωστε, αφού η σωτηρία δεν ήταν δυνατόν να προέλθει από το τραυματισμένο από την αμαρτία ανθρώπινο γένος. Το κτιστό δεν μπορεί να σώσει κτιστό. Το ασθενές δεν θεραπεύει το ασθενές.
Ο Θεός, μετά την πτώση κατέστη άγνωστος για τον πεσόντα άνθρωπο, όπως διαβεβαιώνει σαφέστατα ο απόστολος Παύλος ότι «ουκ έγνω ο κόσμος δια της σοφίας τον Θεόν» (Α΄Κορ.1,21). Κατά συνέπεια ο «θεός», μάλλον οι «θεοί» που λάτρευε, δια των ποικίλων θρησκειών δικής του εμπνεύσεως, δεν είχαν σχέση με τον αληθινό Θεό, αλλά με είδωλα, μάλλον με δαιμόνια. Κατά συνέπεια αυτό ισχύει και για τις σύγχρονες θρησκείες του κόσμου, τις οποίες έχει αναγάγει ο Οικουμενισμός, διά στόματος οικουμενιστών κληρικών, ως «δρόμους αναγωγής στον ένα Θεό»!
Ο αληθινός Θεός μας αυτοαποκαλύφτηκε δια του Ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου Του. Μας έγινε γνωστός μόνον δια του Χριστού, διότι μόνον «ο Χριστός εστίν εικών του Θεού του αοράτου» (Κολ. 1,15) και κανένας άλλος. Αυτός μας διαβεβαίωσε πως «ο εωρακώς εμέ εώρακε τον Πατέρα» (Ιωάν.14,9), διότι «εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν» (Ιωάν.10,30). Στο θεανδρικό Του πρόσωπο αντικρίζουμε το Θεό και πουθενά αλλού. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης βεβαιώνει πως, μόνο δια του Χριστού και κανενός άλλου, μπορούμε να προσεγγίσουμε το Θεό, και μάλιστα «πας ο αρνούμενος τον υιόν ουδέ τον Πατέρα έχει» (Α΄Ιωάν.2,23). Σύμφωνα με τη διαβεβαίωση αυτή δεν υπάρχει άλλος τρόπος και δρόμος να φτάσει κάποιος στο Θεό, διαψεύδοντας τον Σεβασμιώτατο Αμερικής, ο οποίος πιστεύει και διδάσκει ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι δρόμοι, δια των θρησκειών του κόσμου, να φτάσει στο Θεό! Απόλυτη διαστροφή της ευαγγελικής αλήθειας!
Μόνον ο Χριστός είναι ο μοναδικός σωτήρας του κόσμου, όπως διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ο απόστολος Πέτρος: «Ουκ έστιν εν άλλωουδενί η σωτηρία, ουδέ γαρ όνομα έστιν έτερον από τον ουρανόν, δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς» (Πραξ.4,12), αποκλείοντας κάθε άλλον εγκόσμιο ιδρυτή θρησκείας, πνευματικό καθοδηγητή, κοινωνικό αναμορφωτή, φιλόσοφο κλπ! Ο απόστολος Παύλος αναθεματίζει όποιον κηρύσσει «έτερον ευαγγέλιον» (Γαλ.1,6), δηλαδή σωτηρία και εκτός του Χριστού και της Εκκλησίας. Ο απόστολος Ιωάννης χαρακτηρίζει τους ερχόμενους ερχομένους ψεύτικους σωτήρες στο όνομα του Χριστού, ως «αντιχρίστους» (Α΄Ιωάν.2,18). Προφανώς «αντίχριστοι» είναι και όσοι από τις θρησκείες του κόσμου υπόσχονται «σωτηρία» εκτός του Χριστού. Να χαρακτηρίσουμε ως «αντιχρίστους» και όσους ισχυρίζονται ότι αυτές προσφέρουν σωτηρία; Παραθέτουμε για τους αναγνώστες μας τα εξής χωρία, τα οποία θεμελιώνουν αγιογραφικά την μοναδικότητα της εν Χριστώ σωτηρίας: Πράξ.20,28. Α΄Κορ.6 20. 7,23. Γαλ.3,13. Εβρ.9,12-14. Α΄ Πέτρ.1,18-19. Β΄ Πέτρ.2, 1. Αποκ.5,9, κλπ. Παρά ταύτα ο Επίσκοπος και Καθηγητής της Θεολογίας κ. Ελπιδοφόρος διαγράφει όλες αυτές τις αλήθειες και κηρύσσει δικό του «έτερο ευαγγέλιο», το αναθεματισμένο από τον απόστολο Παύλο!
Διαγράφει επίσης ο «άγιος» Αμερικής και την πίστη και την παράδοση της Εκκλησίας, σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει άλλος δρόμος της σωτηρίας, παρά δια του Χριστού και της αγίας του Εκκλησίας. Ο μεγάλος θεολόγος και οικουμενικός διδάσκαλος άγιος Κυπριανός αποφάνθηκε πως «εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία» και ο Μ. Αθανάσιος τόνισε πως «συνών δια του ομοίου τοις πάσιν ο άφθαρτος του Θεού Υιός, εικότως τους πάντες ενέδυσεν αφθαρσίαν εν τη περί της αναστάσεως επαγγελία» (Ε.Π.25,112). Ντυθήκαμε την αφθαρσία δια του Χριστού και μόνον!
Η πάγια θέση των αγίων Πατέρων προς τους αλλοθρήσκους και τις θρησκείες του κόσμου είναι γνωστή και για τούτο διοργάνωναν ιεραποστολές για να μεταστραφούν στην Εκκλησία για να σωθούν, αφού εκτός αυτής δεν υπάρχει σωτηρία. Διερωτόμαστε, ο Καθηγητής της Θεολογίας κ. Ελπιδοφόρος, συνάντησε έστω και μια περίπτωση Πατέρα της Εκκλησίας, ο οποίος να πιστεύει ότι υπάρχει σωτηρία και εκτός της Εκκλησίας και μάλιστα στις ψεύτικες θρησκείες του κόσμου;
Κλείνοντας την ανακοίνωση μας, διαπιστώνουμε με αισθήματα λύπης και απογοητεύσεως ότι ο κ. Ελπιδοφόρος, δια της καινοφανούς και καταφανώς αντιχριστιανικής αυτής διδασκαλίας του αγγίζει τα όρια της κακοδοξίας και της αιρέσεως. Αρνείται εμμέσως πλην σαφώς το βασικό δόγμα της Εκκλησίας μας, ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Υποβαθμίζει την αναγκαιότητα της Θείας Ενανθρωπήσεως και χαρακτηρίζει το απολυτρωτικό Του έργο περιττό, αφού υπήρχαν και υπάρχουν και άλλοι τρόποι και δρόμοι «σωτηρίας», γενόμενος ηχηρό φερέφωνο του θρησκευτικού συγκρητισμού!Αρνείται το μυστήριο της Εκκλησίας, αφαιρώντας της τη μοναδικότητά της ως τη μόνη θύρα της σωτηρίας, αναγνωρίζοντας και άλλες θύρες σωτηρίαςστις θρησκείες του κόσμου! Δεν διστάζει μάλιστα να στηλιτεύσει την μόνη σώζουσα πίστη της Εκκλησίας, ως «βουνά προκαταλήψεων που κρύβουν την θέα» της σωτηρίας στις αιρέσεις και τις θρησκείες του κόσμου!
Μετά την δημοσιοποίηση των απαράδεκτων δηλώσεών του, ο Παν. Οικουμενικός Πατριάρχης, ως Προκαθήμενός του (και αντιπρόσωπός του στην εκδήλωση), θα έπρεπε να ελέγξει τον υφιστάμενό του Αρχιεπίσκοπο, να του ζητήσει να ανακαλέσει και αν αρνούνταν, να προχωρήσει σε όσα ορίζει το Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας μας. Αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε, παρά το γεγονός ότι «βούιξε» ο κόσμος και ο σκανδαλισμός των πιστών υπήρξε σφοδρός. Κι αυτό διότι το πνεύμα του θρησκευτικού συγκρητισμού έχει καταλάβει, σε μεγάλο βαθμό, το «κλίμα» του Οικουμενικού θρόνου. Θεωρούμε πως αν λειτουργούσε το συνοδικό σύστημα ορθοδόξως ο κ. Ελπιδοφόρος θα βρισκόταν υπόλογος για τις πρωτοφανείς δηλώσεις του, όμως δυστυχώς, όχι απλά παραμένει ανέλεγκτος, αλλά και επιβραβευμένος, ως «ανοιχτό μυαλό», από τους οικουμενιστικούς κύκλους και τις δυνάμεις του πτωτικού κόσμου!
Ευελπιστούμε και ευχόμαστε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής και Καθηγητής της Θεολογίας κ. Ελπιδοφόρος, να συναισθανθείτο τραγικό «λάθος» τουκαι να επανορθώσει άμεσα, διότι σκανδάλισε σφόδρα το λαό του Θεού και έθεσε τον εαυτό του στις παρυφές των εκκλησιαστικών ορίων.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Ο καθηγητής Φαρμακολογίας του ΑΠΘ θεωρεί ότι είναι εντελώς πλασματική η μείωση της μέσης ηλικίας ασθενών με κορωνοϊό και ότι το εμβόλιο της Pfizer δεν σε προστατεύει από τον ιό, ούτε από τις μεταλλάξεις του 100%.
Μάλιστα έδωσε και το παράδειγμα βάσει της νόσησης του Α.Γεωργιάδη ο οποίος παρά το ήταν πλήρως εμβολιασμένος έχει βρεθεί θετικός στον κορωνοϊό ενώ πλέον υπάρχουν και φόβοι μην μετέδωσε και σε άλλους.
Όπως υποστηρίζει στο 36% ήταν πάντα η αποτελεσματικότητα του εμβολίου της Pfizer. «Αυτό επιβεβαιώνει και η νόσηση του Άδωνι Γεωργιάδη, που είχε εμβολιαστεί με το συγκεκριμένο σκεύασμα τον Γενάρη και εφόσον υπάρχει όριο είναι σαν να μην είναι εμβολιασμένος» διευκρινίζει ο κ. Κούβελας.
Ο καθηγητής αναφέρθηκε και στην αύξηση των εισαγωγών και των διασωληνωμένων σε συνδυασμό με μείωση της μέσης ηλικίας ασθενών με κορωνοϊό είναι τα επιστημονικά στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα χτες
«Δεν ισχύει ότι έπεσε η μέση ηλικία των ασθενών. Απλώς αυξήθηκε μόνο κατά μισό χρόνο η ηλικία θανάτων: από 79 έγινε 79,5» μας εξηγεί ο καθηγητής Φαρμακολογίας στο ΑΠΘ Δημήτρης Κούβελας.
«Οι νέοι κολλάνε πολύ εύκολα σαν να έχουν κοινό κρυολόγημα. Μόνο που σήμερα γίνονται πιο πολλά τεστ και έτσι εμφανίζεται πεσμένος ο μέσος όρος της ηλικίας των νοσούντων χωρίς να έχει αλλάξει κάτι» προσθέτει.
«Το εμβόλιο της Pfizer δεν σε προστατεύει από τον ιό, ούτε από τις μεταλλάξεις του 100%. Μπορείς να νοσήσεις. Απλώς το εμβόλιο σε προστατεύει από τη βαριά νόσηση».
«Το συγκεκριμένο σκεύασμα έχει συγκεκριμένη χρονική διάρκεια» προσθέτει ο καθηγητής Φαρμακολογίας.
«Μετά τους έξι μήνες, ενδεχομένως και τους τέσσερις, είσαι εντελώς ακάλυπτος. Επομένως, πέρασε το εξάμηνο και του κυρίου Γεωργιάδη και είναι σαν ανεμβολίαστος» συνοψίζει ο ειδικός.
Τρίτη σήμερα, 27 Ιουλίου 2021 παραμονή του εορτασμού της Βαπτίσεως των Ρως και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας είναι έτοιμη να τιμήσει με κάθε μεγαλοπρέπεια, όπως και κάθε χρόνο, την ημέρα αυτή.
Το απόγευμα της Τρίτης πραγματοποιήθηκε μεγαλειώδης λιτανεία στο Κίεβο, στην οποία συμμετείχαν πάνω από 350 χιλιάδες πιστοί.
Της μεγαλειώδους λιτανείας προεξήρχε ο Μητροπολίτης Κιέβου Ονούφριος, ενώ κλήρος και λαός με λάβαρα, λείψανα και θαυματουργικές Εικόνες συνόδευε την πομπή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην οδό Χρουσέφσκι ο Μητροπολίτης Ονούφριος σταμάτησε την πομπή, όπου τέλεσε μία σύντομη δέηση για την ανάπαυση των ψυχών εκείνων που χάθηκαν στα τραγικά γεγονότα του Φεβρουαρίου του 2014.
Μετά την ολοκλήρωση της μεγαλειώδους πομπής θα πραγματοποιηθούν ολονύχτιες αγρυπνίες σε όλους τους Ναούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας.
Τέλος να αναφερθεί ότι στην λιτανεία συμμετείχαν εκπρόσωποι τριών Ορθοδόξων Εκκλησιών, Σελευκείας Εφραίμ (Πατριαρχείο Αντιοχείας), οι Επίσκοποι Ρεμεζιανής Στέφανος και Τόπνιτς Ιερόθεος (Πατριαρχείο Σερβίας), και ο Αρχιεπίσκοπος Μιχαήλ (Εκκλησία της Τσεχίας).
Ηλθε εις γνώση μου η εγκύκλιος την οποία συνέταξε την 14η Ιουλίου 2021 η Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται: “Στήν ἐποχή μας, ὁ Ὅσιος Πορφύριος ἀνεδείχθη ὁ κατ’ ἐξοχήν Ἅγιος τῶν Νοσηλευτικῶν Ἱδρυμάτων καί, γνωρίζοντας ὅσο κανείς ἄλλος τόν πόνο τῶν ἀσθενῶν, ζητοῦσε ἀπό τούς ἀνθρώπους νά προσεύχονται γιά τόν φωτισμό τῶν ἰατρῶν καί ὅταν τούς ἐπισκέπτεται ἡ ἀρρώστια νά ἀπευθύνονται σέ αὐτούς γιά βοήθεια.”
Διαβάζοντάς την, ένιωσα πώς “περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου”·(Ματθ. 26,38) διότι με θλίβει να βλέπω ότι χρησιμοποιούνται λόγια του πνευματικού μου πατέρα, που έχουν ειπωθεί υπό άλλες συνθήκες και περιστάσεις, για να εξυπηρετήσουν σκοπούς τελείως διαφορετικούς από εκείνους που τα λόγια αυτά εξ αρχής όρισαν.
Προς αποκατάσταση της αλήθειας, θα αναφέρω ότι ο Άγιος Πορφύριος τοποθετήθηκε εφημέριος στον Άγιο Γεράσιμο της Πολυκλινικής Αθηνών και ήταν για τριάντα τρία έτη ο πνευματικός και ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων χιλιάδων ανθρώπων που τον επισκέφθηκαν.
Ο κ. Αλιβιζάτος ζήτησε από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρύσανθο την τοποθέτηση ως εφημέριου του 34χρονου τότε Πορφυρίου, για να συναντήσει τις ενστάσεις του Αρχιεπισκόπου για την αγραμματοσύνη του Πορφυρίου, αλλά ο κ.Αλιβιζάτος του εξήγησε ότι είχε βρεί ένα χαρισματικό άνθρωπο και ιερέα όπως πραγματικά τον ήθελε ο Χριστός.
Οι ιατροί της Πολυκλινικής Αθηνών, όταν αντιλήφθηκαν τα χαρίσματά του Αγίου Πορφυρίου απευθύνονταν σε εκείνον πάμπολλες φορές για συμβουλές και διαγνώσεις ιατρικές τις οποίες έδιδε με τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος.
Ο ίδιος ο Άγιος Πορφύριος εκτιμούσε βαθύτατα την ιατρική επιστήμη, αλλά παραδεχόταν ελάχιστους ιατρούς.
Ο ίδιος από ιατρικό λάθος έχασε την όρασή του και κινδύνευσε να χάσει και τη ζωή του από παρακοή ιατρού, που ενώ τον συμβούλευσε να μην του χορηγήσει κορτιζόνη, εκείνος το έπραξε και ο Άγιος πέρασε 2 με 3 εφιαλτικούς μήνες μέσα σε πόνους. Το γεγονός το μαρτυρεί και η Γερόντισσα Φεβρωνία και ανιψιά του Αγίου Πορφυρίου.
O ίδιος ο Άγιος Πορφύριος, όπως έχει καταγραφεί και σε βιβλία του βίου του, του είχε αποκαλύψει ο Θεός και το φάρμακο κατά του καρκίνου αλλά δεν του επέτρεπε να το αποκαλύψει σε άλλους: “Το φάρμακο με το οποίο καταπολεμείται ο καρκίνος είναι πολύ εύκολο και οι γιατροί το “συναναστρέφονται” καθημερινά και το έχουν μπροστά στα μάτια τους, όπως - με την Χάρη του Θεού - κι εγώ το γνωρίζω.
Ο Θεός όμως δεν τους το αποκαλύπτει, γιατί τα τελευταία χρόνια εξ αιτίας αυτής της ασθένειας έχει γεμίσει ο Παράδεισος". Γιατί ο Θεός δεν επέτρεπε στον Άγιο Πορφύριο να αποκαλύψει το φάρμακο;
Μήπως είναι τιμωρός και δεν θέλει να βρουν τη υγεία εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο; Ή μέσα από αυτή την παιδαγωγία σώζεται ο άνθρωπος που αυτό είναι και η πεμπτουσία της πνευματικής ζωής;
Γι’ αυτό και το δίλημμα εμβόλιο ή θάνατος που σεις θέτετε σήμερα, αντίκειται πλήρως στη θεολογία του Αγίου Πορφυρίου.
O Άγιος Πορφύριος όπως γνωρίζουμε ότι από μικρό παιδί όταν έλαβε τη Χάρη, παρακαλούσε τον Θεό να του στείλει καρκίνο για να πονά και αυτός και να υποφέρει όπως και ο Χριστός πόνεσε για μας και για τη σωτηρία μας.
Αυτή την παιδική του ευχή ο Θεός την πραγματοποίησε στα 75 του χρόνια, ενημερώνοντας τον προσωπικό του ιατρό κ.Παπαζάχο λέγοντας: “Γιωργάκη σήμερα είμαι πολύ χαρούμενος. Ο Θεός θυμήθηκε την προσευχή μου από μικρό παιδάκι. Δεν θα πεθάνω από καρκίνο. Μου τον έδωσε για να Τον δοξολογώ μέσα από τον πόνο”.
Κι όντως αν και οι γιατροί του έδιναν μόλις πέντε χρόνια ζωής, εκείνος έφυγε μετά από δέκα από την καρδιά του.
Σήμερα τί χαρακτηρίζει την εποχή μας; Είμαστε Χριστιανοί που δεν αγαπούμε τον πόνο και τον Σταυρό. Γι΄αυτό στη σημερινή εποχή το δίλημμα του εμβολίου χαρακτηρίζει ποιός είναι ο πραγματικός Χριστιανός.
Ο ρόλος των ανθρώπων του Θεού είναι να προτρέπουν τον λαό εις μετάνοιαν και να ελέγχουν τα κακώς κείμενα των εξουσιών, πολιτικών και εκκλησιαστικών.
Αυτό έπραξαν οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Χριστός, οι Απόστολοι. “μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν”.
Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από τον βίο του Αγίου Ισαάκ του Σύρου, όπου το παράδειγμά του θα έπρεπε να ακολουθούμε όλοι οι ιερείς.
“Την ίδια ημέρα που χειροτονήθηκε επίσκοπος, ήλθαν στο επισκοπείο δύο άνθρωποι για να λύσουν μία διαφορά τους. Ο οφειλέτης ζητούσε μια μικρή παράταση για το χρέος του, ενώ ο δανειστής έλεγε: «Αν δε μου δώσει τώρα τα οφειλόμενα, θα τον πάω στο δικαστή».
Τότε του είπε ο άγιος Ισαάκ: «Αν, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, ούτε καν πρέπει να ζητούμε όσα μάς πήραν, τότε πολύ περισσότερο θα πρέπει να κάμεις υπομονή μια μέρα για να επιστρέψει το χρέος του ο οφειλέτης σου».
Αλλά ο σκληρός δανειστής απάντησε: «Άσε τώρα το Ευαγγέλιο!». Τότε σκέφθηκε ο Άγιος: Αν αυτοί εδώ δεν υπακούσουν στα ευαγγελικά προστάγματα του Κυρίου, τότε τι ήρθα εγώ να κάμω εδώ;» και ενθυμούμενος τον ησυχαστικό βίο, εγκατέλειψε τον επισκοπικό θρόνο και γύρισε στην αγαπημένη του σκήτη, στην έρημο”.
Αυτή τη στάση οφείλουμε να κρατούμε ως ποιμένες, πόσο μάλλον στη δύσκολη αυτή εποχή που διανύουμε, για την οποία ο Άγιος Πορφύριος είχε πει ότι “ζούμε όπως τα χρόνια του Χριστού” και δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να επιβεβαιώσουμε τα λόγια της Προφητείας του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού όπου προέβλεψε πως οι ιερείς θα είναι οι πρώτοι που θα απογοητεύσουν τον λαό.
Λίγο καιρό πριν αναχωρήσει για τους ουρανούς ο Άγιος Πορφύριος μου είχε πει: "Φοβούμαι για εμφύλιο". Είδε με τη Χάρη του Θεού την εποχή μας, τον διχασμό σε εθνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.
Γι αυτό λίγο πριν φύγει από τη ζωή μας προέτρεπε να μελετήσουμε το Κεφ’ Γ του Προφήτου Ησαΐα και μας εξήγησε ότι όσα γράφονται εκεί μέσα ισχύουν και για τις μέρες μας. Λέγει ο Προφήτης Ησαΐας:
Έτσι βλέποντας με τη Χάρη του Θεού αυτές τις δύσκολες καταστάσεις ο Άγιος Πορφύριος προσευχόταν με την Αρχιερατική Προσευχή του Χριστού για την εν Χριστώ ενότητα. Μόνον ο Χριστός ενώνει.
Ο Άγιος Πορφύριος σεβόταν απόλυτα την ελευθερία των ανθρώπων και είμαι σίγουρος πώς και σήμερα έτσι θα συνέχιζε να πράττει. Για εκείνον σημασία είχε ό,τι ενώνει και όχι ό,τι χωρίζει.
Όλοι μιλούν σήμερα για την παγκοσμιοποίηση, το λένε οι ίδιοι οι ηγέτες φανερά και προετοιμάζουν τον δρόμο για μία παγκόσμια κυβέρνηση, για ένα παγκόσμιο ηγέτη.
Η παγκόσμια “υγειονομική” κρίση είναι ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Εκεί θέλουν κάποιοι να μας οδηγήσουν, φυσικά μόνο αν το επιτρέψει ο Θεός.
Ο Άγιος Πορφύριος έλεγε ότι ο Θεός θα τα εμποδίσει τα πράγματα και θα γίνουν αυτά που θέλει Εκείνος. Πάντα μιλούσε με τη Θεία Χάρη και ποτέ δεν συμβούλευε τους ανθρώπους αν δεν είχε πρώτα την πληροφορία από τον Θεό.
Ο μακαριστός γέροντας Μωυσής Αγιορείτης μου εκμυστηρεύτηκε ότι πριν επισκεφθεί ένα πολύ γνωστό ινστιτούτο στη Γαλλία για να συναντήσει ένα κορυφαίο γιατρό με εξειδίκευση στο ήπαρ, για ένα πρόβλημα υγείας που είχε στο παρελθόν, επισκέφθηκε πρώτα τον Άγιο Πορφύριο, ο οποίος του υπέδειξε να κάνει και μία πολύ εξειδικευμένη εξέταση.
Ο π.Μωυσής ανέφερε έπειτα στον ιατρό αυτή την εξέταση που πρέπει να γίνει χωρίς να θέλει να αποκαλύψει ότι αυτό του το συνέστησε ο Άγιος Πορφύριος.
Ο ιατρός που άκουσε αυτή την εξέταση είπε στον π. Μωυσή: “Δεν ξέρω ποιος σου συνέστησε αυτή την εξέταση, αλλά αυτός θα είναι σίγουρα ή πολύ μεγάλος γιατρός ή άγιος”.
Οι γιατροί ζητούσαν συμβουλές για ιατρικά θέματα από τον Άγιο Πορφύριο και όχι εκείνος από τους γιατρούς. Μπορεί για κάποιους να φαίνεται παράδοξο, αλλά για εκείνους που γνωρίζουν και τον Άγιο και τη δύναμη του Παναγίου Πνεύματος είναι μία πραγματικότητα.
Δεν θεωρώ πώς κανένας συνειδητοποιημένος Χριστιανός απορρίπτει τους πραγματικούς καλούς επιστήμονες και την ιατρική επιστήμη.
Στην πατρίδα μας υπάρχουν πραγματικά καλοί επιστήμονες, όπως για παράδειγμα ο κ.Κούβελας με εξειδίκευση στην κλινική φαρμακολογία και είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος για το ζήτημα των φαρμάκων και εμβολίων που απασχολεί όλο τον κόσμο και χαρακτηρίζει ως αγράμματους (https://youtu.be/hj4X4sjWIsE) αυτούς που εκφέρουν άποψη, χωρίς να είναι καν γνώστες του αντικειμένου.
Τελικά η Εκκλησία ακούει τους πραγματικούς επιστήμονες ή τους πολιτικούς;
Ας θυμηθούμε τα λόγια του Αγίου Παϊσίου που έλεγε ότι: «Αν ο Θεός άφηνε την τύχη του Έθνους στους πολιτικούς θα καταστρεφόμασταν...». («Βίος γέρ. Παϊσίου του Αγιορείτου», Ιερομ. Ισαάκ).
σχολιο:Η υψηλότερη θεολογική ανάλυση και προσέγγιση του αντιχρίστου πνεύματος των εμβολίων αυτών!!! Εύγε!!!
Απομαγνητοφώνηση Φαίη
Ερώτηση :Στις μέρες μας, βλέπουμε την χορήγηση των εμβολίων που χρησιμοποιούν νέες τεχνολογίες γενετικής θεραπείας, να εγκρίνεται ως χρήση έκτακτης ανάγκης. Γνωρίζουμε επίσης ότι τα εμβόλια αυτά χρησιμοποιούν, με διαφορετικούς τρόπους, κύτταρα που προέρχονται από εκτρωμένα έμβρυα. Επιπλέον, βλέπουμε την αρχή ενός κοινωνικού διαχωρισμού ανάμεσα σε αυτούς που είναι εμβολιασμένοι και σε εκείνους που δεν είναι, με το νέο ψηφιακό πιστοποιητικό COVID. Από μια Ορθόδοξη προοπτική, είναι αυτό ένα αυστηρά ιατρικό θέμα, χωρίς καμμία σχέση με την πίστη και την πνευματικότητα; Υπάρχει πνευματική διάσταση στα εμβόλια αυτά;
Απάντηση:Κοίταξε, είναι πολύ μεστές και πολυεπίπεδες αυτές οι ερωτήσεις, δεν είναι ένα το ερώτημα. Δεν ξέρω αν μπορώ να το θέσω σε ένα ενιαίο πλαίσιο αυτό που ρωτάς. Εγώ επιθυμώ να ξεκινήσω με μια, ας πούμε, διαβάθμιση στις απαντήσεις μου και να ξεκινήσω από την κορυφή αυτή τη διαβάθμιση. Για μένα η κορυφή δηλαδή σε όλες τις απαντήσεις είναι θεολογική και πνευματική, που σημαίνει ότι σ’ αυτήν την απάντηση και σε αυτήν την προσέγγιση δε θα σου πω κανένα επιχείρημα.
Όπως ξέρεις -νομίζω πως το ξέρεις και προσωπικά αλλά μπορούμε να το πούμε και στους αδελφούς εκεί στην Πορτογαλία και σε όποιον άλλον- στη Θεολογία έχουμε τα ρητά και τα άρρητα, και έχουμε ένα σαφή διαχωρισμό μεταξύ γνώσης και έκφρασης. Υπάρχουν πράγματα που ξέρουμε αλλά δεν μπορούμε να τα πούμε. ΄Όπως υπάρχουν πράγματα που λέγονται και πράγματα που δεν λέγονται. Όχι οπωσδήποτε με την έννοια του μυστικού, αλλά με το ότι δεν εκφράζονται. Δηλαδή αυτά που ξέρουμε εκκλησιαστικά ας πούμε και θεολογικά, δεν μπορούμε πάντα να τα εκφράσουμε. Τα γνωρίζουμε όμως.
Έτσι λοιπόν, επίτρεψέ μου, εφόσον κάνουμε αυτήν την εισαγωγή, να σου πω ότι για μένα το ανώτερο επιχείρημα στην θεολογία και σε αυτά που με ρωτάς είναι η ύπαρξη μη επιχειρήματος. Για όποιον καταλαβαίνει. Θα μπορούσε, κάποιος να πει ότι ‘τάδε λέγει το Πνεύμα στις Εκκλησίες’ σύμφωνα με τον Αποκαλυπτικό Λόγο. Δε θέλω να μιλήσω με αυτό το φρόνημα αλλά πιστεύω ότι μπορώ να τροποποιήσω λίγο το Πατερικό λόγιο που έλεγε ότι γίνομαι άφρων δια την ωφέλεια των αδελφών. Να το τροποποιήσω και να πω ότι εγώ δεν γίνομαι άφρων για την ωφέλεια -αν μπορούσα να το κάνω θα ήταν καλό και άγιο-, εγώ αισθάνομαι ότι είμαι άφρων γενικότερα σε όλες τις υπόλοιπες ώρες εκτός από, βέβαια, όταν τελούμε τα Μυστήρια και εκτός από την στιγμή που θα απαντήσουμε τέτοια πράγματα. Γιατί αυτά είναι για την ωφέλεια των αδελφών.
Έτσι λοιπόν μπορώ να σου πώ ότι για μένα, η αρχή όλων των απαντήσεων είναι ότι αυτή η σειρά η προτεινόμενη ας πούμε θεραπείας με τα εμβόλια όλων των ειδών, δηλαδή με τα εμβόλια mRNA,δεν είναι ευλογημένη από τον Θεό. Δεν είναι ευλογημένο αυτό να γίνει. Όχι μόνο από τους Χριστιανούς.. από όλους τους ανθρώπους. Ο Θεός δεν θέλει να κάνουν το εμβόλιο όχι μόνο οι Χριστιανοί αλλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι.Για μένα αυτό είναι το ανώτερο που μπορώ να σου πω. Και εφόσον πούμε το ανώτερο και δεν το αιτιολογήσουμε μπορούμε να αρχίσουμε να το απαντάμε σε διάφορα επίπεδα.
Καταρχάς να πούμε ότι… είπες αν αυτό έχει σχέση με την πνευματική ζωή και ποιες είναι οι προεκτάσεις εν πάση περιπτώσει, και αν σχετίζονται. Ξέρεις πόσες απαντήσεις μπορούν να δοθούν πάνω σε αυτό; Όλων των επιπέδων. Αν είναι δυνατόν να έχουμε τέτοια ερωτήματα σήμερα. Υπάρχει κάτι που σχετίζεται με την ζωή του ανθρώπου και δεν έχει θεολογικό υπόβαθρο και θεολογική σημασία; Ποιος πιστεύει τέτοια πράγματα; Ποιος λέει τέτοια πράγματα σήμερα; Έχει σχέση με την ζωή του ανθρώπου, με το σώμα του έστω, εάν όχι με την ψυχή του, έχει έστω με το σώμα του, έχει με την υγεία του, έχει με την ασθένειά του, με την θεραπεία του, με την κοινωνική του παρουσία, με την ελευθερία του την ίδια και δεν είναι θεολογικό το ζήτημα και πνευματικό; Ποιος λέει τέτοια πράγματα;
Παρακαλώ τους αδελφούς να μην ακούνε… ούτε καν… να αδιαφορούν τελείως σε τέτοιους διαχωρισμούς. Είναι, πραγματικά, σχεδόν εξοργιστικό να ακούμε τέτοια πράγματα. Ότι δήθεν όλα αυτά τα θέματα δεν έχουν θεολογικό χαρακτήρα και είναι καθαρά ιατρικά.
Υπάρχει κάτι που είναι καθαρά ιατρικό; Θα ξεχάσουμε μήπως; Είναι σα να λακίζουμε -στα ελληνικά ας χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη, δεν ξέρω πώς μπορεί να μεταφραστεί. Αλλά τόσο γρήγορα σαν τρομαγμένοι φεύγουμε από το πρόβλημα να κρυφτούμε;
Κοιτάξτε.Ο Θεός έδωσε μέσα στο Ιερατικό χάρισμα, εκτός από χάρισμα της διδασκαλίας για όποιον το έχει, υπάρχει και το χάρισμα της θεραπείας των ασθενειών. Μην το ξεχνάμε αυτό. Δεν έχουμε την αποκλειστικότητα σε αυτό και εννοείται, λέω, -ας μιλήσω για εκείνους που δεν ξέρουν- ότι φυσικά και η ιατρική, όπου υπάρχει αυτή εν πάση περιπτώσει και ασκείται αυθεντικά, είναι κάτι πολύ ευλογημένο και είναι δοσμένο από τον Θεό. Δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Αλλά εμείς γιατί απεμπολούμε αυτή την ιδιότητα; Μήπως δεν την πιστεύουμε; Δε μας απέστειλε ο Ιησούς, όπως λέει το Ευαγγέλιο, να κηρύξουμε και να θεραπεύουμε πάσα νόσο και πάσα μαλακία; Γιατί αυτό το αγνοούμε;
Υπάρχει, λοιπόν, στεγανό στην αποστολή μας; Είναι δυνατό να λέμε τέτοια πράγματα; Να αφαιρέσουμε όλες τις ευχές από το ευχολόγιο τότε. Να βάλουμε στεγανά. Να μικρύνουμε την αποστολή μας. Να κλειστούμε μέσα στο Ναό. Να μην κάνουμε τίποτε άλλο, εκτός από την Θεία Λειτουργία. Ούτε ευχές να διαβάζουμε, ούτε θέματα υπάρχουν που μας αφορούν, ούτε θέματα εγκυμοσύνης, αμβλώσεως, ας πούμε, Θέματα που αφορούν…. δες πόσες ευχές έχουμε, ακόμα και την θεραπεία των ζώων, την θεραπεία της γης που νοσεί από τις δικές μας αμαρτίες. Δεν έχουμε ευχές, δεν έχουμε αγιασμούς, δεν έχουμε θέματα τέτοια πνευματικά; Τι λέμε τώρα; Λοιπόν αυτά είναι διλήμματα ας πούμε που μπαίνουν ως μη όφειλαν βέβαια… αλλά και είναι σχεδόν προκλητικά να τα λέμε.
Υπάρχει κάτι έξω από τη Θεολογία; Η Θεολογία δεν είναι προφητική, επιστήμη; Την λέξη επιστήμη την χρησιμοποιώ πνευματικά όχι ακαδημαϊκά. Υπάρχει κάτι έξω από αυτό; Το Πνεύμα, όπου υπάρχει, ανακρίνει τα πάντα. Οι άνθρωποι του Θεού ανακρίνουν τα πάντα. Και εμείς υποτίθεται ότι πρέπει να καταλάβουμε αυτά τα πράγματα. Αν είναι δυνατό να θεωρήσουμε ότι αυτό σημαίνει μια αποκοπή μεταξύ Θεολογίας και ζωής. Μα τόσα χρόνια τι λέγαμε;
Ξέρεις, μου έρχεται στο νου πολλές φορές «το όραμα», αν μου επιτρέπεις το λέω λίγο ειρωνικά, της μετά-covid εποχής όπου λοβοτομημένοι, κατά κάποιο τρόπο ας πούμε… γενετικώς τροποποιημένοι Χριστιανοί θα είναι σε αίθουσες και θα παρακολουθούν συνέδρια θεολογικού, δήθεν, χαρακτήρα τα οποία θα μιλάνε για την σχέση της Θεολογίας με την ζωή. Ξανά πάλι τα ίδια, και το πόσο πλήρης είναι η Θεολογία και το πού εκτείνεται και όλα αυτά. Και θα είναι όλοι χαμογελαστοί, χαρούμενοι και θα χειροκροτούν. Αυτό θα είναι το πιο τραγικό θέαμα. Θα είναι ας πούμε εσχατολογικό θέαμα. Μακάρι να μη βρεθούμε να το δούμε ποτέ κάτι τέτοιο.
Έτσι λοιπόν, δε μπορούμε να πούμε τέτοια πράγματα, ότι δεν έχει πνευματικότητα το θέμα. Όλα έχουν πνευματικότητα φυσικά. Αυτά τα διλήμματα είναι…. εάν δεν ξέρουμε καθόλου την ζωή της Εκκλησίας, ούτε τα στοιχειώδη της Θεολογίας.
Αλλά, αν μου επιτρέπεις να συνεχίσω λίγο στο πνεύμα μου της πρώτης μου τοποθέτησης, να σου πω ότι η δική μου ας πούμε η….. να σου πω την λέξη γνώμη; να πω την λέξη φρόνηση; ας προσέξω τις λέξεις…. Ο δικός μου ο λόγος είναι ξεκάθαρα ότι τα προτεινόμενα αυτά εμβόλια, φυσικά ως γενετικώς τροποποιημένα προϊόντα, ως «γονιδιακή θεραπεία», σε εισαγωγικά, είναι κάτι τα οποία όχι απλώς θα έπρεπε να μας προβληματίζουν, θα έπρεπε ήδη εκ των πραγμάτων να τα έχουμε βγάλει έξω από τη συζήτηση. Σε επίπεδο, ας πούμε, διαλόγου, ως Θεολογία μιλάμε.
Ακόμα κι αν αγνοούσαμε ένα κομμάτι, ένα τμήμα της επιστημονικής πραγματικότητας, πάλι θα έπρεπε να το απορρίψουμε θεολογικά. Είναι ξεκάθαρο αυτό νομίζω. Ο άνθρωπος πρέπει να παραμείνει άνθρωπος, όπως είναι. Το όραμα της μετάλλαξης του ανθρώπου, δεν είναι, ξέρεις, ένα όραμα μιας, ας πούμε ομάδας περιθωριακής. Είναι επίσημα πράγματα εδώ και δεκαετίες. Ας μην το αναπτύξω τώρα γιατί θέλω να σου πω περισσότερα, ίσως σε μια άλλη ερώτηση που μπορεί να έχεις. Εμένα τώρα με ενδιαφέρει το πνευματικό και θεολογικό κομμάτι.
Για μένα, λοιπόν, τα προτεινόμενα εμβόλια είναι μέρος, ας το πω… είναι μια γέφυρα, όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, είναι ένα σφράγισμα. Είναι το σφράγισμα της εποχής. Δεν είναι το σφράγισμα το τελευταίο, το τελικό του Αντιχρίστου. Είναι όμως το σφράγισμα της σημερινής εποχής. Έτσι; Είναι το σφράγισμα του σήμερα. Και το πρώτο σφράγισμα πάντοτε υπάρχει και μπορώ να στο δικαιολογήσω θεολογικά και πατερικά.
Το σφράγισμα καταρχάς υπάρχει μέσα μας, υπάρχει στις προϋποθέσεις μας, υπάρχει στο νου του ανθρώπου. Είμαστε σφραγισμένοι πριν σφραγιστούμε. Όποιοι είναι σφραγισμένοι. Απ’ τον τρόπον που σκεπτόμαστε – αν σκεπτόμαστε έτσι. Με ποια κριτήρια εν πάση περιπτώσει σκεπτόμαστε… εκεί είναι το σφράγισμα.
Αν δεις…. εγώ με όποιους ανθρώπους έχουν κάνει το εμβόλιο και έχω συζητήσει μαζί τους … βλέπω το σφράγισμα ήδη παρόν. Οι περισσότεροι άνθρωποι. Δείτε. Στις συζητήσεις μου δεν βλέπω κανένα ουσιαστικό κριτήριο. Ή, όποια υπάρχουν είναι για θρήνο. Είναι σα να μην υπάρχει η αξία της αλήθειας, ….η αξία της γνώσης των πραγμάτων ή το πνευματικό νόημα αυτής της ενέργειας. Είναι σα να μη μας ενδιαφέρει καθόλου να μάθουμε τίποτα. Είναι σα να θέλουμε απλώς να διασφαλίσουμε την ελεύθερη μετακίνησή μας, την δουλειά μας ή την διασκέδασή μας… αλλοίμονο... Ή το να πάνε οι άλλοι στο γήπεδο ας πούμε, να δουν την αγαπημένη τους ομάδα… Να βγουν να διασκεδάσουν. Είναι το τελευταίο επίπεδο, ας πούμε, της παρούσας ζωής.
Αυτό δεν είναι σφράγισμα ήδη;Αν δεν με ενδιαφέρει τίποτε άλλο εκτός από αυτά δεν είμαι ήδη σφραγισμένος σήμερα; Δε θα σφραγιστώ αύριο; Ας μην κάνουμε λοιπόν ότι μας τρομάζουν οι λέξεις. Το εμβόλιο λοιπόν, σου ξαναλέω, είναι το σφράγισμα το σημερινό.
Έχει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μια πολύ σπουδαία, όπως όλες του Χρυσοστόμου, ομιλία πάνω στο θέμα του Βαπτίσματος. Εκεί λοιπόν, όπως ξέρουμε -και ίσως είναι μια ευκαιρία κατηχητική για τους αδελφούς στην Πορτογαλία-, ξέρουμε ότι δεν έχουμε ένα Βάπτισμα, έχουμε στην Θεολογία μας οκτώ Βαπτίσματα. Τα αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Και πριν φτάσουμε δηλαδή… μάλιστα ξεπερνάμε το σημερινό Βάπτισμα διότι είναι το Βάπτισμα του Κατακλυσμού, της θαλάσσης και της Νεφέλης, είναι το Βάπτισμα το Ιουδαϊκό, το Νομικό. Και είναι βέβαια το Βάπτισμα του Ιωάννου.
Τι είναι λοιπόν όλα αυτά μέχρι να φτάσουμε στον Ιωάννη; Είναι γέφυρες. Που η μία γέφυρα οδηγεί στο άλλο επίπεδο. Και ο Ιωάννης είναι η τελευταία γέφυρα πριν τον Χριστό. Και ξέρουμε ότι ο Ιωάννης βαπτίζει για να είναι σε θέση οι άνθρωποι να έχουν κοινωνία με το πνεύμα του Χριστού. Για να μπορέσουν να αποδεχτούν τον Χριστό όταν έρθει.
Έτσι λοιπόν για μένα, αυτό το εμβόλιο, τα εμβόλια, αυτή η σειρά εν πάση περιπτώσει, είναι η γέφυρα … οι άνθρωποι να μπορέσουν να έχουν κοινωνία με το πνεύμα του Αντιχρίστου που ήδη το βλέπουμε να έχει χυθεί μέσα στην ανθρωπότητα. Είναι ξεκάθαρο, κοιτάξτε γύρω σας. Είναι το πνεύμα του Αντιχρίστου παντού αυτήν την στιγμή. Ειδικά τώρα μέσα σε αυτή την κρίση. Οι άνθρωποι του Θεού το έβλεπαν ούτως ή άλλως.
Αλλά, κοιτάξτε τώρα, όλα αυτά και αυτά που έθιξες στην ερώτησή σου δεν είναι ήδη το πνεύμα του Αντιχρίστου μέσα στον κόσμο; Έτσι λοιπόν το εμβόλιο είναι η γέφυρα που θα μας οδηγήσει στο κανονικό σφράγισμα. Γιατί ανάλογα και με τα κριτήρια. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι… Κάποιοι παραπλανήθηκαν, κάποιοι έτσι βρέθηκαν σε μια στιγμή αδυναμίας προσωπικής, χωρίς γνώση, χωρίς κανένα προβληματισμό, χωρίς μια σωστή συμβουλή, χωρίς κανένα αληθινό στήριγμα.
Είναι όμως γέφυρα, πραγματικά, που μας οδηγεί εκεί. Παίρνω αυτή την επικίνδυνη, να το πω έτσι, θέση εντελώς συνειδητά. Ξεκάθαρα. Και το λέω και στους αδελφούς και σε οποιονδήποτε άλλο. Αυτό είναι. Και δεν είναι μόνο αυτό. Αλλά αυτό είναι το πνευματικό κομμάτι. Μας εισάγει λοιπόν στο πνεύμα του Αντιχρίστου. Εισάγει την ανθρωπότητα, για να το πω πιο σωστά. Αυτό είναι και το πνευματικό νόημα, η πνευματική σημασία.
Μα δείτε το. Ποιος μπορεί να μιλήσει σήμερα για λογικότητα σε αυτό που γίνεται;Πρέπει να είσαι τελείως τυφλός. Έχει λογική αυτό που συμβαίνει αλήθεια; Ή απλώς έχει γίνει μια παγκόσμια λοβοτομή;
Αυτήν την στιγμή ο διάλογος για τα εμβόλια είναι καθαρά μεταφυσικός. Στο επίπεδο της φιλοσοφίας, που είναι και το πεδίο σου νομίζω και το πεδίο αρκετών αδελφών στην Πορτογαλία. Καθαρή μεταφυσική. Λείπει εντελώς η λογικότητα στα επιχειρήματα γιατί όλα έχουν καταρριφθεί. Ποιο επιχείρημα να πεις για να έχουμε τα εμβόλια; Όλη αυτή η εντατικοποίηση για να φτάσουμε ότι δήθεν η μετάλλαξη ήταν που έγινε [και είναι τα εμβόλια] τόσο αναγκαία. Έχει κάποια λογική βάση αυτήν την στιγμή; Δεν έχουν καταρριφθεί αυτά; Δεν ξέρουν ότι οι μεταλλάξεις είναι αυτονόητες αυτήν την στιγμή έτσι όπως κινηθήκαμε; Δε θα ‘ρθουν καινούργιες; Είναι δυνατόν να μιλάμε για τείχος ανοσίας;
Ένα τείχος ανοσίας χρειαζόμαστε. Ανοσία στον φόβο, ανοσία στην τρομοκρατία από αυτή την καινούρια φράξια, την φρικτή φράξια του ιατρικού, ας πούμε της ιατρικής δυναστείας. Καταλαβαίνεις; Και δεν μιλάω φυσικά για το ιατρικό επάγγελμα, έτσι; Αλλά μιλάω για τον ιατροφασισμό. Για την βοήθεια της δήθεν ιατρικής σε αυτόν αναδυόμενο φασισμό. Είναι ξεκάθαρο αυτό.
Πότε ενδιαφέρθηκε κανείς γιανα πιέσειανθρώπους, με τέτοιο τρόπο όπως σήμερα, να κάνουν ένα εμβόλιο; Πότε ενδιαφέρθηκε να τους πληρώσει ποτέ στην Ιστορία για να κάνουν ένα εμβόλιο; Είναι ξεκάθαρο γιατί γίνεται αυτό. Γίνεται για πάρα πολλούς λόγους. Ας πούμε όμως τον κύριο για εμάς που είναι πνευματικός.
Είναι λοιπόν μια μύηση αυτό που συμβαίνει. Είναι μια μύηση που απευθύνεται στον ψυχισμό, σε πιο εξωτερικό επίπεδο, και στην ίδια την ψυχή των ανθρώπων. Η μεταφυσική ακριβώς που άρχισα να σου λέω, είναι ότι καταργείται η λογικότητα, καταργείται οποιοσδήποτε διάλογος λογικός. Δεν υπερισχύει κανένα λογικό επιχείρημα για αυτή την πρόταση. Και [είναι] αυτονοούμενο ας πούμε… υπάρχει μια αόριστη νοούμενη βάση στην οποία καλούνται όλοι να στηριχτούν. Ποιο είναι το νοούμενο; Είναι τόσο αόριστο. Είναι μεταφυσικό. Είναι η «θεραπεία» σε εισαγωγικά… πώς να το πω… ως υπακοή, όχι ως κάτι άλλο.
Είναι αυτονόητο. Σε λίγους μήνες, ακόμα και αν υπήρχε ανοσία στο εμβόλιο -ακόμα και αν υπήρχε που δεν υπάρχει και το ξέρουν όλοι πια, όλοι… όσοι θέλουν να το ξέρουν- θα λήξει. Ποια είναι η λογική βάση για αυτήν την εμμονή; Δεν υπάρχει λογική βάση. Είναι καθαρά μεταφυσική αυτό που συμβαίνει. Και για όποιον δεν καταλαβαίνει τον όρο να πούμε -με την έννοια της φιλοσοφίας το εννοούμε αυτό- ότι η στέρηση ακριβώς των λογικών επιχειρημάτων δημιουργεί την μεταφυσική. Η προσκύνηση μιας υπακοής σε έναν αόρατο κυβερνήτη. Καταλαβαίνεις; Αυτή είναι η μεταφυσική του εμβολίου. Δεν μπορούμε να μιλάμε για λογικότητα, για επιστήμη και τέτοια πράγματα, αν είναι δυνατόν. Εντάξει, κάποιοι τα πιστεύουν αυτά, αλλά ποιά επιστήμη; Όπως είπες και εσύ δεν υπάρχει ομοφωνία πάνω σε αυτό. Και για φαντάσου να υπήρχε ομοφωνία, πόσο προχωρημένα θα ήταν τα πράγματα. Πόσο αυτός ο αναδυόμενος φασισμός θα είχε κυριαρχήσει στις συνειδήσεις όλων των ανθρώπων. Δεν μπορούμε λοιπόν να κάνουμε τέτοιες προσεγγίσεις νομίζω, καθόλου.
Έτσι λοιπόν θέλω να πω ότι τα εμβόλια έχουν αυτήν την πνευματική διάσταση. Μας εισάγουν σε αυτό το πνεύμα. Είναι τελείως επικίνδυνο να κάνουμε τέτοιους διαχωρισμούς μεταξύ Θεολογίας και πνευματικής ζωής και επιστήμης. Δεν είναι καν τέτοιο το ζήτημα πια. Είναι πνευματικό καθαρά. Είναι γέφυρα προς αυτό το σκοτεινό μέλλον.
Επειδή είναι γέφυρα όμως και βέβαια μας εισάγει σε αυτό το χώρο, στο αύριο, έχει δύναμη αυτό που συμβαίνει, αλλά δεν μπορεί να είναι οριστικό. Γι΄ αυτό παρακαλώ όλους τους αδελφούς, εγώ ως πρόσωπο, ως άφρων, ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΠΙΣΩ. Όποιος πέρασε τη γέφυρα να γυρίσει πίσω. Είναι δύσκολο να γυρίσεις πίσω όταν περάσεις την γέφυρα, αλλά δεν είναι οριστική η γέφυρα. Πρέπει πρώτα να καταλάβει, να εξαλείψει το νοητό σφράγισμα από μέσα του. Να αλλάξει τα κριτήριά του. Να αλλάξει τα κριτήρια που τον έκαναν να μπει μέσα σε αυτό.
Υπάρχουν άνθρωποι που λένε δεν το ήθελα, με πίεσε η μάνα μου, ο πατέρας μου, η οικογένειά μου, το παιδί μου. Δεν μπορούμε να μιλάμε έτσι. Δεν έχουμε καταλάβει την σοβαρότητα των πραγμάτων. Και εν πάση περιπτώσει τί ζωή είναι αυτή που κάποιοι σου υποβάλουν τη θέλησή τους; Γιατί υπάρχει αυτή η βία; Που έχει φτάσει ακόμα και στο επίπεδο της οικογένειας. Κοιτάξτε, η βία είναι ορατή. Υπάρχει ωμή βία αυτή τη στιγμή στις κοινωνίες. Και δεν ξέρω τι συμβαίνει στην Πορτογαλία. Στην Ελλάδα υπάρχει ωμή βία όμως. Ας μου πεις εσύ τι υπάρχει στην Πορτογαλία έστω και μετά την συνέντευξη κάποια στιγμή. Αλλά η βία είναι παρούσα.
Ο αναδυόμενος ολοκληρωτικός κόσμος, ο δυστοπικός κόσμος όπως λέμε είναι ήδη παρών. Είναι μέσα στις ψυχές των ανθρώπων. Δεν είναι πια το κράτος σε κάποια ελίτ απλώς. Είναι η κοινωνία μεταξύ του πνεύματος των πολιτών, κάποιας μερίδας πολιτών, με αυτήν την σκοτεινή πραγματικότητα. Έχουν αναλάβει οι άνθρωποι, όχι μόνο επιδοτούμενοι άνθρωποι αλλά και μη επιδοτούμενοι, να είναι εργάτες αυτού του σκοτεινού παρόντος και του σκοτεινού μέλλοντος.
Αυτός είναι ο διαχωρισμός και όλα αυτά που είπες. Έτσι συμβαίνει αυτό. Ήδη συμβαίνει. Όμως οι άνθρωποι, για να παραμείνουμε άνθρωποι, όχι για να γίνει το αποτέλεσμα οπωσδήποτε, όχι για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, ως μαρτυρία ζωής, δεν μπορούμε να είμαστε άνθρωποι αλλιώς, αν δε μαρτυρήσουμε την αλήθεια στη ζωή μας. Πρέπει λοιπόν οι άνθρωποι να μαρτυρήσουν την αλήθεια. Πρέπει να έχουμε τέτοιο φρόνημα. Κυρίως οι Χριστιανοί. Αλλά νομίζω γενικότερα η ανθρωπότητα. Σαν να εξέλειπε δηλαδή από την ανθρωπότητα η διάθεσή της να αγωνιστεί για οποιοδήποτε ζήτημα. Που δεν θα με έβρισκε οπωσδήποτε σύμφωνο σε μια άλλη στιγμή της Ιστορίας, καταλαβαίνεις…. Αλλά εδώ έχουμε μια γενικότερη ύπνωση.Δεν είναι και αυτό μέσα στο πνεύμα του Αντιχρίστου; Μια γενική ακηδία έχει χυθεί. Μια παθητικότητα ανερμήνευτη σχεδόν.. Είναι ερμηνεύσιμη… γιατί; Επειδή έχει επικρατήσει η αμαρτία στον κόσμο το πρώτο αποτέλεσμα της αμαρτίας είναι ο σκοτισμός του νοός. Επειδή έχουμε προσκυνήσει την αμαρτία, τι να πούμε; Δε βλέπουμε ούτε τα ιστορικά, ούτε τα οριζόντια, ούτε τα κάθετα, ούτε τα πνευματικά. Γι’ αυτό υπάρχει τόσο σύγχυση.
Αν δεν είχαμε τους ανθρώπους του Θεού πού θα βρισκόμασταν; Αν δεν είχαμε τους Αγίους να κρατηθούμε ώς Ορθόδοξοι πού θα βρισκόμασταν σήμερα; Αν δεν είχαμε τη ζωντανή παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία θα είχαμε ήδη προσχωρήσει μέσα σε αυτό το χάος.
Όμως το Πνεύμα το Άγιο είναι Παρόν στην Εκκλησία. Είναι ζωντανό. Και ομιλεί στις Εκκλησίες όπως λέει στην Αποκάλυψη. Και δε θέλει το χαμό ουδενός. Είναι αγαθό το Πνεύμα το Άγιο. Και αυτή είναι η αγαθότητά του… να μη θέλει να χαθεί κανείς. Σε όλα τα επίπεδα. Και μας καλεί να γυρίσουμε πίσω. Υπάρχει χρόνος για τους ανθρώπους. Ας σταματήσουν εδώ όσοι έκαναν τα εμβόλια. Ας αγωνιστούν, ας καταλάβουν ότι υπάρχει ένα πνευματικό ζήτημα.
Και βέβαια μια και το έθιξες, ποιο είναι το πνευματικό ζήτημα πέραν του σφραγίσματος της ψυχής και του σώματος; Είναι το ζήτημα του μολυσμού, το οποίο εδώ στην Ελλάδα το έχουν θίξει κάποιοι πατέρες πολύ σπουδαία, το έχουν ολοκληρώσει δηλαδή σαν ζήτημα κατά την γνώμη μου. Υπάρχει μολυσμός από το εμβόλιο; Φυσικά και υπάρχει μολυσμός από τη στιγμή που ξέρουμε. Δεν υπήρχε μολυσμός, και για αυτό έγινε το ΄δια των κολλύβων’ θαύμα του Αγίου Θεοδώρου; Δεν υπήρχε τότε μολυσμός; Τώρα δεν υπάρχει όταν χρησιμοποιούμε κυτταρική σειρά εκτρωμένων εμβρύων;
Ξέρετε πώς γίνεται αυτό; Είναι μια φρικτή συμπαιγνία. Ένα σενάριο πραγματικά μιας ταινίας τρόμου. Το πώς λαμβάνονται αυτά τα έμβρυα. Πώς γίνονται αυτές οι εκτρώσεις;Γίνονται γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι εκτρώσεις. Δεν είναι μια έκτρωση που έγινε. Μη λέμε τέτοια πράγματα. Πρέπει να ξέρουμε τι συμβαίνει. Κακόμοιρα πλάσματα, μέσα από ψυχιατρεία, απελπισμένοι άνθρωποι που γίνονται πειραματόζωα, είτε εν γνώσει, είτε εν αγνοία τους κυρίως. Ζωντανά πλάσματα που τα παίρνουμε για τέτοιους επιστημονικούς σκοπούς.
Μα τι κάνουμε; Δεν ξέρουμε τι γίνεται στον κόσμο καθόλου; Τί διαβάζουμε; Βλέπουμε μόνο τηλεόραση; Αυτό είναι μια παγκόσμια μετάδοση ναρκωτικών ουσιών. Τι είναι αυτό; Έτσι θα φτιάξουμε συνείδηση και θέσεις σαν άνθρωποι;
Λοιπόν, φυσικά υπάρχει η πνευματική διάσταση στα πράγματα και όλα έχουν πνευματική διάσταση. Ακόμα και η «πολιτική», σε εισαγωγικά, διάσταση των πραγμάτων έχει πνευματική σημασία για εμάς. Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό σου απαντώ μέχρι στιγμής αλλά επειδή νομίζω ότι αν το αρχίσουμε αυτό δε θα το τελειώσουμε… Αν θέλεις κάνε μου κάποιες παρεμβάσεις, κάποιες άλλες ερωτήσεις μήπως βοηθηθείς περισσότερο.
Είναι το εμβόλιο «ευλογία Θεού»;
Είναι λοιπόν το εμβόλιο ευλογία Θεού; Ύστερα από όλα αυτά είναι δυνατόν όλη αυτή η απάτη, όλο αυτό το οργανωμένο έγκλημα να είναι ευλογία Θεού; Αυτή είναι η αντιστροφή των πάντων. Σου λέω λοιπόν ξεκάθαρα. ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΘΕΟΥ. Όχι απλώς δεν είναι ευλογία, τα εμβόλια είναι ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΕΧΙΔΝΩΝ.
Αν πούμε ότι είναι ευλογία πέφτουμε στην ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, η οποία όπως ξέρετε και αν ξέρετε είναι ασυγχώρητη αμαρτία. Αυτή η αντίστροφή είναι ευλογημένη; Δηλαδή είναι ευλογία, ας πούμε, αυτό το σκοτάδι; Και όποιοι δεν κάνουν το εμβόλιο τι θα είναι δηλαδή; Καταραμένοι; Αυτό το λέει το Πνεύμα του Θεού στις Εκκλησίες;
…Και εν πάση περιπτώσει να το πάμε και λίγο διαφορετικά το θέμα. Έχουμε τον ιατρικό φασισμό, που ίσως παρερμηνευτεί αλλά αν θέλεις μπορώ να στο εξηγήσω, έχουμε ξεκάθαρα τον πολιτικό, θα έχουμε και έναν εκκλησιαστικό τώρα; Δηλαδή θα ξεχωρίσουν τους πιστούς σε εμβολιασμένους και όχι; Και οι εμβολιασμένοι είναι αυτοί που θα μπαίνουν στο Ναό και οι άλλοι έξω; Αυτή θα είναι η Εκκλησία του Χριστού ή του Αντιχρίστου; Πώς την βλέπουμε από μακριά;
Σε μια τέτοια Εκκλησία, θέλω να πω στους αδελφούς στην Πορτογαλία και όπου αλλού, όχι μόνο δεν πρέπει να μπαίνουμε μέσα, αλλά πρέπει να φεύγουμε μακριά. Καλύτερα στα σπίτια μας.
Αν η Εκκλησία μας πει ότι για να μπούμε πρέπει να είμαστε εμβολιασμένοι, πρέπει να τρέξουμε μακριά. Καλύτερα στα σπίτια μας. Να ανοίγουμε το στόμα μας μετά από μια Παράκληση, μια Ακολουθία, μια προσευχή και να μας κοινωνούν οι Άγιοι και οι Άγγελοι νοερώς, παρά μέσα σε αυτό, που δεν ξέρω πώς να το ονομάσω.
Θυμάμαι τώρα έναν Βόρειο Ηπειρώτη νομίζω …τον είχα συναντήσει κάποτε, είχε γίνει και νεωκόρος αυτός σε μία εκκλησία. Και επειδή κάπως είχαμε γνωριστεί… τον συνάντησα λοιπόν μια μέρα τυχαία πριν από πάρα πολλά χρόνια -ήμουν διάκονος- σε ένα λεωφορείο και αρχίσαμε να συζητάμε, και μου περιέγραφε τι γινότανε στην Αλβανία εκείνα τα χρόνια. Και γινόταν ακριβώς αυτό. Άκουγαν κρυφά την Λειτουργία στην Ελλάδα και την ώρα της Θείας Κοινωνίας άνοιγαν το στόμα τους, έπαιρναν νοητά το αντίδωρο. Έτσι θα κάνουμε και εμείς. Νοητά θα παίρνουμε το αντίδωρο, νοητά θα κοινωνούμε και θα κοινωνούμε, αν δεν έχουμε τη δυνατότητα να λειτουργήσουμε.
Αυτό δεν θα είναι Εκκλησία του Χριστού και φυσικά δεν σχετίζεται με καμία ευλογία. Το σκοτάδι δεν είναι ευλογία ποτέ. Η μετάλλαξη η ανθρώπινη είναι δυνατόν να είναι ευλογία; Η καθυπόταξη του ανθρώπου σε τέτοιο βαθμό, ηλεκτρονικό, που αν θες το αναπτύσσουμε αργότερα, θα είναι ευλογία; Θα βαφτίσουμε ευλογία αυτό το πράγμα;; Ευλογία και ο φασισμός; Ευλογία ο διαχωρισμός των ανθρώπων; Ευλογία όλα αυτά τα τείχη που ανορθώνονται;Ευλογία αυτοί που δεν έχουν αυτήν την γνώμη και που στηρίζεται και σε πολύ λογικά και σε επιστημονικά ακόμα -όχι σε πνευματικά- επιχειρήματα να αποκλείονται;
Με τι μοιάζει αυτό; Να αποκλειστούν τα παιδιά από το σχολείο; Να αποκλειστούν οι εργαζόμενοι από τις εργασίες τους; Να αποκλειστούν οι πιστοί δηλαδή από την Εκκλησία; Αυτή είναι η ευλογία; Μα δεν ξέρουμε τι γίνεται καθόλου; Δεν ξέρει κανείς μας τα πνευματικά, ούτε εγώ. Δεν ξέρουμε ούτε τα ιστορικά; Δεν ξέρουμε τι είναι αυτό; Υπάρχει άραγε τεχνολογία νανοσωματιδίων; Και εμείς είμαστε σίγουροι ότι δεν υπάρχει μέσα στο εμβόλιο; Και τι θα πούμε αύριο στους ανθρώπους όταν αρχίζουν να εμφανίζονται… και ποιος θα τα καταγράψει και ποιος τα καταγράφει σήμερα. Ποιος καταγράφει, εδώ τουλάχιστον σε μας δεν ξέρω στην Πορτογαλία, ποιος καταγράφει τα αποτελέσματα του εμβολίου; Τις επιπλοκές; Ποιος καταγράφει τους θανάτους που προέρχονται από αυτές τις επιπλοκές; Τι θα πούμε αύριο; Τι θα πούμε ακόμα και στην επόμενη γενιά;
Όπως ξέρουμε, και η Ιατρική το διδάσκει, υπάρχουν αποτελέσματα από φάρμακα απλά όχι από γενετικές παρεμβάσεις, τα οποία εμφανίζονται μια γενιά αργότερα. Τρέχουμε εμείς να πούμε ευλογία κάτι που δεν ξέρουμε ούτε καν τι είναι; Που δε θα μου έλεγε προσωπικά τίποτα ακόμα κι αν ήταν εγκεκριμένο… και άλλα είναι εγκεκριμένα… και άλλα εγκρίθηκαν και αργότερα καταλάβανε ότι ήταν θανατηφόρα. Μα η εποχή μας είναι γεμάτη από πληροφορίες αν θέλουμε να μάθουμε. Τι είναι αυτό; Δεν ξέρουμε; Δε θέλουμε να μάθουμε; Ή είναι κάτι άλλο;
Είναι φανερό ότι οι κυβερνήσεις θέλουν να αφομοιώσουν την Εκκλησία -ας μιλήσουμε μόνο εκκλησιαστικά- θέλουν να αφομοιώσουν την Εκκλησία, την Ιεραρχίατης, το Σώμα της. Θέλουν να το εντάξουν στους δικούς τους σκοπούς. Θέλουν να μας κάνουν εργάτες όλων αυτών των σκοτεινών πρακτικών και της θεωρίας τους, του οράματός τους για τον κόσμο. Να μας βάλουν να υπηρετήσουμε τον πονηρό αντί για τον Χριστό που υπηρετούμε.
Να πείσουμε εμείς τους ανθρώπους να κάνουν τα εμβόλια;… Θεέ μου… Πώς θα τους αντικρύσουμε; Όταν θα αρχίσουν να φαίνονται πολύ πιο ορατά αυτά που θα φανούν, τότε τί θα κάνουμε;
Όμως, για να ολοκληρώσουμε και το θέμα το πνευματικό. Αν λοιπόν τα κράτη.. οποιοδήποτε κράτος, οποιαδήποτε κυβέρνηση, θέλει να κάνει κάτι τέτοιο, αν θέτει τους όρους της λατρείας, αν θέτει τους όρους της εισόδου μέσα στον Ναό, αν θέτει τους όρους της Λειτουργίας της εκκλησιαστικής, αν θέτει τους όρους του κηρύγματος όπως έχουμε δει, δεν θα θέσει και τους όρους του εμβολιασμού των πιστών;
Και τότε τι θα κάνουμε; Ήδη έχουν σπεύσει κάποιοι να το θεωρήσουν σχεδόν επιβεβλημένο.
Αλλοίμονο. Αλλοίμονο.
Όμως αυτό που λέγαμε δεν είναι πνευματικό θέμα; Όταν οι πολιτείες θέτουν αυτούς τους όρους, και να στο πω πιο συγκεκριμένα, δεν είναι θέμα Κανονικού Δικαίου; Όταν παύει η Εκκλησία να έχει την κυριαρχία στους όρους της ζωής της, αυτό δεν είναι θέμα Κανονικού Δικαίου;
ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΝΑ ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΙΣ ΔΥΟ ΤΡΕΧΟΥΣΕΣ ΘΕΟΛΟΓΙΕΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ ΗΔΗ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΑΣ ΔΙΑΛΥΕΙ ΠΛΕΟΝ. ΤΟΥ ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ πρ.ΙΩΑΝΝΟΥ ΔΡΟΓΓΙΤΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ.
ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ.
ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΜΑΣ ΑΓΙΩΝ. ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. ΜΕΓΑΛΗ Η ΧΑΡΙΣ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΜΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
