ΠΗΓΗ: ΛΟΓΙΟΣ ΕΡΜΗΣ
Του Κων. Φράγκου*
Έχουν γραφτεί τόσα τελευταία, τα περισσότερα όψιμα, για τις ΚΑΒ που αν προσθέσω ένα άλλο κείμενο στο ίδιο μοτίβο, φοβάμαι ότι κανείς δεν θα το διαβάσει.
Θα πάρω την εύθυμη πλευρά του θέματος, δηλαδή των φαλιμέντων των ΚΑΒ, αφού πρόκειται για ιλαροτραγωδία, και θα σας προσφέρω ως «ορεκτικό» δηλαδή εισαγωγή, μερικά χαριτωμένα τσιτάτα και διαπιστώσεις που όταν εγράφησαν ουδένα, από τους κατέχοντες τους θώκους, συγκίνησαν. Ούτε καν τους απασχόλησαν. Είχαν πέσει με τα μούτρα στο μεγάλο φαγοπότι….Παχυδερμία, αδράνεια, αφασία…….
«Και τρέλα πολλή και αμαρτία περισσότερη και ψυχή του δράματος η φρίκη». Όταν ο Πόε έγραψε αυτά, άλλα είχε στο νου του, αλλά ο στίχος ταιριάζει στη σημερινή Κρατική Αμυντική Βιομηχανία.
Ν. ΚΥΡΙΑΖΗΣ, Καθηγητής(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 20/07/1999)
Οι διορισμένοι στις κορυφαίες αμυντικές θέσεις κομματικοί νομενκλατούριοι από τους έχοντες «υψηλή αντίληψη της ευθύνης» Υπουργούς Άμυνας στο διάστημα 1996-2006 είχαν μη γνώση του αντικειμένου, μη εμπειρία και σπουδές ανύπαρκτες. Ήταν παντελώς άσχετοι και εν πολλοίς επικίνδυνοι. Όσο για το ήθος μερικών ας μη μιλήσουμε….
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 18/02/06
Στις Ελληνικές Αμυντικές Βιομηχανίες διορίζονται ως Πρόεδροι και Διευθύνοντες Σύμβουλοι κάθε καρυδιάς καρύδι. Π.χ. στην ΕΛΒΟ ένας εικαστικός, στην ΠΥΡΚΑΛ ένας τ. Πρόεδρος της Λαχαναγοράς, στην ΕΑΣ ένα οδοντίατρος, στην ΕΑΒ ένας συνδικαλιστής του ΟΤΕ και μετά ένας….φαρμακοποιός.
Στη συνέχεια στη Γενική Διεύθυνση Αμυντικής Βιομηχανίας του ΥΠΕΘΑ ένας λέκτωρ του Συνταγματικού Δικαίου, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Αμυντικών Ερευνών ένας οικοδόμος, Διοικητής της Γενικής Τράπεζας ένας λογιστής! Επί 10 χρόνια (1996-2006) οι καταχρεωμένες αμυντικές βιομηχανίες παραδίδονται, ως βορά, σε κομματικούς λεγεωνάριους. Τα χρέη τους τα πληρώνει, φυσικά, ο ελληνικός λαός.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 26/2/06
Μετά προκήρυξη και αυστηρή κρίση φακέλλων υποψηφίων το Τουρκικό Υπουργείο Άμυνας επέλεξε ως Διευθύνοντα Σύμβουλο της μεγάλης αεροπορικής βιομηχανίας TUCAS AEROSPACE INDUSTRIES (TAI) τον Άγγλο Μηχανικό κ. JERRY JONES. DEFENCE NEWS/5 Οκτ. ‘98
Το 50% των αντισταθμιστικών (ΑΩ) θα είναι υποκατασκευαστικό έργο στη βιομηχανία μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΜΠΩΚΟΣ (Συνέντευξη – ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ/Φεβρ. ’99)
Τρία πουλάκια κάθονταν και ρώταγαν τον Σμπώκο.
Άρθρο του Γρ. Ρουμπάνη (Ε. 4/12/04)
Γίνεται απομύζηση του Ελληνικού Δημοσίου μέσω σκανδαλωδών υπερκοστολογήσεων. Πέλαγος θυγατρικών εταιρειών απολύτως παθητικών, η διατήρηση των οποίων αποσκοπεί μόνο στο βόλεμα «ημέτερων» και τη δυνατότητα συγκάλυψης αδιάφορων αδιάφανων συναλλαγών.
Γ. ΜΟΣΧΟΠΑΙΔΗΣ, Αποχωρών Πρόεδρος ΕΑΒ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 14/06/01
Αδιαφανείς συμβάσεις προς τους ημετέρους και το αλόγιστο ξόδεμα τρισεκατομμυρίων δραχμών «στο όνομα της πατρίδας και της Εθνικής Άμυνας» είναι το ισχύον σύστημα των στρατιωτικών προμηθειών.
ΣΥΡΟΣ ΚΟΣΚΟΒΟΛΗΣ, Πρόεδρος ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ (ΕΑΣ) ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 31/12/03
Μετά τα «ορεκτικά» που είμαι βέβαιος ότι τα απολαύσατε θα σας προσφέρω ως «κύριο πιάτο» αποσπάσματα από ένα, εντελώς πρόσφατο, αποκαλυπτικό σχόλιο της Καθημερινής (04 Σεπτεμβρίου) δια χειρός κ. Αλέξη Παπαχελά :
Πώς χάσαμε την αμυντική βιομηχανία μας
Η Ελλάδα αγόρασε τα τελευταία 30 χρόνια ορισμένα από τα πιο ακριβά και υπερσύγχρονα εξοπλιστικά συστήματα. Είναι άκρως εντυπωσιακό, και πολύ θλιβερό, το ότι δεν κατάφερε να αποκτήσει μια στοιχειώδη αμυντική βιομηχανία.
Το ανθρώπινο δυναμικό υπήρχε και υπάρχει. Έλληνες που έχουν δουλέψει σε μεγάλες βιομηχανίες στο εξωτερικό, καλοί επιστήμονες και τεχνικοί αποτελούν μια εξαιρετική «μαγιά» για μια σοβαρή βιομηχανία. Βρέθηκαν όμως οι «νταβατζήδες» που λυμαίνονταν τον χώρο των στρατιωτικών προμηθειών και βρήκαν τη φάμπρικα των αντισταθμιστικών. Πληρώναμε… λίγο πιο ακριβά κάθε σύστημα, με την ασαφή υπόσχεση πως ελληνικές εταιρείες θα αναλάμβαναν μέρος της παραγωγής. Τα αντισταθμιστικά προγράμματα αποδείχθηκαν μια από τις μεγαλύτερες κομπίνες και σε ελάχιστες μόνο περιπτώσεις άφησαν απτά οφέλη στο ελληνικό Δημόσιο.
Στην πράξη φαγώθηκαν σε «Καγιέν» και χλιδάτη ζωή για λίγους, καλά διασυνδεδεμένους, επιχειρηματίες και τους προστάτες τους.
Τον δρόμο της παρακμής πήρε όμως και η κρατική αμυντική βιομηχανία, που μέχρι κάποια εποχή στεκόταν και μπορούσε να διεκδικήσει υπεργολαβίες μεγάλων εταιρειών. Εκεί έμπλεξαν συνδικαλιστές, κομματικοί αξιωματούχοι που διόρισε το πολιτικό σύστημα και η συνέχεια είναι γνωστή. Δεν φτιάχναμε τίποτα μόνοι μας και ό,τι προσπαθούσαμε να φτιάξουμε μας κόστιζε 3-4 φορές πιο ακριβά.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Τουρκία έχει προχωρήσει πολύ και στη συμπαραγωγή αεροσκαφών και σε πολλούς άλλους τομείς. Το έκανε με σύστημα και πειθαρχία. Εμείς ξοδέψαμε πολλά δισεκατομμύρια χωρίς να μείνει πίσω τίποτα απολύτως από την παραγωγική ικανότητα της χώρας. Άλλη μια πτυχή κακοδιαχείρισης, με σημαντικές όμως επιπτώσεις εθνικής σημασίας.
Συνεχίζω εγώ:
Επαναλαμβάνω ότι αν γινόταν σωστή χρήση κι εκμετάλλευση των ΑΩ και αν τοποθετούντο εκεί, ικανές Διοικήσεις οι ΑΒ θα ευημερούσαν!
Συμπέρασμα: Δεν ξέρω τι θ’ αποφασίσει ο κ. Αλμούνια για την τύχη των Αμυντικών βιομηχανιών αλλά αν συνεχισθεί η κομματική φιλοσοφία και πάλι σε 2-3 χρόνια θα αναζητούμε έτερο κ. Αλμούνια.
Το ...επιδόρπιο
Οι χαμένες μάχες συμπυκνώνονται σε δύο λέξεις: Πολύ αργά……… ΜΑΚΑΡΘΟΥΡ
Σημειώνω μόνο ένα γεγονός για να θαυμάσετε τις αθλιότητες εις βάρος της Αμυντικής μας βιομηχανίας, εις βάρος της Άμυνας, εις βάρος της Χώρας: Σε μια από τις μεγαλύτερες προμήθειες, κραυγαλέα σκάνδαλα της 10ετίας 2000-2010, (την αγορά ελικοπτέρων ΝΗ-90) ήταν τόση η πρεμούρα του ΥΕΘΑ να υπογράψει την άθλια σύμβαση ώστε εκείνο που φρόντισε πρώτα ήταν να δοθεί «χοντρή» προκαταβολή στην πωλήτρια Εταιρεία. Για ένα υλικό άγνωστο, γουρούνι στο σακί. Ελληνική συμμετοχή στο γιγαντιαίο πρόγραμμα των 720 εκ. € περιορίσθηκε στο 1,19%, επαναλαμβάνω 1,19% (!!!). Τα αντισταθμιστικά, από την ίδια σύμβαση δόθηκαν σε «φιλαράκια».
Θα επαναλάβω όμως ότι οι διοικήσεις των ΑΒ αντί να αναθέτονται σε έμπειρους τεχνοκράτες παραδίδονται, κατά κανόνα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, σε χέρια ανεύθυνων, ανεπαρκών, άσχετων και ενίοτε απατεώνων.
Ακόμα και πρόσφατα σημειώνουν τα εξής τραγικά:
Ο σπουδαίος Υπουργός Άμυνας κ. Ε. Μεϊμαράκης διόρισε στην ΕΑΒ ως Πρόεδρο Διευθυντή Φροντιστηρίου, κομματάρχη του, τον οποίο διετήρησε ο κ. Ε. Βενιζέλος και ο κ. Παναγιωτόπουλος!
Μόλις προ μηνός αντικαταστάθηκε…
Σήμερα, και τώρα, ο φιλόπατρης κ. Ε. Βενιζέλος μετακινεί από την τρεκλίζουσα ΕΛΒΟ τον φίλο του Πρόεδρο, εξαίρετο κύριο αλλά παντελώς άσχετο, και τον τοποθετεί Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΕΑΒ!
Τελειώνοντας θα παραθέσω μία παράγραφο από άρθρο του κορυφαίου δημοσιογράφων κ. Χρ. Πασαλάρη (R-N 16 Μαρ. 13) και ένα στίχο από τον συμπατριώτη μου αξέχαστο ποιητή Νίκο Γκάτσο:
ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ο λαός αδρανεί, παραδίδεται αμαχητί στους αφέντες του, επαφίεται στην κούφια ρητορική καραγκιόζηδων της πολιτικής και των καναλιών. Περιμένει κάποιον σαν εκείνα τα άξια τέκνα που βλέπει στα αγάλματα, να βγει μπροστά, να τον ξυπνήσει, να τον οδηγήσει στην επαναστατική αλλαγή. Όχι να συναλλάσσεται παρακλητικά με τους υπηρέτες των ξένων δανειστών. Η ιστορία λέει ότι η Ελλάδα γεννοβολάει συνεχώς επαναστάτες. Ίσως υπάρχουν και σήμερα και δεν τους βλέπουμε… Ίσως κελαηδάνε και δεν τους ακούμε… Ίσως…..»
Σήμερα, ώρα της καταστροφής, ο ανεκδιήγητος κ. Ε. Βενιζέλος, θλιβερά αποτυχών Υπουργός Άμυνας και Οικονομικών, ουδόλως «αντιλαμβανόμενος» την κρισιμότητα της κατάστασης εξακολουθεί ν’ απαιτεί από τον κ. Σαμαρά τον έλεγχο του μισού ΥΕΘΑ (Γεννηματά – Γεωργιόπουλος) και την ΕΑΒ (Διευθύνων Σύμβουλο).
Ζήτω το Έθνος.
*Ο Κων. Φράγκος είναι Υπ/γος ε.α. Αναλυτής Αμυντ. Θεμάτων, Συγγραφέας – DEA Σορβόννης στα Αμυντικά
Έχουν γραφτεί τόσα τελευταία, τα περισσότερα όψιμα, για τις ΚΑΒ που αν προσθέσω ένα άλλο κείμενο στο ίδιο μοτίβο, φοβάμαι ότι κανείς δεν θα το διαβάσει.
Θα πάρω την εύθυμη πλευρά του θέματος, δηλαδή των φαλιμέντων των ΚΑΒ, αφού πρόκειται για ιλαροτραγωδία, και θα σας προσφέρω ως «ορεκτικό» δηλαδή εισαγωγή, μερικά χαριτωμένα τσιτάτα και διαπιστώσεις που όταν εγράφησαν ουδένα, από τους κατέχοντες τους θώκους, συγκίνησαν. Ούτε καν τους απασχόλησαν. Είχαν πέσει με τα μούτρα στο μεγάλο φαγοπότι….Παχυδερμία, αδράνεια, αφασία…….
«Και τρέλα πολλή και αμαρτία περισσότερη και ψυχή του δράματος η φρίκη». Όταν ο Πόε έγραψε αυτά, άλλα είχε στο νου του, αλλά ο στίχος ταιριάζει στη σημερινή Κρατική Αμυντική Βιομηχανία.
Ν. ΚΥΡΙΑΖΗΣ, Καθηγητής(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 20/07/1999)
Οι διορισμένοι στις κορυφαίες αμυντικές θέσεις κομματικοί νομενκλατούριοι από τους έχοντες «υψηλή αντίληψη της ευθύνης» Υπουργούς Άμυνας στο διάστημα 1996-2006 είχαν μη γνώση του αντικειμένου, μη εμπειρία και σπουδές ανύπαρκτες. Ήταν παντελώς άσχετοι και εν πολλοίς επικίνδυνοι. Όσο για το ήθος μερικών ας μη μιλήσουμε….
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 18/02/06
Στις Ελληνικές Αμυντικές Βιομηχανίες διορίζονται ως Πρόεδροι και Διευθύνοντες Σύμβουλοι κάθε καρυδιάς καρύδι. Π.χ. στην ΕΛΒΟ ένας εικαστικός, στην ΠΥΡΚΑΛ ένας τ. Πρόεδρος της Λαχαναγοράς, στην ΕΑΣ ένα οδοντίατρος, στην ΕΑΒ ένας συνδικαλιστής του ΟΤΕ και μετά ένας….φαρμακοποιός.
Στη συνέχεια στη Γενική Διεύθυνση Αμυντικής Βιομηχανίας του ΥΠΕΘΑ ένας λέκτωρ του Συνταγματικού Δικαίου, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Αμυντικών Ερευνών ένας οικοδόμος, Διοικητής της Γενικής Τράπεζας ένας λογιστής! Επί 10 χρόνια (1996-2006) οι καταχρεωμένες αμυντικές βιομηχανίες παραδίδονται, ως βορά, σε κομματικούς λεγεωνάριους. Τα χρέη τους τα πληρώνει, φυσικά, ο ελληνικός λαός.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 26/2/06
Μετά προκήρυξη και αυστηρή κρίση φακέλλων υποψηφίων το Τουρκικό Υπουργείο Άμυνας επέλεξε ως Διευθύνοντα Σύμβουλο της μεγάλης αεροπορικής βιομηχανίας TUCAS AEROSPACE INDUSTRIES (TAI) τον Άγγλο Μηχανικό κ. JERRY JONES. DEFENCE NEWS/5 Οκτ. ‘98
Το 50% των αντισταθμιστικών (ΑΩ) θα είναι υποκατασκευαστικό έργο στη βιομηχανία μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΜΠΩΚΟΣ (Συνέντευξη – ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ/Φεβρ. ’99)
Τρία πουλάκια κάθονταν και ρώταγαν τον Σμπώκο.
Άρθρο του Γρ. Ρουμπάνη (Ε. 4/12/04)
Γίνεται απομύζηση του Ελληνικού Δημοσίου μέσω σκανδαλωδών υπερκοστολογήσεων. Πέλαγος θυγατρικών εταιρειών απολύτως παθητικών, η διατήρηση των οποίων αποσκοπεί μόνο στο βόλεμα «ημέτερων» και τη δυνατότητα συγκάλυψης αδιάφορων αδιάφανων συναλλαγών.
Γ. ΜΟΣΧΟΠΑΙΔΗΣ, Αποχωρών Πρόεδρος ΕΑΒ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 14/06/01
Αδιαφανείς συμβάσεις προς τους ημετέρους και το αλόγιστο ξόδεμα τρισεκατομμυρίων δραχμών «στο όνομα της πατρίδας και της Εθνικής Άμυνας» είναι το ισχύον σύστημα των στρατιωτικών προμηθειών.
ΣΥΡΟΣ ΚΟΣΚΟΒΟΛΗΣ, Πρόεδρος ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ (ΕΑΣ) ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 31/12/03
Μετά τα «ορεκτικά» που είμαι βέβαιος ότι τα απολαύσατε θα σας προσφέρω ως «κύριο πιάτο» αποσπάσματα από ένα, εντελώς πρόσφατο, αποκαλυπτικό σχόλιο της Καθημερινής (04 Σεπτεμβρίου) δια χειρός κ. Αλέξη Παπαχελά :
Πώς χάσαμε την αμυντική βιομηχανία μας
Η Ελλάδα αγόρασε τα τελευταία 30 χρόνια ορισμένα από τα πιο ακριβά και υπερσύγχρονα εξοπλιστικά συστήματα. Είναι άκρως εντυπωσιακό, και πολύ θλιβερό, το ότι δεν κατάφερε να αποκτήσει μια στοιχειώδη αμυντική βιομηχανία.
Το ανθρώπινο δυναμικό υπήρχε και υπάρχει. Έλληνες που έχουν δουλέψει σε μεγάλες βιομηχανίες στο εξωτερικό, καλοί επιστήμονες και τεχνικοί αποτελούν μια εξαιρετική «μαγιά» για μια σοβαρή βιομηχανία. Βρέθηκαν όμως οι «νταβατζήδες» που λυμαίνονταν τον χώρο των στρατιωτικών προμηθειών και βρήκαν τη φάμπρικα των αντισταθμιστικών. Πληρώναμε… λίγο πιο ακριβά κάθε σύστημα, με την ασαφή υπόσχεση πως ελληνικές εταιρείες θα αναλάμβαναν μέρος της παραγωγής. Τα αντισταθμιστικά προγράμματα αποδείχθηκαν μια από τις μεγαλύτερες κομπίνες και σε ελάχιστες μόνο περιπτώσεις άφησαν απτά οφέλη στο ελληνικό Δημόσιο.
Στην πράξη φαγώθηκαν σε «Καγιέν» και χλιδάτη ζωή για λίγους, καλά διασυνδεδεμένους, επιχειρηματίες και τους προστάτες τους.
Τον δρόμο της παρακμής πήρε όμως και η κρατική αμυντική βιομηχανία, που μέχρι κάποια εποχή στεκόταν και μπορούσε να διεκδικήσει υπεργολαβίες μεγάλων εταιρειών. Εκεί έμπλεξαν συνδικαλιστές, κομματικοί αξιωματούχοι που διόρισε το πολιτικό σύστημα και η συνέχεια είναι γνωστή. Δεν φτιάχναμε τίποτα μόνοι μας και ό,τι προσπαθούσαμε να φτιάξουμε μας κόστιζε 3-4 φορές πιο ακριβά.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Τουρκία έχει προχωρήσει πολύ και στη συμπαραγωγή αεροσκαφών και σε πολλούς άλλους τομείς. Το έκανε με σύστημα και πειθαρχία. Εμείς ξοδέψαμε πολλά δισεκατομμύρια χωρίς να μείνει πίσω τίποτα απολύτως από την παραγωγική ικανότητα της χώρας. Άλλη μια πτυχή κακοδιαχείρισης, με σημαντικές όμως επιπτώσεις εθνικής σημασίας.
Συνεχίζω εγώ:
Επαναλαμβάνω ότι αν γινόταν σωστή χρήση κι εκμετάλλευση των ΑΩ και αν τοποθετούντο εκεί, ικανές Διοικήσεις οι ΑΒ θα ευημερούσαν!
Συμπέρασμα: Δεν ξέρω τι θ’ αποφασίσει ο κ. Αλμούνια για την τύχη των Αμυντικών βιομηχανιών αλλά αν συνεχισθεί η κομματική φιλοσοφία και πάλι σε 2-3 χρόνια θα αναζητούμε έτερο κ. Αλμούνια.
Το ...επιδόρπιο
Οι χαμένες μάχες συμπυκνώνονται σε δύο λέξεις: Πολύ αργά……… ΜΑΚΑΡΘΟΥΡ
Σημειώνω μόνο ένα γεγονός για να θαυμάσετε τις αθλιότητες εις βάρος της Αμυντικής μας βιομηχανίας, εις βάρος της Άμυνας, εις βάρος της Χώρας: Σε μια από τις μεγαλύτερες προμήθειες, κραυγαλέα σκάνδαλα της 10ετίας 2000-2010, (την αγορά ελικοπτέρων ΝΗ-90) ήταν τόση η πρεμούρα του ΥΕΘΑ να υπογράψει την άθλια σύμβαση ώστε εκείνο που φρόντισε πρώτα ήταν να δοθεί «χοντρή» προκαταβολή στην πωλήτρια Εταιρεία. Για ένα υλικό άγνωστο, γουρούνι στο σακί. Ελληνική συμμετοχή στο γιγαντιαίο πρόγραμμα των 720 εκ. € περιορίσθηκε στο 1,19%, επαναλαμβάνω 1,19% (!!!). Τα αντισταθμιστικά, από την ίδια σύμβαση δόθηκαν σε «φιλαράκια».
Θα επαναλάβω όμως ότι οι διοικήσεις των ΑΒ αντί να αναθέτονται σε έμπειρους τεχνοκράτες παραδίδονται, κατά κανόνα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, σε χέρια ανεύθυνων, ανεπαρκών, άσχετων και ενίοτε απατεώνων.
Ακόμα και πρόσφατα σημειώνουν τα εξής τραγικά:
Ο σπουδαίος Υπουργός Άμυνας κ. Ε. Μεϊμαράκης διόρισε στην ΕΑΒ ως Πρόεδρο Διευθυντή Φροντιστηρίου, κομματάρχη του, τον οποίο διετήρησε ο κ. Ε. Βενιζέλος και ο κ. Παναγιωτόπουλος!
Μόλις προ μηνός αντικαταστάθηκε…
Σήμερα, και τώρα, ο φιλόπατρης κ. Ε. Βενιζέλος μετακινεί από την τρεκλίζουσα ΕΛΒΟ τον φίλο του Πρόεδρο, εξαίρετο κύριο αλλά παντελώς άσχετο, και τον τοποθετεί Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΕΑΒ!
Τελειώνοντας θα παραθέσω μία παράγραφο από άρθρο του κορυφαίου δημοσιογράφων κ. Χρ. Πασαλάρη (R-N 16 Μαρ. 13) και ένα στίχο από τον συμπατριώτη μου αξέχαστο ποιητή Νίκο Γκάτσο:
ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ο λαός αδρανεί, παραδίδεται αμαχητί στους αφέντες του, επαφίεται στην κούφια ρητορική καραγκιόζηδων της πολιτικής και των καναλιών. Περιμένει κάποιον σαν εκείνα τα άξια τέκνα που βλέπει στα αγάλματα, να βγει μπροστά, να τον ξυπνήσει, να τον οδηγήσει στην επαναστατική αλλαγή. Όχι να συναλλάσσεται παρακλητικά με τους υπηρέτες των ξένων δανειστών. Η ιστορία λέει ότι η Ελλάδα γεννοβολάει συνεχώς επαναστάτες. Ίσως υπάρχουν και σήμερα και δεν τους βλέπουμε… Ίσως κελαηδάνε και δεν τους ακούμε… Ίσως…..»
Και για να σας ιντριγκάρω ακόμη πιο πολύ σας περιγράφω ότι, σύμφωνα με υπολογισμούς, το ποσό που διατέθηκε για Αντισταθμιστικά την περίοδο 1996-2006 ήταν περίπου 2,5 δις €. Προορίζονταν, κυρίως, για την εισαγωγή τεχνολογίας με παράλληλη ενίσχυση της Αμυντικής Βιομηχανίας. Απ’ αυτά και περισσότερο από 1,5 δις € αντιπροσωπεύει το ποσό που εισήλθε στις τσέπες των διαφόρων «συγγενών» γραφείων στα οποία είχαν «χειρισθεί» την εκτέλεση των ΑΩ.«Έλα της θάλασσας θεριόκαι του πελάγου μπόρατο θλιβερό σκουπιδιαριόνα διώξεις απ’ τη Χώρα»
Σήμερα, ώρα της καταστροφής, ο ανεκδιήγητος κ. Ε. Βενιζέλος, θλιβερά αποτυχών Υπουργός Άμυνας και Οικονομικών, ουδόλως «αντιλαμβανόμενος» την κρισιμότητα της κατάστασης εξακολουθεί ν’ απαιτεί από τον κ. Σαμαρά τον έλεγχο του μισού ΥΕΘΑ (Γεννηματά – Γεωργιόπουλος) και την ΕΑΒ (Διευθύνων Σύμβουλο).
Ζήτω το Έθνος.
*Ο Κων. Φράγκος είναι Υπ/γος ε.α. Αναλυτής Αμυντ. Θεμάτων, Συγγραφέας – DEA Σορβόννης στα Αμυντικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου