ΠΗΓΗ: ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α
του Παναγιώτη Τραιανού*
Σε αυτόν τον νέο σχεδιασμό των "τεράτων" αντιλαμβανόμαστε ότι και το Ισλάμ θα έπρεπε να επανασχεδιαστεί. Δεν μπορείς να απαιτείς από τα χριστιανικά έθνη να διαλύσουν, και να διατηρείς τα ψευδοέθνη του Ισλάμ. Το Ισλάμ στον νέο σχεδιασμό θα πρέπει να "χαλαρώσει" τον σχεδιασμό του. Να γίνει πιο ασαφής χώρος και τα όρια του να έχουν την απαιτούμενη σκληρότητα μόνον στα όρια της θρησκείας. Ο στόχος του είναι να παίζει τον ρόλο τού υπερεθνικού "γίγαντα" σε μια παγκόσμια κοινωνία "γιγάντων". Τον ρόλο του "εύφλεκτου" ενδιάμεσου μεταξύ των γιγάντων. Το θέλουν να λειτουργεί με τον θρησκευτικό τρόπο ως ενιαίο. Να το διατηρούν με τον φανατισμό τού μωαμεθανικού συστήματος με μια στοιχειώδη αστική λειτουργία-"κληρονομιά" από την προηγούμενη κατάσταση. Ενώ δηλαδή στον προηγούμενο σχεδιασμό ήθελαν να "διαμερισματοποιήσουν" το Ισλάμ, για να εξασφαλίσουν τη "σταθερότητά" του, τώρα έχουν τον ακριβώς αντίθετο στόχο.
Γι' αυτόν τον λόγο κάποτε ήθελαν τα αστικού τύπου καθεστώτα τύπου Σαντάμ, Μουμπάρακ κλπ., ενώ τώρα θέλουν καθεστώτα ισλαμικά. Θέλουν να "γκρεμίσουν" τα προηγούμενα "στεγανά" και να δημιουργήσουν μια "χαλαρή" ισλαμική αυτοκρατορία με "φανατικά" αλλά ελεγχόμενα καθεστώτα. Επενδύουν στη σουνιτική επιλογή, εφόσον αυτή βρίσκεται πάνω στα πετρέλαια. Το Ιράν μπορεί να είναι εξίσου φανατικό, αλλά είναι σιιτικό και μισεί εξίσου με τους χριστιανούς και τους σουνίτες. Το καθεστώς του Άσαντ είναι για παράδειγμα απολύτως ανεπιθύμητο, γιατί είναι αλεβιτικό καθεστώς, το οποίο εκτός των άλλων έχει και ιδεολογική προτίμηση. Έχει ακριβώς ό,τι δεν θέλουν.
Δεν θέλουν να "αναστήσουν" την Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, γιατί δεν θέλουν να δημιουργήσουν ένα μεγάλο σύστημα με ενιαία διοίκηση και άρα ενιαία συμφέροντα στην περιοχή. Θέλουν κάτι αφηρημένο και χαλαρό, που θα λειτουργεί με βάση τα θρησκευτικά ένστικτα, ακόμα και εις βάρος των οικονομικών του συμφερόντων. Θέλουν ένα σύστημα, το οποίο θα αντιδρά στα θρησκευτικά ερεθίσματα και θα μπορούν να το κατευθύνουν με προβοκάτσιες και "μπαξίσια". Προβοκάτσιες, για να προσανατολίζουν τους λαούς εκεί που "βλέπουν" οι φανατικοί και "μπαξίσια" για τις διεφθαρμένες ηγεσίες τους. Γι' αυτόν τον λόγο λέμε ότι δεν θα ήθελαν να "αναστήσουν" εκ νέου την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν ένα σύνθετο σύστημα, το οποίο με την παρουσία των Ρωμιών είχε ικανοποιητική αστική λειτουργία και ανεπτυγμένα πλήρως όλα τα οικονομικά συμφέροντα.
Αυτό τώρα είναι ανεπιθύμητο. Αυτοί θέλουν μικρές "Τζαμαχιρίες", οι οποίες να λειτουργούν περίπου με τον ίδιο τρόπο και να είναι ξεχωριστές, ώστε να ελέγχονται εύκολα. "Τζαμαχιρίες", οι οποίες θα δίνουν συνολικά στο Ισλάμ μια ενιαία εικόνα, αλλά δεν θα το ισχυροποιούν σε βαθμό που να γίνει επικίνδυνο. Σε αυτό το παιχνίδι βοηθούν την Τουρκία και τον Ερντογάν. Για να εξασφαλίσει αυτό το "χαλαρό" σύστημα μια στοιχειώδη λειτουργία, θα πρέπει να έχει μια στοιχειώδη παραγωγή. Δεν θέλουν όμως να βοηθήσουν τα μουσουλμανικά κράτη στην ανάπτυξη. Δεν θέλουν ούτε να ανοίξουν τα "μάτια" τους ούτε να καλομάθουν τους λαούς τους στην ανάπτυξη. Γι' αυτόν τον λόγο θέλουν να τα συνδέσουν με την Τουρκία. Πελάτες της Τουρκίας θα γίνουν. Η Τουρκία θα πληρώνει τα χρέη της στον αραβικό κόσμο με προϊόντα και η ίδια θα πληρώνεται με πετρέλαια.
Η Τουρκία αυτή είναι το "σημείο" αναφοράς στον σχεδιασμό τους στην περιοχή. Γι' αυτόν τον λόγο την ενίσχυσαν στην ανάπτυξή της. Για να ενισχύσουν τη σταθερότητά της και να την κάνουν να αντέξει στον "σεισμό", ο οποίος αποσταθεροποίησε όλους τους υπόλοιπους. Για να την κάνουν τη "μηχανή" του Ισλάμ, η οποία θα "σύρει" πίσω της τα υπόλοιπα ισλαμικά "βαγόνια". Για ν' αναγκάσει όλους τους υπόλοιπους να συνδέσουν τις οικονομίες τους με την τουρκική, ώστε να λειτουργεί στοιχειωδώς αυτόνομα το Ισλάμ, και ταυτόχρονα ν' αναπτυχθεί η αλληλεξάρτηση και να μπορεί να απειλεί ο ισχυρός τον ανίσχυρο. Στην πραγματικότητα "τσομπάνη" των μικρότερων ισλαμικών κρατών θέλουν και σε αυτό είναι πρόθυμη η Τουρκία να τους εξυπηρετήσει. Έχει και τη βοήθεια και τη χρηματοδότηση των πλούσιων αραβικών κρατών και την απαραίτητη στήριξη της Δύσης.
Για τις ανάγκες αυτού του ρόλου ο Ερντογάν έδωσε και την αντιεβραϊκή "παράσταση". Δεν είναι δυνατόν να είσαι "τσομπάνης" του Ισλάμ και να μην έχεις "βεντέτα" με το Ισραήλ. Δεν πείθεις για τον ρόλο σου. Όπως δεν μπορείς να βάλεις έναν χολεριασμένο να παριστάνει τον ζεν πρεμιέ, έτσι δεν μπορείς να βάλεις κάποιον να παριστάνει τον "πατέρα" των μουσουλμάνων, χωρίς να έχει μίσος για το Ισραήλ. Είναι η σουνιτική "παράσταση" και πρέπει να παιχτεί, για να δικαιολογηθούν ρόλοι. Όπως οι σουνίτες Σαουδάραβες παριστάνουν τους αντισιωνιστές, κάνοντας ό,τι βολεύει τον Σιωνισμό, έτσι έπρεπε να κάνει και ο νέος "πρωταγωνιστής". Οι Σαουδάραβες στέλνουν δήθεν χρήματα στην Παλαιστίνη και ο νέος "σουλτάνος", ελλείψει χρημάτων, στέλνει καράβια "αλληλεγγύης" και αγωνιστικές "ευχές". Τρώνε ψωμί από τον φανατισμό του Ισλάμ και πρέπει να το βοηθάνε όπως μπορεί ο καθένας.
Γι' αυτόν τον λόγο μετά την "επιτυχία" των κατά τόπους "ανοίξεων" ο "αντισιωνιστής" Ερντογάν πηγαίνει στα κράτη με πολυπληθείς αποστολές. Μεταφέρει τεχνογνωσία και προσπαθεί να βάλει τα ισλαμικά κράτη στην "ιδιοσυχνότητα" της Τουρκίας. Αν όχι να τα συνδέσει στο "άρμα" της, να τα βάλει στη λογική της δικής της λειτουργίας. Να τα συνδέσει με την οικονομία της, ώστε να αρχίσουν να λειτουργούν ως συγκοινωνούντα "δοχεία". Στη Συρία περίμεναν να κλείσει αυτός ο κύκλος της "άνοιξης", για να ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός.
Όμως, η αντοχή του καθεστώτος Άσαντ ήταν ένας απρόβλεπτος παράγοντας ...Απρόβλεπτος, αλλά όχι σε βαθμό που να προκαλεί έκπληξη. Γιατί; Γιατί το καθεστώς Άσαντ σε αντίθεση με αυτά του Μπεν Άλη, του Καντάφι ή του Μουμπάρακ δεν στηριζόταν σε ασθενείς ιδεολογικές βάσεις. Δεν ήταν ομοϊδεάτες οι πιστοί του καθεστώτος ...Ήταν ομόδοξοι. Το καθεστώς Άσαντ είχε σχέση με θρησκευτικό δόγμα. Η "επέλαση" των φανατικών Σουνιτών ήταν σίγουρο ότι θα έβρισκε πρόβλημα στη Συρία. Για τους Αλεβίτες της Συρίας το καθεστώς Άσαντ δεν είναι απλά μια πολιτική επιλογή. Είναι η μοναδική ελπίδα επιβίωσης. Γνωρίζουν πως, αν πέσει αυτό το καθεστώς, θα βρεθούν υπό καθεστώς θρησκευτικών διωγμών. Όταν μάλιστα ο Ερντογάν κάνει απροκάλυπτα διωγμούς εναντίον των Αλεβιτών της Τουρκίας, είναι δυνατόν να πείσει τους Σύριους ότι ενδιαφέρεται για το καλό τους και να εγκαταλείψουν τον ηγέτη τους. Ακόμα και οι Σύριοι, οι οποίοι μισούσαν το καθεστώς Άσαντ για την καταπίεση που τους ασκούσε, το "λάτρεψαν", εξαιτίας της ηλιθιότητας του σχεδιασμού. Δεν υπάρχει περίπτωση να τον εγκαταλείψουν. Είναι πλέον γι' αυτούς αγώνας επιβίωσης να διασωθεί το θρησκευτικά φιλικό γι' αυτούς καθεστώς. Το αντίθετο θα ήταν ο απόλυτος εφιάλτης. Η σουνιτική "άνοιξη" γι' αυτούς θα ήταν βαρύς αλεβιτικός "χειμώνας".
Αυτά όλα έπρεπε να τα γνωρίζουν τα αστροπελέκια του σχεδιασμού και είναι φανερό πως δεν τα γνώριζαν. Το αποτέλεσμα ήταν να αιφνιδιαστούν από την αντίσταση των Συρίων και αναγκαστικά η υπόθεση "κόλλησε". Όμως, ενός κακού μύρια έπονται. Όταν "κολλάει" ένας τέτοιος σχεδιασμός, αρχίζουν να προκύπτουν προβλήματα, τα οποία δεν ήταν προβλεπόμενα σε πλάνα β’ ή γ’. Τέτοιο απρόβλεπτο πρόβλημα είναι η σημερινή αναταραχή στην Τουρκία. Οι αυτοδίδακτοι αυτοκράτορες χτύπησαν τα κεφάλια τους στον τοίχο.
του Παναγιώτη Τραιανού*Σε αυτόν τον νέο σχεδιασμό των "τεράτων" αντιλαμβανόμαστε ότι και το Ισλάμ θα έπρεπε να επανασχεδιαστεί. Δεν μπορείς να απαιτείς από τα χριστιανικά έθνη να διαλύσουν, και να διατηρείς τα ψευδοέθνη του Ισλάμ. Το Ισλάμ στον νέο σχεδιασμό θα πρέπει να "χαλαρώσει" τον σχεδιασμό του. Να γίνει πιο ασαφής χώρος και τα όρια του να έχουν την απαιτούμενη σκληρότητα μόνον στα όρια της θρησκείας. Ο στόχος του είναι να παίζει τον ρόλο τού υπερεθνικού "γίγαντα" σε μια παγκόσμια κοινωνία "γιγάντων". Τον ρόλο του "εύφλεκτου" ενδιάμεσου μεταξύ των γιγάντων. Το θέλουν να λειτουργεί με τον θρησκευτικό τρόπο ως ενιαίο. Να το διατηρούν με τον φανατισμό τού μωαμεθανικού συστήματος με μια στοιχειώδη αστική λειτουργία-"κληρονομιά" από την προηγούμενη κατάσταση. Ενώ δηλαδή στον προηγούμενο σχεδιασμό ήθελαν να "διαμερισματοποιήσουν" το Ισλάμ, για να εξασφαλίσουν τη "σταθερότητά" του, τώρα έχουν τον ακριβώς αντίθετο στόχο.
Γι' αυτόν τον λόγο κάποτε ήθελαν τα αστικού τύπου καθεστώτα τύπου Σαντάμ, Μουμπάρακ κλπ., ενώ τώρα θέλουν καθεστώτα ισλαμικά. Θέλουν να "γκρεμίσουν" τα προηγούμενα "στεγανά" και να δημιουργήσουν μια "χαλαρή" ισλαμική αυτοκρατορία με "φανατικά" αλλά ελεγχόμενα καθεστώτα. Επενδύουν στη σουνιτική επιλογή, εφόσον αυτή βρίσκεται πάνω στα πετρέλαια. Το Ιράν μπορεί να είναι εξίσου φανατικό, αλλά είναι σιιτικό και μισεί εξίσου με τους χριστιανούς και τους σουνίτες. Το καθεστώς του Άσαντ είναι για παράδειγμα απολύτως ανεπιθύμητο, γιατί είναι αλεβιτικό καθεστώς, το οποίο εκτός των άλλων έχει και ιδεολογική προτίμηση. Έχει ακριβώς ό,τι δεν θέλουν.
Δεν θέλουν να "αναστήσουν" την Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, γιατί δεν θέλουν να δημιουργήσουν ένα μεγάλο σύστημα με ενιαία διοίκηση και άρα ενιαία συμφέροντα στην περιοχή. Θέλουν κάτι αφηρημένο και χαλαρό, που θα λειτουργεί με βάση τα θρησκευτικά ένστικτα, ακόμα και εις βάρος των οικονομικών του συμφερόντων. Θέλουν ένα σύστημα, το οποίο θα αντιδρά στα θρησκευτικά ερεθίσματα και θα μπορούν να το κατευθύνουν με προβοκάτσιες και "μπαξίσια". Προβοκάτσιες, για να προσανατολίζουν τους λαούς εκεί που "βλέπουν" οι φανατικοί και "μπαξίσια" για τις διεφθαρμένες ηγεσίες τους. Γι' αυτόν τον λόγο λέμε ότι δεν θα ήθελαν να "αναστήσουν" εκ νέου την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν ένα σύνθετο σύστημα, το οποίο με την παρουσία των Ρωμιών είχε ικανοποιητική αστική λειτουργία και ανεπτυγμένα πλήρως όλα τα οικονομικά συμφέροντα.
Αυτό τώρα είναι ανεπιθύμητο. Αυτοί θέλουν μικρές "Τζαμαχιρίες", οι οποίες να λειτουργούν περίπου με τον ίδιο τρόπο και να είναι ξεχωριστές, ώστε να ελέγχονται εύκολα. "Τζαμαχιρίες", οι οποίες θα δίνουν συνολικά στο Ισλάμ μια ενιαία εικόνα, αλλά δεν θα το ισχυροποιούν σε βαθμό που να γίνει επικίνδυνο. Σε αυτό το παιχνίδι βοηθούν την Τουρκία και τον Ερντογάν. Για να εξασφαλίσει αυτό το "χαλαρό" σύστημα μια στοιχειώδη λειτουργία, θα πρέπει να έχει μια στοιχειώδη παραγωγή. Δεν θέλουν όμως να βοηθήσουν τα μουσουλμανικά κράτη στην ανάπτυξη. Δεν θέλουν ούτε να ανοίξουν τα "μάτια" τους ούτε να καλομάθουν τους λαούς τους στην ανάπτυξη. Γι' αυτόν τον λόγο θέλουν να τα συνδέσουν με την Τουρκία. Πελάτες της Τουρκίας θα γίνουν. Η Τουρκία θα πληρώνει τα χρέη της στον αραβικό κόσμο με προϊόντα και η ίδια θα πληρώνεται με πετρέλαια.
Η Τουρκία αυτή είναι το "σημείο" αναφοράς στον σχεδιασμό τους στην περιοχή. Γι' αυτόν τον λόγο την ενίσχυσαν στην ανάπτυξή της. Για να ενισχύσουν τη σταθερότητά της και να την κάνουν να αντέξει στον "σεισμό", ο οποίος αποσταθεροποίησε όλους τους υπόλοιπους. Για να την κάνουν τη "μηχανή" του Ισλάμ, η οποία θα "σύρει" πίσω της τα υπόλοιπα ισλαμικά "βαγόνια". Για ν' αναγκάσει όλους τους υπόλοιπους να συνδέσουν τις οικονομίες τους με την τουρκική, ώστε να λειτουργεί στοιχειωδώς αυτόνομα το Ισλάμ, και ταυτόχρονα ν' αναπτυχθεί η αλληλεξάρτηση και να μπορεί να απειλεί ο ισχυρός τον ανίσχυρο. Στην πραγματικότητα "τσομπάνη" των μικρότερων ισλαμικών κρατών θέλουν και σε αυτό είναι πρόθυμη η Τουρκία να τους εξυπηρετήσει. Έχει και τη βοήθεια και τη χρηματοδότηση των πλούσιων αραβικών κρατών και την απαραίτητη στήριξη της Δύσης.
Για τις ανάγκες αυτού του ρόλου ο Ερντογάν έδωσε και την αντιεβραϊκή "παράσταση". Δεν είναι δυνατόν να είσαι "τσομπάνης" του Ισλάμ και να μην έχεις "βεντέτα" με το Ισραήλ. Δεν πείθεις για τον ρόλο σου. Όπως δεν μπορείς να βάλεις έναν χολεριασμένο να παριστάνει τον ζεν πρεμιέ, έτσι δεν μπορείς να βάλεις κάποιον να παριστάνει τον "πατέρα" των μουσουλμάνων, χωρίς να έχει μίσος για το Ισραήλ. Είναι η σουνιτική "παράσταση" και πρέπει να παιχτεί, για να δικαιολογηθούν ρόλοι. Όπως οι σουνίτες Σαουδάραβες παριστάνουν τους αντισιωνιστές, κάνοντας ό,τι βολεύει τον Σιωνισμό, έτσι έπρεπε να κάνει και ο νέος "πρωταγωνιστής". Οι Σαουδάραβες στέλνουν δήθεν χρήματα στην Παλαιστίνη και ο νέος "σουλτάνος", ελλείψει χρημάτων, στέλνει καράβια "αλληλεγγύης" και αγωνιστικές "ευχές". Τρώνε ψωμί από τον φανατισμό του Ισλάμ και πρέπει να το βοηθάνε όπως μπορεί ο καθένας.
Γι' αυτόν τον λόγο μετά την "επιτυχία" των κατά τόπους "ανοίξεων" ο "αντισιωνιστής" Ερντογάν πηγαίνει στα κράτη με πολυπληθείς αποστολές. Μεταφέρει τεχνογνωσία και προσπαθεί να βάλει τα ισλαμικά κράτη στην "ιδιοσυχνότητα" της Τουρκίας. Αν όχι να τα συνδέσει στο "άρμα" της, να τα βάλει στη λογική της δικής της λειτουργίας. Να τα συνδέσει με την οικονομία της, ώστε να αρχίσουν να λειτουργούν ως συγκοινωνούντα "δοχεία". Στη Συρία περίμεναν να κλείσει αυτός ο κύκλος της "άνοιξης", για να ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός.
Όμως, η αντοχή του καθεστώτος Άσαντ ήταν ένας απρόβλεπτος παράγοντας ...Απρόβλεπτος, αλλά όχι σε βαθμό που να προκαλεί έκπληξη. Γιατί; Γιατί το καθεστώς Άσαντ σε αντίθεση με αυτά του Μπεν Άλη, του Καντάφι ή του Μουμπάρακ δεν στηριζόταν σε ασθενείς ιδεολογικές βάσεις. Δεν ήταν ομοϊδεάτες οι πιστοί του καθεστώτος ...Ήταν ομόδοξοι. Το καθεστώς Άσαντ είχε σχέση με θρησκευτικό δόγμα. Η "επέλαση" των φανατικών Σουνιτών ήταν σίγουρο ότι θα έβρισκε πρόβλημα στη Συρία. Για τους Αλεβίτες της Συρίας το καθεστώς Άσαντ δεν είναι απλά μια πολιτική επιλογή. Είναι η μοναδική ελπίδα επιβίωσης. Γνωρίζουν πως, αν πέσει αυτό το καθεστώς, θα βρεθούν υπό καθεστώς θρησκευτικών διωγμών. Όταν μάλιστα ο Ερντογάν κάνει απροκάλυπτα διωγμούς εναντίον των Αλεβιτών της Τουρκίας, είναι δυνατόν να πείσει τους Σύριους ότι ενδιαφέρεται για το καλό τους και να εγκαταλείψουν τον ηγέτη τους. Ακόμα και οι Σύριοι, οι οποίοι μισούσαν το καθεστώς Άσαντ για την καταπίεση που τους ασκούσε, το "λάτρεψαν", εξαιτίας της ηλιθιότητας του σχεδιασμού. Δεν υπάρχει περίπτωση να τον εγκαταλείψουν. Είναι πλέον γι' αυτούς αγώνας επιβίωσης να διασωθεί το θρησκευτικά φιλικό γι' αυτούς καθεστώς. Το αντίθετο θα ήταν ο απόλυτος εφιάλτης. Η σουνιτική "άνοιξη" γι' αυτούς θα ήταν βαρύς αλεβιτικός "χειμώνας".
Αυτά όλα έπρεπε να τα γνωρίζουν τα αστροπελέκια του σχεδιασμού και είναι φανερό πως δεν τα γνώριζαν. Το αποτέλεσμα ήταν να αιφνιδιαστούν από την αντίσταση των Συρίων και αναγκαστικά η υπόθεση "κόλλησε". Όμως, ενός κακού μύρια έπονται. Όταν "κολλάει" ένας τέτοιος σχεδιασμός, αρχίζουν να προκύπτουν προβλήματα, τα οποία δεν ήταν προβλεπόμενα σε πλάνα β’ ή γ’. Τέτοιο απρόβλεπτο πρόβλημα είναι η σημερινή αναταραχή στην Τουρκία. Οι αυτοδίδακτοι αυτοκράτορες χτύπησαν τα κεφάλια τους στον τοίχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου