Πηγή: Ρομπέρτο Τερόζι
Θέλω να σκανδαλίσω τους φιλοΝΑΤΟϊκούς, που είναι οι σημερινοί ορθολογιστές.
Είμαι κατά της πυρηνικής ενέργειας. Δεν εμπιστεύομαι καν την πυρηνική ενέργεια για πολιτικούς σκοπούς, επίσης επειδή η ακαδημαϊκή μου καριέρα διακόπηκε απότομα από το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα. Ας είναι λοιπόν σαφές ότι ο στόχος μου είναι κανείς να μην χρησιμοποιεί πυρηνική ενέργεια.
Ωστόσο, είμαι κάποιος που δεν μπορεί παρά να χρησιμοποιεί τη λογική.
Η μόνη φορά που χρησιμοποιήθηκε η ατομική βόμβα ήταν όταν κανείς άλλος δεν την είχε ακόμα και επομένως κανείς άλλος δεν μπορούσε να αντιδράσει με την ατομική βόμβα. Ακόμα κι αν η Ιαπωνία είχε την ατομική βόμβα, οι ΗΠΑ δεν θα την είχαν ρίξει. Για τον απλό λόγο ότι θα φοβόντουσαν μια ίση και αντίθετη αντίδραση. Ακόμα και στους πολέμους γενικά, η πιο επικίνδυνη κατάσταση είναι αυτή της ανισορροπίας των δυνάμεων.
Έτσι, αν το Ιράν είχε την ατομική βόμβα, το Ισραήλ δεν θα είχε επιτεθεί και ο κόσμος θα ήταν ασφαλέστερος. Όταν η Ινδία εξοπλίστηκε με πυρηνική ενέργεια, το έκανε και το Πακιστάν (σχεδόν ταυτόχρονα). Σε αυτήν την περίπτωση, η Κίνα είχε δίκιο που βοήθησε το Πακιστάν να αποκτήσει την ατομική βόμβα, γιατί διαφορετικά ο πειρασμός για την Ινδία να συντρίψει το Πακιστάν θα ήταν ακαταμάχητος, όπως είναι σήμερα ο πειρασμός του Ισραήλ να συντρίψει το Ιράν.
Αλλά το Ιράν είναι επικίνδυνο επειδή είπε ότι το Ισραήλ δεν πρέπει να υπάρχει, θα πουν κάποιοι. Οι Αγιατολάχ είναι θρησκευτικοί φανατικοί με τους οποίους είναι αδύνατο να συλλογιστείς. Δεν μπορείς να δώσεις τη βόμβα σε θρησκευόμενους ανθρώπους.
Εδώ μπαίνουμε σε ένα φιλοσοφικό σημείο που θα προσπαθήσω να εξηγήσω με τον απλούστερο δυνατό τρόπο.
Η κοινή λογική πιστεύει ότι ο Αγιατολάχ είναι τρελός και ότι είναι τρελό να δώσεις ένα όπλο σε έναν τρελό. Επειδή τα όπλα δεν είναι τίποτα άλλο παρά εργαλεία.
Η λογική της αποτροπής μας λέει, αντίθετα, ότι τα εργαλεία δεν είναι ποτέ απλώς απλά εργαλεία. Επειδή εξαρτούν τον χρήστη σε σχέση με τη χρήση τους.
Ο Χάιντεγκερ υποστήριξε ακόμη και ότι ο άνθρωπος ήταν σκλάβος της τεχνολογίας, ότι η θέλησή του για χρήση υπέκυψε ακόμη και στις «τεχνικές» ανάγκες που του επιβλήθηκαν από την τεχνολογία και την τεχνολογική ανάπτυξη.
Η αλήθεια βρίσκεται στη μέση. Το γεγονός ότι κάποιος πιστεύει στον Αλλάχ δεν τον απαλλάσσει από το να στρίβει το τιμόνι όταν οδηγεί για να πάρει στροφές. Δεν είναι ότι πηγαίνει ευθεία επειδή ο Αλλάχ θα το φροντίσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι το αυτοκίνητο που αποφασίζει πού θα πάει και όχι αυτός. Το αυτοκίνητο σου λέει ότι μπορείς να πας, αλλά υπό ορισμένες συνθήκες, και έτσι ακόμα κι αν βιάζεσαι πρέπει να ηρεμήσεις και να πάρεις τις στροφές γιατί αλλιώς καταλήγεις στη χαράδρα και δεν οδηγείς πουθενά.
Το ίδιο ισχύει και για τις ατομικές βόμβες, οι οποίες δεν είναι πυροτεχνήματα για να ανάβεις όταν θέλεις να διασκεδάσεις. Για τον απλό λόγο ότι αν το κάνεις, άλλες ατομικές βόμβες θα έρθουν καταπάνω σου και θα σε καταστρέψουν.
Έτσι, οι Αγιατολάχ δεν είναι ούτε λίγο ούτε πολύ λογικοί από τους άλλους στη χρήση των τεχνολογικών εργαλείων. Ας θυμηθούμε ότι σήμερα οι ατομικές βόμβες βρίσκονται στα χέρια ανθρώπων όπως ο Τραμπ, ο Κιμ Γιονγκ Ουν, ο Νετανιάχου, οι οποίοι δεν δίνουν καμία εγγύηση όσον αφορά το αίσθημα ευθύνης.
Σήμερα η κατάσταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη ακριβώς επειδή το Ιράν δεν έχει την ατομική βόμβα. Αυτή είναι η άβολη αλήθεια.
Το Ιράν εμπλούτιζε ουράνιο, αλλά κανένας ειδικός στον τομέα δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι ήταν στα πρόθυρα της κατασκευής βόμβας. Επομένως, αυτό είναι ένα ακόμη casus belli. Η ΔΟΑΕ, η οποία είχε σημειώσει αυτόν τον εμπλουτισμό, δήλωσε ότι σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε τόσο επείγον περιστατικό που να απαιτεί ένοπλη επέμβαση. Ο Νετανιάχου διεξάγει αυτήν την κινδυνολογική εκστρατεία εδώ και τριάντα χρόνια. Το Ισραήλ δημιούργησε ένα πυρηνικό οπλοστάσιο σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση ανισορροπίας με τα έθνη της Μέσης Ανατολής. Δεν επέτρεψε ποτέ καμία επιθεώρηση από την ΔΟΑΕ. Αυτή η ανισορροπία ήταν τόσο επικίνδυνη που το Ισραήλ αποφάσισε στην πραγματικότητα να κηρύξει πόλεμο σε όλο εκείνο το μέρος της Μέσης Ανατολής που εξακολουθούσε να το εμποδίζει στα επεκτατικά του σχέδια.
Συνήθως δεν εγκρίνω τις συγκρίσεις με τον Χίτλερ επειδή μου φαίνονται απλή δαιμονοποίηση. Αλλά από αυτή την άποψη, η πολιτική του Νετανιάχου είναι το πιστό αντίγραφο της πολιτικής του Χίτλερ. Οι συμπτώσεις είναι πάρα πολλές για να πούμε ότι δεν μπορούν να συγκριθούν: φυλετικές διακρίσεις, ενότητα κράτους και φυλής, μισαλλοδοξία για τις εδαφικές συνθήκες που εμποδίζουν τη μεγαλύτερη ανάπτυξη του οικονομικού δυναμικού της χώρας, προπαγανδιστική επιμονή στην ύπαρξη διεθνούς συνωμοσίας εναντίον τους (στην προκειμένη περίπτωση από Μουσουλμάνους), ισχυρισμός για «ζωτικό χώρο», επιθυμία δημιουργίας ενός Μεγάλου Ισραήλ αντίστοιχου της Μεγάλης Γερμανίας. Τέλος, αποσταθεροποίηση των διεθνών ισορροπιών, αστραπιαίες ενέργειες, πειθαρχία, στρατιωτική οργάνωση και τεχνολογικός εκσυγχρονισμός. Στρατιωτικοποίηση της χώρας, αναστολή των δημοκρατικών εγγυήσεων για την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αμετακίνητη θέση του ηγέτη, αδιάκριτες σφαγές των υποτιθέμενων εχθρών της πατρίδας. Είναι σαν ορισμένοι Εβραίοι να είχαν σημαδευτεί τόσο πολύ από τη ναζιστική πολιτική που έπρεπε να την επαναλάβουν λέξη προς λέξη.
Τώρα το πρόβλημα που προκύπτει είναι το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής. Αυτή η πολιτική οδηγεί σε παγκόσμια αναταραχή για την αναδιαμόρφωση όλων των συνόρων. Αλλά ξέρουμε πώς πήγε με τον Χίτλερ. Και τώρα βρισκόμαστε στο χείλος της αβύσσου εξαιτίας του νέου Χίτλερ, όχι εξαιτίας των τρομερών Αγιατολάχ. Από αποσταθεροποίηση σε αποσταθεροποίηση μπορούμε να διολισθήσουμε σε πυρηνική σύγκρουση. Η δύναμη της αποσταθεροποίησης μπορεί να οδηγήσει σε μια ανεξέλεγκτη σπείρα στρατιωτικής κλιμάκωσης. Βρισκόμαστε στα όρια της τρέλας. Είμαστε δύο βήματα μακριά από το αδιανόητο. Αν υπάρχει κάποιος που πρέπει να σταματήσει με κάθε τρόπο, αυτός είναι ο Νετανιάχου. Ποιο είναι το κλειδί για την αποσταθεροποίηση που βρίσκεται σε εξέλιξη; Όπως σημείωσε με οξύτητα ο Mearsheimer, ο Νετανιάχου έχει ξεκινήσει έναν πόλεμο που δεν μπορεί να κερδίσει μόνος του με κανέναν τρόπο. Δεν έχει τους πυραύλους για να καταστρέψει το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, δεν έχει τα μέσα να επιβάλει αλλαγή καθεστώτος όπως έκαναν οι ΗΠΑ στο Ιράκ, θα μπορούσε σύντομα να ξεμείνει από πυραύλους για τον Σιδερένιο Θόλο και επομένως δεν θα μπορούσε καν να προστατεύσει το Ισραήλ χωρίς τις ΗΠΑ. Ωστόσο, προχωρά με γοργούς ρυθμούς, επειδή πιστεύει ότι όσο περισσότερα προβλήματα αντιμετωπίζει, τόσο περισσότερο οι ΗΠΑ δεν μπορούν να κάνουν πίσω, γιατί διαφορετικά θα χάσουν το φυλάκιό τους στη Μέση Ανατολή. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει, ωστόσο, οι ΗΠΑ είναι ότι ο πυρηνικός πόλεμος θα μπορούσε να τους κοστίσει πολύ περισσότερο. Αντίο παγκοσμιοποίηση, ανάπτυξη, νεωτερικότητα, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή από τους επιζώντες. Οι ΗΠΑ θα έσβηναν μόνο τη δική τους αυτοκρατορία. Και σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή, ποιον έχουμε στο τιμόνι των ΗΠΑ; Τον Τραμπ. Φυσικά, η Καμάλα δεν θα είχε δώσει περισσότερες εγγυήσεις. Οι ΗΠΑ απέτυχαν στο να μην μπορέσουν να εκφράσουν έναν πολιτικό άξιο του ονόματός τους σε καμία από τις δύο πλευρές. Τώρα, όπως λέει ο Τζουμπλάτ, «οδεύουμε προς το χάος», ίσως ο πολιτισμός να τελειώσει εκεί που ξεκίνησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου