Του Ανδρέα Κυριακού
Καθόμαι σ’ ένα καφέ στο Σαουθάμπτον. Απέναντι μου μια κυρία κι ένας κύριος πίνουν τον καφέ τους. Τι τράβηξε την προσοχή μου; Μα η κυρία, που φορούσε το γνωστό κολλάρο των “ιερέων” της Εσπερίας. Ηταν μια “ιέρεια” του Αγγλικανισμού. Ετσι μου περιέγραψε κάποιος γνώριμός μου τη συνάντησή του με τη γυναικεία “ιερωσύνη” του Αγγλικανισμού.
Ομως τα γεγονότα τρέχουν. Ηδη από χτές ο Αγγλικανισμός της Αγγλίας απέκτησε την πρώτη του “Επίσκοπον” ή “δεσπόταινα” (κατά το γιάτραινα). Πρόκειται για την αιδεσιμοτάτη Λίμπυ Λέιν που εξελέγη “επίσκοπος” του Στόκπορτ. Φυσικά ο Αγγλικανισμός έχει ήδη “επισκόπους” γένους θηλυκού 29 το σύνολον στις ΗΠΑ (Επισκοπελιανοί), στον Καναδά, στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία. Οταν σκεφτεί κανείς πόσοι Αγιοι έζησαν στις Βρεττανικές Νήσους μέχρι το 1066, οπόταν οι Νορμανδοί με το Γουίλλιαμ τον Κατακτητή επέβαλαν με τη δύναμη των όπλων τον Παπισμό στη χώρα, κυριολεκτικά τον πιάνει θλίψη και οδύνη.
Κι η αίρεση γέννησε αίρεση, δηλαδή τον Αγγλικανισμό, όπως το διαμόρφωσε ο Ερρίκος Η΄, που έφτιαξε δική του θρησκεία, στα δικά του μέτρα διότι τσακώθηκε με τον Πάπα της εκπεσούσης Ρώμης για να παντρεύεται όσες γυναίκες θέλει. Ετσι δημιουργήθηκε ο Αγγλικανισμός. Με τα ακραία του προτεσταντικά στοιχεία, τη διακοσμητική ιερωσύνη των τριών ανύπαρκτων βαθμών κι έτσι φτάσαμε στον 20ο αιώνα, οπόταν απέρριψε και την Αγία Γραφή, που έλεγε πως ήταν το θεμέλιο της πίστης του. Ετσι φτάσαμε ν’ ακούμε τον Τζέκιγκς “Αρχιεπίσκοπο” του Γιορκ να διακηρύττει πως δεν πιστεύει στην ανάσταση του Χριστού, αλλά είδαμε ενεοί και τον δρυίδη (ιερέα των ειδώλων) “Αρχιεπίσκοπο” του Καντέμπουρυ Γουίλιαμς.
Και για να επιστρέψουμε στη “δεσπόταινα” ο σύζυγός της είναι κι αυτός “ιερέας” του Αγγλικανισμού κι υφιστάμενός της φυσικά. Εκ του μηδενός μηδέν παράγεται. Οταν μιλά κανείς για χριστιανικά στοιχεία στον Αγγλικανισμό είναι σαν να προσπαθεί να φυτέψει πορτοκαλιές στην Ανταρκτική ή σουσάμι στους κρατήρες του φεγγαριού. Ολα έχουν προ πολλού τιναχθεί στον αέρα. Υπάρχουν μόνο λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμένοι.
Το ερώτημα είναι τι έχουν να συζητήσουν οι ημέτεροι στο Διάλογο με τον Αγγλικανισμό με τους ανθρώπους αυτούς; Αν νομίζουν πως συζητούν με τον Αγγλικανισμό του 16ου αιώνος ζουν στον κόσμο τους. Το μόνο που απομένει είναι να προσέλθει εν μετανοία για να βαπτισθεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία κάθε καλοπροαίρετος Αγγλικανός που έχει σιχαθεί όλες αυτές τις αηδίες.
ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ
ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου