Έτσι, με αδέξια "πατρικά" χέρια, μας τραβάει στον Οικουμενισμό!
Κι εμείς ακολουθούμε!
Του Μάνου Χατζηγιάννη
Με επαναλαμβανόμενες αναφορές στην “συμφιλίωση” στόλισε την οικουμενιστική ομιλία του χθες στην κοινότητα Ταιζέ στην Γαλλία ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
O κ. Βαρθολομαίος υπήρξε ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης ο οποίος επισκέφθηκε την μοναστική κοινότητα του Ταϊζέ, που αποτελείται από εκατό αδελφούς, ρωμαιοκαθολικούς και διαμαρτυρόμενους από 30 κράτη.
Σε μια κατάμεστη αίθουσα, παρουσία 1500 ανθρώπων ο Πατριάρχης έλαβε μέρος στηνπροσευχητική σύναξη της Κοινότητας χθες το μεσημέρι στο “Ναό της Συμφιλίωσης”, όπως
ονομάζεται, και μίλησε στο τέλος της προσευχής, αφού τον είχε προσφωνήσει ο αδελφός Αλοΐς.
Ο κ. Βαρθολομαίος έπλεξε το εγκώμιο της κοινότητας λέγοντας πως είναι “σαν να μαρτυράτε ότι το πέρασμα του χρόνου φέρνει κοντά τους διαιρεμένους Χριστιανούς επιτρέποντάς τους να προχωρούν μαζί στο δρόμο της ενότητας”.
Στη συνέχεια ο κ. Βαρθολομαίος επισήμανε πως εάν θέλουμε να είμαστε πραγματικοί ηγέτες της συμφιλίωσης, πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το πρώτο βήμα.
Επιμένοντας στον όρο “συμφιλίωση” τόνισε πως η συμφιλίωση γίνεται ένας παράγοντας ειρήνης, ένας μοχλός για να ξεπεράσουμε ιστορικές αντιπαλότητες, ένα μέσο εξουδετέρωσης των πολώσεων του παγκόσμιου κοινωνικού τοπίου και των συγκρούσεων. “Η συμφιλίωση είναι επομένως ένα παγκόσμιο ζήτημα για τις εκκλησίες μας και για τον κόσμο γενικότερα” επισήμανε και έκανε ειδική αναφορά σε κείμενο Λουθηρανών και Ρωμαιοκαθολικών λέγοντας: “Ας αναφέρουμε αυτό το ωραίο Λουθηρανικό-Καθολικό κείμενο «Από τη σύγκρουση προς την κοινωνία», το οποίο, αυτή τη στιγμή της μνήμης της 500ης επετείου της Μεταρρύθμισης, αποδίδει απόλυτα την πνευματική και οικουμενική πορεία που συνεπάγεται η αρχή της «συμφιλίωσης». «Η οικουμενική δέσμευση για την ενότητα της Εκκλησίας όχι μόνο ωφελεί την Εκκλησία, αλλά και τον κόσμο, έτσι ώστε ο κόσμος να μπορεί να πιστέψει. Όσο περισσότερο οι κοινωνίες μας γίνονται πλουραλιστικές όσον αφορά τις θρησκείες, τόσο μεγαλύτερο είναι το ιεραποστολικό καθήκον του οικουμενισμού. Εδώ και πάλι είναι απαραίτητο να ξανασκεφτούμε τα πράγματα και να μετανοήσουμε »(Παράγραφος 243)”.
Στη συνέχεια δε έκανε και νέα αναφορά στην Σύνοδο της Κρήτης υποστηρίζοντας πως ακόμη και οι απούσες Εκκλησίες δεν αμφισβήτησαν την ενότητα.
“Σε μια εποχή της παγκοσμιοποίησης, η Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να είναι σε θέση να εξοπλιστεί με τα εργαλεία εκείνα για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που θέτει η νεωτερικότητα. Η Αγία & Μεγάλη Σύνοδος ήταν ένα κεντρικό γεγονός, γιατί ήταν ταυτόχρονα ένα εκκλησιαστικό φαινόμενο της κοινωνίας που εκδηλώνει την ενότητα ολόκληρης της Ορθοδοξίας-αυτή η ενότητα δεν αμφισβητήθηκε από τις αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες που δεν συμμετείχαν λόγω της θεολογικής αρχής της καθολικότητας – και η απόλυτη αναγκαιότητα μιας συμβιβαστικής εμπειρίας σε πλανητικό επίπεδο. Η συνύπαρξη, αν και παραδοσιακή στην Ορθοδοξία σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, παραμένει να επανακαλυφθεί σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα. Ευχαριστούμε λοιπόν τον Θεό για την Αγία & Μεγάλη Σύνοδο και ελπίζουμε ότι είναι απλώς το σημείο εκκίνησης της ανανεωμένης άσκησης της συνδιαλλαγής ως συνώνυμο της ζωής της Εκκλησίας. Όπως μπορούμε να διαβάσουμε στο Μήνυμα της Αγίας & Μεγάλης Συνόδου «Η Ορθόδοξη Εκκλησία εκφράζει την ενότητα και την καθολικότητα της στη Σύνοδο. Η συνδιαλλαγή της διαμορφώνει την οργάνωσή της, τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνει αποφάσεις και καθορίζει το πεπρωμένο της».
(ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ) Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου