Κυριακή 30 Απριλίου 2017

"ΞΑΦΝΙΚΗ ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΕΧΕΙ ΣΧΕΔΙΑΣΕΙ ΤΟ ΝΑΤΟ"


ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΤΟΥ ΓΠΠ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΕΤΟΙΜΟ !!!


O πρόεδρος της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Άμυνας και Ασφάλειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Franz Klintsevich, σε δηλώσεις που έκανε στις 28/4 στο ρωσικό


 πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti, αποκαλυψε ότι σύμφωνα με τα στοιχεία που του παρέθεσε ο Ρώσος στρατηγός, Viktor Poznikhir, υπεύθυνος των Γενικών Επιχειρήσεων των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, όλα είναι έτοιμα για μια αιφνίδια πυρηνική επίθεση στην Ρωσία με το πυραυλικό σύστημα που έχει εγκατασταθεί στην ανατολική Ευρώπη.


Όπως ανέφερε ο Ρώσος κοινοβουλευτικός, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι της έχουν δημιουργήσει όλες τις προϋποθέσεις για ένα ξαφνικό πυρηνικό χτύπημα στην καρδιά της Ρωσίας, με κύριο σκοπό να εξουδετερώσουν όλα τα συστήματα άμυνας και να καταστρέψουν κάθε δυνατότητα αντίδρασης με συνέπεια να καταρρεύσει αυτόματα όλο το πολεμικό δυναμικό της Ρωσίας. 
Ο Franz Klintsevich σε μήνυμα που μεταδόθηκε και μέσω facebook, τόνισε ότι κάθε τέτοια σκέψη δεν είναι καθόλου φρόνιμη και ότι αυτοί, (εννοεί οι δυτικοί), που σχεδιάζουν τέτοιες ενέργειες δεν γνωρίζουν ακριβώς τις δυνατότητες αντίδρασης της Ρωσίας σε ένα τέτοιο ολέθριο ενδεχόμενο.
Σύμφωνα με τον Franz Klintsevich, οι ΗΠΑ έχουν ξοδέψει τα προηγούμενα 15 χρόνια 130 δις δολάρια για την εγκατάσταση αυτού του πυρηνικού πυραυλικού συστήματος στην αρχή με την ηλίθια πρόφαση ότι θέλουν να αμυνθούν από το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ιράν, στοχεύοντας στην πραγματικότητα να χτυπήσουν ακαριαία την ρωσική άμυνα.
Η κατάσταση αυτή, σύμφωνα με τους Ρώσους, έχει εντείνει επικίνδυνα τα τελευταία χρόνια το ψυχροπολεμικό κλίμα μεταξύ των δυο χωρών και έχει υποχρεώσει την Ρωσία να αναπτύξει ένα δικό της πυραυλικό σύστημα όχι μόνο άμυνας σε μια τέτοια ενδεχόμενη επίθεση, αλλά και δυνατότητας μοιραίων αντιποίνων για τα οποία οι δυτικοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει την βαρύτητα τους, (με ότι σημαίνει αυτό).
Σημαντικό ερώτημα : Ποιά η θέση της Ελλάδας σε τέτοιο ενδεχόμενο και κυρίως ο ρόλος της Σούδας.

πηγή


Δεν είμαστε πρόβατα…

ΠΡΟΒΑΤΑ.jpg
Του Νεκτάριου Δαπέργολα 
Διδάκτορος Βυζαντινής Ιστορίας 


Όσοι πιστοί εκκλησιάστηκαν σήμερα, Κυριακή των Μυροφόρων, είχαν την (κακή) τύχη να πέσει στα χέρια τους ένα απαράδεκτο κείμενο. Ο λόγος για το γνωστό περιοδικό έντυπο «Φωνή Κυρίου» που διανέμεται τις Κυριακές στους ιερούς ναούς και το οποίο χτες φιλοξενούσε άρθρο με τίτλο «Η υπακοή στους επισκόπους και η ευλογία της διακονίας». Ο τίτλος φυσικά αρκούντως εύγλωττος, προϊδέαζε εξ αρχής για τη συνέχεια. Και πράγματι ήταν και η συνέχεια αρκούντως χαρακτηριστική.

Το κείμενο ξεκινούσε βεβαίως σχετικώς αθώα, με αναφορά στον Απόστολο της ημέρας, όπου μνημονευόταν η εκλογή των επτά διακόνων, λόγω της αύξησης των χριστιανών και του «γογγυσμοῦ τῶν Ἑλληνιστῶν πρός τούς Ἐβραίους». «Φωτίζει λοιπόν ο Θεός τους αποστόλους», αναφέρει το κείμενο της Φωνής, «που ήσαν και οι πρώτοι Επίσκοποι της Εκκλησίας» και ζητούν από τον λαό να εκλέξει τους επτά διακόνους, ώστε οι ίδιοι να παραμείνουν απερίσπαστοι το έργο της διάδοσης του Λόγου του Θεού. Και έτσι οι Απόστολοι (συνεχίζει το κείμενο) «άπλωσαν τα πλατιά φτερά της θεολογίας τους και ως υψιπέτες δίδαξαν ως τα πέρατα της οικουμένης. Μικρός πειρασμός έφερε ακόμη περισσότερο χάρη Χριστού. Υπήρξε όμως πρωτύτερα μια προϋπόθεση: άπαντες έκαναν υπακοή στην υπόδειξη των αποστόλων για την εκλογή των επτά διακόνων».

Και έκτοτε (αφού με ένα απερίγραπτο λογικό άλμα «ξεκαθαρίζεται» ότι εφόσον άπαντες έκαναν τότε υπακοή στους Αποστόλους και εφόσον και οι σημερινοί επίσκοποι είναι διάδοχοι και ισοδύναμοι των Αποστόλων, άρα οφείλουμε πλήρη υπακοή και σε αυτούς!), αρχίζει φυσικά το γνωστό…μεταπατερικό παραλήρημα, που όλοι φαντάζεστε. Μεταφέρω επί λέξει, σταχυολογώντας τα πλέον χαρακτηριστικά: 
«Όσο υπακούμε στους Επισκόπους…ξεπερνούμε τους πειρασμούς και μεγαλύνονται ο Χριστός και η Εκκλησία του. Στο κοπάδι το κριάρι προηγείται και το κοπάδι ακολουθεί. Οι φατρίες και οι παρασυναγωγές πληγώνουν το σώμα του Χριστού και η πρόκληση σχισματικών καταστάσεων ούτε με το μαρτύριο του αίματος δεν ξεπληρώνεται. Ο φανατισμός είναι ξένος προς τα παιδιά του Θεού, δείχνει δε την ασθένεια κάποιου που κινείται ιδεολογικά, θρησκευτικά, χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα του εκκλησιαστικού τρόπου ζωής. Γι’αυτό, αδελφοί μου, να αποφεύγουμε τον φανατισμό σαν μεγάλη ασθένεια και να υπακούμε στην Εκκλησία μας. Γνωρίζει κάλλιστα ο Χριστός ποιους θέτει στα πηδάλια του νοητού σκάφους της Εκκλησίας του. Στην ουσία εκείνος ανάγει και κατάγει! … Ας προσέχουμε τη συμπεριφορά μας, αδελφοί. Ας μην πληγώνουμε το σώμα του Χριστού, την Εκκλησία του. Εμείς την έχουμε απόλυτη ανάγκη, είναι το οξυγόνο της ύπαρξής μας… Κεφαλή του έχει το σώμα αυτό τον Επίσκοπο-Χριστό και τους επί γης επισκόπους του…».

Σαφέστατο ασφαλώς το νόημα του κειμένου - και παντελώς αδύνατο να κρυφτεί καθ’ ολοκληρίαν κάτω από τον ύπουλα νηφάλιο και σκοπίμως μειλίχιο, αγαπολογικό, παρακλητικό και «εμπόνως» πατερναλιστικό μανδύα του συντάκτη του. Όπως απολύτως σαφής είναι φυσικά και ο στόχος του: αφ’ενός να διατυμπανίσει στεντορείως την πλήρη παντοκρατορία των επισκόπων και την υποχρέωση όλων μας να τους υπακούμε τυφλά σε όσα λένε (άλλωστε είναι θεόθεν εμπεπιστευμένοι) και επομένως αφ’ ετέρου να καυτηριάσει όσους σχηματίζουν «φατρίες και παρασυναγωγές που πληγώνουν το σώμα του Χριστού» και προκαλούν σχίσματα. 
Γίνεται όμως έτσι βέβαια μία πλήρης διαστρέβλωση της πραγματικότητας, γιατί φυσικά ουδείς λόγος γίνεται από τον κειμενογράφο για το τι λένε οι εκκλησιαστικοί κανόνες σε περιπτώσεις που οι επίσκοποι παύουν να είναι ορθόδοξοι και συγχρωτίζονται με αιρέσεις και αιρετικούς. 
Ουδείς λόγος γίνεται για το πόσο αποτελούν πραγματικά συνέχεια των Αγίων Αποστόλων του Κυρίου μας, όταν μετατρέπονται από ποιμένες σε «λύκους βαρεῖς μή φειδομένους τοῦ ποιμνίου» και «λαλοῦντας διεστραμμένα», οι οποίοι «προκόπτουσιν ἐπί τό χεῖρον πλανῶντες καί πλανώμενοι». 
Ουδείς λόγος γίνεται για το ότι το σύστημα εκκλησιαστικής διοίκησης είναι μεν επισκοπικό, αλλά όχι… επισκοπολατρικό (όσο και αν κάποιοι ελλαδικοί μητροπολίτες φαντασιώνονται αναφανδόν εδώ και πολλά χρόνια νοσηρές καταστάσεις παπικού…αλαθήτου) και ότι υπακοή στην Εκκλησία δεν σημαίνει τυφλή και άκριτη υπακοή σε όλα όσα προστάζουν οι επίσκοποι. 
Ουδείς λόγος επίσης γίνεται και για το ποια υποχρέωση έχουμε άπαντες (κληρικοί τε και λαϊκοί) έναντι των αιρέσεων (πόσω δε μάλλον των παναιρέσεων), ενώ αντίθετα η αλήθεια διαστρέφεται πλήρως, καθώς καυτηριάζονται ξεκάθαρα ως φανατικοί πρόξενοι φατριών και παρασυναγωγών και σχισμάτων, αλλά και ως άσχετοι προς τον γνήσιο εκκλησιαστικό τρόπο ζωής (!!!), όχι εκείνοι που διαστρεβλώνουν και νοθεύουν την ορθόδοξη θεολογία με τις οικουμενιστικές τους πλάνες και βλασφημίες, αλλά όσοι πολύ απλά την υπερασπίζονται!

Γενικά, το «πονηρό» αυτό κείμενο απηχεί και αναμασά κάποιες από τις γνωστές πλέον αντιλήψεις και δοξασίες της (λεγόμενης και) «μεταπατερικής» ψευδοθεολογίας (μέρος των οποίων έχω επισημάνει και σε πρόσφατο άρθρο με τίτλο «Κάποιες απαντήσεις προς…μεταπατερικούς»). Και φυσικά δεν θα άξιζε ίσως τον κόπο υπό άλλες συνθήκες να ασχοληθεί κάποιος μαζί του, αν ήταν δηλαδή ένα απλώς εκ των πολλών παρομοίων κειμένων που κυκλοφορούν στον τύπο ή το διαδίκτυο. Στην προκείμενη περίπτωση όμως δεν πρόκειται για κάτι τόσο απλό και ασήμαντο, αφού μιλάμε για κείμενο που ουσιαστικά διανεμήθηκε στους πιστούς κατά τον κυριακάτικο εκκλησιασμό τους και αποτελεί συνεπώς μία ακόμη επίσημη απόπειρα (έμμεσης αυτή τη φορά, αλλά - επαναλαμβάνω - σαφέστατης, δια τους έχοντας οφθαλμούς οράν) διακίνησης φιλο-οικουμενιστικών ιδεών εντός των ναών μας, μετά το διαβόητο «Προς τον Λαό» που είχε διανεμηθεί από αρκετές μητροπόλεις κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Ας έχουμε τον νου μας, γιατί φυσικά θα ακολουθήσουν και άλλες απόπειρες. 

Μέχρι τότε, επιστρέφουμε στον συντάκτη του κειμένου «Η υπακοή στους επισκόπους και η ευλογία της διακονίας» όλες τις απαράδεκτες περί Εκκλησίας αντιλήψεις του (καθώς και την πασιφανή αγωνία του ιδίου και βασικά των προϊσταμένων εκκλησιαστικών ινστρουχτόρων του, εξαιτίας των αντιδράσεων από κληρικούς και λαϊκούς, που καθημερινά αυξάνονται απέναντί τους για τις οικουμενιστικές βλασφημίες τους). 
Όσον αφορά δε τέλος και την εκπεφρασμένη άποψή του περί…κριαριών και κοπαδιών, οφείλουμε να τον ενημερώσουμε ότι βεβαίως οι πιστοί αποτελούμε το ποίμνιο, αλλά είμαστε έλλογο ποίμνιο, που ουδόλως οφείλει άκριτη και τυφλή υπακοή στους ποιμένες του, όταν αυτοί δογματικά αποδεικνύονται «μωροί και τυφλοί» (και υπάρχουν πολύ συγκεκριμένα και άκρως αντικειμενικά θεολογικά κριτήρια επ’ αυτού). 
Πρόβατα πάντως (τουλάχιστον όπως δείχνει να το εννοεί ο ίδιος) ούτε είμαστε, ούτε και σκοπεύουμε να γίνουμε…

kostasxan.

Κοινό βάπτισμα για Κόπτες & Παπικούς: Να ετοιμαζόμαστε κι εμείς οι Ορθόδοξοι;


Το επιχείρημα που χρησιμοποιεί το τέρας του Οικουμενισμού


Του Μανώλη Κείου

Θεολογικό σεισμό έχει προκαλέσει , όπως πρώτο το pentapostagma.gr αποκάλυψε, η κοινή δήλωση, υπογεγραμμένη από τον Πάπα Φραγκίσκο και τον Κοπτη Πάπα & Πατριάρχη Ταγουάρδο, και στην οποία Ρ/Καθολικοί και Κόπτες δηλώνουν για πρώτη φορά ότι θα αναγνωρίσουν εκατέρωθεν το μυστήριο του βαπτίσματος του άλλου.
Στη δήλωση αναφέρεται: «Δεν θα επαναλάβουμε το βάπτισμα που είχε δοθεί σε καθεμία από τις Εκκλησίες μας για οποιοδήποτε πρόσωπο επιθυμεί να ενταχθεί στην άλλη».
Στο χωνευτήρι του ισοπεδωτικού οικουμενισμού, που δεν αναγνωρίζει την μία αλήθεια του Κυρίου μας, αλλά επιχειρεί να την μασκαρέψει με “αδελφικούς” μανδύες , έχει ρίξει για τα καλά ο
Πάπας Φραγκίσκος την Χριστιανοσύνη και σαν μέγιστος αλχημιστής ανακατεύει με ψεύδη και νοθεύει την συνταγή της πίστης μας!

Μετά τους Κόπτες πρέπει να ετοιμαζόμαστε και εμείς οι Ορθόδοξοι;
Η ενωτική θεωρία του Πάπα στηρίζεται στα περί “κοινωνίας του Αγίου Πνεύματος” αντίθετα με την μη ύπαρξη κοινωνίας των Ορθοδόξων με τους Ρ/Καθολικούς.
Η πονηρή επιχειρηματολογία για να στηρίξει το κοινό βάπτισμα αντικατοπτρίζεται πλήρως στην κοινή δήλωση του Πάπα Φραγκίσκου με τον Κόπτη Πατριάρχη και μένει να δούμε αν θα την χρησιμοποιήσει και για εμάς τους Ορθοδόξους και κατά πόσο βέβαια είμαστε έτοιμοι να την αντικρούσουμε!
Στο κείμενο λοιπόν της κοινής δήλωσης που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει πηδάλιο για έναν αντίστοιχο κείμενο με τους Φαναριώτες οικουμενιστές -αν και το απευχόμαστε- αναφέρονται τα εξής :
“Ο βαθύς δεσμός μας, φιλίας και αδελφότητας, έχει την καταγωγή του στην πλήρη κοινωνία που υπήρχε μεταξύ των Εκκλησιών μας κατά τους πρώτους αιώνες και εκφράστηκε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους μέσα από τις πρώτες Οικουμενικές Συνόδους, που χρονολογούνται από τη Σύνοδο της Νίκαιας το 325 και τη συμβολή του θαρραλέου Πατέρα της Εκκλησίας Αγίου Αθανασίου, ο οποίος κέρδισε τον τίτλο «Προστάτης της Πίστης». Η κοινωνία μας εκφράστηκε με προσευχή και παρόμοιες λειτουργίες, με εκτίμηση των ίδιων μαρτύρων και αγίων και με την ανάπτυξη και διάδοση του μοναχισμού, ακολουθώντας το παράδειγμα του μεγάλου Αγίου Αντωνίου, γνωστού ως Πατέρα όλων των μοναχών”.
Οπως είναι αυτό το απόσπασμα θα μπορούσε να είναι γραμμένο σε μια αντίστοιχη κοινή δήλωση με τους Φαναριώτες; Δυστυχώς….
Και η δήλωση συνεχίζει:
“Αυτή η κοινή εμπειρία της κοινωνίας πριν από τον χρόνο του διαχωρισμού έχει ιδιαίτερη σημασία στις προσπάθειές μας να αποκαταστήσουμε την πλήρη κοινωνία σήμερα. Οι περισσότερες από τις σχέσεις που υπήρχαν τους πρώτους αιώνες ανάμεσα στην Καθολική Εκκλησία και την Κοπτική Ορθόδοξη Εκκλησία συνεχίστηκαν μέχρι σήμερα, παρά τις διαιρέσεις και πρόσφατα αναζωογονήθηκαν. Μας προκαλούν να εντείνουμε τις κοινές προσπάθειές μας να επιμείνουμε στην αναζήτηση ορατής ενότητας στην ποικιλομορφία, υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος.
Αυτό το ανανεωμένο πνεύμα προσέγγισης μας επέτρεψε να διακρίνουμε για άλλη μια φορά ότι ο δεσμός που μας ενώνει ελήφθη από τον έναν Κύριό μας την ημέρα του βαπτίσματος μας. Διότι μέσω του Βάπτισης γινόμαστε μέλη του ενός Σώματος του Χριστού που είναι η Εκκλησία. Αυτή η κοινή κληρονομιά είναι η βάση του προσκυνήματος μας μαζί προς την πλήρη κοινωνία, καθώς μεγαλώνουμε στην αγάπη και στη συμφιλίωση.»
Για την συμφιλίωση μίλησε πολύ εκτεταμένα και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην τελευταία ομιλία του στην κοινότητα Ταϊζε στη Γαλλία…. Τυχαίο;
Και η δήλωση συνεχίζει:
«Καθώς ταξιδεύουμε προς την ευλογημένη ημέρα που τελικά θα συγκεντρωθούμε στο ίδιο ευχαριστιακό τραπέζι, μπορούμε να συνεργαστούμε σε πολλούς τομείς και να επιδείξουμε με απτό τρόπο τον μεγάλο πλούτο που μας ενώνει ήδη. Μπορούμε να μιλήσουμε μαζί για τις θεμελιώδεις αξίες όπως η ιερότητα και η αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ζωής, η ιερότητα του γάμου και της οικογένειας και ο σεβασμός για όλη τη Δημιουργία που μας εμπιστεύτηκε ο Θεός. Μπροστά στις πολλές σύγχρονες προκλήσεις όπως η εκκοσμίκευση και η παγκοσμιοποίηση της αδιαφορίας, καλούμαστε να προσφέρουμε μια κοινή απάντηση βασισμένη στις αξίες του Ευαγγελίου και στους θησαυρούς των αντίστοιχων παραδόσεών μας. Από αυτή την άποψη, ενθαρρύνουμε να διεξαγάγουμε μια βαθύτερη μελέτη των Ανατολικών και των Λατίνων Πατέρων και να προωθήσουμε μια καρποφόρα ανταλλαγή στην ποιμαντική ζωή, ιδιαίτερα στην κατήχηση, και στον αμοιβαίο πνευματικό εμπλουτισμό μεταξύ μοναστικών και θρησκευτικών κοινοτήτων”.

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς το έγκλημα είναι προσχεδιασμένο και αργά ή γρήγορα θα χτυπήσει την πόρτα μας με αυτό το μοντέλο επιχειρηματολογίας!

Λεπέν: Το ευρώ πέθανε, λύση το διπλό νόμισμα.

Μία εβδομάδα πριν από τη διεξαγωγή του δεύτερου γύρου των εκλογών στη Γαλλία, η ακροδεξιά υποψήφια για την προεδρία, Μαρίν Λεπέν δήλωσε ότι «το ευρώ πέθανε».

Η Λεπέν διευκρίνισε ότι η Γαλλία μπορεί να

υιοθετήσει ένα σύστημα δύο νομισμάτων, ενός για τις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές και ενός για το εσωτερικό της χώρας.

«Πρέπει να ελέγξουμε το νόμισμα, να το προσαρμόσουμε στην οικονομία, γιατί σήμερα το ενιαίο νόμισμα είναι βάρος. Το ευρώ πέθανε», είπε η Λεπέν σε συνέντευξή της στην Le Parisien.

«Θα έχουμε εθνικό νόμισμα, όπως όλες οι άλλες χώρες και θα έχουμε και ένα κοινό νόμισμα μαζί», πρόσθεσε η υποψήφια για την προεδρία της Γαλλίας, εξηγώντας ότι το ευρώ θα πρέπει να γίνει το νόμισμα που θα χρησιμοποιείται μόνο από μεγάλες εταιρείες που συναλλάσσονται διεθνώς.

Σε μία άλλη συνέντευξη της στην εφημερίδα Sud Ouest, η Λεπέν δήλωσε: «Αν όλοι συμφωνήσουν, μπορούμε να κάνουμε 1-1,5 χρόνο για να οργανώσουμε μία συντονισμένη επιστροφή στα εθνικά νομίσματα».

Πηγή: Russia Today
Από: enikos.gr

hassapis-peter

Βαρουφάκης: Τι μου πρότεινε ο Σόιμπλε για δημοψήφισμα - Grexit.

Το νέο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη, «Adults in the Room», κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα από τις εκδόσεις Penguin (η ελληνική έκδοση θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πατάκη, με τίτλο «Ανίκητοι ηττημένοι - Για μια ελληνική άνοιξη μετά από ατελείωτους μνημονιακούς χειμώνες», τον Ιούνιο). 

Στην προδημοσίευση αυτή, ο πρώην υπουργός Οικονομικών περιγράφει ένα
περιστατικό που έλαβε χώρα στις 11 Μαΐου του 2015, λίγο πριν από το Eurogroup εκείνης της ημέρας. Βασικοί πρωταγωνιστές του ο ίδιος, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και η πρότασή του για Grexit, όπως διατυπώθηκε, πάντα με βάση την αφήγηση του συγγραφέα:

Η κίνηση του Βόλφγκανγκ

Πιστός στη συμβουλή «κράτα τους φίλους σου κοντά αλλά τους εχθρούς σου κοντύτερα», όταν κανόνισα να συναντηθώ με τον Βόλφγκανγκ, πήρα μαζί μου τον Θεοχαράκη και τον Χουλιαράκη. Η συνάντηση θα γινόταν στο γραφείο της γερμανικής αντιπροσωπείας στις Βρυξέλλες, λίγο πριν αρχίσει το Eurogroup.

Μας δέχτηκε μαζί με τους υφυπουργούς του και μπήκε κατευθείαν στο ψητό: «Κοίτα», είπε, «είναι λάθος να πιστεύεις οτιδήποτε από αυτά που σου λέει η Επιτροπή. Τι μπορούν να σου δώσουν; Ολο λόγια είναι και τίποτα παραπάνω. Μην τους δίνεις σημασία».

Βάσει προηγούμενων εμπειριών, ήξερα ότι είχε απόλυτο δίκιο. Αυτό που δεν ήξερα, όμως, ήταν ότι στον κατάλογο αυτών που με συμβούλευε να αγνοήσω συμπεριλάμβανε και την ίδια την καγκελάριο της Γερμανίας. «Ξέρω ότι ο πρωθυπουργός σου μιλάει μαζί της όλη την ώρα», είπε. Με φανερή έξαψη συνέχισε ρωτώντας: «Γιατί μιλάει μαζί της τόσο πολύ; Για ποιο πράγμα; Τι περιμένει από κείνη; Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να του δώσει!».

Aναδίπλωση

Πιθανώς αντιλαμβανόμενος ότι είχε υπερβεί για λίγο τα όρια της ευπρέπειας, συνέχισε σε πιο ήπιο τόνο:

«Χάρηκα πολύ που άκουσα τον πρωθυπουργό σου να αναφέρει την πιθανότητα δημοψηφίσματος. Αυτό θα ’ταν τέλειο! Αλλά πρόσεξε. Πρέπει να είσαστε πολύ πολύ ξεκάθαροι απέναντι στους Ελληνες ως προς το ποιες είναι οι επιλογές τους. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφία είναι υπέρ του ευρώ. Πρέπει να τους πείτε ότι, αν θέλουν το ευρώ, πρέπει να δεχτούν το μνημόνιο. Αν δε θέλουν το μνημόνιο, δεν πειράζει, ας προχωρήσουν. Ας προχωρήσουν».

Ανταπάντησα ότι η συμμετοχή μιας χώρας στην Eυρωζώνη δεν μπορούσε να έχει ως προϋπόθεση τη συγκατάθεση σε αποτυχημένες πολιτικές που υπονομεύουν το μέλλον της χώρας σε αυτή την ίδια την Eυρωζώνη. Απέρριψε το επιχείρημά μου χωρίς δεύτερη σκέψη:

«Το μνημόνιο, το μνημόνιο ως έχει, χωρίς αλλαγές. Ή τη δραχμή. Πρέπει να δεχτείτε το μνημόνιο, αν θέλετε το ευρώ. Αν δε θέλετε το ευρώ, αυτό είναι άλλο ζήτημα. Ο ελληνικός λαός πρέπει να το αποφασίσει αυτό. Γι’ αυτό χάρηκα που άκουσα τον πρωθυπουργό σας να μιλάει για δημοψήφισμα. Πρέπει πραγματικά να το οργανώσετε αυτό το δημοψήφισμα. Και ξέρεις, αν οι Ελληνες χρειάζονται έξι μήνες καιρό για να πάρουν την απόφασή τους μετά από σοβαρό διάλογο και σκέψη, κανένα πρόβλημα. Θα σας χρηματοδοτήσουμε πλήρως για έξι μήνες».

Εδώ ήμασταν λοιπόν. Ολη εκείνη η φιλολογία περί αναντίρρητων κανόνων που –ανεξαρτήτως πολιτικής βούλησης– απαγόρευαν στην ΕΚΤ να μας παράσχει ρευστότητα «επειδή απλά τηρεί τους κανόνες της» αποδεικνυόταν ένα σκέτο ψέμα. Αν ήθελαν, για πολιτικούς λόγους, μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν «πλήρως» τις δανειακές υποχρεώσεις της κυβέρνησής μας. Και όχι μόνο για δύο ή τρεις εβδομάδες, όπως τους ζητούσαμε εμείς, αλλά για έξι ολόκληρους μήνες, το οποίο πρακτικά σήμαινε την εκταμίευση εκ μέρους τους 11 δισεκατομμυρίων ευρώ για εκείνο το εξάμηνο!

«Ομως, Βόλφγκανγκ», απάντησα σοκαρισμένος ακόμα από τα λόγια του, «ως υπεύθυνοι ηγέτες –και ευρωπαϊστές– πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποφύγουμε το Grexit και να προσφέρουμε στους λαούς μας την προοπτική μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης μέσα στην Eυρωζώνη. Το να τους πιέζουμε να διαλέξουν μεταξύ μιας καταστροφικής δημοσιονομικής πολιτικής εντός Eυρωζώνης και μιας καταστροφικής εξόδου από την Eυρωζώνη δεν είναι δείγμα πεφωτισμένης πολιτικής ηγεσίας. Δε βλέπεις ότι το πρόβλημα με το μνημόνιο είναι ότι στερεί κάθε ελπίδα για ένα αξιοπρεπές μέλλον;».

Παραδοχή

Φυσικά και το έβλεπε, το παραδέχτηκε άλλωστε: «Το μνημόνιο είναι κακό για τον λαό σας. Δε θα σας αφήσει να ανακάμψετε. Δε βοηθάει την ανάπτυξη. Γι’ αυτό χρειάζεστε το δημοψήφισμα. Για να γίνει αυτό ξεκάθαρο».

Σοκαρισμένος από την άνεση με την οποία υποστήριζε ουσιαστικά την αποδόμηση της Eυρωζώνης, του απάντησα: «Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη την Ελλάδα, πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι μπορείς να ελέγξεις την κατάσταση όταν ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου με το Grexit; Αυτό είναι σκέτη τρέλα. Κανείς δε θα μπορεί να την ελέγξει. Θα είναι ένα λάθος ιστορικών διαστάσεων».

«Μην το λες Grexit τότε», είπε ο Βόλφγκανγκ. «Δεν είναι ανάγκη να το σκέφτεσαι ως μόνιμη έξοδο. Σκέψου το σαν time-out. Οπως το καταλαβαίνω εγώ, βγαίνετε για λίγο, ανακτάτε την ανταγωνιστικότητά σας μέσω της υποτίμησης κι έτσι επανακάμπτετε πολύ γρήγορα. Και μετά από έναν χρόνο περίπου, όταν θα έχετε ανακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της χαμένης σας ανταγωνιστικότητας, μπορείτε να ξαναμπείτε».

Αντίδραση


Δεν ήξερα από πού να αρχίσω. «Βόλφγκανγκ, δεν μπορώ να αποδεχτώ την έξοδο της Ελλάδας από μία νομισματική ένωση στην οποία παραδέχομαι ότι δεν έπρεπε να έχουμε μπει. Εφόσον χρειάζεται να περάσει ένας χρόνος αφότου δημιουργήσεις ένα νέο νόμισμα μέχρι να μπορέσεις να το υποτιμήσεις, είναι σαν να ανακοινώνεις μια νομισματική υποτίμηση έναν χρόνο νωρίτερα. Το βραχυπρόθεσμο κόστος θα ήταν τεράστιο. Αν και φοβάμαι λιγότερο αυτό το κόστος από το κόστος της επ’ αόριστον παραμονής στο ευρώ υπό το καθεστώς ενός καταστροφικού μνημονίου, επιμένω ότι το να μας τίθεται το δίλημμα μνημόνιο ή δραχμή δε συνάδει με το συμφέρον της Ευρώπης. Ακόμα κι αν δε σε ενδιαφέρει η Ελλάδα, ένα Grexit ή time-out, πες το όπως θες, θα κάνει το ευρώ να σταματήσει να φαίνεται ως κάτι αναπόδραστο. Αυτό θα φέρει ένα άμεσο και γερό χτύπημα στην Ιταλία και στην Ισπανία, πριν οι συνέπειες φτάσουν και στο Παρίσι. Και τότε δε θα υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κάνει ο Μάριο Ντράγκι για να περιορίσει τη ζημιά, ακόμα κι αν τυπώσει έναν πακτωλό χρημάτων. Η νομισματική ένωση θα ξηλωθεί από παντού από δυνάμεις που δεν μπορείτε να ελέγξετε».

Ο Βόλφγκανγκ διαφωνούσε. Αλλά εξέφρασε τη διαφωνία του μέσα από ένα περίεργο κομπλιμέντο. «Μέσα στο Eurogroup είσαι ο μόνος που καταλαβαίνει ότι η Eυρωζώνη δεν είναι βιώσιμη», είπε. «Η Eυρωζώνη φτιάχτηκε με λάθος τρόπο. Πρέπει να αποκτήσουμε μια πολιτική ένωση, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό». «Πάντα ήξερα ότι είσαι αφοσιωμένος φεντεραλιστής», τον διέκοψα. «Θυμάμαι τη διαφωνία σου με τους συναδέλφους σου στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και τα άρθρα σου με τον Lammers. Είμαι σίγουρος ότι η κ. Μέρκελ δεν έβλεπε με τόσο καλό μάτι όπως εσύ τη δημιουργία ομοσπονδιακής πολιτικής δομής παράλληλα με τη νομισματική ένωση».

Προς στιγμήν έδειξε ευχαριστημένος. «Ούτε οι Γάλλοι το έβλεπαν», πρόσθεσε. «Μου αντιτάχθηκαν».

«Το ξέρω», είπα. «Ηθελαν να χρησιμοποιούν το μάρκο σας χωρίς να μοιραστούν την κυριαρχία τους!»

Ο Βόλφγκανγκ συμφώνησε εγκάρδια: «Ναι, έτσι είναι. Και δε θα το δεχτώ», διαβεβαίωσε. «Βλέπεις λοιπόν», συνέχισε, «ότι ο μόνος τρόπος να επιβιώσει η ένωση, το μόνο πράγμα που μπορεί να μας κρατήσει, είναι περισσότερη πειθαρχία. Οποιος θέλει το ευρώ πρέπει να αποδεχτεί την πειθαρχία. Η Eυρωζώνη θα δυναμώσει πολύ αν ένα Grexit επιβάλει την πειθαρχία».

Με την άκρη του ματιού μου έβλεπα τον Χουλιαράκη να χλωμιάζει. Ο Θεοχαράκης, από την άλλη, έδειχνε εντυπωσιασμένος αλλά όχι έκπληκτος με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, που είχε πάρει φωτιά. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια, επέστρεψα σε αυτό που θεωρούσα την ουσία του θέματος: «Δε θα μπορέσετε να ελέγξετε τη χαοτική διαδικασία που θα πυροδοτήσει ένα Grexit. Ξέχνα το προσωρινό time-out. Απαξ και βγήκαμε, τελείωσε, είμαστε εκτός, και θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Σχεδιάζεις να ελευθερώσεις μια δυναμική που δεν μπορείς να ελέγξεις».

«Δε συμφωνώ μαζί σου», απάντησε κουνώντας το κεφάλι ενώ κοίταζε το πάτωμα. «Μπορούμε να θωρακίσουμε καλύτερα το ευρώ όταν φύγετε, με τεράστια βοήθεια από εμάς προς εσάς, και μετά ξαναγυρνάτε».

Ηταν φανερό ότι δεν είχε νόημα να προσπαθώ να τον πείσω ότι δεν μπορεί να ελέγξει ένα φαινόμενο τρομερό σαν δύναμη της φύσης. Και όταν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών προσφέρει στην εξαθλιωμένη χώρα σου «τεράστια βοήθεια», οφείλεις να ζητήσεις διευκρίνιση. Ετσι τον ρώτησα:

«ΟΚ, όταν λες τεράστια βοήθεια, τι εννοείς με τον όρο “τεράστια”; Παρεμπιπτόντως, η καγκελάριος είναι ενήμερη γι’ αυτό;».

Κοιτώντας με έντονα και με ένα χαμόγελο γεμάτο σημασία μού είπε: «Αν σου απαντήσω σε αυτή την ερώτηση και το διαρρεύσεις, θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια!»

«Βόλφγκανγκ», του είπα, «έχω ποτέ διαρρεύσει τίποτα από όσα λέμε στις συναντήσεις μας; Εσύ το έχεις κάνει αλλά, όπως ξέρεις, εγώ όχι!»

Γέλασε και είπε: «Ναι, έχεις δίκιο, έχεις δίκιο. Είναι ενήμερη και θα την πείσω ότι είναι καλή ιδέα».

Το «δράμα»


Οπως είχα υποψιαστεί, η καγκελάριος ήξερε το σχέδιο του Βόλφγκανγκ αλλά δεν το ενέκρινε. Εκείνη τη στιγμή με πλημμύρισε η συνειδητοποίηση πως είχαμε κάτι κοινό. Διαφωνούσαμε στα πάντα, συμπεριλαμβανομένου του Grexit, αλλά μοιραζόμασταν ένα δράμα: λειτουργούσαμε υπό ηγέτη, τόσο εκείνος όσο και εγώ, που αυτοσχεδίαζε χωρίς αποφασιστικότητα, χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο. «Από αυτά που μου λες καταλαβαίνω ότι αυτή είναι μια συζήτηση που δεν έχεις την εξουσιοδότηση να κάνουμε», του είπα, για να ξεχάσω εκείνη τη στενόχωρη σκέψη.

«Ναι», συμφώνησε. «Για να κάνουμε αυτή την κουβέντα, εσύ χρειάζεσαι έγκριση από τον πρωθυπουργό σου και εγώ από την καγκελάριο».

«ΟΚ», του είπα, «θα σε καλέσω αργότερα». Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και συμφωνήσαμε να μιλήσουμε μετά το Eurogroup που ακολουθούσε.

Πηγή: kathimerini.gr

EKTAKTO: Παραστρατιωτικές δυνάμεις του περιβόητου Σέρβου «Αρκάν» μπήκαν στα Σκόπια


 Απίστευτη εξέλιξη, ο φόβος και ο τρόμος των Αλβανών UCKάδων δήλωσε παρών

Περιμένουμε ενισχύσεις από Ρωσία και Ελλάδα λένε οι Σέρβοι!

Του Βασίλη Καπούλα

Πάμε για πολύ σοβαρές άκρως πολεμικές εξελίξεις τις επόμενες 48 ώρες καθώς αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν  την μετακίνηση εκατοντάδων οπλισμένων οπαδών του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου «Delija» οι οποίοι εισήλθαν στα Σκόπια για να ενισχύσουν τις δυνάμεις των Σέρβων απέναντι στους Αλβανούς.

Και όχι τυχαία καθώς το «Delije» ήταν το εργαλείο στρατολόγησης των παραστρατιωτικών δυνάμεων του περιβόητου Αρκάν!

Μιλάμε πλέον για κανονικές παραστρατιωτικές δυνάμεις υπό τον μανδύα οπαδών σε μια νέα μορφή υβριδικού πολέμου, μια κίνηση που θυμίζει «πράσινα ανθρωπάκια»!

Η κίνηση αυτή έγινε καθώς οι Σέρβοι των Σκοπίων τους κάλεσαν και οι οπαδοί «Delije» απάντησαν χωρίς δεύτερη σκέψη αναφέρουν οι ίδιοι.

Οι «οπαδοί» αυτοί ενώθηκαν ήδη με τους οπαδούς της Vardar.

Οι πληροφορίες αναφέρουν και την άφιξη «οπαδών» της  Zenit και της Spartak ακόμη και από Ελλάδα αναφέρουν οι πληροφορίες.

Ο Ζέλικο Ρασνάτοβιτς ή αλλιώς Αρκάν ήταν ο αρχηγός των παραστρατιωτικών ομάδων της Σερβίας και ηγέτης της διαβόητης Σερβικής Εθελοντικής Φρουράς

Ήρωας πολέμου και σωστός θρύλος για τους Σέρβους, τους οποίους υπερασπίστηκε με τους εθελοντές του στον πόλεμο της διάσπασης της γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας.

Το 1982 εντάχθηκε επισήμως στις τάξεις των μυστικών υπηρεσιών της Γιουγκοσλαβίας.

Ο ρόλος που τον εκτόξευσε στην κορυφή και τον έκανε να φαντάζει εθνικός ήρωας ήταν στα χρόνια του εμπορικού εμπάργκο της Γιουγκοσλαβίας, όταν ως μέγας λαθρέμπορος προμήθευε με πρώτες ύλες και αγαθά τον τοπικό εμπορικό μηχανισμό, δραστηριότητα που θα τον έκανε κυριολεκτικά πάμπλουτο.

Το 1988 ένωσε τις δυνάμεις του με τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, τον κυριότερο εκφραστή του σερβικού εθνικισμού και κατοπινό πρόεδρο της Γιουγκοσλαβίας, προσφέροντάς του ένα φοβερό πακέτο: τη στρατολόγηση και εκπαίδευση παραστρατιωτικών ομάδων για την υπεράσπιση των σερβικών συμφερόντων μέχρις εσχάτων.

Ο Αρκάν μεταμόρφωσε τους βίαιους οργανωμένους του Ερυθρού Αστέρα σε πραγματικούς μαχητές, παίρνοντας πάσα από τον αγώνα Διναμό Ζάγκρεμπ-Ερυθρού Αστέρα στις 13 Μαΐου 1990 στο Ζάγκρεμπ:

«Στις 13 ήταν ο αγώνας», διηγήθηκε χρόνια αργότερα, «αμέσως μετά οργανωθήκαμε … Προέβλεψα τον πόλεμο ακριβώς μετά το τέλος εκείνου του αγώνα στο Ζάγκρεμπ, προέβλεψα τα πάντα και ήξερα πως το μαχαίρι των Ουστάσι θα άρχιζε να σφάζει γυναίκες και παιδιά της Σερβίας».

Αυτός ο αγώνας έμελλε να είναι η πρώτη πράξη πολέμου μεταξύ Σέρβων και Κροατών, καθώς κάτω από τις διαταγές του Αρκάν, 3.000 οπαδοί του Αστέρα ταξίδεψαν στο Ζάγκρεμπ και συγκρούστηκαν για περισσότερο από μια ώρα με τους αντίπαλους Κροάτες μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Το 1990 ο Αρκάν αναλαμβάνει τα ηνία των σκληροπυρηνικών χούλιγκαν του Ερυθρού Αστέρα. Μισούσε τους κομμουνιστές και τους μουσουλμάνους.

Σύντομα τα γνωστά και ως «παλικάρια» της ομάδας, άρχισαν να φορούν στρατιωτικά παντελόνια και άρβυλα και να κουρεύονται αντιστοίχως, όπως επιθυμούσε ο αρχηγός.

Αυτοί ήταν που σχημάτισαν τις διαβόητες Τίγρεις, που επισήμως ονομάζονταν Σερβική Εθελοντική Φρουρά.

Έμειναν γνωστοί από όπου πέρασαν και σκόρπισαν το θάνατο και τον τρόμο, ως Αρκανόφσκι.



πηγη

/national-pride.

Το πρόβλημα του χρέους δεν έχει λύση εντός μνημονίων




Σε πείσμα της κυβερνητικής αισιοδοξίας, και των διαβεβαιώσεων ότι αισίως τελειώνει η δεύτερη αξιολόγηση, και ότι στη συνέχεια δεν θα έχουμε πρόβλημα, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Καθώς το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο χωρίς μια γενναία ελάφρυνση, και καθώς αυτή η ελάφρυνση δεν είναι ορατή, ο τρόπος αντιμετώπισής του τα επτά τελευταία χρόνια, συνοψίζεται στη λήψη καθαρά βραχυχρόνιων, ή ορθότερα “πυροσβεστικών μέτρων”. Αναβάλλεται, έτσι, συνεχώς, η μακροχρόνια, και οριστική λύση του, που ανατίθεται σε ένα αδιευκρίνιστο μέλλον.

Το ΔΝΤ προσπάθησε, μέχρι σήμερα, να δικαιολογήσει τη συμμετοχή του στο πρόβλημα του ελληνικού χρέους, ρίχνοντας το βάρος του, ολοκληρωτικά, στη μία από τις δύο υποχρεώσεις του, δηλαδή στην ανάγκη παροχής δανείων σε οικονομίες που τα χρειάζονται, προκειμένου να μη διασαλευθεί η παγκόσμια δημοσιονομική ισορροπία. Η άρνηση, όμως, της ΕΕ να λάβει αποτελεσματικά μέτρα για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, καθιστά εξαιρετικά δύσκολη, αν όχι πια αδύνατη την παραμονή του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Και τούτο, εξαιτίας της δεύτερης υποχρέωσής του, αυτής που του επιτρέπει παρέμβαση μόνο σε περίπτωση χωρών, των οποίων το χρέος είναι αντιμετωπίσιμο. Η αγωνία, εξάλλου, του ΔΝΤ ενισχύθηκε πρόσφατα, και εξαιτίας του υπερβολικά υψηλού πρωτογενούς πλεονάσματος που εξασφάλισε η Ελλάδα το 2016. Παρότι, αυτό, εμφανίστηκε ως θρίαμβος από τους κυβερνώντες, στην πραγματικότητα επιβάρυνε τη μακροχρόνια προοπτική του χρέους. Πράγματι, ενώ ο στόχος που συμφωνήθηκε με τους δανειστές ήταν 0,5% του ΑΕΠ για το 2016, αυτό έφθασε στο 3,9% (ή στο 4,2% σύμφωνα με ελληνικούς υπολογισμούς), αντίστοιχα. Η τεραστίων διαστάσεων αυτή διαφορά, που επιπλέον αφορά μέτρο κατεξοχήν οδυνηρό για τους Έλληνες, εκλαμβάνεται, και δικαιολογημένα, ως απόδειξη της αδυναμίας των αρμοδίων να ελέγξουν στοιχειωδώς τις μακροοικονομικές εξελίξεις. Επιπλέον, το μη αναμενόμενο αυτό πρωτογενές πλεόνασμα, που άγγιξε τόσο δυσθεώρητο ύψος, δημιουργεί εύλογη αβεβαιότητα για τη δυνατότητα ομαλής συνέχισής του (παρότι, τα απαιτούμενα από τους δανειστές, υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα αποτελούν την ελπίδα, έστω και πολύ αμυδρή, βιωσιμότητας του χρέους). Τέλος, δημιουργείται και φαύλος κύκλος, δεδομένου ότι τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα αναιρούν τη δυνατότητα βιωσιμότητας του χρέους, καθώς συνεπάγονται αφαίμαξη της πραγματικής οικονομίας, που με τη σειρά της αποκλείει την ανάπτυξη.

Με τις συνθήκες αυτές, και εφόσον, φυσικά, δεν υπάρχει περίπτωση η ΕΕ να πειστεί να βοηθήσει, ουσιαστικά, την Ελλάδα, για λόγους κυρίως πολιτικούς και όχι μόνο, το ΔΝΤ εμφανίζεται μη διατεθειμένο να συνεχίσει την παρουσία του. Εκτός από τις συνεχείς σχετικές δηλώσεις του, του τελευταίου έτους, η πρόθεση του μη συμμετοχής στο ελληνικό πρόγραμμα προκύπτει ακόμη και από τις αλλεπάλληλες πρόσφατες συναντήσεις, που είχε ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, με αξιωματούχους της ΕΕ. Παρότι, το περιεχόμενο των συζητήσεων που έλαβαν χώρα στις συναντήσεις αυτές δεν έγινε επίσημα γνωστό, ωστόσο διέρρευσαν τα κυριότερα σημεία τους. Έστω,όμως και αν υποτεθεί ότι τελικά το ΔΝΤ θα πειστεί να παραμείνει στο ελληνικό πρόβλημα, είναι βέβαιο ότι δεν θα συμμετάσχει στην παροχή δανείων.

Το πόσο χαώδης είναι η απόσταση ανάμεσα στα καθησυχαστικά, και συχνά ενθουσιώδη σχόλια των κυβερνώντων και στην πραγματικότητα (ή ανάμεσα στη βραχυχρόνια/επιπόλαιη και τη μακροχρόνια θεώρηση του προβλήματος του ελληνικού χρέους) προβάλλει μέσα από πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Διεθνούς Οικονομίας Petersen, που εκπονήθηκε από τον ειδικευμένο σε θέματα δημοσίου χρέους, πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και πρόσφατα σύμβουλο του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Jeromin Zettelmeyer. Την έρευνα αυτή, που περιλαμβάνει 53 σελίδες, συμβουλεύονται ήδη όλοι όσοι έχουν κάποια σχέση με την πορεία και την αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους.

Πιο συγκεκριμένα, το βασικό ερώτημα, που ζητήθηκε να απαντηθεί από τον JerominZettelmeyer και το επιτελείο του, ήταν το ακόλουθο: “τι ποσό ελάφρυνσης χρέους θα απαιτηθεί για την Ελλάδα;”. Και η απάντηση είναι: “100 δισεκατομμύρια Ευρώ, για να παραμείνει η Ελλάδα στην επιφάνεια”, δεδομένου ότι τώρα είναι ήδη ουσιαστικά χρεοκοπημένη. Στο ίδιο αυτό συμπέρασμα κατέληξαν και όλες οι προηγούμενες σχετικές μελέτες, που συνοψίζεται στη διαπίστωση ότι “δεν υπάρχει εύκολη έξοδος από το ελληνικό αδιέξοδο”.

Επειδή πρέπει να είναι πέρα για πέρα ξεκάθαρο, ότι η ΕΕ δεν πρόκειται να μας χορηγήσει 100 δισεκατομμύρια Ευρώ, το χρέος μας θα παραμείνει, στους αιώνες, μη βιώσιμο, με αποτέλεσμα, το τρίτο μνημόνιο να το διαδεχθεί το τέταρτο, και το τέταρτο το πέμπτο, κ.ο. κ. Και στο μεταξύ, η όποιας μορφής βελτίωση της πραγματικής οικονομίας, η διενέργεια πραγματικών επενδύσεων (σε αντίθεση με τις κερδοσκοπικές και αυτές του ξεπουλήματος της χώρας), η απορρόφηση της τεράστιας ανεργίας, και με μια λέξη η ανάπτυξη, θα αποτελεί την ουτοπία ενός πλανήτη που θα απομακρύνεται ολοένα περισσότερο από την Ελλάδα. Στα επτά αυτά χρόνια, από την αρχή της κρίσης και μέχρι σήμερα, οι υποτιθέμενες “νίκες” των μνημονίων αφορούν ψυχρούς αριθμούς, ενόσω η πραγματική οικονομία καταποντίζεται και η χώρα αλύπητα εκποιείται. Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει δυνατότητα λύσης με τα μνημόνια, με τις δήθεν μεταρρυθμίσεις που δεν πρόκειται περί μεταρρυθμίσεων και με τις προσπάθειες εμφάνισης των πάντοτε δυσμενών διαθέσεων των δανειστών απέναντί μας, ως δήθεν ευνοϊκές, οι κυβερνώντες μονίμως απασχολούνται και μονίμως απασχολούν και το λαό:

* με ανούσιες διαπραγματεύσεις και αξιολογήσεις,

*με ισοδύναμα και αντίμετρα,

* καθώς και με άλλες θλιβερά αναποτελεσματικές επινοήσεις,

που όχι απλώς οδηγούν στο πουθενά, αλλά επιπλέον επιδεινώνουν κάθε φορά και περισσότερο τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης που σταδιακά επιβάλλονται σε ολοένα μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού λαού.

Διαπραγματεύσεις και αξιολογήσεις αποτελούν, έτσι, το άλλοθι της μη αναζήτησης αποτελεσματικής λύσης στο πρόβλημα του ελληνικού χρέους.

Το πρόβλημα του χρέους είναι μακροχρόνιο και μόνον έτσι οφείλει να αντιμετωπιστεί. Η λύση του ελληνικού προβλήματος απαιτεί συνεχή και ταχύρρυθμη ανάπτυξη. Η διαιώνιση άρνησης της προσπάθειας για εξασφάλιση αυτής της μοναδικής λύσης (που είναι αδύνατη εντός μνημονίων και ευρώ) απειλεί να την εξαφανίσει, εξαιτίας επέκτασης και εντατικοποίησης της εξαθλίωσης, εξαιτίας μαζικής φυγής των νέων στο εξωτερικό, εξαιτίας υπογεννητικότητας, εξαιτίας τέλος, της απώλειας του πλούτου της χώρας, που με επιταχυνόμενο πια ρυθμό περνά σε ξένα χέρια.


Είναι, λοιπόν, κατεπείγουσα η ανάγκη να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας, με όσες θυσίες και αν συνεπάγεται αυτή η απόφαση. Είναι κατεπείγουσα η ανάγκη να βάλουμε τέλος στο δράμα των επτά τελευταίων ετών. Είναι κατεπείγουσα η ανάγκη να επανακτήσουμε την πολύ σημαντική ισχύ που εξασφαλίζει ένα εθνικό νόμισμα, και να αρχίσουμε να ξανακτίζουμε την καταστραμμένη πατρίδα μας. Είναι κατεπείγουσαη ανάγκη να αποβάλλουμε τον τρόμο, που εν πολλοίς μας υποβάλλεται, για το τι θα μας συμβεί αν βγούμε εκτός μνημονίων, ενόσω μας συμβαίνει ότι χειρότερο υπάρχει, με την παραμονή μας εντός αυτών. Και πάνω από όλα είναι κατεπείγουσα η ανάγκη να παύσουμε να βαυκαλιζόμαστε με αυταπάτες του τύπου: “η ευρωπαϊκή μας πορεία είναι αδιαπραγμάτευτη”. Γιατί, ακριβώς αυτή η πορεία θα πρέπει θεωρηθεί απολύτως διαπραγματεύσιμη, αν υπάρχουν ακόμη κάποιες πιθανότητες για να σωθούμε.

ΠΗΓΗ:http://www.iskra.gr

Brexit - Δείτε τι συμφώνησαν οι "27" για τις βρετανικές βάσεις στην Κύπρο

Πρόνοια για βρετανικές βάσεις στην Κύπρο συμφώνησαν οι "27"

Στη σημασία των σημερινών αποφάσεων των "27" της ΕΕ σε σχέση με τη διαπραγμάτευση του Brexit και ειδικότερα στο γεγονός ότι αυτή θα πραγματοποιηθεί σε κλίμα ενότητας, σε δύο φάσεις, πάντα με τη σύμφωνη γνώμη όλων των κρατών μελών και με ξεχωριστή πρόνοια για το μελλοντικό καθεστώς των πολιτών που ζουν και εργάζονται στις βρετανικές βάσεις στην Κύπρο, αναφέρθηκε σε δηλώσεις του στον Τύπο στις Βρυξέλλες ο Αναπληρωτής Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Βίκτωρας Παπαδόπουλος. 
"Η σημερινή ειδική σύνοδος των "27" ήταν εξαιρετικά σημαντική γιατί καθορίστηκαν οι κατευθυντήριες γραμμές που θα ακολουθήσει η ΕΕ στις διαπραγματεύσεις με τη Βρετανία για την έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση," είπε.

¨Είναι πολύ σημαντικό", σημείωσε, "ότι μέσα στο πνεύμα της ενότητας που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση, δηλαδή η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ, έχει συμφωνηθεί ότι απαιτείται κοινή θέση των "27" πριν από κάθε στάδιο διαπραγμάτευσης".

Σημείωσε δε ότι "είναι πολύ σημαντικό για την Κύπρο ότι έχει συμπεριληφθεί ειδική παράγραφος για τις βρετανικές βάσεις και έχει συμφωνηθεί από όλους ότι η ΕΕ θα υιοθετήσει την όποια διμερή ή διμερείς συμφωνίες συνάψει η Κυπριακή Δημοκρατία με τη Βρετανία για την προστασία του κεκτημένου και των δικαιωμάτων των Κυπρίων πολιτών που ζουν ή εργάζονται εντός των βρετανικών βάσεων".

Τέλος, ο Αναπληρωτής Κυβερνητικός Εκπρόσωπος επεσήμανε ότι συμφωνήθηκε η σταδιακή προσέγγιση των διαπραγματεύσεων όπου πρώτα θα υπάρξει η διαπραγμάτευση και συμφωνία στους όρους του Βrexit και μετά διαπραγμάτευση και συμφωνία επί της μελλοντικής σχέσης Ε.Ε-Βρετανιας.

Παράγραφος Β

Η παράγραφος 8 ορίζει ότι "το δικαίωμα κάθε πολίτη της ΕΕ και των μελών της οικογένειάς του να ζει, να εργάζεται ή να σπουδάσει σε οποιοδήποτε κράτος μέλος της ΕΕ αποτελεί θεμελιώδη πτυχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μαζί με άλλα δικαιώματα που προβλέπει το δίκαιο της ΕΕ έχει διαμορφώσει τις ζωές και τις επιλογές εκατομμυρίων ανθρώπων.”

Θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία αμοιβαίων εγγυήσεων για την προστασία του καθεστώτος και των δικαιωμάτων που απορρέουν από το Δίκαιο της ΕΕ κατά την ημερομηνία αποχώρησης, των πολιτών της ΕΕ και του Ηνωμένου Βασιλείου και των οικογενειών τους που πλήττονται από την απόσυρση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ένωση. Αυτό θα αποτελέσει την πρώτη προτεραιότητα των διαπραγματεύσεων.

Οι εγγυήσεις, λένε οι 27, πρέπει να είναι αποτελεσματικές, εκτελεστές, αμερόληπτες και περιεκτικές, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος απόκτησης μόνιμης κατοικίας μετά από μια συνεχή πενταετή περίοδο νόμιμης διαμονής μέσω απλών και απλών διοικητικών διαδικασιών.

Στην παράγραφο 9 επισημαίνεται ότι "η εγκατάλειψη της Ένωσης θα επηρεάσει τις επιχειρήσεις της ΕΕ που εμπορεύονται και λειτουργούν με τις επιχειρήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου και του Ηνωμένου Βασιλείου που εμπορεύονται και λειτουργούν στην Ένωση. Παρομοίως, μπορεί να επηρεάσει όσους έχουν συνάψει συμβάσεις και επιχειρηματικές συμφωνίες ή συμμετέχουν σε προγράμματα που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ με βάση την υπόθεση της συνέχισης της ένταξης της Βρετανίας στην ΕΕ. Οι διαπραγματεύσεις θα πρέπει να αποβλέπουν στην αποφυγή νομικού κενού όταν οι Συνθήκες παύσουν να εφαρμόζονται στο Ηνωμένο Βασίλειο και, στο μέτρο του δυνατού, να αντιμετωπίζουν τις αβεβαιότητες".

Μια ενιαία δημοσιονομική διευθέτηση - συμπεριλαμβανομένων των θεμάτων που απορρέουν από το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο, καθώς και εκείνων που σχετίζονται με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης (ΕΤΑ) και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) - πρέπει να διασφαλίζει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το σύνολο της περιόδου ένταξης του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ένωση. Ο διακανονισμός πρέπει να καλύπτει όλες τις αναλήψεις υποχρεώσεων καθώς και τις υποχρεώσεις, συμπεριλαμβανομένων των ενδεχόμενων υποχρεώσεων.

Το ζήτημα της Ιρλανδίας εξετάζεται στην παράγραφο 11. "Η Ένωση έχει υποστηρίξει με συνέπεια τον στόχο της ειρήνης και της συμφιλίωσης που κατοχυρώνεται στη συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής σε όλα τα μέρη της και θα εξακολουθήσει να υποστηρίζει και να προστατεύει τα επιτεύγματα, τα οφέλη και τις δεσμεύσεις της Ειρηνευτικής Διαδικασίας. Δεδομένης της μοναδικής κατάστασης που επικρατεί στη νήσο της Ιρλανδίας, θα απαιτηθούν ευέλικτες και ευφάνταστες λύσεις, μεταξύ άλλων με στόχο την αποφυγή ενός σκληρού συνόρου, με παράλληλο σεβασμό της ακεραιότητας της έννομης τάξης της Ένωσης. Θα πρέπει επίσης να αναγνωρίσει τις υπάρχουσες διμερείς συμφωνίες και διακανονισμούς μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας που είναι συμβατές με το δίκαιο της ΕΕ", σημειώνεται.

Τέλος, το ζήτημα των στρατιωτικών βάσεων του Ηνωμένου Βασιλείου στην Κύπρο ορίζεται στην παράγραφο 12, η οποία αναφέρει ότι "η Ένωση πρέπει να συμφωνήσει με το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά τις ρυθμίσεις όσον αφορά τις περιοχές των Κυρίαρχων Βάσεων του Ηνωμένου Βασιλείου στην Κύπρο και να αναγνωρίσει στο πλαίσιο αυτό διμερείς συμφωνίες και διακανονισμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ηνωμένου Βασιλείου που είναι συμβατά με το δίκαιο της ΕΕ, ιδίως όσον αφορά τη διασφάλιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των πολιτών της ΕΕ που διαμένουν ή εργάζονται στις Περιοχές των Κυρίαρχων Βάσεων".

Πηγή: ΚΥΠΕ, Σημερινή

infognomonpolitics.

Αγίους χρειαζόμαστε!

Έλληνες άγιοι οικοδομούν την Εκκλησία του Χριστού
Image result for Έλληνες άγιοι οικοδομούν την Εκκλησία του ΧριστούΣτην πραγματικότητα, ο ελληνισμός είχε συντριβεί πολιτικά πολύ πριν την εμφάνιση του Ιησού Χριστού. Όταν ο Χριστός κήρυξε το Ευαγγέλιο δεν υπήρχε Έλληνας που να μην είχε υπαχθεί στην εξουσία της Ρώμης. Τους τελευταίους αιώνες πριν την εμφάνιση του Ιησού Χριστού και τους πρώτους μετά την εμφάνισή Του,
οι Έλληνες ασχολούντο με τον σχολιασμό και την κατάταξη των παλαιών έργων. Καινούργιες σημαντικές αναβάσεις και τομές σ’ όλους τους τομείς της πνευματικής ζωής δεν συντελούνταν πλέον. Εκεί που άλλοτε έρεε ένας μεγάλος ποταμός, μετά βίας υπήρχε ένα μικρό ρυάκι. Αυτό δεν έγινε εξαιτίας ενός εξωτερικού παράγοντα αλλά από εσωτερικούς λόγους. Οι βαθείς λόγοι της παρακμής του ελληνισμού βρίσκονται στην αντιφατική και δίβουλη λειτουργία της ελληνικής ψυχής και όχι σε κάτι εξωτερικό. Το να επισημάνουμε τους λόγους της αυτοφθοράς του ελληνισμού είναι προϋπόθεση για μια εθνική αναγέννηση, γιατί ό,τι ίσχυε παλιά ισχύει και σήμερα. Πάντως, λογικά, δεν είναι δυνατόν να συνδυάσουμε την παρακμή του ελληνισμού με τον Χριστιανισμό, γιατί η ελληνική παρακμή και το πνευματικό αδιέξοδο της ελληνικής ψυχής εμφανίζεται και εξελίσσεται αιώνες πριν την εμφάνιση του Ιησού Χριστού, αγκαλιάζοντας όλες τις πλευρές του βίου και της ψυχής του Έλληνα.
Λοιπόν, όταν ο Ιησούς Χριστός εμφανίζεται, ο ελληνισμός βρίσκεται σε αδιέξοδο και παρακμή, η οποία διαρκεί αιώνες. Είναι τελείως φανερό πως ο ελληνισμός με τα δικά του μέσα δεν μπορούσε να ξεφύγει από το αδιέξοδο. Ακριβώς επειδή η ελληνική ψυχή μπορεί λόγω της παιδείας της να συνειδητοποιεί το αδιέξοδό της, και επειδή έχει μάθει να ερευνά, αντιλαμβάνεται πιο εύκολα από τους ανθρώπους άλλων πολιτισμών τη μεγάλη ευκαιρία που δίνει σ’ όλους τους ανθρώπους ο Ιησούς Χριστός, ο άρτος ο εκ του Ουρανού καταβάς.
Ο ελληνισμός, όταν δέχεται τον Χριστό, πραγματοποιεί δύο μεγάλα έργα, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους. Το πρώτο έργο είναι η οικοδόμηση της εκκλησίας του Χριστού. Αμέτρητοι μάρτυρες και άγιοι στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, Έλληνες στη συντριπτική τους πλειοψηφία, με τη δράση τους, την πίστη τους, το αίμα τους οικοδομούν την εκκλησία του Χριστού. Σε συνδυασμό μ’ αυτό το έργο, αυτήν την εποχή μέσα στην ελληνική ψυχή συντελείται μια μεγάλη πνευματική επανάσταση. Η φιλοσοφία μετατρέπεται σε φιλοκαλία...
Η φιλοκαλία, όπως λέει η λέξη, είναι η αγάπη του καλού, εργάτης της φιλοκαλίας είναι ο άγιος. Ο άγιος είναι ένας καινούργιος τύπος ανθρώπου, ένα καινούργιο πρότυπο. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι πολλοί επιφανείς άγιοι των πρώτων αιώνων του Χριστιανισμού είχαν πολύ ισχυρή φιλοσοφική μόρφωση. Ήξεραν πολύ καλά τη φιλοσοφική μέθοδο και ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο μπορούσαν να εκτιμήσουν με ακρίβεια τα όρια αυτής της μεθόδου. Ο χριστιανός άγιος ξέρει ότι η γνώση αυτή καθεαυτή δεν μπορεί να μετουσιώσει τα ψυχικά περιεχόμενα ενός ανθρώπου. Όπως ακριβώς η συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι είμαι βρώμικος δεν με καθαρίζει αν δεν κάνω μπάνιο, έτσι και η λογική κριτική ενός πάθους της ψυχής δεν οδηγεί στην απαλλαγή μου από το πάθος. Ο φιλόσοφος νους μπορεί να ερευνά και να ορθολογίζεται, όμως δεν μπορεί να καθαρίσει την ψυχή από τα πάθη, που δημιουργούν δυσαρμονία μέσα μας και έξω μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι η λογική γνώση είναι άχρηστη. Αντιθέτως, είναι πολύ χρήσιμη, γιατί μας βοηθάει να εντοπίσουμε το πρόβλημα και μας εμπεδώνει την διάθεση να το λύσουμε. Τη λύση του προβλήματος της ανθρώπινης ψυχής δεν μας την δίνει ο Έλληνας φιλόσοφος, αλλά ο Έλληνας Άγιος. Οι χριστιανοί άγιοι έχουν εκπονήσει μια μέθοδο θεραπείας της ανθρώπινης ψυχής. Ακρογωνιαίος λίθος της θεραπείας της ανθρώπινης ψυχής είναι η ζωντανή και βιωματική σχέση με τον Ιησού Χριστό. Χωρίς αυτήν τη σχέση, η οποία περνάει από πολλά στάδια και αναβαθμούς, τίποτα δεν είναι δυνατόν. Το δεύτερο σημείο που έχει τεράστια σημασία είναι η θέληση να γεννηθεί μέσα μας η απέραντη, η απεριόριστη Αγάπη, η οποία αγκαλιάζει τους πάντες και τα πάντα. Η Αγάπη αυτή δεν έχει καμία σχέση με την «αγάπη» του συναισθήματος, που μας κρατάει εξαρτημένους απ’ ό,τι έχουμε ανάγκη. Αντίθετα, η απέραντη Αγάπη, για την οποία μιλάμε, μας δίνει απέραντη ελευθερία και αυτάρκεια και μας μετατρέπει σε δημιουργούς. Οι Έλληνες άγιοι δημιούργησαν μια πλούσια κληρονομιά, η οποία δυστυχώς είναι άγνωστη ακόμα και σε εμάς τους Έλληνες. Το αν θα θελήσουμε να προσεγγίσουμε τον πνευματικό θησαυρό που έχουν συσσωρεύσει οι Έλληνες άγιοι θα καθορίσει την τύχη του έθνους μας αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Σήμερα...
Σήμερα ζούμε μια εποχή που πολλούς απελπίζει. Όλα τα νοήματα που θέλησε να υψώσει η ανθρώπινη έπαρση έχουν καταπέσει, στερημένα από αξία. Όλες οι διαδρομές έχουν διανυθεί πολλές φορές. Όλες οι πιθανότητες και τα ενδεχόμενα έχουν ερευνηθεί λεπτομερειακά και δεν έχει βρεθεί λύση στο ανθρώπινο πρόβλημα. Τι θα παρηγορήσει την ανθρώπινη ψυχή; Τι θα την καθαρίσει από τα πάθη; Τι θα τη θρέψει και αναπτύξει; Κανένας φιλόσοφος, κανένας ερευνητής δεν έδωσε ποτέ πραγματική απάντηση. Μόνον ο Ιησούς Χριστός και οι πραγματικοί μαθητές Του, οι άγιοι της φιλοκαλίας. Πρέπει σήμερα να αναρωτηθούμε τι καινούργιο έφερε στον κόσμο η ελληνική ψυχή και τι απέραντες προοπτικές έφερε στον κόσμο ο Ιησούς Χριστός.
Πρέπει να κατανοήσουμε βαθιά πώς και γιατί ο ελληνισμός συναρμόστηκε και υπηρέτησε τον Λόγο του Ιησού Χριστού, ώστε σήμερα η πεμπτουσία του να είναι ενσωματωμένη αξεδιάλυτα στον λόγο και την πράξη των αγίων της φιλοκαλίας.
Αν...
Αν ο κρυμμένος μαργαρίτης της φιλοκαλίας βγει στο φως. Αν παραμερίσουμε τις στάχτες για να λάμψει η πυροστιά. Αν θελήσουμε να ρίξουμε φρύγανα στην πυροστιά για να φανεί η φλόγα. Αν πολλοί εργάτες της φιλοκαλίας εργασθούν στον κόσμο. Άνθρωποι που θα ενώνονται βιωματικά με τον Ιησού Χριστό, που θα θέλουν να γεννηθεί μέσα τους η απεριόριστη Αγάπη και ακόμα που θα θεωρούν με ήρεμη και εντατική προσοχή το πάντα μέσα τους κι έξω τους. Τότε ποιος θα μπορεί να μιλάει για την ελληνική παρακμή; Ποιος θα μπορεί να μιλάει για το σάπισμα του κόσμου και του ανθρώπου;
Απόσπασμα από το άρθρο "Ο ελληνισμός και ο χριστιανισμός είναι εχθροί;"του Α.Ζεπάτου