ΠΕΡΙ AΡΝΗΣΕΩΣ

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Στον Άγιο Ιωάννη τής Κλίμακος βρίσκουμε τήν ερώτηση ενός μοναχού πρός έναν έμπειρο γέροντα: Εκτός από τον φόνο και την άρνηση ποιά είναι η χειρότερη αμαρτία; Διότι με την άρνηση σκοτώνουμε τον εαυτό μας. Δηλ.σκοτώνουμε τόν εαυτό πού μάς έχει δώσει ο Θεός, τήν Θεϊκή μας καταγωγή, τα πρωτοτόκια. Δηλ. σκοτώνουμε το Θεό, και μισούμε τον πλησίον μας ντύνοντάς τον μέ όλα τά πιθανά πάθη μας, όπως ακριβώς τό βλέπουμε καί στόν μικρόκοσμο τής ζωής μας, όπου οι αρνητικοί άνθρωποι δημιουργούν μιά τέτοια μαρτυρική ζωή γύρω από τούς πλησίον τους, φθείροντάς τους μέχρι εξοντώσεως.

Ο Ευάγριος Ποντικός, στα κεφάλαια περί διαφορών λογισμών και παθών, γράφει πως ο άνθρωπος με την πτώση θανάτωσε το λογικό μέρος τής ψυχής του. Η αρχαία Ελληνική φιλοσοφία αγωνίστηκε με επιτυχία να αναστηλώσει την χαμένη λογική στηρίζοντάς την σε οντολογικές Αρχές, και η χριστιανική θεολογία και ασκητική κατόρθωσαν τήν αναγέννηση τού ανθρώπου με την απόκτηση τού Λόγου, ο οποίος βρίσκεται ενδιάθετος στόν Νού.

Ο σημερινός πολιτισμός εντελώς παράδοξα στηρίζεται στην λογική. Σ`αυτή τη λογική η οποία σύμφωνα και με τις μαρτυρίες τής Ελληνικής φιλοσοφίας δέν υπάρχει. Όπως ξέρουμε όλοι μας αυτό πού υπάρχει είναι μιά λογική τού συμφέροντος η οποία βρίσκεται στην υπηρεσία τής επιθυμίας,την οποία διαθέτει η φύσις και τα ζώα επομένως. Είναι μιά λογική η οποία συνθέτει τα εναπομείναντα μέρη τής ψυχής: το επιθυμητικό ή θυμοειδές και το ενστικτώδες. Πώς μπορεί και υπερβαίνει αυτό το ψυχικό απόσπασμα την επιθυμητική σύνθεση, τη ζωώδη λογική, τή μερικότητα και αποκτά απαιτήσεις καθολικότητος γεννώντας πολιτισμό; ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ.

Ο «πνευματικός» τύπος ανθρώπου που κυριαρχεί σήμερα, ο διανοούμενος, για να ανυψωθεί στην αυτοσυνειδησία, στην ελευθερία, για να πετύχει την αυθυπέρβαση (το ξεπέρασμα τού ομαδικού και ζωώδους) αρνείται κάτι. Αυτή η άρνηση λειτουργώντας σαν αιτία φέρνει σαν αποτέλεσμα την προσωπικότητα, το έργο, την δημιουργικότητα, την επιστήμη, την ιστορία. Αναλόγως τής αρνήσεως μετράται καί το πνευματικό ανάστημα.

Εάν ρίξουμε μιά ματιά στούς πνευματικούς μας ταγούς θα το δούμε εύκολα και αμέσως. Ο Γιανναράς στά δύο τελευταία του βιβλία αρνείται τα πάντα, εκτός της Θεότητος τού Κυρίου. Ο Ράμφος γιά να τον ξεπεράσει , αρνείται κατευθείαν τήν θεότητα τού Κυρίου, ο Ζηζιούλας αρνείται την Ορθοδοξία σαν την μόνη αληθινή Εκκλησία. Καί υπάρχει και μεγαλειώδες παρελθόν. Ο Νίτσε θανάτωσε το Θεό, ο Καρτέσιος αρνήθηκε την ενότητα ψυχής και σώματος, ο Αυγουστίνος και ο Ακινάτης αρνήθηκαν τήν Ελληνική θεολογία, ο Ηegel βάφτισε την άρνηση θέση γεννώντας την σύγχρονη υλιστική διαλεκτική τής ιστορίας.

Οι πιό μετριοπαθείς στην θέση της απουσίας τής λογικής ή τής αρνήσεως βάζουν μιά μέθοδο και ένα σύστημα. Οι πιό υπερήφανοι διεκδικούν ένα πρωτείο, μιά πρωτοτυπία, μιά ανακάλυψη. Γράφουν ιστορία, καθοδηγούν και εξελισσουν την ανθρωπότητα πρός τα έσχατα. Αντικαθιστούν το είναι με το τίποτα, τη ζωή με το θάνατο, βαφτίζοντας ελευθερία την απελευθέρωση από τη ζωή. Ο δρόμος πρός την δόξα είναι πολυποίκιλος, και ο άνδρας του θανάτου πολύπραγος. Ο Καζαντζάκης υποχρέωσε τόν Οδυσσέα να επιστρέψει στην Τροία, η αγάπη τών οικείων γιά τον μεγάλο κενολόγο ήταν βαρετή.

Ο Αγουρίδης αρνήθηκε τά Ευαγγέλια, ο Βασιλειάδης αρνείται τον Απόστολο Παύλο, ο Πατριάρχης αρνείται το σχίσμα, υβρίζοντας τόν Μέγα Φώτιο ως δαιμονισμένο. Ο μόνος υπαρκτός σκοπός τής επιστήμης είναι να αποδείξη πώς δέν υπάρχει Θεός. Οι Άγιοί μας μοίραζαν τα υπάρχοντά τους γιά να αποδείξουν πώς υπάρχει Θεός. Οι σημερινοί αρχηγοί μαζεύουν όλα τα υπάρχοντά μας και τα προσφέρουν στην επιστήμη, για να αποδείξει πώς δέν υπάρχει Θεός.

Ο εγκληματίας έγινε ήρωας, η Δημοκρατία στηρίζεται στην Γενοκτονία, ο σήριαλ κίλερ είναι ο σύγχρονος ποιητής, ο φόνος λατρεύεται σάν έργο τέχνης. Η ηλεκτρονική εποχή στηρίζεται στην κατανάλωση φόνου. Ο φόνος μεγαλώνει και παιδαγωγεί τούς νέους, το μέλλον τής ανθρωπότητος.

Τά υπόλοιπα είναι κατανοητά με σχετική ευκολία.

Ο Άγιος Ιωάννης τής Κλίμακος μάς είχε προειδοποιήσει :

Ο φόνος και η άρνηση είναι τό ίδιο νόμισμα.

Αμέθυστος


Ο κ.Χριστοδουλίδης μάς προσφέρει την σύνοψη όλων τών ανωτέρω :

«Νους αποστάς του Θεού ή κτηνώδης γίνεται ή δαιμονιώδης».


Υ.Γ.

ΚΛΙΜΑΞ : Λόγος κδ΄, Περί πραότητος και απλότητος.

κεφ.24 Αγωνίζου να θεωρείς περιπλανημένη την λογική σου καί τήν κρίση σου, και έτσι θά εύρης σωτηρία και ευθύτητα εν Χριστώ Ιησού τώ Κυρίω ημών. Αμήν.