Πηγή: Σαν τον Δον Κιχώτη
Σε περίπτωση αμφιβολίας, οι Ευρωπαίοι θα πρέπει πάντα να ξαναδιαβάζουν τον Τάκιτο. Ως γνήσιος Ρωμαίος, πίστευε ότι η θυσία ήταν άξια μόνο αν γινόταν στην υπηρεσία της πατρίδας. Στην εποχή του, αυτό σήμαινε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Στη δική μας, τον ιταλικό πολιτισμό-κράτος.
Ο Τάκιτος ήταν ένας προσεκτικός μελετητής της Αντίστασης και στοχαζόταν τον Νέρωνα και τον Δομιτιανό. Είχε παρακολουθήσει όλες τις νομικές μάχες, την καταδίκη λαϊκών μαρτύρων όπως ο Σενέκας. Μιλούσε γι' αυτούς με σεβασμό, ακόμη και αν απέρριπτε τη θυσία τους ως άκαρπη.
Ο Τάκιτος απέρριψε τον πειρασμό του ηρωισμού και αναρωτήθηκε αν, ανάμεσα στο ζήλο της περιφρόνησης και τη δειλή δουλοπρέπεια, μπορούσε να βρεθεί ένας δρόμος απαλλαγμένος από την ματαιοδοξία.
Σίγουρα δεν έβλεπε αυτή την πιθανότητα στο μέλλον της Ρώμης. Είχε ζήσει υπό απόλυτη εξουσία - σήμερα θα βρισκόταν υπό τον ζυγό της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΕΚ) - και καταλάβαινε ότι η άσκησή της ή η υποβολή σε αυτήν ήταν εξίσου εξευτελιστική.
Τα ερωτήματα που δεν είχε απαντήσει είναι αιώνια. Το αν ένας λαός που είναι πρωταγωνιστές της ιστορίας και απολαμβάνει κυριαρχία είναι ικανός να είναι άξιος αυτής, αν είναι δυνατόν για όσους κυβερνούν να παραμείνουν σοφοί και, για όσους είναι υπήκοοι, τι πρέπει να κάνουν για να αποφύγουν την ταπείνωση.
Ο Τάκιτος έθεσε μόνο ηθικά ερωτήματα στην ιστορία και την πολιτική. Για αυτόν, η μόνη δυνατή σωτηρία θα ερχόταν μέσω της ηθικής θεραπείας.
Αναφέροντας στίχους του λαμπρού ποιητή Λουκανού, ο οποίος ήταν ο ίδιος θύμα του Νέρωνα, έγραψε ότι η θεώρηση «των σοβαρότερων καταστροφών» παρείχε «απόδειξη ότι οι θεοί δεν ενδιαφέρονται για την ασφάλειά μας, αλλά για την τιμωρία μας».
Όλα αυτά τα ερωτήματα ισχύουν τώρα για τους Ευρωπαίους που υποδουλώνονται από τρομερά μέτριες πολεμοχαρείς ελίτ που επιταχύνουν μόνο μια καθοδική πορεία πολύ πιο σοβαρή από την παρακμή της Ρώμης. Εν τω μεταξύ, «οι θεοί» αγνοούν εντελώς την τιμωρία που επιβάλλεται στους απλούς - και φορολογούμενους - θνητούς.
Ρίχνοντας χρήματα σε μια μαύρη τρύπα.
Αυτή είναι η τελευταία απάτη της ευρωπαϊκής ελίτ: η απόφαση να χορηγηθεί στην «εγκληματική οργάνωση» του Κιέβου - για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία του Προέδρου Πούτιν - ένα κοινό δάνειο έως και 90 δισεκατομμυρίων ευρώ για το 2026-2027, με μηδενικό επιτόκιο. Η Ουγγαρία, η Σλοβακία και η Τσεχική Δημοκρατία έχουν επίσημα αρνηθεί να συμμετάσχουν στην απάτη.
Αυτό το κοινό δάνειο της ΕΕ —κονδύλια που δεν έχουν εξαρχής— μετατρέπεται αυτόματα σε χρέος της ΕΕ. Το βάρος θα πέσει στους φορολογούμενους σε ολόκληρη την Ένωση. Όχι μόνο θα στερηθούν 90 δισεκατομμύρια ευρώ από το εισόδημά τους που κέρδισαν με κόπο, επιπλέον των υψηλών φόρων, αλλά θα πληρώσουν και τις ευρωπαϊκές τράπεζες για αυτό το «προνόμιο». Στους διαδρόμους της ΕΚ στις Βρυξέλλες, όλοι γνωρίζουν ότι, μόνο από τόκους, τα κράτη μέλη της ΕΕ θα πρέπει να πληρώνουν πάνω από 3 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Το αναπόφευκτο επακόλουθο: τα κεφάλαια για την υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση και τα κοινωνικά δικαιώματα θα εξανεμιστούν ακόμη πιο γρήγορα από ό,τι σήμερα.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτό το ευνοϊκό δάνειο για να διατηρηθεί η συμμορία του Κιέβου στην επιφάνεια θα διαρκέσει μόνο δύο χρόνια. Μετά από αυτό, θα υπάρξει μια άλλη απάτη. Και ακόμη και το ευνοϊκό δάνειο δεν θα είναι αρκετό για το 2026-2027, καθώς θα καλύψει μόνο τα δύο τρίτα της μαύρης τρύπας του Κιέβου.
Οι όροι του δανείου είναι απίστευτοι. Το Κίεβο θα το αποπληρώσει εάν -και η λέξη-κλειδί είναι ένα αδύνατο «αν»-- λάβει «πλήρη αποζημίωση» από τη Ρωσία. Η ΕΚ στις Βρυξέλλες έχει εκτιμήσει το συνολικό ποσό σε πάνω από μισό τρισεκατομμύριο ευρώ.
Αλλά υπάρχουν περισσότερα. Πριν από το δάνειο, η ΕΚ είχε κηρύξει την Ουκρανία αφερέγγυα και είχε ανακοινώσει ότι δεν μπορούσε να δανείσει στο Κίεβο. Ωστόσο, αναγκάστηκε να χορηγήσει αυτό το τελευταίο, συμφέρον δάνειο: μια άμεση χρηματοδότηση, ουσιαστικά μια επιχορήγηση.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής διαπραγματευτή της Ουκρανίας, Ρουστέμ Ούμεροφ, «υπάρχουν δύο σενάρια: 1 – εάν τερματιστεί η σύγκρουση, τα κεφάλαια θα διατεθούν για την ανοικοδόμηση της χώρας· 2 – εάν η επιθετικότητα συνεχιστεί, η Ουκρανία διαθέτει 40-45 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως για άμυνα και ασφάλεια».
Και τα δύο σενάρια είναι παράλογα. Πρώτον, η Μόσχα, ως νικήτρια της σύγκρουσης, δεν θα συμφωνήσει ποτέ να χρηματοδοτήσει την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας μέσω του δικού της κρατικού επενδυτικού ταμείου, το οποίο έκλεψαν οι Ευρωπαίοι. Δεύτερον, η συμμορία του Κιέβου προετοιμάζεται ήδη να λάβει περισσότερα δωρεάν χρήματα, σε περίπτωση που «συνεχιστεί η επιθετικότητα...»
Όλο αυτό το τσίρκο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη επειδή η ΕΕ δεν έχει καταφέρει να κλέψει οριστικά το κρατικό επενδυτικό ταμείο της Ρωσίας, παρά το τσουνάμι εικασιών για το ποιος τελικά «πρόδωσε» ποιον (πιθανώς ο Γάλλος Μικρός Βασιλιάς παράτησε την Γερμανίδα καγκελάριο BlackRock στα τελικά στάδια των διαπραγματεύσεων).
Τελικά, αυτό που έχει σημασία είναι ότι ορισμένοι οικονομολόγοι των Βρυξελλών με IQ πάνω από τη θερμοκρασία δωματίου προειδοποίησαν τους «ηγέτες» τους ότι εάν η «ληστεία» (ορολογία του Πούτιν) της Ρωσίας συνεχιζόταν, τα έθνη που κατέχουν κρατικά επενδυτικά κεφάλαια [στην Ευρωπαϊκή Ένωση], από την Ασία μέχρι τον Περσικό Κόλπο, θα τα αντιμετωπίζουν στο εξής όχι ως αποταμιεύσεις αλλά ως επενδύσεις υψηλού κινδύνου, με καταστροφικές συνέπειες.
Η Μόσχα δεν τρέφει καμία ψευδαίσθηση. Ο Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας Ντμίτρι Μεντβέντεφ σημείωσε ότι οι «κλέφτες των Βρυξελλών» δεν έχουν εγκαταλείψει τα σχέδιά τους. Επιπλέον, η τοξική Μέδουσα επικεφαλής της ΕΚ είχε ήδη δηλώσει ότι τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία θα μπορούσαν να απελευθερωθούν μόνο με ειδική πλειοψηφία, για παράδειγμα, δύο τρίτα ή τρία τέταρτα των κρατών μελών με δικαίωμα ψήφου.
Ο Τάκιτος θα είχε εγκρίνει τη λακωνική αξιολόγηση του Πούτιν για την ΕΕ: «[Η προηγούμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ] πίστευαν ότι η Ρωσία θα μπορούσε εύκολα να διαμελιστεί και να αποσυναρμολογηθεί. Οι Ευρωπαίοι «γουρουνολάκοι» προσχώρησαν αμέσως στις προσπάθειες της προηγούμενης αμερικανικής κυβέρνησης, ελπίζοντας να επωφεληθούν από την κατάρρευση της χώρας μας για να ανακτήσουν ό,τι είχε χαθεί σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους και για κάποια μορφή εκδίκησης. Όπως είναι πλέον σαφές σε όλους, όλες αυτές οι προσπάθειες, όλα τα καταστροφικά σχέδια κατά της Ρωσίας, κατέληξαν σε πλήρη και απόλυτη αποτυχία».
Προσοχή στα ευρωπαϊκά ομόλογα.
Το ευνοϊκό δάνειο των 90 δισεκατομμυρίων ευρώ είναι μόνο η κορυφή ενός πολύ, πολύ μεγαλύτερου παγόβουνου. Προσθέστε σε αυτό τα κεφάλαια -που εξακολουθούν να μην υπάρχουν- για να συνεχιστεί ο εξοπλισμός του Κιέβου και για την αγορά φυσικού αερίου, καυσίμων και ηλεκτρικής ενέργειας, δεδομένου ότι η Ουκρανία εξαρτάται πλήρως από την ΕΕ. Εν τω μεταξύ, η ΕΕ έχει χάσει τη ρωσική αγορά: το 2021, πριν από την έναρξη του ΕΠΣ, η ΕΕ εξήγαγε 90 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως στη Ρωσία.
Το φλέγον ερώτημα για το πόσο καιρό θα χρειαστεί για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας έχει πλέον φτάσει σε επίπεδα δασικών πυρκαγιών. Μια μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας του 2024 εκτίμησε το κόστος σε 600 δισεκατομμύρια ευρώ, το οποίο βαρύνει εξ ολοκλήρου μια ΕΕ που έχει κολλήσει σε μια διαρκή νοοτροπία πολέμου.
Λαμβάνοντας υπόψη τον τρόπο με τον οποίο η Ρωσία βομβαρδίζει τώρα τις βασικές στρατιωτικές υποδομές της Ουκρανίας, το τελικό κόστος της ευρωπαϊκής περιπέτειας - μετά τον Ναπολέοντα και τον Χίτλερ, τώρα είναι η σειρά του κολασμένου συνασπισμού ΕΕ/ΝΑΤΟ - θα μπορούσε εύκολα να φτάσει και να ξεπεράσει το 1 τρισεκατομμύριο ευρώ, με αποτέλεσμα την αποβιομηχάνιση σε ολόκληρη την Ευρώπη, την απώλεια της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας, την εξαφάνιση της ρωσικής αγοράς, τους επαναλαμβανόμενους δασμούς των ΗΠΑ και την πλήρη υποτέλεια που επιβάλλει η Αυτοκρατορία του Χάους.
Σαν να μην έφτανε αυτή η τεράστια μαύρη τρύπα, Γερμανοί οικονομικοί εμπειρογνώμονες προειδοποιούν ότι οι αποδόσεις των ευρωπαϊκών ομολόγων αυξάνονται ραγδαία. Άλλωστε, κανείς λογικός δεν θα δάνειζε σε αυτή την «ελίτ» των ατελείωτων πολέμων χρήματα με χαμηλό επιτόκιο.
Έτσι, τα διακυβεύματα είναι τώρα υψηλά - συστημικά. Αυτό περιλαμβάνει: αναχρηματοδότηση δημόσιου χρέους με υψηλότερα επιτόκια, αναχρηματοδότηση επιχειρήσεων με ακόμη χειρότερους όρους και αυστηροποίηση των κριτηρίων δανεισμού από τις τράπεζες.
Με απλά λόγια, το κεφάλαιο φεύγει από τους αδύναμους ισολογισμούς. Και τα ομόλογα κινούνται πάντα πρώτα, επειδή εκτιμούν τις ταμειακές ροές, όχι τις ευρωπαϊκές πολεμικές αφηγήσεις.
Κάθε σοβαρή κρίση ξεκινά με την αύξηση των επιτοκίων. Το 0% για την Ουκρανία δεν είναι καν παραμύθι. Αυτό που έχει σημασία, πρώτα και κύρια, είναι το επιτόκιο που θα χρεώσουν οι τραπεζίτες σε αυτή την γλυκιά επιδότηση των 90 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Μην υπολογίζετε σε έναν ευρωπαϊκό άξονα λογικής που θα παρέμβει ξαφνικά για να σώσει την πρώην κορυφή του πολιτισμού. Αυτό θα μπορούσε να διαρκέσει γενιές. Εν τω μεταξύ, ο Τάκιτος ισχύει. Οι θεοί φαίνεται να απολαμβάνουν πλήρως την τιμωρία που επιβάλλεται στους απλούς -φορολογούμενους- θνητούς. Πηγή: sputnikglobe.com
Σύνδεσμος: https://sputnikglobe.com/20251222/pepe-escobar-europes-elites-pay-for-the-privilege-of-losing-conflict–1123346002.html
Επιλέχθηκε και μεταφράστηκε από τον Markus για το comedonchisciotte.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου