ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ: ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΑΝΤΙΝΟΜΙΚΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΚΑΙ, ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΧΘΕΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ.
Όπως βλέπουμε στο παρακάτω στιγμιότυπο οθόνης, μετά την προσπάθεια της CGIL να μποϊκοτάρει τη διαδήλωση της 22ας Σεπτεμβρίου κατά της γενοκτονίας στη Γάζα, τα συνδικάτα βάσης δηλώνουν έτοιμα για «ενότητα» με τα συνομοσπονδιακά συνδικάτα.
Προφανώς, αυτό αναφέρεται στην ενότητα της αριστεράς, σαν αυτή -το 2025- να αντιστοιχούσε ακόμα στην πολυπόθητη ενότητα των εργαζόμενων και των μειονεκτούντων τάξεων
.
Οι κίνδυνοι για τους οποίους προειδοποίησα στο αναλυτικό μου άρθρο που δημοσιεύτηκε μετά τη διαδήλωση της 22ας, φοβάμαι ότι υλοποιούνται έγκαιρα: όχι ένα μέτωπο που ενώνει τα αιτήματα για τον παλαιστινιακό λαό με εκείνα κατά του ευρωπαϊκού επανεξοπλισμού και της προοπτικής πολέμου με τη Ρωσία, αλλά μάλλον ένα μέτωπο που αφήνει το παλαιστινιακό θέατρο πολέμου ξεχωριστό για να ενώσει τους πάντες κάτω από τη σημαία του αντιμελονισμού.
Προφανώς, αυτό αναφέρεται στην ενότητα της αριστεράς, σαν αυτή -το 2025- να αντιστοιχούσε ακόμα στην πολυπόθητη ενότητα των εργαζόμενων και των μειονεκτούντων τάξεων
.
Οι κίνδυνοι για τους οποίους προειδοποίησα στο αναλυτικό μου άρθρο που δημοσιεύτηκε μετά τη διαδήλωση της 22ας, φοβάμαι ότι υλοποιούνται έγκαιρα: όχι ένα μέτωπο που ενώνει τα αιτήματα για τον παλαιστινιακό λαό με εκείνα κατά του ευρωπαϊκού επανεξοπλισμού και της προοπτικής πολέμου με τη Ρωσία, αλλά μάλλον ένα μέτωπο που αφήνει το παλαιστινιακό θέατρο πολέμου ξεχωριστό για να ενώσει τους πάντες κάτω από τη σημαία του αντιμελονισμού.
Φυσικά: κάθε αντιπολεμικό κίνημα, οποιασδήποτε σύνθεσης, αναπόφευκτα θα συγκρουστεί με την κυβέρνηση Μελόνι, και αυτό λόγω της πλήρους υποταγής της τελευταίας στο Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αλλά αυτό δεν πρέπει να επισκιάζει το γεγονός ότι, σε περίπτωση πτώσης της κυβέρνησης Μελόνι, αφού έχει κάνει μια εξαιρετική παρουσία στους δρόμους, οι διάφοροι Λαντίνι, Σλάιν και Κόντε θα είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν τήν φον ντερ Λάιενς και την παρέα της στην κόλαση του πολέμου
.
Σε αυτή την ιστορική στιγμή κατά την οποία όλα τα κόμματα στο Κοινοβούλιο διακυβεύονται από υπερεθνικούς δεσμούς που ακυρώνουν την πολιτική τους αυτονομία, το αντιπολεμικό κίνημα είτε καταφέρνει να είναι ΑΥΤΟΝΟΜΟ τόσο από την αριστερά όσο και από τη δεξιά, είτε απλά δεν είναι.
Επιπλέον, δεν μπορούμε παρά να δούμε πώς το παλαιστινιακό ζήτημα κατέληξε να διαμορφώνεται με τρόπο που πολώνει περαιτέρω την κοινή γνώμη σε δεξιά και αριστερά (την πρώτη φιλοϊσραηλινή και τη δεύτερη φιλοϊσραηλινή, αντίστοιχα).
Αυτό σημαίνει ότι το παλαιστινιακό ζήτημα σήμερα φαίνεται ρητά διαχωρισμένο από το πλαίσιο του οποίου αποτελεί ουσιαστικά μέρος: τον αποσπασματικό Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο
.
Έρχομαι στην πολιτική ουσία του ζητήματος: το κίνημα μπορεί να υπάρξει μόνο εάν είναι ικανό να γεφυρώσει την ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση και τη ρωσοουκρανική σύγκρουση. Αυτό οδηγεί στον αποκλεισμό πολιτικών δυνάμεων υπέρ του ευρωπαϊκού επανεξοπλισμού ή/και της αποστολής όπλων στην Ουκρανία. Με άλλα λόγια, οδηγεί στον αποκλεισμό των αριστερών κομμάτων, καθώς το εύρος της ενότητας και η σύνθεση του μετώπου μπορούν να οριστούν από την ανάπτυξη κοινωνικών δυναμικών, σίγουρα όχι από οργανώσεις που στερούνται αυτονομίας και κυβερνώνται από προσωπικότητες διανοητικά ακατάλληλες για τη διαχείριση της πολυπλοκότητας αυτής της ιστορικής στιγμής.
Αλλά αυτό δεν πρέπει να επισκιάζει το γεγονός ότι, σε περίπτωση πτώσης της κυβέρνησης Μελόνι, αφού έχει κάνει μια εξαιρετική παρουσία στους δρόμους, οι διάφοροι Λαντίνι, Σλάιν και Κόντε θα είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν τήν φον ντερ Λάιενς και την παρέα της στην κόλαση του πολέμου
.
Σε αυτή την ιστορική στιγμή κατά την οποία όλα τα κόμματα στο Κοινοβούλιο διακυβεύονται από υπερεθνικούς δεσμούς που ακυρώνουν την πολιτική τους αυτονομία, το αντιπολεμικό κίνημα είτε καταφέρνει να είναι ΑΥΤΟΝΟΜΟ τόσο από την αριστερά όσο και από τη δεξιά, είτε απλά δεν είναι.
Επιπλέον, δεν μπορούμε παρά να δούμε πώς το παλαιστινιακό ζήτημα κατέληξε να διαμορφώνεται με τρόπο που πολώνει περαιτέρω την κοινή γνώμη σε δεξιά και αριστερά (την πρώτη φιλοϊσραηλινή και τη δεύτερη φιλοϊσραηλινή, αντίστοιχα).
Αυτό σημαίνει ότι το παλαιστινιακό ζήτημα σήμερα φαίνεται ρητά διαχωρισμένο από το πλαίσιο του οποίου αποτελεί ουσιαστικά μέρος: τον αποσπασματικό Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο
.
Έρχομαι στην πολιτική ουσία του ζητήματος: το κίνημα μπορεί να υπάρξει μόνο εάν είναι ικανό να γεφυρώσει την ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση και τη ρωσοουκρανική σύγκρουση. Αυτό οδηγεί στον αποκλεισμό πολιτικών δυνάμεων υπέρ του ευρωπαϊκού επανεξοπλισμού ή/και της αποστολής όπλων στην Ουκρανία. Με άλλα λόγια, οδηγεί στον αποκλεισμό των αριστερών κομμάτων, καθώς το εύρος της ενότητας και η σύνθεση του μετώπου μπορούν να οριστούν από την ανάπτυξη κοινωνικών δυναμικών, σίγουρα όχι από οργανώσεις που στερούνται αυτονομίας και κυβερνώνται από προσωπικότητες διανοητικά ακατάλληλες για τη διαχείριση της πολυπλοκότητας αυτής της ιστορικής στιγμής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου