Δεν στάθηκαν ικανά να τη σώσουν ούτε η δραματική κινηματική αδράνεια, ούτε η νοσηρή πολιτική αφασία και ειρηνοφιλία της Αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα των δυνάμεων της «αριστεράς»…
Φυσικά αυτή η δωσίλογη κυβέρνηση των μεγάλων και ιστορικών ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ, της ανελέητης καταστροφής και αποτέφρωσης της ελληνικής κοινωνίας και του λαού της, θα είχε γκρεμιστεί προ πολλού αν λειτουργούσε στοιχειωδώς μια Αριστερά των Κινημάτων…
Δεν θα μπορούσαν αυτά τα κυβερνητικά ανδρείκελα, αν δεν υπήρχε τέτοια κινηματική πολιτική ΑΦΑΣΙΑ, να βρούνε κανένα ΣΥΝΕΝΟΧΟ των ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ τους…
Το ότι βρήκε αυτή η κυβέρνηση κάποιους προδότες και αποστάτες να την στηρίξουν, από το νέο αυτό, νόθο και κατασκευασμένο «χώρο» των «ανεξάρτητων», κυρίως της «αριστερής» κακοήθειας (Λυκούδηδες, Ψαριανοί και CIA), αυτό οφείλεται στην ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ενός μαχητικού λαϊκού κινήματος, στην ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ενός αγωνιστικού Αριστερού πόλου…
Παρόλα αυτά δεν μπόρεσε να διασωθεί αυτή η κυβέρνηση της ΦΡΙΚΗΣ και του ΟΛΕΘΡΟΥ. Η αποσύνθεσή της ήταν τέτοια και τα εγκλήματά της τόσο θηριώδη που ΤΙΠΟΤΕ δεν μπορούσε να αποτρέψει την ΠΤΩΣΗ της…
Ωστόσο, δεν πρέπει να θριαμβολογούμε. Ακριβώς διότι η ΠΤΩΣΗ αυτής της κυβέρνησης ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ από τον παράγοντα: Λαϊκό Κίνημα, από την έκρηξη αγωνιστικών κινητοποιήσεων, από ένα Επαναστατικό, Αριστερό υποκείμενο…
Έγινε μέσα σε συνθήκες πολιτικής αδράνειας και νοσηρών κοινοβουλευτικών συγχύσεων και αυταπατών. Συνθήκες που αφήνουν πολλά περιθώρια καθεστωτικών ελιγμών και παιχνιδιών, συνθήκες που κάθε κίνηση (εκλογική) του λαού προς τ’ Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ) ναρκοθετείται από την αρχή…
Αυτό ο Σαμαράς το γνωρίζει και επιχειρεί να το αξιοποιήσει. Να εκμεταλλευτεί δηλαδή τη ναρκωτική απάθεια, την πολιτική αφασία και ειρηνοφιλία της «αριστεράς»…
Ο Σαμαράς κατά βάθος ήθελε τις εκλογές και τις προκάλεσε, πέφτοντας «ηρωικά», ακριβώς διότι η απουσία κινηματικών και αγωνιστικών προϋποθέσεων, πολύ πιθανόν, την εκλογική του συντριβή να την απαλύνει και να της δώσει το χαρακτήρα μιας διαχειρίσιμης ήττας.
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι άλλο. Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή η κυβερνητική του αναρρίχηση, δίχως κινηματικά στηρίγματα, δίχως δηλαδή να πατάει σε ένα μαζικό και αγωνιστικό λαϊκό ΚΙΝΗΜΑ, θα είναι μια «μετέωρη» νίκη, θα είναι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ και ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ λαϊκά μετερίζια…
Το «μετέωρο», όμως της κυβερνητικής ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και το εύθραυστο της κυβερνητικής του ισορροπίας, αποτελούν ισχυρούς καταλύτες πυροδότησης της κοχλάζουσας, χρόνιας και αφόρητα συμπιεσμένης λαϊκής ΟΡΓΗΣ.
Είναι αυτό ακριβώς που τρομάζει το κατοχικό καθεστώς του 4ου Ράιχ…
Ας αποτελέσει, λοιπόν, η πτώση της κυβερνητικής συμμορίας το πρώτο έναυσμα πυροδότησης της λαϊκής κίνησης, η αισιόδοξη νότα για αγωνιστικές εξάρσεις της λαϊκής ΟΡΓΗΣ…
Η εκλογική συντριβή των ανδρεικέλων για να αποδώσει καρπούς πρέπει να συνοδευτεί με την πολιτική και οργανωτική ανασύσταση και αναγέννηση του λαϊκού κινήματος…
Πηγή Ρεσάλτο
kostasxan.
2 σχόλια:
το τέλος; απίστευτη αισιοδοξία, σε διακρίνει, νομίζω.
Τι εννοείς;; Ότι θα ξαναβγούν οι ίδιοι, ή ότι και οι επόμενοι θα είναι συμμορία;;
Δημοσίευση σχολίου