Όταν ο νέος πάπας Λέων ΙΔ΄ ήταν Γενικός Ηγούμενος των Αυγουστινιανών, προετοίμασε ένα κείμενο για τη Σύνοδο των Επισκόπων σχετικά με τον Νέο Ευαγγελισμό, που συγκλήθηκε από τον Βενέδικτο ΙΣΤ΄ το 2012.
Η παρέμβαση εκείνη του Πατέρα Ρόμπερτ Πρεβόστ, O.S.A. (Ordo Sancti Augustini=Τάγμα του Αγίου Αυγουστίνου), είναι καταγεγραμμένη με τη φωνή του στα δύο ανωτέρω βίντεο που η Catholic News Service (η Καθολική Υπηρεσία Ειδήσεων) χρονολογεί στις 8 Νοεμβρίου 2012. Ο σημερινός Πάπας καταγγέλλει τον ρόλο των μέσων ενημέρωσης στην κατασκευή και χειραγώγηση της συλλογικής φαντασίας, με σκοπό την προώθηση αντιχριστιανικών επιλογών τρόπων ζωής και την εξομοίωση του χριστιανικού μηνύματος με αντιχριστιανικά και μισητά πρότυπα και αναφορές.
Σας προσφέρουμε μια μετάφραση:
«Η αντικουλτούρα του νέου ευαγγελισμού
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά στην προώθηση ευρείας δημόσιας αλληλεγγύης προς πεποιθήσεις και πρακτικές αντίθετες προς το Ευαγγέλιο, όπως η άμβλωση, η ομοφυλοφιλία και η ευθανασία. Στην καλύτερη περίπτωση, τα μέσα ενημέρωσης ανέχονται τη θρησκεία ως κάτι προσβλητικό, ανούσιο ή αλλόκοτο, εφόσον δεν αντιτίθεται ενεργά στις θέσεις που τα ίδια θεωρούν αυτονόητες για ηθικά ζητήματα.
Ωστόσο, όταν θρησκευόμενα άτομα εκφράζονται ενάντια σε αυτές τις θέσεις, τα μέσα ενημέρωσης στρέφουν τους προβολείς τους στη θρησκεία, παρουσιάζοντάς την ως ιδεολογική και αναίσθητη στις υποτιθέμενα ζωτικής σημασίας ανάγκες των ανθρώπων στον σύγχρονο κόσμο.
Η συμπάθεια για τις αντιχριστιανικές επιλογές ζωής που προωθούνται από τα μέσα είναι ριζωμένη στη κοινή γνώμη τόσο άψογα και ευφυώς, ώστε όταν οι άνθρωποι ακούν το χριστιανικό μήνυμα, αυτό τους φαίνεται αναπόφευκτα σκληρό τόσο σε ιδεολογικό όσο και σε συναισθηματικό επίπεδο, σε αντίθεση με τον υποτιθέμενο ανθρωπισμό της αντιχριστιανικής οπτικής.
Οι Καθολικοί ποιμένες που κηρύττουν κατά της νομιμοποίησης της άμβλωσης ή της επαναπροσδιορισμού του γάμου παρουσιάζονται ως ιδεολογικοί, σκληροί και αναίσθητοι άνθρωποι. Όχι για κάτι που έκαναν ή είπαν, αλλά επειδή το κοινό συγκρίνει το μήνυμά τους με τον ευγενικό και συμπονετικό τόνο της εικόνας, που έχει κατασκευαστεί από τα μέσα ενημέρωσης, για ανθρώπινα όντα παγιδευμένα σε ηθικά περίπλοκες καταστάσεις ζωής, που λαμβάνουν αποφάσεις που παρουσιάζονται ως υγιείς και καλές.
Χαρακτηριστικό είναι, για παράδειγμα, το πώς εναλλακτικές οικογένειες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αποτελούνται από ομόφυλα ζευγάρια με υιοθετημένα παιδιά, παρουσιάζονται σήμερα σε τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες.
Εάν ο νέος ευαγγελισμός θέλει να αντιμετωπίσει επιτυχώς αυτή τη διαστρέβλωση της θρησκείας και της ηθικής από τα μέσα ενημέρωσης, ποιμένες, ιεροκήρυκες, διδάσκοντες και κατηχητές θα πρέπει να είναι πολύ πιο ενημερωμένοι για το πλαίσιο του ευαγγελισμού σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από τα μαζικά μέσα.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας έδωσαν μια τρομερή απάντηση στα μη χριστιανικά και αντιχριστιανικά λογοτεχνικά και ρητορικά ρεύματα που δρούσαν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και διαμόρφωναν τη θρησκευτική και ηθική φαντασία της εποχής.
Οι Εξομολογήσεις του Αυγουστίνου, με την καθοριστική εικόνα της cor inquietum [ανήσυχη καρδιά: «Μας έπλασες για σένα, Κύριε, και οι καρδιές μας θα είναι ανήσυχες μέχρι να βρουν ανάπαυση σε εσένα»], διαμόρφωσαν τον τρόπο με τον οποίο οι Χριστιανοί και οι μη Χριστιανοί στη Δύση επανεξέτασαν την περιπέτεια της θρησκευτικής μεταστροφής.
Στο έργο “Η Πόλη του Θεού”, ο Αυγουστίνος αξιοποίησε τη διήγηση της συνάντησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου με έναν πειρατή τον οποίο είχε συλλάβει, για να ειρωνευτεί τη φερόμενη ηθική νομιμότητα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Οι άγιοι Πατέρες, όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Αμβρόσιος, ο Λέων ο Μέγας και ο Γρηγόριος Νύσσης, δεν ήταν σπουδαίοι ρήτορες επειδή ήταν σπουδαίοι ιεροκήρυκες – ήταν σπουδαίοι ιεροκήρυκες επειδή πρώτα απ’ όλα ήταν σπουδαίοι ρήτορες.
Με άλλα λόγια, το ευαγγελικό τους έργο ήταν επιτυχές σε μεγάλο βαθμό επειδή κατανοούσαν τα θεμελιώδη στοιχεία της κοινωνικής επικοινωνίας που ήταν κατάλληλα για τον κόσμο στον οποίο ζούσαν. Κατά συνέπεια, κατανοούσαν σε βάθος τις τεχνικές με τις οποίες τα κέντρα κοσμικής εξουσίας εκείνης της εποχής χειραγωγούσαν τις δημοφιλείς θρησκευτικές και ηθικές εικόνες της εποχής τους.
Επιπλέον, η Εκκλησία πρέπει να αντισταθεί στον πειρασμό να πιστέψει ότι μπορεί να ανταγωνιστεί τα σύγχρονα μαζικά μέσα μετατρέποντας τη θεία λειτουργία σε θέαμα.
Σχετικά με αυτό, Πατέρες της Εκκλησίας όπως ο Τερτυλλιανός μας θυμίζουν σήμερα ότι το οπτικό θέαμα είναι το βασίλειο του αιώνα και ότι η αποστολή μας είναι να εισάγουμε τους ανθρώπους στη φύση του μυστηρίου ως αντίδοτο στο θέαμα.
Συνεπώς, ο ευαγγελισμός στον σύγχρονο κόσμο πρέπει να βρει τα κατάλληλα μέσα για να επαναπροσανατολίσει την προσοχή του κοινού, μετατοπίζοντάς την από το θέαμα προς το μυστήριο».
Η παρέμβαση εκείνη του Πατέρα Ρόμπερτ Πρεβόστ, O.S.A. (Ordo Sancti Augustini=Τάγμα του Αγίου Αυγουστίνου), είναι καταγεγραμμένη με τη φωνή του στα δύο ανωτέρω βίντεο που η Catholic News Service (η Καθολική Υπηρεσία Ειδήσεων) χρονολογεί στις 8 Νοεμβρίου 2012. Ο σημερινός Πάπας καταγγέλλει τον ρόλο των μέσων ενημέρωσης στην κατασκευή και χειραγώγηση της συλλογικής φαντασίας, με σκοπό την προώθηση αντιχριστιανικών επιλογών τρόπων ζωής και την εξομοίωση του χριστιανικού μηνύματος με αντιχριστιανικά και μισητά πρότυπα και αναφορές.
Σας προσφέρουμε μια μετάφραση:
«Η αντικουλτούρα του νέου ευαγγελισμού
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά στην προώθηση ευρείας δημόσιας αλληλεγγύης προς πεποιθήσεις και πρακτικές αντίθετες προς το Ευαγγέλιο, όπως η άμβλωση, η ομοφυλοφιλία και η ευθανασία. Στην καλύτερη περίπτωση, τα μέσα ενημέρωσης ανέχονται τη θρησκεία ως κάτι προσβλητικό, ανούσιο ή αλλόκοτο, εφόσον δεν αντιτίθεται ενεργά στις θέσεις που τα ίδια θεωρούν αυτονόητες για ηθικά ζητήματα.
Ωστόσο, όταν θρησκευόμενα άτομα εκφράζονται ενάντια σε αυτές τις θέσεις, τα μέσα ενημέρωσης στρέφουν τους προβολείς τους στη θρησκεία, παρουσιάζοντάς την ως ιδεολογική και αναίσθητη στις υποτιθέμενα ζωτικής σημασίας ανάγκες των ανθρώπων στον σύγχρονο κόσμο.
Η συμπάθεια για τις αντιχριστιανικές επιλογές ζωής που προωθούνται από τα μέσα είναι ριζωμένη στη κοινή γνώμη τόσο άψογα και ευφυώς, ώστε όταν οι άνθρωποι ακούν το χριστιανικό μήνυμα, αυτό τους φαίνεται αναπόφευκτα σκληρό τόσο σε ιδεολογικό όσο και σε συναισθηματικό επίπεδο, σε αντίθεση με τον υποτιθέμενο ανθρωπισμό της αντιχριστιανικής οπτικής.
Οι Καθολικοί ποιμένες που κηρύττουν κατά της νομιμοποίησης της άμβλωσης ή της επαναπροσδιορισμού του γάμου παρουσιάζονται ως ιδεολογικοί, σκληροί και αναίσθητοι άνθρωποι. Όχι για κάτι που έκαναν ή είπαν, αλλά επειδή το κοινό συγκρίνει το μήνυμά τους με τον ευγενικό και συμπονετικό τόνο της εικόνας, που έχει κατασκευαστεί από τα μέσα ενημέρωσης, για ανθρώπινα όντα παγιδευμένα σε ηθικά περίπλοκες καταστάσεις ζωής, που λαμβάνουν αποφάσεις που παρουσιάζονται ως υγιείς και καλές.
Χαρακτηριστικό είναι, για παράδειγμα, το πώς εναλλακτικές οικογένειες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αποτελούνται από ομόφυλα ζευγάρια με υιοθετημένα παιδιά, παρουσιάζονται σήμερα σε τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες.
Εάν ο νέος ευαγγελισμός θέλει να αντιμετωπίσει επιτυχώς αυτή τη διαστρέβλωση της θρησκείας και της ηθικής από τα μέσα ενημέρωσης, ποιμένες, ιεροκήρυκες, διδάσκοντες και κατηχητές θα πρέπει να είναι πολύ πιο ενημερωμένοι για το πλαίσιο του ευαγγελισμού σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από τα μαζικά μέσα.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας έδωσαν μια τρομερή απάντηση στα μη χριστιανικά και αντιχριστιανικά λογοτεχνικά και ρητορικά ρεύματα που δρούσαν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και διαμόρφωναν τη θρησκευτική και ηθική φαντασία της εποχής.
Οι Εξομολογήσεις του Αυγουστίνου, με την καθοριστική εικόνα της cor inquietum [ανήσυχη καρδιά: «Μας έπλασες για σένα, Κύριε, και οι καρδιές μας θα είναι ανήσυχες μέχρι να βρουν ανάπαυση σε εσένα»], διαμόρφωσαν τον τρόπο με τον οποίο οι Χριστιανοί και οι μη Χριστιανοί στη Δύση επανεξέτασαν την περιπέτεια της θρησκευτικής μεταστροφής.
Στο έργο “Η Πόλη του Θεού”, ο Αυγουστίνος αξιοποίησε τη διήγηση της συνάντησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου με έναν πειρατή τον οποίο είχε συλλάβει, για να ειρωνευτεί τη φερόμενη ηθική νομιμότητα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Οι άγιοι Πατέρες, όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Αμβρόσιος, ο Λέων ο Μέγας και ο Γρηγόριος Νύσσης, δεν ήταν σπουδαίοι ρήτορες επειδή ήταν σπουδαίοι ιεροκήρυκες – ήταν σπουδαίοι ιεροκήρυκες επειδή πρώτα απ’ όλα ήταν σπουδαίοι ρήτορες.
Με άλλα λόγια, το ευαγγελικό τους έργο ήταν επιτυχές σε μεγάλο βαθμό επειδή κατανοούσαν τα θεμελιώδη στοιχεία της κοινωνικής επικοινωνίας που ήταν κατάλληλα για τον κόσμο στον οποίο ζούσαν. Κατά συνέπεια, κατανοούσαν σε βάθος τις τεχνικές με τις οποίες τα κέντρα κοσμικής εξουσίας εκείνης της εποχής χειραγωγούσαν τις δημοφιλείς θρησκευτικές και ηθικές εικόνες της εποχής τους.
Επιπλέον, η Εκκλησία πρέπει να αντισταθεί στον πειρασμό να πιστέψει ότι μπορεί να ανταγωνιστεί τα σύγχρονα μαζικά μέσα μετατρέποντας τη θεία λειτουργία σε θέαμα.
Σχετικά με αυτό, Πατέρες της Εκκλησίας όπως ο Τερτυλλιανός μας θυμίζουν σήμερα ότι το οπτικό θέαμα είναι το βασίλειο του αιώνα και ότι η αποστολή μας είναι να εισάγουμε τους ανθρώπους στη φύση του μυστηρίου ως αντίδοτο στο θέαμα.
Συνεπώς, ο ευαγγελισμός στον σύγχρονο κόσμο πρέπει να βρει τα κατάλληλα μέσα για να επαναπροσανατολίσει την προσοχή του κοινού, μετατοπίζοντάς την από το θέαμα προς το μυστήριο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου