Συνέχεια από Τρίτη, 9 Νοεμβρίου 2010
Σάν από θαύμα βρίσκουμε στό κείμενο τού Καβάσιλα απαντήσεις σέ ορισμένες κατηγορίες τών λατίνων οι οποίες κατηγορίες θυμίζουν πολύ έντονα τίς σύγχρονες θεολογίες τού Ζηζιούλα καί τού Γιανναρά.
Στό τρίτο κεφάλαιο καί στή σελ.147 λοιπόν μάς αναφέρει πώς μερικοί λατίνοι ισχυρίζονται ότι μετά τό λόγο τού Κυρίου «Λάβετε, φάγετε» καί τά επόμενα, τά δώρα δέν χρειάζονται καμμία ευχή γιά νά αγιασθούν, διότι τελειώνονται από τόν Λόγο τού Κυρίου. Διότι αυτός ο Λόγος είναι πού τελειώνει τά δώρα. Καί γιά τήν υπεράσπισή τους επικαλούνται τόν Ιωάννη Χρυσόστομο, ο οποίος εις τήν προδοσία τού Ιούδα 1.6, PG 49, λέει πώς όπως ο δημιουργικός λόγος τό «αυξάνεσθε καί πληθύνεσθε» έχει μέν λεχθεί μία μόνο φορά από τόν Θεό, ενεργεί δέ πάντοτε, έτσι καί αυτός ο λόγος πού ελέχθηκε μία φορά από τόν Σωτήρα , ενεργεί διά παντός. Καί συνεχίζουν οι λατίνοι: Αυτοί λοιπόν πού θαρρούν περισσότερο στήν ιδική τους ευχή παρά στό λόγο τού Κυρίου, αποδίδουν σ’αυτόν αδυναμία καί φαίνονται νά έχουν περισσότερη εμπιστοσύνη στόν εαυτό τους. Διότι συνεχίζουν οι λατίνοι, δέν είναι ανάγκη ο ευχόμενος καί να εισακούεται, ακόμη καί άν είναι Παύλος (άν είναι όμως Πέτρος;).
Καί ο αγαθός Καβάσιλας αναλαμβάνει νά αποκαταστήσει τα αυτονόητα : Είπε ο Θεός, αυξάνεσθε καί πληθύνεσθε. Τί λοιπόν ; Μετά τό λόγο εκείνο δέν έχουμε ανάγκη τίποτε άλλο γι αυτό; Δέν μάς χρειάζεται γιά τήν αύξηση τίποτε άλλο; Ή χρειάζεται καί γάμος καί συζυγική συνάφεια καί όλη η υπόλοιπη φροντίδα; Έτσι λοιπόν αυτός ο λόγος είναι αίτιος τής γεννήσεως, αλλά μέ αυτόν τόν τρόπο, μέ τόν γάμο , μέ τήν τροφή, μέ τά άλλα. Διότι αυτός ο λόγος δέν ενεργεί μέ όλα τά μέσα καί σε όλες τίς συνθήκες, αλλά απαιτούνται πολλά. Χωρίς τά οποία δέν ασκεί τίς ενέργειές Του. Διότι,γιά τόν θάνατο τού Χριστού, ποιός δέν γνωρίζει ότι μόνο αυτός είναι πού έφερε στόν κόσμο τήν άφεση τών αμαρτιών; Αλλά γνωρίζουμε επίσης καί ότι έπειτα από εκείνο τό θάνατο, χρειάζεται καί πίστις καί μετάνοια καί εξομολόγησις καί ευχή τών ιερέων. Καί δέν μπορεί ο άνθρωπος να απαλλαγή από τίς αμαρτίες άν δέν προηγηθούν αυτά.
Αυτά λοιπόν απο τούς νεοορθοδόξους θεωρούνται ατομική σωτηρία, η οποία καταργεί τήν εκκλησία καί τή σύναξη τα οποία είναι κοινωνία. Όχι όμως κοινωνία τού Αγίου Πνεύματος αλλά κοινωνία ανθρώπων. Καί γιά να θεραπεύσουν τήν ατομικότητα η οποία στά μάτια τους θεωρείται η μεγάλη ασθένεια τής εποχής μας, δέν διστάζουν να καταργήσουν όλη μας τήν παράδοση.
Καί ο Ν.Καβάσιλας ολοκληρώνει τή ορθόδοξη πίστη μας στή σελ. 197 : Αφού ολοκληρωθεί η Θ.Ευχαριστία εύχεται ο ιερεύς : Σώσον, ο θεός, τόν λαόν σου καί ευλόγησον τήν κληρονομία σου.
Γιατί λοιπόν αφού καί δημιουργός μας είναι ο ίδιος, δέν λέει ευλόγησε τά έργα σου αλλά τήν κληρονομία σου; Διότι είναι στενώτερη συγγένεια η κληρονομία από τήν δημιουργία. «Ακριβεστέρα δέ οικείωσις η κληρονομία τής δημιουργίας». Διότι μέ πολύ διαφορετικό τρόπο καί πολύ καλύτερα μάς απέκτησε κληρονομώντας μας από όσο μάς είχε προηγουμένως δημιουργώντας μας. Διότι από μέν την δημιουργία απλώς εκυριαρχούσε τής φύσεως τών ανθρώπων, από τήν κληρονομία όμως έγινε κύριος τού λόγου καί τής προαιρέσεως, πράγμα πού σημαίνει αληθινά εξουσία επί τών ανθρώπων. Διότι εκείνο είναι πραγματικά κοινό καί στά άλογα καί στά άψυχα, εφόσον εκ φύσεως όλα υποτάσσονται στό Θεό ως δημιουργήματα στόν δημιουργό.
Αλλά πώς έγινε δεσπότης τού λόγου καί τής προαιρέσεως κατά τή κληρονομία; «Ότι κατελθόντι εις τήν γήν καί σταυρωθέντι καί αναστάντι τόν λόγον τόν ημέτερον υπετάξαμεν αυτώ καί τήν θέλησιν, τόν μέν λόγον ότι έγνωμεν Αυτόν Θεόν αληθινόν καί τής κτίσεως απάσης δεσπότην, τήν δέ θέλησιν ότι αγαπήσαμεν Αυτόν καί τήν αυτού δεσποτείαν καί τόν Αυτού ζυγόν μετά χαράς επί τών αυχένων ηνέγκαμεν».
Αυτή τήν κτήση ο προφήτης Ησαΐας επιθυμώντας έλεγε : «Κύριε ο Θεός ημών, κτήσαι ημάς». Αυτή είναι η ευχή.
Νομίζουμε πώς είναι ήδη ξεκαθαρισμένα τά πάντα. Πώς γίνεται μιά τιτάνεια προσπάθεια να εγκαθιδρυθεί ένα πρόσωπο μέ μία μόνο φύση. Πώς η θεολογία καί η χριστιανική μας ζωή έχουν εγκαταλείψει πρό πολλού τόν Κύριο.
Θά ξαναφανερωθούν όλα όταν συνεχίσουμε με τόν αγαπητό καί πανέξυπνο Σμέμαν.
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου