Μητρόπολη Πατρών: 16η επέτειος χειροτονίας του Πατρών Χρυσοστόμου

  Η εκλογή του έγινε στις 19 Φεβρουαρίου 2005

  Συμπληρώθηκαν 16 ἒτη ἀπό τότε πού ἐξελέγη καί ἐχειροτονήθη, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος.

          Ἡ ἐκλογή του ἒγινε στίς 19 Φεβρουαρίου 2005 ἡμέρα Σάββατο ἀπό τήν σεπτή Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἡ χειροτονία πραγματοποιήθηκε τήν ἑπομένη 20 τοῦ Μηνός Φεβρουαρίου στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Ἀθηνῶν, ὑπό τοῦ ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κυροῦ Χριστοδούλου, συμπαραστατουμένου ὑπό τῶν Ἀρχιερέων μελῶν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἂλλων Ἀρχιερέων, μέσα σέ κλῖμα συγκινησιακά φορτισμένο καί μέ τήν συμμετοχή πλήθους Λαοῦ ἐξ’ Ἀχαΐας, Ἀρκαδίας καί ἂλλων μερῶν τῆς Ἑλλάδος.

   Ὁ Σεβασμιώτατος ἐπί τῇ ἐπετείῳ τῆς χειροτονίας του, ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν καί στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ἐτέλεσε τρισάγιο ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν, οῦ ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, τῶν Πνευματικῶν του πατέρων καί τῶν Γονέων του Εὐθυμίου Ἱερέως καί Κατίνας Πρεσβυτέρας.

Μητρόπολη Πατρών: 16η επέτειος χειροτονίας του Πατρών Χρυσοστόμου | Pentapostagma

16 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΛΩΣ ΠΡΟΙΣΤΑΤΑΙ- ΠΑΡΙΣΤΑΤΑΙ(Σύμφωνα μέ τήν υπαρξιακή θεώρηση τού Είναι από τόν Χάιντεγκερ). ΣΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗ ΟΤΙ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΑΠΛΩΣ ΠΑΡΙΣΤΑΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΔΩΡΩΝ, ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΑΞΙΩΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ.

Bishopoque

(…και εκ του Υιού … και εκ του Επισκόπου!)

Μερικά αποσπάσματα από τό άρθρο του μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννου Ζηζιούλα, στο περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Περιστερίου «Διάβαση» και στο 54ο τεύχος του (των μηνών Μαρτίου – Απριλίου 2005), με θέμα «Ο επίσκοπος ως προεστώς της Θείας Ευχαριστίας».

«1. Η επισκοπική προεδρεία της Θείας Ευχαριστίας είναι το κύριο και κατ’ εξοχήν έργο του Επισκόπου. Από την ιδιότητα του αυτή «πηγάζει όλη η εξουσία του Επισκόπου, όχι μόνον η αγιαστική αλλά και η λεγόμενη διοικητική». Έτσι ο Επίσκοπος «έχει ως κύριον έργον του πρωταρχικόν να ηγείται της Θείας Ευχαριστίας, όλα τα άλλα έργα του είναι δευτερεύοντα» (σ. 5).

2. Ο Επίσκοπος, συνεπώς, «όταν διοικεί, δεν ασκεί διοίκησιν, αλλά προεκτείνει σε όλους τους τομείς της ζωής της Εκκλησίας τη χάρη και την ευλογία της Θείας Ευχαριστίας, της οποίας προΐσταται». «Όλα στην Εκκλησία γίνονται με την ευλογία του Επισκόπου», εφ’ όσον ο Επίσκοπος «είναι προεστώς της Θείας Ευχαριστίας» (σ. 6).

3. Ο Επίσκοπος εικονίζει, ως προεστώς της Εκκλησίας, «τον Βασιλέα Χριστόν όπως θα έλθει στη Βασιλεία του», με λαμπρότητα και ακτινοβολία!

4. Η Θεία Λειτουργία είναι εντελώς αδιανόητος χωρίς την έννοια του εικονισμού. Αλλά όταν λέμε ότι ο Επίσκοπος στη Θεία Ευχαριστία είναι εικών του Χριστού, «δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε αυτό, διότι χάσαμε πλέον τη γλώσσα της εικόνος της εκκλησιαστικής ζωής» (σ. 7).

5. Πάντως, εφ’ όσον «ο Επίσκοπος είναι εικών του Χριστού, δεν μπορούμε να παρακάμψουμε την εικόνα του και να πάμε απευθείας στο πρωτότυπο … Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε να προσευχόμαστε στον Χριστό (σημείωση: απ’ ευθείας), αλλά πρέπει να παρεμβάλλεται η εικόνα του Επισκόπου» (σ. 7). «Υπάρχουν βέβαια ακόμη πολλοί που βλέπουν στο πρόσωπο του Επισκόπου τον ίδιο τον Χριστό, αλλά ο αριθμός τους μειώνεται διαρκώς και χάνεται η εικονολογική αντίληψη των δρωμένων της Θείας Ευχαριστίας» (σ. 8).

6. «Εάν η επικοινωνία μας με τον Θεό παρακάμπτει τον άνθρωπο (Επίσκοπο), τότε η επικοινωνία αυτή πραγματοποιείται μέσω της φαντασίας» (σ. 9).

7. «Το μνημόσυνο του Επισκόπου κατά τη Θεία Λειτουργία αποτελεί το πλέον καίριο στοιχείο, που αναδεικνύει τη Θεία Ευχαριστία επισκοποκεντρικό γεγονός στην ζωή της Εκκλησίας» (σ. 10).

8. «Το γεγονός ότι ο ιερεύς, όταν πρόκειται να τελέσει τη Θεία Ευχαριστία, λαμβάνει καιρόν … και από τον θρόνο του Επισκόπου, έστω και αν είναι κενός, δείχνει ότι και όταν ακόμη δεν λειτουργεί ο Επίσκοπος, αυτός είναι το κέντρο της Θείας Ευχαριστίας» (σ. 10).»