Ελάχιστοι έχουν επισημάνει τη συσχέτιση μεταξύ του βαθμού της διείσδυσης της Τουρκίας στην Αφρική και του αριθμού των δολοφονηθέντων χριστιανών από τους ισλαμιστές σε αυτή την ήπειρο. Στη Νιγηρία ο αριθμός των δολοφονημένων είναι μεγαλύτερος από τα θύματα των χριστιανών στη Μέση Ανατολή.
Στις 21 Σεπτεμβρίου οι μουσουλμάνοι (Φουλάνοι) στην περιοχή Atyap της Νιγηρίας δολοφόνησαν 50 χριστιανούς, κατέστρεψαν 254 σπίτια και εφτά εκκλησίες. Ο ηγέτης των χριστιανών της περιοχής Ντομινίκ Γκαμπό Γιαχάγια δήλωσε: «Επιτρέψαμε στους μουσουλμάνους πρόσφυγες να εγκατασταθούν μεταξύ μας και να καταλάβουν τις περιοχές μας. Οι χριστιανοί όμως που τους καλοδέχτηκαν μετατρέπονται σε θύματα». Έπειτα από πέντε μέρες η ίδια σκηνή επαναλήφθηκε στην περιοχή Kaduna με 44 θύματα.
«Σφάχτηκαν σαν αρνιά έτοιμα για μπάρμπεκιου» δήλωσε αυτόπτης μάρτυρας. Στις 27 Αυγούστου ο πρώην υπουργός Αμύνης των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο δήλωσε ότι «η επικράτηση των Ταλιμπάν συνεπάγεται τη γενοκτονία των χριστιανών στο Αφγανιστάν, εάν η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν αντιδράσει εγκαίρως». Η κατάσταση στις μουσουλμανικές χώρες είναι ακόμη χειρότερη. «Τους χριστιανούς στο Πακιστάν τους μεταχειρίζονται σαν σκλάβους, δεν έχουν δικαιώματα, αξιοπρέπεια και προστασία» δήλωσε ο ακτιβιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ασίφ Μουνιμάρ μετά τη δολοφονία δύο χριστιανών για θρησκευτικούς λόγους.
Η κατάσταση του τρόμου και του θανάτου στις μουσουλμανικές χώρες και τις χώρες της Αφρικής που ελέγχονται από την Τουρκία μπορεί να κατανοηθεί. Η δολοφονία όμως των χριστιανών στις χριστιανικές χώρες, η αδιαφορία και σε πολλές περιπτώσεις οι ελαφρές ποινές που επιβάλλονται στους θύτες, καθώς και ο έντονος αντισημιτισμός κατανοούνται μόνο μέσα από τις διαδρομές του τουρκικού και καταριανού χρήματος στην Ευρώπη. Πράγματι, παρότι η πολιτική κατάσταση του φιλοϊσλαμισμού (φιλοτουρκισμός) και αντισημιτισμού στην Ευρώπη εκπορεύεται ιστορικά από τη Γερμανία, οι αντίστοιχες θέσεις στις μη γερμανικές χώρες, όπως στην Ιρλανδία, δεν πηγάζουν από ένα ιστορικό καθολικό αίσθημα, αντιθέτως κατευθύνονται από «πάνω προς τα κάτω». Τα φιλοϊσλαμικά και αντισημιτικά αισθήματα καθώς και η αδιαφορία στη γενοκτονία των χριστιανών εκπορεύονται από τις ευρωπαϊκές ελίτ, όπως αυτές εκφράζονται δημοσίως, κυρίως με πολιτικές πράξεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Ιρλανδία.
Πρωτοστατούντος του Σιν Φέιν, στις 25 Μαΐου το Ιρλανδικό Κοινοβούλιο ψήφισε ομόφωνα την έναρξη δημόσιου διαλόγου για να διερευνηθεί εάν η Ιρλανδία θα έπρεπε να κινηθεί υπέρ του οικονομικού στραγγαλισμού του Ισραήλ. Εδώ φαινομενικά η υποστήριξη σύσσωμου του πολιτικού κόσμου της Ιρλανδίας προς τους Παλαιστινίους είναι ακατανόητη.
Όμως η κίνηση της 25ης Μαΐου καθοδηγήθηκε και υποστηρίχτηκε από δύο μη κυβερνητικές οργανώσεις, τη Sadaka και την Trocaire, που ελέγχονται από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία της Ιρλανδίας και χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι δύο αυτές ΜΚΟ, μαζί με το πολιτικό κόμμα Σιν Φέιν (το στρατιωτικό τμήμα του οποίου αποτελούσε ο IRA), πρωτοστάτησαν επίσης σε ψήφισμα απέλασης του Ισραηλινού πρεσβευτή από το Δουβλίνο. Η φιλοϊσλαμική και αντισημιτική κίνηση του ιρλανδικού Κοινοβουλίου δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ανεξάρτητη από την οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη που παρείχε ο Παλαιστινιακός Απελευθερωτικός Στρατός (PLO) στον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό (IRA).
Είναι λοιπόν λογικό να υποθέσουμε ότι σήμερα η υποστήριξη του ιρλανδικού πολιτικού συστήματος προς τους Παλαιστινίους, η αδικαιολόγητη εχθρότητα προς τους Ισραηλινούς και η αδιαφορία προς τα χριστιανικά θύματα ανά την υφήλιο πηγάζουν από τις στενές σχέσεις μεταξύ του Σιν Φέιν και των Παλαιστινίων. Φυσικά, η πανταχού παρούσα Τουρκία και το Κατάρ δεν θα άφηναν ανεκμετάλλευτη τη διαχρονική ιδιαίτερη σχέση μεταξύ των δύο επαναστατικών κινημάτων (της PLO και του IRA). Ενώ λοιπόν οι φιλοϊσλαμικές θέσεις των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων είναι εξηγήσιμες, δοθέντος ότι ανάγονται αφενός στο αραβικό χρήμα που έρρεε άφθονο ήδη από τη δεκαετία του 1960 και αφετέρου στο ναζιστικό παρελθόν τους, η φιλοϊσλαμική στάση και η αδιαφορία της Εκκλησίας είναι ακατανόητες.
Η Εκκλησία ουδέποτε κινητοποιήθηκε ώστε να υπάρξουν αντίστοιχα κοινοβουλευτικά ψηφίσματα που θα καταδίκαζαν τη γενοκτονία των χριστιανών. Αντιθέτως, η Εκκλησία είναι πολιτικά αδιάφορη στη μεθοδευμένη σφαγή και στον διωγμό των χριστιανών, επειδή δεν είναι πολιτικά ορθό να αναδεικνύονται δημοσίως αυτά τα θέματα. Στην Ελλάδα η φιλοϊσλαμική και αντιχριστιανική στάση των ελίτ είναι η πλέον ακραία. Εδώ οι ελίτ όχι μόνο άφησαν τη χώρα άοπλη απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, για λόγους που μόνο αυτοί γνωρίζουν, αλλά «χάρισαν» επίσης στον εμίρη του Κατάρ τεράστιες εκτάσεις και νησιά στη δυτική Ελλάδα. Το αποτέλεσμα των πράξεών τους είναι τα Rafale του Κατάρ να σταθμεύουν στα τουρκικά αεροδρόμια ώστε να χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση πολέμου εναντίον των ελληνικών αεροσκαφών. Αυτό που ξέρουν να προσφέρουν οι ευρωπαϊκές ελίτ είναι μόνο ματωμένες φάτνες τα Χριστούγεννα.
*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου