Αν οι άνθρωποι του κόσμου τούτου επιθυμούν σφοδρά την αμετρία, την υπερβολή, αν επιθυμούν να είναι «Κύριοι» και «Νυμφίοι», το Ευαγγέλιο μάς αφήνει τη φωτεινή εικόνα της ταπεινώσεως: ο άγιος Ιωάννης, ο Τίμιος Πρόδρομος και Βαπτιστής, βρίσκει όλη την χαρά του να είναι Φίλος του Νυμφίου και η Παρθένος να είναι Δούλη του Κυρίου (πρβλ. Λουκ. 1, 38 και 48). Ελαττώνονται, ώστε ο Άλλος, ο αληθινός Νυμφίος και Κύριος, να αυξάνει. Το ένα σε σχέση με το άλλο. Ο Θεός παίρνει την ακριβή θέση Του ανάμεσα στους ανθρώπους, διότι βρίσκει μια τέλεια ομοιότητα. «Ήλθε στον τόπο το δικό Του» (Ιωάν. 1, 11) και τον υποδέχθηκαν η Δούλη και ο Φίλος. Η ταπείνωσή Του, είναι ένα ακριβές αντίγραφο της θείας ταπεινώσεως, της κενώσεως του Δούλου του Ιαχβέ, του «Ἀνδρὸς ὀδυνῶν». Αντανακλά και ακολουθεί την «ανατροπή των ουρανίων αξιών»· ο Παντοκράτωρ γίνεται ο Φιλάνθρωπος και ο Βασιλεύς γίνεται ο εσταυρωμένος Δούλος.
«Σας βεβαιώνω πως μάνα δεν γέννησε ως τώρα άνθρωπο πιο μεγάλο από τον Ιωάννη το Βαπτιστή» (Ματθ. 11, 11). Ο λόγος είναι αντιθετικός, διότι καταργεί τα όρια των Διαθηκών. Στο «πιο μεγάλο» ανταποκρίνεται το αινιγματικό: «ο πιο μικρός όμως στη Βασιλεία των Ουρανών είναι μεγαλύτερός του». Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι ταυτόχρονα ο μεγαλύτερος και ο μικρότερος· και είναι ο μεγαλύτερος, διότι είναι ο μικρότερος. «Ο φίλος όμως του Γαμπρού, που στέκεται κοντά και Τον ακούει, είναι γεμάτος χαρά ακούγοντας τη φωνή του Γαμπρού. Αυτή είναι η χαρά η δική Μου και τώρα έχει ολοκληρωθεί» (Ιωάν. 3, 29-30). Αυτή η χαρούμενη εξαφάνιση είναι τόσο βαθιά, που σ’ αυτό το επίπεδο ο Νυμφίος και ο Φίλος του Νυμφίου συγκλίνουν μέχρι το ανέκφραστο μεγαλείο που τους ενώνει: ο Θεός έγινε άνθρωπος και ο άνθρωπος έγινε Θεός, σε βαθμό που να διερωτώνται οι άνθρωποι «για τον Ιωάννη, μήπως αυτός είναι ο Χριστός;» (Λουκ. 3, 15). Τώρα, για όλους, φανερά ο Θεός προτάσσει τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και την Παναγία στην κορυφή της καθολικής Ιερωσύνης, ως «οδηγητική εικόνα» της υπηρεσίας της Εκκλησίας Του. Και η εικονογραφική σύνθεση της «Δεήσεως» μάς το δείχνει καθαρά αυτό…
ΠΑΥΛΟΣ ΕΥΔΟΚΙΜΩΦ
κείμενο ειληταριον
Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2019/06/blog-post_25.html#ixzz5rquX5PMj
Α΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ
Ὑποτάγητε οὖν πάσῃ ἀνθρωπίνῃ κτίσει διὰ τὸν Κύριον, εἴτε βασιλεῖ, ὡς ὑπερέχοντι,
Α Πε. 2,13 Υποταχθήτε, λοιπόν, κατά το θέλημα του Κυρίου εις κάθε άνθρωπον, που κατέχει κάποιαν αρχήν και εξουσίαν είτε στον βασιλέα ως προς ανώτερον άρχοντα
Α Πε. 2,14 εἴτε ἡγεμόσιν, ὡς δι᾿ αὐτοῦ πεμπομένοις εἰς ἐκδίκησιν μὲν κακοποιῶν, ἔπαινον δὲ ἀγαθοποιῶν·
Α Πε. 2,14 είτε στους διοικητάς επαρχιών, ως προς άρχοντας που στέλλονται από αυτόν δια την τιμωρίαν μεν των κακοποιών δια τον έπαινον δε και την ασφάλειαν εκείνων, που πράττουν το καλόν.
Α Πε. 2,15 ὅτι οὕτως ἐστὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀγαθοποιοῦντας φιμοῦν τὴν τῶν ἀφρόνων ἀνθρώπων ἀγνωσίαν·
Α Πε. 2,15 Διοτι έτσι είναι το θέλημα του Θεού· με την κατά Θεόν νομιμοφροσύνην και με την αγαθοεργίαν σας να φιμώνετε και να σταματάτε την άγνοιαν των ανθρώπων, οι οποίοι σας επικρίνουν, χωρίς και να γνωρίζουν ποίοι πράγματι είσθε.
Α Πε. 2,16 ὡς ἐλεύθεροι, καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχοντες τῆς κακίας τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλ᾿ ὡς δοῦλοι Θεοῦ.
Α Πε. 2,16 Υποταχθήτε, λοιπόν, κατά Θεόν εις τας αρχάς και τας εξουσίας σαν ηθικώς ελεύθεροι άνθρωποι και όχι σαν άνθρωποι, που έχουν την ελευθερίαν ως πρόφασιν και καμουφλάρισμα της κακίας, αλλά σαν αληθινοί δούλοι του Θεού.
Α Πε. 2,17 πάντας τιμήσατε, τὴν ἀδελφότητα ἀγαπᾶτε, τὸν Θεὸν φοβεῖσθε, τὸν βασιλέα τιμᾶτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου