O ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΜΕΣΚΟΣ ΚΑΙ Η ΘΙΒΕΤΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

Αντιγράφουμε από το βιβλίο του ΙΣΑΑΚ ΣΙΝΓΚΕΡ “Σκιές στον ποταμό Χάντσον” και από την σελίδα 708! «Με ρωτάς όσον αφορά την πίστη. Το επίπεδο της πίστης είναι αρκετά υψηλό και δεν μπορείς να το φτάσεις παρά μόνο μετά από πολύ πόνο και πολλές καλές πράξεις. Εγώ προσωπικώς σκέφτομαι ότι αφού τα φυλακτήρια δένουν την τίγρη πού έχω μέσα μου, δεν έχω άλλη επιλογή από το να τα φορέσω. Η Τορά είναι η μόνη διδασκαλία πού διαθέτουμε για τη χειραγώγηση του ανθρώπινου κτήνους. Ο θεός που έπλασε την τίγρη έφτιαξε και το σκοινί και φύτεψε στην ανθρώπινη τίγρη την επιθυμία να δέσει τον εαυτό της. Όσο τα έθνη θα εξακολουθούν να πηγαίνουν το πρωί στην εκκλησία και το απόγευμα για κυνήγι, θα εξακολουθούν να γεννούν Χίτλερ». Εφόσον τα φυλακτήρια λοιπόν κάνουν τη δουλειά τους, πρέπει να υπάρχει και αυτός που τα έφτιαξε. Αυτό είναι το συμπέρασμα αυτής τη θεολογίας. Μιας θεολογίας η οποίαν βρίσκεται σε ισχύ και στην σημερινή Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο Μέσκος προχώρησε και στο επόμενο λογικό συμπέρασμα. Τα φυλακτήρια είναι αυτόνομα, ο Θεός δεν υπάρχει! Και στις δυο περιπτώσεις ο Θεός είναι άγνωστος! Βρισκόμαστε πάντοτε στην Αθήνα που βρήκε ο Απόστολος Παύλος. Το υπέροχο βιβλίο του Σίνγκερ όμως τελειώνει θριαμβευτικά με μία μεγάλη αλήθεια: «Δεν μπορεί να υπάρξει επαφή ανάμεσα σ' ένα ζώο δεμένο και ένα ζώο που περιπλανιέται ελεύθερο». [Αυτή η αλήθεια καταρρίπτει το ψεύδος του Διαλόγου αγάπης των Εκκλησιών. Και η δική μας Εκκλησία που συμμετέχει είναι αδέσποτη.]

Αυτός ο περίεργος άνθρωπος λοιπόν ο Μέσκος υπηρέτησε τον Κύριο για 20 χρόνια με τρεμάμενα πόδια, και τώρα θέλει ξανά να υπηρετήσει την Επιστήμη σαν Ιεροφάντης. Θα την υπηρετήσει κι αυτή με τρεμάμενα πόδια. Διότι το τρέμουλο οφείλεται στην εργασία της χειρός, όπως όλοι μας γνωρίζουμε! Ευτυχώς δε που υπάρχουν ακόμη μερικοί οι οποίοι κάποια στιγμή αλλάζουν εργασία, διαφορετικά θα είχαμε σβύσει από χρόνια!

Και όμως ο εκλεκτός Μέσκος είδε ΦΩΣ, είδε το Φώς και άσπρισε! Και εύκολα μάλιστα. Το οποίο Φώς τούδωσε και προσωπικότητα! Μαζί με την βεβαίωση μεγάλων Αγιορειτών πατέρων πως οι εμπειρίες του είναι αληθινές και παραδοσιακές (δεν αναφέρονται τα ονόματά τους). Χωρίς να σκεφτεί ποτέ του πως το Φως στο οποίο αναφέρεται η παράδοσις του Αγίου Όρους είναι μεταμορφωτικό. Πως στα γραπτά του και στην προσωπικότητά του ουδεμία μεταμόρφωσις υφίσταται. Πως ο αποδέκτης του Φωτός πιστεύει σ' αυτόν που του το δωρίζει. Πως εφόσον αυτός έγινε αντίχριστος φανερώνει και ποιο φως είδε! Εδώ ακριβώς θα αναλάβει η Θιβετανική Βίβλος των νεκρών να μας εξηγήσει την περίπτωσή του!

Η Βίβλος των νεκρών για όσους δεν το γνωρίζουν στηρίζεται στην Μεταφυσική Αρχή πως οι ζωντανοί έρχονται από τους νεκρούς, (ανάμεσα στα άλλα και λόγω της μετεμψυχώσεως). Μετά θάνατον, ή την στιγμή του θανάτου αν είναι δυνατή και προσεκτική η ψυχή μπορεί να ελευθερωθεί από την αλυσίδα του Κάρμα και να ησυχάσει στα Μεταφυσικά πεδία ή στο Νιρβάνα.

Όλη η ζωή του ανθρώπου αυτής της πίστεως είναι μια προετοιμασία για ένα σωστό θάνατο. Αν δεν τα καταφέρει ξαναγυρίζει στη γέννηση, στη γη της τιμωρίας.

Η πρώτη εμπειρία στη διαδικασία του θανάτου είναι η εμπειρία του καθαρού φωτός. Η πραγματικότης του καθαρού φωτός είναι το μονοπάτι, η οδός της απελευθερώσεως, (το Μπάρντο), όπου όλα τα πράγματα είναι σαν τον ασυννέφιαστο ουρανό και η διάνοια είναι σαν ένα διαφανές κενό χωρίς περιφέρεια ή κέντρο! Σ' αυτή τη στιγμή γνωρίζεις τον εαυτό σου, διότι αυτό το καθαρό φως της πραγματικότητας είναι ο Αλάνθαστος Νους!

Στη συνέχεια έρχεται το δεύτερο καθαρό φως το οποίο προσφέρει μια κατάσταση διαύγειας στον νεκρό. Οι ακτίνες αυτού του φωτός διαλύουν την δύναμη του Κάρμα. Το φώς αυτό ανατέλλει πάνω στο σώμα των σκέψεων, η συνείδηση αιωρείται επάνω από τους τόπους όπου είχαν περιοριστεί οι δραστηριότητές του. Και εδώ επιτυγχάνεται απελευθέρωση!

Αυτό είναι το απρόσωπο φώς το οποίο μας έκανε γνωστό ανάμεσα στους άλλους και ο γέροντας Σωφρόνιος. Δεν έχει καμμία σχέση με το άκτιστο Φώς, διότι στο άκτιστο Φώς διακρίνεται το πρόσωπο του Κυρίου.

Ο κ. Μέσκος ακολούθησε με συνέπεια όλο το μονοπάτι του θανάτου, του πνευματικού του θανάτου και μετεμψυχώθηκε.

Δεν κατόρθωσε να ελευθερωθεί. Μετά τα δύο καθαρά φώτα, ακολουθούν τα επτά φώτα της Σοφίας. Καθένα από αυτά διαθέτει και ένα όμοιό του που φέρνει την πλάνη. Στο τέλος της πορείας αυτής γίνεται επιλογή της θύρας της Μήτρας μέσα από την οποία η ψυχή επιστρέφει στον Ανθρώπινο κόσμο! Αυτή είναι η πορεία που διέγραψε, σε γενικές γραμμές, η κουρασμένη ψυχή του Μέσκου. Αν προσθέσουμε σ' αυτή και την πλάνη της Μεγαλομανίας, μπορούμε να καταλάβουμε εύκολα όσα περισπούδαστα γράφει εν είδει πνευματικής αυτοβιογραφίας!

ΒΡΗΚΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΜΗΤΡΑ ΠΟΥ ΠΟΘΟΥΣΕ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.

Ο άνθρωπος που πέρασε από όλον τον κύκλο της πτώσεως ισχυρίζεται πως δεν υπάρχει πτώσις. Αν υπήρχε θα την είχε βρει στη Φύση η Επιστήμη!! Σε μια εποχή που έχει αποδειχθεί ήδη πως το υποκείμενο συμμετέχει στο πείραμα, πως βρίσκει τελικώς μόνον την πρόθεσή του, ένας δυστυχισμένος προσπαθεί να στηρίξει την πλάνη του στην Επιστήμη. Η Επιστήμη δεν μπορεί ακόμα να κάνει την σωστή ερώτηση στην Φύση και γι' αυτό παίρνει λανθασμένες απαντήσεις.

Επειδή δε η σύγχρονη επιστήμη γεννήθηκε από το πνεύμα του αθεϊσμού δεν πρόκειται ποτέ της να βρει την Φυσική αλήθεια!

Ένα παράδειγμα σωστής ερωτήσεως έχουμε μόνο από τους προσωκρατικούς και από μερικούς ποιητάς! Αμυγδαλιά μίλησέ μου για τον Θεό! Και η μυγδαλιά άνθισε! Γι' αυτόν το λόγο άλλωστε όλοι οι σημαντικοί επιστήμονες της εποχής μας μας επιστρέφουν στους προσωκρατικούς για “φρέσκιες” ιδέες!

Όχι μόνο αγνοεί την τρέλλα που είχε χτυπήσει την Δύση με την λεγόμενη “Θεολογία του ηλεκτρισμού”, και δεν μπορεί να υποπτευθεί ότι και η δική του τρέλλα της “θεωρίας των κβάντων” παρέρχεται σιγά-σιγά, αλλά ισχυρίζεται πως η επιστήμη μπορεί να μας δώσει και την πολυπόθητη ενότητα! Σε μία εποχή που ήδη η επιστήμη και η τεχνολογία είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί της Γής και η Ιατρική αναδεικνύεται ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου.

Περισσότερο εντυπωσιακοί και από τον Μέσκο ακόμη είναι οι οπαδοί του. Η ημιμάθεια έχει στήσει και εδώ το τσαντήρι της!

Τελικώς ένας ανύπαρκτος θεολόγος ο οποίος απέρριψε την ορθοδοξία διαβάζοντας μόνο Δυτική βιβλιογραφία! Τί περίεργο έ; Όπως όλοι οι σύγχρονοι θεολόγοι της εποχής μας. Από τους μεγαλύτερους, Γιανναρά και Ζηζιούλα, μέχρι τους ελαχιστότερους τα βυζανιάρικα, τύπου Μέσκου, Λουδοβίκου, Καλαϊντζίδη, Γιαγκάζογλου. Περιμένουμε και το δεύτερο θεολογικό του βιβλίο για να συγκεντρώσουμε όλη του την θεολογία και να του την επιστρέψουμε να θυμάται την ανυπαρξία του.

Αμέθυστος