Το έθνος έχει αϋπνίες

Η επόμενη ημέρα οδηγεί σε νέες διαιρέσεις

Από τον
Μανώλη Κοττάκη

Στον Βορρά επικρατεί οργή. Η παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας και του προνομίου της καταγωγής από τη Μακεδονία έχει προκαλέσει τόσο ισχυρό σοκ στον κόσμο, ώστε όλοι προσεύχονται να βρεθεί την ύστατη στιγμή τρόπος για να μην «περάσουν» οι «Πρέσπες» από τη Βουλή. Αλλοι ζητούν να κυρωθεί με 180 ψήφους η συμφωνία από τη Βουλή. Δεν γίνεται. Το Σύνταγμα απαιτεί να μεταβιβάζεται εθνική κυριαρχία σε διεθνή οργανισμό για να απαιτηθεί πλειοψηφία 3/5. Αλλά εδώ πρόκειται περί διακρατικής συμφωνίας, όχι μεταβίβασης αρμοδιότητος σε διεθνή οργανισμό. Αλλοι, πάλι, ζητούν να παραιτηθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν γίνεται. Θα τον αναπληρώσει στα καθήκοντά του ο πρόεδρος της Βουλής μέχρι την εκλογή νέου Προέδρου, ενώ η Ολομέλεια θα συνεχίσει κανονικά τις εργασίες της μέχρι την εκλογή Προέδρου.

Αλλοι ζητούν να αναπέμψει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τη συμφωνία στη Βουλή και να μην την υπογράψει. Ούτε αυτό γίνεται. Καταργήθηκε με την αναθεώρηση του 1986 η αρμοδιότης του Προέδρου. Αλλοι, τέλος, ζητούν από την επόμενη κυβέρνηση της Ν.Δ. να «σκίσει» τη συμφωνία. Ούτε αυτό γίνεται. Αν αρχίζουμε και σκίζουμε συμφωνίες, τότε θα αρχίσουν και οι Τούρκοι να σκίζουν -τη Λωζάννη-, θα αρχίσουν και οι Αλβανοί και κάθε καρυδιάς καρύδι.

Ωστόσο, όλη αυτή η συζήτηση για το «τι γίνεται» και το «τι δεν γίνεται», το γεγονός ότι υπάρχουν μεγάλες πλειοψηφίες που δεν έχουν ύπνο κάθε βράδυ και στριφογυρίζουν στο κρεβάτι τους μήπως βρουν τρόπο να σταματήσουν τον Τσίπρα δείχνει το μέγεθος της οργής. Που, από ένα σημείο και μετά -όσο δεν βρίσκεται λύση-, καταλήγει σε πένθος.
Μιλάω με πολύ κόσμο αυτές τις ημέρες. Από τα Τέμπη και πάνω, οι άνθρωποι αισθάνονται ότι χάνουν κάτι από την ψυχή τους - ειδικά οι μεγαλύτεροι, που έχουν αναμνήσεις από οθωμανική και βουλγαρική κατοχή στη Μακεδονία. Προ εβδομάδος, με κάλεσε κυρία από τη Θεσσαλονίκη. Εκλαιγε με αναφιλητά. Μου μιλούσε λες και είχε κηδέψει προ ώρας τον αδερφό της. Προ ημερών, με κάλεσαν από ένα γλέντι που γινόταν στη Θεσσαλία για κάποιον Σάκη και μου έβαλαν το κινητό να ακούσω φυσικό ήχο: Πενήντα νοματαίοι τραγουδούσαν, συνοδεία ορχήστρας, το απαγορευμένο «Μακεδονία ξακουστή» με τόση ένταση, ώστε, αν δεν ήξερες, θα ορκιζόσουν ότι έχει κηρυχθεί επιστράτευση και ετοιμάζονται να πάνε στο μέτωπο. Χθες άκουσα έναν γέροντα 90 ετών να μου λέει ότι «αν επρόκειτο να αλλάξει κάτι στον τόπο, ευχαρίστως να δώσω και τη ζωή μου - το ίδιο θα σου έλεγα και στα 60 μου».

Φοβάμαι ότι στο Λεκανοπέδιο πολύ λίγα καταλαβαίνουμε από τον Βαρδάρη που φυσάει. Τα συναισθήματα και τα βιώματα δεν είναι υπόθεση αριθμητικής, βλέπετε -αν θα περάσει με 151 ή με 180 η συμφωνία-, ούτε ιδεολογικό θέμα, για να επενδύει ο ΣΥΡΙΖΑ στην αναβίωση του διπόλου «πρόοδος - συντήρηση», όπου προοδευτικός είναι αυτός που χαρίζει την καταγωγή του Μακεδόνα στους Σκοπιανούς. Είναι κάτι πολύ ευρύτερο. Στον Βορρά καταλαβαίνουν, άλλωστε, ότι η ίδια η ζωή θα καταργήσει τη σύνθετη ονομασία και οι γείτονες θα πανηγυρίζουν στο μέλλον, νικητές και τροπαιούχοι, το σκέτο «Μακεδονία».
Γι’ αυτό, ανεξαρτήτως αποτελέσματος στην ελληνική Βουλή, σημειώστε κάτι ακόμα: Οι «Πρέσπες» θα οδηγήσουν σε νέες διαιρέσεις, αντίστοιχες με αυτές που προκάλεσε το Μνημόνιο. Οχι, όμως, σε διαιρέσεις που ονειρεύεται η κυβέρνηση - σε άλλες.

dimokratianews