Το άρθρο 575 του ιταλικού ποινικού κώδικα ορίζει: «Όποιος προκαλεί τον θάνατο ενός ανθρώπου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον είκοσι ενός ετών». Τα νομικά εγχειρίδια εξηγούν ότι το έγκλημα διαπράττεται όταν η συμπεριφορά που προκαλεί τον θάνατο χαρακτηρίζεται από πρόθεση, δόλο, την συνειδητή πρόθεση θανάτωσης. Η ποινή για εκούσια ανθρωποκτονία μπορεί να φτάσει έως και την ισόβια κάθειρξη, εφόσον συντρέχουν οι επιβαρυντικές περιστάσεις που ορίζονται στα επόμενα άρθρα 576 και 577. Η πηγή στην οποία αναφερόμαστε υπενθυμίζει ότι το νομοθετικό κείμενο - όπως έχει ενημερωθεί μέχρι σήμερα - χρονολογείται από το 1930. Αστειευόμενοι, θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε ότι ο κώδικας (φασιστικός με την χρονική έννοια) μιλά για τη δολοφονία «άνδρα» (man, uomo) και ως εκ τούτου είναι σεξιστικός, αλλά κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ ότι ο όρος αναφερόταν στο «φύλο» του θύματος (αυτή είναι η σωστή λέξη) και όχι στην ανθρώπινη υπόστασή του. Το Άρθρο 3 του Συντάγματος —δημοκρατικό, έχοντας ψηφιστεί το 1948— ορίζει ότι «όλοι οι πολίτες έχουν ίση κοινωνική αξιοπρέπεια και είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, χωρίς διάκριση φύλου, φυλής, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικών πεποιθήσεων ή προσωπικών και κοινωνικών συνθηκών».
Επομένως, δεν μπορούν να τιμωρηθούν διαφορετικά με βάση το φύλο του δράστη ή του θύματος. Είναι πολύ εύκολο να υποστηρίξει κανείς ότι το νομοσχέδιο για την λεγόμενη γυναικοκτονία, που εγκρίθηκε ομόφωνα από τη Γερουσία, είναι αντίθετο με το Σύνταγμα και τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα. Προφανώς, αυτό δεν ισχύει στην πράξη και θα πρέπει να υπομείνουμε τη νομική, ιδεολογική και πολιτιστική κατακραυγή που αναφέρει ότι η δολοφονία είναι πιο σοβαρή εάν το θύμα είναι γυναίκα. Η βιολογική συνθήκη της γυναικείας φύσης -αλλά και η αυτοαντίληψη ότι ανήκει στο γυναικείο φύλο- γίνεται προνόμιο από το νόμο και κάνει διακρίσεις ως προς τη σοβαρότητα του εγκλήματος, καθώς στη διατύπωση που αποδέχονται όλοι οι γερουσιαστές, η γυναικοκτονία -πλέον ένα ανεξάρτητο έγκλημα- θα τιμωρείται πάντα με ισόβια κάθειρξη, διαφορετικά από την «απλή» ανθρωποκτονία, που διαπράττεται εναντίον ενός άνδρα ή μιας γυναίκας με την οποία ο δολοφόνος δεν έχει ή δεν είχε σχέση.
Ο συγγραφέας είναι από τους λίγους που αντιτίθενται σε αυτό. Κι όμως, ζητά αυστηρές ποινές για κάθε έγκλημα και πιστεύει ότι η ισόβια κάθειρξη -αληθινή, χωρίς να μετριάζεται από τις μυριάδες νομικές εξαιρέσεις- θα πρέπει να είναι ο κανόνας για κάθε προμελετημένη εκούσια ανθρωποκτονία. Καμία επιείκεια για τους δολοφόνους, αλλά όχι για τη γυναικοκτονία: δεν αποδεχόμαστε αυτόν τον ορισμό. Ο νομοθετικός ορισμός αρχικά μιλούσε για «πράξη διάκρισης ή μίσους εναντίον του προσβεβλημένου ατόμου επειδή είναι γυναίκα, για την καταστολή της άσκησης των δικαιωμάτων ή των ελευθεριών του ή, σε κάθε περίπτωση, της έκφρασης της προσωπικότητάς του». Η δολοφονία ενός άνδρα για τους ίδιους λόγους δεν είναι επομένως —από το νόμο— τόσο σοβαρή, ενώ ο νόμος θα μπορούσε ίσως να επικαλεστεί κανείς σε περίπτωση ανθρωποκτονίας εντός μιας γυναικείας, αλλά όχι ανδρικής, ομοφυλοφιλικής σχέσης. Αναμένουμε τη γνώμη των ομοφυλοφιλικών ενώσεων.
Το απόσπασμα που αφορά το «όχι» της γυναίκας (αλλά όχι του άνδρα ή του τρανς!) στη «δημιουργία ή διατήρηση συναισθηματικής σχέσης ή στην υποβολή σε κατάσταση υποδούλωσης ή με οποιονδήποτε τρόπο περιορισμού των ατομικών τους ελευθεριών» έχει προστεθεί στο κείμενο. Εξαιρετικό, εκτός από το ότι αφορά μόνο τον μισό ουρανό, ή και λιγότερο, αφού η προστασία δεν επεκτείνεται στους άνδρες - ετεροφυλόφιλους ή ομοφυλόφιλους - ούτε σε όλα τα άλλα φύλα του μεταβαλλόμενου ΛΟΑΤΚΙ γαλαξία, κ.λπ. Είναι εκπληκτικό, αλλά όχι υπερβολικά, το γεγονός ότι ούτε ένας γερουσιαστής δεν ψήφισε κατά ή έστω απείχε. Το κοινοβουλευτικό σμήνος συμφωνεί χωρίς εξαίρεση στην παραβίαση του συντάγματος. Όλοι ενωμένοι, από δεξιά προς αριστερά, με επικεφαλής τον Πρόεδρο Ιγνάτσιο Μπενίτο Λα Ρούσα. Δεν περιμένουμε τίποτα από μελλοντικές προσφυγές στο Συνταγματικό Δικαστήριο, τον θεματοφύλακα όχι του συντάγματος αλλά του υποτιθέμενου πνεύματος των καιρών.
Από τώρα και στο εξής, ο μισός πληθυσμός είναι νομικά κόρη ενός κατώτερου θεού. Αν είμαι άνδρας και σκοτώσω έναν άλλο άνδρα, το έγκλημα θα μου επιφέρει είκοσι ένα χρόνια φυλάκισης. Αν σκοτώσω τη γυναίκα μου ή τον πρώην μου, θα σαπίσω στη φυλακή. Θα ήταν καλύτερο για τους δολοφόνους απατεώνες να προσλάβουν έναν εκτελεστή -κατά προτίμηση μια γυναίκα- που δεν μπορεί να κατηγορηθεί για γυναικοκτονία χωρίς μια ρομαντική σχέση. Μαύρο χιούμορ, αλλά η λογική πίσω από τον νόμο είναι ότι το αρσενικό μέλος του είδους Homo sapiens είναι κακό και βίαιο ως τέτοιο. Γεννήθηκα άνδρας, επομένως σκληρός απέναντι στις γυναίκες, ειδικά σε εκείνες που αγαπώ. Αυτό το συναίσθημα είναι ψευδές, διεστραμμένο και αρνητικό, αφού προέρχεται από έναν ετεροφυλόφιλο άνδρα.
Νομικά, θα αρκούσε η εφαρμογή της επιβαρυντικής περίστασης των άθλιων κινήτρων, όπως προβλέπεται για την εκούσια ανθρωποκτονία (Άρθρο 576 του Ποινικού Κώδικα), για να ενεργοποιηθεί σχεδόν αυτόματα μια ισόβια κάθειρξη, υπό την προϋπόθεση ότι επεκτείνεται σε όλα τα φύλα και τους σεξουαλικούς προσανατολισμούς, σύμφωνα με το Άρθρο 3 του Συντάγματος. Όχι, η πρόθεση ήταν να σταλεί ένα μήνυμα, δηλαδή, να δημιουργηθεί μια αρνητική προκατάληψη κατά του ανδρικού φύλου. Αυστηρά μιλώντας, αν πράγματι, όπως θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ορισμένη φεμινιστική και προοδευτική προπαγάνδα, αν οι άνδρες είναι από τη φύση τους βίαιοι και δολοφονικοί, αν οι συμπεριφορές τους ήταν ένστικτο φύλου, θα έπρεπε να θεωρηθούν ελαφρυντικές ή ακόμη και απαλλακτικές. Αν οι άνδρες ήταν εκ φύσεως ανίκανοι να μην είναι βίαιοι απέναντι στη γυναίκα που αγαπούν ή επιθυμούν, τότε τόσο η τιμωρία όσο και η λογοδοσία θα εξαλείφονταν. Ένα βραχυκύκλωμα, μια απορία, μια γιγαντιαία αντίφαση, αλλά όχι, πρέπει να «στείλουμε σήματα». Και να ποινικοποιήσουμε τους άνδρες επειδή είναι άνδρες και, επιπλέον, επειδή είναι σεξουαλικά φυσιολογικοί - συγγνώμη, ετεροφυλόφιλοι. Από την παιδική ηλικία, τα τυπικά ανδρικά παιχνίδια, συμπεριφορές και στάσεις καταστέλλονται από τα σχολεία - που διευθύνονται από γυναίκες εκπαιδευμένες με μια συγκεκριμένη νοοτροπία - και από την κοινωνία, η οποία στιγματίζει κάθε λέξη, συμπεριφορά, ακόμη και ένα ανδρικό βλέμμα ή στάση, που χαρακτηρίζεται με διάφορους τρόπους ως βία.
Ο νέος νόμος θα επιδεινώσει τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών: ο πόλεμος των φύλων αντικαθιστά την ταξική πάλη. Δυστυχώς, δεν θα μειώσει τον αριθμό των θυμάτων κατά ένα μόνο άτομο, αλλά θα κάνει τους άνδρες πιο εύθραυστους, φοβισμένους, μπερδεμένους, στα πρόθυρα του αυτομίσους, αν πειστούν ότι είναι βίαιοι και ακόμη και δολοφονικοί από βιολογικό πεπρωμένο. Αυτό ακριβώς θέλουν όσοι βρίσκονται στην εξουσία: να αποδυναμώσουν, να μπερδέψουν και να τρομάξουν. Θα σκάψει ένα πολιτισμικό χάσμα και θα παράσχει μια ενάρετη δικαιολογία για νέες καταστολές, για νόμους που διαιρούν τους πολίτες σύμφωνα με τα τρέχοντα συμφέροντα, για τη συστηματική παραβίαση της σκληρά κερδισμένης αρχής της νομικής ισότητας των πολιτών. Οι άνδρες δεν θα γίνουν καλύτεροι επειδή υπάρχει το έγκλημα της γυναικοκτονίας, ούτε οι γυναίκες θα γίνουν πιο προστατευμένες. Είναι απλώς ένα ακόμη στάδιο στην ανθρωπολογική αποδόμηση προς την οποία τείνει η κυρίαρχη ολιγαρχία, περιμένοντας την τρανς και την μετα-ανθρώπινη, η οποία θα λύσει το πρόβλημα στη ρίζα του λόγω της απουσίας πρωταγωνιστών, ανδρών ή γυναικών. Ομόφωνοι ως η Γερουσία, ας κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Χαρά των ναυαγών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου