Βραβευμένος Μετεωρολόγος Δηλώνει: Ο Τυφώνας Sandy Είναι Κατασκευασμένος !

Ο Μετεωρολόγος Scott Stevens δηλώνει σε συνέντευξη στον Alex Jones ότι αυτός και άλλοι συνάδελφοί του μετεωρολόγοι θεωρούν τελείως αφύσικη την δημιουργία καθώς και την πορεία που ακολουθεί ο τυφώνας Sandy! Επιβεβαιώνει επίσης ότι... η τεχνολογία μετατροπής καιρού υπάρχει στις ΗΠΑ από τη δεκαετία του 1960 και σήμερα έχει τελειοποιηθεί.



epanastasi-gr. // πηγή : ethel-sinadelfos

Ο Αμερικάνικος στρατός σχεδιάζει "πραξικόπημα" μετά τις εκλογές;

Απόδοση: Ελλήνων Αφύπνιση

• Βασικά μέλη της στρατιωτικής ηγεσίας περισσότερο προσκείμενοι στο Ισραήλ και την Wall Street από ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες λέγεται ότι σχεδιάζουν ανταρσία η οποία θα λάβει χώρα μετά τις προεδρικές εκλογές..!

Τον Αύγουστο του 2007, τουλάχιστον έξι πυρηνικές κεφαλές εκλάπησαν από τη Βάση Πολεμικής Αεροπορίας Minot στη Βόρεια Ντακότα. Τη στιγμή που φορτώθηκαν, εξαφανίστηκαν από την πυρηνική απογραφή της Αμερικής, σε "άγνωστη τοποθεσία," κάτι που δεν έπρεπε να συμβεί. Δεν υπάρχει καμιά "παρερμηνεία" των εντολών,κανένα λάθος, δεν υπάρχει θέμα «λάθος ετικέτας". Αυτά τα όπλα είχαν κλαπεί, καθαρό και απλό. Σε συζητήσεις αξιωματικών που αναπτύχθηκαν για τα όπλα, ακούστηκαν ιστορίες για ατυχήματα,σύγχυση ή πολιτικές ευθυγραμμίσεις εντός της Πολεμικής Αεροπορίας."

Τίποτα δεν είναι πιο ελεγχόμενο, πιο ασφαλές, πιο περιορισμένο, πιο διαβαθμισμένο, και περισσότερο προστατευμένο από το πυρηνικό οπλοστάσιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ωστόσο,εκείνη την μοιραία ημέρα του 2007, μισή ντουζίνα ή περισσότερες, βόμβες υδρογόνου, βγήκαν από ένα ασφαλές καταφύγιο, χωρίς χαρτιά, χωρίς εντολές, χωρίς τίποτα.

Αυτός είναι ο στρατός. Οι άνθρωποι φυλακίζονται για την απώλεια ακόμα και μπαταριών φακού.

Είχαν τοποθετηθεί στον κόλπο όπλα του Β-52βομβαρδιστικά μακράς ακτίνας για τη μεταφορά σε άγνωστη περιοχή, για λόγους άγνωστους. Το αεροπλάνο δεν είχε οδηγίες, δεν ήταν μέρος αποστολής,δεν λειτουργεί κάτω από καμία νομική δομή διοίκησης, στην πραγματικότητα, τη στιγμή που τα όπλα φορτώθηκαν, δεν ήταν πλέον αμερικανικό αεροπλάνο. Μια αποστολή, ακόμη και κάτω από τις πιο αθώες φαινομενικά συνθήκες, θα έπρεπε να λάβει την έγκριση του Προέδρου και του προσωπικού του, σίγουρα του Επιτελείου και πιθανόν και του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας, παρόλα αυτά, φαίνεται να μην έχουν εγκριθεί, από κανέναν.

Αν και το αεροπλάνο προσγειώθηκε αργότερα στο Barksdale στη Βάση Πολεμικής Αεροπορίας στη Λουιζιάνα, δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτόν ως προορισμό.

Η κλοπή, η αεροπειρατεία, επιλέξτε εσείς τον όρο, αυτοί είναι οι δύο καλύτεροι μέχρι στιγμής, έγινε έξω από την αρχή εντολής της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, παραβιάζοντας όλα τα πρωτόκολλα για την αποθήκευση, το χειρισμό και την ανάπτυξη των πυρηνικών όπλων. Το περιστατικό συνιστά επίσης παραβίαση των συνθηκών που απαιτεί η Αμερική για την προστασία των αποθεμάτων της, των πυρηνικών όπλων, όχι μόνο από τις περιβαλλοντικές καταστροφές, αλλά επίσης, όπως και με αυτό το περιστατικό, από την ανταρσία από τα μέλη των στρατιωτικών και μη στρατιωτικών κλάδων της κυβέρνησης, ενεργώντας παράνομα, ενεργώντας ως πολίτες, μια πράξη πειρατείας,ανταρσία, μια πράξη εξέγερσης.

"Η ελάφρυνση των μέτρων" σήμερα είναι κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε μια παρόμοια απειλή.

Η "Barksdale Nukes" που πιστεύεται ότι είναι ο τομέας με το Ντιέγκο Γκαρσία για χρήση κατά του Ιράν ως μέρος ενός ψεύτικου πολέμου, ξεκίνησε από ένα ναυτικό ναύαρχο ο οποίος επιφορτίστηκε με επιπλέον κυβερνητική ατζέντα για να ξεκινήσει έναν πόλεμο.

Αυτό ήταν το τμήμα της Πολεμικής Αεροπορίας της κοινής επιχείρησης που λέγεται ότι εμπλέκεται ο διοικητής του 5ου Στόλου, ο Ναύαρχος Cosgriff ο οποίος, όπως αναφέρεται στη Γενική Γραμματεία του κράτους από την Gwyneth Todd, τότε επικεφαλής Πολιτικός Σύμβουλος του στόλου. Η Todd, η οποία επανέλαβε πρόσφατα την ιστορία στην Washington Post και άλλα μέσα ενημέρωσης, έλαβε απειλή θανάτου χθες το πρωί μετά από περιστατικό καταδίωξης εναντίον της από έναν πράκτορα του FBI που στάθμευε στην αμερικανική πρεσβεία στην Καμπέρα της Αυστραλίας.

Ομοίως, ο κορυφαίος σύμβουλος άμυνας John Wheeler III, ο οποίος ήταν καλός γνώστης αυτών των θεμάτων, μυστηριωδώς δολοφονήθηκε και το σώμα του βρέθηκε σε ένα σωρό σκουπιδιών στο Delaware στα τέλη του 2010. Οι δολοφόνοι δεν έχουν συλληφθεί, ενώ καμία πραγματική έρευνα δεν έχει γίνει ποτέ.

Αυτό ήταν τότε.

Σήμερα, βασικά μέλη της στρατιωτικής ηγεσίας περισσότερο προσκείμενοι στο Ισραήλ και την Wall Street από ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες λέγεται ότι σχεδιάζουν ανταρσία η οποία θα λάβει χώρα μετά τις προεδρικές εκλογές.

Το έργο τους, με την κατάληψη της εξουσίας, είναι να διευκολυνθεί η μαζική τρομοκρατική επίθεση στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών, ενδεχομένως χρησιμοποιώντας ένα κλεμμένο πυρηνικό όπλο,κηρύσσουν στρατιωτικό νόμο, τα στρατεύματα στο Ιράκ κινούνται και πραγματοποιείται επίθεση στο Ιράν με βοήθεια από τη Σαουδική Αραβία και τα κράτη του Κόλπου.

Η Τουρκία πρόκειται να επιτεθεί στη Συρία με βοήθεια από το Ισραήλ, παράλληλα ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ της κυβέρνησης κουρδικής περιφέρειας και της εθνικής κυβέρνησης της Βαγδάτης είναι έτοιμος να ξεκινήσει με τη διαμεσολάβηση των ΗΠΑ για μια ειρηνική αποκατάσταση, κάτι που ο "νεοεκλεγέντας Πρόεδρος Romney" θα περιγράψει ως την «Συμφωνία Κατάστασης Δυνάμεων» συμφωνία και με όσα ανέφερε κατά τη διάρκεια των Debates.

Πραγματική πρόθεση του θα είναι να καταλάβει το Ιράκ και να επιτεθεί κατά του Ιράν. Κατά τη διαδικασία αυτή, η Αμερική προτίθεται να "εξουδετερώσει" την πυρηνική δυνατότητα του Πακιστάν.

Αυτό είναι το σχέδιο, είναι γνωστό, όχι μόνο στο Υπουργείο Άμυνας, αλλά από όλες τις μυστικές υπηρεσίες, οι σχεδιαστές έχουν αναγνωριστεί σε όλα, είναι όλα υπό επιτήρηση καθώς δεν ήταν πολύ προσεκτικοί.

Πηγή: Ελλήνων Αφύπνιση // Άς Μιλήσουμε Επιτέλους

Pravda: "Οι ΗΠΑ ετοιμάζουν τον Γ'ΠΠ"

Πηγή: defencenet

"Το επόμενο μέρος του σεναρίου εκείνου έχει ήδη ξεκινήσει. Οι εμπρηστές έχουν βάλει μια παγκόσμια πυρκαγιά, έχουν κηρύξει έναν παγκόσμιο πόλεμο, ενώνοντας τις περιφερειακές συγκρούσεις σε ένα ενιαίο σύστημα αστάθειας".
"Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι εχθρός των ΗΠΑ; Και όμως, οι Αμερικανοί κατάφεραν στη χώρα αυτή ένα θανάσιμο πλήγμα μέσω των αξιολογήσεων της δανειοληπτικής της πιστότητας, πυροδοτώντας έτσι την κρίση της Ευρωζώνης, η οποία απειλεί σήμερα και αρκετούς άλλους ευρωπαϊκούς λαούς".
Ο Yevgeny Fyodorov, Ρώσος οικονομολόγος, πολιτικός επιστήμονας και μέλος της Δούμας (ρωσικού κοινοβουλίου), κατέθεσε στην εφημερίδα Pravda την άποψή του για τη σημερινή κατάσταση στον κόσμο.
Κατά τη γνώμη του, και σύμφωνα με στοιχεία που διαθέτει, οι Ηνωμένες Πολιτείες προετοιμάζουν το έδαφος για την έναρξη του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου.
Το σχέδιό τους προβλέπει τον συνδυασμό πολλών περιφερειακών συγκρούσεων, κάποιες από τις οποίες έχουν ήδη ξεσπάσει και βρίσκονται σε εξέλιξη.
Κατά την άποψη του Fyodorov, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες μιλούν για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, στην πραγματικότητα βασίζονται στον εξτρεμισμό και την τρομοκρατία για την επίτευξη των επεκτατικών σχεδίων τους.
Πιο συγκεκριμένα, ο Yevgeny Fyodorov επισημαίνει:
"Ο κόσμος σήμερα διολισθαίνει σε μια κατάσταση πλήρους αποσταθεροποίησης που αναπόφευκτα θα καταλήξει σε έναν παγκόσμιο πόλεμο. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που πολλές δυνάμεις σε αυτή τη φάση δοκιμάζουν τις αντοχές τους σε διάφορους τομείς και διεξάγουν στρατιωτικές ασκήσεις. Η σημερινή κατάσταση θυμίζει έντονα την εποχή που η Σοβιετική Ένωση, αφού έκανε στρατιωτική απόβαση στο Αφγανιστάν, συνειδητοποίησε σταδιακά ότι δεν πολεμούσε εναντίον των Μουτζαχεντίν, αλλά κατά των Αμερικανών, του Μπιν Λάντεν και των αμερικανικών πυραύλων Stinger.
Αυτό ήταν το βασικό στοιχείο της παγκόσμιας εκείνης αντιπαράθεσης, η οποία, στην πραγματικότητα, ήταν ένας παγκόσμιος πόλεμος μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Η Σοβιετική Ένωση έχασε τον πόλεμο, κατατροπώθηκε και υποδουλώθηκε αμέσως μετά, οικονομικά και πολιτικά, στις δυνάμεις εκείνες που ελέγχουν όλο το χρήμα στον πλανήτη.
Το επόμενο μέρος του σεναρίου εκείνου έχει ήδη ξεκινήσει. Οι εμπρηστές έχουν βάλει μια παγκόσμια πυρκαγιά, έχουν κηρύξει έναν παγκόσμιο πόλεμο, ενώνοντας τις περιφερειακές συγκρούσεις σε ένα ενιαίο σύστημα αστάθειας. Για αυτό ακριβώς τον λόγο θεωρούν επιτακτική την ανάγκη να αυξήσουν δραματικά τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας.
Και όντως, σήμερα είναι προφανές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχει αυξήσει δραματικά τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας σε όλο τον κόσμο. Στην παρούσα φάση οι Αμερικανοί ενεργούν πλέον αδιακρίτως, χωρίς, δηλαδή, να λαμβάνουν υπ' όψιν το αν ενισχύουν συμμάχους ή μη συμμάχους, φίλους ή μη φίλους.
Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την κατάσταση αδιεξόδου στην οποία έχει περιέλθει σήμερα η Ελλάδα. Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι εχθρός των ΗΠΑ; Και όμως, οι Αμερικανοί κατάφεραν στη χώρα αυτή ένα θανάσιμο πλήγμα μέσω των αξιολογήσεων της δανειοληπτικής της πιστότητας, πυροδοτώντας έτσι την κρίση της Ευρωζώνης, η οποία απειλεί σήμερα και αρκετούς άλλους ευρωπαϊκούς λαούς.
Και η Αίγυπτος; Είναι κι εκείνη εχθρός των ΗΠΑ; Όχι, βέβαια. Και όμως, οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν αδρά την "επανάσταση" εκεί, την διοργάνωσαν, και τώρα δεν ακούμε τίποτε άλλο από συζητήσεις γύρω από το αν θα καταδικαστεί σε θάνατο ο πρώην πρόεδρος της Αιγύπτου, ο ίδιος άνθρωπος που άσκησε φιλοαμερικανική πολιτική όσο κυβερνούσε τη χώρα του. Σήμερα, ωστόσο, αντικαταστάθηκε από έναν πρόεδρο που έχει δεσμούς με την εξτρεμιστική οργάνωση της "Μουσουλμανικής Αδελφότητας". Και αυτό κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι.
Το συμπέρασμα είναι ότι για να εφαρμοστεί η νέα αυτή αμερικανική ιδέα, θα πρέπει να βιώσει ο κόσμος και να υποστεί τις συνέπειες μιας κατακόρυφης ανόδου του φαινομένου του εξτρεμισμού σε όλο τον κόσμο.
Δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν αυτό το σχέδιο. Και αυτό διότι η ανάπτυξη και η άνοδος του εξτρεμισμού αποτελεί μέρος της πορείας της υπερδύναμης προς τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο, τον οποίο έχουν άμεση ανάγκη για τις επιδιώξεις τους οι Αμερικανοί και οι ισχυροί σύμμαχοί τους".

Οδεύουμε προς γενική ΦΙΜΩΣΗ…

ΠΗΓΗ: Ρεσαλτο

Γράφαμε τον Ιούλιο του 2012:
«Αυτή η κυβέρνηση κλιμακώνει και επιταχύνει τις πραξικοπηματικές διαδικασίες του δικτατορικού ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ: Του ΓΕΝΙΚΟΥ «γύψου», μιας ΑΝΟΙΚΤΗΣ και ΩΜΗΣ δικτατορίας…».
Στις 9 Οκτωβρίου επισημαίναμε επίσης:

«Σήμερα προσθέτει ένα νέο κρίκο στην κατοχική πραξικοπηματική αλυσίδα: Τις ΩΜΕΣ απαγορεύσεις των συγκεντρώσεων και τα δικτατορικά ανακοινωθέντα του “αποφασίζουμε και διατάζουμε”!!!»

Γι αυτόν τον πραξικοπηματικό κατήφορο που βιώνουμε διαβάστε πιο αναλυτικά το άρθρο μας:
«Ο πραξικοπηματικός κατήφορος οδηγεί στο “γύψο”…»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6564

Ζούμε πλέον υπό καθεστώς πραξικοπηματικής αποχαλίνωσης: Υπό καθεστώς ανοικτών και αλληλοδιάδοχων κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων, υπό καθεστώς «δημοκρατικής» ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ που οδεύει ταχέως στην κατάλυση κάθε δημοκρατικού υπολείμματος…

Τώρα «διαστέλλεται» η κυβερνητική πραξικοπηματική αυθάδεια και στον τομέα της Ενημέρωσης, της Ελευθερίας του Λόγου και της Έκφρασης.

Τώρα προστίθεται ένας ακόμα κρίκος στην πραξικοπηματική αλυσίδα: Κρίκος- αφετηρία μιας ΓΕΝΙΚΗΣ ΦΙΜΩΣΗΣ…

Η προβοκατόρικη «Λίστα Λαγκάρντ» έδωσε το έναυσμα, άνοιξε τον κύκλο, για μια τελειωτική επίθεση εναντίον και των ισχνών υπολειμμάτων της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης.

Διαβάστε περισσότερα για τη «Λίστα», ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=29985#29985

Πάντα οι μεγάλες συμφορές, οι άγριες επιθέσεις εναντίον των δημοκρατικών δικαιωμάτων και οι δικτατορικές φιμώσεις κυλούν πάνω σε προβοκατόρικους τροχούς και σε γρανάζια του καθεστώτος, έτσι ώστε να ετοιμάσουν το έδαφος για ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ πογκρόμ…

Φαίνεται ότι η «Λίστα Λαγκάρντ»,εκτός των άλλων, ήταν αναγκαία και χρήσιμη για να ανοίξει ο δρόμος της ΓΕΝΙΚΗΣ ΦΙΜΩΣΗΣ, ο δρόμος του στοκαρίσματος κάθε ρωγμής και χαραμάδας στη «Βαβυλωνία» της ενημέρωσης…

Τα ΜΜΕ, βεβαίως, είναι σε υπέρτατο βαθμό ελεγχόμενα και χειραγωγούμενα, αλλά δεν είναι ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ εντοιχισμένα μέσα στις ορειχάλκινες πλάκες του νέου ΦΑΣΙΣΜΟΥ: Του νεοταξικού φασισμού της ΜΙΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ και της ΜΙΑΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΣΚΕΨΗΣ.

Υπάρχουν ακόμα πολλές παραφωνίες και «φάλτσα» στο καθεστώς των ΜΜΕ, υπάρχουν ρωγμές και χαραμάδες μέσα από τις οποίες ξεπηδούν «ανυπάκουες» και «ενοχλητικές» φωνές…

ΑΥΤΑ πλέον αποτελούν, για τα ανδρείκελα των μαφιών του χρήματος, βλαβερές πολυτέλειες και θέλουν να τα εξαλείψουν και να επιβάλουν την καθεστωτική αρμονική ΟΜΟΦΩΝΙΑ της μιας ΣΚΕΨΗΣ και της μιας «αλήθειας», της «αλήθειας» του νέου χρηματιστηριακού φασισμού …

Η κατάργηση της Πρωινής Ενημερωτικής εκπομπής της ΕΡΤ και η αποκαθήλωση του δίδυμου (Κώστα Αρβανίτη-Μαριλένας Κατσίμη), καθώς και η θεαματική σύλληψη του Σπύρου Καρατζαφέρη, αποτελούν τα ζοφερά προανακρούσματα της δικτατορικής ΜΕΘΟΔΕΥΣΗΣ για την επιβολή της ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗΣ ΦΙΜΩΣΗΣ…

Είναι δύο κρούσματα ανοικτής δικτατορικής αυθάδειας που ανοίγουν διάπλατα το δρόμο στη ΓΕΝΙΚΗ ΦΙΜΩΣΗ…

Βρισκόμαστε στην αφετηρία της ΤΕΛΙΚΗΣ ΠΤΩΣΗΣ, αν δεν αντιδράσουμε εγκαίρως, αν δεν ΕΞΕΓΕΡΘΟΥΜΕ: Στην αφετηρία του ανοικτού δικτατορικού ολέθρου, του ολοκληρωτικού «γύψου»…

«Ήμουν παρών στον πολιτικό θάνατο του Γ. Παπανδρέου»

ΠΗΓΗ: Antinews


Μια εκπληκτική περιγραφή του ελληνικού Βατερλώ στις Κάννες, ακριβώς πριν από ένα χρόνο, όταν και σήμανε το τέλος της κυβέρνησης Παπανδρέου, δίνει στο βιβλίο του «Ημερολόγιο Κρίσης» ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Φρ. Μπαρουάν. Αφού αναφέρεται σε σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ το οποίο και είχε συζητηθεί τότε, περιγράφει το σκηνικό των Καννών όταν ο κ. Παπανδρέου ζήτησε το περίφημο δημοψήφισμα.
Διαβάστε τι αναφέρει: «Ο Γ. Παπανδρέου έχει κληθεί να δώσει εξηγήσεις για το δημοψήφισμα. Η συζήτηση διαρκεί δύο ώρες χωρίς διακοπή με την ένταση να είναι στα ύψη. Η Μέρκελ κάθεται απέναντι στον Παπανδρέου. Αριστερά της Μέρκελ και απέναντι στον Ομπάμα, ο Σαρκοζί. Δεξιά της Καγκελαρίου, ο Σόιμπλε. Αριστερά του Σαρκοζί, ο Ζιπέ. Κι αριστερά του Ζιπέ, εγώ.
Το κλίμα είναι βαρύ και ξεκινάει ένα μπρα ντε φερ με τον Παπανδρέου, ο οποίος συνοδεύεται από τον υπουργό του των Οικονομικών. «Σου το λέμε ξεκάθαρα, εάν κάνεις δημοψήφισμα δεν υπάρχει σχέδιο σωτηρίας» λέει ο Σαρκοζί στον Έλληνα Πρωθυπουργό. Ο Παπανδρέου κάνει ότι δεν καταλαβαίνει. Με παγωμένο βλέμμα, η Μέρκελ επαναλαμβάνει στον Έλληνα Πρωθυπουργό το ίδιο πράγμα με πολύ αποφασιστικό τρόπο. Είναι ένας ψυχολογικός πόλεμος. Η ένταση ανεβαίνει κι άλλο. Ο Σαρκοζί τού επαναλαμβάνει τους όρους μας σε στιλ τελεσιγράφου. Ο Παπανδρέου ιδρώνει, αντιστέκεται, προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει.
Ο Ομπάμα παρατηρεί τη σκηνή, ακούσει προσεκτικά. Μερικές φορές συνοψίζει τα πράγματα, ηρεμεί το παιχνίδι όταν η ένταση ανεβαίνει. Ο Παπανδρέου παίζει την καριέρα του. Ιδρώνει όλο και πιο πολύ, ταλαντεύεται από τις αρχικές του θέσεις, έπειτα καταρρέει. Στο τέλος δεν έχει άλλη επιλογή: αναγκάζεται να τοποθετηθεί υπέρ ή κατά του ευρώ.
Καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί πια να ξεφύγει από αυτό ερώτημα υποβάλλοντας το στον λαό του. Είμαι παρών στον πολιτικό θάνατο σε ζωντανή μετάδοση. Έπειτα από δύο ώρες αντιπαράθεσης, παραδίδει τα όπλα. Έρχεται η σειρά του Μπερλουσκόνι, δεν θα αντέξει για πολύ. Παπανδρέου, Μπερλουσκόνι, δύο πρωθυπουργοί θα πέσουν. Είμαστε σε καιρό ειρήνης. Δύο πρωθυπουργοί θα πέσουν κάτω από διεθνή πίεση.

Ο Μπαρουάν δηλώνει δηλαδή ότι ήταν παρών στον πολιτικό θάνατο του Παπανδρέου. Και στο θάνατο της αξιοπιστίας της Ελλάδας θα λέγαμε εμείς. 

Εδωσαν άδειες ερευνών στην ΑΟΖ σε Ρωσία, Γαλλία, Ιταλία, Ν.Κορέα!

ΠΗΓΗ: DefenceNet

Με μια κίνηση-ματ η Κύπρος την πιο κρίσιμη στιγμή της διαπραγμάτευσης με την τρόϊκα έδωσε άδειες σε τέσσερα βυθοτεμάχια (¨Οικόπεδα") της ΑΟΖ της, σε τέσσερα κράτη, εκ των οποίων δύο (Ρωσία και Γαλλία είναι στρατηγικοί της σύμμαχοι και ουσιαστικά εγγυητές της ασφάλειάς της. Χθες αργά τη νύχτα το υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε την παραχώρηση αδειών στη γαλλική Total, στην ρωσική Gazprom (έχει κατέβει με θυγατρικές της) και δύο οικόπεδα στην ιταλική κοινοπραξία Eni με συμμετοχή της κορεατικής KoGas.

Πρόκειται για τα τέσσερα πιο "δημοφιλή", βθοτεμάχια στην κυπριακή ΑΟΖ, τα οποία γειτονεύουν με το οικόπεδο 12 και υπάρχει υψηλή η πιθανότητα εύρεσης υδρογονανθράκων, δηλαδή φυσικού αερίου ή πετρελαίου.

Όπως δήλωσε μετά τη συνεδρία του Υπουργικού, ο Υπουργός Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού Νεοκλής Συλικιώτης, οι άδειες αποφασίστηκε να χορηγηθούν για τα τεμάχια 2, 3, 9 και 11.

Οι παραπάνω εταιρείες συστήνουν τις κοινοπραξιες ENI, Cogas, Total - Novatec και GP Global Resources και Total. Οπωσδήποτε η ρωσογαλλική συμπόρευση από μόνη της δημιουργεί ένα ισχυρό στρατηγικό μπλοκ, το οποίο ούτε καν να φανταστούν δεν θα τολμήσουν οι Τούρκοι να το ενοχλήσουν.

«Λαμβάνοντας υπόψη τα κριτήρια έχουμε αποφασίσει να εγκρίνουμε την κατ’ αρχήν άδεια και εννοείται να προχωρήσουμε σε διαπραγματεύσεις σε ότι αφορά τα οικόπεδα 2 και 3 με την κοινοπραξία των εταιριών ΕΝΙ, η οποία είναι ιταλικής προσέλευσης και της Cogas από την Νότιο Κορέα». Σε ότι αφορά το οικόπεδο 9, είπε, «να προχωρήσει η διαπραγμάτευση με την κοινοπραξία Total E&P Activities η οποία είναι σε σύμπραξη με τη Novatec και την GP Global Resources». Συμπλήρωσε τέλος ότι «σε ότι αφορά το οικόπεδο 11 με την εταιρεία Total».

Απαντώντας σε ερωτήσεις, ο Ν.Συλικιώτης ανέφερε ότι αναμένεται οι διαπραγματεύσεις να ολοκληρωθούν εντός του 2013 και να ξεκινήσουν άμεσα οι έρευνες. Υπολογίζουν ότι μέχρι το τέλος του 2013 θα μπορούν να έχουν τρυπήσει ή το αργότερο το πρώτο τρίμηνο του 2014, αν οι διαπραγματεύσεις ολοκληρωθούν το πρώτο τρίμηνο του έτους..

Παράλληλα υπενθύμισε ότι στον πρώτο γύρο αδειοδότησης οι διαπραγματεύσεις είχαν διαρκέσει περίπου 8 μήνες.

Απαντώντας σε ερώτηση για το οικονομικό όφελος που θα προκύψει για την Κυπριακή Δημοκρατία, ο κ. Συλικιώτης ανέφερε ότι ουσιαστικά «η οικονομική πρόταση αποτελείται από δύο μέρη, το όφελος της Κυπριακής Δημοκρατίας από την εξόρυξη, δηλαδή το ποσοστό το οποίο μετά τα ανακτήσιμα έξοδα θα πηγαίνει στο κράτος, που συνήθως κυμαίνεται σε ψηλά ποσοστά, προσεγγίζει ενδεχομένως και το 70%», προσθέτοντας ότι «το δεύτερο ήταν οι προτάσεις για τα δικαιώματα υπογραφής».

Δηλαδή, διευκρίνισε, με την υπογραφή των συμβολαίων, οι κοινοπραξίες που θα εξασφαλίσουν την άδεια για εξόρυξη θα καταβάλλουν αυτό που λέγεται «signature bonus», μπόνους υπογραφών, όπως είπε, προσθέτοντας ότι αυτά είναι τα έσοδα 200 εκ. ευρώ για τα οποία έγινε αναφορά στις προτάσεις της κυβέρνησης (για την ανάπτυξη).

Αυτό υπολογίστηκε γενικά, είπε, με κάποιους μέτριους υπολογισμούς, λέγοντας ότι τα ποσά που θα καταβληθούν θα είναι επίσης αντικείμενο διαπραγμάτευσης.

Εκείνο που έχει σημασία, είπε, είναι ότι με αυτή την απόφαση ανοίγουν κάποιες μεγάλες προοπτικές, πρώτα και κύρια και για την οικονομία της Κύπρου και για το ρόλο που διαδραματίζει ως ένας νέος σημαντικός ενεργειακός παίκτης και στην Ευρώπη αλλά και στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.

«Αντιλαμβάνεστε το πόση σημασία έχει για την οικονομία μας η υπογραφή συμβολαίου με σημαντικές κοινοπραξίες που έχουν μεγάλη δραστηριότητα διεθνώς στα θέματα υδρογονανθράκων και πόσο σημαντικό είναι το μήνυμα που στέλλεται για την οικονομία της Κύπρου», σημείωσε, προσθέτοντας ότι «με την υπογραφή συμβολαίου ξεκινούν σημαντικά έργα στην Κύπρο και σημαντικές επενδύσεις, όπως παράλληλα σημαίνει και δημιουργία αρκετών θέσεων εργασίας».

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ο "διχασμός προ των πυλών", οι Ένοπλες Δυνάμεις και οι ευθύνες της ηγεσίας τους

ΠΗΓΗ: Ας Μιλησουμε Επιτελους

Γράφει ο Πάρις Καρβουνόπουλος

Ο κίνδυνος ενός “εθνικού διχασμού”, δυστυχώς αρχίζει να γίνεται ορατός σ΄όλο και περισσότερους πολίτες. Ακόμη και αυτοί που θεωρούσαν αυτού του είδους τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς υπερβολικούς, αρχίζουν σιγά, σιγά να κατανοούν ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι πρωτίστως οικονομικό ,αλλά πολιτικό και κοινωνικό.

Τα όσα συμβαίνουν στην Εκκλησία ,έναν θεσμό που ανεξάρτητα από τα πιστεύω του καθενός έχει μεγάλη κοινωνική απήχηση, είναι ενδεικτικά: μητροπολίτες εναντίον μητροπολιτών ,“φιλο-χρυσαυγίτες”, εναντίον “αντι-χρυσαυγιτών”!

Είχαν προηγηθεί -και εξακολουθούν να συντηρούνται- τα “μέτωπα” των ιδιωτικών υπαλλήλων εναντίον των δημοσίων, των εκπαιδευτικών εναντίον των στρατιωτικών που έχουμε “ζήσει” εδώ στο Onalert και πολλών άλλων “μετώπων”. Πάντα θα πείτε είχαμε τις αντιπαραθέσεις μας και πάντα ο διχασμός ήταν κάτι που κατέτρωγε το Έθνος. Αλλά τώρα είναι μία απ΄ αυτές τις κρίσιμες στιγμές που όλοι νοιώθουμε ότι ισορροπούμε σε τεντωμένο σχοινί. Και πρώτα απ΄ όλα η Ελλάδα. Έχουν υπάρξει κι άλλες τέτοιες ώρες στην ιστορία μας ,αλλά τελικά πάντα καταφέρναμε να μένουμε πάνω στο τεντωμένο σχοινί και να συνεχίζουμε την πορεία μας.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν και άλλοτε οι πολίτες αυτής της ώρας ένοιωθαν την ίδια ανασφάλεια και φοβία, εγκλωβισμένοι σε κρίσεις οικονομικές,κοινωνικές,πολιτικές και πολεμικές που έμοιαζαν ότι δεν έχουν λύση. Όπως δηλαδή νοιώθουμε σχεδόν όλοι μας σήμερα.

Σ΄ αυτό το κλίμα διχασμού, όπου η αλληλεγγύη απουσιάζει κάποιοι φαίνεται ότι άθελά τους ή συνειδητά επιχειρούν να εμπλέξουν και τις “τραυματισμένες” από την κρίση Ένοπλες Δυνάμεις. Με προσωπικό κουρασμένο, από τις περικοπές, προσβεβλημένο από τις συκοφαντίες και εν μέρει θυμωμένο από την απαξίωση στην οποία το έχουν καταδικάσει οι κυβερνήσεις των τελευταίων ειδικά ετών, οι Ένοπλες Δυνάμεις εξακολουθούν να απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Από το 1974 και μετά, όλη την μακρά περίοδο της μεταπολίτευσης, οι ΕΔ απέδειξαν ότι μετά από την επτάχρονη μαύρη περίοδο της Χούντας, ήταν το πλέον οργανώμενο και αποτελεσματικό κομμάτι του ελληνικού κράτους και τελικά μετά από γενιές νέων αξιωματικών με προσόντα και μόρφωση να εξελιχθούν ίσως και στο πιο δημοκρατικό κομμάτι του. Με όσα προβλήματα -κυρίαρχο αυτό του κομματισμού- κι αν τις φόρτωναν.

Οι ΕΔ πάντα κάλυπταν και εξακολουθούν να καλύπτουν τις μεγάλες “μαύρες τρύπες” του υπόλοιπου κρατικού μηχανισμού, ειδικά σε περιστάσεις δύσκολες. Κι αυτό η ελληνική κοινωνία και το αναγνωρίζει και το εκτιμά.

Αυτές τις ΕΔ, λοιπόν κάποιοι επιχειρούν το τελευταίο διάστημα να τις εμπλέξουν στο παιχνίδι του διχασμού. Με αφορμή την ατυχή στιγμή της εισβολής απελπισμένων εργαζομένων στο ΥΕΘΑ, μια ολόκληρη “επιχείρηση” για να πειστούμε ότι πρέπει να θεωρήσουμε φυσιολογική ακόμη και την έξοδό τους στο δρόμο έχει ξεκινήσει. Και αυτή η προσπάθεια βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Οι ευθύνες τις στρατιωτικής ηγεσίας θα είναι μεγάλες αν αφήσει αυτές τις προσπάθειες να ευδοκιμήσουν. Για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει αυτή η στρατιωτική ηγεσία να δώσει τη συγκατάθεσή της και να συνεργαστεί με όσους έχουν επιλέξει να “μπολιάσουν” και τις ΕΔ με το μικρόβιο του διχασμού.

Ευθύνη της σημερινής στρατιωτικής ηγεσίας είναι να δημιουργήσει όσο το δυνατόν ισχυρότερα αντισώματα σε απόψεις, θέσεις και ενέργειες που οδηγούν τις ΕΔ σε περιόδους πολύ παλιές που όλοι μας θέλουμε να ξεχάσουμε. Και που για να είμαστε ειλικρινείς δεν πιστεύαμε ότι υπήρχε περίπτωση να μας απασχολήσουν ξανά.

Ποτέ μη λές ποτέ όμως. Ειδικά στην Ελλάδα.

Φοβάται κοινωνική εξέγερση ο Τζ. Σόρος;

ΠΗΓΗ:  αἰέν ἀριστεύειν


Όπως είναι ήδη γνωστό ο δισεκατομμυριούχος και άνθρωπος των αγορών κ. Τζ. Σόρος έκανε προχθές πρόταση για την δημιουργία στην Ελλάδα «οίκων αλληλεγγύης» σε άδεια δημόσια κτίρια στα οποία θα στεγαστούν μετανάστες και κοινωνικά ευάλωτοι Έλληνες που δοκιμάζονται από την οικονομική κρίση. Τόνισε μάλιστα πως η χρηματοδότηση αυτής της κίνησης θα γίνει από ιδρύματα όπως και το δικό του. Ισχυρίστηκε δε πως η συγκεκριμένη πρωτοβουλία θα μπορούσε να αναβιώσει την ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως φορέα αλληλεγγύης και όχι μόνο πειθαρχίας.
Αιτιολόγησε δε αυτή του την πρόταση για την Ελλάδα λέγοντας ότι: «Εκεί που είναι το επίκεντρο της ανθρωπιστικής καταστροφής, εκεί πρέπει να δοθεί και η πρώτη βοήθεια».
Είναι όμως λογικό πως μια τέτοιας κλίμακας βοήθεια προς τους εξαθλιωμένους Έλληνες και αλλοδαπούς, ουσιαστικά θα λειτουργήσει προληπτικά και αποσβεστικά έναντι κοινωνικών εξεγέρσεων, στις οποίες με μαθηματική βεβαιότητα θα οδηγηθούμε προϊούσης της εξαθλίωσης. Αναρωτιόμαστε λοιπόν μήπως αυτή η πρόταση του κ. Σόρος κινείται από το φόβο τέτοιων εξελίξεων, που ενδεχομένως πυροδοτήσουν ευρύτερες εξελίξεις στην Ευρώπη και όχι μόνο.

πηγή

Βαριές απώλειες για την Κυβέρνηση αλλά πέρασε το άρθρο για τις αποκρατικοποιήσεις

ΠΗΓΗ: ΛΟΓΙΟΣ ΕΡΜΗΣ


«Δεκτό» επί της αρχής και επί των άρθρων και στο σύνολό του κατά πλειοψηφία έγινε το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών για την κατάργηση του ελάχιστου ποσοστού του ελληνικού δημοσίου σε ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ και σε άλλους δημόσιους οργανισμούς.
Στο επίμαχο άρθρο 2, συνολικά 148 βουλευτές ψήφισαν ναι έναντι 139 που ψήφισαν όχι, ενώ 6 βουλευτές δήλωσαν παρόντες. Κατά συνέπεια το άρθρο 2 έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία.
Μετά την έγκριση του άρθρου 2 του νομοσχεδίου με το οποίο καταργείται το ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής του Δημοσίου στις ΔΕΚΟ, ανοίγει ο δρόμος για την ιδιωτικοποίησή των ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ και άλλων κρατικών οργανισμών.

Η ψηφοφορία «θρίλερ», του νομοσχεδίου που καταργεί το ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής του Ελληνικού Δημοσίου στις ΔΕΚΟ, προκάλεσε Ισχυρούς κλυδωνισμούς που απείλησαν την συνοχή του κυβερνητικού σχηματισμού.
Συνολικά ψήφισαν 293 βουλευτές.

Στο άρθρο 1: «ΝΑΙ» 173, «ΟΧΙ» 120 βουλευτές. Το άρθρο έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία.

Στο άρθρο 2: «ΝΑΙ» 148 βουλευτές, «ΟΧΙ» 139, «ΠΑΡΩΝ» δήλωσαν έξι βουλευτές. Το άρθρο έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία.

Στο άρθρο 3: «ΝΑΙ» 156, «ΟΧΙ» 135 βουλευτές και δύο δήλωσαν «ΠΑΡΩΝ». Το άρθρο έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία.

Στο άρθρο 4: «ΝΑΙ» 146 βουλευτές, «ΟΧΙ» 121, και 26 βουλευτές δήλωσαν παρόντες. Το άρθρο έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία.

Στο άρθρο 5: «ΝΑΙ» 158, «ΟΧΙ» 135 βουλευτές. Το άρθρο έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία.

Στο άρθρο 6: «ΝΑΙ» ψήφισαν 173 βουλευτές, έναντι 120 βουλευτών που επέλεξαν να πουν «ΟΧΙ». Το άρθρο έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία.

Στην τροπολογία, συνολικά 136 βουλευτές επέλεξαν «ΝΑΙ», 143 είπαν «ΟΧΙ» και καταψήφισαν, 14 δήλωσαν «ΠΑΡΩΝ». Η τροπολογία δεν έγινε δεκτή.

Η στάση του ΠΑΣΟΚ όπως εκφράστηκε από τον κ. Πάρη Κουκολόπουλο, εισηγητή του κόμματος για νομοσχέδιο ήταν «ΠΑΡΩΝ» στο άρθρο 4 και «ΟΧΙ» στην τροπολογία που εντάσσει ασφαλιστικά ταμεία στον ΕΟΠΥΥ. Εκτός αυτής της γραμμής βγήκαν συνολικά 15 βουλευτές (Μ. Μπόλαρης, Θ. Τζάκρη, Γ. Δριβελέγκας, Θ. Μωραϊτης, Απ. Κακλαμάνης, Λ. Γρηγοράκος, Μ. Κασσής Θ. Παραστατίδης, Κ. Σκανδαλίδης, Α. Χατζηοσμάν, Κ. Τριαντάφυλλος, Π. Δήμας, Μ. Χρυσοχοϊδης, Αν. Λοβέρδος, Αν. Γκερέκου, Δ. Κρεμμαστινός).

Ειδικότερα, 11 βουλευτές διαφοροποιήθηκαν και δεν ψήφισαν το 2ο άρθρο – το οποίο όπως είχε γράψει το protothema.gr αποτελούσε σημείο «ρωγμής» του κυβερνητικού συνασπισμού. Πρόκειται για τους:

Απ. Κακλαμάνης, Μάρκος Μπόλαρης, Θεοδώρα Τζάκρη, Μιχάλης Κασσής, Γιάννης Δριβελέγκας που ψήφισαν «ΟΧΙ» και

Θάνος Μωραϊτης, Γιώργος Ντόλιος, Θεόδωρος Παραστατίδης, Κώστας Σκανδαλίδης Αχμέτ Χατζη-οσμάν, Κώστας Τριαντάφυλλος που ψήφισαν «ΠΑΡΩΝ».

Επίσης, η κυρία Γκερέκου καταψήφισε το 3ο άρθρο ενώ 8 βουλευτές υπερψήφισαν την τροπολογία (Μπόλαρης, Χρυσοχοϊδης, Δήμας, Κρεμμαστινός, Γρηγοράκος, Τζάκρη, Ντόλιος, Χατζηοσμάν)

Πρέπει δε να σημειωθεί ότι οι κ.κ. Πύρρος Δήμας και Μιχάλης Χρυσοχοϊδης ψήφισαν «ΝΑΙ» σε όλα ενώ ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος απουσίαζε αν και βρισκόταν στο κτίριο της Βουλής.

Από την πλευρά η πλειοψηφία των βουλευτών της ΔΗΜΑΡ καταψήφισε τα άρθρα 2,3,5 ενώ στην τροπολογία δήλωσαν «Παρόντες». Απών από την διαδικασία ήταν ο κ. Φώτης Κουβέλης. Διαφοροποιήθηκε ο κ. Βασίλης Οικονόμου ψηφίζοντας την τροπολογία.

Τέλος, ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Ελληνες, Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ καταψήφισαν όλα τα άρθρα.

Πηγή

"Θα χτίσω σπίτια για να μείνουν οι λάθρο στην Ελλάδα"

ΠΗΓΗ: DefenceNet

Αποδεικνύεται πλέον με τον πιο περίτρανο τρόπο το σχέδιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων που επιδιώκει τον αφελληνισμό της χώρας, με την αθρόα εισβολή εκατομμυρίων λαθρομεταναστών, αλλά και ποιοί κρύβονται από πίσω τους με τον Τζορτζ Σόρος να μας αποκαλύπτει τους πραγματικούς του σκοπούς.
Την ίδρυση ταμείου με στόχο την οικοδόμηση σπιτιών "αλληλεγγύης" για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στην Ελλάδα ανακοίνωσε ο διάσημος χρηματιστής Τζορτζ Σόρος μιλώντας σε διεθνές φόρουμ για το μέλλον της Ευρώπης.
Το ταμείο, στο οποίο κατέθεσε ήδη ο ίδιος σεβαστό χρηματικό ποσό, έχει την έδρα του στην Σουηδία με πρωτοστάτη το ίδρυμα Ραούλ Βάλενμπεργ. Ενδιαφέρον για συμμετοχή έχουν εκδηλώσει ήδη πολλές προσωπικότητες και οργανώσεις στην Νορβηγία.
«Ο στόχος μου είναι διπλός» δήλωσε ο Σόρος.
«Πρώτον, να δείξουν οι Ευρωπαίοι αλληλεγγύη προς τους Έλληνες και δεύτερον να δείξουν οι Έλληνες αλληλεγγύη στους ξένους».
"Η Ελλάδα" πρόσθεσε "είναι αιχμάλωτη του Συμφώνου Δουβλίνο 2 που δεν επιτρέπει σε ξένους που πρωτομπήκαν σε αυτή να μεταβούν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες".
"Εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες παραμένουν έτσι στην παρανομία, εξίσου πολλοί είναι και οι άστεγοι" συνεχίζει ο διεθνής χρηματιστής και γνωστό μέλος όλων των γνωστών "επιτροπών", Μπιλντεμπεργκ, Τριμερής κ.α. ξεδιπλώνοντας τους ουσιαστικούς του σκοπούς: " Με τα χρήματα του νεότευκτου ταμείου θα μπορούσαν να χτιστούν σπίτια αλληλεγγύης ή να ενοικιαστούν ήδη υπάρχοντα. Έτσι θα μπορούσε να μπει κάποιο φρένο στην συντελούμενη ανθρωπιστική καταστροφή. Τα χρήματα του ταμείου θα δοθούν σε ελληνικές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών οι οποίες προσφέρουν ήδη βοήθεια τόσο σε ντόπιους όσο και σε ξένους."
Δηλαδή αυτό που μας λέει είναι ότι θα κατασκευάσει σπίτια για τους λαθρο προκειμένου να μείνουν για πάντα στη χώρα μας με την βοήθειά του!
Αν έχουν σπίτια (ίσως και καλύτερα από εμάς) τότε απλούστατα θα μας πουν "δεν μπορείτε να τους διώξετε είναι νόμιμοι, και βγάλτε το σκασμό". Και το καλύτερο η εφορία θα παίρνει τα σπίτια του κόσμου ενώ οι Ασιάτες, και Αφρικανοί "λάθρο" θα αποκτούν ενεργειακώς αναβαθμισμένα καινούρια σπίτια. Αλήθεια για τους Έλληνες θα φτιάξει σπίτια ο Τζωρτζ Σόρος;
Χρόνια ο κ. Σόρος κατηγορούνταν σαν όργανο της ΝΤΠ και δεν χάνει την ευκαιρία να αποδεικνύει τους ισχυρισμούς αυτούς. Η δύναμη της ΝΤΠ είναι τεράστια, αλλά πλέον έχει αποκαλυφθεί οι μάσκες "έπεσαν" και μπορεί να καταπολεμηθεί, εάν ο κόσμος βρίσκεται σε εγρήγορση. Η αφύπνηση θέλει μια μόνο στιγμή για να πραγματοποιηθεί, και μετά δεν χάνεται πια.
Οι οργανώσεις αυτές πάντως δεν μπορούν να υποκαταστήσουν για μεγάλο διάστημα την κρατική και ευρωπαϊκή παρέμβαση. Ο ίδιος εξήγησε ότι η αφετηρία της ιδέας του ήταν το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι το μεγαλύτερο θύμα της τρέχουσας χρηματιστικής κρίσης. Δηλαδή ο άνθρωπος μας "λυπάται" και θέλει να μας βοηθήσει εξαφανίζοντάς μας. Μόνο που κάνει ένα μεγάλο λάθος, όπως και όλοι οι παγκοσμιοποιητές, η Ελλάδα παράγει Έλληνες, ακόμα και αν μας εξοντώσουν ο ιερός αυτός χώρος θα παράξει εκ νέου Έλληνες.
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ (1)

Η προβληματική των κατηγοριών γεννιέται στον Σοφιστή του Πλάτωνος, όπου εισάγονται πέντε ανώτατα γένη του Είναι, της κινήσεως, της στάσεως, του ιδίου και του διαφορετικού! Πέντε γενικότατες ιδέες, ή μετα-ιδέες, οι οποίες όμως είναι μερικές από τις ιδέες που θεωρούνται οι πιο μεγάλες. Ο Πλωτίνος σκίασε την σωστή θεώρηση των κατηγοριών, καθότι παρουσίασε τις ιδέες του Σοφιστή σαν μια ολοκληρωμένη σειρά των υπέρτατων καθόλου δηλαδή σαν την παρουσίαση των κατηγοριών του νοητού κόσμου (Εν. VI, 1-3).

Για τον Αριστοτέλη όμως οι κατηγορίες χωρίζονται σε τρεις σημασίες: Μία οντολογική, μία λογική και μία γλωσσική-γραμματική. Στο οντολογικό επίπεδο οι κατηγορίες είναι οι πρωταρχικές διαιρέσεις του Είναι (αυτό στο οποίο το Είναι πρωταρχικώς διακρίνεται ή τα σχήματα του Είναι). Στο λογικό επίπεδο είναι τα μέγιστα γένη στα οποία καταλήγουν, επιστρέφουν κατά κάποιο τρόπο, οι όροι στους οποίους αποσυντίθενται η κρίση και η πρόταση!

Για την ιστορία λοιπόν του πράγματος, ας αναφέρουμε πως οι ίδιες λύσεις οι οποίες χώριζαν τους αρχαίους σχολιαστές του Αριστοτέλη, εάν δηλαδή οι κατηγορίες είναι φωνές (λέξεις), νοήματα (έννοιες) ή πράγματα, χωρίζουν και τους σημερινούς κριτικούς της φιλοσοφίας.

O Brentano χωρίζει τις προτάσεις των συγχρόνων σχολιαστών σε τρεις κατηγορίες:

1) Στην πρώτη οι κατηγορίες δεν είναι αληθινές έννοιες αλλά μόνον απόψεις για την συστηματοποίηση των εννοιών, εκείνη η δομή δηλαδή στην οποία κατανέμονται όλες οι έννοιες. Δεν είναι λοιπόν κατηγορούμενα αλλά ένας τόπος για τα κατηγορούμενα.

2) Στην δεύτερη πρόταση οι κατηγορίες δεν είναι μόνον μορφές ή τρόποι κατηγορήσεως των εννοιών, αλλά είναι αυτές οι ίδιες έννοιες, όχι με την γενική έννοια (καθότι κάθε αναπαράσταση του πνεύματος είναι μια έννοια), αλλά με την σημασία πως αυτές οι ίδιες μπορούν να είναι μέρη της κρίσεως: και έτσι λοιπόν οι κατηγορίες θα είχαν γεννηθεί από την αποσύνθεση της προτάσεως και της κρίσεως και επομένως θα έπρεπε να είναι τα μέγιστα κατηγορήματα! [κατηγόρημα της προτάσεως λέγεται εκείνο το αποδίδεται στο υποκείμενό της: ο Σωκράτης είναι σοφός]. Δηλαδή οι κατηγορίες είναι καθολικές έννοιες στις οποίες ανήκουν τα κατηγορήματα της απλής προτάσεως. Οι κατηγορίες είναι τα πιο καθολικά κατηγορήματα! Αυτή η λογική ερμηνεία των κατηγοριών, που επικράτησε τελικώς στη Δύση, οφείλεται στον Βοήθιο.

3) Στην τρίτη πρόταση ανήκουν όσοι υπογραμμίζουν την πλευρά των κατηγοριών σαν των πραγματικών εννοιών: οι κατηγορίες είναι οι υπέρτατες έννοιες, οι οποίες χαρακτηρίζονται με το όνομα Ον. Αυτή είναι η οντολογική πλευρά των κατηγοριών.

Οι δύο πρώτες προτάσεις ανήκουν στην λογική ερμηνεία των κατηγοριών διότι εμμέσως και σταθερώς ορίζει τα πράγματα, στα κείμενα του Αριστοτέλη, η θεωρία της προθέσεως της σκέψεως (που είναι η ρίζα της λογικής) και οι κατηγορίες. Επομένως, τα λογικά σχήματα, περιέχουν μια ουσιώδη αναφορά στην πραγματικότητα και προϋποθέτουν, στον ίδιο τον ορισμό τους, μια καθορισμένη μεταφυσική θεωρία της ίδιας της πραγματικότητος.

 Ακόμη και οι αρχαίοι λοιπόν, εννοούσαν τις τρεις λύσεις εξίσου ισχύουσες, χωρίς να περιέχουν καμιά αντίθεση καθότι μια λέξη δεν μπορεί παρά να εκφράζει μια έννοια, και μια έννοια δεν μπορεί παρά να αναφέρεται σε μια πραγματικότητα ή σε μια πλευρά της.

Στην οντολογική διάσταση των κατηγοριών πάντως, ο Αριστοτέλης επιμένει τόσο πολύ στην Μεταφυσική του που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία της ερμηνείας. Μεταφυσική Δ7, 1017α,22: «καθ' αυτά δε είναι λέγεται όσαπερ σημαίνει τα σχήματα της κατηγορίας· οσαχώς γαρ λέγεται, τοσαυταχώς το είναι σημαίνει» (Λέμε όμως ότι καθαυτό είναι έχουν όλα ακριβώς όσα σημαίνονται από τα σχήματα της κατηγορίας, γιατί κατά όσους τρόπους λέγεται το είναι τόσες και σημασίες έχει).

Μεταφυσική Ε2, 1026α,33: «Ἀλλ' ἐπεὶ τὸ ὂν τὸ ἁπλῶς λεγόμενον λέγεται πολλαχῶς, ὧν ἓν μὲν ἦν τὸ κατὰ συμβεβηκός, ἕτερον δὲ τὸ ὡς ἀληθές, καὶ τὸ μὴ ὂν ὡς τὸ ψεῦδος, παρὰ ταῦτα δ' ἐστὶ τὰ σχήματα τῆς κατηγορίας (οἷον τὸ μὲν τί, τὸ δὲ ποιόν, τὸ δὲ ποσόν, τὸ δὲ πού, τὸ δὲ ποτέ, καὶ εἴ τι ἄλλο σημαίνει τὸν τρόπον τοῦτον), ἔτι παρὰ ταῦτα πάντα τὸ δυνάμει καὶ ἐνεργείᾳ·» (Αφού όμως το ον υπό την απόλυτη έννοια έχει διαφορετικές σημασίες, από τις οποίες μία ήταν το συμβεβηκός (κατά σύμπτωση), άλλη το ον ως αληθές (και το μη ον ως ψεύδος) και, εκτός από αυτά, υπάρχουν τα σχήματα της κατηγορίας (όπως το τι, η ποιότητα, η ποσότητα, το πού, το πότε και ό,τι άλλο δηλώνει το ον με τον τρόπο αυτό) και ακόμη δίπλα σε όλες αυτές τις σημασίες υπάρχει και η σημασία του δυνάμει και ενεργεία)!

Για το συμβεβηκός (ο Αριστοτέλης) έχει να μας πει σπουδαία πράγματα όμως και ας τα ακούσουμε με συντομία! Μεταφυσική Ε2, 1026b : «Για το συμβεβηκός δεν υπάρχει καμία θεωρία. Διότι καμία επιστήμη, ούτε πρακτική, ούτε ποιητική, ούτε θεωρητική, δεν ενδιαφέρεται γι' αυτό. Γιατί όποιος φτιάχνει σπίτι, δεν φτιάχνει και τα συμβεβηκότα που εμφανίζονται όταν το σπίτι γίνει. Γιατί αυτά είναι άπειρα. Γιατί τίποτε δεν εμποδίζει να είναι το σπίτι σ' αυτούς ευχάριστο, στους άλλους βλαβερό, στους άλλους ωφέλιμο, δηλαδή να είναι διαφορετικό από κάθε άλλο πράγμα. Από αυτά τα συμβεβηκότα η οικοδομική δεν είναι αρμόδια στην κατασκευή τους. Γι' αυτό ο Πλάτων, σωστά, τοποθέτησε την σοφιστική στην περιοχή του μη-όντος. Διότι όλων των σοφιστών οι προτάσεις ασχολούνται με το συμβεβηκός (σήμερα ονομάζεται ψυχολογία), αν είναι δηλαδή το αυτό ή έτερο το μουσικό και το γραμματικό και ο μουσικός Κορίσκος και ο Κορίσκος. Γι' αυτό το συμβεβηκός είναι πολύ κοντά στο μη ον... »

Ποια είναι όμως η αρχή της σοφιστικής και του συμβεβηκότος; Μεταφυσική Ε2, 1026b,27 : « Ἐπεὶ οὖν ἐστὶν ἐν τοῖς οὖσι τὰ μὲν ἀεὶ ὡσαύτως ἔχοντα καὶ ἐξ ἀνάγκης, οὐ τῆς κατὰ τὸ βίαιον λεγομένης ἀλλ' ἣν λέγομεν τῷ μὴ ἐνδέχεσθαι ἄλλως, τὰ δ' ἐξ ἀνάγκης μὲν οὐκ ἔστιν οὐδ' ἀεί, ὡς δ' ἐπὶ τὸ πολύ, αὕτη ἀρχὴ καὶ αὕτη αἰτία ἐστὶ τοῦ εἶναι τὸ συμβεβηκός·» (Επειδή ανάμεσα στα όντα, μερικά την αυτή κρατούν κατάσταση εξαιτίας της αναγκαιότητος, όχι αυτής που της δίνουμε την σημασία της βιαιότητος, αλλά αυτής που σημαίνει ότι δεν μπορεί να συμβαίνει διαφορετικά, άλλα όμως δεν υπάρχουν εξαιτίας της αναγκαιότητος, ούτε πάντοτε, αλλά η ύπαρξή τους παρουσιάζει μια επαναληπτική συχνότητα, αυτό λέμε ότι είναι συμβεβηκός).

Σε τούτο το πρόβλημα είναι βυθισμένη η νεο-ορθοδοξία και η μετα-πατερική θεολογία που μας οδηγούν στον Οικουμενισμό. Διότι αρνήθηκαν την ουσία και ερμήνευσαν την ανάγκη μόνον σαν βίαιη ανάγκη! Το ίδιο πρόβλημα παρουσιάζει και ο ιστορικισμός. Και για να το λύσει στηρίζεται στην υπόθεση της εξελίξεως και του χρόνου, αναγκαζόμενος να αρνηθεί τον αιώνα σαν διάσταση, πρωταρχική, του χρόνου! Αυτά τα δύο προβλήματα ενωμένα μας δίνουν την εκκλησιολογική πλάνη του Ζηζιούλα.

Και συνεχίζουμε: Μεταφυσική Ν2, 1089α,7: «εἰ τὸ ὂν πολλαχῶς (τὸ μὲν γὰρ οὐσίαν σημαίνει, τὸ δ' ὅτι ποιόν, τὸ δ' ὅτι ποσόν, καὶ τὰς ἄλλας δὴ κατηγορίας)...» [αν το ον λέγεται με πολλές σημασίες (διότι άλλοτε σημαίνει ουσία, άλλοτε ότι είναι κάποια ποιότητα, άλλοτε ότι είναι κάποια ποσότητα και άλλοτε οι υπόλοιπες κατηγορίες)...]

Ολοκληρώνοντας όπως θα δούμε: Μεταφυσική Θ1, 1045b,27: «περὶ μὲν οὖν τοῦ πρώτως ὄντος καὶ πρὸς ὃ πᾶσαι αἱ ἄλλαι κατηγορίαι τοῦ ὄντος ἀναφέρονται εἴρηται, περὶ τῆς οὐσίας (κατὰ γὰρ τὸν τῆς οὐσίας λόγον λέγεται τἆλλα ὄντα, τό τε ποσὸν καὶ τὸ ποιὸν καὶ τἆλλα τὰ οὕτω λεγόμενα: πάντα γὰρ ἕξει τὸν τῆς οὐσίας λόγον)» [Διαπραγματευθήκαμε περί του όντος που είναι πρώτον, και στο οποίο αναφέρονται όλες οι άλλες κατηγορίες του όντος, δηλαδή περί της ουσίας. (Διότι κατά τον λόγον της ουσίας λέγονται και τα υπόλοιπα όντα. Όπως το ποσόν και το ποιόν κ.τ.λ. Διότι όλα αυτά θα αποκτήσουν τον λόγον της ουσίας)]. Είναι ιδιαιτέρως σημαντικό λοιπόν το γεγονός πως δεν γίνεται πλέον κατανοητός ο λόγος, το θεμέλιο της αρχαίας φιλοσοφίας και μεταφράζεται πλέον σαν σχέση ή σαν αναλογία!

Και για την σχέση ο Αριστοτέλης έχει να πει τα εξής: Μεταφυσική Ν1, 1088α,21: «ἔτι δὲ πρὸς ταύτῃ τῇ ἁμαρτίᾳ καὶ πρός τι ἀνάγκη εἶναι τὸ μέγα καὶ τὸ μικρὸν καὶ ὅσα τοιαῦτα·» Επιπλέον λοιπόν σ' αυτό το λάθος προστίθεται και το άλλο: το μέγα και το μικρό και όλα τα άλλα πράγματα, είναι αναγκαίως σχέσεις. Αλλά όμως η σχέση ανάμεσα στις κατηγορίες είναι εκείνη η οποία έχει την λιγότερη ουσία και την λιγότερη πραγματικότητα (ἥκιστα φύσις τις ἢ οὐσία [τῶν κατηγοριῶν] ἐστι και έπεται τοῦ ποιοῦ καὶ ποσοῦ·) Και είναι πάθος του ποσού (καὶ πάθος τι τοῦ ποσοῦ τὸ πρός τι) η σχέση.  

Διότι η σχέση δεν υπάρχει, εάν δεν υπάρχει κάτι άλλο που χρησιμεύει σαν υπόστρωμα σ' αυτή. Επιπλέον ενώ για την ουσία υπάρχει γέννησις και φθορά, (για την ποιότητα, για την ποσότητα και για τον τόπο υπάρχει η κίνηση), για την σχέση δεν υπάρχει τίποτε! Διότι η σχέση απαιτεί πάντοτε δύο όρους Χ και Υ. Αρκεί λοιπόν ένας εκ των δύο αυτών όρων να αλλάξει για να αλλάξει και η σχέση και ο όρος παρότι δεν άλλαξε καθεαυτός και παρότι ο ένας μπορεί να παρέμεινε σταθερός. Διότι η σχέση δεν είναι ύλη! Διότι η ύλη κάθε πράγματος, κάθε ουσίας, είναι εν δυνάμει αυτό του οποίου είναι ύλη και τα σχεσιακά δεν είναι ουσίες ούτε εν δυνάμει ούτε εν ενεργεία! Έτσι τα σχεσιακά δεν είναι ύλη της ουσίας. Και είναι γενικώς παρανοϊκό να πούμε πως μια σχέση είναι ύλη και στοιχείο της ουσίας, καθότι τα στοιχεία της ουσίας προηγούνται της ουσίας, ενώ οι σχέσεις όχι μόνον έπονται της ουσίας, αλλά έπονται ακόμη και του ποσοῦ και του ποιοῦ!

Ας σκεφτούμε λοιπόν σ' αυτό το σημείο όλα τα ανούσια δόγματα που εισήγαγαν στην θεολογία μας, περί σχέσεων των προσώπων της Αγίας Τριάδος, οι Ζηζιούλας και Γιανναράς και τα οποία επαναλαμβάνει τελευταίως ο κ. Κλιματσάκης.

Υπάρχει ζουμερή συνέχεια στην συνέχεια!

Αμέθυστος      

Philip Sherrard (Φίλιππος Σέρραρντ).

Αφιέρωμα σε ένα μεγάλο ελληνιστή, ιστορικό, φιλόσοφο, θεολόγο, συγγραφέα, ποιητή και μεταφραστή που έζησε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του στην Εύβοια (Λίμνη).


Ο Φίλιππος Σέρραρντ γεννήθηκε στην Οξφόρδη τον Σεπτέμβριο του 1922, σε μια οικογένεια με Αγγλο-Ιρλανδικές καταβολές. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια του Cambridge και του Λονδίνου (Ιστορία και Λογοτεχνία) και αργότερα δίδαξε στα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης (St Antony's College) και του Λονδίνου (King's College). Υπηρέτησε ως Υποδιευθυντής της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής των Αθηνών κατά τα έτη 1951-2 και 1958-62.

Επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα ως στρατιώτης (με το Βασιλικό Πυροβολικό) ύστερα από την απελευθέρωση της Αθήνας, το 1946. Από τις αρχές της δεκαετίας του '50 συνδέθηκε στενά με το Άγιο Όρος και βαπτίστηκε Ορθόδοξος (1956).

Επίσης, συνδέθηκε με πολλούς Έλληνες ποιητές, συγγραφείς και καλλιτέχνες, όπως ο Άγγελος Σικελιανός, ο Νίκος Γκάτσος, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Γιώργος Σεφέρης και ο Ζήσιμος Λορεντζάτος.

Φίλιππος Σέρραρντ: "Θα προσθέσω μόνον ότι, παρόλο που έπρεπε να ευχαριστήσω τον Θεό για όλα όσα μου έδωσε σε αυτή τη ζωή, Τον ευχαριστώ ιδιαίτερα για το δώρο της φιλίας με δύο ανθρώπους, τον Γιώργο Σεφέρη και τον Ζήσιμο Λορεντζάτο, με τη συνεργασία των οποίων, παρόλο που δεν το ξέρανε, μέσω επιστολών και άλλων γραπτών τους, μπόρεσα να συντάξω αυτές τις σημειώσεις. Ευχαριστώ!" ("Αετοπούλειο" Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Χαλανδρίου, 11 Μαΐου 1994).

Επί πολλά έτη, συνεργάστηκε με τον Edmund Keeley μεταφράζοντας στα αγγλικά τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, όπως και με τον Επίσκοπο Διοκλείας, Κάλλιστο Ware και τον G.E.H. Palmer στη μετάφραση της "Φιλοκαλίας", της συλλογής των κειμένων των Ιερών Πατέρων της Ορθοδοξίας.

Το 1958, αποφάσισε να αφήσει το St Antony's College (Οξφόρδη) και το 1959 αγόρασε ένα κτήμα κοντά στη Λίμνη (περιοχή Κατούνια) στη Βόρεια Εύβοια, όπου εγκαταστάθηκε αργότερα, έχοντας ήδη παντρευτεί τη δεύτερη σύζυγό του, Διονυσία Harvey. Από το 1977 και μετά, έζησε μόνιμα εκεί, χωρίς ηλεκτρικό και τηλέφωνο.

Λίγο πριν πεθάνει, έχτισε κοντά στο σπίτι του ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στην Αγία Σκέπη, με υλικά και αρχιτεκτονικό ρυθμό που μεταφέρουν στην εποχή μας το πνεύμα της αρχαίας χριστιανικής αρχιτεκτονικής και λατρείας.

Ἐφυγε από τη ζωή στις 30 Μαΐου 1995, σε ηλικία 72 ετών και τάφηκε δίπλα στο εκκλησάκι που είχε κτίσει στο κτήμα του.

"The Guardian", 8 Ιουνίου 1995

"Στο τέλος του Β' Παγκοσμίου πολέμου, ο Φίλιππος Σέρραρντ, βρέθηκε ως νεαρός στρατιώτης κάπου στην Ιταλία, όπου έπρεπε να δεχθεί την παράδοση ενός Γερμανού αξιωματικού. Ζήτησε από τον Γερμανό να δώσει το όπλο του. Ο αξιωματικός αρνήθηκε, λέγοντας: "Θα το κάνατε εσείς αυτό στη θέση μου;". Η απάντηση του Φίλιππου ήταν να βγάλει το δικό του πιστόλι από τη θήκη και να το αφήσει πάνω στο τραπέζι. Το πιστόλι ήταν φτιαγμένο από ξύλο. Δεν ήθελε να έχει αληθινό πιστόλι" (Juliet de Boulay).

Έγραψε περίπου 30 βιβλία και αναρίθμητα δοκίμια

Μια σειρά βιβλίων του, όπως ο ίδιος είχε πει, είναι "αφιερωμένα στην προσπάθεια να διακρίνουμε τις μεταβολές που υπήρξαν στα πρότυπα σκέψης του Ευρωπαϊκού κόσμου και οι οποίες μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση πνευματικής εγκατάλειψης και συνεπώς στην αποσύνθεση, και να σημειώσουμε πως προϋπόθεση κάθε σωτηρίας είναι η αλλαγή της πνευματικής νοοτροπίας".

Φίλιππος Σέρραρντ:

"Έξω από την αγάπη δεν υπάρχει λόγος για την ύπαρξη του κόσμου"

"Αν ο Θεός δεν είναι παρών σε ένα κόκκο άμμου, τότε δεν είναι παρών ούτε στον Ουρανό"

"Μέσα μας και μέσω ημών ο φυσικός κόσμος αγιάζεται και αποκαλύπτεται η εσωτερική του μυστηριακή ποιότητα. Εμείς είμαστε οι ιερείς του ναού αυτού του κόσμου"

(Από το βιβλίο του "Το Ιερό στη Ζωή και στην Τέχνη")

Το Άγιο Πνεύμα πνέει όπου θέλει

Φίλιππος Σέρραρντ: "Μια θρησκευτική παράδοση μπορεί να δώσει το προσάναμμα, αλλά αν η χάρη του Αγίου Πνεύματος δεν θ' ανάψει αυτό το προσάναμμα στην ψυχή ενός ανθρώπου ή ενός λαού, μένει προσάναμμα και η παράδοση η ίδια θα είναι μια νεκρή κληρονομία.

Μια θρησκευτική παράδοση μόνη της δεν μπορεί να δώσει ούτε άμεσα ούτε έμμεσα ό,τι βαθύτερο έχει ένας άνθρωπος ή ένας λαός να παρουσιάσει πνευματικά. Ό,τι πνευματικά παρουσιάζει είναι πάντοτε το άμεσο δώρο του Αγίου Πνεύματος, και το Άγιο Πνεύμα πνέει όπου θέλει, δεν περιορίζεται σε μία ορισμένη Ανατολική ή Δυτική θρησκευτική παράδοση, περιορίζεται μόνο από την ανικανότητα του ανθρώπου να το(ν) δεχθεί" ("Αετοπούλειο" Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Χαλανδρίου, 11 Μαΐου 1994).

πηγή
Πηγή : Άσμα ασμάτων

ΣΧΟΛΙΟ : ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΠΝΕΙ, ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΠΝΕΕΙ. Εδώ βρίσκεται η ουσία της Μοσχοβίτικής αιχμαλωσίας της θεολογίας μας. Όπου θέλει πνέει το Άγιο Πνεύμα, αλλά πού θέλει;; Το Αγιο Πνεύμα πνέει μέχρι τον Κύριο, αναπαύεται εν Κυρίω. Αυτή είναι η εσωτερική κίνηση της Αγίας Τριάδος όπως τήν βεβαιώνει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος και την ίδια κίνηση συνεχίζουν τα δύο πρόσωπα της Αγίας Τριάδος που συμμετέχουν και στην Οικονομία της Σωτηρίας μας, όπου το Άγιο Πνεύμα μάς γνωρίζει την αλήθεια τής Θεότητος του Κυρίου διότι μόνον το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει τον Κύριο.
Τα περί των Θρησκειών Ανατολής και Δύσεως που δέχονται το άμεσο δώρο του Αγίου Πνεύματος είναι οι γνωστές κενολογίες των Ρώσων Θεολόγων της διασποράς. Απο εδώ γεννιέται η αίρεση της Αγαπολογίας. Στην λίμνη Ευβοίας λειτουργεί μέχρι σήμερα σχολή αγαπολογίας, την οποία οργανώνει ο Κάλλιστος Γουέαρ.

Αμέθυστος

Κρυφή κάμερα στο Χάρβαρντ: Η ομολογία Παπανδρέου για το ΔΝΤ και τον Παναγιώτη Ρουμελιώτη...Βίντεο.

Δείτε το βίντεο από την ομιλία του πρώην πρωθυπουργού σε φοιτητές του αμερικανικού πανεπιστημίου Χάρβαντ Δέχτηκε καταιγισμό ερωτήσεων. Η αλήθεια για το ΔΝΤ και τον Παναγιώτη Ρουμελιώτη ...
​Χαλαρός και ευδιάθετος ήταν ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου στην ομιλία που έδωσε στην Αμερική σε φοιτητές του Χάρβαρντ. Το θέμα της ομιλίας ήταν "Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι" και φυσικά το ενδιαφέρον μονοπώλησαν οι χειρισμοί της τότε ελληνικής κυβέρνησης, πριν αλλά και μετά την προσφυγή στο ΔΝΤ. Το βίντεο ανέβασε στο διαδίκτυο στις 17 Οκτωβρίου φοιτητής που φυσικά μετείχε στην ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου.


Papandreou on Roumeliotis Book Harvard από stefanelonikitelo

Δεχόμενος ερωτήσεις από φοιτητές μετά το τέλος της ομιλίας του, ο κ. Παπανδρέου κλήθηκε να απαντήσει σε μια ερώτηση φοιτήτριας για το βιβλίο του πρώην εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Παναγιώτη Ρουμελιώτη. Η φοιτήτρια, λοιπόν, υπενθυμίζει στον κ. Παπανδρέου ότι ο κ. Ρουμελιώτης ισχυρίστηκε πως η οικονομία κατέρρευσε γιατί δεν επιδιώχθηκε εξαρχής αναδιάρθρωση του χρέους όπως συμβούλευε το ΔΝΤ και στη συνέχεια τον ρωτά αν αληθεύουν οι ισχυρισμοί και αν – η αντίθετη περίπτωση – προτίθεται να κινηθεί νομικά εναντίον του πρώην Έλληνα εκπροσώπου στο ΔΝΤ. Αφού ξεσπά σε γέλια ο πρώην πρωθυπουργός, δίνει μια απάντηση που ξαφνιάζει. Ποια είναι αυτή; Πως ο κ. Ρουμελιώτης δεν είναι μακριά από την αλήθεια! "Ο κ. Ρουμελιώτης δεν είναι μακριά από την αλήθεια, αλλά δεν μπορούσε να ξέρει όλη την αλήθεια", απάντησε ο κ. Παπανδρέου και συμπλήρωσε: "Είδε, όμως, μόνο τη μια πλευρά του θέματος. Ζήτησα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και ξέρετε ποιος είπε όχι; Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Δεν το συζητούσαν καθόλου". Στη συνέχεια, ο πρώην πρωθυπουργός υποστήριξε ότι η κρίση αντιμετωπίστηκε από την κυβέρνησή του κατά τον μοναδικό τρόπο που εξασφάλιζε ότι δεν θα οδηγούνταν η χώρα σε άτακτη χρεοκοπία.

news247.gr..
Πηγή : iNews

Ιδού οι αποκαλύψεις- βόμβα του Σπύρου Καρατζαφέρη για την ΕΛΣΤΑΤ που οδήγησαν στη σύλληψη του

«Το έλλειμα ασφαλώς μεθοδεύτηκε. Εμείς δεν το είχαμε διαπιστώσει τότε επειδή τότε ήμασταν αθώοι. Τώρα βλέπουμε ότι υπήρξε συστηματική μεθόδευση που ξεκίνησε προτού ακόμη φτιαχτεί η ΕΛΣΤΑΤ. Ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2009 με τον υπουργό κ.Παπακωνσταντίνου. Για το 2009 έγινε η πρώτη πρόβλεψη την 1η Απριλίου και η δεύτερη στη 1η Οκτωβρίου και μιλήσανε για 6%. Μετά στις 19 Οκτωβρίου ο κ.Παπακωνσταντίνου διέψευσε τον προκάτοχό του και μίλησε για 12%. Και ο κ.Παπανδρέου είπε ότι ίσως είναι και παραπάνω από 12%. Είναι πολιτική παρέμβαση είχε πει τότε ο κ.Αλμούνια, και ζήτησε να ερευνηθεί σε βάθος το φαινόμενο αυτό που μας παρουσιάζει ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας. Το έλλειμα το Σεπτέμβριο του 2009 ήταν 3,9% και μας το παρουσιάσανε ως 15,6%!!! Αυτός ήταν ένας από τους λόγους για να μας βαλουνε στο ΔΝΤ» αποκάλυψε η κ.Γεωργαντά στο «Εκ-κεντρικό» δελτίο, πρώην μέλος της ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία), αλλά και ο πρώην αντιπρόεδρος κ.Λογοθέτης.

Όλα αυτά τα στοιχεία βρίσκονται από τότε στην Εξεταστική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ αλλά… «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Άρα τι διαπιστώνουμε; Ότι η Ελλάδα δεν είχε κανένα λόγο να μπει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Έτσι λοιπόν εκτινάχτηκε το έλλειμμα από το 3,9% του ΑΕΠ , στο 15,6%!!!

πηγη Πηγή : Λαλεί πουλί

WERNER BEIERWALTES - ΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ (PLATONISMUS UND IDEALISMUS) (14)

Συνέχεια από Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

WERNER BEIERWALTES
Ο ΠΛΩΤΙΝΟΣ ΣΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΝ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟ

     Αυτή η θετική σύνθεση ιδεαλισμού και ρεαλισμού στον Πλωτίνο τον «απαλλάσσει» και απ’ την κατηγορία της ανακρίβειας ή του «πειραματισμού σε εικόνες» που του αποδίδει ο Tiedermann· «υπηρετεί» μάλιστα κατά τον Νοβάλις, ακριβώς μ’ αυτό ο Πλωτίνος το νέο ιδανικό ιδεαλισμού και ρεαλισμού, στο οποίο «πρέπει να γίνη το αφηρημένο αισθητό και το αισθητό αφηρημένο», δηλ. ‘διανοητικό’. Αυτό το νέο ιδανικό δεν βλέπει να αποκτούμε στην εικόνα ή στη μεταφορά «λαθραία» την έννοια, γιατί υποθέτει πως υπάρχει ήδη από πριν η έννοια στην εικόνα· η εικόνα αντιπροσωπεύει και παρέχει την έννοια, είναι ένας «σχηματισμός» ή ένας «συνοδευτικός συμβολισμός»  (( σ.τ.μ.: Εδώ χάνεται ίσως οριστικά και ο «δεύτερος πλους» του Πλάτωνα… )) .      

          Η ιδεαλιστική ομοιότητα του Πλωτίνου προς τον Φίχτε κυριαρχεί ωστόσο, παρ’ όλην τη διαφορά στον σκοπό των δύο τρόπων σκέψης: «Χωρίς την έκσταση – μια δεσμευτική, γοητευτική συνείδηση, που τα αντικαθιστά όλα – δεν αξίζει τίποτα καμμιά φιλοσοφία (ο σκοπός του Σπινόζα)». Και ο «σκοπός του Σπινόζα» δεν είναι παρά η “amor Dei intellectuallis” («η αγάπη του διανοητικού Θεού»…), που ταυτίζεται ιδεαλιστικά με τη διανοητική θεωρία· την οποίαν και ταυτίζει ακριβώς ο Νοβάλις με την πλωτινικήν έκσταση (Ekstasis). Κατά τον Πλωτίνο, επιτρέπει η έκσταση στον άνθρωπο να γνωρίση πρωτίστως ως πραγματικότητα αυτό, το οποίο στη γνώση του Ενός μπορεί μόνο να προετοιμασθή με τη διαλεκτική άνοδο της σκέψης – «όποιος το έχει δη, γνωρίζει αυτό που λέω» (( Πλωτ. VI 9, 9, 47… )) - , καθιστώντας τον έτσι ικανό να επανα«κατασκευάση» ανακλαστικά την ανάπτυξη του Ενός στις υποστάσεις (Hypostasen). Η πλωτινική σκέψη είναι άρα μόνο δευτερευόντως μια σκέψη από ‘κάτω’ προς τα ‘επάνω’· προσδιορίζεται μάλλον apriori ‘από επάνω’: η έκσταση είναι η πηγή του δρόμου. Παρόμοια λειτουργεί – αντικειμενικά και ερμηνευτικά – , συστήνοντας το υποκείμενο και άρα και την πραγματικότητα, και η διανοητική θεωρία στην ιδεαλιστική φιλοσοφία. Ο Φίχτε την ονομάζει μάλιστα τη «μοναδική σταθερή άποψη για κάθε φιλοσοφία», η οποία είναι, ως πράξη του φιλοσόφου, «θεώρηση του εαυτού του κατά την εκτέλεση της πράξης, με την οποίαν και γεννιέται σ’ αυτόν το Εγώ»· δεν αποτελεί μόνον τη βάση εξήγησης για όλα όσα συμβαίνουν στη συνείδηση, αλλά και τη βάση της δυνατότητας για «ενεργητικήν πράξη», με την οποίαν και γεννάται πρωτίστως ο νοητός κόσμος – ο υλικός κόσμος αντιπαρατίθεται στην πεπερασμένη συνείδηση. O Σέλλινγκ κατανοεί τη διανοητική θεωρία ως το χαρακτηριστικό και απαραίτητο «όργανο» ή μέσο κάθε μεταφυσικής σκέψης, επειδή «με τη γνώση τού Εγώ για τον εαυτό του γεννιέται κατ’ αρχάς το ίδιο το Εγώ (το αντικείμενο)», και καθίσταται έτσι δυνατή κατ’ αρχάς η μεταφυσική σκέψη. Η φιλοσοφία χωρίς αυτήν τη συστατική αυτο-θεώρηση του υποκειμένου ή Εγώ είναι εξίσου ακατανόητη όπως η γεωμετρία χωρίς τη θεωρία τού χώρου: όπως αποτελούν οι γεωμετρικές κατασκευές τούς εκάστοτε διαφορετικούς τρόπους που περιορίζουν (εξειδικεύουν) εκείνην τη θεωρία, έτσι είναι «χωρίς τη διανοητική θεώρηση και κάθε φιλοσοφία απολύτως ακατανόητη, επειδή δεν αποτελούν όλοι της οι ορισμοί παρά διαφορετικούς περιορισμούς τής αυτο-αντικειμενοποίησης, της διανοητικής δηλ. θεωρίας». Δεν μπορεί να εννοηθή βέβαια η μυστική έκσταση ως η αιτία που καθιστά δυνατή την ύπαρξη (το Είναι) του υποκειμένου, του ανθρωπίνου δηλ. πνεύματος, μπορεί να εννοηθή όμως ως η  υφιστάμενη αιτία να γίνη προφανές ή να γνωσθή αυτό, το οποίο καθιστά δυνατό και περιέχει, ως αυθύπαρκτο (αντικειμενικό) Υπερ-Είναι, το απόλυτο, υποστατικό, και άρα και το ανθρώπινο, πνεύμα. Η έκσταση, ως φωτεινή εμπειρία της προφανούς αιτίας, αντανακλά στη σκέψη που επιζητά να καταλάβη αυτό που προήλθε απ’ την αιτία, καθώς και την ίδιαν την αιτία. Και παρ’ όλο που δεν μπορούν να ταυτιστούν, ως προς το περιεχόμενό τους, η διανοητική θεώρηση, που μένει πάντοτε ανάκλαση ή σκέψη, και η μυστική έκσταση, που υπερβαίνει βέβαια για μιαν άχρονη στιγμή κάθε διαλεκτικό σκέπτεσθαι, παραμένει ωστόσο ως νόμιμη αναλογία, ότι και οι δυό τρόποι  (( ! ))  αποτελούν αφετηρία και σκοπό, και άρα ακριβώς αρχή, των δύο διαφορετικών «φιλοσοφιών». … Ενώ προϋποθέτουν επιπλέον και οι δυό αυτοί «τρόποι» - με διαφορετική βεβαίως την πρόθεση αλλά και τη συνέπεια – την επιστροφή στην εσωτερικότητα ως όρο της επιτυχίας: στον μεν Πλωτίνο, ώστε να αναφερθή μεταφυσικά αυτό που είναι εσωτερικό στην αιτία του, στον δε Νοβάλις, ώστε να επηρεάσουμε στο και απ’ το εσωτερικό και το εξωτερικό. «Το πρώτο βήμα … γίνεται μια ματιά προς τα μέσα, μια διακριτική επισκόπηση του Εαυτού μας». Ή: «Προς τα μέσα πορεύεται ο μυστικός δρόμος. Μέσα σε εμάς, ή πουθενά αλλού, υπάρχει η αιωνιότητα με τους κόσμους της, το παρελθόν και το μέλλον». Μέσα απ’ αυτήν την προοπτική συνιστά και η πορεία του Heinrich κάτω απ’ τη γη, στο (έργο τού Νοβάλις…) “Heinrich von Ofterdingen”, ένα σύμβολο για την είσοδο στο ίδιο μας το εσωτερικό και στα βάθη της ψυχής. Η οποία και παριστά «τον εσωτερικόν κόσμο στην ολότητά του», όπου και επιστρέφει κανείς «όπως σε μιαν παλιάν πατρίδα».  

             ΙΙ

         Ο Γκαίτε ανακάλυψε στη σκέψη του Πλωτίνου ένα πνευματικά όμοιό του χαρακτηριστικό: τη διαλεκτική σχέση φύσης και τέχνης και τη θεμελίωση αμφοτέρων στην ιδέα (Idee) και την παρατήρηση.

          Ανακάλυψε για πρώτη φορά τα πλωτινικά κείμενα, αν δεν μας εξαπατά το «6^ο Παραλειπόμενο στην Ποίηση και την Αλήθεια», ήδη το 1782: «όπως μια έμπνευση», του «άρεσε εξαιρετικά ο Πλωτίνος», κι ακόμα κι η δυσκολία του κειμένου, μετριασμένη απ’ τη μετάφραση του Φικίνου, δεν τον αποθάρρυνε κατ’ αρχάς· η δεύτερη σημαντική συνάντηση με τον Πλωτίνο πρέπει να συνέβη μέσω των «Σπουδών» του Daub και του Creuzer (Χαϊδελβέργη, 1805), στις οποίες και δημοσίευσε ο Creuzer μιαν ερμηνευτική μετάφραση της Εννεάδας ΙΙΙ 8 «Για τη φύση, για τη θεώρηση και για το Ένα». Ακόμα κι αν δεν διάβασε, κατά την πρώτη του συνάντηση, αυτήν ακριβώς την Εννεάδα, μια αντιπαράσταση του πλωτινικού φιλοσοφήματος με την πρώιμη «φυσικήν» έννοια του Γκαίτε για την «επικοινωνιακότητα» των δύο μορφών της συνείδησης (φύσης και τέχνης…) είναι για μας εξαιρετικά διδακτική· ο Πλωτίνος λειτουργεί ακόμα και εριστικά (; - heuristisch) για τον Γκαίτε.   

Α. Η φύση είναι κατά τον Πλωτίνο εικόνα της ψυχής· μέσα απ’ την ψυχή όμως «παρατηρεί» ή «θεωρεί» τη φύση το πνεύμα· και αποτέλεσμα αυτής της θεώρησης είναι ο φαινόμενος κόσμος. Η παρατήρηση της φύσης, ως η ουσιώδης  μάλιστα γι’ αυτήν την ίδια δραστηριότητα, δεν είναι μια αναζήτηση κι ένας συλλογισμός, αλλά – σύμφωνα με το πρότυπο της καλλιτεχνικής διαίσθησης – γνώση, που έχει ήδη κατανοήσει το αντικείμενό της. Αυτό που θεωρούσε κοινό ο Γκαίτε στην ίδιαν του την έννοια για τη φύση και στην «ιδέα» του Πλωτίνου, είναι η ταύτιση της σκέψης ή της θεώρησης με τη δημιουργία, ως τη βασική «φυσική» πράξη: «Στοχάστηκε (η φύση…) και διανοείται μόνιμα», γράφει ήδη στο απόσπασμα ‘Η φύση’ απ’ το “Tiefurter Journal” του 1783· «Η φύση… έχει τη θεώρηση στον εαυτό της, κι αυτό που δημιουργεί, το δημιουργεί προς χάριν της θεωρήσεως». Η «πράξη» (“Praxis”) της είναι η «θεωρία» (“Theoria”). Και νά τί λέει ακριβώς το απόσπασμα αυτό του Γκαίτε: «δημιουργεί αιωνίως καινούργιες μορφές»· όπου η δημιουργία της ταυτίζεται με τη διανόηση ή τον διαλογισμό της· κι όπου η παραγωγική φύση και το πνεύμα δεν αντιτίθενται το ένα στο άλλο, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται:

«Σ’ αυτόν (τον Θεό) αρμόζει, να κινή τον κόσμο στο εσωτερικό του,

να διατηρή στον εαυτό της τη φύση,
έτσι ώστε κάθε τι που ζη και κινείται και υπάρχει εκεί,
να μην αισθάνεται ποτέ πως απουσιάζει η δύναμη και το πνεύμα του».
(( … Μια «μετάφραση», σ’ αυτούς τους στίχους, του Τζιορντάνο Μπρούνο, άρα και μιας νεοπλατωνικής σκέψης, όπως παρατήρησε ήδη ο Bruno Bauch… το 1904  )) .

Η φύση «είναι η μοναδική καλλιτέχνις, και παίζει ένα δραματικό έργο»· αλλά και ο Πλωτίνος σκέπτεται πως η «θεωρητική δημιουργία» της φύσεως αναλογεί στην καλλιτεχνική δημιουργία, πως η φύση κι ο κόσμος είναι ένα δράμα (Drama), που δεν ακτινοβολεί βέβαια μόνον τη λάμψη ενός δραματικού έργου, όπως λέει ο Γκαίτε. Η φύση είναι, κατά τον Γκαίτε, «σοφή και σιωπηλή, … δεν έχει μιλιά ούτε λόγο, δημιουργεί όμως γλώσσες και καρδιές, μέσα απ’ τις οποίες αισθάνεται και μιλά». Η φύση όμως του Πλωτίνου, όταν ερωτηθή, προς χάριν τίνος δημιουργεί, κατονομάζει το στοιχείο της δημιουργίας της: «Δεν θά ’πρεπε να με ρωτάς, αλλά να μαθαίνης σιωπηλός, όπως κι εγώ σιωπώ και δεν συνηθίζω να μιλώ. Και τί να μάθης; Ότι αυτό που γεννιέται εκεί, είναι το δραματικό μου έργο, την ώρα που εγώ σιωπώ, κι ότι σε μένα που γεννήθηκα από μιαν τέτοια θεώρηση, αρμόζει πράγματι ένας τέτοιος φιλοθεάμων τρόπος στην ψυχή μου». Μια θεωρία άψοφος, γιατί δεν χρειάζεται κάτι το Εξωτερικό για να θεωρήση· ισχύει γι’ αυτήν το ίδιο όπως και για τον σοφό: πάντα είσω, είναι όλα δηλ. σ’ αυτήν εσωτερικά. «Οι γλώσσες κι οι καρδιές», που δημιουργεί, είναι εκείνοι που φιλοσοφούν, που επαναφέρουν, ερμηνεύοντάς την, τη φύση στην αιτία της, στο πνεύμα και στο Ένα, και μετασχηματίζονται έτσι, καθιστώντας μεταφυσική την περιοχή της, οι ίδιοι στο Νοητό (ομοίωσις, άπλωσις).

        Όπως είναι η φύση του Πλωτίνου η αρμονία (Harmonie) και η συμπάθεια (Sympathie) των αντιτιθεμένων δυνάμεων, η ενότητα της παραγωγικής κίνησης και μιας ακινησίας που διαφυλάσσει την υπόσταση του Παντός, και θεμελιώνεται στον λόγο (Logos) ή στη νοητή σφαίρα και εξασφαλίζεται απ’ αυτήν, έτσι είναι και η φύση του Γκαίτε μια ζωντανή, δημιουργική και διαμορφωτική δύναμη, ένα οργανικό Απόλυτο, όπου η πολικότητα του μεμονωμένου αναβιβάζει έτι περαιτέρω τη δύναμη του Όλου, ενώ το κάθε μεμονωμένο αντανακλά ακριβώς αυτό το Όλον· μέσα σ’ αυτήν τη διαλεκτική ενότητα και απολυτότητα καθίσταται το κάθε δημιούργημα μια ενέργεια, μια λειτουργία, ένα συμβάν (ένα γίγνεσθαι…), όπου αυτό που «συμβαίνει» τείνει όμως πάλι προς το δημιούργημα· κι αυτή είναι ακριβώς η λειτουργία τού «θεού-φύση», ότι «επιτρέπει να γίνη αυτό που είναι σταθερό, πνεύμα», ενώ «διαφυλάσσει και το γέννημα του πνεύματος σταθερό». Και είναι ταυτόχρονα το ύψιστο που μπορεί «να κερδίση στην ζωή» ο άνθρωπος, το να του «αποκαλυφθή» δηλ. όλη αυτή η διαδικασία.

Μια βασική πεποίθηση, που καθορίζει αποφασιστικά την έννοια της φύσεως και στον Γκαίτε και στον Πλωτίνο, είναι ότι «κάθε τι το πραγματικό είναι ήδη και θεωρία»  (( Γκαίτε, “Wanderjahre, II Buch: Betrachtungen im Sinne der Wanderer”, Hamburger Ausgabe (E. Trunz), VIII 304  )) . Για τον Πλωτίνο σημαίνει αυτό, ότι κάθε τι το μεμονωμένο είναι στον αισθητόν κόσμο θεώρημα, αποτέλεσμα μιας ενεργητικής παρατήρησης, διαμορφούμενο και αναπτυσσόμενο μέσα σ’ αυτήν, και γι’ αυτό ποτέ ένα ‘factum brutum’, αλλά αναγόμενο πάντοτε σε λογικές, διαμορφωτικές αρχές (λόγους), και πως μόνον έτσι μπορεί γενικώς να εννοηθή. Για τον Γκαίτε σημαίνει, πως το πνεύμα είναι αυτό που συγκροτεί, συνενώνει και ανυψώνει στον εαυτό του το Παν, και δεν μπορεί άρα και να εννοηθή ως αντίθετο προς τη φύση (το πνεύμα…): η βάση της εκδήλωσης, η φύση, διαπερνάται πλήρως απ’ αυτό που εκδηλώνεται, το πνεύμα. Ο Γκαίτε δεν «συμμερίζεται» βέβαια τη μεταφυσική θεμελίωση της φύσης και του κόσμου στο πνεύμα και στο Ένα απ’ τον Πλωτίνο, αλλά «θεωρεί» πως η Ιδέα ή ο λόγος της ενότητας ενεργεί και περιλαμβάνεται  εμπειρικά μάλλον στην όλη «διαδικασία». Γι’ αυτό και μας παροτρύνει: «Ας μην ψάχνει κανείς τίποτα πίσω απ’ τα φαινόμενα· αυτά τα ίδια είναι η διδασκαλία»  (( !!! )) . Η «προσεχτική ματιά» πάνω στα φαινόμενα (Phänomene) αποκαλύπτει κάθε φορά και την Ιδέα· το να βλέπουμε πρέπει να είναι πάντοτε και ταυτόχρονα το να εννοούμε, ή να οδηγή τουλάχιστον σ’ αυτό: «Κάθε τι που παρατηρούμε γίνεται μια θεωρία, κάθε θεωρία ένας διαλογισμός, κάθε διαλογισμός μια σύναψη, και μπορούμε έτσι να πούμε, πως με κάθε μας προσεχτική ματιά μέσα στον κόσμο γινόμαστε και θεωρητικοί (theoretisieren)»  (( Πρόλογος στη «Διδασκαλία των χρωμάτων» - “Farbenlehre” … )) . Τόσο όμως στον Πλωτίνο όσο και στον Γκαίτε σημαίνει η θεμελίωση της φύσης στη δημιουργική θεώρηση, ταυτόχρονα απόκρουση και υπερνίκηση: απέναντι στην «ώθηση και τον μοχλό» τού Γκαίτε, ο ωθισμός λοιπόν και η μοχλεία του Πλωτίνου  (( Ενν. ΙΙΙ 8, 2, 4 κ.ε. (ως πολεμική ενάντια στους Επικούριους) )) . (( σ.τ.μ.: Οι λέξεις μπορεί να είναι οι ίδιες, και να αλλάζη όμως το ουσιαστικό τους περιεχόμενο ή η «πηγή»… ))

      β.   Ο Γκαίτε αντιπαρατέθηκε συγκεκριμένα και με μεγάλη συνέπεια στα κείμενα του Πλωτίνου το καλοκαίρι του 1805 στο Lauchstädt. Από εδώ προέρχεται και μια μετάφρασή του τού πρώτου κεφαλαίου της Εννεάδας V 8 «Περί της πνευματικής ωραιότητος». Τη συμπεριέλαβε ο ίδιος αργότερα στο κείμενό του “Aus Makariens Archiv” («Απ’ το αρχείο των μακαρίων»), όπου και προσθέτει μιαν κριτική. Αν είναι προγραμματική για τη σκέψη του Γκαίτε η φράση απ’ τα “Maximen und Reflexionen” («Αρχές και αντανακλάσεις ή διαλογισμοί»), πως «Κάθε τι καλό το έχουμε ήδη σκεφτή, και το μόνο που χρειάζεται να προσπαθήση κανείς, είναι να το σκεφτή ξανά», αν έχη δηλ. ειπωθή ήδη το «Αρχαίο Αληθές» και χρειάζεται μόνο να το διαλογισθούμε, τότε αφορούν και στον Πλωτίνο αυτά τα λόγια. Το σημείο όπου ταυτίζονται ο Πλωτίνος με τον Γκαίτε είναι η σκέψη, ότι η τέχνη είναι η μορφοποιημένη ωραιότητα, ότι η τέχνη υπάρχει κατ’ αρχάς μέσω της Ιδέας. Αν μιμείται η τέχνη τη φύση, δεν το κάνει διπλασιάζοντας νατουραλιστικά ή αληθοφανώς αυτό που είναι εξωτερικό, αλλά επανερχόμενη στους λόγους (rationes κατά τον Φικίνο, και το «Λογικό» στη μετάφραση του Γκαίτε), «απ’ όπου και συνίσταται η ίδια η φύση και με βάση τους οποίους ενεργεί». Ο ίδιος ο Γκαίτε διατυπώνει σαφώς τη διαφορά του προς τον Πλωτίνο στην κριτική του προσθήκη: Η αναμφισβήτητη «πίεση» που εξασκεί η ζωογόνος και ρυθμιστική αρχή στα φαινόμενα δεν πρέπει να μας παραπλανήση, «να ‘ωθήσουμε πίσω’ κι εμείς αυτό που διαμορφώνει, καθώς και την ίδιαν την υψηλότερη μορφή, σε μιαν ενότητα που ‘χάνεται’ από την εξωτερική και την εσωτερική μας αίσθηση»· το οποίο όμως σημαίνει, πως δεν θεμελιώνονται τα είδη και η αιτία των ειδών, δηλ. το πνεύμα, σε ένα ακατάληπτο και μεταφυσικό, αλλά σε ένα σταθερά προσδιοριζόμενο Ένα. Ενάντια στο πλωτινικό αξίωμα μιας βαθμιαίας εντάσεως του Όντος (des Seienden) κατευθύνεται επίσης και η εξής ρήση του Γκαίτε: «Μια πνευματική μορφή δεν ελλαττώνεται όμως κατά κανέναν τρόπο, διακρινόμενη σ’ ένα φαινόμενο». Όπου το φαινόμενο δεν είναι καθόλου κατώτερο απ’ την αιτία του, ούτε αυτό που γεννάται από εκείνο που γεννά, και «πλεονεκτεί μάλιστα η ζωντανή γέννηση, στο ότι μπορεί να υπερέχη αυτό που γεννάται από εκείνο που γεννά». Το αντίθετο δηλ. απ’ την πεποίθηση του Πλωτίνου, πως η Ιδέα της ωραιότητος είναι «πιο ωραία» απ’ οποιαδήποτε φανέρωσή της· και πως δεν μπορεί άρα να ταυτίζονται η Ιδέα και η φύση, η ωραιότητα και το φαινόμενο. Στη σκέψη του Γκαίτε, για μιαν ελεύθερη από τη μεταφυσική και ολοσχερώς διαπερασμένη απ’ την Ιδέα φύση, αντιστοιχεί τώρα ένα φαινόμενο ή ένα έργο τέχνης, στο οποίο και εμφανίζεται ολόκληρη η ωραιότητα. Το φαινόμενο δεν συνοδεύεται δηλ. από κανένα επι- ή μεταφαινόμενο (Epi- oder Metaphänomen)· και δεν αποτελεί άρα, ούτε ως φύση ούτε ως τέχνη, κάποιο παράγωγο ή μια μετοχή: Είναι η ίδια η Ιδέα μάλλον αυτό που εμφανίζεται, το οποίο και μας συναντά «ως ο νόμος όλων των φαινομένων». Απαιτώντας και καλώντας, ως μια θετική φυσικότητα, έναν παρατηρητή: «Ο ύψιστος σκοπός της τέχνης είναι να παρουσιάση ανθρώπινες μορφές και σχήματα, τόσο φυσικά και τόσο ωραία, όσο αυτό είναι δυνατόν»  (( Γκαίτε, “Maximen und Reflexionen” 736 )) .

        Η αξιωματική θεωρία του Γκαίτε ενισχύεται, στην «Εισαγωγή στη διδασκαλία των χρωμάτων» (“Eileitung zur Farbenlehre”), απ’ τη θεωρία του Πλωτίνου, ότι το μάτι οφείλει την ύπαρξή του στο φως. Το μάτι, λέει και ο Γκαίτε, σχηματίζεται «στο φως για το φως, ώστε να συναντήση το εσωτερικό φως το εξωτερικό». Η φωτεινότητα του ίδιου του ματιού είναι άρα η προϋπόθεση για να βλέπουμε το φως και το χρώμα. Και διατυπώνει και σε στίχους ο Γκαίτε τη διδασκαλία του Πλωτίνου (Ενν. Ι 6, 9) για το όμοιον-ομοίω, που εξηγεί την όραση του καλού και ωραίου:

Αν δεν ήταν όπως ο ήλιος το μάτι,

Πώς θα μπορούσαμε να κοιτάξουμε το φως;

Κι αν δεν ζούσε και σε μας η δύναμη του Θεού,

Πώς θα μπορούσε να μας θέλξη αυτό που είναι θεϊκό

Το μάτι είναι λοιπόν, ως η αίσθηση που ξεχωρίζει απ’ όλες τις άλλες, το σημείο μετατροπής του εσωτερικού προς τα έξω, και του εξωτερικού προς τα μέσα· αυτό που αντιλαμβάνεται το ορατό, «μεταδίδοντάς το σ’ ολόκληρον τον άνθρωπο». Στο μάτι «καθρεφτίζεται από έξω ο κόσμος, κι από μέσα ο άνθρωπος. Και ολοκληρώνεται το Εσωτερικό και το Εξωτερικό». Πέρα λοιπόν απ’ το συγκεκριμένο περιεχόμενο της διδασκαλίας του, εννοεί αυτός ο «αρχαίος», κατά τον Γκαίτε, «μυστικός» την ενότητα του Εσωτερικού και του Εξωτερικού στον άνθρωπο. Όπου το μάτι γίνεται, μεσολαβώντας, ο ερμηνευτής αυτής της σχέσης. Και αποδεικνύεται, ότι μπορούμε γενικώς να καταλάβουμε, μόνο με το «Εξωτερικό στο Εσωτερικό» ή με το εκ των προτέρων εσωτερικευμένο Εξωτερικό, αυτό που βρίσκεται έξω μας. Το «Εξωτερικό στο Εσωτερικό» γίνεται λοιπόν ο όρος για κάθε εμπειρία και κάθε κατανόηση. Και είναι πλέον και η σχέση του ματιού προς αυτό που βλέπει, το πρότυπο για τη σχέση ανάμεσα στο «θεϊκό μέσα μας» και το «γενικώς θεϊκό»· γιατί ακριβώς με το «θεϊκό μέσα μας» (το «εντός μας θεϊκό»…) συνειδητοποιούμε κατ’ αρχήν το «θεϊκό στο σύμπαν»   (( Όπου είναι αξιοπρόσεκτη η σύγκλιση (;) αυτής της έννοιας του θεϊκού με τον «έσχατο λόγο» του Πλωτίνου, στον Βίο του από τον Πορφύριο 2, 26 κ.ε., όπου και διακρίνεται το θεϊκό ‘σε μας’ απ’ το θεϊκό ‘στο σύμπαν’ – Ficinus: quod in nobis divinum est, ad divinum ipsum, quod viget in universe, redigere. Ο Γκαίτε είχε διαβάσει τον «Βίο…»… )) .

        Προϋπόθεση και σκοπός διαφέρουν βέβαια ουσιωδώς στον Γκαίτε και τον Πλωτίνο. Δικαιολογούν εντούτοις τα όσα πλωτινικά ίχνη αναφέρθηκαν, την αποδεικτική πρόταση του Zelter, που λέει σ’ένα γράμμα του προς τον Γκαίτε: «Ανήκει πάντως (ο Πλωτίνος…) σε κάθε περίπτωση στους δικούς μας»  (( …στις 5 Σεπτ. του 1805… )) .

( συνεχίζεται )

Aμέθυστος