Το βίντεο παρουσιάζει το έργο του διακεκριμένου μελετητή Giovanni Reale, ο οποίος προτείνει μια ανανεωμένη ερμηνεία της πλατωνικής σκέψης εστιάζοντας στα «άγραφα δόγματα» και τη σημασία της προφορικότητας. Ο Reale τοποθετεί τον Πλάτωνα στο επίκεντρο μιας πολιτισμικής επανάστασης, όπου η μετάβαση από τον προφορικό στον γραπτό λόγο δημιούργησε νέες ανάγκες για τη μετάδοση της φιλοσοφικής αλήθειας. Παρόλο που αναγνωρίζει τη συμβολή σύγχρονων ερευνητών όπως ο Havelock, ο συγγραφέας ασκεί κριτική στις μονοδιάστατες προσεγγίσεις, αναδεικνύοντας τον Πλάτωνα ως υποστηρικτή μιας ανώτερης διαλεκτικής προφορικότητας. Μέσα από αυτή την οπτική, εξετάζεται η σύνθετη σχέση του φιλοσόφου με την ποίηση, τον μύθο και τη γραφή, αποκαλύπτοντας έναν στοχαστή που παραμένει επίκαιρος και πολυδιάστατος. Το βιβλίο αποτελεί το απόσταγμα μακρόχρονης έρευνας, φιλοδοξώντας να αποκαταστήσει την εικόνα του Πλάτωνα ως του μέγιστου των φιλοσόφων και κορυφαίου μυσταγωγού της γνώσης.
Πηγές: Πρόλογος & Κεφάλαιο Ι
2 σχόλια:
[Η γραφή] θα δημιουργήσει λήθη στις ψυχές των μαθητών, επειδή δεν θα χρησιμοποιούν τη μνήμη τους- θα εμπιστεύονται τους εξωτερικούς γραπτούς χαρακτήρες και δεν θα θυμούνται τον εαυτό τους. Το συγκεκριμένο που ανακαλύψατε είναι ένα βοήθημα όχι για τη μνήμη, αλλά για την ανάμνηση, και δίνετε στους μαθητές σας όχι την αλήθεια, αλλά μόνο την επίφαση της αλήθειας- θα είναι ακροατές πολλών πραγμάτων και δεν θα έχουν μάθει τίποτα- θα φαίνονται παντογνώστες και γενικά δεν θα γνωρίζουν τίποτα- θα είναι κουραστική παρέα, έχοντας την επίφαση της σοφίας χωρίς την πραγματικότητα.
Το απόσπασμα είναι από τον Πλάτωνα, τον διάλογο «Φαίδρος» (μύθος του Θεύθ και του Θαμούν). Στον Φαίδρο ο Σωκράτης αφηγείται τον μύθο του Θευθ, «κάποιου παλιού θεού» που γεννήθηκε στην Αίγυπτο. Πολυτάλαντος, όπως ο δικός μας Ερμής, ο Αιγύπτιος θεός επινόησε, μεταξύ άλλων, τους αριθμούς και τα γράμματα (274 c-d). Ενώπιον του βασιλιά Θαμούν, ο Θευθ εκθειάζει τις αρετές της γραφής, φάρμακο της μνήμης, με τη δύναμη να κάνει τους Αιγυπτίους σοφότερους και ικανότερους να θυμούνται (274 e). Ο βασιλιάς, θεός και ο ίδιος, έχει μια απρόσμενη αντίδραση. Θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο, απαντά, τα γράμματα θα προκαλούν λήθη, εφόσον η μνήμη δεν θα ασκείται. Η γραφή δεν είναι φάρμακο μνήμης αλλά υπενθύμισης, ούκουν μνήμης αλλ’ υπομνήσεως φάρμακον εύρες (275 e). Και ο θεϊκός Πλάτων, θιασώτης μιας μοντέρνας θεωρίας της ανάγνωσης, προβάλλει το επιχείρημα, διά στόματος Σωκράτη-Θαμούν, ότι ο δημιουργός δεν είναι ο καλύτερος κριτής του έργου του (274 e), άρα ο Θευθ δεν μπορεί να κρίνει αντικειμενικά την εφεύρεσή του.
Τι θα έλεγε άρα σήμερα ο Σωκράτης για την Τεχνητή Νοημοσύνη;
Μπορεί κάποιος να κάνει μια υπόθεση για το ΤΙ θα έλεγε σήμερα ο Σωκράτης για την Τεχνητη Νοημοσύνη; Θα το διαβάσουμε με ενδιαφέρον...
Δημοσίευση σχολίου