Του Κώστα Στούπα
Οι αποκαλύψεις των διαλόγων στελεχών της προηγούμενης κυβέρνησης που αφορούν τον "βίο και την πολιτεία" του κ. Παπαγγελόπουλου στη λειτουργία του παραδικαστικού κυκλώματος είναι αποκαλυπτικές του ύφους και του ήθους της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Το ίδιο και οι αποκαλύψεις για τις παρεμβάσεις της συζύγου πρώην υπουργού σε ό,τι αφορά τις διώξεις εναντίον δημοσιογράφων.
Οι αποκαλύψεις αυτές αποκτούν περαιτέρω διαστάσεις καθώς αποσκοπούσαν στην "εξόντωση" πολιτικών αντιπάλων κάτι που συνιστά παρανομίες οι οποίες εμπίπτουν σε μεθοδεύσεις αλλοίωσης του πολιτεύματος. Τούτα, αν επιβεβαιωθούν από τη δικαιοσύνη στοιχειοθετούν κατηγορίες περί εσχάτης προδοσίας και επισύρουν βαριές ποινές.
Είναι φανερό πως η προηγούμενη κυβέρνηση προσπαθούσε να εκβιάσει διάφορους τύπους από τον πολιτικό και επιχειρηματικό κόσμο (ενίοτε και από τον υπόκοσμο) προκειμένου να της "δώσουν" πολιτικούς αντιπάλους έστω και με ψευδείς κατηγορίες.
Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τις δηλώσεις πρώην υπουργών πως πρέπει να πάνε κάποιοι φυλακή για να κερδηθούν οι εκλογές είναι αρκετά να "δέσουν" βαρύτατες κατηγορίες.
Προφανές είναι ακόμη πως τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και το περί αυτόν συνονθύλευμα δεν έχουν αντιληφθεί όταν μεθόδευαν τις παρανομίες και μάλλον ούτε τώρα που αποκαλύπτονται το μέγεθος των πιθανών συνεπειών.
Ακόμη και κάποιοι με πολιτικές και μορφωτικές αντιλήψεις επιπέδου 15μελούς γυμνασίου θα είχαν μεγαλύτερη επίγνωση των συνεπειών των πράξεών τους.
Επιπλέον, αγοραίες εκφράσεις του τύπου η "ατζέντα του μαγαζιού", "πολλά λεφτά" ταιριάζουν στον υπόκοσμο και όταν εκφέρονται από κυβερνητικά στελέχη και αφορούν κόμματα και υπουργούς είναι ενδεικτικά του με ποιους είχαμε να κάνουμε...
Το να διαθέτει κάποιος επικοινωνιακά χαρίσματα δεν σημαίνει πως πάντα είναι σε θέση να τα αξιοποιεί σωστά προς όφελος της κοινωνίας ή έστω προς ίδιον όφελος. Η άγνοια κινδύνου όμως τιμωρείται στη ζωή. Το ίδιο και η άγνοια του νόμου στην κοινωνία. Πόσο μάλλον αν πρόκειται για τους... νομοθέτες!
Το συνονθύλευμα του κ. Τσίπρα ήταν ένα μείγμα από τα "ρετάλια" του καφενειακού αριστερισμού της μεταπολίτευσης και του λούμπεν παρασιτικού βαθέως συνδικαλιστικού και κομματικού παρακράτους της ίδιας περιόδου. Το κομματικό παρακράτος τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Ν.Δ. βρήκε στέγη στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και προσπάθησε εκτός από το να τα "ξαναοικονομήσει" να ξεκαθαρίσει και τους λογαριασμούς με τους εσωκομματικούς αντιπάλους στο ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ.
Επειδή είναι και παντελώς ανίκανοι απέτυχαν παντού...
Κορυφαίο δείγμα της διαφθοράς αλλά και της διανοητικής και πρακτικής ανικανότητας του πολιτικού προσωπικού της μεταπολίτευσης ήταν ο "’Ακης", που όταν μιλούσε έλεγε εμφανώς ασυναρτησίες και όταν έκλεψε πήγε και αγόρασε ακίνητο στον πιο ακριβό δρόμο της Αθήνας με αποτέλεσμα να αποκαλυφθεί αμέσως.
Τι θα μπορούσε να περιμένει κάποιος από τα πολιτικά "παιδιά" του Ακη, του Κουτσόγιωργα ή ακόμη και του Αντρέα;
Κατά τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να εκτιμηθεί και η αποτελεσματικότητα της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών στην οποία ο επονομαζόμενος "Ρασπούτιν" είχε οριστεί επικεφαλής ή το γεγονός πως ο κ. Καμμένος έχει υπηρετήσει τη χώρα από διάφορα σημαντικά υπουργεία, μεταξύ των οποίων και αυτό της Άμυνας.
Ο κ. Τσίπρας και το συνονθύλευμα που τον ακολουθούσε αν μπορούσαν θα μας είχαν "δέσει" σαν χώρα, δεν υπάρχει αμφιβολία. Αν έβρισκαν την ανάλογη υποστήριξη από το εξωτερικό θα μας είχαν προσδέσει στη Ρωσία, την Κίνα ή ακόμη και τη Ζιμπάμπουε αρκεί να διατηρούσαν οι ίδιοι και το μέτωπο του βαθέος κράτους που εξουσιάζει τη χώρα, τα προνόμιά τους…
Το γεγονός πως δεν τα κατάφεραν πέραν της δικής τους ανικανότητας οφείλεται και στους διεθνείς συσχετισμούς αλλά και δημοκρατικούς θεσμούς όπως η δικαιοσύνη, η αντιπολίτευση και ο τύπος που κατά πλειοψηφία στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας που έκανε ευθύς εξαρχής γνωστό πως δεν επρόκειτο να καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια στην εκτροπή του πολιτεύματος και στη διάλυση της χώρας.
Αν η Ελλάδα δεν ήταν στο ΝΑΤΟ και κυρίως δεν ήταν στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα για κάθε δημαγωγό πολιτικό ή φιλόδοξο συνταγματάρχη να την σύρει σε περιπέτειες.
Τόσο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που την έβαλε στην Ε.Ε. όσο και ο Κ. Σημίτης που την έβαλε στο Ευρώ διασφάλισαν πολύ περισσότερα για το μέλλον της χώρας από αυτά που με την πρώτη ματιά φαίνονται…
Σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό ο οποίος δεν αρέσκεται στις διώξεις πολιτικών αντιπάλων, η ορθή απόφαση θα είναι να αφεθεί η δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της. Αλλιώς αυτά για τα οποία κατηγορείται ο κ. Τσίπρας σε σχέση με τη δικαιοσύνη θα αφορούν και τον κ. Μητσοτάκη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου