O Max Keiser κυριολεκτικά «ΞΕΣΚΙΖΕΙ» τον Mario Draghi...

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος 

Ο Max Keiser είναι ένας ρηξικέλευθος, αντί συστημικός, εκτός κλασικής γραμμής Αμερικανός δημοσιογράφος που ζει στο Λονδίνο και μαζί με τη σύζυγό του Stacy Herbert παρουσιάζει μια εικονοκλαστική, δυναμική οικονομικού περιεχομένου εκπομπή πολύ υψηλών τόνων στο Ρωσικό τηλεοπτικό κανάλι παγκόσμιας εμβέλειας ‘RT’ (RUSSIA-TV). 

Ο Keiser έχει τη δική του εκπομπή σε ραδιοφωνικό σταθμό του Λονδίνου και αρθρογραφεί στο γνωστό δημοσιογραφικό οργανισμό Huffington post

Κατά γενική ομολογία ΟΛΕΣ οι εκπομπές του Max Keiser και της συζύγου του Stacy Herbert είναι επιθετικές, δυναμικές, αναλυτικές και τεκμηριώνονται με σχετικά δημοσιευμένα στοιχεία σε έγκυρες πηγές και ΜΜΕ.

Η τελευταία του εκπομπή με προβλημάτισε ιδιαίτερα καθώς αναφέρεται στις λεγόμενες ‘Κεντρικές Τράπεζες’ και τους ‘Κεντρικούς Τραπεζίτες’ και λέει πολλά ανατρεπτικά και πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για τον ρόλο τους στα Διεθνή Οικονομικά δρώμενα… 

Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στην εκπομπή στην οποία σας παραπέμπω στον Κορυφαίο Τραπεζίτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Mario Draghi. 

Καθώς εμείς οι Έλληνες έχουμε εξοικειωθεί με το όνομα του Mario Draghi, του Ιταλού που έχει τεθεί επικεφαλής της ‘Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας’ από τον Νοέμβριο του 2011 διαδεχόμενος τον μέχρι τότε Διοικητή της Jean-Claude Trichet, η εκπομπή που γίνεται στα αγγλικά έχει ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ¨

Καλώ την προσοχή σας στο 8 λεπτό της εκπομπής και για τα επόμενα 5 λεπτά όπου ο κ Keiser αποκαλύπτει ότι ο κ Draghi αποφάσισε να «δανείσει’ 16 (ΔΕΚΑΕΞΙ) δισεκατομμύρια ευρώ σε 2 μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες που ασχολούνται στον τομέα της ενέργειας ουσιαστικά τυπώνοντας ‘νέο χρήμα’…

Ο Keiser επιτίθεται με πρωτοφανή σφοδρότητα στον Draghi αποκαλώντας τον «ανήθικο και ηλίθιο αμοραλιστή, που ελπίζει ότι όταν οι πραγματικότητες που δημιουργεί με τις αποφάσεις του γίνουν…ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, αυτός θα έχει πεθάνει και δεν θα τις δει…» 

Εάν ΔΕΝ μπορείτε να καταλάβετε την εκπομπή στα αγγλικά ζητήστε από ένα δικό σας άνθρωπο να σας μεταφράσει τουλάχιστον το κομμάτι από το 8 μέχρι το 12 λεπτό…

Αξίζει τον κόπο να δούνε την εκπομπή οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που ΔΕΝ συμπαθούν τον κ Draghi… 
/kostasxan.

Ο οικονομικός εφιάλτης είναι εδώ. Πώς θα οδηγηθεί κόσμος στην απελπισία και θα χάσει ό,τι έχει, το επόμενο διάστημα.

Του Αλέξανδρου Γιατζίδη

Μετά το κράτος και οι τράπεζες κατάσχουν λογαριασμούς.

Τους τελευταίους μήνες έχει ενταθεί η διαδικασία δεσμεύσεων λογαριασμών από την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Ήδη έχουν ανοίξει οι

λογαριασμοί 856.000 οφειλετών, ενώ συνολικά πάνω από 4 εκατομ. φορολογούμενοι έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με την Εφορία. Τα νέα ληξιπρόθεσμα εκτινάχθηκαν στα 6,78 δισ ευρώ το Α' εξάμηνο και σε αυτά δεν υπάρχουν οι νέοι φόροι που έρχονται από τον Σεπτέμβρη με κύριο τον ΕΝΦΙΑ.

Το 82% των οφειλετών του δημοσίου είναι οφειλέτες με ποσά κάτω από 3000 ευρώ ή μέχρι 3000 ευρώ. Οι οφειλές αυτές μπρορεί να είναι πρόσφατα ληξιπρόθεσμα, όμως μπορεί να είναι και οφειλές που έρχονται από παλιά, όπως ξεχασμένα πρόστιμα (από παράνομο παρκάρισμα), που αν δεν πληρωθεί εμπρόθεσμα (συνήθως στο τέλος του μήνα) καθίσταται και αυτό ληξιπρόθεσμο.

Και οι τράπεζες

Το τελευταίο διάστημα μέσα σε αυτό τον ηλεκτρονικό καταιγισμό κατασχέσεων από τις δημόσιες υπηρεσίες, έρχονται και οι τράπεζες. Αν λοιπόν κάποιος οφείλει σε τράπεζα και έχει ληξιπρόθεσμα προκειμένου οι τράπεζες να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους προβαίνουν και αυτές σε κατασχέσεις ποσών που βρίσκουν στους λογαριαμούς, των πελατών τους. Αυτομάτως προκύπτει το ερώτημα κατά πόσο είναι νόμιμο αυτό;

Αν ρωτήσει κανείς την τράπεζα καλυπτόμενη πίσω από τους όρους, όπως και οι δημόσιες υπηρεσίες άλλωστε,

α) είναι μνημονικός νόμος

β) υπάρχει η δυνατότητα αυτή αφού προβλέπεται στον νέο κώδικα δεοντολογίας

και ο πολίτης που δεν γνωρίζει, δέχεται στωικά την εκδοχή που του προβάλλεται

Αν και υπήρξαν επιβολές προστίμων συνολικού ύψους 260.000 ευρώ σε τράπεζες για την πρακτική αυτή, οι τράπεζες βρίσκουν ή θα βρουν διέξοδο πιέζοντας τον ανήμπορο και ανυπεράσπιστο δανειολήπτη να τον βάλουν να υπογράψει αν δεν έχει ήδη υπογράψει την δυνατότητα να προβαίνουν στην αυτόματη πληρωμή δανείων. Με βάση τον νόμο η κατάσχεση από την τράπεζα μπορεί να γίνει ακόμα και σε λογαριασμό μισθοδοσίας (ακατάσχετο λογαριασμό) εφόσον παρέλθει μία μέρα από την κατάθεση του μισθού στον λογαριασμό και μάλιστα μέχρι το ύψος που ανέρχεται ο μισθός ή η σύνταξη. Δεν εξαιρείται της κατάσχεσης το ποσό που υπερβαίνει έναν μηνιαίο μισθό ή μία σύνταξη του οφειλέτη. Επίσης, δεν εξαιρείται της κατάσχεσης αν το καταβληθέν ποσό παραμείνει στον τραπεζικό λογαριασμό πέραν της επομένης ημέρας από εκείνη που καταβάλλεται

Έτσι το τελευταίο διάστημα προκειμένου οι τράπεζες να προλάβουν, τις κατασχέσεις των δημόσιων υπηρεσιών, προβαίνουν σε κατασχέσει λογαριασμών, μεγαλώνοντας ακόμα πιο πολύ την ασφυξία των πολιτών και φυσικά διογκώνοντας τα προβλήματα. 

Σε λογαριασμό κατατίθενται χρήματα από πελάτη εμπόρου προκειμένου να προχωρήσει σε αγορά εμπορεύματος από το εξωτερικό. Η τράπεζα μόλις βλέπει τα χρήματα κατάσχει ένα μέρος τους για να πληρώσει ληξιπρόθεσμες (μήνα) οφειλές του δικαιούχου του λογαριασμού. Ο έμπορος βρίσκεται σε κατάσταση απελπισίας αφού δεν φτάνουν τα χρήματα για να ολοκληρώσει την διαδικασία και να πουλήσει το εμπόρευμα, αλλά ούτε και να επιστρέψει τα χρήματα αφού δεν τα έχει.

Και η ασφυξία

Το μόνο που μένει μετά τα παραπάνω είναι να υποχρεωθούν όλοι να πληρώνουν και να πληρώνονται. μέσω POS. Αν λοιπόν ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία τότε όλα τα χρήματα που θα εισπράττει κανείς μισθός, σύνταξη, πληρωμή ενός πελάτη κλπ θα περνά από την τράπεζα. Τράπεζα και δημόσιο βλέποντας χρήματα στον λογαριασμό θα τα κατάσχουν για ληξιπρόθεσμες οφειλές. Το αποτέλεσμα θα είναι να μην μένει τίποτα στον πολίτη δικαιούχο του λογαριασμού προκειμένου να κινηθεί είτε για το σπίτι του είτε για την δουλειά του. 

Ενδιαφέρουσα εξέλιξη είναι και η διαρροή, ότι η ΓΓΔΕ σε συγκεκριμένες περιπτώσεις θα προχωρά ακόμη και σε προληπτικές κατασχέσεις. Αν δηλαδή υπάρχουν πληροφορίες για κάποιο φορολογούμενο, ο οποίος έχει οφειλές - έστω και αν αυτές δεν είναι ακόμη ληξιπρόθεσμες - αλλά ετοιμάζεται να μεταβιβάσει περιουσιακά στοιχεία ή ακόμη να φύγει στο εξωτερικό, θα προχωρά προληπτικά σε κατασχέσεις ώστε να διασφαλίσει τα έσοδα του Δημοσίου.

Συμπερασματικά ο οικονομικός εφιάλτης που θα οδηγήσει χιλιάδες, προκειμένου να επιβιώσουν είτε στην παρανομία (είσπραξη μαύρων σε μετρητά) είτε σε απελπισία. Πάντως με τον τρόπο αυτό ολοκληρώνεται ένα καλοστημένο σχέδιο ξένων και ντόπιων συμφερόντων να υφαρπάξουν την περιουσία των Ελλήνων πολιτών δίνοντας ψίχουλα ή και τίποτα. Το αν οδηγούν κόσμο στην απελπισία, στις αυτοκτονίες και την κατάθλιψη, καθόλου δεν τους ενδιαφέρει. Και φυσικά δεν είναι δυνατόν να γυρίσει το κλίμα εμπιστοσύνης, του κόσμου προς τις τράπεζες και να επιστρέψει χρήματα από τα σεντούκια, αν απειλούνται με κατασχέσεις είτε από το κράτος είτε από τις ίδιες τις τράπεζες. Ανάπτυξη με κατασχέσεις λογαριασμών δεν γίνεται να υπάρξει.

Πηγή:  medlabgr

hassapis-peter.

Δημήτριος Κεραμιδάς: "Η Ορθόδοξη θεώρηση του επανευαγγελισμού σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον"

Ακολουθεί η ομιλία του Δρος Ιεραποστολικής Δημητρίου Κεραμιδά στο ΙΔ' Διαχριστιανικό Συμπόσιο για τον επανευαγγελισμό, με τίτλο "Ευαγγελισμός και Επανευαγγελισμός στην Ευρώπη του 21ου αιώνα".

Η ομιλία του Δρος Δημητρίου Κεραμιδά είχε τίτλο, "Η Ορθόδοξη θεώρηση του επανευαγγελισμού σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον (με βάση τα κείμενα της Πανορθόδοξης Συνόδου)". 

Ακολουθεί περίληψη του κειμένου της ομιλίας:

Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας θέλησε ν’ ανοίξει τον ορίζοντα της Ορθοδοξίας στη «σύγχρονη πολύμορφη οικουμένη», προσαρμοζόμενη στις συνθήκες αλλά και τις δυνατότητες του 21ου αιώνα, τονίζοντας την «μέσα στον χώρο και τον χρόνο» ευθύνη της να μεταφέρει την ελπίδα της σωτηρίας. Στον εναρκτήριο λόγο του ο οικουμενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος τόνισε πως «κατά τους τελευταίους χρόνους ενεφανίσθησαν νέα προβλήματα, απαιτούντα την διαμόρφωσιν κοινής γραμμής και στάσεως των επί μέρους Ορθοδόξων Εκκλησιών», σημειώνοντας μεταξύ αυτών την πρόκληση της εκκοσμίκευσης και τον κλονισμό των παραδοσιακών κοινωνικών αξιών, που «δεν ημπορούν να αφήσουν αδιάφορον την Ορθόδοξον Εκκλησίαν».

Η έννοια του επανευαγγελισμού στα συνοδικά κείμενα

Ποιά είναι η ορθόδοξη αντίληψη του επανευαγγελισμού με βάση τις αποφάσεις της Κρήτης; Τα συνοδικά έγγραφα υπενθυμίζουν πως μέριμνα των χριστιανών δεν είναι μόνο ο ευαγγελισμός εκείνων που δεν έχουν ακόμη γνωρίσει τον Χριστό αλλά και ο επανευαγγελισμός «του λαού του θεού στις σύγχρονες εκκοσμικευμένες κοινωνίες». Το έργο του επανευαγγελισμού αφορά, λοιπόν, κοινωνίες που έχουν απωλέσει τις χριστιανικές αναφορές τους. Ως βασικό χαρακτηριστικό αυτής της μετάλλαξης ορίζεται η αυτονόμηση του ανθρώπου και η διάσπαση της σχέσης του με το θεό που με τη σειρά της οδηγεί σε πνευματική ατροφία και ρήξη της οργανικής ενότητας της ανθρωπότητας. Η διαταραχή της θεανθρώπινης ενότητας προκαλεί το κακό στις διάφορες μορφές του και ο δημόσιος βίος επαναθεωρείται με τρόπο που, έχοντας πλέον απωλέσει τον θεοκεντρικό προσανατολισμό του, παραμελεί τις πνευματικές και υπαρξιακές ανάγκες του ανθρώπου, εσωκλειόμενος σε μια ανθρωποκεντρική αντίληψη για τη ζωή. Η εκκοσμίκευση αποτελεί μια κατάσταση «λήθης» του θεού, επιζητώντας την εγκόσμια αυτοδικαίωση του ανθρώπου και όχι την υπέρβαση των πόνων και των οδυνών της ιστορίας μέσω της μετοχής στην Ανάσταση, όπως κηρύσσει το Ευαγγέλιο.

Το κύριο χαρακτηριστικό της εκκοσμίκευσης εντοπίζεται στην υπαρξιακή αυτονόμηση του ανθρώπου, που οδηγεί στην παρερμηνεία της χριστιανικής παράδοσης και στην αυθαίρετη ταύτιση της Εκκλησίας με τον συντηρητισμό. Για την εκκοσμικευμένη εγωκεντρική λογική, η θυσιαστική αγάπη του Ευαγγελίου και ο ασκητικός χαρακτήρας της Ορθοδοξίας θεωρούνται «ασύμβατες» αρχές και «αφόρητες» προκλήσεις. Παραδεχόμενη, όμως, αυτό η Ορθοδοξία αναγνωρίζει την ανάγκη για ιεραποστολική επανενεργοποίηση και έξοδο από την εκκλησιαστική στατικότητα.

Η προφητική φύση της Εκκλησίας τής επιβάλλει ν' αναδείξει την ετερότητα της χριστιανικής πίστης έναντι των κοσμικών πεποιθήσεων και την μοναδικότητα της αποκεκαλυμμένης εν Χριστώ αλήθειας έναντι του μετανεωτερικού ιδεολογικού σχετικισμού. Μήπως, όμως, το αίτημα του επανευαγγελισμού δικαιολογεί την άρνηση των κοσμικών ιδεολογιών ή μήπως αντίθετα η επικαιροποίηση της χριστιανικής μαρτυρίας μπορεί να γίνει με δεκτικό τρόπο; Η συνοδική άποψη είναι πως:

Η κήρυξη του Ευαγγελίου του Χριστού αποτελεί τη διαχρονική και αμετακίνητη αποστολή της Εκκλησίας. Καμία προσπάθεια επανευαγγελισμού δεν μπορεί ν' αγνοήσει το πρόσωπο του Ιησού. Το Ευαγγέλιό Του προσφέρεται «εαυτούς και αλλήλους» ως οδηγός προκειμένου να λυτρώσει τον κόσμο από τις οδύνες του.

Η Ορθοδοξία δεν αδιαφορεί «για τα προβλήματα του ανθρώπου της εκάστοτε εποχής» αλλά, αντιθέτως, «συμμετέχει εις την αγωνία και τα υπαρξιακά προβλήματά του, αίρουσα, όπως ο Κύριός της, την οδύνην και τα πληγάς, τας οποίας προκαλεί το κακόν εις τον κόσμον» και αποβλέπει «όχι εις το να κρίνη και να καταδικάση τον κόσμον, αλλά εις το να προσφέρη ως οδηγόν το Ευαγγέλιον της Βασιλείας του Θεού».

Η ευαγγελική μαρτυρία οφείλει να διανέμει και όχι να αποκρύπτει τα δώρα του Θεού: την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, την αγάπη, το θυσιαστικό ήθος του Εσταυρωμένου Κυρίου, την μεταξύ των λαών και ανθρώπων αλληλεγγύη.

Ο επανευαγγελισμός Εκκλησίας και κόσμου

Τα συνοδικά κείμενα παρουσιάζουν συγκεκριμένες αποτυπώσεις της απο-ιεροποιημένης θεώρησης της ζωής: εθνοφυλετισμός, πόλεμοι, καταπίεση κοινωνικών ομάδων και των θρησκευτικών κοινοτήτων, περιορισμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αθέμιτη διακίνηση των ανθρώπων και προσφυγική κρίση κτλ. Ωστόσο, η Σύνοδος μάς βεβαιώνει πως η αποστολή της Εκκλησίας οφείλει να εκπληρώνεται «όχι επιθετικώς, αλλ’ ελευθέρως, εν αγάπη και εν σεβασμώ προς την πολιτιστικήν ταυτότητα ατόμων και λαών» μέσω της κλήσης για προσωπική μετοχή εν ελευθερία στη ζωή και χάρη του Χριστού, δίχως «την άσκησιν διαφόρων μορφών προσηλυτισμού». Αντί, λοιπόν, του μοντέλου της θεσμικής θωράκισης του Χριστιανισμού η Σύνοδος επέμεινε ιδιαίτερα στην ανάδειξη της αμοιβαιότητας της ευθύνης του ανθρώπου έναντι του κόσμου αλλά και της Ορθοδοξίας για την αξιόπιστη μαρτυρία της εκκλησιαστικής πίστης. Μπροστά στην «αλαζονική αποθέωση» και τα ελλείμματα της ιδεολογίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων η Σύνοδος ήρθε να υπενθυμίσει «τις υποχρεώσεις και ευθύνες των πολιτών και την ανάγκη συνεχούς αυτοκριτικής πολιτικών και πολιτών προς ουσιαστική βελτίωση της κοινωνίας». Η συνοδική διδασκαλία μίλησε για την ευθύνη των χριστιανών του 21 ου αιώνα να είναι ενεργά μέλη των κοινοτήτων τους, ώστε ν' ανακαλύψουν εκ νέου την προσωπική τους αποστολή εντός του κόσμου.

Η ιδιαιτερότητα του επανευαγγελισμού είναι πως εκδηλώνεται όχι μόνο ως μια κίνηση προς τους εκτός αλλά και ως μια κίνηση προς τους εντός (και προς τα μέλη που έχουν απομακρυνθεί απ' αυτήν) και της ίδιας της Εκκλησίας. Επειδή, λοιπόν, ο σύγχρονος άνθρωπος εμπιστεύεται τη νέα ζωή που ευαγγελίζεται ο Χριστιανισμός, επειδή πείθεται και για τις λογικές του αιτίες, ώστε να μπορεί να συγκεκριμενοποιήσει την πίστη του υπεύθυνα, με ανοιχτό και θετικό προς την πραγματικότητα τρόπο αλλά και γνωρίζοντας πως στη σημερινή Ευρώπη ο Χριστιανισμός, από θεσμός του πολιτειακού οικοδομήματος, αναδεικνύεται ως ο κατεξοχήν μεταθεσμός που εντάσσει την ιστορία στην αιωνιότητα του βιβλικού «καιρού», πέρα από το απατηλό τώρα της ιδεολογίας, της επιστήμης αλλά και την ψευδαίσθηση της εγκόσμιας επικράτησης του Χριστιανισμού. Μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι ο επανευαγγελισμός προκαλεί την μετάβαση από έναν θεσμικό Χριστιανισμό (που υπήρξε, μεταξύ άλλων, αιτία της αποστασίας του ανθρώπου από το Θεό), σ' έναν Χριστιανισμό που επανευαγγελίζεται χαρισματικά, συνοδεύοντας τον εκκοσμικευμένο μετανεωτερικό κόσμο στον πνευματικό λιμένα του Χριστού.

Ενας ορθόδοξος επανευαγγελισμός, λοιπόν, σημαίνει την «απεθνικοποίηση» της Ορθοδοξίας, την μετάβασή της από θεσμό κρατικής προστασίας σε μεταθεσμό που φανερώνει τον καινό τρόπο ύπαρξης της σχέσης εν τη διακονία[1]. Η χριστιανική ιεραποστολή δεν νομιμοποιεί μήτε την ιδεολογικοποίηση της πίστης μήτε την ανάπτυξη μιας απολογητικής στάσης έναντι του κόσμου, μήτε έναν Χριστιανισμό που δογματοποιεί την ιστορία και δεν προσφέρει στον άνθρωπο την ελπίδα της Ανάστασης. Η Σύνοδος θέλησε να αναδείξει την προσωπική ευθύνη του κάθε χριστιανού στον κόσμο του νέου αιώνα και την υπέρβαση του μοντέλου «εκ γενετής χριστιανός» μέσω του τύπου «χριστιανός λόγω κλήσης και ελεύθερης επιλογής».

Η Εκκλησία «δίδει» μαρτυρία όχι του εαυτού της αλλά του ζώντος Τριαδικού Θεού. «Ζων» Θεός σημαίνει αγιασμός εντός του σώματος του Χριστού αλλά και εντοπισμός αυτού που παράγει ζωντανούς καρπούς, μολονότι βρίσκεται εκτός του ορατού σώματος της Εκκλησίας, έστω και προσωρινά! Ο επανευαγγελισμός θέτει επί τάπητος αυτήν την σπουδαία ολιστική διάσταση του Χριστιανισμού, την πλέον ριζοσπαστική μεταξύ όλων, στο βαθμό που ο λόγος πλέον γίνεται για μια ιεραποστολή συνεχώς σε κίνηση και με διαρκώς αναζωογονημένο δυναμισμό.

Σημειώσεις

[1] Ο Αρχ. Αλβανίας αποκάλεσε «μητέρα των αιρέσεων» τον εγωκεντρισμό που «δηλητηριάζει τις ανθρώπινες σχέσεις και κάθε μορφή αρμονικής και δημιουργικής συνύπαρξης [...] το αντίθετο της ειρήνης δεν είναι ο πόλεμος αλλά ο εγωκεντρισμός ατόμων, κρατών, διαφόρων συνόλων». ([Ομιλία στην] Εναρκτήρια Συνεδρίαση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, 20 Ιουνίου 2016).

Πηγή: http://www.amen.gr/

ΣΧΟΛΙΟ: Οπως είδαμε καί στό κείμενο τού Παπαθανασίου καί τού Βασιλειάδη δέν έχει απομείνει πολύ ορθοδοξία πλέον στήν Ελλάδα. Θά παρατηρήσουμε μόνον τά εξής: κατά πρώτον : αφού ο επανευαγγελισμός "προκαλεί την μετάβαση από έναν θεσμικό Χριστιανισμό (που υπήρξε, μεταξύ άλλων, αιτία της αποστασίας του ανθρώπου από το Θεό), σ' έναν Χριστιανισμό που επανευαγγελίζεται χαρισματικά,.." γιατί τό πατριαρχείο καταδιώκει θεσμικά όσους διαφωνούν  μέ τά μεγάλα ΘΑ τού οικουμενισμού; Καί δεύτερον: Πώς θά γίνεται ο εντοπισμός αυτού πού παράγει ζωντανούς καρπούς, μολονότι βρίσκεται εκτός τού ορατού σώματος τής εκκλησίας, μέ τόν τρόπο μέ τόν οποίο ο Αγουρίδης εντόπισε τόν Κορεάτη Μούν; Αφησε κάποια μέθοδο σάν παρακαταθήκη;

Αμέθυστος

Για τον λεγόμενο “Επανευαγγελισμό στην Ευρώπη”

ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ‘’ΕΠΑΝΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ’’

«Ελάτε να συλλαβίσωμεν εν προσευχή το Ευαγγέλιον της Ορθοδοξίας και την Ορθοδοξίαν του Ευαγγελίου» - Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Έχει προβληματίσει αρκετούς Ορθόδοξους Χριστιανούς, η πρόσφατη διοργάνωση στη Θεσσαλονίκη, από 28 Αυγούστου μέχρι 30 Αυγούστου 2016, του ΙΔ΄ Διαχριστιανικού Συμποσίου με θέμα ‘’Ευαγγελισμός και Επανευαγγελισμός στην Ευρώπη του 21^ου αιώνα’’, που πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Ποντιφικού Ινστιτούτου Antonianum της Ρώμης.

Πως μπορούμε να ομιλούμε στην ουσία για ‘’κοινό’’ επανευαγγελισμό μαζί με τους Παπικούς, που παραχάραξαν ευαγγελικές αλήθειες, όπως στο θέμα του Filioque, διαστρέφοντας το Αγιογραφικό χωρίο, «το Πνεύμα της αληθείας, ο παρά του Πατρός εκπορεύεται» (Ιω. 15,26) και στο θέμα του παπικού πρωτείου, διαστρέφοντας το Αγιογραφικό χωρίο, «συ ει Πέτρος και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν» (Ματθ. 16,17);

Στην απόφαση ή ‘’σημείωμα’’ (περί του ριφθέντος πιττακίου εν τη αγία τραπέζη παρά των από Ρώμης πρέσβεων κατά του αγιωτάτου Πατριάρχου κυρού Μιχαήλ, μηνί Ιουλίω Ινδικτ. ζ΄) της Συνόδου της Κωνσταντινούπολης που έγινε στις 20 Ιουλίου 1054, γίνεται η εξής αναφορά σχετικά με την αιρετική προσθήκη του Filioque: «μήτε τη Γραφή προσέχειν εθέλοντες».

Θα πρέπει να σημειώσομε ότι στην Ευρώπη, οι Παπικοί κάνουν λόγο για ‘’νέο ευαγγελισμό’’, αφορμώμενοι από σχετική αναφορά του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄. Τι είδους ‘’νέο ευαγγελισμό’’ μπορούμε να περιμένομε από αυτούς που στρέβλωσαν ευαγγελικές αλήθειες; «Η Ορθοδοξία ως μοναδικός φορεύς και φύλαξ του τελείου και παμφώτου Προσώπου του Θεανθρώπου Χριστού πραγματοποιείται αποκλειστικώς με τα θεανθρώπινα – ορθόδοξα μέσα, τας ασκητικάς εν χάριτι αρετάς, όχι με μέσα δανεισμένα από τον Ρωμαιοκαθολικισμόν ή τον Προτεσταντισμόν, διότι αυτοί είναι χριστιανισμοί κατά την έκδοσιν του υπερηφάνου ευρωπαίου ανθρώπου, και όχι του ταπεινού Θεανθρώπου», λέγει ο Ομολογητής Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.

«Έχετε παρατηρήσει πως εις την ορθόδοξον ψυχήν μας δεν ανταποκρίνεται η ορθολογιστικο-σχολαστική παιδεία της ρωμαιοκαθολικής και προτεσταντικής Ευρώπης;», ρωτά ο Ομολογητής Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. «Η Ορθόδοξος Εκκλησία κατέχει την ακεραίαν διδασκαλίαν του Θεανθρώπου Χριστού, διότι ίσταται άνευ υποχωρήσεων εις την θεανθρωπίνην μεθοδολογίαν των Αγίων Αποστόλων και των Οικουμενικών Συνόδων», αναφέρει αλλού ο Ομολογητής αυτός Άγιος.

Η εν Αγίω Πνέυματι ζωή της Εκκλησίας δεν έχει διακοπεί αλλά συνεχίζεται. Ο πάντα επίκαιρος λόγος του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, απαντά στην θεματολογία του ΙΔ΄ Διαχριστιανικού Συμποσίου, με την εξής ορθόδοξη προτροπή : «Ελάτε να συλλαβίσωμεν εν προσευχή το Ευαγγέλιον της Ορθοδοξίας και την Ορθοδοξίαν του Ευαγγελίου».

ΑΚΤΙΝΕΣ

Ποιό άρα "πνεύμα" τους ώθησε να πάρουν αιρετικές αποφάσεις; Αυτού του πνεύματος είχαν αίσθηση!

Δημητριάδος  Ιγνάτιος:

«Όσοι γνωρίσαμε τα πράγματα και βιώσαμε το γεγονός (της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου)  είχαμε πλήρη αίσθηση του Άγιου Πνεύματος!

Ήταν κάτι το μοναδικό και ανεπανάληπτο»!

    
     Την Κατάθεση της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου τίμησε η Τοπική μας Εκκλησία, με επίκεντρο το ιερό Παρεκκλήσιο της Τιμίας Ζώνης του Εκκλ/κού Ξενώνα της Άλλης Μεριάς.
Τη Δευτέρα 30/8, τελέστηκε Ιερά Αγρυπνία, προεξάρχοντος του 
Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, ενώ τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Αρχιμ. Αθανάσιος Κολλάς.
Στην έναρξη της Αγρυπνίας αφίχθη το ιερό απότμημα της Τιμίας Ζώνης, που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Παναγίας Κάτω Ξενιάς. Παρέστησαν πολλοί Κληρικοί μας, ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Άνω Ξενιάς Αρχιμ. Νεκτάριος Υφαντίδης, η Ηγουμένη της Κάτω Ξενιάς Γερόντισσα Νυμφοδώρα, η Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Συκής Γερόντισσα Αγαθοφήμη, η Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Παναγίας Γοργοϋπηκόου Φυτόκου Γερόντισσα Μακρίνα, αντιπροσωπείες Ιερών Μονών, ενώ έψαλε ο χορός των Μοναζουσών της Ιεράς Μονής Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Στην Ιερά Αγρυπνία συμμετείχε πλήθος προσκυνητών.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε όλους για την παρουσία και την συμμετοχή και τόνισε ότι «η Αγρυπνία αυτή, ουσιαστικά, κλείνει το εκκλ/κό έτος και μας δίδει θάρρος και δύναμη για να εισέλθουμε στο νέο». 
Στη συνέχεια, προέβη σε μια συνοπτική αναδρομή στη χρονιά που πέρασε, σημειώνοντας ότι «μας έδωσε πολλές χαρές, στην τοπική μας Εκκλησία, με χειροτονίες Ιερέων και διακόνων, με εγκαίνια ναών, με το ιεραποστολικό έργο όλο σε εξέλιξη και με ανθρώπους που προσφέρονται σ’ αυτό, με την φιλανθρωπία έντονη, ώστε κανείς να μην μένει απροστάτευτος και μοναχός του σ’ αυτόν το τόπο, με χαρά στα μοναστήρια μας που ανασυγκροτούνται κτιριακά, παρόλη την κρίση…».

Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην Αγιοπνευματική εμπειρία της συμμετοχής του στις εργασίες της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας: «ήταν κάτι το μοναδικό και ανεπανάληπτο, που σφράγισε και σφραγίζει τη ζωή της Εκκλησίας μας, παρ΄ όλες τις, δυστυχώς ως μη όφειλε, αμφιβολίες και αντιδράσεις. Όσοι, όμως, γνωρίσαμε τα πράγματα και βιώσαμε το γεγονός, σας βεβαιώνω ότι είχαμε πλήρη αίσθηση του Άγιου Πνεύματος, που ήταν παρόν σε μία κρίσιμη εποχή για την Ορθοδοξία μας και για ολόκληρο τον κόσμο. Διαπιστώσαμε την οικουμενικότητα και την ενότητά της, για την οποία πρέπει να προσευχόμαστε από δω και πέρα, την οποία ο Διάβολος θέλει να καταστρέψει, να διχάσει, να διασπάσει, να ενσπείρει την αμφιβολία και την καχυποψία και τότε πετυχαίνει το έργο του. Όταν βρίσκει ανθρώπους να υπηρετήσουν τους σκοπούς του. Ας προσέξουμε, να μην παγιδευόμαστε ποτέ. Μία είναι η Εκκλησία, που έχει πορεία αιώνων, έχει Αγιοπνευματική αναφορά. Όλα τα άλλα είναι εκτός της Εκκλησίας…».

Σχόλιο:

Αντωνιος Ευκαρπιου 

  Περιεργο οτι το Αγιον Πνευμα γινεται αντιληπτο δια μεσου οιασδηποτε "αισθησεως" και μπορουν καποιοι να Το.... "αισθανθουν" και μαλιστα να αποκτησουν "πληρη αισθηση" της Παρουσιας Του !!!!! Τετοιο πραγμα βεβαια δεν εχει συμβη ποτέ στην διαρκεια της ανθρωπινης ιστοριας...Ακομη και οι στρατιωτες που φυλαγαν το Ταφο του Χριστου δεν αισθανθηκαν απολυτως τιποτε οταν ο Χριστος ανεστη, ουτε οι στρατιωτες που συνωδευαν τον Παυλο στην Δαμασκο ειδαν ή ακουσαν το παραμικρο οταν του εμφανισθηκε ο Χριστος. Αλλά και τα αμετρητα προβατα που ησαν παροντα οταν "Δοξα Κυριου" περιελαμψε τους Ποιμενες της Βηθλεεμ και Αγγελος Κυριου τους ανηγγειλε την Γεννηση του Χριστου, δεν αντιληφθηκαν τιποτε φωτεινο και παρεμειναν διαρκως μεσα στο νυκτερινο σκοτος. Αντιθετως - μας πληροφορει η Φιλοκαλια - τα πνευματα της πονηριας ως κτισματα γινοντται απολυτως αισθητα και αντιληπτα και μαλιστα αναδιδουν και φοβερη δυσοσμια εκτος απο φρικτους ηχους και πολυχρωμα φωτα...Καποιος πρεπει να διδαξει αθεολογητους αρχιερεις οτι η Ακτιστη Πραγμαατικοτητα ουτε βιωνεται, ουτε μεταβαλλεται σε κτιστες εμπειριες (αφου ακτιστες ΔΕΝ υπαρχουν). Μονον ακραιφνης ενωση με την Ακτιστη Θεια Πραγματικοτητα που συμπιπτει με την Θεωση μπορει να συντελεσει ωστε να εχουν μεθεξη του Αγιου Πνευματος οι κτιστοι ανθρωποι. Τωρα να πιστεψουμε οτι οι μετασχοντες στην Αθλια και Μεγαλη Βεγγερα της Κρητης εθεωθησαν κι ολας, ε, αυτο παει πολυ και δεν συναδει με τις υβρεις και τους προπηλακισμους επισκοπων αλλα και με την ανακηρυξη ολων των αιρεσεων ως ...Εκκλησιων του Χριστου που πραγματοποιηθηκαν εκει περα...Ας παψουμε να κοροιδευουμε τον κοσμακη .....

Πηγή

paterikiparadosi.

Πέτρος Βασιλειάδης, Η Ορθόδοξη χριστιανική μαρτυρία υπό το φως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Η «λειτουργία μετά την λειτουργία» ως τρόπος επανευαγγελισμού

Η εισήγηση του ομότιμου καθηγητή του Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ στο ΙΔ΄ Διαχριστιανικό Συμπόσιο με θέμα «Ευαγγελισμός και Επανευαγγελισμός στην Ευρώπη του 21ου αιώνα»

«Ὁ ἐπανευαγγελισμός τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ εἰς τάς συγχρόνους ἐκκοσμικευμένας κοινωνίας,ὡς ἐπίσης καί ὁ εὐαγγελισμός ὅσων εἰσέτι δέν ἐγνώρισαν τόν Χριστόν, ἀποτελοῦνἀδιάλειπτον χρέος τῆς Ἐκκλησίας». Με τα λόγια αυτά η συνελθούσα στην Κρήτη το περασμένο Ιούνιο (19-26, 2016) Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας (εφεξής Α.Μ.Σ.Ο.Ε.) επαναβεβαίωσε με την εγκύκλιο που απέστειλε προς τις Ορθόδοξες Εκκλησίες (παρ. 6) την ιεραποστολική ευθύνη της Εκκλησίας για τον ευαγγελισμό και επανευαγγελισμό του κόσμου.[ Η εκκλησία ευθύνεται γιά τήν εκκοσμίκευση καί τώρα η ίδια πού δημιούργησε τό πρόβλημα θά δώσει τήν λύση; Τί άλλαξε; απέκτησε συνείδηση;]

Αλλά και στο Μήνυμα, το οποίο απηύθυνε urbi et orbi (πρός τόν Ὀρθόδοξο λαό καί κάθεἄνθρωπο καλῆς θελήσεως) κατά το συνοδικό αρχιερατικό συλλείτουργο επί τη λήξει των εργασιών της Συνόδου, διακηρύττει:

«Ἀκολουθώντας πιστά τό παράδειγμα τῶν Ἀποστόλων καί τῶν θεοφόρων Πατέρων μελετήσαμε καί πάλιν τό Εὐαγγέλιο τῆς ἐλευθερίας ‘ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε’ (Γαλ. 5:1). Θεμέλιο τῶν θεολογικῶν μας ἀναζητήσεων ὑπῆρξε ἡ βεβαιότητα ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ζεῖ γιά τόν ἑαυτό της. Μεταδίδει τή μαρτυρία τοῦ Εὐαγγελίου τῆς χάριτος καί τῆς ἀληθείας καί προσφέρει σέ ὅλη τήν οἰκουμένη τά δῶρα τοῦ Θεοῦ: τήν ἀγάπη, τήν εἰρήνη, τήν δικαιοσύνη, τήν καταλλαγή, τήν δύναμη τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως καί τήν προσδοκία τῆς αἰωνιότητος» (προοίμιο). [ πού τά βρίσκει αυτά τά δώρα, στίς μελέτες της; Ακολουθώντας πιστά τό παράδειγμα δέν διαθέτεις πίστη, αοράτων υπόσταση, αλλά μέθοδο]

Η εξαγγελία του ευαγγελίου, συνεχίζει η Εγκύκλιος της Συνόδου, ανήκει

«εἰς τόν πυρῆνα τῆς ταυτότητος τῆς Ἐκκλησίας, ὡς διαφύλαξις καί τήρησις τῆς ἐντολῆς τοῦΚυρίου ‘Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη’ (Ματθ. κη’, 19). Εἶναι ἡ πνοή ζωῆς, τήνὁποίαν ἐμφυσᾷ ἡ Ἐκκλησία εἰς τήν κοινωνίαν τῶν ἀνθρώπων καί ἐκκλησιοποιεῖ τόν κόσμονδιά τῶν ἑκασταχοῦ νεοπαγῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν. Ὑπό τό πνεῦμα αὐτό, οἱ ὀρθόδοξοιπιστοί εἶναι καί ὀφείλουν νά εἶναι ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ κόσμῳ» (παρ. 6). [ Δέν προηγείται η αποδοχή τού ευαγγελίου πρίν τήν εξαγγελία; Κάπως έτσι δέν τό εξήγγειλαν οι ισπανοί καί οι πορτογάλλοι; Πολύ πρίν τό γνωρίσουν καί τό αποδεχθούν; Μέ τήν ταυτότητα;]

Περισσότερες λεπτομέρειες για την Ορθόδοξη ιδιαιτερότητα της χριστιανική μαρτυρίας μπορεί κανείς να βρει στο ομόφωνα ψηφισθέν κείμενο: «Η Αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο Σύγχρονο Κόσμο». Χωρίς να αρνούμαστε τη σημασία των άλλων ψηφισθέντων κειμένων, το κείμενο αυτό είναι εξαιρετικής σημασίας, όχι μόνο γιατί η Εκκλησία υπάρχει για τον κόσμο, και όχι για τον εαυτό της, όπως αναφέραμε πιο πάνω, αλλά και γιατί έρχεται σε μια ιστορική στιγμή, κατά την οποία όλος ο κόσμος, ανεξάρτητα από θρησκευτικές ή ακόμη και μη-θρησκευτικές πεποιθήσεις, έχει με ενθουσιασμό αποδεχθεί δύο παρόμοια ιεραποστολικά κείμενα: την περίφημη Αποστολική Προτροπή του Πάπα Φραγκίσκου Evangelii Gaudium (2013), και σχεδόν ταυτόχρονα τη νέα ιεραποστολική διακήρυξη της παγκόσμιας χριστιανικής ιεραποστολής: Together towardsLife: Mission and Evangelism in Changing Landscapes.[Μάλλον είμαστε ήδη στό τρίτο ουζάκι]

«Ὁ λόγος της πρός τόν κόσμον ἀποβλέπει πρωτίστως ὄχι εἰς τό νά κρίνῃ καί καταδικάσῃτόν κόσμον (πρβλ. Ἰωάν. γ’, 17 καί ιβ’, 47), ἀλλά εἰς τό νά προσφέρῃ εἰς αὐτόν ὡς ὁδηγόν τόΕὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τήν ἐλπίδα καί βεβαιότητα ὅτι τό κακόν, ὑπόοἱανδήποτε μορφήν, δέν ἔχει τόν τελευταῖον λόγον εἰς τήν ἱστορίαν καί δέν πρέπει νάἀφεθῇ νά κατευθύνῃ τήν πορείαν της.[Think positive]

Ἡ μεταφορά τοῦ μηνύματος τοῦ Εὐαγγελίου συμφώνως πρός τήν τελευταίαν ἐντολήν τοῦ Χριστοῦ 

‘Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνοματοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάνταὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν’ (Ματθ. κη’, 19), ἀποτελεῖ διαχρονικήν ἀποστολήν τῆς Ἐκκλησίας. Ἡἀποστολή αὐτή πρέπει νά ἐκπληροῦται ὄχι ἐπιθετικῶς ἤ διά διαφόρων μορφῶνπροσηλυτισμοῦ, ἀλλά ἐν ἀγάπῃ, ταπεινοφροσύνῃ καί σεβασμῷ πρός τήν ταυτότηταἑκάστου ἀνθρώπου καί τήν πολιτιστικήν ἰδιαιτερότητα ἑκάστου λαοῦ. Εἰς τήνἱεραποστολικήν αὐτήν προσπάθειαν ὀφείλουν νά συμβάλλουν πᾶσαι αἱ ὈρθόδοξοιἘκκλησίαι.[ Θά μπερδέψουμε τίς ταυτότητες, φίλε! Ποιά προηγείται;]