Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Τι θα βοηθούσε, Γέροντα, πρακτικά να αποκτήσω ταπείνωση; (Άγιος Παΐσιος)

 



Τι θα βοηθούσε, Γέροντα, πρακτικά να αποκτήσω ταπείνωση; 
- Πώς αποκτά ταπείνωση κανείς; Όταν του λένε μια κουβέντα, εκείνος να λέει δυο; Να μη σηκώνει μύγα στο σπαθί του; Ευλογημένη, όταν σου δίνεται ευκαιρία για ταπείνωση, να δέχεσαι την ταπείνωση. Έτσι αποκτιέται η ταπείνωση. Το φάρμακο το δικό σου είναι να κινείσαι απλά, ταπεινά, να δέχεσαι όπως η γη και την βροχή και το χαλάζι και τα σκουπίδια και τα φτυσίματα, εάν θέλεις να ελευθερωθείς από τα πάθη σου. Οι εξωτερικές ταπεινώσεις βοηθούν τον άνθρωπο να ελευθερωθεί πολύ γρήγορα από τον παλιό εαυτό του, όταν τις δέχεται. 
- Εγώ, Γέροντα, έχω ανάγκη από πολλή ταπείνωση. 
- Να πας να αγοράσεις. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πουλούν την ταπείνωση και μάλιστα δωρεάν, αρκεί να την θέλεις… - Ποιοι είναι αυτοί, Γέροντα; - Είναι οι άνθρωποι που, όταν δεν έχουν καλή πνευματική κατάσταση, φέρονται αδιάκριτα και με την συμπεριφορά τους μας ταπεινώνουν. Η ταπείνωση δεν αγοράζεται από τον μπακάλη όπως τα ψώνια. Όταν λέμε: «δώσ’ μου, Θεέ μου, ταπείνωση», ο Θεός δεν θα πάρει την σέσουλα και θ’ αρχίσει: «πάρε ένα κιλό ταπείνωση εσύ», «μισό κιλό ταπείνωση εσύ», «μισό κιλό εσύ», αλλά θα επιτρέψει να έρθει λ.χ. κάποιος άνθρωπος αδιάκριτος να μας φερθεί σκληρά ή θα πάρει από άλλον την Χάρη Του και θα έρθει να μας βρίσει. Έτσι θα δοκιμασθούμε και θα εργασθούμε, εάν θέλουμε να αποκτήσουμε την ταπείνωση. Αλλά εμείς δεν σκεφτόμαστε ότι ο Θεός επιτρέπει να γίνη ο αδερφός μας κακός, για να βοηθηθούμε εμείς, και θυμώνουμε με τον αδελφό. Και, ενώ ζητάμε από τον Θεό ταπείνωση, δεν δεχόμαστε τις ευκαιρίες που μας στέλνει, για να ταπεινωθούμε, αλλά δυσανασχετούμε.Κανονικά θα έπρεπε να χρωστάμε ευγνωμοσύνη σ’ αυτόν που μας ταπεινώνει, γιατί αυτός είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης μας. Όποιος ζητάει στην προσευχή του ταπείνωση από τον Θεό, αλλά δεν δέχεται τον άνθρωπο που του στέλνει ο Θεός, για να τον ταπεινώση, δεν ξέρει τι ζητάει.
Όταν ήμουν στην μονή Στομίου, ήταν κάτω στην Κόνιτσα ένας παπάς που με αγαπούσε από λαϊκό ακόμη. Μια Κυριακή είχα κατεβεί να λειτουργηθώ στην Κόνιτσα. Η εκκλησία ήταν γεμάτη κόσμο. Την στιγμή που έμπαινα, όπως συνήθιζα, στο Ιερό, είπα μέσα μου: «Θεέ μου, βάλε όλους αυτούς τους πιστούς στον Παράδεισο κι εμένα, αν θέλεις, βάλε με σε μια ακρούλα». Όταν πλησίασε η ώρα της Θείας Κοινωνίας ενώ αυτός ο παπάς πάντα με κοινωνούσε μέσα στο Ιερό, γύρισε προς το μέρος μου και φώναξε δυνατά: «Βγες από το Ιερό να κοινωνήσεις απ’ έξω τελευταίος, γιατί είσαι ανάξιος». Βγήκα έξω, χωρίς να πω τίποτε. Πήγα στο αναλόγιο και άρχισα να διαβάζω την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως. Ύστερα, καθώς πήγαινα τελευταίος να κοινωνήσω, είπα μέσα μου: «Ο παπάς φωτίσθηκε από τον Θεό και μου αποκάλυψε ποιος είμαι. Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησέ με, το κτήνος». Μόλις κοινώνησα, αισθάνθηκα μέσα μου μεγάλη γλυκύτητα. Όταν τελείωσε η θεία Λειτουργία, με πλησιάζει ο παπάς συντετριμμένος: «Συγχώρεσέ με! μου λέει. Πώς το έκανα αυτό! Εγώ μπροστά σου δεν έβαζα ούτε τα παιδιά μου ούτε την παπαδιά, ούτε τον εαυτό μου. Τι ήταν αυτό που έπαθα!». Έπεφτε κάτω, μου έβαζε μετάνοια. Μου ζητούσε συγνώμη, προσπαθούσε να μου φιλήσει τα χέρια. «Παπά μου, του λέω, μη στενοχωριέσαι. Δεν φταις εσύ, εγώ φταίω. Σε χρησιμοποίησε ο Θεός εκείνη την στιγμή, για να δοκιμάση εμένα». Ο παπάς δεν μπορούσε να καταλάβει τι του έλεγα και τελικά, νομίζω, δεν τον έπεισα. Όλα αυτά έγιναν εξαιτίας της προσευχής που είχα κάνει. 
Κι εσείς, όταν βλέπετε μία αδελφή να παραφέρεται και να σας μιλάει άσχημα, να ξέρετε ότι τις περισσότερες φορές η αιτία είναι η προσευχή που κάνετε. Επειδή δηλαδή ζητάτε από τον Θεό να σας δώση ταπείνωση, αγάπη, κ.λπ., παίρνει ο Θεός για λίγο την Χάρη Του από την αδερφή και σας ταπεινώνει και σας στενοχωρεί. Έτσι σας δίνεται η ευκαιρία να δώσετε εξετάσεις στην ταπείνωση, στην αγάπη. Αν ταπεινωθειτε, θα ωφεληθείτε. Όσο για την αδερφή, θα λάβει διπλή την Χάρη του Θεού˙ και γιατί της πήρε ο Θεός την Χάρη, για να δοκιμάσει εσάς, και γιατί ταπεινώθηκε με το σφάλμα της και ζήτησε συγχώρεση από τον Θεό. Οπότε και εσείς εργάζεσθε στην ταπείνωση και εκείνη γίνεται καλύτερη. 
Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄ ΠΆΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2007
 

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο. Αυτός που μας ταπεινώνει είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης μας.Απλά δεν ξέρουμε, ποια πρέπει να είναι η δική μας αντίδραση. Κάποιοι άνθρωποι αν δεν μιλήσεις καθόλου (σε μια προσβολή π.χ.) μετά σπάει η καρδιά τους και συναισθάνονται, οπότε αυτό τους ωφελεί. Κάποιοι άλλοι πάλι αποθρασσύνονται και γίνονται χειρότεροι.. Ο Κύριος αλλά και ο απ. Παύλος μας λέει να ελέγχουμε πνευματικά αλλά με αγάπη. Μ.

Ανώνυμος είπε...

Πην: Αναλογως Μαρια..
Μου εχει τυχει να βαλω ταπεινωση και να ζητησω συγνωμη και ο αλλος για να σε ταπεινωσει πιο πολυ να μη δεχθει την συγνωμη σου...
Υπαρχει καιρος που θα μιλησει κανεις και καιρος που θα σιωπησει.
Και η αγια Μαρινα απο τα κερατα επιασε τον διαβολο..η αγια Παρασκευη την εριξαν σε εναν δρακοντα σε μια σπηλια και μολις ανοιξε το στομα του να την καταπιει η αγια ειπε'' εφθασε εναντιον σου η οργη του Θεου'' και αμεσως φυσηξε και διελυσε τον δρακοντακλπ
Να παμε στην ερημο;...εκει εμπαιζονταν οι αββαδες απο δαιμονους μεχρι εξουθενωσεως. Και γυρισε ο Μεγας Αντωνιος και ειδε ολες τις παγιδες και απορρησε ποιος αραγε μπορει να σωθει απο τις παγιδες του διαβολου και ακουσε φωνη ''η ταπεινοφροσυνη''.. και μελετωντας τα γεροντικα ειδα και αλλους τροπους αντιμετοπισης και ειπα ''δεν ειναι ολοκληρη η αληθεια αυτη''...τελικα αναλογως πραττει κανεις και θα χτυπηθει και θα χτυπησει και θα πονεσει και θα λαβει διακριση...επι αββα Ποιμενος ειδε αδελφο ο οποιος εκανε παρεα με καποιους αστατους και εχανε την ειρηνη του ο αββας βλεποντας τον αδελφον του να εμπαιζεται απο αυτους....σε μια φαση εκεινος εκανε ταπεινωση και οι αλλοι συνεχιζαν την εξουθενωση...μη μπορωντας να αντεξει προσευχηθη και πηγε κοντα λεγοντας στον ενα που τον περιεπαιζε ''
Αδελφε , αντι να περιπαιζεις ειναι καλυτερον να πας στο κελλιον σου και να βανεις στην καρδια σου πως εχεις ε ν α χ ρ ο ν ο μες στο μνημα.[σημ.ηθελε να τον συνετησει]...διοτι πολυ εχασα την ειρηνη μου μαζι σου περιπαιζοντας τον αδελφο μου....!
Καταλαβαινεις;;;
Θα σου πω και το αλλο...
Καποιος αββας προχωρουσε στην ερημο και εκει μεσα στο καμινι πηγαινε ο διαβολος και τον επηραζε με βλασφημα λογια πονηρα..
Δεν αντεχε τον πειρασμο ,οποτε συμβουλευτηκε καποιον αλλον προφητικο γεροντα πως να τον διωξει.Ετσι επηγαινε την αλλη μεσα στη ζεστη και βλεπει τον διαβολονα του ψιθυριζει ασχημιες ξερεις ..πονηρες.Δεν εσιωπησε αλλα ξερεις τι του ειπε;''Ειμαι αδιαφορος γι αυτη τη βλασφημια σου δαιμονα και πανω σου να πεσει ...δεν το θελει η ψυχη μου ξερεις ...και καθε τι που δεν το θελει ................................................................λ ι γ ο χ ρ ο ν ο ειναι!....και εγινε αφαντος και εξαφανιστηκε ...
Αλλη μια απορια που μου λυθηκε θα σου την πω και κανε ο,τι νομιζεις με τις ευχες του πνευματικου σου.
Βλεπεις ,μερικοι νομιζουν τους χριστιανους για κουτορνιθια ...καρπαζοεισπρακτορες ...
Και η αποθρασυνση του αλλου γκρεμιζει σπιτια.
Μην το παρεις πως σου κανω το δασκαλο ...και εγω εχω βοηθηθει απο εσενα...!

Ενας λοιπον αδελφος πηγε στον αββα Ποιμενα και του ειπε :
-Αββα μου,[οπως το θυμαμαι θα σου το πω και οχι με λεπτομερειες]
Αν δωσω σε εναν αδελφο λιγο ψωμι η οτιδηποτε αλλο πνευματικο η υλικο οι δαιμονες δεν θα με φερουν στην φιλαυτεια;
Και ο αββας απαντησε:
''Εμεις πρεπει να κανουμε ο,τι μπορουμε...ο,τιπερνα απο το χερι μας και την καρδια μας...ο,τι ειναι αναγκαιο και απαραιτητο...και ο,τι χρειαζεται!
Να θυμασαι το εξης :
''Δυο γεωργοι κατοικουσαν διπλα διπλα ..
Ο πρωτος εσπειρε και η σοδια του βγηκε λιγη αλλα ακαθαρτη...
Ο αλλος αποφασισε να μην σπειρει .
Ηρθε πεινα..
Ποιος απο τους δυο θα εβρισκε να ζησει;''..............................................................

Ανώνυμος είπε...

Πην: Αναλογως Μαρια..
Μου εχει τυχει να βαλω ταπεινωση και να ζητησω συγνωμη και ο αλλος για να σε ταπεινωσει πιο πολυ να μη δεχθει την συγνωμη σου...
Υπαρχει καιρος που θα μιλησει κανεις και καιρος που θα σιωπησει.
Και η αγια Μαρινα απο τα κερατα επιασε τον διαβολο..η αγια Παρασκευη την εριξαν σε εναν δρακοντα σε μια σπηλια και μολις ανοιξε το στομα του να την καταπιει η αγια ειπε'' εφθασε εναντιον σου η οργη του Θεου'' και αμεσως φυσηξε και διελυσε τον δρακοντακλπ
Να παμε στην ερημο;...εκει εμπαιζονταν οι αββαδες απο δαιμονους μεχρι εξουθενωσεως. Και γυρισε ο Μεγας Αντωνιος και ειδε ολες τις παγιδες και απορρησε ποιος αραγε μπορει να σωθει απο τις παγιδες του διαβολου και ακουσε φωνη ''η ταπεινοφροσυνη''.. και μελετωντας τα γεροντικα ειδα και αλλους τροπους αντιμετοπισης και ειπα ''δεν ειναι ολοκληρη η αληθεια αυτη''...τελικα αναλογως πραττει κανεις και θα χτυπηθει και θα χτυπησει και θα πονεσει και θα λαβει διακριση...επι αββα Ποιμενος ειδε αδελφο ο οποιος εκανε παρεα με καποιους αστατους και εχανε την ειρηνη του ο αββας βλεποντας τον αδελφον του να εμπαιζεται απο αυτους....σε μια φαση εκεινος εκανε ταπεινωση και οι αλλοι συνεχιζαν την εξουθενωση...μη μπορωντας να αντεξει προσευχηθη και πηγε κοντα λεγοντας στον ενα που τον περιεπαιζε ''
Αδελφε , αντι να περιπαιζεις ειναι καλυτερον να πας στο κελλιον σου και να βανεις στην καρδια σου πως εχεις ε ν α χ ρ ο ν ο μες στο μνημα.[σημ.ηθελε να τον συνετησει]...διοτι πολυ εχασα την ειρηνη μου μαζι σου περιπαιζοντας τον αδελφο μου....!
Καταλαβαινεις;;;
Θα σου πω και το αλλο...
Καποιος αββας προχωρουσε στην ερημο και εκει μεσα στο καμινι πηγαινε ο διαβολος και τον επηραζε με βλασφημα λογια πονηρα..
Δεν αντεχε τον πειρασμο ,οποτε συμβουλευτηκε καποιον αλλον προφητικο γεροντα πως να τον διωξει.Ετσι επηγαινε την αλλη μεσα στη ζεστη και βλεπει τον διαβολονα του ψιθυριζει ασχημιες ξερεις ..πονηρες.Δεν εσιωπησε αλλα ξερεις τι του ειπε;''Ειμαι αδιαφορος γι αυτη τη βλασφημια σου δαιμονα και πανω σου να πεσει ...δεν το θελει η ψυχη μου ξερεις ...και καθε τι που δεν το θελει ................................................................λ ι γ ο χ ρ ο ν ο ειναι!....και εγινε αφαντος και εξαφανιστηκε ...
Αλλη μια απορια που μου λυθηκε θα σου την πω και κανε ο,τι νομιζεις με τις ευχες του πνευματικου σου.
Βλεπεις ,μερικοι νομιζουν τους χριστιανους για κουτορνιθια ...καρπαζοεισπρακτορες ...
Και η αποθρασυνση του αλλου γκρεμιζει σπιτια.
Μην το παρεις πως σου κανω το δασκαλο ...και εγω εχω βοηθηθει απο εσενα...!

Ενας λοιπον αδελφος πηγε στον αββα Ποιμενα και του ειπε :
-Αββα μου,[οπως το θυμαμαι θα σου το πω και οχι με λεπτομερειες]
Αν δωσω σε εναν αδελφο λιγο ψωμι η οτιδηποτε αλλο πνευματικο η υλικο οι δαιμονες δεν θα με φερουν στην φιλαυτεια;
Και ο αββας απαντησε:
''Εμεις πρεπει να κανουμε ο,τι μπορουμε...ο,τιπερνα απο το χερι μας και την καρδια μας...ο,τι ειναι αναγκαιο και απαραιτητο...και ο,τι χρειαζεται!
Να θυμασαι το εξης :
''Δυο γεωργοι κατοικουσαν διπλα διπλα ..
Ο πρωτος εσπειρε και η σοδια του βγηκε λιγη αλλα ακαθαρτη...
Ο αλλος αποφασισε να μην σπειρει .
Ηρθε πεινα..
Ποιος απο τους δυο θα εβρισκε να ζησει;''..............................................................

Μαρία Π. είπε...

Πολύ ωφέλιμα αυτά που έγραψες.Όλες αυτές οι διηγήσεις έχουν μεγάλο βάθος.Έχουν την άνωθεν σοφία.Σ' ευχαριστώ.

Κατερίνα είπε...

Κάποιες μαθήτριές μου με χλεύασαν άδικα παρουσιάζοντας με ως χυδαία σε μια δημόσια σάτιρα για να με εκδικηθούν επειδή δεν ήταν ευχαριστημένες με τον βαθμό τους.Όσο κι αν προσπαθώ να το ξεπεράσω με πονάει ακόμα.Έχω κάνει την αυτοκριτική μου και αισθάνομαι ότι δεν μου άξιζε..προσπαθούσα να τους μάθω γράμματα.Νιώθω ότι όσοι παρευρίσκονταν που ήταν πολλοί κ δε με γνωρίζαν μπορεί να το πίστεψαν.Ντρέπομαι αν κ δεν πιστεύω ότι έκανα κάτι για να δώσω αφορμή.Με πνίγει το άδικο..τι μπορώ να κάνω;

amethystos είπε...

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ.