Πηγή: Φάμπιο Φιλομένι
Ως στρατιωτικός θα έπρεπε να χαίρομαι για την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, αλλά δεν χαίρομαι. Δεν χαίρομαι για τουλάχιστον τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι επειδή υπακούσαμε για άλλη μια φορά στους Αμερικανούς. Όπως είπε κάποιος, λειτουργεί ως εξής: αυτοί που βρίσκονται στην κυβέρνηση εκτελούν τις εντολές των Αμερικανών και η αντιπολίτευση τους κατηγορεί γι' αυτό. Στη συνέχεια, η αντιπολίτευση πηγαίνει στην κυβέρνηση και εκτελεί τις εντολές των Αμερικανών, ενώ η νέα αντιπολίτευση τους κατηγορεί γι' αυτό.
Ο δεύτερος είναι επειδή είναι τρέλα να ξοδεύεις δεκάδες δισεκατομμύρια σε όπλα και στρατιωτική τεχνολογία με ένα δημόσιο σύστημα υγείας σε αποσύνθεση, μισθούς και συντάξεις πείνας, μεταφορές που δεν λειτουργούν, δρόμους σε κακή κατάσταση, σχολεία που καταρρέουν και ούτω καθεξής.
Ο τρίτος είναι ότι φοβάμαι ότι είναι μεγάλη σπατάλη χρημάτων. Ήδη όταν οι στρατιωτικές δαπάνες ανέρχονταν στο 1,2% του ΑΕΠ, είδα πολλά από αυτά τα χρήματα να σπαταλούνται σε αγορές που ήταν, για να μην πω περισσότερα, αμφισβητήσιμες, που πραγματοποιήθηκαν από τα διοικητικά κέντρα της άμυνας. Μεταξύ όπλων, στολών και οχημάτων καταφέραμε να σπαταλήσουμε δημόσιο χρήμα όταν τα έξοδα ήταν λίγο περισσότερο από ένα τοις εκατό, πόσο μάλλον πέντε!
Και μην με αποκαλείτε ειρηνιστή επειδή υπηρέτησα σχεδόν σαράντα χρόνια σε μια μονάδα εφόδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου