ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ - ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ (Α6)

     Συνέχεια από: Παρασκευή 21 Ιουλίου 2023

ΜΕΡΟΣ Α΄.

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΡΩΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄.

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΛΥΤΡΩΤΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

§ 6. Περὶ τοῦ πληρώματος τοῦ χρόνου καὶ τῆς ἐμφαινομένης ἀπολύτου ἀνάγκης τῆς ἐλεύσεως τοῦ Λυτρωτοῦ τῆς ἀνθρωπότητος.

Ἐκ τῆς ἱστορίας γινώσκομεν, ὅτι ἐπ' αὐτοῦ τοῦ Κικέρωνος καὶ ἐπὶ τῶν Αὐτοκρατόρων οὐ μόνον τῶν διεφθαρμένων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐπὶ χρηστότητι ἐπαινουμένων, είχε διαφθαρῇ τὸ ἦθος καὶ ἐξαχρείωθῇ τὸ ἀνθρώπινον γένος· οὐκέτι ἐνόμιζον Θεούς, οὐκέτι ἐπίστευον ἀθανασίαν ψυχῆς: «post mortem nihil, = μετά θάνατον οὐδὲν ἔλεγον πάντες ἐπὶ Νέρωνος· ipsaque mors nihil»· καὶ αὐτὸς ὁ θάνατος οὐδέν. Μῦθον δὲ καὶ πλάσμα ὑπελάμβανον τὴν μέλλουσαν κρίσιν καὶ ἀνταπόδοσιν· ὡς δὲ δηλοῖ ὁ Ἰουβενάλιος καὶ αὐτοὶ οἱ παῖδες ἔλεγον ὅτι δὲν ἐπίστευον ὅτι ὑπάρχει ἄλλη ζωὴ καὶ ὑποχθόνια βασίλεια «esse aliquos manes, et subterranea regna, nec pueri credunt». Evτεῦθεν ἐπεπόλασεν ἡ κακία ἐφ᾽ ἅπασαν τὴν γῆν. Πας τις βδελύσσεται καὶ φρίττει ἀκούων τὴν πρὸς τοὺς αἰχμαλώτους δούλους ὠμότητα τῶν Ρωμαίων. Χιλιάδες δούλων ἐξετίθεντο, ὡς διδάσκει ἡ ἱστορία, εἰς μεγάλα θέατρα, ὡς σφάγια εἰς σφαγεῖα, ἔνθα πρὸς τέρψιν ἀτερπῇ τῶν πολιτῶν, ἢ κατεσφάζοντο ἢ ἐκρεούργουν ἀλλήλους, ἢ παλαίοντες πρὸς αἱμοβόρα θηρία κατεσπαράσσοντο. Ὁ πολλὰ ἐπαινούμενος Αὐτοκράτωρ Τραϊανός, ἱστορεῖ Δίων ὁ Κάσσιος, ἀφοῦ ἦλθεν εἰς Ρώμην, χειρωσάμενος τοὺς Δάκας, ἐποίησεν ἐν τρισὶ καὶ εἴκοσι καὶ ἑκατὸν ἡμέραις θέας, ἐν αἷς μύριοι μονομάχοι, καὶ μύρια καὶ χίλια θηρία κατεσφάγησαν καὶ κατεσπαράχθησαν. Τὰ ἔθνη οὐδεμία διεῖπε δικαιοσύνη. Τὸ ἀνθρώπινον γένος, ὡς πάνυ καλῶς λέγει ὁ μύρια φιλόχριστος Αὔγουστος, ὁμοίαζε πρὸς χάος καταλελειμμένον ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. 

Ἐντεῦθεν ἡ ἔλευσις σωτῆρος καὶ λυτρωτοῦ ἐφαίνετο ἀπολύτως ἀναγκαία, ἔδει δὲ οὗτος νὰ ἔχῃ ἀπόλυτον κῦρος, ὅπως στηρίξῃ τὰς διασαλευθείσας ἤδη πεποιθήσεις τῶν λαῶν, ἐμπνεύσῃ θρησκευτικών σεβασμόν, πληρώσῃ τὸ ἐν ταῖς καρδίαις κενόν, ἱκανοποιήσῃ τὰς τοῦ πνεύματος ἀπαιτήσεις καὶ τέλος ἀνακαινίσῃ τὸν πολιτικὸν καὶ ἠθικὸν αὐτοῦ βίον καὶ ἀναμορφώσῃ καὶ ἀναγεννήσῃ τὸν ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας διαφθαρέντα ἄνθρωπον.

Ἡ ἀνικανότης τῆς ἀνθρωπότητος πρὸς σωτηρίαν ἑαυτῆς καὶ ἀνάπλασιν εἶχεν ἤδη ἐξελεγχθῇ. Ἡ Ἑλλάς, ἡ Ρώμη, ἡ Ἰουδαία, τὰ τρία ταῦτα ἔθνη τὰ ἐκπροσωπήσαντα τὴν σοφίαν, τὴν δύναμιν καὶ τὴν εὐσέβειαν, ἠδυνάτησαν ἐν τῇ ἑαυτῶν ἀκμῇ νὰ ἀναδείξωσι τὸν τέλειον ἐκεῖνον ἄνθρωπον τὸν δυνάμενον νὰ καλέσῃ τὰ ἔθνη ὀπίσω αὐτοῦ· πᾶσα ἐλπὶς σωτηρίας ἔβαινε πλέον ἐκλείπουσα διὰ τὴν συντελεσθεῖσαν παρακμήν· ἡ ἀνθρωπίνη ἀδυναμία εἶχεν ἐκδηλωθῆ, ἡ δὲ ἀνθρωπότης ἔβαινεν εἰς τὸν ὄλεθρον καὶ τὸν ἐξαφανισμόν· ἡ κατάστασις τὸ ἑξῆς ἐπαρουσίαζε δίλημμα· ἢ θείαν ἐπίσκεψιν καὶ ἀντίληψιν πρὸς σωτηρίαν, ἢ ἐγκατάλειψιν καὶ παντελῆ ἀφανισμόν· τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου διὰ τὴν πνευματικὴν ἀνάπτυξιν καὶ τὴν τῶν ἐθνῶν ἐπικοινωνίαν ἔφθασεν, ὁ δὲ Θεὸς ὁ ἐπαγγειλάμενος τὴν γέννησιν Σωτῆρος τῆς ἀνθρωπότητος, ἀπέστειλε τὸν προσδοκώμενον Σωτῆρα, τὸν καθαιρέτην τῆς Τυραννίδος τοῦ Ἄδου καὶ λυτρωτὴν τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων. Οὗτος ἐμφανισθεὶς ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἐκήρυττεν οἱονεὶ τὴν ἔλευσίν του καὶ εὐηγγελίζετο τοῖς ἀνθρώποις λέγων : «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». (Ἰωάν. ιδ'. 6). Ὁ Εὐγένιος ὁ Βούλγαρις λέγει περὶ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Σωτῆρος τὰ ἑξῆς : «Καὶ ἡ κοινή δὲ πάντων μονονοὺ τῶν γενεῶν τῆς γῆς περὶ τοῦ χρόνου τῆς ἐλεύσεως τοῦ Μεσσίου ὑπόληψις, προφανῶς ἀπελέγχει τῶν Ἰουδαίων τὴν πώρωσιν· εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν, ἐβόα Ανδρέας τῶν Ἀποστόλων ὁ Πρωτόκλητος· (Ἰωάν. κεφ. ά.) καὶ ἡ Σαμαρεῖτις, οἶδα φησὶν, ὅτι ὁ Μεσσίας ἔρχεται, (Ἰωάνν. κεφ. δ') καὶ οἱ Ηρωδιανοὶ ἐν ἐκείνοις τοῖς χρόνοις ἐγένοντο, τὸ δυσσεβές κόμμα τῶν κολακείᾳ ἀνελευθέρῳ Μεσσίαν τὸν Ἡρώδην ἐκκηρυττόντων· οἵ τε τῆς συναγωγῆς ἱερεῖς καὶ Λευῖται ἀπέστειλαν πρὸς Ἰωάννην διαπυνθανόμενοι, μή τι αὐτὸς ἢ ὁ Χριστὸς (Ἰωάν. κεφ. ά)· ἀλλὰ καὶ πολλοὶ τὸ τηνικαῦτα ἀναφανέντες ψευδοπροφῆται, οὓς ἐστιν ἰδεῖν ἐν ταῖς Πράξεσι τῶν Ἀποστόλων· οἷον, ὁ Σίμων ὁ Μάγος,καὶ ἐν τῇ Ἐκκλησιαστικῇ ἱστορία, οἷος ὁ Βαργωμένος, Μεσσίας σφᾶς αὐτοὺς διεφήμιζον, ᾧ τοιοῦτον οὐδὲν παραπλήσιον παρ᾽ Ἰουδαίοις ἤκουσται πρότερον· ἐῶ δὲ λέγειν ὅτι καὶ παρὰ τοῖς ἐξ ἐθνῶν τοιαύτη περιίπτατο φήμη κατ' ἐκεῖνο καιροῦ τὴν γέννησιν μεγίστου βασιλέως, καὶ σωτῆρός τινος παρ᾽ Ἰουδαίοις ὅσον οὔπω ἐσομένην διαθρυλλοῦσα· (Κικερ. βιβλ. β'. περὶ μαρτ.) Τάκιτος (βιβλ. έ. τῶν ἱστορ.), καὶ ἄλλοι. Καταφανὲς ἄρα ἐκ τῶν πάντων γίνεται τὸν Μεσσίαν ἤδη ἐληλυθέναι, καὶ μηκέτι εἶναι προσδεκτέον, καν διαῤῥαγῇ τὸ Ἰουδαϊκὸν φύλον, προσδοκῶντες καὶ περιμένοντες» (Εὐγεν. Βουλγάρεως Θεολογ. βιβλ. δ'. κεφ. έ.)

Συνεχίζεται