Τρίτη 3 Ιουνίου 2025

Σλαβικός Εθνοφυλετισμός και ο κίνδυνος για την Ορθοδοξία


Κεφάλαια 0:00 Τα δύο "είδη" Εθνοφυλετισμού 3:35 Ελληνικός Εθνοφυλετισμός 11:34 Σλαβικός Εθνοφυλετισμός 19:18 Τρίτη Ρώμη και Πανσλαβισμός 23:14 Βουλγαρική Εξαρχία 28:34 Σλαβικός εκκλησιαστικός επεκτατισμός 33:56 Σχισματική "Μακεδονική" Εκκλησία 37:27 Επιστροφή στην Ενότητα 43:23 Γενικά Ερωτήματα 53:12 Ποια είναι η τοποθέτηση της Σερβίας; 55:47 Κύπρος και Ρωσία 1:01:09 Επικρατεί διχασμός στο Άγιον Όρος; 1:03:46 Δεν είναι όντως δαιμονικός ο δυτικός πολιτισμός;
🔴 Παρακολουθήστε επίσης: Μητρ. Περιστερίου Γρηγόριος - Ρωσικός Εκκλησιαστικός Επεκτατισμός: Ένα Σχίσμα προ των Πυλών | Ad Hoc    • Μητρ. Περιστερίου Γρηγόριος - Ρωσικός Εκκλ...  

Ο Εθνοφυλετισμός καταδικάστηκε το 1872 από τη Μεγάλη Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως αίρεση. Η παρούσα εισήγηση μιλά για την επιβίωση και την ανάπτυξη του εθνοφυλετισμού από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα. Γίνεται ένας τεχνικός διαχωρισμός σε εθνοφυλετισμό ελληνικού και σλαβικού "τύπου", με ιδιαίτερη επισήμανση στους κινδύνους του τελευταίου. 
Ο ελληνικός εθνοφυλετισμός γεννιέται στα σπλάγχνα της δυτικής κοινωνίας, η οποία προσπαθεί να ανεξαρτητοποιηθεί από την εκκλησαστική ρωμαιοκαθολική επιβολή, αλλά και όλες τις επιπτώσεις του Εκατονταετούς και του Τριακονταετούς Πολέμου. Βγαίνει από αυτούς τους πολέμους εξαντλημένη και ορίζει πλέον την ταυτότητά της επί τη βάσει της γεωγραφικής περιοχής και όχι οιασδήποτε εκκλησιαστικής ή θρησκευτικής ταυτότητας. Αυτή την παράδοση κληρονομεί μοιραία και το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, το οποίο υπό την επίδραση των Βαυαρών αντιβασιλέων υποτάσσει την Ελλαδική Εκκλησία και τη θέτει σε μεγάλες περιπέτειες με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, οδηγώντας την σε σχίσμα. Αυτή είναι η απαρχή του ελληνικού εθνοφυλετισμού, ο οποίος θεωρεί την Εκκλησία όργανο του Έθνους. 
Απ' την άλλη μεριά, ο σλαβικός εθνοφυλετισμός και πιο συγκεκριμένα ο ρωσικός βασίζεται στην απόσταση που υπάρχει στις σλαβικές φυλές μεταξύ λαού και εξουσίας. Ο Χριστιανισμός γίνεται γρήγορα ένα πολιτικό όργανο επιβολής, ενώ παράλληλα τα σλαβικά κράτη που σχηματίζονται εχθρεύονται έντονα το Βυζαντινό Κράτος και δημιουργούν διαρκώς προβλήματα στα σύνορά του. 
Ο σλαβικός εθνοφυλετισμός κορυφώνεται με την απαίτηση και τον εκβιασμό του Οικουμενικού Πατριάρχη Ιερεμία Β' του Τρανού από τον Τσάρο Θεόδωρο για αναγνώριση Πατριαρχικής αξίας στην Εκκλησία της Ρωσίας το 1589. Από εκεί και πέρα ανοίγει ο μακρύς δρόμος του Πανσλαβισμού και η θεωρία της Τρίτης Ρώμης, μέσω των οποίων ο ρωσικός πλέον επεκτατισμός διαχέεται παντού. 
Τον 19ο αιώνα ο ρωσικός εθνοφυλετισμός κορυφώνεται με τη δημιουργία της Βουλγαρικής Εξαρχίας, μιας σχισματικής Εκκλησίας που οδήγησε σε 50 χρόνια χριστιανικής αδελφοκτονίας σε όλη την περιοχή της Μακεδονίας, ενώ παράλληλα η Εκκλησία της Ρωσίας πιέζει για τον οποιονδήποτε έλεγχο στα εκκλησιαστικά πράγματα. 
Το 1899, για πρώτη φορά, το Πατριαρχείο Αντιοχείας αποκτά Άραβα Πατριάρχη και όχι Έλληνα μετά από ρωσική επέμβαση, ενώ συγχρόνως ξεκινά η ρωσική διείσδυση στο Άγιο Όρος που θα κορυφωθεί στις αρχές του 19ου αιώνα με ψευδομοναχούς-πράκτορες του Κομμουνιστικού Ρωσικού Κράτους. 
Τα τελευταία χρόνια η ρωσική διείσδυση επιχειρεί την προσέγγιση της Εκκλησίας της Αχρίδος. Αφότου το κράτος της Βόρειας Μακεδονίας προσέγγισε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η Ρωσία έσπευσε να ασκήσει νέες πιέσεις στην Εκκλησίας της Αχρίδος, η οποία καλείται τώρα να απαντήσει σε ένα εκκλησιαστικό ερώτημα ταυτότητας. Με τον π. Ιωσήφ Κουτσούρη


ΑΠ' ΤΟΝ ΚΑΤΣ(Ψ)ΟΥΡΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΩ;

Ανώνυμος είπε...


Στo διαβασμένο αυτό παιδί δεν του έχει πει ποτέ κανένας πως οι Τούρκοι έδωσαν στην "μητέρα εκκλησία" πολιτικές εξουσίες για πρώτη φορά από συστάσεως της, τις οποίες και καλοδέχτηκε βεβαίως βεβαίως και τις οποίες ποτέ δεν έδειξε στην πράξη πως να θέλει να παραδώσει πίσω; Αυτό μπορεί κάποιος να το λέει σχίσμα;
Μετά την απελευθέρωση τι θα μπορούσε δηλαδή διαφορετικό να γίνει πέρα από το αυτοκέφαλο; Το σχίσμα δηλαδή το έκανε αβαβά η "μητέρα εκκλησία" από μακροθυμία; Aπό πότε την ανάγκη την βαφτίζει κάποιος φιλότιμο; Για το αξίωμα και την εξουσία αγωνίζονται και πρέπει να τους κάνουμε και καλά παρέα για την σωτηρία μας πάνω από όλα. Μεγαλύτερη βλαστήμια από αυτή υπάρχει; Αυτοί δεν το έχουν σε τίποτα να μας πουν ένωση με τους Τούρκους για να υπαγόμαστε επιτέλους ανεμπόδιστά στην "μητέρα εκκλησία". Γιατί δεν λέει ξεκάθαρα ποια είναι η λύση για να τελειώνουμε. Σαν δεν ντρέπονται λέω εγώ.
Πάντως το σύνθημα (σε δική μου διασκευή επιτρέψτε μου) είναι όλα τα λεφτά:
"Ήμαστε ηλίθιοι(μαλάκες θα έλεγε κάποιος) αλλά όχι επικίνδυνοι. Πρέπει να πολεμήσουμε"
Μην ανησυχείς νεανία ζεις την εποχή του Ιουστινιανού του Β του γουρλομάτη που όλα τα βλέπει και προπάντων όλα τα ακούει. Την νίκη την έχεις από τα αποδυτήρια.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Στo διαβασμένο αυτό παιδί δεν του έχει πει ποτέ κανένας πως οι Τούρκοι έδωσαν στην "μητέρα εκκλησία" πολιτικές εξουσίες για πρώτη φορά από συστάσεως της, τις οποίες και καλοδέχτηκε βεβαίως βεβαίως και τις οποίες ποτέ δεν έδειξε στην πράξη πως να θέλει να παραδώσει πίσω; Αυτό μπορεί κάποιος να το λέει σχίσμα;
Μετά την απελευθέρωση τι θα μπορούσε δηλαδή διαφορετικό να γίνει πέρα από το αυτοκέφαλο; Το σχίσμα δηλαδή το έκανε αβαβά η "μητέρα εκκλησία" από μακροθυμία; Aπό πότε την ανάγκη την βαφτίζει κάποιος φιλότιμο; Για το αξίωμα και την εξουσία αγωνίζονται και πρέπει να τους κάνουμε και καλά παρέα για την σωτηρία μας πάνω από όλα. Μεγαλύτερη βλαστήμια από αυτή υπάρχει; Αυτοί δεν το έχουν σε τίποτα να μας πουν ένωση με τους Τούρκους για να υπαγόμαστε επιτέλους ανεμπόδιστά στην "μητέρα εκκλησία". Γιατί δεν λέει ξεκάθαρα ποια είναι η λύση για να τελειώνουμε. Σαν δεν ντρέπονται λέω εγώ.
Πάντως το σύνθημα (σε δική μου διασκευή επιτρέψτε μου )είναι όλα τα λεφτά:
"Ήμαστε ηλίθιοι(μαλάκες θα έλεγε κάποιος) αλλά όχι επικίνδυνοι. Πρέπει να πολεμήσουμε"
Μην ανησυχείς νεανία ζεις την εποχή του Ιουστινιανού του Β του γουρλομάτη που όλα τα βλέπει και προπάντων όλα τα ακούει. Την νίκη την έχεις από τα αποδυτήρια.

Νικολαος είπε...

Ε τότε ας ξεχάσουμε την Κωνσταντινούπολη, την Ινσταμπούλ όπως τη λένε οι "φίλοι" μας οι Ρώσοι για πικάρισμα. Και αυτό το κρατίδιο της ψωροκώσταινας πολύ μας είναι, να λέμε και ευχαριστώ.

Αθήνα και πάσης Ελλάδος (κάτω από τα Τέμπη, γιατί από εκεί και πάνω θυμίζει πολύ Βυζάντιο).

Ανώνυμος είπε...

@ Νικόλαος
Συνονόματε το θέμα δεν είναι αν θα ξεχάσουμε εμείς η όχι την Κωνσταντινούπολη αλλά αν αυτή μας θυμάται, πότε αλλά και για ποιους σκοπούς. Οι προσβολές είναι πολλές και η χειρότερη ξέρεις ποια είναι κατά την γνώμη μου; Πως μας θεωρεί τόσο άβουλους και ηλιθίους που αν δεν είμαστε μαζί τους τότε είμαστε με τους σλάβους. Αυτό προπαγανδίζει ο νεανίας του βίντεο. Το πάει και παραπέρα και το χοντραίνει. Η απομάκρυνση λέει έχει συνέπειες και στην σωτηρία μας. Και τον ακούμε τον τύπο χωρίς να τρέχει κάστανο. Και γιατί να είμαστε μαζί τους; Γιατί μιλάμε απλά την ίδια γλώσσα; Μα αγαπητέ εδώ ο "Ινσταμπούλ" ντρέπεται να πει ότι είναι Έλληνας και μιλάει αόριστα για γένος. Ποιο γένος ρε παιδιά για να καταλάβουμε; Ζητάει η Αγία Σοφία να ξαναγίνει μουσείο, ευλογεί "κλάδους ελαίας" στην Συρία, κάνει ότι κάνει στην Ουκρανία και τελειωμό δεν έχουμε......... θα μπορούσαμε να γράφουμε μέχρι αύριο. Βέβαια κάποτε προειδοποίησε ..."έχω πολλά βέλη στην φαρέτρα μου" ...... θυμόμαστε πότε ; Τι ακολούθησε θυμόμαστε; Μπροστά στα μάτια μας και εμείς ακούγαμε απορώντας τον ΓΑΠ απο το Καστελίριζο περιμένοντας το ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΈΝΟ της Τζούλια. Όχι δεν προειδοποίησε σλάβους αλλά εμάς..... και το έχει κάνει πολλές φορές.......κάποιος να τα πει αυτά στον νεανία που μιλάει για αδελφοκτονίες. Γιατί ας πούμε δεν βγαίνει ο Σρεκ να πει γιατί ο Τσίπρας πριν την συμφωνία των Πρεσπών παράκαμψε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς που ουδέποτε ενημέρωσε και ενημέρωσε αυτόν και μόνο αυτόν το ίδιο βράδυ κιόλας της επιστροφής του από ομιλίες με τον Γκρουέφσκι. Θυμόμαστε; Τι του είπε;
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ; Πέταξαν τον Χριστό και στρογγυλοκάθισαν και τώρα τρομάζουν που την ζεσταμένη θεσούλα την λιγουρεύονται και άλλοι; Τους αξίζει;
Λοιπόν η Κωνσταντινούπολη αν υπάρχει ακόμα να κοιτάξει να υπηρετήσει ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ τον λαό (αν έχει τέτοιον) που υποτίθεται πως διαφεντεύει πνευματικά (ή μήπως όχι) και να σταματήσει να είναι εκτροφείο "φορέων ελπίδας". Εκεί ίσως και οι άλλοι να καταλάβουν πως δεν είμαστε χαζοί και ίσως και να είμαστε και εμείς επικίνδυνοι με την σειρά μας.
Πες μου σε παρακαλώ ποιος ο Χαρακτήρας αυτός των ανθρώπων; Ποιο και που το σθένος τους; Χωρίς χαρακτήρα μέχρι που πάει κανείς; Μέχρι που μπορεί να φτάσει; Ας θυμηθούν αυτοί λοιπόν τι είναι Κωνσταντινούπολη και τι εκπροσωπούν και μετά βλέπουμε.