Δεν πρόκειται μόνο για το όνομα της Μακεδονίας, το οποίο είναι εξαιρετικά σημαντικό, αλλά, επίσης, για το ότι, οι Έλληνες αποφάσισαν να αντιδράσουν στα μαρτύρια που τους έχουν επιβληθεί τα τελευταία οκτώ χρόνια – συνειδητοποιώντας πως διαφορετικά κινδυνεύουν να πάψουν να υπάρχουν ως Έθνος.
«Πάντοτε και νομοτελειακά όλοι υποτιμούν τον αριθμό των ηλίθιων ατόμων που κυκλοφορούν στην κοινωνία. (β) H πιθανότητα να είναι ηλίθιο ένα συγκεκριμένο άτομο, είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του ατόμου. (γ) Ηλίθιος χαρακτηρίζεται το άτομο που οι πράξεις του προκαλούν ζημίες σε ένα άλλο άτομο ή σε ομάδα ατόμων, χωρίς το ίδιο να αποκομίζει κέρδη, ενώ πιθανό και να βλάπτεται σημαντικά. (δ) Οι μη ηλίθιοι άνθρωποι πάντα υποτιμούν την καταστροφική ισχύ των ηλίθιων ατόμων. Συγκεκριμένα, οι μη ηλίθιοι άνθρωποι συνεχώς παραβλέπουν πως η συναναστροφή-συγχρωτισμός με ηλίθια άτομα αποδεικνύεται απαρέγκλιτα μοιραίο λάθος, ανεξάρτητα από χρόνο, τόπο και συνθήκες. (ε) O ηλίθιος άνθρωπος είναι πιο επικίνδυνος από τον κακοποιό» (Cipolla).
Επικαιρότητα
Δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική του ισχυρισμού ότι, όποιος υποστηρίζει την πατρίδα του σε εθνικά θέματα είναι ακροδεξιός ή εθνικιστής – ειδικά στις σημερινές συνθήκες, όπου οι πάντες έχουν αποθρασυνθεί από την οικονομική της αδυναμία. Από τους Αλβανούς, τους Σκοπιανούς και τους Τούρκους, έως τους Γερμανούς πίσω από τη σκηνή, θέλοντας να υφαρπάξουν ότι έχουμε και δεν έχουμε – ακρωτηριάζοντας επί πλέον την εδαφική μας ακεραιότητα, καθώς επίσης την ιστορία μας. Ακριβώς για το λόγο αυτό παρέθεσα στην εισαγωγή του κειμένου τα βασικά χαρακτηριστικά της ηλιθιότητας – κυρίως το τελευταίο, σύμφωνα με το οποίο ο ηλίθιος άνθρωπος είναι πιο επικίνδυνος από τον κακοποιό, με κριτήριο τους χειρισμούς της κυβέρνησης που δυστυχώς δεν φαίνεται να έχει κατανοήσει τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα.
Δεν μπορώ επίσης να καταλάβω γιατί χαρακτηρίζεται ως ρατσιστής αυτός που βλέπει πως η παράνομη είσοδος των ξένων σε μία χώρα που η οικονομία της είναι σε θλιβερή κατάσταση, καθώς επίσης η δημιουργία μίας μη συνεκτικής πολυπολιτισμικής κοινωνίας, θα εξυπηρετήσει την «επάνδρωση» των επιχειρήσεων που θα αφελληνισθούν στα πλαίσια των μνημονίων με φθηνό και υπάκουο εργατικό δυναμικό– το οποίο δεν θα έχει κανένα λόγο να επαναστατεί, αφού οι συνθήκες στην Ελλάδα δεν είναι ασφαλώς όπως στη Συρία, στο Αφγανιστάν ή στο Ιράκ. Ότι η χώρα μας λειτουργεί ως γέφυρα της επιβολής μίας νέας τάξης πραγμάτων χωρίς καμία διάθεση διασποράς θεωριών συνωμοσίας – ενώ την ίδια στιγμή η Ευρώπη των αγορών κάνει ότι μπορεί, για να μην είναι σε θέση να αντιδράσει, καθώς επίσης για να μετατραπεί σταδιακά σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών.
Όσον αφορά την ερώτηση, σχετικά με τη συμμετοχή μου στη διαδήλωση της Κυριακής, η απάντηση είναι αυτονόητα θετική – ενώ έχω την άποψη πως δεν πρόκειται μόνο για το όνομα της Μακεδονίας, το οποίο είναι εξαιρετικά σημαντικό, αλλά επίσης για το ότι, οι Έλληνες αποφάσισαν επί τέλους να αντιδράσουν στα μαρτύρια που τους έχουν επιβληθεί τα τελευταία οκτώ χρόνια. Πως θα πάψουν δηλαδή να παρακολουθούν την ίδια τους την καταστροφή αμέτοχοι, σαν να πρόκειται για κάποιον άλλο λαό και για μία άλλη χώρα – μακριά από τη συλλογική αποχαύνωση, στην οποία είχαν βυθιστεί, σιωπώντας όπως τα πρόβατα που οδηγούνται στη σφαγή (πιστεύοντας επί πλέον πως είναι σωστή η τιμωρία τους!).
Ολοκληρώνοντας, η διαδήλωση δεν έχει βέβαια σκοπό την ανατροπή της κυβέρνησης, όπως φαίνεται να φοβάται ο πρωθυπουργός – ούτε φυσικά τη στήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έχει ταχθεί προκαταβολικά υπέρ των μνημονίων και της υποταγής της χώρας στους πιστωτές της (ενώ είχε τοποθετηθεί υπέρ της σύνθετης ονομασίας των Σκοπίων, χωρίς να έχει εκφράσει ακόμη με σαφήνεια τη θέση της!).
Πόσο μάλλον εκείνων των κομμάτων που πρωτοστάτησαν στην υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ ή/και υπέγραψαν τις συμβάσεις, έχοντας το θράσος να πολιτεύονται ακόμη. Απλούστατα, οι Έλληνες θέλουν να στείλουν ένα ουσιώδες μήνυμα τόσο στη σκιώδη διακυβέρνηση της χώρας, στην Τρόικα, όσο και στα γειτονικά κακοπροαίρετα κράτη ότι, στο εξής θα αμυνθούν για την πατρίδα τους – όπως ο κάθε άνθρωπος για το σπίτι του, αφού όλοι θεωρούν ως σπίτι τους την Ελλάδα, επιθυμώντας να μεγαλώσουν στα δικά της εδάφη ελεύθερα, αξιοπρεπή και υπερήφανα τα παιδιά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου