~ο ταπεινός!~
Τά κείμενα αυτά είναι ένα παραλήρημα κάι δυστυχώς ο άνθρωπος αυτός αντιμετωπίζεται σάν επιστήμων :
«ο Κων/νος Σιαμάκης, ομιλητής σε αρκετά διεθνή και Ελληνικά Επιστημονικά Συνέδρια, και σε Ορθόδοξης Ομολογίας Ομιλίες, Συγγραφέας εκατοντάδων δημοσιευμάτων και σπάνιας πρωτότυπης επιστημονικής εργασίας βιβλίων, είναι συνειδητά αφανής, αθόρυβος και ταπεινός».
Ευτυχώς, γιά όλους μας, παρουσίασε τρείς αποδείξεις τών λεγομένων του, παραπέμποντας σέ συγκεκριμένα αποσπάσματα. Αφού απολαύσετε τήνεπιστημονική του εργασία, μέ ένα απόσπασμα, θά παραθέσουμε τίς αποδείξεις του, όπως έχουν στά κείμενα.
Σιαμάκης:
«Θὰ μάθουν ἐπίσης ἀπὸ μένα, τὸν ἐμβριθῆ ἀρχαιομαθῆ καὶ πολὺ καταρτισμένο θεολόγο τῆς θρησκείας των, οἱ νεόκοποι σημερινοὶ εἰδωλολάτρες, ὅτι μποροῦν, ὅπως καὶ οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες πρόγονοί μας, νὰ παντρεύωνται τὶς ἀδερφές των, ἔτσι γιὰ νὰ βελτιώσουν καὶ τὰ γονίδιά τους, τὸ DNA τους, τόσο ἐπειδὴ ὁ θεός τους Ζεὺς παντρεύτηκε τὶς δυὸ ἀδερφές του Ἥρα καὶ Δήμητρα, καὶ τεκνογόνησε ἀπ̉ αὐτές – τὰ πραγματικὰ βιώματα τῶν λάτρεων ἦταν τότε τὰ ὑλικὰ γιὰ τὴν παρασκευὴ τῶν θεῶν‒, ὅσο κι ἐπειδὴ ἡ ἀποφυγὴ τῆς αἱμομικτικῆς ἀδελφογαμίας εἶναι σ̉ ὅλη τὴ γῆ πατέντα μόνο χριστιανική˙ ἡ Χριστιανικὴ πίστι ἔδωσε στὸ Ἑλληνικὸ ἔθνος τὴν Π. Διαθήκη τὸ μόνο στὸν κόσμο βιβλίο ποὺ ἀπαγορεύει τὴν τέτοια αἱμομιξία, καὶ τὸ ἔβγαλε ἀπὸ τὴν πολλὴ φρενοβλάβεια, στὴν ὁποία μούλιαζε˙ κι αὐτοὶ ἀσφαλῶς δὲν πρέπει νὰ ἐφαρμόζουν «σημιτικῆς προελεύσεως» βιβλικὰ καὶ χριστιανικὰ μαθήματα. τὸ «ἀρχαῖο πνεῦμα ἀθάνατο», ὅπως τὸ εἶπε κι ὁ παγανιστὴς καὶ πολὺ ἀντιχριστιανὸς Κώστας Παλαμᾶς, ἦταν πολὺ φρενοβλαβές, ὅπως μαρτυρεῖ ὁ σοφώτερος τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων Ἀριστοτέλης, ὁ ὁποῖος στὴ Ῥητορική του (2,15) λέει ὡς αὐτόπτης ὅτι ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ Σωκράτους κι ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ Περικλέους κι ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ Κίμωνος ἦταν φρενοβλαβῆ καὶ ἠλίθια. αὐτὸ συνέβη ἐπειδὴ ὁ Κίμων παντρεύτηκε τὴν ἀδερφή του, οἱ δὲ ἄλλοι δύο τὶς ἀνεψιές των, κάτι ποὺ ὁ Ἀριστοτέλης φυσικὰ δὲν τὸ ἤξερε, οὔτε θὰ μποροῦσε νὰ τὸ ἐξηγήσῃ. γιὰ δὲ τὸ Σωκράτη, ποὺ ἤθελε νὰ βελτιώσῃ τοὺς ἀνθρώπους διὰ τοῦ κιναιδισμοῦ, ὅπως καυχᾶται ὁ ἴδιος στὸν πλατωνικὸ διάλογο Φαῖδρος (248-249˙ 250-1), ὁ Ἀριστοτέλης μαρτυρεῖ ὅτι ἦταν κι αὐτὸς φρενοβλαβὴς μὲ ξεκουνημένα τὰ μυαλά του (Ἀριστ., Πολιτικὰ 2,5 1263b)˙ προφανῶς καὶ οἱ δικοί του γονεῖς ἦταν ἀδέρφια ἢ συγγενεῖς».
-----------
Ρητορική του Αριστοτέλη (2,15)
Ας μιλήσουμε στη συνέχεια για τα αγαθά που οφείλονται στην τύχη, (15) για εκείνα από αυτά που συντελούν επίσης στο να διαμορφωθεί με έναν ορισμένο τρόπο ο χαρακτήρας των ανθρώπων. Λέγοντας «χαρακτήρας που προσιδιάζει στην ευγένεια καταγωγής» εννοούμε ότι ο κάτοχός της επιδιώκει ακόμη περισσότερες τιμές γιατί όλοι οι άνθρωποι, όταν έχουν ένα αγαθό, συνηθίζουν να επιδιώκουν την αύξησή του - και «ευγένεια καταγωγής» θα πει «τιμημένοι πρόγονοι». Η ευγένεια, επίσης, της καταγωγής τους τούς κάνει να περιφρονούν ακόμη και αυτούς που είναι όμοιοι με τους δικούς τους προγόνους, (20) γιατί τα ίδια πράγματα, όταν ανήκουν σε χρόνο απομακρυσμένο στο παρελθόν, είναι σε μεγαλύτερη τιμή από τα κοντινά, και είναι πιο εύκολο να παινευτεί κανείς γι' αυτά. Με τη λέξη ευγενής γίνεται αναφορά στην αρετή της γενιάς, ενώ με τη λέξη γενναίος η αναφορά γίνεται στο ότι δεν υπάρχει στο μεταξύ εκφυλισμός από την αρχική φύση - κάτι που τις περισσότερες φορές δεν συμβαίνει στα άτομα ευγενικής καταγωγής, δεδομένου ότι οι περισσότεροί τους είναι άτομα άνευ αξίας· συμβαίνει, πράγματι, (25) και στις γενιές των ανθρώπων ό,τι συμβαίνει με τη σοδειά των προϊόντων της γης: μερικές φορές, αν η γενιά είναι καλή, γεννιούνται για ένα διάστημα έξοχοι άνδρες, ύστερα όμως παρατηρείται μια οπισθοχωρητική πορεία. Οι πολύ προικισμένες οικογένειες εκφυλίζονται σε μορφές παραφροσύνης, (30) όπως έγινε π.χ. με τα παιδιά του Αλκιβιάδη και του Διονύσιου του πρώτου· οι μετρημένες, από την άλλη, οικογένειες καταντούν σε άνοια και σε νωθρότητα, όπως έγινε π.χ. με τα παιδιά του Κίμωνα, του Περικλή και του Σωκράτη.
πλατωνικὸς διάλογος Φαῖδρος (248-249˙ 250-1)
ἔστι δὴ οὖν δεῦρο ὁ πᾶς ἥκων λόγος περὶ τῆς τετάρτης μανίας ἣν ὅταν τὸ τῇδέ τις ὁρῶν κάλλος, τοῦ ἀληθοῦς ἀναμιμνῃσκόμενος, πτερῶταί τε καὶ ἀναπτερούμενος προθυμούμενος ἀναπτέσθαι, ἀδυνατῶν δέ, ὄρνιθος δίκην βλέπων ἄνω, τῶν κάτω δὲ ἀμελῶν, αἰτίαν ἔχει ὡς μανικῶς διακείμενος ὡς [249ε] ἄρα αὕτη πασῶν τῶν ἐνθουσιάσεων ἀρίστη τε καὶ ἐξ ἀρίστων τῷ τε ἔχοντι καὶ τῷ κοινωνοῦντι αὐτῆς γίγνεται, καὶ ὅτι ταύτης μετέχων τῆς μανίας ὁ ἐρῶν τῶν καλῶν ἐραστὴς καλεῖται. καθάπερ γὰρ εἴρηται, πᾶσα μὲν ἀνθρώπου ψυχὴ φύσει τεθέαται τὰ ὄντα, ἢ οὐκ ἂν ἦλθεν
Ἀριστ., Πολιτικὰ 2,5 1263b)˙
αἴτιον [30] δὲ τῷ Σωκράτει τῆς παρακρούσεως χρὴ νομίζειν τὴν ὑπόθεσιν οὐκ οὖσαν ὀρθήν. δεῖ μὲν γὰρ εἶναί πως μίαν καὶ τὴν οἰκίαν καὶ τὴν πόλιν, ἀλλ' οὐ πάντως. ἔστι μὲν γὰρ ὡς οὐκ ἔσται προϊοῦσα πόλις, ἔστι δ' ὡς ἔσται μέν, ἐγγὺς δ' οὖσα τοῦ μὴ πόλις εἶναι χείρων πόλις, ὥσπερ κἂν εἴ τις τὴν [35] συμφωνίαν ποιήσειεν ὁμοφωνίαν ἢ τὸν ῥυθμὸν βάσιν μίαν. ἀλλὰ δεῖ πλῆθος ὄν, ὥσπερ εἴρηται πρότερον, διὰ τὴν παιδείαν κοινὴν καὶ μίαν ποιεῖν: καὶ τόν γε μέλλοντα παιδείαν εἰσάγειν καὶ νομίζοντα διὰ ταύτης ἔσεσθαι τὴν πόλιν σπουδαίαν ἄτοπον τοῖς τοιούτοις οἴεσθαι διορθοῦν, ἀλλὰ μὴ τοῖς [40] ἔθεσι καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ καὶ τοῖς νόμοις, ὥσπερ τὰ περὶ τὰς κτήσεις ἐν Λακεδαίμονι καὶ Κρήτῃ τοῖς συσσιτίοις ὁ νομοθέτης ἐκοίνωσε.
Υπάρχει μιά τρέλλα στόν άνθρωπο. Πιστεύει (εξ’ιδίων τά αλλότρια) πώς οι αρχαίοι έλληνες φιλόσοφοι ήταν κατίνες καί βρίζονταν απ’τα παράθυρα.
Εμείς παραθέτουμε γιά τήν ισορροπία τών πραγμάτων δύο κείμενα τού Μεγάλου Βασιλείου καί τού Αγίου Νεκταρίου.
Κάι όμως είναι εκπληκτικό καί ανερμήνευτο πώς άνθρωποι πιστεύουν πώς αυτά τά σκουπίδια, είναι επιστημονική εργασία καί διαθέτουν κύρος.
Αμέθυστος
ΠΑΡΑΚΜΑΣΙΟΣ |
Πέμπτη, 15 Σεπτέμβριος 2011 14:32 |
Ὅταν ὁ στάρετς Παρακμάσιος Τζαναμπετίδης κλήθηκε ἀπὸ τὴν ἔρημο στὸ περιαστικὸ γυναικεῖο μοναστήρι, γιὰ νὰ διδάξῃ στὶς μοναχὲς νηπτικὰ μαθήματα, ἐκτοπίζοντας σὲ λίγον καιρὸ τὸν ἱδρυτή του, ποὺ τὸν εἶχε καλέσει, φώλιασε σ’ αὐτὸ γιὰ τὰ καλὰ καὶ δὲν ξεκόλλησε ἀπ’ αὐτὸ εἰς τὸ παντελές. δυὸ μῆνες κάθε καλοκαίρι, Ἰούλιο καὶ Αὔγουστο, παραθέριζε στὸ κελλί του στὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ ὑποδεχόταν τοὺς προσκυνητὰς τῆς ὁσιότητός του, ΄΄ἄκουγε τὸ λογισμό τους΄΄, τοὺς δίδασκε ἀββάδικα ἀνέκδοτα κι ἀποφθέγματα, κι ἐν μέσῳ βαθυτάτης ταπεινοφροσύνης τοὺς ξαμολοῦσε πληροφορίες γιὰ τὰ διάφορα θαύματα ποὺ ἐπιτελοῦσε ὁ ἴδιος σχετικὰ μὲ ἄγρια ζῷα καὶ ἰδιαίτερα μὲ φίδια καὶ σαῦρες. ὁ Παρακμάσιος μιλοῦσε μὲ τὰ φίδια καὶ τὶς σαῦρες κι ἐκεῖνα ΄΄ἔκαναν ὑπακοὴ΄΄ σ’ αὐτὸν καὶ τοῦ ΄΄ἔλεγαν τὸ λογισμό τους΄΄, καὶ μερικὲς φορὲς ΄΄δέχονταν τὰ ἐπιτίμιά του΄΄. θρυλοῦνταν ὅτι μιὰ ὀχιά, ποὺ ῥούφηξε τὸ γάλα τοῦ Παρακμασίου μέρα Παρασκευή, ὁ Παρακμάσιος τὴν ἐπιτίμησε γιὰ τὴν καταπάτησι τῆς νηστείας, κι ἐκείνη ἠκηδίασε, δηλαδὴ μελαγχόλησε˙ ἔπειτα ὁ Παρακμάσιος τῆς ἀπηύθυνε λόγον εἰς τὸ ἀναπαῆναι, κι ἐκείνη γύρισε τὴ μελαγχολία της σὲ χαρμολύπη, στὸ τέλος δὲ σὲ χαρὰ ἀνεκλάλητη. Ἐγὼ αὐτὰ δὲν τὰ ἔχαφτα, καὶ τὰ θεωροῦσα μπαροῦφες. συνήθιζα μάλιστα νὰ λέω εἰρωνικὰ σ’ ἐκείνους ποὺ τὰ ἔλεγαν˙ ΄΄Σιγὰ σιγὰ θὰ μᾶς πῆτε ὅτι ὁ Παρακμάσιος ἔχει τὸ μαξιλάρι του γεμισμένο μὲ φίδια, ἢ ὅτι μερικὲς ὀχιὲς τὶς ἔχει κείρει μοναχές΄΄. ταυτόχρονα ὅμως συγκέντρωνα ἔγκυρες πληροφορίες γιὰ τὴν Αὐτοῦ Ὁσιότητα. Πάντως ὁ στάρετς Παρακμάσιος, κι ἂν τέτοια θαύματα δὲν ἔκανε, τὸ ἄλλο θάμα τὸ ἔκανε σίγουρα. στὴν πανίσχυρη ἡγουμένη τοῦ μοναστηριοῦ, μιὰ τριανταπεντάρα ΄΄γερόντισσα΄΄ δεκαπέντε χρόνια νεώτερή του, ἐνέπνευσε τέτοιο αἴσθημα, ποὺ ἐκείνη ἔδιωξε τὸν ἀρχικό της παρθενοσυλλέκτη καὶ κείραντα ΄΄πνευματικὸ΄΄ κι ΄΄ἔβαλε ὑπακοὴ΄΄ —λέγεται κι ἔτσι ἡ ἔκφρασι, ὅταν ἡ ΄΄ὑπακοὴ΄΄ ἐννοῆται ὡς παραμόνιμη— στὸ στάρετς Παρακμάσιο. δὲν ξέρω πῶς ἀκριβῶς ἔγινε τὸ θάμα αὐτό, οὔτε ξέρω ἂν ξέρει κανεὶς ἄλλος. διαισθάνομαι ὅμως. Θέλω νὰ πάω στὴν Ἀραπιά, νὰ κλέψω ἕνα Ἀραπάκι˙ νὰ κάθωμαι νὰ τὸ ῥωτῶ πῶς πιάνεται ἡ ἀγάπη. ‹Ἀπὸ τὰ μάτια πιάνεται, στὰ χείλη κατεβαίνει κι ἀπὸ τὰ χείλη στὴν καρδιὰ ῥιζώνει καὶ δὲν βγαίνει›. Τὰ νηπτικὰ μαθήματα γίνανε φλὲρτ κι ἐκεῖνα, ὅταν ὁ στάρετς πέτυχε καλόγρια τσαχπίνα. ὁ στάρετς Παρακμάσιος μπορεῖ πνευματικὰ νὰ ἦταν Παρακμάσιος, ἀλλὰ βιολογικὰ ἦταν ἀρκούντως Ἀκμάσιος καὶ πολὺ Βαρβατάσιος. ἦταν δὲ κατὰ τὶς ἔγκυρες πληροφορίες μου καὶ ἀποχρώντως Σοδομάσιος, ἔχοντας αὐτὴ τὴ νηπτική του ἀρετὴ ἀπὸ τὰ χρόνια τὰ πρὸ τῆς κουρᾶς του, καὶ κυρίως ἀπὸ τότε ποὺ ἦταν φαντάρος. δὲν εἶχε νὰ ζηλέψῃ τίποτε ἀπὸ τὸν Τάταρο στάρετς Γρηγόριο Εὐφήμοβιτς Ῥασποῦτιν. στὴν περίπτωσι τοῦ Παρακμασίου μὲ τὸ προειρημένο μοναστήρι ἐπρόκειτο γιὰ ὅλως νηπτικὸ κεράτωμα, ἀπὸ κεῖνα ποὺ στὴν παχυλὴ διάνοια τῶν ἀμυήτων κοσμικῶν εἶναι παντάπασιν ἀπροσπέλαστα ἀκατάληπτα καὶ ἀπερινόητα. Μελέτες 9 (2010) |
Κι εδώ πού τά λέμε ο ταπεινός στριφογυρίζει συνεχώς γύρω από τό ίδιο θέμα. Διότι τό ανακαλύπτει στά κείμενα ακόμη κι όταν δέν υπάρχει ούτε υποψία! Ποιός πιστός θα ονόμαζε τό σοδομισμό, νηπτική αρετή;
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΑΛΥΜΕΝΗ
Υ.Γ. ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο "ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ" ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗ ΕΝΝΟΕΙ ΤΟΝ ΠΑΙΣΙΟ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΣ. ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ.
Υ.Γ. ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο "ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ" ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗ ΕΝΝΟΕΙ ΤΟΝ ΠΑΙΣΙΟ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΣ. ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ.
10 σχόλια:
Αμέθυστε μήπως εννοεί τόν Γέροντα Παΐσιο;
Μήπως έχουμε νά κάνουμε μέ δαιμονισμένους;
Θ.
Φυσικά και εννοεί τον γ. Παίσιο και το Μοναστήρι της Σουρωτής στα Βασιλικά.Πρέπει να είσαι στραβός για να μην καταλάβεις τους υπαινιγμούς του.
Αυτό είναι τό πιθανότερο. διότι η Αποτείχιση γιά νά μάς απειλήσει τό έγραψε ως εξής :
-"Ξερω καλα γιατι καταφερεσαι κατα του "ανοητου Σιαμακη".
Εχεις υπ' οψιν σου σχετικα αρθρα του για τα ειδωλα σου, οπως τον "Παρακμασιο".
Καί η σύγκρουσή μας μέ τήν Αποτείχιση αφορά τόν γέροντα Παΐσιο. Αλλά όπως φαίνεται ο πόλεμος εναντίον τού Παΐσιου ξεκινά από τήν αυλή τού Καντιώτη!
Γράφει επίσης :
«Γέμισε ὁ τόπος ΄΄διορατικοὺς΄΄ καὶ ψευδοπροφῆτες. ἀσφαλῶς οἱ περισσότεροι εἶναι ἁπλῶς ἀπατεῶνες, ἀλλ̉ ὁ Στυλιανὸς ὁ Ῥουμάνος εἶναι, νομίζω, δαιμονισμένος˙ κάτι σὰ μέντιουμ. οἱ Χριστιανοὶ πρέπει νὰ προσέχουμε. τόσο οἱ ἀπατεῶνες ὅσο καὶ οἱ δαιμονισμένοι προσπαθοῦν, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος, πλανῆσαι εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς (Μθ 24, 24). Στυλιανοί, Γεώργιοι, Ἐφραίμηδες, Παΐσιοι, Πορφύριοι,… γέμισε ὁ τόπος. κύρια ὅμως αἰτία τῆς τόσο μεγάλης προσφορᾶς εἶναι, νομίζω, ἡ μεγάλη ζήτησι. μεγάλα πλήθη Χριστιανῶν σήμερα εἶναι θαυματολιγούρηδες, προφητολιγούρηδες, καὶ πάσχουν ἀπὸ γεροντολαγνεία. ἔχουν ἐμπλακῆ σὲ τρομακτικὰ κρυφὰ παραπτώματα κι ἐπιζητοῦν ὑποκατάστατα τῆς μετανοίας, τροποποίησι τῆς Χριστιανικῆς πίστεως, ὑποκατάστασί της μὲ κάποια χριστιανοβαφῆ λαϊκὴ θρησκεία, νέους θεούς, ποὺ τοὺς λὲν ΄΄ἁγίους΄΄ καὶ ΄΄ὁσίους΄΄, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα τοὺς νιώθουν καὶ τοὺς λατρεύουν σὰ θεούς.»
http://www.philologus.gr/7/85/260-2011-09-17-16-57-49
νεομακρακισμοί
αλλά δεν φταίνει μόνο αυτοί
του ιδίου πνεύματος είναι και οι ρασοφόροι ιεροκήρυκες πού αγιοποιούν στο ιστολόγιο τους
βλ αεροκόρακας
Πώς είναι δυνατόν νά εκκλησιάζεται οποιοσδήποτε χριστιανός, νά ευχαριστεί καί νά κοινωνεί, μισώντας τούς Αγίους ή συγχέοντάς τους μέ τίς καφετζούδες;
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΑΣ.
Η εκκλησία στήν Ευχαριστία σημαίνεται.
Νά πώς διαφωτίζει τό θέμα ο Καβάσιλας : Ερμηνεία στή Θεία Λειτουργία. Κεφάλαιο 33.
5. Ποιες είναι οι αφορμές της ευχαριστίας; Οι άγιοι, όπως έχει λεχθεί και προηγουμένως. Διότι δι’ αυτών (των αγίων) η Εκκλησία βρήκε το ζητούμενο και επέτυχε αυτό που εύχεται, τη βασιλεία των ουρανών.
6. Και ποια είναι τα θέματα της ικεσίας; Είναι οι άνθρωποι που δεν έφθασαν στην τελειότητα και έχουν ανάγκη της ευχής.
Καταφέρθηκε ο π.Δανιήλ Αεράκης ποτέ κατά του γέροντος Παισίου;Ας μας καταθέσει ο ανώνυμος των 1:51μ.μ. τα πειστήρια των όσων ισχυρίζεται.Επειδή ο Σιαμάκης εξήμεσε τα όσα εξήμεσε κατά του εν αγίοις αυλιζομένου γέροντος Παισίου ευθύνεται ο π.Αεράκης γι αυτό;Ας είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί!
Ούτε τόν υπερασπίστηκε.
Εμείς δυστυχώς μόλις τό μάθαμε. Δέν ασχολούμαστε μέ τούς δαιμονισμένους. Ούτε ο Αεράκης έχει καμιά σοβαρότητα, καμία πίστη.
Ένας αερολόγος διαφωτιστής είναι, πού ψοφάει γιά κατανόηση τού Μυστηρίου καί μετοχή καί γλείφει τόν Πρεβέζης.
Πώς αποφαίνεσαι για τον Αεράκη λες και είσαι Οικουμενική Σύνοδος;Μήπως εκδίδεις και πιστοποιητικά Ορθοδοξίας;
Μάλιστα δίνουμε!
Δίνουμε καί συγχωροχάρτια μάλιστα, εγκεκριμένα! άν θέλετε!
Δημοσίευση σχολίου