Η αίρεση του Ζηζιούλα
Δείτε το βίντεο ιδιαίτερα στο 7.45 λεπτό καί από το 26ο λεπτό και μετά.ΞΑΝΑ Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ
Ο Χριστός προσφέρει στον Πατέρα τον εαυτό του εμπλουτισμένο με το σώμα του (Εκκλησία).
Εις το τέλος της Ιστορίας, ο Υιός θα δώσει τα πάντα στον Πατέρα.Θυμώνω που τόσο στην Δύση όσο και δυστυχώς μερικοί ορθόδοξοι με κατηγορούνε για τον ρόλο του Πατέρα.
Ο Πατήρ είναι αυτός που παραλαμβάνει τα πάντα.
Ο Υιός στο τέλος της ιστορίας θα πει στον Πατέρα. Αυτά μάζεψα, πάρτα.
Στην Θ.Ε. προλαμβάνουμε αυτό που θα γίνει στα έσχατα.
Είναι μια μεγαλειώδης εικόνα. Δεν υπάρχει περιθώριο ούτε αμφισβήτησης ούτε συζήτησης. Η Θεια Λειτουργία αναφέρεται στον Πατέρα.
Έχουμε μοναρχία του Πατρός.
Δεν έφερε ο Χριστός μια νέα θρησκεία. Υπάρχει συνέχεια του Ιουδαισμού με τον Χριστιανισμό. Μιλάμε για τον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ... Η μονοθεΐα πρέπει να έρθει σε συμβιβασμό με την Τριαδολογία.
Ο Πατήρ είναι ο Θεός. Η θεολογία μας είναι πατροκεντρική.
Πρέπει επίσης να τονιστεί ότι στα έσχατα δεν θα υπάρχει η ασκήση, ο θάνατος ή η ιεραποστολή. Θα υπάρχει όμως η ευχαριστία.
Η ιστορία είναι η πάλη με το κακό και ταυτόχρονα το πεδίο ασκήσεως της ελευθερίας του ανθρώπου. Στα έσχατα το κακό θα νικηθεί.
Διαφωνώ με τον φίλο μου τον Γιανναρά καθώς δεν καταργείται ο χρόνος. Ο χρόνος θεραπεύεται από το φθοροποιό στοιχείο που έχει και απολαμβάνουμε την Βασιλεία του Θεού.
ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ; ΠΟΙΟΣ ΚΙΝΕΙ ΤΑ ΝΗΜΑΤΑ;
Πατριάρχης Βαρθολομαίος
Πατριάρχης Βαρθολομαίος
Στις 22 Οκτωβρίου 1991 εξελέγη από την Πατριαρχική Σύνοδο ο
270ός Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης.
Μητροπολίτης
Περγάμου Ιωάννης (Ζηζιούλας)
Ήταν μαθητής του
μεγάλου Ρώσου ορθόδοξου θεολόγου π. Γεωργίου
Φλωρόφσκυ. Γεννήθηκε στις
10 Ιανουαρίου 1931 στο Καταφύγιο
Κοζάνης. Σπούδασε
Θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Πανεπιστήμιο
Αθηνών, στο οποίο εν
συνεχεία εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα «Ἡ ἑνότης
τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ καί τῷ Ἐπισκόπῳ κατά τούς τρεῖς πρώτους αἰώνας».
Έχει διατελέσει καθηγητής συστηματικής θεολογίας στα πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης, Γλασκώβης και King’s College του Λονδίνου.
Διάκονος χειροτονήθηκε στις 14 Ιουνίου 1986 και Πρεσβύτερος στις 15 Ιουνίου 1986. Στις 22 Ιουνίου 1986 εξελέγη από τη Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού
Πατριαρχείου
«Μητροπολίτης Περγάμου, υπέρτιμος και έξαρχος κόλπου Αδραμυττηνού»[1]. Το 1993 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας
Αθηνών και το 2002 διετέλεσε Πρόεδρός της, ο πρώτος Πρόεδρος Κληρικός. Είναι αντιπρόεδρος της
επιτροπής Διαλόγου μεταξύ των Ορθόδοξων
Εκκλησιών και της Ρωμαιοκαθολικής
Εκκλησίας, καθώς και
Διευθυντής του Γραφείου Εκπροσωπήσεως του Οικουμενικού
Πατριαρχείου στην Αθήνα.
ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ, Ο ΕΓΚΑΘΕΤΟΣ. ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟΝΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ. ΚΑΙ Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ ΕΠΙΣΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ.
ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΝΙΣΟΥΝ.
ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΝΙΣΟΥΝ.
Αμέθυστος
1 σχόλιο:
Η Σύνοδος του 12ου αιώνα που αναφέρει ο Ζηζιούλας στη δογματική του, είναι πραγματικά η ταφόπλακα της κακοδοξίας του. Τα πρακτικά της διασώζονται από τον ιστορικό Νικήτα Χωνιάτη και βρίσκονται στον τόμο 140 της Πατρολογίας του Migne, με τίτλο: 'Σύνοδος Εκκλησίας Ελληνικής περί του δογμάτος "Συ ο προσφέρων και προσφερόμενος και προσδεχόμενος", λαληθέντος επί του βασιλέως κύρου Μανουήλ Κομνηνού'.
Αν είχατε χρόνο, θα άξιζε να αφιερώνατε μια αναρτήση, μόνο και μόνο για να παρουσιαστούν οι διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων που χρησιμοποιούν οι συνοδικοί για να αντιμετωπίσουν την αίρεση του τότε υποψηφίου Πατριάρχου Αντιοχείας Σωτήριχου.
Ενδεικτικά αντιγράφω μόνο τι γράφει το Συνοδικό της Ορθοδοξίας, το οποίο επικαλέστηκαν και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί που συμμετείχαν στη Σύνοδο εκείνη:
§37 Τοῖς λέγουσιν, ὅτι τὴν ἐν τῷ καιρῷ τοῦ κοσμοσωτηρίου πάθους τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ προσαχθεῖσαν ὑπὲρ τῆς ἡμῶν σωτηρίας παρ' αὐτοῦ θυσίαν τοῦ τιμίου αὐτοῦ σώματός τε καὶ αἵματος, ὡς ἀρχιερέως, κατὰ τὸ ἀνθρώπινον δι' ἡμᾶς χρηματίσαντος, ὅτι περ ὁ αὐτὸς καὶ Θεὸς καὶ θύτης καὶ θῦμα, κατὰ τὸν πολὺν ἐν θεολογίᾳ Γρηγόριον, προσήγαγε μὲν αὐτὸς τῷ Θεῷ καὶ Πατρί, οὐ προσεδέξατο δὲ ὡς Θεὸς μετὰ τοῦ Πατρός, αὐτός τε ὁ μονογενὴς καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, ὡς διὰ τούτων ἀποξενοῦσιν αὐτόν τε τὸν Θεὸν Λόγον καὶ τὸ ὁμοούσιον καὶ ὁμόδοξον τούτου παράκλητον Πνεῦμα τῆς θεοπρεποῦς ὁμοτιμίας τε καὶ ἀξίας, ἀνάθεμα (γ΄).
§38 Τοῖς τὴν καθ' ἕκαστην προσαγομένην θυσίαν ὑπὸ τῶν παραλαβόντων ἀπὸ Χριστοῦ τὴν τῶν θείων μυστηρίων ἱερουργίαν, μὴ δεχομένοις τῇ ἁγίᾳ Τριάδι προσάγεσθαι, ὡς ἀντιφθεγγομένοις ἐντεῦθεν τοῖς ἱεροῖς καὶ θείοις πατράσι Βασιλείῳ τε καὶ Χρυσορρήμονι, οἷς συμφωνοῦσι καὶ οἱ λοιποὶ θεοφόροι πατέρες ἐν τοῖς οἰκείοις λόγοις τε καὶ συγγράμμασιν, ἀνάθεμα (γ΄).
Γεώργιος
Δημοσίευση σχολίου