Το θέμα του θριάμβου του θανάτου διαδόθηκε στη μεσαιωνική τέχνη ως αναπαράσταση της πανώλης που έπληξε την Ευρώπη στα μέσα του 14ου αιώνα. Στη λογοτεχνία, το μυθιστόρημα Θρίαμβος του Θανάτου του Gabriele D'Annunzio παρουσιάζει παρακμιακές ηχώ και νιτσεϊκές προτάσεις που σκιαγραφούν μια γοητεία με τον θάνατο και ταυτόχρονα μια αρχέγονη προσκόλληση στη ζωή, η πρώτη συμβολίζεται από τις αυτοκτονικές σκέψεις του πρωταγωνιστή, η δεύτερη από τις έντονες ερωτικές εμπειρίες με τον έρωτά του. Αυτά ήταν τα χρόνια που ο Σίγκμουντ Φρόιντ ανέπτυξε τις ψυχαναλυτικές του θεωρίες, συμπεριλαμβανομένης της έντασης μεταξύ του Έρωτα και του Θανάτου, της αγάπης και του θανάτου. Η ορμή του θανάτου (todestrieb) που οδηγεί στην επιθετικότητα και την καταστροφή, σε αντίθεση με την ορμή ζωής που αντιπροσωπεύει ο έρωτας.
Η εποχή που ζούμε είναι η νίκη του todestrieb,τής ορμής θανάτου, καθώς και της άλλης εφεύρεσης του Φρόιντ, το Id, τό ES, τό μή-εγώ, το ένστικτο και το ασυνείδητο που υπερισχύει του ορθολογισμού, που ο κακός δάσκαλος αποκαλεί Υπερεγώ. Κερδίζουν οι κύριοι της αγανάκτησης και της μετεκτίμησης όλων των αξιών, που συμβολίζεται από το χάος του Διονύσου που ο Νίτσε αντιπαραβάλλει στην τάξη και τον νόμο που αντιπροσώπευε ο Απόλλωνας. Καταστροφικές παρορμήσεις, μαζικός μηδενισμός, προοίμιο της συνεχιζόμενης ευθανασίας του πολιτισμού. Είναι δύσκολο να αποκαλέσουμε διαφορετικά έναν κόσμο – τον δικό μας – στον οποίο ο θάνατος μοιάζει να προσελκύει θολές συνειδήσεις, χωρίς κέντρο, να τρέχει προς το τίποτα. Η ζωή δέχεται επίθεση από όλες τις πλευρές. Πριν από τη γέννηση, αφού το εκκολαπτόμενο ον στο γυναικείο σώμα θεωρείται μόνο ένα κομμάτι κυττάρων που πρέπει να ελευθερωθούν κατά βούληση, στο όνομα ενός δικαιώματος που ορίζεται ως καθολικό, επομένως αδιαμφισβήτητο, αδιαμφισβήτητο. Κατά τη διάρκεια, γιατί η καταστροφή των αρχών και των ζωτικών κυττάρων της κοινωνίας –οικογένεια, κοινότητα, παιδεία, ηθική– παράγει ανοησίες, με συνέπεια να θεωρείται η ζωή βάρος, μια εποχή χωρίς νόημα.
Στον ατομικιστικό πολιτισμό, μετράνε μόνο ο ανταγωνισμός, οι επιδόσεις, η υγεία, η ομορφιά, ο πλούτος και η ευχαρίστηση στις πιο ασήμαντες έννοιές της. Φιλόσοφοι όπως ο Umberto Galimberti διακηρύσσουν ότι σε ηλικία εξήντα ετών «μπορεί κανείς να φύγει με ασφάλεια από αυτόν τον κόσμο», δηλαδή να φύγει απ'τή μέση όπως τα απόβλητα που πρέπει να απορρίπτονται. Ο Λομβαρδός στοχαστής είναι 83 ετών και η πνευματική του παραγωγή, από τότε που πέρασε το μοιραίο κατώφλι, έγινε πολύ πυκνή, μια βουλιμία σκέψης και γραφής που είναι ένας ύμνος στη ζωή. Πιο κατανοητή, στο νεκροταφείο, είναι η άποψη της Κριστίν Λαγκάρντ, της κεντρικής τραπεζίτης, σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι ζουν πάρα πολύ. Αναρωτιέμαι αν σκέφτεται τον εαυτό της, πλησιάζοντας τα εβδομήντα. Η καταστολή της ζωής είναι η ιδεολογία της ελίτ. Η καταστροφή των συστημάτων κοινωνικής προστασίας, της δημόσιας υγείας, του φυσικού ρυθμού ζωής είναι προς το συμφέρον τους. Ήταν οι εταιρείες κοινωνικής ασφάλισης και ασφάλισης υγείας που χρηματοδότησαν την εκστρατεία υπέρ της ευθανασίας στην Ολλανδία, την πρώτη χώρα που την νομιμοποίησε. Ήταν ο Τζορτζ Σόρος, ο διαχρονικός γέρος, που χρηματοδότησε, πριν από είκοσι πέντε χρόνια, το πρώτο πρόγραμμα οργανικής ευθανασίας στις ΗΠΑ, που γοητευτικά ονομάστηκε Project Death. Μεγάλες αντιναταλιστικές οργανώσεις όπως το Planned Parenthood έλαβαν απεριόριστη χρηματοδότηση από μεγάλα αμερικανικά ιδρύματα για εκστρατείες στείρωσης και για την αιτία των αμβλώσεων.
Η κουλτούρα του θανάτου – και της σπατάλης – προχωρά και την τελευταία περίοδο φτάνει σε ένα από τα τελευταία ταμπού του Homo Occidentalis, τον πόλεμο. Και αυτός ιδιωτικοποιήθηκε, με την άνοδο των σύγχρονων μισθοφόρων εταιρειών, επιχειρήσεων που παρέχουν στις κυβερνήσεις εθελοντές μαχητές, τους νέους ετοιμοθάνατους. Διεξάγουν πόλεμο με τον πιο απάνθρωπο και ανήθικο τρόπο, σκοτώνουν χωρίς δισταγμό, εκτελούν ανείπωτα καθήκοντα και όταν πεθάνουν κανείς δεν κλαίει, κανένα φέρετρο με σημαία δεν εντυπωσιάζει την κοινή γνώμη. Προκειμένου το ευρύ κοινό να είναι συνηθισμένο στον πόλεμο, ήδη συνηθισμένο στην ευτελισμό του θανάτου, η Ευρωπαϊκή Ένωση οργανώνει το γκροτέσκο θέαμα του κιτ επιβίωσης πολέμου που εκθέτει ο Επίτροπος της ΕΕ Hadja Lahbib. Διδακτική, συμβολική, με αφετηρία την κατάσταση του νέου Ευρωπαίου της Βελγίδας κυρίας αλγερινής καταγωγής, ζωντανή προπαγάνδα εθνοτικής υποκατάστασης, ο θάνατο των λαών μας.
Για τους θιασώτες της αντιφασιστικής θρησκείας, υπάρχει ο Antonio Scurati, αρχιερέας της αίρεσης, ο οποίος θρηνεί για την απουσία πολεμιστών στις νέες γενιές. Η βύθισή του στον φασισμό τον έφερε εν αγνοία του πιο κοντά στον μισητό εχθρό; Πολεμιστές που αψηφούν τον θάνατο - τον «όμορφο θάνατο» της φασιστικής μνήμης; - να σώσουν την ΕΚΤ, τα οικονομικά, την Ursula Von der Leyen και το νεκροτομείο στο οποίο έχουν μεταμορφώσει την ήπειρο. Αντιφάσεις τόσο γιγάντιες που δεν γίνονται πλέον αντιληπτές. Προς το τέλος της ζωής ενός ατόμου, έχοντας απορρίψει κάθε υπερβατική υπόθεση - η βραβευμένη εταιρεία κηδειών Occidente είναι κάτι παραπάνω από άθεη, αφού αποφάσισε να κάνει χωρίς τον Θεό αφαιρώντας του το D(ΙΟ) - η επιλογή είναι ίδια με του Galimberti (όχι για τον εαυτό του, φαίνεται), να ξεφύγει από τον δρόμο. Με το μικρό τσίμπημα, η καλοπροαίρετη, χαμογελαστή, ασπροβαμμένη υποβοηθούμενη αυτοκτονία, με δεόντως υπογεγραμμένη έκθεση συμμόρφωσης και ολοκληρωμένες επεμβάσεις που συνοδεύουν τον νομιμοποιημένο θάνατο (το «δικαίωμα» στον θάνατο!).
Σε κάθε στιγμή ύπαρξης μάς καλούν να προτιμήσουμε την καταστολή της ζωής. Είναι μια ενόχληση, μια ταλαιπωρία, μια δαπάνη για να βοηθήσεις, να συνοδεύσεις στο ταξίδι κάποιου εύθραυστου, ηλικιωμένου, ευάλωτου. Καμία ασθένεια δεν είναι πιο φυσιολογική, στο μακάβριο χορό του Τιτανικού, από την κατάθλιψη. Γεροντικός, νεανικός, ακόμη και νηπιακός. Η λύση είναι έτοιμη, ο θάνατος. Στην Ολλανδία, η ευθανασία μεταξύ ατόμων με ψυχολογικά προβλήματα αυξάνεται ανησυχητικά μεταξύ των ανηλίκων. Για όσους έχουν αυτισμό, το άλμα είναι εξήντα τοις εκατό. Μια επίσημη έκθεση αποκάλυψε μια αύξηση δέκα τοις εκατό στο ποσοστό ευθανασίας το 2024, δέκα χιλιάδες άτομα σε έναν πληθυσμό δεκαπέντε εκατομμυρίων. Εκατοντάδες περιπτώσεις αφορούν άτομα με ψυχολογική ταλαιπωρία. Ένα 16χρονο αγόρι υπεβλήθη σε ευθανασία για αυτισμό. «Οι ψυχίατροι αποφάσισαν ότι η κατάστασή του ήταν ανίατη, παρόλο που δεν είχαν δοκιμάσει όλα τα διαθέσιμα μοντέλα θεραπείας, και σκέφτηκαν ότι θα μπορούσε να αποπειραθεί να αυτοκτονήσει ξανά εάν το αίτημά του για ευθανασία δεν εγκρινόταν», έγραψε μια έκθεση. Θα σε σκοτώσουμε για να σε αποτρέψουμε από το να το κάνεις.
Μια γυναίκα που έπασχε από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD) υπεβλήθη σε ευθανασία επειδή ένας τραυματισμός την εμπόδισε να καθαρίσει. Η γυναίκα είχε εμμονή με την υγιεινή. Το 2013, μια άλλη φτωχή γυναίκα σκοτώθηκε με θανατηφόρα ένεση επειδή φοβόταν ότι δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την τύφλωση που είχε διαγνωστεί ως αποτέλεσμα ασθένειας. Είμαστε πολύ πέρα από την κουλτούρα των απορριμάτων. Επίσης στην Ολλανδία, ένας σωματικά υγιής μεσήλικας, που υποβαλλόταν σε θεραπεία για κατάθλιψη, αποφάσισε ότι ήθελε να πεθάνει. Το βράδυ πριν τη θεραπεία (ας το πούμε έτσι) οργάνωσε ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι. Ο θάνατος ως γιορτή. Πονάει να φαντάζεσαι τις αξίες όσων συμμετείχαν. Μια 80χρονη κοιμήθηκε παρά τη θέληση των γιατρών της. Η οικογένειά της είχε ζητήσει από το δικαστήριο να εγκρίνει τον θάνατό της. Η γυναίκα, όπως ισχυρίστηκαν, δεν μπορούσε να δώσει τη συγκατάθεσή της και οι συγγενείς της δήλωσαν ότι ήθελε να πεθάνει. Παρά την αντίθεση των φροντιστών της, το δικαστήριο διέταξε ευθανασία. Η θανατική ποινή με άλλα μέσα. Το 2015, σέ μια κλινική ευθανασίας (υπάρχει κι αυτή, στον ανθόκηπο της Δύσης) επιβλήθηκαν κυρώσεις επειδή έβαλε κάτω μια σαραντάχρονη γυναίκα που έπασχε από εμβοές, βούισμα στα αυτιά, που τό έβρισκε αφόρητο. Πότε θα γίνει η μικρή ένεση για τον υποβιβασμό της αγαπημένης ομάδας;
Η Ολλανδία έχει δει μια αφύσικη αύξηση της ευθανασίας που πραγματοποιείται σε ασθενείς με ψυχολογικά προβλήματα, ειδικά μεταξύ των νέων. Πολλοί ψυχίατροι αντιτίθενται σε αυτό γιατί σε αυτή την ηλικία -ακόμη περισσότερο για τους ανηλίκους- δεν μπορεί να διαπιστωθεί ότι ένας νέος με εγκέφαλο ακόμα αναπτυσσόμενο θέλει να πεθάνει, ότι θεωρεί τη ζωή ένα απελπιστικό βάρος. Οι αριθμοί εξακολουθούν να είναι σχετικά χαμηλοί, αλλά οι χώρες που έχουν νομιμοποιήσει τον «ήπιο» θάνατο θα πρέπει να ανησυχούν από την αύξηση των νέων που επιλέγουν την ευθανασία λόγω κατάθλιψης. Κυρίως γιατί καταδεικνύει τη μη βιωσιμότητα ενός πολιτισμού που διαγράφει καθημερινά τις αρχές του και στον οποίο έχουν εξαφανιστεί όλες οι αναφορές, όλες οι άγκυρες, αστικές, πνευματικές, ηθικές, οικογενειακές.
Ένας εξαντλημένος πολιτισμός του οποίου η λύση στα προβλήματά του είναι ο θάνατος δεν μπορεί να επιβιώσει – και στην πραγματικότητα δεν θέλει, συντετριμμένος από το φροϋδικό todestrieb(τό ένστικτο τού θανάτου). Είχατε σεξουαλική επαφή που είχε ως αποτέλεσμα το πιο φυσιολογικό αποτέλεσμα, δηλαδή την εγκυμοσύνη; Εσείς, νεαρή γυναίκα, είστε ο κύριος του σώματός σας και μπορείτε να αποφασίσετε χωρίς αμφιβολία να απαλλαγείτε από τα ανεπιθύμητα κύτταρα. Εσύ, ο ακούσιος πατέρας, μπορείς να αποφύγεις κάθε ευθύνη. Εσείς, ένας ηλικιωμένος με προβλήματα μοναξιάς, με τα προβλήματα της ηλικίας, μπορείτε να απαλλάξετε τα παιδιά και τους φορείς σας από το πρόβλημα της φροντίδας σας, με μεγάλο πλεονέκτημα για τον ιδιωτικό ή τον δημόσιο προϋπολογισμό. Η λύση είναι απλή, καθαρή, οριστική: θάνατος. Εάν έχετε ψυχολογικά προβλήματα είστε βάρος για τον εαυτό σας και για όλους: καλύτερα η ένεση. Εάν είστε νέοι και φοβάστε για το μέλλον του πλανήτη (το αποκαλούν οικολογικό άγχος) αποφύγετε να κάνετε παιδιά: θα συμβάλετε στη μείωση του οικολογικού αποτυπώματος και, με τη σειρά σας, δεν θα χρειάζεται να φροντίζετε, να εκπαιδεύετε και να υποστηρίζετε ενοχλητικά μωρά.
Παντού, ο θρίαμβος του θανάτου ανάμεσα στα τεχνητά φώτα μιας κοινωνίας όπου τα πάντα είναι δυνατά αν είσαι νέος, πλούσιος, υγιής και με απόδοση. Εάν δεν είστε, μην αποθαρρύνεστε: ο κρατικός θάνατος είναι δωρεάν. Αν ο γραφέας σου ήταν νεότερος, θα ξεκινούσε μια startup κηδειών. Μια κλινική ευθανασίας, μια παρέα μισθοφόρων έτοιμων για πόλεμο, μια διαφημιστική εταιρεία ειδικευμένη στην προπαγάνδα του θανάτου, συγγνώμη, του τέλους της ζωής, ένα ιατρείο για στείρωση ανδρών, γυναικών, τρανς και queer ανθρώπων. West Funeral Company, ο καλύτερος όλων των δυνατών κόσμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου