Χειροτονία Πρεσβυτέρου - ἐγκατάσταση νέου Ἐφημερίου στήν Ἱερά Μητρόπολη Ναυπάκτου

Τήν Κυριακή 22 Ἰανουαρίου, στόν Ἱερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιοπαναγιᾶς, τελέσθηκε ἡ χειροτονία σέ Πρεσβύτερο τοῦ Διακόνου π. Γεωργίου Σαβελώνα. Ὁ π. Γεώργιος εἶναι νυμφευμένος μέ τήν Σταυρούλα Στάϊκου, κατάγεται ἀπό τήν ἐπαρχία τοῦ Ἁγίου Βλασίου, εἶναι γιός τοῦ ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς ἐπαρχίας Πρωτοπρ. π. Παναγιώτη Σαβελώνα, καί εἶναι πτυχιοῦχος τῆς Ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Βελλᾶς Ἰωαννίνων καί τελειόφοιτος τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς Ἰωαννίνων.

Τήν προηγούμενη Κυριακή εἶχε τελεσθῆ ἡ χειροτονία του σέ Διάκονο, στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Ναυπάκτου. Ἐκεῖ ὁ χειροτονούμενος εἶχε ἀναφερθῆ στό «βασίλειο ἱεράτευμα καί τήν ἱερωσύνη», μέ βάση κείμενο τοῦ Σεβασμιωτάτου, στό ὁποῖο «ἐκφράζεται οὐσιωδῶς ἡ στενή σχέση καί ταυτοχρόνως οἱ διαφορές μυστηριακῆς καί πνευματικῆς ἱερωσύνης», εἶχε θυμηθῆ τήν πρώτη κλήση τοῦ Σεβασμιωτάτου πρός αὐτόν, ὅταν ἦταν ἀκόμη παιδί ἕνδεκα ἐτῶν, καί εἶχε εὐχαριστήσει ὅλους ὅσοι τόν βοήθησαν καί συνετέλεσαν στήν ἀνταπόκρισή του στήν ἱερατική κλήση.

Ὁ Σεβασμιώτατος εἶχε ἀναφερθῆ στήν θεολογία τῶν χαρισμάτων, δηλαδή τοῦ πῶς ἐνεργεῖ ἡ θεία Χάρη μέσα στήν Ἐκκλησία κατά τήν διανομή τῶν ποικίλων χαρισμάτων, πού δέν μάχονται τό ἕνα τό ἄλλο, ἀλλά τό ἕνα χάρισμα ἀποδέχεται καί σέβεται τά ἄλλα χαρίσματα, γιατί εἶναι τοῦ αὐτοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού ἐνεργεῖ στήν Ἐκκλησία. Καί αὐτό ἀποτελεῖ τήν βάση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος. Προεκτείνοντας τόν λόγο του μίλησε γιά τόν εὐλογημένο χριστιανικό γάμο, τήν ἱερατική οἰκογένεια, τήν διάκριση μεταξύ ἐκείνων πού θέλουν νά «σώσουν» τήν Ἐκκλησία καί αὐτῶν πού ἔχοντας ἐκκλησιαστικό φρόνημα θέλουν νά σωθοῦν μέσα στήν Ἐκκλησία.

Μιλώντας κατά τήν χειροτονία σέ Πρεσβύτερο, ὁ Σεβασμιώτατος συνέδεσε τήν χειροτονία μέ τόν ἑορταζόμενο Ἀπόστολο Τιμόθεο, μαθητή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, καί μέ τήν εὐαγγελική περικοπή γιά τόν Ζακχαῖο, καί, παροτρύνοντας τόν νέο Πρεσβύτερο, ἀναφέρθηκε στό τριπλό ἔργο τοῦ Ἱερέως, νά λειτουργῆ, ἐξ ὀνόματος τοῦ Ἐπισκόπου του, νά θεραπεύη τόν λαό καί νά «ἀνάβη φωτιές», ἤτοι νά ἐμπνέη τούς Χριστιανούς στήν πνευματική ζωή καί στήν προσφορά τῶν χαρισμάτων τους στόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του. Τέλος εὐχαρίστησε καί συνεχάρη τόν χειροτονηθέντα γιά τήν καλή προαίρεσή του, τήν πρεσβυτέρα του γιά τήν συμφωνία, καί τούς γονεῖς του, π. Παναγιώτη Σαβελώνα καί πρεσβυτέρα Γιαννούλα γιά τήν ὅλη βοήθειά τους.
*
Στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος συνέστησε στούς Ἐνορίτες τόν νέο Ἐφημέριό τους, π. Χρῆστο Βλάχο, μέχρι τότε Ἐφημέριο Μαμουλάδας, πτυχιοῦχο τῆς Γεωπονικῆς Σχολῆς καί πρώην Δημόσιο Ὑπάλληλο τῆς Περιφέρειας Δυτικῆς Ἑλλάδος, πού παραιτήθηκε ἀπό τήν θέση του γιά νά ὑπηρετῆ ὁλοκληρωτικά τό ἱερό Θυσιαστήριο.

Ἀκολούθησε ἡ κοπή τῆς βασιλόπιτας τῆς Ἐνορίας, στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἐνορίας, ὅπου ὁ Σεβασμιώτατος παρατήρησε ὅτι ἡ Ἐνορία ἔχει νέο-ἀνακαινισμένο Ἱερό Ναό, νέο Πνευματικό Κέντρο, νέο Ἱερέα, νέους Ἱεροψάλτες, νέους Ἐκκλησιαστικούς Ἐπιτρόπους καί εὐχήθηκε τήν καλή πρόοδο σέ ὅλους.

.parembasis.

ΣΧΟΛΙΟ TΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ_Απορία μας : ενώ στις μέρες μας υπάρχουν αρκετοί επίσκοποι που θέλουν υποταγμένους με δουλικό τρόπο τους ιερείς τους στα πρόσωπα τους και όχι στο Χριστό ,γιατί αναφέρει
 ο σεβαστός γέροντας μια μεμονωμένη φράση από την ομιλία του Ναύπακτου που φαίνεται (εδώ) που αν λάβουμε υπόψη μας όλο το εκλησσιολογικο ήθος του Ναυπάκτου, συμπεραίνουμε ότι μάλλον ο σεβαστός γέροντας έδωσε λανθασμένη και βιαστική ερμηνεία.

ΣΧΟΛΙΟ: Αναφερόμενος στόν Ζηζιούλα ο Γέροντας είπε,  Μεταξύ των άλλων παραδοξοτήτων που ελάλησε αυτός ο μεγάλος εμπειρικός θεολόγος ήτανε ότι ο πρεσβύτερος λειτουργεί εις το όνομα του επισκόπου.
Οσον αφορά τήν σχέση τού Ναυπάκτου μέ τόν Ζηζιούλα άς μήν ξεχνούμε αυτά πού είπε συγκινημένος στήν διάρκεια τής συνόδου τής Κρήτης, ότι δηλ. ο Βαρθολομαίος τόν αναγνώρισε σάν ισάξιο θεολόγο τού Ζηζιούλα.
Καί κάτι γιά τό έργο τού Αποστόλου καί τού επισκόπου καί τί σημαίνει ακριβώς μιμηταί μου γίγνεσθε καθώς καγώ χριστού. 

 Στην Εκκλησιαστική Ιστορία του Ευσεβίου Και­σαρείας Γ, κγ, 23 και συνέχεια…

«Όταν απέθανε ο Τύραννος, τότε ο Ιωάννης ο Απόστολος επέστρεψε από την νήσο Πάτμο εις την Έφεσον, παρακα­λούμενος δε μετέβαινε και εις τα πλησιόχωρα μέρη των Εθνικών, αλλού μεν για να εγκαταστήσει Επισκόπους, αλ­λού δε δια να οργανώσει ολοκλήρους Εκκλησίας, και αλλού δια να χειροτονήσει κάποιον από τους επισημανθέντας υπό του Πνεύματος. Ελθών λοιπόν εις την Σμύρνην προσέβλε­ψεν εις το τέλος εις τον εκεί εγκατεστημένον επίσκοπον και δεικνύων νεανίσκον δυνατόν εις το σώμα, ωραίον εις την εμφάνισιν και θερμόν εις την ψυχήν είπε: Tούτον σου ανα­θέτω με πάσαν φροντίδα έχων μάρτυρας την Εκκλησίαν και τον Χριστόν. Αφού δε εκείνος εδέχθη και υπεσχέθη τα πάν­τα, πάλιν είπε τα ίδια και όρισε τους Ιδίους μάρτυρας. Έπει­τα απέπλευσεν εις την Έφεσον.

Έπειτα από καιρόν παρουσιάσθη ανάγκη να καλέσουν εκ νέου τον Ιωάννην. Ούτος δε, αφού ερρύθμισε τα άλλα χάριν των οποίων μετέβη είπεν: εμπρός, ω επίσκοπε, απόδωσε εις ημάς την παρακαταθήκην την οποίαν εγώ και ο Χριστός ανεθέσαμεν εις σε με μάρτυρα την Εκκλησίαν της οποίας προΐστασαι. Τον νεανίσκον απαιτώ και την ψυχήν του αδελ­φού. Στενάξας εκ βαθέων ο γέρων επίσκοπος είπεν: Eκείνος έχει αποθάνει. πώς και με ποίον θάνατον; Απέθανεν εις Θε­όν, διότι κατήντησε πονηρός και ληστής, τώρα δε αντί της Εκκλησίας έχει καταλάβει το όρος με ένοπλον συμμορίαν ομοίων του.

Σχίσας το ένδυμα του ο απόστολος και κτυπήσας την κεφαλήν με μέγαν θρήνον είπε: Καλόν φύλακα της ψυχής του αδελφού άφησα. Αλλά ας μου δοθεί αμέσως εις ίππος και εις οδηγός εις τον δρόμον. Ελθών λοιπόν εις τον τόπον εκείνον, τον επανέφερεν εις την Εκκλησίαν μεσιτεύων εκεί με αφθόνους ευχάς, συναγωνιζόμενος μαζί του εις συνεχείς νηστείας, γοητεύων δε την σκέψιν του με ποικίλας σειρήνας λόγων, δεν ανεχώρησε, πριν τον επανασυνδέση με την Εκ­κλησίαν, δίδων μέγα παράδειγμα μετανοίας αληθινής και μέγα γνώρισμα παλιγγενεσίας, τρόπαιον ορατής αναστάσε­ως!»

Αμέθυστος