Solve et coagula (Λιώσιμο καί στερεοποίηση)

Ο Stephen Kokx σέ συνέντευξη μέ τον Αρχιεπίσκοπο Viganò
στις 16 Ιουλίου 2025

Στίβεν Κοκξ – Εξοχότατε, πολλές από τις αποφάσεις του Πρέβοστ δείχνουν ότι επιθυμεί να συνεχίσει την αιρετική πορεία των προκατόχων του, ιδιαίτερα την συνοδική πορεία που χάραξε ο Χόρχε Μπεργκόλιο. Πολλοί φαίνεται να πιστεύουν ότι είναι απαραίτητο να «του δώσουμε χρόνο» και να «ελπίσουμε» ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν. Ταυτόχρονα, φαίνεται ότι η ατζέντα του Πρέβοστ είναι αρκετά σαφής και ότι η σιωπή ή το «να του δοθεί το πλεονέκτημα της αμφιβολίας» -ενώ παρουσιάζεται μια πιο θετική εικόνα της βασιλείας του- θα μπορούσε να αποτελέσει ευκαιρία για σκάνδαλο παράλειψης ή/και ψεύτικης ελπίδας.
Τι πιστεύετε για αυτά τα επιχειρήματα και πώς θα πρέπει να βλέπουν οι Καθολικοί αυτό το «ποντίφικα» λίγο περισσότερο από δύο μήνες μετά την έναρξή του;

Αρχιεπίσκοπος Βιγκάνο – Κανείς μας δεν μπορεί να κρίνει το εσωτερικό φόρουμ, δηλαδή τις εσωτερικές διαθέσεις με τις οποίες ένα άτομο ενεργεί ή μιλάει: μόνο ο Κύριός μας, που βλέπει στα βάθη της καρδιάς μας, μπορεί να το κάνει αυτό. Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι δεν μπορούμε να εκφράσουμε γνώμη στο εξωτερικό φόρουμ, δηλαδή για τις επιπτώσεις και τις συνέπειες που μπορούν να έχουν οι πράξεις ή οι δηλώσεις ενός ατόμου γενικά ή σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Αυτό ισχύει και για τον Λεόνε, του οποίου η εκλογή θεωρείται από πολλούς ως ένδειξη αλλαγής από την καταστροφική περίοδο του σφετερισμού του Μπεργκόλιαν, παρόλο που δεν υπάρχουν στοιχεία που να το υποδηλώνουν. Πράγματι, υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός κυβερνητικών ενεργειών, διορισμών και δημόσιων δηλώσεων στις οποίες ο Λεόνε δείχνει ότι είναι απόλυτα σύμφωνος με τον προκάτοχό του με την άτυχη μνήμη.

Εγώ ο ίδιος, όπως νομίζω ότι πολλοί παρατήρησαν τις ημέρες αμέσως μετά τις εκλογές, προτίμησα να απέχω από την δημόσια έκφραση απόψεων για τον Λεόνε με σχόλια που θά μπορούσαν να φανούν βιαστικά.

Μετά από λίγο περισσότερο από δύο μήνες, ωστόσο, πιστεύω ότι είναι δυνατόν να βρεθεί συνέπεια στις πράξεις και τις δηλώσεις του Λεόνε με την πορεία που χάραξε ο Μπεργκόλια. Και ίσως αυτή η αυθόρμητη εμφάνιση της Αδελφής Ναταλί Μπεκάρ και άλλων μελών της συνοδικής ελίτ σε μια σέλφι με τον νεοεκλεγέντα Πάπα αποκτά σήμερα μια σημασία που αρχικά θα μπορούσε να είχε διαφύγει των περισσότερων.
Το μήνυμα που μπορούμε να αποκομίσουμε από αυτό - και το οποίο συνοδεύεται από τα ευτυχισμένα και ικανοποιημένα χαμόγελα πολλών υπερπροοδευτικών Εκλεκτόρων (μεταξύ των οποίων και του Καρδινάλιου Κούπιτς του Σικάγο) που εμφανίστηκαν στη Λότζια μετά τον λευκό καπνό - είναι ότι η συνοδική πορεία από την οποία η Μπεργκολιανή και η μετα-Μπεργκολιανή Εκκλησία δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να ξεφύγουν έχει ήδη χαραχθεί και ότι ο Λέων εξελέγη στην τέταρτη ψηφοφορία ως συνεχιστής της συνοδικής εντολής και όχι της munus petrinum.

Το λέω ευθέως: το συνοδικό λόμπι αναμένει o Λέων να δώσει κανονική νομιμότητα σε μια ανατρεπτική διαδικασία αφαίρεσης του Παπισμού. Ένα είδος εκούσιας παραίτησης του Μονάρχη υπέρ ενός Κοινοβουλίου που, σε απάντηση στην παραίτηση από την εξουσία της δικαιοδοσίας και της διακυβέρνησης, του αναγνωρίζει ένα πρωτείο τιμής που μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε οικουμενικό επίπεδο. Σε ένα νομικό παράδοξο, αυτό το λόμπι απαιτεί από τον κάτοχο ενός θείου δικαιώματος να ασκήσει υπέρτατη εξουσία προκειμένου να του μεταβιβάσει αυτό το δικαίωμα, κάτι που ο Πάπας δεν μπορεί να κάνει.

Αυτό το εκκλησιαστικό πραξικόπημα πρέπει να οδηγήσει στις ακραίες συνέπειές του την επαναστατική διαδικασία που εγκαινιάστηκε στη Β' Βατικανή με την επισκοπική συλλογικότητα του Lumen Gentium, επεκτείνοντας την διακυβέρνηση της Καθολικής Εκκλησίας στους λαϊκούς και στις γυναίκες, εις βάρος του άρρηκτου δεσμού μεταξύ της εξουσίας των Τάξεων και της εξουσίας της Δικαιοδοσίας που υπάρχει στην Εκκλησία από αμνημονεύτων χρόνων.

Από την άλλη πλευρά, η επέκταση στις γυναίκες λειτουργιών που προηγουμένως προορίζονταν για κληρικούς ανοίγει μια πρακτική ευκαιρία για την εισαγωγή παρα-υπουργικών μορφών όπως οι διακόνισσες και οι μη χειροτονημένοι ιερείς. Ούτε αυτό μπορεί να αγνοηθεί ως η εκπλήρωση της Ατζέντας του 2030 για την ισότητα των φύλων. Δεν γνωρίζω αν οι Αδελφοί μου και οι πιστοί συνειδητοποιούν τη θανάσιμη απειλή που αντιπροσωπεύει αυτή η ανατρεπτική και δόλια ενέργεια για την Καθολική Εκκλησία. Αυτό που επιτυγχάνεται εδώ σε εκκλησιαστικό επίπεδο είναι αυτό που έκανε η Επανάσταση στα καθολικά έθνη: καταργώντας τη θεϊκή μοναρχία και αντικαθιστώντας την με την απάτη της λαϊκής κυριαρχίας, ενώ στην πραγματικότητα  ο στόχος είναι να μεταβιβαστεί η εξουσία στα χέρια μιας ελίτ και να μετατραπεί σε τυραννία.

 Η  συνοδοποίηση, δηλαδή ο ψευδοεκδημοκρατισμός της Εκκλησίας, με αυτή την έννοια, θα αποτελέσει το όργανο και την αιτία της καταστροφής της, ακριβώς όπως έχει ήδη συμβεί στον πολιτικό τομέα. Σε αυτή την αποστροφή προς την ιερή Βασιλεία του Παπισμού, εκδηλώνεται όλο το μίσος του Σατανά: επειδή στους Καθολικούς Βασιλείς και στον Ρωμαίο Ποντίφικα λάμπει η Ιερή Μεγαλειότητα του Χριστού του Βασιλιά και Ποντίφικα, που βασιλεύει από τον θρόνο του Σταυρού.

Αυτός ο εκδημοκρατισμός —μόνο κατ' όνομα, επειδή στην πραγματικότητα η εξουσία ανήκει στο λόμπι— συνεπάγεται αναγκαστικά μια γραφειοκρατικοποίηση της Εκκλησίας, και γνωρίζουμε ότι η γραφειοκρατία είναι ένα από τα κύρια εργαλεία ελέγχου του Τεκτονισμού. Οι γραφειοκράτες, υπό το πρόσχημα των «δημοκρατικών» και «συνοδικών» διαδικασιών, μπορούν να χειραγωγήσουν τις συνελεύσεις, να κατευθύνουν τις ψήφους, να διαμορφώσουν τη συναίνεση και να κάνουν να φαίνεται ότι μια πρόταση προκύπτει αυθόρμητα από τη βάση, ενώ στην πραγματικότητα έχει σχεδιαστεί προσεκτικά μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια από εκείνους που διαχειρίζονται ολόκληρο τον οργανωτικό μηχανισμό της Συνόδου. Είναι μια κολοσσιαία μυθοπλασία, μια απάτη που αναπαράγει με γκροτέσκο τρόπο την αποσύνθεση της κοινωνίας των πολιτών μετά το 1789. Μια απάτη που θα οδηγήσει επίσης στην Τρομοκρατία, τη δικτατορία ενός απρόσωπου και ανώνυμου σώματος, το οποίο θα διαδώσει δόγματα για το κλίμα και νέες αμαρτίες κατά του περιβάλλοντος, αφορισμούς για την αδικία των μεταναστών ή για την άρνηση του δόγματος της ένταξης των ΛΟΑΤΚΙ+, και θα το κάνει αυτό στο όνομα της συνοδικής Εκκλησίας . Σε αυτήν την περίπτωση, ωστόσο, δεν υπάρχει Βασιλιάς Λουδοβίκος για γκιλοτίνα: ο μονάρχης έχει ήδη υποκλιθεί στα είδωλα της παγκοσμιοποίησης και η παράδοσή του φαίνεται πεπεισμένη και σκόπιμη, σχεδόν σχεδιασμένη εκ των προτέρων.

Σε όσους επιμένουν να εξιδανικεύουν την εικόνα του Λέοντα σύμφωνα με ένα μοντέλο που είναι σίγουρα παρήγορο αλλά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, τους συμβουλεύω να αξιολογήσουν τα γεγονότα για αυτό που είναι και να μην προσπαθούν να τα προσαρμόσουν στις δικές τους επιθυμίες. Ξεκινώντας με ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός, δηλαδή ότι ο Robert Francis Prevost διορίστηκε Έφορος τού Επισκοπικού Δικαστηρίου και διορίστηκε Καρδινάλιος το 2023 από τον ίδιο τον Bergoglio · και ότι αν ο τελευταίος είχε έστω και την παραμικρή υποψία ότι ο Prevost δεν θα ήταν συνεπής με την κυβερνητική του γραμμή, δεν θα τον είχε ποτέ ανυψώσει σέ καρδινάλιο, ούτε θα τον είχε τοποθετήσει επικεφαλής μιας στρατηγικής επισκοπής

 δικαστηρίου όπως αυτή που αποφασίζει για τους διορισμούς των επισκόπων.

Φοβάμαι ότι ο Λέων αντιπροσωπεύει τον «Μοντερνισμό με ανθρώπινο πρόσωπο» — για να δανειστώ την έκφραση «Σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο», που συνδέεται με την Άνοιξη της Πράγας του 1968 — και ότι ο αναμφισβήτητα πειστικός και ευγενικός τρόπος του μπορεί να παραπλανήσει πολλούς, ιδίως τους «συντηρητικούς Καθολικούς», οδηγώντας τους να δημιουργήσουν μια εικονική εικόνα του Πάπα, η οποία, ωστόσο, δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται από την πραγματικότητα.
Ο χρόνος μεταξύ του Nuntio vobis και της ψήφισης της πράσινης Missa votiva έχει φέρει στο φως μια σειρά από δηλώσεις για διάφορα θέματα, οι οποίες μας δείχνουν έναν Λέοντα που είναι απολύτως οργανικός στη συνοδική εκκλησιολογία , με μόνη διαφορά από τον προκάτοχό του την πιο ευγενική του συμπεριφορά.

Ας μην ξεχνάμε ότι κατά τη διάρκεια της ψυχοπανδημίας, ο Αρχιεπίσκοπος Πρέβοστ δεν δίστασε να υποστηρίξει την αφήγηση υπέρ του εμβολιασμού, συνιστώντας τη χρήση μάσκας, την κοινωνική αποστασιοποίηση και τη συμμόρφωση με τους άχρηστους και επιβλαβείς υγειονομικούς κανονισμούς του ΠΟΥ. 

Οι  πρόσφατες εκκλήσεις του για μια «πράσινη μεταστροφή» χρησιμοποιούν θεολογική ορολογία που μετατρέπει μια αντιεπιστημονική ψυχοπεριβαλλοντική θεωρία, βουτηγμένη στον νεομαλθουσιανισμό και τον Γνωστικισμό, σε μια πολύ πιο ευπαρουσίαστη Θρησκεία της Φύσης, στην οποία υποκλίνεται ο επικεφαλής της Εκκλησίας της Ρώμης, μια βασική φυσιογνωμία του παγκοσμιισμού.

Αλλά αν οι αρχιτέκτονες της Ατζέντας 2030 είναι δηλωμένοι εχθροί του Κυρίου μας και της Εκκλησίας Του· αν οι ψευδείς έκτακτες ανάγκες τους χρησιμεύουν για να νομιμοποιήσουν ψευδείς λύσεις που περιλαμβάνουν την εξόντωση μέρους της ανθρωπότητας και την υποδούλωση των επιζώντων, πώς μπορεί ένας Πάπας -αναρωτιέμαι- να μην αναγνωρίσει την τεράστια ηθική ευθύνη που αναλαμβάνει επικυρώνοντας το πραξικόπημα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης;

Πώς θα κρίνει το δικαστήριο της Ιστορίας -και το αλάθητο δικαστήριο του Χριστού Βασιλιά και Ποντίφικα- αυτή την προδοσία του munus petrinum ;

Ο Λέων βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι: να επιλέξει την πλατιά και άνετη οδό της συναίνεσης του κόσμου και των εχθρών του Χριστού και να χάσει την ψυχή του μαζί με το Ποίμνιο που του εμπιστεύτηκε ο Κύριος· ή να επιλέξει τη στενή και απότομη οδό της ακολουθίας του Χριστού και της επιστροφής στην Παράδοση, στην ηρωική μαρτυρία του Χριστού και του Εσταυρωμένου Χριστού ( Α΄ Κορινθίους 2:2).
Ήρθε η ώρα να κλείσει οριστικά η «συνοδική εμπειρία», με τις τρομερές αποτυχίες και την καταστροφή της σε όλα τα μέτωπα. Το να επιμείνει κανείς σε αυτή την οδό της αυτοκαταστροφής και της αυτοκτονικής απώλειας θα σήμαινε να θεωρήσει τον εαυτό του υπεύθυνο για μια καταστροφή που έχει προαναγγελθεί, να την ενθαρρύνει αντί να την καταγγέλλει και να την καταπολεμά με κάθε μέσο.
Ας θυμηθούμε με εμπιστοσύνη τα λόγια του Κυρίου μας προς τον Πέτρο: «Προσευχήθηκα για σένα, για να μην εκπέσει η πίστη σου· εσύ, όταν μετανοήσεις, ενίσχυσε τους αδελφούς σου» (Λουκάς 22:32).

Solve et coagula - Stephen Kokx intervista l’Arcivescovo Viganò

ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ. ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ.