Γρίβας Κων/νος: Η Ελλάδα σε κίνδυνο - Το «μοντέλο των τριών πολέμων» της Τουρκίας (Three Warfares).

Ο καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών Κων/νος Γρίβας στην εκπομπή “Ο ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ” (03-07-2025). Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε μια υπαρξιακή γεωπολιτική κρίση. Όχι με τανκς και βόμβες — αλλά με αφανισμό χωρίς μάχη. Σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, η Τουρκία παίζει επιθετικά, επενδύει σε ισχύ, και επαναχαράσσει τους χάρτες. Κι εμείς; Σιωπούμε. Ή, ακόμα χειρότερα, συνεργαζόμαστε. Από τις πρώτες του κιόλας φράσεις, ο κ. Γρίβας βάζει το δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων: η Ελλάδα, εδώ και δεκαετίες, πάσχει από ένα σύνδρομο στρατηγικής υποταγής. Αντί να διαμορφώνει δική της στρατηγική, ενσωματώνεται πειθήνια στις πολιτικές ισχυρών "αφεντικών", με την ελπίδα μιας μελλοντικής ανταμοιβής. «Είναι συνταγή καταστροφής να περιμένεις ότι επειδή είσαι καλός υπάλληλος, θα σε ανταμείψουν», προειδοποιεί. Και εδώ ανακύπτει το ερώτημα: σε ποιο σημείο η διπλωματική σύνεση μετατρέπεται σε πολιτική αυτοακύρωση; 

Ο κ. Γρίβας αντλεί παραδείγματα από την Ασία του 19ου αιώνα για να δείξει πώς δύο φαινομενικά όμοιες αυτοκρατορίες, η Κίνα και η Ιαπωνία, κατέληξαν σε διαμετρικά αντίθετες μοίρες. Η Κίνα, με την αδράνειά της, οδήγησε τον εαυτό της στον «αιώνα της ταπείνωσης». Η Ιαπωνία, με βίαιη προσαρμογή και επένδυση στην ισχύ, έγινε η πρώτη ασιατική μεγάλη δύναμη. Το δίδαγμα είναι σαφές: μόνο οι αποφασισμένοι παίκτες, εκείνοι που επιβάλλουν την ισχύ τους, κερδίζουν σε αυτό το διεθνές σύστημα.

 Η κριτική του κ. Γρίβα κορυφώνεται όταν στρέφεται στη σχέση Ελλάδας–Τουρκίας. Η Τουρκία παρουσιάζεται ως μια αναθεωρητική δύναμη που εφαρμόζει κατά γράμμα το κινεζικό μοντέλο «Three Warfares» — νομικός πόλεμος (lawfare), πόλεμος κοινής γνώμης και ψυχολογικός πόλεμος — με σκοπό να επανακαθορίσει μονομερώς το status quo στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Αντίθετα, η Ελλάδα εμφανίζεται ως παθητικός θεατής: «Δεν υπάρχει απλώς αδράνεια — υπάρχει συνέργεια», σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Γρίβας, καταγγέλλοντας τη ρητορική περί «ήρεμων νερών» ως μέρος ενός εσωτερικού πολέμου απονεύρωσης της ελληνικής κοινής γνώμης. 

Το τελευταίο και πλέον ανησυχητικό τμήμα της ανάλυσης αφορά τον εξοπλιστικό και τεχνολογικό ανταγωνισμό. Η Τουρκία αναπτύσσει βαλλιστικούς πυραύλους, drones, πυραύλους cruise και εγχώριας παραγωγής μαχητικά αεροσκάφη, τη στιγμή που η Ελλάδα επιμένει σε καθυστερήσεις και αναβλητικότητα. «Δεν είναι απλώς ότι η Τουρκία έχει στρατιωτικές δυνατότητες – δημιουργεί ένα τεχνολογικό χάσμα που μας βγάζει εκτός παιχνιδιού», υποστηρίζει με αγωνία ο κ. Γρίβας. 

Το πιο σοκαριστικό ίσως στοιχείο του λόγου είναι η εικασία ότι τμήμα της ελληνικής ελίτ ενδέχεται να συνεργάζεται —συνειδητά ή όχι— με τα σχέδια της Τουρκίας, είτε μέσω αφέλειας είτε μέσω σκόπιμης πολιτικής κατευνασμού. Εάν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε πρόκειται για μια τραγική υπονόμευση της ίδιας της κρατικής υπόστασης, κατέληξε ο κ. Γρίβας. 

Συμπέρασμα: Η σημερινή συζήτηση δεν είναι απλώς ένα πολιτικό μανιφέστο. Είναι κραυγή αγωνίας. Είναι υπενθύμιση ότι η απώλεια κυριαρχίας δεν συμβαίνει απαραίτητα με πόλεμο — μπορεί να έρθει ήσυχα, σταδιακά, με το πέρασμα του χρόνου, μέσα από αδράνεια, φόβο ή αυταπάτη. Ωστόσο, παρά τον ζοφερό τόνο, το μήνυμα κλείνει με μια νότα προοπτικής: Υπάρχουν ακόμα δυνατότητες. Η Ελλάδα μπορεί να ξαναβρεί τη θέση της, αν ξυπνήσει εγκαίρως και ενεργήσει αποφασιστικά.

Γρίβας Κων/νος: Η Ελλάδα σε κίνδυνο - Το «μοντέλο των τριών πολέμων» της Τουρκίας (Three Warfares).