Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2021

ΝΕΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ

 Γράφει  ο Ελευθέριος  Αναστασιάδης.                                                                  

                                                                                                ''Κάνε τους άνδρες μισές γυναίκες   
                                                                                                  και  τις γυναίκες μισούς άνδρες, 
                                                                                                  έτσι θα κυβερνάς εύκολα πάνω σε 
                                                                                                  μισά πράγματα ." 
                                                                                                                                        Mao Zedong


Καθημερινά, τα αυτιά μας βασανίζονται από νέους λεκτικούς όρους όπως: "ομοφοβία","τρανσφοβία", "Θεωρία του Φύλου", κλπ. Το κακό είναι ότι δεν βασανίζονται μόνον τα αυτιά μας, αλλά και οι κοινωνίες μας οι οποίες στηριζόμενες σε αυτά τα νέα ανθρωπολογικά σχήματα, οδηγούνται σε μία πλήρη αποδόμηση και στον αφανισμό κάθε παραδοσιακής αρχής και αξίας. Μία τόσο ''καλή'' πορεία της κοινωνίας λοιπόν , να μην γνωρίζουμε που την οφείλουμε, δεν είναι σωστό. Πρέπει να αποδοθούν οι πρέπουσες ''τιμές'' στους πρωτοπόρους που χάραξαν αυτά τα νέα μονοπάτια. 

Όπως είχαμε γράψει σε ένα άλλο άρθρο, οι λέξεις δεν είναι μόνον λέξεις, είναι οι σημασιολογικές γέφυρες που συνδέουν τη συλλογική φαντασία με την πραγματικότητα. Είναι η πραγματικότητα όπως παρουσιάζεται από μία κοινότητα. Αυτή η παρουσίαση μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο αληθής, περισσότερο ή λιγότερο ιδεολογική. Μεταβολή της έννοιας των λέξεων σημαίνει μεταβολή του τρόπου με τον οποίο τα άτομα αντιλαμβάνονται το υπάρχον. Ενώ οι διάλεκτοι και οι γλωσσικές ιδιαιτερότητες εξαφανίζονται και η γλώσσα γίνεται μία μονόδρομη διαδικασία που επιβάλλεται από τα πάνω-όπως για παράδειγμα οι νεολογισμοί ''ομοφοβία'', ''ανθρώπινα δικαιώματα'', ''ξενοφοβία'' κλπ - η σημασία των λέξεων δεν γεννιέται πλέον αυθόρμητα από την κοινότητα. Η διαδικασία νοηματοδότησης εντός του λεξικού δεν καθορίζεται από κοινού, αλλά είναι μονοπώλιο κάποιων. 

Al Goldstein
Ομοφοβία: ένας όρος που ουσιαστικά χρησιμοποιείται για να στιγματίσει και να περιθωριοποιήσει όποιον αντιτίθεται στο φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας. Τον όρο αυτόν τον δημιούργησε ο εβραίος ψυχολόγος George Weinberg το 1972 στο βιβλίο του ''Society and the Healthy Homosexual'', μέσα στο οποίο υποστήριζε ότι όσοι νοιώθουν απέχθεια για την ομοφυλοφιλία…πάσχουν από κάποια ψυχολογική ασθένεια. Συνέβαλε επίσης στον να επαλειφθεί η ομοφυλοφιλία ως σεξουαλική διαταραχή από το DSM (Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών). Πως όμως αυτό ο όρος έγινε ευρύτερα κοινωνικά γνωστός; Πολύ απλό: ο George Weinberg είπε στον εβραίο φίλο του Al Goldstein, εκδότη πορνογραφικών περιοδικών, να εισαγάγει αυτή την λέξη μέσα στα περιοδικά  του. Ο όρος λοιπόν που εισήχθηκε κοινωνικά από δύο πορνοπεριοδικά, σήμερα χρησιμοποιείται από όλους τους ''καθώς πρέπει'' δημοσιογράφους και ''ορθώς'' σκεπτόμενους αναλυτές, αλλά ακόμη και από…νομοθέτες! Αυτό σημαίνει πρόοδος αμαθείς και  σκοταδόφιλοι (για να δημιουργήσω  και  εγώ  ένα  νεολογισμό) αναγνώστες του Θεόδοτου.

Sandra Ruth Lipsitz Bem
Θεωρία του Φύλου: Δεν γεννιόμαστε άνδρες ή γυναίκες, απλά ανάλογα με το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνουμε μαθαίνουμε να νοιώθουμε άνδρες ή θηλυκά. Δηλαδή, αγαπητέ αναγνώστη άρρενα, αν είχες πέσει στο κατάλληλο περιβάλλον, τώρα ίσως θα μας διάβαζες… βάφοντας τα νύχια σου. Που οφείλουμε αυτή την νέα θαυμαστή ανθρωπολογική θεωρία; Μα ασφαλώς στην εβραία ψυχολόγο Sandra Ruth Lipsitz Bem, η οποία αφιερώθηκε σε μελέτες πάνω στην ανδρογυνία και σε έρευνες πάνω στην ταυτότητα του φύλου. Σήμερα, η θεωρία του φύλου εισάγεται στα ευρωπαϊκά σχολεία με αποτέλεσμα, να διδάσκουν στα παιδιά ότι ανεξάρτητα εάν γεννηθήκαν αγόρια ή κορίτσια, μπορεί να γίνουν ότι θέλουν, το φύλο είναι κάτι σχετικό και μεταβάλλεται κατά βούληση ή κατά μάθηση.

Αυτά τα νέα ήθη που περιγράψαμε  εισάγονται και στα ελληνικά σχολεία, για παράδειγμα: « Η ομάδα "Ομοφοβία και Τρανσφοβία στην Εκπαίδευση", σε συνεργασία με το Σχολείο Παιχνιδιού-Εργαστήρι Πολιτιστικής Εκπαίδευσης, τη Ζωντανή Βιβλιοθήκη-Human Library Greece (= ιδού  οι μηχανισμοί που χρησιμοποιούν) και το Σύλλογο Διδασκόντων του 66ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, διοργανώνει την Παρασκευή 2 Μαΐου 2014 στις 16:45, στο 66ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, ημερίδα με θέμα «Ομοφοβία και Τρανσφοβία στην Εκπαίδευση, Παιδιά - Γονείς – Εκπαιδευτικοί».
                                       ΤΑ   ΝΕΑ  ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ
Στις ημέρες μας, εισάγονται  στο  νομικό και εθιμικό δίκαιο κανόνες που θα αφορούν νέες μορφές παρανομίας, οι οποίες θα αποτελούν ''ψυχο-αδικήματα'': όποιος δεν δέχεται το αφύσικο ως φυσικό, ακόμη και ως σκέψη, ως ιδέα, όποιος αισθάνεται αποτροπιασμό για το παραβατικό, για το μη ομαλό, θα καταγγέλλεται και θα  εξοστρακίζεται από την κοινωνία ως  μίασμα, ως ''μανιακός της ομαλότητας'', ως παραβάτης των δύο βασικών εντολών της μετανεωτερικότητας:        
       
Α. ΜΗΝ ΛΑΤΡΕΥΕΙΣ  ΑΛΛΟΥΣ  ΘΕΟΥΣ  ΕΚΤΟΣ  ΑΠΟ  ΤΗΝ  ΗΔΟΝΗ.

Β. ΝΑ  ΑΓΑΠΑΣ  ΤΟΝ  ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ - ΕΘΝΙΚΑ - ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ  ΑΠΟ ΤΟΝ  ΟΜΟΙΟ  ΣΟΥ.

Από εδώ και μπροστά ο δυτικός κόσμος θα πορευθεί βάσει αυτών των δύο εντολών. [Η κατάσταση είναι πλέον κωμικοτραγική: Πως νομίζετε ότι αποκαλούν τους λαθρομετανάστες στην Γερμανία; «άτομα με μεταναστευτικό υπόβαθρο». Το άκρον άωτον της πολιτικής ορθότητας!]
Οι κοινωνίες και οι χώρες δεν οδηγούνται στην διάλυση τυχαία, από συμπτώσεις ή απλά  λάθη. Γνωρίζετε ασφαλώς τον μύθο για τους καλικάντζαρους: μένουν στα  σκοτεινά  έγκατα  και  εκεί πριονίζουν  τον  κορμό  του  δένδρου  που  κρατά τη  γη.
                    ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ  ΠΟΛΙΤΙΚΑ  ΟΡΘΑ
         ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ  ΚΑΙ  ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ: ΤΕΛΟΣ

Η κοκκινοσκουφίτσα και η σταχτοπούτα είναι ''σεξιστικά παραμύθια''. Αυτό αφήνει να εννοηθεί η Γαλλίδα υπουργός Najat Vallaud-Belkacem, που εγκαινίασε μία εκστρατεία για να καλυτερεύσει τα βιβλία που χρησιμοποιούνται στα προγράμματα των δημοτικών σχολείων, «προλαμβάνοντας τα στερεότυπα που δημιουργούν διακρίσεις και προωθούν την ανισότητα μεταξύ των μαθητών» -είπε η υπουργός, όπως γράφει  η  εφημερίδα ‘Le Figaro’. Η υπουργός ανέφερε μία μελέτη του κέντρου Hubertine Auclert (φεμινιστική οργάνωση), σύμφωνα με την οποία πολλά παραμύθια είναι συχνά γεμάτα από ''σεξιστικές απεικονίσεις''. Ο φάκελος πάνω στις σεξιστικές απεικονίσεις στον πρώτο έτος του δημοτικού σχολείου αναλύει 22 εικονογραφημένα εγχειρίδια που προορίζονται για τα παιδιά. Στην μελέτη υποστηρίζεται ότι «σχεδόν σε όλα τα παραμύθια τα θηλυκά πρόσωπα είναι θύματα στερεότυπων και κορίτσια και γυναίκες απεικονίζονται στην κουζίνα  ή ενώ κάνουν οικιακές  εργασίες. »
Ο  Θεόδοτος κάνει εποικοδομητικές προτάσεις προς  την σοσιαλίστρια  υπουργό: 
Α) Η Σταχτοπούτα να αντικατασταθεί από τον Σταχτοπούτο. 
Β) Οι  ζωοφιλικές οργανώσεις να διαμαρτυρηθούν εναντίον της Κοκκινοσκουφίτσας η οποία χαρακτηρίζει ως κακό τον λύκο, και να μηνυθεί ο κυνηγός που τον έσφαξε (να αναλάβει η δικαιοσύνη, επιτέλους!) Επίσης, η Κοκκινοσκουφίτσα να αντικατασταθεί από τον Κοκκινοσκουφίτσο, ο οποίος οικειοθελώς θα προσφέρεται ως γεύμα για τον  καλό  λύκο. Επιτέλους,  να μπει  λίγη τάξη στο κόσμο, εξάλλου  οι σοσιαλιστές  πάντα  φροντίζουν  γι’ αυτήν!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

https://www.thelocal.es/20190412/little-red-riding-hood-banned-from-catalan-school-in-sexism-row

Ανώνυμος είπε...

''Η εξήγηση βρίσκεται σε αυτό που είπα: οι κυβερνήτες θέλουν να μας σκοτώσουν, εργάζονται αποκλειστικά για αυτόν τον σκοπό, αναγκάζοντάς μας να τους παρέχουμε τα όπλα για να μας εξαλείψουν το συντομότερο δυνατό. Αυτό είναι το «πολιτιστικό μοντέλο» στο οποίο ζούμε. Με βάση την αντιστοιχία και την αλληλεπίδραση μεταξύ πολιτισμικού μοντέλου και ατομικής προσωπικότητας, λίγο πολύ, όλοι οι Ιταλοί αντιλαμβάνονται το μήνυμα της θανατικής ποινής που έχουν καθορίσει για μας οι κυβερνήτες σε κάθε απόφαση που λαμβάνουν, σε κάθε ομιλία που κάνουν, σε κάθε πρόσωπο που επιλέγουν, σε καθένα από τα διατάγματα, τους νόμους που θεσπίζουν και τους φόρους που επιβάλλουν. Και όμως δεν μπορούμε να μιλήσουμε γι'αυτό: η θανατική ποινή είναι σαφής αλλά σιωπηρή, μυστική, κρυμμένη γιατί προφανώς η ατομική δολοφονία καθώς και η γενοκτονία ενός λαού, είναι έγκλημα και δεν μπορεί να κατηγορηθεί για αυτό η κυβέρνηση, το κοινοβούλιο, τα κόμματα : κανένας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σκοτώνουμε τον εαυτό μας: η αδυναμία να το συζητήσουμε, να το πούμε ξεκάθαρα ακόμη και στους εαυτούς μας, να κάνουμε οτιδήποτε για να το αποφύγουμε και να κατηγορήσουμε τον δημιουργό του. Ούτε ο Σαίξπηρ δεν θα μπορούσε να περιγράψει την τραγωδία που βιώνουμε, για την οποία πεθαίνουμε. Μπορεί κάποιος να συνειδητοποιήσει τι σημαίνει να εξαλείψει εθελοντικά τους «λευκούς», τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, αντί να προσπαθήσει να αποτρέψει αυτό το σκοπό όσο το δυνατόν περισσότερο, για να αποτυπώσει την προσπάθεια σωτηρίας στην ιστορία; Κάποιος καταφέρνει να συλλάβει ένα έγκλημα πιο άθλιο από αυτό: ότι πάνω απ' όλα οι Ιταλοί, οι Ιταλοί ηγέτες, ανέλαβαν το καθήκον να διευκολύνουν αυτόν τον θάνατο, ενώ αντίστροφα θα έπρεπε να το είχαν αποτρέψει, θέλοντας να διατηρήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο την τεράστια Ομορφιά που έχουν δωρίσει οι Ιταλοί στον κόσμο; "
Ida Magli, 2013.