Εθνική επιδημία ο «ευσεβο-ποθισμός»

Υπάρχει ένα ψυχολογικό φαινόμενο που θα μπορούσε να ονομασθεί «ευσεβο-ποθισμός». Αυτό συμβαίνει όταν τα αντικειμενικά στοιχεία ενός προβλήματος είναι εξαιρετικά δυσμενή για τη μία πλευρά και καταλύουν οποιαδήποτε ελπίδα για ευπρεπή λύση. Οι «ευσεβο-ποθιστές», αντί να αντιμετωπίσουν κατάματα την πραγματικότητα, μετατρέπουν τους ευσεβείς τους πόθους σε εικονική πραγματικότητα.

Γράφει ο Άγγελος Συρίγος 

Στη συνέχεια ζουν μέσα σε αυτήν ευτυχισμένοι και βέβαιοι ότι έτσι είναι τα πράγματα. Στο γνωστό παραμύθι του Άντερσεν, όταν κάποιος φώναξε ότι «ο Βασιλιάς είναι γυμνός», όλοι άρχισαν να γελούν αποκαλύπτοντας την απάτη. Στον «ευσεβο-ποθισμό», όμως, αυτά δεν ισχύουν. Όποιος τολμήσει να περιγράψει την πραγματικότητα με αντικειμενικούς όρους κατακεραυνώνεται.

Το παράδειγμα στην Ελλάδα

Το φαινόμενο του «ευσεβο-ποθισμού» είναι εξαιρετικά διαδεδομένο σε Ελλάδα και Κύπρο. Το πλέον πρόσφατο παράδειγμα στην Ελλάδα είναι η αντιμετώπιση της υφέσεως, στην οποία έχει βυθισθεί η χώρα επί οκτώ χρόνια.

Το τελευταίο επεισόδιο ήταν η άνοδος στην εξουσία δύο κομμάτων που υπόσχονταν ότι με «ένα νόμο, ένα άρθρο» θα καταργούσαν το Μνημόνιο και θα αποκαθιστούσαν τα οικονομικά πράγματα στην προτέρα (ευτυχή) κατάσταση.

Μπορεί ο πρωθυπουργός της χώρας να παραδέχθηκε από το βήμα της Βουλής τον Μάιο του 2016 ότι είχε/είχαμε αυταπάτες, αλλά δυστυχώς ο συλλογικός μας «ευσεβο-ποθισμός» συνεχίζεται. Είναι ενδεικτικό ότι μετά από τόσα χρόνια εξακολουθούμε να λέμε ότι περνάμε κρίση. Η κρίση υπονοεί ότι βρισκόμαστε για ένα σχετικώς σύντομο χρονικό διάστημα σε μία εξαιρετική και δύσκολη φάση που έχει διαταράξει την ομαλή μας πορεία.

Αυτό, όμως, που ζούμε δεν είναι πλέον κρίση. Είναι η νέα μας «κανονικότητα», στην οποία θα ζούμε τα επόμενα πολλά χρόνια. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε, τόσο πιο γρήγορα θα προβάλλει η απαίτηση για σοβαρή λύση των προβλημάτων μας.

Το παράδειγμα στην Κύπρο

Ο «ευσεβο-ποθισμός» εκδηλώνεται εδώ και χρόνια στην Κύπρο. Αφορά στην πρόθεση της τουρκικής πλευράς να δεχθεί μία στοιχειωδώς ευπρεπή λύση του Κυπριακού. Οι εκδηλώσεις του κυπριακού «ευσεβο-ποθισμού» είναι πολλές και χρόνιες.

Μετά το 1974, ο στόχος ήταν η απελευθέρωση των κατακτημένων εδαφών και η επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους. Για την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου επελέγη η πολιτική της διεθνοποιήσεως του Κυπριακού.

Η πολιτική αυτή απέβλεπε στη μεσολάβηση του ΟΗΕ, των ΗΠΑ, της Δύσεως, της ΕΣΣΔ ή τέλος πάντων όποιου είχε τη δυνατότητα να επηρεάσει τους Τούρκους για να αλλάξει κάπως η κατάσταση.

Η προσπάθεια διεθνοποιήσεως του Κυπριακού απέτυχε για σωρεία λόγων. Ο πλέον σημαντικός ήταν ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά ανέτρεψε η ίδια την πολιτική της διεθνοποιήσεως αποδεχόμενη διακοινοτικές συνομιλίες.

Όλοι γνωρίζουν ότι το 1974 στην Κύπρο εισέβαλαν τουρκικά στρατεύματα. Η Τουρκία είναι αυτή που εξακολουθεί και σήμερα να κατέχει στρατιωτικά το βόρειο τμήμα της νήσου. Τούρκοι πολιτικοί και στρατηγοί είναι όσοι δημοσίως αναφέρονται τα τελευταία χρόνια στη γεωστρατηγική σημασία της Κύπρου.

Όσοι, ανεξαρτήτως της παρουσίας Τουρκοκυπρίων, απαιτούν η Τουρκία να παραμείνει στρατιωτικά στο νησί και μετά την όποια λύση. Τέλος, Τούρκοι είναι οι έποικοι που στέλνονται στο κατεχόμενο τμήμα με σκοπό να αλλοιώσουν μακροπρόθεσμα τον δημογραφικό του χαρακτήρα.

Συνεπώς, το αναμενόμενο για την Κυπριακή Δημοκρατία θα ήταν να προσπαθεί να συνομιλήσει με την Τουρκία, από την οποία υφίσταται την παραβίαση της εδαφικής της ακεραιότητας και ανεξαρτησίας. Η Κυπριακή Δημοκρατία, όμως, δεν συνομιλεί με την Τουρκία, αλλά με τον εκάστοτε Τουρκοκύπριο ηγέτη ωσάν να ήταν αυτός που κατέχει στρατιωτικά το νησί.

Ο βασιλιάς είναι γυμνός

Δεν πρέπει βεβαίως να υποβαθμίζεται η σημασία του διαλόγου μεταξύ των δύο κοινοτήτων του νησιού που θα οδηγήσει σε αμοιβαία αποδεκτές λύσεις για τη μεταξύ τους συμβίωση.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ "Εθνική επιδημία ο «ευσεβο-ποθισμός»"

kostasxan